Czytania dnia

PrawoslawniKatolicy.pl - FreeWare v2.0 TEST

Ksiega Psalmów


KATYZMA I
	DWIE DROGI
	Ps 1 ↓ WIECZERNIA katyzma I (z sob. na niedź.)
1	1Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiæ non sedit;	Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;	Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.	Błażen muż, iże nie idie na sowiet niecziestiwych, i na puti griesznych nie sta, i na siedaliszczy gubitieliej nie siedie:	Бlжeнъ мyжъ, и4же не и4де на совётъ нечести1выхъ, и3 на пути2 грёшныхъ не стA, и3 на сэдaлищи губи1телей не сёде:	Блаже́нъ му́жъ, и́же не и́де на совѣ́тъ нечести́выхъ, и на пути́ грѣ́шныхъ не ста́, и на сѣда́лищи губи́телей не сѣ́де:	Блажен муж, который не пошел на совет нечестивых, и на путь грешных не вступил, и не сидел в сборище губителей;	Ps1, 1
2	2sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte.	Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.	Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.	no w zakonie Gospodni wolja jego, i w zakonie jego pouczitsja dien' i noszcz'.	но въ зак0нэ гDни в0лz є3гw2, и3 въ зак0нэ є3гw2 поучи1тсz дeнь и3 н0щь.	но въ зако́нѣ Госпо́дни во́ля его́, и въ зако́нѣ его́ поучи́тся де́нь и но́щь.	но в законе Господнем воля его, и закону его будет поучаться он день и ночь.	Ps1, 2
3	3Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo: et folium ejus non defluet; et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.	Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.	I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.	I budiet jako driewo nasażdienoje pri ischodiszczych wod, jeże płod swoj dast wo wriemja swoje, i list jego nie otpadiet: i wsja, jelika aszcze tworit, uspiejet.	И# бyдетъ ћкw дрeво насаждeное при и3сх0дищихъ в0дъ, є4же пл0дъ св0й дaстъ во врeмz своE, и3 ли1стъ є3гw2 не tпадeтъ: и3 вс‰, є3ли6ка ѓще твори1тъ, ўспёетъ.	И бу́детъ я́ко дре́во насажде́ное при исхо́дищихъ во́дъ, е́же пло́дъ сво́й да́стъ во вре́мя свое́, и ли́стъ его́ не отпаде́тъ: и вся́, ели́ка а́ще твори́тъ, успѣ́етъ.	И будет он словно древо, насажденное у источников вод, что принесет плод свой во время свое; и лист его не отпадет, и во всем, что творит, преуспеет.	Ps1, 3
4	4Non sic impii, non sic; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.	Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.	Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.	Nie tako niecziestiwii, nie tako: no jako prach, jegoże wozmietajet wietr ot lica ziemli.	Не тaкw нечести1віи, не тaкw: но ћкw прaхъ, є3г0же возметaетъ вётръ t лицA земли2.	Не та́ко нечести́вiи, не та́ко: но я́ко пра́хъ, его́же возмета́етъ вѣ́тръ от лица́ земли́.	Не так будет с нечестивыми, не так! Но они, как прах, взметаемый ветром с лица земли.	Ps1, 4
5	5Ideo non resurgent impii in judicio, neque peccatores in concilio justorum:	Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.	Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.	Siego radi nie woskriesnut niecziestiwii na sud, niże griesznicy w sowiet prawiednych.	Сегw2 рaди не воскрeснутъ нечести1віи на сyдъ, нижE грBшницы въ совётъ првdныхъ.	Сего́ ра́ди не воскре́снутъ нечести́вiи на су́дъ, ниже́ грѣ́шницы въ совѣ́тъ пра́ведныхъ.	Посему не воскреснут нечестивые на суд, и грешники - в совет праведных.	Ps1, 5
6	6quoniam novit Dominus viam justorum, et iter impiorum peribit.	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.	Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie.	Jako wiest' Gospod' put' prawiednych, i put' niecziestiwych pogibniet.	Ћкw вёсть гDь пyть првdныхъ, и3 пyть нечести1выхъ поги1бнетъ.	Я́ко вѣ́сть Госпо́дь пу́ть пра́ведныхъ, и пу́ть нечести́выхъ поги́бнетъ.	Ибо ведом Господу путь праведных, а путь нечестивых погибнет.	Ps1, 6
	MESJASZ KRÓLEM NARODÓW.
	Ps 2
1	1Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?	Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?	Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?	Wskuju szataszasja jazycy, i ljudiie poucziszasja tszczetnym?	Вскyю шатaшасz kзhцы, и3 лю1діе поучи1шасz тщє1тнымъ;	Вску́ю шата́шася язы́цы, и лю́дiе поучи́шася тще́тнымъ?	Что возмутились народы и племена мыслили суетное?	Ps2, 1
2	2Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.	Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:	Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.	Priedstasza cariie ziemstii, i knjazi sobraszasja wkupie na Gospoda i na Christa jego.	Предстaша цaріе зeмстіи, и3 кн‰зи собрaшасz вкyпэ на гDа и3 на хrтA є3гw2.	Предста́ша ца́рiе зе́мстiи, и кня́зи собра́шася вку́пѣ на Го́спода и на Христа́ его́.	Восстали цари земные, и князья собрались вместе на Господа и на Помазанника Его. Говорят они:	Ps2, 2
3	3Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.	Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.	Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.	Rastorgniem uzy ich i otwierżem ot nas igo ich.	Раст0ргнемъ ќзы и4хъ и3 tвeржемъ t нaсъ и4го и4хъ.	Расто́ргнемъ у́зы и́хъ и отве́ржемъ от на́съ и́го и́хъ.	"Расторгнем узы, наложенные Ими, и свергнем с себя иго Их!".	Ps2, 3
4	4Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.	Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.	Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.	Żywyj na niebiesiech posmiejetsja im, i Gospod' porugajetsja im.	Живhй на нб7сёхъ посмэeтсz и5мъ, и3 гDь поругaетсz и5мъ.	Живы́й на небесѣ́хъ посмѣе́тся и́мъ, и Госпо́дь поруга́ется и́мъ.	Но Живущий на Небесах посмеется над ними, Господь посрамит их;	Ps2, 4
5	5Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.	Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.	Togda wozgłagoliet k nim gniewom swoim i jarostiju swojeju smjatiet ja:	ТогдA возгlетъ къ ни6мъ гнёвомъ свои1мъ и3 ћростію своeю смzтeтъ \|:	Тогда́ возглаго́летъ къ ни́мъ гнѣ́вомъ свои́мъ и я́ростiю свое́ю смяте́тъ я́:	тогда изречет Он им в гневе волю Свою и яростью Своею ввергнет их в смятение.	Ps2, 5
6	6Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.	Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.	A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.	az że postawlien jesm' Car' ot niego nad Sionom, goroju swjatoju jego,	ѓзъ же постaвленъ є4смь цRь t негw2 над8 сіHномъ, гор0ю с™0ю є3гw2,	а́зъ же поста́вленъ е́смь Ца́рь от него́ надъ Сiо́номъ, горо́ю свято́ю его́,	А Я поставлен Им царем над Сионом, горою святою Его,	Ps2, 6
7	7Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.	Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.	Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.	wozwieszczajaj powiełieniie Gospodnie. Gospod' rieczie ko mnie: Syn moj jesi ty, az dnies' rodich tja:	возвэщazй повелёніе гDне. ГDь речE ко мнЁ: сн7ъ м0й є3си2 ты2, ѓзъ днeсь роди1хъ тS:	возвѣща́яй повелѣ́нiе Госпо́дне. Госпо́дь рече́ ко мнѣ́: Сы́нъ мо́й еси́ ты́, а́зъ дне́сь роди́хъ тя́:	возвещать повеление Господне. Господь сказал Мне: "Ты Сын Мой, Ты ныне рожден Мною.	Ps2, 7
8	8Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.	Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.	Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.	prosi ot mienie, i dam ti jazyki dostojaniie twoje, i odierżaniie twoje koncy ziemli:	проси2 t менє2, и3 дaмъ ти2 kзhки достоsніе твоE, и3 њдержaніе твоE концы2 земли2:	проси́ от мене́, и да́мъ ти́ язы́ки достоя́нiе твое́, и одержа́нiе твое́ концы́ земли́:	Проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и во владение Тебе – пределы земли.	Ps2, 8
9	9Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.	Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.	Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.	upasieszy ja żezłom żełieznym, jako sosudy skudiel'niczi sokruszyszy ja.	ўпасeши \| жезл0мъ желёзнымъ, ћкw сосyды скудє1льничи сокруши1ши \|.	упасе́ши я́ жезло́мъ желѣ́знымъ, я́ко сосу́ды скуде́льничи сокруши́ши я́.	Пасти их будешь жезлом железным, как сосуды горшечника сокрушишь их!".	Ps2, 9
10	10Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.	Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!	A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.	I nynie, cariie, razumiejtie, nakażytiesja wsi sudjaszczii ziemli.	И# нн7э, цaріе, разумёйте, накажи1тесz вси2 судsщіи земли2.	И ны́нѣ, ца́рiе, разумѣ́йте, накажи́теся вси́ судя́щiи земли́.	И ныне, цари, разумейте, поучайтесь, судьи земли!	Ps2, 10
11	11Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.	Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.	Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.	Rabotajtie Gospodiewi so strachom, i radujtiesja jemu so triepietom.	Раб0тайте гDеви со стрaхомъ, и3 рaдуйтесz є3мY со трeпетомъ.	Рабо́тайте Го́сподеви со стра́хомъ, и ра́дуйтеся ему́ со тре́петомъ.	Служите Господу со страхом и радуйтесь Ему с трепетом!	Ps2, 11
12	12Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.	Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.	Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.	Priimitie nakazaniie, da nie kogda progniewajetsja Gospod', i pogibnietie ot puti prawiednago, jegda wozgoritsja wskorie jarost' jego: błażeni wsi nadiejuszcziisja nan'.	Пріими1те наказaніе, да не когдA прогнёваетсz гDь, и3 поги1бнете t пути2 првdнагw, є3гдA возгори1тсz вск0рэ ћрость є3гw2: бlжeни вси2 надёющіисz нaнь.	Прiими́те наказа́нiе, да не когда́ прогнѣ́вается Госпо́дь, и поги́бнете от пути́ пра́веднаго, егда́ возгори́тся вско́рѣ я́рость его́: блаже́ни вси́ надѣ́ющiися на́нь.	Примите наставление, да не прогневается Господь и не погибнете вы, сойдя с пути праведного, ибо возгорится вскоре ярость Его! Блаженны все, надеющиеся на Него!	Ps2, 12
13	13Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.							Ps2, 13
	PEŁEN UFNOŚCI WŚRÓD MNÓSTWA WROGÓW.
	Ps 3 ↓ UTRENIA sześciopsalm na poczatek
1	1Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui.	Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.	(3:1) Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.	Psałom Dawidu, wniegda otbiegasze ot lica Awiessałoma syna swojego.	Pал0мъ дв7ду, внегдA tбэгaше t лицA ґвессалHма сhна своегw2	Псало́мъ Дави́ду, внегда́ отбѣга́ше от лица́ Авессало́ма сы́на своего́.	Псалом Давида, когда бежал он от Авессалома, сына своего, 3	Ps3, 1
2	2Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me;	(3:2) Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.	(3:2) Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? wiele ich powstają przeciwko mnie.	Gospodi, czto sja umnożysza stużajuszczii mi? mnozi wostajut na mja,	ГDи, чт0 сz ўмн0жиша стужaющіи ми2; мн0зи востаю1тъ на мS,	Го́споди, что́ ся умно́жиша стужа́ющiи ми́? мно́зи востаю́тъ на мя́,	Господи, что так умножились гонители мои? Многие восстают на меня;	Ps3, 2
3	3multi dicunt animæ meæ: Non est salus ipsi in Deo ejus.	(3:3) Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.	(3:3) Wiele ich mówią duszy mojéj: Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.	mnozi głagoljut duszy mojej: niest' spasienija jemu w Bozie jego.	мн0зи глаг0лютъ души2 моeй: нёсть спcніz є3мY въ бз7э є3гw2.	мно́зи глаго́лютъ души́ мое́й: нѣ́сть спасе́нiя ему́ въ Бо́зѣ его́.	многие говорят душе моей: "Нет спасения ему в Боге его!".	Ps3, 3
4	4Tu autem Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum.	(3:4) Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.	(3:4) Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, chwała moja, i podwyższający głowę moję.	Ty że, Gospodi, zastupnik moj jesi, sława moja, i woznosjaj gławu moju.	Тh же, гDи, застyпникъ м0й є3си2, слaва моS, и3 возносsй главY мою2.	Ты́ же, Го́споди, засту́пникъ мо́й еси́, сла́ва моя́, и вознося́й главу́ мою́.	Но Ты, Господи, Заступник мой, слава моя, и возносишь Ты главу мою.	Ps3, 4
5	5Voce mea ad Dominum clamavi; et exaudivit me de monte sancto suo.	(3:5) Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela.	(3:5) Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.	Głasom moim ko Gospodu wozzwach, i usłysza mja ot gory swjatyja swojeja.	Глaсомъ мои1мъ ко гDу воззвaхъ, и3 ўслhша мS t горы2 с™hz своеS.	Гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду воззва́хъ, и услы́ша мя́ от горы́ святы́я своея́.	Воззвал я ко Господу, и услышал Он меня с горы святой Своей.	Ps3, 5
6	6Ego dormivi, et soporatus sum; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.	(3:6) Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.	(3:6) Jam spał i twardom zasnął, i wstałem; bo Pan obronił mię.	Az usnuch, i spach, wostach, jako Gospod' zastupit mja.	Ѓзъ ўснyхъ, и3 спaхъ, востaхъ, ћкw гDь застyпитъ мS.	А́зъ усну́хъ, и спа́хъ, воста́хъ, я́ко Госпо́дь засту́питъ мя́.	Я уснул, спал, но встал я, ибо Господь Защитник мой.	Ps3, 6
7	7Non timebo millia populi circumdantis me. Exsurge, Domine; salvum me fac, Deus meus.	(3:7) Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili.	(3:7) Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego.	Nie ubojusja ot tiem ljudij, okriest napadajuszczych na mja.	Не ўбою1сz t тeмъ людjй, w4крестъ напaдающихъ на мS.	Не убою́ся от те́мъ люді́й, о́крестъ напа́дающихъ на мя́.	Не убоюсь тысяч людей, отовсюду нападающих на меня.	Ps3, 7
8	8Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa; dentes peccatorum contrivisti.	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś.	(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój; boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: pokruszyłeś zęby grzeszników.	Woskriesni, Gospodi, spasi mja, Boże moj: jako ty poraził jesi wsja wrażdujuszczyja mi wsuje, zuby griesznikow sokruszył jesi.	Воскrни2, гDи, сп7си1 мz, б9е м0й: ћкw ты2 порази1лъ є3си2 вс‰ враждyющыz ми2 всyе, зyбы грёшникwвъ сокруши1лъ є3си2.	Воскре́сни́, Го́споди, спаси́ мя, Бо́же мо́й: я́ко ты́ порази́лъ еси́ вся́ вражду́ющыя ми́ всу́е, зу́бы грѣ́шниковъ сокруши́лъ еси́.	Восстань, Господи, спаси меня, Боже мой! Ибо Ты сразил всех, враждующих со мной неправедно, зубы грешников сокрушил.	Ps3, 8
9	9Domini est salus; et super populum tuum benedictio tua.	(3:9) Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela.	(3:9) Pańskie jest wybawienie: a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.	Gospodnie jest' spasieniie, i na ljudiech twoich błagosłowieniie twoje.	ГDне є4сть спcніе, и3 на лю1дехъ твои1хъ блгcвeніе твоE.	Госпо́дне е́сть спасе́нiе, и на лю́дехъ твои́хъ благослове́нiе твое́.	Ты, Господи, даруешь спасение, и на народе Твоем благословение Твое.	Ps3, 9
	← dalej UTRENIA sześciopsalm cd. Ps 38(37)
CHWAŁA...
	UPAMIĘTANIE WROGÓW, WIĘCEJ UFNOŚCI PRZYJACIOŁOM.
	Ps 4 ↓ WIELKIE POWIECZERZE zamiast kanonu
1	1In finem, in carminibus. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy.	(4:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi.	W koniec, w piesniech, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, въ пёснехъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, песнь, псалом Давида, 4	Ps4, 1
2	2Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam.	(4:2) Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.	(4:2) Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.	Wniegda prizwati mi, usłysza mja Bog prawdy mojeja: w skorbi rasprostranił mja jesi: uszczedri mja i usłyszy molitwu moju.	ВнегдA призвaти ми2, ўслhша мS бGъ прaвды моеS: въ ск0рби распространи1лъ мS є3си2: ўщeдри мS и3 ўслhши моли1тву мою2.	Внегда́ призва́ти ми́, услы́ша мя́ Бо́гъ пра́вды моея́: въ ско́рби распространи́лъ мя́ еси́: уще́дри мя́ и услы́ши моли́тву мою́.	Когда призывал я, услышал меня Бог, знающий правоту мою, в тесноте скорби дал мне простор. Помилуй меня и услышь молитву мою!	Ps4, 2
3	3Filii hominum, usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?	(4:3) Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.	(4:3) Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?	Synowie cziełowiecziestii, dokołie tjażkosierdii? wskuju ljubitie sujetu i iszczetie łży?	Сhнове человёчестіи, док0лэ тzжкосeрдіи; вскyю лю1бите суетY и3 и4щете лжи2;	Сы́нове человѣ́честiи, доко́лѣ тяжкосе́рдiи? вску́ю лю́бите суету́ и и́щете лжи́?	Сыны человеческие, доколе будете вы жестокосердны? Что любите суету и что ищете лжи?	Ps4, 3
4	4Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.	(4:4) Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego.	(4:4) Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.	I uwieditie, jako udiwi Gospod' priepodobnago swojego. Gospod' usłyszyt mja, wniegda wozzwati mi k niemu.	И# ўвёдите, ћкw ўдиви2 гDь прпdбнаго своего2. ГDь ўслhшитъ мS, внегдA воззвaти ми2 къ немY.	И увѣ́дите, я́ко удиви́ Госпо́дь преподо́бнаго своего́. Госпо́дь услы́шитъ мя́, внегда́ воззва́ти ми́ къ нему́.	Познайте же: дивным соделал Господь праведника Своего. Господь услышит меня, когда воззову к Нему.	Ps4, 4
5	5Irascimini, et nolite peccare; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.	(4:5) Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela.	(4:5) Gniewajcie się, a nie grzeszcie: co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.	Gniewajtiesja, i nie sogrieszajtie, jaże głagolietie w sierdcach waszych, na łożach waszych umilitiesja:	Гнёвайтесz, и3 не согрэшaйте, ±же глаг0лете въ сердцaхъ вaшихъ, на л0жахъ вaшихъ ўмили1тесz:	Гнѣ́вайтеся, и не согрѣша́йте, я́же глаго́лете въ сердца́хъ ва́шихъ, на ло́жахъ ва́шихъ умили́теся:	Гневаясь, не согрешайте; о том, что говорите вы днем в сердце вашем, на ложе вашем сожалейте!	Ps4, 5
6	6Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?	(4:6) Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.	(4:6) Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.	pożritie żertwu prawdy i upowajtie na Gospoda.	пожри1те жeртву прaвды и3 ўповaйте на гDа.	пожри́те же́ртву пра́вды и упова́йте на Го́спода.	Принесите жертву делами правды и уповайте на Господа.	Ps4, 6
7	7Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo.	(4:7) Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego.	(4:7) Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra? Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie.	Mnozi głagoljut: kto jawit nam błagaja? znamienasja na nas swiet lica twojego, Gospodi.	Мн0зи глаг0лютъ: кто2 kви1тъ нaмъ бlг†z; знaменасz на нaсъ свётъ лицA твоегw2, гDи.	Мно́зи глаго́лютъ: кто́ яви́тъ на́мъ блага́я? зна́менася на на́съ свѣ́тъ лица́ твоего́, Го́споди.	Многие говорят: "Кто явит нам благо?" Запечатлелось на нас сияние лица Твоего, Господи.	Ps4, 7
8	8A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.	(4:8) I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą.	(4:8) Dałeś wesele w sercu mojem: od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj rozmnożeni są.	Dał jesi wiesiełiie w sierdcy mojem: ot płoda pszenicy, wina i jeliea swojego umnożyszasja:	Дaлъ є3си2 весeліе въ сeрдцы моeмъ: t плодA пшени1цы, вінA и3 є3лeа своегw2 ўмн0жишасz:	Да́лъ еси́ весе́лiе въ се́рдцы мое́мъ: от плода́ пшени́цы, вина́ и еле́а своего́ умно́жишася:	Ты даровал веселие сердцу моему; они же от плода пшеницы, от вина и елея своего обогатились.	Ps4, 8
9	9In pace in idipsum dormiam, et requiescam;	(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam.	(4:9) W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał; bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.	w mirie wkupie usnu i pocziju, jako ty, Gospodi, jedinago na upowanii wsielił mja jesi.	въ ми1рэ вкyпэ ўснY и3 почjю, ћкw ты2, гDи, є3ди1наго на ўповaніи всели1лъ мS є3си2.	въ ми́рѣ вку́пе усну́ и почі́ю, я́ко ты́, Го́споди, еди́наго на упова́нiи всели́лъ мя́ еси́.	В мире усну и успокоюсь, ибо Ты, Господи, вселил в меня единого упование.	Ps4, 9
10	10quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.							Ps4, 10
	← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 6
	MODLITWA PORANNA O OBRONĘ PRZED NIEPRZYJACIÓŁMI.
	Ps 5 ↓ GODZINA I (Pryma) początek
1	1In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy.	(5:1) Na koniec za tę, która dziedzictwa dostępuje, Psalm Dawidowi.	O nasłiedstwujuszczem, psałom Dawidu.	Њ наслёдствующемъ, pал0мъ дв7ду	О наслѣ́дствующемъ, псало́мъ Дави́ду.	О наследствующей, псалом Давида, 5	Ps5, 1
2	2Verba mea auribus percipe, Domine; intellige clamorem meum.	(5:2) Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.	(5:2) Słowa moje przyjmij w uszy, Panie: wyrozumiéj wołanie moje.	Głagoły moja wnuszy, Gospodi, razumiej zwaniie moje.	Глаг0лы мо‰ внуши2, гDи, разумёй звaніе моE.	Глаго́лы моя́ внуши́, Го́споди, разумѣ́й зва́нiе мое́.	Слова мои услышь, Господи, прими зов мой!	Ps5, 2
3	3Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus.	(5:3) Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.	(5:3) Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojéj, królu mój i Boże mój! bo do ciebie modlić się będę.	Wonmi głasu molienija mojego, Carju moj i Boże moj: jako k tiebie pomoljusja, Gospodi.	Вонми2 глaсу молeніz моегw2, цRю2 м0й и3 б9е м0й: ћкw къ тебЁ помолю1сz, гDи.	Вонми́ гла́су моле́нiя моего́, Царю́ мо́й и Бо́же мо́й: я́ко къ тебѣ́ помолю́ся, Го́споди.	Внемли молению моему, Царь мой и Бог мой; Тебе помолюсь я, Господи!	Ps5, 3
4	4Quoniam ad te orabo, Domine: mane exaudies vocem meam.	(5:4) Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy.	(5:4) Panie, rano wysłuchasz głos mój: rano będę stał przed tobą i ujrzę.	Zautra usłyszy głas moj: zautra priedstanu ti, i uzriszy mja:	Заyтра ўслhши глaсъ м0й: заyтра предстaну ти2, и3 ќзриши мS:	Зау́тра услы́ши гла́съ мо́й: зау́тра предста́ну ти́, и у́зриши мя́:	Поутру услышь голос мой; поутру предстану пред Тобою, и Ты узришь меня.	Ps5, 4
5	5Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.	(5:5) Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik.	(5:5) Albowiem nie Bóg, chcący nieprawości, ty jesteś: ani mieszkać będzie przy tobie złośnik.	jako Bog nie chotjaj biezzakonija ty jesi: nie prisielitsja k tiebie łukawnujaj,	ћкw бGъ не хотsй беззак0ніz ты2 є3си2: не присели1тсz къ тебЁ лукaвнуzй,	я́ко Бо́гъ не хотя́й беззако́нiя ты́ еси́: не присели́тся къ тебѣ́ лука́внуяй,	Ибо Тебе, Боже, не угодно беззаконие: не водворится у Тебя муж лукавый,	Ps5, 5
6	6Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos.	(5:6) Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości.	(5:6) Ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi: nienawidzisz wszystkich, którzy broją nieprawość.	niże priebudut biezzakonnicy pried oczima twoima: woznienawidieł jesi wsja diełajuszczyja biezzakoniie,	нижE пребyдутъ беззакHнницы пред8 nчи1ма твои1ма: возненави1дэлъ є3си2 вс‰ дёлающыz беззак0ніе,	ниже́ пребу́дутъ беззако́нницы предъ очи́ма твои́ма: возненави́дѣлъ еси́ вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе,	и не устоят беззаконники пред очами Твоими; возненавидел Ты всех, делающих беззакония,	Ps5, 6
7	7Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.	(5:7) Wygubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.	(5:7) Zatracisz wszystkie, którzy mówią kłamstwo: mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.	pogubiszy wsja głagoljuszczyja łżu: muża krowiej i l'stiwa gnuszajetsja Gospod'.	погуби1ши вс‰ глаг0лющыz лжY: мyжа кровeй и3 льсти1ва гнушaетсz гDь.	погуби́ши вся́ глаго́лющыя лжу́: му́жа крове́й и льсти́ва гнуша́ется Госпо́дь.	погубишь Ты всех, говорящих ложь; мужа лукавого, проливающего кровь, гнушается Господь.	Ps5, 7
8	8Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.	(5:8) Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej.	(5:8) A ja w mnóstwie miłosierdzia twego wnijdę do domu twego: pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojéj.	Az że mnożestwom miłosti twojeja wnidu w dom twoj, pokłonjusja ko chramu swjatomu twojemu, w strasie twojem.	Ѓзъ же мн0жествомъ млcти твоеS вни1ду въ д0мъ тв0й, поклоню1сz ко хрaму с™0му твоемY, въ стрaсэ твоeмъ.	А́зъ же мно́жествомъ ми́лости твоея́ вни́ду въ до́мъ тво́й, поклоню́ся ко хра́му свято́му твоему́, въ стра́сѣ твое́мъ.	А я, по великой милости Твоей, войду в дом Твой, поклонюсь храму святому Твоему в страхе пред Тобою.	Ps5, 8
9	9Domine, deduc me in justitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.	(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję.	(5:9) Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojéj: dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twojem drogę moję.	Gospodi, nastawi mja prawdoju twojeju, wrag moich radi isprawi pried toboju put' moj.	ГDи, настaви мS прaвдою твоeю, вр†гъ мои1хъ рaди и3спрaви пред8 тоб0ю пyть м0й.	Го́споди, наста́ви мя́ пра́вдою твое́ю, вра́гъ мои́хъ ра́ди испра́ви предъ тобо́ю пу́ть мо́й.	Господи, наставь меня правдою Твоею, пред лицем врагов моих направь к Тебе путь жизни моей.	Ps5, 9
10	10Quoniam non est in ore eorum veritas; cor eorum vanum est.	(5:10) Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają.	(5:10) Albowiem niemasz w uściech ich prawdy: serce ich jest marne: grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali.	Jako niest' wo ustiech ich istiny, sierdce ich sujetno, grob otwierst gortan' ich, jazyki swoimi l'szczachu.	Ћкw нёсть во ўстёхъ и4хъ и4стины, сeрдце и4хъ сyетно, гр0бъ tвeрстъ гортaнь и4хъ, љзы6ки свои1ми льщaху.	Я́ко нѣ́сть во устѣ́хъ и́хъ и́стины, се́рдце и́хъ су́етно, гро́бъ отве́рстъ горта́нь и́хъ, язы́ки свои́ми льща́ху.	Ибо в их устах нет истины, сердце их суетно, гроб отверстый гортань их, языком своим лукавствуют.	Ps5, 10
11	11Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant: judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine.	(5:11) Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie.	(5:11) Osądź je, Boże! Niechaj upadną od myśli swoich: wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź je; bo cię rozdraźnili, Panie.	Sudi im, Boże, da otpadut ot mysliej swoich: po mnożestwu niecziestija ich izrini ja, jako prieogorczisza tja, Gospodi.	Суди2 и5мъ, б9е, да tпадyтъ t мhслей свои1хъ: по мн0жеству нечeстіz и4хъ и3зри1ни \|, ћкw преwгорчи1ша тS, гDи.	Суди́ и́мъ, Бо́же, да отпаду́тъ от мы́слей свои́хъ: по мно́жеству нече́стiя и́хъ изри́ни я́, я́ко преогорчи́ша тя́, Го́споди.	Суди их, Боже! Да отпадут от замыслов своих! За их великое нечестие низринь их, ибо прогневали они Тебя, Господи!	Ps5, 11
12	12Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,	(5:12) A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.	(5:12) I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie: na wieki radować się będą, i będziesz mieszkał w nich: i będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje.	I da wozwiesieljatsja wsi upowajuszczii na tja, wo wiek wozradujutsja, i wsieliszysja w nich: i pochwaljatsja o tiebie ljubjaszczii imja twoje.	И# да возвеселsтсz вси2 ўповaющіи на тS, во вёкъ возрaдуютсz, и3 всели1шисz въ ни1хъ: и3 похвaлzтсz њ тебЁ лю1бzщіи и4мz твоE.	И да возвеселя́тся вси́ упова́ющiи на тя́, во вѣ́къ возра́дуются, и всели́шися въ ни́хъ: и похва́лятся о тебѣ́ лю́бящiи и́мя твое́.	И да возвеселятся все, кто уповает на Тебя! Возрадуются они вовеки, и Ты вселишься в них; и похвалятся Тобою любящие имя Твое.	Ps5, 12
13	13quoniam tu benedices justo. Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.	(5:13) Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją.	(5:13) Albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu: Panie, jako tarczą dobréj woli twéj obtoczyłeś nas.	Jako ty błagosłowiszy prawiednika, Gospodi, jako orużiiem błagowolienija wienczał jesi nas.	Ћкw ты2 блгcви1ши првdника, гDи, ћкw nрyжіемъ бlговолeніz вэнчaлъ є3си2 нaсъ.	Я́ко ты́ благослови́ши пра́ведника, Го́споди, я́ко ору́жiемъ благоволе́нiя вѣнча́лъ еси́ на́съ.	Ибо Ты благословишь праведника, Господи; благоволением, точно оружием, Ты оградил нас.	Ps5, 13
	← dalej GODZINA I Ps 90(89)
	PROŚBA O RATUNEK W UCISKU.
	Ps 6 ↓ WIELKIE POWIECZERZE
1	1In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava.	Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.	(6:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi na oktawę.	W koniec, w piesniech o osmiem, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, въ пёснехъ њ nсмёмъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ о осмѣ́мъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, песнь о восьмом дне, псалом Давида, 6	Ps6, 1
2	2Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.	(6:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.	(6:2) Panie, nie w zapalczywości twéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.	Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie.	ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE.	Го́споди, да не я́ростiю твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ твои́мъ нака́жеши мене́.	Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня в гневе Твоем!	Ps6, 2
3	3Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,	(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory: uzdrów mię, Panie; boć strwożone są kości moje.	Pomiłuj mja, Gospodi, jako niemoszczen jesm': izcieli mja, Gospodi, jako smjatoszasja kosti moja,	Поми1луй мS, гDи, ћкw нeмощенъ є4смь: и3сцэли1 мz, гDи, ћкw смzт0шасz кHсти мо‰,	Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко не́мощенъ е́смь: изцѣли́ мя, Го́споди, я́ко смято́шася ко́сти моя́,	Помилуй меня, Господи, ибо немощен я; исцели меня, Господи, ибо содрогнулись кости мои,	Ps6, 3
4	4Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo?	(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?	(6:4) I dusza moja strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?	i dusza moja smjatiesja zieło: i ty, Gospodi, dokołie?	и3 душA моS смzтeсz ѕэлw2: и3 ты2, гDи, док0лэ;	и душа́ моя́ смяте́ся зѣло́: и ты́, Го́споди, доко́лѣ?	и душа моя в сильном смятении... О, Господи, доколе?..	Ps6, 4
5	5Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam.	(6:5) Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;	(6:5) Nawróć się, Panie, a wyrwij duszę moje: zbaw mię dla miłosierdzia twego.	Obratisja, Gospodi, izbawi duszu moju, spasi mja radi miłosti twojeja:	Њбрати1сz, гDи, и3збaви дyшу мою2, сп7си1 мz рaди млcти твоеS:	Обрати́ся, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́, спаси́ мя ра́ди ми́лости твоея́:	Обратись, Господи: избавь душу мою, спаси меня по милости Твоей!	Ps6, 5
6	6Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi?	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?	(6:6) Albowiem w śmierci niemasz, ktoby na cię pamiętał: a w piekle, ktoć wyznawać będzie?	jako niest' w smierti pominajaj tiebie, wo adie że kto ispowiestsja tiebie?	ћкw нёсть въ смeрти поминazй тебE, во ѓдэ же кто2 и3сповёстсz тебЁ;	я́ко нѣ́сть въ сме́рти помина́яй тебе́, во а́дѣ же кто́ исповѣ́стся тебѣ́?	Ибо никто из умерших не поминает Тебя, и во аде кто исповедает величие Твое?	Ps6, 6
7	7Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo.	(6:7) Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.	(6:7) Pracowałem w płaczu moim: będę omywał na każdą noc łóżko moje: łzami mojemi będę polewał pościel swoję.	Utrudichsja wozdychaniiem moim, izmyju na wsjaku noszcz' łoże moje, sliezami moimi postielju moju omoczu.	Ўтруди1хсz воздыхaніемъ мои1мъ, и3змhю на всsку н0щь л0же моE, слезaми мои1ми постeлю мою2 њмочY.	Утруди́хся воздыха́нiемъ мои́мъ, измы́ю на вся́ку но́щь ло́же мое́, слеза́ми мои́ми посте́лю мою́ омочу́.	Изнемог я от воздыханий моих, омываю всякую ночь ложе мое, слезами моими постель мою орошаю.	Ps6, 7
8	8Turbatus est a furore oculus meus; inveteravi inter omnes inimicos meos.	(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.	(6:8) Strwożyło się od zapalczywości oko moje: zstarzałem się między wszystkimi nieprzyjacioły mymi.	Smjatiesja ot jarosti oko moje, obietszach wo wsiech wraziech moich.	Смzтeсz t ћрости џко моE, њбетшaхъ во всёхъ вразёхъ мои1хъ.	Смяте́ся от я́рости о́ко мое́, обетша́хъ во всѣ́хъ вразѣ́хъ мои́хъ.	Помутились от горести очи мои, ослабел я среди врагов моих.	Ps6, 8
9	9Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.	(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, którzy nieprawość czynicie; albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.	Otstupitie ot mienie, wsi diełajuszczii biezzakoniie, jako usłysza Gospod' głas płacza mojego,	Tступи1те t менє2, вси2 дёлающіи беззак0ніе, ћкw ўслhша гDь глaсъ плaча моегw2,	Отступи́те от мене́, вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, я́ко услы́ша Госпо́дь гла́съ пла́ча моего́,	Отступите от меня, все делающие беззакония, ибо услышал Господь плач мой!	Ps6, 9
10	10Exaudivit Dominus deprecationem meam; Dominus orationem meam suscepit.	(6:10) Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął.	(6:10) Wysłuchał Pan prośbę moję: Pan modlitwę moję przyjął.	usłysza Gospod' molieniie moje, Gospod' molitwu moju prijat.	ўслhша гDь молeніе моE, гDь моли1тву мою2 пріsтъ.	услы́ша Госпо́дь моле́нiе мое́, Госпо́дь моли́тву мою́ прiя́тъ.	Услышал Господь моление мое, Господь принял молитву мою.	Ps6, 10
11	11Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei; convertantur, et erubescant valde velociter.	(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.	(6:11) Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi: niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.	Da postydjatsja i smjatutsja wsi wrazi moi, da wozwratjatsja i ustydjatsja zieło wskorie.	Да постыдsтсz и3 смzтyтсz вси2 врази2 мои2, да возвратsтсz и3 ўстыдsтсz ѕэлw2 вск0рэ.	Да постыдя́тся и смяту́тся вси́ врази́ мои́, да возвратя́тся и устыдя́тся зѣло́ вско́рѣ.	Да постыдятся и придут в смятение враги мои, да обратятся вспять и посрамятся вскоре!	Ps6, 11
	← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 13(12)
CHWAŁA...
	MODLITWA OCZERNIONEGO I UCIŚNIONEGO.
	Ps 7
1	1Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.	Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini.	(7:1) Psalm Dawidów, który śpiewał Panu za słowa Chusy, syna Jemini.	Psałom Dawidu, jegoże wospiet Gospodiewi o słowiesiech chusijewych, syna Iiemieniina.	Pал0мъ дв7ду, є3г0же воспётъ гDеви њ словесёхъ хусjевыхъ, сhна їеменjина	Псало́мъ Дави́ду, его́же воспѣ́тъ Го́сподеви о словесѣ́хъ хусі́евыхъ, сы́на Иемені́ина.	Псалом Давида, воспетый им Господу после слов Хусия, сына Иемении, 7	Ps7, 1
2	2Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me:	(7:2) Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;	(7:2) Panie, Boże mój! w tobiem nadzieję położył: wybaw mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię:	Gospodi Boże moj, na tja upowach, spasi mja ot wsiech gonjaszczych mja i izbawi mja:	ГDи б9е м0й, на тS ўповaхъ, сп7си1 мz t всёхъ гонsщихъ мS и3 и3збaви мS:	Го́споди Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, спаси́ мя от всѣ́хъ гоня́щихъ мя́ и изба́ви мя́:	Господи Боже мой, на Тебя уповаю, спаси меня от гонителей моих, избавь меня!	Ps7, 2
3	3nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.	(7:3) By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.	(7:3) By kiedy nie porwał jako lew dusze mojéj: gdy niemasz, ktoby odkupił, ani ktoby wybawił.	da nie kogda pochitit jako liew duszu moju, nie suszczu izbawljajuszczu, niże spasajuszczu.	да не когдA похи1титъ ћкw лeвъ дyшу мою2, не сyщу и3збавлsющу, нижE спасaющу.	да не когда́ похи́титъ я́ко ле́въ ду́шу мою́, не су́щу избавля́ющу, ниже́ спаса́ющу.	Да не похитит враг, словно лев, душу мою, когда не будет избавителя и заступника!	Ps7, 3
4	4Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;	(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, jeźli jest nieprawość w rękach moich:	Gospodi Boże moj, aszcze sotworich siie, aszcze jest' nieprawda w ruku mojeju,	ГDи б9е м0й, ѓще сотвори1хъ сіE, ѓще є4сть непрaвда въ рукY моє1ю,	Го́споди Бо́же мо́й, а́ще сотвори́хъ сiе́, а́ще е́сть непра́вда въ руку́ мое́ю,	Господи Боже мой, если сотворил я дурное, если осквернил неправдой руки мои,	Ps7, 4
5	5si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis.	(7:5) Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:	(7:5) Jeźlim oddał oddawającym mi złe, niech upadnę słusznie przed nieprzyjacioły moimi próżny.	aszcze wozdach wozdajuszczym mi zła, da otpadu ubo ot wrag moich toszcz:	ѓще воздaхъ воздаю1щымъ ми2 ѕл†, да tпадY u5бо t вр†гъ мои1хъ т0щь:	а́ще возда́хъ воздаю́щымъ ми́ зла́, да отпаду́ у́бо от вра́гъ мои́хъ то́щъ:	если отомстил я творящему мне зло, да повержен буду врагами моими!	Ps7, 5
6	6Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat.	(7:6) Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela.	(7:6) Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moję: i niech poima, i podepcze na ziemi żywot mój: a sławę moję niechaj w proch obróci.	da pożeniet ubo wrag duszu moju, i da postigniet, i popieriet w ziemlju żywot moj, i sławu moju w pierst' wsielit.	да поженeтъ ќбw врaгъ дyшу мою2, и3 да пости1гнетъ, и3 поперeтъ въ зeмлю жив0тъ м0й, и3 слaву мою2 въ пeрсть всели1тъ.	да пожене́тъ у́бо вра́гъ ду́шу мою́, и да пости́гнетъ, и попере́тъ въ зе́млю живо́тъ мо́й, и сла́ву мою́ въ пе́рсть всели́тъ.	Да преследует враг душу мою, и да настигнет меня, и втопчет в землю жизнь мою, и славу мою в прах низведет!	Ps7, 6
7	7Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,	(7:7) Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił;	(7:7) Powstań, Panie, w gniewie twoim: i wynieś się na granicach nieprzyjaciół moich: i powstań, Panie, Boże mój, w przykazaniu, któreś rozkazał.	Woskriesni, Gospodi, gniewom twoim, wozniesisja w koncach wrag twoich, i wostani, Gospodi Boże moj, powiełieniiem, imże zapowiedał jesi,	Воскrни2, гDи, гнёвомъ твои1мъ, вознеси1сz въ концaхъ вр†гъ твои1хъ, и3 востaни, гDи б9е м0й, повелёніемъ, и4мже заповёдалъ є3си2,	Воскре́сни́, Го́споди, гнѣ́вомъ твои́мъ, вознеси́ся въ конца́хъ вра́гъ твои́хъ, и воста́ни, Го́споди Бо́же мо́й, повелѣ́нiемъ, и́мже заповѣ́далъ еси́,	Восстань, Господи, в гневе Твоем, поднимись над пределами врагов Твоих; и вознесись, Господи Боже мой, да свершится заповеданное Тобою!	Ps7, 7
8	8et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere:	(7:8) Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości.	(7:8) A zgromadzenie narodów obstąpi cię: i dlatego wróć się na wysokość.	i sonm ljudij obydiet tja: i o tom na wysotu obratisja.	и3 с0нмъ людjй њбhдетъ тS: и3 њ т0мъ на высотY њбрати1сz.	и со́нмъ люді́й обы́детъ тя́: и о то́мъ на высоту́ обрати́ся.	И сонм людей обступит Тебя, и возвеличься над ними!	Ps7, 8
9	9Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me.	(7:9) Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie.	(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojéj, i według niewinności mojéj na mnie.	Gospod' sudit ljudiem: sudi mi, Gospodi, po prawdie mojej i po niezłobie mojej na mja.	ГDь сyдитъ лю1демъ: суди1 ми, гDи, по прaвдэ моeй и3 по неѕл0бэ моeй на мS.	Госпо́дь су́дитъ лю́демъ: суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ мое́й и по незло́бѣ мое́й на мя́.	Господь судит народы. Суди меня, Господи, по правде моей и по незлобию моему!	Ps7, 9
10	10Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus.	(7:10) Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy!	(7:10) Zginie złość grzeszników, a prosto poprowadzisz sprawiedliwego, badający się serc i nerek, Boże.	Da skonczajetsja złoba griesznych, i isprawiszy prawiednago, ispytajaj sierdca i utroby, Boże, prawiedno.	Да скончaетсz ѕл0ба грёшныхъ, и3 и3спрaвиши првdнаго, и3спытazй сердцA и3 ўтрHбы, б9е, првdнw.	Да сконча́ется зло́ба грѣ́шныхъ, и испра́виши пра́веднаго, испыта́яй сердца́ и утро́бы, Бо́же, пра́ведно.	Да иссякнет злоба грешников! Наставь праведника, Боже, Ты, испытующий праведно сердца и утробы.	Ps7, 10
11	11Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde.	(7:11) Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.	(7:11) Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.	Pomoszcz' moja ot Boga, spasajuszczago prawyja sierdcem.	П0мощь моS t бGа, сп7сaющагw пр†выz сeрдцемъ.	По́мощь моя́ от Бо́га, спаса́ющаго пра́выя се́рдцемъ.	Поможет мне Бог, спасающий всех, хранящих правду в сердце своем.	Ps7, 11
12	12Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies?	(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego.	(7:12) Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, zaż się gniewa na każdy dzień?	Bog suditiel' prawiedien, i kriepok, i dołgotierpieliw, i nie gniew nawodjaj na wsjak dien'.	БGъ суди1тель првdнъ, и3 крёпокъ, и3 долготерпэли1въ, и3 не гнёвъ наводsй на всsкъ дeнь.	Бо́гъ суди́тель пра́веденъ, и крѣ́покъ, и долготерпѣли́въ, и не гнѣ́въ наводя́й на вся́къ де́нь.	Бог Судья праведный и могучий, и долготерпеливый, не всяк день являет Он гнев Свой.	Ps7, 12
13	13Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum.	(7:13) Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.	(7:13) Jeźli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: łuk swój naciągnął i nagotował go.	Aszcze nie obratitiesja, orużiie swoje oczistit, łuk swoj naprjaże, i ugotowa i,	Ѓще не њбратитeсz, nрyжіе своE њчи1ститъ, лyкъ св0й напрzжE, и3 ўгот0ва и5,	А́ще не обратите́ся, ору́жiе свое́ очи́ститъ, лу́къ сво́й напряже́, и угото́ва и́,	Если не обратитесь к Нему, оружие Свое изострит; лук Свой напряг Он и держит его наготове.	Ps7, 13
14	14Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit.	(7:14) Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.	(7:14) I nałożył na nim naczynie śmierci, strzały swe pałającemi sprawił.	i w niem ugotowa sosudy smiertnyja, strieły swoja sgarajemym sodieła.	и3 въ нeмъ ўгот0ва сосyды смє1ртныz, стрёлы сво‰ сгарaємымъ содёла.	и въ не́мъ угото́ва сосу́ды сме́ртныя, стрѣ́лы своя́ сгара́емымъ содѣ́ла.	И вложил Он в тетиву орудия смерти, стрелы Свои огненосными сделал.	Ps7, 14
15	15Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem.	(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.	(7:15) Oto rodził niesprawiedliwość: począł boleść, i urodził nieprawość.	Sie, bołie nieprawdoju, zaczat bołiezn' i rodi biezzakoniie:	СE, болЁ непрaвдою, зачaтъ болёзнь и3 роди2 беззак0ніе:	Се́, болѣ́ непра́вдою, зача́тъ болѣ́знь и роди́ беззако́нiе:	Вот грешник заболел неправдою, зачал злобу и породил беззаконие.	Ps7, 15
16	16Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit.	(7:16) Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił.	(7:16) Dół otworzył i wykopał go: i wpadł w dół, który uczynił.	row izry i iskopa i, i padiet w jamu, juże sodieła.	р0въ и3зры2 и3 и3скопA и5, и3 падeтъ въ ћму, ю4же содёла.	ро́въ изры́ и ископа́ и́, и паде́тъ въ я́му, ю́же содѣ́ла.	Ископал ров и углубил его, но сам упадет в яму, вырытую им.	Ps7, 16
17	17Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.	(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego: a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.	Obratitsja bołiezn' jego na gławu jego, i na wierch jego nieprawda jego snidiet.	Њбрати1тсz болёзнь є3гw2 на главY є3гw2, и3 на вeрхъ є3гw2 непрaвда є3гw2 сни1детъ.	Обрати́тся болѣ́знь его́ на главу́ его́, и на ве́рхъ его́ непра́вда его́ сни́детъ.	Обратится злоба его на голову его, и на темя его неправда его падет.	Ps7, 17
18	18Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.	(7:18) Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.	(7:18) Będę wyznawał Panu według sprawiedliwości jego: i będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.	Ispowiemsja Gospodiewi po prawdie jego i poju imieni Gospoda wysznjago.	И#сповёмсz гDеви по прaвдэ є3гw2 и3 пою2 и4мени гDа вhшнzгw.	Исповѣ́мся Го́сподеви по пра́вдѣ его́ и пою́ и́мени Го́спода вы́шняго.	Прославлю Господа за правый суд Его и воспою имя Господа Вышнего!	Ps7, 18
	WIELKOŚĆ BOGA I DZIWNA JEGO DOBROĆ DLA CZŁOWIEKA.
	Ps 8
1	1In finem, pro torcularibus. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy.	(8:1) Na koniec za prasy, Psalm Dawidowi.	W koniec, o tocziłiech, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, њ точи1лэхъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, о точилах, псалом Давида, 8	Ps8, 1
2	2Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.	(8:2) Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.	(8:2) Panie, Panie nasz! jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi; albowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.	Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli, jako wzjatsja wielikołiepiie twoje priewysze niebies.	ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2, ћкw взsтсz великолёпіе твоE превhше нб7съ.	Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́, я́ко взя́тся великолѣ́пiе твое́ превы́ше небе́съ.	Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле! Ибо вознеслось величие Твое превыше небес!	Ps8, 2
3	3Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem.	(8:3) Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.	(8:3) Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.	Iz ust mładieniec i ssuszczych sowierszył jesi chwału, wrag twoich radi, jeże razruszyti wraga i miestnika.	И#з8 ќстъ младeнєцъ и3 ссyщихъ соверши1лъ є3си2 хвалY, вр†гъ твои1хъ рaди, є4же разруши1ти врагA и3 мeстника.	Изъ у́стъ младе́нецъ и ссу́щихъ соверши́лъ еси́ хвалу́, вра́гъ твои́хъ ра́ди, е́же разруши́ти врага́ и ме́стника.	Устами младенцев и грудных детей совершается хвала Тебе пред лицом врагов Твоих, дабы сокрушить врага и мстителя.	Ps8, 3
4	4Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas quæ tu fundasti.	(8:4) Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,	(8:4) Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.	Jako uzrju niebiesa, dieła pierst twoich, łunu i zwiezdy, jaże ty osnował jesi:	Ћкw ўзрю2 небесA, дэлA пє1рстъ твои1хъ, лунY и3 ѕвёзды, ±же ты2 њсновaлъ є3си2:	Я́ко узрю́ небеса́, дѣла́ пе́рстъ твои́хъ, луну́ и звѣ́зды, я́же ты́ основа́лъ еси́:	Вот смотрю на небеса, деяния рук Твоих, на луну и звезды, сотворенные Тобою!	Ps8, 4
5	5Quid est homo, quod memor es ejus? aut filius hominis, quoniam visitas eum?	(8:5) Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?	(8:5) Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?	czto jest' cziełowiek, jako pomniszy jego? ili syn cziełowiecz', jako posieszczajeszy jego?	что2 є4сть человёкъ, ћкw п0мниши є3го2; и3ли2 сhнъ человёчь, ћкw посэщaеши є3го2;	что́ е́сть человѣ́къ, я́ко по́мниши его́? или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко посѣща́еши его́?	Кто есть человек, что помнишь Ты его? Или сын человеческий, что посещаешь Ты его?	Ps8, 5
6	6Minuisti eum paulominus ab angelis; gloria et honore coronasti eum;	(8:6) Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.	(8:6) Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.	Umalił jesi jego małym czim ot angieł, sławoju i cziestiju wienczał jesi jego:	Ўмaлилъ є3си2 є3го2 мaлымъ чи1мъ t ѓгGлъ, слaвою и3 чeстію вэнчaлъ є3си2 є3го2:	Ума́лилъ еси́ его́ ма́лымъ чи́мъ от а́нгелъ, сла́вою и че́стiю вѣнча́лъ еси́ его́:	Умалил Ты его лишь немногим пред ангелами, славою и честью увенчал его;	Ps8, 6
7	7et constituisti eum super opera manuum tuarum.	(8:7) Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego.	(8:7) I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich: podałeś wszystko pod nogi jego.	i postawił jesi jego nad dieły ruku twojeju, wsja pokorił jesi pod nozie jego:	и3 постaвилъ є3си2 є3го2 над8 дёлы рукY твоє1ю, вс‰ покори1лъ є3си2 под8 н0зэ є3гw2:	и поста́вилъ еси́ его́ надъ дѣ́лы руку́ твое́ю, вся́ покори́лъ еси́ подъ но́зѣ его́:	и поставил его над делами рук Твоих, все покорил под ноги его:	Ps8, 7
8	8Omnia subjecisti sub pedibus ejus, oves et boves universas, insuper et pecora campi,	(8:8) Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.	(8:8) Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne.	owcy i woły wsja, jeszcze że i skoty pol'skija,	џвцы и3 волы2 вс‰, є3щe же и3 скоты2 польск‡z,	о́вцы и волы́ вся́, еще́ же и скоты́ польскі́я,	овец и волов, и всякий скот полевой,	Ps8, 8
9	9volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris.	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich.	(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, które się przechodzą po ścieżkach morskich.	pticy niebiesnyja i ryby morskija, priechodjaszczyja stiezi morskija.	пти6цы небє1сныz и3 ры6бы морск‡z, преходsщыz стєзи2 морск‡z.	пти́цы небе́сныя и ры́бы морскі́я, преходя́щыя стези́ морскі́я.	птиц небесных и рыб морских, проходящих стезями морскими.	Ps8, 9
10	10Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!	(8:10) Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi!	(8:10) Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.	Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli.	ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2.	Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́.	Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле!	Ps8, 10
	← dalej WIECZERNIA po katyźmie I: lucernarium Ps 141(140)
CHWAŁA...
KATYZMA II
	DZIĘKCZYNIENIE ZA ZWYCIĘSTWO NAD NARODAMI I PROŚBA O POMOC PRZECIW BEZBOŻNYM.
