VIII Sobór Prawosławny – Część II – Dokumenty do jego oceny

WSTĘP

Jeśli typowy wyznawca Prawosławia chce zweryfikować ortodoksyjność nauk przekazywanych mu przez własnych duszpasterzy, lub chce sprawdzić czy to, co sam wyznaje jest prawowierne, to jest konieczne żeby miał do swojej dyspozycji, autorytatywne, bez zarzutu źródła nauki cerkiewnej.

W Prawosławiu nie ma nieomylnych ludzi, czy są to biskupi, mnisi czy mniszki, kler parafialny, lub ludzie świeccy. Potencjalnie każdy może mylić się. Patriarcha Konstantynopola nie jest Prawosławnym papieżem. Patriarchowie i metropolici posiadają honorowe przewodnictwo w kościele, czyli prymat między hierarchami, ale nie posiadają supremacji władzy lub charyzmatu nieomylności. Są po prostu „Primus Inter pares”, czyli „pierwszymi pośród równych”, a nie papieżami w danym kraju.

Oczywiście rozumie się, że wierni winny są posłuszeństwo swoim hierarchom. Biskup jest najwyższą władzą na danym terenie, następcą Apostołów, głównym duszpasterzem i szafarzem łask sakramentalnych. Ale nie mamy obowiązku przyjmować odstępstw od Ortodoksji przekazywanych przez hierarchów, a jest dosyć przykładów tego z historii Kościoła. Jak pisał Św. Paweł: „Ale gdybyśmy nawet lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty” (Kor. 1:8).

Prawosławni też nie są jak Protestanci, gdzie każdy jest swoim własnym papieżem, gdzie istnieje „prywatna interpretacja” Pisma Świętego. Dlatego istnieje tysiące protestanckich sekt z odmiennymi, nawzajem zaprzeczającymi się, naukami.

Gdzie więc szukać nieomylności? Prawosławie jest religią objawioną przez Boga. Najwyższym i nieomylnym autorytetem w Kościele Prawosławnym jest ŚWIĘTA TRADYCJA, którą definiujemy jako „życie Ducha Świętego w Kościele”. Wiemy, że ten „jeden” Kościół (Ef.4:5) założony przez Chrystusa, określany „filarem i utwierdzeniem prawdy” (Tym.3:15), otrzymał obietnicę że „bramy piekielne nie przemogą go”(Mat.16:18). Pod natchnieniem Ducha Świętego, który nazwany jest „Duchem Prawdy” (Jn.16:18),  Apostołowie ustanowili ustrój Soborowy aby zarządzać Kościołem (Dz. 15: 16). Decyzje oparte były na zasadzie konsensu, i były powzięte z natchnienia Ducha Świętego (Dz.15:28). Więc decyzje te są nieomylne. (Wiemy również, że później były także anty-sobory, czyli fałszywe sobory, które były wbrew Świętej Tradycji, i które po pewnym czasie zostały potępione przez sumienie Kościoła i następujące po nich sobory.)

W Piśmie Świętym czytamy: „Przeto, bracia, stójcie niewzruszeni i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu” (2 Tes.2:15).

A w jakiej formie wyraża się ta nieomylna Święta Tradycja? Święta Tradycja wyraża się przez Pismo Święte, Kanony Świętych Soborów Powszechnych i pewnych lokalnych synodów, Kanony Apostolskie i Świętych Ojców, encykliki patriarchalne, pisma patrystyczne (ascetyczne, dogmatyczne, i hagiograficzne), teksty liturgiczne z których wypływa treść wiary (lex orandi est lex credendi), przez ikonografie (która zawiera treść dogmatyczną) etc.

Będziemy, więc, państwu prezentować autorytatywne dokumenty ze skarbca Świętej Tradycji, która jest niepodważalna. Będą te dokumenty podawane w różnych językach (po pol., ang., ros., i czasami po grec.). Niektóre z nich będą naszymi własnymi tłumaczeniami z angielskiego na język polski. (Nasze tłumaczenia może nie są idealne, ale zapraszamy mądrzejszych od nas do współpracy.) Będziemy też, od czasu do czasu, dodawali nowy dokumenty, więc proszę zaglądać do Części 2 po ukazujące się nowości.

