modlitwa i święci – Orthodox Poland http://prawoslawnikatolicy.pl Prawosławni Katolicy Fri, 12 May 2023 18:38:13 +0000 pl-PL hourly 1 http://prawoslawnikatolicy.pl/wp-content/uploads/2015/11/cropped-CrossPrawWkole-32x32.jpg modlitwa i święci – Orthodox Poland http://prawoslawnikatolicy.pl 32 32 Chrzest w Duchu Świętym w NT – perspektywa prawosławna http://prawoslawnikatolicy.pl/chrzest-w-duchu-swietym-w-nt-perspektywa-prawoslawna/ Sat, 29 Apr 2023 17:47:18 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=12994 Zapraszamy do lektury na nasz nowy portal : prawoslawnikatolicy.GREAT-SITE.NET PrawoslawniKatolicy.great-site.net – Chrzest w Duchu Świętym w NT – perspektywa prawosławna

Artykuł Chrzest w Duchu Świętym w NT – perspektywa prawosławna pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Zapraszamy do lektury na nasz nowy portal : prawoslawnikatolicy.GREAT-SITE.NET

PrawoslawniKatolicy.great-site.net – Chrzest w Duchu Świętym w NT – perspektywa prawosławna

Artykuł Chrzest w Duchu Świętym w NT – perspektywa prawosławna pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Opowieści Pielgrzyma – audio http://prawoslawnikatolicy.pl/opowiesci-pielgrzyma-audio/ Thu, 17 Mar 2022 18:33:40 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=12875 Artykuł Opowieści Pielgrzyma – audio pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

Artykuł Opowieści Pielgrzyma – audio pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Jak modlić się prawdziwie GŁĘBOKO http://prawoslawnikatolicy.pl/jak-modlic-sie-prawdziwie-gleboko/ Fri, 04 Mar 2022 18:56:07 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=12851 Proszę załączyć angielskie napisy lub automatyczne tłumaczenie na polski!

Artykuł Jak modlić się prawdziwie GŁĘBOKO pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Proszę załączyć angielskie napisy lub automatyczne tłumaczenie na polski!

Artykuł Jak modlić się prawdziwie GŁĘBOKO pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Ченс­то­ховс­кая икона Божией Матери http://prawoslawnikatolicy.pl/%d1%87%d0%b5%d0%bd%d1%81%c2%ad%d1%82%d0%be%c2%ad%d1%85%d0%be%d0%b2%d1%81%c2%ad%d0%ba%d0%b0%d1%8f-%d0%b8%d0%ba%d0%be%d0%bd%d0%b0-%d0%b1%d0%be%d0%b6%d0%b8%d0%b5%d0%b9-%d0%bc%d0%b0%d1%82%d0%b5%d1%80/ Mon, 19 Feb 2018 18:45:04 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=10086 Poniżej pieśń rosyjskiego prawosławnego barda, Fiodora Borkowskiego, zatytułowana “Matier Bożija Czienstochowskaja“ (źródło: http://fedorborkovskiy.ru/Borkovskiy/album10.htm)  

Artykuł Ченс­то­ховс­кая икона Божией Матери pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>


Poniżej pieśń rosyjskiego prawosławnego barda, Fiodora Borkowskiego, zatytułowana “Matier Bożija Czienstochowskaja

(źródło: http://fedorborkovskiy.ru/Borkovskiy/album10.htm)


 

Artykuł Ченс­то­ховс­кая икона Божией Матери pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
MODLITWY par zakochanych, narzeczonych, małżonków http://prawoslawnikatolicy.pl/modlitwy-par-zakochanych-narzeczonych-malzonkow/ Mon, 06 Nov 2017 21:04:14 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=9330 MODLITWA o przyszłego współmałżonka (o przyszłą współmałżonkę) Panie Jezu Chryste, tyś rzekł: nie dobrze jest być człowiekowi samemu i stworzyłeś jemu żonę dla pomocy, błogosławiłeś ich w rozwoju i rozmnażaniu się i zapełnianiu ziemi (Gen 1,28). Usłysz pokorną mą modlitwę z głębi czystego (dziewiczego) serca ku Tobie wznoszoną. Przygotuj mnie [...]

Artykuł MODLITWY par zakochanych, narzeczonych, małżonków pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

MODLITWA o przyszłego współmałżonka (o przyszłą współmałżonkę)

Panie Jezu Chryste, tyś rzekł: nie dobrze jest być człowiekowi samemu i stworzyłeś jemu żonę dla pomocy, błogosławiłeś ich w rozwoju i rozmnażaniu się i zapełnianiu ziemi (Gen 1,28). Usłysz pokorną mą modlitwę z głębi czystego (dziewiczego) serca ku Tobie wznoszoną. Przygotuj mnie do daru Miłości.

Obdarz cierpliwością, aby doczekać się tego człowieka, którego Tyś mi przygotował, i aby nie zatracać siebie na bezmyślne związki.

Dopomóż mi chronić siebie w domałżeńskiej czystości, abym się nie wstydził (abym się nie wstydziła) za mą przeszłość przed przyszłą niewiastą  (przed przyszłym oblubieńcem).

Nie wiem, gdzie jest teraz ta, którą (ten, którego) żeś mi przygotował do małżeństwa, lecz ja powierzam ją (jego) w Twe łaskawe ręce. Błogosław i chroń ją (jego) od niebezpieczeństw.

A gdy postawisz ją (jego) na mej drodze, dopomóż nam się rozpoznać. Rozpal w sercach naszych wzajemną czystą miłość i chęć budowania naszej przyszłości na fundamencie chrześcijańskiego małżeństwa, tak, jak Tyś to przykazał poprzez swoich świętych praojców i pramatek naszych. Modlitwami świętych męczenników Adriana i Natalii, świętych bogobojnych książąt Piotra i Feuronii, świętych carskich męczenników cara Mikołaja i carycy Aleksandry, i wszystkich świętych Twoich zbaw i uchroń mnie grzesznego (grzeszną). Amen.

MODLITWY par zakochanych, narzeczonych, małżonków

Modlitwa do świętych męcz. Adriana i Natalii

O świątobliwa paro, święci chrystusowi męczennicy Adrianie i Natalio, błogosławieni małżonkowie i wytrwali cierpiętnicy! Wysłuchajcie nas, modlących was ze łzami …….. i ………., i ześlijcie na nas wszystko co niezbędne naszym duszom i ciałom, i wymódlcie u Chrystusa Boga, niech zmiłuje się nad nami i uczyni z nami według Swego Miłosierdzia, abyśmy nie zginęli w grzechach naszych. O, święci męczennicy! Przyjmijcie głos modlitw naszych, i wybawcie poprzez wasze modlitwy od głodu, mordów, trzęsień ziemi, potopu, ognia, gradu, miecza, nadejścia wrogów i wojny domowej, uchowajcie od nagłej śmierci i od wszelkich nieszczęść, rozpaczy i chorób, poprzez Wasze modlitwy i zastępstwo umacniani, wychwalimy Pana Jezusa Chrystusa, Któremu należna jest wszelka chwała, cześć i uwielbienie, wraz z Jego Ojcem i Przenajświętszym Duchem, na wieki wieków. Amen.

Modlitwa do świętych książąt Piotra i Fewroni Muromskich.

O Boży wybrańcy, bogobojni, kniazie Piotrze i księżno Fewronio, do was się uciekamy i do was z usilną nadzieją się modlimy: wznieście o nas, grzesznych …….. i ………, wasze święte modlitwy do Pan Boga i wyproście u Jego łaskawości wszystko co jest potrzebne duszom naszym: prawą wiarę, dobrą nadzieję, nieobłudną miłość, bogobojność niezwyciężoną, pomyślność w dobrych uczynkach. Wyproście dla nas u Króla Niebieskiego życie udane i dobrą chrześcijańską śmierć. O, święci cudotwórcy! Nie wzgardźcie naszymi modlitwami, lecz bądźcie w naszej intencji obecnymi orędownikami do Pana, i obdarzcie poprzez waszą pomoc w otrzymaniu wiecznego zbawienia i Królestwa Niebieskiego, wychwalając bezkresne umiłowanie człowieka Ojca i Syna i Świętego Ducha, w Trójce czcigodnego Boga na wieki wieków. Amen.

Artykuł MODLITWY par zakochanych, narzeczonych, małżonków pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
NA ŚWIĘTO CHRZTU RUSI I DNIA ŚWIĘTEGO RÓWNEGO APOSTOŁOM WIELKIEGO KSIĘCIA WŁADIMIRA http://prawoslawnikatolicy.pl/swieto-chrztu-rusi-swietego-rownego-apostolom-wielkiego-ksiecia-wladimira/ Fri, 04 Aug 2017 20:00:44 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=9088 Nieliczne nazwiska na tablicach historii można porównać według wartości z imieniem Świętego Równego Apostołom Władimira, Chrzciciela Rusi, na wieki naprzód z góry przesadzając duchowe losy Cerkwi Rosyjskiej i rosyjskiego narodu prawosławnego. Władimir był wnukiem Świętej Równej Apostołom Olgi i synem Swiatosława († 972). Jego matka, Małusza († 1001) – córka [...]

Artykuł NA ŚWIĘTO CHRZTU RUSI I DNIA ŚWIĘTEGO RÓWNEGO APOSTOŁOM WIELKIEGO KSIĘCIA WŁADIMIRA pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Nieliczne nazwiska na tablicach historii można porównać według wartości z imieniem Świętego Równego Apostołom Władimira, Chrzciciela Rusi, na wieki naprzód z góry przesadzając duchowe losy Cerkwi Rosyjskiej i rosyjskiego narodu prawosławnego. Władimir był wnukiem Świętej Równej Apostołom Olgi i synem Swiatosława († 972). Jego matka, Małusza († 1001) – córka Małka Lubieczanina, którego historycy identyfikują z Małem, księciem Drewlańskim. Doprowadzając do uległości zbuntowanych Drewlan i opanowując ich miasta, księżna Olga kazała uśmiercić księcia Mała, za którego starano się ja wydać za mąż po zabójstwie Igora, a jego dzieci, Dobrynię i Małuszę, wzięła ze sobą. Dobrynia wyrósł na odważnego dzielnego wojownika, miał umysł męża stanu, w przyszłości był dobrym pomocnikiem dla swego bratanka Władimira w sprawach wojskowych i administracji państwowej.

„Prorocza dziewica” Małusza została chrześcijanką (wraz z Wielką księżną Olgą w Konstantynopolu), ale zachowała w sobie tajemniczy mrok pogańskich drewlańskich lasów. Spodobała się tam groźnemu wojownikowi Swiatosławowi, który wbrew woli matki, uczynił ją swoją żoną. Rozgniewana Olga, uważając za niemożliwe małżeństwo swojej „klucznicy”, więźnia, niewolnicy z synem Swiatosławem, dziedzicem wielkiego księstwa Kijowskiego, wysłała Małuszę do jej ojczyzny na wieś, niedaleko od Wybut. Tam się urodził około 960 roku, chłopiec, nazwany rosyjskim pogańskim imieniem Wołodymyr – czyli posiadający pokój, posiadający szczególny dar pokoju.
W 970 roku Swiatosław, wyruszając na wyprawę, z której nie sądzono było mu wrócić, podzielił Ziemię Ruską między trzech synów. W Kijowie panował Jaropołk, w Owruczu, centrum ziemi drewlańskiej Oleg, w Nowogrodzie – Władimir. W pierwszych latach panowania Władimir był okrutnym poganinem. Prowadząc wyprawę, w której współczuła mu cała pogańska Ruś, przeciwko Jaropołkowi – Chrześcijaninowi lub w każdym bądź razie, według świadectwa kroniki, „który dał wielką wolność Chrześcijanom” i wszedł 11 czerwca 978 roku do Kijowa, stając się „jednowładcą” państwa Kijowskiego, „podbijając kraje sąsiadujące, jedne – pokojem, a opornych – mieczem.”

Młody Władimir prowadził burzliwe życie zmysłowe, choć bynajmniej nie był takim lubieżnikiem, jakim go niekiedy przedstawiają. „Pas swoją ziemię prawdą, męstwem i rozumem”, jak dobry i dbały właściciel, jeśli było to konieczne, rozszerzał i bronił jej granice zbrojnie, a wracając z wypraw, urządzał dla drużyny i dla całego Kijowa szczodre i wesołe uczty.
Ale Pan Bóg przygotowywał dla niego inne pole do działania. Gdzie grzech się wzmaga – tam, wedle słów Apostoła – jeszcze bardziej rozlewa się łaska. „I zstąpi na niego Objawienie Najwyższego, spojrzy na niego Miłosierne Oko Dobrego Boga i rozświetli się myśl w sercu jego, i zrozumie próżność pogańskiego zwiedzenia, i odnajdzie Jedynego Boga, Stwórcę wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych”. Sprawa przyjęcia przez niego Chrztu została ułatwiona przez okoliczności zewnętrzne. Bizancjum wstrząsały ciosy zbuntowanych dowódców Vardy Sklira i Vardy Foki, z których każdy już przymierzał koronę cesarską. W tych trudnych warunkach cesarze, bracia – współrządzący Wasilij Bułgarobójca i Konstantyn zwrócili się o pomoc do Władimira.

Wydarzenia rozwijały się szybko. W sierpniu 987 roku Varda Foka ogłosił się cesarzem i ruszył na Konstantynopol, jesienią tego samego roku wysłannicy cesarza Wasilija byli w Kijowie. „I wyczerpały się bogactwa jego (Wasilija) i zmusiła go konieczność do nawiązania korespondencji z carem Russów. Oni byli jego wrogami, ale poprosił ich o pomoc, – pisze o wydarzeniach lat 980-tych jeden z arabskich kronikarzy. – I car Russów zgodził na to i prosił o powinowactwo z nim.”
W nagrodę za pomoc wojskową Władimir prosił o rękę Anny, siostry cesarzy, co było niespotykaną arogancją dla Bizantyjczyków. Księżniczki krwi nigdy nie wychodziły za mąż za „barbarzyńskich” władców, nawet Chrześcijan. W swoim czasie o rękę tej samej Anny starał się dla swego syna cesarz Otton Wielki i odmówiono mu, ale teraz Konstantynopol był zmuszony się zgodzić.
Została zawarta umowa, zgodnie z którą Władimir musiał wysłać na pomoc cesarzom sześć tysięcy Waregów, przyjąć Święty Chrzest i pod tym warunkiem otrzymać rękę księżniczki Anny.
Tak więc w walce ludzkich dążeń Wola Boża ustaliła wejście Rosji do błogosławionego łona Kościoła Powszechnego. Wielki książę Władimir przyjmuje Chrzest i wysyła pomoc wojskową do Bizancjum. Z pomocą Rosjan bunt został zgnieciony, a Varda Foka zabity. Ale Grecy, cieszący się nieoczekiwanym wybawieniem, nie spieszą się wypełnić swoją część umowy.
Oburzony grecką przebiegłością, książe Władimir „pospiesznie zebrał swoich” i ruszył „na Korsuń, gród grecki”, starożytny Chersonez. I padł „nie do zdobycia” bastion bizantyjskiej dominacji w regionie Morza Czarnego, jeden z życiowo ważnych węzłów powiązań gospodarczych i handlowych imperium. Cios był na tyle bolesny, że jego echo rozbrzmiewało na wszystkich granicach bizantyjskich.
Decydujący dowód znów był w rękach Władimira. Jego ambasadorowie, wojewoda Oleg i Zhdbern wkrótce przybyli do Konstantynopola po księżniczkę. Osiem dni zeszło na pakowanie Anny, którą bracia pocieszali, podkreślając znaczenie czynu, który miała podjąć: sprzyjać oświeceniu Państwa Rosyjskiego i ich ziemi, uczynić ich na zawsze przyjaciółmi Cesarstwa Rzymskiego. W Taurydzie czekał na nią Święty Władimir, do tytułów którego dodano nowy, jeszcze bardziej wspaniały – Cesarz (car, imperator). Wyniośli władcy Konstantynopola byli zmuszeni ustąpić i w tej sprawie – podzielić się z zięciem cesarskimi (imperatorskimi) insygniami. W niektórych źródłach greckich Święty Władimir jest nazywany od tego czasu „potężnym basileusem” – (na polski tłumaczony jako potężny król), wybijał monety według wzorów bizantyjskich i przedstawiany był na nich ze znakami władzy cesarskiej: w cesarskich szatach, na głowie – korona cesarska, w prawej ręce – berło z krzyżem.

Równi Apostołom książę Władimir i księżna Olga

Z księżniczką przybył poświęcony przez Świętego Patriarchę Mikołaja II Chryzobergesa na rosyjski tron metropolita Michael (pol. – Michał) ze swoim otoczeniem, duchownymi, wieloma świętymi relikwiami i innymi sakramentaliami. W starożytnym Chersonesie, gdzie każdy kamień pamiętał Św. Andrieja Pierwozwanego (Apostoła Andrzeja – A.L.) odbyły się zaślubiny Świętego Równego Apostołom Władimira i błogosławionej Anny, przypominając i potwierdzając pierwotną jedność Ewangelii Chrystusowej w Rosji i Bizancjum. Korsuń, jako „wiano Królowej”, został zwrócony Bizancjum. Wielki książę na wiosnę 988 roku wyruszył wraz z żoną przez Krym, ziemię Tamańską, ziemie Azowskie, które były częścią jego rozległego państwa w drogę powrotną do Kijowa. Przed wielkoksiążęcym pochodem z częstymi nabożeństwami i niemilknącymi sakralnymi pieśniami niesiono krzyże, ikony, święte relikwie. Wydawało się, że sam Święty Powszechny Kościół/Cerkiew wyruszył na ogromne przestrzenie ziemi rosyjskiej i odnowiona w kąpieli Chrztu Święta Ruś otwierała się na spotkanie Chrystusa i Jego Kościoła/Cerkwi.

Nastąpił niezapomniany i niepowtarzalny w historii Rosji poranek Chrztu mieszkańców Kijowa w wodach Dniepru. W wigilię Święty Władimir ogłosił po mieście: „Jeśli ktoś nie przyjdzie jutro nad rzekę – bogaty czy biedny, żebrak czy niewolnik – będzie moim wrogiem”. Święte pragnienie Świętego księcia zostało spełnione bezwarunkowo „w tym samym czasie cała nasza ziemia wysławiła Chrystusa z Ojcem i Duchem Świętym”.

Liebiediew. Chrzest Rusi

Trudno jest przecenić głębię przewrotu duchowego, dokonanego przez modlitwy Świętego Równego Apostołom Władimira w narodzie rosyjskim, w całym jego życiu, w całym jego światopoglądzie. W czystych kijowskich wodach, w „kąpieli chrztu, kąpieli nowego życia, drugiego narodzenia”* (ros. – “бани пакибытия”), zostało zrealizowane tajemnicze przeobrażenie rosyjskiego pierwiastka duchowego, duchowe narodzenie narodu, powołanego przez Boga do niespotykanych jeszcze w historii wyczynów chrześcijańskiej służby dla ludzkości.
*/ “баня пакибытия” – kąpiel nowego życia, drugiego narodzenia, kąpiel odrodzenia, kąpiel chrztu.

– „Wtedy zaczęły ciemności pogańskie odchodzić i pojawił się świt Prawosławia i Słońce Ewangelii oświeciło naszą ziemię”. Na pamiątkę świętego wydarzenia, odnowienia Rusi wodą i Duchem, ustalił się w Rosyjskiej Cerkwi zwyczaj corocznej procesji religijnej „na wodę” w dniu 1 sierpnia, połączonej następnie ze świętowaniem Pochodzenia Uczciwych Drzew Życiodajnego Krzyża Pańskiego, wspólnie z Cerkwią Grecką i rosyjskim cerkiewnym świętem Miłosiernego Zbawiciela i Najświętszej Bogurodzicy (ustanowionych przez Św. Andrieja Bogolubskiego w 1164 r.). W tym połączeniu świąt znalazła dokładny wyraz rosyjska świadomość teologiczna, dla której Chrzest i Krzyż są nierozłączne.
Wszędzie po całej Świętej Rusi, od starożytnych miast aż do odległych cmentarzy, nakazał Święty Władimir obalić pogańskie ołtarze, porozbijać pogańskie figury, a na ich miejscu wznosić na wzgórzach cerkwie, konsekrować trony dla Bezkrwawej Ofiary. Świątynie Boże wyrastały na całej ziemi, na wyżynach, przy zakrętach rzek, na dawnym szlaku „od Waregów do Greków” – jakby znaki drogowe, światła ludowej świętości. Wychwalając dzieła wznoszenia świątyń przez Równego Apostołom Władimira, autor „Słowa o Prawie i Łasce”, Święty Iłarion (pol.- Hilarion), metropolita kijowski, wykrzyknął: „Świątynie pogańskie zamieniają się w ruiny, cerkwie się wznoszą, pogańskie posągi są rozbijane, a ikony świętych pojawiają, demony uciekają, Krzyż grody uświęca”. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa pochodzi zwyczaj wznoszenia świątyń na ruinach przybytków pogańskich lub na krwi świętych męczenników. Zgodnie z tą regułą Św. Władimir zbudował świątynię ku czci Św. Wasilija Wielkiego na wzgórzu, gdzie znajdował się ołtarz Peruna oraz zbudował kamienną świątynię ku czci Zaśnięcia Najświętszej Bogurodzicy (pol. – Wniebowzięcia NMP – A.L.) – zwaną Dziesięcinną, na miejscu męczeńskiej śmierci świętych Męczenników Waregów (12 lipca). Wspaniała świątynia (ros. – chram), która miała się stać miejscem służby metropolity kijowskiego i całej Rosji i jako Pierwszy Tron Cerkwi Rosyjskiej, została zbudowana w ciągu pięciu lat i bogato ozdobiona freskami naściennymi, krzyżami, ikonami i naczyniami świętymi, przywiezionymi z Korsunia. Dzień konsekracji świątyni Najświętszej Bogurodzicy, 12 maja (w niektórych rękopisach – 11 maja), Św. Władimir nakazał, aby wprowadzić go do kalendarzy liturgicznych do obchodzenia jako corocznego święta. Wydarzenie zostało zestawione z już istniejącym świętem 11 maja, łącząc nową świątynię podwójnym dziedzictwem. Pod tą datą obchodzi się w rubryceli cerkiewne „odnowienie Konstantynopola” – poświęcenie przez Św. Cesarza Konstantyna nowej stolicy Cesarstwa Rzymskiego, Konstantynopola, Najświętszej Bogurodzicy (w 330). W tym samym dniu w obecności Św. Równej Apostołom Olgi został konsekrowana w Kijowie świątynia ku czci Sophii (pol. – Zofii) – Mądrości Bożej (w 960). Święty Równy Apostołom Władimir, konsekrując Katedrę Najświętszej Bogurodzicy, poświęcił tym samym w ślad za Równym Apostołom Konstantynem, stołeczny gród Ziemi Rosyjskiej, Kijów, Władczyni Niebieskiej.

Również wtedy Św. Władimir nadał Cerkwi przywilej dziesięciny i dlatego świątynia, która stała się centrum ogólno rosyjskiego zbierania dziesięciny, nazwano Dziesięcinną. Starożytny tekst aktu ustawowego lub cerkiewnego Ustawu (ros. – Устава; pol. – Statutu, Karty) Św. księcia Władimira głosił: „Oto daję tej świątyni Świętej Bogurodzicy dziesięcinę z całego mego księstwa i tym samym z całej ziemi rosyjskiej ze wszystkiego zgodnie z sądem książęcym dziesięcinę – wiekszę* (ros. – векшу), z handlu – dziesiąty tydzień, a od domu każdego roku – dziesiątą część każdego stada i każdego zboża, dla cudownej Matki Bożej i cudownego Zbawiciela”. Ustaw (Statut) wymieniał także „ludzi cerkiewnych”, którzy byli zwalniani z władzy sądowej księcia i jego ciwunów (ros. – тиунов), podlegających sądowi metropolitalnemu.
*/ Wieksza (ros. – векшa) – w dawnej Rusi najmniejsza jednostka pieniężna, czyli według nazewnictwa współczesnego była by to 1 kopiejka (1 grosz). – A.L.
*/ Ciwun (łac. tivunus); (ros. – тиун), urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim, nazwa zapożyczona z Rusi o prawdopodobnie nordyckim źródłosłowie. – A.L.

Kroniki zachowały modlitwę Św. Władimira, z którą się zwrócił do Wszechmogącego podczas święcenia Uspieńskiej Dziesięcinnej świątyni: „Panie Boże, spójrz z Nieba i zobacz, i odwiedź winorośl Swoją, którą posadziła prawica Twoja. I spraw, aby ci nowi ludzie, którym przemieniłeś serce i umysł – poznali Ciebie, Boga Prawdziwego. I spójrz na tę Cerkiew Twoją, którą wzniósł niegodny Twój sługa w imię Twojej Matki, która Cię porodziła, Zawsze Dziewica, Bogurodzica. A jeśli ktoś się pomodli w tej świątyni, to usłysz modlitwę jego i inne modlitwy przez Najczystszą Bogurodzicę”.

Z cerkwią Dziesięcinną i biskupem Anastasem (pol. – Anastazym) niektórzy historycy wiązali początek rosyjskich kronik. Przy niej (cerkwi Dziesięcinnej – A.L.) został napisany Żywot Świętej Olgi i opowieść o męczennikach – Waregach w ich oryginalnej pisowni, a także „Słowo o tym, jak ochrzcił się Władimir po zdobyciu Korsunia. Również tam powstało wczesne, greckie wydanie Żywota świętych męczenników Borysa i Gleba.

Kijowski tron metropolitalny przy Św. Władimirze zajmowali kolejno metropolici: Św. Michaił († 15 czerwca 991), metropolita Feofilakt, przeniesiony do Kijowa z Sebastji Ormiańskiej (991-997), metropolita Leontij (997-1008), metropolita Ioann I (1008-1037). Przez ich prace zostały utworzone pierwsze diecezje Cerkwi Rosyjskiej: Nowogrodzka (pierwszym jej przełożonym był Św. Joachim Korsunianin († 1030, który opracował Kronikę Joachima), Władimiro -Wołyńska (pol. – Włodzimiersko – Wołyńska; utworzona 11 maja 992), Czernihowska, Pieriejasławska, Biełgorodzka, Rostowska. „W ten sposób również i we wszystkich miastach i wsiach budowane były cerkwie i monastery, przybywało kapłanów i wiara prawosławna kwitła i świeciła jak słońce”. Dla umocnienia wiary w nowo oświeconym narodzie byli potrzebni wykształceni ludzie i szkoły dla ich przygotowania. W związku z tym, Święty Władimir wraz ze Świętym metropolitą Michaiłem „zaczął od ojców i matek zabierać małe dzieci i oddawać je do szkół, aby się z ksiąg uczyli różnych nauk”. Szkołę taką założył Święty Joachim Korsunianin († 1030) w Nowogrodzie, były one też w innych miastach. „I było wiele szkół z książkami i wykształciło się na nich mnóstwo mądrych filozofów”.

Święty Władimir pewną ręką powstrzymywał wroga na granicach, budował miasta, twierdze. Zbudował pierwszą w historii Rosji „linię obrony” – linię punktów obronnych przeciwko koczownikom. „Zaczął stawiać Wołodymer grody na Desnie, na Wystrze, na Trubieży, na Suli, na Stugni. I zaludniał je mieszkańcami Nowogrodu, Smoleńska, Czudzi i Wiatyczami. I walczył z Pieczyngami i pokonywał ich”. Skuteczną bronią często było pokojowe chrześcijańskie kazanie wśród stepowych pogan. W Kronice Nikona pod rokiem 990 zarejestrowano: „Tego samego lata przyszło z Bułgarii do Wołodymyra w Kijowie czworo książąt i przyjęło Boży Chrzest”. W następnym roku „przyszedł Książę Peczyngów Kuczug i przyjął wiarę grecką i został ochrzczony w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, i służył Władimirowi czystym sercem”. Pod wpływem Świętego księcia chrzcili się też niektórzy wybitni cudzoziemcy, na przykład, żyjący kilka lat w Kijowie norweski król (ros. – kо́нунг – король) Olaf Tryggvason († 1000), słynny podróżnik Torvald, założyciel klasztoru Św. Ioanna Prekursora na Dnieprze pod Połockiem i inni. W dalekiej Islandii poeci – Skaldowie nazywali Boga „opiekunem Greków i Rosjan.”

Św. książę Władimir
Środkiem chrześcijańskiego przepowiadania były też słynne uczty Św. Władimira: w niedziele i wielkie święta cerkiewne po Liturgii dla mieszkańców Kijowa ustawiano obfite stoły świąteczne, dzwoniły dzwony, chóry śpiewały hymny, niewidomi wędrowcy – pielgrzymi (ros. – „калики перехожие” – rosyjscy żebracy, wędrowcy, pielgrzymi, śpiewający eposy i pieśni religijne. – A.L.)  śpiewali eposy i pieśni religijne. Na przykład, w dniu 12 maja 996 roku z okazji konsekracji Dziesięcinnej Cerkwi książe „wyprawił ucztę wielką”, „rozdając wiele dóbr ubogim i żebrakom, i wędrowcom oraz dla cerkwi i monasterów. Dla chorych i ubogich wystawiał na ulicach wielkie kadzie i beczki z miodem (chodzi o miód pitny – A.L.) i chleb, i mięso, i ryby, i ser, życząc, aby przychodzili wszyscy i jedli, wielbiąc Boga.” Uczty urządzano także na cześć zwycięstw kijowskich bohaterów, dowódców drużyn Władimira – Dobryni, Aleksandra Popowicza, Rogdaja Udałego.

W 1007 roku Święty Władimir przeniósł do świątyni Dziesięcinnej relikwie Świętej Równej Apostołom Olgi. A cztery lata później, w 1011 roku, również tam została pochowana jego żona, współtowarzyszka wielu jego przedsięwzięć, błogosławiona królowa Anna. Po jej śmierci książę ożenił się ponownie – z najmłodszą córką niemieckiego hrabiego Kuno von Anninga, wnuczką cesarza Ottona Wielkiego.

Epoka Św. Władimira była kluczowym okresem dla tworzenia się państwowości prawosławnej Rusi. Zjednoczenie słowiańskich ziem i ukształtowanie państwowych granic państwa Rurykowiczów odbywało się w napiętej duchowej i politycznej walce z sąsiednimi plemionami i państwami. Chrzest Rusi od prawosławnego Bizancjum był najważniejszym krokiem do jej państwowego samookreślenia. Głównym wrogiem Świętego Władimira stał się Bolesław Chrobry, plany którego obejmowały szerokie zjednoczenie zachodniosłowiańskich i wschodniosłowiańskich plemion pod egidą katolickiej Polski. Ta rywalizacja sięga jeszcze czasów, kiedy Władimir był poganinem: „W roku 6489 (981). Idzie Wołodymyr na Lachy i zdobył grody ich, Przemyśl, Czerwień  (ros. – Чeрвень – miasto na Białorusi w obwodzie mińskim AL) i inne grody, który są pod Rusią.”. Ostatnie lata X wieku również są wypełnione wojnami Św. Władimira i Bolesława.
Po krótkiej ciszy (pierwsza dekada XI wieku), „wielka konfrontacja” wkracza w nową fazę: w 1013 roku w Kijowie wykryto spisek przeciwko Św. Władimirowi: Swiatopołk Okajannyj (Przeklęty – AL), który ożenił się z córką Bolesława, rwał się do władzy. Mózgiem spisku był spowiednik Bolesławny, katolicki biskup Kołobrzeski Rayburn.