	Ps 9 ↓ UTRENIA katyzmy (z sob/niedź Kat.II i III)
1	1In finem, pro occultis filii. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa.	(9:1) Na koniec za tajemnice synowskie, Psalm Dawidowi.	W koniec, o tajnych syna, psałom Dawidu, 9.	Въ конeцъ, њ тaйныхъ сhна, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.	В конец, о тайнах сына, псалом Давида, 9	Ps9, 1
2	2Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.	(9:2) Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.	(9:2) Będę wyznawał, Panie, ze wszystkiego serca mego: będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.	Ispowiemsja tiebie, Gospodi, wsiem sierdcem moim, powiem wsja czudiesa twoja.	И#сповёмсz тебЁ, гDи, всёмъ сeрдцемъ мои1мъ, повёмъ вс‰ чудесA тво‰.	Исповѣ́мся тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ твоя́.	Прославлю Тебя, Господи, всем сердцем моим, поведаю чудеса Твои.	Ps9, 2
3	3Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.	(9:3) Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!	(9:3) Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.	Wozwiesieljusja i wozradujusja o tiebie, poju imieni twojemu, wysznij.	Возвеселю1сz и3 возрaдуюсz њ тебЁ, пою2 и4мени твоемY, вhшній.	Возвеселю́ся и возра́дуюся о тебѣ́, пою́ и́мени твоему́, вы́шнiй.	Возвеселюсь и возрадуюсь о Тебе; воспою имя Твое, Всевышний!	Ps9, 3
4	4In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.	(9:4) Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.	(9:4) Gdy nieprzyjaciel mój obróci się nawstecz: osłabieją i poginą przed oblicznością twoją.	Wniegda wozwratitisja wragu mojemu wspjat', izniemogut i pogibnut ot lica twojego.	ВнегдA возврати1тисz врагY моемY вспsть, и3знем0гутъ и3 поги1бнутъ t лицA твоегw2.	Внегда́ возврати́тися врагу́ моему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от лица́ твоего́.	Когда обратятся враги мои вспять, изнемогут и погибнут они по воле Твоей.	Ps9, 4
5	5Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.	(9:5) Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.	(9:5) Boś uczynił sąd mój i sprawę moję: zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.	Jako sotworił jesi sud moj i prju moju: sieł jesi na priestołie, sudjaj prawdu.	Ћкw сотвори1лъ є3си2 сyдъ м0й и3 прю2 мою2: сёлъ є3си2 на пrт0лэ, судsй прaвду.	Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.	Ибо сотворил Ты мне суд и разрешил тяжбу мою; воссел на Престоле, Судья праведный.	Ps9, 5
6	6Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.	(9:6) Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.	(9:6) Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny: wygładziłeś imię ich na wieki, i na wieki wieków.	Zaprietił jesi jazykom, i pogibie niecziestiwyj: imja jego potriebił jesi w wiek i w wiek wieka.	Запрети1лъ є3си2 kзhкwмъ, и3 поги1бе нечести1вый: и4мz є3гw2 потреби1лъ є3си2 въ вёкъ и3 въ вёкъ вёка.	Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.	Наказал народы, и погиб нечестивый; имя его истребил навеки.	Ps9, 6
7	7Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;	(9:7) O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.	(9:7) Nieprzyjacielskie miecze ustały nakoniec: i zburzyłeś ich miasta: zginęła z trzaskiem pamiątka ich.	Wragu oskudiesza orużija w koniec, i grady razruszył jesi: pogibie pamjat' jego s szumom.	ВрагY њскудёша nр{жіz въ конeцъ, и3 грaды разруши1лъ є3си2: поги1бе пaмzть є3гw2 съ шyмомъ.	Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.	У врага истощилось оружие вконец, и города разрушил Ты; погибла память о нем с шумом.	Ps9, 7
8	8et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,	(9:8) Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.	(9:8) A Pan trwa na wieki: nagotował na sąd stolicę swą.	I Gospod' wo wiek priebywajet, ugotowa na sud priestoł swoj:	И# гDь во вёкъ пребывaетъ, ўгот0ва на сyдъ пrт0лъ св0й:	И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ сво́й:	А Господь вовеки пребывает, уготовил для суда Престол Свой.	Ps9, 8
9	9et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia.	(9:9) On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.	(9:9) I on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.	i toj suditi imat' wsielienniej w prawdu, suditi imat' ljudiem w prawotie.	и3 т0й суди1ти и4мать вселeннэй въ прaвду, суди1ти и4мать лю1демъ въ правотЁ.	и то́й суди́ти и́мать вселе́ннѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.	И судить будет Он вселенную по правде, судить будет народы праведно.	Ps9, 9
10	10Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.	(9:10) I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.	(9:10) I stał się Pan ucieczką ubogiemu: pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.	I byst' Gospod' pribieżyszcze ubogomu, pomoszcznik wo błagowriemieniich, w skorbiech.	И# бhсть гDь прибёжище ўб0гому, пом0щникъ во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ.	И бы́сть Госпо́дь прибѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.	И стал Господь прибежищем убогому, Подателем помощи в благоденствии и в скорбях.	Ps9, 10
11	11Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.	(9:11) I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.	(9:11) I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.	I da upowajut na tja znajuszczii imja twoje, jako nie ostawił jesi wzyskajuszczych tja, Gospodi.	И# да ўповaютъ на тS знaющіи и4мz твоE, ћкw не њстaвилъ є3си2 взыскaющихъ тS, гDи.	И да упова́ютъ на тя́ зна́ющiи и́мя твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ тя́, Го́споди.	И да уповают на Тебя знающие имя Твое, ибо не Ты оставил ищущих Тебя, Господи.	Ps9, 11
12	12Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus:	(9:12) Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.	(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syonie: opowiadajcie między narody sprawy jego.	Pojtie Gospodiewi, żywuszczemu w Sionie, wozwiestitie wo jazyciech naczinanija jego:	П0йте гDеви, живyщему въ сіHнэ, возвэсти1те во kзhцэхъ начин†ніz є3гw2:	По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, возвѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя его́:	Пойте Господу, живущему в Сионе, возвестите народам деяния Его!	Ps9, 12
13	13quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.	(9:13) Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.	(9:13) Albowiem mszczący się krwie ich wspominał: nie zapomniał ubogich wołania.	jako wzyskajaj krowi ich pomjanu, nie zaby zwanija ubogich.	ћкw взыскazй крHви и4хъ помzнY, не забы2 звaніz ўб0гихъ.	я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.	Ибо, взыскав за кровь, помянул Он убогих, не забыл вопля их.	Ps9, 13
14	14Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.	(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! wejrzyj na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich, który mię podwyższasz od bram śmierci.	Pomiłuj mja, Gospodi, wiżd' smirieniie moje ot wrag moich, woznosjaj mja ot wrat smiertnych:	Поми1луй мS, гDи, ви1ждь смирeніе моE t вр†гъ мои1хъ, возносsй мS t врaтъ смeртныхъ:	Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от вра́гъ мои́хъ, вознося́й мя́ от вра́тъ сме́ртныхъ:	Помилуй меня, Господи! Воззри, сколь унижен я врагами моими, Ты, возносящий меня от врат смерти,	Ps9, 14
15	15qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:	(9:15) Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.	(9:15) Abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj: będę się weselił w zbawieniu twojem.	jako da wozwieszczu wsja chwały twoja wo wratiech dszczerie Sioni: wozradujemsja o spasienii twojem.	ћкw да возвэщY вс‰ хвалы6 тво‰ во вратёхъ дщeре сіHни: возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ.	я́ко да возвѣщу́ вся́ хвалы́ твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: возра́дуемся о спасе́нiи твое́мъ.	чтоб возвещал я славу Твою у врат дочери Сиона; и мы возрадуемся, спасенные тобою.	Ps9, 15
16	16exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.	(9:16) Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.	(9:16) Powięźli poganie w zatraceniu, które przyprawili: w sidle tem, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.	Ugłiebosza jazycy w pagubie, juże sotworisza: w sieti siej, juże skrysza, uwjazie noga ich.	Ўглэб0ша kзhцы въ пaгубэ, ю4же сотвори1ша: въ сёти сeй, ю4же скрhша, ўвzзE ногA и4хъ.	Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.	Погрязли народы в злодействе, ими сотворенном; в сети, расставленной ими, увязли ноги их.	Ps9, 16
17	17Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.	(9:17) Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.	(9:17) Poznany będzie Pan, sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich poimany jest grzesznik.	Znajem' jest' Gospod' sud'by tworjaj: w diełiech ruku swojeju uwjazie griesznik.	Знaемь є4сть гDь, судьбы6 творsй: въ дёлэхъ рукY своє1ю ўвzзE грёшникъ.	Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.	Совершая суды, открывается людям Господь; в делах рук своих увяз грешник.	Ps9, 17
18	18Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.	(9:18) Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.	(9:18) Niech się grzesznicy obrócą do piekła: wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.	Da wozwratjatsja griesznicy wo ad, wsi jazycy zabywajuszczii Boga.	Да возвратsтсz грBшницы во ѓдъ, вси2 kзhцы забывaющіи бGа.	Да возвратя́тся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.	Да сойдут грешники в ад, все народы, забывающие Бога!	Ps9, 18
19	19Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.	(9:19) Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.	(9:19) Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi: cierpliwość ubogich nie zginie do końca.	Jako nie do konca zabwien budiet niszczij, tierpieniie ubogich nie pogibniet do konca.	Ћкw не до концA забвeнъ бyдетъ ни1щій, терпёніе ўб0гихъ не поги1бнетъ до концA.	Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.	Ибо не до конца забыт будет нищий, надежда убогих не погибнет до конца.	Ps9, 19
20	20Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.	(9:20) Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.	(9:20) Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek: niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.	Woskriesni, Gospodi, da nie kriepitsja cziełowiek, da sudjatsja jazycy pried toboju.	Воскrни2, гDи, да не крэпи1тсz человёкъ, да сyдzтсz kзhцы пред8 тоб0ю.	Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́тся человѣ́къ, да су́дятся язы́цы предъ тобо́ю.	Восстань, Господи! Да не торжествует нечестивый человек; да совершится суд Твой над народами.	Ps9, 20
21	21Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.	(9:21) Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.	(9:21) Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.	Postawi, Gospodi, zakonopołożytielja nad nimi, da razumiejut jazycy, jako cziełowiecy sut'.	Постaви, гDи, законоположи1телz над8 ни1ми, да разумёютъ kзhцы, ћкw человёцы сyть.	Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.	Поставь, Господи, законодателя над ними, да уразумеют народы, что они только люди!	Ps9, 21
KATYZMA II
	MODLITWA PRZEŚLADOWANEGO O WYZWOLENIE
	Ps 10 (9B)
1	22Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione?	Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?	Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?	Wskuju, Gospodi, otstoja dalieczie, priezirajeszy wo błagowriemieniich, w skorbiech?	Вскyю, гDи, tстоS далeче, презирaеши во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ;	Вску́ю, Го́споди, отстоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?	Зачем, Господи, отдалившись от нас, не взираешь Ты на благоденствие и скорби?	Ps10,1 (9,22)
2	23Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.	Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.	Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.	Wniegda gorditisja niecziestiwomu, wozgarajetsja niszczij: uwjazajut w sowietiech, jaże pomyszljajut.	ВнегдA горди1тисz нечести1вому, возгарaетсz ни1щій: ўвzзaютъ въ совётэхъ, ±же помышлsютъ.	Внегда́ горди́тися нечести́вому, возгара́ется ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.	Когда гордится нечестивый, разгорается зависть нищего, и оба вязнут в кознех, замысленных ими.	Ps10,2 (9,23)
3	24Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.	Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.	Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.	Jako chwalim' jest' griesznyj w pochotiech duszy swojeja, i obidjaj błagosłowim' jest'.	Ћкw хвали1мь є4сть грёшный въ п0хотехъ души2 своеS, и3 њби1дzй благослови1мь є4сть.	Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ своея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.	Ибо хвалят грешника льстецы за прихоти души его и творящего обиды благословляют.	Ps10,3 (9,24)
4	25Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.	Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.	Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.	Razdraży Gospoda griesznyj: po mnożestwu gniewa swojego nie wzyszczet: niest' Boga pried nim.	Раздражи2 гDа грёшный: по мн0жеству гнёва своегw2 не взhщетъ: нёсть бGа пред8 ни1мъ.	Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́жеству гнѣ́ва своего́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.	Прогневал Господа грешник, сказав в великой дерзости своей “Не взыщет Бог!”; нет Бога пред очами его.	Ps10,4 (9,25)
5	26Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.	Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.	Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.	Oskwiernjajutsja putiie jego na wsjako wriemja: otiemljutsja sud'by twoja ot lica jego: wsiemi wragi swoimi obładajet.	Њсквернsютсz путіE є3гw2 на всsко врeмz: teмлютсz судьбы6 тво‰ t лицA є3гw2: всёми враги6 свои1ми њбладaетъ.	Оскверня́ются путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъе́млются судьбы́ твоя́ от лица́ его́: всѣ́ми враги́ свои́ми облада́етъ.	Оскверняются пути его на всякое время, о судах Твоих позабыл он; подчинил он себе врагов своих.	Ps10,5 (9,26)
6	27Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.	Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.	Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.	Rieczie bo w sierdcy swojem: nie podwiżusja ot roda w rod biez zła:	Речe бо въ сeрдцы своeмъ: не подви1жусz t р0да въ р0дъ без8 ѕлA:	Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не подви́жуся от ро́да въ ро́дъ безъ зла́:	Ибо сказал он в сердце своем: “Не поколеблюсь! Из рода в род потомки мои не испытают зла”!	Ps10,6 (9,27)
7	28Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.	Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.	Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść.	iegoże kljatwy usta jego połna sut', i goriesti i l'sti: pod jazykom jego trud i bołiezn'.	є3гHже клsтвы ўстA є3гw2 пHлна сyть, и3 г0рести и3 льсти2: под8 љзhкомъ є3гw2 трyдъ и3 болёзнь.	его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.	Уста его полны проклятий, горечи и лжи; на языке его тягота и мучение.	Ps10,7 (9,28)
8	29Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.	Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.	Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego.	Prisiedit w łowitiełstwie s bogatymi w tajnych, jeże ubiti niepowinnago: oczi jego na niszczago prizirajetie.	Присэди1тъ въ лови1тельствэ съ богaтыми въ тaйныхъ, є4же ўби1ти непови1ннаго: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ.	Присѣди́тъ въ лови́телствѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́ннаго: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ.	Сидит он с богатыми в засаде, готовый убить невинного; очи его следят за нищим.	Ps10,8 (9,29)
9	30Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.	Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.	Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.	Łowit w tajnie jako liew wo ogradie swojej, łowit jeże woschititi niszczago, wniegda priwlieszczy i w sieti swojej.	Лови1тъ въ тaйнэ ћкw лeвъ во њгрaдэ своeй, лови1тъ є4же восхи1тити ни1щаго, восхи1тити ни1щаго, внегдA привлещи2 и5 въ сёти своeй.	Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ свое́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ привлещи́ и́ въ сѣ́ти свое́й.	Подстерегает в потаенном он тайно, как лев у логова своего, подстерегает, готовый схватить нищего, схватить нищего, накрыв его сетью своей.	Ps10,9 (9,30)
10	31In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.	Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.	W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.	Smirit jego: priekłonitsja i padiet, wniegda jemu obładati ubogimi.	Смири1тъ є3го2: преклони1тсz и3 падeтъ, внегдA є3мY њбладaти ўб0гими.	Смири́тъ его́: преклони́тся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.	Повергнет его на землю, пошатнется и падет сам, одолев убогого.	Ps10,10 (9,31)
11	32Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.	Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.	Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.	Rieczie bo w sierdcy swojem: zaby Bog, otwrati lice swoje, da nie widit do konca.	Речe бо въ сeрдцы своeмъ: забы2 бGъ, tврати2 лицE своE, да не ви1дитъ до концA.	Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: забы́ Бо́гъ, отврати́ лице́ свое́, да не ви́дитъ до конца́.	Ибо сказал он в сердце своем: “Забыл про нас Бог, отвратил лице Свое навек, не видит Он нас”.	Ps10,11 (9,32)
12	33Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.	Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.	Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich.	Woskriesni, Gospodi Boże moj, da wozniesietsja ruka twoja, nie zabudi ubogich twoich do konca.	Воскrни2, гDи б9е м0й, да вознесeтсz рукA твоS, не забyди ўб0гихъ твои1хъ до концA.	Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да вознесе́тся рука́ твоя́, не забу́ди убо́гихъ твои́хъ до конца́.	Восстань, Господи, Боже мой, да вознесется в защиту рука Твоя, не забудь убогих Твоих!	Ps10,12 (9,33)
13	34Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.	Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?	Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał.	Czieso radi progniewa niecziestiwyj Boga? rieczie bo w sierdcy swojem: nie wzyszczet.	Чесw2 рaди прогнёва нечести1вый бGа; речe бо въ сeрдцы своeмъ: не взhщетъ.	Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не взы́щетъ.	Чем прогневал нечестивый Бога? Сказал в сердце своем: “Он не взыщет”.	Ps10,13 (9,34)
14	35Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.	Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.	Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.	Widiszy, jako ty bołiezn' i jarost' smotrjajeszy, da priedan budiet w rucie twoi: tiebie ostawlien jest' niszczij, siru ty budi pomoszcznik.	Ви1диши, ћкw ты2 болёзнь и3 ћрость смотрsеши, да прeданъ бyдетъ въ рyцэ твои2: тебЁ њстaвленъ є4сть ни1щій, си1ру ты2 бyди пом0щникъ.	Ви́диши, я́ко ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ твои́: тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру ты́ бу́ди помо́щникъ.	Но Ты видишь все, взирая на мучения и скорби. Приими убогого на попечение Твое! Тебе вверяется нищий, сироте даруй помощь.	Ps10,14 (9,35)
15	36Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.	Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.	Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą.	Sokruszy myszcu griesznomu i łukawomu: wzyszczetsja griech jego i nie obrjaszczetsja.	Сокруши2 мhшцу грёшному и3 лукaвому: взhщетсz грёхъ є3гw2 и3 не њбрsщетсz.	Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щется грѣ́хъ его́ и не обря́щется.	Сокруши силу грешного и лукавого! Взыщутся грехи его, погибнет он, и следов его не найдут.	Ps10,15 (9,36)
16	37Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.	Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.	Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego.	Gospod' Car' wo wiek i w wiek wieka: pogibnietie, jazycy, ot ziemli jego.	ГDь цRь во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: поги1бнете, kзhцы, t земли2 є3гw2.	Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от земли́ его́.	Господь Царь навеки! Исчезните, язычники с лица земли Его!	Ps10,16 (9,37)
17	38Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua:	Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.	Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje.	Żełaniie ubogich usłyszał jesi, Gospodi, ugotowaniju sierdca ich wnjat ucho twoje.	Желaніе ўб0гихъ ўслhшалъ є3си2, гDи, ўгот0ванію сeрдца и4хъ внsтъ ќхо твоE.	Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо твое́.	Желание убогих Ты услышал, Господи, преданным Тебе сердцам внимало ухо Твое.	Ps10,17 (9,38)
18	39judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.	Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.	Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.	Sudi siru i smirienu, da nie priłożyt ktomu wieliczatisja cziełowiek na ziemli.	Суди2 си1ру и3 смирeну, да не приложи1тъ ктомY величaтисz человёкъ на земли2.	Суди́ си́ру и смире́ну, да не приложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.	Сотвори правый суд сироте и смиренному, да не превозносится впредь человек на земле!	Ps10,18 (9,39)
	ODWAGA RODZĄCA SIĘ Z UFOŚCI W BOGU.
	Ps 11 (10)
1	1In finem. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?	(11:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (11:2) W Panu ja ufam: jakóż mówicie duszy mojéj: Uciekaj na górę jako wróbel?	Na Gospoda upowach, kako rieczietie duszy mojej: priewitaj po goram, jako ptica?	На гDа ўповaхъ, кaкw речeте души2 моeй: превитaй по горaмъ, ћкw пти1ца;	На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мое́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца?	На Господа уповаю, как же говорите вы душе моей: “Улетай в горы, как птица!”?	Ps11(10), 1
2	2In Domino confido; quomodo dicitis animæ meæ: Transmigra in montem sicut passer?	Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.	(11:3) Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk: nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.	Jako sie, griesznicy naljakosza łuk, ugotowasza strieły w tułie, sostrieljati wo mracie prawyja sierdcem.	Ћкw сE, грBшницы налzк0ша лyкъ, ўгот0ваша стрёлы въ тyлэ, сострэлsти во мрaцэ пр†выz сeрдцемъ.	Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ.	Вот, грешники напрягли лук, наполнили стрелами колчан, чтобы стрелять во мраке в тех, кто праведен сердцем.	Ps11(10), 2
3	3Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum; paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde:	Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?	(11:4) Albowiem, coś był sprawił, skazili: sprawiedliwy lepak co uczynił?	Zanie jaże ty sowierszył jesi, oni razruszysza: prawiednik że czto sotwori?	ЗанE ±же ты2 соверши1лъ є3си2, nни2 разруши1ша: првdникъ же что2 сотвори2;	Зане́ я́же ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́?	Ибо что Ты, Господи, сотворил, они разрушают; а праведник что совершил дурного?	Ps11(10), 3
4	4quoniam quæ perfecisti destruxerunt; justus autem, quid fecit?	Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.	(11:5) Pan w kościele swym świętym; Pan, w niebie stolica jego: oczy jego na ubogiego patrzą: powieki jego pytają synów ludzkich.	Gospod' wo chramie swjatiem swojem. Gospod', na niebiesi priestoł jego: oczi jego na niszczago prizirajetie, wieżdi jego ispytajetie syny cziełowieczieskija.	ГDь во хрaмэ с™ёмъ своeмъ. ГDь, на нб7си2 пrт0лъ є3гw2: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ, вBжди є3гw2 и3спытaетэ сhны человёчєскіz.	Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ свое́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ его́: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ, вѣ́жди его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя.	Господь в храме святом Своем. Господь! На Небесах Престол Его; очи Его на нищего взирают, взор Его испытует сынов человеческих.	Ps11(10), 4
5	5Dominus in templo sancto suo; Dominus in cælo sedes ejus. Oculi ejus in pauperem respiciunt; palpebræ ejus interrogant filios hominum.	Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.	(11:6) Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego: lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.	Gospod' ispytajet prawiednago i niecziestiwago: ljubjaj że nieprawdu nienawidit swoju duszu.	ГDь и3спытaетъ првdнаго и3 нечести1ваго: любsй же непрaвду ненави1дитъ свою2 дyшу.	Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу.	Господь испытует праведника и нечестивца; а любящий неправду ненавидит свою душу.	Ps11(10), 5
6	6Dominus interrogat justum et impium; qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.	Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.	(11:7) Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła: ogień i siarka i wiatr nawałności, część kubka ich.	Odożdit na grieszniki sieti: ogn' i żupieł, i duch burien czast' czaszy ich.	Њдожди1тъ на грёшники сBти: џгнь и3 жyпелъ, и3 дyхъ бyренъ чaсть чaши и4хъ.	Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ.	Как ливень низведет Он сети на грешников; огонь, сера и вихрь бурный – участь их.	Ps11(10), 6
7	7Pluet super peccatores laqueos; ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.	Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.	(11:8) Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: prawość widziało oblicze jego.	Jako prawiedien Gospod' i prawdy wozljubi: prawoty widie lice jego.	Ћкw првdнъ гDь и3 пр†вды возлюби2: правоты6 ви1дэ лицE є3гw2.	Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды возлюби́: правоты́ ви́дѣ лице́ его́.	Ибо праведен Господь и правду возлюбил; правоту видят очи Его.	Ps11(10), 7
CHWAŁA...
8	8Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit: æquitatem vidit vultus ejus.							Ps11(10), 8
	MODLITWA PRZECIW PANOWANIU KŁAMSTWA I ZDRADY.
	Ps 12 (11)
1	1In finem, pro octava. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa.	(12:1) Na koniec na oktawę, Psalm Dawidowi.	W koniec, o osmiej, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, њ nсмёй, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду.	В конец, о восьмом дне, псалом Давида, 11	Ps12(11), 1
2	2Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.	(12:2) Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.	(12:2) Zbaw mię, Panie; bo ustał święty; bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.	Spasi mja, Gospodi, jako oskudie priepodobnyj: jako umaliszasja istiny ot synow cziełowieczieskich.	Сп7си1 мz, гDи, ћкw њскудЁ прпdбный: ћкw ўмaлишасz и4стины t сынHвъ человёческихъ.	Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от сыно́въ человѣ́ческихъ.	Спаси меня, Господи, ибо умалилось число праведников, ибо оскудела истина у сынов человеческих.	Ps12(11), 2
3	3Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.	(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.	(12:3) Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego: wargi zdradliwe, w sercu i sercu mówili.	Sujetnaja głagoła kijżdo ko iskrienniemu swojemu: ustnie l'stiwyja w sierdcy, i w sierdcy głagołasza złaja.	Сyєтнаz глаг0ла кjйждо ко и4скреннему своемY: ўстнЁ льсти6выz въ сeрдцы, и3 въ сeрдцы глаг0лаша ѕл†z.	Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скреннему своему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я.	Суетное говорит каждый ближнему своему: слова лукавые в сердце его, и от сердца своего говорит он злое.	Ps12(11), 3
4	4Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.	(12:4) Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.	(12:4) Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe, i język hardzie mówiący.	Potriebit Gospod' wsja ustny l'stiwyja, jazyk wielieriecziwyj,	Потреби1тъ гDь вс‰ ўстны2 льсти6выz, љзhкъ велерёчивый,	Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый,	Истребит Господь уста лукавые, язык высокомерный тех, кто говорит:	Ps12(11), 4
5	5Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est?	(12:5) Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?	(12:5) Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, usta nasze za nami są, któż jest panem naszym?	riekszyja: jazyk nasz wozwieliczim, ustny nasza pri nas sut': kto nam Gospod' jest'?	рeкшыz: љзhкъ нaшъ возвели1чимъ, ўстны2 н†ша при нaсъ сyть: кто2 нaмъ гDь є4сть;	ре́кшыя: язы́къ на́шъ возвели́чимъ, устны́ на́ша при на́съ су́ть: кто́ на́мъ Госпо́дь е́сть?	"Возвеличим себя языком своим, мы владеем устами своими. Что нам Господь!"	Ps12(11), 5
6	6Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari; fiducialiter agam in eo.	(12:6) Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.	(12:6) Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mówi Pan: postawię w zbawieniu: śmiele będę poczynał w nim.	Strasti radi niszczych i wozdychanija ubogich nynie woskriesnu, głagoliet Gospod': położusja wo spasieniie, nie obinjusja o niem.	Стрaсти рaди ни1щихъ и3 воздыхaніz ўб0гихъ нн7э воскrнY, гlетъ гDь: положyсz во спcніе, не њбиню1сz њ нeмъ.	Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воздыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ.	"Ради страдания нищих и воздыхания убогих ныне восстану, – говорит Господь, – совершу их спасение и не отступлю!"	Ps12(11), 6
7	7Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum.	(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.	(12:7) Słowa Pańskie, słowa czyste: śrebro w ogniu doświadczone, próbowane z ziemie, siedmkroć przeczyszczone.	Słowiesa Gospodnja słowiesa czista, sriebro razżżeno, iskuszeno ziemli, ocziszczeno siedmiericeju.	СловесA гDнz словесA чи6ста, сребро2 разжжeно, и3скушeно земли2, њчищeно седмери1цею.	Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею.	Слова Господни – слова чистые, серебро переплавленное, испытанное в горниле, очищенное семикратно.	Ps12(11), 7
8	8Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum.	(12:8) Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.	(12:8) Ty, Panie, zachowasz nas: i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.	Ty, Gospodi, sochraniszy ny i sobljudieszy ny ot roda siego i wo wiek.	Ты2, гDи, сохрани1ши ны2 и3 соблюдeши ны2 t р0да сегw2 и3 во вёкъ.	Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от ро́да сего́ и во вѣ́къ.	Ты, Господи, сохранишь нас и соблюдешь нас и в наши дни и вовеки.	Ps12(11), 8
9	9In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.	(12:9) Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.	(12:9) Wokoło niezbożnicy chodzą: według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.	Okriest niecziestiwii chodjat: po wysotie twojej umnożył jesi syny cziełowieczieskija.	W$крестъ нечести1віи х0дzтъ: по высотЁ твоeй ўмн0жилъ є3си2 сhны человёчєскіz.	О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ твое́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя.	Вокруг нас нечестивые ходят. По величию Твоему умножил Ты милость сынам человеческим.	Ps12(11), 9
	MODLITWA OPUSZCZONEGO PRZEZ BOGA.
	Ps 13 (12) ↓ WIELKIE POWIECZERZE
1	1In finem. Psalmus David. Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? usquequo avertis faciem tuam a me?	(13:1) Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.	(13:1) Na koniec, Psalm Dawidowi.	W koniec, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, псалом Давида, 12	Ps13(12), 1
2	2quamdiu ponam consilia in anima mea; dolorem in corde meo per diem?	(13:2) Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?	(13:2) Dokądże, Panie, zapominasz mię do końca? dokąd odwracasz oblicze swe odemnie?	Dokołie, Gospodi, zabudieszy mja do konca? dokołie otwraszczajeszy lice twoje ot mienie?	Док0лэ, гDи, забyдеши мS до концA; док0лэ tвращaеши лицE твоE t менє2;	Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? доко́лѣ отвраща́еши лице́ твое́ от мене́?	Доколе, Господи?.. Не забудь меня до конца! Доколе будешь отвращать лицо Твое от меня?	Ps13(12), 2
3	3usquequo exaltabitur inimicus meus super me?	(13:3) Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?	(13:3) Dokąd będę rozbierał rady w duszy mojéj, frasunek w sercu mojem przez dzień? Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nademną?	Dokołie położu sowiety w duszy mojej, bołiezni w sierdcy mojem dien' i noszcz'? dokołie wozniesietsja wrag moj na mja?	Док0лэ положY совёты въ души2 моeй, бwлёзни въ сeрдцы моeмъ дeнь и3 н0щь; док0лэ вознесeтсz врaгъ м0й на мS;	Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мое́й, болѣ́зни въ се́рдцы мое́мъ де́нь и но́щь? доко́лѣ вознесе́тся вра́гъ мо́й на мя́?	Доколе заключать мне помыслы в душе моей, печали в сердце моем день и ночь? Доколе возноситься врагу моему надо мной?	Ps13(12), 3
4	4Respice, et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte;	(13:4) Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci;	(13:4) Wejrzyj, a wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął w śmierci:	Prizri, usłyszy mja, Gospodi Boże moj: proswieti oczi moi, da nie kogda usnu w smiert':	При1зри, ўслhши мS, гDи б9е м0й: просвэти2 џчи мои2, да не когдA ўснY въ смeрть:	При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мои́, да не когда́ усну́ въ сме́рть:	Воззри, услышь меня, Господи, Боже мой! Просвети очи мои, да не усну сном смерти!	Ps13(12), 4
5	5nequando dicat inimicus meus: Prævalui adversus eum. Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero;	(13:5) By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.	(13:5) By kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go: którzy mię trapią, będą radzi, jeźli się zachwieję.	da nie kogda riecziet wrag moj: ukriepichsja na niego.	да не когдA речeтъ врaгъ м0й: ўкрэпи1хсz на него2.	да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́.	Да не скажет враг мой: "Превозмог я его!"	Ps13(12), 5
6	6ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo. Cantabo Domino qui bona tribuit mihi; et psallam nomini Domini altissimi.	(13:6a) Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem;(13:6b) będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego.	(13:6a) Ale ja ufam w miłosierdziu twojem: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem:(13:6b) będę śpiewał Panu, który mi dobra dał: i będę grał imieniowi Pana najwyższego.	Stużajuszczii mi wozradujutsja, aszcze podwiżusja.	Стужaющіи ми2 возрaдуютсz, ѓще подви1жусz.	Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся.	Гонители мои возрадуются, если я поколеблюсь.	Ps13(12), 6
	← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 25(24)
	OGÓLNE ZEPSUCIE LUDZI.
	Ps 14 (13)
1	1In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.	(14:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz aż do jednego.	Rieczie biezumien w sierdcy swojem: niest' Bog. Rastłiesza i omierziszasja w naczinaniich: niest' tworjaj błagostynju.	РечE безyменъ въ сeрдцы своeмъ: нёсть бGъ. Растлёша и3 њмерзи1шасz въ начинaніихъ: нёсть творsй бlгостhню.	Рече́ безу́менъ въ се́рдцы свое́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню.	Сказал безумец в сердце своем: "Нет Бога". Развратились они и мерзки стали в делах своих; нет творящих благое.	Ps14(13), 1
2	2Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.	(14:3) Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.	(14:3) Pan z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest rozumiejący albo szukający Boga.	Gospod' s niebiesie priniczie na syny cziełowieczieskija, widieti, aszcze jest' razumiewajaj, ili wzyskajaj Boga.	ГDь съ нб7сE прини1че на сhны человёчєскіz, ви1дэти, ѓще є4сть разумэвazй, и3ли2 взыскazй бGа.	Госпо́дь съ небесе́ прини́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га.	Господь приклонился с Небес к сынам человеческим, да увидит, есть ли знающий или ищущий Бога.	Ps14(13), 2
3	3Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum, quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum.	(14:4) Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.	(14:4) Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego.	Wsi ukłoniszasja, wkupie niekljuczimi bysza: niest' tworjaj błagostynju, niest' do jedinago.	Вси2 ўклони1шасz, вкyпэ неключи1ми бhша: нёсть творsй бlгостhню, нёсть до є3ди1нагw.	Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго.	Все уклонились от истины, все стали негодными; нет творящего благое, нет ни единого!	Ps14(13), 3
4	4Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?	(14:5) Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.	(14:5) Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój, jako pokarm chleba?	Ni li urazumiejut wsi diełajuszczii biezzakoniie, sniedajuszczii ljudi moja w snied' chłieba? Gospoda nie prizwasza.	Ни ли2 ўразумёютъ вси2 дёлающіи беззак0ніе, снэдaющіи лю1ди мо‰ въ снёдь хлёба; гDа не призвaша.	Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не призва́ша.	Ужели не вразумятся творящие беззакония, поедающие народ мой, как едят хлеб? Не призывали они Господа!	Ps14(13), 4
5	5Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.	(14:6) Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.	(14:6) Pana nie wzywali: tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.	Tamo ubojaszasja stracha, idieże nie bie strach: jako Gospod' w rodie prawiednych.	Тaмw ўбоsшасz стрaха, и3дёже не бЁ стрaхъ: ћкw гDь въ р0дэ првdныхъ.	Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ.	Устрашились они, когда не было страха, ибо оставил их Господь, помогающий роду праведных.	Ps14(13), 5
6	6Quoniam Dominus in generatione justa est: consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.	(14:7) Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.	(14:7) Albowiem Pan jest w narodzie sprawiedliwym: radę ubogiego zesromociliście, iż Pan jest nadzieja jego.	Sowiet niszczago posramistie: Gospod' że upowaniie jego jest'.	Совётъ ни1щагw посрами1сте: гDь же ўповaніе є3гw2 є4сть.	Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть.	Над благим намерением нищего посмеялись они, но Господь – упование его.	Ps14(13), 6
7	7Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.	(14:8) Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.	(14:8) Któż da z Syonu zbawienie Izraelskie? gdy oddali Pan niewolą ludu swego, rozweseli się Jakób i rozraduje się Izrael.	Kto dast ot Siona spasieniie Izrailiewo? Wniegda wozwratit Gospod' płienieniie ljudij swoich, wozradujetsja Iakow, i wozwiesielitsja Izrail'.	Кто2 дaстъ t сіHна спcніе ї}лево;	Кто́ да́стъ от Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ возврати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й свои́хъ, возра́дуется Иа́ковъ, и возвесели́тся Изра́иль.	Кто дарует с высот Сиона спасение Израилю?	Ps14(13), 7
CHWAŁA...
	KTO MOŻE GODNIE ZJAWIĆ SIĘ PRZED BOGIEM?
	Ps 15 (14)
1	1Psalmus David. Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo?	Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?	Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?	Gospodi, kto obitajet w żyliszczy twojem? ili kto wsielitsja wo swjatuju goru twoju?	ГDи, кто2 њбитaетъ въ жили1щи твоeмъ; и3ли2 кто2 всели1тсz во с™yю г0ру твою2;	Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи твое́мъ? или́ кто́ всели́тся во святу́ю го́ру твою́?	√осподи, кто обитать будет в жилище “воем? » кто поселитс¤ на горе св¤той “воей?	Ps15(14), 1
2	2Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam;	Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem;	Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość.	Chodjaj nieporoczien i diełajaj prawdu, głagoljaj istinu w sierdcy swojem:	Ходsй непор0ченъ и3 дёлаzй прaвду, глаг0лzй и4стину въ сeрдцы своeмъ:	Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы свое́мъ:	“от, кто живет непорочно, поступает по правде и говорит истину в сердце своем;	Ps15(14), 2
3	3qui loquitur veritatem in corde suo: qui non egit dolum in lingua sua, nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos.	Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.	Który mówi prawdę w sercu swojem, który nie czyni zdrady językiem swoim: ani uczynił bliźniemu swemu złego, i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.	iże nie ul'sti jazykom swoim i nie sotwori iskrienniemu swojemu zła, i ponoszenija nie prijat na bliżnija swoja:	и4же не ўльсти2 љзhкомъ свои1мъ и3 не сотвори2 и4скреннему своемY ѕлA, и3 поношeніz не пріsтъ на бли6жніz сво‰:	и́же не ульсти́ язы́комъ свои́мъ и не сотвори́ и́скреннему своему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́:	кто не лукавствует ¤зыком, и не творит ближнему своему зла, и не внемлет клевете на ближних своих.	Ps15(14), 3
4	4Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus; timentes autem Dominum glorificat. Qui jurat proximo suo, et non decipit;	Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;	Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: a bojących się Pana wysławia: który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza:	unicziżen jest' pried nim łukawnujaj, bojaszczyjażesja Gospoda sławit: klienyjsja iskrienniemu swojemu i nie otmietajasja:	ўничижeнъ є4сть пред8 ни1мъ лукaвнуzй, боsщыz же сz гDа слaвитъ: кленhйсz и4скреннему своемY и3 не tметazсz:	уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скреннему своему́ и не отмета́яся:	ѕрезирает он человека лукавого, а бо¤щихс¤ √оспода славит; кл¤нетс¤ ближнему своему, и не отрекаетс¤.	Ps15(14), 4
5	5qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit: qui facit hæc non movebitur in æternum.	Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.	Który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki.	sriebra swojego nie dadie w lichwu i mzdy na niepowinnych nie prijat. Tworjaj sija nie podwiżytsja wo wiek.	сребрA своегw2 не дадE въ ли1хву и3 мзды2 на непови1нныхъ не пріsтъ. Творsй сі‰ не подви1житсz во вёкъ.	сребра́ своего́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́нныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жится во вѣ́къ.	—еребра своего не дает он в рост, и не принимает даров от врага неповинных. ѕоступающий так не поколеблетс¤ вовеки.	Ps15(14), 5
	SZCZĘŚCIE SPRAWIEDLIWEGO Z POSIADANIA BOGA.
	Ps 16 (15)
1	1Tituli inscriptio, ipsi David. Conserva me, Domine, quoniam speravi in te.	(16:1) Złota pieśń Dawidowa.	(16:1) Tytułu napis samemu Dawidowi.	Sochrani mja, Gospodi, jako na tja upowach.	Сохрани1 мz, гDи, ћкw на тS ўповaхъ.	Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на тя́ упова́хъ.	Сохрани меня, Господи, ибо я на Тебя я уповаю.	Ps16(15), 1
2	2Dixi Domino: Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges.	(16:2a) Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam.(16:2b) Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,	(16:2a) Zachowaj mię, Panie; bom nadzieję miał w tobie.(16:2b) Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim; albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.	Riech Gospodiewi: Gospod' moj jesi ty, jako błagich moich nie triebujeszy.	Рёхъ гDеви: гDь м0й є3си2 ты2, ћкw благи1хъ мои1хъ не трeбуеши.	Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ ты́, я́ко благи́хъ мои́хъ не тре́буеши.	Сказал я Господу: "Ты Господь мой, и в дарах моих не нуждаешься".	Ps16(15), 2
3	3Sanctis qui sunt in terra ejus, mirificavit omnes voluntates meas in eis.	Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.	Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.	Swjatym, iże sut' na ziemli jego, udiwi Gospod' wsja chotienija swoja w nich.	С™ы6мъ, и5же сyть на земли2 є3гw2, ўдиви2 гDь вс‰ хотBніz сво‰ въ ни1хъ.	Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя своя́ въ ни́хъ.	Святым, живущим на земле Его, дивно открыл Господь волю Свою.	Ps16(15), 3
4	4Multiplicatæ sunt infirmitates eorum: postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus, nec memor ero nominum eorum per labia mea.	Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.	Rozmnożyły się niemocy ich, potem się kwapili: nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi: i nie będę wspominał imion ich usty memi.	Umnożyszasja niemoszczy ich, po sich uskorisza: nie sobieru sobory ich ot krowiej, ni pomjanu że imien ich ustnama moima.	Ўмн0жишасz нeмwщи и4хъ, по си1хъ ўскори1ша: не соберY соб0ры и4хъ t кровeй, ни помzнy же и3мeнъ и4хъ ўстнaма мои1ма.	Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мои́ма.	Умножились немощи их, но вскоре миновали. Не созову людей проливать кровь жертвенную, не произнесу имен их устами моими.	Ps16(15), 4
5	5Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei: tu es qui restitues hæreditatem meam mihi.	Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.	Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.	Gospod' czast' dostojanija mojego i czaszy mojeja: ty jesi ustrojajaj dostojaniie moje mnie.	ГDь чaсть достоsніz моегw2 и3 чaши моеS: ты2 є3си2 ўстроszй достоsніе моE мнЁ.	Госпо́дь ча́сть достоя́нiя моего́ и ча́ши моея́: ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.	Господь – основа достояния моего, в Нем участь моя. Ты даруешь мне достояние мое.	Ps16(15), 5
6	6Funes ceciderunt mihi in præclaris; etenim hæreditas mea præclara est mihi.	Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.	Sznury przypadły mi na osobliwych; albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.	Użja napadosza mi w dierżawnych moich: ibo dostojaniie moje dierżawno jest' mnie.	Ќжz напад0ша ми2 въ держaвныхъ мои1хъ: и4бо достоsніе моE держaвно є4сть мнЁ.	У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мои́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.	Межи мои проходили по прекрасным местам; достояние мое желанно мне.	Ps16(15), 6
7	7Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum; insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.	Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.	Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.	Błagosłowlju Gospoda wrazumiwszago mja: jeszcze że i do noszczy nakazasza mja utroby moja.	Благословлю2 гDа вразуми1вшаго мS: є3щe же и3 до н0щи наказaша мS ўтрHбы мо‰.	Благословлю́ Го́спода вразуми́вшаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.	Благословлю Господа, вразумившего меня, даже ночью наставляло меня сердце мое.	Ps16(15), 7
8	8Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear.	Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.	Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.	Priedzriech Gospoda priedo mnoju wynu, jako odiesnuju mienie jest', da nie podwiżusja.	Предзрёхъ гDа предо мн0ю вhну, ћкw њдеснyю менє2 є4сть, да не подви1жусz.	Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.	Вижу Господа всегда предо мною, ибо Он возле меня, да не поколеблюсь.	Ps16(15), 8
9	9Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea; insuper et caro mea requiescet in spe.	Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.	Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.	Siego radi wozwiesielisja sierdce moje, i wozradowasja jazyk moj: jeszcze że i płot' moja wsielitsja na upowanii.	Сегw2 рaди возвесели1сz сeрдце моE, и3 возрaдовасz љзhкъ м0й: є3щe же и3 пл0ть моS всели1тсz на ўповaніи.	Сего́ ра́ди возвесели́ся се́рдце мое́, и возра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́тся на упова́нiи.	И вот возвеселилось сердце мое, и возрадовался язык мой; даже плоть моя вселится в землю с упованием:	Ps16(15), 9
10	10Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. Notas mihi fecisti vias vitæ; adimplebis me lætitia cum vultu tuo: delectationes in dextera tua usque in finem.	Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.	Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.	Jako nie ostawiszy duszu moju wo adie, niże dasi priepodobnomu twojemu widieti istłienija.	Ћкw не њстaвиши дyшу мою2 во ѓдэ, нижE дaси прпdбному твоемY ви1дэти и3стлёніz.	Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному твоему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.	ибо не оставишь Ты души моей во аде и не дашь праведнику Твоему познать тление.	Ps16(15), 10
11		Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.	Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.	Skazał mi jesi puti żywota: ispołniszy mja wiesiełija s licem twoim: krasota w diesnicie twojej w koniec.	Сказaлъ ми2 є3си2 пути6 животA: и3сп0лниши мS весeліz съ лицeмъ твои1мъ: красотA въ десни1цэ твоeй въ конeцъ.	Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ твои́мъ: красота́ въ десни́цѣ твое́й въ коне́цъ.	Поведал Ты мне пути жизни; исполнишь меня веселия пред лицом Твоим: блаженство в деснице Твоей вовеки.	Ps16(15), 11
	PROŚBA NIEWINNIE PRZEŚLADOWANEGO O POMOC BOŻA.
	Ps 17 (16) ↓ GODZINA III (Tercja) początek
1	1Oratio David. Exaudi, Domine, justitiam meam; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.	Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.	Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami.	Usłyszy, Gospodi, prawdu moju, wonmi molieniju mojemu, wnuszy molitwu moju nie wo ustnach l'stiwych.	Ўслhши, гDи, прaвду мою2, вонми2 молeнію моемY, внуши2 моли1тву мою2 не во ўстнaхъ льсти1выхъ.	Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю моему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ.	Услышь, Господи, правду мою, внемли молению моему, прими молитву мою из уст нелживых!	Ps17(16), 1
2	2De vultu tuo judicium meum prodeat; oculi tui videant æquitates.	Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.	Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości.	Ot lica twojego sud'ba moja izydiet: oczi moi da widita prawoty.	T лицA твоегw2 судьбA моS и3зhдетъ: џчи мои2 да ви1дита правоты6.	От лица́ твоего́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мои́ да ви́дита правоты́.	Уста Твои изрекут приговор мне; очи мои да узрят правду!	Ps17(16), 2
3	3Probasti cor meum, et visitasti nocte; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.	Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.	Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.	Iskusił jesi sierdce moje, posietił jesi noszcziju: iskusił mja jesi, i nie obrietiesja wo mnie nieprawda.	И#скуси1лъ є3си2 сeрдце моE, посэти1лъ є3си2 н0щію: и3скуси1лъ мS є3си2, и3 не њбрётесz во мнЁ непрaвда.	Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда.	Испытал Ты сердце мое, посетил его ночью; испытал меня, и не обрел во мне неправды.	Ps17(16), 3
4	4Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.	Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.	Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.	Jako da nie wozgłagoljut usta moja dieł cziełowieczieskich, za słowiesa ustien twoich az sochranich puti żestoki.	Ћкw да не возглаг0лютъ ўстA мо‰ дёлъ человёческихъ, за словесA ўстeнъ твои1хъ ѓзъ сохрани1хъ пути6 жeстwки.	Я́ко да не возглаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ твои́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки.	Чтобы не говорить мне о делах человеческих, по слову Твоему следовал я путями трудными.	Ps17(16), 4
5	5Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.	Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.	Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.	Sowierszy stopy moja wo stiezjach twoich, da nie podwiżutsja stopy moja.	Соверши2 стwпы2 мо‰ во стезsхъ твои1хъ, да не подви1жутсz стwпы2 мо‰.	Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ твои́хъ, да не подви́жутся стопы́ моя́.	Утверди стопы мои на стезях Твоих, да не поколеблются стопы мои.	Ps17(16), 5
6	6Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.	Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.	Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.	Az wozzwach, jako usłyszał mja jesi, Boże: prikłoni ucho twoje mnie i usłyszy głagoły moja.	Ѓзъ воззвaхъ, ћкw ўслhшалъ мS є3си2, б9е: приклони2 ќхо твоE мнЁ и3 ўслhши глаг0лы мо‰.	А́зъ воззва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: приклони́ у́хо твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́.	Я воззвал к Тебе, и Ты услышал меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои!	Ps17(16), 6
7	7Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te.	Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.	Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj.	Udiwi miłosti twoja, spasajaj upowajuszczyja na tja ot protiwjaszczychsja diesnicie twojej:	Ўдиви2 млcти тво‰, сп7сazй ўповaющыz на тS t проти1вzщихсz десни1цэ твоeй:	Удиви́ ми́лости твоя́, спаса́яй упова́ющыя на тя́ от проти́вящихся десни́цѣ твое́й:	Дивно яви милость Твою, спасая уповающих на Тебя от противников десницы Твоей;	Ps17(16), 7
8	8A resistentibus dexteræ tuæ custodi me ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me	Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.	Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię:	sochrani mja, Gospodi, jako zienicu oka: w krowie kriłu twojeju pokryjeszy mja	сохрани1 мz, гDи, ћкw зёницу џка: въ кр0вэ крил{ твоє1ю покрhеши мS	сохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ твое́ю покры́еши мя́	сохрани меня, Господи, как зеницу ока, под сенью крыл Твоих укрой меня	Ps17(16), 8
9	9a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt;	Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.	Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli.	ot lica niecziestiwych ostrastszych mja: wrazi moi duszu moju odierżasza	t лицA нечести1выхъ њстрaстшихъ мS: врази2 мои2 дyшу мою2 њдержaша	от лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ мя́: врази́ мои́ ду́шу мою́ одержа́ша	от лица нечестивых, оскорбителей моих. Враги мои душу мою обступили,	Ps17(16), 9
10	10adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam.	Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.	Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość.	tuk swoj zatworisza, usta ich głagołasza gordynju.	тyкъ св0й затвори1ша, ўстA и4хъ глаг0лаша гордhню.	ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню.	потучнело, замкнулось сердце их; уста их говорили слова гордыни.	Ps17(16), 10
11	11Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram.	Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.	Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.	Izgonjaszczii mja nynie obydosza mja, oczi swoi wozłożysza ukłoniti na ziemlju.	И#згонsщіи мS нн7э њбыд0ша мS, џчи свои2 возложи1ша ўклони1ти на зeмлю.	Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи свои́ возложи́ша уклони́ти на зе́млю.	Гонители мои ныне окружили меня, взоры свои на меня устремили, хотят низринуть меня на землю.	Ps17(16), 11
12	12Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis.	Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.	Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie.	Objasza mja jako liew gotow na łow i jako skimien obitajaj w tajnych.	Њб8sша мS ћкw лeвъ гот0въ на л0въ и3 ћкw скЂменъ њбитazй въ тaйныхъ.	Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ.	Подстерегли меня, как лев, готовый прянуть на добычу, как молодой лев, притаившийся в засаде.	Ps17(16), 12
13	13Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio; frameam tuam	Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.	Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj.	Woskriesni, Gospodi, priedwari ja i zapni im: izbawi duszu moju ot niecziestiwago, orużiie twoje	Воскrни2, гDи, предвари2 \| и3 запни2 и5мъ: и3збaви дyшу мою2 t нечести1вагw, nрyжіе твоE	Воскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от нечести́ваго, ору́жiе твое́	Восстань, Господи, настигни их и низринь! Избави душу мою от нечестивого, порази мечом Твоим врагов десницы Твоей!	Ps17(16), 13
14	14ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.	Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.	Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.	ot wrag ruki twojeja, Gospodi, ot małych ot ziemli: razdieli ja w żywotie ich, i sokrowiennych twoich ispołnisja czriewo ich: nasytiszasja synow, i ostawisza ostanki mładiencem swoim.	t вр†гъ руки2 твоеS, гDи, t мaлыхъ t земли2: раздэли2 \| въ животЁ и4хъ, и3 сокровeнныхъ твои1хъ и3сп0лнисz чрeво и4хъ: насhтишасz сынHвъ, и3 њстaвиша њстaнки младeнцємъ свои6мъ.	от вра́гъ руки́ твоея́, Го́споди, от ма́лыхъ от земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́нныхъ твои́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ свои́мъ.	Господи, праведников, малых числом на земле, еще при жизни отдели от нечестивых! Сокровища Твои земные поглощают нечестивые; богаты они сыновьями и оставили наследие внукам своим.	Ps17(16), 14
15	15Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo; satiabor cum apparuerit gloria tua.	Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.	A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.	Az że prawdoju jawljusja licu twojemu, nasyszczusja, wniegda jawitimisja sławie twojej.	Ѓзъ же прaвдою kвлю1сz лицY твоемY, насhщусz, внегдA kви1тимисz слaвэ твоeй.	А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ твоему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ твое́й.	А я в правде моей явлюсь пред лицом Твоим, обогащусь благами Твоими, когда явится мне слава Твоя.	Ps17(16), 15
	← dalej GODZINA III Ps 25(24)
CHWAŁA...
KATYZMA III
	DZIĘKCZYNNA PIEŚŃ DAWIDA.
