Woda Święta w dniu Chrztu Pańskiego

2022-01-18 - cudowne znaki prawosławia 2 komentarze

WODA! Jest podstawą życia, bez wody niemożliwe jest rolnictwo, wzrost roślin, drzew, życie zwierząt i ludzi, funkcjonowanie przemysłu… Wszyscy wiemy, że woda ma zdolność oddziaływania na ludzkie ciało. Podczas kąpieli pod prysznicem, woda masuje nasze ciało, oddziałuje na nie fizycznie. Chemiczne oddziaływanie wody na organizm ludzki zachodzi, na przykład, podczas spożywania przez nas wody mineralnej. Woda może oddziaływać również za pomocą promieniowania elektromagnetycznego. Efekt ten wykorzystuje się w tzw. „wodzie magnetycznej”. Jest jeszcze woda zjonizowana srebrna, złota lub platynowa, zawierająca jony srebra, złota lub platyny, wykorzystywana do odkażania i leczenia różnych chorób. Jest woda żywa, woda martwa, strukturalna (usieciowana) i inne rodzaje wód. Jest woda święcona, woda święta, woda egzorcyzmowana…

Tematem niniejszego opracowania jest Woda Święta.

Spożywając wodę, człowiek praktycznie nie zastanawia się, jaka jest jej wartość lub struktura chemiczna. Dla wielu ludzi woda jest czymś istniejącym, bez czego życie po prostu trudno byłoby sobie wyobrazić. Jednak woda ma wartość nie tylko przemysłową lub codzienną. Woda jest szeroko stosowana również w życiu duchowym człowieka. W różnych religiach i wierzeniach istniejących na ziemi często używa się pojęcia “Wody Świętej”. Dla większości wierzących, Woda Święta jest tą siłą, która oczyszcza umysł i ciało z grzesznych pobudek, a także może leczyć rany i choroby. Liczne ceremonie religijne i obrzędy podczas świąt dla wierzących nie mogą się odbyć bez Wody Świętej.Po raz pierwszy o leczniczych własnościach Wody Chrzcielnej (Крещенской воды), pobranej w Dniu Chrztu Pańskiego, wspomina Św. Jan Złotousty (Святой Иоанн Златоуст), który żył w III w. I oto już ponad 17 wieków przeciwnicy chrześcijaństwa starają się udowodnić, że fenomenu Wody Świętej nie ma. A że woda ta przez długi okres czasu nie psuje się, to przeciwnicy ci tłumaczą tym, że kapłani opuszczają do naczyń srebrne monety i krzyże (a jak wiadomo, jony srebra zabójczo działają na mikroorganizmy) oraz tym, że woda w zbiornikach wodnych pobierana jest zimą, kiedy ilość mikroorganizmów jest minimalna. Jednak święcenie wody często odbywa się nad rzekami (z wodą bieżącą), a wtedy efekt jonizacji wody srebrem z krzyża odpada, bo woda zjonizowana w ułamku sekundy odpłynie z nurtem rzeki. Poza tym jonizowanie wody srebrem wymaga dość długiego czasu (nawet kilkudziesięciu minut i to za pomocą specjalnych jonizatorów, w których przez elektrody srebrne przepuszcza się prąd elektryczny). Wierni biorą tę wodę w miejscu jej chrztu przez wiele godzin (a woda srebrna zjonizowana odpłynęła już przecież dawno z nurtem rzeki), zanurzają się w niej w celach zdrowotnych czasem przy kilkunastu czy kilkudziesięciu stopniach mrozu, nie doznając przy tym uszczerbku na zdrowiu.

Wielkie rozprzestrzenienie się Wody Świętej nastąpiło od czasu, gdy zaczęto przy jej pomocy chrzcić ludzi. Podczas chrztu, człowiek oczyszczając się stawał się bezgrzeszny i był dołączany do wspólnoty religijnej. Świętą Wodę stosuje się więc w Cerkwi podczas chrztu, a także przy święceniu świątyń i domów, przedmiotów i ludzi.

W Prawosławiu Święto Chrztu Pańskiego nazywa się jeszcze Objawieniem Pańskim, gdyż według przekazów w tym dniu ludziom objawił się Bóg w postaci Trójcy Świętej. Jezus Chrystus w wieku 30 lat został ochrzczony w rzece Jordan przez Jana Chrzciciela. Kiedy wychodził z wody, otwarły się Niebiosa i Duch Święty w postaci gołębia zstąpił na Niego, a z Nieba odezwał się głos: „Tyś jest Mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”. Uważa się, że od Chrztu Jezusa bierze swój początek chrześcijaństwo. Kiedy Zbawiciel wszedł do Jordanu i przyjął chrzest, nastąpiło zetknięcie się Boga – Człowieka z materią. I do dnia dzisiejszego w Dniu Chrztu Pańskiego, kiedy w świątyniach świeci się wodę, wszystkie wody na kuli ziemskiej nabierają cech nieskazitelności (nie podlegają zepsuciu). Woda staje się Świątynią – Wielką Agiasmą, jak nazywa ją Cerkiew. Woda Chrzcielna uświęca, leczy Błogosławieństwem Bożym każdego człowieka.

W narodzie rosyjskim Chrzest Pański, obchodzony w jednym dniu wraz z Objawieniem Pańskim nazywa się Świętem Jordanu. Święto to zawsze było jako jedno z najbardziej popularnych świąt. Przygotowywano się do niego zawczasu, wyrąbywano w lodzie przerębel w postaci krzyża (tzw. „jordań” – ros. „иордань”). Obok stawiano drewniany krzyż. Po poświęceniu wody młodzi mężczyźni obowiązkowo zanurzali się do lodowatej wody i dopiero potem wierni nabierali wody. Bez względu na mrozy, zanurzyć się do przerębli okazywali chęć nie tylko zdrowi, ale i chorzy. Ci, którym nie starczyło odwagi na ten krok, starali się umyć wodą z przerębli. Zanurzano, myto nawet noworodków, licząc na ich uzdrowienie.

W Prawosławiu poświęcenie wody odbywa się na dwóch stopniach (poziomach). Święcenie wody dzieli się na wielkie i małe. Wielkie święcenie odbywa się tylko podczas wielkich świąt chrześcijańskich. Często obrzęd ten jest dokonywany w dniu Chrztu Pańskiego (Крещения) i Objawienia Pańskiego (Богоявления, czyli Teofanii), a także w wigilię przed Chrztem Pańskim. Woda, która została poświęcona w to wielkie święto chrześcijańskie nosi nazwę Wielka Agiasma czyli Wielka Świątynia. Świecenie wody następuje podczas czytania modlitw i śpiewu psalmów, a do naczynia z wodą opuszczany jest srebrny krzyż.