Spisek Swiatopołka i Rayburna był bezpośrednim zamachem na historyczne istnienie państwa Rosyjskiego i Cerkwi Rosyjskiej. Święty Władimir podjął zdecydowane kroki. Wszyscy trzej zostali aresztowani i Rayburn wkrótce zmarł w więzieniu.
Święty Władimir nie mścił się na „prześladujących i nienawidzących” go. Po uczynieniu udawanej skruchy, Swiatopołk został uwolniony.
Nowe nieszczęście dojrzewało na Północy, w Nowogrodzie. Jarosław, jeszcze nie tak „mądry”, jakim wszedł później do rosyjskiej historii, w 1010 roku stał się władcą ziem Nowogrodzkich, postanowił odłączyć się od swego ojca, wielkiego księcia Kijowskiego, utworzył osobne wojsko, przestał płacić do Kijowa zwykłą daninę i dziesięcinę. Jedności ziemi rosyjskiej, o którą przez całe życie walczył Święty Władimir, groziło niebezpieczeństwo. W gniewie i żalu książę nakazał naprawiać mosty i groble (ros. – “мосты мостить, гати гатить”) i przygotowywać się do wyprawy na Nowogród. Jego siły były na wyczerpaniu. Podczas przygotowań do swojej ostatniej, na szczęście niezrealizowanej, wyprawy, Chrzciciel Rusi ciężko zachorował i oddał ducha Panu w miejscowości Spas-Bieriestowie 15 lipca 1015 roku. Rządził państwem rosyjskim przez trzydzieści siedem lat (978-1015), z których dwadzieścia osiem lat przeżył w Chrzcie Świętym.
Przygotowując się do nowej walki o władzę i licząc w niej na pomóc Polaków, Swiatopołk, aby zyskać na czasie, starał się ukryć śmierć ojca. Ale patriotycznie nastawieni bojarzy Kijowa potajemnie w nocy, wywieźli ciało zmarłego władcy z Bieriestowskiego pałacu, gdzie pilnowali go ludzie Swiatopołka i przywieźli do Kijowa. W Dziesięcinnej cerkwi trumnę z relikwiami Świętego Władimira w Kijowie powitało kijowskie duchowieństwo na czele z metropolitą Ioannem. Święte relikwie zostały umieszczone w marmurowym relikwiarzu i ustawione w Klementowskiej kaplicy Dziesięcinnej Uspieńskiej świątyni obok takiego samego marmurowego relikwiarza królowej Anny …

Imię i dzieło Świętego Równego Apostołom Władimira, którego naród nazwał Czerwonym Słoneczkiem, związane są z całą przyszłą historią Rosyjskiej Cerkwi. „Przez niego zostaliśmy ubóstwieni i Chrystusa, Prawdziwe Życie, poznaliśmy” – zaświadczył Św. Hilarion. Wyczyn jego (jego dzieło) kontynuowali jego synowie, wnukowie, prawnukowie, którzy władali Ziemią Rosyjską przez prawie sześć wieków, od Jarosława Mudrogo (Mądrego), który uczynił pierwszy krok do niezależnej egzystencji Cerkwi Rosyjskiej – do ostatniego Rurykowicza, cara Fiedora Ioannowicza, przy którym (w 1589 roku), Rosyjska Cerkiew Prawosławna stała się piątym niezależnym Patriarchatem w dyptychu Prawosławnych Autokefalicznych Cerkwi.
Święto Świętego Równego Apostołom Władimira ustanowił Św. Aleksandr Newski po tym, jak 15 maja 1240 roku, przy pomocy i dzięki wstawiennictwu Św. Władimira odniósł znakomite zwycięstwo nad szwedzkimi krzyżowcami.

Ale cerkiewne czczenie świętego księcia rozpoczęło się na Rusi znacznie wcześniej. Metropolita Hilarion, święty Kijowski († 1053), w „Słowie o Prawie i Łasce”, wygłoszonym w Dniu Pamięci Świętego Władimira przy jego relikwiarzu w Dziesięcinnej świątyni, nazywa go „Apostołem wśród władców”, „Podobnym” do Świętego Konstantyna i porównuje jego apostolską ewangelizację Russkiej Ziemi z ewangelizacją Świętych Apostołów.

 

Tłumaczył Andrzej Leszczyński

2.8.2017 r.

Źródło:

Artykuł NA ŚWIĘTO CHRZTU RUSI I DNIA ŚWIĘTEGO RÓWNEGO APOSTOŁOM WIELKIEGO KSIĘCIA WŁADIMIRA pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
The Miraculous Deliverance of an Army Sergeant From a Helicopter Crash http://prawoslawnikatolicy.pl/the-miraculous-deliverance-of-an-army-sergeant-from-a-helicopter-crash/ Sun, 30 Jul 2017 20:00:12 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=9041 The Panagia comes to the aid of all those who invoke her with faith Thanksgiving Liturgy at the Convent of the Panagia Akroteriane, Serifos, Greece On Thursday,June 30 / July 13, 2017, the Feast of the Twelve Holy Apostles, and also the local Feast of the Panagia Metal-leiorucheitissa (“Protector of [...]

Artykuł The Miraculous Deliverance of an Army Sergeant From a Helicopter Crash pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
  • The Panagia comes to the aid of all those who invoke her with faith

Thanksgiving Liturgy at the Convent of the Panagia Akroteriane, Serifos, Greece

On Thursday,June 30 / July 13, 2017, the Feast of the Twelve Holy Apostles, and also the local Feast of the Panagia Metal-leiorucheitissa (“Protector of Miners”)—a Feast celebrated with special devotion on Serifos, an island with many iron mines—a Divine Liturgy was celebrated in thanksgiving for the miraculous survival of Greek Army Sergeant Vasiliki Plexida from the helicopter crash that took place on 6/19 April, 2017, in Sarantaporo, Greece, which killed the four other officers onboard.

(…) Panagia Akrotiriani Serifos.pdf

Source: http://www.synodinresistance.org/pdfs/2017/07/20/E20170720bPanagiaAkrotirianiSerifos.pdf

Artykuł The Miraculous Deliverance of an Army Sergeant From a Helicopter Crash pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Hours and Typica – Comments on Reader Services by Archbishop Averky http://prawoslawnikatolicy.pl/hours-and-typica-comments-reader-services-by-archbishop-averky/ Sun, 23 Jul 2017 19:08:47 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=9029 (An excerpted from “The Typicon of the Orthodox Church’s Divine Services: The Orthodox Christian and the Church Situation Today.”) Archbishop Averky of Holy Trinity Monastery at Jordanville, New York, makes some remarks in a report concerning the “Internal Mission” of the Church which was approved by the whole Council of [...]

Artykuł Hours and Typica – Comments on Reader Services by Archbishop Averky pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
(An excerpted from “The Typicon of the Orthodox Church’s Divine Services: The Orthodox Christian and the Church Situation Today.”)

Archbishop Averky of Holy Trinity Monastery at Jordanville, New York, makes some remarks in a report concerning the “Internal Mission” of the Church which was approved by the whole Council of Bishops of the Russian Church Outside of Russia in 1962:

“It is extremely important for the success of the Internal Mission to attract, as far as possible, all the faithful into one or another kind of active participation in the Divine services, so that they might not feel themselves merely idle spectators or auditors who come to Church as to a theater just in order to hear the beautiful singing of the choir which performs, as often happens now, totally unchurchly, bravura, theatrical compositions. It is absolutely necessary to re-establish the ancient custom, which is indeed demanded by the Typicon itself, of the singing of the whole people at Divine services… It is a shame to the Orthodox faithful not to know its own wondrous, incomparable Orthodox Divine services, and therefore it is the duty of the pastor to make his flock acquainted with the Divine services, which may be accomplished most easily of all by way of attracting the faithful into practical participation.”

Further, in the same article Archbishop Averky dispels the popular misconception that Orthodox Christians are not allowed to perform any church services without a priest, and that therefore the believing people become quite helpless and are unable to pray when they find themselves without a priest. He writes, on the same page of this article:

“According to our Typicon, all the Divine services of the daily cycle — apart, needless to say, from the Divine Liturgy and other Church sacraments — may be performed also by persons not ordained to priestly rank. This has been widely done in the practice of prayer by all monasteries, sketes, and desert-dwellers in whose midst there are no monks clothed in the rank of priest. And up until the most recent time this was to be seen also, for example, in Carpatho-Russia, which was outstanding for the high level of piety of its people, where in case of the illness or absence of the priest, the faithful themselves, without a priest, read and sang the Nocturnes, and Matins, and the Hours, and Vespers, and Compline, and in place of the Divine Liturgy, the Typica.

“In no way can one find anything whatever reprehensible in this, for the texts themselves of our Divine services have foreseen such a possibility, for example, in such a rubric which is often encountered in them: ‘If a priest is present, he says: Blessed is our God… If not, then say with feeling: By the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us. Amen.’ And further there follows the whole order of the Divine services in its entirety, except of course, for the ectenes and the priestly responses. The longer extenes are replaced by the reading of ‘Lord, have mercy’ twelve times, and Little Ectene by the reading of ‘Lord, have mercy’ three times.

“Public prayer, as none other, firmly unites the faithful. And so, in all those parishes where there is no permanent priest, it is absolutely necessary not merely to permit, but indeed to recommend to the faithful that they come together on Sundays and feast days in church or even in homes, where there is no church, in order to perform together such public prayer according to the established order of Divine services.”

This normal church practice, which like so much else that belongs to the best Orthodox Church tradition, has become so rare today as to seem rather a novelty, is nonetheless being practiced now in several parishes of the Russian Church Outside of Russia, as well as in some private homes. This practice can and should be greatly increased among the faithful, whether it is a question of a parish that has lost its priest or is to small to support one, of a small group of believers far from the nearest church which has not yet formed a parish, or a single family which is unable to attend church on every Sunday and feast day.

Indeed, this practice in many places has become the only answer to the problem of keeping alive the tradition of the Church’s Divine services….

The way of conducting such services should preferably be learned from those who already practice it in accordance with both the written and oral tradition of the Church. But even in the absence of such guidance, an Orthodox layman, when he is unable to attend church services, can derive much benefit from simply reading through some of the simpler services, much as he already reads Morning and Evening Prayers. Thus, he can read any of the Hours (First, Third, and Sixth Hours in the morning, Ninth Hour in the afternoon), which have no changeable parts except for the Troparion and Kontakion; he can simply read through the stichera of the great feasts on the appropriate day; or he can read the Psalms appointed for a given day….

(From Orthodox Word, Jan.-Feb., 1974, Reprinted in A Manual of The Orthodox Church’s Divine Services, compiled by Archpriest D. Sokolof, Holy Trinity Monastery, Jordanville, NY, 1975.)

Source: https://www.fatheralexander.org/booklets/english/hours_typica.htm

TYPIKA/OBJEDNICA w tłumaczeniu na j. polski

 

Artykuł Hours and Typica – Comments on Reader Services by Archbishop Averky pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Pieśń świętemu kniaziowi Łazarzowi (arcypasterza Mikołaja) http://prawoslawnikatolicy.pl/piesn-swietemu-kniaziowi-lazarzowi-arcypasterza-mikolaja/ Sun, 18 Jun 2017 03:52:55 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=8944 Dwom królestwom nigdy nie możesz się poddać, Kiedy jedno pragniesz drugie musisz oddać. … Słowa tej pieśni ułożył Arcypasterz (Święty) Mikołaj Serbski. Wersja z polskimi napisami: na YouTube – Prawoslawni Katolicy   Dwom królestwom nigdy nie możesz się poddać, Kiedy jedno pragniesz drugie musisz oddać. Kiedy różne ptaki w jednym [...]

Artykuł Pieśń świętemu kniaziowi Łazarzowi (arcypasterza Mikołaja) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

Dwom królestwom nigdy nie możesz się poddać,
Kiedy jedno pragniesz drugie musisz oddać.

Słowa tej pieśni ułożył Arcypasterz (Święty) Mikołaj Serbski.

Wersja z polskimi napisami: na YouTube – Prawoslawni Katolicy

 

Dwom królestwom nigdy nie możesz się poddać,
Kiedy jedno pragniesz drugie musisz oddać.
Kiedy różne ptaki w jednym będą gnieździe,
Jeden się poczuwa jakby w swym zajeździe.

Drugi zaś się czuje jak w cudzym kostiumie,
Musi wciąż pracować ile tylko umie.
Łazarzu rycerzu Króla Chrysta-Boga,
wsławiony przez Boga bo poległ za Boga.

Dwa się wojska biją na Kosowym Polu,
Jedno niebo wzywa, drugie ku idolu.
Dla zewnętrznych oczu zwyciężył ten drugi,
z pobitych rycerzy uczynił swe sługi.

Lecz oczy wieczności inny sąd wydają
pokonaną armię niebiosa wsławiają.
Ty zaś znasz ten sekret gdy inny nie widzi,
możesz się radować kiedy drugi szydzi.

Łazarzu żyjący sumienie wszech-rodu,
rydwanem ku niebu od Króla narodów.
Tyś sumieniem serbskim co na niebie błyska,
co nigdy na ziemi nie wydaje Chrysta.

Nasz carze błyszczący w Królestwie niebieskim,
Oświetlasz rodzinę w twym królestwie ziemskim.
To jest mądrość rodu gdy trapi mocniejszy,
spośród dwojga duchów Chrystusa silniejszy.

Spośród dwojga królestw Chrystusowe wolę,
Tego uczy Łazarz i Kosowe Pole.

(tłumaczenie rymowane, własne)


Два се царства никад не могу имати,
ако једно хоћеш друго мораш дати.
Ко две разне птице у гнезду једноме,
једна се осећа на огњишту своме.

А друга је туђин у нашем оделу,
ти сазнаде ово и јави на делу.
Лазаре војниче Царства Христовога,
прослављен од Бога јер умре за Бога.

Две се војске бију на Косову Пољу,
једна небо иште друга земљу вољу.
За варљиве очи победиће друга,
победилац друга а прва јој слуга.

Ал очи Вечности друкчији суд дају,
пораз војске Неба у Вечном је сјају.
Ти зна ову тајну и исход јој виде,
зато сад ликујеш а други се смије.

Лазаре бесмртни савести свом роду,
сад си Цар на Небу некад Кнез народу.
Ти си савест српска што на небу блиста,
што никад за земљу не издаде Христа.

Блистај Царе Лазо у Царству Небесном,
светли своме роду на путу му тесном.
Буди наук роду кад га сумња тлачи,
од два духа увек Христов дух је јачи.

Од два Царста увек Христово је боље,
то нас учи Лазар и Косово Поље.

(serb.)


Oryginalny klip do którego dodano tłumaczenie pochodzi z kanału YouTube: Друштво српско-руског пријатељства     (www.youtube.com/watch?v=H922zpAeafY)

opracowanie: PrawosławniKatolicy.pl

Artykuł Pieśń świętemu kniaziowi Łazarzowi (arcypasterza Mikołaja) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Psalm 90 (91) ratuje przed śmiercią i uzdrawia http://prawoslawnikatolicy.pl/psalm-90-91-ratuje-smiercia-uzdrawia/ Tue, 16 May 2017 22:11:52 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=8843 „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”… Jest niezwykła modlitwa, Psalm 90 (91 – w polskiej wersji Biblii – A.L.) – „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” (ros. – «Живый в помощи Вышняго»). Modlitwa ta ma Potężną Moc, gdy człowiekowi grozi śmiertelne niebezpieczeństwo i jeśli przeczyta on tę modlitwę, to Pan Bóg go [...]

Artykuł Psalm 90 (91) ratuje przed śmiercią i uzdrawia pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Kto przebywa w pieczy Najwyższego”…

Jest niezwykła modlitwa, Psalm 90 (91 – w polskiej wersji Biblii – A.L.) – „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” (ros. – «Живый в помощи Вышняго»). Modlitwa ta ma Potężną Moc, gdy człowiekowi grozi śmiertelne niebezpieczeństwo i jeśli przeczyta on tę modlitwę, to Pan Bóg go uratuje od każdego nieszczęścia.

Opowiem wam trzy historie o tej modlitwie, o tym, jak ratuje ona ludzi, w swoim czasie te historie mocno wzmocniły moją wiarę w Boga.

Psalm 91

Kto przebywa w pieczy Najwyższego

i w cieniu Wszechmocnego mieszka,

mówi do Pana: «Ucieczko moja i Twierdzo,

mój Boże, któremu ufam».

Bo On sam cię wyzwoli

z sideł myśliwego

i od zgubnego słowa.

Okryje cię swymi piórami

i schronisz się pod Jego skrzydła:

Jego wierność to puklerz i tarcza.

W nocy nie ulękniesz się strachu

ani za dnia – lecącej strzały, …

Historia pierwsza. W 1990 roku, rozmawiałem kiedyś ze swoim kolegą, afgańskim oficerem, był miesiąc sierpień. Przypadkowo się pochylił, z kieszeni na piersi wypadła mu mała ikonka. Wyprzedziłem go, podniósł ją i spojrzałem: był na niej obraz Pana Jezusa Chrystusa i ta oto modlitwa: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”. Zdziwiłem się i zapytałem go, czy na pewno jest wierzącym, na co on odpowiedział twierdząco i opowiedział mi następującą historię. Kiedy szedł do wojska, to jego matka, odprowadzając go podarowała mu tę ikonkę z modlitwą i powiedziała, że jeśli będzie trudno, to żeby przeczytał tę modlitwę trzy razy. Służył w wojsku długo, został oficerem i został wysłany do Afganistanu, aby dowodzić kompanią zwiadu.

Głównie udawali się na tyły „duszmanów”* robili zasadzki na karawany z bronią i pewnego razu sami wpadli w zasadzkę. Od pierwszych sekund ataku „duszmani” więcej niż połowę jego żołnierzy położyli trupem, pozostali rozproszyli się i zalegli. Zostali otoczeni ze wszystkich stron, rozpoczęła się zacięta bitwa, amunicja zaczęła się wyczerpywać, żywych żołnierzy pozostawało coraz mniej. I wtedy on jasno zrozumiał, że żywymi stąd nie wyjdą, wszystkich ich czekała nieunikniona śmierć. W najbardziej krytycznym momencie mój przyjaciel nagle przypomniał sobie prośbę matki i o tym, że w kieszeni na piersi znajduje się ikonka i modlitwa.

*/„duszman” – afgański Mudżahedin, nazwa uczestników zbrojnych ugrupowań, walczących z sowieckimi i rządowymi wojskami w Afganistanie podczas wojny domowej w latach 1979-1989. Synonimy: duch, wróg, przeciwnik, Afgańczyk (A.L.)

Wyjąwszy ikonkę, zaczął czytać tę modlitwę „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”, a następnie stał się cud. Nagle stało się CICHO – cicho, tylko pociski przelatywały bezgłośnie nad głową, a jego jakby nakryła niewidzialna narzuta i poczuł, ze jest całkowicie bezpieczny i zdał sobie sprawę, że nic się z nim nie stanie. Zawołał do siebie ocalałych żołnierzy i wraz z nimi poszedł przebijać się z okrążenia i przebili się, i wszyscy, którzy byli z nim w tym ataku, pozostali przy życiu.

Po tym wypadku przed każdym wyruszeniem na tyły wroga zaczął czytać tę modlitwę i tak „dowojował” do końca służby i wrócił do domu. Historia ta wywarła na mnie wielkie wrażenie, byłem wtedy jeszcze nie ochrzczony, ale po tym zdecydowanie postanowiłem się ochrzcić i po miesiącu przyjąłem Chrzest.

Historia druga. W lecie 1992 roku latem w lipcu pomagałem budować dom letniskowy swoim krewnym. Było nas trzech, dziadek Siemion, który był po siedemdziesiątce, jego kolega w tym samym wieku i ja, któremu oczywiście jako najmłodszemu przypadła najcięższa praca fizyczna. W trakcie pracy podszedł do nas jeszcze dziadek Nikita, miał ponad osiemdziesiąt lat i jako dawny dobry cieśla pomagał nam radami. Po pracy usiedliśmy do obiadu. Podczas obiadu dziadkowie zaczęli wspominać dawno minioną Wielką Wojnę Ojczyźnianą, siedziałem obok i słuchałem i wtedy usłyszałem historię o tym, jak dziadek Nikita uwierzył w Boga i stał się głęboko wierzący. Kiedy dziadek Nikita, wtedy jeszcze młody, szedł w 1941 roku na front, to jego matka dała mu dwie modlitwy, napisane na kawałku papieru: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” (Psalm 90 (91) i „Bóg wstaje, a rozpraszają się jego wrogowie” (Psalm 67 (68) i powiedziała, żeby je nieustannie czytał. Ale wtedy dziadek, Nikita był wielkim ateistą, modlitwy oczywiście wziął, ale nie czytał.

I wojował tak aż do 1943 roku. A w 1943 roku, nasze wojska przeszły do ofensywy i przekroczyły rzekę Dniepr. Wraz ze wszystkimi przepłynął na drugi brzeg również i on. Jego batalion, liczący 800 żołnierzy zajął przyczółek i rozkazano utrzymać zajęte terytorium aż do podejścia głównych sił. I tu się wszystko zaczęło. Niemcy po opamiętaniu zaczęli ich atakować, praktycznie bez przerw między atakami, ostrzeliwali ich z artylerii i bombardowali z powietrza. Trwało to cały tydzień. Kiedy Niemcy zaczęli intensywnie bombardować i ostrzeliwać z dział i moździerzy, dziadek Nikita, widząc, ilu wokół niego ginie jego towarzyszy, zdał sobie sprawę, że może i on tutaj zginąć tak samo jak oni, a był jeszcze młody i umierać się nie chciało. I oto wtedy, podczas ciężkiego bombardowania, przypomniał sobie polecenie matki, wyjął modlitwy, które mu dała i zaczął je czytać.

Po przeczytaniu modlitwy, jak potem opowiadał, nagle poczuł, jakby został przykryty szczelnym kloszem i pokój wniknął do jego duszy, tak minął cały dzień. Teraz dziadek Nikita już bez przypominania czytał swoje modlitwy wcześnie rano, przed rozpoczęciem walki, czytał i w czasie walki i wieczorem. Kiedy w końcu przyszła pomoc, to z 800 żołnierzy i oficerów z całego batalionu pozostało ich przy życiu tylko czterech, przy czym trzech było rannych, a tylko jeden dziadek był bez najmniejszego zadrapania, cały.

I tak dziadek Nikita mocno uwierzył w Boga. Doszedł do Berlina, szturmem zdobywał Berlin i przez resztę wojny czytał swoje modlitwy, który dała mu matka i wrócił do domu cały i zdrowy. Kiedy słuchałem tej historii, to pomyślałem sobie, co opowiadał mi o modlitwie „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” mój przyjaciel, który walczył w Afganistanie i również pozostał żywy i cały.

Porównując te dwie historie, zdałem sobie sprawę, jaką niezwykłą jest modlitwa Psalmem 90 (91) – „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” i jaką ma ona WIELKĄ MOC – ratować i CHRONIĆ ludzi w każdym najstraszniejszym nieszczęściu!

Opowiem o jeszcze jednym przypadku, związanym z tą modlitwą. Opowiedział o nim człowiek, z którym wydarzyła się ta historia. Dodam, że historia ta została opublikowana w kilku książkach.

Historia trzecia. Kiedy wybuchła wojna, mężczyznę tego wzięto do wojska i po krótkim przeszkoleniu skierowano na przednią linię walk. W pierwszych miesiącach 1941 roku Niemcy szybko posuwali się naprzód, okrążali i niszczyli wiele rosyjskich jednostek. Tak samo się stało z jego jednostka, została otoczona i rozbita. Wraz z kolegą musiał przebijać się z otoczenia, szli zawsze w nocy, a spali w ciągu dnia. I oto wieczorem weszli oni do pewnej wsi, w której nie było Niemców i postanowili tam spędzić noc. W nocy, kiedy spał z kolegą w chacie, wieś została otoczona przez Niemców. Z okna było widać, jak kolumna czołgów przeszła ulicą, potem nadjechali motocykliści, a po nich pojawili się żołnierze z automatami i psami. Na ucieczkę było już za późno, cała wioska była otoczona. Niemcy wchodzili do każdego domu. Tych, którzy wyskakiwali na ulicę, natychmiast zabijano, jeśli ktoś strzelał przez okno, to palono chatę wraz z wszystkimi, którzy tam byli. Zresztą, co można zrobić z karabinem jednostrzałowym (ros.- винтовкой) przeciwko broni automatycznej. Tych, którzy wychodzili z podniesionymi rękami, wyprowadzano i wywożono w ciężarówkach.

Wraz z kolegą próbował on ukryć się w domu pod łóżkiem i położył się z brzegu, a kolega schował się za jego plecami przy ścianie. Zdając sobie sprawę, że może zginąć, zaczął przypominać modlitwy i modlić się, ale wszystkie modlitwy, których nauczyła jego matka ze strachu zapomniał i nic nie pamiętał, za wyjątkiem początku: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego” … „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”… – i tylko w kółko powtarzał sobie te kilka słów. Kiedy Niemcy weszli do domu i zaczęli przeszukiwać, on wciąż powtarzał w duchu tę modlitwę „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”…

I cóż Niemcy? Weszli, zaczęli przeszukiwać, zajrzeli pod łóżko i wyciągnęli tego, który leżał pod ścianą za nim, a jego zostawili, jakby to był worek lub puste miejsce – wcale go nie zauważyli. Kolegę wyprowadzili na dwór i rozstrzelali.

Po przeszukaniu wioski Niemcy odjechali. A on leżał pod łóżkiem, bez końca powtarzając: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”… i jeszcze w nocy odszedł z tej wsi do lasu. Następnie, w pierwszej wiosce, gdzie była cerkiew, otrzymał krzyż na piersi, założył go na siebie i przez długi czas stał w świątyni, dziękując Bogu za uratowanie od pewnej śmierci. Od ludzi wierzących otrzymał Psałterz i przepisał cały Psalm 90 (91): „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”. Potem nauczył się go na pamięć. W czasie wojny codziennie czytał tę modlitwę i wrócił żywy do domu.

Psalm 90 (91). (Jest to Modlitwa Ochrony, jeśli istnieje wielkie niebezpieczeństwo, to tę modlitwę czyta się rano i wieczorem – po trzy razy tak długo, jak istnieje niebezpieczeństwo, dziękując Panu Bogu za Jego pomoc).

Psalm 91: Biblia 1000-lecia (https://www.bibleonline.ru/bible/pol/19/91/)

1. Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka,

2. mówi do Pana: Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam.

3. Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od zgubnego słowa.

4. Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza.

5. W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia — lecącej strzały,

6. ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe.

7. Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka.

8. Ty ujrzysz na własne oczy: będziesz widział odpłatę daną grzesznikom.

9. Albowiem Pan jest twoją ucieczką, jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego.

10. Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu,

11. bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.

12. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień.

13. Będziesz stąpał po wężach i żmijach, a lwa i smoka będziesz mógł podeptać.

14. Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie; osłonię go, bo uznał moje imię.

15. Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham i będę z nim w utrapieniu, wyzwolę go i sławą obdarzę.

16. Nasycę go długim życiem i ukażę mu moje zbawienie.

Dla chcących korzystać z oryginalnych modlitw w języku rosyjskim podaję 3 wersje:

Psalm 90: Rosyjski przekład synodalny (https://www.bibleonline.ru/bible/rus/19/90/)

1. Живущий под кровом Всевышнего под сенью Всемогущего покоится,

2. говорит Господу: «прибежище мое и защита моя, Бог мой, на Которого я уповаю!»

3. Он избавит тебя от сети ловца, от гибельной язвы,

4. перьями Своими осенит тебя, и под крыльями Его будешь безопасен; щит и ограждение — истина Его.

5. Не убоишься ужасов в ночи, стрелы, летящей днем,

6. язвы, ходящей во мраке, заразы, опустошающей в полдень.

7. Падут подле тебя тысяча и десять тысяч одесную тебя; но к тебе не приблизится:

8. только смотреть будешь очами твоими и видеть возмездие нечестивым.

9. Ибо ты сказал: «Господь — упование мое»; Всевышнего избрал ты прибежищем твоим;

10 не приключится тебе зло, и язва не приблизится к жилищу твоему;

11. ибо Ангелам Своим заповедает о тебе — охранять тебя на всех путях твоих:

12. на руках понесут тебя, да не преткнешься о камень ногою твоею;

13. на аспида и василиска наступишь; попирать будешь льва и дракона.

14. «За то, что он возлюбил Меня, избавлю его; защищу его, потому что он познал имя Мое.

15. Воззовет ко Мне, и услышу его; с ним Я в скорби; избавлю его и прославлю его,

16 долготою дней насыщу его, и явлю ему спасение Мое».

Psalm 90: Nowy przekład rosyjski (https://www.bibleonline.ru/bible/nrt/19/90/)

1. Живущий под кровом Всевышнего в тени Всемогущего покоится.

2. Скажу о Господе: «Он – мое прибежище и крепость моя, Бог мой, на Которого уповаю».

3. Он избавит тебя от сети ловца и от гибельной язвы.

4. Он укроет тебя Своими перьями, и под Его крыльями ты найдешь прибежище.

Его истина будет тебе щитом и броней.

5. Не убоишься ни ужасов в ночи, ни стрелы, летящей днем,

6. ни язвы, ходящей во мраке, ни заразы, опустошающей в полдень.

7. Тысяча падет около тебя, и десять тысяч справа от тебя, но к тебе не приблизится.

8. Только глазами своими будешь смотреть и увидишь возмездие нечестивым.

9. Потому что ты избрал Господа – прибежище мое – своей обителью,

10. не пристанет к тебе зло, и язва не приблизится к твоему жилищу.

11. Ведь Он Своим ангелам повелит о тебе – охранять тебя на всех твоих путях.

12. Они понесут тебя на руках, чтобы ноги твои не ударились о камень.

13. На льва и на змею наступишь, растопчешь молодого льва и дракона.

14. Господь говорит: «Сохраню его, потому что он любит Меня, защищу его, потому что он знает Мое имя.

15. Когда воззовет ко Мне, Я отвечу: в беде буду с ним, избавлю его и прославлю.

16. Насыщу его долголетием и явлю ему Мое спасение».

Psalm 90: Полный Православный Молитвослов / Pełny Modlitewnik Prawosławny

Wersja w języku Cerkiewno – Słowiańskim

(https://www.molitvoslov.com/text806.htm)

Живый в помощи Вышняго, в крове Бога Небесного водворится. Речет Господеви: Заступник мой еси и Прибежище мое, Бог мой и уповаю на Него. Яко Той избавит тя от сети ловчи и от словеса мятежна, плещма Своими осенит тя, и под криле Его надеешися, оружием обыдет тя истина Его. Не убоишися от страха нощного, от стрелы летящия во дни, от вещи во тьме преходящия, от сряща и беса полуденного. Падет от страны твоея тысяща, и тьма одесную тебе, к тебе же не приближится, обаче очима твоима смотриши и воздаяние грешников узриши. Яко Ты, Господи, упование мое, Вышняго положил еси прибежище твое. Не приидет к тебе зло, и рана не приближится к телеси твоему, яко Ангелом Своим заповесть о тебе, сохранити тя во всех путях твоих. На руках возьмут тя, да не когда преткнеши о камень ногу твою, на аспида и василиска наступиши, и попереши льва и змия. Яко на Мя упова, и избавлю, и покрыю и, яко позна имя Мое. Воззовет ко Мне – и услышу его: с ним есмь в скорби, изму его и прославлю его, долготою дней исполню его и явлю ему спасение Мое.

Эту молитву нужно читать, и когда кто-то заболел 3 – 12 раз.

+++

Pewien oficer w czasie wojny nosił za pazuchą na sercu maleńką ikonę Świętego Mikołaja, którą owinął w kawałek papieru, na którym był napisany Psalm 90 (91) – Modlitwa – „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”… W jednej bitwie pocisk trafił w pierś oficera, przebił odzież, dotarł do papieru, ale ani ikony, ani papieru z modlitwą nie uszkodził – nie zdołał przebić!

Kto przebywa w pieczy Najwyższego”…

Oto fragment tekstu o tym, jaką POTĘŻNĄ SIŁĘ POSIADAJĄ nasze modlitwy do Boga z niezwykłej książki archiprezbitera Ioanna Naumowicza, która nosi taki właśnie tytuł „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”.

I przypomniałem sobie: miałem zwyczaj czytania każdego wieczoru Psalmu 90 (91) i czytając tę modlitwę obchodziłem cały swój dom i podwórze. Ludzie nie jeden raz, widząc mnie tak chodzącego, różnie o mnie myśleli i potem opowiadali o mnie niestworzone rzeczy. Ja natomiast nie jakąś magią, a tym Słowem Bożym ogradzałem cały swój majątek, dzieła rąk moich. Oto ty też wkrótce będziesz gospodarował.

Radzę ci dlatego, aby zachować swój dom, swoje gospodarstwo, siebie samego i swoich bliskich od złych ludzi i złodziei – rób tak, jak ja robiłem co wieczór przed pójściem do łóżka: po modlitwie w domu razem z domownikami przed świętymi ikonami, wyjdź na dwór i obejdź całe gospodarstwo i dom swój, a obchodząc powtarzaj całym sercem słowa modlitwę „Kto przebywa w pieczy Najwyższego”. A Pan Bóg zachowa twój dom i rodzinę!

Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka, mówi do Pana: Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam”. Oto co to znaczy. Kto z ludzi na miłość i na pomoc Bożą mocno liczy, ten będzie żył tak, jakby pod Osłoną Samego Ojca Niebieskiego. Jak małe dziecko nie boi się niczego w swoim domu rodzinnym i żyje beztrosko, tak i każdy człowiek może z wiarą, ufnością i odważnie zwrócić się do Boga o pomoc i ochronę, a Pan Bóg z pewnością pomoże i ochroni go od wszelkiego nieszczęścia i złych ludzi.

Słuchaj dalej: „Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od zgubnego słowa”. Jak rybak czai się na rybę lub myśliwy na ptaka, tak i ludzie na ludzi zarzucają sieci, aby łapać siebie nawzajem, albo jakąś sprawą, albo słowem. Byłeś synku w mieście i widziałeś tam sądy i ziemskie zebrania, słyszałeś nie raz mowy sądowych obrońców – adwokatów, prawników i wiesz, jak oni z białego dnia robią nieprzeniknioną noc, a z nocy – dzień; często prawdę zamieniają w nieprawdę, bo takie już jest ich rzemiosło.

Ale jeśli będziesz żył zgodnie z Prawami Boga, to nie będziesz miał z nikim żadnych sądów i nie złapią cię w sieci, nic nie będą mogli zrobić przeciwko tobie zgubnymi słowami, czyli złym, nikczemnym zamiarem, spiskiem. Przecież tak często się zdarza, że ludzie umówią się przeciwko komuś, wplączą go w jakąś „sprawę”, przedstawią fałszywych świadków i zniszczą. A ty, jeżeli i trafisz niewinnie w jakąś sprawę, do sądu, to Pan Bóg tak wszystko zorganizuje, że wyjdziesz z niego uniewinniony i z honorem.

Ale czytajmy dalej: „Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła”. Te słowa oznaczają: ramionami Swoimi On cię otoczy i pod Jego skrzydłami będziesz spokojny i bezpieczny i nie będziesz dostępny żadnemu nieszczęściu!

Bronią będzie Jego prawda. W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia — lecącej strzały, ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe”. Jego Prawda, oddająca każdemu według jego dzieł, będzie dla ciebie i bronią i obroną: nie będziesz się obawiał jakichkolwiek potworów nocy, ani strzał latających i zabijających ludzi dniem, ani nieszczęścia, czyhającego i czającego się w ciemności, ani złych przygód i niebezpieczeństw, które zdarzają się w biały dzień.

Jeśli będziesz żył według Praw Bożych, to nie będziesz miał żadnego zagrożenia, nie będziesz się obawiał żadnej ludzkiej złości i ataków, ani magii.

Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka”. Jeśli nawet zdarzy ci się być na wojnie, w ciężkiej, śmiertelnej walce: niech upadnie wokół ciebie tysiąc ludzi z jednej strony i dziesięć tysięcy po drugiej, ale ty będziesz cały i nieuszkodzony, ani kula, ani bagnet ciebie nie dotkną, włos z głowy twojej nie spadnie.

Ty ujrzysz na własne oczy: będziesz widział odpłatę daną grzesznikom”. Oznacza to, że będziesz ocalony, będziesz żył i zobaczysz na własne oczy, jaką odpłatę otrzymają grzesznicy: włamywacze i złodzieje, mordercy i gwałciciele, pijacy, lenie, rozpustnicy, którzy swoim dzieciom dają zły przykład.

Widziałem wielu grzeszników, ale wszyscy oni jakoś zniknęli i śladu po nich nie zostało. A byli głośni, hałasowali, żyli jakby nie było Boga, ani Strasznego Sądu,, ani drugiego życia Wiecznego w przyszłym świecie! Sam pewnie słyszałeś, jakie bardzo bogate budynki były kiedyś w osadzie Stiepanowej? Stały tam w stajniach dziesiątkami konie i po dwanaście wołów, a krów i owiec – nie policzysz! Było tam czterech gospodarzy Stiepanczuków, wszyscy czterej tacy bogaci, że tylko szukać. Żyli tylko nieuczciwie, ludzi oszukiwali i obrażali, wiele grzeszyli. A teraz na miejscu, gdzie stały ich domy, stajnie, obory – jest zaorane pole, nie ma nic! Wszystko zginęło, czy to od ognia spłonęło, czy od złych ludzi, czy z powodu chorób, a teraz z całego rodu Stiepanczuków zostało tylko dwoje i na moje podwórko przychodzą oni też prosić o jałmużnę: Nikita ubogi i Włas siwy.

Oto co znaczy: „będziesz widział odpłatę daną grzesznikom!” Za każdy grzech – będzie i kara, prędzej czy później, jeśli nie tutaj, to po śmierci, w innym świecie.

Albowiem Pan jest twoją ucieczką, jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego. Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu, bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień. Będziesz stąpał po wężach i żmijach, a lwa i smoka będziesz mógł podeptać”.

Słyszysz, Mikołaju: będziesz polegał na Bogu i przestrzegał Jego Prawo święte – żadne zło cię nie spotka; będziesz zdrów, ponieważ nasze choroby, choć nie wszystkie, ale w większości pochodzą z grzechu, rozpusty, obżarstwa. Jeśli będziesz ufał Bogu, to wyjdziesz cały z najbardziej niebezpiecznych przygód.

Nie raz i mi trafiało się być w takich sprawach, że naprawdę tylko Łaska Boża i Święty Anioł Stróż ratowali mnie od śmierci i nieszczęść, dokładnie tak, jak powiedziane jest w Psalmie, że Pan Bóg rozkaże Swoim Aniołom, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach i one wezmą cię na ręce, abyś nie potknął się nogą o kamień. Po tym dobrze zrozumiałem słowa Psalmu: „Bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach”.

No, a jak tam dalej jest powiedziane? „Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie; osłonię go, bo uznał moje imię. Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham i będę z nim w utrapieniu, wyzwolę go i sławą obdarzę. Nasycę go długim życiem i ukażę mu moje zbawienie”.

W potrzebie, w nieszczęściu, zawsze i wszędzie Bóg będzie z tobą. Bóg wyprowadzi cię z każdego niebezpieczeństwa, a nawet jeszcze i wysławi cię.

http://www.logoslovo.ru

 

Opracował Andrzej Leszczyński

16.5.2017 r.

Artykuł Psalm 90 (91) ratuje przed śmiercią i uzdrawia pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
6 marca – Dzień pamięci kozielszczańskiej ikony Matki Bożej http://prawoslawnikatolicy.pl/6-marca-dzien-pamieci-kozielszczanskiej-ikony-matki-bozej/ Thu, 09 Mar 2017 21:17:30 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=8598 Kozielszczańska ikona Matki Bożej jest jedną z szeregu ikon młodszych co do wieku w kwestii oddawania chwały i uwielbienia (1881 rok) i należy także do najbardziej czczonych ikon. Jest ona pochodzenia włoskiego i została przywieziona do Rosji przez jedną z dam dworu imperatorowej Elżbiety (1741-1761). Właścicielka ikony wyszła za mąż [...]

Artykuł 6 marca – Dzień pamięci kozielszczańskiej ikony Matki Bożej pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Kozielszczańska ikona Matki Bożej jest jedną z szeregu ikon młodszych co do wieku w kwestii oddawania chwały i uwielbienia (1881 rok) i należy także do najbardziej czczonych ikon. Jest ona pochodzenia włoskiego i została przywieziona do Rosji przez jedną z dam dworu imperatorowej Elżbiety (1741-1761). Właścicielka ikony wyszła za mąż za pisarza Wojska Zaporoskiego, Siromacha, i w ten sposób ikona znalazła się na Ukrainie.

 

W XIX wieku należała ona do rodu Kapnistów i była ich rodzinną świętością. Ikona znajdowała się w siole Kozielszczina, w guberni połtawskiej.

W czasie tygodnia seropustnego, w 1880 roku, córka W. I. Kapnista, Maria, zachorowała. Miejscowy lekarz postawił diagnozę lekkiego zwichnięcia nogi, z powodu niewłaściwego pochylenia się na bok, i założył gipsowe usztywnienie. Po pewnym czasie zawieziono ją do charkowskiego chirurga. On także stwierdził zwichnięcie. Ażeby zmniejszyć ból nogi podczas chodzenia wykonano specjalny trzewik ze stalowymi sprężynami obejmującymi nogę powyżej kolana i zalecono przyjmowanie ciepłych kąpieli.

Przeminął okres postu ale chora nie odczuwała poprawy. Po Wielkiejnocy (Pascha) Maria poczuła straszny ból i w drugiej nodze, która uległa wywichnięciu tak jak i pierwsza. W. I. Kapnista powtórnie zwrócił się do lekarza, który stwierdził i w lewej nodze zwichnięcie i założył na nodze stalowe sprężyny doradzając natychmiastowe przewiezienie dziewczynki na Kaukaz w celu leczenia jej mineralnymi wodami i górskim powietrzem. Podróż na Kaukaz i leczenie spowodowały jeszcze więcej cierpienia.

Siły dziewczynki opadły, straciła wszelkie czucie w rękach i w nogach, nie odczuwała nawet ukłuć. Podczas badania oprócz poprzednich dolegliwości organizmu odkryto jeszcze zwichnięcia w stawach ramieniowych, w lewym biodrze i nadzwyczajną bolesność w kręgosłupie na całej jego długości. Tak wysoki poziom bólu i brak wiedzy co do jego przyczyny zmusiły do powrotu do domu. W październiku ojciec pojechał z chorą córką do Moskwy. Tutaj odwiedzał najsławniejszych lekarzy, którzy powiedzieli mu, że są bezsilni w obliczu tej choroby. Rodzice i chora już stracili nadzieję na wyleczenie.

Ale nieoczekiwanie pojawiła się możliwość zwrócenia się o pomoc do zagranicznego profesora.. Ponieważ do jego przyjazdu do Moskwy pozostało trochę czasu to chora poprosiła o powrót do domu. Ojciec wysłał ją na wieś wziąwszy obietnicę od małżonki, że przywiezie chorą córkę do Moskwy kiedy otrzyma powiadomienie o przyjeździe profesora. Dnia 21 lutego 1881 roku otrzymali telegram, że profesor jedzie do Moskwy. Ta wiadomość zatrwożyła chorą czy nie okaże się on, tak jak i inni, bezsilny?

Matka zdecydowała się na wyjazd następnego dnia i wskazując córce na rodzinny obraz Matki Bożej powiedziała jej: „Masza, jutro jedziemy do Moskwy, weź obraz Matki Bożej, wyczyść jej szatę i gorąco się pomódl przed naszą Orędowniczką. Proś o pomoc w pomyślnym przebiegu podróży i w wyleczeniu twojej choroby”. Chora zaś, sama już straciwszy nadzieję na pomoc ziemskich lekarzy, całą nadzieję złożyła w Bogu i powierzyła swój los pomocy niebiańskiej.

Ikona ta od dawna była znana jako cudotwórcza. Według przekazów pomagała ona zwłaszcza dziewczynom uciekającym się do niej z błaganiem o obdarzenie rodzinnym szczęściem. Zrodził się przy tym zwyczaj ażeby modląca się osoba czyściła szatę na ikonie przecierając ją watą albo ręcznikiem. Przycisnąwszy do piersi świętą ikonę chora, z pomocą matki, przecierała ją i cały ciężar choroby, smutku i rozpaczy duszy wylała przed obliczem Matki Bożej. I żarliwa, płomienna modlitwa chorej dziewczynki została wysłuchana. Poczuła ona od razu siłę w rękach i w nogach i głośno wykrzyknęła: „Mamo! mamo! czuję nogi! Mamo, czuję ręce!”

Zerwała metalowe wsporniki i opaski i zaczęła swobodnie chodzić po pokoju, ciągle trzymając ze czcią w swoich rękach obraz Matki Bożej. Natychmiast wezwany został miejscowy kapłan i przed obrazem Matki Bożej została odmówiona modlitwa dziękczynna (błagodarstwiennyj molebień). Radosne wydarzenie rozniosło się wkrótce po okolicznych wioskach. Matka pojechał do Moskwy z ozdrowiałą córką biorąc ze sobą święty obraz Matki Bożej.

Pogłoski o wyzdrowieniu szybko rozprzestrzeniły się po Moskwie i ludzie zaczęli przybywać tłumnie, najpierw do pokoju hotelowego a następnie do cerkwi dokąd przeniesiono ikonę. Z powodu ikony miało miejsce jeszcze kilka uzdrowień. Kiedy rodzina powróciła do domu, do Kozielszcziny, to cała okolica już wiedziała o uzdrowieniach dzięki kozielszczańskiej ikonie Matki Bożej, które miały miejsce w Moskwie i wiele osób zebrało się ażeby oddać cześć obrazowi.

Przechowywanie ikony w domu w dalszym ciągu stało się niemożliwością i za zgodą Jego Eminencji ((Wysokoprieoswiaszcziennogo) Joanna, arcybiskupa połtawskiego, dnia 23 kwietnia 1881 roku ikona została przeniesiona do specjalnie zbudowanej, tymczasowej kaplicy. Każdego dnia od wczesnego ranka przed obrazem Matki Bożej nie ustawał modlitewny śpiew i czytanie akatystów. W 1882 roku została wybudowana cerkiew a z polecenia Świętego Synodu od 1 marca 1885 roku została ustanowiona żeńska wspólnota, przekształcona w żeński monaster na chwałę Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy. Obecnie kozielszczańska ikona Matki Bożej znajduje się w Krasnogorskim Pokrowskim Żeńskim Monasterze (eparchia kijowska). Ku chwale ikony Matki Bożej zostało ułożone nabożeństwo (odprawiane 21 lutego) i akatyst.

 

Źródło: http://3rm.info/publications/61793-5-marta-perehodyaschiy-den-pamyati-kozelschanskoy-ikony-bozhiey-materi.html

Artykuł 6 marca – Dzień pamięci kozielszczańskiej ikony Matki Bożej pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Cud świętego Archanioła Arcystratega Michała http://prawoslawnikatolicy.pl/cud-swietego-archaniola-arcystratega-michala/ Mon, 19 Sep 2016 03:00:41 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=7678 Kazanie, wygłoszone przez czcigodnego Tymoteusza, patriarchę Aleksandrii, na święto Cudu Archanioła Michała, które miało miejsce 19 września, zwiastującego wielkie miłosierdzie, którym Bóg obdarzył ludzi: „Niech zstąpi na was, bracia, Pokój Boży. Opowiem wam o tym, co się stało ze mną, Tymoteuszem, sługą Jezusa Chrystusa. Pewnego razu wyruszyłem w podróż na [...]

Artykuł Cud świętego Archanioła Arcystratega Michała pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

coloseKazanie, wygłoszone przez czcigodnego Tymoteusza, patriarchę Aleksandrii, na święto Cudu Archanioła Michała, które miało miejsce 19 września, zwiastującego wielkie miłosierdzie, którym Bóg obdarzył ludzi:

„Niech zstąpi na was, bracia, Pokój Boży. Opowiem wam o tym, co się stało ze mną, Tymoteuszem, sługą Jezusa Chrystusa. Pewnego razu wyruszyłem w podróż na spotkanie Świętego, Życiodajnego Krzyża, oraz do Grobu Bożego, jak i do wszystkich świętych miejsc, po których chodził nasz Bóg Władca, Jezus Chrystus. Wszedłem do domu świętego Prochora, umiłowanego ucznia Ewangelisty Jan Teologa. Znalazłem tutaj książkę, napisaną przez Prochora. W tej cudownej książce przeczytałem o tym oto wielkim pocieszeniu Jana Teologa, otrzymanym przez niego w Bożym objawieniu.

„Pewnego razu szedłem razem z Aniołem Bożym, który odkrywał przede mną niebiańskie tajemnice o ludziach. I oto nagle usłyszałem szum, podobny do szumu potężnych wód, spadających z dużej wysokości. Kiedy wraz z Aniołem podeszliśmy bliżej, zobaczyłem ogromne jezioro i straszne tortury, które przechodzili zatwardziali grzesznicy. Zapytałem mojego przewodnika, a wyjaśnił mi, co to za potworna otchłań. Zobaczyliśmy ogromny płomień, wydobywający się z tego piekła z obłokiem ogromnego dymu nad nią. Płomień trzaskał i z hukiem podnosił się na wysokość 300 metrów. Plugawe robactwo, o wielkości węża, pełzało po ciałach grzeszników w tym jeziorze-otchłani. O, Janie, Boży przyjacielu, te męki, które widzieliśmy teraz, są najstraszniejsze ze wszystkich tortur. Owo jezioro ognia może pomieścić w sobie cały świat. Jego głębokość jest nieskończona, a robaki-węże, które gryzą ciała grzeszników zmuszają ich do tego, aby ci wspinali się na górę. Jan gorzko zapłakał, widząc śmierć ludzkich dusz. „Nie płacz, Janie, przyjacielu Boży, nie płacz, niedługo zobaczysz wielką radość – wielkie błogosławieństwo, otrzymane przez Arcystratega Michała od Boga”.

W tym czasie zobaczyłem nadzwyczaj pięknego Samego Arcystratega Michała, który, w przepięknej łodzi z Cherubinów i Serafinów w otoczeniu rzeszy Aniołów, świętych, proroków i męczenników, zbliżał się do jeziora ognia. Wszyscy oni byli obleczeni nie dającym się opisać pięknem. Po chwili Aniołowie zbliżyli się do grzeszników, oddanym na tortury. Natychmiast ogień zgasł, otchłań przestała się dymić, plugawe zwierzęta zniknęły. Kiedy wszystko ucichło, Archanioł Michał zanurzył swoje białe jak śnieg skrzydło w jeziorze i wyprowadził z niego mnóstwo ludzkich dusz i przeniósł je na brzeg. Następnie opuścił to samo prawe skrzydło po raz drugi – i wyprowadził z jeziora jeszcze więcej dusz, niż za pierwszym razem. Wtedy Cherubiny i Serafiny padły przed nim na twarze i zaczęły go prosić, by jeszcze raz, po raz trzeci zanurzył swoje skrzydło. Arcystrateg Michał skierował swój pełen dobroci, błagalny wzrok ku Bogu, wzniósł swoje gorące serdeczne modlitwy za zbawienie cierpiących za swoje grzechy. Potem znów zanurzył swoje białe jak śnieg skrzydło i wyprowadził niezliczone rzesze nowych dusz. Wtedy zarówno Aniołowie jak i święci z wielką radością przyjąwszy te dusze, obmyli je wodą łaski Bożej, namaścili aromatem radości i postawili przed Obliczem Bożym. W tym samym czasie z za zasłony, zasłaniającej Boga, wydobył się głos:

„Dzięki wstawiennictwu Archanioła Michała i Mojej Matki, Przenajświętszej Dziewicy oraz wszystkich moich Aniołów i wybranych, którzy wypełnili na ziemi wolę Ojca Mojego – wprowadź te dusze do Raju sprawiedliwości, Wieczności i pokoju. Amen.” Jednocześnie w czasie tego strasznego i świętego czynu, święty Apostoł Jan stał, dziwiąc się współczuciu Arcystratega Bożego Michała.

Anioł powiedział: „wiedz, Janie, przyjacielu Boży, że ów cud, który widziałeś, powtarza się każdego roku 6/19 września, ku czci święta przywódcy niebieskiego wojska, za wielkie zwycięstwo, którą odniósł on nad siłami szatana. Kiedy żydzi bez najmniejszych skrupułów przybili Zbawiciela do Krzyża, Archanioł Michał wpadł w takli smutek, że niebo i ziemia pobladły, nie mogąc tego znieść. Kiedy Władca nasz Jezus Chrystus zmartwychwstał, właśnie Archanioł Michał odsunął kamień od grobu i przyniósł dobrą nowinę niewiastom niosącym wonności. Zatrzymał szatana w piekielnej otchłani i odebrał mu wszystko, co ów posiadał. Bóg obdarzył Archanioła Michała wielką siłą i władzą wybawiania tych, którzy przebywają na mękach piekielnych. Bóg nazwał wszystkie podległe mu stopnie hierarchii Aniołów i dał mu możliwość, by co roku 6/19 września i 9/21 listopada wraz z Aniołami i świętymi zbliżał się do dusz, zasądzonych na męki.

Archanioł Michał pomaga zbawić się tym, którzy dawali jałmużnę w jego imię, oraz w imię męczenników i świętych. Arcystrateg Michał wstawia się za nimi, ponieważ święci przenieśli nieszczęścia i cierpienia w imię Boże. Całkowicie wyzwala od mąk tych, za których ktoś niesie cierpienia i za kogo się modli. Archanioł Michał nie przestaje dokonywać aktów Bożego miłosierdzia każdego roku 6/19 września oraz w swój dzień 9/21 listopada, co będzie trwać aż do końca czasów. W te wyjątkowe dni klęka on przez Bożym majestatem, padając na twarz i modli się za dusze, które przeżywają straszne piekielne męki do tej chwili, aż Bóg, w Swojej nieskończonej dobroci nie zmiłuje się nad tymi ludźmi, za których wyjątkowo gorliwie modlą się ludzie na ziemi, rozdając w ich intencji szczodrą jałmużnę. Modlą się oni również i za wszystkich żyjących na ziemi. W te święte dni, kiedy Cerkiew czci jego pamięć, wszyscy Aniołowie gromadzą się wokół Archanioła Michała przy zasłonie, zakrywającej Boży majestat.

Z Bożego błogosławieństwa, Archanioł Michał przystępuje, obleczony w szaty dobroci i miłosierdzia i ogłasza wszystkim, że Bóg jeszcze raz zmiłował się nad światem. Widziałeś teraz, Janie, że Bóg o nie zapomni o nikim, kto będzie czynił dzieła miłosierdzia w imię świętego Arcystratega Michała, albo kto potrudzi się, aby przepisać tę książkę, w której znajduje się ów opis, i będzie czytać go innym. Albo kto postawi świecę, czy też zapali świecznik, lub ładan, czy też złoży jakąś ofiarę w imię Arcystratega Michała, to w takim wypadku nie zapomni on o darczyńcy, lecz uczciwie go wynagrodzi. Jeśli ktoś okaże biednym miłosierdzie według swoich możliwości, a po śmierci za swoje grzeszne życie zostanie wrzucony do piekła, to Bóg nie zapomni o jego dobrym uczynku i zbawi go dzięki wstawiennictwu Archanioła Michała. Jeśli ktokolwiek zapragnie zapisać te słowa, to należy je chronić w domu z wielką czcią. A wtedy ani żaden pocisk, ani wąż, ni żadna obca siła nie będą w stanie zaszkodzić takiemu człowiekowi ani jego domowi. Ani robactwo, ani szarańcza, ni żaden gad, czy płaz nie będą w stanie uczynić jakiejś szkody w jego sadzie, czy ogrodzie. Zapisanie tych słów będzie dla niego bronią i tarczą ochronną od wszelkich nieszczęść. Niech Bóg i Archanioł Michał mają was w Swojej opiece”. Oto co opowiedział mi święty Anioł Boży.

Potem powiódł mnie na Górę Oliwną, a następnie zostawił mnie tam, a Sam odleciał na Niebiosa. Byłem tym wszystkim wielce zadziwiony i wysławiłem Boga i Archanioła Michała.

Oto cała opowieść, znaleziona przeze mnie w domu Prochora, ucznia świętego Apostoła Jana Teologa.

Po usłyszeniu tego objawienia umiłowanego ucznia Chrystusowego i Ewangelisty Jana Teologa, nie powinniśmy go lekceważyć, lecz doskonalić się w modlitwie, czuwaniu i rozdawaniu jałmużny w Imię Chrystusa. Czyńmy również działa miłosierdzia w imię Arcystratega Michała, abyśmy wybawili od wiecznych mąk naszych zmarłych bliskich i siebie samych. Niech wszyscy miłujący i czczący Archanioła Michała znajdą wielkie miłosierdzie u Boga. Amen.

Źródło: http://3rm.info/publications/5207-chudo-arxistratiga-mixaila.htm

za: http://wiadomosci.monasterujkowice.pl/?p=6287

Artykuł Cud świętego Archanioła Arcystratega Michała pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Orthodox Afterlife – Revelation concerning the Jesus Prayer http://prawoslawnikatolicy.pl/orthodox-afterlife-revelation-concerning-the-jesus-prayer/ Fri, 26 Aug 2016 04:00:58 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=7432 Artykuł Orthodox Afterlife – Revelation concerning the Jesus Prayer pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

Artykuł Orthodox Afterlife – Revelation concerning the Jesus Prayer pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
SYNAKSARION ŚWIĘTEJ WIELKIEJ ŚRODY http://prawoslawnikatolicy.pl/synaksarion-swietej-wielkiej-srody/ Tue, 26 Apr 2016 19:53:56 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=6224 Kobieta mirrą namaściwszy Chrystusowe ciało, uprzedza mirrę i aloes Nikodema. W Świętą Wielką Środę teoforyczni ojcowie nakazali wspominać kobietę nierządnicę, która namaściła Pana mirrą, bowiem było to niedługo przed zbawczymi Mękami. W tym celu ustanowiono właśnie teraz jej wspomnienie, aby według słowa Zbawiciela, wszędzie i wszystkim był głoszony jej odważny [...]

Artykuł SYNAKSARION ŚWIĘTEJ WIELKIEJ ŚRODY pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
jesusBridegroom

Kobieta mirrą namaściwszy Chrystusowe ciało,
uprzedza mirrę i aloes Nikodema.

W Świętą Wielką Środę teoforyczni ojcowie nakazali wspominać kobietę nierządnicę, która namaściła Pana mirrą, bowiem było to niedługo przed zbawczymi Mękami. W tym celu ustanowiono właśnie teraz jej wspomnienie, aby według słowa Zbawiciela, wszędzie i wszystkim był głoszony jej odważny uczynek.

Kiedy Jezus wszedł do Jerozolimy i był w domu Szymona Trędowatego, podeszła do Niego kobieta i wylała na Jego głowę drogocenny olejek. Cóż ją pobudziło, że postanowiła przyjść? Skoro obserwowała współczucie i szczodrobliwość Chrystusa do wszystkich, a zwłaszcza teraz, widząc jak On wszedł do domu trędowatego, którego Prawo nakazywało uważać za nieczystego i zabraniało kontaktów z nim, to myślała, że Chrystus tak samo oczyści jej duchową nieczystość, jak i trąd Szymona. I oto, gdy Pan spoczywał na wieczerzy, kobieta wylała z góry na Jego głowę mirrę o wartości w przybliżeniu trzystu denarów, to znaczy tysiącu dwustu sestercji i trzech tysięcy ośmiuset asów. Uczniowie, a przede wszystkim Judasz Iszkariota, zabraniali jej, a Chrystus ją bronił, żeby nie przeszkadzali w jej dobrym zamiarze. Następnie On wspomniał o swoim pogrzebie, żeby odciągnąć Judasza od zdrady, a kobietę uczynił godną nagrody tym, że wszędzie w świecie będzie opowiadany jej dobry uczynek.

Niektórzy myślą, że wszyscy ewangeliści mówią o
jednej i tej samej kobiecie. Należy wiedzieć, że nie jest tak. Jedynie trzej ewangeliści, jak mówi święty Chryzostom, opowiadają o jednej i tej samej kobiecie, którą nazywają nierządnicą, natomiast Jan nie mówi o niej, ale o innej, wspaniałej kobiecie świętego życia, o Marii, siostrze Łazarza, która nie była nierządnicą i była umiłowana przez Chrystusa.

Z nich właśnie ta ostatnia Maria sześć dni przed Paschą w swoim domu, który był w Betanii, gdy Pan spoczywał na wieczerzy, dokonała namaszczenia, wylewając mirrę na przeczyste Jego nogi i wycierając je włosami swojej głowy. Ona przyniosła Jemu jako Bogu mirrę kupioną za dużą cenę, bowiem dobrze wiedziała, że wśród ofiar przynosi się Bogu olej i kapłanów namaszcza się olejem, Jakub w starożytności wylał olej na kamienny pomnik, poświęcając go Bogu. Przyniosła zaś mirrę jawnie jako dar dla Nauczyciela jako Boga, a także za wskrzeszenie brata. Dlatego też jej nie obiecano nagrody, a i szemrał wtedy tylko Judasz, ponieważ był chciwy.

Inna kobieta, rzeczywiście nierządnica, dwa dni przed Paschą, gdy Chrystus był jeszcze w Betanii i spoczywał na wieczerzy w domu Szymona Trędowatego, wylała drogocenny olej Jezusowi na głowę, jak opowiadają święci Mateusz i Marek. To na tę nierządnicę oburzali się uczniowie, gdyż ciągle słuchali nauk Chrystusa o gorliwości i jałmużnie. Za ten czyn dano jej nagrodę w wysławianiu jej dobrego czynu po całym świecie.

Niektórzy powiadają, że jakoby była jedna i ta sama kobieta, a Chryzostom mówi, iż chodzi o dwie różne. Są jeszcze i tacy, którzy doliczają się nawet trzech kobiet, dwóch już wspomnianych, które namaściły Chrystusa tuż przed Jego męką, i trzeciej, jeszcze innej, która uczyniła to wcześniej, raczej jako pierwsza, gdzieś w połowie nauczania Pańskiego. To była nierządnica i grzesznica, która wylała mirrę na nogi Chrystusa w domu Szymona, ale nie trędowatego, a faryzeusza, i uczyniła to sama, bez świadków, gdy zgorszył się tym tylko faryzeusz, a Zbawiciel dał jej w nagrodę odpuszczenie grzechów. O niej, która pojawiła się około połowy nauczania Chrystusa, wspomina tylko święty Łukasz w swojej Ewangelii. Po opowieści o tej nierządnicy od razu dodał słowa następujące: „Potem chodził po miastach i wioskach, nauczając dobrą nowinę o Królestwie Bożym”, z czego wynika, że to nie mogło mieć miejsca bezpośrednio przed Jego Męką. Przeto niektórzy myślą, sądząc po czasie i po tych, którzy Go przyjmowali, i po miejscu, i po osobach, i po domach, a także po sposobie namaszczenia, że były trzy kobiety: dwie nierządnice i trzecia, Maria siostra Łazarza, która słynęła z czystego życia. Jednym był dom faryzeusza Szymona, drugim dom Szymona Trędowatego w Betanii, a trzecim dom Marii i Marty, sióstr Łazarza, także w Betanii. Można to wyprowadzić z faktu, że dwie wieczerze przygotowano Chrystusowi i obie w Betanii: jedną sześć dni przed Paschą w domu Łazarza, gdy spoczywał z Nim także Łazarz, jak podaje Syn Gromu, czyli Ewangelista Jan: „Sześć dni przed Paschą poszedł Jezus do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego Jezus wskrzesił z martwych. Tam więc przygotowali mu wieczerzę, a Maria posługiwała, Łazarz zaś był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali przy stole. A Maria wzięła funt czystej, bardzo drogiej maści nardowej, namaściła nogi Jezusa i otarła je swoimi włosami”. Natomiast drugą wieczerzę przygotowano
dla Niego dwa dni przed Paschą, gdy Jezus był jeszcze w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i przyszła do Jezusa nierządnica, i wylała na Niego drogocenną mirrę, jak opowiada święty Mateusz: „Jezus powiedział swoim uczniom: Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha”, po czym dodaje: „Gdy Jezus był w Betanii w domu Szymona Trędowatego, przystąpiła do Niego kobieta, mająca alabastrowy słoik bardzo kosztownego olejku i wylała go na głowę Jego, gdy spoczywał przy stole”. Podobnie jak Mateusz podaje też Marek: „A po dwóch dniach była Pascha i święto Przaśników … A gdy On był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i spoczywał przy stole, przyszła kobieta, mająca alabastrowy słoik czystego olejku nardowego, bardzo kosztownego, stłukła alabastrowy słoik i wylała olejek na głowę Jego”.