	Ps 18 (17)
1	1In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit:	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:	(18:1) Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł:	W koniec, otroku Gospodnju Dawidu, jaże głagoła Gospodiewi słowiesa piesni sieja, w dien', w on'że izbawi jego Gospod' ot ruki wsiech wrag jego i iz ruki Sauli: i rieczie:	Въ конeцъ, џтроку гDню дв7ду, ±же глаг0ла гDеви словесA пёсни сеS, въ дeнь, в0ньже и3збaви є3го2 гDь t руки2 всёхъ вр†гъ є3гw2 и3 и3з8 руки2 саyли: и3 речE:	Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:	В конец, слуги Господа Давида, который воспел Господу слова этой песни в день, когда избавил его Господь от руки врагов его и от руки Саула, и сказал,	Ps18(17), 1
2	2Diligam te, Domine, fortitudo mea.	(18:2) Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!	(18:2) Będę cię miłował, Panie, mocy moja.	Wozljublju tja, Gospodi, kriepostie moja:	Возлюблю1 тz, гDи, крёпосте моS:	Возлюблю́ тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:	Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!	Ps18(17), 2
3	3Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.	(18:3) Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.	(18:3) Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój.	Gospod' utwierżdieniie moje, i pribieżyszcze moje, i izbawitiel' moj, Bog moj, pomoszcznik moj, i upowaju na niego: zaszczytitiel' moj, i rog spasienija mojego, i zastupnik moj.	гDь ўтверждeніе моE, и3 прибёжище моE, и3 и3збaвитель м0й, бGъ м0й, пом0щникъ м0й, и3 ўповaю на него2: защи1титель м0й, и3 р0гъ спcніz моегw2, и3 застyпникъ м0й.	Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и прибѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя моего́, и засту́пникъ мо́й.	Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, Податель помощи, уповаю на Него! Защитник мой, в Нем спасение мое, Заступник мой!	Ps18(17), 3
4	4Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.	(18:4) Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.	(18:4) Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.	Chwalja prizowu Gospoda i ot wrag moich spasusja.	ХвалS призовY гDа и3 t вр†гъ мои1хъ спасyсz.	Хваля́ призову́ Го́спода и от вра́гъ мои́хъ спасу́ся.	Восхваляя призову Господа и спасусь от врагов моих.	Ps18(17), 4
5	5Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.	(18:5) Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.	(18:5) Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.	Odierżasza mja bołiezni smiertnyja, i potocy biezzakonija smjatosza mja:	Њдержaша мS бwлёзни смє1ртныz, и3 пот0цы беззак0ніz смzт0ша мS:	Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:	Объяли меня муки смертные, потоки беззаконий привели меня в смятение.	Ps18(17), 5
6	6Dolores inferni circumdederunt me; præoccupaverunt me laquei mortis.	(18:6) Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.	(18:6) Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci.	bołiezni adowy obydosza mja, priedwarisza mja sieti smiertnyja.	бwлёзни ѓдwвы њбыд0ша мS, предвари1ша мS сBти смє1ртныz.	болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.	Мучения адовы охватили меня, настигли меня сети смертные.	Ps18(17), 6
7	7In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.	(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.	I wniegda skorbieti mi, prizwach Gospoda i k Bogu mojemu wozzwach: usłysza ot chrama swjatago swojego głas moj, i wopl' moj pried nim wnidiet wo uszy jego.	И# внегдA скорбёти ми2, призвaхъ гDа и3 къ бGу моемY воззвaхъ: ўслhша t хрaма с™aгw своегw2 глaсъ м0й, и3 в0пль м0й пред8 ни1мъ вни1детъ во ќшы є3гw2.	И внегда́ скорбѣ́ти ми́, призва́хъ Го́спода и къ Бо́гу моему́ воззва́хъ: услы́ша от хра́ма свята́го своего́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ ни́мъ вни́детъ во у́шы его́.	Но в скорби моей призвал я Господа, к Богу моему воззвал; и услышал Он из храма святого Своего голос мой, вопль мой достиг слуха Его.	Ps18(17), 7
8	8Commota est, et contremuit terra; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt: quoniam iratus est eis.	(18:8) Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.	(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.	I podwiżesja i triepietna byst' ziemlja, i osnowanija gor smjatoszasja i podwigoszasja, jako progniewasja na nja Bog.	И# подви1жесz и3 трeпетна бhсть землS, и3 њснов†ніz г0ръ смzт0шасz и3 подвиг0шасz, ћкw прогнёвасz на нS бGъ.	И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.	И поколебалась, и вострепетала земля, и основания гор потряслись и поколебались, ибо прогневался Бог.	Ps18(17), 8
9	9Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit; carbones succensi sunt ab eo.	(18:9) Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.	(18:9) Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego.	Wzydie dym gniewom jego, i ogn' ot lica jego wospłamienitsja: ugłiie wozgoriesja ot niego.	Взhде дhмъ гнёвомъ є3гw2, и3 џгнь t лицA є3гw2 восплaменитсz: ќгліе возгорёсz t негw2.	Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ его́, и о́гнь от лица́ его́ воспла́менится: у́глiе возгорѣ́ся от него́.	Восклубился дым от гнева Его, и огонь от лица Его воспламенился; угли возгорались от Него.	Ps18(17), 9
10	10Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus.	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.	(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego.	I prikłoni niebiesa i snidie, i mrak pod nogama jego.	И# приклони2 нб7сA и3 сни1де, и3 мрaкъ под8 ногaма є3гw2.	И приклони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма его́.	И приклонил Он небеса и снизошел; и мрак под ногами Его.	Ps18(17), 10
11	11Et ascendit super cherubim, et volavit; volavit super pennas ventorum.	(18:11) A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.	(18:11) I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych.	I wzydie na chieruwimy i lietie, lietie na kriłu wietrienju.	И# взhде на херувjмы и3 летЁ, летЁ на крил{ вётрєню.	И взы́де на херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.	И воссел на Херувимов, и полетел, полетел на крыльях ветра.	Ps18(17), 11
12	12Et posuit tenebras latibulum suum; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris.	(18:12) Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.	(18:12) I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.	I położy tmu zakrow swoj: okriest jego sielieniie jego: tiemna woda wo obłaciech wozdusznych.	И# положи2 тьмY закр0въ св0й: w4крестъ є3гw2 селeніе є3гw2: темнA водA во w4блацэхъ воздyшныхъ.	И положи́ тму́ закро́въ сво́й: о́крестъ его́ селе́нiе его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ возду́шныхъ.	И соделал тьму покровом Своим; окрест Него – обитель Его; темна вода в облаках поднебесных.	Ps18(17), 12
13	13Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt; grando et carbones ignis.	(18:13) Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.	(18:13) Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.	Ot oblistanija pried nim obłacy proidosza, grad i ugłiie ogniennoje.	T њблистaніz пред8 ни1мъ w4блацы проид0ша, грaдъ и3 ќгліе џгненное.	От облиста́нiя предъ ни́мъ о́блацы проидо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гненное.	В блеске молний проносились пред Ним облака, град и угли пламенные.	Ps18(17), 13
14	14Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.	(18:14) I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.	(18:14) I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy swój głos wypuścił: grad i węgle ogniste.	I wozgriemie s niebiesie Gospod', i wysznij dadie głas swoj.	И# возгремЁ съ нб7сE гDь, и3 вhшній дадE глaсъ св0й.	И возгремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и вы́шнiй даде́ гла́съ сво́й.	И возгремел с Небес Господь, Всевышний издал глас Свой.	Ps18(17), 14
15	15Et misit sagittas suas, et dissipavit eos; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.	(18:15) Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.	(18:15) I wypuścił strzały swe, i rozproszył je: rozmnożył błyskawice i strwożył je.	Nizposła strieły i razgna ja, i mołnii umnoży i smjatie ja.	НизпослA стрёлы и3 разгнA \|, и3 мHлніи ўмн0жи и3 смzтE \|.	Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.	Ниспослал Он стрелы и разогнал врагов, и умножил молнии, привел их в смятенье.	Ps18(17), 15
16	16Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.	(18:16) I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.	(18:16) I okazały się źródła wód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemie, od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego.	I jawiszasja istocznicy wodnii, i otkryszasja osnowanija wsieliennyja ot zaprieszczenija twojego, Gospodi, ot dochnowienija ducha gniewa twojego.	И# kви1шасz и3ст0чницы воднjи, и3 tкрhшасz њснов†ніz вселeнныz t запрещeніz твоегw2, гDи, t дохновeніz дyха гнёва твоегw2.	И яви́шася исто́чницы водні́и, и откры́шася основа́нiя вселе́нныя от запреще́нiя твоего́, Го́споди, от дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва твоего́.	И явились источники водные, и открылись основания вселенной от угрозы Твоей, Господи, от дуновения гнева Твоего.	Ps18(17), 16
17	17Misit de summo, et accepit me; et assumpsit me de aquis multis.	(18:17) Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.	(18:17) Spuścił z wysokości, a wziął mię: i wyjął mię z wód wielkich.	Nizposła s wysoty i prijat mja, wosprijat mja ot wod mnogich.	НизпослA съ высоты2 и3 пріsтъ мS, воспріsтъ мS t в0дъ мн0гихъ.	Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от во́дъ мно́гихъ.	Он простер десницу Свою с высоты, и поднял меня, извлек меня из вод многих.	Ps18(17), 17
18	18Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me;	(18:18) Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.	(18:18) Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych: i od tych, którzy mię w nienawiści mieli; albowiem zmocnili się nademną.	Izbawit mja ot wragow moich sil'nych i ot nienawidjaszczych mja: jako utwierdiszasja paczie mienie.	И#збaвитъ мS t врагHвъ мои1хъ си1льныхъ и3 t ненави1дzщихъ мS: ћкw ўтверди1шасz пaче менє2.	Изба́витъ мя́ от враго́въ мои́хъ си́льныхъ и от ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.	Избавит меня от врагов моих сильных и от ненавистников моих, ибо стали они крепче меня.	Ps18(17), 18
19	19prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus.	(18:19) Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.	(18:19) Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego: i Pan stał się obrońcą moim.	Priedwarisza mja w dien' ozłoblienija mojego: i byst' Gospod' utwierżdieniie moje.	Предвари1ша мS въ дeнь њѕлоблeніz моегw2: и3 бhсть гDь ўтверждeніе моE.	Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя моего́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.	Настигли они меня в день бедствия моего, но Господь – опора моя.	Ps18(17), 19
20	20Et eduxit me in latitudinem; salvum me fecit, quoniam voluit me,	(18:20) Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.	(18:20) I wywiódł mię na przestrzeństwo: zbawił mię, iż mię chciał.	I izwiedie mja na szyrotu: izbawit mja, jako woschotie mja.	И# и3зведe мz на широтY: и3збaвитъ мS, ћкw восхотё мz.	И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.	И вывел Он меня на простор; избавил меня, ибо Он благоволил ко мне.	Ps18(17), 20
21	21et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:	(18:21) Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.	(18:21) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj, i według czystości rąk moich odda mi.	I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej, i po czistotie ruku mojeju wozdast mi,	И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй, и3 по чистотЁ рукY моє1ю воздaстъ ми2,	И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю возда́стъ ми́,	И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих воздаст мне;	Ps18(17), 21
22	22quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo;	(18:22) Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.	(18:22) Albowiemem strzegł dróg Pańskich, anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu.	jako sochranich puti Gospodni i nie niecziestwowach ot Boga mojego.	ћкw сохрани1хъ пути6 гDни и3 не нечeствовахъ t бGа моегw2.	я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́ствовахъ от Бо́га моего́.	ибо я хранил пути Господни и не был нечестивцем пред Богом моим.	Ps18(17), 22
23	23quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me.	(18:23) Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.	(18:23) Bo wszystkie sądy jego przed oblicznością moją: a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.	Jako wsja sud'by jego priedo mnoju, i oprawdanija jego nie otstupisza ot mienie.	Ћкw вс‰ судьбы6 є3гw2 предо мн0ю, и3 њправд†ніz є3гw2 не tступи1ша t менє2.	Я́ко вся́ судьбы́ его́ предо мно́ю, и оправда́нiя его́ не отступи́ша от мене́.	Ибо все суды Его предо мною, от повелений Его не отступал я.	Ps18(17), 23
24	24Et ero immaculatus cum eo; et observabo me ab iniquitate mea.	(18:24) Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.	(18:24) I będę niepokalanym z nim i będę się strzegł od nieprawości mojéj.	I budu nieporoczien s nim i sochranjusja ot biezzakonija mojego.	И# бyду непор0ченъ съ ни1мъ и3 сохраню1сz t беззак0ніz моегw2.	И бу́ду непоро́ченъ съ ни́мъ и сохраню́ся от беззако́нiя моего́.	И буду я непорочен пред Ним, и сохраню себя от беззакония.	Ps18(17), 24
25	25Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.	(18:25) Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.	(18:25) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj: i według czystości rąk moich przed oblicznością oczu jego.	I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej i po czistotie ruku mojeju pried oczima jego.	И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй и3 по чистотЁ рукY моє1ю пред8 nчи1ма є3гw2.	И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма его́.	И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.	Ps18(17), 25
26	26Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris,	(18:26) Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.	(18:26) Z świętym święty będziesz: a z mężem niewinnym niewinny będziesz.	S priepodobnym priepodobien budieszy, i s mużem niepowinnym niepowinien budieszy,	Съ прпdбнымъ прпdбенъ бyдеши, и3 съ мyжемъ непови1ннымъ непови1ненъ бyдеши,	Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́ннымъ непови́ненъ бу́деши,	С праведным поступишь Ты по правде Твоей, и с мужем неповинным – по безвинности его;	Ps18(17), 26
27	27et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.	(18:27) Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;	(18:27) I z wybranym wybrany będziesz: a z przewrotnym przewrotny się staniesz.	i so izbrannym izbran budieszy, i so stroptiwym razwratiszysja.	и3 со и3збрaннымъ и3збрaнъ бyдеши, и3 со стропти1вымъ разврати1шисz.	и со избра́ннымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.	и с избранным поступаешь, как с избранником, а с лукавым – по лукавству его.	Ps18(17), 27
28	28Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis.	(18:28) Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.	(18:28) Bo ty lud uniżony zbawisz: a oczy pysznych poniżysz.	Jako ty ljudi smiriennyja spasieszy i oczi gordych smiriszy.	Ћкw ты2 лю1ди смирє1нныz сп7сeши и3 џчи г0рдыхъ смири1ши.	Я́ко ты́ лю́ди смире́нныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.	Ибо Ты людей смиренных спасешь, а очи гордых смиришь;	Ps18(17), 28
29	29Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine; Deus meus, illumina tenebras meas.	(18:29) Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.	(18:29) Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje.	Jako ty proswietiszy swietiłnik moj, Gospodi: Boże moj, proswietiszy tmu moju.	Ћкw ты2 просвэти1ши свэти1льникъ м0й, гDи: б9е м0й, просвэти1ши тьмY мою2.	Я́ко ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.	ибо Ты возжигаешь светильник мой, Господи, Боже мой, озаришь тьму мою.	Ps18(17), 29
30	30Quoniam in te eripiar a tentatione; et in Deo meo transgrediar murum.	(18:30) Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.	(18:30) Albowiem przez cię będę wyrwan z pokusy: a w Bogu moim przestąpię mur.	Jako toboju izbawljusja ot iskuszenija, i Bogom moim priejdu stienu.	Ћкw тоб0ю и3збaвлюсz t и3скушeніz, и3 бGомъ мои1мъ прейдY стёну.	Я́ко тобо́ю изба́влюся от искуше́нiя, и Бо́гомъ мои́мъ прейду́ стѣ́ну.	Ибо Тобой избавлюсь я от искушения и с Богом моим преодолею стену.	Ps18(17), 30
31	31Deus meus, impolluta via ejus; eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.	(18:31) Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.	(18:31) Bóg mój, niezmazana droga jego: słowa Pańskie ogniem wypławione: obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim.	Bog moj, nieporoczien put' jego: słowiesa Gospodnja razżżena. Zaszczytitiel' jest' wsiech upowajuszczych na niego.	БGъ м0й, непор0ченъ пyть є3гw2: словесA гDнz разжжє1на. Защи1титель є4сть всёхъ ўповaющихъ на него2.	Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на него́.	Бог мой! Непорочен путь Его; слова Господни пламенны; Защитник Он всех, уповающих на Него.	Ps18(17), 31
32	32Quoniam quis deus præter Dominum? aut quis deus præter Deum nostrum?	(18:32) Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?	(18:32) Bo któż Bogiem oprócz Pana? albo który Bóg oprócz Boga naszego?	Jako kto Bog, razwie Gospoda? ili kto Bog, razwie Boga naszego?	Ћкw кто2 бGъ, рaзвэ гDа; и3ли2 кто2 бGъ, рaзвэ бGа нaшегw;	Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́шего?	Ибо кто Бог, кроме Господа? Или кто бог, кроме Бога нашего?	Ps18(17), 32
33	33Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam;	(18:33) On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.	(18:33) Bóg, który mię opasał mocą: i położył niepokalaną drogę moję.	Bog priepojasujaj mja siłoju, i położy nieporoczien put' moj:	БGъ препоzсyzй мS си1лою, и3 положи2 непор0ченъ пyть м0й:	Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:	Бог препоясал меня силою и соделал непорочным путь мой;	Ps18(17), 33
34	34qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me;	(18:34) Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.	(18:34) Który pokrzepił nogi moje jako jelenie, i na wysokich miejscach stanowiąc mię.	sowierszajaj nozie moi jako jelieni, i na wysokich postawljajaj mja:	совершazй н0зэ мои2 ћкw є3лeни, и3 на выс0кихъ поставлszй мS:	соверша́яй но́зѣ мои́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:	укрепил ноги мои, как быстрые ноги оленя, и на высоты воззвел меня.	Ps18(17), 34
35	35qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,	(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.	(18:35) Który uczy ręce moje do boju: i uczyniłeś, jako łuk miedziany, ramiona moje.	nauczajaj rucie moi na bran', i położył jesi łuk miedjan myszca moja:	научazй рyцэ мои2 на брaнь, и3 положи1лъ є3си2 лyкъ мёдzнъ мы6шца мо‰:	науча́яй ру́цѣ мои́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:	Научил руки мои сражению, соделал луком медным мышцы мои.	Ps18(17), 35
36	36et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit.	(18:36) Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.	(18:36) I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię: a kaźń twoja poprawiła mię do końca: i nauka twoja, ta mię nauczy.	i dał mi jesi zaszczyszczeniie spasienija, i diesnica twoja wosprijat mja: i nakazaniie twoje isprawit mja w koniec, i nakazaniie twoje to mja nauczit.	и3 дaлъ ми2 є3си2 защищeніе спcніz, и3 десни1ца твоS воспріsтъ мS: и3 наказaніе твоE и3спрaвитъ мS въ конeцъ, и3 наказaніе твоE то2 мS научи1тъ.	и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе твое́ то́ мя́ научи́тъ.	И даровал мне щит спасения, и десница Твоя поддержала меня; и наставление Твое исправит меня, и наставление Твое меня научит.	Ps18(17), 36
37	37Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea.	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.	(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną: i nie osłabiały nogi moje.	Uszyrił jesi stopy moja podo mnoju, i nie izniemogostie pliesnie moi.	Ўшири1лъ є3си2 стwпы2 мо‰ подо мн0ю, и3 не и3знемог0стэ плеснB мои2.	Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мои́.	Расширил Ты шаги мои на пути моем, и стопы мои не изнемогли.	Ps18(17), 37
38	38Persequar inimicos meos, et comprehendam illos; et non convertar donec deficiant.	(18:38) Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.	(18:38) Będę gonił nieprzyjacioły moje, i poimam je: i nie wrócę się, aż ich nie stanie.	Pożenu wragi moja, i postignu ja, i nie wozwraszczusja, dondieże skonczajutsja:	ПоженY враги2 мо‰, и3 пости1гну \|, и3 не возвращyсz, д0ндеже скончaютсz:	Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не возвращу́ся, до́ндеже сконча́ются:	Преследовать буду врагов моих и настигну их, и не возвращусь, доколе не погибнут!	Ps18(17), 38
39	39Confringam illos, nec poterunt stare; cadent subtus pedes meos.	(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.	(18:39) Połamię je, i nie będą mogli stać: upadną pod nogami memi.	oskorblju ich, i nie wozmogut stati, padut pod nogama moima.	њскорблю2 и5хъ, и3 не возм0гутъ стaти, падyтъ под8 ногaма мои1ма.	оскорблю́ и́хъ, и не возмо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мои́ма.	Сокрушу их, и не смогут встать, падут под ноги мои!	Ps18(17), 39
40	40Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me.	(18:40) Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.	(18:40) I opasałeś mię mocą na wojnę: I przekinąłeś powstające przeciwko mnie, pod mię.	I priepojasał mja jesi siłoju na bran', spjał jesi wsja wostajuszczyja na mja pod mja.	И# препоsсалъ мS є3си2 си1лою на брaнь, спsлъ є3си2 вс‰ востаю1щыz на мS под8 мS.	И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.	И препоясал Ты меня силою на битву, поверг предо мной всех восстающих на меня.	Ps18(17), 40
41	41Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.	(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.	(18:41) I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył: i nienawidzące mię potraciłeś.	I wragow moich dał mi jesi chriebiet i nienawidjaszczyja mja potriebił jesi.	И# врагHвъ мои1хъ дaлъ ми2 є3си2 хребeтъ и3 ненави1дzщыz мS потреби1лъ є3си2.	И враго́въ мои́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.	И врагов моих обратил в бегство, и ненавистников моих истребил.	Ps18(17), 41
42	42Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret; ad Dominum, nec exaudivit eos.	(18:42) Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.	(18:42) Wołali, a nie był, ktoby je wybawił: do Pana, ani ich wysłuchał.	Wozzwasza, i nie bie spasajaj: ko Gospodu, i nie usłysza ich.	Воззвaша, и3 не бЁ спасazй: ко гDу, и3 не ўслhша и4хъ.	Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.	Взывали они, но не было спасающего, ко Господу взывали, но не услышал Он их.	Ps18(17), 42
43	43Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti; ut lutum platearum delebo eos.	(18:43) I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.	(18:43) I skruszę je, jako proch przed wiatrem: jako błoto na ulicy wygładzę je.	I istnju ja jako prach pried licem wietra, jako brieniie putij pogłażdu ja.	И# и3стню2 \| ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, ћкw брeніе путjй поглaжду \|.	И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.	И рассею их, как прах, взметаемый ветром, будто грязь на пути, растопчу их!	Ps18(17), 43
44	44Eripies me de contradictionibus populi; constitues me in caput gentium.	(18:44) Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.	(18:44) Wyrwiesz mię z przeciwności ludu: postanowisz mię głową narodów.	Izbawiszy mja ot prieriekanija ljudij: postawiszy mja wo gławu jazykow: ljudiie, ichże nie wiediech, rabotasza mi,	И#збaвиши мS t прерэкaніz людjй: постaвиши мS во главY kзhкwвъ: лю1діе, и4хже не вёдэхъ, раб0таша ми2,	Изба́виши мя́ от прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,	Избавил Ты меня от распрей человеческих, поставил меня главою народов. Племена, которых я не знал, подчинились мне:	Ps18(17), 44
45	45Populus quem non cognovi servivit mihi; in auditu auris obedivit mihi.	(18:45) Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.	(18:45) Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny.	w słuch ucha posłuszasza mja. Synowie czużdii sołgasza mi,	въ слyхъ ќха послyшаша мS. Сhнове чуждjи солгaша ми2,	въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,	прослышав обо мне, изъявили покорность. Но изменили мне чужеземцы.	Ps18(17), 45
46	46Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.	(18:46) Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.	(18:46) Synowie obcy skłamali mi: synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich.	synowie czużdii obietszasza i ochromosza ot stiez' swoich.	сhнове чуждjи њбетшaша и3 њхром0ша t стeзь свои1хъ.	сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от сте́зь свои́хъ.	Изнемогли иноплеменники и охромели на путях своих.	Ps18(17), 46
47	47Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.	(18:47) Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.	(18:47) Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego.	Żyw Gospod', i błagosłowien Bog, i da wozniesietsja Bog spasienija mojego,	Жи1въ гDь, и3 блгcвeнъ бGъ, и3 да вознесeтсz бGъ спcніz моегw2,	Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да вознесе́тся Бо́гъ спасе́нiя моего́,	Жив Господь и благословен Бог, и да будет превознесен Бог, спасающий меня.	Ps18(17), 47
48	48Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me; liberator meus de inimicis meis iracundis.	(18:48) Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.	(18:48) Boże, który mi dajesz pomsty, i poddajesz pod mię narody:	Bog dajaj otmszczeniie mnie i pokoriwyj ljudi pod mja,	бGъ даsй tмщeніе мнЁ и3 покори1вый лю1ди под8 мS,	Бо́гъ дая́й отмще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,	Бог, воздающий за меня и покоривший мне народы!	Ps18(17), 48
49	49Et ab insurgentibus in me exaltabis me; a viro iniquo eripies me.	(18:49) Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.	(18:49) Wybawicielu mój, od nieprzyjaciół moich gniewliwych, i od powstających na mię wywyższysz mię: od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię.	izbawitiel' moj ot wrag moich gniewliwych: ot wostajuszczych na mja wozniesieszy mja, ot muża nieprawiedna izbawiszy mja.	и3збaвитель м0й t вр†гъ мои1хъ гнэвли1выхъ: t востаю1щихъ на мS вознесeши мS, t мyжа непрaведна и3збaвиши мS.	изба́витель мо́й от вра́гъ мои́хъ гнѣвли́выхъ: от востаю́щихъ на мя́ вознесе́ши мя́, от му́жа непра́ведна изба́виши мя́.	Избавитель мой от врагов моих яростных! Над восстающими вознесешь Ты, от мужа неправедного избавишь меня.	Ps18(17), 49
50	50Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam;	(18:50) Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.	(18:50) Przetóż będęć wyznawał między narody, Panie! a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam.	Siego radi ispowiemsja tiebie wo jazyciech, Gospodi, i imieni twojemu poju:	Сегw2 рaди и3сповёмсz тебЁ во kзhцэхъ, гDи, и3 и4мени твоемY пою2:	Сего́ ра́ди исповѣ́мся тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени твоему́ пою́:	Посему прославлю Тебя средь народов, Господи, и имя Твое воспою.	Ps18(17), 50
51	51magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.	(18:51) Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.	(18:51) Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.	wieliczajaj spasienija cariewa i tworjaj miłost' christu swojemu Dawidu i siemieni jego do wieka.	величazй спасє1ніz царє1ва и3 творsй млcть хрістY своемY дв7ду и3 сёмени є3гw2 до вёка.	велича́яй спасе́нiя царе́ва и творя́й ми́лость христу́ своему́ Дави́ду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.	Возвеличил Ты спасенного Тобою царя и творишь милость помазаннику Своему Давиду и потомству его вовеки.	Ps18(17), 51
CHWAŁA...
	CHWAŁA BOGA GŁOSZONA RZEZ NIEBIOSA I DOSKONAŁOŚĆ JEGO PRAWA.
	Ps 19 (18)
1	1In finem. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.	(19:1) Na koniec, Psalm Dawidowi.	W koniec, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, псалом Давида, 18	Ps19(18), 1
2	2Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.	(19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.	(19:2) Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.	Niebiesa powiedajut sławu Bożiju, tworieniie że ruku jego wozwieszczajet twierd'.	НебесA повёдаютъ слaву б9ію, творeніе же рукY є3гw2 возвэщaетъ твeрдь.	Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ его́ возвѣща́етъ тве́рдь.	Небеса проповедают славу Божию, и о творениях рук Его возвещает вселенная.	Ps19(18), 2
3	3Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.	(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność,	(19:3) Dzień dniowi opowiada słowo: a noc nocy okazuje znajomość.	Dien' dni otrygajet głagoł, i noszcz' noszczy wozwieszczajet razum.	Дeнь дни2 tрыгaетъ глаг0лъ, и3 н0щь н0щи возвэщaетъ рaзумъ.	Де́нь дни́ отрыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи возвѣща́етъ ра́зумъ.	День дню изрекает слово, и ночь ночи возвещает мудрость.	Ps19(18), 3
4	4Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.	(19:4) Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było.	(19:4) Niemasz języków, ani mów, któreby nie słyszały głosów ich.	Nie sut' rieczi, niże słowiesa, ichże nie słyszatsja głasi ich.	Не сyть рBчи, нижE словесA, и4хже не слhшатсz глaси и4хъ.	Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шатся гла́си и́хъ.	Нет наречий и нет языков, на каких бы не слышались голоса их.	Ps19(18), 4
5	5In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.	(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: i na kończyny okręgu ziemie słowa ich: w słońcu postawił przybytek swój.	Wo wsju ziemlju izydie wieszczaniie ich, i w koncy wsieliennyja głagoły ich: w sołncie położy sielieniie swoje:	Во всю2 зeмлю и3зhде вэщaніе и4хъ, и3 въ концы6 вселeнныz глаг0лы и4хъ: въ с0лнцэ положи2 селeніе своE:	Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́нныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́:	Разнеслись по всей земле вещания их, и до пределов вселенной речи их. Солнце соделал Бог обителью в небесах;	Ps19(18), 5
6	6In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;	(19:6) A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.	(19:6) A ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj: rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę.	i toj jako żenich ischodjaj ot cziertoga swojego, wozradujetsja jako ispolin tieszczy put'.	и3 т0й ћкw жени1хъ и3сходsй t черт0га своегw2, возрaдуетсz ћкw и3споли1нъ тещи2 пyть.	и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от черто́га своего́, возра́дуется я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть.	и оно, как жених, выходит из чертога своего, радуется, как исполин, пускаясь в путь.	Ps19(18), 6
7	7a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus.	(19:7) Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego.	(19:7) Od kraju nieba wyjście jego: a nawrót jego aż na kraj jego: a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.	Ot kraja niebiesie ischod jego, i srietieniie jego do kraja niebiesie: i niest', iże ukryjetsja tiepłoty jego.	T крaz небесE и3сх0дъ є3гw2, и3 срётеніе є3гw2 до крaz небесE: и3 нёсть, и4же ўкрhетсz теплоты2 є3гw2.	От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ется теплоты́ его́.	От края неба исход его и встреча его с тьмой у края неба; и никто не лишится теплоты его.	Ps19(18), 7
8	8Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.	(19:8) Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.	(19:8) Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.	Zakon Gospodien' nieporoczien, obraszczajaj duszy: swidietiełstwo Gospodnie wierno, umudrjajuszczeje mładiency.	Зак0нъ гDень непор0ченъ, њбращazй дyшы: свидётельство гDне вёрно, ўмудрsющее младeнцы.	Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́телство Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы.	Закон Господень непорочен, наставляет души; свидетельство Господне верно, умудряет младенцев.	Ps19(18), 8
9	9Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.	(19:9) Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy.	(19:9) Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.	Oprawdanija Gospodnja prawa, wiesieljaszczaja sierdce: zapowied' Gospodnja swietła, proswieszczajuszczaja oczi.	Њправд†ніz гDнz пр†ва, весел‰щаz сeрдце: зaповэдь гDнz свэтлA, просвэщaющаz џчи.	Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи.	Повеления Господни праведны, веселят сердце; заповедь Господня светла, просвещает очи.	Ps19(18), 9
10	10Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa,	(19:10) Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;	(19:10) Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie:	Strach Gospodien' czist, priebywajaj w wiek wieka: sud'by Gospodni istinny, oprawdanny wkupie,	Стрaхъ гDень чи1стъ, пребывazй въ вёкъ вёка: судьбы6 гDни и4стинны, њправд†нны вкyпэ,	Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стинны, оправда́нны вку́пѣ,	Страх Господень чист: пребывает вовеки; суды Господни истинны, праведны во всем,	Ps19(18), 10
11	11desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum.	(19:11) Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.	(19:11) Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: i słodsze nad miód i plastr miodowy.	wożdiełienny paczie złata i kamienie cziestna mnoga, i słażdszja paczie mieda i sota.	вожделBнны пaче злaта и3 кaмене чeстна мн0га, и3 слaждшz пaче мeда и3 с0та.	вожделѣ́нны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та.	вожделенней золота и камня драгоценного, слаще меда в сотах.	Ps19(18), 11
12	12Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa.	(19:12) Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.	(19:12) Albowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.	Ibo rab twoj chranit ja: wniegda sochraniti ja, wozdajaniie mnogo.	И$бо рaбъ тв0й храни1тъ \|: внегдA сохрани1ти \|, воздаsніе мн0го.	И́бо ра́бъ тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воздая́нiе мно́го.	И раб Твой хранит их. Велико воздаяние тому, кто соблюдает их!	Ps19(18), 12
13	13Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me;	(19:13) Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię.	(19:13) Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię.	Griechopadienija kto razumiejet? ot tajnych moich oczisti mja,	Грэхопадє1ніz кто2 разумёетъ; t тaйныхъ мои1хъ њчcти мS,	Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? от та́йныхъ мои́хъ очи́сти мя́,	Грехи свои кто до конца уразумеет? От тайных грехов моих очисти меня.	Ps19(18), 13
14	14et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.	(19:14) I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.	(19:14) I od cudzych sfolguj słudze twemu: jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: i będę oczyszczon od grzechu największego.	i ot czużdich poszczadi raba twojego: aszcze nie obładajut mnoju, togda nieporoczien budu, i ocziszczusja ot griecha wielika.	и3 t чужди1хъ пощади2 рабA твоего2: ѓще не њбладaютъ мн0ю, тогдA непор0ченъ бyду, и3 њчи1щусz t грэхA вели1ка.	и от чужди́хъ пощади́ раба́ твоего́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от грѣха́ вели́ка.	От чуждых естеству огради раба Твоего! Если не овладеют они мною, непорочен буду, очищусь от греха великого.	Ps19(18), 14
15	15Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.	(19:15) Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój!	(19:15) I będą się podobać wymowy ust moich: i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze, Panie, wspomożycielu mój, odkupicielu mój!	I budut wo błagowolieniie słowiesa ust moich, i pouczieniie sierdca mojego pried toboju wynu, Gospodi, pomoszczniczie moj i izbawitielju moj.	И# бyдутъ во бlговолeніе словесA ќстъ мои1хъ, и3 поучeніе сeрдца моегw2 пред8 тоб0ю вhну, гDи, пом0щниче м0й и3 и3збaвителю м0й.	И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мои́хъ, и поуче́нiе се́рдца моего́ предъ тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й.	И будут угодны слова уст моих, и помышление сердца моего всегда пред Тобою, Господи, Податель помощи и Избавитель мой.	Ps19(18), 15
	MODLITWA ZA KRÓLA PRZED BITWĄ.
	Ps 20 (19) ↓ UTRENIA początek
1	1In finem. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.	(20:1) Na koniec, Psalm Dawidowi.	W koniec, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, псалом Давида, 19	Ps20(19), 1
2	2Exaudiat te Dominus in die tribulationis; protegat te nomen Dei Jacob.	(20:2) Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego.	(20:2) Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia: niechaj cię obroni imię Boga Jakóbowego.	Usłyszyt tja Gospod' w dien' pieczali, zaszczytit tja imja Boga Iakowlja.	Ўслhшитъ тS гDь въ дeнь печaли, защи1титъ тS и4мz бGа їaкwвлz.	Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.	Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева!	Ps20(19), 2
3	3Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te.	(20:3) Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze.	(20:3) Niech ci ześle pomoc z świątnice: a z Syonu niechaj cię broni.	Posliet ti pomoszcz' ot swjatago, i ot Siona zastupit tja.	П0слетъ ти2 п0мощь t с™aгw, и3 t сіHна застyпитъ тS.	По́слетъ ти́ по́мощь от свята́го, и от Сiо́на засту́питъ тя́.	Да пошлет Он тебе помощь из святилища, с высот Сиона да охранит тебя!	Ps20(19), 3
4	4Memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat.	(20:4) Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela.	(20:4) Niechaj pomni na wszelką ofiarę twoję: a całopalenie twoje niech tłuste będzie.	Pomjaniet wsjaku żertwu twoju, i wsiesożżeniie twoje tuczno budi.	Помzнeтъ всsку жeртву твою2, и3 всесожжeніе твоE тyчно бyди.	Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.	Да помянет Он все жертвы твои, и всесожжение твое да будет обильно!	Ps20(19), 4
5	5Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet.	(20:5) Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni.	(20:5) Niechaj ci da według serca twego: i wszelką radę twoję niech potwierdzi.	Dast ti Gospod' po sierdcu twojemu, i wies' sowiet twoj ispołnit.	Дaстъ ти2 гDь по сeрдцу твоемY, и3 вeсь совётъ тв0й и3сп0лнитъ.	Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу твоему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.	Да сотворит тебе Господь по сердцу твоему и всяк замысел твой да исполнит!	Ps20(19), 5
6	6Lætabimur in salutari tuo; et in nomine Dei nostri magnificabimur.	(20:6) Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje.	(20:6) Rozweselimy się w zbawieniu twojem: a w imię Boga naszego wielmożnymi się staniemy. Niechaj wypełni Pan wszystkie prośby twoje.	Wozradujemsja o spasienii twojem, i wo imja Gospoda Boga naszego wozwieliczimsja: ispołnit Gospod' wsja proszenija twoja.	Возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ, и3 во и4мz гDа бGа нaшегw возвели1чимсz: и3сп0лнитъ гDь вс‰ прошє1ніz тво‰.	Возра́дуемся о спасе́нiи твое́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́шего возвели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.	Возрадуемся мы о спасении твоем, возвеличит нас имя Господа Бога нашего. Да исполнит Господь все прошения твои.	Ps20(19), 6
7	7Impleat Dominus omnes petitiones tuas; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus.	(20:7) Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.	(20:7) Terazem poznał, iż Pan zbawił pomazańca swego: wysłucha go z nieba świętego swego: zbawienie w siłach prawice jego.	Nynie poznach, jako spasie Gospod' christa swojego: usłyszyt jego s niebiesie swjatago swojego: w siłach spasieniie diesnicy jego.	Нн7э познaхъ, ћкw сп7сE гDь хрістA своего2: ўслhшитъ є3го2 съ нб7сE с™aгw своегw2: въ си1лахъ спcніе десни1цы є3гw2.	Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь христа́ своего́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го своего́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.	Ныне познал я, что спас Господь помазанника Своего; услышал его с неба святого Своего. Могуча спасающая десница Его.	Ps20(19), 7
8	8Hi in curribus, et hi in equis; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.	(20:8) Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.	(20:8) Jedni w woziech, a drudzy w koniech: ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.	Sii na koliesnicach, i sii na koniech: my że wo imja Gospoda Boga naszego prizowiem.	Сjи на колесни1цахъ, и3 сjи на к0нехъ: мh же во и4мz гDа бGа нaшегw призовeмъ.	Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́шего призове́мъ.	Одни на боевых колесницах, другие на конях, а мы имя Господа Бога нашего призовем.	Ps20(19), 8
9	9Ipsi obligati sunt, et ceciderunt; nos autem surreximus, et erecti sumus.	(20:9) Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się.	(20:9) Oni powiązani są i polegli: a myśmy powstali i podniesieniśmy.	Tii spjati bysza i padosza: my że wostachom i isprawichomsja.	Тjи спsти бhша и3 пад0ша: мh же востaхомъ и3 и3спрaвихомсz.	Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.	Они споткнулись и пали, а мы встали и укрепились.	Ps20(19), 9
10	10Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die qua invocaverimus te.	(20:10) Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego.	(20:10) Panie, zbaw króla: i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.	Gospodi, spasi carja, i usłyszy ny, w on'że aszcze dien' prizowiem tja.	ГDи, спаси2 царS, и3 ўслhши ны2, в0ньже ѓще дeнь призовeмъ тS.	Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь призове́мъ тя́.	Господи, спаси царя и услышь нас в день, когда призовем Тебя.	Ps20(19), 10
	↓ dalej UTRENIA Ps 21(20)
	DZIĘKCZYNIENIE ZA ZWYCIĘSTWO KRÓLA.
	Ps 21 (20) ↓ UTRENIA początek cd.
1	1In finem. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.	(21:1) Na koniec, Psalm Dawidowi.	Psałom Dawidu.	Pал0мъ дв7ду	Псало́мъ Дави́ду.	Псалом Давида, 20	Ps21(20), 1
2	2Domine, in virtute tua lætabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer.	(21:2) Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli.	(21:2) Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.	Gospodi, siłoju twojeju wozwiesielitsja car', i o spasienii twojem wozradujetsja zieło.	ГDи, си1лою твоeю возвесели1тсz цaрь, и3 њ спcніи твоeмъ возрaдуетсz ѕэлw2.	Го́споди, си́лою твое́ю возвесели́тся ца́рь, и о спасе́нiи твое́мъ возра́дуется зѣло́.	Господи, могущество Твое возвеселит царя, и, спасенный Тобою возрадуется он.	Ps21(20), 2
3	3Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.	(21:3) Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.	(21:3) Żądanie serca jego dałeś mu: a w woli ust jego nie omyliłeś go.	Żełaniie sierdca jego dał jesi jemu, i chotienija ustnu jego niesi liszył jego.	Желaніе сeрдца є3гw2 дaлъ є3си2 є3мY, и3 хотёніz ўстнY є3гw2 нёси лиши1лъ є3го2.	Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́.	Чего желало сердце его, даровал Ты ему, и прошения уст его не отринул.	Ps21(20), 3
4	4Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.	(21:4) Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego.	(21:4) Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.	Jako priedwarił jesi jego błagosłowieniiem błagostynnym, położył jesi na gławie jego wieniec ot kamienie cziestna.	Ћкw предвари1лъ є3си2 є3го2 блгcвeніемъ бlгостhннымъ, положи1лъ є3си2 на главЁ є3гw2 вэнeцъ t кaмене чeстна.	Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́ннымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от ка́мене че́стна.	Ибо встретил Ты его благословением благостным, возложил на главу его венец с камнями драгоценными.	Ps21(20), 4
5	5Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in sæculum, et in sæculum sæculi.	(21:5) Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków.	(21:5) Żywota prosił u ciebie: i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.	Żywota prosił jest' u tiebie, i dał jesi jemu dołgotu dnij wo wiek wieka.	ЖивотA проси1лъ є4сть ў тебє2, и3 дaлъ є3си2 є3мY долготY днjй во вёкъ вёка.	Живота́ проси́лъ е́сть у тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка.	Жизни просил он у Тебя, и даровал Ты ему навеки.	Ps21(20), 5
6	6Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum.	(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go;	(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: sławę i wielką ozdobę nań włożysz.	Wiełija sława jego spasieniiem twoim: sławu i wieliełiepiie wozłożyszy na niego.	Вeліz слaва є3гw2 спcніемъ твои1мъ: слaву и3 велелёпіе возложи1ши на него2.	Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ твои́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе возложи́ши на него́.	Велика слава его, спасенного Тобой; славу и великолепие возложишь Ты на него.	Ps21(20), 6
7	7Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.	(21:7) Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego.	(21:7) Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: rozweselisz go w radości obliczem twojem.	Jako dasi jemu błagosłowieniie wo wiek wieka: wozwiesieliszy jego radostiju s licem twoim.	Ћкw дaси є3мY блгcвeніе во вёкъ вёка: возвесели1ши є3гw2 рaдостію съ лицeмъ твои1мъ.	Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: возвесели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ твои́мъ.	Ибо даруешь Ты ему благословение навеки; возвеселишь его радостью перед лицем Твоим.	Ps21(20), 7
8	8Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur.	(21:8) Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony.	(21:8) Bo król nadzieję ma w Panu: a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.	Jako car' upowajet na Gospoda, i miłostiju wysznjago nie podwiżytsja.	Ћкw цaрь ўповaетъ на гDа, и3 млcтію вhшнzгw не подви1житсz.	Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю вы́шняго не подви́жится.	Ибо царь уповает на Господа, и по милости Всевышнего не поколеблется.	Ps21(20), 8
9	9Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.	(21:9) Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają.	(21:9) Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.	Da obrjaszczetsja ruka twoja wsiem wragom twoim, diesnica twoja da obrjaszczet wsja nienawidjaszczyja tiebie.	Да њбрsщетсz рукA твоS всBмъ врагHмъ твои6мъ, десни1ца твоS да њбрsщетъ вс‰ ненави1дzщыz тебE.	Да обря́щется рука́ твоя́ всѣ́мъ враго́мъ твои́мъ, десни́ца твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя тебе́.	Да настигнет рука Твоя всех врагов Твоих, десница Твоя да настигнет ненавистников Твоих!	Ps21(20), 9
10	10Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis.	(21:10) Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre.	(21:10) Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.	Jako położyszy ich jako pieszcz' ogniennuju wo wriemja lica twojego: Gospod' gniewom swoim smjatiet ja, i sniest' ich ogn'.	Ћкw положи1ши и5хъ ћкw пeщь џгненную во врeмz лицA твоегw2: гDь гнёвомъ свои1мъ смzтeтъ \|, и3 снёсть и5хъ џгнь.	Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гненную во вре́мя лица́ твоего́: Госпо́дь гнѣ́вомъ свои́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь.	Ибо ввергнешь Ты их в пламя, словно в печь огненную, в час явления лица Твоего. Ты, Господи, в гневе Своем приведешь их в смятение и предашь их огню.	Ps21(20), 10
11	11Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum,	(21:11) Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich.	(21:11) Owoc ich z ziemie wygubisz: a nasienie ich z synów ludzkich.	Płod ich ot ziemli pogubiszy, i siemja ich ot synow cziełowieczieskich.	Пл0дъ и4хъ t земли2 погуби1ши, и3 сёмz и4хъ t сынHвъ человёческихъ.	Пло́дъ и́хъ от земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от сыно́въ человѣ́ческихъ.	Плоды их трудов на земле Ты погубишь и потомков их исторгнешь из числа сынов человеческих.	Ps21(20), 11
12	12quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.	(21:12) Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.	(21:12) Albowiem obrócili na cię złości: myślili rady, których utwierdzić nie mogli.	Jako ukłonisza na tja złaja, pomyslisza sowiety, ichże nie wozmogut sostawiti.	Ћкw ўклони1ша на тS ѕл†z, помhслиша совёты, и5хже не возм0гутъ состaвити.	Я́ко уклони́ша на тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не возмо́гутъ соста́вити.	Ибо задумали они Тебе зло, возымели намерения, но не могут их совершить.	Ps21(20), 12
13	13Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis præparabis vultum eorum.	(21:13) Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich.	(21:13) Albowiem obrócisz je w tył: w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.	Jako położyszy ja chriebiet: wo izbytciech twoich ugotowiszy lice ich.	Ћкw положи1ши \| хребeтъ: во и3збhтцэхъ твои1хъ ўгот0виши лицE и4хъ.	Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ твои́хъ угото́виши лице́ и́хъ.	И обратишь Ты их вспять, и поразишь лица их.	Ps21(20), 13
14	14Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.	(21:14) Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję.	(21:14) Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.	Wozniesisja, Gospodi, siłoju twojeju: wospojem i pojem siły twoja.	Вознеси1сz, гDи, си1лою твоeю: воспоeмъ и3 поeмъ си6лы тво‰.	Вознеси́ся, Го́споди, си́лою твое́ю: воспое́мъ и пое́мъ си́лы твоя́.	Вознесись, Господи, в силе Твоей! Воспоем и поем силу Твою.	Ps21(20), 14
	← dalej UTRENIA sześciopsalm Ps 3
CHWAŁA...
	BOŻE MÓJ, BOŻE MÓJ, CZEMUŚ MNIĘ OPUŚCIŁ?
	Ps 22 (21)
1	1In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.	Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.	(22:1) Na koniec, za przyjęcie poranne, Psalm Dawidowi.	W koniec, o zastuplienii utrienniem, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, њ заступлeніи ќтреннемъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́треннемъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, о заступлении утреннем, псалом Давида, 21	Ps22(21), 1
2	2Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.	(22:2) Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.	(22:2) Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.	Boże, Boże moj, wonmi mi, wskuju ostawił mja jesi? dalieczie ot spasienija mojego słowiesa griechopadienij moich.	Б9е, б9е м0й, вонми1 ми, вскyю њстaвилъ мS є3си2; далeче t спcніz моегw2 словесA грэхопадeній мои1хъ.	Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? дале́че от спасе́нiя моего́ словеса́ грѣхопаде́нiй мои́хъ.	Боже, Боже мой, вонми мне! Почему Ты оставил меня? Удаляют меня от спасения грехопадения мои.	Ps22(21), 2
3	3Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.	(22:3) Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.	(22:3) Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.	Boże moj, wozzowu wo dni, i nie usłyszyszy, i w noszczy, i nie w biezumiie mnie.	Б9е м0й, воззовY во дни2, и3 не ўслhшиши, и3 въ нощи2, и3 не въ безyміе мнЁ.	Бо́же мо́й, воззову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.	Боже мой, взываю днем, и не слышишь, в ночи взываю, но не внемлешь мне Ты, хотя и не греховен зов мой.	Ps22(21), 3
4	4Tu autem in sancto habitas, laus Israël.	(22:4) Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.	(22:4) A ty mieszkasz w świątnicy, chwało Izraelska!	Ty że wo swjatiem żywieszy, chwało Izrailiewa.	Тh же во с™ёмъ живeши, хвало2 ї}лева.	Ты́ же во святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.	А Ты во святилище живешь, слава Израиля!	Ps22(21), 4
5	5In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.	(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.	(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, nadzieję mieli, i wybawiłeś je.	Na tja upowasza otcy naszy: upowasza, i izbawił jesi ja:	На тS ўповaша nтцы2 нaши: ўповaша, и3 и3збaвилъ є3си2 \|:	На тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:	На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавил их.	Ps22(21), 5
6	6Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.	(22:6) Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.	(22:6) Do ciebie wołali, i zbawieni są: w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.	k tiebie wozzwasza, i spasoszasja: na tja upowasza, i nie postydieszasja.	къ тебЁ воззвaша, и3 спас0шасz: на тS ўповaша, и3 не постыдёшасz.	къ тебѣ́ воззва́ша, и спасо́шася: на тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.	К Тебе воззвали, и спаслись; на Тебя уповали и не потерпели стыда.	Ps22(21), 6
7	7Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.	(22:7) Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.	(22:7) A jam jest robak a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.	Az że jesm' czierw', a nie cziełowiek, ponoszeniie cziełowiekow i unicziżeniie ljudij.	Ѓзъ же є4смь чeрвь, ґ не человёкъ, поношeніе человёкwвъ и3 ўничижeніе людjй.	А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.	Я же червь, а не человек, терплю поношения от людей и унижения от народа.	Ps22(21), 7
8	8Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.	(22:8) Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:	(22:8) Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: mówili usty i kiwali głową:	Wsi widjaszczii mja porugaszamisja, głagołasza ustnami, pokiwasza gławoju:	Вси2 ви1дzщіи мS поругaшамисz, глаг0лаша ўстнaми, покивaша глав0ю:	Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:	Все, видевшие меня насмехались надо мною, кивали головою:	Ps22(21), 8
9	9Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.	(22:9) Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.	(22:9) Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: niechaj zbawi, ponieważ chce go.	upowa na Gospoda, da izbawit jego, da spasiet jego, jako choszczet jego.	ўповA на гDа, да и3збaвитъ є3го2, да сп7сeтъ є3го2, ћкw х0щетъ є3го2.	упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.	"Уповал он на Господа, так пусть избавит его и спасет его, если угоден Ему!"	Ps22(21), 9
10	10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.	(22:10) Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.	(22:10) Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota, nadziejo moja od piersi matki mojéj.	Jako ty jesi istorgij mja iz czriewa, upowaniie moje ot soscu matierie mojeja.	Ћкw ты2 є3си2 и3ст0ргій мS и3з8 чрeва, ўповaніе моE t сwсцY мaтере моеS.	Я́ко ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от сосцу́ ма́тере моея́.	Но Ты исторг меня из чрева матери моей, уповал я на Тебя еще грудным младенцем.	Ps22(21), 10
11	11In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:	(22:11) Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.	(22:11) Na cię porzucony jestem z żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim.	K tiebie priwierżen jesm' ot łożesn, ot czriewa matierie mojeja Bog moj jesi ty.	Къ тебЁ привeрженъ є4смь t ложeснъ, t чрeва мaтере моеS бGъ м0й є3си2 ты2.	Къ тебѣ́ приве́рженъ е́смь от ложе́снъ, от чре́ва ма́тере моея́ Бо́гъ мо́й еси́ ты́.	К Тебе привержен я от рождения, от чрева матери моей Ты Бог мой!	Ps22(21), 11
12	12ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.	(22:12) Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.	(22:12) Nie odstępuj odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest; bo niemasz, ktoby ratował.	Da nie otstupiszy ot mienie, jako skorb' bliz, jako niest' pomogajaj mi.	Да не tстyпиши t менє2, ћкw ск0рбь бли1з8, ћкw нёсть помогazй ми2.	Да не отсту́пиши от мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.	Не оставь меня, ибо скорбь подступила, и некому помочь мне.	Ps22(21), 12
13	13Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.	(22:13) Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.	(22:13) Obtoczyli mię cielcy mnodzy, bycy tłuści oblegli mię.	Obydosza mja tiełcy mnozi, juncy tucznii odierżasza mja:	Њбыд0ша мS тельцы2 мн0зи, ю3нцы2 тyчніи њдержaша мS:	Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:	Окружили меня враги, как стадо тельцов, как тучные волы, обступили меня.	Ps22(21), 13
14	14Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.	(22:14) Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.	(22:14) Otworzyli na mię gębę swą, jako lew porywający i ryczący.	otwierzosza na mja usta swoja, jako liew woschiszczajaj i rykajaj.	tверз0ша на мS ўстA сво‰, ћкw лeвъ восхищazй и3 рыкazй.	отверзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.	Отверзли на меня пасть свою, подобно льву, что, рыча, хватает добычу.	Ps22(21), 14
15	15Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.	(22:15) Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.	(22:15) Wylanym jest jako woda: i rozsypały się wszystkie kości moje: stało się serce moje jako wosk topniejący w pośród żywota mego.	Jako woda izłijachsja, i razsypaszasja wsja kosti moja: byst' sierdce moje jako wosk tajaj posriedie czriewa mojego.	Ћкw водA и3зліsхсz, и3 разсhпашасz вс‰ кHсти мо‰: бhсть сeрдце моE ћкw в0скъ тazй посредЁ чрeва моегw2.	Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва моего́.	Как вода растекаюсь, рассыпались кости мои; стало сердце мое, как воск тающий в груди моей.	Ps22(21), 15
16	16Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.	(22:16) Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.	(22:16) Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: i obróciłeś mię w proch śmierci.	Izssze jako skudiel' kriepost' moja, i jazyk moj pril'pie gortani mojemu, i w pierst' smierti swieł mja jesi.	И$зсше ћкw скудeль крёпость моS, и3 љзhкъ м0й прильпE гортaни моемY, и3 въ пeрсть смeрти свeлъ мS є3си2.	И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й прильпе́ горта́ни моему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.	Иссохла, будто глиняный сосуд, сила моя, язык мой прилип к гортани моей, и в прах смерти низвел Ты меня.	Ps22(21), 16
17	17Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;	(22:17) Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.	(22:17) Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: zbór złośników obiegł mię: przebodli ręce moje i nogi moje.	Jako obydosza mja psi mnozi, sonm łukawych odierżasza mja: iskopasza rucie moi i nozie moi.	Ћкw њбыд0ша мS пси2 мн0зи, с0нмъ лукaвыхъ њдержaша мS: и3скопaша рyцэ мои2 и3 н0зэ мои2.	Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мои́ и но́зѣ мои́.	Ибо окружило меня псов множество – сборище лукавых людей обступило меня; пронзили руки мои и ноги мои;	Ps22(21), 17
18	18dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.	(22:18) Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.	(22:18) Policzyli wszystkie kości moje: a oni przypatrowali się i patrzyli na mię.	Isczietosza wsja kosti moja: tii że smotrisza i priezriesza mja.	И#счет0ша вс‰ кHсти мо‰: тjи же смотри1ша и3 презрёша мS.	Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.	изочли кости мои и смотрели с презрением на меня.	Ps22(21), 18
19	19Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.	(22:19) Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.	(22:19) Rozdzielili sobie szaty moje: a o suknią moję los miotali.	Razdielisza rizy moja siebie, i o odieżdi mojej mietasza żriebij.	Раздэли1ша ри6зы мо‰ себЁ, и3 њ nдeжди моeй метaша жрeбій.	Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мое́й мета́ша жре́бiй.	Разделили ризы мои меж собой и об одежде моей метали жребий.	Ps22(21), 19
20	20Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.	(22:20) Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.	(22:20) Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: wejrzyj na obronę moję.	Ty że, Gospodi, nie udali pomoszcz' twoju ot mienie: na zastuplieniie moje wonmi.	Тh же, гDи, не ўдали2 п0мощь твою2 t менє2: на заступлeніе моE вонми2.	Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.	Но Ты, Господи, не лиши меня помощи Твоей; на защиту мою поспеши.	Ps22(21), 20
21	21Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.	(22:21) Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.	(22:21) Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: a z ręki psiéj jedynaczkę moję.	Izbawi ot orużija duszu moju, i iz ruki piesii jedinorodnuju moju.	И#збaви t nрyжіz дyшу мою2, и3 и3з8 руки2 пeсіи є3динор0дную мою2.	Изба́ви от ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.	Избавь от меча душу мою, от песьих лап единственную мою!	Ps22(21), 21
22	22Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.	(22:22) Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.	(22:22) Wybaw mię z paszczeki lwiéj: a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.	Spasi mja ot ust l'wowych, i ot rog jedinoroż' smirieniie moje.	Сп7си1 мz t ќстъ льв0выхъ, и3 t рHгъ є3динорHжь смирeніе моE.	Спаси́ мя от у́стъ льво́выхъ, и от ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.	Спаси меня от пасти львиной и от рога единорогов – меня смиренного!	Ps22(21), 22
23	23Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.	(22:23) Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.	(22:23) Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: w pośród kościoła będę cię chwalił.	Powiem imja twoje bratii mojej, posriedie cerkwie wospoju tja.	Повёмъ и4мz твоE брaтіи моeй, посредЁ цRкве воспою2 тS.	Повѣ́мъ и́мя твое́ бра́тiи мое́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ тя́.	Поведаю имя Твое братьям моим, посреди церкви воспою Тебя.	Ps22(21), 23
24	24Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.	(22:24) Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.	(22:24) Co się Pana boicie, chwalcie go: wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go: niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.	Bojaszcziisja Gospoda, woschwalitie jego, wsie siemja Iakowlie, prosławitie jego, da uboitsja że ot niego wsie siemja Izrailiewo:	Боsщіисz гDа, восхвали1те є3го2, всE сёмz їaкwвле, прослaвите є3го2, да ўбои1тсz же t негw2 всE сёмz ї}лево:	Боя́щiися Го́спода, восхвали́те его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите его́, да убои́тся же от него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:	Боящиеся Господа, восхвалите Его потомство Иаковлево!	Ps22(21), 24
25	25Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.	(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.	(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego: ani odwrócił oblicza swego odemnie: a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.	jako nie unicziży, niże niegodowa molitwy niszczago, niże otwrati lice swoje ot mienie, i jegda wozzwach k niemu, usłysza mja.	ћкw не ўничижи2, нижE негодовA моли1твы ни1щагw, нижE tврати2 лицE своE t менє2, и3 є3гдA воззвaхъ къ немY, ўслhша мS.	я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ отврати́ лице́ свое́ от мене́, и егда́ воззва́хъ къ нему́, услы́ша мя́.	Ибо не презрел и не отверг Он молитвы нищего, и не отвратил лица Своего от меня, и когда воззвал я к Нему, услышал меня.	Ps22(21), 25
26	26Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.	(22:26) O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.	(22:26) U ciebie chwała moja w kościele wielkim: śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.	Ot tiebie pochwała moja, w cerkwi wieliciej ispowiemsja tiebie: molitwy moja wozdam pried bojaszczymisja jego.	T тебє2 похвалA моS, въ цRкви вели1цэй и3сповёмсz тебЁ: моли6твы мо‰ воздaмъ пред8 боsщимисz є3гw2.	От тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся тебѣ́: моли́твы моя́ возда́мъ предъ боя́щимися его́.	Ты вложил в уста мои хвалу; в церкви великой прославлю Тебя, обеты мои исполню пред лицом боящихся Его.	Ps22(21), 26
27	27Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.	(22:27) Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.	(22:27) Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: będą żyć serca ich na wieki wieków.	Jadjat ubozii, i nasytjatsja, i woschwaljat Gospoda wzyskajuszczii jego: żywa budut sierdca ich w wiek wieka.	Kдsтъ ўб0зіи, и3 насhтzтсz, и3 восхвaлzтъ гDа взыскaющіи є3го2: жи6ва бyдутъ сердцA и4хъ въ вёкъ вёка.	Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тятся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.	Вкушать будут убогие и насытятся, и восхвалят Господа, кто ищет Его; живы будут сердца их вовеки.	Ps22(21), 27
28	28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:	(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.	(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie kraje ziemie: i będą się kłaniać przed oblicznością jego wszystkie familie pogańskie.	Pomjanutsja i obratjatsja ko Gospodu wsi koncy ziemli, i pokłonjatsja pried nim wsja otiecziestwija jazyk:	Помzнyтсz и3 њбратsтсz ко гDу вси2 концы6 земли2, и3 покл0нzтсz пред8 ни1мъ вс‰ nтeчєствіz kзы6къ:	Помяну́тся и обратя́тся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нятся предъ ни́мъ вся́ оте́чествiя язы́къ:	Помянуты будут Богом и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся Ему все народы и племена.	Ps22(21), 28
29	29quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.	(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.	(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo: i on będzie panował nad pogany.	jako Gospodnie jest' carstwiie, i toj obładajet jazyki.	ћкw гDне є4сть цrтвіе, и3 т0й њбладaетъ kзы6ки.	я́ко Госпо́дне е́сть ца́рствiе, и то́й облада́етъ язы́ки.	Ибо подвластно Господу царство, и Он обладает народами.	Ps22(21), 29
30	30Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.	(22:30) Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.	(22:30) Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy: przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.	Jadosza i pokłoniszasja wsi tucznii ziemli: pried nim pripadut wsi nizchodjaszczii w ziemlju: i dusza moja tomu żywiet.	Kд0ша и3 поклони1шасz вси2 тyчніи земли2: пред8 ни1мъ припадyтъ вси2 низходsщіи въ зeмлю: и3 душA моS томY живeтъ.	Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ ни́мъ припаду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.	Вкушать будут и поклонятся Ему все благоденствующие на земле; к Нему припадут все нисходящие в землю; и для Него живет душа моя.	Ps22(21), 30
31	31Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.	(22:31) Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.	(22:31) A dusza moja jemu będzie żyła: i nasienie moje będzie mu służyć.	I siemja moje porabotajet jemu: wozwiestit Gospodiewi rod grjaduszczij:	И# сёмz моE пораб0таетъ є3мY: возвэсти1тъ гDеви р0дъ грzдyщій:	И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ ему́: возвѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:	И потомство мое послужит Ему, воздаст хвалу Господу род грядущий.	Ps22(21), 31
32	32Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.	(22:32) Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.	(22:32) Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.	i wozwiestjat prawdu jego ljudiem rożdszymsja , jaże sotwori Gospod'.	и3 возвэстsтъ прaвду є3гw2 лю1демъ р0ждшымсz, ±же сотвори2 гDь.	и возвѣстя́тъ пра́вду его́ лю́демъ ро́ждшымся , я́же сотвори́ Госпо́дь.	И возвестят правду Его людям, еще не родившимся, которых сотворит Господь.	Ps22(21), 32
	BÓG – DOBRY PASTERZ.