Małe święcenie może być dokonywane podczas dowolnego święta religijnego, związanego z wodą, a także jeżeli o to proszą parafianie. Podczas tego święcenia nad wodą również odmawia się modlitwy i opuszcza się do niej krzyż.

Wierzący ludzie wierzą, że Woda Święta ma niewyobrażalne właściwości. Wodzie Świętej przypisuje się cudowne uzdrowienia, pomoc przy oczyszczaniu z grzechów i od złych duchów. Woda Święta czyni człowieka mocnym i pomaga mu znieść wszelkie nieprzyjemności i pokusy.

Na Rusi z dawien dawna wierzono, że w Dniu Chrztu Pańskiego woda nabywa szczególne właściwości lecznicze: w niej nie można się zaziębić, ona uchroni człowieka przed chorobami, czarami i urokami. Wierzono także w to, że w nocy przed Chrztem Pańskim woda we wszystkich źródłach święci się sama, niezależnie od ceremoniałów cerkiewnych, ponieważ w tę noc sam Chrystus znów w nią się zanurza. I jeżeli o północy ktoś przyjdzie do przerębli, to może zobaczyć, jak spokojna tafla wody naraz zakołysze się i przejdzie po niej fala. To znaczy, że dokonała się Tajemnica zejścia do wody Syna Bożego. A na człowieka, który stal się świadkiem cudu, zstępuje Boże Błogosławieństwo.

Woda ta nie pomaga wszystkim. Często woda święta może uzdrowić niewierzącego, nie ochrzczonego człowieka i nie okazać żadnego działania na wierzącego. Dlaczego? Jest to tajemnica Boga. Ale spróbować skorzystać z Jego bezpłatnego Daru może każdy. Jeżeli w ciepłej wannie ze świętą wodą naraz przeszyje cię pot, jakby w łaźni fińskiej, jeżeli odczuje się lekkie kłucie w całym ciele, a po takiej kąpieli ciało będzie płonąć, to znaczy, że zstąpił na ciebie cud.

Święta Woda – to jest woda, nad którą wykonano znak krzyża, wskutek tego nabiera ona właściwości leczniczych. W czasie całego okresu istnienia obrzędu chrztu poznano ogromną ilość faktów cudownych uzdrowień za pomocą Wody Świętej.

Proponuję, aby wprowadzeniem do dalszych rozważań nad Wodą Świętą stał się poniższy artykuł pt. „Zagadka Wody Świętej”, zamieszczony w “Linii Losu” styczeń 2013 (“Линия Судьбы” январь 2013), który jest przedrukowywany obecnie na bardzo wielu stronach w rosyjskim Internecie.

Zamieszczam go bez skrótów, chociażby ze względu na wątki historyczne dotyczące znaczenia i obecności wody w życiu człowieka, z którymi warto się zapoznać.

ZAGADKA WODY ŚWIĘTEJ

Źródła:

http://fetfrumos.blogspot.ru/2012/12/blog-post_25.html

http://paranormal-news.ru/news/zagadka_svjatoj_vody/2012-12-24-5915

Każdego roku w dniu 19 stycznia, w uroczystość Objawienia Pańskiego, zdarza się cud: woda ze wszystkich źródeł, czy to ze zdroju, rzeki lub jeziora, zmienia swoją strukturę i nabiera unikalnych właściwości leczniczych. Jak wytłumaczyć ten fenomen?

W styczniu, chrześcijanie na całym świecie obchodzą Święto Objawienia Pańskiego (Trzech Króli). Co prawda, obchodzi się je u katolików i prawosławnych w różny sposób, nawet daty obchodów się różnią. W tradycji katolickiej, Święto Objawienia Pańskiego obchodzi się w dniu 6 stycznia. W tym dniu, wspomina się Trzech Mędrców – Kacpra, Melchiora i Baltazara.

Podążając za jasną gwiazdą, dotarli oni do Betlejem od razu po narodzinach Jezusa i jako pierwsi oddali pokłon Zbawicielowi. Ludzie, praktykujący katolicyzm, w Święto Objawienia Pańskiego przynoszą do domów z kościoła poświęconą kredę. Na drzwiach piszą pierwsze litery imion Mędrców – “K”, “M” i “B” ufając, że tym samym chronią rodzinę przed złymi duchami.

CUD NATURY

W prawosławiu, Święto przypada na 19 stycznia. Uważa się, że właśnie wtedy Jezus został ochrzczony w rzece Jordan. Według Ewangelii, w tym momencie zstąpił na Niego Duch Święty w postaci gołębicy, a głos z nieba ogłosił go Synem Bożym. Na cześć tego wydarzenia we wszystkich cerkwiach przyjęto święcić wodę, dokonując nad nią specjalnych rytuałów. Wiadomo, że taka woda, jeśli ją przechowywać w oddzielnym naczyniu, przez długi czas nie psuje się, a oprócz tego posiada unikalne właściwości lecznicze. Jednak co jest dziwne: dokładnie takie same właściwości nabywa woda z dowolnego źródła, nawet z kranu. I dzieje się to tylko w dniu 19 stycznia.

W jednym z laboratoriów naukowych woda, pobrana w Święto Objawienia Pańskiego z przepływającego jeziora, była przechowywana w temperaturze pokojowej przez okres czterech lat. Nie zmieniła ona przy tym ani barwy, ani smaku, ani zapachu. Zwykła woda z wodociągu, która stała obok niej w analogicznych warunkach, stała się niezdatną do picia już po pięciu miesiącach, a woda mineralna niegazowana, zakupiona w sklepie, – po ośmiu To prawdziwy cud, którego może dotknąć każdy, bez względu na swe przekonania religijne i przynależność wyznaniową.

Ponadto, właśnie w tym dniu, można obserwować jeszcze jedno unikalne zjawisko. Czasami na spokojnej powierzchni wody zbiorników wodnych widać ostre zmarszczki, które pojawiają się nagle w chwili, gdy nie ma w ogóle wiatru. Zjawisko marszczenia się wody zostało zarejestrowane wiele razy, przy czym świadkami stawali się nie tylko rzeczywiście wierzący, ale i ludzie dalecy od religii.