Ci, którzy się z tym nie zgadzają, mówią, jakoby jedna i ta sama kobieta namaszczała Pana mirrą, wspomniana przez czterech ewangelistów. Uważają także, że jeden i ten sam Szymon był zarazem faryzeuszem i trędowatym, a inni jeszcze uważają go za ojca Łazarza z siostrami Marią i Martą, że była jedna i ta sama wieczerza, jeden i ten sam dom w Betanii, w którym przygotowali izbę przestronną i przystrojoną, w której miała miejsce Wieczerza, ale nie myślą oni prawidłowo. Te dwie wieczerze były bowiem dla Chrystusa przygotowane poza Jerozolimą, w Betanii, sześć i dwa dni – jak już powiedziano – przed starotestamentową Paschą, gdy i kobiety w różny sposób przyniosły Chrystusowi mirrę. Natomiast Ostatnia Wieczerza i przystrojona izba były przygotowane w samej Jerozolimie dzień przed Paschą żydowską i dniem Męki Chrystusa. Jedni powiadają, że było to w domu nieznanego człowieka, a inni, że w domu Jana, przyjaciela i ucznia Chrystusa, na świętym Syjonie, gdzie zgromadzili się apostołowie ze strachu przed Żydami, i gdzie miało miejsce dotknięcie Tomasza po Zmartwychwstaniu, Zstąpienie Ducha Świętego w Pięćdziesiątnicę, a także dokonały się inne cuda i tajemnice.

Opinia Chryzostoma wydaje się słuszniejsza, że tutaj rozróżnia się dwie kobiety: jedną, jak powiedziano, wymieniają trzej ewangeliści, nierządnicę i grzesznicę, która wylała mirrę na głowę Chrystusa, i drugą, wymienioną przez Jana, Marię, siostrę Łazarza, która namaściła tylko nogi Chrystusa. Myślę też, że były różne wieczerze: jedne w Betanii i jedna Ostatnia Wieczerza. Wynika to także z faktu, że po historii z nierządnicą Zbawiciel posłał uczniów do miasta, żeby przygotowali Paschę, nakazując: „Pójdziecie do miasta do pewnego człowieka i powiecie mu: Nauczyciel mówi: U Ciebie spełnię Paschę z moimi uczniami”. Jeszcze mówi: „Spotkacie człowieka niosącego naczynie z wodą. On pokaże wam dużą przygotowaną izbę. Tam przygotujecie dla nas. Oni poszli i znaleźli, jak im powiedział”, i przygotowali Paschę, oczywiście zbliżającą się Paschę Prawa, którą Jezus po przyjściu spełnił z uczniami, jak powiada święty Chryzostom, a potem była Ostatnia Wieczerza. Spełniwszy podczas niej Boskie umycie nóg, On spoczął znowu i spełnił naszą Paschę, podczas jednej uczty ze starotestamentową, jak mówi Jan Chryzostom, co rzeczywiście miało miejsce.

Święty Jan i Marek, święci ewangeliści, precyzują, co to była za mirra, nazywając ją czystą i drogocenną. Dlaczego określają ją jako „pistikos”, co oznacza, „autentyczna”, „niesfałszowana”, „bez domieszek” i „sprawdzonej czystości” lub też – być może – jest to nazwa jakiegoś szczególnego, najlepszego gatunku nardu. Mirra była przygotowywana z wielu rozlicznych olejków, przede wszystkim z mirry, wonnego cynamonu lub aromatycznej trzciny oraz oliwy z oliwek. Marek dodaje jeszcze, że kobieta z gorliwości rozbiła naczynie, dlatego że miało ono wąską szyjkę, i nazywa to naczynie alabastrem. Było to, jak mówi święty Epifaniusz, szklane naczynie, niemające szyjki, zwane także „bikia”.

Chryste Boże, namaszczony duchową mirrą, wyzwól nas z atakujących żądz i zmiłuj się nad nami, albowiem tylko Ty jesteś Świętym i Przyjacielem człowieka. Amen.

 

źródło: liturgia.cerkiew.pl/pages/File/docs/synaksarion-23-sroda.pdf

Artykuł SYNAKSARION ŚWIĘTEJ WIELKIEJ ŚRODY pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
SYNAKSARION ŚWIĘTEGO WIELKIEGO WTORKU http://prawoslawnikatolicy.pl/wielki-wtorek/ Mon, 25 Apr 2016 19:17:32 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=6204   Wielki Wtorek dziesięć przynosi nam dziewic, od nieprzekupnego Władcy wyrok one usłyszały. Święty Wielki Wtorek wspominamy przypowieść o dziesięciu dziewicach, bowiem te przypowieści Pan idący na Męki, wchodząc do Jerozolimy, opowiadał swoim uczniom na Górze Oliwnej, a teraz zwracał się także do Żydów. On powiedział przypowieść o dziesięciu dziewicach, [...]

Artykuł SYNAKSARION ŚWIĘTEGO WIELKIEGO WTORKU pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
10Wirgins

 

Wielki Wtorek dziesięć przynosi nam dziewic, od nieprzekupnego Władcy wyrok one usłyszały.

Święty Wielki Wtorek wspominamy przypowieść o dziesięciu dziewicach, bowiem te przypowieści Pan idący na Męki, wchodząc do Jerozolimy, opowiadał swoim uczniom na Górze Oliwnej, a teraz zwracał się także do Żydów. On powiedział przypowieść o dziesięciu dziewicach, wzywając do dawania jałmużny i zarazem nauczając wszystkich, aby byli gotowymi zawczasu na śmierć, gdyż wiele mówił im o dziewictwie i o kastratach, a dziewictwo zawsze jest wysławiane, gdyż zaiste jest to wielka cnota. W tym jednak celu, żeby ktoś ćwiczący się w tej cnocie nie gardził innymi cnotami, a przede wszystkim jałmużną, która czyni wyrazistym świecznik dziewictwa, święta Ewangelia przywodzi tę przypowieść i nazywa mądrymi pięć dziewic, które dołożyły do dziewictwa wiele drogocennego oleju jałmużny, a pięć nazywa nie rozsądnymi, bowiem chociaż były dziewicami, to jednak miały znacznie mniejszą jałmużnę. Dlatego właśnie są one nierozsądne, gdyż spełniwszy to, co większe, opuściły to, co mniejsze, i niczym nie różniły się od nierządnic, gdyż zostały tak samo zwyciężone przez bogactwo, jak tamte przez ciało.

Gdy zaś kończyła się noc tego życia, „usnęły wszystkie” dziewice, to jest umarły, bowiem noc oznacza śmierć. Kiedy one spały, „o północy rozległo się wołanie”. Jedne z nich, które wzięły dużo oleju, weszły z oblubieńcem, gdy otwarto drzwi, a nie rozsądne, mające za mało oleju, przebudziły się i szukały go. Mądre chciały nawet dać im oleju, ale nie mogły, i zanim weszły z oblubieńcem, powiedziały: „Mogłoby i nam, i wam zabraknąć. Idźcie raczej do sprzedających – to znaczy do biednych – i kupcie sobie!”. Nie ma jednak z tego żadnego pożytku, bowiem po śmierci jest niemożliwe, co wyjaśnia też Abraham w przypowieści o bogaczu i Łazarzu, gdy mówi: „Między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać”. Jednakże nierozsądne, przyszedłszy nieoświeconymi, tak wołały, stukając w drzwi: „Panie, panie, otwórz nam!”. Sam zaś Pan dał im tę straszną odpowiedź: „Zaprawdę, mówię wam, nie znam was”, jakże bowiem mogłybyście zobaczyć oblubieńca nie mając posagu, to jest jałmużny?

Przeto dla pouczenia teoforyczni ojcowie postanowili właśnie tutaj umieścić przypowieść o dziesięciu dziewicach, pouczającą nas, abyśmy zawsze czuwali i byli gotowi na spotkanie prawdziwego Oblubieńca dobrymi uczynkami, zwłaszcza jałmużną, gdyż nie znany jest dzień i godzina śmierci. Tak samo, jak przykład Józefa uczy o tym, że należy zdobywać niewinność, to przykład drzewa figowego uczy o tym, że trzeba zawsze przynosić owoce duchowe. Kto bowiem czyni jedno, nawet i większe, dobre dzieło, a drugim, przede wszystkim jałmużną, pogardza, nie wchodzi z Chrystusem do wiecznego spoczynku, ale ze wstydem powraca z powrotem. Nie ma bowiem niczego smutniejszego i wstydliwszego, niż dziewictwo zwyciężone przez przywiązanie do bogactwa.

Oblubieńcze Chryste, połącz nas z mądrymi dziewicami, zalicz to Twojej wybranej owczarni, i zmiłuj się nad nami. Amen.

Synaksarion Wielki Wtorek PDF

Źródło: liturgia.cerkiew.pl – tłumaczenia

Artykuł SYNAKSARION ŚWIĘTEGO WIELKIEGO WTORKU pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
ГАВРИИЛ УРГЕБАДЗЕ. Старцы. St. Gabriel Urgebadze http://prawoslawnikatolicy.pl/st-gabriel-urgebadze/ http://prawoslawnikatolicy.pl/st-gabriel-urgebadze/#comments Sat, 23 Jan 2016 19:01:17 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=5113 bractvospasa.wordpress.com: Prepodobny (bogobojny) Ojciec Gabriel – wyznawca i szaleniec (jurodiwyj) Chrystusowy … W ciągu lat Ojciec Gabriel głównie głosił ludziom, którzy przyszli do niego, miłość do Boga i bliźniego, skruchę, pokorę i dobroć. A w ostatnim roku swego życia, nagle zaczął prorokować o czasach ostatecznych. Mówił do wszystkich parafian, że [...]

Artykuł ГАВРИИЛ УРГЕБАДЗЕ. Старцы. St. Gabriel Urgebadze pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

bractvospasa.wordpress.com:

Prepodobny (bogobojny) Ojciec Gabriel – wyznawca i szaleniec (jurodiwyj) Chrystusowy

… W ciągu lat Ojciec Gabriel głównie głosił ludziom, którzy przyszli do niego, miłość do Boga i bliźniego, skruchę, pokorę i dobroć. A w ostatnim roku swego życia, nagle zaczął prorokować o czasach ostatecznych. Mówił do wszystkich parafian, że żyją w epoce ostatnich dni.

– Dożyjecie do Antychrysta, kiedy rozpoczną się prześladowania i kiedy będziecie zmuszeni odejść w góry. Nie bójcie się! Podobnie jak Izraelitom nie brakowało niczego na pustyni, kiedy uwolnili się z niewoli faraona i Egiptu, tak samo Bóg będzie strzec i was, gdy odejdziecie w góry, dla wolności w Chrystusie, aby uciec z niewoli egipskiej – tego świata i faraona – Antychrysta. Wiedzcie, że ta zasługa doprowadzi was do krainy obiecanej – Raju, i będziecie świecić jak słońce.

Мироточение иконы Гавриила Ургебадзе:

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł ГАВРИИЛ УРГЕБАДЗЕ. Старцы. St. Gabriel Urgebadze pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
http://prawoslawnikatolicy.pl/st-gabriel-urgebadze/feed/ 1
Św. Mikołaj Cudotwórca Arcybiskup Myr Licyjskich – 6/19 grudnia http://prawoslawnikatolicy.pl/sw-mikolaj-cudotworca-arcybiskup-myr-licyjskich-619-grudnia/ Sun, 20 Dec 2015 12:00:06 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=4765 Artykuł Św. Mikołaj Cudotwórca Arcybiskup Myr Licyjskich – 6/19 grudnia pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

Artykuł Św. Mikołaj Cudotwórca Arcybiskup Myr Licyjskich – 6/19 grudnia pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Męczennicy ziemi chełmskiej i podlaskiej módlcie się za nas grzesznych! http://prawoslawnikatolicy.pl/meczennicy-ziemi-chelmskiej-podlaskiej/ Tue, 15 Jul 2014 06:00:39 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=3183 W imię Ojca, i Syna, i Świętego Ducha! Drodzy bracia i siostry! (…) Cerkiew prawosławna w Polsce obchodzi pamięć św. męczenników chełmskich i podlaskich. Ci bogobojni i ofiarni ludzie, których nazywamy świętymi męczennikami, ale także i wyznawcami, udzielili w czasach, w których żyli odpowiedzi wiary, bez względu na cenę, jaką [...]

Artykuł Męczennicy ziemi chełmskiej i podlaskiej módlcie się za nas grzesznych! pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

ikona

W imię Ojca, i Syna, i Świętego Ducha!

Drodzy bracia i siostry!
(…) Cerkiew prawosławna w Polsce obchodzi pamięć św. męczenników chełmskich i podlaskich. Ci bogobojni i ofiarni ludzie, których nazywamy świętymi męczennikami, ale także i wyznawcami, udzielili w czasach, w których żyli odpowiedzi wiary, bez względu na cenę, jaką przyszło im ponieść za to wydane świadectwo. Stanęli w rzędzie tych, o których słyszeliśmy dzisiaj w lekcji apostolskiej i o których mówił Chrystus w słowach z dzisiejszej Ewangelii. Należą do nich Ci, którzy na Podlasiu i ziemi Chełmskiej, w Bieszczadach, na Wołyniu i Podolu oraz w wielu innych miejscach, cierpieli i ponosili największe ofiary, aby zachować prawosławną wiarę i tożsamość. Niejednokrotnie bowiem w historii tych ziem, prawosławni wierni musieli bronić swojej wiary i tradycji, znosić ucisk oraz prześladowanie za wierność Prawosławiu. Szczególnie miało to miejsce w wieku XX, zarówno przed II wojną światową, jak i po jej zakończeniu. Jak wiele ofiar trzeba było wówczas ponieść, jak wiele odwagi kosztowało zachowanie prawosławnej tożsamości lepiej od nas wiedzą nasi rodzice i dziadkowie. Nie zdołano jednak do końca usunąć prawosławnych krzyży i wytrzebić wiary z życia osobistego naszych przodków. Dzięki nim i my zachowaliśmy ją głęboko w naszych sercach i sumieniach.
W świadomości młodego pokolenia, do którego my, bracia i siostry należymy, czasami zaciera się potrzeba dawania żywego świadectwa naszej wiary. Dzisiaj nikt nie proponuje nam alternatywy: życie lub śmierć, przed jaką niejednokrotnie stawali nasi przodkowie, a której symbolem są wysławiani przez nas dzisiaj męczennicy za wiarę. Dzisiaj stajemy przed innym wyborem, który można nazwać współczesnym męczeństwem. Obecnie stajemy wobec nam współczesnej znieczulicy, braku miłości między ludźmi, braku współczucia, miłosierdzia i nadziei. Dawniej, wiernych Chrystusowi ludzi „kamienowano, przerzynano piłą, kuszono, przebijano mieczem”. Dzisiaj kamienuje się nas relatywizmem, konsumpcjonizmem i kulturą bez Boga. Przerzyna się piłą nasze człowieczeństwo nie widząc w nim obrazu i podobieństwa Bożego. Kusi się nas iluzją łatwego szczęścia, pogonią za przyjemnościami, które nie zaspokajają, lecz wręcz przeciwnie, czynią łaknących ich jeszcze bardziej głodnymi. W końcu przebija się nas mieczem, gdyż negacja Bożego obrazu w człowieku uprzedmiatawia człowieka, czyni z niego rzecz, przedmiot eksploatacji, który – jeśli przestaje być potrzebny lub użyteczny – można odrzucić.
Dlatego Ci, którzy starają się żyć po chrześcijańsku, zachowywać wiarę, tradycję i kulturę prawosławną, mogą odczuwać, że są rzeczywiście bardzo poranieni. Żyją bowiem w świecie, który odrzuca Boga, Jego Objawienie i Prawdę, jaka – według słów św. Jana ewangelisty i apostoła Pawła – przyszła na świat przez Jezusa Chrystusa. On bowiem sam jest Prawdą, Drogą i Życiem. Współcześni męczennicy i wyznawcy nie mają więc łatwego życia. Czasami czują się i są izolowani przez świat, który nie może znieść tak jasnej i świetlistej Prawdy jaką jest Chrystus, chociaż nazywa się chrześcijańskim. My jednak, bracia i siostry nie powinniśmy upadać na duchu. Jak pisze apostoł Paweł „Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga”. Zwróćmy tez uwagę na słowa kończące dzisiejsze czytanie ze Świętej Ewangelii wg Mateusza: Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”.
Drodzy bracia i siostry! Pamiętajmy kim jesteśmy i skąd pochodzimy! Pamiętajmy, że jesteśmy Chrystusowi. Nie pozwólmy zagubić się w szaleństwie i absurdalności tego świata. Żyjmy, myślmy i czujmy jak Ci, którzy wiedzą, gdzie jest Prawda. A jest nią Chrystus. Chroni zaś i strzeże jej Cerkiew, która jest naszą matką. Przychodźmy zatem do niej jak najczęściej. Przychodźmy do niej jak do domu Bożego i domu naszego. Nie musimy już błąkać się po współczesnych pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach, czyli robić zakupy, siedzieć przed telewizorem, podążać za przyjemnościami, które oddalają nas od Boga. Przychodźmy tutaj, do cerkwi, na nabożeństwa. Tutaj, w domu Bożym, gdzie wznoszona jest modlitwa do Boga, odzyskamy spokój i siły, aby móc bezpiecznie, bez szkody dla naszych dusz żyć w świecie. Uczestnictwo w nabożeństwach jest bowiem opowiedzeniem się i przyznaniem się do Chrystusa. Zapamiętajmy słowa naszego Pana Jezusa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii: „Ten, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie”.
W ten sam sposób przyznał się Chrystus do męczenników i wyznawców Prawosławia z Podlasia i Chełmszczyzny wywyższając ich, zarówno w niebie, jak i na ziemi, wśród ludzi, poprzez złożone przez nich świadectwo wiary. Również do nas przyzna się Syn Boży, jeśli będziemy ich godnymi następcami i naśladowcami i będziemy prowadzić nasze życie tak, jak oczekuje tego od nas Chrystus, któremu chwała na wieki wieków.
Amen.
Ks. Artur Aleksiejuk

Artykuł Męczennicy ziemi chełmskiej i podlaskiej módlcie się za nas grzesznych! pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Św. kapłan męczennik Maksym Gorlicki http://prawoslawnikatolicy.pl/sw-maksym-gorlicki/ Sat, 12 Jul 2014 05:00:29 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=3201 Św. Maksym Sandowicz urodził się 1 lutego 1886 roku w Żdyni (obecnie Zdynia w woj.małopolskim). Był synem Tymoteusza i Krystyny. Tymoteusz oprócz prowadzenia gospodarstwa był również psalmistą w miejscowej grecko katolickiej Cerkwi. Młody Maksym po ukończeniu czteroklasowej szkoły w niedalekich Gorlicach rozpoczął naukę w Jaśle. Następnie przeniósł się do gimnazjum [...]

Artykuł Św. kapłan męczennik Maksym Gorlicki pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

ikona

Św. Maksym Sandowicz urodził się 1 lutego 1886 roku w Żdyni (obecnie Zdynia w woj.małopolskim). Był synem Tymoteusza i Krystyny. Tymoteusz oprócz prowadzenia gospodarstwa był również psalmistą w miejscowej grecko katolickiej Cerkwi. Młody Maksym po ukończeniu czteroklasowej szkoły w niedalekich Gorlicach rozpoczął naukę w Jaśle. Następnie przeniósł się do gimnazjum w Nowym Sączu. Tam mieszkał razem z innymi młodymi Łemkami w „ruskiej bursie”, która funkcjonowała dzięki ofiarom prawosławnych Rusinów. Maksym przejawiał głębokie pragnienie i zamiłowanie do życia w ascezie, samodoskonaleniu i całkowitemu oddaniu się Bogu. Był bardzo pobożnym młodzieńcem, lubił się modlić, śpiewać pieśni liturgiczne i przebywać w poście. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do klasztoru bazylianów w Krechowie. Spędził tam jednak tylko trzy miesiące, duchowość unicka okazała się jednak całkowicie obca sercu przyszłego kapłana, który rozczarowany poziomem życia tamtejszych zakonników udał się on do, słynącego z bogatych tradycji prawosławnych, monasteru Poczajowskiego. Tam wzrastał duchowo i z błogosławieństwa Władyki Antoniego (Chrapowickiego) i Ihumena jako wzorowy posłusznik, został wysłany do Żytomierskiego seminarium. Po 6 latach nauki, ukończył je z najlepszymi wynikami w roku 1911. Niedługo potem, w tym samym roku Maksym ożenił się z Pelagią Grygoruk, córką prawosławnego kapłana ze wsi Nowe Beretowo nieopodal Hajnówki. Po przyjęciu 17 listopada 1911r.  święceń kapłańskich z rąk abp. Antoniego powrócił na Lemkowynę. W tym momencie rozpoczął się długi okres pośredniego i później już bezpośredniego męczeństwa o. Maksyma. Prześladowany przez władze, z wielkim oddaniem służył jedynej Świętej Cerkwi Chrystusowej. Swoją głęboką wiarą i poświęceniem przyciągał do Prawosławia wielu ludzi. To właśnie za czasów Świętego Maksyma, na dobre rozpoczęła się fala powrotu łemków na wiarę przodków, na Ortodoksję. Poprzez swoją postawę i niezachwianą ufność Bogu, stał się żywym przykładem wypełniania ewangelii. Jego służenie przypominało ludziom słowa apostoła Pawła z 2 listu do Koryntian „Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani”.

Władze austriackie za wszelką cenę chciały zdusić w młodym kapłanie zapał i wiarę, jednak o. Maksym nie poddawał się. Gdy austriacka policja zapieczętowała drzwi w Grabowskiej Cerkwi, jak dobry pasterz z biblijnej przypowieści, Święty nie pozostawił swojej trzody, swojego narodu, ale narażając się na niebezpieczeństwo, na więzienie i śmierć, wciąż odprawiał nabożeństwa. Tym razem już nie w świątyni, a w prywatnych domach . Słowa troparionu nazywają postawę o. Maksyma po imieniu, „jako żołnierz Chrystusowy powróciłeś na ziemię swoją”. Jako żołnierz walczący miłością, jako zwiastun ewangelii, opiekun, ojciec duchowy wielu ludzi, musiał przeciwstawić się bezbożnej władzy, uzbrojonym żandarmom. Jako swoją tarczę wybrał słowo Boże, którego nie przestawał głosić nawet będąc wielokrotnie więzionym.

Aresztowany i postawiony przed sądem we Lwowie, na swoją obronę miał prawdę i świadectwa ludzi, którzy mieli z nim styczność. Postawiony przed radą przysięgłych, fałszywie oskarżony, wybrał drogę apostolskiego służenia. Był nieugięty w wierze i twardo trzymał się priorytetów, które wyniósł z Poczajewskiego monasteru i seminarium.

O. Maksym miał tak niezachwianą ufność pokładaną w Bogu, że nawet namawiany na przyjęcie unii, w zamian za wolność, pozostał wierny swej Cerkwi. A „prawda broni się sama” i tak po blisko 2 letnim areszcie i wyczerpującym procesie, 7 czerwca 1914r. jednogłośnym werdyktem przysięgłych został uniewinniony. Współoskarżeni o. Maksyma, po wypuszczeniu, uciekli za granicę, do Rosji lub Szwajcarii. On wrócił do Żdyni. Jak apostołowie Piotr i Jan, wypuszczeni przez Sanhedryn, tak i św. Maksym nie przestał głosić ewangelii, odprawiać nabożeństw, służyć Cerkwi i ludziom. Całym sercem kochał Boga, Cerkiew i swój naród.

Golgota ojca Maksyma jednak się jeszcze nie skończyła. Musiał on donieść swój krzyż do końca, a po wybuchu pierwszej wojny światowej wydawał się on bliższy niż kiedykolwiek wcześniej. Rozpoczęły się masowe aresztowania prawosławnych łemków, wywózki do Talerhoffu i Terezinu. I tak już po czterech dniach ponownie aresztowano młodego kapłana. Skonfiskowano wszystkie księgi liturgiczne i ikony.

Bitego, poniewieranego, wyzywanego i opluwanego, zaprowadzono go pod strażą do Gorlickiego więzienia. Następnego dnia uwięziono całą jego rodzinę. Ponownie więziony, na pewno czuł zbliżającą się śmierć, mimo to nie przestał być kapłanem, nie załamał się i starał się otoczyć wszystkich uwięzionych swoją duchową opieką.

6 września, o piątej rano, powiedziono o. Maksymowi aby przygotował się do drogi. Zapewne wiedział, że chodzi o tę ostatnią. Ubranego w podrasnik kapłana wyprowadzono na dziedziniec więzienia, gdzie czekał już pluton egzekucyjny. Święty nie przepraszał, nie błagał o uwolnienie. Z podniesioną głową szedł aby przyjąć na siebie wieniec męczeństwa. Jestem przekonany, że w tamtej chwili miał on w sercu fragment ewangelii św. Jana „Bowiem większej miłości nie ma nad tę, jak kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich” (J 15,13).

Rotmistrz zdjął o. Maksymowi krzyż kapłański i kredą zaznaczył na sutannie serce. Ostatnie słowa swiaszczennika , wypowiedziane tuż przed śmiercią, najdobitniej świadczą o tym, jak wielką wiarę posiadał i jak bardzo był oddany Cerkwi. Bez zawahania stanął przed żołnierzami z plutonu egzekucyjnego, rozłożył ręce jak ptak szykujący się do lotu, i wykrzyczał prosto w lufy wycelowanych w niego karabinów „ Niech żyje święta Ruś i święte Prawosławie!”.

Cerkiew czci jego pamięć 6 września.

Autor: iereos

za: iereos.wordpress.com/2011/12/18/sw-kaplan-meczennik-maksym-sandowicz/

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Św. kapłan męczennik Maksym Gorlicki pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Почаев остров любви – Poczajów wyspa miłości http://prawoslawnikatolicy.pl/%d0%bf%d0%be%d1%87%d0%b0%d0%b5%d0%b2-%d0%be%d1%81%d1%82%d1%80%d0%be%d0%b2-%d0%bb%d1%8e%d0%b1%d0%b2%d0%b8-poczajow-wyspa-milosci/ Sun, 15 Jun 2014 12:25:34 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=3047 Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Почаев остров любви – Poczajów wyspa miłości pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Почаев остров любви – Poczajów wyspa miłości pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Akatyst ku czci Matki Bożej przed Jej Ostrobramską (Wileńską) Ikoną (jęz. cs) http://prawoslawnikatolicy.pl/akatyst-ostrobramska/ Sun, 08 Jun 2014 13:24:44 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=3086 Ostrobramska Ikona Bogarodzicy /Ostrobramskaja Ikona Bożijej Matieri/ Wileńska-Ostrobramska Ikona Matki Bożej znajduje się w stolicy Litwy Wilnie i należy do ikon darzonych czcią zarówno przez prawosławnych jak i rzymskich katolików. Wileńska-Ostrobramska ikona początkowo była nazywana Chersońską, z powodu miejsca, w którym znajdowała się. W 1363 r. wielki książę litewski Olgierd [...]

Artykuł Akatyst ku czci Matki Bożej przed Jej Ostrobramską (Wileńską) Ikoną (jęz. cs) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Ostrobramska1Ostrobramska Ikona Bogarodzicy
/Ostrobramskaja Ikona Bożijej Matieri/

Wileńska-Ostrobramska Ikona Matki Bożej znajduje się w stolicy Litwy Wilnie i należy do ikon darzonych czcią zarówno przez prawosławnych jak i rzymskich katolików.

Wileńska-Ostrobramska ikona początkowo była nazywana Chersońską, z powodu miejsca, w którym znajdowała się. W 1363 r. wielki książę litewski Olgierd pokonał Tatarów i zdobył Krym. Przywiózł wówczas stamtąd do Wilna Chersońską ikonę i podarował swojej żonie, która z kolei przekazała ją Monasterowi Świętej Trójcy. W 1431 r. ikona znajdowała się już w sąsiedztwie monasteru, na skraju miasta, w kapliczce nad Ruską Bramą zwaną również Ostrą. W 1498 r. rozbudowywano ściany miasta. W tzw. Ostrym Końcu zbudowano nową Ostrą Bramę, a ikonę umieszczono w nowej kaplicy znajdującej się nad bramą. Do kaplicy prowadziły specjalne schody. Stara nazwa ikony uległa powolnemu zapomnieniu, na rzecz nowej – Ostrobramska.

W dobie unii brzeskiej Monaster Świętej Trójcy, do którego należała ikona, przeszedł na unię. We władanie unitów przeszła też kaplica z ikoną.

Na początku XVII w. wicekanclerz Stefan Pac zbudował przy kaplicy klasztor katolicki i przekazał go karmelitom. W ich ręce przeszła też Wileńska-Ostrobramska Ikona Matki Bożej i znajduje się tam po dzień dzisiejszy.

W 1829 r. dokonano renowacji ikony, która nadała jej cech zachodnich. Świadkowie twierdzili, że wcześniej na ikonie widniał napis w języku staro-cerkiewno-słowiańskim: “Czcigodniejszą od cherubinów i nieporównanie sławniejszą od serafinów”.

Wileńska-Ostrobramska Ikona Matki Bożej została napisana na dwóch złączonych ze sobą dębowych deskach. Bogarodzica przedstawiona jest na niej sama ze złożonymi rękoma, na głowie ma podwójną koronę, a wokół głowy długie promienie.

Święto Wileńskiej-Ostrobramskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 26 grudnia/8 stycznia.

Jarosław Charkiewicz

Ostrobramska2

Акафист

Акафист Пресвятей Богородице в честь иконы Ея “Остробрамская Виленская”

Кондак 1

Возбранной Воеводе и предивной Заступнице рода христианскаго, благоизволившей от святыя Своея иконы изливати нам струи благодатных исцелений, похвальная восписуем Ти раби Твои, Богородице. Ты же, яко благая Заступница чтущих Тя, от всяких нас бед свободи, да зовем Ти: Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Икос 1

Ангел с небесе послан бысть рещи Богородице: Радуйся ! Мы же, земнороднии, дивящеся воплощению от Тебе Сына Твоего и Бога нашего, дерзаем воспевати Тебе сице:

Радуйся, благодатная Богородице Дево;

Радуйся, преблагословенная в женах.

Радуйся, яко Спаса родила еси душ наших;

Радуйся, яко Свободителя явила еси нам.

Радуйся, небесе и земли Царице;

Радуйся, яко превышши еси всякаго создания.

Радуйся, ангелы на небеси чтимая;

Радуйся, человеки на земли прославляемая.

Радуйся, яко пришедши ко Елисавете, Сама прорекла еси:«Отныне ублажат Мя вси роди»;

Радуйся, яко воистинну вси роди до ныне Тя непрестанноу блажают.

Радуйся, верно Тя величающим помощь скорую дарующая;

Радуйся, чудотворными Своими иконами, яко солнцем, светящая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 2

Видящи,всеблагая Владычице, с высоты святаго жилища Своего скорбь и тесноту жития в державе нашей, восхотела еси явити зде славу Твою, чудотворным образом Твоим подающи скорбящим утешение, болящим исцеление, бедствующим помощь, да видяще таковую милость Твою к нам, благодарными усты воспеваем вси Богу: Аллилуия.

Икос 2

Разум благопросвещен имуще, святии праотцы и пророцы в образех, видениих и сониих чудное Рождество Твое и тайну Приснодевства Твоего изобразиша. Апостоли же Христови, проразумевше духом, коль вожделенно будет для верующих изображение святейшего лика Пречистыя Девы Богоматере,избраша из среды себе божественного Луку, яко живописца предивна. И той, испросив Матернее от Тебе благословение, подкрепляемый постом и молитвою, написа первую икону Твою, Владычице, к нейже Сама рекла еси: с образом сим будут благодать Моя и сила. Сего ради со умилением и любовию воспеваем Тебе:

Радуйся, Лествице высокая, Иаковом древле виденная;

Радуйся, землю с Небом совокупльшая;

Радуйся, Бога, на земле явльшагося, во чреве Твоем понесшая;

Радуйся, яко Неопалимая Купина нетленною пребывшая.

Радуйся, светоносный Облаче, из негоже всех Владыка, яко дождь на руно, на землю сниде.

Радуйся, чудный Жезле, цветами добродетелей верных украшающая.

Радуйся, Живоносный Источниче;

Радуйся, алчущими жаждущим вечныя правды Насыщение рождшая.

Радуйся, Христа, манну жизни, во чрево Свое вместившая;

Радуйся, души наша хлебом безсмертия насыщающая.