	Ps 23 (22)
1	1Psalmus David. Dominus regit me, et nihil mihi deerit:	Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.	Psalm Dawidowi. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie.	Gospod' pasiet mja, i nicztoże mja liszyt.	ГDь пасeтъ мS, и3 ничт0же мS лиши1тъ.	Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.	Господь Пастырь мой, ничего не лишит Он меня.	Ps23(22), 1
2	2in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me;	Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię.	Na miejscu paszy tam mię posadził: nad wodą posilenia wychował mię.	Na miestie złacznie, tamo wsieli mja, na wodie pokojnie wospita mja.	На мёстэ ѕлaчнэ, тaмw всели1 мz, на водЁ пок0йнэ воспитa мz.	На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.	На нивах обильных поселил Он меня. У тихих вод воспитал меня.	Ps23(22), 2
3	3animam meam convertit. Deduxit me super semitas justitiæ propter nomen suum.	Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.	Duszę moję nawrócił: prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.	Duszu moju obrati, nastawi mja na stiezi prawdy, imienie radi swojego.	Дyшу мою2 њбрати2, настaви мS на стєзи2 прaвды, и4мене рaди своегw2.	Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди своего́.	Душу мою обратил к добру, наставил меня на стези правды во славу имени Своего.	Ps23(22), 3
4	4Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.	Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.	Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego; bowiemeś ty jest zemną: laska twoja, i kij twój, te mię cieszyły.	Aszcze bo i pojdu posriedie sieni smiertnyja, nie ubojusja zła, jako ty so mnoju jesi: żezł twoj i palica twoja, ta mja utieszysta.	Ѓще бо и3 пойдY посредЁ сёни смeртныz, не ўбою1сz ѕлA, ћкw ты2 со мн0ю є3си2: жeзлъ тв0й и3 пaлица твоS, т† мS ўтёшиста.	А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко ты́ со мно́ю еси́: же́злъ тво́й и па́лица твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.	Если и пойду я во мраке, грозящем смертью, не убоюсь зла, ибо Ты со мною. Жезл Твой и посох Твой были поддержкою мне.	Ps23(22), 4
5	5Parasti in conspectu meo mensam adversus eos qui tribulant me; impinguasti in oleo caput meum: et calix meus inebrians, quam præclarus est!	Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający.	Nagotowałeś przed oczyma memi stół na przeciwko tym, którzy mię trapią: utłuściłeś olejkiem głowę moję: a kielich mój upojający jak kosztowny jest.	Ugotował jesi priedo mnoju trapiezu soprotiw stużajuszczym mnie: umastił jesi jelieom gławu moju, i czasza twoja upojawajuszczy mja, jako dierżawna.	Ўгот0валъ є3си2 предо мн0ю трапeзу сопроти1въ стужaющымъ мнЁ: ўмaстилъ є3си2 є3лeомъ главY мою2, и3 чaша твоS ўпоzвaющи мS, ћкw держaвна.	Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.	Сотворил Ты мне трапезу пред лицом гонителей моих; помазал елеем главу мою, и чаша Твоя, напояет меня, ибо велика ее сила.	Ps23(22), 5
6	6Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitæ meæ; et ut inhabitem in domo Domini in longitudinem dierum.	Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.	I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszystkie dni żywota mojego: i abym mieszkał w domu Pańskim na przedłużenie dni.	I miłost' twoja pożeniet mja wsja dni żywota mojego, i jeże wsielitimisja w dom Gospodien' w dołgotu dnij.	И# млcть твоS поженeтъ мS вс‰ дни6 животA моегw2, и3 є4же всели1тимисz въ д0мъ гDень въ долготY днjй.	И ми́лость твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ моего́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.	И милость Твоя да сопутствует мне во все дни жизни моей, и да вселюсь в дом Господень на вечные дни!	Ps23(22), 6
	WJAZD TRIUMFALNY KRÓLA CHWAŁY NA GÓRĘ SYJON.
	Ps 24 (23)
1	1Prima sabbati. Psalmus David. Domini est terra, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.	Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.	W dzień pierwszy po Sobocie, Psalm Dawidowi. Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.	Gospodnja ziemlja, i ispołnieniie jeja, wsieliennaja i wsi żywuszczii na niej.	ГDнz землS, и3 и3сполнeніе є3S, вселeннаz и3 вси2 живyщіи на нeй.	Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й.	Подвластна Господу земля и все, что наполняет ее, вселенная и все живущие в ней.	Ps24(23), 1
2	2Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina præparavit eum.	Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.	Bo go on nad morzami ugruntował: i nad rzekami nagotował go.	Toj na morjach osnował ju jest' i na riekach ugotował ju jest'.	Т0й на морsхъ њсновaлъ ю5 є4сть и3 на рэкaхъ ўгот0валъ ю5 є4сть.	То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть.	Он на морях воздвиг ее, и на реках утвердил ее.	Ps24(23), 2
3	3Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto ejus?	Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego?	Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?	Kto wzydiet na goru Gospodnju? ili kto staniet na miestie swjatiem jego?	Кто2 взhдетъ на г0ру гDню; и3ли2 кто2 стaнетъ на мёстэ с™ёмъ є3гw2;	Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ его́?	Кто взойдет на гору Господню? И кто станет на месте святом Его?	Ps24(23), 3
4	4Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo:	Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie.	Niewinnych rąk a czystego serca: który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.	Niepowinien rukama i czist sierdcem, iże nie prijat wsuje duszu swoju i nie kljatsja liestiju iskrienniemu swojemu:	Непови1ненъ рукaма и3 чи1стъ сeрдцемъ, и4же не пріsтъ всyе дyшу свою2 и3 не клsтсz лeстію и4скреннему своемY:	Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́тся ле́стiю и́скреннему своему́:	Тот, кто неповинен руками и чист сердцем, кто не принял суеты в душу свою и не клялся лукаво ближнему своему;	Ps24(23), 4
5	5hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo.	Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego.	Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.	siej priimiet błagosłowieniie ot Gospoda i miłostynju ot Boga Spasa swojego.	сeй пріи1метъ блгcвeніе t гDа и3 млcтыню t бGа сп7са своегw2.	се́й прiи́метъ благослове́нiе от Го́спода и ми́лостыню от Бо́га Спа́са своего́.	он примет благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего.	Ps24(23), 5
6	6Hæc est generatio quærentium eum, quærentium faciem Dei Jacob.	Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela.	Ten jest naród szukających go, szukających oblicza Boga Jakóbowego.	Siej rod iszczuszczych Gospoda, iszczuszczych lice Boga Iakowlja.	Сeй р0дъ и4щущихъ гDа, и4щущихъ лицE бGа їaкwвлz.	Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля.	Таков род ищущих Господа, ищущих лица Бога Иаковлева.	Ps24(23), 6
7	7Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.	Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!	Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne! i wnidzie król chwały.	Wozmitie wrata knjazi wasza, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy.	Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы.	Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.	Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы!	Ps24(23), 7
8	8Quis est iste rex gloriæ? Dominus fortis et potens, Dominus potens in prælio.	Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju.	Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan możny na walce.	Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' kriepok i silien, Gospod' silien w brani.	Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь крёпокъ и3 си1ленъ, гDь си1ленъ въ брaни.	Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни.	Кто сей Царь Славы? Господь крепкий и сильный, Господь сильный в бранях.	Ps24(23), 8
9	9Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.	Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały.	Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.	Wozmitie wrata knjazi waszja, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy.	Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы.	Возми́те врата́ кня́зи ва́шя, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.	Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы!	Ps24(23), 9
10	10Quis est iste rex gloriæ? Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.	Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela.	Któryż to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały.	Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' sił, toj jest' Car' sławy.	Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь си1лъ, т0й є4сть цRь слaвы.	Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, то́й е́сть Ца́рь сла́вы.	Кто сей Царь Славы? Господь сил, Он – Царь Славы.	Ps24(23), 10
	← dalej UTRENIA po katyzmach w świeta Ps 135(134) ← LUB dalej UTRENIA po katyzmach Ps 119(118)
CHWAŁA...
KATYZMA IV
	PROŚBA O PRZEBACZENIE I OPIEKĘ.
	Ps 25 (24) ↓ WIELKIE POWIECZERZE ↓ GODZINA III cd.
1	1In finem. Psalmus David. Ad te, Domine, levavi animam meam:	Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę.	Na koniec, Psalm Dawidowi. Do ciebie. Panie, podniosłem duszę moję.	K tiebie, Gospodi, wozdwigoch duszu moju, Boże moj, na tja upowach, da nie postyżusja wo wiek, niże da posmiejutmisja wrazi moi:	Къ тебЁ, гDи, воздвиг0хъ дyшу мою2, б9е м0й, на тS ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ, нижE да посмэю1тмисz врази2 мои2:	Къ тебѣ́, Го́споди, воздвиго́хъ ду́шу мою́, Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ, ниже́ да посмѣю́тмися врази́ мои́:	К Тебе, Господи, возношу душу мою. Боже мой, на Тебя уповаю, да не буду посрамлен вовеки, и да не посмеются надо мною враги мои!	Ps25(24), 1
2	2Deus meus, in te confido; non erubescam.	Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie.	Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę: i niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi.	ibo wsi tierpjaszczii tja nie postydjatsja.	и4бо вси2 терпsщіи тS не постыдsтсz.	и́бо вси́ терпя́щiи тя́ не постыдя́тся.	Ибо все надеющиеся на Тебя не посрамятся.	Ps25(24), 2
3	3Neque irrideant me inimici mei: etenim universi qui sustinent te, non confundentur.	A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący.	Albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni: niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny.	Da postydjatsja biezzakonnujuszczii wotszcze.	Да постыдsтсz беззак0ннующіи вотщE.	Да постыдя́тся беззако́ннующiи вотще́.	Да посрамятся творящие беззакония тщетно.	Ps25(24), 3
4	4Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me.	Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię.	Drogi twoje okaż mi, Panie: a ścieżek twoich naucz mię.	Puti twoja, Gospodi, skaży mi i stiezjam twoim nauczi mja.	Пути6 тво‰, гDи, скажи1 ми и3 стезsмъ твои6мъ научи1 мz.	Пути́ твоя́, Го́споди, скажи́ ми и стезя́мъ твои́мъ научи́ мя.	Пути Твои, Господи, укажи мне, стезям Твоим научи меня.	Ps25(24), 4
5	5Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die.	Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego.	Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mie; boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.	Nastawi mja na istinu twoju i nauczi mja: jako ty jesi Bog Spas moj, i tiebie tierpiech wies' dien'.	Настaви мS на и4стину твою2 и3 научи1 мz: ћкw ты2 є3си2 бGъ сп7съ м0й, и3 тебE терпёхъ вeсь дeнь.	Наста́ви мя́ на и́стину твою́ и научи́ мя: я́ко ты́ еси́ Бо́гъ Спа́съ мо́й, и тебе́ терпѣ́хъ ве́сь де́нь.	Наставь меня на истину Твою и научи меня, ибо Ты Бог, спасающий меня; и на Тебя я надеюсь всяк день.	Ps25(24), 5
6	6Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.	Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku.	Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie! i na zmiłowania twoje, które są od wieku.	Pomjani szczedroty twoja, Gospodi, i miłosti twoja, jako ot wieka sut'.	Помzни2 щедрHты тво‰, гDи, и3 млcти тво‰, ћкw t вёка сyть.	Помяни́ щедро́ты твоя́, Го́споди, и ми́лости твоя́, я́ко от вѣ́ка су́ть.	Вспомни щедроты Твои, Господи, и милости Твои, ибо вечны они.	Ps25(24), 6
7	7Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.	Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie!	Grzechów młodości mojéj, i niewiadomości moich nie racz pamiętać: według miłosierdzia twego pomnij na mię ty, dla dobroci twéj, Panie!	Griech junosti mojeja i niewiedienija mojego nie pomjani: po miłosti twojej pomjani mja ty, radi błagosti twojeja, Gospodi.	ГрBхъ ю4ности моеS и3 невёдэніz моегw2 не помzни2: по млcти твоeй помzни1 мz ты2, рaди бlгости твоеS, гDи.	Грѣ́хъ ю́ности моея́ и невѣ́дѣнiя моего́ не помяни́: по ми́лости твое́й помяни́ мя ты́, ра́ди бла́гости твоея́, Го́споди.	Грехов юности моей и неведения моего не помяни; по милости Твоей вспомни меня, по благости Твоей, Господи!	Ps25(24), 7
8	8Dulcis et rectus Dominus; propter hoc legem dabit delinquentibus in via.	Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.	Słodki i prawy Pan: przetóż da zakon występnym na drodze.	Błag i praw Gospod', siego radi zakonopołożyt sogrieszajuszczym na puti.	Бlгъ и3 прaвъ гDь, сегw2 рaди законоположи1тъ согрэшaющымъ на пути2.	Бла́гъ и пра́въ Госпо́дь, сего́ ра́ди законоположи́тъ согрѣша́ющымъ на пути́.	Благ и праведен Господь, посему дарует закон Свой согрешающим на пути.	Ps25(24), 8
9	9Diriget mansuetos in judicio; docebit mites vias suas.	Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.	Poprowadzi ciche w rozsądku: nauczy skromne dróg swoich.	Nastawit krotkija na sud, nauczit krotkija putiem swoim.	Настaвитъ крHткіz на сyдъ, научи1тъ крHткіz путє1мъ свои6мъ.	Наста́витъ кро́ткiя на су́дъ, научи́тъ кро́ткiя путе́мъ свои́мъ.	Укажет кротким истину, научит кротких стезям Своим!	Ps25(24), 9
10	10Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.	Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego.	Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, szukającym Testamentu jego i świadectw jego.	Wsi putiie Gospodni miłost' i istina, wzyskajuszczym zawieta jego i swidienija jego.	Вси2 путіE гDни млcть и3 и4стина, взыскaющымъ завёта є3гw2 и3 свидёніz є3гw2.	Вси́ путiе́ Госпо́дни ми́лость и и́стина, взыска́ющымъ завѣ́та его́ и свидѣ́нiя его́.	Все пути Господни – милость и истина для тех, кто ищет завета Его и откровений Его.	Ps25(24), 10
11	11Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo; multum est enim.	Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.	Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu; bo go siła.	Radi imienie twojego, Gospodi, i oczisti griech moj, mnog bo jest'.	Рaди и4мене твоегw2, гDи, и3 њчcти грёхъ м0й, мн0гъ бо є4сть.	Ра́ди и́мене твоего́, Го́споди, и очи́сти грѣ́хъ мо́й, мно́гъ бо е́сть.	Во славу имени Твоего, Господи, очисти меня от греха, ибо он велик.	Ps25(24), 11
12	12Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via quam elegit.	Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.	Któryż jest człowiek, co się boi Pana? zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.	Kto jest' cziełowiek bojajsja Gospoda? zakonopołożyt jemu na puti, jegoże izwoli.	Кт0 є3сть человёкъ боsйсz гDа; законоположи1тъ є3мY на пути2, є3г0же и3зв0ли.	Кто́ есть человѣ́къ боя́йся Го́спода? законоположи́тъ ему́ на пути́, его́же изво́ли.	Кто из людей боится Господа? Дарует ему Бог закон для пути, уготованном Ему.	Ps25(24), 12
13	13Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus hæreditabit terram.	Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię.	Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: a nasienie jego odziedziczy ziemię.	Dusza jego wo błagich wodworitsja, i siemja jego nasłiedit ziemlju.	ДушA є3гw2 во благи1хъ водвори1тсz, и3 сёмz є3гw2 наслёдитъ зeмлю.	Душа́ его́ во благи́хъ водвори́тся, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ зе́млю.	Душа его обретет блаженство, и потомство его наследует землю.	Ps25(24), 13
14	14Firmamentum est Dominus timentibus eum; et testamentum ipsius ut manifestetur illis.	Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.	Podpora jest Pan bojącym się go: i Testament jego, aby im był oznajmiony.	Dierżawa Gospod' bojaszczychsja jego, i zawiet jego jawit im.	Держaва гDь боsщихсz є3гw2, и3 завётъ є3гw2 kви1тъ и5мъ.	Держа́ва Госпо́дь боя́щихся его́, и завѣ́тъ его́ яви́тъ и́мъ.	Господь – опора боящимся Его, и явит Он им завет Свой.	Ps25(24), 14
15	15Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.	Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje.	Oczy moje zawsze ku Panu; albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.	Oczi moi wynu ko Gospodu, jako toj istorgniet ot sieti nozie moi.	Џчи мои2 вhну ко гDу, ћкw т0й и3ст0ргнетъ t сёти н0зэ мои2.	О́чи мои́ вы́ну ко Го́споду, я́ко то́й исто́ргнетъ от сѣ́ти но́зѣ мои́.	Очи мои всегда взирают на Господа, и Он исторгнет от сети стопы мои.	Ps25(24), 15
16	16Respice in me, et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.	Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.	Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną; bom ja jest jedyny i ubogi.	Prizri na mja i pomiłuj mja, jako jedinorod i niszcz' jesm' az.	При1зри на мS и3 поми1луй мS, ћкw є3динор0дъ и3 ни1щь є4смь ѓзъ.	При́зри на мя́ и поми́луй мя́, я́ко единоро́дъ и ни́щь е́смь а́зъ.	Воззри на меня и помилуй меня, ибо я одинок и беден.	Ps25(24), 16
17	17Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt: de necessitatibus meis erue me.	Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię.	Udręczenia serca mego rozmnożyły się: wyrwij mię z potrzeb moich.	Skorbi sierdca mojego umnożyszasja, ot nużd moich izwiedi mja.	СкHрби сeрдца моегw2 ўмн0жишасz, t нyждъ мои1хъ и3зведи1 мz.	Ско́рби се́рдца моего́ умно́жишася, от ну́ждъ мои́хъ изведи́ мя.	Скорби сердца моего умножились, от бед моих избавь меня!	Ps25(24), 17
18	18Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea.	Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.	Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: a odpuść wszystkie grzechy moje.	Wiżd' smirieniie moje i trud moj, i ostawi wsja griechi moja.	Ви1ждь смирeніе моE и3 трyдъ м0й, и3 њстaви вс‰ грэхи2 мо‰.	Ви́ждь смире́нiе мое́ и тру́дъ мо́й, и оста́ви вся́ грѣхи́ моя́.	Воззри на смирение мое и на бремя тяжкое мое, и отпусти грехи мои!	Ps25(24), 18
19	19Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me.	Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści.	Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.	Wiżd' wragi moja, jako umnożyszasja, i nienawidieniiem nieprawiednym woznienawidiesza mja.	Ви1ждь враги2 мо‰, ћкw ўмн0жишасz, и3 ненавидёніемъ непрaведнымъ возненави1дэша мS.	Ви́ждь враги́ моя́, я́ко умно́жишася, и ненавидѣ́нiемъ непра́веднымъ возненави́дѣша мя́.	Воззри на врагов моих, умножились они и ненавистью неправедною возненавидели меня.	Ps25(24), 19
20	20Custodi animam meam, et erue me: non erubescam, quoniam speravi in te.	Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam.	Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie.	Sochrani duszu moju i izbawi mja, da nie postyżusja, jako upowach na tja.	Сохрани2 дyшу мою2 и3 и3збaви мS, да не постыжyсz, ћкw ўповaхъ на тS.	Сохрани́ ду́шу мою́ и изба́ви мя́, да не постыжу́ся, я́ко упова́хъ на тя́.	Сохрани душу мою и избавь меня от бед, да не постыжусь, что уповал на Тебя!	Ps25(24), 20
21	21Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te.	Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał.	Niewinni i prawi przystali do mnie, iżem czekał na cię.	Niezłobiwii i prawii priłiepljachusja mnie, jako potierpiech tja, Gospodi.	Неѕл0бивіи и3 прaвіи прилэплsхусz мнЁ, ћкw потерпёхъ тS, гDи.	Незло́бивiи и пра́вiи прилѣпля́хуся мнѣ́, я́ко потерпѣ́хъ тя́, Го́споди.	Незлобивые и праведные примкнули ко мне, ибо надеялся я на Тебя, Господи.	Ps25(24), 21
22	22Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis.	O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego.	Wybaw, Boże, Izraela ze wszystkich ucisków jego.	Izbawi, Boże, Izrailja ot wsiech skorbiej jego.	И#збaви, б9е, ї}лz t всёхъ скорбeй є3гw2.	Изба́ви, Бо́же, Изра́иля от всѣ́хъ скорбе́й его́.	Избавь, Боже, Израиля от всех скорбей его!	Ps25(24), 22
	← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 31(30) ← dalej GODZINA III Ps 51(50)
	NIEWINNY ODWOŁUJE SIĘ DO SPRAWIEDLIWOŚCI BOŻEJ.
	Ps 26 (25)
1	1In finem. Psalmus David. Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum, et in Domino sperans non infirmabor.	Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się.	Na koniec, Psalm Dawidowi. Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.	Sudi mi, Gospodi, jako az niezłoboju mojeju chodich: i na Gospoda upowaja nie izniemogu.	Суди1 ми, гDи, ћкw ѓзъ неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3 на гDа ўповaz не и3знемогY.	Суди́ ми, Го́споди, я́ко а́зъ незло́бою мое́ю ходи́хъ: и на Го́спода упова́я не изнемогу́.	Суди меня, Господи, по правде Твоей, ибо живу я в незлобии и, на Господа уповая, не изнемогу.	Ps26(25), 1
2	2Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum.	Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.	Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: wypal nerki moje i serce moje.	Iskusi mja, Gospodi, i ispytaj mja, razżży utroby moja i sierdce moje.	И#скуси1 мz, гDи, и3 и3спытaй мS, разжжи2 ўтрHбы мо‰ и3 сeрдце моE.	Искуси́ мя, Го́споди, и испыта́й мя́, разжжи́ утро́бы моя́ и се́рдце мое́.	Искуси меня, Господи, испытай меня, разожги утробу мою и сердце мое!	Ps26(25), 2
3	3Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua.	Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej.	Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: i ukochałem się w prawdzie twojéj.	Jako miłost' twoja pried oczima moima jest', i błagougodich wo istinie twojej.	Ћкw млcть твоS пред8 nчи1ма мои1ма є4сть, и3 благоугоди1хъ во и4стинэ твоeй.	Я́ко ми́лость твоя́ предъ очи́ма мои́ма е́сть, и благоугоди́хъ во и́стинѣ твое́й.	Милость Твоя пред очами моими, и угождал я Тебе, соблюдая истину Твою.	Ps26(25), 3
4	4Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo.	Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się.	Nie siedziałem ze zborem marności: a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.	Nie siedoch s sonmom sujetnym, i so zakonopriestupnymi nie wnidu.	Не сэд0хъ съ с0нмомъ сyетнымъ, и3 со законопрестyпными не вни1ду.	Не сѣдо́хъ съ со́нмомъ су́етнымъ, и со законопресту́пными не вни́ду.	Не сидел я в совете суетных и к беззаконным не войду.	Ps26(25), 4
5	5Odivi ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo.	Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem.	Miałem w nienawiści zbór złośliwych, a z niepobożnymi nie zasiędę.	Woznienawidiech cerkow' łukawnujuszczych, i s niecziestiwymi nie sjadu.	Возненави1дэхъ цeрковь лукaвнующихъ, и3 съ нечести1выми не сsду.	Возненави́дѣхъ це́рковь лука́внующихъ, и съ нечести́выми не ся́ду.	Возненавидел я сборище лукавых и с нечестивыми не сяду.	Ps26(25), 5
6	6Lavabo inter innocentes manus meas, et circumdabo altare tuum, Domine:	Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie!	Umyję między niewinnymi ręce moje: i obejdę ołtarz twój, Panie.	Umyju w niepowinnych rucie moi, i obydu żertwiennik twoj, Gospodi,	Ўмhю въ непови1нныхъ рyцэ мои2, и3 њбhду жeртвенникъ тв0й, гDи,	Умы́ю въ непови́нныхъ ру́цѣ мои́, и обы́ду же́ртвенникъ тво́й, Го́споди,	Умою с невиновными руки мои и вокруг жертвенника Твоего пойду, Господи;	Ps26(25), 6
7	7ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua.	Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje.	Abych słyszał głos chwały, a opowiadał wszystkie dziwy twoje.	ieże usłyszati mi głas chwały twojeja i powiedati wsja czudiesa twoja.	є4же ўслhшати ми2 глaсъ хвалы2 твоеS и3 повёдати вс‰ чудесA тво‰.	е́же услы́шати ми́ гла́съ хвалы́ твоея́ и повѣ́дати вся́ чудеса́ твоя́.	да услышу я песнь во славу Твою и поведаю чудеса Твои.	Ps26(25), 7
8	8Domine, dilexi decorem domus tuæ, et locum habitationis gloriæ tuæ.	Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.	Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, i miejsce mieszkania chwały twojéj.	Gospodi, wozljubich błagołiepiie domu twojego i miesto sielienija sławy twojeja.	ГDи, возлюби1хъ бlголёпіе д0му твоегw2 и3 мёсто селeніz слaвы твоеS.	Го́споди, возлюби́хъ благолѣ́пiе до́му твоего́ и мѣ́сто селе́нiя сла́вы твоея́.	Господи, возлюбил я благолепие дома Твоего и место святое, где обитает слава Твоя.	Ps26(25), 8
9	9Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam:	Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego.	Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj: a z mężmi krwawymi żywota mojego.	Da nie pogubiszy s niecziestiwymi duszu moju i s muży krowiej żywot moj,	Да не погуби1ши съ нечести1выми дyшу мою2 и3 съ м{жи кровeй жив0тъ м0й,	Да не погуби́ши съ нечести́выми ду́шу мою́ и съ му́жи крове́й живо́тъ мо́й,	Да не погубишь с нечестивыми душу мою и с мужами, проливающими кровь, жизнь мою!	Ps26(25), 9
10	10in quorum manibus iniquitates sunt; dextera eorum repleta est muneribus.	W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków.	U których w ręku są nieprawości, prawica ich pełna jest podarków.	ichże w ruku biezzakonija, diesnica ich ispołnisja mzdy.	и4хже въ рукY беззакHніz, десни1ца и4хъ и3сп0лнисz мзды2.	и́хже въ руку́ беззако́нiя, десни́ца и́хъ испо́лнися мзды́.	В руках у них беззаконие, полны они корысти.	Ps26(25), 10
11	11Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me, et miserere mei.	Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną.	A jam chodził w niewinności mojéj: odkup mię, a zmiłuj się nademną.	Az że niezłoboju mojeju chodich: izbawi mja, Gospodi, i pomiłuj mja.	Ѓзъ же неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3збaви мS, гDи, и3 поми1луй мS.	А́зъ же незло́бою мое́ю ходи́хъ: изба́ви мя́, Го́споди, и поми́луй мя́.	Я же в незлобии живу; избавь меня, Господи, и помилуй меня!	Ps26(25), 11
12	12Pes meus stetit in directo; in ecclesiis benedicam te, Domine.	Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana.	Noga moja stała na drodze prostéj, w kościelech będę cię chwalił, Panie.	Noga moja sta na prawotie: w cerkwach błagosłowlju tja, Gospodi.	НогA моS стA на правотЁ: въ цRквахъ благословлю1 тz, гDи.	Нога́ моя́ ста́ на правотѣ́: въ це́рквахъ благословлю́ тя, Го́споди.	Стопы мои стоят на правом пути; в церквах благословлю Тебя, Господи!	Ps26(25), 12
	PAN ŚWIATŁEM I ZBAWIENIEM MOIM.
	Ps 27 (26)
1	1Psalmus David, priusquam liniretur. Dominus illuminatio mea et salus mea: quem timebo? Dominus protector vitæ meæ: a quo trepidabo?	Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać?	Psalm Dawidowi, pierwéj niźli był pomazany. Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, kogóż się będę bał? Pan obrońca żywota mego, kogóż się będę lękał?	Gospod' proswieszczeniie moje i spasitiel' moj, kogo ubojusja? Gospod' zaszczytitiel' żywota mojego, ot kogo ustraszusja?	ГDь просвэщeніе моE и3 сп7си1тель м0й, когw2 ўбою1сz; гDь защи1титель животA моегw2, t когw2 ўстрашyсz;	Госпо́дь просвѣще́нiе мое́ и спаси́тель мо́й, кого́ убою́ся? Госпо́дь защи́титель живота́ моего́, от кого́ устрашу́ся?	Господь просвещение мое и Спаситель мой, кого убоюсь? Господь Защитник жизни моей, кого устрашусь?	Ps27(26), 1
2	2Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas, qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt.	Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.	Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, aby żarli ciało moje: którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, sami zemdleli i upadli.	Wniegda pribliżatisja na mja złobujuszczym, jeże sniesti płoti moja, oskorbljajuszczii mja i wrazi moi, tii izniemogosza i padosza.	ВнегдA приближaтисz на мS ѕл0бующымъ, є4же снёсти плHти мо‰, њскорблsющіи мS и3 врази2 мои2, тjи и3знемог0ша и3 пад0ша.	Внегда́ приближа́тися на мя́ зло́бующымъ, е́же снѣ́сти пло́ти моя́, оскорбля́ющiи мя́ и врази́ мои́, ті́и изнемого́ша и падо́ша.	Когда приближались ко мне злобствующие оскорбители мои и враги мои, желая погубить меня, изнемогли они и пали.	Ps27(26), 2
3	3Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum; si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo.	Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam.	Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, nie będzie się bało serce moje: choćby powstała przeciwko mnie bitwa, w tem ja nadzieję pokładać będę.	Aszcze opołczitsja na mja połk, nie uboitsja sierdce moje: aszcze wostaniet na mja bran', na niego az upowaju.	Ѓще њполчи1тсz на мS п0лкъ, не ўбои1тсz сeрдце моE: ѓще востaнетъ на мS брaнь, на него2 ѓзъ ўповaю.	А́ще ополчи́тся на мя́ по́лкъ, не убои́тся се́рдце мое́: а́ще воста́нетъ на мя́ бра́нь, на него́ а́зъ упова́ю.	Если ополчится на меня полк, не убоится сердце мое; если восстанет на меня рать, на Бога я уповаю.	Ps27(26), 3
4	4Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ; ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.	O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego.	O jednę prosiłem Pana, téj szukać będę: abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego: abych patrzył na rozkosz Pańską i nawiedzał kościół jego.	Iedino prosich ot Gospoda, to wzyszczu: jeże żyti mi w domu Gospodni wsja dni żywota mojego, zrieti mi krasotu Gospodnju i posieszczati chram swjatyj jego.	Е#ди1но проси1хъ t гDа, то2 взыщY: є4же жи1ти ми2 въ домY гDни вс‰ дни6 животA моегw2, зрёти ми2 красотY гDню и3 посэщaти хрaмъ с™hй є3гw2.	Еди́но проси́хъ от Го́спода, то́ взыщу́: е́же жи́ти ми́ въ дому́ Госпо́дни вся́ дни́ живота́ моего́, зрѣ́ти ми́ красоту́ Госпо́дню и посѣща́ти хра́мъ святы́й его́.	Одно просил я у Господа, и к тому стремлюсь: жить мне в доме Господнем во все дни жизни моей, взирать на красоту Господню и посещать храм святой Его.	Ps27(26), 4
5	5Quoniam abscondit me in tabernaculo suo; in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.	Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.	Albowiem skrył mię w przybytku swoim: we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego: na skale wywyższył mię.	Jako skry mja w sielienii swojem w dien' zoł moich, pokry mja w tajnie sielienija swojego, na kamien' wozniesie mja.	Ћкw скрh мz въ селeніи своeмъ въ дeнь ѕHлъ мои1хъ, покрh мz въ тaйнэ селeніz своегw2, на кaмень вознесe мz.	Я́ко скры́ мя въ селе́нiи свое́мъ въ де́нь зо́лъ мои́хъ, покры́ мя въ та́йнѣ селе́нiя своего́, на ка́мень вознесе́ мя.	Ибо сокрыл Он меня в обители Своей в день бед моих, укрыл меня в тайном покое обители Своей, на скалу вознес меня;	Ps27(26), 5
6	6In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis; cantabo, et psalmum dicam Domino.	A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu.	A teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi: obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: będę śpiewał i Psalmy grał Panu.	I nynie sie, wozniesie gławu moju na wragi moja: obydoch i pożroch w sielienii jego żertwu chwalienija i woskliknowienija: poju i wospoju Gospodiewi.	И# нн7э сE, вознесE главY мою2 на враги2 мо‰: њбыд0хъ и3 пожр0хъ въ селeніи є3гw2 жeртву хвалeніz и3 воскликновeніz: пою2 и3 воспою2 гDеви.	И ны́нѣ се́, вознесе́ главу́ мою́ на враги́ моя́: обыдо́хъ и пожро́хъ въ селе́нiи его́ же́ртву хвале́нiя и воскликнове́нiя: пою́ и воспою́ Го́сподеви.	и вот ныне вознес Он главу мою над врагами моими. Обошел я вокруг жертвенника и принес в обители Его жертву хвалой своей и ликованием. Пою и воспеваю Господа.	Ps27(26), 6
7	7Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te; miserere mei, et exaudi me.	Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię.	Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię.	Usłyszy, Gospodi, głas moj, imże wozzwach, pomiłuj mja i usłyszy mja.	Ўслhши, гDи, глaсъ м0й, и4мже воззвaхъ, поми1луй мS и3 ўслhши мS.	Услы́ши, Го́споди, гла́съ мо́й, и́мже воззва́хъ, поми́луй мя́ и услы́ши мя́.	Услышь, Господи, голос мой, взываю к Тебе: помилуй меня и услышь меня!	Ps27(26), 7
8	8Tibi dixit cor meum: Exquisivit te facies mea; faciem tuam, Domine, requiram.	O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę.	Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: oblicza twego, Panie, szukać będę.	Tiebie rieczie sierdce moje: Gospoda wzyszczu, wzyska tiebie lice moje, lica twojego, Gospodi, wzyszczu.	ТебЁ речE сeрдце моE: гDа взыщY, взыскA тебE лицE моE, лицA твоегw2, гDи, взыщY.	Тебѣ́ рече́ се́рдце мое́: Го́спода взыщу́, взыска́ тебе́ лице́ мое́, лица́ твоего́, Го́споди, взыщу́.	Сказало Тебе сердце мое: "Господа ищу". Ищут Тебя очи мои; лица Твоего, Господи, ищу.	Ps27(26), 8
9	9Ne avertas faciem tuam a me; ne declines in ira a servo tuo. Adjutor meus esto; ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus.	Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego.	Nie odwracaj oblicza twego odemnie: nie odstępuj w gniewie od sługi twego: bądź pomocnikiem moim, nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój.	Nie otwrati lica twojego ot mienie i nie ukłonisja gniewom ot raba twojego: pomoszcznik moj budi, nie otrini mienie i nie ostawi mienie, Boże, spasitielju moj.	Не tврати2 лицA твоегw2 t менє2 и3 не ўклони1сz гнёвомъ t рабA твоегw2: пом0щникъ м0й бyди, не tри1ни менE и3 не њстaви менE, б9е, сп7си1телю м0й.	Не отврати́ лица́ твоего́ от мене́ и не уклони́ся гнѣ́вомъ от раба́ твоего́: помо́щникъ мо́й бу́ди, не отри́ни мене́ и не оста́ви мене́, Бо́же, спаси́телю мо́й.	Не отвращай лица Твоего от меня, и не уклонись в гневе от раба Твоего: подай помощь мне, не отвергни меня и не оставь меня, Боже, Спаситель Мой!	Ps27(26), 9
10	10Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me; Dominus autem assumpsit me.	Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię.	Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: ale Pan przyjął mię.	Jako otiec moj i mati moja ostawista mja, Gospod' że wosprijat mja.	Ћкw nтeцъ м0й и3 мaти моS њстaвиста мS, гDь же воспріsтъ мS.	Я́ко оте́цъ мо́й и ма́ти моя́ оста́виста мя́, Госпо́дь же воспрiя́тъ мя́.	Ибо отец мой и мать моя оставили меня, а Господь принял меня.	Ps27(26), 10
11	11Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.	Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają.	Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.	Zakonopołoży mi, Gospodi, w puti twojem, i nastawi mja na stiezju prawuju wrag moich radi.	Законоположи1 ми, гDи, въ пути2 твоeмъ, и3 настaви мS на стезю2 прaвую вр†гъ мои1хъ рaди.	Законоположи́ ми, Го́споди, въ пути́ твое́мъ, и наста́ви мя́ на стезю́ пра́вую вра́гъ мои́хъ ра́ди.	Даруй мне закон, Господи, на пути Твоем и наставь меня на стезю правую пред лицом врагов моих.	Ps27(26), 11
12	12Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi.	Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem.	Nie podawaj mię na dusze trapiących mię; albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.	Nie priedażd' mienie w duszy stużajuszczych mi: jako wostasza na mja swidietielie nieprawiednii, i sołga nieprawda siebie.	Не предaждь менE въ дyшы стужaющихъ ми2: ћкw востaша на мS свидётелє непрaведніи, и3 солгA непрaвда себЁ.	Не преда́ждь мене́ въ ду́шы стужа́ющихъ ми́: я́ко воста́ша на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, и солга́ непра́вда себѣ́.	Не предай меня в руки гонителей моих, ибо восстали на меня свидетели неправедные, обманулись в неправде своей.	Ps27(26), 12
13	13Credo videre bona Domini in terra viventium.	Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.	Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie w ziemi żywiących.	Wieruju widieti błagaja Gospodnja na ziemli żywych.	Вёрую ви1дэти бlг†z гDнz на земли2 живhхъ.	Вѣ́рую ви́дѣти блага́я Госпо́дня на земли́ живы́хъ.	Верю: увижу я блага Господни на земле живых!	Ps27(26), 13
14	14Expecta Dominum, viriliter age: et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.	Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana.	Oczekawaj Pana, mężnie czyń: i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.	Potierpi Gospoda, mużajsja, i da kriepitsja sierdce twoje, i potierpi Gospoda.	Потерпи2 гDа, мужaйсz, и3 да крэпи1тсz сeрдце твоE, и3 потерпи2 гDа.	Потерпи́ Го́спода, мужа́йся, и да крѣпи́тся се́рдце твое́, и потерпи́ Го́спода.	Надейся на Господа, мужайся, и да укрепится сердце твое; надейся на Господа!	Ps27(26), 14
CHWAŁA...
	WYSŁUCHAJ, PANIE, GŁOS PROŚBY MOJEJ.
	Ps 28 (27)
1	1Psalmus ipsi David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.	Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu.	Psalm samemu Dawidowi. Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu.	K tiebie, Gospodi, wozzowu, Boże moj: da nie priemołcziszy ot mienie : da nie kogda priemołcziszy ot mienie , i upodobljusja nizchodjaszczym w row.	Къ тебЁ, гDи, воззовY, б9е м0й: да не премолчи1ши t менє2: да не когдA премолчи1ши t менє2, и3 ўпод0блюсz низходsщымъ въ р0въ.	Къ тебѣ́, Го́споди, воззову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от мене́ : да не когда́ премолчи́ши от мене́ , и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.	К Тебе, Господи, взываю, Боже мой; не безмолвствуй предо мною, дабы, да при безмолвии Твоем не уподоблюсь нисходящим в гроб!	Ps28(27), 1
2	2Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te; dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.	Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej.	Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.	Usłyszy, Gospodi, głas molienija mojego, wniegda molitimisja k tiebie, wniegda wozdieti mi rucie moi ko chramu swjatomu twojemu.	Ўслhши, гDи, глaсъ молeніz моегw2, внегдA моли1тимисz къ тебЁ, внегдA воздёти ми2 рyцэ мои2 ко хрaму с™0му твоемY.	Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя моего́, внегда́ моли́тимися къ тебѣ́, внегда́ воздѣ́ти ми́ ру́цѣ мои́ ко хра́му свято́му твоему́.	Услышь, Господи, моление мое, когда молюсь я Тебе, когда воздеваю руки мои ко храму святому Твоему!	Ps28(27), 2
3	3Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.	Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich.	Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię: którzy mówią pokój z bliźnim swoim, a złość w sercach ich.	Nie priwliecy mienie so grieszniki, i s diełajuszczymi nieprawdu nie pogubi mienie, głagoljuszczymi mir s bliżnimi swoimi, złaja że w sierdcach swoich.	Не привлецы2 менE со грBшники, и3 съ дёлающими непрaвду не погуби2 менE, глаг0лющими ми1ръ съ бли1жними свои1ми, ѕл†z же въ сердцaхъ свои1хъ.	Не привлецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́лающими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними свои́ми, зла́я же въ сердца́хъ свои́хъ.	Не привлеки меня с грешниками, и с творящими неправду не погуби меня, с теми, кто говорит "мир" ближним своим со злобою в сердце своем!	Ps28(27), 3
4	4Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis; redde retributionem eorum ipsis.	Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich.	Daj im według uczynków ich, i według złości wymysłów ich: według spraw ręku ich oddaj im: oddaj im zapłatę ich.	Dażd' im, Gospodi, po diełom ich i po łukawstwu naczinanij ich, po diełom ruku ich dażd' im, wozdażd' wozdajaniie ich im.	Дaждь и5мъ, гDи, по дэлHмъ и4хъ и3 по лукaвству начинaній и4хъ, по дэлHмъ рукY и4хъ дaждь и5мъ, воздaждь воздаsніе и4хъ и5мъ.	Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́вству начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, возда́ждь воздая́нiе и́хъ и́мъ.	Воздай им, Господи, по делам их и по лукавству замыслов их, по делам рук их воздай им, воздай им заслуженное ими!	Ps28(27), 4
5	5Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum ejus destrues illos, et non ædificabis eos.	Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich.	Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego: zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.	Jako nie razumiesza w dieła Gospodnja i w dieła ruku jego: razoriszy ja i nie soziżdieszy ja.	Ћкw не разумёша въ дэлA гDнz и3 въ дэлA рукY є3гw2: разори1ши \| и3 не сози1ждеши \|.	Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́.	Ибо не уразумели они деяний Господних и деяний рук Его. Срази их и не дай им восстать!	Ps28(27), 5
6	6Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.	Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich.	Błogosławiony Pan; bo wysłuchał głos prośby mojéj.	Błagosłowien Gospod', jako usłysza głas molienija mojego.	Блгcвeнъ гDь, ћкw ўслhша глaсъ молeніz моегw2.	Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя моего́.	Благословен Господь, ибо услышал Он моление мое!	Ps28(27), 6
7	7Dominus adjutor meus et protector meus; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum: et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei.	Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.	Pan pomocnik mój, i obrońca mój: w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem: i zakwitnęło znowu ciało moje: a z woli mojéj wyznawać mu będę.	Gospod' pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj: na niego upowa sierdce moje, i pomoże mi, i procwietie płot' moja: i wolieju mojeju ispowiemsja jemu.	ГDь пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й: на него2 ўповA сeрдце моE, и3 пом0же ми2, и3 процвэтE пл0ть моS: и3 в0лею моeю и3сповёмсz є3мY.	Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мое́ю исповѣ́мся ему́.	Господь Податель помощи и Защитник мой; на Него уповало сердце мое, и помог Он мне, и процвела плоть моя; и по доброй воле прославляю Его.	Ps28(27), 7
8	8Dominus fortitudo plebis suæ, et protector salvationum christi sui est.	Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest.	Pan mocą ludu swego: i obrońcą zbawienia pomazańca swego.	Gospod' utwierżdieniie ljudij swoich i zaszczytitiel' spasienij christa swojego jest'.	ГDь ўтверждeніе людjй свои1хъ и3 защи1титель спасeній хрістA своегw2 є4сть.	Госпо́дь утвержде́нiе люді́й свои́хъ и защи́титель спасе́нiй христа́ своего́ е́сть.	Господь твердыня людей Своих, Защитник и спасение помазанника Своего.	Ps28(27), 8
9	9Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum.	Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.	Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: i rządź je i wywyższaj je aż na wieki.	Spasi ljudi twoja, i błagosłowi dostojaniie twoje, i upasi ja, i wozmi ja do wieka.	Сп7си2 лю1ди тво‰, и3 блгcви2 достоsніе твоE, и3 ўпаси2 \|, и3 возми2 \| до вёка.	Спаси́ лю́ди твоя́, и благослови́ достоя́нiе твое́, и упаси́ я́, и возми́ я́ до вѣ́ка.	Спаси людей Твоих и благослови достояние Твое, и спаси их, и возвышай их вовеки!	Ps28(27), 9
	WIELKOŚĆ BOGA OBJAWIAJĄCA SIĘ W BURZY.
	Ps 29 (28)
1	1Psalmus David, in consummatione tabernaculi. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum.	Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc.	Psalm Dawidowi, przy dokończeniu przybytku. Przynoście Panu synowie Boży, przynoście Panu syny baranie, przynoście Panu chwałę i część.	Priniesitie Gospodiewi, synowie Bożii, priniesitie Gospodiewi syny owni, priniesitie Gospodiewi sławu i cziest':	Принеси1те гDеви, сhнове б9іи, принеси1те гDеви сhны w4вни, принеси1те гDеви слaву и3 чeсть:	Принеси́те Го́сподеви, сы́нове Бо́жiи, принеси́те Го́сподеви сы́ны о́вни, принеси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть:	Принесите Господу, сыны Божии, принесите Господу в жертву агнцев! Воздайте Господу славу и честь!	Ps29(28), 1
2	2Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus.	Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.	Przynoście Panu chwałę imieniowi jego: kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.	priniesitie Gospodiewi sławu imieni jego: pokłonitiesja Gospodiewi wo dworie swjatiem jego.	принеси1те гDеви слaву и4мени є3гw2: поклони1тесz гDеви во дворЁ с™ёмъ є3гw2.	принеси́те Го́сподеви сла́ву и́мени его́: поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ его́.	Воздайте Господу славу имени Его! Поклонитесь Господу во дворе святом Его!	Ps29(28), 2
3	3Vox Domini super aquas; Deus majestatis intonuit: Dominus super aquas multas.	Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.	Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: Pan nad wodami wielkiemi.	Głas Gospodien' na wodach, Bog sławy wozgriemie, Gospod' na wodach mnogich.	Глaсъ гDень на водaхъ, бGъ слaвы возгремЁ, гDь на водaхъ мн0гихъ.	Гла́съ Госпо́день на вода́хъ, Бо́гъ сла́вы возгремѣ́, Госпо́дь на вода́хъ мно́гихъ.	Глас Господень на водах: Бог славы возгремел, Господь на водах многих.	Ps29(28), 3
4	4Vox Domini in virtute; vox Domini in magnificentia.	Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny,	Głos Pański w mocy: głos Pański w wielmożności.	Głas Gospodien' w krieposti, głas Gospodien' w wielikołiepii.	Глaсъ гDень въ крёпости, глaсъ гDень въ великолёпіи.	Гла́съ Госпо́день въ крѣ́пости, гла́съ Госпо́день въ великолѣ́пiи.	Глас Господа в силе, глас Господа в великолепии.	Ps29(28), 4
5	5Vox Domini confringentis cedros, et confringet Dominus cedros Libani:	Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie,	Głos Pański łamiący cedry: i połamie Pan cedry Libańskie.	Głas Gospoda, sokruszajuszczago kiedry: i stryjet Gospod' kiedry Liwanskija,	Глaсъ гDа, сокрушaющагw кeдры: и3 стрhетъ гDь кeдры лів†нскіz,	Гла́съ Го́спода, сокруша́ющаго ке́дры: и стры́етъ Госпо́дь ке́дры Лива́нскiя,	Глас Господа сокрушает кедры; и низвергнет Господь кедры ливанские.	Ps29(28), 5
6	6et comminuet eas, tamquam vitulum Libani, et dilectus quemadmodum filius unicornium.	I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec.	I podrobi je jako cielę Libańskie: a umiłowany, jako syn jednorożców.	i istnit ja jako tiełca Liwanska: i wozljubliennyj jako syn jedinoroż'.	и3 и3стни1тъ \| ћкw тельцA лівaнска: и3 возлю1бленный ћкw сhнъ є3динор0жь.	и истни́тъ я́ я́ко телца́ Лива́нска: и возлю́бленный я́ко сы́нъ единоро́жь.	И сотрет их в прах, как тельца ливанского, а возлюбленный Израиль силен, как молодой единорог.	Ps29(28), 6
7	7Vox Domini intercidentis flammam ignis;	Głos Pański krzesze płomień ognisty.	Głos Pański rozmiatający płomień ognisty.	Głas Gospoda, priesiecajuszczago płamien' ognja.	Глaсъ гDа, пресэцaющагw плaмень nгнS.	Гла́съ Го́спода, пресѣца́ющаго пла́мень огня́.	Глас Господа, пресекающего пламя огня.	Ps29(28), 7
8	8vox Domini concutientis desertum: et commovebit Dominus desertum Cades.	Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades.	Głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades.	Głas Gospoda, strjasajuszczago pustynju: i strjasiet Gospod' pustynju kaddijskuju.	Глaсъ гDа, стрzсaющагw пустhню: и3 стрzсeтъ гDь пустhню каддjйскую.	Гла́съ Го́спода, стряса́ющаго пусты́ню: и стрясе́тъ Госпо́дь пусты́ню кадді́йскую.	Глас Господа, сотрясающего пустыню; и сотрясет Господь пустыню Каддийскую.	Ps29(28), 8
9	9Vox Domini præparantis cervos: et revelabit condensa, et in templo ejus omnes dicent gloriam.	Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.	Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.	Głas Gospodien', swierszajuszczij jelieni, i otkryjet dubrawy: i w chramie jego wsjakij głagoliet sławu.	Глaсъ гDень, свершaющій є3лє1ни, и3 tкрhетъ дубр†вы: и3 въ хрaмэ є3гw2 всsкій глаг0летъ слaву.	Гла́съ Госпо́день, сверша́ющiй еле́ни, и откры́етъ дубра́вы: и въ хра́мѣ его́ вся́кiй глаго́летъ сла́ву.	Глас Господень разрешает от бремени ланей и обнажает дубравы; и в храме Его всяк возгласит Ему славу.	Ps29(28), 9
10	10Dominus diluvium inhabitare facit, et sedebit Dominus rex in æternum.	Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki.	Pan czyni, że potop trwa: a będzie siedział Pan, król na wieki.	Gospod' potop nasieljajet, i sjadiet Gospod' Car' w wiek.	ГDь пот0пъ населsетъ, и3 сsдетъ гDь цRь въ вёкъ.	Госпо́дь пото́пъ населя́етъ, и ся́детъ Госпо́дь Ца́рь въ вѣ́къ.	Господь после потопа населяет землю. И воссядет Господь как Царь навеки.	Ps29(28), 10
11	11Dominus virtutem populo suo dabit; Dominus benedicet populo suo in pace.	Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.	Pan mocy ludowi swemu doda: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.	Gospod' kriepost' ljudiem swoim dast, Gospod' błagosłowit ljudi swoja mirom.	ГDь крёпость лю1демъ свои6мъ дaстъ, гDь блгcви1тъ лю1ди сво‰ ми1ромъ.	Госпо́дь крѣ́пость лю́демъ свои́мъ да́стъ, Госпо́дь благослови́тъ лю́ди своя́ ми́ромъ.	Господь крепость народу Своему дарует, Господь благословит народ Свой миром.	Ps29(28), 11
	PO UZDROWIENIU ZE ŚMIERTELNEJ CHOROBY.
	Ps 30 (29)
1	1Psalmus cantici, in dedicatione domus David.	Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego.	(30:1) . Psalm pieśni. Na poświęcaniu domu Dawidowego.	Psałom piesni obnowlienija domu Dawidowa.	Pал0мъ пёсни њбновлeніz д0му дв7дова	Псало́мъ пѣ́сни обновле́нiя до́му Дави́дова.	Псалом, песнь обновления дома Давидова, 29	Ps30(29), 1
2	2Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me.	(30:2) Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.	(30:2) Wywyższać cię będę. Panie, żeś mię przyjął: a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nademną.	Wozniesu tja, Gospodi, jako podjał mja jesi, i nie wozwiesielił jesi wragow moich o mnie.	Вознесy тz, гDи, ћкw под8sлъ мS є3си2, и3 не возвесели1лъ є3си2 врагHвъ мои1хъ њ мнЁ.	Вознесу́ тя, Го́споди, я́ко подъя́лъ мя́ еси́, и не возвесели́лъ еси́ враго́въ мои́хъ о мнѣ́.	Превознесу Тебя, Господи, ибо поднял Ты меня и не дал торжествовать врагам моим надо мной.	Ps30(29), 2
3	3Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.	(30:3) Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię.	(30:3) Panie, Boże mój, wołałem do ciebie, i uzdrowiłeś mię.	Gospodi Boże moj, wozzwach k tiebie, i izcielił mja jesi.	ГDи б9е м0й, воззвaхъ къ тебЁ, и3 и3сцэли1лъ мS є3си2.	Го́споди Бо́же мо́й, воззва́хъ къ тебѣ́, и изцѣли́лъ мя́ еси́.	Господи Боже мой, воззвал я к Тебе, и Ты исцелил меня.	Ps30(29), 3
4	4Domine, eduxisti ab inferno animam meam; salvasti me a descendentibus in lacum.	(30:4) Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu.	(30:4) Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję: wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.	Gospodi, wozwieł jesi ot ada duszu moju, Spasł mja jesi ot nizchodjaszczych w row.	ГDи, возвeлъ є3си2 t ѓда дyшу мою2, сп7слъ мS є3си2 t низходsщихъ въ р0въ.	Го́споди, возве́лъ еси́ от а́да ду́шу мою́, Спа́слъ мя́ еси́ от низходя́щихъ въ ро́въ.	Господи, извел Ты из ада душу мою, удалил меня от нисходящих в гроб.	Ps30(29), 4
5	5Psallite Domino, sancti ejus; et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.	(30:5) Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.	(30:5) Śpiewajcie Panu święci jego, a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.	Pojtie Gospodiewi, priepodobnii jego, i ispowiedajtie pamjat' swjatyni jego:	П0йте гDеви, прпdбніи є3гw2, и3 и3сповёдайте пaмzть с™hни є3гw2:	По́йте Го́сподеви, преподо́бнiи его́, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни его́:	Пойте Господу, праведные Его, помните и прославляйте святыню Его!	Ps30(29), 5
6	6Quoniam ira in indignatione ejus, et vita in voluntate ejus: ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum lætitia.	(30:6) Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele.	(30:6) Bo gniew w zapalczywości jego, a żywot na woli jego: do wieczora i będzie trwał płacz, a do poranku wesele.	jako gniew w jarosti jego, i żywot w woli jego: wieczier wodworitsja płacz', i zautra radost'.	ћкw гнёвъ въ ћрости є3гw2, и3 жив0тъ въ в0ли є3гw2: вeчеръ водвори1тсz плaчь, и3 заyтра рaдость.	я́ко гнѣ́въ въ я́рости его́, и живо́тъ въ во́ли его́: ве́черъ водвори́тся пла́чь, и зау́тра ра́дость.	Ибо карает ярость Его, и дарует жизнь воля Его: с вечера водворится плач, а наутро радость.	Ps30(29), 6
7	7Ego autem dixi in abundantia mea: Non movebor in æternum.	(30:7) Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.	(30:7) A jam rzekł w dostatku moim: Nie będę poruszony na wieki.	Az że riech wo obiłii mojem: nie podwiżusja wo wiek.	Ѓзъ же рёхъ во nби1ліи моeмъ: не подви1жусz во вёкъ.	А́зъ же рѣ́хъ во оби́лiи мое́мъ: не подви́жуся во вѣ́къ.	А я сказал в благоденствии моем: "Не поколеблюсь вовеки!"	Ps30(29), 7
8	8Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.	(30:8) Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się;	(30:8) Panie, według woli twojéj dałeś moc ozdobie mojéj; odwróciłeś oblicze swe odemnie i stałem się zatrwożonym.	Gospodi, wolieju twojeju podażd' dobrotie mojej siłu: otwratił że jesi lice twoje, i bych smuszczen.	ГDи, в0лею твоeю подaждь добр0тэ моeй си1лу: tврати1лъ же є3си2 лицE твоE, и3 бhхъ смущeнъ.	Го́споди, во́лею твое́ю пода́ждь добро́тѣ мое́й си́лу: отврати́лъ же еси́ лице́ твое́, и бы́хъ смуще́нъ.	Господи, по воле Твоей дай силу душе моей! Но отвратил Ты лицо Свое, и впал я в смятенье.	Ps30(29), 8
9	9Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor.	(30:9) I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:	(30:9) Do ciebie. Panie, wołać będę, i do Boga mego modlić się będę.	K tiebie, Gospodi, wozzowu, i k Bogu mojemu pomoljusja.	Къ тебЁ, гDи, воззовY, и3 къ бGу моемY помолю1сz.	Къ тебѣ́, Го́споди, воззову́, и къ Бо́гу моему́ помолю́ся.	К Тебе, Господи, воззову и Богу моему помолюсь.	Ps30(29), 9
10	10Quæ utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? numquid confitebitur tibi pulvis, aut annuntiabit veritatem tuam?	(30:10) Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję?	(30:10) Cóż za pożytek we krwi mojéj, gdy zstępuję do skażenia? Izali proch wyznawać ci będzie? albo opowiadać będzie prawdę twoję?	Kaja pol'za w krowi mojej, wniegda schoditi mi wo istłieniie? jeda ispowiestsja tiebie pierst'? ili wozwiestit istinu twoju?	Кaz п0льза въ кр0ви моeй, внегдA сходи1ти ми2 во и3стлёніе; є3дA и3сповёстсz тебЁ пeрсть; и3ли2 возвэсти1тъ и4стину твою2;	Ка́я по́льза въ кро́ви мое́й, внегда́ сходи́ти ми́ во истлѣ́нiе? еда́ исповѣ́стся тебѣ́ пе́рсть? или́ возвѣсти́тъ и́стину твою́?	Что даст мне кровь моя, когда подвергнусь я тлению? Разве прославит Тебя прах мой, или возвестит он истину Твою?	Ps30(29), 10
11	11Audivit Dominus, et misertus est mei; Dominus factus est adjutor meus.	(30:11) Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim.	(30:11) Usłyszał Pan i zmiłował się nademną: Pan się stał pomocnikiem moim.	Słysza Gospod' i pomiłowa mja: Gospod' byst' pomoszcznik moj.	Слhша гDь и3 поми1лова мS: гDь бhсть пом0щникъ м0й.	Слы́ша Госпо́дь и поми́лова мя́: Госпо́дь бы́сть помо́щникъ мо́й.	Услышал Господь и помиловал меня; Господь даровал мне помощь.	Ps30(29), 11
12	12Convertisti planctum meum in gaudium mihi; conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia:	(30:12) Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością.	(30:12) Odmieniłeś mi płacz mój w wesele: zdarłeś wór mój, a oblókłeś mię weselem:	Obratił jesi płacz' moj w radost' mnie, rastierzał jesi wrietiszcze moje i priepojasał mja jesi wiesiełiiem,	Њбрати1лъ є3си2 плaчь м0й въ рaдость мнЁ, растерзaлъ є3си2 врeтище моE и3 препоsсалъ мS є3си2 весeліемъ,	Обрати́лъ еси́ пла́чь мо́й въ ра́дость мнѣ́, растерза́лъ еси́ вре́тище мое́ и препоя́салъ мя́ еси́ весе́лiемъ,	Обратил Ты плач мой в радость, раздрал рубище мое и препоясал меня веселием.	Ps30(29), 12
13	13ut cantet tibi gloria mea, et non compungar. Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.	(30:13) Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.	(30:13) Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.	jako da wospojet tiebie sława moja, i nie umiljusja. Gospodi Boże moj, wo wiek ispowiemsja tiebie.	ћкw да воспоeтъ тебЁ слaва моS, и3 не ўмилю1сz. ГDи б9е м0й, во вёкъ и3сповёмсz тебЁ.	я́ко да воспое́тъ тебѣ́ сла́ва моя́, и не умилю́ся. Го́споди Бо́же мо́й, во вѣ́къ исповѣ́мся тебѣ́.	Да воспою Тебя в славе моей, и не буду скорбен. Господи Боже мой, вовеки прославлю тебя!	Ps30(29), 13
CHWAŁA...