LEKARSTWO NA WSZYSTKIE CHOROBY

Chrześcijaństwo tradycyjnie wiąże cud święcenia wody ze Zbawicielem. Ojcowie Cerkwi uważają, że w chwili chrztu wystąpił kontakt Boga-Człowieka z materią. Zanurzywszy się w wodzie, On tym samym uświęcił ją. I od tego dnia, nie tylko w świętych źródłach, ale w każdym innym dowolnym miejscu, woda nabiera cech “pierwotnej nieśmiertelności”, a procesy rozkładu i gnicia jej nie grożą. Co więcej, woda ta ma zdolność leczenia chorób i uświęcania Łaską Bożą każdego człowieka, który ją z wiarą przyjmie. Woda Chrztu Świętego, według zapewnień kapłanów, gasi płomień namiętności i odpędza złe duchy, dlatego wodą tą kropi się mieszkania i pokarmy, myje twarz i ręce.

Chwili wejścia Jezusa do wód Jordanu towarzyszyło wiele znaków. Rzeka płynie z gór i wpada do morza Genezaret (obecnie Jezioro Kinneret, od hebr. Jam Kinneret), ale na odcinku 300 metrów nie miesza się z jego słonymi wodami, a potężnym strumieniem kontynuuje swoją drogę, dopóki nie wpadnie do Morza Martwego. Gdy Jezus przyjął Chrzest, a Duch Święty zstąpił na Niego – wody Jordanu zawróciły. Od tamtego czasu ten znak powtarza się corocznie. W przededniu Święta prawosławni chrześcijanie do rzeki puszczają z prądem drewniane krzyże z zapalonymi świeczkami. Woda unosi je do Morza Martwego, ale 19 stycznia zwraca z powrotem! Tego samego dnia, słodka woda w Jordanie staje się słoną.

Miejsce Chrztu Jezusa znajduje się obecnie na terytorium Jordanii. Władze lokalne tylko w dniu 19 stycznia zezwalają na odprawienie na brzegu rzeki nabożeństwa cerkiewnego i poświęcenie wody. Wydarzenie to obserwuje mnóstwo turystów i pielgrzymów, więc istnieje wielu świadków, którzy na własne oczy oglądają, jak rzeka zawraca wstecz, a gałęzie drzew opuszczają się tak nisko (kłaniają się?– dod. A.L.), że dotykają tafli wody.

POGAŃSKI KULT

Mimo że Święto Chrztu Pańskiego obchodzą miliony ludzi na całym świecie, to wydarzenie to nie należy do kategorii biblijnych. Pierwsi chrześcijanie w ogóle nie wyróżniali tego dnia. Również w Piśmie Świętym nie mówi się o nim nic. Tradycja świętowania pojawiła się dopiero w VII-VIII wieku p.n.Ch. Być może ma to coś wspólnego ze zwyczajami naszych bardziej odległych przodków? Przecież kult wody był jednym z głównych kultów pogaństwa.

Na przykład, słowiańskie narody od dawna czciły deszcz, który nawilżał i jakby zapładniał ziemię. Wodzie z nieba przypisywano ochronne, oczyszczające i wręcz wyolbrzymione właściwości, od jakości której zależał wprost stan zdrowia mieszkańców różnych miejscowości. Jednym z najczęstszych pozdrowień u starożytnych Rusinów było życzenie: “Bądź zdrów, jak woda”.

Mnóstwo źródeł i studni, w których woda posiadała moc uzdrawiającą, było pod opieką bogini Mokoszi. Nawiasem mówiąc, po przyjęciu chrześcijaństwa, wszystkie te źródła i studnie przeszły pod opiekę św. Paraskewy, a następnie św. Arcypasterza Mikołaja Cudotwórcy.

We współczesnych maryjskich, albańskich i adygejskich rodzinach do niedawna zachowały się obrzędy wywoływania deszczu, korzenie których sięgają początku naszej ery. W czasie suszy kobiety i dziewczęta sporządzały specjalną kukłę, zanosiły ją nad rzekę i wrzucały do wody. Napotkani po drodze do rzeki ludzie starali się obryzgać procesję, a uczestnicy procesji w odpowiedzi chwytali ich ze sobą i zanurzali w rzece.

Na koniec, już w naszych czasach na wybrzeżu Morza Śródziemnego, szczególne w okolicach Larnaki, Limassolu, Protarasu i Paphosu, powszechnie obchodzi się stare pogańskie święto Kataklismos – dzień rytualnych kąpieli w świętej wodzie, które jest echem kultów Afrodyty i Dionizosa. O zmierzchu na brzegach rzek górskich i nad morzem, tysiące ludzi zgromadzi się na rytualne zanurzanie w wodzie, która na jedną noc nabiera magicznych własności.

STRASZNE ŚWIĘTO

Święcenie wody i związane z tym rozmaite obrzędy odbywały się w starożytności wszędzie. Na przykład słynny Rusal, ogranicza się do zimy i przesilenia letniego, służył jako rodzaj inicjacji dla dziewcząt i chłopców, wchodzących w dorosłe życie. Właśnie oni zrodzili i wysłali na wędrówkę po eposach i bajkach syreny i wodnych zarządców wody ziemskiej i niebieskiej. Głównymi osobami, biorącymi udział w świecie, były niewinne dziewczęta, które wyciągnęły los. Przynoszono je jako ofiary dla rzeki i zaślubiano wodzie w celu uzyskania urodzajności przybrzeżnych terenów.

Ale najstraszniejszym w życiu każdego poganina było święto kultowe – Dzień Velesa. Przypadał on jak raz w dniu 6 stycznia wg starego kalendarza, tj. 19 stycznia, w tym samym dniu, w którym świętujemy Chrzest Pański.

Imię boga Velesa (w niektórych obszarach – Włosa) pochodzi od hinduskiego “wel” – czyli “ginąć”. Podczas pięciu dni przed datą 6 stycznia, starsi rodu wybierali słabych, chorych i niepotrzebnych plemieniu ludzi, aby wysłać ich do praojców, w zaświaty. Robiono to w tym celu, aby robotnicy niepotrzebnie nie karmili “darmozjadów”. Skazanych przygotowano do rytualnej śmierci. Krewni wysłuchiwali ich ostatnich wskazówek, skazani przekazali swoje prośby do sił po tamtej stronie życia, a następnie żegnali się. W Dniu Velesa ludzi prowadzono na brzeg i topiono w bieżącej wodzie (zwykle w przerębli w miejscu wirów lub w ujściu rzeki).

Zadziwiające to, ale po przyjęciu chrześcijaństwa w tych samych miejscach zaczęto budować kaplice i chrzcielnice, a zimą wykonywać otwory – przeręble w lodzie w kształcie krzyży. I tam, gdzie wcześniej topiono swoich krewnych, zaczęto się kąpać na chwałę chrześcijańskiego święta Chrztu Pańskiego, jakby zmywając z siebie stare grzechy!