Радуйся, яко молящиеся Тебе от всякаго зла сохраняются;

Радуйся, яко Твоя честныя иконы чудесами прославляются.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 3

Сила Вышняго осеняет всякаго человека, с верою притекающаго к Твоей цельбоносней иконе, юже даровала еси людем на утешение.Сего ради и мы, со умилением взирающе на святый Твой образ, яко живей Ти сущей снами, из глубины сердца вопием: осени и нас сирых и безпомощных, да воспоем прославляющему Тя Господу: Аллилуия.

Икос 3

Имый благое попечение о людех благосердый Господь, попусти иконе Твоей святей оставити на время некое храм Православныя Церкве, егда монаси латинстии, вземше образ Твой святый, поставиша его во храме своем. Ты же и тамо явила еси токи благодатных чудес Твоих, да познают вси христиане, коль сильна есть помощь Богоматере, и да с радостию воспевают Ти сице:

Радуйся, всех христиан помощнице;

Радуйся, Православныя Церкве славо и утешение.

Радуйся, яко отроковицею вошла еси в храм Господень;

Радуйся, яко во храме воспиталася еси.

Радуйся, святых храмов первейшее украшение;

Радуйся, яко и Сама соделалася еси храмом Сына Божия.

Радуйся, в четыредесятый день отрока Иисуса в храмБожий принесшая;

Радуйся, яко сбысться предреченное Тебе во храме Симеоном Богоприимцем.

Радуйся, любящая всех чтущих храмы Божия;

Радуйся, святых храмов твердое ограждение.

Радуйся, яко во Храме Небеснем вечно царствуеши;

Радуйся, яко вся верныя в храм сей ввести тщишися.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 4

Бурю земнаго скорбнаго жития нашего в немощех и болезнех видящи, Премилосердная МатиБожия благоизволи быти чуду явления образа своего во граде Киеве, темже мы с радостию неизреченною припадаем к Тебе, Владычице, и из глубины души благодарим Тя, дивную Заступницу, воспевающе Богу: Аллилуиа.

Икос 4

Слышавше ближнии и дальнии о дивном чудеси святыя иконы Твоея, Пречистая Владычице, со усердием многим притекаху к цельбоносному Твоему образу, приемля от него дары неисчетных Твоих благодеяний. Темже и мы, аще и недостойни суще, со благоговением и радостию покланяемся Тебе пред сим чудным образом и достодолжно Тя песньми ублажаем:

Радуйся, обет девства Господеви давшая;

Радуйся, до конца той соблюдшая.

Радуйся, девство и рождество сочетавшая;

Радуйся, яко по рождестве пребыла еси Дева непорочная.

Радуйся, добрыя обеты приемлющая;

Радуйся, не соблюдающих обеты наказующая.

Радуйся, покровительнице притекающих к Тебе по обету паломников;

Радуйся, милости дарующая Тебе молящимся.

Радуйся, благим намерением способствующая;

Радуйся, злая начинания разрушающая.

Радуйся, во дни земнаго странствия нашего добрая Путеводительнице;

Радуйся, к тихому пристанищу нас приводящая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 5

Яко лучезарная звезда возсия в стране нашей святая Твоя чудотворная икона,Богородице Дево. Мы же, озаряемии сиянием пресветлых чудес Твоих, преклоняюще колена сердца, вопием Подателю чудес Богу: Аллилуия.

Икос 5

Видящи, яко тщетна есть помощь врачев земных, уврачевати болящего сына не могущих, боголюбивая мати его начат возносити усердныя молитвы ко Врачу небесному. Вразумление получив призвати в помощь Тя, Богородице, поспеши в храм Твой, ко святому образу Твоему и, совершив пред ним усердное молебное пение, испроси чудеснаго исцеления сына. Сего ради и мы немощнии, надеющиися на Твою всесильную помощь, дерзаем воспевати Ти:

Радуйся, немощным здравие дарующая;

Радуйся, всякия болезни исцеляющая.

Радуйся, оставленных врачами под Свой покров приемлющая;

Радуйся, исцеление им подающая.

Радуйся, огнь лютыя болезни утоляющая;

Радуйся, от одра смертнаго возставляющая.

Радуйся, безнадежным надеяние;

Радуйся, упование наше непостыдное.

Радуйся, немощи душевныя врачующая;

Радуйся, грешников на путь правый наставляющая.

Радуйся, греховную отъемлющая скверну;

Радуйся, бане, омывающая совесть.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 6

Предстояще пред Твоим образом, архиреев сословие, священницы, монаси и вси людие проповедуют неисчетная Твоя благодеяния, яже обильно изливаеши от святыя Твоея иконы. Сего ради и мы, грешнии, предстояще ныне пред чудотворным Твоим образом, веруем и уповаем, яко испросиши вся благая и полезная нам у Сына Твоего и Бога нашего, Ему же дерзновенно вопием: Аллилуия.

Икос 6

Возсияб лагодать от святыя Твоея иконы, юже иногда яве узреша разбойницы; тии же честно исповедавше грехи своя вся и избавльшеся Тобою от верныя смерти духовныя, научиша ны воспевати Ти похвалы сия:

Радуйся, от напрасныя смерти спасающая;

Радуйся, от греха смертнаго избавляющая.

Радуйся, Начальника живота и смерти рождшая;

Радуйся, Мати Живота, смерть умертвившаго.

Радуйся, яко в час смерти Своея тихо возлегла еси наодре Своем;

Радуйся, яко Сын Твой и Бог наш кротко душу Твою оттела отдели.

Радуйся, яко с телом взята была еси на небо:

Радуйся, яко и по смерти жива еси.

Радуйся, непостыдную кончину нам дарующая;

Радуйся, в час кончины нашея нас заступающая.

Радуйся, и по смерти нас не оставляющая;

Радуйся, от воздушных мытарств спасающая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 7

Хотяй явити велию любовь Свою к людям, Человеколюбец Господь Тебе, Матерь Свою Пренепорочную, покров и защиту роду христианскому дарова, да будеши печальным утешение, скорбящим радование, отчаянным надеяние, вечныя муки Своим ходатайством избавляющи и к небесному веселию всех приводящи, вопиющих непрестанно гласом хваления Сыну Твоему и Богу нашему: Аллилуиа.

Икос 7

Новое чудо даровала еси, Дево Богородице, от боголепныя иконы Своея, егда возвращала чада похищенныя родителем их, усердно к лику Твоему святому с молитвою притекающим.Мы же, с любовию прославляюще Тя, Помощницу нашу Всеизрядную, немолчными гласы вопием:

Радуйся, Своим пришествием нас обогащающая;

Радуйся, всех прибегающих под кров Твой приемлющая.

Радуйся, раны греховныя благоутробно врачующая;

Радуйся, праведный гнев Божий на нас, грешных, Твоим молением скоро утоляющая.

Радуйся, терпеливых страдальцев дарами благодатными ущедряющая;

Радуйся, к покаянию нас призывающая.

Радуйся, грешников молений не отвергающая;

Радуйся, желания богоугодная исполняющая.

Радуйся, радость скорую подающая;

Радуйся, на смиренныя призирающая.

Радуйся, врагов наших видимых и невидимых побеждающая;

Радуйся, любящияи чтущия Тя от всяких бед избавляющая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 8

Странно и сумнительно неверующим слышати, како от святыя Твоея иконы чудеса источаются, одебеле бо сердце людей сих, яко видяще не видят и слышаще не слышат и не обратятся к Тебе, да исцелиши их. Мы же, усердно почитающе чудотворный образ Твой, преклоньше колена, умильно лобызаем его, вопиюще Богу: Аллилуия.

Икос 8

Весь мир преисполнен, яко звездами Богосветлыми, чудотворными иконами Твоими, Богородице Дево, в нихже яко Солнце лучезарное, имеющее луну подножием и звездсих знамениями окруженная, икона Твоя Остробрамская предивными чудесы благодатно сияет и согревает хладныя сердца наша знаменьми Твоего о нас милостиваго попечения. Сего ради чествуем Пречистаго Лика Твоего святое изображение и Тебе пред ним вопием:

Радуйся, благочестивых иноков и инокинь благая покровительнице;

Радуйся, иереев благоговейных похвало.

Радуйся, во дни скорбнаго жития нашего на земли скорая помощнице;

Радуйся, во всех бедах и напастех всемощная защитнице.

Радуйся, алчущих кормительнице;

Радуйся, жаждущим жизни питие неисчерпаемое.

Радуйся, сирот незримая воспитательнице;

Радуйся, вдов заступление.

Радуйся, лествице небесная, еюже Бог к нам сниде;

Радуйся, мосте, преводяй суших от земли на небо.

Радуйся, ключу царствия Христова;

Радуйся, двери райския нам отверзающая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 9

Всякаго естества ангельскаго превышши еси, Богородице Дево, честнейшая херувим, иславнейшая без сравнения серафим, предстоящи бо Сыну Твоему на Небеси, выну молишися Ему за род христианский, сего ради и начертание сей песни ангельскойна иконе Своей имаши. Не престани молитися и о нас, недостойных, у престола Вседержителя, да с радостию вопием Господеви: Аллилуия.

Икос 9

Ветии многовещаннии не возмогут по достоянию восхвалити предивная чудеса, от святыя Твоея иконы являемая, изумевает же ум всяк пети Тя, Богородице. Ты же, яко благая сущи, приими от нас похвалы сия:

Радуйся, за христиан Сыну Твоему усердно молящаяся;

Радуйся, страну нашу святым Твоим омофором покрывающая.

Радуйся, ум наш к Богу приводящая;

Радуйся, злыя наша помыслы искореняющая.

Радуйся, сердце наше любовию к Богу воспламеняющая;

Радуйся, хотение наше ко благу наставляющая.

Радуйся, гнев Божий, праведно на ны движимый, скоро утоляющая;

Радуйся, козни духов злобы разрушающая.

Радуйся, от их нападения нас охраняющая;

Радуйся, во искушениих плоти и духа крепкая помощнице.

Радуйся, падших скорое востание;

Радуйся, к Богу наше дерзновение.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 10

Спасения ищуще, к Тебе прибегаем, Милосердная Мати, и икону Твою святую ныне обстояще,со благоговением и верою чествуем, ибо всем покланяющимся Тебе скорое вспоможение подаеши, и во иных градех и весех чтущих Тя полезное прошение исполняеши. Темже, воспоминая неисчетная чудотворения Твоя, вопием Всемогущему Богу: Аллилуиа.

Икос 10

Стена еси Ты, ограждающая нас от всяких болезней, всем с верою призывающим Тя в помощь, Пресвятая Дево Богородице. Ты бо, Мати, младенцу, зело страждущему,исцеление даровала еси. Сего ради, прославляюще Твое Матернее милосердие, благодарственными усты вопием Ти вси из глубины души:

Радуйся, яко по молитве пред иконою Твоею болезни лютыя прекращаются;

Радуйся, всем во всякой потребе вся полезная и благая подавающая.

Радуйся, никогоже отревающая;

Радуйся, призывающих Тя заступающая.

Радуйся, в семействах мир и дружелюбие устрояющая.

Радуйся, матерей детородящих скоро и безболезненно от бремени разрешающая:

Радуйся, чад их благодатно охраняющая.

Радуйся, скорбным вдовицам и сирым помогающая;

Радуйся, в брани нашей со духами злобы нам помогающая.

Радуйся, от наветов вражиих нас спасающая;

Радуйся, от клеветы и досаждения охраняющая.

Радуйся, благая Домостроительнице, житие наше добре устрояющая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 11

Пение наше, аще было бы и тмочисленное, не довлеет к достойному прославлению милостей Твоих, Всехвальная Владычице, яже непрестанно изливаеши роду человеческому. Мольбу безчадных супругов, пришедших к чудотворней иконе Твоей, не оставила тщетною, но даровала еси им милость деторождения. Тем же, да не неблагодарни явимся пред Тобою, по силе нашей похвальная восписуем Ти с любовию, вопия Богу: Аллилуиа.

Икос 11

Яко светоприемную свещу зрим Твою честную икону, Пречистая и Преблагословенная Дево Богородице, невещественныйв душах наших возжигающе огнь любви к Тебе, Всеблагая. Ты же приими веру и усердие наше, направи на стези истины путь наш, умоли Господа и Сына Твоего, да спасет нас, имиже весть судьбами, да не погибнем в нераскаянии о гресех наших,и услыши моление к Тебе взывающих:

Радуйся, чрез иконуТвою нам благодеющая;

Радуйся, Матерния щедроты Твоя на нас изливающая.

Радуйся, греховныя помыслы властно отгонящая:

Радуйся, маловерных вразумляющая.

Радуйся, неверных смыслы просвещающая:

Радуйся, милосердие Божие разумети нам помогающая.

Радуйся, страхБожий в сердца верных влагающая;

Радуйся, охрамах Божиих попечение имущих духовною радостию утешающая.

Радуйся, о тсна лености нас воставляющая;

Радуйся, светом Богопознания и благочестия омраченных озаряющая.

Радуйся, блага земная, суетныя и скоропреходящия, презирати нас научающая;

Радуйся, к небесным и вечным сокровищам умы и сердца наша возводящая.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 12

Благодать дати восхотев, дарова нам Господь цельбоносную икону Твою, пред нею же возносяще усердная моления, возводим ум свой к Первообразней — Тебе, Богородице, просящи даровати нам благая и полезная во временней жизни сей, и в будущей жизни блаженство безконечное, да воспоем со ангелы и всеми святыми на небеси: Аллилуия.

Икос 12

Поюще Твоя чудеса, яже обильно источаеши нам от святыя Своея иконы, хвалим Тя, Пресвятая Богородице и, предстояще пред пречистым Твоим образом со слезами, умиленною душею и сокрушенным сердцем взываем Ти:

Радуйся, Заступнице усердная рода христианскаго;

Радуйся, Мати Господа и наша Мати и покровительнице.

Радуйся, источающая всем нам неоскудныя милости;

Радуйся, избавляющая от всяких бед и напастей благонравныя и богобоящияся рабы Своя.

Радуйся, телес наших здравие;

Радуйся, душ наших спасение.

Радуйся, яко за всех молиши Сына Твоего и Бога нашего;

Радуйся, яко всем твориши спастися.

Радуйся, избавление всех зол;

Радуйся, полезная всем дарующая.

Радуйся, яко Тя едину надежду имамы;

Радуйся, яко Ты еси божественный покров рабом Твоим.

Радуйся, Владычице, иконою Твоею Остробрамскою благодать и милость нам являющая.

Кондак 13

О, всепетая Мати, рождшая всех святых святейшее Слово, нынешнее молебное приемши приношение, и на нужды наша призирающи, подаждь нам силу Твоея благодати, управи нас на пути спасения и умоли ниспослати нам милости щедрыя Сына Твоего, Ему же хвалу велию во умилении возносим: Аллилуиа.

Сей кондак глаголи трижды, посем Икос 1: Ангел с небесе послан бысть рещи Богородице…, таже Кондак 1: Возбранной Воеводе и предивной Заступнице рода христианскаго…

Ostrobramska3

Молитва 1

О, Пресвятая Дево, Мати Господа вышних сил, Небесе и земли Царице и града нашего Киева всемощная Заступнице!

Прими хвалебное пение сие от нас недостойных раб Твоих, и вознеси молитвы наша ко престолу Сына Твоего и Бога нашего, да милостив будет нам, грешным, и да пробавит благость Свою чтущим Тя и с верою и любовию покланяющимся чудотворному образу Твоему.

К кому бо возопиим Владычице? К кому прибегнем в горестях наших, аще не к Тебе, Царице Небесная? Кто плач наш и воздыхания наша приимет, аще не Ты, Пренепорочная, Надеждо христиан и прибежище нам грешным? Кто паче Тебе в напастех защитит? Тем же молим Тя усердно: покрый Твоим ходатайством наша прегрешения, защити нас от враг видимых и невидимых, умягчи сердца злых человек, возстающих на нас.

О Мати Господа нашего Творца! Ты еси корень девства и неувядаемый цвет чистоты. Прими недостойную молитву нашу и соблюди нас в чистоте душевней, сохрани нас от навета злых человек и от внезапныя смерти, и даруй нам прежде конца покаяние. Помилуй нас в дневных часех и утренних и вечерних, и во всякое время сохрани нас: стоящих, седящих соблюди, и на всяком пути ходящих, и в нощных часех спящих снабди, покрый и заступи. На всяком месте и на всякое время буди нам, Мати Преблагая, стена необоримая и заступление крепкое. Ты хранительница жизни всея нам явися, Пречистая; Ты нас избави от бесов в час смерти; Ты и по смерти упокоение обрести испроси у Сына Твоего и Бога нашего.

Мы же, грешнии, со упованием моления Тебе возносим и умильно вопием: радуйся,Благодатная; Радуйся, Обрадованная; радуйся, Преблагословенная; Господь с Тобою, с Тобою с нами. К Тебе прибегаем, яко к несомненней и скорой Заступнице нашей, и Тебе, яко всемогущей Помощнице, сами себе и друг друга и весь живот наш по Христе Бозе предаем, Ему же подобает всякая слава, честь и поклонение со безначальным Его Отцем, со Пресвятым и благим и животворящим Его Духом, ныне иприсно, и во веки веков. Аминь.

Молитва 2

О Всемилостивая Госпоже, Царице Богородице, от всех родов избранная и всеми роды небесными ублажаемая! Воззри милостиво на предстоящия пред святою иконою Твоею люди сия, усердно молящияся Тебе, и сотвори предстательством Твоим и заступлением у Сына Твоего и Бога нашего, да никто же отыдет от места сего тощ упования своего и посрамлен в надежде своей, но да приимет кийждо от Тебе вся по благому изволению сердца своего, по нужде и потребе своей, во спасение души и во здравие телу.

Наипаче же осени и огради покровом Твоим, Милосердная Мати, Церковь Твою Святую, вышним Твоим благословением архиереи наши православныя укрепи, миром огради, и Святей Твоей Церкви целых, здравых, честных, долгоденствующих право правящих слово Своея истины даруй, от всех же видимых и невидимых враг, со всеми православными христианы, милостиво избави, и во православии и твердей вере до конца веков непоступно и неизменно сохрани. Призирай благосердием, Всепетая, и призрением милостиваго Твоего заступления на всю страну нашу, грады наша и град сей [или: храм сей, или: и духовный вертоград, зде сущий], и на сия богатыя Твоя милости неоскудно изливай. Ты бо еси всесильная Помощница и Заступница всех нас. Приклонися к молитвам и всех раб Твоих, ко святей иконеТвоей зде притекающих, услыши воздыхания и гласы, имиже раби Твои молятся во святем месте сем.

Аще же и иноверный, и иноплеменник, зде преходя, помолится, услыши, чадолюбивая Госпоже, и сего человеколюбне и милостивно соделай, яже к помощи ему и ко спасению. Ожесточенныя же и разсеянныя сердцы своими во странах наших на путь истины настави: отпадшия от благочестивыя веры обрати и паки святей Православней Соборней и Апостольстей Церкви сопричти. В домех людей Твоих и во братии святыя обители сея мир огради и соблюди, в юных братство и смиренномудрие утверди, старость поддержи, отроки настави, в возрасте совершеннем сущия умудри, сирыя и вдовицы заступи, утесненныя и в скорбех сущия утеши и охрани, младенцы воспитай, болящия уврачуй, плененныя свободи, ограждающи ны присно от всякаго зла благостию Твоею, и утеши милостивным Твоим посещением и вся благодеющия нам. Даруй же, Благая, земли плодоносие, воздуху благорастворение и вся, яже напользу нашу, дары благовременныя и благопотребныя, всемощным Твоим предстательством пред Всесвятою Живоначальною Троицею.

Прежде отшедшия отцы и матери, братию и сестры наша, и вся от лет древних ко святей иконе Твоей сей припадавшия, упокой в селениих святых, в месте злачне, в месте покойне, идеже несть печаль и воздыхание. Егда же приспеет и наше от жития сего отшествие и к вечной жизни преселение, предстани нам, Преблагословенная Дево, и даруй христианскую кончину жития нашего, безболезненну, непостыдну, мирну и Святых Таин причастну, да и в будущем веце сподобимся вси, купно со всеми святыми, безконечныя блаженныя жизни во Царствии возлюбленнаго Сына Твоего, Господа и Бога нашего Иисуса Христа, Емуже подобает слава, честь и поклонение со Отцем и Святым Духом, во веки веков. Аминь.

Молитва 3

О Пресвятая Госпоже, Владычице моя Богородице, Небесная Царице! Спаси и помилуй мя, грешнаго раба Твоего, от напрасныя клеветы, от всякия беды и напасти и внезапныя смерти. Помилуй мя в дневных часех и утренних и вечерних, и во всякое время сохрани мя: стояща, седяща соблюди, и на всяком пути ходяща, и в нощных часех спяща снабди, покрый и заступи. Защити мя, Владычице Богородице, от всех враг моих видимых и невидимых, и от всякаго злаго обстояния. На всяком месте и на всякое время буди ми, Мати Преблагая, стена необоримая и заступление крепкое. О, Пресвятая Госпоже, Владычице Дево Богородице! Приими недостойную молитву мою и сохрани мя от внезапныя смерти, и даруй ми прежде конца покаяние. Пресвятая Богородице, спаси нас! Ты мне хранительница жизни всея явися, Пречистая; Ты мне избави от бесов в час смерти; Ты и по смерти мене упокой. Под твою милость прибегаем, Богородице Дево: молений наших не призри в скорбех, но от бед избави нас, Единая Чистая и Благословенная. Пресвятая Богородице, спаси нас! Аминь.

Одобрено
Литургико-богослужебной комиссией
при Священном Синоде УПЦ
25.03.2010

Lady_of_the_Gate_of_Dawn,_Vilnius_Lithuania(…) Znana badaczka ikonografii bizantyjskiej Irina Jazykowa, pisząc o obrazie Matki Bożej Ostrobramskiej zauważa, że jest to najbardziej niezwykła z ikon Matki Bożej. Choćby dlatego, że Maryja jest przedstawiona bez Dziecięcia Jezus. On jednak jest obecny jakby w domyśle. Przy pierwszym zetknięciu z tym obrazem trudno zidentyfikować, do którego momentu z historii zbawienia mógłby się on odnosić, jednak przy uważnym studium okazuje się oczywistym, że mamy do czynienia z wariantem ikony „Znak”.

Maryja jest przedstawiona w tym momencie, kiedy zabrzmiały słowa anioła i nadszedł czas jej odpowiedzi. Jako znak uległości woli Maryja złożyła ręce na piersi i spuściła oczy: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa (Łk 1, 38).Wydaje się, że w następnej chwili Dziewica Maryja opuści ręce z piersi i zobaczymy, jak w jej łonie poczyna się Chrystus, Dziecię Słowo, Bóg, który przyjął ludzkie ciało. Obraz ten jest niezwykły również przez swoją głębie, która zaprasza nas do medytacji Słowa Bożego, które rodzi się również w naszych sercach.

Irina Jazykowa zauważa jeszcze jedną bardzo ciekawą rzecz. Modlitewna ikona z celi św. Serafima Sarowskiego nie jest ikona typu „Umilenie” ale wariantem Matki Bożej Ostrobramskiej, namalowaną*  przez zachodniego artystę.(…) /faktycznie: przemalowaną, wspominane już nadanie tejże Ikonie cech zachodnich w roku 1829 – przyp. red./

Możemy zatrzymać się jeszcze na chwilę nad tym, czego nie ma na oryginalnym obrazie Matki Bożej Ostrobramskiej, a co pojawia się w licznych kopiach tej ikony. Oryginalnie Matka Boża ubrana jest podobnie jak na ikonie św. Serafima Sarowskiego: czerwona suknia, niebieski płaszcz i biała chusta. Na ten pierwotny, bardzo skromny ubiór, zastały nałożone złote „koszulki”, korony i kilka elementów, których nie znajdziemy na pierwowzorze. (…)

Matko Ostrobramska, Matko Miłosierdzia, ucz nas rozważać w sercu Słowo Boże i pobożnie całym sercem uczestniczyć w Ofierze Odkupienia, tak byśmy przemienieni na podobieństwo Twego uwielbionego Syna, wraz z nim przebywali w niebieskiej chwale. Amen.

UmilenijePrp._Serafim_Sarovskii

Ikona Matki Bożej “Umilenije” (Miłosierdzie). Nie bez powodu rzymscy katolicy nazywają Matkę Bożą w Jej Ostrobramskiej Ikonie “Matką Miłosierdzia”.

Maryjo Ostrobramska! Matko Miłosierdzia królująca w Ostrej Bramie, nie przestań od teraźniejszości aż do ostatniej godziny życia mego z dobrocią serca Twego spoglądać na mnie z wysokości Tronu Twego w niebie. Nawiedź mnie w godzinę śmierci w towarzystwie świętego Anioła Stróża oraz św. Patrona mego (imię), abym otrzymał łaskę, przebłagania Boskiego Oblicza Syna Twego, którego tak często ciężkimi grzechami moimi obrażałem. Święta Maryjo Matko Boża! Matko Miłosierdzia, módl się za mną teraz i w godzinę śmierci mojej. Amen.

 

Серафимо-Дивеевска икона Пресвятой Богородицы “Умиление”

Празнува се на 28 юли/10 август.

Името и видът на килийната икона на великия светия на руската земя преподобния Серафим Саровски, която сега стои на иконостаса на съборния храм “Света Троица” в Серафимо-Дивеевския манастир, са необичайни за православната иконография. Тази икона се нарича “Умиление” или “Радост на всички радости”, но няма нищо общо със сонма Богородични икони, чиито тип носи името “Умиление” (или на гръцки “Елеуса”) и ни показва Пречистата, Чиято страна се допира до главата на Предвечния Младенец. На Дивеевската икона “Умиление” Божията Майка е изобразена без Младенеца и дори, както е прието да се счита сред богословите, в момента преди да зачене – в мига, когато Тя се обръща към донеслия благата вест архангел Гавриил с думите: “Ето Рабинята Господня; нека Ми бъде по думата ти”. Още преди общоцърковното прославяне на преподобния хиляди поклонници са се обръщали молитвено към този, казано с думите на Сергий Нилус, “кротък лик на дивната Девойка, почти Дете, със спуснати клепачи и поставени кръстообразно пред гърдите ръце”. Така че тази икона ни показва всъщност събитието на Благовещение.

“Радост на всички радости” е название, което не само е по-точно от гледна точка на иконописните канони, но и е заповядано от самия преподобен Серафим на духовно обгрижваните от него сестри от Дивеевската обител.

Старецът Серафим е имал в килията си една-единствена икона. “Би било естествено да се помисли – е написал отец Павел Флоренски, – че щом е единствена, значи е на Спасителя. Но не – не на Спасителя, а на Божията Майка – иконата “Умиление”. Както има покварени родове и народи, точно по същия начин има и чисти родове… а има и изключително чисти – така да се каже, отломки от раздробилия се първосъздаден свят, които по-малко от другите твари са изкривили образа си… те са ангели в плът, монаси по естество, цветове на света. Това са почитателите на приснодевството на носителката и средоточието на райската чистота – на Приснодева Богородица”.

В саровската килия на преподобния пред тази икона на Пречистата неизменно са били запалени седем свещници, които са заемали почти цялото пространство на стаята – като символ на седемте дара на Светия Дух. Старецът обикновено помазвал идващите при него поклонници с масълце от горящото пред иконата кандило, като изцелявал страдащите телесно и душевно. Веднъж едно доведено от богомолка дете, поразено от изобилието на светлина, започнало да тича и да лудува из килията на стареца. Майката тъкмо щяла да започне да упреква момчето, когато преподобният я спрял с думите:

– Ангел Божий играе с детенцето, майче! Как може да се спира детето в безгрижните му игри! Играй, играй, детенце! Христос е с теб!

Поради тази тайнствена уникалност на килийната икона на преподобни Серафим, дълго време, до съвсем неотдавна, не са ѝ били правени никакви копия и никъде не е имало посветени на нея храмове.

Както е известно, през земния си живот преподобният нито веднъж не е стъпвал на дивеевска земя, но въпреки това са му били открити не само текущите събития на манастирския живот, но и бъдещата съдба на обителта, на която той предрекъл невиждано духовно величие. Веднъж старецът Серафим дал на дивеевските сестри хиляда рубли и им наредил да построят още една голяма килия, като казал:

– В нея ще живее Високопоставена Господарка!

Обитателките на манастира си помислили, че при тях ще дойде да живее някоя “благородна госпожа – дворянка”, но килията все пустеела. И когато преподобният завършил земните си дни, саровските монаси предали направо в тази килия иконата “Радост на всички радости”, пред която старецът Серафим обикновено коленопреклонно се молел и пред която бил заминал при Господа. Едва тогава сестрите разбрали за каква Господарка е бил говорил старецът.

Никой не помни със сигурност точно кога и как е била пренесена чудотворната икона от Саров в Дивеево. Но скоро след това в дивеевската килия устроили манастирска трапезария и сред народа тръгнала благочестивата мълва, че иконата уж сама невидимо е преминала тук по въздуха.

Нарисуваната неизвестно от кого върху обвита с плат кипарисова дъска икона “Радост на всички радости” тогава не е имала обков и дивеевските сестри с любов са я украсявали със сплетени с молитва венци от полски цветя. А след построяването (строежът е започнал през 1848 година, петнадесет години след преставянето на стареца) на съборния храм “Св. Троица” иконата е била пренесена там и е била украсена с позлатен сребърен обков.

Оттогава тази икона е била прославена с многобройни чудеса. В Дивеевската обител честването на чудотворната икона се е извършвало на 28 юли по стар стил (на същия ден, в който се чества и Смоленската икона “Одигитрия”). С канонизацията на преподобния Серафим през 1903 година този ден по Божи Промисъл постепенно е станал един от най-почитаните в Православна Русия.

Тропар, глас 4

Нека всички, които сме обременени от грехове, да коленичим с умиление пред Богородица, като целунем чудотворната ѝ икона “Умиление” и въззовем със сълзи: “Владичице, приеми молението на недостойните Твои раби и подай на нас, просещите, голямата Си милост”.

Za:

http://lublin.cerkiew.pl/ikony.php?id_n=37&id=167

http://azbyka.ru/days/caa/371

http://info.dachnaya-tehnika.ru/dachnaya-technika/akafist-presvyatoy-bogoroditse-ostrobramskaya

http://www.liturgia.pl/artykuly/Matka-Boza-Ostrobramska.html

http://www.sveta-gora-zograph.com/ikona/ikona.php?id=3

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Akatyst ku czci Matki Bożej przed Jej Ostrobramską (Wileńską) Ikoną (jęz. cs) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Akatysty polskie Symeona z Połocka http://prawoslawnikatolicy.pl/akatysty-polskie/ http://prawoslawnikatolicy.pl/akatysty-polskie/#comments Wed, 28 May 2014 13:23:52 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=2903 Interesująca praca dr Barbary Kozak z Olsztyna na temat akatystów polskich w tłumaczeniu Symeona z Połocka. Z pewnością fakt istnienia polskich tłumaczeń akatystów oraz psałterza (z cerkiewno – słowiańskiego) już w XVII wieku rzuca nowe światło na zagadnienie polskiego Prawosławia   Akatysty-polskie-Symeona-z-Polocka więcej na temat wspomnianego autora: pl.wikipedia.org/wiki/Symeon_Po%C5%82ocki   Źródło: [...]

Artykuł Akatysty polskie Symeona z Połocka pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Simiaon_PolackiInteresująca praca dr Barbary Kozak z Olsztyna na temat akatystów polskich w tłumaczeniu Symeona z Połocka. Z pewnością fakt istnienia polskich tłumaczeń akatystów oraz psałterza (z cerkiewno – słowiańskiego) już w XVII wieku rzuca nowe światło na zagadnienie polskiego Prawosławia

 

Akatysty-polskie-Symeona-z-Polocka

więcej na temat wspomnianego autora: pl.wikipedia.org/wiki/Symeon_Po%C5%82ocki

 

Źródło: UWM w Olsztynie Acta Polono-Ruthenica IX, 2004, ISSN 1427-549X, Barbara Kozak Olsztyn

 

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Akatysty polskie Symeona z Połocka pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
http://prawoslawnikatolicy.pl/akatysty-polskie/feed/ 1
Święty męczennik – młodzieniec Gabriel Zabłudowski http://prawoslawnikatolicy.pl/gabriel-zabludowski/ Wed, 28 May 2014 13:12:03 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=2895 Św. Gabriel Zabłudowski Bliscy duchem dla Chrystusa słudzy Boży są zobowiązani do demaskowania błądzący świat. Najwyższym stopniem takiego demaskowania jest – śmierć męczeńska. Wśród niezliczonej liczby męczenników, których krew wzywa do Boga, samymi najczystszymi ofiarami – prawdziwymi barankami, które przyjęły śmierć były dzieci. Niewinne dusze opuściły ten świat przy zetknięcie [...]