	UFNE ODDANIE SIĘ W RĘCE BOGA.
	Ps 31 (30) ↓ WIELKIE POWIECZERZE
1	1In finem. Psalmus David, pro extasi.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.	(31:1) Na koniec, Psalm Dawidowi na zachwycenie.	W koniec, psałom Dawidu, izstuplienija.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду, и3зступлeніz	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, изступле́нiя.	В конец, псалом Давида, в исступлении, 30	Ps31(30), 1
2	2In te, Domine, speravi; non confundar in æternum: in justitia tua libera me.	(31:2) W tobie, Panie! nadzieję mam, niech nie będę zawstydzony na wieki; w sprawiedliwości twojej wybaw mię.	(31:2) W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę zawstydzon na wieki: w sprawiedliwości twojéj wybaw mię.	Na tja, Gospodi, upowach, da nie postyżusja wo wiek: prawdoju twojeju izbawi mja i izmi mja.	На тS, гDи, ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ: прaвдою твоeю и3збaви мS и3 и3зми1 мz.	На тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ: пра́вдою твое́ю изба́ви мя́ и изми́ мя.	На Тебя, Господи, уповал, да не посрамлюсь вовеки. Правдою Твоею избавь меня от бед и спаси меня!	Ps31(30), 2
3	3Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:	(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego, co rychlej wybaw mię; bądźże mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mię zachował.	(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego: pośpiesz się, abyś mię wyrwał: bądź mi Bogiem obrońcą, i domem ucieczki, abyś mię zbawił.	Prikłoni ko mnie ucho twoje, uskori izjati mja: budi mi w Boga zaszczytitielja i w dom pribieżyszcza, jeże spasti mja.	Приклони2 ко мнЁ ќхо твоE, ўскори2 и3з8sти мS: бyди ми2 въ бGа защи1тителz и3 въ д0мъ прибёжища, є4же спcти1 мz.	Приклони́ ко мнѣ́ у́хо твое́, ускори́ изъя́ти мя́: бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ до́мъ прибѣ́жища, е́же спасти́ мя.	Приклони ко мне ухо Твое, поспеши избавить меня; будь мне Защитником, прибежищем моим, соверши спасение мое!	Ps31(30), 3
4	4quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.	(31:4) Boś ty jest skałą moją, i obroną moją; przetoż dla imienia twego prowadź mię, i zaprowadź mię.	(31:4) Albowiem moc moja, i ucieczka moja jesteś ty: a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.	Jako dierżawa moja i pribieżyszcze moje jesi ty: i imienie twojego radi nastawiszy mja i priepitajeszy mja.	Ћкw держaва моS и3 прибёжище моE є3си2 ты2: и3 и4мене твоегw2 рaди настaвиши мS и3 препитaеши мS.	Я́ко держа́ва моя́ и прибѣ́жище мое́ еси́ ты́: и и́мене твоего́ ра́ди наста́виши мя́ и препита́еши мя́.	Ибо Ты держава моя и оплот мой! Наставь меня и напитай благами во имя Твое!	Ps31(30), 4
5	5Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.	(31:5) Wywiedź mię z sieci, którą zastawili na mię; boś ty jest mocą moją.	(31:5) Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli; boś ty jest obrońca mój.	Izwiedieszy mja ot sieti sieja, juże skrysza mi: jako ty jesi zaszczytitiel' moj, Gospodi.	И#зведeши мS t сёти сеS, ю4же скрhша ми2: ћкw ты2 є3си2 защи1титель м0й, гDи.	Изведе́ши мя́ от сѣ́ти сея́, ю́же скры́ша ми́: я́ко ты́ еси́ защи́титель мо́й, Го́споди.	Изведи меня из сети, что расставили мне, ибо Ты Защитник мой, Господи!	Ps31(30), 5
6	6In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis.	(31:6) W ręce twoje poruczam ducha mego; odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdziwy!	(31:6) W ręce twe polecam ducha mego: odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.	W rucie twoi priedłożu duch moj: izbawił mja jesi, Gospodi Boże istiny.	Въ рyцэ твои2 предложY дyхъ м0й: и3збaвилъ мS є3си2, гDи б9е и4стины.	Въ ру́цѣ твои́ предложу́ ду́хъ мо́й: изба́вилъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же и́стины.	В руки Твои предаю дух мой. Избавил Ты меня, Господи, Боже истины!	Ps31(30), 6
7	7Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi.	(31:7) Mam w nienawiści tych, którzy przestrzegają próżnych marności; bo ja w Panu nadzieję pokładam.	(31:7) Miałeś w nienawiści przestrzegające marności nadaremno: a jam w Panu nadzieję miał.	Woznienawidieł jesi chranjaszczyja sujety wotszcze: az że na Gospoda upowach.	Возненави1дэлъ є3си2 хранsщыz суєты2 вотщE: ѓзъ же на гDа ўповaхъ.	Возненави́дѣлъ еси́ храня́щыя суеты́ вотще́: а́зъ же на Го́спода упова́хъ.	Возненавидел Ты преданных напрасной суете; я же на Господа уповал.	Ps31(30), 7
8	8Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.	(31:8) Będę się radował i weselił w miłosierdziu twojem, żeś wejrzał na utrapienie moje, a poznałeś uciśnienie duszy mojej.	(31:8) Będę się weselił i radował w miłosierdziu twojem; albowiemeś wejrzał na uniżenie moje, wybawiłeś z potrzeb duszę moję.	Wozradujusja i wozwiesieljusja o miłosti twojej, jako prizrieł jesi na smirieniie moje, Spasł jesi ot nużd duszu moju	Возрaдуюсz и3 возвеселю1сz њ млcти твоeй, ћкw призрёлъ є3си2 на смирeніе моE, сп7слъ є3си2 t нyждъ дyшу мою2	Возра́дуюся и возвеселю́ся о ми́лости твое́й, я́ко призрѣ́лъ еси́ на смире́нiе мое́, Спа́слъ еси́ от ну́ждъ ду́шу мою́	Возрадуюсь и возвеселюсь о милости Твоей, ибо воззрел Ты на смирение мое, избавил от бед душу мою,	Ps31(30), 8
9	9Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos.	(31:9) Aniś mię zawarł w ręce nieprzyjaciela; aleś postawił na przestrzeństwie nogi moje.	(31:9) Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich: postawiłeś na miejscu przestronnem nogi moje.	i niesi mienie zatworił w rukach wrażiich, postawił jesi na prostrannie nozie moi.	и3 нёси менE затвори1лъ въ рукaхъ врaжіихъ, постaвилъ є3си2 на прострaннэ н0зэ мои2.	и нѣ́си мене́ затвори́лъ въ рука́хъ вра́жiихъ, поста́вилъ еси́ на простра́ннѣ но́зѣ мои́.	и не отдал меня в руки врагов моих, вывел меня на простор.	Ps31(30), 9
10	10Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.	(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie! bom jest uciśniony; wywiędła od żałości twarz moja; także i dusza moja i żywot mój.	(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie; bom jest utrapiony: zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja, i wnętrze moje.	Pomiłuj mja, Gospodi, jako skorblju: smjatiesja jarostiju oko moje, dusza moja i utroba moja.	Поми1луй мS, гDи, ћкw скорблю2: смzтeсz ћростію џко моE, душA моS и3 ўтр0ба моS.	Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко скорблю́: смяте́ся я́ростiю о́ко мое́, душа́ моя́ и утро́ба моя́.	Помилуй меня, Господи, ибо я скорблю; от горести помутились око мое, душа моя и утроба моя.	Ps31(30), 10
11	11Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt.	(31:11) Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.	(31:11) Albowiem ustał w boleści żywot mój i lata moje w wzdychaniu: zemdlała w ubóstwie siła moja, i kości moje strwożone są.	Jako izcziezie w bołiezni żywot moj, i łieta moja w wozdychaniich: izniemoże niszczetoju kriepost' moja, i kosti moja smjatoszasja.	Ћкw и3счезE въ болёзни жив0тъ м0й, и3 лBта мо‰ въ воздыхaніихъ: и3знем0же нищет0ю крёпость моS, и3 кHсти мо‰ смzт0шасz.	Я́ко изчезе́ въ болѣ́зни живо́тъ мо́й, и лѣ́та моя́ въ воздыха́нiихъ: изнемо́же нището́ю крѣ́пость моя́, и ко́сти моя́ смято́шася.	Ибо в недугах тает жизнь моя, и годы мои проходят в воздыханиях. Изнемогли в лишениях силы мои, и кости мои содрогнулись.	Ps31(30), 11
12	12Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.	(31:12) U wszystkich nieprzyjaciół moich jestem w pohańbieniu wielkiem, a najwięcej u sąsiadów moich; stałem się na postrach znajomym moim; którzy mię widzą na dworze, uciekają przedemną.	(31:12) Nad wszystkie nieprzyjacioły moje stałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim bardzo, i strachem znajomym moim: którzy mię widzieli, precz odemnie uciekli.	Ot wsiech wrag moich bych ponoszeniie, i sosiedom moim zieło, i strach znajemym moim: widjaszczii mja won bieżasza ot mienie.	T всёхъ вр†гъ мои1хъ бhхъ поношeніе, и3 сосёдwмъ мои6мъ ѕэлw2, и3 стрaхъ знaємымъ мои6мъ: ви1дzщіи мS в0нъ бэжaша t менє2.	От всѣ́хъ вра́гъ мои́хъ бы́хъ поноше́нiе, и сосѣ́домъ мои́мъ зѣло́, и стра́хъ зна́емымъ мои́мъ: ви́дящiи мя́ во́нъ бѣжа́ша от мене́.	От врагов моих терпел я поношение, а более всего – от соседей моих; внушал страх всем, кто знал меня; завидев меня, бежали они прочь.	Ps31(30), 12
13	13Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde; factus sum tamquam vas perditum:	(31:13) Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.	(31:13) Jestem zapomniony z serca jako umarły: stałem się jako naczynie stracone.	Zabwien bych jako miertw ot sierdca: bych jako sosud pogublien.	Забвeнъ бhхъ ћкw мeртвъ t сeрдца: бhхъ ћкw сосyдъ погублeнъ.	Забве́нъ бы́хъ я́ко ме́ртвъ от се́рдца: бы́хъ я́ко сосу́дъ погубле́нъ.	Забыт я был и словно умер в сердце их; был как сосуд разбитый.	Ps31(30), 13
14	14quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.	(31:14) Albowiem nasłucham się uszczypków od wielu; strachu dość zewsząd, gdy się naradzają wespół przeciwko mnie, chytrze przemyśliwając, aby odjęli duszę moję.	(31:14) Bom słyszał łajanie mnogich, mieszkających w okolicy: wtem, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, odjąć duszę moje namawiali się.	Jako słyszach gażdieniie mnogich żywuszczych okriest: wniegda sobratisja im wkupie na mja, prijati duszu moju sowieszczasza.	Ћкw слhшахъ гаждeніе мн0гихъ живyщихъ w4крестъ: внегдA собрaтисz и5мъ вкyпэ на мS, пріsти дyшу мою2 совэщaша.	Я́ко слы́шахъ гажде́нiе мно́гихъ живу́щихъ о́крестъ: внегда́ собра́тися и́мъ вку́пѣ на мя́, прiя́ти ду́шу мою́ совѣща́ша.	Ибо слышал я злословие многих, живущих окрест, когда собирались они и совещались, как исторгнуть душу мою.	Ps31(30), 14
15	15Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu;	(31:15) Ale ja w tobie mam nadzieję, Panie! Rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.	(31:15) A jam w tobie nadzieję miał, Panie! rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.	Az że na tja, Gospodi, upowach, riech: ty jesi Bog moj.	Ѓзъ же на тS, гDи, ўповaхъ, рёхъ: ты2 є3си2 бGъ м0й.	А́зъ же на тя́, Го́споди, упова́хъ, рѣ́хъ: ты́ еси́ Бо́гъ мо́й.	А я, уповая на Тебя, Господи, сказал: "Ты Бог мой!	Ps31(30), 15
16	16in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.	(31:16) W rękach twoich są czasy moje; wyrwijże mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od tych, którzy mię prześladują.	(31:16) W ręku twoich losy moje: wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od prześladujących mię.	W ruku twojeju żriebii moi: izbawi mja iz ruki wrag moich i ot gonjaszczych mja.	Въ рукY твоє1ю жрє1біи мои2: и3збaви мS и3з8 руки2 вр†гъ мои1хъ и3 t гонsщихъ мS.	Въ руку́ твое́ю жре́бiи мои́: изба́ви мя́ изъ руки́ вра́гъ мои́хъ и от гоня́щихъ мя́.	В руке Твоей жребий мой. Избавь меня от руки врагов моих и от гонителей моих.	Ps31(30), 16
17	17Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua.	(31:17) Oświeć oblicze twoje nad sługą twoim; wybaw mię przez miłosierdzie twoje.	(31:17) Oświeć twarz twoję nad sługą twoim: zbaw mię w miłosierdziu twojem.	Proswieti lice twoje na raba twojego: spasi mja miłostiju twojeju.	Просвэти2 лицE твоE на рабA твоего2: сп7си1 мz млcтію твоeю.	Просвѣти́ лице́ твое́ на раба́ твоего́: спаси́ мя ми́лостiю твое́ю.	Яви сияние лица Твоего рабу Твоему; спаси меня милостью Твоею!"	Ps31(30), 17
18	18Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum;	(31:18) Panie! niech nie będę pohańbiony, ponieważ cię wzywam; niech się zawstydzą niezbożni, i zamilkną w grobie.	(31:18) Panie, niech nie będę zawstydzon; albowiem wzywałem cię: niech się zawstydzą niezbożnicy, i niech będą prowadzeni do piekła.	Gospodi, da nie postyżusja, jako prizwach tja: da postydjatsja niecziestiwii, i snidut wo ad.	ГDи, да не постыжyсz, ћкw призвaхъ тS: да постыдsтсz нечести1віи, и3 сни1дутъ во ѓдъ.	Го́споди, да не постыжу́ся, я́ко призва́хъ тя́: да постыдя́тся нечести́вiи, и сни́дутъ во а́дъ.	Господи, да не постыжусь, что призывал я Тебя! Да постыдятся нечестивые и сойдут во ад!	Ps31(30), 18
19	19muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.	(31:19) Niech zaniemieją wargi kłamliwe, które mówią przeciwko sprawiedliwemu rzeczy przykre z hardością i ze wzgardą.	(31:19) Niech zaniemieją usta zdradliwe, które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu w pysze i w powieraniu.	Niemy da budut ustny l'stiwyja, głagoljuszczyja na prawiednago biezzakoniie, gordynieju i unicziżeniiem.	НBмы да бyдутъ ўстны2 льсти6выz, глаг0лющыz на првdнаго беззак0ніе, гордhнею и3 ўничижeніемъ.	Нѣ́мы да бу́дутъ устны́ льсти́выя, глаго́лющыя на пра́веднаго беззако́нiе, горды́нею и уничиже́нiемъ.	Да онемеют уста лукавые, что с гордыней и презрением обвиняют праведника в беззаконии!	Ps31(30), 19
20	20Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum!	(31:20) O jakoż jest wielka dobroć twoja, którąś zachował bojącym się ciebie, którąś pokazywał tym, którzy ufają w tobie przed synami ludzkimi.	(31:20) Jakóż wielkie mnóstwo słodkości twéj, Panie, którąś zakrył bojącym się ciebie: sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, przed oblicznością synów ludzkich.	Kol' mnogoje mnożestwo błagosti twojeja, Gospodi, juże skrył jesi bojaszczymsja tiebie, sodiełał jesi upowajuszczym na tja, pried syny cziełowieczieskimi:	К0ль мн0гое мн0жество бlгости твоеS, гDи, ю4же скрhлъ є3си2 боsщымсz тебє2, содёлалъ є3си2 ўповaющымъ на тS, пред8 сы6ны человёческими:	Ко́ль мно́гое мно́жество бла́гости твоея́, Го́споди, ю́же скры́лъ еси́ боя́щымся тебе́, содѣ́лалъ еси́ упова́ющымъ на тя́, предъ сы́ны человѣ́ческими:	Как много благости хранишь Ты, Господи, для тех, кто боится Тебя, кто уповает на Тебя пред лицом сынов человеческих!	Ps31(30), 20
21	21Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.	(31:21) Ukrywasz ich w skrytości oblicza twego, przed hardością człowieczą ukrywasz ich, jako w namiocie, przed swarliwemi językami.	(31:21) Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego od zamięszania ludzkiego: zasłonisz je w namiecie twoim od przeciwieństwa języków.	skryjeszy ich w tajnie lica twojego ot mjatieża cziełowieczieska, pokryjeszy ich w krowie ot prieriekanija jazyk.	скрhеши и5хъ въ тaйнэ лицA твоегw2 t мzтeжа человёческа, покрhеши и5хъ въ кр0вэ t прерэкaніz љзы6къ.	скры́еши и́хъ въ та́йнѣ лица́ твоего́ от мяте́жа человѣ́ческа, покры́еши и́хъ въ кро́вѣ от прерѣка́нiя язы́къ.	Сокроешь Ты их под сенью лица Твоего от мятежа человеческого, укроешь их в обители Твоей от распрей людских.	Ps31(30), 21
22	22Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.	(31:22) Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.	(31:22) Błogosławiony Pan, że dziwnie okazał miłosierdzie swe nademną w mieście obronnem.	Błagosłowien Gospod', jako udiwi miłost' swoju wo gradie ograżdienija.	Блгcвeнъ гDь, ћкw ўдиви2 млcть свою2 во грaдэ њграждeніz.	Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко удиви́ ми́лость свою́ во гра́дѣ огражде́нiя.	Благословен Господь, ибо Он дивно явил мне милость Свою, уподобив меня граду огражденному.	Ps31(30), 22
23	23Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.	(31:23) Jam rzekł w uciekaniu mojem: Odrzuconym jest od oczów twych; aleś ty wysłuchał głos modlitw moich, gdym wołał do ciebie.	(31:23) A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich: przetoś wysłuchał głos modlitwy mojéj, gdym wołał do ciebie.	Az że riech wo izstuplienii mojem: otwierżen jesm' ot lica ocziju twojeju: siego radi usłyszał jesi głas molitwy mojeja, wniegda wozzwach k tiebie.	Ѓзъ же рёхъ во и3зступлeніи моeмъ: tвeрженъ є4смь t лицA џчію твоє1ю: сегw2 рaди ўслhшалъ є3си2 глaсъ моли1твы моеS, внегдA воззвaхъ къ тебЁ.	А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мое́мъ: отве́рженъ е́смь от лица́ о́чiю твое́ю: сего́ ра́ди услы́шалъ еси́ гла́съ моли́твы моея́, внегда́ воззва́хъ къ тебѣ́.	Я же сказал в исступлении: "Отвержен я от очей Твоих!" И вот услышал Ты молитву мою, когда взывал я к Тебе.	Ps31(30), 23
24	24Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.	(31:24) Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu.	(31:24) Miłujcie Pana wszyscy święci jego; albowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.	Wozljubitie Gospoda, wsi priepodobnii jego: jako istiny wzyskajet Gospod' i wozdajet izlisze tworjaszczym gordynju.	Возлюби1те гDа, вси2 прпdбніи є3гw2: ћкw и4стины взыскaетъ гDь и3 воздаeтъ и3зли1ше творsщымъ гордhню.	Возлюби́те Го́спода, вси́ преподо́бнiи его́: я́ко и́стины взыска́етъ Госпо́дь и воздае́тъ изли́ше творя́щымъ горды́ню.	Возлюбите Господа, праведники Его, ибо истины требует Господь и грозно карает являющих гордыню!	Ps31(30), 24
25	25Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.	(31:25) Zmacniajcie się (a posili Bóg serca wasze) wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.	(31:25) Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.	Mużajtiesja, i da kriepitsja sierdce wasze, wsi upowajuszczii na Gospoda.	Мужaйтесz, и3 да крэпи1тсz сeрдце вaше, вси2 ўповaющіи на гDа.	Мужа́йтеся, и да крѣпи́тся се́рдце ва́ше, вси́ упова́ющiи на Го́спода.	Мужайтесь, и да укрепится сердце ваше, все уповающие на Господа!	Ps31(30), 25
	← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 91(90)
	SZCZĘŚLIWY SKRUSZONY, KTÓREMU BÓG PRZEBACZYŁ!
	Ps 32 (31)
1	1Ipsi David intellectus. Beati quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.	Pieśń Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech.	Samemu Dawidowi wyrozumienia. Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: i których zakryte są grzechy.	Błażeni, ichże ostawiszasja biezzakonija, i ichże prikryszasja griesi.	Бlжeни, и4хже њстaвишасz беззакHніz, и3 и4хже прикрhшасz грэси2.	Блаже́ни, и́хже оста́вишася беззако́нiя, и и́хже прикры́шася грѣси́.	Блаженны те, кому отпущены беззакония и чьи грехи прощены.	Ps32(31), 1
2	2Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus.	Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady.	Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, ani jest w duchu jego zdrada.	Błażen muż, jemuże nie wmienit Gospod' griecha, niże jest' wo ustiech jego liest'.	Бlжeнъ мyжъ, є3мyже не вмэни1тъ гDь грэхA, нижE є4сть во ўстёхъ є3гw2 лeсть.	Блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́, ниже́ е́сть во устѣ́хъ его́ ле́сть.	Блажен муж, которому Господь не вменит греха и в чьих устах нет лжи.	Ps32(31), 2
3	3Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die.	Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień.	Iżem milczał, zastarzały się kości moje, gdym wołał cały dzień.	Jako umołczach, obietszasza kosti moja, ot jeże zwati mi wies' dien',	Ћкw ўмолчaхъ, њбетшaша кHсти мо‰, t є4же звaти ми2 вeсь дeнь,	Я́ко умолча́хъ, обетша́ша ко́сти моя́, от е́же зва́ти ми́ ве́сь де́нь,	Когда умолчал я о грехах моих, изнемогли кости мои, ибо стенал я весь день.	Ps32(31), 3
4	4Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.	Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela.	Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie.	jako dien' i noszcz' otjagotie na mnie ruka twoja: wozwratichsja na strast', jegda unzie mi tiern.	ћкw дeнь и3 н0щь њтzготЁ на мнЁ рукA твоS: возврати1хсz на стрaсть, є3гдA ўнзe ми тeрнъ.	я́ко де́нь и но́щь отяготѣ́ на мнѣ́ рука́ твоя́: возврати́хся на стра́сть, егда́ унзе́ ми те́рнъ.	Ибо день и ночь тяготела на мне рука Твоя; и вновь изведал я муки, когда совесть уязвила меня, как терн.	Ps32(31), 4
5	5Delictum meum cognitum tibi feci, et injustitiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino; et tu remisisti impietatem peccati mei.	przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela.	Grzech mój oznajmiłem tobie: a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.	Biezzakoniie moje poznach i griecha mojego nie pokrych, riech: ispowiem na mja biezzakoniie moje Gospodiewi: i ty ostawił jesi niecziestiie sierdca mojego.	Беззак0ніе моE познaхъ и3 грэхA моегw2 не покрhхъ, рёхъ: и3сповёмъ на мS беззак0ніе моE гDеви: и3 ты2 њстaвилъ є3си2 нечeстіе сeрдца моегw2.	Беззако́нiе мое́ позна́хъ и грѣха́ моего́ не покры́хъ, рѣ́хъ: исповѣ́мъ на мя́ беззако́нiе мое́ Го́сподеви: и ты́ оста́вилъ еси́ нече́стiе се́рдца моего́.	Но беззаконие мое познал я и греха моего я не сокрыл; сказал я: "Исповедую беззаконие мое Господу", и Ты простил нечестие сердца моего.	Ps32(31), 5
6	6Pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt.	Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz być znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecież go nie dosięgną.	Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty czasu pogodnego: wszakże w potopie wód mnogich, do niego się nie przybliżą.	Za to pomolitsja k tiebie wsjak priepodobnyj wo wriemja błagopotriebno: obaczie w potopie wod mnogich k niemu nie pribliżatsja.	За то2 пом0литсz къ тебЁ всsкъ прпdбный во врeмz благопотрeбно: nбaче въ пот0пэ в0дъ мн0гихъ къ немY не прибли1жатсz.	За то́ помо́лится къ тебѣ́ вся́къ преподо́бный во вре́мя благопотре́бно: оба́че въ пото́пѣ во́дъ мно́гихъ къ нему́ не прибли́жатся.	Посему помолится Тебе всяк праведный во время благоприятное, и воды многие не потопят его.	Ps32(31), 6
7	7Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me; exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.	Tyś jest ucieczką moją; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.	Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.	Ty jesi pribieżyszcze moje ot skorbi obdierżaszczija mja: radostie moja, izbawi mja ot obyszedszych mja.	Ты2 є3си2 прибёжище моE t ск0рби њбдержaщіz мS: рaдосте моS, и3збaви мS t њбышeдшихъ мS.	Ты́ еси́ прибѣ́жище мое́ от ско́рби обдержа́щiя мя́: ра́досте моя́, изба́ви мя́ от обыше́дшихъ мя́.	Ты прибежище мое в скорби, объявшей меня! Радость моя, избавь меня от обступивших меня.	Ps32(31), 7
8	8Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; firmabo super te oculos meos.	Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.	Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: umocnię nad tobą oczy moje.	Wrazumlju tja, i nastawlju tja na put' siej, w on'że pojdieszy: utwierżu na tja oczi moi.	Вразумлю1 тz, и3 настaвлю тS на пyть сeй, в0ньже п0йдеши: ўтвержY на тS џчи мои2.	Вразумлю́ тя, и наста́влю тя́ на пу́ть се́й, въ о́ньже по́йдеши: утвержу́ на тя́ о́чи мои́.	"Я, Господь, вразумлю тебя и наставлю тебя на путь сей, и пойдешь по нему; устремлю на тебя очи Мои".	Ps32(31), 8
9	9Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te.	Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.	Nie bądźcież jako koń i muł, którzy nie mają rozumu. Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, którzy się nie przybliżają do ciebie.	Nie buditie jako kon' i miesk, imże niest' razuma: brozdami i uzdoju czieljusti ich wostjagnieszy, nie pribliżajuszczychsja k tiebie.	Не бyдите ћкw к0нь и3 мeскъ, и4мже нёсть рaзума: броздaми и3 ўзд0ю чє1люсти и4хъ востsгнеши, не приближaющихсz къ тебЁ.	Не бу́дите я́ко ко́нь и ме́скъ, и́мже нѣ́сть ра́зума: брозда́ми и уздо́ю че́люсти и́хъ востя́гнеши, не приближа́ющихся къ тебѣ́.	Не будьте непокорны, словно конь и мул, лишенные разума! Удилами и уздою ведет их человек, чтобы шли они за ним.	Ps32(31), 9
10	10Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.	Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.	Siła biczów na grzesznika: a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.	Mnogi rany griesznomu: upowajuszczago że na Gospoda miłost' obydiet.	МнHги р†ны грёшному: ўповaющаго же на гDа млcть њбhдетъ.	Мно́ги ра́ны грѣ́шному: упова́ющаго же на Го́спода ми́лость обы́детъ.	Тяжело наказан будет грешник, а того, кто уповает на Господа, милость объемлет.	Ps32(31), 10
11	11Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.	Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.	Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, a chlubcie się wszyscy prawego serca.	Wiesielitiesja o Gospodie i radujtiesja prawiednii, i chwalitiesja, wsi prawii sierdcem.	Весели1тесz њ гDэ и3 рaдуйтесz првdніи, и3 хвали1тесz, вси2 прaвіи срdцемъ.	Весели́теся о Го́сподѣ и ра́дуйтеся пра́веднiи, и хвали́теся, вси́ пра́вiи се́рдцемъ.	Веселитесь о Господе и радуйтесь, праведные, и торжествуйте в правоте сердца!	Ps32(31), 11
CHWAŁA...
KATYZMA V
	BÓG WSZECHMOCNY OBROŃCĄ SWEGO LUDU.
	Ps 33 (32)
1	1Psalmus David. Exsultate, justi, in Domino; rectos decet collaudatio.	Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.	Psalm Dawidowi. Weselcie się sprawiedliwi w Panu: prawym przystoi chwała.	Radujtiesja, prawiednii, o Gospodie: prawym podobajet pochwała.	Рaдуйтесz, првdніи, њ гDэ: пр†вымъ подобaетъ похвалA.	Ра́дуйтеся, пра́веднiи, о Го́сподѣ: пра́вымъ подоба́етъ похвала́.	Радуйтесь, праведные, о Господе! Правым подобает восхвалять Его.	Ps33(32), 1
2	2Confitemini Domino in cithara; in psalterio decem chordarum psallite illi.	Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu.	Wyznawajcie Panu na cytrze, grajcie mu na instrumencie o dziesiąci stronach.	Ispowiedajtiesja Gospodiewi w gusliech, wo psałtiri diesjatostrunniem pojtie jemu:	И#сповёдайтесz гDеви въ гyслехъ, во pалти1ри десzтострyннэмъ п0йте є3мY:	Исповѣ́дайтеся Го́сподеви въ гу́слехъ, во псалти́ри десятостру́ннѣмъ по́йте ему́:	Прославляйте Господа на гуслях, на псалтири десятиструнной пойте Ему!	Ps33(32), 2
3	3Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione.	Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie.	Śpiewajcie mu pieśń nową, dobrze mu grajcie w krzyczeniu.	wospojtie jemu piesn' nowu, dobrie pojtie jemu so wosklicaniiem:	восп0йте є3мY пёснь н0ву, д0брэ п0йте є3мY со восклицaніемъ:	воспо́йте ему́ пѣ́снь но́ву, до́брѣ по́йте ему́ со восклица́нiемъ:	Воспойте Ему песнь новую, стройно пойте Ему с ликованием!	Ps33(32), 3
4	4Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.	Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.	Albowiem prawe jest słowo Pańskie: i wszystkie sprawy jego w wierności.	jako prawo słowo Gospodnie, i wsja dieła jego w wierie.	ћкw прaво сл0во гDне, и3 вс‰ дэлA є3гw2 въ вёрэ.	я́ко пра́во сло́во Госпо́дне, и вся́ дѣла́ его́ въ вѣ́рѣ.	Ибо истинно слово Господне, и всем делам Его должно верить.	Ps33(32), 4
5	5Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra.	Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.	Miłuje miłosierdzie i sąd: miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia.	Ljubit miłostynju i sud Gospod', miłosti Gospodni ispołn' ziemlja.	Лю1битъ млcтыню и3 сyдъ гDь, млcти гDни и3сп0лнь землS.	Лю́битъ ми́лостыню и су́дъ Госпо́дь, ми́лости Госпо́дни испо́лнь земля́.	Любит милостивый суд Господь, милости Господней исполнена земля.	Ps33(32), 5
6	6Verbo Domini cæli firmati sunt, et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.	Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.	Słowem Pańskiem niebiosa utwierdzone są: a Duchem ust jego wszystka moc ich:	Słowom Gospodnim niebiesa utwierdiszasja, i Duchom ust jego wsja siła ich:	Сл0вомъ гDнимъ небесA ўтверди1шасz, и3 д¦омъ ќстъ є3гw2 всS си1ла и4хъ:	Сло́вомъ Госпо́днимъ небеса́ утверди́шася, и Ду́хомъ у́стъ его́ вся́ си́ла и́хъ:	Словом Господним небеса утвердились, и Духом уст Его вся сила их.	Ps33(32), 6
7	7Congregans sicut in utre aquas maris; ponens in thesauris abyssos.	Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.	Zgromadzając jako w skórzanym worze wody morskie, kładąc w skarby przepaści.	sobirajaj jako miech wody morskija, połagajaj w sokrowiszczych biezdny.	собирazй ћкw мёхъ в0ды морск‡z, полагazй въ сокр0вищихъ бeздны.	собира́яй я́ко мѣ́хъ во́ды морскі́я, полага́яй въ сокро́вищихъ бе́здны.	Собирает Он, точно в мехи, воды морские, заключает в хранилищах бездны вод.	Ps33(32), 7
8	8Timeat Dominum omnis terra; ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.	Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi.	Niech się boi Pana wszystka ziemia: a przed nim niech się wzruszą wszyscy mieszkający na świecie.	Da uboitsja Gospoda wsja ziemlja, ot niegoże da podwiżutsja wsi żywuszczii po wsielienniej:	Да ўбои1тсz гDа всS землS, t негHже да подви1жутсz вси2 живyщіи по вселeннэй:	Да убои́тся Го́спода вся́ земля́, от него́же да подви́жутся вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй:	Да убоится Господа вся земля, и да трепещут пред Ним все живущие во вселенной!	Ps33(32), 8
9	9Quoniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata sunt.	Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.	Albowiem on rzekł, i uczynione są: on rozkazał, a stworzone są.	jako toj rieczie, i bysza: toj powiełie, i sozdaszasja.	ћкw т0й речE, и3 бhша: т0й повелЁ, и3 создaшасz.	я́ко то́й рече́, и бы́ша: то́й повелѣ́, и созда́шася.	Ибо Он сказал, и возникли; Он повелел, и создались.	Ps33(32), 9
10	10Dominus dissipat consilia gentium; reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum.	Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;	Pan rozprasza rady narodów: a wniwecz obraca myśli ludzkie, i odmiata rady książęce.	Gospod' razorjajet sowiety jazykow, otmietajet że mysli ljudij i otmietajet sowiety knjaziej.	ГDь разорsетъ совёты kзhкwвъ, tметaетъ же мы6сли людjй и3 tметaетъ совёты кнzзeй.	Госпо́дь разоря́етъ совѣ́ты язы́ковъ, отмета́етъ же мы́сли люді́й и отмета́етъ совѣ́ты князе́й.	Господь отвергает намерения народов, отметает замыслы людей и отметает намерения князей.	Ps33(32), 10
11	11Consilium autem Domini in æternum manet; cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.	Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu.	A rada Pańska trwa na wieki: myśli serca jego od narodu do narodu.	Sowiet że Gospodien' wo wiek priebywajet, pomyszlienija sierdca jego w rod i rod.	Совётъ же гDень во вёкъ пребывaетъ, помышлє1ніz срdца є3гw2 въ р0дъ и3 р0дъ.	Совѣ́тъ же Госпо́день во вѣ́къ пребыва́етъ, помышле́нiя се́рдца его́ въ ро́дъ и ро́дъ.	Совет же Господень пребывает вовеки, помышления сердца Его из рода в род.	Ps33(32), 11
12	12Beata gens cujus est Dominus Deus ejus; populus quem elegit in hæreditatem sibi.	Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo.	Błogosławiony naród, którego jest Pan Bóg jego: lud, który obrał za dziedzictwo sobie.	Błażen jazyk, jemuże jest' Gospod' Bog jego, ljudiie, jaże izbra w nasłiediie siebie.	Бlжeнъ kзhкъ, є3мyже є4сть гDь бGъ є3гw2, лю1діе, ±же и3збрA въ наслёдіе себЁ.	Блаже́нъ язы́къ, ему́же е́сть Госпо́дь Бо́гъ его́, лю́дiе, я́же избра́ въ наслѣ́дiе себѣ́.	Блажен народ, почитающий Господа Богом своим, люди, которых избрал Он в достояние Себе.	Ps33(32), 12
13	13De cælo respexit Dominus; vidit omnes filios hominum.	Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich.	Pojrzał Pan z nieba, ujrzał wszystkie syny ludzkie.	S niebiesie prizrie Gospod', widie wsja syny cziełowieczieskija:	Съ нб7сE призрЁ гDь, ви1дэ вс‰ сhны человёчєскіz:	Съ небесе́ призрѣ́ Госпо́дь, ви́дѣ вся́ сы́ны человѣ́ческiя:	С Небес воззрел Господь, увидел всех сынов человеческих;	Ps33(32), 13
14	14De præparato habitaculo suo respexit super omnes qui habitant terram:	Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.	Z nagotowanego mieszkania swego pojrzał na wszystkie, którzy mieszkają na ziemi.	ot gotowago żyliszcza swojego prizrie na wsja żywuszczyja na ziemli:	t гот0вагw жили1ща своегw2 призрЁ на вс‰ живyщыz на земли2:	от гото́ваго жили́ща своего́ призрѣ́ на вся́ живу́щыя на земли́:	из Своей обители вечной воззрел Он на всех живущих на земле;	Ps33(32), 14
15	15qui finxit sigillatim corda eorum; qui intelligit omnia opera eorum.	Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich.	Który uformował każde z osobna serca ich: który rozumie wszystkie ich sprawy.	sozdawyj na jedinie sierdca ich, razumiewajaj na wsja dieła ich.	создaвый на є3ди1нэ сердцA и4хъ, разумэвazй на вс‰ дэлA и4хъ.	созда́вый на еди́нѣ сердца́ и́хъ, разумѣва́яй на вся́ дѣла́ и́хъ.	Создавший единственными в мире сердца их разумеет все дела их.	Ps33(32), 15
16	16Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.	Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję.	Nie bywa wybawion król przez wielką moc, a olbrzym nie będzie wybawion wielkością siły swojéj.	Nie spasajetsja car' mnogoju siłoju, i ispolin nie spasietsja mnożestwom krieposti swojeja.	Не спасaетсz цaрь мн0гою си1лою, и3 и3споли1нъ не спасeтсz мн0жествомъ крёпости своеS.	Не спаса́ется ца́рь мно́гою си́лою, и исполи́нъ не спасе́тся мно́жествомъ крѣ́пости своея́.	Не спасет царя великое войско его, а исполина не спасет великая сила его.	Ps33(32), 16
17	17Fallax equus ad salutem; in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.	Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.	Omylny koń ku wybawieniu: a w obfitości mocy swojéj nie będzie wybawion.	Łoż' kon' wo spasieniie, wo mnożestwie że siły swojeja nie spasietsja.	Л0жь к0нь во спасeніе, во мн0жествэ же си1лы своеS не спасeтсz.	Ло́жь ко́нь во спасе́нiе, во мно́жествѣ же си́лы своея́ не спасе́тся.	Ненадежен конь для спасения; великая сила его не спасет царя.	Ps33(32), 17
18	18Ecce oculi Domini super metuentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus:	Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego;	Oto oczy Pańskie nad bojącymi się go: i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego:	Sie, oczi Gospodni na bojaszczyjasja jego, upowajuszczyja na miłost' jego:	СE, џчи гDни на боsщыzсz є3гw2, ўповaющыz на млcть є3гw2:	Се́, о́чи Госпо́дни на боя́щыяся его́, упова́ющыя на ми́лость его́:	Устремлен взор Господень на боящихся Его, уповающих на милость Его,	Ps33(32), 18
19	19ut eruat a morte animas eorum, et alat eos in fame.	Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie.	Aby wyrwał od śmierci dusze ich, i żywił je w głodzie.	izbawiti ot smierti duszy ich, i priepitati ja w gład.	и3збaвити t смeрти дyшы и4хъ, и3 препитaти \| въ глaдъ.	изба́вити от сме́рти ду́шы и́хъ, и препита́ти я́ въ гла́дъ.	да избавит Он от смерти души их и напитает их во дни голода.	Ps33(32), 19
20	20Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adjutor et protector noster est.	Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.	Dusza nasza znosi Pana; bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym.	Dusza że nasza czajet Gospoda, jako pomoszcznik i zaszczytitiel' nasz jest':	Душa же нaша чaетъ гDа, ћкw пом0щникъ и3 защи1титель нaшъ є4сть:	Душа́ же на́ша ча́етъ Го́спода, я́ко помо́щникъ и защи́титель на́шъ е́сть:	Душа же наша надеется на Господа, ибо Он Податель помощи и Защитник наш.	Ps33(32), 20
21	21Quia in eo lætabitur cor nostrum, et in nomine sancto ejus speravimus.	W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy.	Albowiem w nim się rozweseli serce nasze: a w imieniu świętem jego mieliśmy nadzieję.	jako o niem wozwiesielitsja sierdce nasze, i wo imja swjatoje jego upowachom.	ћкw њ нeмъ возвесели1тсz сeрдце нaше, и3 во и4мz с™0е є3гw2 ўповaхомъ.	я́ко о не́мъ возвесели́тся се́рдце на́ше, и во и́мя свято́е его́ упова́хомъ.	О Нем возвеселится сердце наше, уповаем на имя святое Его.	Ps33(32), 21
22	22Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.	Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli.	Niechaj będzie miłosierdzie twoje, Panie, nad nami, jakośmy nadzieję mieli w tobie.	Budi, Gospodi, miłost' twoja na nas, jakoże upowachom na tja.	Бyди, гDи, млcть твоS на нaсъ, ћкоже ўповaхомъ на тS.	Бу́ди, Го́споди, ми́лость твоя́ на на́съ, я́коже упова́хомъ на тя́.	Да будет, Господи, милость Твоя на нас, ибо мы уповаем на Тебя!	Ps33(32), 22
	BÓG OSŁANIA POBOŻNYCH.
	Ps 34 (33) ↓ WIECZERNIA na koniec ↓ BOSKA LITURGIA na koniec
1	1Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.	Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł.	(34:1) Dawidowi, kiedy odmienił twarz swoję przed Abimelechem, i opuścił go, i odszedł.	Psałom Dawidu, wniegda izmieni lice swoje pried Awimieliechom: i otpusti jego, i otidie.	Pал0мъ дв7ду, внегдA и3змэни2 лицE своE пред8 ґвімелeхомъ: и3 tпусти2 є3го2, и3 tи1де	Псало́мъ Дави́ду, внегда́ измѣни́ лице́ свое́ предъ Авимеле́хомъ: и отпусти́ его́, и отъи́де.	Псалом Давида, воспетый им, когда притворился он безумным перед Авимелехом, и тот отпустил его, и он ушел, 33	Ps34(33), 1
2	2Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo.	(34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.	(34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas: zawżdy chwała jego w uściech moich.	Błagosłowlju Gospoda na wsjakoje wriemja, wynu chwała jego wo ustiech moich.	Благословлю2 гDа на всsкое врeмz, вhну хвалA є3гw2 во ўстёхъ мои1хъ.	Благословлю́ Го́спода на вся́кое вре́мя, вы́ну хвала́ его́ во устѣ́хъ мои́хъ.	Благословлю Господа во всякое время, не умолкнет хвала Ему в устах моих.	Ps34(33), 2
3	3In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et lætentur.	(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja, co usłyszawszy pokorni rozweselą się.	(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja: niechaj słyszą ciszy, a niech się weselą.	O Gospodie pochwalitsja dusza moja: da usłyszat krotcyi i wozwiesieljatsja.	Њ гDэ похвaлитсz душA моS: да ўслhшатъ кр0тцыи и3 возвеселsтсz.	О Го́сподѣ похва́лится душа́ моя́: да услы́шатъ кро́тцыи и возвеселя́тся.	Восхвалит Господа душа моя; да услышат меня кроткие и возвеселятся.	Ps34(33), 3
4	4Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum.	(34:4) Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.	(34:4) Wielbcie Pana zemną: a wywyższajmy imię jego spółecznie.	Wozwieliczitie Gospoda so mnoju, i wozniesiem imja jego wkupie.	Возвели1чите гDа со мн0ю, и3 вознесeмъ и4мz є3гw2 вкyпэ.	Возвели́чите Го́спода со мно́ю, и вознесе́мъ и́мя его́ вку́пѣ.	Возвеличьте Господа вместе со мною, и вознесем имя Его!	Ps34(33), 4
5	5Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.	(34:5) Bom szukał Pana, i wysłuchał mię, a ze wszystkich strachów moich wyrwał mię.	(34:5) Szukałem Pana i wysłuchał mię, i ze wszech utrapień moich wyrwał mię.	Wzyskach Gospoda, i usłysza mja i ot wsiech skorbiej moich izbawi mja.	Взыскaхъ гDа, и3 ўслhша мS и3 t всёхъ скорбeй мои1хъ и3збaви мS.	Взыска́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ и от всѣ́хъ скорбе́й мои́хъ изба́ви мя́.	Искал я Господа, и услышал Он меня, и от всех скорбей моих избавил меня.	Ps34(33), 5
6	6Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestræ non confundentur.	(34:6) Którzy nań spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.	(34:6) Przystąpcie do niego a oświecajcie się: a oblicza wasze nie będą zawstydzone.	Pristupitie k niemu i proswietitiesja, i lica wasza nie postydjatsja.	Приступи1те къ немY и3 просвэти1тесz, и3 ли1ца в†ша не постыдsтсz.	Приступи́те къ нему́ и просвѣти́теся, и ли́ца ва́ша не постыдя́тся.	Приступите к Нему и просветитесь, и вы не потерпите стыда.	Ps34(33), 6
7	7Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.	(34:7) Ten chudzina wołał, a Pan wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.	(34:7) Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.	Siej niszczij wozzwa, i Gospod' usłysza i, i ot wsiech skorbiej jego spasie i.	Сeй ни1щій воззвA, и3 гDь ўслhша и5, и3 t всёхъ скорбeй є3гw2 сп7сE и5.	Се́й ни́щiй воззва́, и Госпо́дь услы́ша и́, и от всѣ́хъ скорбе́й его́ спасе́ и́.	Вот убогий воззвал, и Господь услышал его, и от всех скорбей спас его.	Ps34(33), 7
8	8Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos.	(34:8) Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.	(34:8) Wpuści Aniół Pański wokoło bojących się go, i wyrwie je.	Opołczitsja angieł Gospodien' okriest bojaszczychsja jego i izbawit ich.	Њполчи1тсz ѓгGлъ гDень w4крестъ боsщихсz є3гw2 и3 и3збaвитъ и5хъ.	Ополчи́тся а́нгелъ Госпо́день о́крестъ боя́щихся его́ и изба́витъ и́хъ.	Оградит Ангел Господень боящихся Его и избавит их.	Ps34(33), 8
9	9Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo.	(34:9) Skosztujcież, a obaczcie, jako jest dobry Pan: błogosławiony człowiek, który w nim ufa.	(34:9) Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan: błogosławiony mąż, który w nim ma nadzieję.	Wkusitie i widitie, jako błag Gospod': błażen muż, iże upowajet nan'.	Вкуси1те и3 ви1дите, ћкw бlгъ гDь: бlжeнъ мyжъ, и4же ўповaетъ нaнь.	Вкуси́те и ви́дите, я́ко бла́гъ Госпо́дь: блаже́нъ му́жъ, и́же упова́етъ на́нь.	Вкусите и увидите, сколь благ Господь; блажен муж, уповающий на Него!	Ps34(33), 9
10	10Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum.	(34:10) Bójcie się Pana święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.	(34:10) Bójcie się Pana wszyscy święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.	Bojtiesja Gospoda, wsi swjatii jego, jako niest' liszenija bojaszczymsja jego.	Б0йтесz гDа, вси2 с™jи є3гw2, ћкw нёсть лишeніz боsщымсz є3гw2.	Бо́йтеся Го́спода, вси́ святі́и его́, я́ко нѣ́сть лише́нiя боя́щымся его́.	Бойтесь Господа, все святые Его, ибо не терпят лишений боящиеся Его.	Ps34(33), 10
11	11Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.	(34:11) Lwięta niedostatek cierpią i głód; lecz szukającym Pana nie będzie schodziło na wszelkiem dobrem.	(34:11) Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli: lecz szukającym Pana na żadnem dobrem nie będzie schodziło.	Bogatii obniszczasza i wzałkasza: wzyskajuszczii że Gospoda nie liszatsja wsjakago błaga.	Богaтіи њбнищaша и3 взалкaша: взыскaющіи же гDа не лишaтсz всsкагw блaга.	Бога́тiи обнища́ша и взалка́ша: взыска́ющiи же Го́спода не лиша́тся вся́каго бла́га.	Богатые обнищали и взалкали; а ищущие Господа не лишатся всякого блага.	Ps34(33), 11
12	12Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos.	(34:12) Pójdźcież synowie, słuchajcie mię; bojaźni Pańskiej was nauczę.	(34:12) Pójdźcie sam synowie, słuchajcie mię: bojaźni Pańskiéj nauczę was.	Priiditie, czada, posłuszajtie mienie, strachu Gospodnju nauczu was.	Пріиди1те, ч†да, послyшайте менє2, стрaху гDню научY вaсъ.	Прiиди́те, ча́да, послу́шайте мене́, стра́ху Госпо́дню научу́ ва́съ.	Придите, чада, послушайте меня, страху Господню научу вас.	Ps34(33), 12
13	13Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos?	(34:13) Któż jest, co chce długo żyć, a miłuje dni, aby widział dobra?	(34:13) Który jest człowiek, który chce żywota, pragnie dni dobrych widzieć?	Kto jest' cziełowiek chotjaj żywot, ljubjaj dni widieti błagi?	Кт0 є3сть человёкъ хотsй жив0тъ, любsй дни6 ви1дэти блaги;	Кто́ есть человѣ́къ хотя́й живо́тъ, любя́й дни́ ви́дѣти бла́ги?	Кто из людей поистине любит жизнь и жаждет увидеть дни благие?	Ps34(33), 13
14	14Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.	(34:14) Strzeż języka twego od złego, a warg twoich, aby nie mówiły zdrady.	(34:14) Strzeż języka twego od złego, a usta twoje niech nie mówią zdrady.	Udierży jazyk twoj ot zła i ustnie twoi, jeże nie głagołati l'sti.	Ўдержи2 љзhкъ тв0й t ѕлA и3 ўстнЁ твои2, є4же не глаг0лати льсти2.	Удержи́ язы́къ тво́й от зла́ и устнѣ́ твои́, е́же не глаго́лати льсти́.	Удержи язык твой от зла и уста твои – от речей лукавых!	Ps34(33), 14
15	15Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam.	(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.	(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze: szukaj pokoju, a ścigaj go.	Ukłonisja ot zła i sotwori błago: wzyszczy mira i pożeni i.	Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 блaго: взыщи2 ми1ра и3 пожени2 и5.	Уклони́ся от зла́ и сотвори́ бла́го: взыщи́ ми́ра и пожени́ и́.	Уклонись от зла и сотвори благо; возжелай мира и устремись к нему.	Ps34(33), 15
16	16Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.	(34:16) Oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;	(34:16) Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi: a uszy jego na prośby ich:	Oczi Gospodni na prawiednyja, i uszy jego w molitwu ich.	Џчи гDни на првdныz, и3 ќши є3гw2 въ моли1тву и4хъ.	О́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́ши его́ въ моли́тву и́хъ.	Очи Господни обращены к праведным, и слух Его – к молитве их.	Ps34(33), 16
17	17Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.	(34:17) Ale oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy broją złości, aby wykorzenił z ziemi pamiątkę ich.	(34:17) A twarz Pańska nad czyniącymi źle, aby wygładził z ziemie pamiątkę ich.	Lice że Gospodnie na tworjaszczyja złaja, jeże potriebiti ot ziemli pamjat' ich.	Лицe же гDне на творsщыz ѕл†z, є4же потреби1ти t земли2 пaмzть и4хъ.	Лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти от земли́ па́мять и́хъ.	А делающим зло Господь являет гнев Свой, да истребится на земле память о них.	Ps34(33), 17
18	18Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.	(34:18) Wołają sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchiwa, i ze wszystkich trudności ich wybawia ich.	(34:18) Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał: i ze wszech ucisków ich wyswobodził je.	Wozzwasza prawiednii, i Gospod' usłysza ich i ot wsiech skorbiej ich izbawi ich.	Воззвaша првdніи, и3 гDь ўслhша и5хъ и3 t всёхъ скорбeй и4хъ и3збaви и5хъ.	Воззва́ша пра́веднiи, и Госпо́дь услы́ша и́хъ и от всѣ́хъ скорбе́й и́хъ изба́ви и́хъ.	Воззвали праведные, и Господь услышал их, и от всех скорбей избавил их.	Ps34(33), 18
19	19Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.	(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, a utrapionych w duchu zachowuje.	(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są utrapionego serca: i zbawi pokorne w duchu.	Bliz Gospod' sokruszennych sierdcem, i smiriennyja duchom spasiet.	Бли1з8 гDь сокрушeнныхъ сeрдцемъ, и3 смирє1нныz дyхомъ сп7сeтъ.	Бли́зъ Госпо́дь сокруше́нныхъ се́рдцемъ, и смире́нныя ду́хомъ спасе́тъ.	Близок Господь тем, кто сокрушен сердцем, и смиренных духом спасет.	Ps34(33), 19
20	20Multæ tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus.	(34:20) Wiele złego przychodzi na sprawiedliwego; ale z tego wszystkiego wyrywa go Pan.	(34:20) Mnogie uciski sprawiedliwych: a z tych wszystkich Pan je wybawi.	Mnogi skorbi prawiednym, i ot wsiech ich izbawit ja Gospod'.	МнHги скHрби првdнымъ, и3 t всёхъ и4хъ и3збaвитъ \| гDь.	Мно́ги ско́рби пра́веднымъ, и от всѣ́хъ и́хъ изба́витъ я́ Госпо́дь.	Много скорбей у праведных, и от всех избавит их Господь.	Ps34(33), 20
21	21Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.	(34:21) On strzeże wszystkich kości jego, tak, iż i jedna z nich nie skruszy się.	(34:21) Strzeże Pan wszystkich kości ich: jedna z nich się nie skruszy.	Chranit Gospod' wsja kosti ich, ni jedina ot nich sokruszytsja.	Храни1тъ гDь вс‰ кHсти и4хъ, ни є3ди1на t ни1хъ сокруши1тсz.	Храни́тъ Госпо́дь вся́ ко́сти и́хъ, ни еди́на от ни́хъ сокруши́тся.	Хранит Господь все кости их, ни одна из них не сокрушится.	Ps34(33), 21
22	22Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent.	(34:22) Zabije złość niepobożnego, a którzy w nienawiści mają sprawiedliwego, będą spustoszeni;	(34:22) Śmierć grzeszników najgorsza: a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.	Smiert' griesznikow ljuta, i nienawidjaszczii prawiednago priegrieszat.	Смeрть грёшникwвъ лютA, и3 ненави1дzщіи првdнаго прегрэшaтъ.	Сме́рть грѣ́шниковъ люта́, и ненави́дящiи пра́веднаго прегрѣша́тъ.	Смерть грешников люта, и ненавидящие праведного согрешат.	Ps34(33), 22
23	23Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.	(34:23) Ale Pan odkupi duszę sług swoich, a nie będą spustoszeni wszyscy, którzy w nim ufają.	(34:23) Pan odkupi dusze sług swoich: a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.	Izbawit Gospod' duszy rab swoich, i nie priegrieszat wsi upowajuszczii na niego.	И#збaвитъ гDь дyшы р†бъ свои1хъ, и3 не прегрэшaтъ вси2 ўповaющіи на него2.	Изба́витъ Госпо́дь ду́шы ра́бъ свои́хъ, и не прегрѣша́тъ вси́ упова́ющiи на него́.	Избавит Господь души рабов Своих, и не согрешат все уповающие на Него.	Ps34(33), 23
	← po NIESZPORACH: WIELKIE POWIECZERZE Ps 70(69) ← LUB po NIESZPORACH: MAŁE POWIECZERZE Ps 51(50) ← LUB po NIESZPORACH: UTRENIA Ps 20(19) ← po BOSKIEJ LITURGII: ew. GODZINA IX Ps 84(83)
CHWAŁA...
	MODLITWA PRZECIW NIEWDZIĘCZNYM OSZCZERCOM.