PODEJŚCIE NAUKOWE

I jeszcze jedno: dlaczego tak wielu rytuałów skupiło się na dacie 19 (6) stycznia? W wyniku wieloletnich obserwacji ekspertów w dziedzinie fizyki jądrowej ustalono: co roku właśnie w tym dniu Ziemia jest bombardowana strumieniami neutronów – cząstek elementarnych, nie posiadających ładunku. Moc promieniowania neutronowego planety wzrasta 100-200 – krotnie. Maksymalna intensywność strumienia neutronów występuje w regionie Morza Martwego – czy nie dlatego gną się drzewa na brzegach rzeki Jordan?

Naukowcy już dawno ustalili, że intensywne neutronowe “ataki” posiadają efekt sterylizacji, czyli wszystkie szkodliwe wirusy i bakterie są niszczone. Możemy się tylko dziwić i podziwiać, jak nasi przodkowie zdołali wykryć ten efekt. Możliwe, że Mądry Zbawiciel świadomie zanurzył się do wód Jordanu w tym czasie. I przez to dał swoim następcom potężny środek do samoleczenia, oczyszczania duszy i ciała.

“Linia Losu” styczeń 2013

——————

Leczenie Wodą Świętą

O cudownych uzdrawiających właściwościach Wody Świętej mówią nawet niewierzący. Kapłani twierdzą, że chrzest niemowląt w zimnej Wodzie Świętej ma pozytywny wpływ na zdrowie, a nawet na dalsze życie dziecka.

Woda Święta jest nie tylko w cerkwi (kościele). Istnieją uświęcone źródła i strumienie, woda z których jest znana ze swojej siły uzdrawiania. Bardzo często w miejscu objawień mieszkańców Nieba (Pana Jezusa, Maryi, Aniołów, Świętych) lub wydarzeń, związanych z ingerencją Boga, po ich zakończeniu z ziemi wytryskują źródła wody, uzdrawiającej różne choroby.

W Polsce z takich miejsc można wymienić Licheń, Kościół św. Barbary w Częstochowie czy studnię w Kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa na ul. Żydowskiej w Poznaniu, do której Żydzi wrzucili sprofanowane przez siebie Trzy Hostie. Pielgrzymi, kapłani, mnisi i po prostu wierni, którzy zazwyczaj są przy każdym z tego typu cudownym źródle, opowiadają mnóstwo historii o szybkim wyleczeniu chorych z najcięższych przypadków chorób, leczenia których odmówili już lekarze. Ludzie przyjeżdżają specjalnie, aby się wyleczyć lub trafiają do tych miejsc w innym celu, ale wszystkich ich jakaś nieznana siła pcha do kąpieli w źródle, dzięki czemu wiele chorób ustępuje. Przykładem niech będzie Lourdes we Francji, do którego co roku przybywa około 6 mln pielgrzymów, z których bardzo wielu zanurza się w basenach z Wodą Świętą.

Według starych ludowych podań, jeśli wlać Wodę Świętą do studni, to woda będzie w niej cały czas czysta i nie wyczerpie się nawet podczas wielkiej suszy.

Lekarze, oczywiście, nie zaczną zapisywać Wodę Świętą jako leku, ale jej zastosowanie może znacznie przyspieszyć proces uzdrawiania. Na przykład, przy dodaniu tylko 1 łyżki stołowej Wody Świętej do kąpieli w wannie pozytywne promieniowanie, zbieżne z rytmami pracy zdrowych narządów, zacznie emitować cała woda. Są udokumentowane przypadki, kiedy takie kąpiele pomagały i stawiały na nogi ciężko chorych na raka.

Wodę Świętą można pić na początku objawów przeziębienia i innych dolegliwości, można robić z niej okłady. Obszary zastosowań medycznych Świętej Wody mogą pokrywać się zupełnie z przypadkami korzystania z wody zwykłej. Duchowni radzą w Święto Chrztu Pańskiego pić Wodę Świętą razem z prosforą (przaśnym chlebem) i wtedy człowiek zacznie nie tylko czuć się lepiej, ale również będzie w stanie uchronić się od wszelkich chorób.

Wodą Świętą kropi się mieszkanie oraz wszelkie rzeczy. Twierdzi się także, że jeżeli butelkę z tą wodą postawić na strefę patogenną, np. gdzie przebiegają cieki wodne, to strefa ta zostanie zneutralizowana.

Znanych jest wiele przypadków wyleczeń chorób za pomocą Wody Świętej. O jej właściwościach leczniczych nie zaprzecza również medycyna. W jaki sposób korzystać z Wody Świętej w codziennym życiu? Oto kilka zaleceń:

● – Wodę Świętą należy pić na czczo rano lub wieczorem przed snem ze szczególną czcią i modlitwą.

● – Przy bardzo poważnych chorobach można ją pić w nieograniczonych ilościach, niezależnie od posiłku o dowolnej porze dnia czy nocy.

Mnich klasztoru o szczególnie ostrym rygorze Ojciec Serafim Wyrycki (Серафим Вырицкий – ten sam, który po wybuchu wojny z Niemcami 22.6.1941 r. modlił się na kamieniu przez 1000 dni i nocy do Boga o ratunek dla Rosji), w przypadkach bardzo poważnych chorób zalecał przyjmować po łyżce stołowej Wody Świętej co godzinę. Również radził, aby kropić tą wodą jedzenie. Mówił on, że silniejszego lekarstwa od Wody Świętej i poświęconego oleju nie ma.

● – Po wypiciu należy pomodlić się o uzdrowienie.

● – Wypić wodę należy za jednym razem (nie odkładać na później), obowiązkowo robiąc trzy łyki.

● – Przy bezsenności lub złym śnie trzeba pić wodę przez 9 dni.

● – Aby usunąć ból głowy lub inne bóle, do bolącego miejsca należy przyłożyć kompres, nasączony Wodą Świętą.

● – Wodę świętą przyjęto używać z następującą modlitwą:

Treść modlitwy po rosyjsku:

«Господи, Боже мой, да будет дар Твой святый и святая Твоя вода во оставление грехов моих, в просвещение ума моего, в укрепление душевных и телесных сил моих, во здравие души и тела моего, в покорение страстей и немощей моих по беспредельному милосердию Твоему молитвами Пречистыя Твоея Матери и всех святых Твоих. Аминь.»