Artykuł Święty męczennik – młodzieniec Gabriel Zabłudowski pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
GabrielŚw. Gabriel Zabłudowski

Bliscy duchem dla Chrystusa słudzy Boży są zobowiązani do demaskowania błądzący świat. Najwyższym stopniem takiego demaskowania jest – śmierć męczeńska. Wśród niezliczonej liczby męczenników, których krew wzywa do Boga, samymi najczystszymi ofiarami – prawdziwymi barankami, które przyjęły śmierć były dzieci. Niewinne dusze opuściły ten świat przy zetknięcie się z duchami zła, złymi ludźmi, aby potem powrócić do ludzi i poprzez niezliczone łaski i cuda świadczyć o Chrystusie który przyjął ich swe objęcia. Takiego udziału stał się mieszkaniec podlaskiej ziemi – św. męcz. młodzieniec Gabriel Zabłudowski.

Poniższa książka zawiera prawdziwe fakty odnośnie tego kto przyczynił się do okrutnej śmierci niewinnego dziecięcia z wioski Zwierki. Ta publikacja zawiera prawdziwy (nieocenzurowany współcześnie) tekst nabożeństwa i akatystu do świętego. Każdy prawosławny chrześcijanin komu jest bliski święty męcz. Gabriel powinien posiadać w swej domowej biblioteczce ten niezwykle obecnie rzadko spotykany prawdziwy żywot świętego.

 

Akatyst, Żywot i Nabożeństwo ku czci Świętego Gabriela Zabłudowskiego

Źródło:

Katricz A: Święty męczennik młodzieniec Gabriel Białostocki. Żywot i rys historyczny. Służba, Akatyst (Святой мученикъ младенецъ Гаврiилъ Бѣлостокскiй. Житiе и историческiй очеркъ, Служба, Акаѳистъ) Charków, 2003 (PDF)

za: http://web.archive.org/web/20130115184056/http://prawoslawnypartyzant.wordpress.com/

 

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

 

Artykuł Święty męczennik – młodzieniec Gabriel Zabłudowski pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Akatyst ku czci św. Wileńskich Męczenników Antoniego, Jana i Eustachego w języku polskim http://prawoslawnikatolicy.pl/akatyst-ku-czci-sw-wilenskich-meczennikow-antoniego-jana-eustachego-w-jezyku-polskim/ Sat, 22 Mar 2014 12:23:28 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=2564 Święci Wileńscy Męczennicy Antoni, Jan i Eustachy ponieśli męczeńską śmierć za Chrystusa  za panowania księcia litewskiego Olgierda.  Ich pamięć wspominamy 14/27 kwietnia i w III niedzielę po Pięćdziesiątnicy (Sobór białoruskich świętych). Prezentujemy akatyst ku Ich czci w języku polskim: Akafist (tłumaczenie ks. Grzegorz Misijuk)     Żywoty  św. Wileńskich Męczenników: Rodzeni [...]

Artykuł Akatyst ku czci św. Wileńskich Męczenników Antoniego, Jana i Eustachego w języku polskim pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Vilenskie_mucheniki

Święci Wileńscy Męczennicy Antoni, Jan i Eustachy

ponieśli męczeńską śmierć za Chrystusa  za panowania księcia litewskiego Olgierda.  Ich pamięć wspominamy 14/27 kwietnia i w III niedzielę po Pięćdziesiątnicy (Sobór białoruskich świętych).

Prezentujemy akatyst ku Ich czci w języku polskim: Akafist

(tłumaczenie ks. Grzegorz Misijuk)

 

 

Żywoty  św. Wileńskich Męczenników:

Rodzeni bracia Antoni i Jan byli dworzanami księcia Olgierda. Władca oskarżył ich o odstępstwo od wiary pogańskiej. Podczas tortur przyznali się, iż są wyznawcami Chrystusa. Gdy zostali wtrąceni do więzienia, zaczęli odwiedzać ich ludzie, z których wielu nawróciło się na chrześcijaństwo. Z obawy przed jego rozprzestrzenieniem zdecydowano zabić braci.

W kwietniu 1347 r. męczennika Antoniego powieszono na dębie, zaś Jana uduszono, a następnie również powieszono na tym drzewie. W grudniu tego roku zawisł też męczennik Eustachy, który otwarcie przyznał się do wiary w Chrystusa. Został skatowany i powieszony na tym samym dębie.

W 1374 r. męczennicy zostali kanonizowani przez patriarchę konstantynopolitańskiego Filoteusza. W XVI w. ich ciała przeniesiono do Monasteru Świętego Ducha w Wilnie. W 1826 r. relikwie świętych udostępniono wiernym do powszechnego kultu. W 1915 r. wywieziono je do Monasteru Dońskiego w Moskwie, skąd w okresie władzy radzieckiej zostały skonfiskowane. Zwrócono je Cerkwi w 1946 r. W 1993 r. z inicjatywy mińskiego Bractwa Trzech Męczenników Wileńskich cząsteczki relikwii przeniesiono z Wilna do Mińska i umieszczono w soborze apostołów Piotra i Pawła.

Święci Antoni, Jan i Eustachy są orędownikami przed Bogiem wiernych proszących o uleczenie chorób nóg. Szczególną czcią darzą ich prawosławni Litwini i Białorusini, a ich kult ma zasięg ogólnosłowiański.

Na ikonach przedstawiających świętych Antoniego, Jana i Eustachego kolejność ich ustawienia jest dowolna. Wszyscy mają na sobie książęce, różnokolorowe okrycia – bogato zdobione sarafany i lekkie, długie futra. Antoni i Jan mają brody. Wszyscy trzymają w rękach krzyże. Niekiedy mają też miecze u nóg.
Imię Antoni pochodzi z greki i oznacza “nabyty, nabywać zamiast”. Niekiedy wywodzi się je też od greckiego wyrazu anthos – “bezcenny” lub “kwiat”.

Imię Jan pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza “Bóg jest łaskawy”.

opr. Jarosław Charkiewicz

(Żywoty Świętych za: cerkiew.pl, Akatyst ze zbiorów własnych)

 

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Akatyst ku czci św. Wileńskich Męczenników Antoniego, Jana i Eustachego w języku polskim pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Święta Liturgia Świętego Jana Złotoustego w języku polskim z 1936 r. http://prawoslawnikatolicy.pl/swieta-liturgia-swietego-jana-zlotoustego/ Wed, 18 Dec 2013 21:02:21 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=2357 Święta Liturgia Św. Jana Złotoustego, wydana w języku polskim (pełne tłumaczenie, łącznie z modlitwami odmawianymi przez kapłana po cichu), wydana w roku 1936 w Warszawie w Drukarni Synodalnej, przekład zaakceptowany przez Święty Sobór Biskupów. Bardzo dobre i duchowe tłumaczenie Świętej Liturgii (Bożej Liturgii, Boskiej Liturgii). Jest to Św. Liturgia odprawiana [...]

Artykuł Święta Liturgia Świętego Jana Złotoustego w języku polskim z 1936 r. pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
sw.-Liturgia-jpg3Święta Liturgia Św. Jana Złotoustego, wydana w języku polskim (pełne tłumaczenie, łącznie z modlitwami odmawianymi przez kapłana po cichu), wydana w roku 1936 w Warszawie w Drukarni Synodalnej, przekład zaakceptowany przez Święty Sobór Biskupów. Bardzo dobre i duchowe tłumaczenie Świętej Liturgii (Bożej Liturgii, Boskiej Liturgii). Jest to Św. Liturgia odprawiana najczęściej w ciągu roku liturgicznego.

Rzymscy katolicy określają Świętą Liturgię mianem Mszy Świętej.

Liturgia jest to nabożeństwo, podczas którego dokonywany jest sakrament Komunii Świętej (Swiataho Pryczaszczenija). Sakrament Komunii Świętej, dokonywany na liturgii, został ustanowiony przez Jezusa Chrystusa na Ostatniej Wieczerzy.

Początkowy porządek odprawiania liturgii został ustalony przez Apostołów i zachowywał się u chrześcijan na mocy ustnej tradycji. W czwartym wieku po narodzeniu Jezusa Chrystusa, Święci Ojcowie Bazyli Wielki i Jan Złotousty utrwalili na piśmie porządek Liturgii, dodając niektóre modlitwy i pieśni.

Pierwsze nabożeństwa w języku polskim

 

W 1935 r. władze cerkiewne podjęły się próby wprowadzenia języka polskiego, jako języka liturgicznego. 11 listopada 1935 r. pierwsze nabożeństwo po polsku celebrował kapelan Wojska Polskiego ks. Szymon Fedorońko (zginął on w Katyniu, za Ojczyznę podczas II WŚ poległo także trzech jego synów – przyp. red.). Nabożeństwo odbyło w cerkwi garnizonowej w Warszawie. Tego samego dnia celebrowano nabożeństwa w języku polskim w cerkwiach garnizonowych w Białymstoku i Grodnie. Opracowano teksty liturgiczne w języku polskim. 11 listopada 1936 r. nabożeństwa służono w cerkwiach w Warszawie, Krakowie, Lublinie, Toruniu, Brześciu nad Bugiem, Zamościu i Kowlu. Inicjatywa hierarchii cerkiewnej spotkała się z dużym poparciem władzy państwowej, wielkim zwolennikiem języka polskiego jako liturgicznego był bp grodzieński Sawa (Sowietow) (później służył on podczas II WŚ w Wojsku Polskim, po wojnie na emigracji – przyp. red.). Nabożeństwa po polsku odbywały się w cerkwiach garnizonowych z okazji świąt narodowych. Metropolita Dionizy – zwierzchnik Cerkwi w Polsce – powołał z biegiem czasu specjalną komisję ds. przekładu tekstów. Komisja do września 1939 r. przełożyła na język polski teksty Liturgii św. Jana Złotoustego, nabożeństwa dziękczynnego (cs. molebnia) i nabożeństwa żałobnego (cs. panichidy). – Na podstawie www.parafia-swietego-jerzego.pl

Święta Liturgia składa się z trzech części: Proskomidii (tzn. Przynoszenia (darów)), Liturgii Katechumenów i Liturgii Wiernych, i w ten sposób (w tej kolejności, dzieląc na te części) publikujemy ją tutaj:

1-Proskomidia

2 – Liturgia Katechumenów

3-Liturgia-Wiernych

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Święta Liturgia Świętego Jana Złotoustego w języku polskim z 1936 r. pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Modlitwa Świętego Varusa za innowierców http://prawoslawnikatolicy.pl/innowiercy-sw-varus/ Fri, 29 Nov 2013 16:27:32 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=2320 ŚWIĘTY VARUS I MODLITWA ZA TYCH KTÓRZY UMARLI BEZ PRAWOSŁAWNEGO czyli KATOLICKIEGO CHRZTU Według nauki niepodzielonego Chrześcijaństwa, ortodoksyjna Cerkiew/Kościół Katolicki zawsze nauczał: że istnieje „Jeden Pan, jedna wiara, jeden Chrzest” (Ef. 4:5). Również napisane jest w Piśmie Św.: „Jeśli się kto nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść [...]

Artykuł Modlitwa Świętego Varusa za innowierców pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
swVarus-ii

ŚWIĘTY VARUS I MODLITWA ZA TYCH KTÓRZY UMARLI BEZ PRAWOSŁAWNEGO czyli KATOLICKIEGO CHRZTU

Według nauki niepodzielonego Chrześcijaństwa, ortodoksyjna Cerkiew/Kościół Katolicki zawsze nauczał: że istnieje „Jeden Pan, jedna wiara, jeden Chrzest” (Ef. 4:5). Również napisane jest w Piśmie Św.: „Jeśli się kto nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego”. Postanowienia soborowe sankcjonowane wielowiekową Tradycją cerkwi zabraniają modlitwy za innowierców podczas Liturgii. Powyższy zakaz wyklucza możliwość wspominania imion innowierców z wyjęciem cząsteczki z prosfory (chleba ofiarnego) podczas św.proskomedii (czyli pierwszej tajnej części Liturgii, gdy kapłan przygotowuje dary ofiarne – chleb i wino). Podczas ofiary Eucharystycznej wszyscy prawowierni Chrześcijanie, żywi i umarli, których imiona były podane na kartce (wypominki) i za których cząstka chleba była wycięta i po tym wsypana do Krwi Św., łączą się w sposób mistyczny we wspólnej Czaszy z Ciałem i Krwią Chrystusa. Więc jest jasne, że Ci którzy kierowali się za życia swoją wolną wolą i odrzucali nauki i dogmaty Cerkwi, nie mogą po śmierci łączyć się z tym co za życia odrzucali.

Oczywiście nie twierdzimy przez to że wszyscy inny będą potępieni, bo jak Bóg powiedział Mojżeszowi, „Zmiłuje się nad tym, komu jestem miłościwy, i miłosierdzie okażę, nad kim się zlituje” (Rz. 9:15). Podajemy link do nauki spisanej przez Metropolitę Filareta (R.O.C.A.), Czy Innowiercy Będą Zbawieni? (Will the Heterodox Be Saved?).  Tekst ten (w jęz. angielskim) uwypukla co na ten temat Cerkiew naucza.

 

A teraz powrót do głównego tematu – W czasach dzisiejszych często słyszy się żal konwertytów do Św. Prawosławia, że kapłan nie może odprawić Liturgii w intencji ich zmarłych krewnych, którzy nie byli prawosławnymi. Dzisiaj przez nawał „mieszanych” małżeństw, szczególnie w krajach diaspory gdzie prawosławni są mniejszością, prawosławni nieraz mają nieprawosławnych krewnych i powinowatych, za których duszę chcieliby się modlić. Również mają i nieprawosławnych przyjaciół i sąsiadów. W byłych krajach komunistycznych gdzie Wiara Św. była srodze prześladowana też zdarzało się, że wielu ludzi miało nieochrzczonych krewnych.

W odpowiedzi na to zapotrzebowanie, Cerkiew na nowo wskrzesiła dziś prawie zapomnianą tradycje. Jest ktoś w Niebie, którego modlitwy są bardzo mocne, który może i chce pomóc nam jeśli chodzi o tego rodzaju przypadki. Jest nim męczennik z IV w., Św. Varus. W Rosji została wydana książeczka z życiorysem i specjalnym nabożeństwem, kanonem i modlitwą, skierowaną do Św. Varusa. Istnieje również akatyst do tego świętego.

Ale jak powstała ta tradycja? Św. Varus by oficerem armii rzymskiej w Egipcie i tajnym chrześcijaninem. Działo się to za panowanie cesarza Maximiana (c. 304 A.D). Często odwiedzał uwięzionych chrześcijan, troszcząc się o ich zapotrzebowania. Bardzo ich podziwiał, ale nie przypuszczał, że sam nie posiadał na tyle sił by wytrzymać tortury. Ale przez ich modlitwy, wreszcie poczuł się odważny i sam ofiarował siebie poganom, jako ofiarę za wiarę. Święty został nożami pocięty na kawałki i wyrzucony na kupę gnoju. Stamtąd, chrześcijanka Kleopatra potajemnie usunęła jego święte ciało. Jej mąż, również oficer armii rzymskiej, niedawno zginął, więc otrzymała zezwolenie na przewiezienie jego ciała do swojej rodzimej wsi Edras w Palestynie, niedaleko Góry Tabor. Ale chcąc uczcić męczennika, zamiast męża ciała, przetransportowała relikwie Św. Varusa do domu i umieściła je w rodzinnym grobowcu. Następnie zbudowała cerkiew ku czci świętego. Z upływem czasu wzrosła fama Św. Varusa, który słynął jako wielki uzdrowiciel i cudotwórca.

Kleopatra z wielkim nabożeństwem często modliła się w tej kaplicy, szczególnie za swojego syna, Jana, który niedawno poszedł do wojska. Ku jej rozpaczy syn niedługo pożył. (Według innej wersji, syn był dzieckiem, które umarło.) Z wielkim żalem, Kleopatra wybrała się do grobu świętego i gorzko narzekała, że święty nie odpowiedział na jej modlitwy. Tej nocy, Św. Varus ukazał się wraz z jej synem, Kleopatrze, we śnie , oboje w świetlistej chwale i rzekł jej: „Prosiłaś bym błagał Boga by udzielił Janowi to co Mu (tzn. Bogu) będzie najbardziej miłe i zbawienne dla was obojga. Bóg wziął Jana do Swojego wojska niebieskiego, gdzie on radośnie służy. Jak możesz narzekać? Czy wolałabyś żeby on służył w ziemskim wojsku jakiegoś króla? Twoje modlitwy skierowane do mnie nigdy nie są zapomniane. Oprócz tego, modliłem się za wszystkich twoich krewnych wspólnie pochowanych ze mną w tym grobowcu, którzy choć umarli poza Kościołem, żeby wszystkie grzechy były im przebaczone. Bóg usłyszał moje modlitwy.”

Kleopatry radość była bezgraniczna, i wszystkim przekazała te dobre wiadomości. Od tego objawienia w śnie powstał zwyczaj błagania Św. Varusa o modlitwy za umarłych krewnych i przyjaciół, jakiekolwiek było ich wyznanie. I to jest dobrą wiadomością dla prawosławnych chrześcijan, którzy mogą mieć moliebny odprawione do Św. Varusa o upokojenie dusz innowierców.

Poniżej umieszczamy w wersji angielskiej, Kanon Suplikacyjny do Św. Męczennika Varusa (Któremu Łaska Udzielona Była Modlić Się za Nieochrzczonych Przodków Kleopatry).

canonstvarus.pdf  (źródło: www.stvladimiraami.org/sheetmusic/canonstvarus.pdf)

 

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

 

Artykuł Modlitwa Świętego Varusa za innowierców pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
TYPIKA/OBJEDNICA http://prawoslawnikatolicy.pl/typikaobjednica/ Sat, 18 May 2013 12:14:46 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=157  TYPIKA/OBJEDNICA Czyli Nabożeństwo Niedzielne i Świąteczne Dla Prawosławnych Gdy Nie Ma Kapłana Przygotowania do Nabożeństwa, Jeśli Jest w Cerkwi Na anałoju (pulpicie cerkiewnym) , przykrytym białym ozdobnym obrusem, zawsze kładzie się Ewangelię i Krzyż Św., względnie ikonę święta obchodzonego.  (W tradycji karpackiej zamiast anałoju, używa się stolika zwanego tetrapodem, na [...]

Artykuł TYPIKA/OBJEDNICA pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>

 TYPIKA/OBJEDNICA

Czyli

Nabożeństwo Niedzielne i Świąteczne

Dla Prawosławnych Gdy Nie Ma Kapłana

Przygotowania do Nabożeństwa, Jeśli Jest w Cerkwi

Na anałoju (pulpicie cerkiewnym) , przykrytym białym ozdobnym obrusem, zawsze kładzie się Ewangelię i Krzyż Św., względnie ikonę święta obchodzonego.  (W tradycji karpackiej zamiast anałoju, używa się stolika zwanego tetrapodem, na którym można również umieścić zapalone świece.) Podczas nabożeństwa, carskie wrota są przez cały czas zamknięte.  Zasłona, natomiast, jest odciągnięta na rozpoczęcie nabożeństwa.  Przed carskimi wrotami, ustawiamy dużą zapalona świecę, symbolizującą obecność Chrystusa.    Z boku anałoju, po północnej stronie, można również umieścić stolik na którym znajdują się na tacy, cząstki z poprzedniej Liturgii Św., poświęconego chleba ofiarnego – prosfory – oraz wodę święconą, które będą mogli spożywać na końcu nabożeństwa ci którzy pościli.  (W współczesnej praktyce, udziela się prosfory wszystkim obecnym na nabożeństwie.)

Wszystkie modlitwy podane w tej publikacji również mogą być odczytane przez osoby świeckie poza cerkwią.  Natomiast, pod żadnym pozorem, nie powinny te modlitwy być odprawiane zamiast niedzielnej Eucharystycznej Liturgii Św., gdy dostęp do kapłana JEST możliwy i kapłan jest przygotowany.  Nawet gdy kapłana nie ma, Czwarte Przykazanie Dekalogu nakłada na nas moralny obowiązek oddawania czci Bogu w Jego dzień i jeśli to jest możliwe w cerkwi – i  chociażby przez Objednice  uczestnicząc  w niedzielnym cyklu liturgicznym.       

Jeśli odmawiamy Objednice prywatnie w domu to czynimy to w naszym kąciku modlitewnym (czyli, t. zw. pokucie lub krasnym ugłu – pięknym kącie), przed Krzyżem Św. i ikonami, przy zapalonej lampadzie oliwnej, lub świecy.  Chora osoba może odczytać te modlitwy na leżąco, lub ktoś może je odczytać  choremu.  Jeśli jesteś w podróży to możesz odmówić te modlitwy przed swoimi podróżnymi ikonami, lub po prostu tylko zwrócić się na wschód podczas modlitwy.

W cerkwi przewodniczy podczas nabożeństwa ten, który ma starszeństwo, w następującym porządku: kapłan, diakon, subdiakon, lektor (czyli inaczej psałomszczik – psalmista lub cztec). Typowo, w zwykłej parafii, lektor zastępuje kapłana, ponieważ parafia rzadko posiada diakona. Jeśli nie ma nikogo z kleru, to może to odmówić pobożna osoba świecka, lub w pierwszej kolejności czcigodny mąż z wyraźnym, doniosłym głosem, lub z braku takowego, pobożna niewiasta.  Nabożeństwo może się odprawić z udziałem chóru lub bez niego.  W takim wypadku gdy nie ma chóru, to przewodnik wszystko sam odśpiewuje.  Recytacja śpiewna świętych tekstów musi być zrozumiała dla wszystkich w cerkwi.  Nie powinno to być jakieś szemranie pod nosem jak gdyby zaklęć magicznych, lub niezrozumiały bełkot.  Są to teksty święte, oraz uświęcające człowieka, więc należy odmówić je godnie i z odpowiednim szacunkiem.

Po uderzeniu w dzwon (t.zn. „błogowiest” ) co odznacza rozpoczęcie Typika,  wychodzi lektor i staje przed anałojem.  Lektor jest odziany w sticharion, zakładany na swój pidriasnik czyli sutannęPo wstępnym przeżegnaniu się, pokłonach, oraz całowaniu Krzyża Św., Ewangelii, oraz ikony, lektor przystępuje do kadzenia.  Nie wolno lektorowi używać kadzielnicy na łańcuchu, która jest przeznaczona tylko na użytek kapłana lub diakona.  Lektor ma dla swojego użytku inną kadzielnicę z rączką na boku. Kiedy lektor kadzi, trzyma kadzielnice w prawej ręce i kadzi wyłącznie znakiem Krzyża cokolwiek ma kadzić.  Po tym, przekłada kadzielnicę do lewej ręki, żegna się prawą ręką, i czyni pokłon…chyba że kadzi wiernych.  W tym wypadku czyni znak Krzyża tylko kadzielnicą, i robi pokłon wiernym, nie robiąc wówczas znaku Krzyża na sobie ręką.

Teraz lektor przystępuje do wielkiego kadzenia.  Najpierw kadzi Krzyż Św., Ewangelię, oraz ikonę leżącą na anałojuPoczym lektor wchodzi po schodach przed carskie wrota i kadzi je.  Następnie kadzi główne ikony na ikonostasie, najpierw z prawej strony, po tym z lewej.  poczym odwraca się w stronę wiernych i okadza ich, schodzi po schodach z przed ikonostasu, i obchodzi cerkiew, kadząc wszystkie ikony na ścianach, czy to freski czy przenośne ikony, zaczynając od południowej ściany, następnie zachodnią ścianę (czyli tył świątyni), i wreszcie ścianę północną.  Poczym, lektor wraca na środek, ponownie wchodzi po schodach przed ikonostas i kadzi go jak poprzednio.  Na koniec, znów kadzi święte przedmioty na  anałojuKrzyż, Ewangelię, i ikonę.

Jeśli nabożeństwo odprawia się w domu, to kadzi się ikony domowe w świętym kącie jak poprzednio opisano.

Należy przygotować odpowiednie

  • Tropariony na dzień: A.) Świąteczny; B.) niedzielny według tonu niedzielnego, lub z cyklu tygodniowego, odpowiedni na ten dzień; C.) troparion świątyni jeśli w cerkwi; oraz Theotokion  do Matki bożej (załączone na końcu)
  • Czytanie wg rozkładu czytań załączonego na końcu

MODLITWY WSTĘPNE

Jeśli Typika poprzedzały Czasy, nie odmawiamy modlitw wstępnych i zaczynamy od początku typika.

+  W imię Ojca i Syna i Świętego Ducha.  Amen! 

Boże bądź miłościw mnie grzesznemu (3x)

Panie Jezu Chryste, Synu Boży, gwoli modlitw Przeczystej Swojej Matki i wszystkich Świętych, zmiłuj się nad nami.

Chwała Tobie Boże nasz, chwała Tobie.

Królu niebieski, Pocieszycielu, duchu Prawdy, który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, skarbnico dobra i życia Dawco, przyjdź i zamieszkaj w nas i oczyść nas od wszelkiej zmazy i zbaw, o Dobry, dusze nasze.  

Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. (3x)

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami.  Panie oczyść grzechy nasze; Władco przebacz nieprawości nasze.  Święty, nawiedź i ulecz niemoce nasze, dla imienia Twego.

Panie zmiłuj się. (3x)

Chwała Ojcu i Synowi  i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

Ojcze nasz, Któryś jest w niebiesiech.  Święć się imię Twoje.  Przyjdź królestwo Twoje.  Bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi.  Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.  I nie wwódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.  Amen.

Panie zmiłuj się (12x)

POCZĄTEK TYPIKA

Przyjdźcie, pokłońmy się Królowi naszemu Bogu.  Przyjdźcie, pokłońmy się i przypadnijmy do Chrystusa, Króla naszego i Boga.  Przyjdźcie, pokłońmy się i przypadnijmy do samego Chrystusa, Króla i Boga naszego.  (+ i pokłon za każdym razem)       

Pierwsza Antyfona – Psalm 102

Błogosław duszo moja Panu, błogosławiony jesteś Panie. Błogosław dusza moja Panu, i wszystko co we mnie jest, imieniu świętemu jego!  Błogosław dusza moja Panu, i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego!  On miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości twoje, uzdrawia wszystkie choroby twoje; on odkupuje żywot twój od zatracenia, wieńczy cię miłosierdziem i litością; on wypełnia dobrami pragnienie twoje, odnowi się jak u orła młodość twoja. – Pan czyni miłosierdzie i sprawiedliwość wszystkim krzywdę cierpiącym.  Oznajmił drogi swe Mojżeszowi i wolę swoją synom izraelskim.  Litościwy i miłościwy Pan, długo czekający i wielce miłosierny!  Nie na wieki gniewać się będzie, ani wiecznie grozić będzie.  Nie według grzechów naszych uczynił nam, ani według nieprawości naszych oddał nam. – Albowiem jak wywyższone jest niebo nad ziemią, tak możnym uczynił miłosierdzie swoje względem bojących się go.  Jak odległy jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas nieprawości nasze.  Jak lituje się ojciec nad synami swymi, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją, – bo on zna utworzenie nasze; wspomniał, że prochem jesteśmy.  Człowiek, jak trawa, dni jego, jak kwiat polny, tak przekwitnie.  Albowiem wionie nań wiatr, i nie ostoi się, i więcej się nie pozna miejsca jego. – Ale miłosierdzie Pańskie od wieku do wieku nad tymi, którzy się go boją, i sprawiedliwość jego nad synami synów względem tych, którzy chowają przymierze jego, aby je wypełniać. – Pan na niebie postawił tron swój, a królestwo jego nad wszystkimi panować będzie.  Błogosławcie Panu, wszyscy aniołowie jego, możni w sile, którzy pełnicie słowo jego, skoro usłyszycie głos mowy jego!  Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego!  Błogosławcie Panu wszystkie dzieła jego, na wszelkim miejscu panowania jego! 

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi!

Teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Błogosław duszo moja Panu.  Błogosławiony jesteś Panie.    Błogosław dusza moja Panu i wszystko co we mnie jest, imieniu Świętemu jego.  Błogosławiony jesteś Panie!

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi!

Druga Antyfona – Psalm 145

Chwal duszo moja Pana!  Będę chwalił Pana za życia mego, będę śpiewał Bogu memu, póki mnie staje. – Nie miejcie ufności w książętach, w synach człowieczych, w których nie masz zbawienia!  Wyjdzie duch jego, a wróci się do ziemi swej, w ten dzień zginą wszystkie myśli ich. – Błogosławiony, którego pomocnikiem Bóg Jakuba, którego nadzieja w Panu, Bogu jego, który stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który strzeże prawdy na wieki, czyni sprawiedliwość pokrzywdzonym, daje pokarm łaknącym.  Pan rozwiązuje spętanych, Pan oświeca ślepych, Pan podnosi upadłych, Pan miłuje sprawiedliwych.  Pan strzeże przychodniów, sierotę i wdowę wspomoże, a drogi grzeszników zagubi. – Będzie królował Pan na wieki, Bóg twój, Syjonie, z pokolenia na pokolenie!

Teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

 Monogenes –  Hymn Św. Cesarza Justyniana

Jednorodzony Synu, i Słowo Boże, który nieśmiertelnym będąc, raczyłeś  dla naszego zbawienia przyjąć ciało ze Świętej Bogurodzicy, i Zawsze Dziewicy Maryi, i bez zmiany (Bóstwa) stawszy się człowiekiem i dawszy się  ukrzyżować, Chryste Boże, śmiercią śmierć zwyciężyłeś, Ty który  jesteś jednym z Trójcy Świętej, współ-chwalony z Ojcem i Świętym Duchem, zbaw nas.

Trzecia Antyfona – Dziewięć Błogosławieństw

(Mat. 5: 3-12)

W Królestwie Twoim wspomnij nas Panie, gdy przyjdziesz do Królestwa Twego.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem tych jest królestwo niebieskie.

Błogosławieni płaczący, albowiem oni pocieszeni będą.

Błogosławieni skromni, albowiem oni odziedziczą ziemię.

Błogosławieni łaknący i pragnący sprawiedliwości, albowiem oni nasyceni będą.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

(Niedzielne stichiry zebrane z Ośmiu Głosów według Słowiańskiego Typikonu)

Przez pokarm wróg wyprowadził Adama z Raju; a przez Krzyż Chrystus wprowadził z powrotem do niego łotra który wołał: Wspomnij mnie Panie, gdy przyjdziesz do Królestwa Twojego.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Przynosimy Ci Krzyż na odpuszczenie zgrzeszeń.  Dla nas przyjąłeś go, O Miłujący ludzkość.

Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi nazwani będą.

O Panie z martwych powstały, Ty podniosłeś nas z namiętności naszych przez Twoje Zmartwychwstanie, i zniweczyłeś całą moc śmierci.  Dlatego z wiarą do Ciebie wołamy:  Wspomnij  i nas  w Królestwie Twoim.

Błogosławieni prześladowani z powodu sprawiedliwości, albowiem ich jest królestwo niebieskie.

Ukrzyżowany i powstały z grobu dnia trzeciego, jako mocny, który podniosłeś pierwo-stworzonego Adama, O jedyny Nieśmiertelny, również i mnie nawróciłeś do pokuty, O Panie; Daj Panie abym z całego serca i z żarem wiary zawsze wołał do Ciebie:  Wspomnij mnie o Zbawco w Królestwie Twoim.

Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą, i poddadzą prześladowaniom, mówiąc wszelkie złe słowo, kłamiąc przeciwko wam, ze względu na Mnie.

Byłeś ukrzyżowany, O Chryste, między dwoma łotrami, i jeden z nich, bluźniąc przeciw Tobie, był sprawiedliwie skazany, a drugi wyznający Ciebie, poszedł zamieszkać w Raju.

Radujcie się i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w Niebie.

Jednogłośnie chwalmy Chrystusa, przygwożdżonego do drzewa Krzyża, w sposób ten wybawiając świat od błędu.

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi!