	Ps 35 (34)
1	1Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me.	Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.	Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mnie, zwalcz walczące przeciwko mnie.	Sudi, Gospodi, obidjaszczyja mja, pobori borjuszczyja mja.	Суди2, гDи, њби1дzщыz мS, побори2 борю1щыz мS.	Суди́, Го́споди, оби́дящыя мя́, побори́ борю́щыя мя́.	Суди, Господи, тех, кто обижает меня, побори тех, кто борется со мною.	Ps35(34), 1
2	2Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.	Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój.	Porwij broń i tarczą, a powstań mi na pomoc.	Priimi orużiie i szczyt i wostani w pomoszcz' moju:	Пріими2 nрyжіе и3 щи1тъ и3 востaни въ п0мощь мою2:	Прiими́ ору́жiе и щи́тъ и воста́ни въ по́мощь мою́:	Возьми оружие и щит и восстань на помощь мне!	Ps35(34), 2
3	3Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum.	Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem.	Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują. Rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem.	izsuni miecz' i zakljuczi soprotiw gonjaszczych mja: rcy duszy mojej: spasieniie twoje jesm' az.	и3зсyни мeчь и3 заключи2 сопроти1въ гонsщихъ мS: рцы2 души2 моeй: спcніе твоE є4смь ѓзъ.	изсу́ни ме́чь и заключи́ сопроти́въ гоня́щихъ мя́: рцы́ души́ мое́й: спасе́нiе твое́ е́смь а́зъ.	Обнажи меч и прегради путь гонителям моим! Скажи душе моей: "Во Мне спасение твое!"	Ps35(34), 3
4	4Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.	Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą.	Niech będą zawstydzeni i zesromoceni szukający dusze mojéj: niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni, myślący mi złe.	Da postydjatsja i posramjatsja iszczuszczii duszu moju, da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja mysljaszczii mi złaja.	Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz и4щущіи дyшу мою2, да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz мhслzщіи ми2 ѕл†z.	Да постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи ду́шу мою́, да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся мы́слящiи ми́ зла́я.	Да постыдятся и посрамятся ищущие смерти моей, да возвратятся вспять и постыдятся желающие мне зла!	Ps35(34), 4
5	5Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos.	Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy.	Niechaj będą jako proch przed wiatrem: a Aniół Pański niechaj je uciśnie.	Da budut jako prach pried licem wietra, i angieł Gospodien' oskorbljaja ich:	Да бyдутъ ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, и3 ѓгGлъ гDень њскорблsz и5хъ:	Да бу́дутъ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, и а́нгелъ Госпо́день оскорбля́я и́хъ:	Да будут они, как прах, взметаемый ветром, и Ангел Господень да изгонит их!	Ps35(34), 5
6	6Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos.	Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni.	Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: a Aniół Pański niechaj ich goni.	da budiet put' ich tma i połzok, i angieł Gospodien' pogonjajaj ich:	да бyдетъ пyть и4хъ тьмA и3 п0лзокъ, и3 ѓгGлъ гDень погонszй и5хъ:	да бу́детъ пу́ть и́хъ тма́ и по́лзокъ, и а́нгелъ Госпо́день погоня́яй и́хъ:	Да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их!	Ps35(34), 6
7	7Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam.	Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.	Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: niesłusznie urągali duszy mojéj.	jako tunie skrysza mi pagubu sieti swojeja, wsuje ponosisza duszy mojej.	ћкw тyне скрhша ми2 пaгубу сёти своеS, всyе поноси1ша души2 моeй.	я́ко ту́не скры́ша ми́ па́губу сѣ́ти своея́, всу́е поноси́ша души́ мое́й.	Ибо они без вины моей расставили мне пагубные сети свои, напрасно поносили душу мою.	Ps35(34), 7
8	8Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum.	Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną.	Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima, i niechaj w onóż sidło wpadnie.	Da priidiet jemu siet', juże nie wiest', i łowitwa, juże skry, da obymiet i, i w siet' da wpadiet w nju.	Да пріи1детъ є3мY сёть, ю4же не вёсть, и3 лови1тва, ю4же скры2, да њбhметъ и5, и3 въ сёть да впадeтъ въ ню2.	Да прiи́детъ ему́ сѣ́ть, ю́же не вѣ́сть, и лови́тва, ю́же скры́, да обы́метъ и́, и въ сѣ́ть да впаде́тъ въ ню́.	Да опутает каждого из них сеть, которой он не ждет, а западня, поставленная им, да уловит его самого, и в сеть да впадет он!	Ps35(34), 8
9	9Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo.	Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.	A dusza moja rozraduje się w Panu: i ukocha się w zbawieniu jego.	Dusza że moja wozradujetsja o Gospodie, wozwiesielitsja o spasienii jego.	Душa же моS возрaдуетсz њ гDэ, возвесели1тсz њ спcніи є3гw2.	Душа́ же моя́ возра́дуется о Го́сподѣ, возвесели́тся о спасе́нiи его́.	А душа моя возрадуется о Господе, возвеселится, спасенная Им.	Ps35(34), 9
10	10Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum.	Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.	Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.	Wsja kosti moja riekut: Gospodi, Gospodi, kto podobien tiebie? izbawljajaj niszcza iz ruki kriepl'szych jego, i niszcza, i uboga ot raschiszczajuszczych jego.	Вс‰ кHсти мо‰ рекyтъ: гDи, гDи, кто2 под0бенъ тебЁ; и3збавлszй ни1ща и3з8 руки2 крёпльшихъ є3гw2, и3 ни1ща, и3 ўб0га t расхищaющихъ є3го2.	Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ тебѣ́? избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от расхища́ющихъ его́.	Кости мои взывают: "Господи, Господи, кто подобен Тебе?" Избавляешь Ты слабого от руки сильных, нищего и убогого от расхитителей добра его.	Ps35(34), 10
11	11Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.	Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.	Powstawszy świadkowie fałszywi, pytali mię, czegom nie wiedział.	Wostawsze na mja swidietielie nieprawiednii, jaże nie wiedjach, woproszachu mja.	Востaвше на мS свидётелє непрaведніи, ±же не вёдzхъ, вопрошaху мS.	Воста́вше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́.	Восстали на меня свидетели неправедные, о том, чего не знал я, вопрошали меня.	Ps35(34), 11
12	12Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ.	Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej,	Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojéj.	Wozdasza mi łukawaja woz błagaja, i biezczadiie duszy mojej.	Воздaша ми2 лук†ваz воз8 бlг†z, и3 безчaдіе души2 моeй.	Возда́ша ми́ лука́вая возъ блага́я, и безча́дiе души́ мое́й.	Воздали мне злом за добро и обрекли на забвение душу мою.	Ps35(34), 12
13	13Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur.	Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi.	A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosiennicę: korzyłem postem duszę moję: a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.	Az że, wniegda oni stużachu mi, obłaczachsja wo wrietiszcze i smirjach postom duszu moju, i molitwa moja w niedro moje wozwratitsja.	Ѓзъ же, внегдA nни2 стужaху ми2, њблачaхсz во врeтище и3 смирsхъ пост0мъ дyшу мою2, и3 моли1тва моS въ нёдро моE возврати1тсz.	А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ возврати́тся.	А я, когда они преследовали меня, облекался в рубище и смирял постом душу мою, и молитва моя в сердце мое возвращалась.	Ps35(34), 13
14	14Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar.	Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie.	Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.	Jako bliżniemu, jako bratu naszemu, tako ugożdach: jako płaczja i sietuja, tako smirjachsja.	Ћкw бли1жнему, ћкw брaту нaшему, тaкw ўгождaхъ: ћкw плaчz и3 сётуz, тaкw смирsхсz.	Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся.	Точно ближнему, точно брату своему, угождал я врагам моим; плача и сетуя, смирялся.	Ps35(34), 14
15	15Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi.	Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.	I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.	I na mja wozwiesieliszasja i sobraszasja: sobraszasja na mja rany, i nie poznach: razdieliszasja, i nie umiliszasja.	И# на мS возвесели1шасz и3 собрaшасz: собрaшасz на мS р†ны, и3 не познaхъ: раздэли1шасz, и3 не ўмили1шасz.	И на мя́ возвесели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася.	Но против меня собрались они торжествуя. Собрались нанести мне раны, а я и не ведал того; впали они в раздор и не смягчились.	Ps35(34), 15
16	16Dissipati sunt, nec compuncti; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis.	Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.	Rozerwali się, a nie żałowali: kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zębami swymi.	Iskusisza mja, podrażnisza mja podrażnieniiem, poskrieżetasza na mja zuby swoimi.	И#скуси1ша мS, подражни1ша мS подражнeніемъ, поскрежетaша на мS зубы2 свои1ми.	Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ свои́ми.	Искушали меня, насмехались, глумились надо мною, скрежетали зубами своими.	Ps35(34), 16
17	17Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum; a leonibus unicam meam.	Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.	Panie, kiedyż wejrzysz? przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję.	Gospodi, kogda uzriszy? ustroj duszu moju ot złodiejstwa ich, ot liew jedinorodnuju moju.	ГDи, когдA ќзриши; ўстр0й дyшу мою2 t ѕлодёйства и4хъ, t лє1въ є3динор0дную мою2.	Го́споди, когда́ у́зриши? устро́й ду́шу мою́ от злодѣ́йства и́хъ, от ле́въ единоро́дную мою́.	Господи, когда узришь это? Избавь душу мою от злодейства их, от львов единственную мою!	Ps35(34), 17
18	18Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te.	Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił.	Będęć wyznawał w kościele wielkim: między ludem ogromnym będę cię wysławiał.	Ispowiemsja tiebie w cerkwi mnozie, w ljudiech tjażciech woschwalju tja.	И#сповёмсz тебЁ въ цRкви мн0зэ, въ лю1дехъ тsжцэхъ восхвалю1 тz.	Исповѣ́мся тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ тя.	Прославлю Тебя в церкви великой, среди множества народа восхвалю Тебя.	Ps35(34), 18
19	19Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.	Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem.	Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.	Da nie wozradujutsja o mnie wrażdujuszczii mi nieprawiedno, nienawidjaszczii mja tunie i pomizajuszczii oczima:	Да не возрaдуютсz њ мнЁ враждyющіи ми2 непрaведнw, ненави1дzщіи мS тyне и3 помизaющіи nчи1ма:	Да не возра́дуются о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма:	Да не торжествуют надо мною враждующие со мной неправедно, ненавидящие меня напрасно и подмигивающие друг другу!	Ps35(34), 19
20	20Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.	Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają.	Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili.	jako mnie ubo mirnaja głagołachu, i na gniew liesti pomyszljachu.	ћкw мнЁ ќбw ми6рнаz глаг0лаху, и3 на гнёвъ лє1сти помышлsху.	я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху.	Ибо со мною говорили они, но в гневе помышляли о коварстве.	Ps35(34), 20
21	21Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri.	Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.	I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze.	Razszyrisza na mja usta swoja, riesza: błagoże, błagoże, widiesza oczi naszy.	Разшири1ша на мS ўстA сво‰, рёша: блaгоже, блaгоже, ви1дэша џчи нaши.	Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши.	Отверзая на меня уста свои, говорили они: "Добро тебе, добро, все видели мы глазами своими!"	Ps35(34), 21
22	22Vidisti, Domine: ne sileas; Domine, ne discedas a me.	Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.	Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchódź odemnie.	Widieł jesi, Gospodi, da nie priemołcziszy: Gospodi, nie otstupi ot mienie.	Ви1дэлъ є3си2, гDи, да не премолчи1ши: гDи, не tступи2 t менє2.	Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не отступи́ от мене́.	Видел и Ты, Господи, да не умолчишь! Господи, не отступи от меня!	Ps35(34), 22
23	23Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam.	Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej.	Powstań, a pilnuj sądu mego: Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj.	Wostani, Gospodi, i wonmi sudu mojemu, Boże moj i Gospodi moj, na prju moju.	Востaни, гDи, и3 вонми2 судY моемY, б9е м0й и3 гDи м0й, на прю2 мою2.	Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ моему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́.	Восстань, Господи, и внемли правде моей; Господи, Боже мой заступи меня в тяжбе моей!	Ps35(34), 23
24	24Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.	Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną.	Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój: a niech się nie weselą nademną.	Sudi mi, Gospodi, po prawdie twojej, Gospodi Boże moj, i da nie wozradujutsja o mnie.	Суди1 ми, гDи, по прaвдэ твоeй, гDи б9е м0й, и3 да не возрaдуютсz њ мнЁ.	Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ твое́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не возра́дуются о мнѣ́.	Суди меня, Господи, по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мной!	Ps35(34), 24
25	25Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum.	Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.	Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj! i niech nie mówią: Pożarliśmy go.	Da nie riekut w sierdcach swoich: błagoże, błagoże duszy naszej: niże da riekut: pożrochom jego.	Да не рекyтъ въ сердцaхъ свои1хъ: блaгоже, блaгоже души2 нaшей: нижE да рекyтъ: пожр0хомъ є3го2.	Да не реку́тъ въ сердца́хъ свои́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́.	Да не скажут они в сердце своем: "Добро тебе, добро, все нам по душе!" И да не скажут: "Поглотили мы его!"	Ps35(34), 25
26	26Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.	Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie.	Niech będą zawstydzeni i pohańbieni spółem ci, którzy się weselą ze złego mojego: niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.	Da postydjatsja i posramjatsja wkupie radujuszcziisja złom moim: da obliekutsja w stud i sram wielierieczujuszczii na mja.	Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ рaдующіисz ѕлHмъ мои6мъ: да њблекyтсz въ стyдъ и3 срaмъ велерёчующіи на мS.	Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ ра́дующiися зло́мъ мои́мъ: да облеку́тся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чующiи на мя́.	Да постыдятся и посрамятся радующиеся бедам моим! Да облекутся стыдом и срамом превозносящиеся надо мной!	Ps35(34), 26
27	27Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.	Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu.	Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.	Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja chotjaszczii prawdy mojeja: i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', chotjaszczii mira rabu jego.	Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz хотsщіи прaвды моеS: и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, хотsщіи ми1ра рабY є3гw2.	Да возра́дуются и возвеселя́тся хотя́щiи пра́вды моея́: и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ его́.	Да возрадуются и возвеселятся желающие мне оправдания, и говорят желающие мира рабу Его: "Да возвеличится Господь!"	Ps35(34), 27
28	28Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; tota die laudem tuam.	A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję.	A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.	I jazyk moj pouczitsja prawdie twojej, wies' dien' chwałie twojej.	И# љзhкъ м0й поучи1тсz прaвдэ твоeй, вeсь дeнь хвалЁ твоeй.	И язы́къ мо́й поучи́тся пра́вдѣ твое́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ твое́й.	Язык мой будет поучаться правде Твоей, всяк день восхвалять Тебя.	Ps35(34), 28
	ZŁOŚĆ LUDZI I ŁASKAWOŚĆ BOGA.
	Ps 36 (35)
1	1In finem. Servo Domini ipsi David.	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego.	(36:1) Na koniec, słudze Pańskiemu, samemu Dawidowi.	W koniec, otroku Gospodnju Dawidu.	Въ конeцъ, џтроку гDню дв7ду	Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду.	В конец, слуги Господа Давида, 35	Ps36(35), 1
2	2Dixit injustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos ejus.	(36:2) Przewrotność niepobożnego świadczy w sercu mojem: Niemasz bojaźni Bożej przed oczyma jego.	(36:2) Rzekł niesprawiedliwy, aby grzeszył, sam w sobie: niemasz bojaźni Bożéj przed oczyma jego.	Głagoliet priebiezzakonnyj sogrieszati w siebie: niest' stracha Bożija pried oczima jego:	Глаг0летъ пребеззак0нный согрэшaти въ себЁ: нёсть стрaха б9іz пред8 nчи1ма є3гw2:	Глаго́летъ пребеззако́нный согрѣша́ти въ себѣ́: нѣ́сть стра́ха Бо́жiя предъ очи́ма его́:	Говорит беззаконный в душе своей о грехах своих, нет страха Божия в сердце его.	Ps36(35), 2
3	3Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.	(36:3) Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.	(36:3) Albowiem zdradliwie czynił przed oblicznością jego, aby się nalazła nieprawość jego do nienawidzenia.	jako ul'sti pried nim obriesti biezzakoniie swoje, i woznienawidieti.	ћкw ўльсти2 пред8 ни1мъ њбрэсти2 беззак0ніе своE, и3 возненави1дэти.	я́ко ульсти́ предъ ни́мъ обрѣсти́ беззако́нiе свое́, и возненави́дѣти.	Ибо слукавил он пред собою, сказав, что познал беззаконие свое и возненавидел.	Ps36(35), 3
4	4Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret.	(36:4) Słowa ust jego są nieprawość i zdrada; nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.	(36:4) Słowa ust jego nieprawość i zdrada: nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.	Głagoły ust jego biezzakoniie i liest': nie woschotie razumieti jeże ubłażyti.	Глаг0лы ќстъ є3гw2 беззак0ніе и3 лeсть: не восхотЁ разумёти є4же ўблажи1ти.	Глаго́лы у́стъ его́ беззако́нiе и ле́сть: не восхотѣ́ разумѣ́ти е́же ублажи́ти.	Слова уст его беззаконие и ложь; не захотел он вразумиться и творить добро.	Ps36(35), 4
5	5Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viæ non bonæ: malitiam autem non odivit.	(36:5) Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.	(36:5) Nieprawość rozmyślał na łożu swojem: stał przy wszelkiéj drodze niedobréj, a złości nie miał w nienawiści.	Biezzakoniie pomysli na łoży swojem: priedsta wsjakomu puti niebłagu, o złobie że nie niegodowa.	Беззак0ніе помhсли на л0жи своeмъ: предстA всsкому пути2 неблaгу, њ ѕл0бэ же не негодовA.	Беззако́нiе помы́сли на ло́жи свое́мъ: предста́ вся́кому пути́ небла́гу, о зло́бѣ же не негодова́.	Беззаконие замышлял он на ложе своем; вступал на всяк путь недобрый, и не возненавидел зло.	Ps36(35), 5
6	6Domine, in cælo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes.	(36:6) Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,	(36:6) Panie, w niebie miłosierdzie twoje: a prawda twoja aż do obłoków.	Gospodi, na niebiesi miłost' twoja, i istina twoja do obłak:	ГDи, на нб7си2 млcть твоS, и3 и4стина твоS до w4блакъ:	Го́споди, на небеси́ ми́лость твоя́, и и́стина твоя́ до о́блакъ:	Господи, на Небесах милость Твоя, и истина Твоя – выше облаков;	Ps36(35), 6
7	7Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine,	(36:7) Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!	(36:7) Sprawiedliwość twoja jako góry Boże: sądy twoje przepaść wielka: ludzie i bydlęta zbawisz, Panie.	prawda twoja jako gory Bożija, sud'by twoja biezdna mnoga: cziełowieki i skoty spasieszy, Gospodi.	прaвда твоS ћкw г0ры б9іz, судьбы6 тво‰ бeздна мн0га: человёки и3 скоты2 сп7сeши, гDи.	пра́вда твоя́ я́ко го́ры Бо́жiя, судьбы́ твоя́ бе́здна мно́га: человѣ́ки и скоты́ спасе́ши, Го́споди.	Правда Твоя, будто горы Божии, суды Твои бездна великая; людей и скот спасаешь Ты, Господи!	Ps36(35), 7
8	8quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.	(36:8) Jakoż drogie jest miłosierdzie twoje, Boże! przetoż synowie ludzcy w cieniu skrzydeł twoich ufają.	(36:8) Jakoś rozmnożył miłosierdzie twoje, Boże! a synowie człowieczy w zasłonie skrzydeł twoich nadzieję mieć będą.	Jako umnożył jesi miłost' twoju, Boże: synowie że cziełowiecziestii w krowie kriłu twojeju nadiejatisja imut.	Ћкw ўмн0жилъ є3си2 млcть твою2, б9е: сhнове же человёчестіи въ кр0вэ крил{ твоє1ю надёzтисz и4мутъ.	Я́ко умно́жилъ еси́ ми́лость твою́, Бо́же: сы́нове же человѣ́честiи въ кро́вѣ крилу́ твое́ю надѣ́ятися и́мутъ.	Сколь умножил Ты милость Твою, Боже! Сыны человеческие под сенью крыл Твоих безопасны будут.	Ps36(35), 8
9	9Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ, et torrente voluptatis tuæ potabis eos:	(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.	(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego: i strumieniem rozkoszy twojéj napoisz je.	Upijutsja ot tuka domu twojego, i potokom sładosti twojeja napoiszy ja.	Ўпію1тсz t тyка д0му твоегw2, и3 пот0комъ слaдости твоеS напои1ши \|.	Упiю́тся от ту́ка до́му твоего́, и пото́комъ сла́дости твоея́ напои́ши я́.	Насытятся от изобилия дома Твоего, из потока блаженства напоишь их.	Ps36(35), 9
10	10quoniam apud te est fons vitæ, et in lumine tuo videbimus lumen.	(36:10) Albowiem u ciebie jest źródło żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.	(36:10) Albowiem u ciebie jest zdrój żywota: a w światłości twojéj oglądamy światłość.	Jako u tiebie istocznik żywota, wo swietie twojem uzrim swiet.	Ћкw ў тебє2 и3ст0чникъ животA, во свётэ твоeмъ ќзримъ свётъ.	Я́ко у тебе́ исто́чникъ живота́, во свѣ́тѣ твое́мъ у́зримъ свѣ́тъ.	Ибо у Тебя источник жизни, во свете Твоем узрим свет!	Ps36(35), 10
11	11Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde.	(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, a sprawiedliwość twoję nad uprzejmymi sercem.	(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają: i sprawiedliwość twoję nad tymi, którzy są prawego serca.	Probawi miłost' twoju wieduszczym tja i prawdu twoju prawym sierdcem.	Пробaви млcть твою2 вёдущымъ тS и3 прaвду твою2 пр†вымъ сeрдцемъ.	Проба́ви ми́лость твою́ вѣ́дущымъ тя́ и пра́вду твою́ пра́вымъ се́рдцемъ.	И впредь являй милость Твою познавшим Тебя и правду Твою тем, кто праведен сердцем.	Ps36(35), 11
12	12Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me.	(36:12) Niech nie następuje na mię noga pysznych, a ręka niepobożnych niech mię nie uwodzi.	(36:12) Niech mię nie nadchodzi noga pychy: a ręka grzesznego niech mię nie porusza.	Da nie priidiet mnie noga gordyni, i ruka griesznicza da nie podwiżyt mienie.	Да не пріи1детъ мнЁ ногA гордhни, и3 рукA грёшнича да не подви1житъ менE.	Да не прiи́детъ мнѣ́ нога́ горды́ни, и рука́ грѣ́шнича да не подви́житъ мене́.	Да не приблизится ко мне стопа гордеца и рука грешника да не поколеблет меня!	Ps36(35), 12
13	13Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.	(36:13) Tam, gdzie upadli, którzy czynili nieprawość, porażeni są, i nie mogli powstać.	(36:13) Tam upadli, którzy czynią nieprawość: wygnani są, ani się mogli ostać.	Tamo padosza wsi diełajuszczii biezzakoniie: izrinowieni bysza, i nie wozmogut stati.	Тaмw пад0ша вси2 дёлающіи беззак0ніе: и3зриновeни бhша, и3 не возм0гутъ стaти.	Та́мо падо́ша вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе: изринове́ни бы́ша, и не возмо́гутъ ста́ти.	Пали творящие беззакония; низринуты были они, и не встанут.	Ps36(35), 13
CHWAŁA...
	SZCZĘŚCIE BEZBOŻNYCH PRZEMIJA, A KONIEC SPRAWIEDLIWYCH POMYŚLNY
	Ps 37 (36)
1	1Psalmus ipsi David. Noli æmulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem:	Pieśń Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.	Psalm samemu Dawidowi. Nie obruszaj się dla złośliwych: ani zajrzyj czyniącym nieprawość.	Nie riewnuj łukawnujuszczym, niże zawidi tworjaszczym biezzakoniie.	Не ревнyй лукaвнующымъ, нижE зави1ди творsщымъ беззак0ніе.	Не ревну́й лука́внующымъ, ниже́ зави́ди творя́щымъ беззако́нiе.	Не подражай лукавым и не завидуй творящим беззаконие!	Ps37(36), 1
2	2quoniam tamquam fœnum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident.	Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.	Albowiem jako trawa prędko uwiędną: a jako liście ziela wnet opadną.	Zanie jako trawa skoro izsszut, i jako ziełiie złaka skoro otpadut.	ЗанE ћкw травA ск0рw и4зсшутъ, и3 ћкw ѕeліе ѕлaка ск0рw tпадyтъ.	Зане́ я́ко трава́ ско́ро и́зсшутъ, и я́ко зе́лiе зла́ка ско́ро отпаду́тъ.	Ибо, как трава, скоро иссохнут они и, как зеленый злак, скоро увянут.	Ps37(36), 2
3	3Spera in Domino, et fac bonitatem; et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.	Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.	Miéj nadzieję w Panu, a czyń dobrze: i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jéj bogactwy.	Upowaj na Gospoda i twori błagostynju: i nasieli ziemlju, i upasieszysja w bogatstwie jeja.	Ўповaй на гDа и3 твори2 бlгостhню: и3 насели2 зeмлю, и3 ўпасeшисz въ богaтствэ є3S.	Упова́й на Го́спода и твори́ благосты́ню: и насели́ зе́млю, и упасе́шися въ бога́тствѣ ея́.	Уповай на Господа и твори добро; водворись на земле, и ты пожнешь богатства ее.	Ps37(36), 3
4	4Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui.	Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego,	Kochaj się w Panu, i da tobie prośby serca twego.	Nasładisja Gospodiewi, i dast ti proszenija sierdca twojego.	Наслади1сz гDеви, и3 дaстъ ти2 прошє1ніz сeрдца твоегw2.	Наслади́ся Го́сподеви, и да́стъ ти́ проше́нiя се́рдца твоего́.	Услаждайся Господом, и Он исполнит прошения сердца твоего.	Ps37(36), 4
5	5Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet.	Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;	Objaw Panu drogę twoję, a miéj nadzieję w nim: a on uczyni.	Otkryj ko Gospodu put' twoj i upowaj na niego, i toj sotworit.	Tкрhй ко гDу пyть тв0й и3 ўповaй на него2, и3 т0й сотвори1тъ.	Откры́й ко Го́споду пу́ть тво́й и упова́й на него́, и то́й сотвори́тъ.	Поведай Господу путь свой и уповай на Него, и Он сотворит тебе благо.	Ps37(36), 5
6	6Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tamquam meridiem.	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję: a sąd twój jako południe.	I izwiediet jako swiet prawdu twoju i sud'bu twoju jako południe.	И# и3зведeтъ ћкw свётъ прaвду твою2 и3 судьбY твою2 ћкw полyдне.	И изведе́тъ я́ко свѣ́тъ пра́вду твою́ и судьбу́ твою́ я́ко полу́дне.	И соделает ясной, как свет, правду твою и судьбу твою – как полдень.	Ps37(36), 6
7	7Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua; in homine faciente injustitias.	Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli.	Bądź poddany Panu, a módl się mu: nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego: dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości.	Powinisja Gospodiewi i umoli jego. Nie riewnuj spiejuszczemu w puti swojem, cziełowieku tworjaszczemu zakonopriestuplieniie.	Повини1сz гDеви и3 ўмоли2 є3го2. Не ревнyй спёющему въ пути2 своeмъ, человёку творsщему законопреступлeніе.	Повини́ся Го́сподеви и умоли́ его́. Не ревну́й спѣ́ющему въ пути́ свое́мъ, человѣ́ку творя́щему законопреступле́нiе.	Повинись пред Господом и умоли Его. Не подражай преуспевающему на пути своем, человеку, творящему беззакония.	Ps37(36), 7
8	8Desine ab ira, et derelinque furorem; noli æmulari ut maligneris.	Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić.	Przestań gniewu a opuść zapalczywość: nie obruszaj się, abyś miał źle czynić.	Priestani ot gniewa i ostawi jarost': nie riewnuj, jeże łukawnowati,	Престaни t гнёва и3 њстaви ћрость: не ревнyй, є4же лукaвновати,	Преста́ни от гнѣ́ва и оста́ви я́рость: не ревну́й, е́же лука́вновати,	Отложи гнев и оставь ярость. Не подражай делам лукавых!	Ps37(36), 8
9	9Quoniam qui malignantur exterminabuntur; sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.	Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię.	Albowiem którzy źle czynią, będą wykorzenieni: lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię.	zanie łukawnujuszczii potriebjatsja, tierpjaszczii że Gospoda, tii nasłiedjat ziemlju.	занE лукaвнующіи потребsтсz, терпsщіи же гDа, тjи наслёдzтъ зeмлю.	зане́ лука́внующiи потребя́тся, терпя́щiи же Го́спода, ті́и наслѣ́дятъ зе́млю.	Ибо лукавые истребятся, а надеющиеся на Господа наследуют землю.	Ps37(36), 9
10	10Et adhuc pusillum, et non erit peccator; et quæres locum ejus, et non invenies.	Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.	I jeszcze mało, ażci nie będzie złośnika: i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz.	I jeszcze mało, i nie budiet griesznika: i wzyszczeszy miesto jego i nie obrjaszczeszy.	И# є3щE мaлw, и3 не бyдетъ грёшника: и3 взhщеши мёсто є3гw2 и3 не њбрsщеши.	И еще́ ма́ло, и не бу́детъ грѣ́шника: и взы́щеши мѣ́сто его́ и не обря́щеши.	Еще немного, и не станет грешника; искать будешь место, где был он, и не найдешь.	Ps37(36), 10
11	11Mansueti autem hæreditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis.	Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.	Ale ciszy odziedziczą ziemię, i kochać się będą w wielkości pokoju.	Krotcyi że nasłiedjat ziemlju i nasładjatsja o mnożestwie mira.	Кр0тцыи же наслёдzтъ зeмлю и3 насладsтсz њ мн0жествэ ми1ра.	Кро́тцыи же наслѣ́дятъ зе́млю и насладя́тся о мно́жествѣ ми́ра.	А кроткие наследуют землю и насладятся миром великим.	Ps37(36), 11
12	12Observabit peccator justum, et stridebit super eum dentibus suis.	Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi.	Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego: i będzie nań zgrzytał zęboma swemi.	Nazirajet griesznyj prawiednago i poskrieżeszczet nan' zuby swoimi:	Назирaетъ грёшный првdнаго и3 поскрежeщетъ нaнь зубы2 свои1ми:	Назира́етъ грѣ́шный пра́веднаго и поскреже́щетъ на́нь зубы́ свои́ми:	Следит грешник за праведником и скрежещет зубами своими.	Ps37(36), 12
13	13Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies ejus.	Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego.	Ale Pan będzie się śmiał z niego; albowiem upatruje, że przyjdzie dzień jego.	Gospod' że posmiejetsja jemu, zanie prozirajet, jako priidiet dien' jego.	гDь же посмэeтсz є3мY, занE прозирaетъ, ћкw пріи1детъ дeнь є3гw2.	Госпо́дь же посмѣе́тся ему́, зане́ прозира́етъ, я́ко прiи́детъ де́нь его́.	Но Господь посмеется над ним, ибо ведает, что близок день гибели его.	Ps37(36), 13
14	14Gladium evaginaverunt peccatores; intenderunt arcum suum: ut dejiciant pauperem et inopem, ut trucident rectos corde.	Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą;	Miecza dobyli grzesznicy, naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego i niedostatecznego, aby pozamordowali ludzie prawego serca.	Miecz' izwliekosza griesznicy, naprjagosza łuk swoj, nizłożyti uboga i niszcza, zakłati prawyja sierdcem.	Мeчь и3звлек0ша грBшницы, напрzг0ша лyкъ св0й, низложи1ти ўб0га и3 ни1ща, заклaти пр†выz сeрдцемъ.	Ме́чь извлеко́ша грѣ́шницы, напряго́ша лу́къ сво́й, низложи́ти убо́га и ни́ща, закла́ти пра́выя се́рдцемъ.	Меч извлекли грешники, напрягли лук свой, чтоб низринуть убогого и нищего, умертвить тех, кто праведен сердцем.	Ps37(36), 14
15	15Gladius eorum intret in corda ipsorum, et arcus eorum confringatur.	Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane.	Miecz ich niech wnidzie w serca ich: a łuk ich niech się złamie.	Miecz' ich da wnidiet w sierdca ich, i łucy ich da sokruszatsja.	Мeчь и4хъ да вни1детъ въ сердцA и4хъ, и3 лyцы и4хъ да сокрушaтсz.	Ме́чь и́хъ да вни́детъ въ сердца́ и́хъ, и лу́цы и́хъ да сокруша́тся.	Меч их да пронзит сердца их, и луки их да сокрушатся.	Ps37(36), 15
16	16Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas:	Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych;	Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niźli wielkie bogactwo grzesznych.	Łuczsze małoje prawiedniku, paczie bogatstwa griesznych mnoga.	Лyчше мaлое првdнику, пaче богaтства грёшныхъ мн0га.	Лу́чше ма́лое пра́веднику, па́че бога́тства грѣ́шныхъ мно́га.	Лучше малый достаток праведника, чем великое богатство грешников.	Ps37(36), 16
17	17quoniam brachia peccatorum conterentur: confirmat autem justos Dominus.	Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera.	Albowiem ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.	Zanie myszcy griesznych sokruszatsja, utwierżdajet że prawiednyja Gospod'.	ЗанE мы6шцы грёшныхъ сокрушaтсz, ўтверждaетъ же првdныz гDь.	Зане́ мы́шцы грѣ́шныхъ сокруша́тся, утвержда́етъ же пра́ведныя Госпо́дь.	Ибо сила грешников сокрушится, а праведников укрепляет Господь.	Ps37(36), 17
18	18Novit Dominus dies immaculatorum, et hæreditas eorum in æternum erit.	Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie.	Zna Pan dni niepokalanych: a dziedzictwo ich na wieki będzie.	Wiest' Gospod' puti nieporocznych, i dostojaniie ich w wiek budiet.	Вёсть гDь пути6 непор0чныхъ, и3 достоsніе и4хъ въ вёкъ бyдетъ.	Вѣ́сть Госпо́дь пути́ непоро́чныхъ, и достоя́нiе и́хъ въ вѣ́къ бу́детъ.	Ведомы Господу пути непорочных, и достояние их навеки сохранится.	Ps37(36), 18
19	19Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur:	Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;	Nie będą zawstydzeni we zły czas, i we dni głodu będą nasyceni.	Nie postydjatsja wo wriemja ljutoje i wo dniech głada nasytjatsja, jako griesznicy pogibnut.	Не постыдsтсz во врeмz лю1тое и3 во днeхъ глaда насhтzтсz, ћкw грBшницы поги1бнутъ.	Не постыдя́тся во вре́мя лю́тое и во дне́хъ гла́да насы́тятся, я́ко грѣ́шницы поги́бнутъ.	Не посрамятся они во время лютое и в дни голода насытятся, а грешники погибнут.	Ps37(36), 19
20	20quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati, deficientes quemadmodum fumus deficient.	Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.	Albowiem grzesznicy zaginą: a nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni, ustawając, jako dym ustaną.	Wrazi że Gospodni, kupno prosławitisja im i wozniestisja, izcziezajuszcze jako dym izcziezosza.	Врази1 же гDни, кyпнw прослaвитисz и5мъ и3 вознести1сz, и3счезaюще ћкw дhмъ и3счез0ша.	Врази́ же Госпо́дни, ку́пно просла́витися и́мъ и вознести́ся, изчеза́юще я́ко ды́мъ изчезо́ша.	Враги же Господни, когда будут прославлять их и превозносить, исчезнут, как дым исчезнут.	Ps37(36), 20
21	21Mutuabitur peccator, et non solvet; justus autem miseretur et tribuet:	Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje.	Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci: ale sprawiedliwy zmiłuje się i da.	Zajemliet griesznyj i nie wozwratit: prawiednyj że szczedrit i dajet.	Заeмлетъ грёшный и3 не возврати1тъ: првdный же щeдритъ и3 даeтъ.	Зае́млетъ грѣ́шный и не возврати́тъ: пра́ведный же ще́дритъ и дае́тъ.	Берет взаймы грешник и не возвращает, а праведный щедро дает.	Ps37(36), 21
22	22quia benedicentes ei hæreditabunt terram; maledicentes autem ei disperibunt.	Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni.	Albowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię: ale złorzeczący mu zaginą.	Jako błagosłowjaszczii jego nasłiedjat ziemlju, klienuszczii że jego potriebjatsja.	Ћкw благословsщіи є3го2 наслёдzтъ зeмлю, кленyщіи же є3го2 потребsтсz.	Я́ко благословя́щiи его́ наслѣ́дятъ зе́млю, клену́щiи же его́ потребя́тся.	Кто благословляет Его, наследуют землю, а кто проклянет Его – истребится.	Ps37(36), 22
23	23Apud Dominum gressus hominis dirigentur, et viam ejus volet.	Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.	Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane: i drogi jego zechce.	Ot Gospoda stopy cziełowieku isprawljajutsja, i puti jego woschoszczet zieło.	T гDа стwпы2 человёку и3справлsютсz, и3 пути2 є3гw2 восх0щетъ ѕэлw2.	От Го́спода стопы́ человѣ́ку исправля́ются, и пути́ его́ восхо́щетъ зѣло́.	Господь направляет стопы человека и благоволит к пути праведника.	Ps37(36), 23
24	24Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam.	Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.	Gdy się powali, nie stłucze się; bo Pan podkłada rękę swoję.	Iegda padiet, nie razbiietsja, jako Gospod' podkriepljajet ruku jego.	є3гдA падeтъ, не разбіeтсz, ћкw гDь подкрэплsетъ рyку є3гw2.	Егда́ паде́тъ, не разбiе́тся, я́ко Госпо́дь подкрѣпля́етъ ру́ку его́.	Когда праведный упадет – не разобьется, ибо Господь укрепляет руку его.	Ps37(36), 24
25	25Junior fui, etenim senui; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem.	Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.	Byłem młodym i zstarzałem się: a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego szukającego chleba.	Juniejszij bych, ibo sostariechsja, i nie widiech prawiednika ostawliena, niże siemienie jego prosjaszcza chłieby.	Ю#нёйшій бhхъ, и4бо состарёхсz, и3 не ви1дэхъ првdника њстaвлена, нижE сёмене є3гw2 просsща хлёбы.	Юнѣ́йшiй бы́хъ, и́бо состарѣ́хся, и не ви́дѣхъ пра́ведника оста́влена, ниже́ сѣ́мене его́ прося́ща хлѣ́бы.	Юным был я, и вот состарился, но еще не видел праведника оставленным и потомство его просящим хлеба.	Ps37(36), 25
26	26Tota die miseretur et commodat; et semen illius in benedictione erit.	Na każdy dzień pokazuje miłosierdzie i pożycza, a przecież nasienie jego jest w błogosławieństwie.	Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza: a nasienie jego w błogosławieństwie będzie.	Wies' dien' miłujet i wzaim dajet prawiednyj, i siemja jego wo błagosłowieniie budiet.	Вeсь дeнь ми1луетъ и3 взаи1мъ даeтъ првdный, и3 сёмz є3гw2 во бlгословeніе бyдетъ.	Ве́сь де́нь ми́луетъ и взаи́мъ дае́тъ пра́ведный, и сѣ́мя его́ во благослове́нiе бу́детъ.	Всегда милостив и взаймы дает праведный, и потомство его благословенно будет.	Ps37(36), 26
27	27Declina a malo, et fac bonum, et inhabita in sæculum sæculi:	Odstąp od złego a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki.	Odstąp od złego, a czyń dobrze: a mieszkaj na wieki wieków.	Ukłonisja ot zła i sotwori błago, i wsielisja w wiek wieka.	Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 бlго, и3 всели1сz въ вёкъ вёка.	Уклони́ся от зла́ и сотвори́ благо, и всели́ся въ вѣ́къ вѣ́ка.	Уклонись от зла и сотвори благо, и жить будешь вовеки.	Ps37(36), 27
28	28quia Dominus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos: in æternum conservabuntur. Injusti punientur, et semen impiorum peribit.	Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki w straży jego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione.	Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki będą zachowani: niesprawiedliwi będą pokarani: i nasienie niezbożnych zaginie.	Jako Gospod' ljubit sud i nie ostawit priepodobnych swoich: wo wiek sochranjatsja: biezzakonnicy że izżenutsja, i siemja niecziestiwych potriebitsja.	Ћкw гDь лю1битъ сyдъ и3 не њстaвитъ прпdбныхъ свои1хъ: во вёкъ сохранsтсz: беззакHнницы же и3зженyтсz, и3 сёмz нечести1выхъ потреби1тсz.	Я́ко Госпо́дь лю́битъ су́дъ и не оста́витъ преподо́бныхъ свои́хъ: во вѣ́къ сохраня́тся: беззако́нницы же изжену́тся, и сѣ́мя нечести́выхъ потреби́тся.	Ибо Господь любит правду и не оставит праведных Своих; вовеки невридимы будут; а беззаконников изгонит Он, и потомство нечестивых истребится.	Ps37(36), 28
29	29Justi autem hæreditabunt terram, et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.	Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki.	Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię: i będą mieszkali na wieki wieków na niéj.	Prawiednicy że nasłiedjat ziemlju i wsieljatsja w wiek wieka na niej.	Првdницы же наслёдzтъ зeмлю и3 вселsтсz въ вёкъ вёка на нeй.	Пра́ведницы же наслѣ́дятъ зе́млю и вселя́тся въ вѣ́къ вѣ́ка на не́й.	А праведники наследуют землю и водворятся навеки на ней.	Ps37(36), 29
30	30Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur judicium.	Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.	Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość: a język jego będzie mówił sąd.	Usta prawiednago pouczatsja priemudrosti, i jazyk jego wozgłagoliet sud.	ЎстA првdнагw поучaтсz премdрости, и3 љзhкъ є3гw2 возглаг0летъ сyдъ.	Уста́ пра́веднаго поуча́тся прему́дрости, и язы́къ его́ возглаго́летъ су́дъ.	Уста праведного поучаться будут премудрости, и язык его возвестит правду.	Ps37(36), 30
31	31Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus.	Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.	Zakon Boga jego w sercu jego: a nie będą przerzucone kroki jego.	Zakon Boga jego w sierdcy jego, i nie zapnutsja stopy jego.	Зак0нъ бGа є3гw2 въ сeрдцэ є3гw2, и3 не зaпнутсz стwпы2 є3гw2.	Зако́нъ Бо́га его́ в се́рдцы его́, и не за́пнутся стопы́ его́.	Закон Бога его в сердце у него и не споткнутся стопы его.	Ps37(36), 31
32	32Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum.	Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił;	Wypatruje grzesznik sprawiedliwego, i szuka go umorzyć:	Smatrjajet griesznyj prawiednago i iszczet jeże umiertwiti jego:	Сматрsетъ грёшный првdнаго и3 и4щетъ є4же ўмертви1ти є3го2:	Сматря́етъ грѣ́шный пра́веднаго и и́щетъ е́же умертви́ти его́:	Следит грешник за праведным и стремится умертвить его.	Ps37(36), 32
33	33Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus, nec damnabit eum cum judicabitur illi.	Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.	A Pan nie ostawi go w rękach jego, i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego.	Gospod' że nie ostawit jego w ruku jego, niże osudit jego, jegda sudit jemu.	гDь же не њстaвитъ є3гw2 въ рукY є3гw2, нижE њсyдитъ є3го2, є3гдA сyдитъ є3мY.	Госпо́дь же не оста́витъ его́ въ руку́ его́, ниже́ осу́дитъ его́, егда́ су́дитъ ему́.	Но Господь не оставит его в руках грешника и оправдает его, творя суд ему.	Ps37(36), 33
34	34Exspecta Dominum, et custodi viam ejus, et exaltabit te ut hæreditate capias terram: cum perierint peccatores, videbis.	Oczekuj Pana, i strzeż drogi jego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni, wytraceni będą.	Czekaj Pana, i strzeż drogi jego: a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: ujrzysz, gdy niezbożni poginą.	Potierpi Gospoda i sochrani put' jego, i wozniesiet tja jeże nasłiediti ziemlju: wniegda potriebljatisja griesznikom, uzriszy.	Потерпи2 гDа и3 сохрани2 пyть є3гw2, и3 вознесeтъ тS є4же наслёдити зeмлю: внегдA потреблsтисz грёшникwмъ, ќзриши.	Потерпи́ Го́спода и сохрани́ пу́ть его́, и вознесе́тъ тя́ е́же наслѣ́дити зе́млю: внегда́ потребля́тися грѣ́шникомъ, у́зриши.	Надейся на Господа, храни путь Его, и возвысит Он тебя, да наследуешь землю; и погибель грешников узришь.	Ps37(36), 34
35	35Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani:	Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;	Widziałem niezbożnika wyniosłego, i podniesionego jako cedry Libańskie.	Widiech niecziestiwago priewoznosjaszczasja i wysjaszczasja jako kiedry Liwanskija:	Ви1дэхъ нечести1ваго превозносsщасz и3 вhсzщасz ћкw кeдры лів†нскіz:	Ви́дѣхъ нечести́ваго превознося́щася и вы́сящася я́ко ке́дры Лива́нскiя:	Видел я нечестивца, что превозносился над людьми и высился, как кедры ливанские.	Ps37(36), 35
36	36et transivi, et ecce non erat; et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.	Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.	I minąłem, alić go już niemasz: i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego.	i mimo idoch, i sie, nie bie, i wzyskach jego, i nie obrietiesja miesto jego.	и3 мимоид0хъ, и3 сE, не бЁ, и3 взыскaхъ є3го2, и3 не њбрётесz мёсто є3гw2.	и ми́мо идо́хъ, и се́, не бѣ́, и взыска́хъ его́, и не обрѣ́теся мѣ́сто его́.	Прошел мимо – и нет его; искал я его, и не нашел места, где был он.	Ps37(36), 36
37	37Custodi innocentiam, et vide æquitatem, quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.	Spojrzyj na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokojne.	Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości; albowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu.	Chrani niezłobiie i wiżd' prawotu, jako jest' ostanok cziełowieku mirnu.	Храни2 неѕл0біе и3 ви1ждь правотY, ћкw є4сть њстaнокъ человёку ми1рну.	Храни́ незло́бiе и ви́ждь правоту́, я́ко е́сть оста́нокъ человѣ́ку ми́рну.	Храни незлобие и соблюдай правду, ибо жива будет память о человеке мирном.	Ps37(36), 37
38	38Injusti autem disperibunt simul; reliquiæ impiorum interibunt.	Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.	Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą, ostatki niezbożników zginą.	Biezzakonnicy że potriebjatsja wkupie: ostancy że niecziestiwych potriebjatsja.	БеззакHнницы же потребsтсz вкyпэ: њстaнцы же нечести1выхъ потребsтсz.	Беззако́нницы же потребя́тся вку́пѣ: оста́нцы же нечести́выхъ потребя́тся.	А все беззаконники истребятся, и память о нечестивцах истребится.	Ps37(36), 38
39	39Salus autem justorum a Domino; et protector eorum in tempore tribulationis.	Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, który jest mocą ich czasu uciśnienia.	A zbawienie sprawiedliwych od Pana: i obrońcą ich czasu utrapienia.	Spasieniie że prawiednych ot Gospoda, i zaszczytitiel' ich jest' wo wriemja skorbi:	Сп7сeніе же првdныхъ t гDа, и3 защи1титель и4хъ є4сть во врeмz ск0рби:	Спасе́нiе же пра́ведныхъ от Го́спода, и защи́титель и́хъ е́сть во вре́мя ско́рби:	Господь спасает праведников, Он их Защитник во время скорби.	Ps37(36), 39
40	40Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos; et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos, quia speraverunt in eo.	Wspomaga ich Pan, i wyrywa ich; wyrywa ich od niepobożnych, i zachowuje ich; bo w nim nadzieję mają.	I wspomoże ich Pan i wybawi je: i wyrwie je od złośników, i zbawi je, iż w nim nadzieję mieli.	i pomożet im Gospod' i izbawit ich, i izmiet ich ot griesznik i spasiet ich, jako upowasza na niego.	и3 пом0жетъ и5мъ гDь и3 и3збaвитъ и5хъ, и3 и4зметъ и5хъ t грBшникъ и3 сп7сeтъ и5хъ, ћкw ўповaша на него2.	и помо́жетъ и́мъ Госпо́дь и изба́витъ и́хъ, и и́зметъ и́хъ от грѣ́шникъ и спасе́тъ и́хъ, я́ко упова́ша на него́.	Поможет им Господь, избавит их от грешников и спасет их, ибо они уповают на Него.	Ps37(36), 40
CHWAŁA...
KATYZMA VI
	MODLITWA BŁAGALNA GRZESZNIKA SKRUSZONEGO.
	Ps 38 (37) ↓ UTRENIA sześciopsalm cd.
1	1Psalmus David, in rememorationem de sabbato.	Psalm Dawidowy ku przypominaniu.	(38:1) Psalm Dawidowi, na rozpamiętanie, o Sobocie.	Psałom Dawidu, w wospominaniie o subbotie.	Pал0мъ дв7ду, въ воспоминaніе њ суббHтэ	Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.	Псалом Давида, в воспоминание о субботе, 37	Ps38(37), 1
2	2Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:	(38:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.	(38:2) Panie, nie w zapalczywości twojéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.	Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie:	ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE:	Го́споди, да не я́ростiю твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ твои́мъ нака́жеши мене́:	Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня во гневе Твоем!	Ps38(37), 2
3	3quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.	(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.	(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie: i zmocniłeś nademną rękę twoję.	jako strieły twoja unzosza wo mnie, i utwierdił jesi na mnie ruku twoju.	ћкw стрёлы тво‰ ўнз0ша во мнЁ, и3 ўтверди1лъ є3си2 на мнЁ рyку твою2.	я́ко стрѣ́лы твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку твою́.	Ибо стрелы Твои вонзились в меня и наложил Ты на меня руку Твою.	Ps38(37), 3
4	4Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:	(38:4) Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.	(38:4) Niemasz zdrowia w ciele mojem od oblicza gniewu twego: niemasz pokoju kościom moim od oblicza grzechów moich.	Niest' izcielienija w płoti mojej ot lica gniewa twojego, niest' mira w kostiech moich ot lica griech moich.	Нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй t лицA гнёва твоегw2, нёсть ми1ра въ костeхъ мои1хъ t лицA грBхъ мои1хъ.	Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й от лица́ гнѣ́ва твоего́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мои́хъ от лица́ грѣ́хъ мои́хъ.	Нет исцеления телу моему от гнева Твоего, нет мира костям моим от грехов моих.	Ps38(37), 4
5	5quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.	(38:5) Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.	(38:5) Albowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moję: a jako brzemię ciężkie obciężały na mnie.	Jako biezzakonija moja priewzydosza gławu moju, jako briemja tjażkoje otjagotiesza na mnie.	Ћкw беззакHніz мо‰ превзыд0ша главY мою2, ћкw брeмz тsжкое њтzготёша на мнЁ.	Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.	Ибо мои беззакония превысили голову мою, словно бремя тяжкое, отяготели на мне.	Ps38(37), 5
6	6Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.	(38:6) Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.	(38:6) Pogniły i popsowały się blizny moje, od oblicza głupstwa mojego.	Wozsmierdiesza i sognisza rany moja, ot lica biezumija mojego.	Возсмердёша и3 согни1ша р†ны мо‰, t лицA безyміz моегw2.	Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от лица́ безу́мiя моего́.	Смердят и гноятся раны мои от безумия моего.	Ps38(37), 6
7	7Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.	(38:7) Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.	(38:7) Znędzniałem i skurczyłem się aż do końca: cały dzień chodziłem zasmucony.	Postradach i sljakochsja do konca, wies' dien' sietuja chożdach:	Пострадaхъ и3 слzк0хсz до концA, вeсь дeнь сётуz хождaхъ:	Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:	Пострадал я и согнулся до земли, сетуя, весь день ходил;	Ps38(37), 7
8	8Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.	(38:8) Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.	(38:8) Albowiem biodra moje napełnione są naigrawania: a niemasz zdrowia w ciele mojem.	jako ljadwija moja napołniszasja poruganij, i niest' izcielienija w płoti mojej.	ћкw лsдвіz мо‰ нап0лнишасz поругaній, и3 нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй.	я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й.	ибо за грехи мои подвергся я поруганию, и нет исцеления телу моему.	Ps38(37), 8
9	9Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.	(38:9) Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.	(38:9) Jestem strapiony i bardzo uniżony: ryczałem od wzdychania serca mego.	Ozłoblien bych i smirichsja do zieła, rykach ot wozdychanija sierdca mojego.	Њѕл0бленъ бhхъ и3 смири1хсz до ѕэлA, рыкaхъ t воздыхaніz сeрдца моегw2.	Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от воздыха́нiя се́рдца моего́.	Испытал я злое и смирился глубоко, вопил в терзаниях сердца моего.	Ps38(37), 9
10	10Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.	(38:10) Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.	(38:10) Panie, przed tobą wszelka żądość moja: i wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.	Gospodi, pried toboju wsie żełaniie moje, i wozdychaniie moje ot tiebie nie utaisja.	ГDи, пред8 тоб0ю всE желaніе моE, и3 воздыхaніе моE t тебє2 не ўтаи1сz.	Го́споди, предъ тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воздыха́нiе мое́ от тебе́ не утаи́ся.	Господи, пред Тобою все желания мои и воздыхания мои от Тебя не утаятся.	Ps38(37), 10
11	11Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.	(38:11) Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.	(38:11) Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja: a jasności oczu moich, i téj niemasz przy mnie.	Sierdce moje smjatiesja, ostawi mja siła moja, i swiet ocziju mojeju, i toj niest' so mnoju.	Сeрдце моE смzтeсz, њстaви мS си1ла моS, и3 свётъ џчію моє1ю, и3 т0й нёсть со мн0ю.	Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.	Сердце мое в смятении, оставила меня сила моя, свет очей моих, и тот я утратил.	Ps38(37), 11
12	12Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.	(38:12) Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.	(38:12) Przyjaciele moi i bliscy moi naprzeciwko mnie przybliżali się i stanęli: a którzy przy mnie byli, z daleka stanęli.	Druzi moi i iskriennii moi prjamo mnie pribliżyszasja i stasza.	Дрyзи мои2 и3 и4скренніи мои2 прsмw мнЁ прибли1жишасz и3 стaша.	Дру́зи мои́ и и́скреннiи мои́ пря́мо мнѣ́ прибли́жишася и ста́ша.	Друзья мои и родичи мои приблизились ко мне со враждою, и оставили меня;	Ps38(37), 12
13	13Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.	(38:13) I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.	(38:13) A gwałt czynili, którzy szukali dusze mojéj: a którzy mi szukali złego, mówili marności, a zdrady cały dzień wymyślali.	I bliżnii moi otdalieczie mienie stasza, i nużdachusja iszczuszczii duszu moju: i iszczuszczii złaja mnie głagołachu sujetnaja, i l'stiwnym wies' dien' pouczachusja.	И# бли1жніи мои2 tдалeче менє2 стaша, и3 нуждaхусz и4щущіи дyшу мою2: и3 и4щущіи ѕл†z мнЁ глаг0лаху сyєтнаz, и3 льсти6внымъ вeсь дeнь поучaхусz.	И бли́жнiи мои́ отдале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь поуча́хуся.	и ближние от меня отдалились, и враги стремились погубить меня, желающие мне зла говорили суетное, и в лукавстве всяк день изощрялись.	Ps38(37), 13
14	14Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.	(38:14) Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.	(38:14) A ja jako głuchy nie słyszałem, a jako niemy, nie otwierający ust swoich.	Az że jako głuch nie słyszach, i jako niem nie otwierzajaj ust swoich:	Ѓзъ же ћкw глyхъ не слhшахъ, и3 ћкw нёмъ не tверзazй ќстъ свои1хъ:	А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не отверза́яй у́стъ свои́хъ:	А я, как глухой, не слышал и, как немой, не отверзал уст своих;	Ps38(37), 14
15	15Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.	(38:15) I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.	(38:15) I stałem się jako człowiek niesłyszący, i nie mający odporów w uściech swoich.	i bych jako cziełowiek nie słyszaj i nie imyj wo ustiech swoich obliczienija.	и3 бhхъ ћкw человёкъ не слhшай и3 не и3мhй во ўстёхъ свои1хъ њбличeніz.	и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ свои́хъ обличе́нiя.	и был, как человек, что не слышит и не имеет в устах своих возражения.	Ps38(37), 15
16	16Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.	(38:16) Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!	(38:16) Albowiem w tobiem, Panie, nadzieję miał: ty mię wysłuchasz, Panie, Boże mój.	Jako na tja, Gospodi, upowach, ty usłyszyszy, Gospodi Boże moj.	Ћкw на тS, гDи, ўповaхъ, ты2 ўслhшиши, гDи б9е м0й.	Я́ко на тя́, Го́споди, упова́хъ, ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.	Ибо на Тебя, Господи, я уповаю, и Ты услышишь меня, Господи, Боже мой.	Ps38(37), 16
17	17Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.	(38:17) Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.	(38:17) Bom mówił: By się kiedy nie weselili nademną nieprzyjaciele moi: i gdy szwankują nogi moje, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówili.	Jako riech: da nie kogda poradujutmisja wrazi moi: i wniegda podwiżatisja nogam moim, na mja wielieriecziewasza.	Ћкw рёхъ: да не когдA порaдуютмисz врази2 мои2: и3 внегдA подвижaтисz ногaмъ мои6мъ, на мS велерёчеваша.	Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мои́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мои́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.	Сказал я: "Да не порадуются враги мои!”, ибо, когда поколебались стопы мои, они надо мною превозносились.	Ps38(37), 17
18	18Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.	(38:18) Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.	(38:18) Bom ja na bicze gotów jest: i ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy.	Jako az na rany gotow, i bołiezn' moja priedo mnoju jest' wynu.	Ћкw ѓзъ на р†ны гот0въ, и3 болёзнь моS предо мн0ю є4сть вhну.	Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.	Но я принять раны готов, и болезнь моя всегда предо мною.	Ps38(37), 18
19	19Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.	(38:19) Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.	(38:19) Albowiem nieprawość moję oznajmię, i będę myślił za grzech mój.	Jako biezzakoniie moje az wozwieszczu i popiekusja o griesie mojem.	Ћкw беззак0ніе моE ѓзъ возвэщY и3 попекyсz њ грэсЁ моeмъ.	Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ возвѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мое́мъ.	Беззаконие мое поведаю всем, и помышлять буду о грехе моем.	Ps38(37), 19
20	20Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.	(38:20) Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:	(38:20) Lecz nieprzyjaciele moi żywią i zmocnili się nademną: i rozmnożyli się, którzy mię nienawidzą niesprawiedliwie.	Wrazi że moi żywut i ukriepiszasja paczie mienie, i umnożyszasja nienawidjaszczii mja biez prawdy:	Врази1 же мои2 живyтъ и3 ўкрэпи1шасz пaче менє2, и3 ўмн0жишасz ненави1дzщіи мS без8 прaвды:	Врази́ же мои́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:	А враги мои живы и стали крепче меня, и умножились ненавидящие меня неправедно.	Ps38(37), 20
21	21Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.	(38:21) A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.	(38:21) Którzy oddawają złe za dobre, uwłaczali mi, iżem naśladował dobroci.	wozdajuszczii mi złaja woz błagaja obołgachu mja, zanie gonjach błagostynju.	воздаю1щіи ми2 ѕл†z воз8 благ†z њболгaху мS, занE гонsхъ благостhню.	воздаю́щiи ми́ зла́я возъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.	Воздающие мне злом за добро оболгали меня, ибо я стремился к благому.	Ps38(37), 21
22	22Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.	(38:22) Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.	(38:22) Nie opuszczaj mię, Panie, Boże mój, nie odstępuj odemnie.	Nie ostawi mienie, Gospodi Boże moj, nie otstupi ot mienie:	Не њстaви менE, гDи б9е м0й, не tступи2 t менє2:	Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не отступи́ от мене́:	Не оставь меня, Господи, Боже мой, не отступи от меня!	Ps38(37), 22
23	23Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.	(38:23) Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!	(38:23) Bądź gotów na ratunek mój, Panie, Boże zbawienia mego.	wonmi w pomoszcz' moju, Gospodi spasienija mojego.	вонми2 въ п0мощь мою2, гDи сп7сeніz моегw2.	вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя моего́.	Приди на помощь мне, Господи спасающий меня!	Ps38(37), 23
	← dalej UTRENIA sześciopsalm cd. Ps 63(62)
	WOBEC MARNOŚCI ŻYCIA LUDZKIEGO BÓG JEDYNĄ OSTOJĄ.