Tłumaczenie (A.L.) na język polski:

“Panie, Boże mój, niech będzie Twoim Świętym Darem Twoja Święta Woda do odpuszczenia moich grzechów, do oświecenia mego umysłu, do wzmocnienia moich sił duchowych i fizycznych, do zdrowia ciała i duszy mojej, do pokonania namiętności i słabości moich przez bezgraniczne Miłosierdzie Twoje, modlitwy Niepokalanej Twojej Matki i wszystkich Twoich Świętych. Amen. “

Woda Święta ma ogromną moc uzdrawiania. Znane są przypadki, gdy kilka kropli wody, wlane do ust nieprzytomnego pacjenta, doprowadzały go przytomności i zmieniały przebieg choroby. Ale to wcale nie znaczy, że nie powinniśmy zasięgać porady lekarza. Szczególną własnością Świętej Wody jest to, że dodana nawet w niewielkiej ilości do wody zwykłej, przekazuje również jej właściwości dobroczynne. Na przykład, przy dodaniu niewielkiej ilości Wody Święconej do zwykłej wody w wannie, woda taka okaże również działanie uzdrawiające na organizm. Wskaźnikiem tego będzie nagłe uczucie lekkiego mrozu w całym ciele lub gwałtowne pocenie się, jak w łaźni fińskiej.

Przechowywać Wodę Świętą należy obok ikony lub za ikoną. Nie można tej wody przechowywać w lodówce. Nie należy też trzymać jej obok produktów żywnościowych.

Na stronach rosyjskiego Internetu można znaleźć opisy leczenia Wodą Świętą nawet takich dolegliwości jak rzucony na kogoś urok czy zaczarowanie (czary). Trzeba wiedzieć, że czary mogą dotknąć człowieka w drodze celowo ukierunkowanego oddziaływania magicznego. Natomiast urok – to jest przebicie aury człowieka, jest procesem spontanicznym. Jest to negatywna energia, którą ludzie rodzą swymi emocjami, a mianowicie: złością, zazdrością, nienawiścią, rozdrażnieniem. Skutki mogą być bardzo dokuczliwe. Symptomami rzuconego uroku są m.in.: ogólna słabość organizmu, zwiększone zmęczenie, pogorszenie nastroju bez widocznych przyczyn, bóle głowy, nie przechodzące po zażyciu lekarstwa, częsty wzrost temperatury bez oznak zaziębienia, rozdrażnienie, senność, obojętny stosunek do życia, nieustanny pech…Starsi czytelnicy na pewno pamiętają o stosowaniu w dawnych czasach np. na wyżej wym. bóle głowy obmywanie jej wywarem z ziela ostrożenia (tzw. „czarciego żebra”). Albo jakże skuteczne są kąpiele w tym wywarze nieustannie płaczących dzieci bez oznak choroby, dzieci nakarmionych i w suchych pieluszkach. Proponuję tematyki tej nie rozwijać.

Badania Wody Świętej

Co roku w noc Chrztu Pańskiego z 18 na 19 stycznia w świecie wydarza się największy z Cudów – Duch Boży schodzi na wszystkie wody ziemi i one stają się uzdrawiającymi i niosącymi harmonię. Tak uważąją wierzący, a uczeni starają się to zjawisko wyjaśnić ze swego stanowiska.

Co wiedzą uczeni o Wodzie Chrzcielnej z 19.1.? Żeby odpowiedzieć na pytanie, co się dzieje z tą wodą, uczeni wzięli do rąk przybory i mikroskopy. Badania wykazały, że optyczna gęstość wody chrzcielnej (świętej) jest wyższa , aniżeli wody z tych samych źródeł w zwykłe dni. Więcej, jest ona bliska gęstości optycznej wody z rzeki Jordan. Lecznicze właściwości wody chrzcielnej niektórzy uczeni tłumaczą cechami szczególnymi pola magnetycznego Ziemi. W tym dniu odchyla się ono od normy i cała woda na planecie poddaje się procesowi magnesowania. Z czym to jest związane, na razie nie zbadano do końca.

Istnienie wielkiej ilości niekwestionowanych dowodów uzdrowień tą wodą wyraźnie wskazuje na bezpodstawność twierdzeń zakorzenionych ateistów z lat 70-tych i 80-tych mówiących o tym, że jest to tylko “efekt psychologicznego oddziaływania na wiernych”. W chwili obecnej istnieje wiele prac naukowych na temat cudownego oddziaływania Wody Świętej i o reakcji zwykłej wody na jej poświęcenie znakiem krzyża.

W pewnym stopniu, kurtynę nad tą tajemnicą natury mogą podnieść pracownicy Moskiewskiego Instytutu Technologii Informacyjno – Falowych (skrót ros. МИИВТ – pol. MITIF), którzy przeprowadzili wiele eksperymentów nad Wodą Świętą. Ich wyniki wykazały, że promieniowanie elektromagnetyczne Wody Świętej z różnych próbek jest absolutnie identyczne. Promieniowanie to w żadnym stopniu nie może być porównywalne z promieniowaniem zwykłej wody, a nawet wody srebrnej, na którą podziałano srebrem. Należy zwrócić uwagę, że jeszcze do niedawna wierzono, że Woda Święta jest zdolna tylko do odkażania i że przyczyną tego jest znajdujące się w niej srebro (pochodzące z zanurzanych w niej srebrnych krzyży podczas obrzędu święcenia wody). Ale jeśli uznać tę hipotezę, to jak wyjaśnić fakty cudownych uzdrowień?

Odpowiedź na tę tajemnicę, która przez wieki była ukryta przed ludzkością, dały eksperymenty, przeprowadzone przez pracowników MITIF. Okazało się, że wykres na ekranach przyrządów, rejestrujących promieniowanie elektromagnetyczne Wody Świętej pokrywa się z linią łamaną, która pojawia się podczas diagnozowania zupełnie zdrowego narządu człowieka. Taki sam wynik dawała również zwykła woda, do której została dodana Woda Święta. Uczeni zrozumieli, że Woda Święta jest rzeczywiście cudem, naturę którego trzeba będzie jeszcze długo badać. Przekazuje ona ludzkiemu organizmowi zdrowe elektromagnetyczne promieniowanie, poprawiając chore częstotliwości niezdrowych narządów i lecząc je w ten sposób. Doświadczenia wykazały, że jeśli dodać do wanny o objętości 60 l (6 wiader wody) jedną łyżkę Wody Świętej, to cala woda zwykła w wannie zacznie wydzielać takie same promieniowanie elektromagnetyczne, jak Woda Święta. Znaczy to, że można leczyć nią różne choroby, w tym ciężkie.