Celem naszym jest to aby dać państwu autorytatywne narzędzia dla oceny tego, co się będzie działo i co wypłynie z zaplanowanego na przyszły rok Wszech-prawosławnego Soboru określanego już przez niektórych jako tzw. VIII Sobór Prawosławny. Pamiętajcie, że wszystko, co jest wbrew Świętej Tradycji jest herezją i należy to bezwzględnie odrzucić.

Modlimy się ażeby nie stało się to, co miało miejsce u rzymskich-katolików na ich soborze – II Vaticanum – w latach 1960’s. Podczas tego soboru przemógł zamach modernistów, liberałów, i masonów, którzy znieśli kościół rzymski w formie, której istniał przez 1000 lat i nadali mu odmienną treść. To już nie jest kościół rzymsko Katolicki, tylko „kościół po-soborowy”.

Nie jesteśmy wrogami innowierców, albowiem chcemy dzielić się z nimi tym największym naszym skarbem, który jest Jedyny, Święty, Katolicki i Apostolski Kościół – Cerkiew Prawosławna, czyli jak zwie się na Zachodzie – Ortodoksyjny Kościół Katolicki. Chcemy ich przyłączyć do naszych szeregów. To jest postawa misyjna. Ale nie chcemy zdradzić lub rozwodnić naszej własnej wiary.

Poniżej zamieszczamy:

  • ———————–

Encyklika prawosławnych patriarchów z roku 1848 (Odpowiedź na List Papieża Piusa IX, „Do Wschodnich”)

ОТВЕТ ПРАВОСЛАВНОЙ ВОСТОЧНОЙ ЦЕРКВИ НА ОКРУЖНОЕ ПОСЛАНИЕ ПАПЫ РИМСКОГО ПИЯ IX К ПРАВОСЛАВНЫМ НА ВОСТОКЕ,

Encyclical of the Eastern Patriarchs, 1848
A Reply to the Epistle of Pope Pius IX, “to the Easterns”
;

  • ———————–

Patriarchalna Encyklika z r.1895 (Odpowiedź na Papieską Encyklikę Leona XIII, „O zjednoczeniu”)

ПАТРИАРШЕЕ И СИНОДАЛЬНОЕ ПОСЛАНИЕ
ЕПИСКОПАМ, КЛИРУ И ПАСТВЕ
СВЯТЕЙШЕГО АПОСТОЛЬСКОГО И ПАТРИАРШЕГО КОНСТАНТИНОПОЛЬСКОГО ПРЕСТОЛА
1895 г.

The Patriarchal Encyclical of 1895
A Reply to the Papal Encyclical of Pope Leo XIII, on Reunion

  • ———————–

Wyznanie Wiary Przeciw Ekumenizmowi (Ze Zjazdu Prawosławnego Kleru i Mnichów – Grecja 2009) po pol. nasze tłum.

A CONFESSION OF FAITH Against Ecumenism
From a Convention of Orthodox Clergymen and Monks
Greece, April 2009

  • ———————–

KANONY KOŚCIOŁA A EKUMENIZM

Kanony Ojców Kościoła a Ekumenizm – ŚWIECI OJCOWIE O ZAKAZIE MODLITWY Z HERETYKAMI I WCHODZENIA DO ICH ŚWIĄTYŃ

Holy Canons Related to Ecumenism – kanony Apostolskie i soborowe kanony, oraz kanony św. św. Atanazego Wielkiego, Bazylego Wielkiego, oraz Cyryla Aleks., z kom. Św. Nikodema ( o modlitwie z heretykami, dacie Paschy, o odseparowaniu się od heretyckich hier., o posłuszeństwie kanonom, o Św. Maksymie Wyznawcy I Marka z Efezu);

  • ———————–

Ryt Przyjęcie Rzymsko-Katolików do Prawosławia – pol . ros. tłum. z Trebnika (księgi liturgicznej). – Wyrzeczenie się herezji rzymskich. Autorytatywny dokument gdyż księgi liturgiczne są wyznacznikiem ortodoksji.

 

Opracowanie: PrawoslawniKatolicy.pl