Ojciec jest Światłem, Syn i Słowo jest Światłem, Światłem jest Duch Święty; ale Światło jest jedno w Trzech.  Albowiem Bóg jest jeden w Trzech Osobach, Jeden w Naturze  i Władzy, Niepodzielny i Niepomieszany, Przed-wieczna Istota.

Teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

 

THEOTOKION

Raduj się przestronna siedzibo Boga!  Raduj się Arko Nowego Przymierza!

Raduj się naczynie, z którego Niebiańska Manna jest udzielana wszystkim!

 

Hymn Wejścia

Przyjdźcie pokłońmy się i upadnijmy przed Chrystusem.  Zbaw nas, Synu Boży, „powstały z martwych,” śpiewających Tobie: alleluja.

( w tygodniu, „przedziwny w Twoich świętych” lub na święto Matki Bożej, „modlitwami Bogurodzicy” )

Tropariony

Tropariony można znaleźć na końcu.  Proszę wybrać odpowiednie na dzień: A.) Świąteczny; B.) niedzielny według tonu niedzielnego, lub z cyklu tygodniowego, odpowiedni na ten dzień; C.) troparion świątyni jeśli w cerkwi; oraz Theotokion  do Matki bożej.

Kolejność Troparionów: świąteczny, niedzielny, świątyni, dnia __________

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

I teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen

tu recytować Theotokion __________

 

Hymn Trójświęty

Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. (3X)

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.

Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.

Prokimen

Lektor:   Prokimen ton ______.

      (Odpowiedni Prokimen należy wybrać z dodatku, znajdującego się z ? tyłu, według cyklu Niedzielnego, świątecznego,      lub tygodniowego.)

Lektor czyta cały Prokimen:  ________

       Chór powtarza śpiewem cały Prokimen:  _________

Lektor czyta Stich:  _________

       Chór powtarza śpiewem cały werset Prokimenu:  __________

Lektor czyta pierwszą połowę  Prokimenu:  __________

       Chór śpiewa drugą połowę Prokimenu:  _________

                                                       

Lekcja

(rozkład czytań)

Lektor:   Czytanie jest z Listu Św. Apostoła Pawła do _____

(lub z Dziejów Apostolskich).

Lektor czyta Ewangelię odpowiednią na dany dzień. Z tyłu można znaleźć tabele z czytaniami Niedzielnymi oraz świątecznymi.   Jeśli czytający nie ma dostępu do Pisma Świętego, to można czytać następujące:

Z Pierwszego Listu Św. Pawła do Koryntian

( I Koryntian 11: 23-32)

Bracia!   Ja bowiem otrzymałem od Pana, co wam też przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, w której był wydany, wziął chleb, a dzięki uczyniwszy, łamał i rzekł:  Bierzcie i jedzcie:  to jest ciało moje, które za was będzie wydane; to czyńcie na moją pamiątkę.  Podobnie i kielich, po wieczerzy, mówiąc:  Ten kielich jest Nowy Testament we krwi mojej.  To czyńcie, ilekroć pić będziecie, na moją pamiątkę.  Ilekroć bowiem będziecie jedli ten chleb i pili kielich, będziecie opowiadać śmierć Pańską, aż przyjdzie.  Tak więc ktokolwiek by jadł ten chleb, albo pił kielich Pański niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiej.  Niech zaś każdy bada samego siebie i tak niech je a chleba tego i pije z kielicha.  Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.  Dlatego wśród was wielu chorych i słabych i wielu zasnęło.  Albowiem gdybyśmy się sami sądzili, nie bylibyśmy sądzeni.  Gdy zaś jesteśmy sądzeni, przez Pana jesteśmy karani, abyśmy nie byli potępieni z tym światem.

Lektor znajduje odpowiednie alleluja, czy świąteczne, czy z cyklu niedzielnego 8-miu głosów, lub z codziennego, które znajduje się z tyłu tej książeczki.

Chór śpiewa:  Alleluja, alleluja, alleluja.

Lektor czyta werset Psalmu:  __________

Chór śpiewa:  Alleluja, alleluja, alleluja.

Lektor czyta Stych:  ___________

Chór śpiewa:   Alleluja, alleluja, alleluja

 

Ewangelia Św.

(Jan 6: 48-55)

Lektor, stojąc twarzą do ikonostasu, przed anałojem,  czyta odpowiednią Ewangelię na ten dzień, czy to świąteczną czy niedzielną.  Tabela czytań z Pisma Św. znajduje się z tyłu.  Jeśli nie ma się Pisma Świętego przy sobie, można użyć następującą Ewangelię:

Lektor:  Czytanie  Ewangelii według Świętego Jana.

Jam jest chleb życia; kto do mnie przychodzi, łaknąć nie będzie; a kto we mnie wieży, nigdy pragnąć nie będzie.  Ale wam powiedziałem, żeście i widzieli mię i nie wierzycie. Wszystko co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie; a z tego co do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz;  bo zstąpiłem z nieba, nie żebym czynił wolę moją, ale wolę tego, który mię posłał, Ojca, żebym nic z tego wszystkiego, co mi dał, nie stracił; ale żebym to wskrzesił w dzień ostateczny.  A ta jest wola Ojca mego, który mię posłał, żeby każdy, który widział Syna, i wierzy weń, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.

Szemrali więc na niego Żydzi, że powiedział:  Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił.  I mówili:  Czyż nie jest to Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy?  Jak więc on mówi:  Że z nieba zstąpiłem?   Odpowiedział tedy Jezus,  i rzekł im:  Nie szemrajcie między sobą.  Nikt do mnie przyjść nie może, jeśli Ojciec, który mię posłał, nie pociągnie go;  a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.  Jest napisane u proroków:  „I będą wszyscy uczniami Bożymi.”  Wszelki, kto usłyszał od Ojca, i nauczył się, przychodzi do mnie.  Nie, żeby Ojca kto widział;  tylko ten, który jest od Boga, ten widział Ojca.  Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam:  Kto wieży we mnie, ma życie wieczne.

Jam jest chleb życia.  Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni, i pomarli.  Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśli go kto pożywać będzie, nie umarł.  Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpil.  Jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki;  a chleb, który ja dam, jest ciało moje za życie świata.

Spierali się więc Żydzi między sobą mówiąc:  Jakże on może dać nam ciało swoje do jedzenia?  Rzekł im więc Jezus:  Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam:  Jeślibyście nie jedli ciała Syna człowieczego, i nie pili krew jego, nie będziecie mieć życia w sobie.  Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.  Koniec ewangelii.

Chwała tobie, Boże nasz, chwała Tobie.

 

Wspomnij nas, O Panie, gdy przyjdziesz do królestwa Twego!

Wspomnij nas, O Władco, gdy przyjdziesz do królestwa Twego!

Wspomnij nas, O Święty, gdy przyjdziesz do królestwa Twego!

Chór niebiański śpiewa tobie i woła:  Święty, Święty, Święty, Pan  zastępów;

Pełne jest niebo i ziemia chwały Twojej.

Stichos:  Przyjdźcie do niego i bądźcie oświeceni i oblicza wasze nie zaznają wstydu.

Chór niebiański śpiewa tobie i woła:  Święty, Święty, Święty, Pan zastępów;

Pełne jest niebo i ziemia chwały Twojej.

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi,

Chór świętych aniołów i archaniołów, ze wszystkimi mocami niebios, chwalą Ciebie i wołają:

Święty, Święty, Święty, Pan Zastępów;

Pełne jest niebo i ziemia chwały Twojej.

Teraz, i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

 

Niceokonstantynopolitański Symbol Wiary (Wieruju)

Wierzę w Jedynego Boga Ojca Wszechmogącego, stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.  I w Jedynego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który  z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.  Światłość ze Światłości, Boga Prawdziwego z Boga Prawdziwego, Zrodzonego, Niestworzonego, Współistotnego Ojcu, przez Którego wszystko się stało.      Który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i wcielił się z Ducha Świętego i Maryi Dziewicy, i stał się człowiekiem.  Ukrzyżowanego zaś za nas pod Poncjuszem Piłatem, umęczonego i pogrzebanego. I  zmartwychwstałego w trzeci dzień według Pisma.  Który wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Ojca.  I znowu przychodzącego w chwale sądzić żywych i umarłych, którego królestwa nie będzie końca.  I w Ducha Świętego, Pana, Ożywiciela, który od Ojca pochodzi (+), któremu wspólnie z Ojcem i Synem oddawany jest pokłon i chwała, który mówił przez proroków.  W jeden święty,   powszechny * i apostolski Kościół  (+).  Wyznaje jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.  Oczekuje zmartwychwstanie umarłych.  I życia przyszłego wieku.  Amen.  

 

Modlitwa o Przebaczenie Grzechów

Boże! Ulżyj, przebacz i odpuść grzechy nasze, które popełniliśmy z własnej woli lub mimowolnie, słowem lub uczynkiem, świadomie i nieświadomie, (popełnione) za dnia i w nocy, oraz te, które były w rozumie i myślach:  wszystko nam przebacz, jako Dobry i Miłujący człowieka.

Modlitwa Pańska

Ojcze nasze, któryś jest w niebiesiech.  Święć się imię Twoje.  Przyjdź królestwo Twoje.  Bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi.  Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.  I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.  I nie wwódź nas w pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

Panie, Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nad nami. 

 

tu recytować Kontakiony __________

Kontakion Święta, jeśli przypada jedno z 12-tu Wielkich Świąt

Kontakion tonu niedzielnego, lub dnia tygodnia

Kontakion świątyni

Chwała Ojcu, i Synowi, i Duchowi Świętemu.

tu recytować Kontakion świętego obchodzonego w tym dniu __________

I teraz i zawsze, i na wieki wieków.  Amen

 

Kondakion gł.6 w każdy dzień poza sobotą

Orędowniczko Chrześcijan niezawodna, Pośredniczko u Stwórcy wytrwała, nie gardź głosem błagania grzesznych, lecz pospiesz jako Dobra, zawsze nam na pomoc, ufnie wzywającym Ciebie.  Pospiesz na nasze błagania i przybądź na wezwanie, orędując zawsze, Bogurodzico, za czczącymi Ciebie.

Panie zmiłuj się nad nami.   12x

Najświętsza Trójco, Jednoistotna  Władzo, niepodzielne Królestwo,  Sprawczyni wszystkich łask, zatroszcz się o mnie grzesznego , umocnij, poucz moje serce i zabierz ode mnie wszelką mą nieczystość, oświeć moją myśl, abym nieustannie sławił, śpiewał, kłaniał się i mówił:  Jeden Święty, jeden Pan, Jezus Chrystus, ku chwale Boga Ojca.  Amen

Niech imię Pańskie będzie błogosławione, teraz i na wieki (3X).

PSALM 33

Będę błogosławił Pana na każdy czas, chwała jego zawsze w ustach moich.  W Panu chlubić się będzie dusza moja; niechaj słyszą cisi i niech się weselą!  Uwielbiajcie Pana ze mną i wywyższajmy imię jego wspólnie!  Szukałem Pana i wysłuchał mnie, i ze wszystkich utrapień moich wyrwał mnie – Przystąpcie do niego a rozjaśnijcie się i oblicza i oblicza wasze nie będą zawstydzone!  Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, i ze wszystkich utrapień jego wybawił go.  Rozłoży się anioł Pański wokoło bojących się go, i wybawił ich.  Skosztujcie, a obaczcie, iż dobry jest Pan; błogosławiony jest maż, który w nim ma nadzieję!  Bójcie się Pana wszyscy święci jego, bo nie masz niedostatku bojącym się go!   Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli, lecz szukającym Pana na żadnym dobru schodzić nie będzie. – Pójdźcie tu, synowie, słuchajcie mnie, bojaźni Pańskiej nauczę was.  Któryż jest człowiek, co chce żywota, pragnie dni dobre widzieć?  Strzeż języka twego od złego, a usta twoje niech nie mówią zdradliwie.   Odwróć się od złego, a czyń dobrze, szukaj pokoju i ubiegaj się za nim. –  Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, a uszy jego na prośby ich.  A oblicze Pańskie nad czyniącymi  źle, aby wygładzić z ziemi ich pamięć.  Wołali sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchał i wyswobodził ich ze wszystkich ucisków.  Bliski jest Pan tym, którzy są strapionego serca, i zbawi przygnębionych na duchu. – Mnogie są utrapienia sprawiedliwych, ale z nich wszystkich Pan ich wybawi.  Strzeże Pan wszystkich kości ich, żadna z nich się nie skruszy.  Śmierć grzeszników najgorsza, a którzy nienawidzą sprawiedliwego grzeszą.  Pan odkupi dusze sług swoich, a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.

MODLITWY KOŃCOWE

DO MATKI BOŻEJ – „DOSTOJNE JEST”

Godnym jest zaprawdę błogosławić Cię, jako Bogarodzicę, Zawsze Błogosławioną i  Najczystszą, Matkę Boga naszego.  Czcigodniejsza od Cherubinów i Chwalebniejsza bez porównania nad Serafinów, która bez skazy zrodziła Boga Słowo, Ciebie  jako prawdziwą Bogarodzicielkię wysławiamy.

Chwała Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi, i teraz, i zawsze, i na wieki wieków.  Amen.

Panie, Jezu Chrystcie, Synu Boży, przez modlitwy Twej najczystszej Matki; przez moc czcigodnego i życiodajnego Krzyża Św.;  przez święte bezcielesne siły niebieskie;  przez naszych Świętych, Czcigodnych, i Bogo-nośnych Ojców;  przez  Świętych Ojców i Matki, których dzisiaj wspominamy, a szczególnie………..;  i wszystkich Twoich Świętych, zmiłuj się nad nami.

Amen.

Dla będących w Cerkiewnej komunii:

Gospodzina i ojca naszego Kallinnika, wielce błogosławionego arcybiskupa Aten i całej Hellady, i Gospodzina naszego Klemensa, przewielebniejszego biskupa Gardykionu, locum tenes eparchii morawskiej, braci i sióstr tejże świętej wspólnoty i wszystkich prawosławnych chrześcijan, Panie zachowaj na wiele lat.

 

NIEDZIELNY CYKL OŚMIU TYGODNI (OKTOICHA):

TROPARIONY, THEOTOKIONY, KONTAKIONY, PROKIMENY,

ORAZ WERSETY ALLELUJA

 

TON I

TROPARION:  Mimo kamienia  opieczętowanego przez Żydów i żołnierzy strzegących przeczystego Twego ciała,  zmartwychwstałeś, Zbawco, po trzech dniach, dając światu życie.  Przeto moce niebios wołają do Ciebie, Dawco życia: chwała zmartwychwstaniu Twemu, Chryste, chwała Królestwu Twemu, chwała opatrzności Twojej, jedyny miłujący człowieka. 

THEOTOKION:  Gdy Gabriel zwiastował Tobie, Dziewico, „Raduj się!”, z jego głosem wcielał się w Ciebie Władca wszystkich, święta arko, jak powiedział sprawiedliwy Dawid.  Okazałaś się większą od niebios, nosząc Twego Stwórcę.  Chwała Temu, który wcielił się w Ciebie, chwała Temu, który przyszedł z Ciebie, chwała Temu, który wyzwolił nas Twoim zrodzeniem.

KONTAKION:  Zmartwychwstałeś z grobu w chwale jako Bóg, i świat powstał wraz z Tobą.  Rodzaj ludzki jako Bogu śpiewa Tobie, śmierć znika, Adam raduje się, Władco, Ewa wybawiona teraz z więzów weseli się wołając: Ty, Chryste, jesteś Tym, który wszystkim daje zmartwychwstanie.

PROKIMEN (Ps. 32: 22, & 1)  Niech będzie miłosierdzie Twoje, Panie nad nami,* jak mieliśmy nadzieję w Tobie.

STYCH:  Weselcie się sprawiedliwi w Panu:  Prawnym przystoi chwała.

ALLELUJA (Ps. 17: 48 & 52):  Boże, który dajesz mi pomstę  i poddajesz pode mnie narody.

STYCH:  Wychwalamy wybawienie króla Twego i miłosierdzie, które okazałes pomazańcowi Swemu Dawidowi i potomstwu jego aż na wieki.

TON II

TROPARION:  Kiedy zstąpiłeś do śmierci, Żywocie Nieśmiertelny, wtedy otchłań uśmierciłeś  blaskiem Twego Bóstwa.  Kiedy zaś zmarłych wskrzesiłeś z głębin otchłani, wszystkie moce niebios wołały:  Dawco życia, Chryste Boże nasz, chwała Tobie.

THEOTOKION:  Wszystkie Twoje przesławne tajemnice, Bogurodzico, przewyższają rozum, czystością zapieczętowana i dziewictwem chroniona; okazałaś się prawdziwą Matką rodząc prawdziwego Boga, do którego módl się o zbawienie dusz naszych.

KONTAKION:  Zmartwychwstałeś z grobu, Wszechmocny Wladco, a  otchłań widząc cud przeraziła się i martwi powstali.  Stworzenie widząc to współraduje się z Tobą, współweseli się Adam, a świat śpiewa teraz Tobie, Zbawco mój.

PROKIMEN (Ps. 117: 14 & 18):  Mocą moją i chwałą moją jest Pan* i stał mi się zbawieniem.

STYCH:  Ciężko ukarał mnie Pan, ale nie wydał mnie na śmierć.

ALLELUJA (Ps. 19: 1 & 10):  Niech cię usłucha Pan w dzień utrapienia, niechaj cię obroni imię Boga Jakubowego.

STYCH:  Panie, zbaw króla i wysłuchaj nas w dzień, w który Cię wzywać będziemy.

TON III

TROPARION:  Niech się weseli niebo, niech się raduje ziemia, bowiem Pan uczynił panowanie prawicą Swoją, zdeptał śmiercią śmierć, stał się pierworodnym umarłych, wybawił nas z łona otchłani i dał światu wielkie miłosierdzie.

THEOTOKION:  Wysławiamy Ciebie, Bogurodzico Dziewico, która pośredniczyłaś w zbawieniu naszego rodzaju, bowiem w Tobie zamieszkał ciałem Twój Syn i nasz Bóg, przez przyjęcie męki krzyża wybawił nas ze zniszczenia jako Przyjaciel człowieka.

KONTAKION:  Powstałeś dzisiaj z grobu, Szczodry, i nas odwiodłeś od bram śmierci; dzisiaj Adam weseli się i raduje się Ewa, a razem z nimi Prorocy i Patriarchowie wyśpiewują nieustannie Boskie panowanie Twojej władzy. 

PROKIMEN (Ps. 46: 7 & 2):  Śpiewajcie Bogu naszemu, śpiewajcie,* śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.

STYCH:  Wszystkie narody klaskajcie rękami, wykrzykujcie Bogu głosem wesela.

ALLEJLUJA (Ps. 30: 2 & 3):  W Tobie Panie nadzieję miałem, niech nie będę zawstydzony na wieki.

STYCH:  Bądź mi Bogiem obrońcą i domem ucieczki aby mię zbawić.

 

TON IV

TROPARION:  Świetlaną nowinę Zmartwychwstania od Anioła poznały Pańskie uczennice i odrzuciwszy osądzenie prarodziców, apostołom sławiącym mówiły:  Pokonana została śmierć, zmartwychwstał Chrystus Bóg, dając światu wielkie miłosierdzie.

THEOTOKION:  Tajemnica ukryta od wieków i nieznana aniołom, przez Ciebie, Bogurodzico, będącym na ziemi objawił się wcielony Bóg, w zjednoczeniu bez pomieszania i dobrowolnie przyjął za nas krzyż, którym wskrzesił pierwszego stworzonego i wybawił ze śmierci nasze dusze.

KONTAKION:  Zbawca i Wybawiciel mój zmartwychwstał z grobu jako Bóg, mieszkańców ziemi uwolnił od więzów, skruszył bramy otchłani i jako Władca zmartwychwstał po trzech dniach.

PROKIMEN (Ps. 103: 24 & 1):  Jakże wielkie są dzieła Twoje, Panie,* wszystko w mądrości uczyniłeś.

STYCH:  Błogosław, duszo moja, Panu, Panie Boże mój, ardzo się możnym okazał.

ALLELUJA (Ps. 44: 5 & 8):  Nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj dla prawdy i cichości i sprawiedliwości.

STYCH:  Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości.

 

TON V

TROPARION:  Słowu przedwiecznemu, Ojcu i Duchowi, zrodzonemu z Dziewicy na nasze zbawienie, śpiewajmy wierni i kłaniajmy się; zechciało bowiem ciałem wstąpić na krzyż, przecierpieć śmierć i wskrzesić zmarłych sławnym Swoim Zmartwychwstaniem.

THEOTOKION:  Raduj się, bramo Pańska nieprzebyta.  Raduj się murze obrony i opieko przybiegających do Ciebie.  Raduj się, cicha przystani nieznająca małżeństwa, która zrodziłaś w ciele Twego Stwórcę i Boga, nie słabnij w modlitwach za opiewających Ciebie i kłaniających się Twemu zrodzeniu.

KONTAKION:  Zstąpiłeś do otchłani mój Zbawco, i bramy skruszyłeś, Wszechmocny;  zmarłych jako Stwórca wskrzesiłeś i złamałeś oścień śmierci.  Adam został wybawiony od klątwy, przeto, Przyjacielu człowieka, wszyscy wołamy:  Zbaw nas, o Panie.

PROKIMEN (Ps. 11: 8 & 2):  Ty, Panie, zachowasz nas i będziesz nas strzegł* od pokolenia tego i na wieki.

STYCH:  Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych.

ALLELUJA (Ps. 88:  2 & 3):  Na wieki będę opiewał łaski Pana;  moimi ustami będę głosił Twą wierność przez wszystkie pokolenia.

STYCH:  Bo mówiłeś: Miłosierdzie wiecznie zbudowane będzie na niebiosach, prawda Twoja będzie w nich utwierdzona.

 

TON VI

TROPARION:  Anielskie moce przy Twoim grobie, i straże jak gdyby zamarły, a Maria stojąc przy grobie szuka Twego przeczystego ciała.  Zniewoliłeś otchłań, nie zakosztowawszy jej;  spotkałeś dziewicę, dając życie.  Powstały z martwych, Panie, chwała Tobie.

THEOTOKION:  Pobożnie nazwawszy Twoją Matkę, z własnej woli przyszedłeś na mękę, zajaśniałeś na krzyżu chcąc odszukać Adama i mówiąc do aniołów:  Radujcie się ze mną, albowiem odnaleziona została zaginiona drachma.  Wszystko mądrze urządziłeś, Boże nasz, chwała Tobie.

KONTAKION:  Dłonią dającą życie, zmarłych z mrocznych głębin wskrzesił Dawca życia, Bóg wszystkich Chrystus, i zmartwychwstanie dał rodzajowi ludzkiemu, jest bowiem Zbawicielem wszystkich, zmartwychwstaniem i życiem, i Bogiem naszyzm.

PROKIMEN (Ps. 27: 9 & 1):  Ocal lud Twój Panie, i błogosław dziedzictwu Twemu.

STYCH:  Do Ciebie, Panie, będę wołał.  Boże mój, nie milcz przede mną.

ALLELUJA (Ps. 90: 1 & 2):  Kto mieszka w wspomożeniu Najwyższego, pod osłoną Boga niebieskiego będzie przebywać.

STYCH:  Rzecze Panu:  „Obrońcą moim i ucieczką moją ty jesteś, Bogiem moim, w nim będę miał nadzieję.”

TON VII

TROPARION:  Zniszczyłeś krzyżem Twoim śmierć, otworzyłeś zbójcy raj, utuliłeś płacz niewiast niosących mirę i apostołom nauczać kazałeś, albowiem zmartwychwstałeś, Chryste Boże, dając światu wielkie miłosierdzie.

THEOTOKION:  W Tobie mamy nadzieję jako w skarbnicy naszego zmartwychwstania, przez wszystkich opiewana, wyprowadź z jamy i otchłani grzechów, Ty bowiem wybawiłaś winnych z grzechów, rodząc nasze zbawienie, będąc przed zrodzeniem dziewicą, w zrodzeniu dziewicą i po zrodzeniu także będąc dziewicą.

KONTAKION:  Nikogo już nie może trzymać władza śmierci, albowiem Chrystus zstąpił, krusząc i niszcząc jej moc, związana została otchłań, Prorocy zgodnie radują się.   Zbawca stanął przed wierzącymi, mówiąc:  Chodźcie wierni ku zmartwychwstaniu.

PROKIMEN ( Ps. 28: 11 & 1):  Pan da moc ludowi Swemu,* Pan błogosławić będzie ludowi Swemu w pokoju.

STYCH:  Przynoście Panu synowie Boży, przynoście Panu młode baranki.

ALLELUJA (Ps. 91: 1 & 2):  Przyjdżcie, śpiewajmy z radością Panu, śpiewajmy Bogu Zbawicielowi naszemu.

STYCH :  Uprzedzajmy oblicze jego z wychwalaniem i psalmy śpiewajmy Mu.

 

TON VIII

TROPARION:  Z wysokości zstąpiłeś Łaskawco, doznałeś trzydniowego pogrzebania, aby nas uwolnić od cierpień, Życie i Zmartwychwstanie nasze, Panie, chwała Tobie.

THEOTOKION:  Ty, który dla nas urodziłeś się z Dziewicy i przecierpiałeś ukrzyżowanie, Dobry, śmiercią zrzuciłeś śmierć i okazałeś zmartwychwstanie jako Bóg, nie pogardzaj stworzonymi Twoją ręką, oraz Twoją przyjaźń do człowieka jako Miłosierny;  przyjmij Bogurodzicę, która Ciebie zrodziła, modlącą się za nas, i zbaw, Zbawco nas zrozpaczonych ludzi.

KONTAKION:  Powstałeś z grobu, podźwignąłeś umarłych, Adama wskrzesiłeś i Ewa raduje się w Twoim Zmartwychwstaniu.  Krańce ziemi tryumfują z Twego powstania z martwych, wielce Miłosierny.

PROKIMEN (Ps. 75: 12 & 2):  Śluby czyńcie i oddajcie Panu Bogu waszemu.

STYCH:  Znany jest Bóg w Judzie, w Izraelu wielkie jest imię Jego.

ALLELUJA (Ps. 94: 1 & 2):  Przyjdźcie, śpiewajmy z radością Panu, śpiewajmy Bogu Zbawicielowi naszemu.

STYCH:  Uprzedzajmy oblicze Jego z wychwalaniem i psalmy śpiewajmy mu.

 

TROPARION I KONTAKIONY NA WAŻNIEJSZE ŚWIĘTA

Narodzenia Bogarodzicy

Rożdiestwo Preswiatyja Bohorodicy

8/21 września

TROPARION (Ton 4):  Narodzenie Twoje Bogurodzico Dziewico, obwieściło radość całemu światu:  albowiem z Ciebie zabłysło Słońce prawdy, Chrystus Bóg nasz, i obaliwszy klątwę, dał nam błogosławieństwo i unicestwiwszy śmierć, darował nam żywot wieczny.

KONTAKION (Ton 4):  Przeczysta, przez Twe Święte narodzenia Joachim i Anna uwolnili się od wstydu niepłodności, a Adam i Ewa od zguby śmiertelnej zostali uwolnieni:  świętują to i wybawieni od potępienia za grzechy ludzie Twoi, wołając do Ciebie:  Niepłodna rodzi Bogarodzicę i żywicielkę życia ;

PROKIMEN (Ton 3):  Uwielbia dusza moja Pana* i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

STICH:  Albowiem wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, oto odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.

ALLELUJA (Ton 8):  Usłysz, córko, i zobacz, i nakłoń Twe ucho.

STICH:  Przed Twoim obliczem pomodlą się możni ludzie.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj, duszo moja, z niepłodnych zrodzoną Maryję Dziewicę.

 

 

POWYŻSZENIE KRYŻA ŚWIĘTEGO

Wozdwiżenije Czestnaho i Żiwotworaszczaho Kriesta

14/27 września

TROPARION (Ton 1):  Zbaw Panie lud Twój i błogosław dziedzictwu Twemu;  obdarz zwycięstwami nad przeciwnikami Prawosławnych Chrześcijan, i przez krzyż Twój ochraniaj społeczność Twoją.

KONTAKION (Ton 4):  Chryste Boże, który z własnej woli zapragnąłeś podwyższenia na krzyżu, udziel Twemu nowemu współplemiennemu ludowi szczodrości Twojej;  zwycięstwo daj nam nad nieprzyjaciółmi; niechaj posiada on Twą pomoc w walce, jako oręż pokoju, niezwalczone zwycięstwo.

ZAMIAST HYMNU TRÓJŚWIĘTEGO:  Krzyżowi Twojemu kłaniamy się Władco, i  Święte Zmartwychwstanie Twoje chwalimy. 3x i Chwała Ojcu…teraz i zawsze…

PROKIMEN (Ton 7):  Wywyższajcie, Pana Boga naszego, i kłaniajcie się podnóżkowi nóg Jego,* albowiem jest święty.

STYCH:  Pan zakrólował, niechaj drżą narody.

ALLELUJA (Ton 1):  Wspominaj na lud Twój, który od początku nabyłeś.

STYCH:   Bóg nasz król przed wiekami uczynił zbawienie pośrodku ziemi.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj duszo moja, czcigodny Krzyż Pański.

 

WPROWADZENIE NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY DO ŚWIĄTYNI

Wwiedienije wo chram Preswiatyja Bohorodicy

21 listopada/ 4 grudnia

TROPARION (Ton 4):  Dziś łaski Bożej prawzór i zbawienia ludzi zwiastowanie:  do świątyni Pańskiej uroczyście Panna przybywa, i Chrystusa wszystkim zwiastuje.  Również i my, wielkim głosem zawołajmy jej:  Zdrowaś, dzięki której opatrzność Stwórcy została spełniona.

KONTAKION (Ton 4):  Przeczysta świątynio Zbawiciela, najcenniejszy pałacu i Dziewico, skarbnico chwały Bożej.  Dziś wprowadzona zostałaś do domu Pańskiego, wprowadzając wraz z sobą, łaskę Ducha Bożego.   Przeto aniołowie Boży śpiewają:  Tyś jest niebieską arką.

(Reszta jak na święta Bogurodzicy.  Zobacz Prokimen i Alleluja z Narodzenia Bogurodzicy, na poprzedniej stronie.)

BOŻE NARODZENIE

Rożdiestwo Christowo

25 grudnia/7 stycznia

TROPARION (Ton 4):  Narodzenie Twoje, Chryste Boże nasz, zajaśniało światu światłem mądrości:  albowiem wtedy gwiazdom służący zostali przez gwiazdę pouczeni, aby pokłon złożyć Tobie, Słońcu prawdy, i Ciebie poznali, z wysokości Wschodu:  Panie, chwała Tobie!

KONTAKION (Ton 3):  Dziś Dziewica rodzi odwiecznie Istniejącego, i ziemia udziela pieczary Niedostępnemu.  Aniołowie z pasterzami głoszą chwałę, mędrcy z gwiazdą podróżują, narodziło się bowiem dla nas Dzieciątko, przedwieczny Bóg.

ZAMIAST HYMNU TRÓJŚWIĘTEGO:  Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni, którzy nałożyliście Chrystusa, alleluja. 3x i Chwała Ojcu…Teraz i zawsze…

PROKIMEN (Ton 8):  Wszystka ziemia niech Ci się kłania i niech Ci śpiewa,* niech Psalm śpiewa imieniu Twemu, Najwyższy.

STYCH:  Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie, Psalm śpiewajcie Jego Imieniu, dajcie cześć jego chwale.

ALLELUJA:  Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.

STYCH:  Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy podaje wiadomość.

ZAMIAST „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj, duszo moja, Chrystusa Króla, narodzonego w grocie.

 

CHRZEST CHRYSTUSA W JORDANIE

Bohojawlenije – Kreszczenije Hospodnie – Jordan

6/19 stycznia

TROPARION (Ton 1):  W Jordanie, gdzie chrzciłeś się Panie, objawiła się chwała Trójcy Świętej, albowiem głos Ojca świadczył o Tobie, nazywając Cię umiłowanym Synem, i Duch w postaci gołębia, obwieszczał słów tych potwierdzenie.  Objawiłeś się Chryste Boże i świat oświeciłeś, chwała Tobie!

KONTAKION (Ton 4):  Dziś objawiłeś się światu, i światłość Twoja, Panie, oświeciła nas, świadomie opiewających Ciebie, Światłości niedostępna.