Nie mniej zadziwiające wyniki uzyskali uczeni – fizycy z Naukowo – Badawczego Instytutu w Sankt – Petersburgu. W drodze badań doświadczalnych zdołali oni udowodnić, że poświęcona woda zmienia swoje charakterystyki optyczne i nabywa własności antybakteryjnych. Angielina Małachowskaja, fizyk z tego Instytutu, powiedziała: „Udało nam się potwierdzić fakt o tym, że znany z dawien dawna obrzęd, w czasie którego wykonuje znak krzyża nad jedzeniem i napojami – to nie jest pusty przesąd. Podczas wykonywania tego zdumiewającego działania, oczyszczenie pokarmów następuje w mgnieniu oka.”

W jednej z publikacji dziennikarzy S. Demkina i W. Potapowa opisano przypadek uzdrowienia kobiety chorej na raka. Szefowa Moskiewskiego Instytutu Technologii Informacyjno – Falowych (MITIF) dr nauk med. I. Martjanowa poszła na urlop. Gdy wróciła do pracy, do gabinetu weszła jej pacjentka z ciężką formą choroby nowotworowej. Jeśli miesiąc temu była wychudzona i ledwo przestawiała nogi ze słabości, to teraz wyglądała o wiele lepiej. Trudno było ją poznać. Okazało się, że pacjentka na Święto Chrztu Pańskiego jeździła do Ławry Św. Sergiusza i Św. Trójcy do Ojca Hermana, który słynął jako uzdrowiciel. Kapłan polecił pacjentom kąpać codziennie w wannie, dodając łyżkę Wody Świętej. Wynik zaledwie tygodniowego leczenia był jak na dłoni. Dr I. Martjanowa postanowiła przetestować właściwości Wody Bożego Objawienia za pomocą specjalistycznego sprzętu, w szczególności super czułego odbiornika fal milimetrowych. Jego czujnik wychwytuje słabe promieniowanie elektromagnetyczne obiektu, na przykład, emisję aktywnych biologicznie punktów człowieka. Do eksperymentu użyto Wodę Świętą z Klasztoru Nowodziewiczego. Do kontroli pobrano wodę z wodociągu. Wyniki były następujące: Woda Święta i woda zwykła z dodatkiem Świętej wydawały sygnał, analogiczny do sygnału zdrowego narządu człowieka, a sygnał z wody z kranu – chorego pacjenta. Zbadano również wodę, w której leżała srebrna łyżka. Otrzymane od wody srebrnej widma różniły się znacząco od widm wody zwykłej i chrzcielnej. Fenomen Wody z Bożego Objawienia nie został do końca zbadany i badaczom prawdopodobnie jeszcze nie prędko uda się poznać jej tajemnice. Woda Chrztu Świętego nie przechodziła takich badań, jakim poddaje się leki i żadnych wniosków medycznych o własnościach wody chrzcielnej na razie nie ma. Ale jest doświadczenie wielu setek lat ogromnej ilości ludzi. I chyba nie tak ważne jest, co leczy – woda czy silna wiara człowieka w to, że to mu pomoże. Najważniejsze – to wynik.

Badania naukowe z błogosławieństwem Cerkwi były prowadzone przez 10 lat. Przed publicznym ogłoszeniem wyników badań, dokonywano wielokrotnego sprawdzania uzyskanych danych. I wyniki te okazały się oszałamiające. Podczas odmawiania nad zwykłą wodą prawosławnych modlitw i wykonania nad nią znaku krzyża, w wodzie ujawniały się charakterystyki antybakteryjne i lecznicze. Potwierdzono, że Boże Słowo przekształca strukturę wodną. Przy tym w znacznym stopniu wzrasta jej gęstość optyczna w zakresie ultrafioletowego widma świetlnego.

W czasie badań pobierano próbki wody z bardzo różnych źródeł wody. Bez względu na różnorodność pobranych próbek, po odmówieniu nad nimi modlitwy „Ojcze nasz” lub wykonania znaku krzyża, we wszystkich próbkach zaobserwowano wyginięcie takich chorobotwórczych bakterii, jak gronkowiec złocisty lub pałeczka okrężnicy.

Nie sposób w ramach tego opracowania przedstawić wszystkie rodzaje badań, którym poddawana jest Woda Święta w laboratoriach uczonych. Oprócz wymienionych wyżej badań zasygnalizujmy chociaż jeszcze kilka z nich.

Woda wszystko pamięta

Naukowcy, zainteresowani tajemnicą Wody Świętej, tłumaczą jej lecznicze właściwości zdolnością do “zapamiętywania” informacji. Podczas święcenia taka woda otrzymuje silny pozytywny ładunek energii, który wpływa na jej strukturę i pozwala zachować wszystkie jej własności przez kilka lat.

Odbierając dowolne oddziaływanie, woda zapamiętuje wszystko, co zachodzi w otaczającej przestrzeni. Utrwalając informację i nabywając przez to nowych własności, woda zmienia swą strukturę. Przy czym jej skład chemiczny pozostaje nadal ten sam – H2O. Struktura wody mówi o stopniu zorganizowania jej cząsteczek. Uczeni przypuszczają, że właśnie cząsteczki wody, tworzące stabilne grupy ciekłych kryształów, są swego rodzaju komórkami pamięci, w których woda „zapisuje” wszystko, co widzi, słyszy i odczuwa. Niesamowite, prawda? Jak żywy człowiek…

Kto święci wodę w dniu 19.I.?

W nauczaniu Cerkwi Prawosławnej spotkać można dwa wyjaśnienia:

*/- W tę noc Pan Jezus schodzi z Niebios i znów Sam się zanurza do wód Jordanu, uświęcając je,

**/- Co roku na Chrzest Pański z 18/19.I Duch Święty schodzi na wszystkie wody ziemi i stają się one świętymi. Konkretnie która Osoba Trójcy Świętej uświęca wodę – nie wiemy jeszcze.

A czy może być jeszcze jedna możliwość? Że woda, jako cudowny Dar Boży sama się uświęca, bo ma pamięć Chrztu sprzed 2000 lat i pamiętając o tym niezwykłym wydarzeniu, gdy Bóg uświęcił Swym Ciałem wody ziemi, powtarza ten Cud i raz do roku staje się dla nas panaceum na wszystkie choroby i dolegliwości ciała i duszy? Jeżeli to bluźnierstwo – to przepraszam Cię, Panie Boże.