	Ps 39 (38)
1	1In finem, ipsi Idithun. Canticum David.	Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.	(39:1) Na koniec, samemu Idythun, pieśń Dawidowa.	W koniec, Idifumu, piesn' Dawidu.	Въ конeцъ, їдіfyму, пёснь дв7ду	Въ коне́цъ, Идиѳу́му, пѣ́снь Дави́ду.	В конец, Идифуму, песнь Давида, 38	Ps39(38), 1
2	2Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me.	(39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.	(39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem moim: założyłem straż ustom moim, gdy stał grzesznik przeciwko mnie.	Riech: sochranju puti moja, jeże nie sogrieszati mi jazykom moim: położych ustom moim chraniło, wniegda wostati griesznomu priedo mnoju.	Рёхъ: сохраню2 пути6 мо‰, є4же не согрэшaти ми2 љзhкомъ мои1мъ: положи1хъ ўстHмъ мои6мъ храни1ло, внегдA востaти грёшному предо мн0ю.	Рѣ́хъ: сохраню́ пути́ моя́, е́же не согрѣша́ти ми́ язы́комъ мои́мъ: положи́хъ усто́мъ мои́мъ храни́ло, внегда́ воста́ти грѣ́шному предо мно́ю.	Сказал я: "Буду хранить в чистоте пути мои, дабы не согрешать мне языком моим". Положил я запрет устам моим, доколе стоит грешник предо мною.	Ps39(38), 2
3	3Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est.	(39:3) Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.	(39:3) Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem dobrych: i ból mój odnowił się.	Oniemiech i smirichsja, i umołczach ot błag, i bołiezn' moja obnowisja.	Њнэмёхъ и3 смири1хсz, и3 ўмолчaхъ t бл†гъ, и3 болёзнь моS њбнови1сz.	Онѣмѣ́хъ и смири́хся, и умолча́хъ от бла́гъ, и болѣ́знь моя́ обнови́ся.	Онемел я, смирился, умолк, утратив блага, и снова скорбь овладела мной.	Ps39(38), 3
4	4Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis.	(39:4) Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:	(39:4) Zagrzało się serce moje we mnie: a w rozmyślaniu mojem rozpalił się ogień.	Sogriejasja sierdce moje wo mnie, i w pouczienii mojem razgoritsja ogn': głagołach jazykom moim:	Согрёzсz сeрдце моE во мнЁ, и3 въ поучeніи моeмъ разгори1тсz џгнь: глаг0лахъ љзhкомъ мои1мъ:	Согрѣ́яся се́рдце мое́ во мнѣ́, и въ поуче́нiи мое́мъ разгори́тся о́гнь: глаго́лахъ язы́комъ мои́мъ:	Воспылало сердце мое во мне, и огонь разгорелся в размышлении моем. Говорил я языком моим:	Ps39(38), 4
5	5Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi.	(39:5) Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.	(39:5a) Rzekłem językiem moim:(39:5b) Oznajmij mi, Panie, koniec mój: i liczbę dni moich, która jest, abym wiedział, czego mi niedostaje.	skaży mi, Gospodi, konczinu moju i czisło dnij moich, koje jest', da razumieju, czto liszajusja az.	скажи1 ми, гDи, кончи1ну мою2 и3 число2 днjй мои1хъ, к0е є4сть, да разумёю, что2 лишaюсz ѓзъ.	скажи́ ми, Го́споди, кончи́ну мою́ и число́ дні́й мои́хъ, ко́е е́сть, да разумѣ́ю, что́ лиша́юся а́зъ.	открой мне, Господи, день кончины моей и число дней моих, велико ли оно, да уразумею, что еще остается мне.	Ps39(38), 5
6	6Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.	(39:6) Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.	(39:6) Otoś pomierne uczynił dni moje, a bytność moja, jako nic przed tobą: zaprawdę, wszystka marność, wszelki człowiek żywiący.	Sie, pjadi położył jesi dni moja, i sostaw moj jako nicztoże pried toboju: obaczie wsjaczieskaja sujeta wsjak cziełowiek żywyj.	СE, п‰ди положи1лъ є3си2 дни6 мо‰, и3 состaвъ м0й ћкw ничт0же пред8 тоб0ю: nбaче всsчєскаz суетA всsкъ человёкъ живhй.	Се́, пя́ди положи́лъ еси́ дни́ моя́, и соста́въ мо́й я́ко ничто́же предъ тобо́ю: оба́че вся́ческая суета́ вся́къ человѣ́къ живы́й.	Словно пядью, измерил Ты дни мои, и естество мое как бы ничто пред Тобою. Впрочем, все суета, всяк человек живущий!	Ps39(38), 6
7	7Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.	(39:7) Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.	(39:7) Zaiste, w obrazie przechodzi człowiek, ale próżno trwoży sobą: skarbi, a nie wie, komu to zbierze.	Ubo obrazom chodit cziełowiek, obaczie wsuje mjatietsja: sokrowiszczstwujet, i nie wiest', komu sobieriet ja.	U%бо w4бразомъ х0дитъ человёкъ, nбaче всyе мzтeтсz: сокр0вищствуетъ, и3 не вёсть, комY соберeтъ \|.	У́бо о́бразомъ хо́дитъ человѣ́къ, оба́че всу́е мяте́тся: сокро́вищствуетъ, и не вѣ́сть, кому́ собере́тъ я́.	Подобно призраку, ходит человек, но напрасно суетится, собирает сокровища и не знает, кому достанутся они.	Ps39(38), 7
8	8Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est.	(39:8) A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.	(39:8) A teraz, któreż jest oczekiwanie moje? izali nie Pan? i bytność moja u ciebie jest.	I nynie kto tierpieniie moje? nie Gospod' li? i sostaw moj ot tiebie jest'.	И# нн7э кто2 терпёніе моE; не гDь ли; и3 состaвъ м0й t тебє2 є4сть.	И ны́нѣ кто́ терпѣ́нiе мое́? не Госпо́дь ли? и соста́въ мо́й от тебе́ е́сть.	А ныне кто надежда моя? Не Ты ли, Господи? И Тобою создано естество мое.	Ps39(38), 8
9	9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me.	(39:9) Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.	(39:9) Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię; na pośmiech głupiemu dałeś mię.	Ot wsiech biezzakonij moich izbawi mja: ponoszeniie biezumnomu dał mja jesi.	T всёхъ беззак0ній мои1хъ и3збaви мS: поношeніе безyмному дaлъ мS є3си2.	От всѣ́хъ беззако́нiй мои́хъ изба́ви мя́: поноше́нiе безу́мному да́лъ мя́ еси́.	От беззаконий моих избавь меня! На поношение безумцу Ты отдал меня.	Ps39(38), 9
10	10Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti;	(39:10) Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.	(39:10) Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich; boś ty uczynił.	Oniemiech i nie otwierzoch ust moich, jako ty sotworił jesi.	Њнэмёхъ и3 не tверз0хъ ќстъ мои1хъ, ћкw ты2 сотвори1лъ є3си2.	Онѣмѣ́хъ и не отверзо́хъ у́стъ мои́хъ, я́ко ты́ сотвори́лъ еси́.	Онемел я и не отверзал уст своих, ибо Ты этого возжелал.	Ps39(38), 10
11	11amove a me plagas tuas.	(39:11) Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.	(39:11) Odejmij odemnie plagi twoje: od mocy ręki twojéj jam ustał w strofowaniu.	Otstawi ot mienie rany twoja: ot krieposti bo ruki twojeja az izcziezoch.	Tстaви t менє2 р†ны тво‰: t крёпости бо руки2 твоеS ѓзъ и3счез0хъ.	Отста́ви от мене́ ра́ны твоя́: от крѣ́пости бо руки́ твоея́ а́зъ изчезо́хъ.	Отведи от меня удары Твои, ибо от крепкой руки Твоей я изнемог.	Ps39(38), 11
12	12A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo.	(39:12) Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.	(39:12) Dla nieprawości karałeś człowieka: i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego; zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.	Wo obliczieniich o biezzakonii nakazał jesi cziełowieka, i istajał jesi jako pauczinu duszu jego: obaczie wsuje wsjak cziełowiek.	Во њбличeніихъ њ беззак0ніи наказaлъ є3си2 человёка, и3 и3стazлъ є3си2 ћкw паучи1ну дyшу є3гw2: nбaче всyе всsкъ человёкъ.	Во обличе́нiихъ о беззако́нiи наказа́лъ еси́ человѣ́ка, и иста́ялъ еси́ я́ко паучи́ну ду́шу его́: оба́че всу́е вся́къ человѣ́къ.	Обличая беззакония, поучал Ты человека и непрочной, как паутина, соделал жизнь его. Впрочем суетен всяк человек.	Ps39(38), 12
13	13Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei.	(39:13) Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.	(39:13) Wysłuchaj modlitwę moję, Panie, i prośbę moję, przyjmij w uszy łzy moje: nie milcz; bom ja jest przychodzień u ciebie i podróżny, jako wszyscy ojcowie moi.	Usłyszy molitwu moju, Gospodi, i molieniie moje wnuszy, sliez moich nie priemołczi: jako priesiełnik az jesm' u tiebie i priszliec, jakoże wsi otcy moi.	Ўслhши моли1тву мою2, гDи, и3 молeніе моE внуши2, слeзъ мои1хъ не премолчи2: ћкw пресeльникъ ѓзъ є4смь ў тебє2 и3 пришлeцъ, ћкоже вси2 nтцы2 мои2.	Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мои́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у тебе́ и пришле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мои́.	Услышь молитву мою, Господи, внемли молению моему! Не безмолвствуй, видя слезы мои, ибо странник я у Тебя и пришлец, подобно отцам моим.	Ps39(38), 13
14	14Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.	(39:14) Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.	(39:14) Zfolguj mi, abym się ochłodził, pierwéj niźli odejdę, a więcéj nie będę.	Osłabi mi, da pocziju, prieżdie daże nie otidu, i ktomu nie budu.	Њслaби ми2, да почjю, прeжде дaже не tидY, и3 ктомY не бyду.	Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не отиду́, и ктому́ не бу́ду.	Смилуйся надо мною, да вкушу покой, прежде чем умру и не станет меня.	Ps39(38), 14
	PIEŚŃ DZIĘKCZYNNO-BŁAGALNA.
	Ps 40 (39)
1	1In finem. Psalmus ipsi David.	Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.	(40:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi.	W koniec, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, псалом Давиду, 39	Ps40(39), 1
2	2Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.	(40:2) Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;	(40:2) Czekając, czekałem Pana, i skłonił się ku mnie: i wysłuchał prośby moje.	Tierpja potierpiech Gospoda, i wnjat mi i usłysza molitwu moju:	ТерпS потерпёхъ гDа, и3 внsтъ ми2 и3 ўслhша моли1тву мою2:	Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́:	Терпеливо надеялся я на Господа, и внял Он мне и услышал молитву мою;	Ps40(39), 2
3	3Et exaudivit preces meas, et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos, et direxit gressus meos.	(40:3) I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;	(40:3) I wywiódł mię z dołu nędzy, i z błota iłu: i postawił na skale nogi moje, i naprostował kroki moje.	i wozwiedie mja ot rowa strastiej i ot brienija tiny, i postawi na kamieni nozie moi i isprawi stopy moja:	и3 возведe мz t р0ва страстeй и3 t брeніz ти1ны, и3 постaви на кaмени н0зэ мои2 и3 и3спрaви стwпы2 мо‰:	и возведе́ мя от ро́ва страсте́й и от бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мои́ и испра́ви стопы́ моя́:	и вывел меня из пропасти страданий и тинистой топи, и утвердил на камне ноги мои и направил стопы мои.	Ps40(39), 3
4	4Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt, et sperabunt in Domino.	(40:4) A włożył w usta moje pieśń nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu.	(40:4) I wypuścił nową pieśń w usta moje, Hymn Bogu naszemu: ujrzą mnodzy, i będą się bać, i będą mieć nadzieję w Panu.	i włoży wo usta moja piesn' nowu, pieniie Bogu naszemu. Uzrjat mnozi i ubojatsja, i upowajut na Gospoda.	и3 вложи2 во ўстA мо‰ пёснь н0ву, пёніе бGу нaшему. Ќзрzтъ мн0зи и3 ўбоsтсz, и3 ўповaютъ на гDа.	и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́тся, и упова́ютъ на Го́спода.	И вложил в уста мои песнь новую, песнопение Богу нашему. Узрят многие и убоятся, и станут уповать на Господа.	Ps40(39), 4
5	5Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, et non respexit in vanitates et insanias falsas.	(40:5) Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem.	(40:5) Błogosławiony mąż, którego nadzieja jest imię Pańskie: a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.	Błażen muż, jemuże jest' imja Gospodnie upowaniie jego, i nie prizrie w sujety i nieistowlienija łożnaja.	Бlжeнъ мyжъ, є3мyже є4сть и4мz гDне ўповaніе є3гw2, и3 не призрЁ въ суєты2 и3 неистовлє1ніz лHжнаz.	Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не призрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная.	Блажен муж, который уповает на имя Господне и не взирает на суету и треволнения ложные.	Ps40(39), 5
6	6Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua; et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum.	(40:6) Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły.	(40:6) Wieleś uczynił ty, Panie, Boże mój, cudów twoich: a w myślach twoich nie jest, ktoby był podobien tobie: opowiadałem i mówiłem, rozmnożyli się nad liczbę.	Mnoga sotworił jesi ty, Gospodi Boże moj, czudiesa twoja, i pomyszlienijem twoim niest' kto upodobitsja tiebie: wozwiestich i głagołach: umnożyszasja paczie czisła.	МнHга сотвори1лъ є3си2 ты2, гDи б9е м0й, чудесA тво‰, и3 помышлeніємъ твои6мъ нёсть кто2 ўпод0битсz тебЁ: возвэсти1хъ и3 глаг0лахъ: ўмн0жишасz пaче числA.	Мно́га сотвори́лъ еси́ ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ твоя́, и помышле́ниемъ твои́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бится тебѣ́: возвѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́.	Много сотворил Ты, Господи Боже мой, чудес, и в замыслах Твоих благих никто не уподобится Тебе. Возвещал я и говорил: "Нет им числа!"	Ps40(39), 6
7	7Sacrificium et oblationem noluisti; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti;	(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś.	(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, a uszy uczyniłeś mi doskonałe: całopalenia i za grzech nie żądałeś.	Żertwy i prinoszenija nie woschotieł jesi, tieło że swierszył mi jesi: wsiesożżenij i o griesie nie wzyskał jesi.	Жeртвы и3 приношeніz не восхотёлъ є3си2, тёло же сверши1лъ ми2 є3си2: всесожжeній и3 њ грэсЁ не взыскaлъ є3си2.	Же́ртвы и приноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́.	Жертвы и приношения Ты не восхотел, тело же уготовил же мне; всесожжений и жертв за грехи не требовал Ты.	Ps40(39), 7
8	8tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me,	(40:8) Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie;	(40:8) Tedym rzekł: Oto idę, w summie ksiąg napisano o mnie:	Togda riech: sie, priidu: w gławiznie kniżnie pisano jest' o mnie:	ТогдA рёхъ: сE, пріидY: въ глави1знэ кни1жнэ пи1сано є4сть њ мнЁ:	Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́:	Тогда сказал я: "Вот я иду, как в свитке книжном написано обо мне;	Ps40(39), 8
9	9ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei.	(40:9) Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.	(40:9) Abych czynił wolą twoję, Boże mój, pragnąłem, i zakon twój w pośród serca mego.	ieże sotworiti wolju twoju, Boże moj, woschotiech, i zakon twoj posriedie czriewa mojego.	є4же сотвори1ти в0лю твою2, б9е м0й, восхотёхъ, и3 зак0нъ тв0й посредЁ чрeва моегw2.	е́же сотвори́ти во́лю твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ тво́й посредѣ́ чре́ва моего́.	сотворить волю Твою, Боже мой, восхотел я, и закон Твой в глубине сердца моего."	Ps40(39), 9
10	10Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti.	(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!	(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w kościele wielkim: oto warg moich nie będę hamował: Panie, tyś wiedział.	Błagowiestich prawdu w cerkwi wieliciej, sie, ustnam moim nie wozbranju: Gospodi, ty razumieł jesi.	Благовэсти1хъ прaвду въ цRкви вели1цэй, сE, ўстнaмъ мои6мъ не возбраню2: гDи, ты2 разумёлъ є3си2.	Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мои́мъ не возбраню́: Го́споди, ты́ разумѣ́лъ еси́.	Возвещал я правду в церкви великой и впредь устам моим не возбраню, и Тебе это ведомо, Господи.	Ps40(39), 10
11	11Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.	(40:11) Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem.	(40:11) Sprawiedliwości twojéj nie skryłem w sercu mojem; prawdę twoję i zbawienie twe opowiadałem: nie taiłem miłosierdzia twego, i prawdy twojéj przed zgromadzeniem wielkiem.	Prawdu twoju nie skrych w sierdcy mojem, istinu twoju i spasieniie twoje riech, nie skrych miłost' twoju i istinu twoju ot sonma mnoga.	Прaвду твою2 не скрhхъ въ сeрдцы моeмъ, и4стину твою2 и3 сп7сeніе твоE рёхъ, не скрhхъ млcть твою2 и3 и4стину твою2 t с0нма мн0га.	Пра́вду твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мое́мъ, и́стину твою́ и спасе́нiе твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость твою́ и и́стину твою́ от со́нма мно́га.	Правды Твоей не скрыл я в сердце моем, истину Твою и путь спасения поведал, не скрыл милости Твоей и истины Твоей от сонма великого.	Ps40(39), 11
12	12Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.	(40:12) Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą.	(40:12) A ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania twego odemnie; miłosierdzie twoje i prawda twoja, zawżdy mię broniły.	Ty że, Gospodi, nie udali szczedrot twoich ot mienie: miłost' twoja i istina twoja wynu da zastupitie mja.	Тh же, гDи, не ўдали2 щедр0тъ твои1хъ t менє2: млcть твоS и3 и4стина твоS вhну да застyпитэ мS.	Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ твои́хъ от мене́: ми́лость твоя́ и и́стина твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́.	Ты же, Господи, не лиши меня щедрот Твоих; милость Твоя и истина Твоя да будут мне всегда защитой.	Ps40(39), 12
13	13Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.	(40:13) Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię.	(40:13) Albowiem obtoczyły mię złe, którym niemasz liczby: poimały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć: rozmnożyły się nad włosy głowy mojéj, i serce moje opuściło mię.	Jako odierżasza mja złaja, imże niest' czisła: postigosza mja biezzakonija moja, i nie wozmogoch zrieti: umnożyszasja paczie włas gławy mojeja, i sierdce moje ostawi mja.	Ћкw њдержaша мS ѕл†z, и5мже нёсть числA: постиг0ша мS беззакHніz мо‰, и3 не возмог0хъ зрёти: ўмн0жишасz пaче вл†съ главы2 моеS, и3 сeрдце моE њстaви мS.	Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не возмого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́.	Ибо обступили меня беды, и нет им числа; настигли меня беззакония мои, и померк мой взор; стало их больше, чем волос на голове моей, и сердце мое замерло во мне.	Ps40(39), 13
14	14Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adjuvandum me respice.	(40:14) Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz.	(40:14) Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał: Panie, ku ratunku memu wejrzyj.	Błagowoli, Gospodi, izbawiti mja: Gospodi, wo jeże pomoszczy mi, wonmi.	Бlговоли2, гDи, и3збaвити мS: гDи, во є4же помощи1 ми, вонми2.	Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́.	Благоволи, Господи, избавить меня! Господи, поспеши на помощь мне.	Ps40(39), 14
15	15Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam ut auferant eam; convertantur retrorsum et revereantur, qui volunt mihi mala.	(40:15) Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,)którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.	(40:15) Niechaj będą zawstydzeni i zesromoceni spółem, którzy szukają dusze mojéj, aby ją odjęli: niech się obrócą nawstecz: a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.	Da postydjatsja i posramjatsja wkupie iszczuszczii duszu moju, izjati ju: da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja chotjaszczii mi złaja.	Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ и4щущіи дyшу мою2, и3з8sти ю5: да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz хотsщіи ми2 ѕл†z.	Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся хотя́щiи ми́ зла́я.	Да постыдятся и посрамятся замыслившие исторгнуть душу мою! Да обратятся вспять и постыдятся желающие мне зла!	Ps40(39), 15
16	16Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge!	(40:16) Niech będą spustoszeni za to, ze mię shańbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej!	(40:16) Niechaj odniosą natychmiast zelżywość swą, którzy mi mówią: Ehej, Ehej!	Da priimut abiie stud swoj głagoljuszczii mi: błagoże, błagoże.	Да пріи1мутъ ѓбіе стyдъ св0й глаг0лющіи ми2: блaгоже, блaгоже.	Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.	Да постигнет позор угрожающих мне: "Добро же тебе, добро!"	Ps40(39), 16
17	17Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.	(40:17) Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony.	(40:17) Niech się rozradują i uweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie twoje.	Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja o tiebie wsi iszczuszczii tiebie, Gospodi, i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', ljubjaszczii spasieniie twoje.	Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz њ тебЁ вси2 и4щущіи тебE, гDи, и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, лю1бzщіи сп7сeніе твоE.	Да возра́дуются и возвеселя́тся о тебѣ́ вси́ и́щущiи тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе твое́.	Да возрадуются и возвеселятся о Тебе ищущие Тебя, Господи, да повторяют ожидающие спасение от Тебя: "Да возвеличится Господь!"	Ps40(39), 17
18	18Ego autem mendicus sum et pauper; Dominus sollicitus est mei. Adjutor meus et protector meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.	(40:18) Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże.	(40:18) Ja lepak jestem żebrak ubogi: Pan stara się o mię. Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś ty, Boże mój! nie omieszkiwajże.	Az że niszcz jesm' i ubog, Gospod' popieczietsja o mnie: pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj jesi ty, Boże moj, nie zakosni.	Ѓзъ же ни1щь є4смь и3 ўб0гъ, гDь попечeтсz њ мнЁ: пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й є3си2 ты2, б9е м0й, не закосни2.	А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́тся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́.	А я беден и убог, но Господь печется обо мне. Боже мой, Податель помощи и Защитник, не замедли!	Ps40(39), 18
CHWAŁA...
	MODLITWA NIEMOCĄ ZŁOŻONEGO.
	Ps 41 (40)
1	1In finem. Psalmus ipsi David.	Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.	(41:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi.	W koniec, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, псалом Давида, 40	Ps41(40), 1
2	2Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus.	(41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.	(41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego: w dzień zły wybawi go Pan.	Błażen razumiewajaj na niszcza i uboga, w dien' ljut izbawit jego Gospod'.	Бlжeнъ разумэвazй на ни1ща и3 ўб0га, въ дeнь лю1тъ и3збaвитъ є3го2 гDь.	Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.	Блажен, кто опекает нищего и убогого, в день лютый избавит его Господь;	Ps41(40), 2
3	3Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.	(41:3) Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.	(41:3) Pan niechaj go zachowa i ożywi go: i niech go uczyni błogosławionym na ziemi: i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.	Gospod' da sochranit jego i żywit jego, i da ubłażyt jego na ziemli i da nie priedast jego w ruki wragow jego.	ГDь да сохрани1тъ є3го2 и3 живи1тъ є3го2, и3 да ўбlжи1тъ є3го2 на земли2 и3 да не предaстъ є3гw2 въ рyки врагHвъ є3гw2.	Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.	Господь да сохранит его, и сбережет его, и дарует ему блаженство на земле, и да не предаст его в руки врагов его!	Ps41(40), 3
4	4Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.	(41:4) Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.	(41:4) Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego: wszystkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.	Gospod' da pomożet jemu na odrie bołiezni jego: wsie łoże jego obratił jesi w bołiezni jego.	ГDь да пом0жетъ є3мY на nдрЁ болёзни є3гw2: всE л0же є3гw2 њбрати1лъ є3си2 въ болBзни є3гw2.	Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.	Господь да поможет ему на одре болезни его; не будет ложе его ложем страданий.	Ps41(40), 4
5	5Ego dixi: Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi.	(41:5) Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.	(41:5) Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję; bom grzeszył tobie.	Az riech: Gospodi, pomiłuj mja, izcieli duszu moju, jako sogrieszych ti.	Ѓзъ рёхъ: гDи, поми1луй мS, и3сцэли2 дyшу мою2, ћкw согрэши1хъ ти2.	А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ ти́.	Я сказал: "Господи, помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобой!"	Ps41(40), 5
6	6Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus?	(41:6) Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?	(41:6) Nieprzyjaciele mówili mi źle: kiedyż umrze, a zginie imię jego?	Wrazi moi riesza mnie złaja: kogda umriet, i pogibniet imja jego?	Врази2 мои2 рёша мнЁ ѕл†z: когдA ќмретъ, и3 поги1бнетъ и4мz є3гw2;	Врази́ мои́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?	Враги мои говорили обо мне злое: "Когда же он умрет, и погибнет с ним имя его?"	Ps41(40), 6
7	7Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.	(41:7) Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.	(41:7) A jeźli wchodził, aby ujrzał: marności mówił; serce jego zgromadziło nieprawości sobie: wychodził precz, i mówił pospołu.	I wchożdasze widieti, wsuje głagołasze sierdce jego: sobra biezzakoniie siebie, ischożdasze won i głagołasze wkupie.	И# вхождaше ви1дэти, всyе глаг0лаше сeрдце є3гw2: собрA беззак0ніе себЁ, и3схождaше в0нъ и3 глаг0лаше вкyпэ.	И вхожда́ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.	И если кто из них навещал меня, неправду говорило сердце его; умножал он беззакония свои; уходил от меня, и совещались они.	Ps41(40), 7
8	8In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi.	(41:8) Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,	(41:8) Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie myślili mi źle.	Na mja szeptachu wsi wrazi moi, na mja pomyszljachu złaja mnie.	На мS шептaху вси2 врази2 мои2, на мS помышлsху ѕл†z мнЁ.	На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мои́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.	Обо мне шептались враги мои, на меня замышляли злое.	Ps41(40), 8
9	9Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat?	(41:9) Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.	(41:9) Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie: zali, który śpi, więcéj nie powstanie?	Słowo zakonopriestupnoje wozłożysza na mja: jeda spjaj nie priłożyt woskriesnuti?	Сл0во законопрестyпное возложи1ша на мS: є3дA спsй не приложи1тъ воскреснyти;	Сло́во законопресту́пное возложи́ша на мя́: еда́ спя́й не приложи́тъ воскресну́ти?	Слова беззаконные говорили обо мне: "Ужели спящий восстанет вновь?"	Ps41(40), 9
10	10Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem.	(41:10) Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.	(41:10) Albowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.	Ibo cziełowiek mira mojego, na niegoże upowach, jadyj chłieby moja, wozwieliczi na mja zapinaniie.	И$бо человёкъ ми1ра моегw2, на нег0же ўповaхъ, kдhй хлёбы мо‰, возвели1чи на мS запинaніе.	И́бо человѣ́къ ми́ра моего́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, возвели́чи на мя́ запина́нiе.	Ибо человек близкий мне, на которого я надеялся, вкушавший хлеб мой, поднял на меня пяту.	Ps41(40), 10
11	11Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis.	(41:11) Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.	(41:11) Ale ty. Panie, zmiłuj się nademną: i wzbudź mię, a oddam im.	Ty że, Gospodi, pomiłuj mja i wozstawi mja, i wozdam im.	Тh же, гDи, поми1луй мS и3 возстaви мS, и3 воздaмъ и5мъ.	Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и возста́ви мя́, и возда́мъ и́мъ.	Но Ты, Господи, помилуй меня, и воздвигни меня, и я покараю их!	Ps41(40), 11
12	12In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.	(41:12) A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.	(41:12) W temem poznał, iżeś mię chciał, że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nademną.	W siem poznach, jako woschotieł mja jesi, jako nie wozradujetsja wrag moj o mnie.	Въ сeмъ познaхъ, ћкw восхотёлъ мS є3си2, ћкw не возрaдуетсz врaгъ м0й њ мнЁ.	Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не возра́дуется вра́гъ мо́й о мнѣ́.	И познаю, что угоден я Тебе, если враг мой не восторжествует надо мной.	Ps41(40), 12
13	13Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.	(41:13) Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki.	(41:13) A mnieś dla niewinności przyjął, utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.	Mienie że za niezłobiie prijał, i utwierdił mja jesi pried toboju w wiek.	Менe же за неѕл0біе пріsлъ, и3 ўтверди1лъ мS є3си2 пред8 тоб0ю въ вёкъ.	Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ тобо́ю въ вѣ́къ.	А меня за незлобие принял Ты и утвердил меня пред Собою навеки.	Ps41(40), 13
14	14Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.	(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku, i aż do wieku. Niech się stanie, niech się stanie.	Błagosłowien Gospod' Bog Izrailiew ot wieka i do wieka: budi, budi.	Блгcвeнъ гDь бGъ ї}левъ t вёка и3 до вёка: бyди, бyди.	Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.	Благословен Господь Бог Израилев вовеки! Да будет так, да будет!	Ps41(40), 14
	TĘSKNOTA WYGNAŃCA ZA DOMEM BOŻYM.
	Ps 42 (41)
1	1In finem. Intellectus filiis Core.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca.	(42:1) Na koniec, wyrozumienie synom Kore.	W koniec, w razum synow Korieowych, psałom Dawidu.	Въ конeцъ, въ рaзумъ сынHвъ корeовыхъ, pал0мъ дв7ду	Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду.	В конец, в поучение сынам Кореевым, псалом Давида, не надписан у евреев, 41	Ps42(41), 1
2	2Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.	(42:2) Jako jeleń krzyczy do strumieni wód, tak dusza moja woła do ciebie, o Boże!	(42:2) Jako pragnie jeleń do źródeł wodnych, tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże.	Imże obrazom żełajet jelien' na istoczniki wodnyja, sice żełajet dusza moja k tiebie, Boże.	И$мже w4бразомъ желaетъ є3лeнь на и3ст0чники водны6z, си1це желaетъ душA моS къ тебЁ, б9е.	И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ тебѣ́, Бо́же.	Как стремится олень к источникам водным, так стремится душа моя к Тебе, Боже!	Ps42(41), 2
3	3Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?	(42:3) Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego, mówiąc: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?	(42:3) Pragnęła dusza moja do Boga, mocnego, żywego: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?	Wozżada dusza moja k Bogu kriepkomu, żywomu: kogda priidu i jawljusja licu Bożiju?	ВозжадA душA моS къ бGу крёпкому, жив0му: когдA пріидY и3 kвлю1сz лицY б9ію;	Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю?	Возжаждала душа моя Бога Крепкого, Живого: когда приду в обитель Его и встану пред лицом Божиим?	Ps42(41), 3
4	4Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus?	(42:4) Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?	(42:4) Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy: gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?	Bysza sliezy moja mnie chłieb dien' i noszcz', wniegda głagołatisja mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj?	Бhша слeзы мо‰ мнЁ хлёбъ дeнь и3 н0щь, внегдA глаг0латисz мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й;	Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?	Были слезы мои хлебом мне день и ночь, когда говорили мне всяк день, насмехаясь: "Где Бог твой?"	Ps42(41), 4
5	5Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.	(42:5) Na to wspominając wylewam sam sobie duszę moję, żem bywał w poczcie innych, i chadzałem z nimi do domu Bożego, z wesołym głosem, i z chwałą, w mnóstwie weselących się.	(42:5) Na tom wspominał i wylałem na się duszę moją: że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, z głosem wesela i wyznawania głosu godującego.	Sija pomjanuch, i izłijach na mja duszu moju: jako projdu w miesto sielienija diwna, daże do domu Bożija, wo głasie radowanija i ispowiedanija, szuma prazdnujuszczago.	Сі‰ помzнyхъ, и3 и3зліsхъ на мS дyшу мою2: ћкw пройдY въ мёсто селeніz ди1вна, дaже до д0му б9іz, во глaсэ рaдованіz и3 и3сповёданіz, шyма прaзднующагw.	Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́зднующаго.	Вспомнил я это и излил пред самим собою душу свою; вот пройду я к месту обители дивной, до самого дома Божия, при криках радости и прославления, звуках праздничных!	Ps42(41), 5
6	6Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei,	(42:6) Przeczże się smucisz, duszo moja! a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał za wielkie wybawienie twarzy jego.	(42:6) Czemużeś smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj,	Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.	Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.	Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.	Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"	Ps42(41), 6
7	7et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.	(42:7) Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordańskiej i Hermońskiej, na górze Mizar.	(42:7) I Bóg mój. We mnie samym zatrwożyła się dusza moja: przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiéj.	Ko mnie samomu dusza moja smjatiesja: siego radi pomjanuch tja ot ziemli Iordanski i jermoniimski, ot gory małyja.	Ко мнЁ самомY душA моS смzтeсz: сегw2 рaди помzнyхъ тS t земли2 їoрдaнски и3 є3рмwніи1мски, t горы2 мaлыz.	Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ тя́ от земли́ Иорда́нски и ермонiи́мски, от горы́ ма́лыя.	В смятение пришла душа моя, и я воспоминаю Тебя на земле Иорданской и Ермониимской, на горе Малой.	Ps42(41), 7
8	8Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.	(42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na głos upustów twoich: wszystkie wysokie wały twoje, i nawałności twoje na mię się stoczyły.	Biezdna biezdnu prizywajet wo głasie chljabij twoich: wsja wysoty twoja i wołny twoja na mnie prieidosza.	Бeздна бeздну призывaетъ во глaсэ хлsбій твои1хъ: вс‰ высоты6 тво‰ и3 вHлны тво‰ на мнЁ преид0ша.	Бе́здна бе́здну призыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй твои́хъ: вся́ высоты́ твоя́ и во́лны твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.	Бездна бездну призывает гласом пучин Твоих. Высокие воды Твои и волны Твои прошли надо мною.	Ps42(41), 8
9	9In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitæ meæ.	(42:9) Wszakże we dnie udzieli mi Pan miłosierdzia swego, a w nocy piosnka jego będzie ze mną, i modlitwa do Boga żywota mego.	(42:9) We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje: a w nocy pieśń jego: przy mnie modlitwa Bogu żywota mego.	W dien' zapowiest' Gospod' miłost' swoju, i noszcziju piesn' jego ot mienie , molitwa Bogu żywota mojego.	Въ дeнь заповёсть гDь млcть свою2, и3 н0щію пёснь є3гw2 t менє2, моли1тва бGу животA моегw2.	Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость свою́, и но́щiю пѣ́снь его́ от мене́ , моли́тва Бо́гу живота́ моего́.	Днем ниспошлет мне Господь милость Свою, и ночью вознесется к Нему песнь моя, молитва Богу, Владыки жизни моей.	Ps42(41), 9
10	10Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?	(42:10) Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?	(42:10) Rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca: przeczżeś mię zapomniał? i czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?	Rieku Bogu: zastupnik moj jesi, poczto mja zabył jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag?	РекY бGу: застyпникъ м0й є3си2, почто2 мS забhлъ є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ;	Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?	Скажу Богу: "Ты Заступник мой, что забыл Ты меня? И что я хожу сетуя, когда оскорбляет меня враг?"	Ps42(41), 10
11	11Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?	(42:11) Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój?	(42:11) Gdy się łamią kości moje, urągali mi, którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi, gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój?	Wniegda sokruszatisja kostiem moim, ponoszachu mi wrazi moi, wniegda głagołati im mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj?	ВнегдA сокрушaтисz костeмъ мои6мъ, поношaху ми2 врази2 мои2, внегдA глаг0лати и5мъ мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й;	Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мои́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мои́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?	Когда содрогались кости мои, враги мои поносили меня, говоря мне всяк день: "Где Бог твой?"	Ps42(41), 11
12	12Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.	(42:12) Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.	(42:12) Czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.	Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.	Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.	Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.	Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"	Ps42(41), 12
	Ps 43 (42)
1	1Psalmus David. Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me.	Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię;	Psalm Dawidowi. Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego: od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mię.	Sudi mi, Boże, i razsudi prju moju: ot jazyka nie priepodobna, ot cziełowieka nieprawiedna i l'stiwa izbawi mja.	Суди1 ми, б9е, и3 разсуди2 прю2 мою2: t kзhка не препод0бна, t человёка непрaведна и3 льсти1ва и3збaви мS.	Суди́ ми, Бо́же, и разсуди́ прю́ мою́: от язы́ка не преподо́бна, от человѣ́ка непра́ведна и льсти́ва изба́ви мя́.	Суди меня, Боже, и разреши тяжбу мою; от народа нечестивого, от человека неправедного и лукавого избавь меня!	Ps43(42), 1
2	2Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?	Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?	Bo ty jesteś Bóg, moc moja: czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?	Zanie ty jesi, Boże, kriepost' moja, wskuju otrinuł mja jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag?	ЗанE ты2 є3си2, б9е, крёпость моS, вскyю tри1нулъ мS є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ;	Зане́ ты́ еси́, Бо́же, крѣ́пость моя́, вску́ю отри́нулъ мя́ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?	Ибо Ты, Боже, Крепость моя – что отринул Ты меня? И что я хожу, сетуя, когда оскорбляет меня враг?	Ps43(42), 2
3	3Emitte lucem tuam et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.	Ześlij światłość twoję, i prawdę twoję; te mię poprowadzą, i wprowadzą mię na świętą górę twoję, i do przybytków twoich,	Wyślij światłość twoję i prawdę twoję: te mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich.	Posli swiet twoj i istinu twoju: ta mja nastawista, i wwiedosta mja w goru swjatuju twoju i w sielienija twoja.	Посли2 свётъ тв0й и3 и4стину твою2: т† мS настaвиста, и3 введ0ста мS въ г0ру с™yю твою2 и3 въ селє1ніz тво‰.	Посли́ свѣ́тъ тво́й и и́стину твою́: та́ мя́ наста́виста, и введо́ста мя́ въ го́ру святу́ю твою́ и въ селе́нiя твоя́.	Пошли мне свет Твой и истину Твою; они наставят меня и введут меня на гору святую Твою и в обители Твои.	Ps43(42), 3
4	4Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.	Abym przystąpił do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej; i będę cię wysławiał na harfie, o Boże, Boże mój!	I wnidę do ołtarza Bożego: do Boga, który uwesela młodość moję: będęć wyznawał na cytrze: Boże, Boże mój!	I wnidu k żertwienniku Bożiju, k Bogu wiesieljaszczemu junost' moju: ispowiemsja tiebie w gusliech, Boże, Boże moj.	И# вни1ду къ жeртвеннику б9ію, къ бGу веселsщему ю4ность мою2: и3сповёмсz тебЁ въ гyслехъ, б9е, б9е м0й.	И вни́ду къ же́ртвеннику Бо́жiю, къ Бо́гу веселя́щему ю́ность мою́: исповѣ́мся тебѣ́ въ гу́слехъ, Бо́же, Бо́же мо́й.	И пойду к жертвеннику Божию, к Богу, веселящему юность мою, и прославлю Тебя на гуслях, Боже, Боже мой!	Ps43(42), 4
5	5Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.	Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.	Czemuś smutna, duszo moja? a czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu: albowiem mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój.	Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.	Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.	Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.	Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"	Ps43(42), 5
CHWAŁA...
	POWSTAŃ, PANIE, RATUJ NAS!
	Ps 44 (43)
1	1In finem. Filiis Core ad intellectum.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający.	(44:1) Na koniec, synom Kore, ku wyrozumieniu.	W koniec, synow Korieowych, w razum, psałom.	Въ конeцъ, сынHвъ корeовыхъ, въ рaзумъ, pал0мъ	Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.	В конец, сынов Кореевых, в поучение, 43	Ps44(43), 1
2	2Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.	(44:2) Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.	(44:2) Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę, którąś uczynił we dni ich, i we dni starodawne.	Boże, uszyma naszyma usłyszachom, i otcy naszy wozwiestisza nam dieło, jeże sodiełał jesi wo dniech ich, wo dniech driewnich.	Б9е, ўши1ма нaшима ўслhшахомъ, и3 nтцы2 нaши возвэсти1ша нaмъ дёло, є4же содёлалъ є3си2 во днeхъ и4хъ, во днeхъ дрeвнихъ.	Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши возвѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.	Боже, ушами нашими мы слышали, и отцы наши возвестили нам деяние, какое соделал Ты в дни их, в дни древние.	Ps44(43), 2
3	3Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.	(44:3) Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.	(44:3) Ręka twoja pogany wytraciła, i wszczepiłeś one: udręczyłeś narody i wygnałeś je.	Ruka twoja jazyki potriebi, i nasadił ja jesi: ozłobił jesi ljudi i izgnał jesi ja.	РукA твоS kзhки потреби2, и3 насади1лъ \| є3си2: њѕл0билъ є3си2 лю1ди и3 и3згнaлъ є3си2 \|.	Рука́ твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.	Рука Твоя истребила племена, и укоренил Ты отцов наших; поразил Ты народы и изгнал их!	Ps44(43), 3
4	4Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.	(44:4) Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.	(44:4) Ani bowiem mieczem swym posiedli ziemię: i ramię ich nie wybawiło ich; ale prawica twoja, i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego, żeś je upodobał sobie.	Nie bo miecziem swoim nasłiedisza ziemlju, i myszca ich nie spasie ich, no diesnica twoja i myszca twoja i proswieszczeniie lica twojego, jako błagowolił jesi w nich.	Не бо мечeмъ свои1мъ наслёдиша зeмлю, и3 мhшца и4хъ не спасE и4хъ, но десни1ца твоS и3 мhшца твоS и3 просвэщeніе лицA твоегw2, ћкw бlговоли1лъ є3си2 въ ни1хъ.	Не бо мече́мъ свои́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца твоя́ и мы́шца твоя́ и просвѣще́нiе лица́ твоего́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.	Ибо не мечом своим приобрели отцы наши землю, и не мышца их спасла их, но десница Твоя, и мышца Твоя, и сияние лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.	Ps44(43), 4
5	5Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.	(44:5) Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.	(44:5) Ty sam jesteś król mój i Bóg mój, który rozkazujesz wybawienie Jakóbowe.	Ty jesi sam Car' moj i Bog moj, zapowiedajaj spasienija Iakowlja.	Ты2 є3си2 сaмъ цRь м0й и3 бGъ м0й, заповёдаzй спасє1ніz ї†кwвлz.	Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.	Ты Царь мой и Бог мой, дарующий спасение Иакову!	Ps44(43), 5
6	6In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.	(44:6) Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.	(44:6) Przez cię nieprzyjacioły nasze rogiem rozrzucimy: a w imię twoje wzgardzimy powstające przeciwko nam.	O tiebie wragi naszja izbodiem rogi, i o imieni twojem unicziżym wostajuszczyja na ny.	Њ тебЁ враги2 нaшz и3збодeмъ рHги, и3 њ и4мени твоeмъ ўничижи1мъ востаю1щыz на ны2.	О тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени твое́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.	С Тобою врагов наших пронзим, будто рогами, и именем Твоим уничтожим восстающих на нас!	Ps44(43), 6
7	7Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:	(44:7) Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;	(44:7) Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę: a miecz mój nie wybawi mię.	Nie na łuk bo moj upowaju, i miecz' moj nie spasiet mienie:	Не на лyкъ бо м0й ўповaю, и3 мeчь м0й не спасeтъ менE:	Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:	Ибо не на лук мой надеюсь, и меч мой не спасет меня;	Ps44(43), 7
8	8salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.	(44:8) Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.	(44:8) Wybawiłeś bowiem nas od trapiących nas, a mające nas w nienawiści zawstydziłeś.	spasł bo jesi nas ot stużajuszczych nam, i nienawidjaszczych nas posramił jesi.	спcлъ бо є3си2 нaсъ t стужaющихъ нaмъ, и3 ненави1дzщихъ нaсъ посрами1лъ є3си2.	спаслъ бо еси́ на́съ от стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.	ибо спас Ты нас от гонителей наших и ненавистников наших посрамил.	Ps44(43), 8
9	9In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.	(44:9) Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.	(44:9) W Bogu chlubić się będziem przez cały dzień: a w imię twe wyznawać będziem na wieki.	O Bozie pochwalimsja wies' dien', i o imieni twojem ispowiemysja wo wiek.	Њ бз7э похвaлимсz вeсь дeнь, и3 њ и4мени твоeмъ и3сповёмысz во вёкъ.	О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени твое́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.	Восхвалять Бога будем всяк день и прославим имя Его вовеки.	Ps44(43), 9
10	10Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.	(44:10) Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.	(44:10) A teraz odegnałeś i zawstydziłeś nas: a nie będziesz wychodził, Boże, w siłach naszych.	Nynie że otrinuł jesi i posramił jesi nas, i nie izydieszy, Boże, w siłach naszych.	Нн7э же tри1нулъ є3си2 и3 посрами1лъ є3си2 нaсъ, и3 не и3зhдеши, б9е, въ си1лахъ нaшихъ.	Ны́нѣ же отри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.	А ныне отринул Ты и посрамил нас самих, и не шествуешь, Боже, во главе ополчений наших.	Ps44(43), 10
11	11Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.	(44:11) Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.	(44:11) Odwróciłeś nas wstecz od nieprzyjaciół naszych: a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali sobie.	Wozwratił jesi nas wspjat' pri wraziech naszych, i nienawidjaszczii nas raschiszczachu siebie.	Возврати1лъ є3си2 нaсъ вспsть при вразёхъ нaшихъ, и3 ненави1дzщіи нaсъ расхищaху себЁ.	Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.	Обратил Ты нас вспять пред врагами нашими, и ненавистники наши расхищали наше добро.	Ps44(43), 11
12	12Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.	(44:12) Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.	(44:12) Podałeś nas jako owce na jedzę: i między pogany rozproszyłeś nas.	Dał jesi nas jako owcy sniedi, i wo jazyciech razsiejał ny jesi.	Дaлъ є3си2 нaсъ ћкw џвцы снёди, и3 во kзhцэхъ разсёzлъ ны2 є3си2.	Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.	Отдал Ты нас, будто овец, на съедение, и среди язычников рассеял нас.	Ps44(43), 12
13	13Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.	(44:13) Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.	(44:13) Przedałeś lud twój nizaco: a nie było mnóstwo w zamianie ich.	Otdał jesi ljudi twoja biez cieny, i nie bie mnożestwo w wosklicaniich naszych.	Tдaлъ є3си2 лю1ди тво‰ без8 цэны2, и3 не бЁ мн0жество въ восклицaніихъ нaшихъ.	Отда́лъ еси́ лю́ди твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́жество въ восклица́нiихъ на́шихъ.	Отдал народ Твой, как не имеющий никакой цены, и уже немного нас, взывающих к Тебе.	Ps44(43), 13
14	14Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.	(44:14) Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.	(44:14) Dałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym: na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są w okolicy naszéj.	Położył jesi nas ponoszeniie sosiedom naszym, podrażnieniie i poruganiie suszczym okriest nas.	Положи1лъ є3си2 нaсъ поношeніе сосёдwмъ нaшымъ, подражнeніе и3 поругaніе сyщымъ w4крестъ нaсъ.	Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.	Предал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим окрест нас.	Ps44(43), 14
15	15Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.	(44:15) Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.	(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem między pogany, kiwaniem głowy między ludźmi.	Położył jesi nas w pritczu wo jazyciech, pokiwaniju gławy w ljudiech.	Положи1лъ є3си2 нaсъ въ при1тчу во kзhцэхъ, покивaнію главы2 въ лю1дехъ.	Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.	Соделал нас притчею у язычников, кивают на нас головой народы.	Ps44(43), 15
16	16Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:	(44:16) Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.	(44:16) Cały dzień wstyd mój przedemną jest, a zawstydzenie oblicza mego okryło mię.	Wies' dien' sram moj priedo mnoju jest', i stud lica mojego pokry mja,	Вeсь дeнь срaмъ м0й предо мн0ю є4сть, и3 стyдъ лицA моегw2 покрh мz,	Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ моего́ покры́ мя,	Всяк день позор мой предо мной, и стыд на лице моем	Ps44(43), 16
17	17a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.	(44:17) Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.	(44:17) Od głosu lżącego i obmawiającego, od oblicza nieprzyjaciela i prześladującego.	ot głasa ponoszajuszczago i okliewietajuszczago, ot lica wrażija i izgonjaszczago.	t глaса поношaющагw и3 њклеветaющагw, t лицA врaжіz и3 и3згонsщагw.	от гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.	от голоса обидчика и клеветника, от речей врага и гонителя.	Ps44(43), 17
18	18Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.	(44:18) To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.	(44:18) To wszystko przyszło na nas: a nie zapomnieliśmy cię, i nie czyniliśmy niesprawiedliwie w Testamencie twoim.	Sija wsja priidosza na ny, i nie zabychom tiebie, i nie nieprawdowachom w zawietie twojem,	Сі‰ вс‰ пріид0ша на ны2, и3 не забhхомъ тебє2, и3 не непрaвдовахомъ въ завётэ твоeмъ,	Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ твое́мъ,	Все это постигло нас, но не забыли мы Тебя и не нарушили завета Твоего.	Ps44(43), 18
19	19Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:	(44:19) Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,	(44:19) I nie cofnęło się nazad serce nasze: a nie odwróciłeś ścieżek naszych od drogi twojéj.	i nie otstupi wspjat' sierdce nasze: i ukłonił jesi stiezi naszja ot puti twojego,	и3 не tступи2 вспsть сeрдце нaше: и3 ўклони1лъ є3си2 стези2 нaшz t пути2 твоегw2,	и не отступи́ вспя́ть се́рдце на́ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от пути́ твоего́,	И не отступило вспять сердце наше, хотя и отклонил Ты стези наши от пути Твоего.	Ps44(43), 19
20	20quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.	(44:20) Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.	(44:20) Boś nas poniżył na miejscu utrapienia: i okrył nas cień śmierci.	jako smirił jesi nas na miestie ozłoblienija, i prikry ny sien' smiertnaja.	ћкw смири1лъ є3си2 нaсъ на мёстэ њѕлоблeніz, и3 прикрh ны сёнь смeртнаz.	я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и прикры́ ны сѣ́нь сме́ртная.	Ибо смирил Ты нас там, где постигли нас беды, и покрыла нас тень смертная.	Ps44(43), 20
21	21Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,	(44:21) Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,	(44:21) Jeźliśmy zapomnieli imienia Boga naszego, i jeźliśmy podnosili ręce nasze do Boga cudzego:	Aszcze zabychom imja Boga naszego, i aszcze wozdiechom ruki naszja k bogu czużdiemu,	Ѓще забhхомъ и4мz бGа нaшегw, и3 ѓще воздёхомъ рyки нaшz къ б0гу чуждeму,	А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́шего, и а́ще воздѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,	Если бы забыли мы имя Бога нашего, если бы простерли руки наши к богу чужому,	Ps44(43), 21
22	22nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.	(44:22) Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.	(44:22) Izali się Bóg o tem nie będzie pytał? gdyż on wie skrytości serca.	nie Bog li wzyszczet sich? toj bo wiest' tajnaja sierdca.	не бGъ ли взhщетъ си1хъ; т0й бо вёсть т†йнаz сeрдца.	не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? то́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.	не Бог ли взыскал бы за это? Ибо Он ведает тайны сердца.	Ps44(43), 22
23	23Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.	(44:23) Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.	(44:23) Bo nas dla ciebie mordują na każdy dzień, poczytani jesteśmy jako owce na rzeź.	Zanie tiebie radi umierszczwljajemsja wies' dien', wmienichomsja jako owcy zakolienija.	ЗанE тебє2 рaди ўмерщвлsемсz вeсь дeнь, вмэни1хомсz ћкw џвцы заколeніz.	Зане́ тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.	Но за верность Тебе умерщвляют нас всяк день, для них мы, как овцы, отданные на заклание.	Ps44(43), 23
24	24Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?	(44:24) Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.	(44:24) Powstań, czemu śpisz, Panie? powstań, a nie odrzucaj do końca.	Wostani, wskuju spiszy, Gospodi? woskriesni, i nie otrini do konca.	Востaни, вскyю спи1ши, гDи; воскrни2, и3 не tри1ни до концA.	Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? воскре́сни́, и не отри́ни до конца́.	Восстань, – что опочил Ты, Господи? Восстань и не отринь нас до конца!	Ps44(43), 24
25	25Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.	(44:25) Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?	(44:25) Czemu oblicze twoje odwracasz? zapominasz ubóstwa naszego i utrapienia naszego?	Wskuju lice twoje otwraszczajeszy? zabywajeszy niszczetu naszu i skorb' naszu?	Вскyю лицE твоE tвращaеши; забывaеши нищетY нaшу и3 ск0рбь нaшу;	Вску́ю лице́ твое́ отвраща́еши? забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?	Что отвращаешь Ты лицо Твое? Забываешь нищету нашу и скорбь нашу?	Ps44(43), 25
26	26Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.	(44:26) Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.	(44:26) Albowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, przylgnął do ziemie brzuch nasz.	Jako smirisja w pierst' dusza nasza, pril'pie ziemli utroba nasza.	Ћкw смири1сz въ пeрсть душA нaша, прильпE земли2 ўтр0ба нaша.	Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, прильпе́ земли́ утро́ба на́ша.	Ибо унижена в прах душа наша, и на землю повержено тело наше.	Ps44(43), 26
27		(44:27) Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.	(44:27) Powstań, Panie, ratuj nas, a odkup nas dla imienia twego.	Woskriesni, Gospodi, pomozi nam, i izbawi nas imienie radi twojego.	Воскrни2, гDи, помози2 нaмъ, и3 и3збaви нaсъ и4мене рaди твоегw2.	Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди твоего́.	Восстань, Господи, помоги нам и избавь нас во славу имени Твоего!	Ps44(43), 27
	PIEŚŃ NA ZAŚLUBINY KRÓLA.