 ZAMIAST HYMNU TRÓJŚWIETEGO:  Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni, którzy nałożyliście Chrystusa, alleluja.  3x i Chwała Ojcu…Teraz i zawsze…

PROKIMEN (Ton 4):  Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie.*  Bogiem jest Pan i zajaśniał nam.

STYCH:  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki jego miłosierdzie.

ALLELUJA:  Przynoście Panu, synowie Boży, przynoście Panu młode baranki.

STYCH:  Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał, Pan nad wielkimi wodami.

ZAMIAST „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj duszo moja Pana, który chrzest przyjmuje w Jordanie.        
 

 

OFIAROWANIE JEZUSA W ŚWIĄTYNI/SPOTKANIE PAŃSKIE

Sretenije Hospodnie, lub Matki Boskiej Gromnicznej

2/15 lutego

TROPARION (Ton 1):  Zdrowaś, Bogarodzico Dziewico, łaskiś pełna, albowiem z Ciebie zabłysło Słońce prawdy, Chrystus Bóg nasz, oświecając przebywających w ciemności:  wesel się i ty, sprawiedliwy starcze, który przyjąłeś w swe objęcia Oswobodziciela dusz naszych, darzącego nas zmartwychwstaniem.

KONTAKION (Ton 1):  Ty, który uświęciłeś narodzeniem Twoim łono Dziewicy, i ręce Symeona uświęciłeś, co poprzednio mu przyrzekłeś, dziś zbaw nas, Chryste Boże:  uśmierz wrogość ludzi, umocnij ich, których umiłowałeś, Jedyny ludzi Miłujący.

PROKIMEN (Ton 3):  Wielbi dusza moja Pana,* i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

 STYCH:  Gdyż wejrzał na niskość służebnicy swojej, oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody.

ALLELUJA:  Teraz puszczasz, Panie, sługę Twego w pokoju, według słowa Twego.

STYCH:  Światłość na objawienie poganom i chwałę ludu Twego izraelskiego.

ZAMIAST „DOSTONO JEST”:  Bogurodzico Dziewico, nadziejo chrześcijan, osłoń, zachowaj i zbaw w Tobie ufność pokładających.

 

ZWIASTOWANIE PRZENAJSWIĘSZEJ BOGURODZICY

Blahowiaszczenije Preswiatyja Bohordzicy

25 marca/7 kwietnia

TROPARION (Ton 4):  Dziś zbawienia naszego początek i przedwiecznej tajemnicy objawienie:  Syn Boży staje się synem Panny, i Gabriel dobrą wieść o łasce głosi.  Tak samo i my z nim Matce Boskiej zawołajmy:  zdrowaś, łaski pełna, Pan z Tobą.

KONTAKION (Ton 8):  Walecznej Hetmance, my słudzy Twoi, wybawieni od złego, zwycięski i dziękczynne pieśni wnosimy Tobie. Ty zaś, Bogurodzico, jako mająca moc niezwyciężoną, od wszystkiego złego nas uwolnij, abyśmy Ci mogli śpiewać:  Bądź pozdrowiona, Oblubienico, Dziewicza.

PROKIMEN (Ton 4):  Opowiadajcie dzień po dniu,* zbawienie Boga naszego.

STYCH:  Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.

ALLELUJA:  Zstąpi jak deszcz na runo i jak krople na ziemię kapiące.

STYCH:  Nich będzie imię Jego na wieki błogosławione, przed słońcem trwa imię Jego.

ZAMIAST „DOSTOJNO JEST”:  Zwiastuj ziemio wielką radość;  niebiosa opowiadajcie chwałę Bożą.

 

WJAZD CHRYSTUSA DO JEROZOLIMY/NIEDZIELA PALMOWA

Wchod Hospodien wo Ijerusalim/Wierbnoje Woskresienije

Tydzień przed Wielkanocą/Paschą

TROPARION (Ton 1):  Powszechne zmartwychwstanie potwierdziłeś przed Twoją Męką,  Chryste Boże, wskrzeszeniem Łazarza.   Przeto i my, jak hebrajskie dzieci, niosąc symbole zwycięstwa, śpiewamy Ci, Zwycięzco śmierci:  Hosanna na wysokościach!  Błogosławiony, Który idzie w imię Pańskie!

DRUGI TROPARION (Ton 4):  Zanurzywszy się wraz z Tobą w chrzcie, Chrystusie Boże nasz, otrzymaliśmy życie nieśmiertelne przez Twe Zmartwychwstanie, i śpiewając Ci, wołamy:  Hosanna na wysokościach.  Błogosławiony, Który przychodzi w imię Pańskie.

KONTAKION (Ton 6):  W niebiosach siedzisz na tronie, na ziemi siedziałeś na źrebięciu, Chrystusie Boże; przyjąłeś chwałę od aniołów i wysławianie od dzieci, wołających do Ciebie:  błogosławiony jesteś, idący, aby wezwać Adama.  

PROKIMEN (Ton 4):  Błogosławiony, Który przychodzi w imię Pańskie.*  Bogiem jest Pan i zajaśniał nam.

STYCH:  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego.

ALLELUJA:  Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo uczynił dziwy.

STYCH:  Oglądały wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga naszego.

ZAMIAST „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj duszo moja Pana, Który siedzi na oślęciu.

 

ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA/PASCHA

Woskresienije Iisusa Christa

TROPARION:  Chrystus powstał z martwych.  Śmiercią podeptał śmierć, i będącym w grobach żywot darował.

KONTAKION (Ton 8):  Chociaż zszedłeś do grobu Nieśmiertelny, lecz zniszczyłeś moc piekła i zmartwychwstałeś jako Zwycięzca, Chrystusie Boże, niewiastom wonności niosącym obwieszczając:  radujcie się,  i Twych Apostołów pozdrawiając, upadłym dając zmartwychwstanie.

ZAMIAST HYMNU TRÓJŚWIĘTEGO:  Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni, którzy nałożyliście Chrystusa, alleluja.  3x i Chwała Ojcu…Teraz i zawsze…

PROKIMEN (Ton 8):  Ten jest dzień, który uczynił nam Pan.* Radujmy się i weselny  nim.

STYCH:  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego.

ALLELUJA:  Ty powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem.

STYCH:   Spojrzał Pan z nieba na ziemię.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Anioł zawołał do pełnej łaski, „Dziewico czysta, wesel się!  Syn Twój wstał na trzeci dzień z grobu i wskrzesił umarłych.  Ludzie, weselcie się!  Rozjaśnij się, rozjaśnij Jerozolimo nowa!  Bo chwała Pańska nad Tobą zajaśniała.  Tańcz i skacz, Syjonie.  A Ty, o święta Bogurodzico, raduj się ze zmartwychwstania Twego Syna.

 

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO NA APOSTOŁÓW

PIĘĆDZIESIĄTNICA – ZIELONE ŚWIĄTKI

(SoszestwijeSwiataho Ducha na Apostolow – Piatdiesiatnica)

TROPARION (Ton 8):  Błogosławiony jesteś, Chrystusie, Boże nasz, Który uczyniłeś mędrcami rybaków, zesławszy im Ducha Świętego, i przez nich nawróciłeś cały świat.  Miłujący ludzie, chwała Ci.

KONTAKION (Ton 8):  Gdy najwyższy stąpiwszy pomieszał języki, wtedy podzielił On narody: gdy zaś rozdzielił On języki ogniste, to wezwał wszystkich do jedności.   I my jednomyślnie wysławiamy Najświętszego Ducha.

PROKIMEN (Ton 8):  Na wszystką ziemię wyszedł ich głos,* i na krańce okręgu ziemi słowa ich.

STYCH:  Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.

ALLELUJA:  Słowem Pańskim niebiosa są utwierdzone, a tchnieniem ust Jego wszystka moc ich.

STYCH:  Spojrzał Pan z nieba, ujrzał wszystkich synów ludzkich.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj duszo moja w trzech Osobach jedność Bóstwa.


WNIEBOWSTĄPIENIE JEZUSA CHRYSTUSA

(Wozniesienije Hospodnie)

TROPARION (Ton 4):  Wzniosłeś się w chwale Chrystusie, Boże nasz, radość sprawiając Swym uczniom obietnicą Ducha Świętego, którego zapowiadałeś im błogosławieństwem Twoim, albowiem Ty jesteś Synem Bożym, Zbawicielem świata.

KONTAKION (Ton6):  Chrystusie Boże nasz, zapewniwszy nam zbawienie, i połączywszy rzeczy ziemskie z niebieskimi, wstąpiłeś na niebiosa w chwale, jednakże nie oddalając się lecz pozostając nieodstępnym, i wołając do miłujących Cię:  Jam jest z wami, i nikt przeciwko Wam.

PROKIMEN (Ton 7):  Podnieś się na niebiosa , Boże,* a po wszystkiej ziemi chwała Twoja.

STYCH:  Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje, będę śpiewał i grał w chwale mojej.

ALLELUJA:  Wstąpił Bóg wśród wesołego śpiewu i Pan przy głosie trąby.

STYCH:  Wszystkie narody klaskajcie rękami, wykrzykujcie Bogu głosem wesela.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Uwielbiaj duszo moja, Dawcę życia wstępującego z ziemi do nieba.


PRZEMIENIENIE PAŃSKIE

(Preobrażenije Hospodnie)

6/19 sierpnia

TROPARION (Ton 7):  Przemieniłeś się na górze, Chrystusie Boże, objawiając uczniom Twoim chwałę Twoją na ile mogli pojąć.  Zaświeć i nam grzesznym Twoim wiecznym światłem, przez modlitwy matki Boskiej, Dawco światłości, chwała Ci!

KONTAKION (Ton 7):  Przemieniłeś się na górze, Chryste Boże, ukazawszy się uczniom Twym w chwale Twojej na ile mogli ją pojąć, aby gdy ujrzą Cię ukrzyżowanego, mogli pojąć Twą dobrowolną mękę i nauczać cały świat, że zaprawdę jesteś blaskiem Ojca.

PROKIMEN (Ton 4):  Jakże wielkie są dzieła Twoje, Panie,* wszystko w mądrości uczyniłeś.

STYCH:  Błogosław, duszo moja, Panu.  Panie Boże mój, bardzoś możnym się okazał.

ALLELUJA:  Twoje są niebiosa i Twoja jest ziemia.

STYCH:  Błogosławiony lud, który zna wesołe śpiewanie.

ZAMIAST HYMNU „Dostojno Jest”:  Uwielbiaj duszo moja, na Taborze przemienionego Pana.

 

ZAŚNIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY

(Uspienije Preswiatyja Bohorodzicy)

15/28 sierpnia

TROPARION (Ton1): Rodząc dziewictwo zachowałaś, przy zaśnięciu świata nie opuściłaś, Bogurodzico.

Odeszłaś bowiem do życia, będąc matką życia, i Twymi modlitwami wybawiasz od śmierci dusze nasze.

KONTAKION (Ton 2): Ani grób, ani śmierć nie miały władzy nad Matką Boga, nieustającą w modlitwach, i w orędownictwie niezawodną nadzieją.  Albowiem Ten, który zamieszkał w jej zawsze dziewiczym łonie, złączył ją z życiem, jako Matkę zycia.

PROKIMEN (Ton 3): Wielbi dusza moja Pana,* i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

STYCH: Gdyś wejrzał na niskość służebnicy swojej, oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody.

ALLELUJA:  Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpoczynku, Ty i Twoja arka pełna chwały!

STYCH:  Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, o której nie odstąpi.

ZAMIAST HYMNU „DOSTOJNO JEST”:  Aniołowie widząc zaśnięcie Przeczystej, zadziwili się:  Jak dziewica odchodzi z ziemi do nieba.

 

Rozkład Czytań na Niedziele

Niedziela Listy Apostolskie Ewangelia
Nd. Tomasza Dz. Ap. 5: 12-20 Jn 20: 19-31
Nd. M Dz. Ap. 6: 1-7 Mk 15: 43 – 16: 8
Nd. Paralityka Dz. Ap. 9:32-42 Jn 5: 1-45
Nd. Samarytańskiej Kobiety Dz. Ap. 11: 19-26, 29, 30 Jn 4: 5-42
Nd. Niewidomego Człowieka Dz. Ap. 16: 16-34 Jn 9: 1-38
Nd. Ojca Świętego Dz. Ap. 20: 16-18, 28-36 Jn 17: 1-13
Zielone Świątki Dz. Ap. 2: 1-11 Jn 7: 37-52; 8:12
Pierwsza Nd. Zwykła Heb 11:33 – 12:2 Mat 10:32, 33, 37, 38; 19: 27-30
Druga Nd. Zwykła Rzym 2: 10-16 Mat 4: 18-23
Trzecia Nd. Zwykła Rzym 5: 1-10 Mat 6: 22-33
Czwarta Nd. Zwykła Rzym 6:18-23 Mat 8: 5-13
Piąta Nd. Zwykła Rzym 10: 1-10 Mat 8: 28 – 9:1
Szósta Nd. Zwykła Rzym 12: 6-14 Mat 9: 1-8
Siódma Nd. Zwykła Rzym 13: 1-7 Mat 9: 27-35
Ósma Nd. Zwykła I Kor 1:10-18 Mat 14: 14-22
Dziewiąta Nd. Zwykła I Kor 3: 9-17 Mat 14: 22-34
Dziesiąta Nd. Zwykła I Kor 4: 9-16 Mat 18: 14-23
Jedenasta Nd. Zwykła I Kor 9: 2-12 Mat 18: 23-35
Dwunasta Nd. Zwykła I Kor 15: 1-11 Mat 19: 16-26
Trzynasta Nd. Zwykła I Kor 16:13-24 Mat 21: 33-42
Czternasta Nd. Zwykła II Kor 1:21 – 2:4 Mat 22: 1-14
Piętnasta Nd. Zwykła II Kor 4: 6-15 Mat 22: 34-46
Szesnasta Nd. Zwykła II Kor 6: 1-10 Mat 25: 14-30
Siedemnasta Nd. Zwykła II Kor 6: 16 – 7:1 Mat 15: 21-28
Osiemnasta Nd. Zwykła II Kor 9: 6-11 Łk 5: 1-11
Dziewiętnasta Nd. Zwykła II Kor 11:31 – 12:9 Łk 6: 31-36
Dwudziesta Nd. Zwykła Ga 1:11-19 Łk 7: 11-16
21.  Nd. Zwykła Ga 2: 16-20 Łk 8: 5-15
22. Nd. Zwykła Ga 6: 11-18 Łk 16: 19-31
23. Nd. Zwykła Efez. 2: 4-10 Łk 8: 26-39
24. Nd. Zwykła Efez. 2: 14-22 Łk 8: 41-56
25. Nd. Zwykła Efez 4: 1-6 Łk 10: 25- 37
26. Nd. Zwykła Efez. 5: 9-19 Łk 12: 16-21
27. Nd. Zwykła Efez. 6: 10-17 Łk 13: 10-17
28. Nd. Zwykła Kol 1: 12-18 Łk 14: 16-24
29. Nd. Zwykła Kol 3: 4-11 Łk 17: 12-19
30. Nd. Zwykła Kol 3: 13-16 Łk 18: 18-27
31. Nd. Zwykła I Tm 1: 15-17 Łk 18: 35-43
32. Nd. Zwykła I Tm4: 9-15 Łk 19: 1-10
Nd. przed Podwyższeniem Krzyża Gal 6: 11-18 Jn 3: 13-17
Nd. po Podwyższeniu Krzyża Gal 2: 16-20 Mk 8: 34 – 9:1
Nd. przed Bożym Narodzeniem Heb 11:9, 10, 17, 23, 32-40 Mat 1: 1-25
Nd. po Bożym Narodzeniu Gal 1: 11-19 Mat 2: 13-23
Nd. przed Teofanią II Tm 4: 5-8 Mk 1: 1-8
Nd. po Teofanii Efez 4: 7-13 Mk 4: 12-17
Nd. Celnika II Tm 3: 10-15 Łk 18: 10-14
Nd. Syna Marnotrawnego I Kor 6: 12-20 Łk 15: 11-32
Nd. Mięs… I Kor 8:8 – 9:2 Mat 25: 31-46
Nd. Ser… Rzym 13: 11 – 14: 4 Mat 6: 14-21
Pierwsza Nd. Wielkiego Postu Heb 11: 24 – 26, 32; 12:2 Jn 1: 43-51
Druga Nd., Św. Grzegorza Heb 1: 10-2:3; 7:26 – 8:2 Mk 2: 1-12, Jn 10: 9-16
Trzecia Nd., Ortodoksji Heb 4:14-5:6 Mk 8: 34 – 9: 1
Czwarta Nd., Św. Jana Climakusa Heb 6: 13-20, Efez 5:9-19 Mk 9: 17-31Mt 4: 25 – 5: 12
Piąta Nd., Marii Egipskiej Heb 9: 11-14, Gal 3:23-29 Mk 10: 32-45, Łk 7: 36-50
Nd. Palmowa Fil 4: 4-9 Jn 12: 1-18
Wielkanoc Jn 1: 1-17, Jn 20: 19-25


Czytania Świąteczne Stałe

Narodzenie Bogarodzicy Fil 2: 5-11 Łk 10:38-43; 11: 27, 28
Podwyższenie Krzyża Św. I Kor 1: 18-24 Jn 19: 5-11, 13-2025-28, 30-35
Wprowadzenie Bogarodzicy do Świątyni Heb 9: 1-7 Łk 10; 38-14; 11: 27, 28
Boże Narodzenie Gal 4: 4-7 Mat 2: 1-12
Teofania Tyt 2: 11-14; 3:4-7 Mat 3: 13-17
Ofiarowanie Jezusa w Świątyni Heb 7:7-17 Łk 2: 22-40
Zwiastowanie Heb 2: 11-18 Łk 1: 24-38
Wniebowstąpienie Dz. Ap. 1: 1-12 Łk 24: 36-53
Przemienienie Pańskie II Pt 1: 10-19 Mat 17: 1-9
Zaśnięcie Bogarodzicy Fil 2: 5-11 Łk 10: 38-43; 11:27, 28

12  Ewangelii Pasyjnych na Wielki Czwartek

1. Jn 13: 31-18:1 5. Mt 27: 3-32 9. Jn 19: 25-37
2. Jn 18: 1-28 6. Mk 15: 16-32 10. Mk 15: 43-47
3. Mat 26: 57-75 7. Mat 27: 34-54 11. Jn 19: 38-42
4. Jn 18: 28 – 19: 16 8. Łk 23: 32-49 12. Mat 27: 62-66

 

BIBLIOGRAFIA

 

  1. Merculief, Rev. Fr. Paul, The Reader’s Service of the Hours and the Obednitsa, Kodiak, Alaska.
  2. Rassaphor-monk Lawrence, The Typika – An Orthodox Worship Service for Laymen who are without Clergy, Jordanville, New York  1987.
  3. Serfes, Fr. Demetrios, The Order of the Typika From the Liturgy of St. John Chrysostom, Liberty,  Tennessee.
  4. Nauka o Nabożeństwach Prawosławnych, Warszawa 1938.
  5. Przyjaciel Żołnieża – Modlitewnik Dla Żołnieży Wyznania Prawosławnego, Warszawa 1937.
  6. Borowik, Halina, W Cerkwi Prawosławnej, Białystok 2009.
  7. Mień, Ks. Aleksander, Sakrament, Słowo, Obrzęd – Prawosławna Służba Boża, Łuków 1992.
  8. Pietkiewicz, o. Piotr, Święta Liturgia Św. Jana Złotoustego (polsko/słowiańska), Białystok        2008.
  9. Kuszka osbm, o. Piotr J., Boska Liturgia z Komentarzem i Częściami Zmiennymi (ukraińsko/polska), Warszawa 2008.
  10. Szeptycka, I., W Kościele i w Cerkwi, Kraków 1926.
  11. Shukin, Archpriest Sergei, When No Priest Is Available – Reading the Service Books While Traveling or at Home, Orthodox Christian Information Center website (www.orthodoxinfo.com).
  12. Whiteford, Fr. John, The Online Reader Horologion (www.saintjonah.org).
  13. Whiteford, Fr. John, Practical Questions On How To Do Reader Services (www.saintjonah.org).
  14. Wujek S.J., o. Jakub, Pismo Święte Starego i Nowego Testament, Kraków, 1962.
  15. Benedyktyni Tynieccy, Pismo Święte – Biblia Tysiąclecia, Poznań 2007.

opracował: Dryja (tekst nieoficjalny do użytku prywatnego) korekta l.Marcin
Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł TYPIKA/OBJEDNICA pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Żywot świętych Cyryla i Metodego http://prawoslawnikatolicy.pl/zywot-swietych-cyryla-i-metodego/ Sat, 18 May 2013 10:53:21 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=132 ŚWIĘCI CYRYL I METODY RÓWNI APOSTOŁOM NAUCZYCIELE SŁOWIAN Troparion Święci Równi Apostołom, Ojcowie nasi: Cyrylu i Metody, Bogiem mądrzy Nauczyciele słowiańskich narodów, błagajcie Władcę Wszechrzeczy, aby wszystkie słowiańskie narody, umocniły się w Prawosławiu i jednomyślności, niech On sam napełni świat pokojem i zbawi dusze nasze! Kontakion Uczcijmy świętobliwą Dwójkę naszych [...]

Artykuł Żywot świętych Cyryla i Metodego pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
CyrylIMetody

ŚWIĘCI CYRYL I METODY

RÓWNI APOSTOŁOM

NAUCZYCIELE SŁOWIAN

Troparion

Święci Równi Apostołom, Ojcowie nasi: Cyrylu i Metody, Bogiem mądrzy Nauczyciele słowiańskich narodów, błagajcie Władcę Wszechrzeczy, aby wszystkie słowiańskie narody, umocniły się w Prawosławiu i jednomyślności, niech On sam napełni świat pokojem i zbawi dusze nasze!

Kontakion

Uczcijmy świętobliwą Dwójkę naszych Oświecicieli, Którzy przekładem Pism otworzyli nam Źródło do poznania Boga, z którego aż do dzisiaj czerpiemy! Błogosławionymi Was nazywamy, Cyrylu i Metody, Którzy stoicie przed Tronem Najwyższego i usilnie módlcie się za dusz naszych zbawienie.

Nasi Święci Ojcowie, bracia, Cyryl (Konstantyn) i Metody (Michał) urodzili się w zamożnej, senatorskiej rodzinie w stolicy prowincji Macedonia, w Thesalonikach, w jednym z najważniejszych miast Wschodniego Rzymu (tzw. Bizancjum) – Metody w 815, a Cyryl w 827 roku. Ojciec ich, Leon, był Grekiem i był wysoko postawiony w hierarchii wojskowej, a matka, Maria, według niektórych źródeł była Słowianką. W IX w. wielkie połacie Peleponezu oraz Macedonia były zasiedlone przez Słowian. Cyryl i Metody posiadali więc znajomość języka słowiańskiego. Od młodu bracia również wykazywali cnoty chrześcijańskie i wielką pobożność Metody po służbie w wojsku, wkrótce został rządcą jednej z prowincji, ale po 10 latach zrezygnował i wstąpił do monasteru na Górze Olympus w Bitynii. Cyryl natomiast, okazał się zdolnym naukowcem i objął stanowisko w Cesarskiej Szkole w Konstantynopolu. Później, pomyślnie wykonał misję dyplomatyczną wśród Arabów w Bagdadzie (851r.). Następnie pod wpływem brata, Cyryl również chciał wstąpić do monasteru na Górze Olimpus, ale Patriarcha Św. Focjusz Wielki powierzył braciom misję do Chazarów nad Morzem Kaspijskim. W drodze powrotnej bracia zatrzymali się na Krymie gdzie odkryli i skąd przywieźli relikwie Św. Papieża Klemensa I (c. 88-100).

Latem 862 r., Słowiański książe Wielkich Moraw, Rościsław (przyszły święty), będąc zagrożony przez germańskich Franków, prosił Cesarza Michała III o zawarcie sojuszu, oraz przysłanie misjonarzy, którzy mogliby nauczać jego lud zasad wiary chrześcijańskiej w ich własnym słowiańskim języku. Cesarz i patriarcha powierzyli tą misje swoim zaufanym, braciom, Cyrylowi i Metodemu. Cyryl i Metody przybyli do Wielkich Moraw w r. 863, gdzie rozpoczęli ewangelizację Słowian. Nim przystąpili do tego, stworzyli alfabet słowiański (tzw. głagolice, która później ewoluowała na cyrylice) i ułożyli najstarsze słowiańskie pismo zwane staro-cerkiewno-słowiańskim, przekładając Pismo Święte i księgi liturgiczne z języka greckiego. Rozpoczynał się chrzest słowiańskich pogan oraz intensywna ewangelizacja.

Ewangelizacja Słowian to nie tylko nabycie nowej wiary, ale i początek słowiańskiej chrześcijańskiej cywilizacji – przejście z barbarzyństwa do wyższej kultury. Cyryl i Metody byli oświecicielami Wielkich Moraw (Czech i Słowacji), Bułgarii, i słowiańskiej Panonii (późniejszych Węgier), a później ich dzieło ogarnęło także Ruś (dzisiejszą Rosję, Białoruś i Ukrainę).

Z powodu intryg niemieckich misjonarzy, w 867r. bracia zostali wezwani do Rzymu. Niemcy (Frankowie) twierdzili, że bracia używali heretycką liturgie słowiańską. (Był to jeszcze okres przed Wielką Schizmą Zachodnią (1054r.), gdy Rzym był jeszcze Ortodoksyjny). Papież Mikołaj I zawezwał ich do Rzymu by się wytłumaczyli, lecz nie długo po tym zmarł. Nowy, prawowierny papież, Adrian II, zatwierdził jednak Liturgię w obrządku słowiańskim. Cyryl zmarł w Rzymie w roku 869 r. i został pochowany w bazylice Św. Klemensa. W międzyczasie, na prośbę Księcia Kocla, Metody przybył do Panonii i rozpoczął misje w tym kraju i zostawiajac po sobie 50 uczniów do kontynuacji rozpoczetego dzieła. Natomiast w r. 870, Metody został mianowany metropolitą Moraw i Panonii, ze stolicą w Sirmium (teraz Sremska Mitrovica) posiadając jurysdykcje nad wszystkimi Słowianami centralnej Europy.

Otrzymawszy błogosławieństwo od Papieża Adriana na kontynuacje swej pracy, Metody wrócił w r. 873 do Moraw gdzie natrafił na odmienną sytuacje. Otóż uzurpator książe Swatopluk z niemieckim poparciem przejął władze w Morawach. Księcia Rościsława (św. kanonizowany w 1994 r.) oślepił i uwięził. Metody został aresztowany i wzięty na synod niemieckiego kościoła w Bawarii. Tam został uwięziony na około trzy lata. Został oskarżony o herezję, uzurpacje metropolitalnej władzy, (którą zresztą otrzymał od samego papieża), oraz za „skandaliczny” użytek języka słowiańskiego w nabożeństwach. Został wreszcie zwolniony przez interwencje papieża Jana VIII. Po wizycie Metodego w Rzymie (879) papież ponownie potwierdził władze metropolitalną Metodego oraz zatwierdził obrządek słowiański. Z nakazu Rzymu, sufraganem Metodego w obrządku łacińskim został Niemiec, Wiching.

Niemieckie intrygi nie miały końca i tym razem denuncjowano Metodego jako buntownika przeciw cesarzowi w Konstantynopolu. Metody, więc skorzystał z tej okazji i w r. 881 wybrał się do Konstantynopola gdzie złożył raport Cesarzowi Bazylemu I oraz Patriarsze Focjuszowi, co do swojej działalności misyjnej. Skarżył się im również o szerzeniu się błędnej nauki filioque poprzez kler niemiecki – wbrew nauce pierwszych siedmiu Soborów Powszechnych, które zakazały dodatków do Wyznanie Wiary [tzn. Credo/Wieruju]. Cesarz Karol Wielki, ojciec frankijsko-łacińskiej cywilizacji europejskiej, zwoławszy synod w Aachen (809) samowolnie ogłosił dodatek do Credo, o pochodzeniu Ducha „od Ojca i Syna”, w celu podważenia ortodoksji cesarza Rzymu (czyli Konstantynopola – Nowego Rzymu) – wbrew jednoznacznej nauce ewangelii (Jan 15: 26).

Po tej podróży, Metody wrócił na Morawy gdzie dokończono tłumaczenie Pisma Świętego, tekstów liturgicznych, kanonów, oraz pism patrystycznych – wszystkiego, co potrzebne do normalnego funkcjonowania kościoła. Również odbywało sie przygotowanie nowego kleru do kontynuacji misji. Metody naznaczył Gorazda (św.) swoim następca. Metody, po wieloletnim podwigu (z j. słowiańskiego: zmagania duchowe) w winnicy Hospodniej, spoczął w Bogu 6-go kwietnia 885 r. Niemiecki kler rozpoczął wielkie prześladowanie wyznawców obrządku słowiańskiego: pobicia, tortury, wygnanie, oraz sprzedaż Wenecjanom, jako niewolników. Uczniowie cyrylo-metodiańscy uciekali z Moraw do Bułgarii gdzie przyczynili się do rozkwitu wiary i kultury Bułgarskiej złotego wieku. Inni, prawdopodobnie łącznie z Gorazdem, schronili się na ziemiach Wiślan (przyszła Małopolska) i na ziemi Śląskiej. Ślady ich misji znajdujemy od Krakowa, Sandomierza, Przemyśla, i Wiślicy, poprzez Poznań, Płock, Ostrów Lednicki etc.

Święci Równi Apostołom i Nauczyciele Słowian, Cyrylu i Metody, módlcie się do Boga za nas!

Artykuł Żywot świętych Cyryla i Metodego pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Mały Synaxarion Świetych Rusi Karpackiej (ang.) http://prawoslawnikatolicy.pl/maly-synaxarion-swietych-rusi-karpackiej-ang/ http://prawoslawnikatolicy.pl/maly-synaxarion-swietych-rusi-karpackiej-ang/#comments Wed, 24 Apr 2013 16:11:26 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=71 Small Synaxarion of The Saints  Who Shone Forth In The Lands of Carpatho-Rus. In the Year 2006, His Eminence, +Metropolitan Nicholas received the blessing of  His All- Holiness, Ecumenical Patriarch Bartholomew  to celebrate the Synaxis or Gathering of All Saints of the Carpatho-Rus, each year on the Second Sunday after Pentecost. On [...]

Artykuł Mały Synaxarion Świetych Rusi Karpackiej (ang.) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Small Synaxarion of The Saints 

Who Shone Forth In The Lands
of Carpatho-Rus.

In the Year 2006, His Eminence, +Metropolitan Nicholas received the blessing of  His All- Holiness, Ecumenical Patriarch Bartholomew  to celebrate the Synaxis or Gathering of All Saints of the Carpatho-Rus, each year on the Second Sunday after Pentecost. On this day, the Church calls to mind the saints that shown forth amongst the Carpatho-Rusyn peoples.

The following synaxarion or account of the lives of saints,  has been provided to give a samplying of the countless numbers martyrs, confessors, and pious laity who  have lived within the geographical regions of Carpatho-Rus’ or were intimately involved with the region.

Czytaj na: Synaxarion swiętych podkarpackich od czasów św. Cyryla i Metodego do czasów współczesnych

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl

Artykuł Mały Synaxarion Świetych Rusi Karpackiej (ang.) pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
http://prawoslawnikatolicy.pl/maly-synaxarion-swietych-rusi-karpackiej-ang/feed/ 1
Filary ortodoksji http://prawoslawnikatolicy.pl/filary-ortodoksji/ Wed, 24 Apr 2013 15:23:48 +0000 http://prawoslawnikatolicy.pl/?p=48 Św. Grzegorz Palamas -arcybiskup Tesalonik (1296-1359) Św. Focjusz Wielki – patriarcha Konstantynopolaola   (c.820-891) Św. Marek Evgenikos – metropolita Efezu              (1392-1444)

Artykuł Filary ortodoksji pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>
Filary OrtodoksiiŚw. Grzegorz Palamas -arcybiskup Tesalonik (1296-1359)

Św. Focjusz Wielki – patriarcha Konstantynopolaola   (c.820-891)

Św. Marek Evgenikos – metropolita Efezu              (1392-1444)

Artykuł Filary ortodoksji pochodzi z serwisu Orthodox Poland.

]]>