A propos zachowywania własności Wody Świętej czy Święconej przez długi okres czasu: w jednej z publikacji znalazłem wypowiedź uczonego, którego przyjaciel miał w domu butelkę Wody Świętej z dnia 19.1, która stała już 35 lat i nie uległa zepsuciu. Piszący te słowa przypomniał wczoraj, że ma wodę święconą z 1986 roku (czyli 27 letnią). Używam jej co roku na Kolędę. Spróbowałem, powąchałem, obejrzałem, nie jest zielona, ma dobry smak i jest bez zapachu. Była pobrana z pobliskiego kościoła, przypuszczam jako woda z kranu, a następnie poświęcona. Osobiście rozróżniam Wodę Święconą i Wodę Świętą. Ta moja, 27-letnia, jest bez wątpienia Wodą Święconą. Według prawosławnych kapłanów woda, nad którą odmówiono modlitwę, wykonano znak krzyża i zanurzono krzyż staje się Wodą Świętą. Dlatego w opracowaniu zachowałem nazewnictwo, stosowane w publikacjach rosyjskich, dotyczące Wody Świętej, które używane jest w odniesieniu do Wody Święconej. Nie mam wątpliwości, że Woda Święcona przez kapłana staje się Świętą (dlatego w opracowaniu nazwę tej wody piszę z dużej litery, na Jej cześć, podobnie jak przeistoczonej Hostii – Najświętszego Sakramentu – przyp. A.L.). W tym przypadku wodę poświęcił człowiek, a Wodę Świętą w rzece Jordan – Pan Jezus. Reasumując, „żywotność” Wody Świętej i Wody Święconej jest taka sama. Nie ma obawy, by woda taka się „zepsuła”. Mam też wody z miejsc świętych w Polsce i np. z Veprić (Chorwackiego Lourdes) 8-9 letniej dawności. Jakość ich jest niezmiennie dobra.

Jeszcze jedna ciekawostka. Przed kilku laty otrzymałem od osoby, która uczestniczyła w pielgrzymce do Lourdes flakonik Wody Świętej (20 ml). Osoba ta kupiła ich więcej na pamiątki dla znajomych. Po upływie pół roku otworzyłem flakonik, aby posmarować wodą bolące miejsce i wtedy poczułem bardzo nieprzyjemny zapach siarkowodoru. Szedł z flakonika. Byłem zaszokowany. Ale nie zwątpiłem w Lourdes! Pomyślałem, że prawdopodobnie do flakonika wlano zwykłą wodę z kranu, bo Święta akurat się skończyła lub jakaś nieuczciwa osoba zadrwiła sobie z uczuć wierzących, specjalnie wlewając wodę z kranu zamiast Świętej. Wspomniana osoba dla siebie nabrała wody do butelek plastikowych. Do dzisiaj woda w nich jest w idealnym stanie.

Woda Święta ma unikalne własności

Według rosyjskiego profesora Konstantina Korotkowa, największą zdolność oddziaływania na wodę mają emocje człowieka: zarówno pozytywne jak i ujemne. Miłość podnosi energetykę wody, a agresja ostro ją obniża. Na strukturę wody również ogromny pozytywny wpływ mają modlitwy. Przykładem może być woda, poświęcona w świątyni. Woda taka uważana jest za uzdrawiającą, różni się ona zwiększoną zawartością srebra i ma ogromne właściwości oczyszczające. Posiada ona silną stabilną strukturę i jest zdolna przekazywać swoje własności (jak we wspomnianym już wyżej przykładzie z wlaniem jednej łyżki stołowej Wody Świętej do wanny z 60 l wody zwykłej, w wyniku czego cała woda nabiera własności świętej). Zasadnym jest przypomnienie tu ludowego podania o tym, że dwa razy w roku w otwartych źródłach wody (rzeki, jeziora) w wodzie pojawiają się własności Wody Świętej. Pierwsza data – noc przed Świętem Chrztu Pańskiego: z 18 na 19 stycznia, druga data – noc przed Świętem Iwana Kupały: z 6 na 7 lipca.

Uwaga: w niektórych publikacjach za początek Cudu Wody Świętej podaje się godzinę 2.20 w nocy z 18/19.I.. Wydaje się, że wodę można pobrać z kranu rano, np. o godz. 7.00 w dniu 19.01. Godzina chyba nie jest ważna (poza tym nie wiadomo o jakiej strefie czasowej jest mowa – może się okazać, że pobrano wodę, a cud uświęcenia wody jeszcze nie nastąpił). Przecież w tym dniu wodę chrzci się w cerkwiach i nad zbiornikami wodnymi i jest ona pobiera przez wiernych przez cały dzień. Poza tym Wodę Świętą można otrzymać w każdej cerkwi przez cały rok.

Na wodę można oddziaływać

Austriacki uczony Allois Grubber zauważa, że jeżeli do wody będziemy kierować dobre myśli, będziemy ją błogosławić, mówić jej „dziękuję”, to jakość wody będzie się polepszać. Kontynuując te myśli japoński uczony Emoto Masaru podkreśla, że spożywając wodę, która niesie w sobie określoną informację, człowiek może istotnie zmieniać swój stan. Dlatego nim wypije się szklankę wody, Emoto radzi uśmiechnąć się i wyrazić wodzie słowa podziękowania.

Naukowcy zbadali nie tylko wpływ modlitwy na wodę, ale też wpływ na nią muzyki i emocji. Badania potwierdziły, że głębokie emocje mają pozytywny wpływ na strukturę wody.

A ten fakt, że woda może nieść w sobie określoną informację, Emoto Masaru zdołał uzasadnić nie tylko teoretycznie, ale i praktycznie przedstawiając w postaci niezwykłych w swym pięknie zdjęć, na których pokazano różnorodność wariantów struktury wody (w zależności od jej „wrażeń”). W swym laboratorium badał on próbki wody, które zostały poddane różnym rodzajom oddziaływania. „Wrażenia” wody zostały zarejestrowane w drodze jej nagłego zamrożenia w komorze kriogenicznej, a następnie obejrzane pod mikroskopem. Wyniki, które uzyskał, porażają wyobraźnię.

Badania Emoto Masaru spotykają się z krytyką i szyderstwami. Nawet w Polsce na stronie

http://mlodyfizyk.blox.pl/html/1310721,262146,21.html?486646 jest artykuł „Emoto i inteligentna woda”, w którym niewyszukanej krytyce został poddany profesor Politechniki Poznańskiej. Oto jeden cytat: „Te idiotyzmy są prezentowane na wykładach przez prof. zw. dr hab. czł. koresp. PAN Czesława Cempla. Oczywiście, uczelnia (Politechnika Poznańska) przymyka oko na te “drobne” odchyły Szanownego Pana Profesora”….

1. Objawienie małe i Objawienie duże

Kościół Katolicki w dniu 6 stycznia obchodzi Święto Objawienia Pańskiego z dodaniem słów „czyli” („lub”) Trzech Króli. Ma ono uczcić Objawienie (Epifania) Boga człowiekowi, konkretnie poganom, czyli trzem Królom lub Magom. A więc jest to Objawienie maleńkiego Nowonarodzonego Jezusa ludziom. Jeszcze do niedawna eksponowana była nazwa „Trzech Króli” (do dziś tradycja nakazuje wykonywać napisy +K+M+B+2013+ na drzwiach mieszkań).

W niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (Trzech Króli) przypada w kalendarzu liturgicznym święto Chrztu Pana Jezusa. W liturgii rzymskiej chrzest Pana Jezusa nie miał oddzielnego święta, mimo iż jest o tym fakcie mowa w Ewangeliach. Wspomnienie to ustanowiono dopiero w XX w. i ustalono w 1955 roku na dzień 13 stycznia, w miejsce dawnej oktawy Epifanii. Z kolei posoborowa reforma kalendarza liturgicznego w 1969 r. określiła ten dzień jako Święto Chrztu Pańskiego i ustaliła dzień świętowania na niedzielę po 6 stycznia. Pomyśleć, prawie 2 tys. lat nasz Zbawiciel nie miał Święta Swego Chrztu!

W Cerkwi Prawosławnej nie ma Święta Trzech Króli. Jest natomiast Święto Chrztu Pańskiego i Objawienia Bożego (праздник Крещения Господня (Богоявления) (Teofanii), które obchodzi się razem i ma nazwę Święta Jordanu, ponieważ oba te historyczne wydarzenia miały miejsce nad rzeką Jordan. Chrzest Pana Jezusa przez Św. Jana Chrzciciela w Jordanie nastąpił po 30 latach od Jego narodzenia w Betlejem. Wtedy Syn Boży objawił się tylko Magom oraz ich sługom, teraz w chwili Chrztu w Jordanie – tysiącom Żydów z narodu wybranego (nie poganom), Grekom i przedstawicielom innych narodowości. Objawienie nad Jordanem jest wydarzeniem bez porównania donośniejszym w porównaniu z Betlejemskim. Oprócz Syna Bożego ludziom objawiła się cała Trójca Święta. Na Jezusa, stojącego w wodach Jordanu zstąpił Duch Święty w postaci gołębicy, a Bóg Ojciec – ogłosił Go Swoim Umiłowanym Synem … Nigdzie więcej nie spotkamy w dziejach ludzkości Objawienia się Trójcy Świętej. Jest to niepojęty Cud, skutki tego Cudu (uświęcenie wód Jordanu) też są niepojęte.

Prawosławni rozróżniają święcenie małe i święcenie duże. Przedstawiono je we wstępie opracowania. Wydaje się zatem, że nie popełni się błędu, gdy również zaczniemy rozróżniać Objawienie małe i Objawienie duże. W tej chwili jeden i drugi kościół chrześcijański obchodzi Święto Objawienia, ale Objawienia te są zupełnie inne, w czasie odlegle są o 30 lat i występuje w nich różna liczba Osób Trójcy Świętej.

2. Cud Wody Świętej w dniu 19 stycznia

Jutro, 19 stycznia wyznawcy Prawosławia obchodzą Święto Chrztu Pańskiego. W tym dniu duchowni święcą wodę w pobliskich studniach i rzekach. Przy każdej cerkwi jest studnia, skąd po poświeceniu czerpie się wodę. Na wsiach często wierni obchodzą święto nad rzeką . W wielu prawosławnych świątyniach wodę święci się rano. Po nabożeństwie wierni zabierają ją do domów i przechowują przez cały rok. Niektórzy codziennie po porannej modlitwie wypijają jeden łyk, inni podają ją chorym lub spożywają ją podczas trudnych momentów w życiu. Święto Chrztu Pańskiego zwane Świętem Jordanu jest jednym z dwunastu najważniejszych świąt w Kościele Prawosławnym. Jakże bogate liturgicznie jest to Święto, niezapomniane wrażenia z uroczystości święcenia wody, kąpieli w rzekach czy jeziorach będą obecne w sercach wiernych przez cały rok.

Ciekawostka, dotycząca tematu

Jeden z internautów prawosławnych zapytał kapłana, ojca zakonnego, dlaczego Wodę Świętą, którą uświęca Sam Bóg 19.I., potem kapłani w cerkwiach, nad rzekami, jeziorami dodatkowo jeszcze ją święcą, odmawiając nad nią modlitwy, wykonując znaki krzyża i zanurzają do niej krzyż srebrny, przez co powstaje jakby Woda Święta Święcona? Ojciec odpowiedział uczciwie, z pokorą: „Nie wiem”.

Pisząc te słowa w sercu mam smutek, że podobnego Święta nie ma w Tradycji Kościoła Katolickiego.

Katolicy są pozbawieni w zasadzie Łaski korzystania z Wody Świętej, którą Dobry Bóg od dwóch tysięcy lat daje Swoim dzieciom do leczenia ciała i duszy. Smutek też jest z tego powodu, że wiedza o cudownych własnościach Wody Świętej w narodzie katolickim w Polsce jest zerowa. Nie jest to wina narodu. Po prostu o Cudzie Wody Świętej z Chrztu naszego Zbawiciela nigdzie się nie mówi i nie pisze, w katolickich mediach też. Dlaczego? Nie wiem.

Może ta nieudolna próba przedstawienia fenomenu Wody Świętej z Chrztu Pana Jezusa chociaż w niewielkim stopniu przyczyni się do poznania jednego z Darów Bożych i zachęci do pogłębienia wiedzy na tematy wiary chrześcijańskiej.

(…)

Wykorzystane elektroniczne źródła informacji:

Загадка Святой воды (Zagadka Wody Świętej)

http://fetfrumos.blogspot.ru/2012/12/blog-post_25.html

http://paranormal-news.ru/news/zagadka_svjatoj_vody/2012-12-24-5915

Святая вода и открытия ученых (Woda Święta i odkrycia uczonych)

http://sitewater.ru/svyataya-voda-i-otkrytiya-uchenyx.html

Крещенская вода горит бриллиантами (Woda Chrzcielna płonie brylantami)

http://obozrevatel.com/news/2006/1/19/80899.htm

СВЯТАЯ ВОДА (фильм “Великая тайна воды”)

http://www.youtube.com/watch?v=cdNc_p9M25o

Święto Jordanu