	Ps 45 (44)
1	1In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśń weselna.	(45:1) Na koniec, dla tych, którzy będą odmienieni, synom Kore, ku wyrozumieniu, pieśń dla miłego.	W koniec, o izmienjajemych synom Korieowym w razum, piesn' o wozljublienniem.	Въ конeцъ, њ и3змэнsемыхъ сынHмъ корewвымъ въ рaзумъ, пёснь њ возлю1бленнэмъ	Въ коне́цъ, о измѣня́емыхъ сыно́мъ Коре́овымъ въ ра́зумъ, пѣ́снь о возлю́бленнѣмъ.	В конец, об имеющих измениться, сынов Кореевым, в поучение, песнь о Возлюбленном, 44	Ps45(44), 1
2	2Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribæ velociter scribentis.	(45:2) Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.	(45:2) Wydało serce moje słowo dobre, opowiadam ja czyny moje królowi: język mój pióro pisarza, prędko piszącego.	Otrygnu sierdce moje słowo błago, głagolju az dieła moja Cariewi: jazyk moj trost' kniżnika skoropisca.	Tрhгну сeрдце моE сл0во блaго, глаг0лю ѓзъ дэлA мо‰ цReви: љзhкъ м0й тр0сть кни1жника скоропи1сца.	Отры́гну се́рдце мое́ сло́во бла́го, глаго́лю а́зъ дѣла́ моя́ Царе́ви: язы́къ мо́й тро́сть кни́жника скоропи́сца.	Изрекло сердце мое слово благое, говорю Всевышнему Царю о соделанном мною; язык мой – трость книжника-скорописца.	Ps45(44), 2
3	3Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in æternum.	(45:3) Piękniejszyś nad synów ludzkich; rozlała się wdzięczność po wargach twoich, przeto, że cię pobłogosławił Bóg aż na wieki.	(45:3) Piękniejszy urodą nad syny człowiecze! rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.	Krasien dobrotoju paczie synow cziełowieczieskich, izłijasja błagodat' wo ustnach twoich: siego radi błagosłowi tja Bog wo wiek.	Красeнъ добр0тою пaче сынHвъ человёческихъ, и3зліsсz блгdть во ўстнaхъ твои1хъ: сегw2 рaди блгcви1 тz бGъ во вёкъ.	Красе́нъ добро́тою па́че сыно́въ человѣ́ческихъ, излiя́ся благода́ть во устна́хъ твои́хъ: сего́ ра́ди благослови́ тя Бо́гъ во вѣ́къ.	Красотою духовною превосходишь Ты всех сынов человеческих, изливается благодать из уст Твоих; посему благословил Тебя Бог вовеки!	Ps45(44), 3
4	4Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.	(45:4) Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoję, i zacności twoje.	(45:4) Przypasz miecz twój na biodrę twoję, najmocniejszy! z ślicznością twoją i z pięknością twoją naciągnij.	Priepojaszy miecz' twoj po biedrie twojej, sil'nie,	Препоsши мeчь тв0й по бедрЁ твоeй, си1льне,	Препоя́ши ме́чь тво́й по бедрѣ́ твое́й, си́льне,	Препояшь, Могучий, стан Твой мечом Твоим –	Ps45(44), 4
5	5Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua.	(45:5) A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.	(45:5) Fortunnie postępuj i króluj dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.	krasotoju twojeju i dobrotoju twojeju: i naljacy, i uspiewaj, i carstwuj istiny radi i krotosti i prawdy: i nastawit tja diwno diesnica twoja.	красот0ю твоeю и3 добр0тою твоeю: и3 налzцы2, и3 ўспэвaй, и3 цrтвуй и4стины рaди и3 кр0тости и3 прaвды: и3 настaвитъ тS ди1внw десни1ца твоS.	красото́ю твое́ю и добро́тою твое́ю: и наляцы́, и успѣва́й, и ца́рствуй и́стины ра́ди и кро́тости и пра́вды: и наста́витъ тя́ ди́вно десни́ца твоя́.	мечом красоты Твоей и совершенства Твоего; и напряги лук, и преуспевай, и царствуй ради истины, кротости и правды; и направит Тебя дивно десница Твоя.	Ps45(44), 5
6	6Sagittæ tuæ acutæ: populi sub te cadent, in corda inimicorum regis.	(45:6) Strzały twoje ostre; od nich narody pod cię upadną, a serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.	(45:6) Strzały twoje ostre, (narody pod cię upadną), w serca nieprzyjaciół królewskich.	Strieły twoja izoszczrieny, sil'nie: ljudiie pod toboju padut w sierdcy wrag Cariewych.	Стрёлы тво‰ и3з8wщрє1ны, си1льне: лю1діе под8 тоб0ю падyтъ въ сeрдцы вр†гъ цReвыхъ.	Стрѣ́лы твоя́ изощре́ны, си́льне: лю́дiе подъ тобо́ю паду́тъ въ се́рдцы вра́гъ Царе́выхъ.	Стрелы Твои изострены, Могучий; народы пред Тобою падут; пронзишь сердце врагов Царя.	Ps45(44), 6
7	7Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi; virga directionis virga regni tui.	(45:7) Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.	(45:7) Stolica twoja, Boże, na wieki wieków: laska prawości, laska królestwa twego.	Priestoł twoj, Boże, w wiek wieka: żezł prawosti żezł carstwija twojego.	Пrт0лъ тв0й, б9е, въ вёкъ вёка: жeзлъ прaвости жeзлъ цrтвіz твоегw2.	Престо́лъ тво́й, Бо́же, въ вѣ́къ вѣ́ка: же́злъ пра́вости же́злъ ца́рствiя твоего́.	Престол Твой, Боже, утвержден навеки; это жезл правды – жезл Царства Твоего.	Ps45(44), 7
8	8Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstników twoich.	(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości; przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstniki twoje.	Wozljubił jesi prawdu i woznienawidieł jesi biezzakoniie: siego radi pomaza tja, Boże, Bog twoj jeliejem radosti paczie priczastnik twoich.	Возлюби1лъ є3си2 прaвду и3 возненави1дэлъ є3си2 беззак0ніе: сегw2 рaди помaза тS, б9е, бGъ тв0й є3лeемъ рaдости пaче прич†стникъ твои1хъ.	Возлюби́лъ еси́ пра́вду и возненави́дѣлъ еси́ беззако́нiе: сего́ ра́ди пома́за тя́, Бо́же, Бо́гъ тво́й еле́емъ ра́дости па́че прича́стникъ твои́хъ.	Возлюбил Ты правду и возненавидел беззаконие; посему, Боже, помазал Тебя Бог Твой елеем радости обильнее, чем друзей близких Твоих.	Ps45(44), 8
9	9Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te	(45:9) Myrrą, aloe, i kassyją wszystkie szaty twoje pachną, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowych urobionych, nad tych, którzy cię uweselają.	(45:9) Mirrha i Stakta i Kassya z szat twoich: z domów słoniowych, z których ci rozkosz uczyniły.	Smirna i stakti i kasia ot riz twoich, ot tjażestiej słonowych , iz nichże wozwiesielisza tja.	СмЂрна и3 стaкти и3 касjа t ри1зъ твои1хъ, t тsжестей слон0выхъ, и3з8 ни1хже возвесели1ша тS.	Сми́рна и ста́кти и касі́а от ри́зъ твои́хъ, от тя́жестей слоно́выхъ , изъ ни́хже возвесели́ша тя́.	Смирной, стакти и кассией благоухают ризы Твои в чертогах из слоновой кости, где восхваляют Тебя.	Ps45(44), 9
10	10filiæ regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate.	(45:10) Córki królewskie są między twemi zacnemi białemi głowami; stanęła małżonka po prawicy twojej w kosztownem złocie z Ofir.	(45:10) Córki królewskie w poczciwości twojéj: stanęła królowa po prawicy twojéj w ubiorze złotym, obtoczona rozmaitością.	Dszczeri cariej w cziesti twojej: priedsta carica odiesnuju tiebie, w rizach pozłaszczennych odiejana prieispieszczriena.	Дщє1ри царeй въ чeсти твоeй: предстA цари1ца њдеснyю тебє2, въ ри1захъ позлащeнныхъ њдёzна преиспещрeна.	Дще́ри царе́й въ че́сти твое́й: предста́ цари́ца одесну́ю тебе́, въ ри́захъ позлаще́нныхъ одѣ́яна преиспещре́на.	Дочери царей в чести у Тебя. Предстала Царица одесную Тебя, облаченная в ризы многоцветные, шитые золотом.	Ps45(44), 10
11	11Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.	(45:11) Słuchajże córko, a obacz, i nakłoń ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.	(45:11) Słuchaj, córko, a patrz, i nakłoń ucha twego: a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.	Słyszy, dszczy, i wiżd', i prikłoni ucho twoje, i zabudi ljudi twoja i dom otca twojego:	Слhши, дщи2, и3 ви1ждь, и3 приклони2 ќхо твоE, и3 забyди лю1ди тво‰ и3 д0мъ nтцA твоегw2:	Слы́ши, дщи́, и ви́ждь, и приклони́ у́хо твое́, и забу́ди лю́ди твоя́ и до́мъ отца́ твоего́:	Услышь, Дочь, и смотри, и приклони ухо Твое, и забудь народ Твой и дом отца Твоего;	Ps45(44), 11
12	12Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.	(45:12) A zakocha się król w piękności twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoż kłaniaj się przed nim.	(45:12) I będzie pożądał król śliczności twojéj; albowiem on jest Pan, Bóg twój, i będą się mu kłaniać.	i wozżełajet Car' dobroty twojeja, zanie toj jest' Gospod' twoj, i pokłoniszysja jemu,	и3 возжелaетъ цRь добр0ты твоеS, занE т0й є4сть гDь тв0й, и3 поклони1шисz є3мY,	и возжела́етъ Ца́рь добро́ты твоея́, зане́ то́й е́сть Госпо́дь тво́й, и поклони́шися ему́,	и возжелает Царь красоты души Твоей, ибо Он Господь Твой, и поклонишься Ты Ему.	Ps45(44), 12
13	13Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis.	(45:13) Tyryjczycy także z upominkami przed obliczem twojem kłaniać się będą, najbogatsi z narodów.	(45:13) I córki Tyru z upominkami obliczu twemu będą się modlić, wszyscy bogaci z ludzi.	i dszczy tirowa s dary: licu twojemu pomoljatsja bogatii ljudstii.	и3 дщи2 тЂрова съ д†ры: лицY твоемY пом0лzтсz богaтіи лю1дстіи.	и дщи́ ти́рова съ да́ры: лицу́ твоему́ помо́лятся бога́тiи лю́дстiи.	И дочь Тира принесет дары; Тебе молиться будут люди богатые.	Ps45(44), 13
14	14Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis,	(45:14) Wszystka zacność córki królewskiej jest wewnątrz, a szaty jej bramowane są złotem.	(45:14) Wszystka chwała téj córki królewskiéj wewnątrz, w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.	Wsja sława dszczerie Cariewy wnutr': rjasny złatymi odiejana i prieispieszczriena.	ВсS слaва дщeре цReвы внyтрь: р‰сны златhми њдёzна и3 преиспещрeна.	Вся́ сла́ва дще́ре Царе́вы вну́трь: ря́сны златы́ми одѣ́яна и преиспещре́на.	Вся слава Дочери Царя у Нее в душе; Ее одеяния каймою золотою преукрашены.	Ps45(44), 14
15	15circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam; proximæ ejus afferentur tibi.	(45:15) W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla; także panny za nią, towarzyszki jej, przywiodą do ciebie.	(45:15) Przywiodą królowi panny za nią: przyniosą do ciebie bliskie jéj.	Priwiedutsja Carju diewy wsłied jeja, iskriennija jeja priwiedutsja tiebie:	Приведyтсz цRю2 дBвы в8слёдъ є3S, и4скрєнніz є3S приведyтсz тебЁ:	Приведу́тся Царю́ дѣ́вы вслѣ́дъ ея́, и́скреннiя ея́ приведу́тся тебѣ́:	Приведутся к Царю девы вслед за Ней, Ее ближние приведутся к Тебе;	Ps45(44), 15
16	16Afferentur in lætitia et exsultatione; adducentur in templum regis.	(45:16) Przywiodą je z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski.	(45:16) Przyniosą je z weselem i z radością: przywiodą je do kościoła królewskiego.	priwiedutsja w wiesiełii i radowanii, wwiedutsja w chram Cariew.	приведyтсz въ весeліи и3 рaдованіи, введyтсz въ хрaмъ цReвъ.	приведу́тся въ весе́лiи и ра́дованiи, введу́тся въ хра́мъ Царе́въ.	приведутся в веселии и радости, введены будут в чертог Царя.	Ps45(44), 16
17	17Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.	(45:17) Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi.	(45:17) Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.	Wmiesto otiec twoich bysza synowie twoi: postawiszy ja knjazi po wsiej ziemli.	Вмёстw nтє1цъ твои1хъ бhша сhнове твои2: постaвиши \| кн‰зи по всeй земли2.	Вмѣ́сто оте́цъ твои́хъ бы́ша сы́нове твои́: поста́виши я́ кня́зи по все́й земли́.	Вместо отцов твоих [церкви] будут сыновья твои, поставишь ты их князьями во всей земле.	Ps45(44), 17
18	18Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.	(45:18) Wspominać będę imię twoje od każdego rodzaju do rodzaju: dlatego cię narody wysławiać będą na wieki wieków.	(45:18) Będą wspominać imię twoje na wszystkie rodzaje i rodzaje: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.	Pomjanu imja twoje wo wsjakom rodie i rodie: siego radi ljudiie ispowiedjatsja tiebie w wiek i wo wiek wieka.	ПомzнY и4мz твоE во всsкомъ р0дэ и3 р0дэ: сегw2 рaди лю1діе и3сповёдzтсz тебЁ въ вёкъ и3 во вёкъ вёка.	Помяну́ и́мя твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ: сего́ ра́ди лю́дiе исповѣ́дятся тебѣ́ въ вѣ́къ и во вѣ́къ вѣ́ка.	Помяну имя Твое из рода в род; и народы восхвалят Тебя вовеки.	Ps45(44), 18
	PAN OBROŃCĄ NASZYM.
	Ps 46 (45)
1	1In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń.	(46:1) Na koniec, synom Kore, za tajemnice, Psalm.	W koniec, o syniech Korieowych, o tajnych, psałom.	Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, њ тaйныхъ, pал0мъ	Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, о та́йныхъ, псало́мъ.	В конец, о сынов Кореевых, о тайнах, псалом, 45	Ps46(45), 1
2	2Deus noster refugium et virtus; adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.	(46:2) Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.	(46:2) Bóg nasz ucieczką i mocą: pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas bardzo.	Bog nam pribieżyszcze i siła, pomoszcznik w skorbiech obrietszych ny zieło.	БGъ нaмъ прибёжище и3 си1ла, пом0щникъ въ ск0рбехъ њбрётшихъ ны2 ѕэлw2.	Бо́гъ на́мъ прибѣ́жище и си́ла, помо́щникъ въ ско́рбехъ обрѣ́тшихъ ны́ зѣло́.	Бог нам прибежище и сила, Податель помощи в тяжких скорбях, постигших нас.	Ps46(45), 2
3	3Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.	(46:3) Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;	(46:3) Przetóż się bać nie będziem, gdy się poruszy ziemia, i przeniosą się góry w serce morza.	Siego radi nie uboimsja, wniegda smuszczajetsja ziemlja, i priełagajutsja gory w sierdca morskaja.	Сегw2 рaди не ўбои1мсz, внегдA смущaетсz землS, и3 прелагaютсz г0ры въ сердцA морск†z.	Сего́ ра́ди не убои́мся, внегда́ смуща́ется земля́, и прелага́ются го́ры въ сердца́ морска́я.	Посему не убоимся, когда потрясется земля и обрушатся горы в пучины морские.	Ps46(45), 3
4	4Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum; conturbati sunt montes in fortitudine ejus.	(46:4) Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego, i zatrzęsły się góry od nawałności jego. Sela.	(46:4) Szumiały, i zamąciły się wody ich, zatrzęsły się góry przed siłą jego.	Wozszumiesza i smjatoszasja wody ich, smjatoszasja gory kriepostiju jego.	Возшумёша и3 смzт0шасz в0ды и4хъ, смzт0шасz г0ры крёпостію є3гw2.	Возшумѣ́ша и смято́шася во́ды и́хъ, смято́шася го́ры крѣ́постiю его́.	Восшумели и возмутились воды, сотрясаются горы великой силой Его.	Ps46(45), 4
5	5Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.	(46:5) Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.	(46:5) Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże: poświęcił przybytek swój Najwyższy.	Riecznaja ustriemlienija wiesieljat grad Bożij: oswjatił jest' sielieniie swoje wysznij.	Рэчн†z ўстремлє1ніz веселsтъ грaдъ б9ій: њс™и1лъ є4сть селeніе своE вhшній.	Рѣ́чная устремле́нiя веселя́тъ гра́дъ Бо́жiй: освяти́лъ е́сть селе́нiе свое́ вы́шнiй.	Воды стремительные веселят град Божий; освятил обитель Свою Всевышний.	Ps46(45), 5
6	6Deus in medio ejus, non commovebitur; adjuvabit eam Deus mane diluculo.	(46:6) Bóg jest w pośrodku jego, nie będzie poruszone; poratuje go Bóg zaraz z poranku.	(46:6) Bóg w pośrodku jego, nie będzie poruszon: ratuje go Bóg rano na świtaniu.	Bog posriedie jego, i nie podwiżytsja: pomożet jemu Bog utro zautra.	БGъ посредЁ є3гw2, и3 не подви1житсz: пом0жетъ є3мY бGъ ќтрw заyтра.	Бо́гъ посредѣ́ его́, и не подви́жится: помо́жетъ ему́ Бо́гъ у́тро зау́тра.	Бог посреди града, и не поколеблется он; поможет ему Бог на заре утренней.	Ps46(45), 6
7	7Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.	(46:7) Gdy się wzburzyły narody, a zatrząsnęły się królestwa, Pan wydał głos swój, i rozpłynęła się ziemia.	(46:7) Potrwożyli się narodowie, i nachyliły się królestwa: dał głos swój, poruszyła się ziemia.	Smjatoszasja jazycy, ukłoniszasja carstwija: dadie głas swoj wysznij, podwiżesja ziemlja.	Смzт0шасz kзhцы, ўклони1шасz ц†рствіz: дадE глaсъ св0й вhшній, подви1жесz землS.	Смято́шася язы́цы, уклони́шася ца́рствiя: даде́ гла́съ сво́й вы́шнiй, подви́жеся земля́.	Пришли в смятение народы, покорились царства, издал глас Свой Всевышний; поколебалась земля.	Ps46(45), 7
8	8Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.	(46:8) Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.	(46:8) Pan zastępów z nami: Bóg Jakóbów obrońcą naszym.	Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'.	ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль.	Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.	Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!	Ps46(45), 8
9	9Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram,	(46:9) Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił spustoszenie na ziemi;	(46:9) Pójdźcie a oglądajcie sprawy Pańskie: jakie uczynił cuda na ziemi.	Priiditie i widitie dieła Bożija, jaże położy czudiesa na ziemli:	Пріиди1те и3 ви1дите дэлA б9іz, ±же положи2 чудесA на земли2:	Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, я́же положи́ чудеса́ на земли́:	Придите и увидите дела Божии, какие совершит Он чудеса на земле.	Ps46(45), 9
10	10auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni.	(46:10) Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali.	(46:10) Odjąwszy wojny aż do krajów ziemie: skruszy łuk, i zdruzgoce oręże, i tarcze ogniem popali.	otiemlja brani do koniec ziemli, łuk sokruszyt i słomit orużiie, i szczyty sożżet ogniem.	teмлz бр†ни до конє1цъ земли2, лyкъ сокруши1тъ и3 сл0митъ nрyжіе, и3 щиты2 сожжeтъ nгнeмъ.	отъе́мля бра́ни до коне́цъ земли́, лу́къ сокруши́тъ и сло́митъ ору́жiе, и щиты́ сожже́тъ огне́мъ.	Прекратит Он войны во всех пределах земли; лук сокрушит Он, и сломит оружие, и щиты сожжет огнем.	Ps46(45), 10
11	11Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.	(46:11) Mówiąc: Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na ziemi.	(46:11) Uspokójcie się a obaczcie, żeciem ja jest Bóg: będę podwyższon między narody, i będę podwyższon na ziemi.	Uprazdnitiesja i razumiejtie, jako az jesm' Bog: wozniesusja wo jazyciech, wozniesusja na ziemli.	Ўпраздни1тесz и3 разумёйте, ћкw ѓзъ є4смь бGъ: вознесyсz во kзhцэхъ, вознесyсz на земли2.	Упраздни́теся и разумѣ́йте, я́ко а́зъ е́смь Бо́гъ: вознесу́ся во язы́цѣхъ, вознесу́ся на земли́.	"Отрешитесь от себя и уразумейте, что Я Бог! Превознесен буду среди народов, превознесен буду на земле!"	Ps46(45), 11
12	12Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.	(46:12) Pan zastępów z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.	(46:12) Pan zastępów z nami, Bóg Jakóbów obrońcą naszym.	Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'.	ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль.	Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.	Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!	Ps46(45), 12
CHWAŁA...
KATYZMA VII
	ŚPIEWAJCIE PANU, BOGU WSZYSTKIEJ ZIEMII
	Ps 47 (46)
1	1In finem, pro filiis Core. Psalmus.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń.	(47:1) Na koniec, przez syny Kore, Psalm.	W koniec, o syniech Korieowych, psałom.	Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, pал0мъ	Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, псало́мъ.	В конец, сынов Кореевых, псалом 46	Ps47(46), 1
2	2Omnes gentes, plaudite manibus; jubilate Deo in voce exsultationis:	(47:2) Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela.	(47:2) Wszyscy narodowie klaskajcie rękoma: wykrzykajcie Bogu głosem wesela.	Wsi jazycy, wosplieszczytie rukami, woskliknitie Bogu głasom radowanija:	Вси2 kзhцы, восплещи1те рукaми, воскли1кните бGу глaсомъ рaдованіz:	Вси́ язы́цы, восплещи́те рука́ми, воскли́кните Бо́гу гла́сомъ ра́дованiя:	Все народы, восплещите руками, возгласите Богу в радости!	Ps47(46), 2
3	3quoniam Dominus excelsus, terribilis, rex magnus super omnem terram.	(47:3) Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.	(47:3) Albowiem Pan wysoki, straszny: król wielki nade wszystką ziemią.	jako Gospod' wysznij straszen, Car' wiełij po wsiej ziemli:	ћкw гDь вhшній стрaшенъ, цRь вeлій по всeй земли2:	я́ко Госпо́дь вы́шнiй стра́шенъ, Ца́рь ве́лiй по все́й земли́:	Ибо Господь Всевышний грозен, Он Царь великий на всей земле;	Ps47(46), 3
4	4Subjecit populos nobis, et gentes sub pedibus nostris.	(47:4) Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.	(47:4) Podbił ludzie pod nas, i narody pod nogi nasze.	pokori ljudi nam i jazyki pod nogi nasza:	покори2 лю1ди нaмъ и3 kзhки под8 н0ги нaша:	покори́ лю́ди на́мъ и язы́ки подъ но́ги на́ша:	Он покорил народы нам и племена под ноги наши,	Ps47(46), 4
5	5Elegit nobis hæreditatem suam; speciem Jacob quam dilexit.	(47:5) Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.	(47:5) Obrał nam dziedzictwo swoje: piękność Jakóbowę, którą umiłował.	izbra nam dostojanija swoje, dobrotu Iakowlju, juże wozljubi.	и3збрA нaмъ достоsніz своE, добр0ту їaкwвлю, ю4же возлюби2.	избра́ на́мъ достоя́нiя свое́, добро́ту Иа́ковлю, ю́же возлюби́.	даровал нам достояние Свое, красу Иаковлеву, возлюбленную Им.	Ps47(46), 5
6	6Ascendit Deus in jubilo, et Dominus in voce tubæ.	(47:6) Wstąpił Bóg z krzykiem; Pan wstąpił z głosem trąby.	(47:6) Wstąpił Bóg z wesołem śpiewaniem: a Pan z głosem trąby.	Wzydie Bog w woskliknowienii, Gospod' wo głasie trubnie.	Взhде бGъ въ воскликновeніи, гDь во глaсэ трyбнэ.	Взы́де Бо́гъ въ воскликнове́нiи, Госпо́дь во гла́сѣ тру́бнѣ.	Вознесся Бог при кликах радостных, Господь при звуках трубных.	Ps47(46), 6
7	7Psallite Deo nostro, psallite; psallite regi nostro, psallite:	(47:7) Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie.	(47:7) Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie! śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie!	Pojtie Bogu naszemu, pojtie: pojtie Cariewi naszemu, pojtie:	П0йте бGу нaшему, п0йте: п0йте цReви нaшему, п0йте:	По́йте Бо́гу на́шему, по́йте: по́йте Царе́ви на́шему, по́йте:	Пойте Богу нашему, пойте; пойте Царю нашему, пойте!	Ps47(46), 7
8	8quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter.	(47:8) Albowiem Bóg królem wszystkiej ziemi; śpiewajcież rozumnie.	(47:8) Albowiem królem wszystkiéj ziemie Bóg: śpiewajcież mądrze.	jako Car' wsieja ziemli Bog, pojtie razumno.	ћкw цRь всеS земли2 бGъ, п0йте разyмнw.	я́ко Ца́рь всея́ земли́ Бо́гъ, по́йте разу́мно.	Ибо Царь всей земли Бог, пойте разумея это!	Ps47(46), 8
9	9Regnabit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam.	(47:9) Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.	(47:9) Będzie królował Bóg nad narody: Bóg siedzi na stolicy swéj świętéj.	Wocarisja Bog nad jazyki: Bog siedit na priestołie swjatiem swojem.	ВоцRи1сz бGъ над8 kзы6ки: бGъ сэди1тъ на пrт0лэ с™ёмъ своeмъ.	Воцари́ся Бо́гъ надъ язы́ки: Бо́гъ сѣди́тъ на престо́лѣ святѣ́мъ свое́мъ.	Воцарился Бог над народами, Бог восседает на Престоле святом Своем.	Ps47(46), 9
10	10Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham, quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.	(47:10) Książęta narodów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego; albowiem Boże są tarcze ziemskie; skąd on zacnie jest wywyższony.	(47:10) Książęta narodów zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym; albowiem bogowie mocni ziemie są bardzo wywyższeni.	Knjazi ljudstii sobraszasja s Bogom Awraamlim: jako Bożii dierżawnii ziemli zieło wozniesoszasja.	Кн‰зи лю1дстіи собрaшасz съ бGомъ ґвраaмлимъ: ћкw б9іи держaвніи земли2 ѕэлw2 вознес0шасz.	Кня́зи лю́дстiи собра́шася съ Бо́гомъ Авраа́млимъ: я́ко Бо́жiи держа́внiи земли́ зѣло́ вознесо́шася.	Князья народов собрались к Богу Авраамову; ибо могучие избранники Божии на земле высоко превознесены.	Ps47(46), 10
	PAN OBROŃCĄ SWEGO ŚWIĘTEGO GRODU.
	Ps 48 (47)
1	1Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.	Pieśń psalmu synów Korego.	(48:1) Psalm pienia, synów Kore, wtórego dnia Sabbathu.	Psałom piesni synow Korieowych, wtoryja subboty.	Pал0мъ пёсни сынHвъ корeовыхъ, вторhz суббHты	Псало́мъ пѣ́сни сыно́въ Коре́овыхъ, вторы́я суббо́ты.	Псалом, песнь сынов Кореевых, на второй день недели, 47	Ps48(47), 1
2	2Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.	(48:2) Wielki jest Pan, i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego, na górze świętej swojej.	(48:2) Wielki Pan, i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego, na górze świętéj jego.	Wiełij Gospod' i chwalien zieło wo gradie Boga naszego, w gorie swjatiej jego,	Вeлій гDь и3 хвaленъ ѕэлw2 во грaдэ бGа нaшегw, въ горЁ с™ёй є3гw2,	Ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́ во гра́дѣ Бо́га на́шего, въ горѣ́ святѣ́й его́,	Велик Господь и прославен Он в граде Бога нашего, на горе святой Его,	Ps48(47), 2
3	3Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion; latera aquilonis, civitas regis magni.	(48:3) Ozdobą krainy, uciechą wszystkiej ziemi jest góra Syon w stronach północnych, miasto króla wielkiego.	(48:3) Funduje się z radością wszystkiéj ziemie góra Syon: strony północne, miasto króla wielkiego.	błagokoriennym radowaniiem wsieja ziemli: gory Sionskija, riebra siewierowa, grad Carja wielikago.	бlгокорeннымъ рaдованіемъ всеS земли2: г0ры сіw6нскіz, рeбра сёверwва, грaдъ цRS вели1кагw.	благокоре́ннымъ ра́дованiемъ всея́ земли́: го́ры Сiо́нскiя, ре́бра сѣ́верова, гра́дъ Царя́ вели́каго.	утвержденной крепко на радость всей земле. Горы Сионские, склоны северные, град Царя Великого!	Ps48(47), 3
4	4Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam.	(48:4) Bóg w pałacach jego uznany jest za twierdzę wysoką.	(48:4) Bóg w domiech jego będzie poznany, kiedy je obroni.	Bog w tjażestiech jego znajem' jest', jegda zastupajet i.	БGъ въ тsжестехъ є3гw2 знaемь є4сть, є3гдA заступaетъ и5.	Бо́гъ въ тя́жестѣхъ его́ зна́емь е́сть, егда́ заступа́етъ и́.	Открывает Себя Бог в храмах града, когда встает на защиту его.	Ps48(47), 4
5	5Quoniam ecce reges terræ congregati sunt; convenerunt in unum.	(48:5) Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,	(48:5) Albowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się, zeszli się wespół.	Jako sie, cariie ziemstii sobraszasja, snidoszasja wkupie:	Ћкw сE, цaріе зeмстіи собрaшасz, снид0шасz вкyпэ:	Я́ко се́, ца́рiе зе́мстiи собра́шася, снидо́шася вку́пѣ:	Вот, цари земные сошлись, собрались вместе.	Ps48(47), 5
6	6Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt.	(48:6) Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.	(48:6) Ci ujrzawszy, tak dziwili się: zatrwożyli się, wzruszyli się.	tii widiewsze tako, udiwiszasja, smjatoszasja, podwigoszasja:	тjи ви1дэвше тaкw, ўдиви1шасz, смzт0шасz, подвиг0шасz:	ті́и ви́дѣвше та́ко, удиви́шася, смято́шася, подвиго́шася:	Увидев мощь Сиона, удивились они, пришли в смятенье, поколебались;	Ps48(47), 6
7	7Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis:	(48:7) Strach ich tam ogarnął i boleść, jako niewiastę rodzącą.	(48:7) Drżenie je popadło: tam boleści jako rodzącéj.	triepiet prijat ja tamo, bołiezni jako rażdajuszczija.	трeпетъ пріsтъ \| тaмw, бwлёзни ћкw раждaющіz.	тре́петъ прiя́тъ я́ та́мо, болѣ́зни я́ко ражда́ющiя.	трепет объял их; там постигли их муки, точно жен рождающих.	Ps48(47), 7
8	8in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.	(48:8) Wiatrem wschodnim pokruszysz okręty z Tarsys.	(48:8) Wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsys.	Duchom burnym sokruszyszy korabli farsijskija.	Дyхомъ бyрнымъ сокруши1ши корабли6 fарс‡йскіz.	Ду́хомъ бу́рнымъ сокруши́ши корабли́ Ѳарси́йскiя.	Ветром бурным сокрушишь Ты и корабли Фарсийские.	Ps48(47), 8
9	9Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in æternum.	(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je ugruntował aż na wieki. Sela.	(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je ugruntował na wieki.	Jakoże słyszachom, tako i widiechom wo gradie Gospoda sił, wo gradie Boga naszego: Bog osnowa i w wiek.	Ћкоже слhшахомъ, тaкw и3 ви1дэхомъ во грaдэ гDа си1лъ, во грaдэ бGа нaшегw: бGъ њсновA и3 въ вёкъ.	Я́коже слы́шахомъ, та́ко и ви́дѣхомъ во гра́дѣ Го́спода си́лъ, во гра́дѣ Бо́га на́шего: Бо́гъ основа́ и въ вѣ́къ.	И слышали мы, и видели это в граде Бога нашего; Бог основал его навеки.	Ps48(47), 9
10	10Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.	(48:10) Uważamy, o Boże! miłosierdzie twoje w pośród kościoła twego.	(48:10) Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, wpośród kościoła twego.	Prijachom, Boże, miłost' twoju posriedie ljudij twoich.	Пріsхомъ, б9е, млcть твою2 посредЁ людjй твои1хъ.	Прiя́хомъ, Бо́же, ми́лость твою́ посредѣ́ люді́й твои́хъ.	Обрели мы, Боже, милость Твою в лоне народа Твоего.	Ps48(47), 10
11	11Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ; justitia plena est dextera tua.	(48:11) Jakie jest imię twoje, Boże! taka też jest chwała twoja aż do kończyn ziemi; sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.	(48:11) Jako imię twoje. Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.	Po imieni twojemu, Boże, tako i chwała twoja na koncach ziemli: prawdy ispołn' diesnica twoja.	По и4мени твоемY, б9е, тaкw и3 хвалA твоS на концaхъ земли2: прaвды и3сп0лнь десни1ца твоS.	По и́мени твоему́, Бо́же, та́ко и хвала́ твоя́ на конца́хъ земли́: пра́вды испо́лнь десни́ца твоя́.	Славно имя Твое, Боже, и хвала Тебе, – до пределов земли; правды исполнена десница Твоя.	Ps48(47), 11
12	12Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine.	(48:12) Niech się rozweseli góra Syon: niech się rozradują córki Judzkie dla sądów twoich, Boże!	(48:12) Niech się weseli góra Syon: a niech się rozradują córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie!	Da wozwiesielitsja gora Sionskaja, i da wozradujutsja dszczeri iudiejskija, sudieb radi twoich, Gospodi.	Да возвесели1тсz горA сіHнскаz, и3 да возрaдуютсz дщє1ри їудє1йскіz, судeбъ рaди твои1хъ, гDи.	Да возвесели́тся гора́ Сiо́нская, и да возра́дуются дще́ри иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди твои́хъ, Го́споди.	Да возвеселится гора Сионская, и да возрадуются дочери Иудейские, о судах Твоих праведных, Господи!	Ps48(47), 12
13	13Circumdate Sion, et complectimini eam; narrate in turribus ejus.	(48:13) Otoczcie Syon, i obstąpcie go; policzcie wieże jego.	(48:13) Obstąpcie Syon, a obejmijcie je: opowiadajcie na wieżach jego.	Obyditie Sion i obymitie jego, powieditie w stołpiech jego:	Њбыди1те сіHнъ и3 њбыми1те є3го2, повёдите въ столпёхъ є3гw2:	Обыди́те Сiо́нъ и обыми́те его́, повѣ́дите въ столпѣ́хъ его́:	Обойдите Сион и охватите его взором, поведайте обо всем среди башен его;	Ps48(47), 13
14	14Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.	(48:14) Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu.	(48:14) Włóżcie serca wasze w moc jego: a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugiem pokoleniu:	położytie sierdca wasza w siłu jego, i razdielitie domy jego, jako da powiestie w rodie iniem.	положи1те сердцA в†ша въ си1лу є3гw2, и3 раздэли1те д0мы є3гw2, ћкw да повёсте въ р0дэ и3нёмъ.	положи́те сердца́ ва́ша въ си́лу его́, и раздѣли́те до́мы его́, я́ко да повѣ́сте въ ро́дѣ инѣ́мъ.	преклонитесь всем сердцем вашим пред великой силой Его, рассмотрите дома Его и поведайте роду грядущему:	Ps48(47), 14
15	15Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi: ipse reget nos in sæcula.	(48:15) Że ten Bóg jest Bogiem naszym na wieki wieczne, a iż on naszym hetmanem będzie aż do śmierci.	(48:15) Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: on nas będzie rządził na wieki.	Jako toj jest' Bog nasz wo wiek i w wiek wieka: toj upasiet nas wo wieki.	Ћкw т0й є4сть бGъ нaшъ во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: т0й ўпасeтъ нaсъ во вёки.	Я́ко то́й е́сть Бо́гъ на́шъ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: то́й упасе́тъ на́съ во вѣ́ки.	ибо Он Бог наш навеки и в веки веков; Он Пастырь наш вовеки!	Ps48(47), 15
	ZAGADKA SZCZĘŚCIA BEZBOŻNYCH.
	Ps 49 (48)
1	1In finem, filiis Core. Psalmus.	Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.	(49:1) Na koniec, synom Kore, Psalm.	W koniec, synom Korieowym, psałom.	Въ конeцъ, сынHмъ корewвымъ, pал0мъ	Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.	В конец, сынов Кореевых, псалом 48	Ps49(48), 1
2	2Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:	(49:2) Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!	(49:2) Słuchajcie tego wszyscy narodowie: bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.	Usłyszytie sija, wsi jazycy, wnuszytie, wsi żywuszczii po wsielienniej,	Ўслhшите сі‰, вси2 kзhцы, внуши1те, вси2 живyщіи по вселeннэй,	Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй,	Услышьте слово мое, все народы, внемлите, все живущие во вселенной,	Ps49(48), 2
3	3quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.	(49:3) Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!	(49:3) Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.	ziemnorodnii że i synowie cziełowiecziestii, wkupie bogat i ubog.	земнор0дніи же и3 сhнове человёчестіи, вкyпэ богaтъ и3 ўб0гъ.	земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.	земнородные и сыны человеческие, богатый вместе с убогим!	Ps49(48), 3
4	4Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.	(49:4) Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.	(49:4) Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.	Usta moja wozgłagoljut priemudrost', i pouczieniie sierdca mojego razum.	ЎстA мо‰ возглаг0лютъ премyдрость, и3 поучeніе сeрдца моегw2 рaзумъ.	Уста́ моя́ возглаго́лютъ прему́дрость, и поуче́нiе се́рдца моего́ ра́зумъ.	Уста мои изрекут премудрость и поучение сердца моего – разум.	Ps49(48), 4
5	5Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam.	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.	(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego: otworzę na arfie gadkę moję.	Prikłonju w pritczu ucho moje, otwierzu wo psałtiri gananiie moje.	Приклоню2 въ при1тчу ќхо моE, tвeрзу во pалти1ри ганaніе моE.	Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, отве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.	Приклоню к притче ухо мое, открою в псалтири прорицание мое.	Ps49(48), 5
6	6Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me.	(49:6) Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?	(49:6) Czemu się mam bać we zły dzień? nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.	Wskuju bojusja w dien' ljut? biezzakoniie pjaty mojeja obydiet mja.	Вскyю бою1сz въ дeнь лю1тъ; беззак0ніе пzты2 моеS њбhдетъ мS.	Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? беззако́нiе пяты́ моея́ обы́детъ мя́.	Почему убоюсь я в день судный? Беззакония путей моих обступят меня.	Ps49(48), 6
7	7Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.	(49:7) Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.	(49:7) Którzy ufają w mocy swojéj, i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.	Nadiejuszcziisja na siłu swoju i o mnożestwie bogatstwa swojego chwaljaszcziisja:	Надёющіисz на си1лу свою2 и3 њ мн0жествэ богaтства своегw2 хвaлzщіисz:	Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́жествѣ бога́тства своего́ хва́лящiися:	Вы, что надеетесь на силу свою и великим богатством своим кичитесь!	Ps49(48), 7
8	8Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam,	(49:8) Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.	(49:8) Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: nie da Bogu ubłagania swego:	brat nie izbawit, izbawit li cziełowiek? nie dast Bogu izmieny za sja,	брaтъ не и3збaвитъ, и3збaвитъ ли человёкъ; не дaстъ бGу и3змёны за сS,	бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,	Брат не избавит вас, так избавит ли человек? Не может он дать Богу выкуп за себя,	Ps49(48), 8
9	9et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum;	(49:9) (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)	(49:9) I zapłaty odkupienia dusze swojéj: i będzie pracował na wieki.	i cienu izbawlienija duszy swojeja: i utrudisja w wiek,	и3 цёну и3збавлeніz души2 своеS: и3 ўтруди1сz въ вёкъ,	и цѣ́ну избавле́нiя души́ своея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,	и цену искупления души своей, хотя бы и трудился вечно.	Ps49(48), 9
10	10et vivet adhuc in finem.	(49:10) Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.	(49:10) I będzie żył jeszcze do końca: nie ogląda zginienia.	i żyw budiet do konca, nie uzrit paguby.	и3 жи1въ бyдетъ до концA, не ќзритъ пaгубы.	и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.	Кто проживет до конца своего и не узрит погибели?	Ps49(48), 10
11	11Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas,	(49:11) Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.	(49:11) Gdy ujrzy mądre umierające: pospołu niemądry i głupi zginą: i zostawią obcym majętności swoje.	Iegda uwidit priemudryja umirajuszczyja, wkupie biezumien i niesmyslien pogibnut, i ostawjat czużdim bogatstwo swoje.	є3гдA ўви1дитъ прем{дрыz ўмирaющыz, вкyпэ безyменъ и3 несмhсленъ поги1бнутъ, и3 њстaвzтъ чужди6мъ богaтство своE.	Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́тство свое́.	Ибо видит он, мудрые умирают, вместе с ними безумный и несмысленный гибнут, оставляя чужим богатство свое.	Ps49(48), 11
12	12et sepulchra eorum domus illorum in æternum; tabernacula eorum in progenie et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.	(49:12) Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.	(49:12) A groby ich domami ich na wieki: przybytkami ich od narodu do narodu: nazywali imiona swe w ziemiach swoich.	I grobi ich żyliszcza ich wo wiek, sielienija ich w rod i rod, nariekosza imiena swoja na ziemljach.	И# гр0би и4хъ жили6ща и4хъ во вёкъ, селє1ніz и4хъ въ р0дъ и3 р0дъ, нарек0ша и3менA сво‰ на землsхъ.	И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.	Их гробы – жилища их навеки, обиталища их из рода в род, хоть и нарекли они земли именами своими.	Ps49(48), 12
13	13Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.	(49:13) Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.	(49:13) A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał sie im podobny.	I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im.	И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ.	И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.	Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним.	Ps49(48), 13
14	14Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt.	(49:14) Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.	(49:14) Ta droga ich pogorszenie im: a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.	Siej put' ich sobłazn im, i po sich wo ustiech swoich błagowoljat.	Сeй пyть и4хъ соблaзнъ и5мъ, и3 по си1хъ во ўстёхъ свои1хъ благоволsтъ.	Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ свои́хъ благоволя́тъ.	Этот путь соблазняет многих, но и после них другие устами своими одобрят его.	Ps49(48), 14
15	15Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.	(49:15) Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.	(49:15) Jako owce, w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie: i będą panować śprawiedliwi nad nimi rano: a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.	Jako owcy wo adie położeni sut', smiert' upasiet ja: i obładajut imi prawii zautra, i pomoszcz' ich obietszajet wo adie: ot sławy swojeja izrinowieni bysza.	Ћкw џвцы во ѓдэ положeни сyть, смeрть ўпасeтъ \|: и3 њбладaютъ и4ми прaвіи заyтра, и3 п0мощь и4хъ њбетшaетъ во ѓдэ: t слaвы своеS и3зриновeни бhша.	Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от сла́вы своея́ изринове́ни бы́ша.	Словно овцы в загоне, во аде водворились они, смерть пасти будет их; и возобладают над ними праведники утром ранним; и не будет помощи им во аде. С вершины славы своей низринуты они.	Ps49(48), 15
16	16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.	(49:16) Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.	(49:16) Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj, gdy mię przyjmie.	Obaczie Bog izbawit duszu moju iz ruki adowy, jegda priiemliet mja.	Nбaче бGъ и3збaвитъ дyшу мою2 и3з8 руки2 ѓдовы, є3гдA пріeмлетъ мS.	Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.	Но Бог избавит душу мою от власти ада и примет меня.	Ps49(48), 16
17	17Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus:	(49:17) Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.	(49:17) Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, i gdy się rozmnoży sława domu jego.	Nie ubojsja, jegda razbogatiejet cziełowiek, ili jegda umnożytsja sława domu jego:	Не ўб0йсz, є3гдA разбогатёетъ человёкъ, и3ли2 є3гдA ўмн0житсz слaва д0му є3гw2:	Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жится сла́ва до́му его́:	Не огорчайся, когда разбогатеет человек, или когда умножится слава дома его;	Ps49(48), 17
18	18quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.	(49:18) Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.	(49:18) Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: ani zstąpi z nim sława jego.	jako wniegda umrieti jemu, nie wozmiet wsja, niże snidiet s nim sława jego.	ћкw внегдA ўмрeти є3мY, не в0зметъ вс‰, нижE сни1детъ съ ни1мъ слaва є3гw2.	я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.	ибо, умирая, ничего не возьмет он с собой, и не сойдет с ним в землю слава его.	Ps49(48), 18
19	19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei.	(49:19) A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:	(49:19) Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.	Jako dusza jego w żywotie jego błagosłowitsja, ispowiestsja tiebie, jegda błagosotworiszy jemu.	Ћкw душA є3гw2 въ животЁ є3гw2 благослови1тсz, и3сповёстсz тебЁ, є3гдA благосотвори1ши є3мY.	Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́тся, исповѣ́стся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.	Хотя при жизни благословляют его, и благодарит он тебя, когда делаешь ему добро,	Ps49(48), 19
20	20Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen.	(49:20) Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.	(49:20) Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich, i aż na wieki nie ujrzy światłości.	Wnidiet daże do roda otiec swoich, daże do wieka nie uzrit swieta.	Вни1детъ дaже до р0да nтє1цъ свои1хъ, дaже до вёка не ќзритъ свёта.	Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ свои́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.	сойдет он туда, где род отцов его, и вовеки не узрит света.	Ps49(48), 20
21	21Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.	(49:21) Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.	(49:21) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.	I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im.	И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ.	И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.	Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним.	Ps49(48), 21
CHWAŁA...
	PRAWDZIWA SŁUŻBA BOŻA.
	Ps 50 (49)
1	1Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.	Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.	Psalm Asaphowi. Bóg nad bogi, Pan mówił: i przyzwał ziemię od słońca wschodu aż do zachodu.	Bog bogow Gospod' głagoła, i prizwa ziemlju ot wostok sołnca do zapad.	БGъ богHвъ гDь гlа, и3 призвA зeмлю t востHкъ с0лнца до з†падъ.	Бо́гъ бого́въ Госпо́дь глаго́ла, и призва́ зе́млю от восто́къ со́лнца до за́падъ.	Бог богов, Господь возвысил глас и призвал землю от востока солнца и до запада.	Ps50(49), 1
2	2Ex Sion species decoris ejus:	Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.	Z Syonu piękność ozdoby jego.	Ot Siona błagołiepiie krasoty jego:	T сіHна бlголёпіе красоты2 є3гw2:	От Сiо́на благолѣ́пiе красоты́ его́:	С высоты Сиона воссияла красота Его.	Ps50(49), 2
3	3Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida.	Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.	Bóg jawnie przyjdzie, Bóg nasz, a nie będzie milczał: ogień przed oblicznością jego rozpali się, a około niego wicher wielki.	Bog jawie priidiet, Bog nasz, i nie priemołczit: ogn' pried nim wozgoritsja, i okriest jego burja ziełna.	бGъ ћвэ пріи1детъ, бGъ нaшъ, и3 не премолчи1тъ: џгнь пред8 ни1мъ возгори1тсz, и3 w4крестъ є3гw2 бyрz ѕёльна.	Бо́гъ я́вѣ прiи́детъ, Бо́гъ на́шъ, и не премолчи́тъ: о́гнь предъ ни́мъ возгори́тся, и о́крестъ его́ бу́ря зѣ́лна.	Бог въяве придет, Бог наш, и не в безмолвии; огонь пред Ним возгорится и окрест Него буря великая.	Ps50(49), 3
4	4Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.	Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.	Przyzowie nieba z wierzchu, i ziemie, aby rozsądził lud swój.	Prizowiet niebo swysze, i ziemlju, razsuditi ljudi swoja.	Призовeтъ нeбо свhше, и3 зeмлю, разсуди1ти лю1ди сво‰.	Призове́тъ не́бо свы́ше, и зе́млю, разсуди́ти лю́ди своя́.	Призовет он небо свыше и землю рассудить народ Свой.	Ps50(49), 4
5	5Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.	Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.	Zgromadźcie mu święte jego, którzy rozrządzają Testament jego w ofiarach.	Sobieritie jemu priepodobnyja jego, zawieszczajuszczyja zawiet jego o żertwach.	Собери1те є3мY прпdбныz є3гw2, завэщaющыz завётъ є3гw2 њ жeртвахъ.	Собери́те ему́ преподо́бныя его́, завѣща́ющыя завѣ́тъ его́ о же́ртвахъ.	Соберите пред Ним праведников Его, исполняющих завет Его о жертвах.	Ps50(49), 5
6	6Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.	Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.	I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość jego, iż Bóg jest sędzią.	I wozwiestjat niebiesa prawdu jego: jako Bog sudija jest'.	И# возвэстsтъ нб7сA прaвду є3гw2: ћкw бGъ судіS є4сть.	И возвѣстя́тъ небеса́ пра́вду его́: я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть.	И возвестят небеса правду Его, ибо Судия миру Бог.	Ps50(49), 6
7	7Audi, populus meus, et loquar; Israël, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.	Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.	Słuchaj, ludu mój, a mówić będę: Izraelu, a oświadczęć: Bóg, Bóg twój, ja jestem.	Usłyszytie, ljudiie moi, i wozgłagolju wam, Izrailju, i zaswidietiełstwuju tiebie: Bog, Bog twoj jesm' az.	Ўслhшите, лю1діе мои2, и3 возгlю вaмъ, ї}лю, и3 засвидётельствую тебЁ: бGъ, бGъ тв0й є4смь ѓзъ.	Услы́шите, лю́дiе мои́, и возглаго́лю ва́мъ, Изра́илю, и засвидѣ́телствую тебѣ́: Бо́гъ, Бо́гъ тво́й е́смь а́зъ.	"Слушай, народ мой, изреку и засвидетельствую тебе, Израиль: Я Бог, Я Бог твой!	Ps50(49), 7
8	8Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.	Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.	Nie będę cię karał z ofiar twoich: a całopalenia twoje są przed oczyma memi zawżdy.	Nie o żertwach twoich obliczu tja, wsiesożżenija że twoja priedo mnoju sut' wynu:	Не њ жeртвахъ твои1хъ њбличY тS, всесожжє1ніz же тво‰ предо мн0ю сyть вhну:	Не о же́ртвахъ твои́хъ обличу́ тя́, всесожже́нiя же твоя́ предо мно́ю су́ть вы́ну:	Не за жертвы твои укорю тебя, ибо всесожжения твои всегда предо Мною;	Ps50(49), 8
9	9Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos:	Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.	Nie będę brał z domu twego cielców, ani z trzód twoich kozłów.	nie priimu ot domu twojego tiełcew, niże ot stad twoich kozłow.	не пріимY t д0му твоегw2 тельцє1въ, нижE t стaдъ твои1хъ козлHвъ.	не прiиму́ от до́му твоего́ телце́въ, ниже́ от ста́дъ твои́хъ козло́въ.	не приму от дома твоего тельцов и от стад твоих – козлов.	Ps50(49), 9
10	10quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.	Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.	Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, bydła po górach i woły.	Jako moi sut' wsi zwieriie dubrawnii, skoti w gorach i wołowie:	Ћкw мои2 сyть вси2 ѕвёріе дубрaвніи, ск0ти въ горaхъ и3 вол0ве:	Я́ко мои́ су́ть вси́ звѣ́рiе дубра́внiи, ско́ти въ гора́хъ и воло́ве:	Ибо Мои все звери дубравные, скот на холмах и волы.	Ps50(49), 10
11	11Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est.	Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.	Znam wszystkie ptastwa niebieskie: i piękność pola zemną jest.	poznach wsja pticy niebiesnyja, i krasota siełnaja so mnoju jest'.	познaхъ вс‰ пти6цы небє1сныz, и3 красотA сeльнаz со мн0ю є4сть.	позна́хъ вся́ пти́цы небе́сныя, и красота́ се́лная со мно́ю е́сть.	Я знаю всех птиц небесных, и красота полей предо Мною.	Ps50(49), 11
12	12Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.	Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.	Jeźli będę łaknął, nie będęć mówił; bo mój jest okrąg ziemie, i napełnienie jego.	Aszcze wzałczu, nie rieku tiebie: moja bo jest' wsieliennaja i ispołnieniie jeja.	Ѓще взaлчу, не рекY тебЁ: моs бо є4сть вселeннаz и3 и3сполнeніе є3S.	А́ще вза́лчу, не реку́ тебѣ́: моя́ бо е́сть вселе́нная и исполне́нiе ея́.	Если б взалкал Я, не сказал бы тебе; ибо Моя вселенная и все, что наполняет ее.	Ps50(49), 12
13	13Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?	Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?	Izali będę jadł mięso wołowe? albo krew kozłową będę pił?	Ieda jam mjasa juncza? ili krow' kozłow piju?	є3дA ћмъ мzсA ю4нча; и3ли2 кр0вь козлHвъ пію2;	Еда́ я́мъ мяса́ ю́нча? или́ кро́вь козло́въ пiю́?	Разве ем Я мясо тельцов? Или кровь козлов пью?	Ps50(49), 13
14	14Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.	Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;	Ofiaruj Bogu ofiarę chwały: a oddaj Najwyższemu śluby twoje.	Pożri bogowi żertwu chwały i wozdażd' wyszniemu molitwy twoja:	Пожри2 бGови жeртву хвалы2 и3 воздaждь вhшнему моли6твы тво‰:	Пожри́ богови же́ртву хвалы́ и возда́ждь вы́шнему моли́твы твоя́:	Принеси Богу жертву хвалой своей и исполни пред Всевышним обеты твои.	Ps50(49), 14
15	15Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.	A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.	A wzywaj mię w dzień utrapienia: wyrwę cię, a czcić mię będziesz.	i prizowi mja w dien' skorbi twojeja, i izmu tja, i prosławiszy mja.	и3 призови1 мz въ дeнь ск0рби твоеS, и3 и3змy тz, и3 прослaвиши мS.	и призови́ мя въ де́нь ско́рби твоея́, и изму́ тя, и просла́виши мя́.	Призови Меня в день скорби твоей, и Я избавлю тебя, и прославишь Меня".	Ps50(49), 15
16	16Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas? et assumis testamentum meum per os tuum?	Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?	Ale grzesznikowi rzekł Bóg: Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje, i bierzesz Testament mój w usta twoje?	Grieszniku że rieczie Bog: wskuju ty powiedajeszy oprawdanija moja i wospriiemlieszy zawiet moj usty twoimi?	Грёшнику же речE бGъ: вскyю ты2 повёдаеши њправд†ніz мо‰ и3 воспріeмлеши завётъ м0й ўсты2 твои1ми;	Грѣ́шнику же рече́ Бо́гъ: вску́ю ты́ повѣ́даеши оправда́нiя моя́ и воспрiе́млеши завѣ́тъ мо́й усты́ твои́ми?	А грешнику сказал Бог: "Зачем ты возвещаешь о повелениях Моих и принимаешь завет Мой устами твоими?	Ps50(49), 16
17	17Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.	Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.	Ano ty masz w nienawiści karność: i zarzuciłeś mowę moję nazad.	Ty że woznienawidieł jesi nakazaniie i otwiergł jesi słowiesa moja wspjat'.	Тh же возненави1дэлъ є3си2 наказaніе и3 tвeрглъ є3си2 словесA мо‰ вспsть.	Ты́ же возненави́дѣлъ еси́ наказа́нiе и отве́рглъ еси́ словеса́ моя́ вспя́ть.	Ты же возненавидел наставления и вконец отверг слова Мои.	Ps50(49), 17
18	18Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris portionem tuam ponebas.	Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.	Jeźliś widział złodzieja, biegałeś z nim, a z cudzołożniki miałeś swój skład.	Aszcze widieł jesi tatja, tiekł jesi s nim, i s prieljubodiejem uczastiie twoje połagał jesi:	Ѓще ви1дэлъ є3си2 тaтz, тeклъ є3си2 съ ни1мъ, и3 съ прелюбодёемъ ўчaстіе твоE полагaлъ є3си2:	А́ще ви́дѣлъ еси́ та́тя, те́клъ еси́ съ ни́мъ, и съ прелюбодѣ́емъ уча́стiе твое́ полага́лъ еси́:	Если видел ты вора, помогал ты ему, и сообщником прелюбодея становился;	Ps50(49), 18
19	19Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.	Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.	Usta twoje były pełne złości, a język twój plótł z

WUJ:	GDA:	BRYT:
CS:	CS-PL	CS-RU
SYN:	WULG:	PRAW: