*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia.
PrawoslawniKatolicy.pl - FreeWare v2.0 TEST
Ksiega Psalmów
KATYZMA I | |||||||||
DWIE DROGI | |||||||||
Ps 1 ↓ WIECZERNIA katyzma I (z sob. na niedź.) | |||||||||
1 | 1Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiæ non sedit; | Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi; | Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział. | Błażen muż, iże nie idie na sowiet niecziestiwych, i na puti griesznych nie sta, i na siedaliszczy gubitieliej nie siedie: | Бlжeнъ мyжъ, и4же не и4де на совётъ нечести1выхъ, и3 на пути2 грёшныхъ не стA, и3 на сэдaлищи губи1телей не сёде: | Блаже́нъ му́жъ, и́же не и́де на совѣ́тъ нечести́выхъ, и на пути́ грѣ́шныхъ не ста́, и на сѣда́лищи губи́телей не сѣ́де: | Блажен муж, который не пошел на совет нечестивых, и на путь грешных не вступил, и не сидел в сборище губителей; | Ps1, 1 | |
2 | 2sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte. | Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy. | Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy. | no w zakonie Gospodni wolja jego, i w zakonie jego pouczitsja dien' i noszcz'. | но въ зак0нэ гDни в0лz є3гw2, и3 въ зак0нэ є3гw2 поучи1тсz дeнь и3 н0щь. | но въ зако́нѣ Госпо́дни во́ля его́, и въ зако́нѣ его́ поучи́тся де́нь и но́щь. | но в законе Господнем воля его, и закону его будет поучаться он день и ночь. | Ps1, 2 | |
3 | 3Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo: et folium ejus non defluet; et omnia quæcumque faciet prosperabuntur. | Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się. | I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się. | I budiet jako driewo nasażdienoje pri ischodiszczych wod, jeże płod swoj dast wo wriemja swoje, i list jego nie otpadiet: i wsja, jelika aszcze tworit, uspiejet. | И# бyдетъ ћкw дрeво насаждeное при и3сх0дищихъ в0дъ, є4же пл0дъ св0й дaстъ во врeмz своE, и3 ли1стъ є3гw2 не tпадeтъ: и3 вс‰, є3ли6ка ѓще твори1тъ, ўспёетъ. | И бу́детъ я́ко дре́во насажде́ное при исхо́дищихъ во́дъ, е́же пло́дъ сво́й да́стъ во вре́мя свое́, и ли́стъ его́ не отпаде́тъ: и вся́, ели́ка а́ще твори́тъ, успѣ́етъ. | И будет он словно древо, насажденное у источников вод, что принесет плод свой во время свое; и лист его не отпадет, и во всем, что творит, преуспеет. | Ps1, 3 | |
4 | 4Non sic impii, non sic; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ. | Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata. | Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie. | Nie tako niecziestiwii, nie tako: no jako prach, jegoże wozmietajet wietr ot lica ziemli. | Не тaкw нечести1віи, не тaкw: но ћкw прaхъ, є3г0же возметaетъ вётръ t лицA земли2. | Не та́ко нечести́вiи, не та́ко: но я́ко пра́хъ, его́же возмета́етъ вѣ́тръ от лица́ земли́. | Не так будет с нечестивыми, не так! Но они, как прах, взметаемый ветром с лица земли. | Ps1, 4 | |
5 | 5Ideo non resurgent impii in judicio, neque peccatores in concilio justorum: | Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych. | Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych. | Siego radi nie woskriesnut niecziestiwii na sud, niże griesznicy w sowiet prawiednych. | Сегw2 рaди не воскрeснутъ нечести1віи на сyдъ, нижE грBшницы въ совётъ првdныхъ. | Сего́ ра́ди не воскре́снутъ нечести́вiи на су́дъ, ниже́ грѣ́шницы въ совѣ́тъ пра́ведныхъ. | Посему не воскреснут нечестивые на суд, и грешники - в совет праведных. | Ps1, 5 | |
6 | 6quoniam novit Dominus viam justorum, et iter impiorum peribit. | Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie. | Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie. | Jako wiest' Gospod' put' prawiednych, i put' niecziestiwych pogibniet. | Ћкw вёсть гDь пyть првdныхъ, и3 пyть нечести1выхъ поги1бнетъ. | Я́ко вѣ́сть Госпо́дь пу́ть пра́ведныхъ, и пу́ть нечести́выхъ поги́бнетъ. | Ибо ведом Господу путь праведных, а путь нечестивых погибнет. | Ps1, 6 | |
MESJASZ KRÓLEM NARODÓW. | |||||||||
Ps 2 | |||||||||
1 | 1Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? | Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy? | Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy? | Wskuju szataszasja jazycy, i ljudiie poucziszasja tszczetnym? | Вскyю шатaшасz kзhцы, и3 лю1діе поучи1шасz тщє1тнымъ; | Вску́ю шата́шася язы́цы, и лю́дiе поучи́шася тще́тнымъ? | Что возмутились народы и племена мыслили суетное? | Ps2, 1 | |
2 | 2Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus. | Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc: | Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego. | Priedstasza cariie ziemstii, i knjazi sobraszasja wkupie na Gospoda i na Christa jego. | Предстaша цaріе зeмстіи, и3 кн‰зи собрaшасz вкyпэ на гDа и3 на хrтA є3гw2. | Предста́ша ца́рiе зе́мстiи, и кня́зи собра́шася вку́пѣ на Го́спода и на Христа́ его́. | Восстали цари земные, и князья собрались вместе на Господа и на Помазанника Его. Говорят они: | Ps2, 2 | |
3 | 3Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum. | Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich. | Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich. | Rastorgniem uzy ich i otwierżem ot nas igo ich. | Раст0ргнемъ ќзы и4хъ и3 tвeржемъ t нaсъ и4го и4хъ. | Расто́ргнемъ у́зы и́хъ и отве́ржемъ от на́съ и́го и́хъ. | "Расторгнем узы, наложенные Ими, и свергнем с себя иго Их!". | Ps2, 3 | |
4 | 4Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos. | Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich. | Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie. | Żywyj na niebiesiech posmiejetsja im, i Gospod' porugajetsja im. | Живhй на нб7сёхъ посмэeтсz и5мъ, и3 гDь поругaетсz и5мъ. | Живы́й на небесѣ́хъ посмѣе́тся и́мъ, и Госпо́дь поруга́ется и́мъ. | Но Живущий на Небесах посмеется над ними, Господь посрамит их; | Ps2, 4 | |
5 | 5Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos. | Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich, | Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je. | Togda wozgłagoliet k nim gniewom swoim i jarostiju swojeju smjatiet ja: | ТогдA возгlетъ къ ни6мъ гнёвомъ свои1мъ и3 ћростію своeю смzтeтъ |: | Тогда́ возглаго́летъ къ ни́мъ гнѣ́вомъ свои́мъ и я́ростiю свое́ю смяте́тъ я́: | тогда изречет Он им в гневе волю Свою и яростью Своею ввергнет их в смятение. | Ps2, 5 | |
6 | 6Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus. | Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją. | A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego. | az że postawlien jesm' Car' ot niego nad Sionom, goroju swjatoju jego, | ѓзъ же постaвленъ є4смь цRь t негw2 над8 сіHномъ, гор0ю с™0ю є3гw2, | а́зъ же поста́вленъ е́смь Ца́рь от него́ надъ Сiо́номъ, горо́ю свято́ю его́, | А Я поставлен Им царем над Сионом, горою святою Его, | Ps2, 6 | |
7 | 7Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te. | Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził. | Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził. | wozwieszczajaj powiełieniie Gospodnie. Gospod' rieczie ko mnie: Syn moj jesi ty, az dnies' rodich tja: | возвэщazй повелёніе гDне. ГDь речE ко мнЁ: сн7ъ м0й є3си2 ты2, ѓзъ днeсь роди1хъ тS: | возвѣща́яй повелѣ́нiе Госпо́дне. Госпо́дь рече́ ко мнѣ́: Сы́нъ мо́й еси́ ты́, а́зъ дне́сь роди́хъ тя́: | возвещать повеление Господне. Господь сказал Мне: "Ты Сын Мой, Ты ныне рожден Мною. | Ps2, 7 | |
8 | 8Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ. | Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi. | Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie. | prosi ot mienie, i dam ti jazyki dostojaniie twoje, i odierżaniie twoje koncy ziemli: | проси2 t менє2, и3 дaмъ ти2 kзhки достоsніе твоE, и3 њдержaніе твоE концы2 земли2: | проси́ от мене́, и да́мъ ти́ язы́ки достоя́нiе твое́, и одержа́нiе твое́ концы́ земли́: | Проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и во владение Тебе – пределы земли. | Ps2, 8 | |
9 | 9Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos. | Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich. | Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je. | upasieszy ja żezłom żełieznym, jako sosudy skudiel'niczi sokruszyszy ja. | ўпасeши | жезл0мъ желёзнымъ, ћкw сосyды скудє1льничи сокруши1ши |. | упасе́ши я́ жезло́мъ желѣ́знымъ, я́ко сосу́ды скуде́льничи сокруши́ши я́. | Пасти их будешь жезлом железным, как сосуды горшечника сокрушишь их!". | Ps2, 9 | |
10 | 10Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram. | Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi! | A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię. | I nynie, cariie, razumiejtie, nakażytiesja wsi sudjaszczii ziemli. | И# нн7э, цaріе, разумёйте, накажи1тесz вси2 судsщіи земли2. | И ны́нѣ, ца́рiе, разумѣ́йте, накажи́теся вси́ судя́щiи земли́. | И ныне, цари, разумейте, поучайтесь, судьи земли! | Ps2, 10 | |
11 | 11Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore. | Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem. | Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem. | Rabotajtie Gospodiewi so strachom, i radujtiesja jemu so triepietom. | Раб0тайте гDеви со стрaхомъ, и3 рaдуйтесz є3мY со трeпетомъ. | Рабо́тайте Го́сподеви со стра́хомъ, и ра́дуйтеся ему́ со тре́петомъ. | Служите Господу со страхом и радуйтесь Ему с трепетом! | Ps2, 11 | |
12 | 12Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa. | Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają. | Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają. | Priimitie nakazaniie, da nie kogda progniewajetsja Gospod', i pogibnietie ot puti prawiednago, jegda wozgoritsja wskorie jarost' jego: błażeni wsi nadiejuszcziisja nan'. | Пріими1те наказaніе, да не когдA прогнёваетсz гDь, и3 поги1бнете t пути2 првdнагw, є3гдA возгори1тсz вск0рэ ћрость є3гw2: бlжeни вси2 надёющіисz нaнь. | Прiими́те наказа́нiе, да не когда́ прогнѣ́вается Госпо́дь, и поги́бнете от пути́ пра́веднаго, егда́ возгори́тся вско́рѣ я́рость его́: блаже́ни вси́ надѣ́ющiися на́нь. | Примите наставление, да не прогневается Господь и не погибнете вы, сойдя с пути праведного, ибо возгорится вскоре ярость Его! Блаженны все, надеющиеся на Него! | Ps2, 12 | |
13 | 13Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo. | Ps2, 13 | |||||||
PEŁEN UFNOŚCI WŚRÓD MNÓSTWA WROGÓW. | |||||||||
Ps 3 ↓ UTRENIA sześciopsalm na poczatek | |||||||||
1 | 1Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui. | Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. | Psałom Dawidu, wniegda otbiegasze ot lica Awiessałoma syna swojego. | Pал0мъ дв7ду, внегдA tбэгaше t лицA ґвессалHма сhна своегw2 | Псало́мъ Дави́ду, внегда́ отбѣга́ше от лица́ Авессало́ма сы́на своего́. | Псалом Давида, когда бежал он от Авессалома, сына своего, 3 | Ps3, 1 | ||
2 | 2Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me; | Gospodi, czto sja umnożysza stużajuszczii mi? mnozi wostajut na mja, | ГDи, чт0 сz ўмн0жиша стужaющіи ми2; мн0зи востаю1тъ на мS, | Го́споди, что́ ся умно́жиша стужа́ющiи ми́? мно́зи востаю́тъ на мя́, | Господи, что так умножились гонители мои? Многие восстают на меня; | Ps3, 2 | |||
3 | 3multi dicunt animæ meæ: Non est salus ipsi in Deo ejus. | mnozi głagoljut duszy mojej: niest' spasienija jemu w Bozie jego. | мн0зи глаг0лютъ души2 моeй: нёсть спcніz є3мY въ бз7э є3гw2. | мно́зи глаго́лютъ души́ мое́й: нѣ́сть спасе́нiя ему́ въ Бо́зѣ его́. | многие говорят душе моей: "Нет спасения ему в Боге его!". | Ps3, 3 | |||
4 | 4Tu autem Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum. | Ty że, Gospodi, zastupnik moj jesi, sława moja, i woznosjaj gławu moju. | Тh же, гDи, застyпникъ м0й є3си2, слaва моS, и3 возносsй главY мою2. | Ты́ же, Го́споди, засту́пникъ мо́й еси́, сла́ва моя́, и вознося́й главу́ мою́. | Но Ты, Господи, Заступник мой, слава моя, и возносишь Ты главу мою. | Ps3, 4 | |||
5 | 5Voce mea ad Dominum clamavi; et exaudivit me de monte sancto suo. | Głasom moim ko Gospodu wozzwach, i usłysza mja ot gory swjatyja swojeja. | Глaсомъ мои1мъ ко гDу воззвaхъ, и3 ўслhша мS t горы2 с™hz своеS. | Гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду воззва́хъ, и услы́ша мя́ от горы́ святы́я своея́. | Воззвал я ко Господу, и услышал Он меня с горы святой Своей. | Ps3, 5 | |||
6 | 6Ego dormivi, et soporatus sum; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me. | Az usnuch, i spach, wostach, jako Gospod' zastupit mja. | Ѓзъ ўснyхъ, и3 спaхъ, востaхъ, ћкw гDь застyпитъ мS. | А́зъ усну́хъ, и спа́хъ, воста́хъ, я́ко Госпо́дь засту́питъ мя́. | Я уснул, спал, но встал я, ибо Господь Защитник мой. | Ps3, 6 | |||
7 | 7Non timebo millia populi circumdantis me. Exsurge, Domine; salvum me fac, Deus meus. | Nie ubojusja ot tiem ljudij, okriest napadajuszczych na mja. | Не ўбою1сz t тeмъ людjй, w4крестъ напaдающихъ на мS. | Не убою́ся от те́мъ люді́й, о́крестъ напа́дающихъ на мя́. | Не убоюсь тысяч людей, отовсюду нападающих на меня. | Ps3, 7 | |||
8 | 8Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa; dentes peccatorum contrivisti. | Woskriesni, Gospodi, spasi mja, Boże moj: jako ty poraził jesi wsja wrażdujuszczyja mi wsuje, zuby griesznikow sokruszył jesi. | Воскrни2, гDи, сп7си1 мz, б9е м0й: ћкw ты2 порази1лъ є3си2 вс‰ враждyющыz ми2 всyе, зyбы грёшникwвъ сокруши1лъ є3си2. | Воскре́сни́, Го́споди, спаси́ мя, Бо́же мо́й: я́ко ты́ порази́лъ еси́ вся́ вражду́ющыя ми́ всу́е, зу́бы грѣ́шниковъ сокруши́лъ еси́. | Восстань, Господи, спаси меня, Боже мой! Ибо Ты сразил всех, враждующих со мной неправедно, зубы грешников сокрушил. | Ps3, 8 | |||
9 | 9Domini est salus; et super populum tuum benedictio tua. | Gospodnie jest' spasieniie, i na ljudiech twoich błagosłowieniie twoje. | ГDне є4сть спcніе, и3 на лю1дехъ твои1хъ блгcвeніе твоE. | Госпо́дне е́сть спасе́нiе, и на лю́дехъ твои́хъ благослове́нiе твое́. | Ты, Господи, даруешь спасение, и на народе Твоем благословение Твое. | Ps3, 9 | |||
← dalej UTRENIA sześciopsalm cd. Ps 38(37) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
UPAMIĘTANIE WROGÓW, WIĘCEJ UFNOŚCI PRZYJACIOŁOM. | |||||||||
Ps 4 ↓ WIELKIE POWIECZERZE zamiast kanonu | |||||||||
1 | 1In finem, in carminibus. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy. | W koniec, w piesniech, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, въ пёснехъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, песнь, псалом Давида, 4 | Ps4, 1 | ||
2 | 2Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. | Wniegda prizwati mi, usłysza mja Bog prawdy mojeja: w skorbi rasprostranił mja jesi: uszczedri mja i usłyszy molitwu moju. | ВнегдA призвaти ми2, ўслhша мS бGъ прaвды моеS: въ ск0рби распространи1лъ мS є3си2: ўщeдри мS и3 ўслhши моли1тву мою2. | Внегда́ призва́ти ми́, услы́ша мя́ Бо́гъ пра́вды моея́: въ ско́рби распространи́лъ мя́ еси́: уще́дри мя́ и услы́ши моли́тву мою́. | Когда призывал я, услышал меня Бог, знающий правоту мою, в тесноте скорби дал мне простор. Помилуй меня и услышь молитву мою! | Ps4, 2 | |||
3 | 3Filii hominum, usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium? | Synowie cziełowiecziestii, dokołie tjażkosierdii? wskuju ljubitie sujetu i iszczetie łży? | Сhнове человёчестіи, док0лэ тzжкосeрдіи; вскyю лю1бите суетY и3 и4щете лжи2; | Сы́нове человѣ́честiи, доко́лѣ тяжкосе́рдiи? вску́ю лю́бите суету́ и и́щете лжи́? | Сыны человеческие, доколе будете вы жестокосердны? Что любите суету и что ищете лжи? | Ps4, 3 | |||
4 | 4Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum. | I uwieditie, jako udiwi Gospod' priepodobnago swojego. Gospod' usłyszyt mja, wniegda wozzwati mi k niemu. | И# ўвёдите, ћкw ўдиви2 гDь прпdбнаго своего2. ГDь ўслhшитъ мS, внегдA воззвaти ми2 къ немY. | И увѣ́дите, я́ко удиви́ Госпо́дь преподо́бнаго своего́. Госпо́дь услы́шитъ мя́, внегда́ воззва́ти ми́ къ нему́. | Познайте же: дивным соделал Господь праведника Своего. Господь услышит меня, когда воззову к Нему. | Ps4, 4 | |||
5 | 5Irascimini, et nolite peccare; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini. | Gniewajtiesja, i nie sogrieszajtie, jaże głagolietie w sierdcach waszych, na łożach waszych umilitiesja: | Гнёвайтесz, и3 не согрэшaйте, ±же глаг0лете въ сердцaхъ вaшихъ, на л0жахъ вaшихъ ўмили1тесz: | Гнѣ́вайтеся, и не согрѣша́йте, я́же глаго́лете въ сердца́хъ ва́шихъ, на ло́жахъ ва́шихъ умили́теся: | Гневаясь, не согрешайте; о том, что говорите вы днем в сердце вашем, на ложе вашем сожалейте! | Ps4, 5 | |||
6 | 6Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona? | pożritie żertwu prawdy i upowajtie na Gospoda. | пожри1те жeртву прaвды и3 ўповaйте на гDа. | пожри́те же́ртву пра́вды и упова́йте на Го́спода. | Принесите жертву делами правды и уповайте на Господа. | Ps4, 6 | |||
7 | 7Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo. | Mnozi głagoljut: kto jawit nam błagaja? znamienasja na nas swiet lica twojego, Gospodi. | Мн0зи глаг0лютъ: кто2 kви1тъ нaмъ бlг†z; знaменасz на нaсъ свётъ лицA твоегw2, гDи. | Мно́зи глаго́лютъ: кто́ яви́тъ на́мъ блага́я? зна́менася на на́съ свѣ́тъ лица́ твоего́, Го́споди. | Многие говорят: "Кто явит нам благо?" Запечатлелось на нас сияние лица Твоего, Господи. | Ps4, 7 | |||
8 | 8A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt. | Dał jesi wiesiełiie w sierdcy mojem: ot płoda pszenicy, wina i jeliea swojego umnożyszasja: | Дaлъ є3си2 весeліе въ сeрдцы моeмъ: t плодA пшени1цы, вінA и3 є3лeа своегw2 ўмн0жишасz: | Да́лъ еси́ весе́лiе въ се́рдцы мое́мъ: от плода́ пшени́цы, вина́ и еле́а своего́ умно́жишася: | Ты даровал веселие сердцу моему; они же от плода пшеницы, от вина и елея своего обогатились. | Ps4, 8 | |||
9 | 9In pace in idipsum dormiam, et requiescam; | w mirie wkupie usnu i pocziju, jako ty, Gospodi, jedinago na upowanii wsielił mja jesi. | въ ми1рэ вкyпэ ўснY и3 почjю, ћкw ты2, гDи, є3ди1наго на ўповaніи всели1лъ мS є3си2. | въ ми́рѣ вку́пе усну́ и почі́ю, я́ко ты́, Го́споди, еди́наго на упова́нiи всели́лъ мя́ еси́. | В мире усну и успокоюсь, ибо Ты, Господи, вселил в меня единого упование. | Ps4, 9 | |||
10 | 10quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me. | Ps4, 10 | |||||||
← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 6 | |||||||||
MODLITWA PORANNA O OBRONĘ PRZED NIEPRZYJACIÓŁMI. | |||||||||
Ps 5 ↓ GODZINA I (Pryma) początek | |||||||||
1 | 1In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy. | O nasłiedstwujuszczem, psałom Dawidu. | Њ наслёдствующемъ, pал0мъ дв7ду | О наслѣ́дствующемъ, псало́мъ Дави́ду. | О наследствующей, псалом Давида, 5 | Ps5, 1 | ||
2 | 2Verba mea auribus percipe, Domine; intellige clamorem meum. | Głagoły moja wnuszy, Gospodi, razumiej zwaniie moje. | Глаг0лы мо‰ внуши2, гDи, разумёй звaніе моE. | Глаго́лы моя́ внуши́, Го́споди, разумѣ́й зва́нiе мое́. | Слова мои услышь, Господи, прими зов мой! | Ps5, 2 | |||
3 | 3Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus. | Wonmi głasu molienija mojego, Carju moj i Boże moj: jako k tiebie pomoljusja, Gospodi. | Вонми2 глaсу молeніz моегw2, цRю2 м0й и3 б9е м0й: ћкw къ тебЁ помолю1сz, гDи. | Вонми́ гла́су моле́нiя моего́, Царю́ мо́й и Бо́же мо́й: я́ко къ тебѣ́ помолю́ся, Го́споди. | Внемли молению моему, Царь мой и Бог мой; Тебе помолюсь я, Господи! | Ps5, 3 | |||
4 | 4Quoniam ad te orabo, Domine: mane exaudies vocem meam. | Zautra usłyszy głas moj: zautra priedstanu ti, i uzriszy mja: | Заyтра ўслhши глaсъ м0й: заyтра предстaну ти2, и3 ќзриши мS: | Зау́тра услы́ши гла́съ мо́й: зау́тра предста́ну ти́, и у́зриши мя́: | Поутру услышь голос мой; поутру предстану пред Тобою, и Ты узришь меня. | Ps5, 4 | |||
5 | 5Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es. | jako Bog nie chotjaj biezzakonija ty jesi: nie prisielitsja k tiebie łukawnujaj, | ћкw бGъ не хотsй беззак0ніz ты2 є3си2: не присели1тсz къ тебЁ лукaвнуzй, | я́ко Бо́гъ не хотя́й беззако́нiя ты́ еси́: не присели́тся къ тебѣ́ лука́внуяй, | Ибо Тебе, Боже, не угодно беззаконие: не водворится у Тебя муж лукавый, | Ps5, 5 | |||
6 | 6Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos. | niże priebudut biezzakonnicy pried oczima twoima: woznienawidieł jesi wsja diełajuszczyja biezzakoniie, | нижE пребyдутъ беззакHнницы пред8 nчи1ма твои1ма: возненави1дэлъ є3си2 вс‰ дёлающыz беззак0ніе, | ниже́ пребу́дутъ беззако́нницы предъ очи́ма твои́ма: возненави́дѣлъ еси́ вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе, | и не устоят беззаконники пред очами Твоими; возненавидел Ты всех, делающих беззакония, | Ps5, 6 | |||
7 | 7Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus. | pogubiszy wsja głagoljuszczyja łżu: muża krowiej i l'stiwa gnuszajetsja Gospod'. | погуби1ши вс‰ глаг0лющыz лжY: мyжа кровeй и3 льсти1ва гнушaетсz гDь. | погуби́ши вся́ глаго́лющыя лжу́: му́жа крове́й и льсти́ва гнуша́ется Госпо́дь. | погубишь Ты всех, говорящих ложь; мужа лукавого, проливающего кровь, гнушается Господь. | Ps5, 7 | |||
8 | 8Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo. | Az że mnożestwom miłosti twojeja wnidu w dom twoj, pokłonjusja ko chramu swjatomu twojemu, w strasie twojem. | Ѓзъ же мн0жествомъ млcти твоеS вни1ду въ д0мъ тв0й, поклоню1сz ко хрaму с™0му твоемY, въ стрaсэ твоeмъ. | А́зъ же мно́жествомъ ми́лости твоея́ вни́ду въ до́мъ тво́й, поклоню́ся ко хра́му свято́му твоему́, въ стра́сѣ твое́мъ. | А я, по великой милости Твоей, войду в дом Твой, поклонюсь храму святому Твоему в страхе пред Тобою. | Ps5, 8 | |||
9 | 9Domine, deduc me in justitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. | Gospodi, nastawi mja prawdoju twojeju, wrag moich radi isprawi pried toboju put' moj. | ГDи, настaви мS прaвдою твоeю, вр†гъ мои1хъ рaди и3спрaви пред8 тоб0ю пyть м0й. | Го́споди, наста́ви мя́ пра́вдою твое́ю, вра́гъ мои́хъ ра́ди испра́ви предъ тобо́ю пу́ть мо́й. | Господи, наставь меня правдою Твоею, пред лицем врагов моих направь к Тебе путь жизни моей. | Ps5, 9 | |||
10 | 10Quoniam non est in ore eorum veritas; cor eorum vanum est. | Jako niest' wo ustiech ich istiny, sierdce ich sujetno, grob otwierst gortan' ich, jazyki swoimi l'szczachu. | Ћкw нёсть во ўстёхъ и4хъ и4стины, сeрдце и4хъ сyетно, гр0бъ tвeрстъ гортaнь и4хъ, љзы6ки свои1ми льщaху. | Я́ко нѣ́сть во устѣ́хъ и́хъ и́стины, се́рдце и́хъ су́етно, гро́бъ отве́рстъ горта́нь и́хъ, язы́ки свои́ми льща́ху. | Ибо в их устах нет истины, сердце их суетно, гроб отверстый гортань их, языком своим лукавствуют. | Ps5, 10 | |||
11 | 11Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant: judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine. | Sudi im, Boże, da otpadut ot mysliej swoich: po mnożestwu niecziestija ich izrini ja, jako prieogorczisza tja, Gospodi. | Суди2 и5мъ, б9е, да tпадyтъ t мhслей свои1хъ: по мн0жеству нечeстіz и4хъ и3зри1ни |, ћкw преwгорчи1ша тS, гDи. | Суди́ и́мъ, Бо́же, да отпаду́тъ от мы́слей свои́хъ: по мно́жеству нече́стiя и́хъ изри́ни я́, я́ко преогорчи́ша тя́, Го́споди. | Суди их, Боже! Да отпадут от замыслов своих! За их великое нечестие низринь их, ибо прогневали они Тебя, Господи! | Ps5, 11 | |||
12 | 12Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum, | I da wozwiesieljatsja wsi upowajuszczii na tja, wo wiek wozradujutsja, i wsieliszysja w nich: i pochwaljatsja o tiebie ljubjaszczii imja twoje. | И# да возвеселsтсz вси2 ўповaющіи на тS, во вёкъ возрaдуютсz, и3 всели1шисz въ ни1хъ: и3 похвaлzтсz њ тебЁ лю1бzщіи и4мz твоE. | И да возвеселя́тся вси́ упова́ющiи на тя́, во вѣ́къ возра́дуются, и всели́шися въ ни́хъ: и похва́лятся о тебѣ́ лю́бящiи и́мя твое́. | И да возвеселятся все, кто уповает на Тебя! Возрадуются они вовеки, и Ты вселишься в них; и похвалятся Тобою любящие имя Твое. | Ps5, 12 | |||
13 | 13quoniam tu benedices justo. Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos. | Jako ty błagosłowiszy prawiednika, Gospodi, jako orużiiem błagowolienija wienczał jesi nas. | Ћкw ты2 блгcви1ши првdника, гDи, ћкw nрyжіемъ бlговолeніz вэнчaлъ є3си2 нaсъ. | Я́ко ты́ благослови́ши пра́ведника, Го́споди, я́ко ору́жiемъ благоволе́нiя вѣнча́лъ еси́ на́съ. | Ибо Ты благословишь праведника, Господи; благоволением, точно оружием, Ты оградил нас. | Ps5, 13 | |||
← dalej GODZINA I Ps 90(89) | |||||||||
PROŚBA O RATUNEK W UCISKU. | |||||||||
Ps 6 ↓ WIELKIE POWIECZERZE | |||||||||
1 | 1In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava. | Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy. | W koniec, w piesniech o osmiem, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, въ пёснехъ њ nсмёмъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ о осмѣ́мъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, песнь о восьмом дне, псалом Давида, 6 | Ps6, 1 | ||
2 | 2Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. | Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie. | ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE. | Го́споди, да не я́ростiю твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ твои́мъ нака́жеши мене́. | Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня в гневе Твоем! | Ps6, 2 | |||
3 | 3Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea. | Pomiłuj mja, Gospodi, jako niemoszczen jesm': izcieli mja, Gospodi, jako smjatoszasja kosti moja, | Поми1луй мS, гDи, ћкw нeмощенъ є4смь: и3сцэли1 мz, гDи, ћкw смzт0шасz кHсти мо‰, | Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко не́мощенъ е́смь: изцѣли́ мя, Го́споди, я́ко смято́шася ко́сти моя́, | Помилуй меня, Господи, ибо немощен я; исцели меня, Господи, ибо содрогнулись кости мои, | Ps6, 3 | |||
4 | 4Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo? | i dusza moja smjatiesja zieło: i ty, Gospodi, dokołie? | и3 душA моS смzтeсz ѕэлw2: и3 ты2, гDи, док0лэ; | и душа́ моя́ смяте́ся зѣло́: и ты́, Го́споди, доко́лѣ? | и душа моя в сильном смятении... О, Господи, доколе?.. | Ps6, 4 | |||
5 | 5Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam. | Obratisja, Gospodi, izbawi duszu moju, spasi mja radi miłosti twojeja: | Њбрати1сz, гDи, и3збaви дyшу мою2, сп7си1 мz рaди млcти твоеS: | Обрати́ся, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́, спаси́ мя ра́ди ми́лости твоея́: | Обратись, Господи: избавь душу мою, спаси меня по милости Твоей! | Ps6, 5 | |||
6 | 6Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi? | jako niest' w smierti pominajaj tiebie, wo adie że kto ispowiestsja tiebie? | ћкw нёсть въ смeрти поминazй тебE, во ѓдэ же кто2 и3сповёстсz тебЁ; | я́ко нѣ́сть въ сме́рти помина́яй тебе́, во а́дѣ же кто́ исповѣ́стся тебѣ́? | Ибо никто из умерших не поминает Тебя, и во аде кто исповедает величие Твое? | Ps6, 6 | |||
7 | 7Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo. | Utrudichsja wozdychaniiem moim, izmyju na wsjaku noszcz' łoże moje, sliezami moimi postielju moju omoczu. | Ўтруди1хсz воздыхaніемъ мои1мъ, и3змhю на всsку н0щь л0же моE, слезaми мои1ми постeлю мою2 њмочY. | Утруди́хся воздыха́нiемъ мои́мъ, измы́ю на вся́ку но́щь ло́же мое́, слеза́ми мои́ми посте́лю мою́ омочу́. | Изнемог я от воздыханий моих, омываю всякую ночь ложе мое, слезами моими постель мою орошаю. | Ps6, 7 | |||
8 | 8Turbatus est a furore oculus meus; inveteravi inter omnes inimicos meos. | Smjatiesja ot jarosti oko moje, obietszach wo wsiech wraziech moich. | Смzтeсz t ћрости џко моE, њбетшaхъ во всёхъ вразёхъ мои1хъ. | Смяте́ся от я́рости о́ко мое́, обетша́хъ во всѣ́хъ вразѣ́хъ мои́хъ. | Помутились от горести очи мои, ослабел я среди врагов моих. | Ps6, 8 | |||
9 | 9Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei. | Otstupitie ot mienie, wsi diełajuszczii biezzakoniie, jako usłysza Gospod' głas płacza mojego, | Tступи1те t менє2, вси2 дёлающіи беззак0ніе, ћкw ўслhша гDь глaсъ плaча моегw2, | Отступи́те от мене́, вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, я́ко услы́ша Госпо́дь гла́съ пла́ча моего́, | Отступите от меня, все делающие беззакония, ибо услышал Господь плач мой! | Ps6, 9 | |||
10 | 10Exaudivit Dominus deprecationem meam; Dominus orationem meam suscepit. | usłysza Gospod' molieniie moje, Gospod' molitwu moju prijat. | ўслhша гDь молeніе моE, гDь моли1тву мою2 пріsтъ. | услы́ша Госпо́дь моле́нiе мое́, Госпо́дь моли́тву мою́ прiя́тъ. | Услышал Господь моление мое, Господь принял молитву мою. | Ps6, 10 | |||
11 | 11Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei; convertantur, et erubescant valde velociter. | Da postydjatsja i smjatutsja wsi wrazi moi, da wozwratjatsja i ustydjatsja zieło wskorie. | Да постыдsтсz и3 смzтyтсz вси2 врази2 мои2, да возвратsтсz и3 ўстыдsтсz ѕэлw2 вск0рэ. | Да постыдя́тся и смяту́тся вси́ врази́ мои́, да возвратя́тся и устыдя́тся зѣло́ вско́рѣ. | Да постыдятся и придут в смятение враги мои, да обратятся вспять и посрамятся вскоре! | Ps6, 11 | |||
← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 13(12) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
MODLITWA OCZERNIONEGO I UCIŚNIONEGO. | |||||||||
Ps 7 | |||||||||
1 | 1Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini. | Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. | Psałom Dawidu, jegoże wospiet Gospodiewi o słowiesiech chusijewych, syna Iiemieniina. | Pал0мъ дв7ду, є3г0же воспётъ гDеви њ словесёхъ хусjевыхъ, сhна їеменjина | Псало́мъ Дави́ду, его́же воспѣ́тъ Го́сподеви о словесѣ́хъ хусі́евыхъ, сы́на Иемені́ина. | Псалом Давида, воспетый им Господу после слов Хусия, сына Иемении, 7 | Ps7, 1 | ||
2 | 2Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me: | Gospodi Boże moj, na tja upowach, spasi mja ot wsiech gonjaszczych mja i izbawi mja: | ГDи б9е м0й, на тS ўповaхъ, сп7си1 мz t всёхъ гонsщихъ мS и3 и3збaви мS: | Го́споди Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, спаси́ мя от всѣ́хъ гоня́щихъ мя́ и изба́ви мя́: | Господи Боже мой, на Тебя уповаю, спаси меня от гонителей моих, избавь меня! | Ps7, 2 | |||
3 | 3nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat. | da nie kogda pochitit jako liew duszu moju, nie suszczu izbawljajuszczu, niże spasajuszczu. | да не когдA похи1титъ ћкw лeвъ дyшу мою2, не сyщу и3збавлsющу, нижE спасaющу. | да не когда́ похи́титъ я́ко ле́въ ду́шу мою́, не су́щу избавля́ющу, ниже́ спаса́ющу. | Да не похитит враг, словно лев, душу мою, когда не будет избавителя и заступника! | Ps7, 3 | |||
4 | 4Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis, | Gospodi Boże moj, aszcze sotworich siie, aszcze jest' nieprawda w ruku mojeju, | ГDи б9е м0й, ѓще сотвори1хъ сіE, ѓще є4сть непрaвда въ рукY моє1ю, | Го́споди Бо́же мо́й, а́ще сотвори́хъ сiе́, а́ще е́сть непра́вда въ руку́ мое́ю, | Господи Боже мой, если сотворил я дурное, если осквернил неправдой руки мои, | Ps7, 4 | |||
5 | 5si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis. | aszcze wozdach wozdajuszczym mi zła, da otpadu ubo ot wrag moich toszcz: | ѓще воздaхъ воздаю1щымъ ми2 ѕл†, да tпадY u5бо t вр†гъ мои1хъ т0щь: | а́ще возда́хъ воздаю́щымъ ми́ зла́, да отпаду́ у́бо от вра́гъ мои́хъ то́щъ: | если отомстил я творящему мне зло, да повержен буду врагами моими! | Ps7, 5 | |||
6 | 6Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat. | da pożeniet ubo wrag duszu moju, i da postigniet, i popieriet w ziemlju żywot moj, i sławu moju w pierst' wsielit. | да поженeтъ ќбw врaгъ дyшу мою2, и3 да пости1гнетъ, и3 поперeтъ въ зeмлю жив0тъ м0й, и3 слaву мою2 въ пeрсть всели1тъ. | да пожене́тъ у́бо вра́гъ ду́шу мою́, и да пости́гнетъ, и попере́тъ въ зе́млю живо́тъ мо́й, и сла́ву мою́ въ пе́рсть всели́тъ. | Да преследует враг душу мою, и да настигнет меня, и втопчет в землю жизнь мою, и славу мою в прах низведет! | Ps7, 6 | |||
7 | 7Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti, | Woskriesni, Gospodi, gniewom twoim, wozniesisja w koncach wrag twoich, i wostani, Gospodi Boże moj, powiełieniiem, imże zapowiedał jesi, | Воскrни2, гDи, гнёвомъ твои1мъ, вознеси1сz въ концaхъ вр†гъ твои1хъ, и3 востaни, гDи б9е м0й, повелёніемъ, и4мже заповёдалъ є3си2, | Воскре́сни́, Го́споди, гнѣ́вомъ твои́мъ, вознеси́ся въ конца́хъ вра́гъ твои́хъ, и воста́ни, Го́споди Бо́же мо́й, повелѣ́нiемъ, и́мже заповѣ́далъ еси́, | Восстань, Господи, в гневе Твоем, поднимись над пределами врагов Твоих; и вознесись, Господи Боже мой, да свершится заповеданное Тобою! | Ps7, 7 | |||
8 | 8et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere: | i sonm ljudij obydiet tja: i o tom na wysotu obratisja. | и3 с0нмъ людjй њбhдетъ тS: и3 њ т0мъ на высотY њбрати1сz. | и со́нмъ люді́й обы́детъ тя́: и о то́мъ на высоту́ обрати́ся. | И сонм людей обступит Тебя, и возвеличься над ними! | Ps7, 8 | |||
9 | 9Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me. | Gospod' sudit ljudiem: sudi mi, Gospodi, po prawdie mojej i po niezłobie mojej na mja. | ГDь сyдитъ лю1демъ: суди1 ми, гDи, по прaвдэ моeй и3 по неѕл0бэ моeй на мS. | Госпо́дь су́дитъ лю́демъ: суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ мое́й и по незло́бѣ мое́й на мя́. | Господь судит народы. Суди меня, Господи, по правде моей и по незлобию моему! | Ps7, 9 | |||
10 | 10Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus. | Da skonczajetsja złoba griesznych, i isprawiszy prawiednago, ispytajaj sierdca i utroby, Boże, prawiedno. | Да скончaетсz ѕл0ба грёшныхъ, и3 и3спрaвиши првdнаго, и3спытazй сердцA и3 ўтрHбы, б9е, првdнw. | Да сконча́ется зло́ба грѣ́шныхъ, и испра́виши пра́веднаго, испыта́яй сердца́ и утро́бы, Бо́же, пра́ведно. | Да иссякнет злоба грешников! Наставь праведника, Боже, Ты, испытующий праведно сердца и утробы. | Ps7, 10 | |||
11 | 11Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde. | Pomoszcz' moja ot Boga, spasajuszczago prawyja sierdcem. | П0мощь моS t бGа, сп7сaющагw пр†выz сeрдцемъ. | По́мощь моя́ от Бо́га, спаса́ющаго пра́выя се́рдцемъ. | Поможет мне Бог, спасающий всех, хранящих правду в сердце своем. | Ps7, 11 | |||
12 | 12Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies? | Bog suditiel' prawiedien, i kriepok, i dołgotierpieliw, i nie gniew nawodjaj na wsjak dien'. | БGъ суди1тель првdнъ, и3 крёпокъ, и3 долготерпэли1въ, и3 не гнёвъ наводsй на всsкъ дeнь. | Бо́гъ суди́тель пра́веденъ, и крѣ́покъ, и долготерпѣли́въ, и не гнѣ́въ наводя́й на вся́къ де́нь. | Бог Судья праведный и могучий, и долготерпеливый, не всяк день являет Он гнев Свой. | Ps7, 12 | |||
13 | 13Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum. | Aszcze nie obratitiesja, orużiie swoje oczistit, łuk swoj naprjaże, i ugotowa i, | Ѓще не њбратитeсz, nрyжіе своE њчи1ститъ, лyкъ св0й напрzжE, и3 ўгот0ва и5, | А́ще не обратите́ся, ору́жiе свое́ очи́ститъ, лу́къ сво́й напряже́, и угото́ва и́, | Если не обратитесь к Нему, оружие Свое изострит; лук Свой напряг Он и держит его наготове. | Ps7, 13 | |||
14 | 14Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit. | i w niem ugotowa sosudy smiertnyja, strieły swoja sgarajemym sodieła. | и3 въ нeмъ ўгот0ва сосyды смє1ртныz, стрёлы сво‰ сгарaємымъ содёла. | и въ не́мъ угото́ва сосу́ды сме́ртныя, стрѣ́лы своя́ сгара́емымъ содѣ́ла. | И вложил Он в тетиву орудия смерти, стрелы Свои огненосными сделал. | Ps7, 14 | |||
15 | 15Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem. | Sie, bołie nieprawdoju, zaczat bołiezn' i rodi biezzakoniie: | СE, болЁ непрaвдою, зачaтъ болёзнь и3 роди2 беззак0ніе: | Се́, болѣ́ непра́вдою, зача́тъ болѣ́знь и роди́ беззако́нiе: | Вот грешник заболел неправдою, зачал злобу и породил беззаконие. | Ps7, 15 | |||
16 | 16Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit. | row izry i iskopa i, i padiet w jamu, juże sodieła. | р0въ и3зры2 и3 и3скопA и5, и3 падeтъ въ ћму, ю4же содёла. | ро́въ изры́ и ископа́ и́, и паде́тъ въ я́му, ю́же содѣ́ла. | Ископал ров и углубил его, но сам упадет в яму, вырытую им. | Ps7, 16 | |||
17 | 17Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet. | Obratitsja bołiezn' jego na gławu jego, i na wierch jego nieprawda jego snidiet. | Њбрати1тсz болёзнь є3гw2 на главY є3гw2, и3 на вeрхъ є3гw2 непрaвда є3гw2 сни1детъ. | Обрати́тся болѣ́знь его́ на главу́ его́, и на ве́рхъ его́ непра́вда его́ сни́детъ. | Обратится злоба его на голову его, и на темя его неправда его падет. | Ps7, 17 | |||
18 | 18Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi. | Ispowiemsja Gospodiewi po prawdie jego i poju imieni Gospoda wysznjago. | И#сповёмсz гDеви по прaвдэ є3гw2 и3 пою2 и4мени гDа вhшнzгw. | Исповѣ́мся Го́сподеви по пра́вдѣ его́ и пою́ и́мени Го́спода вы́шняго. | Прославлю Господа за правый суд Его и воспою имя Господа Вышнего! | Ps7, 18 | |||
WIELKOŚĆ BOGA I DZIWNA JEGO DOBROĆ DLA CZŁOWIEKA. | |||||||||
Ps 8 | |||||||||
1 | 1In finem, pro torcularibus. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy. | W koniec, o tocziłiech, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, њ точи1лэхъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, о точилах, псалом Давида, 8 | Ps8, 1 | ||
2 | 2Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos. | Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli, jako wzjatsja wielikołiepiie twoje priewysze niebies. | ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2, ћкw взsтсz великолёпіе твоE превhше нб7съ. | Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́, я́ко взя́тся великолѣ́пiе твое́ превы́ше небе́съ. | Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле! Ибо вознеслось величие Твое превыше небес! | Ps8, 2 | |||
3 | 3Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem. | Iz ust mładieniec i ssuszczych sowierszył jesi chwału, wrag twoich radi, jeże razruszyti wraga i miestnika. | И#з8 ќстъ младeнєцъ и3 ссyщихъ соверши1лъ є3си2 хвалY, вр†гъ твои1хъ рaди, є4же разруши1ти врагA и3 мeстника. | Изъ у́стъ младе́нецъ и ссу́щихъ соверши́лъ еси́ хвалу́, вра́гъ твои́хъ ра́ди, е́же разруши́ти врага́ и ме́стника. | Устами младенцев и грудных детей совершается хвала Тебе пред лицом врагов Твоих, дабы сокрушить врага и мстителя. | Ps8, 3 | |||
4 | 4Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas quæ tu fundasti. | Jako uzrju niebiesa, dieła pierst twoich, łunu i zwiezdy, jaże ty osnował jesi: | Ћкw ўзрю2 небесA, дэлA пє1рстъ твои1хъ, лунY и3 ѕвёзды, ±же ты2 њсновaлъ є3си2: | Я́ко узрю́ небеса́, дѣла́ пе́рстъ твои́хъ, луну́ и звѣ́зды, я́же ты́ основа́лъ еси́: | Вот смотрю на небеса, деяния рук Твоих, на луну и звезды, сотворенные Тобою! | Ps8, 4 | |||
5 | 5Quid est homo, quod memor es ejus? aut filius hominis, quoniam visitas eum? | czto jest' cziełowiek, jako pomniszy jego? ili syn cziełowiecz', jako posieszczajeszy jego? | что2 є4сть человёкъ, ћкw п0мниши є3го2; и3ли2 сhнъ человёчь, ћкw посэщaеши є3го2; | что́ е́сть человѣ́къ, я́ко по́мниши его́? или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко посѣща́еши его́? | Кто есть человек, что помнишь Ты его? Или сын человеческий, что посещаешь Ты его? | Ps8, 5 | |||
6 | 6Minuisti eum paulominus ab angelis; gloria et honore coronasti eum; | Umalił jesi jego małym czim ot angieł, sławoju i cziestiju wienczał jesi jego: | Ўмaлилъ є3си2 є3го2 мaлымъ чи1мъ t ѓгGлъ, слaвою и3 чeстію вэнчaлъ є3си2 є3го2: | Ума́лилъ еси́ его́ ма́лымъ чи́мъ от а́нгелъ, сла́вою и че́стiю вѣнча́лъ еси́ его́: | Умалил Ты его лишь немногим пред ангелами, славою и честью увенчал его; | Ps8, 6 | |||
7 | 7et constituisti eum super opera manuum tuarum. | i postawił jesi jego nad dieły ruku twojeju, wsja pokorił jesi pod nozie jego: | и3 постaвилъ є3си2 є3го2 над8 дёлы рукY твоє1ю, вс‰ покори1лъ є3си2 под8 н0зэ є3гw2: | и поста́вилъ еси́ его́ надъ дѣ́лы руку́ твое́ю, вся́ покори́лъ еси́ подъ но́зѣ его́: | и поставил его над делами рук Твоих, все покорил под ноги его: | Ps8, 7 | |||
8 | 8Omnia subjecisti sub pedibus ejus, oves et boves universas, insuper et pecora campi, | owcy i woły wsja, jeszcze że i skoty pol'skija, | џвцы и3 волы2 вс‰, є3щe же и3 скоты2 польск‡z, | о́вцы и волы́ вся́, еще́ же и скоты́ польскі́я, | овец и волов, и всякий скот полевой, | Ps8, 8 | |||
9 | 9volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris. | pticy niebiesnyja i ryby morskija, priechodjaszczyja stiezi morskija. | пти6цы небє1сныz и3 ры6бы морск‡z, преходsщыz стєзи2 морск‡z. | пти́цы небе́сныя и ры́бы морскі́я, преходя́щыя стези́ морскі́я. | птиц небесных и рыб морских, проходящих стезями морскими. | Ps8, 9 | |||
10 | 10Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! | Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli. | ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2. | Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́. | Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле! | Ps8, 10 | |||
← dalej WIECZERNIA po katyźmie I: lucernarium Ps 141(140) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA II | |||||||||
DZIĘKCZYNIENIE ZA ZWYCIĘSTWO NAD NARODAMI I PROŚBA O POMOC PRZECIW BEZBOŻNYM. | |||||||||
Ps 9 ↓ UTRENIA katyzmy (z sob/niedź Kat.II i III) | |||||||||
1 | 1In finem, pro occultis filii. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. | W koniec, o tajnych syna, psałom Dawidu, 9. | Въ конeцъ, њ тaйныхъ сhна, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9. | В конец, о тайнах сына, псалом Давида, 9 | Ps9, 1 | ||
2 | 2Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua. | Ispowiemsja tiebie, Gospodi, wsiem sierdcem moim, powiem wsja czudiesa twoja. | И#сповёмсz тебЁ, гDи, всёмъ сeрдцемъ мои1мъ, повёмъ вс‰ чудесA тво‰. | Исповѣ́мся тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ твоя́. | Прославлю Тебя, Господи, всем сердцем моим, поведаю чудеса Твои. | Ps9, 2 | |||
3 | 3Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime. | Wozwiesieljusja i wozradujusja o tiebie, poju imieni twojemu, wysznij. | Возвеселю1сz и3 возрaдуюсz њ тебЁ, пою2 и4мени твоемY, вhшній. | Возвеселю́ся и возра́дуюся о тебѣ́, пою́ и́мени твоему́, вы́шнiй. | Возвеселюсь и возрадуюсь о Тебе; воспою имя Твое, Всевышний! | Ps9, 3 | |||
4 | 4In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. | Wniegda wozwratitisja wragu mojemu wspjat', izniemogut i pogibnut ot lica twojego. | ВнегдA возврати1тисz врагY моемY вспsть, и3знем0гутъ и3 поги1бнутъ t лицA твоегw2. | Внегда́ возврати́тися врагу́ моему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от лица́ твоего́. | Когда обратятся враги мои вспять, изнемогут и погибнут они по воле Твоей. | Ps9, 4 | |||
5 | 5Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. | Jako sotworił jesi sud moj i prju moju: sieł jesi na priestołie, sudjaj prawdu. | Ћкw сотвори1лъ є3си2 сyдъ м0й и3 прю2 мою2: сёлъ є3си2 на пrт0лэ, судsй прaвду. | Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду. | Ибо сотворил Ты мне суд и разрешил тяжбу мою; воссел на Престоле, Судья праведный. | Ps9, 5 | |||
6 | 6Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. | Zaprietił jesi jazykom, i pogibie niecziestiwyj: imja jego potriebił jesi w wiek i w wiek wieka. | Запрети1лъ є3си2 kзhкwмъ, и3 поги1бе нечести1вый: и4мz є3гw2 потреби1лъ є3си2 въ вёкъ и3 въ вёкъ вёка. | Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка. | Наказал народы, и погиб нечестивый; имя его истребил навеки. | Ps9, 6 | |||
7 | 7Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu; | Wragu oskudiesza orużija w koniec, i grady razruszył jesi: pogibie pamjat' jego s szumom. | ВрагY њскудёша nр{жіz въ конeцъ, и3 грaды разруши1лъ є3си2: поги1бе пaмzть є3гw2 съ шyмомъ. | Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ. | У врага истощилось оружие вконец, и города разрушил Ты; погибла память о нем с шумом. | Ps9, 7 | |||
8 | 8et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, | I Gospod' wo wiek priebywajet, ugotowa na sud priestoł swoj: | И# гDь во вёкъ пребывaетъ, ўгот0ва на сyдъ пrт0лъ св0й: | И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ сво́й: | А Господь вовеки пребывает, уготовил для суда Престол Свой. | Ps9, 8 | |||
9 | 9et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia. | i toj suditi imat' wsielienniej w prawdu, suditi imat' ljudiem w prawotie. | и3 т0й суди1ти и4мать вселeннэй въ прaвду, суди1ти и4мать лю1демъ въ правотЁ. | и то́й суди́ти и́мать вселе́ннѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́. | И судить будет Он вселенную по правде, судить будет народы праведно. | Ps9, 9 | |||
10 | 10Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. | I byst' Gospod' pribieżyszcze ubogomu, pomoszcznik wo błagowriemieniich, w skorbiech. | И# бhсть гDь прибёжище ўб0гому, пом0щникъ во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ. | И бы́сть Госпо́дь прибѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ. | И стал Господь прибежищем убогому, Подателем помощи в благоденствии и в скорбях. | Ps9, 10 | |||
11 | 11Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. | I da upowajut na tja znajuszczii imja twoje, jako nie ostawił jesi wzyskajuszczych tja, Gospodi. | И# да ўповaютъ на тS знaющіи и4мz твоE, ћкw не њстaвилъ є3си2 взыскaющихъ тS, гDи. | И да упова́ютъ на тя́ зна́ющiи и́мя твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ тя́, Го́споди. | И да уповают на Тебя знающие имя Твое, ибо не Ты оставил ищущих Тебя, Господи. | Ps9, 11 | |||
12 | 12Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus: | Pojtie Gospodiewi, żywuszczemu w Sionie, wozwiestitie wo jazyciech naczinanija jego: | П0йте гDеви, живyщему въ сіHнэ, возвэсти1те во kзhцэхъ начин†ніz є3гw2: | По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, возвѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя его́: | Пойте Господу, живущему в Сионе, возвестите народам деяния Его! | Ps9, 12 | |||
13 | 13quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum. | jako wzyskajaj krowi ich pomjanu, nie zaby zwanija ubogich. | ћкw взыскazй крHви и4хъ помzнY, не забы2 звaніz ўб0гихъ. | я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ. | Ибо, взыскав за кровь, помянул Он убогих, не забыл вопля их. | Ps9, 13 | |||
14 | 14Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis, | Pomiłuj mja, Gospodi, wiżd' smirieniie moje ot wrag moich, woznosjaj mja ot wrat smiertnych: | Поми1луй мS, гDи, ви1ждь смирeніе моE t вр†гъ мои1хъ, возносsй мS t врaтъ смeртныхъ: | Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от вра́гъ мои́хъ, вознося́й мя́ от вра́тъ сме́ртныхъ: | Помилуй меня, Господи! Воззри, сколь унижен я врагами моими, Ты, возносящий меня от врат смерти, | Ps9, 14 | |||
15 | 15qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion: | jako da wozwieszczu wsja chwały twoja wo wratiech dszczerie Sioni: wozradujemsja o spasienii twojem. | ћкw да возвэщY вс‰ хвалы6 тво‰ во вратёхъ дщeре сіHни: возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ. | я́ко да возвѣщу́ вся́ хвалы́ твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: возра́дуемся о спасе́нiи твое́мъ. | чтоб возвещал я славу Твою у врат дочери Сиона; и мы возрадуемся, спасенные тобою. | Ps9, 15 | |||
16 | 16exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. | Ugłiebosza jazycy w pagubie, juże sotworisza: w sieti siej, juże skrysza, uwjazie noga ich. | Ўглэб0ша kзhцы въ пaгубэ, ю4же сотвори1ша: въ сёти сeй, ю4же скрhша, ўвzзE ногA и4хъ. | Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ. | Погрязли народы в злодействе, ими сотворенном; в сети, расставленной ими, увязли ноги их. | Ps9, 16 | |||
17 | 17Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. | Znajem' jest' Gospod' sud'by tworjaj: w diełiech ruku swojeju uwjazie griesznik. | Знaемь є4сть гDь, судьбы6 творsй: въ дёлэхъ рукY своє1ю ўвzзE грёшникъ. | Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ. | Совершая суды, открывается людям Господь; в делах рук своих увяз грешник. | Ps9, 17 | |||
18 | 18Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. | Da wozwratjatsja griesznicy wo ad, wsi jazycy zabywajuszczii Boga. | Да возвратsтсz грBшницы во ѓдъ, вси2 kзhцы забывaющіи бGа. | Да возвратя́тся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га. | Да сойдут грешники в ад, все народы, забывающие Бога! | Ps9, 18 | |||
19 | 19Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem. | Jako nie do konca zabwien budiet niszczij, tierpieniie ubogich nie pogibniet do konca. | Ћкw не до концA забвeнъ бyдетъ ни1щій, терпёніе ўб0гихъ не поги1бнетъ до концA. | Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́. | Ибо не до конца забыт будет нищий, надежда убогих не погибнет до конца. | Ps9, 19 | |||
20 | 20Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo. | Woskriesni, Gospodi, da nie kriepitsja cziełowiek, da sudjatsja jazycy pried toboju. | Воскrни2, гDи, да не крэпи1тсz человёкъ, да сyдzтсz kзhцы пред8 тоб0ю. | Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́тся человѣ́къ, да су́дятся язы́цы предъ тобо́ю. | Восстань, Господи! Да не торжествует нечестивый человек; да совершится суд Твой над народами. | Ps9, 20 | |||
21 | 21Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. | Postawi, Gospodi, zakonopołożytielja nad nimi, da razumiejut jazycy, jako cziełowiecy sut'. | Постaви, гDи, законоположи1телz над8 ни1ми, да разумёютъ kзhцы, ћкw человёцы сyть. | Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть. | Поставь, Господи, законодателя над ними, да уразумеют народы, что они только люди! | Ps9, 21 | |||
KATYZMA II | |||||||||
MODLITWA PRZEŚLADOWANEGO O WYZWOLENIE | |||||||||
Ps 10 (9B) | |||||||||
1 | 22Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione? | Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku? | Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku? | Wskuju, Gospodi, otstoja dalieczie, priezirajeszy wo błagowriemieniich, w skorbiech? | Вскyю, гDи, tстоS далeче, презирaеши во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ; | Вску́ю, Го́споди, отстоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ? | Зачем, Господи, отдалившись от нас, не взираешь Ты на благоденствие и скорби? | Ps10,1 (9,22) | |
2 | 23Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. | Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają. | Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają. | Wniegda gorditisja niecziestiwomu, wozgarajetsja niszczij: uwjazajut w sowietiech, jaże pomyszljajut. | ВнегдA горди1тисz нечести1вому, возгарaетсz ни1щій: ўвzзaютъ въ совётэхъ, ±же помышлsютъ. | Внегда́ горди́тися нечести́вому, возгара́ется ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ. | Когда гордится нечестивый, разгорается зависть нищего, и оба вязнут в кознех, замысленных ими. | Ps10,2 (9,23) | |
3 | 24Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. | Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana. | Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion. | Jako chwalim' jest' griesznyj w pochotiech duszy swojeja, i obidjaj błagosłowim' jest'. | Ћкw хвали1мь є4сть грёшный въ п0хотехъ души2 своеS, и3 њби1дzй благослови1мь є4сть. | Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ своея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть. | Ибо хвалят грешника льстецы за прихоти души его и творящего обиды благословляют. | Ps10,3 (9,24) | |
4 | 25Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. | Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga. | Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego. | Razdraży Gospoda griesznyj: po mnożestwu gniewa swojego nie wzyszczet: niest' Boga pried nim. | Раздражи2 гDа грёшный: по мн0жеству гнёва своегw2 не взhщетъ: нёсть бGа пред8 ни1мъ. | Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́жеству гнѣ́ва своего́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ. | Прогневал Господа грешник, сказав в великой дерзости своей “Не взыщет Бог!”; нет Бога пред очами его. | Ps10,4 (9,25) | |
5 | 26Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur. | Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym. | Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował. | Oskwiernjajutsja putiie jego na wsjako wriemja: otiemljutsja sud'by twoja ot lica jego: wsiemi wragi swoimi obładajet. | Њсквернsютсz путіE є3гw2 на всsко врeмz: teмлютсz судьбы6 тво‰ t лицA є3гw2: всёми враги6 свои1ми њбладaетъ. | Оскверня́ются путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъе́млются судьбы́ твоя́ от лица́ его́: всѣ́ми враги́ свои́ми облада́етъ. | Оскверняются пути его на всякое время, о судах Твоих позабыл он; подчинил он себе врагов своих. | Ps10,5 (9,26) | |
6 | 27Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo. | Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego. | Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego. | Rieczie bo w sierdcy swojem: nie podwiżusja ot roda w rod biez zła: | Речe бо въ сeрдцы своeмъ: не подви1жусz t р0да въ р0дъ без8 ѕлA: | Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не подви́жуся от ро́да въ ро́дъ безъ зла́: | Ибо сказал он в сердце своем: “Не поколеблюсь! Из рода в род потомки мои не испытают зла”! | Ps10,6 (9,27) | |
7 | 28Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor. | Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość. | Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść. | iegoże kljatwy usta jego połna sut', i goriesti i l'sti: pod jazykom jego trud i bołiezn'. | є3гHже клsтвы ўстA є3гw2 пHлна сyть, и3 г0рести и3 льсти2: под8 љзhкомъ є3гw2 трyдъ и3 болёзнь. | его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь. | Уста его полны проклятий, горечи и лжи; на языке его тягота и мучение. | Ps10,7 (9,28) | |
8 | 29Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. | Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego. | Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego. | Prisiedit w łowitiełstwie s bogatymi w tajnych, jeże ubiti niepowinnago: oczi jego na niszczago prizirajetie. | Присэди1тъ въ лови1тельствэ съ богaтыми въ тaйныхъ, є4же ўби1ти непови1ннаго: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ. | Присѣди́тъ въ лови́телствѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́ннаго: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ. | Сидит он с богатыми в засаде, готовый убить невинного; очи его следят за нищим. | Ps10,8 (9,29) | |
9 | 30Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum. | Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej. | Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie. | Łowit w tajnie jako liew wo ogradie swojej, łowit jeże woschititi niszczago, wniegda priwlieszczy i w sieti swojej. | Лови1тъ въ тaйнэ ћкw лeвъ во њгрaдэ своeй, лови1тъ є4же восхи1тити ни1щаго, восхи1тити ни1щаго, внегдA привлещи2 и5 въ сёти своeй. | Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ свое́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ привлещи́ и́ въ сѣ́ти свое́й. | Подстерегает в потаенном он тайно, как лев у логова своего, подстерегает, готовый схватить нищего, схватить нищего, накрыв его сетью своей. | Ps10,9 (9,30) | |
10 | 31In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. | Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich. | W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie. | Smirit jego: priekłonitsja i padiet, wniegda jemu obładati ubogimi. | Смири1тъ є3го2: преклони1тсz и3 падeтъ, внегдA є3мY њбладaти ўб0гими. | Смири́тъ его́: преклони́тся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими. | Повергнет его на землю, пошатнется и падет сам, одолев убогого. | Ps10,10 (9,31) | |
11 | 32Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem. | Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki. | Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca. | Rieczie bo w sierdcy swojem: zaby Bog, otwrati lice swoje, da nie widit do konca. | Речe бо въ сeрдцы своeмъ: забы2 бGъ, tврати2 лицE своE, да не ви1дитъ до концA. | Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: забы́ Бо́гъ, отврати́ лице́ свое́, да не ви́дитъ до конца́. | Ибо сказал он в сердце своем: “Забыл про нас Бог, отвратил лице Свое навек, не видит Он нас”. | Ps10,11 (9,32) | |
12 | 33Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum. | Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich. | Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich. | Woskriesni, Gospodi Boże moj, da wozniesietsja ruka twoja, nie zabudi ubogich twoich do konca. | Воскrни2, гDи б9е м0й, да вознесeтсz рукA твоS, не забyди ўб0гихъ твои1хъ до концA. | Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да вознесе́тся рука́ твоя́, не забу́ди убо́гихъ твои́хъ до конца́. | Восстань, Господи, Боже мой, да вознесется в защиту рука Твоя, не забудь убогих Твоих! | Ps10,12 (9,33) | |
13 | 34Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret. | Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał? | Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał. | Czieso radi progniewa niecziestiwyj Boga? rieczie bo w sierdcy swojem: nie wzyszczet. | Чесw2 рaди прогнёва нечести1вый бGа; речe бо въ сeрдцы своeмъ: не взhщетъ. | Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не взы́щетъ. | Чем прогневал нечестивый Бога? Сказал в сердце своем: “Он не взыщет”. | Ps10,13 (9,34) | |
14 | 35Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor. | Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie. | Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem. | Widiszy, jako ty bołiezn' i jarost' smotrjajeszy, da priedan budiet w rucie twoi: tiebie ostawlien jest' niszczij, siru ty budi pomoszcznik. | Ви1диши, ћкw ты2 болёзнь и3 ћрость смотрsеши, да прeданъ бyдетъ въ рyцэ твои2: тебЁ њстaвленъ є4сть ни1щій, си1ру ты2 бyди пом0щникъ. | Ви́диши, я́ко ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ твои́: тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру ты́ бу́ди помо́щникъ. | Но Ты видишь все, взирая на мучения и скорби. Приими убогого на попечение Твое! Тебе вверяется нищий, сироте даруй помощь. | Ps10,14 (9,35) | |
15 | 36Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur. | Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie. | Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą. | Sokruszy myszcu griesznomu i łukawomu: wzyszczetsja griech jego i nie obrjaszczetsja. | Сокруши2 мhшцу грёшному и3 лукaвому: взhщетсz грёхъ є3гw2 и3 не њбрsщетсz. | Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щется грѣ́хъ его́ и не обря́щется. | Сокруши силу грешного и лукавого! Взыщутся грехи его, погибнет он, и следов его не найдут. | Ps10,15 (9,36) | |
16 | 37Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius. | Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego. | Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego. | Gospod' Car' wo wiek i w wiek wieka: pogibnietie, jazycy, ot ziemli jego. | ГDь цRь во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: поги1бнете, kзhцы, t земли2 є3гw2. | Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от земли́ его́. | Господь Царь навеки! Исчезните, язычники с лица земли Его! | Ps10,16 (9,37) | |
17 | 38Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua: | Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego. | Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje. | Żełaniie ubogich usłyszał jesi, Gospodi, ugotowaniju sierdca ich wnjat ucho twoje. | Желaніе ўб0гихъ ўслhшалъ є3си2, гDи, ўгот0ванію сeрдца и4хъ внsтъ ќхо твоE. | Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо твое́. | Желание убогих Ты услышал, Господи, преданным Тебе сердцам внимало ухо Твое. | Ps10,17 (9,38) | |
18 | 39judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. | Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi. | Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi. | Sudi siru i smirienu, da nie priłożyt ktomu wieliczatisja cziełowiek na ziemli. | Суди2 си1ру и3 смирeну, да не приложи1тъ ктомY величaтисz человёкъ на земли2. | Суди́ си́ру и смире́ну, да не приложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́. | Сотвори правый суд сироте и смиренному, да не превозносится впредь человек на земле! | Ps10,18 (9,39) | |
ODWAGA RODZĄCA SIĘ Z UFOŚCI W BOGU. | |||||||||
Ps 11 (10) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej? | Na Gospoda upowach, kako rieczietie duszy mojej: priewitaj po goram, jako ptica? | На гDа ўповaхъ, кaкw речeте души2 моeй: превитaй по горaмъ, ћкw пти1ца; | На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мое́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца? | На Господа уповаю, как же говорите вы душе моей: “Улетай в горы, как птица!”? | Ps11(10), 1 | ||
2 | 2In Domino confido; quomodo dicitis animæ meæ: Transmigra in montem sicut passer? | Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem. | Jako sie, griesznicy naljakosza łuk, ugotowasza strieły w tułie, sostrieljati wo mracie prawyja sierdcem. | Ћкw сE, грBшницы налzк0ша лyкъ, ўгот0ваша стрёлы въ тyлэ, сострэлsти во мрaцэ пр†выz сeрдцемъ. | Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ. | Вот, грешники напрягли лук, наполнили стрелами колчан, чтобы стрелять во мраке в тех, кто праведен сердцем. | Ps11(10), 2 | ||
3 | 3Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum; paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde: | Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił? | Zanie jaże ty sowierszył jesi, oni razruszysza: prawiednik że czto sotwori? | ЗанE ±же ты2 соверши1лъ є3си2, nни2 разруши1ша: првdникъ же что2 сотвори2; | Зане́ я́же ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́? | Ибо что Ты, Господи, сотворил, они разрушают; а праведник что совершил дурного? | Ps11(10), 3 | ||
4 | 4quoniam quæ perfecisti destruxerunt; justus autem, quid fecit? | Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich. | Gospod' wo chramie swjatiem swojem. Gospod', na niebiesi priestoł jego: oczi jego na niszczago prizirajetie, wieżdi jego ispytajetie syny cziełowieczieskija. | ГDь во хрaмэ с™ёмъ своeмъ. ГDь, на нб7си2 пrт0лъ є3гw2: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ, вBжди є3гw2 и3спытaетэ сhны человёчєскіz. | Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ свое́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ его́: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ, вѣ́жди его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя. | Господь в храме святом Своем. Господь! На Небесах Престол Его; очи Его на нищего взирают, взор Его испытует сынов человеческих. | Ps11(10), 4 | ||
5 | 5Dominus in templo sancto suo; Dominus in cælo sedes ejus. Oculi ejus in pauperem respiciunt; palpebræ ejus interrogant filios hominum. | Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego. | Gospod' ispytajet prawiednago i niecziestiwago: ljubjaj że nieprawdu nienawidit swoju duszu. | ГDь и3спытaетъ првdнаго и3 нечести1ваго: любsй же непрaвду ненави1дитъ свою2 дyшу. | Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу. | Господь испытует праведника и нечестивца; а любящий неправду ненавидит свою душу. | Ps11(10), 5 | ||
6 | 6Dominus interrogat justum et impium; qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam. | Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich. | Odożdit na grieszniki sieti: ogn' i żupieł, i duch burien czast' czaszy ich. | Њдожди1тъ на грёшники сBти: џгнь и3 жyпелъ, и3 дyхъ бyренъ чaсть чaши и4хъ. | Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ. | Как ливень низведет Он сети на грешников; огонь, сера и вихрь бурный – участь их. | Ps11(10), 6 | ||
7 | 7Pluet super peccatores laqueos; ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum. | Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego. | Jako prawiedien Gospod' i prawdy wozljubi: prawoty widie lice jego. | Ћкw првdнъ гDь и3 пр†вды возлюби2: правоты6 ви1дэ лицE є3гw2. | Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды возлюби́: правоты́ ви́дѣ лице́ его́. | Ибо праведен Господь и правду возлюбил; правоту видят очи Его. | Ps11(10), 7 | ||
CHWAŁA... | |||||||||
8 | 8Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit: æquitatem vidit vultus ejus. | Ps11(10), 8 | |||||||
MODLITWA PRZECIW PANOWANIU KŁAMSTWA I ZDRADY. | |||||||||
Ps 12 (11) | |||||||||
1 | 1In finem, pro octava. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. | W koniec, o osmiej, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, њ nсмёй, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду. | В конец, о восьмом дне, псалом Давида, 11 | Ps12(11), 1 | ||
2 | 2Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum. | Spasi mja, Gospodi, jako oskudie priepodobnyj: jako umaliszasja istiny ot synow cziełowieczieskich. | Сп7си1 мz, гDи, ћкw њскудЁ прпdбный: ћкw ўмaлишасz и4стины t сынHвъ человёческихъ. | Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от сыно́въ человѣ́ческихъ. | Спаси меня, Господи, ибо умалилось число праведников, ибо оскудела истина у сынов человеческих. | Ps12(11), 2 | |||
3 | 3Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt. | Sujetnaja głagoła kijżdo ko iskrienniemu swojemu: ustnie l'stiwyja w sierdcy, i w sierdcy głagołasza złaja. | Сyєтнаz глаг0ла кjйждо ко и4скреннему своемY: ўстнЁ льсти6выz въ сeрдцы, и3 въ сeрдцы глаг0лаша ѕл†z. | Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скреннему своему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я. | Суетное говорит каждый ближнему своему: слова лукавые в сердце его, и от сердца своего говорит он злое. | Ps12(11), 3 | |||
4 | 4Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam. | Potriebit Gospod' wsja ustny l'stiwyja, jazyk wielieriecziwyj, | Потреби1тъ гDь вс‰ ўстны2 льсти6выz, љзhкъ велерёчивый, | Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый, | Истребит Господь уста лукавые, язык высокомерный тех, кто говорит: | Ps12(11), 4 | |||
5 | 5Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est? | riekszyja: jazyk nasz wozwieliczim, ustny nasza pri nas sut': kto nam Gospod' jest'? | рeкшыz: љзhкъ нaшъ возвели1чимъ, ўстны2 н†ша при нaсъ сyть: кто2 нaмъ гDь є4сть; | ре́кшыя: язы́къ на́шъ возвели́чимъ, устны́ на́ша при на́съ су́ть: кто́ на́мъ Госпо́дь е́сть? | "Возвеличим себя языком своим, мы владеем устами своими. Что нам Господь!" | Ps12(11), 5 | |||
6 | 6Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari; fiducialiter agam in eo. | Strasti radi niszczych i wozdychanija ubogich nynie woskriesnu, głagoliet Gospod': położusja wo spasieniie, nie obinjusja o niem. | Стрaсти рaди ни1щихъ и3 воздыхaніz ўб0гихъ нн7э воскrнY, гlетъ гDь: положyсz во спcніе, не њбиню1сz њ нeмъ. | Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воздыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ. | "Ради страдания нищих и воздыхания убогих ныне восстану, – говорит Господь, – совершу их спасение и не отступлю!" | Ps12(11), 6 | |||
7 | 7Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum. | Słowiesa Gospodnja słowiesa czista, sriebro razżżeno, iskuszeno ziemli, ocziszczeno siedmiericeju. | СловесA гDнz словесA чи6ста, сребро2 разжжeно, и3скушeно земли2, њчищeно седмери1цею. | Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею. | Слова Господни – слова чистые, серебро переплавленное, испытанное в горниле, очищенное семикратно. | Ps12(11), 7 | |||
8 | 8Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum. | Ty, Gospodi, sochraniszy ny i sobljudieszy ny ot roda siego i wo wiek. | Ты2, гDи, сохрани1ши ны2 и3 соблюдeши ны2 t р0да сегw2 и3 во вёкъ. | Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от ро́да сего́ и во вѣ́къ. | Ты, Господи, сохранишь нас и соблюдешь нас и в наши дни и вовеки. | Ps12(11), 8 | |||
9 | 9In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum. | Okriest niecziestiwii chodjat: po wysotie twojej umnożył jesi syny cziełowieczieskija. | W$крестъ нечести1віи х0дzтъ: по высотЁ твоeй ўмн0жилъ є3си2 сhны человёчєскіz. | О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ твое́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя. | Вокруг нас нечестивые ходят. По величию Твоему умножил Ты милость сынам человеческим. | Ps12(11), 9 | |||
MODLITWA OPUSZCZONEGO PRZEZ BOGA. | |||||||||
Ps 13 (12) ↓ WIELKIE POWIECZERZE | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? usquequo avertis faciem tuam a me? | W koniec, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, псалом Давида, 12 | Ps13(12), 1 | |||
2 | 2quamdiu ponam consilia in anima mea; dolorem in corde meo per diem? | Dokołie, Gospodi, zabudieszy mja do konca? dokołie otwraszczajeszy lice twoje ot mienie? | Док0лэ, гDи, забyдеши мS до концA; док0лэ tвращaеши лицE твоE t менє2; | Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? доко́лѣ отвраща́еши лице́ твое́ от мене́? | Доколе, Господи?.. Не забудь меня до конца! Доколе будешь отвращать лицо Твое от меня? | Ps13(12), 2 | |||
3 | 3usquequo exaltabitur inimicus meus super me? | Dokołie położu sowiety w duszy mojej, bołiezni w sierdcy mojem dien' i noszcz'? dokołie wozniesietsja wrag moj na mja? | Док0лэ положY совёты въ души2 моeй, бwлёзни въ сeрдцы моeмъ дeнь и3 н0щь; док0лэ вознесeтсz врaгъ м0й на мS; | Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мое́й, болѣ́зни въ се́рдцы мое́мъ де́нь и но́щь? доко́лѣ вознесе́тся вра́гъ мо́й на мя́? | Доколе заключать мне помыслы в душе моей, печали в сердце моем день и ночь? Доколе возноситься врагу моему надо мной? | Ps13(12), 3 | |||
4 | 4Respice, et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte; | Prizri, usłyszy mja, Gospodi Boże moj: proswieti oczi moi, da nie kogda usnu w smiert': | При1зри, ўслhши мS, гDи б9е м0й: просвэти2 џчи мои2, да не когдA ўснY въ смeрть: | При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мои́, да не когда́ усну́ въ сме́рть: | Воззри, услышь меня, Господи, Боже мой! Просвети очи мои, да не усну сном смерти! | Ps13(12), 4 | |||
5 | 5nequando dicat inimicus meus: Prævalui adversus eum. Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero; | da nie kogda riecziet wrag moj: ukriepichsja na niego. | да не когдA речeтъ врaгъ м0й: ўкрэпи1хсz на него2. | да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́. | Да не скажет враг мой: "Превозмог я его!" | Ps13(12), 5 | |||
6 | 6ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo. Cantabo Domino qui bona tribuit mihi; et psallam nomini Domini altissimi. | Stużajuszczii mi wozradujutsja, aszcze podwiżusja. | Стужaющіи ми2 возрaдуютсz, ѓще подви1жусz. | Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся. | Гонители мои возрадуются, если я поколеблюсь. | Ps13(12), 6 | |||
← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 25(24) | |||||||||
OGÓLNE ZEPSUCIE LUDZI. | |||||||||
Ps 14 (13) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze. | Rieczie biezumien w sierdcy swojem: niest' Bog. Rastłiesza i omierziszasja w naczinaniich: niest' tworjaj błagostynju. | РечE безyменъ въ сeрдцы своeмъ: нёсть бGъ. Растлёша и3 њмерзи1шасz въ начинaніихъ: нёсть творsй бlгостhню. | Рече́ безу́менъ въ се́рдцы свое́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню. | Сказал безумец в сердце своем: "Нет Бога". Развратились они и мерзки стали в делах своих; нет творящих благое. | Ps14(13), 1 | ||
2 | 2Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. | Gospod' s niebiesie priniczie na syny cziełowieczieskija, widieti, aszcze jest' razumiewajaj, ili wzyskajaj Boga. | ГDь съ нб7сE прини1че на сhны человёчєскіz, ви1дэти, ѓще є4сть разумэвazй, и3ли2 взыскazй бGа. | Госпо́дь съ небесе́ прини́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га. | Господь приклонился с Небес к сынам человеческим, да увидит, есть ли знающий или ищущий Бога. | Ps14(13), 2 | |||
3 | 3Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum, quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum. | Wsi ukłoniszasja, wkupie niekljuczimi bysza: niest' tworjaj błagostynju, niest' do jedinago. | Вси2 ўклони1шасz, вкyпэ неключи1ми бhша: нёсть творsй бlгостhню, нёсть до є3ди1нагw. | Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго. | Все уклонились от истины, все стали негодными; нет творящего благое, нет ни единого! | Ps14(13), 3 | |||
4 | 4Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis? | Ni li urazumiejut wsi diełajuszczii biezzakoniie, sniedajuszczii ljudi moja w snied' chłieba? Gospoda nie prizwasza. | Ни ли2 ўразумёютъ вси2 дёлающіи беззак0ніе, снэдaющіи лю1ди мо‰ въ снёдь хлёба; гDа не призвaша. | Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не призва́ша. | Ужели не вразумятся творящие беззакония, поедающие народ мой, как едят хлеб? Не призывали они Господа! | Ps14(13), 4 | |||
5 | 5Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. | Tamo ubojaszasja stracha, idieże nie bie strach: jako Gospod' w rodie prawiednych. | Тaмw ўбоsшасz стрaха, и3дёже не бЁ стрaхъ: ћкw гDь въ р0дэ првdныхъ. | Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ. | Устрашились они, когда не было страха, ибо оставил их Господь, помогающий роду праведных. | Ps14(13), 5 | |||
6 | 6Quoniam Dominus in generatione justa est: consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est. | Sowiet niszczago posramistie: Gospod' że upowaniie jego jest'. | Совётъ ни1щагw посрами1сте: гDь же ўповaніе є3гw2 є4сть. | Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть. | Над благим намерением нищего посмеялись они, но Господь – упование его. | Ps14(13), 6 | |||
7 | 7Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël. | Kto dast ot Siona spasieniie Izrailiewo? Wniegda wozwratit Gospod' płienieniie ljudij swoich, wozradujetsja Iakow, i wozwiesielitsja Izrail'. | Кто2 дaстъ t сіHна спcніе ї}лево; | Кто́ да́стъ от Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ возврати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й свои́хъ, возра́дуется Иа́ковъ, и возвесели́тся Изра́иль. | Кто дарует с высот Сиона спасение Израилю? | Ps14(13), 7 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
KTO MOŻE GODNIE ZJAWIĆ SIĘ PRZED BOGIEM? | |||||||||
Ps 15 (14) | |||||||||
1 | 1Psalmus David. Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo? | Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej? | Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj? | Gospodi, kto obitajet w żyliszczy twojem? ili kto wsielitsja wo swjatuju goru twoju? | ГDи, кто2 њбитaетъ въ жили1щи твоeмъ; и3ли2 кто2 всели1тсz во с™yю г0ру твою2; | Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи твое́мъ? или́ кто́ всели́тся во святу́ю го́ру твою́? | √осподи, кто обитать будет в жилище “воем? » кто поселитс¤ на горе св¤той “воей? | Ps15(14), 1 | |
2 | 2Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam; | Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem; | Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość. | Chodjaj nieporoczien i diełajaj prawdu, głagoljaj istinu w sierdcy swojem: | Ходsй непор0ченъ и3 дёлаzй прaвду, глаг0лzй и4стину въ сeрдцы своeмъ: | Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы свое́мъ: | “от, кто живет непорочно, поступает по правде и говорит истину в сердце своем; | Ps15(14), 2 | |
3 | 3qui loquitur veritatem in corde suo: qui non egit dolum in lingua sua, nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos. | Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego. | Który mówi prawdę w sercu swojem, który nie czyni zdrady językiem swoim: ani uczynił bliźniemu swemu złego, i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim. | iże nie ul'sti jazykom swoim i nie sotwori iskrienniemu swojemu zła, i ponoszenija nie prijat na bliżnija swoja: | и4же не ўльсти2 љзhкомъ свои1мъ и3 не сотвори2 и4скреннему своемY ѕлA, и3 поношeніz не пріsтъ на бли6жніz сво‰: | и́же не ульсти́ язы́комъ свои́мъ и не сотвори́ и́скреннему своему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́: | кто не лукавствует ¤зыком, и не творит ближнему своему зла, и не внемлет клевете на ближних своих. | Ps15(14), 3 | |
4 | 4Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus; timentes autem Dominum glorificat. Qui jurat proximo suo, et non decipit; | Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia; | Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: a bojących się Pana wysławia: który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza: | unicziżen jest' pried nim łukawnujaj, bojaszczyjażesja Gospoda sławit: klienyjsja iskrienniemu swojemu i nie otmietajasja: | ўничижeнъ є4сть пред8 ни1мъ лукaвнуzй, боsщыz же сz гDа слaвитъ: кленhйсz и4скреннему своемY и3 не tметazсz: | уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скреннему своему́ и не отмета́яся: | ѕрезирает он человека лукавого, а бо¤щихс¤ √оспода славит; кл¤нетс¤ ближнему своему, и не отрекаетс¤. | Ps15(14), 4 | |
5 | 5qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit: qui facit hæc non movebitur in æternum. | Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki. | Który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki. | sriebra swojego nie dadie w lichwu i mzdy na niepowinnych nie prijat. Tworjaj sija nie podwiżytsja wo wiek. | сребрA своегw2 не дадE въ ли1хву и3 мзды2 на непови1нныхъ не пріsтъ. Творsй сі‰ не подви1житсz во вёкъ. | сребра́ своего́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́нныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жится во вѣ́къ. | —еребра своего не дает он в рост, и не принимает даров от врага неповинных. ѕоступающий так не поколеблетс¤ вовеки. | Ps15(14), 5 | |
SZCZĘŚCIE SPRAWIEDLIWEGO Z POSIADANIA BOGA. | |||||||||
Ps 16 (15) | |||||||||
1 | 1Tituli inscriptio, ipsi David. Conserva me, Domine, quoniam speravi in te. | Sochrani mja, Gospodi, jako na tja upowach. | Сохрани1 мz, гDи, ћкw на тS ўповaхъ. | Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на тя́ упова́хъ. | Сохрани меня, Господи, ибо я на Тебя я уповаю. | Ps16(15), 1 | |||
2 | 2Dixi Domino: Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges. | Riech Gospodiewi: Gospod' moj jesi ty, jako błagich moich nie triebujeszy. | Рёхъ гDеви: гDь м0й є3си2 ты2, ћкw благи1хъ мои1хъ не трeбуеши. | Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ ты́, я́ко благи́хъ мои́хъ не тре́буеши. | Сказал я Господу: "Ты Господь мой, и в дарах моих не нуждаешься". | Ps16(15), 2 | |||
3 | 3Sanctis qui sunt in terra ejus, mirificavit omnes voluntates meas in eis. | Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje. | Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim. | Swjatym, iże sut' na ziemli jego, udiwi Gospod' wsja chotienija swoja w nich. | С™ы6мъ, и5же сyть на земли2 є3гw2, ўдиви2 гDь вс‰ хотBніz сво‰ въ ни1хъ. | Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя своя́ въ ни́хъ. | Святым, живущим на земле Его, дивно открыл Господь волю Свою. | Ps16(15), 3 | |
4 | 4Multiplicatæ sunt infirmitates eorum: postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus, nec memor ero nominum eorum per labia mea. | Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje. | Rozmnożyły się niemocy ich, potem się kwapili: nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi: i nie będę wspominał imion ich usty memi. | Umnożyszasja niemoszczy ich, po sich uskorisza: nie sobieru sobory ich ot krowiej, ni pomjanu że imien ich ustnama moima. | Ўмн0жишасz нeмwщи и4хъ, по си1хъ ўскори1ша: не соберY соб0ры и4хъ t кровeй, ни помzнy же и3мeнъ и4хъ ўстнaма мои1ма. | Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мои́ма. | Умножились немощи их, но вскоре миновали. Не созову людей проливать кровь жертвенную, не произнесу имен их устами моими. | Ps16(15), 4 | |
5 | 5Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei: tu es qui restitues hæreditatem meam mihi. | Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój. | Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje. | Gospod' czast' dostojanija mojego i czaszy mojeja: ty jesi ustrojajaj dostojaniie moje mnie. | ГDь чaсть достоsніz моегw2 и3 чaши моеS: ты2 є3си2 ўстроszй достоsніе моE мнЁ. | Госпо́дь ча́сть достоя́нiя моего́ и ча́ши моея́: ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́. | Господь – основа достояния моего, в Нем участь моя. Ты даруешь мне достояние мое. | Ps16(15), 5 | |
6 | 6Funes ceciderunt mihi in præclaris; etenim hæreditas mea præclara est mihi. | Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię. | Sznury przypadły mi na osobliwych; albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite. | Użja napadosza mi w dierżawnych moich: ibo dostojaniie moje dierżawno jest' mnie. | Ќжz напад0ша ми2 въ держaвныхъ мои1хъ: и4бо достоsніе моE держaвно є4сть мнЁ. | У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мои́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́. | Межи мои проходили по прекрасным местам; достояние мое желанно мне. | Ps16(15), 6 | |
7 | 7Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum; insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei. | Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje. | Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje. | Błagosłowlju Gospoda wrazumiwszago mja: jeszcze że i do noszczy nakazasza mja utroby moja. | Благословлю2 гDа вразуми1вшаго мS: є3щe же и3 до н0щи наказaша мS ўтрHбы мо‰. | Благословлю́ Го́спода вразуми́вшаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́. | Благословлю Господа, вразумившего меня, даже ночью наставляло меня сердце мое. | Ps16(15), 7 | |
8 | 8Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear. | Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony. | Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony. | Priedzriech Gospoda priedo mnoju wynu, jako odiesnuju mienie jest', da nie podwiżusja. | Предзрёхъ гDа предо мн0ю вhну, ћкw њдеснyю менє2 є4сть, да не подви1жусz. | Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся. | Вижу Господа всегда предо мною, ибо Он возле меня, да не поколеблюсь. | Ps16(15), 8 | |
9 | 9Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea; insuper et caro mea requiescet in spe. | Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie. | Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie. | Siego radi wozwiesielisja sierdce moje, i wozradowasja jazyk moj: jeszcze że i płot' moja wsielitsja na upowanii. | Сегw2 рaди возвесели1сz сeрдце моE, и3 возрaдовасz љзhкъ м0й: є3щe же и3 пл0ть моS всели1тсz на ўповaніи. | Сего́ ра́ди возвесели́ся се́рдце мое́, и возра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́тся на упова́нiи. | И вот возвеселилось сердце мое, и возрадовался язык мой; даже плоть моя вселится в землю с упованием: | Ps16(15), 9 | |
10 | 10Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. Notas mihi fecisti vias vitæ; adimplebis me lætitia cum vultu tuo: delectationes in dextera tua usque in finem. | Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia. | Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia. | Jako nie ostawiszy duszu moju wo adie, niże dasi priepodobnomu twojemu widieti istłienija. | Ћкw не њстaвиши дyшу мою2 во ѓдэ, нижE дaси прпdбному твоемY ви1дэти и3стлёніz. | Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному твоему́ ви́дѣти истлѣ́нiя. | ибо не оставишь Ты души моей во аде и не дашь праведнику Твоему познать тление. | Ps16(15), 10 | |
11 | Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki. | Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca. | Skazał mi jesi puti żywota: ispołniszy mja wiesiełija s licem twoim: krasota w diesnicie twojej w koniec. | Сказaлъ ми2 є3си2 пути6 животA: и3сп0лниши мS весeліz съ лицeмъ твои1мъ: красотA въ десни1цэ твоeй въ конeцъ. | Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ твои́мъ: красота́ въ десни́цѣ твое́й въ коне́цъ. | Поведал Ты мне пути жизни; исполнишь меня веселия пред лицом Твоим: блаженство в деснице Твоей вовеки. | Ps16(15), 11 | ||
PROŚBA NIEWINNIE PRZEŚLADOWANEGO O POMOC BOŻA. | |||||||||
Ps 17 (16) ↓ GODZINA III (Tercja) początek | |||||||||
1 | 1Oratio David. Exaudi, Domine, justitiam meam; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis. | Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi. | Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami. | Usłyszy, Gospodi, prawdu moju, wonmi molieniju mojemu, wnuszy molitwu moju nie wo ustnach l'stiwych. | Ўслhши, гDи, прaвду мою2, вонми2 молeнію моемY, внуши2 моли1тву мою2 не во ўстнaхъ льсти1выхъ. | Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю моему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ. | Услышь, Господи, правду мою, внемли молению моему, прими молитву мою из уст нелживых! | Ps17(16), 1 | |
2 | 2De vultu tuo judicium meum prodeat; oculi tui videant æquitates. | Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość. | Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości. | Ot lica twojego sud'ba moja izydiet: oczi moi da widita prawoty. | T лицA твоегw2 судьбA моS и3зhдетъ: џчи мои2 да ви1дита правоты6. | От лица́ твоего́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мои́ да ви́дита правоты́. | Уста Твои изрекут приговор мне; очи мои да узрят правду! | Ps17(16), 2 | |
3 | 3Probasti cor meum, et visitasti nocte; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas. | Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich. | Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość. | Iskusił jesi sierdce moje, posietił jesi noszcziju: iskusił mja jesi, i nie obrietiesja wo mnie nieprawda. | И#скуси1лъ є3си2 сeрдце моE, посэти1лъ є3си2 н0щію: и3скуси1лъ мS є3си2, и3 не њбрётесz во мнЁ непрaвда. | Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда. | Испытал Ты сердце мое, посетил его ночью; испытал меня, и не обрел во мне неправды. | Ps17(16), 3 | |
4 | 4Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras. | Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika. | Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych. | Jako da nie wozgłagoljut usta moja dieł cziełowieczieskich, za słowiesa ustien twoich az sochranich puti żestoki. | Ћкw да не возглаг0лютъ ўстA мо‰ дёлъ человёческихъ, за словесA ўстeнъ твои1хъ ѓзъ сохрани1хъ пути6 жeстwки. | Я́ко да не возглаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ твои́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки. | Чтобы не говорить мне о делах человеческих, по слову Твоему следовал я путями трудными. | Ps17(16), 4 | |
5 | 5Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea. | Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje. | Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje. | Sowierszy stopy moja wo stiezjach twoich, da nie podwiżutsja stopy moja. | Соверши2 стwпы2 мо‰ во стезsхъ твои1хъ, да не подви1жутсz стwпы2 мо‰. | Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ твои́хъ, да не подви́жутся стопы́ моя́. | Утверди стопы мои на стезях Твоих, да не поколеблются стопы мои. | Ps17(16), 5 | |
6 | 6Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea. | Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje. | Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje. | Az wozzwach, jako usłyszał mja jesi, Boże: prikłoni ucho twoje mnie i usłyszy głagoły moja. | Ѓзъ воззвaхъ, ћкw ўслhшалъ мS є3си2, б9е: приклони2 ќхо твоE мнЁ и3 ўслhши глаг0лы мо‰. | А́зъ воззва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: приклони́ у́хо твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́. | Я воззвал к Тебе, и Ты услышал меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои! | Ps17(16), 6 | |
7 | 7Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te. | Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej. | Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj. | Udiwi miłosti twoja, spasajaj upowajuszczyja na tja ot protiwjaszczychsja diesnicie twojej: | Ўдиви2 млcти тво‰, сп7сazй ўповaющыz на тS t проти1вzщихсz десни1цэ твоeй: | Удиви́ ми́лости твоя́, спаса́яй упова́ющыя на тя́ от проти́вящихся десни́цѣ твое́й: | Дивно яви милость Твою, спасая уповающих на Тебя от противников десницы Твоей; | Ps17(16), 7 | |
8 | 8A resistentibus dexteræ tuæ custodi me ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me | Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię. | Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię: | sochrani mja, Gospodi, jako zienicu oka: w krowie kriłu twojeju pokryjeszy mja | сохрани1 мz, гDи, ћкw зёницу џка: въ кр0вэ крил{ твоє1ю покрhеши мS | сохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ твое́ю покры́еши мя́ | сохрани меня, Господи, как зеницу ока, под сенью крыл Твоих укрой меня | Ps17(16), 8 | |
9 | 9a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt; | Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli. | Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli. | ot lica niecziestiwych ostrastszych mja: wrazi moi duszu moju odierżasza | t лицA нечести1выхъ њстрaстшихъ мS: врази2 мои2 дyшу мою2 њдержaша | от лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ мя́: врази́ мои́ ду́шу мою́ одержа́ша | от лица нечестивых, оскорбителей моих. Враги мои душу мою обступили, | Ps17(16), 9 | |
10 | 10adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam. | Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi. | Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość. | tuk swoj zatworisza, usta ich głagołasza gordynju. | тyкъ св0й затвори1ша, ўстA и4хъ глаг0лаша гордhню. | ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню. | потучнело, замкнулось сердце их; уста их говорили слова гордыни. | Ps17(16), 10 | |
11 | 11Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram. | Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi. | Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi. | Izgonjaszczii mja nynie obydosza mja, oczi swoi wozłożysza ukłoniti na ziemlju. | И#згонsщіи мS нн7э њбыд0ша мS, џчи свои2 возложи1ша ўклони1ти на зeмлю. | Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи свои́ возложи́ша уклони́ти на зе́млю. | Гонители мои ныне окружили меня, взоры свои на меня устремили, хотят низринуть меня на землю. | Ps17(16), 11 | |
12 | 12Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis. | Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie. | Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie. | Objasza mja jako liew gotow na łow i jako skimien obitajaj w tajnych. | Њб8sша мS ћкw лeвъ гот0въ на л0въ и3 ћкw скЂменъ њбитazй въ тaйныхъ. | Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ. | Подстерегли меня, как лев, готовый прянуть на добычу, как молодой лев, притаившийся в засаде. | Ps17(16), 12 | |
13 | 13Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio; frameam tuam | Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim. | Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj. | Woskriesni, Gospodi, priedwari ja i zapni im: izbawi duszu moju ot niecziestiwago, orużiie twoje | Воскrни2, гDи, предвари2 | и3 запни2 и5мъ: и3збaви дyшу мою2 t нечести1вагw, nрyжіе твоE | Воскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от нечести́ваго, ору́жiе твое́ | Восстань, Господи, настигни их и низринь! Избави душу мою от нечестивого, порази мечом Твоим врагов десницы Твоей! | Ps17(16), 13 | |
14 | 14ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis. | Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim. | Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim. | ot wrag ruki twojeja, Gospodi, ot małych ot ziemli: razdieli ja w żywotie ich, i sokrowiennych twoich ispołnisja czriewo ich: nasytiszasja synow, i ostawisza ostanki mładiencem swoim. | t вр†гъ руки2 твоеS, гDи, t мaлыхъ t земли2: раздэли2 | въ животЁ и4хъ, и3 сокровeнныхъ твои1хъ и3сп0лнисz чрeво и4хъ: насhтишасz сынHвъ, и3 њстaвиша њстaнки младeнцємъ свои6мъ. | от вра́гъ руки́ твоея́, Го́споди, от ма́лыхъ от земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́нныхъ твои́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ свои́мъ. | Господи, праведников, малых числом на земле, еще при жизни отдели от нечестивых! Сокровища Твои земные поглощают нечестивые; богаты они сыновьями и оставили наследие внукам своим. | Ps17(16), 14 | |
15 | 15Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo; satiabor cum apparuerit gloria tua. | Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej. | A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja. | Az że prawdoju jawljusja licu twojemu, nasyszczusja, wniegda jawitimisja sławie twojej. | Ѓзъ же прaвдою kвлю1сz лицY твоемY, насhщусz, внегдA kви1тимисz слaвэ твоeй. | А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ твоему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ твое́й. | А я в правде моей явлюсь пред лицом Твоим, обогащусь благами Твоими, когда явится мне слава Твоя. | Ps17(16), 15 | |
← dalej GODZINA III Ps 25(24) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA III | |||||||||
DZIĘKCZYNNA PIEŚŃ DAWIDA. | |||||||||
Ps 18 (17) | |||||||||
1 | 1In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit: | Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: | W koniec, otroku Gospodnju Dawidu, jaże głagoła Gospodiewi słowiesa piesni sieja, w dien', w on'że izbawi jego Gospod' ot ruki wsiech wrag jego i iz ruki Sauli: i rieczie: | Въ конeцъ, џтроку гDню дв7ду, ±же глаг0ла гDеви словесA пёсни сеS, въ дeнь, в0ньже и3збaви є3го2 гDь t руки2 всёхъ вр†гъ є3гw2 и3 и3з8 руки2 саyли: и3 речE: | Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́: | В конец, слуги Господа Давида, который воспел Господу слова этой песни в день, когда избавил его Господь от руки врагов его и от руки Саула, и сказал, | Ps18(17), 1 | ||
2 | 2Diligam te, Domine, fortitudo mea. | Wozljublju tja, Gospodi, kriepostie moja: | Возлюблю1 тz, гDи, крёпосте моS: | Возлюблю́ тя, Го́споди, крѣ́посте моя́: | Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя! | Ps18(17), 2 | |||
3 | 3Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus. | Gospod' utwierżdieniie moje, i pribieżyszcze moje, i izbawitiel' moj, Bog moj, pomoszcznik moj, i upowaju na niego: zaszczytitiel' moj, i rog spasienija mojego, i zastupnik moj. | гDь ўтверждeніе моE, и3 прибёжище моE, и3 и3збaвитель м0й, бGъ м0й, пом0щникъ м0й, и3 ўповaю на него2: защи1титель м0й, и3 р0гъ спcніz моегw2, и3 застyпникъ м0й. | Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и прибѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя моего́, и засту́пникъ мо́й. | Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, Податель помощи, уповаю на Него! Защитник мой, в Нем спасение мое, Заступник мой! | Ps18(17), 3 | |||
4 | 4Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. | Chwalja prizowu Gospoda i ot wrag moich spasusja. | ХвалS призовY гDа и3 t вр†гъ мои1хъ спасyсz. | Хваля́ призову́ Го́спода и от вра́гъ мои́хъ спасу́ся. | Восхваляя призову Господа и спасусь от врагов моих. | Ps18(17), 4 | |||
5 | 5Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me. | Odierżasza mja bołiezni smiertnyja, i potocy biezzakonija smjatosza mja: | Њдержaша мS бwлёзни смє1ртныz, и3 пот0цы беззак0ніz смzт0ша мS: | Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́: | Объяли меня муки смертные, потоки беззаконий привели меня в смятение. | Ps18(17), 5 | |||
6 | 6Dolores inferni circumdederunt me; præoccupaverunt me laquei mortis. | bołiezni adowy obydosza mja, priedwarisza mja sieti smiertnyja. | бwлёзни ѓдwвы њбыд0ша мS, предвари1ша мS сBти смє1ртныz. | болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя. | Мучения адовы охватили меня, настигли меня сети смертные. | Ps18(17), 6 | |||
7 | 7In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus. | I wniegda skorbieti mi, prizwach Gospoda i k Bogu mojemu wozzwach: usłysza ot chrama swjatago swojego głas moj, i wopl' moj pried nim wnidiet wo uszy jego. | И# внегдA скорбёти ми2, призвaхъ гDа и3 къ бGу моемY воззвaхъ: ўслhша t хрaма с™aгw своегw2 глaсъ м0й, и3 в0пль м0й пред8 ни1мъ вни1детъ во ќшы є3гw2. | И внегда́ скорбѣ́ти ми́, призва́хъ Го́спода и къ Бо́гу моему́ воззва́хъ: услы́ша от хра́ма свята́го своего́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ ни́мъ вни́детъ во у́шы его́. | Но в скорби моей призвал я Господа, к Богу моему воззвал; и услышал Он из храма святого Своего голос мой, вопль мой достиг слуха Его. | Ps18(17), 7 | |||
8 | 8Commota est, et contremuit terra; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt: quoniam iratus est eis. | I podwiżesja i triepietna byst' ziemlja, i osnowanija gor smjatoszasja i podwigoszasja, jako progniewasja na nja Bog. | И# подви1жесz и3 трeпетна бhсть землS, и3 њснов†ніz г0ръ смzт0шасz и3 подвиг0шасz, ћкw прогнёвасz на нS бGъ. | И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ. | И поколебалась, и вострепетала земля, и основания гор потряслись и поколебались, ибо прогневался Бог. | Ps18(17), 8 | |||
9 | 9Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit; carbones succensi sunt ab eo. | Wzydie dym gniewom jego, i ogn' ot lica jego wospłamienitsja: ugłiie wozgoriesja ot niego. | Взhде дhмъ гнёвомъ є3гw2, и3 џгнь t лицA є3гw2 восплaменитсz: ќгліе возгорёсz t негw2. | Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ его́, и о́гнь от лица́ его́ воспла́менится: у́глiе возгорѣ́ся от него́. | Восклубился дым от гнева Его, и огонь от лица Его воспламенился; угли возгорались от Него. | Ps18(17), 9 | |||
10 | 10Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus. | I prikłoni niebiesa i snidie, i mrak pod nogama jego. | И# приклони2 нб7сA и3 сни1де, и3 мрaкъ под8 ногaма є3гw2. | И приклони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма его́. | И приклонил Он небеса и снизошел; и мрак под ногами Его. | Ps18(17), 10 | |||
11 | 11Et ascendit super cherubim, et volavit; volavit super pennas ventorum. | I wzydie na chieruwimy i lietie, lietie na kriłu wietrienju. | И# взhде на херувjмы и3 летЁ, летЁ на крил{ вётрєню. | И взы́де на херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню. | И воссел на Херувимов, и полетел, полетел на крыльях ветра. | Ps18(17), 11 | |||
12 | 12Et posuit tenebras latibulum suum; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris. | I położy tmu zakrow swoj: okriest jego sielieniie jego: tiemna woda wo obłaciech wozdusznych. | И# положи2 тьмY закр0въ св0й: w4крестъ є3гw2 селeніе є3гw2: темнA водA во w4блацэхъ воздyшныхъ. | И положи́ тму́ закро́въ сво́й: о́крестъ его́ селе́нiе его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ возду́шныхъ. | И соделал тьму покровом Своим; окрест Него – обитель Его; темна вода в облаках поднебесных. | Ps18(17), 12 | |||
13 | 13Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt; grando et carbones ignis. | Ot oblistanija pried nim obłacy proidosza, grad i ugłiie ogniennoje. | T њблистaніz пред8 ни1мъ w4блацы проид0ша, грaдъ и3 ќгліе џгненное. | От облиста́нiя предъ ни́мъ о́блацы проидо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гненное. | В блеске молний проносились пред Ним облака, град и угли пламенные. | Ps18(17), 13 | |||
14 | 14Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. | I wozgriemie s niebiesie Gospod', i wysznij dadie głas swoj. | И# возгремЁ съ нб7сE гDь, и3 вhшній дадE глaсъ св0й. | И возгремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и вы́шнiй даде́ гла́съ сво́й. | И возгремел с Небес Господь, Всевышний издал глас Свой. | Ps18(17), 14 | |||
15 | 15Et misit sagittas suas, et dissipavit eos; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos. | Nizposła strieły i razgna ja, i mołnii umnoży i smjatie ja. | НизпослA стрёлы и3 разгнA |, и3 мHлніи ўмн0жи и3 смzтE |. | Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́. | Ниспослал Он стрелы и разогнал врагов, и умножил молнии, привел их в смятенье. | Ps18(17), 15 | |||
16 | 16Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ. | I jawiszasja istocznicy wodnii, i otkryszasja osnowanija wsieliennyja ot zaprieszczenija twojego, Gospodi, ot dochnowienija ducha gniewa twojego. | И# kви1шасz и3ст0чницы воднjи, и3 tкрhшасz њснов†ніz вселeнныz t запрещeніz твоегw2, гDи, t дохновeніz дyха гнёва твоегw2. | И яви́шася исто́чницы водні́и, и откры́шася основа́нiя вселе́нныя от запреще́нiя твоего́, Го́споди, от дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва твоего́. | И явились источники водные, и открылись основания вселенной от угрозы Твоей, Господи, от дуновения гнева Твоего. | Ps18(17), 16 | |||
17 | 17Misit de summo, et accepit me; et assumpsit me de aquis multis. | Nizposła s wysoty i prijat mja, wosprijat mja ot wod mnogich. | НизпослA съ высоты2 и3 пріsтъ мS, воспріsтъ мS t в0дъ мн0гихъ. | Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от во́дъ мно́гихъ. | Он простер десницу Свою с высоты, и поднял меня, извлек меня из вод многих. | Ps18(17), 17 | |||
18 | 18Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me; | Izbawit mja ot wragow moich sil'nych i ot nienawidjaszczych mja: jako utwierdiszasja paczie mienie. | И#збaвитъ мS t врагHвъ мои1хъ си1льныхъ и3 t ненави1дzщихъ мS: ћкw ўтверди1шасz пaче менє2. | Изба́витъ мя́ от враго́въ мои́хъ си́льныхъ и от ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́. | Избавит меня от врагов моих сильных и от ненавистников моих, ибо стали они крепче меня. | Ps18(17), 18 | |||
19 | 19prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus. | Priedwarisza mja w dien' ozłoblienija mojego: i byst' Gospod' utwierżdieniie moje. | Предвари1ша мS въ дeнь њѕлоблeніz моегw2: и3 бhсть гDь ўтверждeніе моE. | Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя моего́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́. | Настигли они меня в день бедствия моего, но Господь – опора моя. | Ps18(17), 19 | |||
20 | 20Et eduxit me in latitudinem; salvum me fecit, quoniam voluit me, | I izwiedie mja na szyrotu: izbawit mja, jako woschotie mja. | И# и3зведe мz на широтY: и3збaвитъ мS, ћкw восхотё мz. | И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя. | И вывел Он меня на простор; избавил меня, ибо Он благоволил ко мне. | Ps18(17), 20 | |||
21 | 21et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi: | I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej, i po czistotie ruku mojeju wozdast mi, | И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй, и3 по чистотЁ рукY моє1ю воздaстъ ми2, | И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю возда́стъ ми́, | И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих воздаст мне; | Ps18(17), 21 | |||
22 | 22quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo; | jako sochranich puti Gospodni i nie niecziestwowach ot Boga mojego. | ћкw сохрани1хъ пути6 гDни и3 не нечeствовахъ t бGа моегw2. | я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́ствовахъ от Бо́га моего́. | ибо я хранил пути Господни и не был нечестивцем пред Богом моим. | Ps18(17), 22 | |||
23 | 23quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me. | Jako wsja sud'by jego priedo mnoju, i oprawdanija jego nie otstupisza ot mienie. | Ћкw вс‰ судьбы6 є3гw2 предо мн0ю, и3 њправд†ніz є3гw2 не tступи1ша t менє2. | Я́ко вся́ судьбы́ его́ предо мно́ю, и оправда́нiя его́ не отступи́ша от мене́. | Ибо все суды Его предо мною, от повелений Его не отступал я. | Ps18(17), 23 | |||
24 | 24Et ero immaculatus cum eo; et observabo me ab iniquitate mea. | I budu nieporoczien s nim i sochranjusja ot biezzakonija mojego. | И# бyду непор0ченъ съ ни1мъ и3 сохраню1сz t беззак0ніz моегw2. | И бу́ду непоро́ченъ съ ни́мъ и сохраню́ся от беззако́нiя моего́. | И буду я непорочен пред Ним, и сохраню себя от беззакония. | Ps18(17), 24 | |||
25 | 25Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus. | I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej i po czistotie ruku mojeju pried oczima jego. | И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй и3 по чистотЁ рукY моє1ю пред8 nчи1ма є3гw2. | И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма его́. | И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его. | Ps18(17), 25 | |||
26 | 26Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, | S priepodobnym priepodobien budieszy, i s mużem niepowinnym niepowinien budieszy, | Съ прпdбнымъ прпdбенъ бyдеши, и3 съ мyжемъ непови1ннымъ непови1ненъ бyдеши, | Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́ннымъ непови́ненъ бу́деши, | С праведным поступишь Ты по правде Твоей, и с мужем неповинным – по безвинности его; | Ps18(17), 26 | |||
27 | 27et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. | i so izbrannym izbran budieszy, i so stroptiwym razwratiszysja. | и3 со и3збрaннымъ и3збрaнъ бyдеши, и3 со стропти1вымъ разврати1шисz. | и со избра́ннымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися. | и с избранным поступаешь, как с избранником, а с лукавым – по лукавству его. | Ps18(17), 27 | |||
28 | 28Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis. | Jako ty ljudi smiriennyja spasieszy i oczi gordych smiriszy. | Ћкw ты2 лю1ди смирє1нныz сп7сeши и3 џчи г0рдыхъ смири1ши. | Я́ко ты́ лю́ди смире́нныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши. | Ибо Ты людей смиренных спасешь, а очи гордых смиришь; | Ps18(17), 28 | |||
29 | 29Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine; Deus meus, illumina tenebras meas. | Jako ty proswietiszy swietiłnik moj, Gospodi: Boże moj, proswietiszy tmu moju. | Ћкw ты2 просвэти1ши свэти1льникъ м0й, гDи: б9е м0й, просвэти1ши тьмY мою2. | Я́ко ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́. | ибо Ты возжигаешь светильник мой, Господи, Боже мой, озаришь тьму мою. | Ps18(17), 29 | |||
30 | 30Quoniam in te eripiar a tentatione; et in Deo meo transgrediar murum. | Jako toboju izbawljusja ot iskuszenija, i Bogom moim priejdu stienu. | Ћкw тоб0ю и3збaвлюсz t и3скушeніz, и3 бGомъ мои1мъ прейдY стёну. | Я́ко тобо́ю изба́влюся от искуше́нiя, и Бо́гомъ мои́мъ прейду́ стѣ́ну. | Ибо Тобой избавлюсь я от искушения и с Богом моим преодолею стену. | Ps18(17), 30 | |||
31 | 31Deus meus, impolluta via ejus; eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se. | Bog moj, nieporoczien put' jego: słowiesa Gospodnja razżżena. Zaszczytitiel' jest' wsiech upowajuszczych na niego. | БGъ м0й, непор0ченъ пyть є3гw2: словесA гDнz разжжє1на. Защи1титель є4сть всёхъ ўповaющихъ на него2. | Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на него́. | Бог мой! Непорочен путь Его; слова Господни пламенны; Защитник Он всех, уповающих на Него. | Ps18(17), 31 | |||
32 | 32Quoniam quis deus præter Dominum? aut quis deus præter Deum nostrum? | Jako kto Bog, razwie Gospoda? ili kto Bog, razwie Boga naszego? | Ћкw кто2 бGъ, рaзвэ гDа; и3ли2 кто2 бGъ, рaзвэ бGа нaшегw; | Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́шего? | Ибо кто Бог, кроме Господа? Или кто бог, кроме Бога нашего? | Ps18(17), 32 | |||
33 | 33Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam; | Bog priepojasujaj mja siłoju, i położy nieporoczien put' moj: | БGъ препоzсyzй мS си1лою, и3 положи2 непор0ченъ пyть м0й: | Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й: | Бог препоясал меня силою и соделал непорочным путь мой; | Ps18(17), 33 | |||
34 | 34qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me; | sowierszajaj nozie moi jako jelieni, i na wysokich postawljajaj mja: | совершazй н0зэ мои2 ћкw є3лeни, и3 на выс0кихъ поставлszй мS: | соверша́яй но́зѣ мои́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́: | укрепил ноги мои, как быстрые ноги оленя, и на высоты воззвел меня. | Ps18(17), 34 | |||
35 | 35qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea, | nauczajaj rucie moi na bran', i położył jesi łuk miedjan myszca moja: | научazй рyцэ мои2 на брaнь, и3 положи1лъ є3си2 лyкъ мёдzнъ мы6шца мо‰: | науча́яй ру́цѣ мои́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́: | Научил руки мои сражению, соделал луком медным мышцы мои. | Ps18(17), 35 | |||
36 | 36et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit. | i dał mi jesi zaszczyszczeniie spasienija, i diesnica twoja wosprijat mja: i nakazaniie twoje isprawit mja w koniec, i nakazaniie twoje to mja nauczit. | и3 дaлъ ми2 є3си2 защищeніе спcніz, и3 десни1ца твоS воспріsтъ мS: и3 наказaніе твоE и3спрaвитъ мS въ конeцъ, и3 наказaніе твоE то2 мS научи1тъ. | и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе твое́ то́ мя́ научи́тъ. | И даровал мне щит спасения, и десница Твоя поддержала меня; и наставление Твое исправит меня, и наставление Твое меня научит. | Ps18(17), 36 | |||
37 | 37Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. | Uszyrił jesi stopy moja podo mnoju, i nie izniemogostie pliesnie moi. | Ўшири1лъ є3си2 стwпы2 мо‰ подо мн0ю, и3 не и3знемог0стэ плеснB мои2. | Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мои́. | Расширил Ты шаги мои на пути моем, и стопы мои не изнемогли. | Ps18(17), 37 | |||
38 | 38Persequar inimicos meos, et comprehendam illos; et non convertar donec deficiant. | Pożenu wragi moja, i postignu ja, i nie wozwraszczusja, dondieże skonczajutsja: | ПоженY враги2 мо‰, и3 пости1гну |, и3 не возвращyсz, д0ндеже скончaютсz: | Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не возвращу́ся, до́ндеже сконча́ются: | Преследовать буду врагов моих и настигну их, и не возвращусь, доколе не погибнут! | Ps18(17), 38 | |||
39 | 39Confringam illos, nec poterunt stare; cadent subtus pedes meos. | oskorblju ich, i nie wozmogut stati, padut pod nogama moima. | њскорблю2 и5хъ, и3 не возм0гутъ стaти, падyтъ под8 ногaма мои1ма. | оскорблю́ и́хъ, и не возмо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мои́ма. | Сокрушу их, и не смогут встать, падут под ноги мои! | Ps18(17), 39 | |||
40 | 40Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me. | I priepojasał mja jesi siłoju na bran', spjał jesi wsja wostajuszczyja na mja pod mja. | И# препоsсалъ мS є3си2 си1лою на брaнь, спsлъ є3си2 вс‰ востаю1щыz на мS под8 мS. | И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́. | И препоясал Ты меня силою на битву, поверг предо мной всех восстающих на меня. | Ps18(17), 40 | |||
41 | 41Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti. | I wragow moich dał mi jesi chriebiet i nienawidjaszczyja mja potriebił jesi. | И# врагHвъ мои1хъ дaлъ ми2 є3си2 хребeтъ и3 ненави1дzщыz мS потреби1лъ є3си2. | И враго́въ мои́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́. | И врагов моих обратил в бегство, и ненавистников моих истребил. | Ps18(17), 41 | |||
42 | 42Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret; ad Dominum, nec exaudivit eos. | Wozzwasza, i nie bie spasajaj: ko Gospodu, i nie usłysza ich. | Воззвaша, и3 не бЁ спасazй: ко гDу, и3 не ўслhша и4хъ. | Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ. | Взывали они, но не было спасающего, ко Господу взывали, но не услышал Он их. | Ps18(17), 42 | |||
43 | 43Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti; ut lutum platearum delebo eos. | I istnju ja jako prach pried licem wietra, jako brieniie putij pogłażdu ja. | И# и3стню2 | ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, ћкw брeніе путjй поглaжду |. | И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́. | И рассею их, как прах, взметаемый ветром, будто грязь на пути, растопчу их! | Ps18(17), 43 | |||
44 | 44Eripies me de contradictionibus populi; constitues me in caput gentium. | Izbawiszy mja ot prieriekanija ljudij: postawiszy mja wo gławu jazykow: ljudiie, ichże nie wiediech, rabotasza mi, | И#збaвиши мS t прерэкaніz людjй: постaвиши мS во главY kзhкwвъ: лю1діе, и4хже не вёдэхъ, раб0таша ми2, | Изба́виши мя́ от прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́, | Избавил Ты меня от распрей человеческих, поставил меня главою народов. Племена, которых я не знал, подчинились мне: | Ps18(17), 44 | |||
45 | 45Populus quem non cognovi servivit mihi; in auditu auris obedivit mihi. | w słuch ucha posłuszasza mja. Synowie czużdii sołgasza mi, | въ слyхъ ќха послyшаша мS. Сhнове чуждjи солгaша ми2, | въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́, | прослышав обо мне, изъявили покорность. Но изменили мне чужеземцы. | Ps18(17), 45 | |||
46 | 46Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis. | synowie czużdii obietszasza i ochromosza ot stiez' swoich. | сhнове чуждjи њбетшaша и3 њхром0ша t стeзь свои1хъ. | сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от сте́зь свои́хъ. | Изнемогли иноплеменники и охромели на путях своих. | Ps18(17), 46 | |||
47 | 47Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ. | Żyw Gospod', i błagosłowien Bog, i da wozniesietsja Bog spasienija mojego, | Жи1въ гDь, и3 блгcвeнъ бGъ, и3 да вознесeтсz бGъ спcніz моегw2, | Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да вознесе́тся Бо́гъ спасе́нiя моего́, | Жив Господь и благословен Бог, и да будет превознесен Бог, спасающий меня. | Ps18(17), 47 | |||
48 | 48Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me; liberator meus de inimicis meis iracundis. | Bog dajaj otmszczeniie mnie i pokoriwyj ljudi pod mja, | бGъ даsй tмщeніе мнЁ и3 покори1вый лю1ди под8 мS, | Бо́гъ дая́й отмще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́, | Бог, воздающий за меня и покоривший мне народы! | Ps18(17), 48 | |||
49 | 49Et ab insurgentibus in me exaltabis me; a viro iniquo eripies me. | izbawitiel' moj ot wrag moich gniewliwych: ot wostajuszczych na mja wozniesieszy mja, ot muża nieprawiedna izbawiszy mja. | и3збaвитель м0й t вр†гъ мои1хъ гнэвли1выхъ: t востаю1щихъ на мS вознесeши мS, t мyжа непрaведна и3збaвиши мS. | изба́витель мо́й от вра́гъ мои́хъ гнѣвли́выхъ: от востаю́щихъ на мя́ вознесе́ши мя́, от му́жа непра́ведна изба́виши мя́. | Избавитель мой от врагов моих яростных! Над восстающими вознесешь Ты, от мужа неправедного избавишь меня. | Ps18(17), 49 | |||
50 | 50Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam; | Siego radi ispowiemsja tiebie wo jazyciech, Gospodi, i imieni twojemu poju: | Сегw2 рaди и3сповёмсz тебЁ во kзhцэхъ, гDи, и3 и4мени твоемY пою2: | Сего́ ра́ди исповѣ́мся тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени твоему́ пою́: | Посему прославлю Тебя средь народов, Господи, и имя Твое воспою. | Ps18(17), 50 | |||
51 | 51magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum. | wieliczajaj spasienija cariewa i tworjaj miłost' christu swojemu Dawidu i siemieni jego do wieka. | величazй спасє1ніz царє1ва и3 творsй млcть хрістY своемY дв7ду и3 сёмени є3гw2 до вёка. | велича́яй спасе́нiя царе́ва и творя́й ми́лость христу́ своему́ Дави́ду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка. | Возвеличил Ты спасенного Тобою царя и творишь милость помазаннику Своему Давиду и потомству его вовеки. | Ps18(17), 51 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
CHWAŁA BOGA GŁOSZONA RZEZ NIEBIOSA I DOSKONAŁOŚĆ JEGO PRAWA. | |||||||||
Ps 19 (18) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. | W koniec, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, псалом Давида, 18 | Ps19(18), 1 | ||
2 | 2Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum. | Niebiesa powiedajut sławu Bożiju, tworieniie że ruku jego wozwieszczajet twierd'. | НебесA повёдаютъ слaву б9ію, творeніе же рукY є3гw2 возвэщaетъ твeрдь. | Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ его́ возвѣща́етъ тве́рдь. | Небеса проповедают славу Божию, и о творениях рук Его возвещает вселенная. | Ps19(18), 2 | |||
3 | 3Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam. | Dien' dni otrygajet głagoł, i noszcz' noszczy wozwieszczajet razum. | Дeнь дни2 tрыгaетъ глаг0лъ, и3 н0щь н0щи возвэщaетъ рaзумъ. | Де́нь дни́ отрыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи возвѣща́етъ ра́зумъ. | День дню изрекает слово, и ночь ночи возвещает мудрость. | Ps19(18), 3 | |||
4 | 4Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum. | Nie sut' rieczi, niże słowiesa, ichże nie słyszatsja głasi ich. | Не сyть рBчи, нижE словесA, и4хже не слhшатсz глaси и4хъ. | Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шатся гла́си и́хъ. | Нет наречий и нет языков, на каких бы не слышались голоса их. | Ps19(18), 4 | |||
5 | 5In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum. | Wo wsju ziemlju izydie wieszczaniie ich, i w koncy wsieliennyja głagoły ich: w sołncie położy sielieniie swoje: | Во всю2 зeмлю и3зhде вэщaніе и4хъ, и3 въ концы6 вселeнныz глаг0лы и4хъ: въ с0лнцэ положи2 селeніе своE: | Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́нныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́: | Разнеслись по всей земле вещания их, и до пределов вселенной речи их. Солнце соделал Бог обителью в небесах; | Ps19(18), 5 | |||
6 | 6In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam; | i toj jako żenich ischodjaj ot cziertoga swojego, wozradujetsja jako ispolin tieszczy put'. | и3 т0й ћкw жени1хъ и3сходsй t черт0га своегw2, возрaдуетсz ћкw и3споли1нъ тещи2 пyть. | и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от черто́га своего́, возра́дуется я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть. | и оно, как жених, выходит из чертога своего, радуется, как исполин, пускаясь в путь. | Ps19(18), 6 | |||
7 | 7a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus. | Ot kraja niebiesie ischod jego, i srietieniie jego do kraja niebiesie: i niest', iże ukryjetsja tiepłoty jego. | T крaz небесE и3сх0дъ є3гw2, и3 срётеніе є3гw2 до крaz небесE: и3 нёсть, и4же ўкрhетсz теплоты2 є3гw2. | От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ется теплоты́ его́. | От края неба исход его и встреча его с тьмой у края неба; и никто не лишится теплоты его. | Ps19(18), 7 | |||
8 | 8Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis. | Zakon Gospodien' nieporoczien, obraszczajaj duszy: swidietiełstwo Gospodnie wierno, umudrjajuszczeje mładiency. | Зак0нъ гDень непор0ченъ, њбращazй дyшы: свидётельство гDне вёрно, ўмудрsющее младeнцы. | Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́телство Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы. | Закон Господень непорочен, наставляет души; свидетельство Господне верно, умудряет младенцев. | Ps19(18), 8 | |||
9 | 9Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos. | Oprawdanija Gospodnja prawa, wiesieljaszczaja sierdce: zapowied' Gospodnja swietła, proswieszczajuszczaja oczi. | Њправд†ніz гDнz пр†ва, весел‰щаz сeрдце: зaповэдь гDнz свэтлA, просвэщaющаz џчи. | Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи. | Повеления Господни праведны, веселят сердце; заповедь Господня светла, просвещает очи. | Ps19(18), 9 | |||
10 | 10Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa, | Strach Gospodien' czist, priebywajaj w wiek wieka: sud'by Gospodni istinny, oprawdanny wkupie, | Стрaхъ гDень чи1стъ, пребывazй въ вёкъ вёка: судьбы6 гDни и4стинны, њправд†нны вкyпэ, | Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стинны, оправда́нны вку́пѣ, | Страх Господень чист: пребывает вовеки; суды Господни истинны, праведны во всем, | Ps19(18), 10 | |||
11 | 11desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum. | wożdiełienny paczie złata i kamienie cziestna mnoga, i słażdszja paczie mieda i sota. | вожделBнны пaче злaта и3 кaмене чeстна мн0га, и3 слaждшz пaче мeда и3 с0та. | вожделѣ́нны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та. | вожделенней золота и камня драгоценного, слаще меда в сотах. | Ps19(18), 11 | |||
12 | 12Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa. | Ibo rab twoj chranit ja: wniegda sochraniti ja, wozdajaniie mnogo. | И$бо рaбъ тв0й храни1тъ |: внегдA сохрани1ти |, воздаsніе мн0го. | И́бо ра́бъ тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воздая́нiе мно́го. | И раб Твой хранит их. Велико воздаяние тому, кто соблюдает их! | Ps19(18), 12 | |||
13 | 13Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me; | Griechopadienija kto razumiejet? ot tajnych moich oczisti mja, | Грэхопадє1ніz кто2 разумёетъ; t тaйныхъ мои1хъ њчcти мS, | Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? от та́йныхъ мои́хъ очи́сти мя́, | Грехи свои кто до конца уразумеет? От тайных грехов моих очисти меня. | Ps19(18), 13 | |||
14 | 14et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo. | i ot czużdich poszczadi raba twojego: aszcze nie obładajut mnoju, togda nieporoczien budu, i ocziszczusja ot griecha wielika. | и3 t чужди1хъ пощади2 рабA твоего2: ѓще не њбладaютъ мн0ю, тогдA непор0ченъ бyду, и3 њчи1щусz t грэхA вели1ка. | и от чужди́хъ пощади́ раба́ твоего́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от грѣха́ вели́ка. | От чуждых естеству огради раба Твоего! Если не овладеют они мною, непорочен буду, очищусь от греха великого. | Ps19(18), 14 | |||
15 | 15Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus. | I budut wo błagowolieniie słowiesa ust moich, i pouczieniie sierdca mojego pried toboju wynu, Gospodi, pomoszczniczie moj i izbawitielju moj. | И# бyдутъ во бlговолeніе словесA ќстъ мои1хъ, и3 поучeніе сeрдца моегw2 пред8 тоб0ю вhну, гDи, пом0щниче м0й и3 и3збaвителю м0й. | И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мои́хъ, и поуче́нiе се́рдца моего́ предъ тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й. | И будут угодны слова уст моих, и помышление сердца моего всегда пред Тобою, Господи, Податель помощи и Избавитель мой. | Ps19(18), 15 | |||
MODLITWA ZA KRÓLA PRZED BITWĄ. | |||||||||
Ps 20 (19) ↓ UTRENIA początek | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. | W koniec, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, псалом Давида, 19 | Ps20(19), 1 | ||
2 | 2Exaudiat te Dominus in die tribulationis; protegat te nomen Dei Jacob. | Usłyszyt tja Gospod' w dien' pieczali, zaszczytit tja imja Boga Iakowlja. | Ўслhшитъ тS гDь въ дeнь печaли, защи1титъ тS и4мz бGа їaкwвлz. | Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля. | Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева! | Ps20(19), 2 | |||
3 | 3Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te. | Posliet ti pomoszcz' ot swjatago, i ot Siona zastupit tja. | П0слетъ ти2 п0мощь t с™aгw, и3 t сіHна застyпитъ тS. | По́слетъ ти́ по́мощь от свята́го, и от Сiо́на засту́питъ тя́. | Да пошлет Он тебе помощь из святилища, с высот Сиона да охранит тебя! | Ps20(19), 3 | |||
4 | 4Memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat. | Pomjaniet wsjaku żertwu twoju, i wsiesożżeniie twoje tuczno budi. | Помzнeтъ всsку жeртву твою2, и3 всесожжeніе твоE тyчно бyди. | Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди. | Да помянет Он все жертвы твои, и всесожжение твое да будет обильно! | Ps20(19), 4 | |||
5 | 5Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet. | Dast ti Gospod' po sierdcu twojemu, i wies' sowiet twoj ispołnit. | Дaстъ ти2 гDь по сeрдцу твоемY, и3 вeсь совётъ тв0й и3сп0лнитъ. | Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу твоему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ. | Да сотворит тебе Господь по сердцу твоему и всяк замысел твой да исполнит! | Ps20(19), 5 | |||
6 | 6Lætabimur in salutari tuo; et in nomine Dei nostri magnificabimur. | Wozradujemsja o spasienii twojem, i wo imja Gospoda Boga naszego wozwieliczimsja: ispołnit Gospod' wsja proszenija twoja. | Возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ, и3 во и4мz гDа бGа нaшегw возвели1чимсz: и3сп0лнитъ гDь вс‰ прошє1ніz тво‰. | Возра́дуемся о спасе́нiи твое́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́шего возвели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́. | Возрадуемся мы о спасении твоем, возвеличит нас имя Господа Бога нашего. Да исполнит Господь все прошения твои. | Ps20(19), 6 | |||
7 | 7Impleat Dominus omnes petitiones tuas; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus. | Nynie poznach, jako spasie Gospod' christa swojego: usłyszyt jego s niebiesie swjatago swojego: w siłach spasieniie diesnicy jego. | Нн7э познaхъ, ћкw сп7сE гDь хрістA своего2: ўслhшитъ є3го2 съ нб7сE с™aгw своегw2: въ си1лахъ спcніе десни1цы є3гw2. | Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь христа́ своего́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го своего́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́. | Ныне познал я, что спас Господь помазанника Своего; услышал его с неба святого Своего. Могуча спасающая десница Его. | Ps20(19), 7 | |||
8 | 8Hi in curribus, et hi in equis; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus. | Sii na koliesnicach, i sii na koniech: my że wo imja Gospoda Boga naszego prizowiem. | Сjи на колесни1цахъ, и3 сjи на к0нехъ: мh же во и4мz гDа бGа нaшегw призовeмъ. | Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́шего призове́мъ. | Одни на боевых колесницах, другие на конях, а мы имя Господа Бога нашего призовем. | Ps20(19), 8 | |||
9 | 9Ipsi obligati sunt, et ceciderunt; nos autem surreximus, et erecti sumus. | Tii spjati bysza i padosza: my że wostachom i isprawichomsja. | Тjи спsти бhша и3 пад0ша: мh же востaхомъ и3 и3спрaвихомсz. | Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся. | Они споткнулись и пали, а мы встали и укрепились. | Ps20(19), 9 | |||
10 | 10Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die qua invocaverimus te. | Gospodi, spasi carja, i usłyszy ny, w on'że aszcze dien' prizowiem tja. | ГDи, спаси2 царS, и3 ўслhши ны2, в0ньже ѓще дeнь призовeмъ тS. | Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь призове́мъ тя́. | Господи, спаси царя и услышь нас в день, когда призовем Тебя. | Ps20(19), 10 | |||
↓ dalej UTRENIA Ps 21(20) | |||||||||
DZIĘKCZYNIENIE ZA ZWYCIĘSTWO KRÓLA. | |||||||||
Ps 21 (20) ↓ UTRENIA początek cd. | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. | Psałom Dawidu. | Pал0мъ дв7ду | Псало́мъ Дави́ду. | Псалом Давида, 20 | Ps21(20), 1 | ||
2 | 2Domine, in virtute tua lætabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer. | Gospodi, siłoju twojeju wozwiesielitsja car', i o spasienii twojem wozradujetsja zieło. | ГDи, си1лою твоeю возвесели1тсz цaрь, и3 њ спcніи твоeмъ возрaдуетсz ѕэлw2. | Го́споди, си́лою твое́ю возвесели́тся ца́рь, и о спасе́нiи твое́мъ возра́дуется зѣло́. | Господи, могущество Твое возвеселит царя, и, спасенный Тобою возрадуется он. | Ps21(20), 2 | |||
3 | 3Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum. | Żełaniie sierdca jego dał jesi jemu, i chotienija ustnu jego niesi liszył jego. | Желaніе сeрдца є3гw2 дaлъ є3си2 є3мY, и3 хотёніz ўстнY є3гw2 нёси лиши1лъ є3го2. | Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́. | Чего желало сердце его, даровал Ты ему, и прошения уст его не отринул. | Ps21(20), 3 | |||
4 | 4Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso. | Jako priedwarił jesi jego błagosłowieniiem błagostynnym, położył jesi na gławie jego wieniec ot kamienie cziestna. | Ћкw предвари1лъ є3си2 є3го2 блгcвeніемъ бlгостhннымъ, положи1лъ є3си2 на главЁ є3гw2 вэнeцъ t кaмене чeстна. | Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́ннымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от ка́мене че́стна. | Ибо встретил Ты его благословением благостным, возложил на главу его венец с камнями драгоценными. | Ps21(20), 4 | |||
5 | 5Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in sæculum, et in sæculum sæculi. | Żywota prosił jest' u tiebie, i dał jesi jemu dołgotu dnij wo wiek wieka. | ЖивотA проси1лъ є4сть ў тебє2, и3 дaлъ є3си2 є3мY долготY днjй во вёкъ вёка. | Живота́ проси́лъ е́сть у тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка. | Жизни просил он у Тебя, и даровал Ты ему навеки. | Ps21(20), 5 | |||
6 | 6Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum. | Wiełija sława jego spasieniiem twoim: sławu i wieliełiepiie wozłożyszy na niego. | Вeліz слaва є3гw2 спcніемъ твои1мъ: слaву и3 велелёпіе возложи1ши на него2. | Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ твои́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе возложи́ши на него́. | Велика слава его, спасенного Тобой; славу и великолепие возложишь Ты на него. | Ps21(20), 6 | |||
7 | 7Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo. | Jako dasi jemu błagosłowieniie wo wiek wieka: wozwiesieliszy jego radostiju s licem twoim. | Ћкw дaси є3мY блгcвeніе во вёкъ вёка: возвесели1ши є3гw2 рaдостію съ лицeмъ твои1мъ. | Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: возвесели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ твои́мъ. | Ибо даруешь Ты ему благословение навеки; возвеселишь его радостью перед лицем Твоим. | Ps21(20), 7 | |||
8 | 8Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur. | Jako car' upowajet na Gospoda, i miłostiju wysznjago nie podwiżytsja. | Ћкw цaрь ўповaетъ на гDа, и3 млcтію вhшнzгw не подви1житсz. | Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю вы́шняго не подви́жится. | Ибо царь уповает на Господа, и по милости Всевышнего не поколеблется. | Ps21(20), 8 | |||
9 | 9Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt. | Da obrjaszczetsja ruka twoja wsiem wragom twoim, diesnica twoja da obrjaszczet wsja nienawidjaszczyja tiebie. | Да њбрsщетсz рукA твоS всBмъ врагHмъ твои6мъ, десни1ца твоS да њбрsщетъ вс‰ ненави1дzщыz тебE. | Да обря́щется рука́ твоя́ всѣ́мъ враго́мъ твои́мъ, десни́ца твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя тебе́. | Да настигнет рука Твоя всех врагов Твоих, десница Твоя да настигнет ненавистников Твоих! | Ps21(20), 9 | |||
10 | 10Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis. | Jako położyszy ich jako pieszcz' ogniennuju wo wriemja lica twojego: Gospod' gniewom swoim smjatiet ja, i sniest' ich ogn'. | Ћкw положи1ши и5хъ ћкw пeщь џгненную во врeмz лицA твоегw2: гDь гнёвомъ свои1мъ смzтeтъ |, и3 снёсть и5хъ џгнь. | Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гненную во вре́мя лица́ твоего́: Госпо́дь гнѣ́вомъ свои́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь. | Ибо ввергнешь Ты их в пламя, словно в печь огненную, в час явления лица Твоего. Ты, Господи, в гневе Своем приведешь их в смятение и предашь их огню. | Ps21(20), 10 | |||
11 | 11Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum, | Płod ich ot ziemli pogubiszy, i siemja ich ot synow cziełowieczieskich. | Пл0дъ и4хъ t земли2 погуби1ши, и3 сёмz и4хъ t сынHвъ человёческихъ. | Пло́дъ и́хъ от земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от сыно́въ человѣ́ческихъ. | Плоды их трудов на земле Ты погубишь и потомков их исторгнешь из числа сынов человеческих. | Ps21(20), 11 | |||
12 | 12quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire. | Jako ukłonisza na tja złaja, pomyslisza sowiety, ichże nie wozmogut sostawiti. | Ћкw ўклони1ша на тS ѕл†z, помhслиша совёты, и5хже не возм0гутъ состaвити. | Я́ко уклони́ша на тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не возмо́гутъ соста́вити. | Ибо задумали они Тебе зло, возымели намерения, но не могут их совершить. | Ps21(20), 12 | |||
13 | 13Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis præparabis vultum eorum. | Jako położyszy ja chriebiet: wo izbytciech twoich ugotowiszy lice ich. | Ћкw положи1ши | хребeтъ: во и3збhтцэхъ твои1хъ ўгот0виши лицE и4хъ. | Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ твои́хъ угото́виши лице́ и́хъ. | И обратишь Ты их вспять, и поразишь лица их. | Ps21(20), 13 | |||
14 | 14Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas. | Wozniesisja, Gospodi, siłoju twojeju: wospojem i pojem siły twoja. | Вознеси1сz, гDи, си1лою твоeю: воспоeмъ и3 поeмъ си6лы тво‰. | Вознеси́ся, Го́споди, си́лою твое́ю: воспое́мъ и пое́мъ си́лы твоя́. | Вознесись, Господи, в силе Твоей! Воспоем и поем силу Твою. | Ps21(20), 14 | |||
← dalej UTRENIA sześciopsalm Ps 3 | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
BOŻE MÓJ, BOŻE MÓJ, CZEMUŚ MNIĘ OPUŚCIŁ? | |||||||||
Ps 22 (21) | |||||||||
1 | 1In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. | Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. | W koniec, o zastuplienii utrienniem, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, њ заступлeніи ќтреннемъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́треннемъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, о заступлении утреннем, псалом Давида, 21 | Ps22(21), 1 | ||
2 | 2Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum. | Boże, Boże moj, wonmi mi, wskuju ostawił mja jesi? dalieczie ot spasienija mojego słowiesa griechopadienij moich. | Б9е, б9е м0й, вонми1 ми, вскyю њстaвилъ мS є3си2; далeче t спcніz моегw2 словесA грэхопадeній мои1хъ. | Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? дале́че от спасе́нiя моего́ словеса́ грѣхопаде́нiй мои́хъ. | Боже, Боже мой, вонми мне! Почему Ты оставил меня? Удаляют меня от спасения грехопадения мои. | Ps22(21), 2 | |||
3 | 3Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi. | Boże moj, wozzowu wo dni, i nie usłyszyszy, i w noszczy, i nie w biezumiie mnie. | Б9е м0й, воззовY во дни2, и3 не ўслhшиши, и3 въ нощи2, и3 не въ безyміе мнЁ. | Бо́же мо́й, воззову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́. | Боже мой, взываю днем, и не слышишь, в ночи взываю, но не внемлешь мне Ты, хотя и не греховен зов мой. | Ps22(21), 3 | |||
4 | 4Tu autem in sancto habitas, laus Israël. | Ty że wo swjatiem żywieszy, chwało Izrailiewa. | Тh же во с™ёмъ живeши, хвало2 ї}лева. | Ты́ же во святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева. | А Ты во святилище живешь, слава Израиля! | Ps22(21), 4 | |||
5 | 5In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos. | Na tja upowasza otcy naszy: upowasza, i izbawił jesi ja: | На тS ўповaша nтцы2 нaши: ўповaша, и3 и3збaвилъ є3си2 |: | На тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́: | На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавил их. | Ps22(21), 5 | |||
6 | 6Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi. | k tiebie wozzwasza, i spasoszasja: na tja upowasza, i nie postydieszasja. | къ тебЁ воззвaша, и3 спас0шасz: на тS ўповaша, и3 не постыдёшасz. | къ тебѣ́ воззва́ша, и спасо́шася: на тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася. | К Тебе воззвали, и спаслись; на Тебя уповали и не потерпели стыда. | Ps22(21), 6 | |||
7 | 7Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis. | Az że jesm' czierw', a nie cziełowiek, ponoszeniie cziełowiekow i unicziżeniie ljudij. | Ѓзъ же є4смь чeрвь, ґ не человёкъ, поношeніе человёкwвъ и3 ўничижeніе людjй. | А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й. | Я же червь, а не человек, терплю поношения от людей и унижения от народа. | Ps22(21), 7 | |||
8 | 8Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput. | Wsi widjaszczii mja porugaszamisja, głagołasza ustnami, pokiwasza gławoju: | Вси2 ви1дzщіи мS поругaшамисz, глаг0лаша ўстнaми, покивaша глав0ю: | Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю: | Все, видевшие меня насмехались надо мною, кивали головою: | Ps22(21), 8 | |||
9 | 9Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum. | upowa na Gospoda, da izbawit jego, da spasiet jego, jako choszczet jego. | ўповA на гDа, да и3збaвитъ є3го2, да сп7сeтъ є3го2, ћкw х0щетъ є3го2. | упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́. | "Уповал он на Господа, так пусть избавит его и спасет его, если угоден Ему!" | Ps22(21), 9 | |||
10 | 10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ. | Jako ty jesi istorgij mja iz czriewa, upowaniie moje ot soscu matierie mojeja. | Ћкw ты2 є3си2 и3ст0ргій мS и3з8 чрeва, ўповaніе моE t сwсцY мaтере моеS. | Я́ко ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от сосцу́ ма́тере моея́. | Но Ты исторг меня из чрева матери моей, уповал я на Тебя еще грудным младенцем. | Ps22(21), 10 | |||
11 | 11In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu: | K tiebie priwierżen jesm' ot łożesn, ot czriewa matierie mojeja Bog moj jesi ty. | Къ тебЁ привeрженъ є4смь t ложeснъ, t чрeва мaтере моеS бGъ м0й є3си2 ты2. | Къ тебѣ́ приве́рженъ е́смь от ложе́снъ, от чре́ва ма́тере моея́ Бо́гъ мо́й еси́ ты́. | К Тебе привержен я от рождения, от чрева матери моей Ты Бог мой! | Ps22(21), 11 | |||
12 | 12ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet. | Da nie otstupiszy ot mienie, jako skorb' bliz, jako niest' pomogajaj mi. | Да не tстyпиши t менє2, ћкw ск0рбь бли1з8, ћкw нёсть помогazй ми2. | Да не отсту́пиши от мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́. | Не оставь меня, ибо скорбь подступила, и некому помочь мне. | Ps22(21), 12 | |||
13 | 13Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me. | Obydosza mja tiełcy mnozi, juncy tucznii odierżasza mja: | Њбыд0ша мS тельцы2 мн0зи, ю3нцы2 тyчніи њдержaша мS: | Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́: | Окружили меня враги, как стадо тельцов, как тучные волы, обступили меня. | Ps22(21), 13 | |||
14 | 14Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens. | otwierzosza na mja usta swoja, jako liew woschiszczajaj i rykajaj. | tверз0ша на мS ўстA сво‰, ћкw лeвъ восхищazй и3 рыкazй. | отверзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй. | Отверзли на меня пасть свою, подобно льву, что, рыча, хватает добычу. | Ps22(21), 14 | |||
15 | 15Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei. | Jako woda izłijachsja, i razsypaszasja wsja kosti moja: byst' sierdce moje jako wosk tajaj posriedie czriewa mojego. | Ћкw водA и3зліsхсz, и3 разсhпашасz вс‰ кHсти мо‰: бhсть сeрдце моE ћкw в0скъ тazй посредЁ чрeва моегw2. | Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва моего́. | Как вода растекаюсь, рассыпались кости мои; стало сердце мое, как воск тающий в груди моей. | Ps22(21), 15 | |||
16 | 16Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me. | Izssze jako skudiel' kriepost' moja, i jazyk moj pril'pie gortani mojemu, i w pierst' smierti swieł mja jesi. | И$зсше ћкw скудeль крёпость моS, и3 љзhкъ м0й прильпE гортaни моемY, и3 въ пeрсть смeрти свeлъ мS є3си2. | И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й прильпе́ горта́ни моему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́. | Иссохла, будто глиняный сосуд, сила моя, язык мой прилип к гортани моей, и в прах смерти низвел Ты меня. | Ps22(21), 16 | |||
17 | 17Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos; | Jako obydosza mja psi mnozi, sonm łukawych odierżasza mja: iskopasza rucie moi i nozie moi. | Ћкw њбыд0ша мS пси2 мн0зи, с0нмъ лукaвыхъ њдержaша мS: и3скопaша рyцэ мои2 и3 н0зэ мои2. | Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мои́ и но́зѣ мои́. | Ибо окружило меня псов множество – сборище лукавых людей обступило меня; пронзили руки мои и ноги мои; | Ps22(21), 17 | |||
18 | 18dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me. | Isczietosza wsja kosti moja: tii że smotrisza i priezriesza mja. | И#счет0ша вс‰ кHсти мо‰: тjи же смотри1ша и3 презрёша мS. | Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́. | изочли кости мои и смотрели с презрением на меня. | Ps22(21), 18 | |||
19 | 19Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem. | Razdielisza rizy moja siebie, i o odieżdi mojej mietasza żriebij. | Раздэли1ша ри6зы мо‰ себЁ, и3 њ nдeжди моeй метaша жрeбій. | Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мое́й мета́ша жре́бiй. | Разделили ризы мои меж собой и об одежде моей метали жребий. | Ps22(21), 19 | |||
20 | 20Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice. | Ty że, Gospodi, nie udali pomoszcz' twoju ot mienie: na zastuplieniie moje wonmi. | Тh же, гDи, не ўдали2 п0мощь твою2 t менє2: на заступлeніе моE вонми2. | Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́. | Но Ты, Господи, не лиши меня помощи Твоей; на защиту мою поспеши. | Ps22(21), 20 | |||
21 | 21Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam. | Izbawi ot orużija duszu moju, i iz ruki piesii jedinorodnuju moju. | И#збaви t nрyжіz дyшу мою2, и3 и3з8 руки2 пeсіи є3динор0дную мою2. | Изба́ви от ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́. | Избавь от меча душу мою, от песьих лап единственную мою! | Ps22(21), 21 | |||
22 | 22Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam. | Spasi mja ot ust l'wowych, i ot rog jedinoroż' smirieniie moje. | Сп7си1 мz t ќстъ льв0выхъ, и3 t рHгъ є3динорHжь смирeніе моE. | Спаси́ мя от у́стъ льво́выхъ, и от ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́. | Спаси меня от пасти львиной и от рога единорогов – меня смиренного! | Ps22(21), 22 | |||
23 | 23Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te. | Powiem imja twoje bratii mojej, posriedie cerkwie wospoju tja. | Повёмъ и4мz твоE брaтіи моeй, посредЁ цRкве воспою2 тS. | Повѣ́мъ и́мя твое́ бра́тiи мое́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ тя́. | Поведаю имя Твое братьям моим, посреди церкви воспою Тебя. | Ps22(21), 23 | |||
24 | 24Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum. | Bojaszcziisja Gospoda, woschwalitie jego, wsie siemja Iakowlie, prosławitie jego, da uboitsja że ot niego wsie siemja Izrailiewo: | Боsщіисz гDа, восхвали1те є3го2, всE сёмz їaкwвле, прослaвите є3го2, да ўбои1тсz же t негw2 всE сёмz ї}лево: | Боя́щiися Го́спода, восхвали́те его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите его́, да убои́тся же от него́ все́ сѣ́мя Изра́илево: | Боящиеся Господа, восхвалите Его потомство Иаковлево! | Ps22(21), 24 | |||
25 | 25Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me. | jako nie unicziży, niże niegodowa molitwy niszczago, niże otwrati lice swoje ot mienie, i jegda wozzwach k niemu, usłysza mja. | ћкw не ўничижи2, нижE негодовA моли1твы ни1щагw, нижE tврати2 лицE своE t менє2, и3 є3гдA воззвaхъ къ немY, ўслhша мS. | я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ отврати́ лице́ свое́ от мене́, и егда́ воззва́хъ къ нему́, услы́ша мя́. | Ибо не презрел и не отверг Он молитвы нищего, и не отвратил лица Своего от меня, и когда воззвал я к Нему, услышал меня. | Ps22(21), 25 | |||
26 | 26Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum. | Ot tiebie pochwała moja, w cerkwi wieliciej ispowiemsja tiebie: molitwy moja wozdam pried bojaszczymisja jego. | T тебє2 похвалA моS, въ цRкви вели1цэй и3сповёмсz тебЁ: моли6твы мо‰ воздaмъ пред8 боsщимисz є3гw2. | От тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся тебѣ́: моли́твы моя́ возда́мъ предъ боя́щимися его́. | Ты вложил в уста мои хвалу; в церкви великой прославлю Тебя, обеты мои исполню пред лицом боящихся Его. | Ps22(21), 26 | |||
27 | 27Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi. | Jadjat ubozii, i nasytjatsja, i woschwaljat Gospoda wzyskajuszczii jego: żywa budut sierdca ich w wiek wieka. | Kдsтъ ўб0зіи, и3 насhтzтсz, и3 восхвaлzтъ гDа взыскaющіи є3го2: жи6ва бyдутъ сердцA и4хъ въ вёкъ вёка. | Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тятся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка. | Вкушать будут убогие и насытятся, и восхвалят Господа, кто ищет Его; живы будут сердца их вовеки. | Ps22(21), 27 | |||
28 | 28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium: | Pomjanutsja i obratjatsja ko Gospodu wsi koncy ziemli, i pokłonjatsja pried nim wsja otiecziestwija jazyk: | Помzнyтсz и3 њбратsтсz ко гDу вси2 концы6 земли2, и3 покл0нzтсz пред8 ни1мъ вс‰ nтeчєствіz kзы6къ: | Помяну́тся и обратя́тся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нятся предъ ни́мъ вся́ оте́чествiя язы́къ: | Помянуты будут Богом и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся Ему все народы и племена. | Ps22(21), 28 | |||
29 | 29quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium. | jako Gospodnie jest' carstwiie, i toj obładajet jazyki. | ћкw гDне є4сть цrтвіе, и3 т0й њбладaетъ kзы6ки. | я́ко Госпо́дне е́сть ца́рствiе, и то́й облада́етъ язы́ки. | Ибо подвластно Господу царство, и Он обладает народами. | Ps22(21), 29 | |||
30 | 30Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram. | Jadosza i pokłoniszasja wsi tucznii ziemli: pried nim pripadut wsi nizchodjaszczii w ziemlju: i dusza moja tomu żywiet. | Kд0ша и3 поклони1шасz вси2 тyчніи земли2: пред8 ни1мъ припадyтъ вси2 низходsщіи въ зeмлю: и3 душA моS томY живeтъ. | Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ ни́мъ припаду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ. | Вкушать будут и поклонятся Ему все благоденствующие на земле; к Нему припадут все нисходящие в землю; и для Него живет душа моя. | Ps22(21), 30 | |||
31 | 31Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi. | I siemja moje porabotajet jemu: wozwiestit Gospodiewi rod grjaduszczij: | И# сёмz моE пораб0таетъ є3мY: возвэсти1тъ гDеви р0дъ грzдyщій: | И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ ему́: возвѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй: | И потомство мое послужит Ему, воздаст хвалу Господу род грядущий. | Ps22(21), 31 | |||
32 | 32Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus. | i wozwiestjat prawdu jego ljudiem rożdszymsja , jaże sotwori Gospod'. | и3 возвэстsтъ прaвду є3гw2 лю1демъ р0ждшымсz, ±же сотвори2 гDь. | и возвѣстя́тъ пра́вду его́ лю́демъ ро́ждшымся , я́же сотвори́ Госпо́дь. | И возвестят правду Его людям, еще не родившимся, которых сотворит Господь. | Ps22(21), 32 | |||
BÓG – DOBRY PASTERZ. | |||||||||
Ps 23 (22) | |||||||||
1 | 1Psalmus David. Dominus regit me, et nihil mihi deerit: | Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie. | Psalm Dawidowi. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie. | Gospod' pasiet mja, i nicztoże mja liszyt. | ГDь пасeтъ мS, и3 ничт0же мS лиши1тъ. | Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ. | Господь Пастырь мой, ничего не лишит Он меня. | Ps23(22), 1 | |
2 | 2in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me; | Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię. | Na miejscu paszy tam mię posadził: nad wodą posilenia wychował mię. | Na miestie złacznie, tamo wsieli mja, na wodie pokojnie wospita mja. | На мёстэ ѕлaчнэ, тaмw всели1 мz, на водЁ пок0йнэ воспитa мz. | На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя. | На нивах обильных поселил Он меня. У тихих вод воспитал меня. | Ps23(22), 2 | |
3 | 3animam meam convertit. Deduxit me super semitas justitiæ propter nomen suum. | Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego. | Duszę moję nawrócił: prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego. | Duszu moju obrati, nastawi mja na stiezi prawdy, imienie radi swojego. | Дyшу мою2 њбрати2, настaви мS на стєзи2 прaвды, и4мене рaди своегw2. | Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди своего́. | Душу мою обратил к добру, наставил меня на стези правды во славу имени Своего. | Ps23(22), 3 | |
4 | 4Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt. | Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą. | Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego; bowiemeś ty jest zemną: laska twoja, i kij twój, te mię cieszyły. | Aszcze bo i pojdu posriedie sieni smiertnyja, nie ubojusja zła, jako ty so mnoju jesi: żezł twoj i palica twoja, ta mja utieszysta. | Ѓще бо и3 пойдY посредЁ сёни смeртныz, не ўбою1сz ѕлA, ћкw ты2 со мн0ю є3си2: жeзлъ тв0й и3 пaлица твоS, т† мS ўтёшиста. | А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко ты́ со мно́ю еси́: же́злъ тво́й и па́лица твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста. | Если и пойду я во мраке, грозящем смертью, не убоюсь зла, ибо Ты со мною. Жезл Твой и посох Твой были поддержкою мне. | Ps23(22), 4 | |
5 | 5Parasti in conspectu meo mensam adversus eos qui tribulant me; impinguasti in oleo caput meum: et calix meus inebrians, quam præclarus est! | Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający. | Nagotowałeś przed oczyma memi stół na przeciwko tym, którzy mię trapią: utłuściłeś olejkiem głowę moję: a kielich mój upojający jak kosztowny jest. | Ugotował jesi priedo mnoju trapiezu soprotiw stużajuszczym mnie: umastił jesi jelieom gławu moju, i czasza twoja upojawajuszczy mja, jako dierżawna. | Ўгот0валъ є3си2 предо мн0ю трапeзу сопроти1въ стужaющымъ мнЁ: ўмaстилъ є3си2 є3лeомъ главY мою2, и3 чaша твоS ўпоzвaющи мS, ћкw держaвна. | Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна. | Сотворил Ты мне трапезу пред лицом гонителей моих; помазал елеем главу мою, и чаша Твоя, напояет меня, ибо велика ее сила. | Ps23(22), 5 | |
6 | 6Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitæ meæ; et ut inhabitem in domo Domini in longitudinem dierum. | Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy. | I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszystkie dni żywota mojego: i abym mieszkał w domu Pańskim na przedłużenie dni. | I miłost' twoja pożeniet mja wsja dni żywota mojego, i jeże wsielitimisja w dom Gospodien' w dołgotu dnij. | И# млcть твоS поженeтъ мS вс‰ дни6 животA моегw2, и3 є4же всели1тимисz въ д0мъ гDень въ долготY днjй. | И ми́лость твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ моего́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й. | И милость Твоя да сопутствует мне во все дни жизни моей, и да вселюсь в дом Господень на вечные дни! | Ps23(22), 6 | |
WJAZD TRIUMFALNY KRÓLA CHWAŁY NA GÓRĘ SYJON. | |||||||||
Ps 24 (23) | |||||||||
1 | 1Prima sabbati. Psalmus David. Domini est terra, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo. | Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim. | W dzień pierwszy po Sobocie, Psalm Dawidowi. Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim. | Gospodnja ziemlja, i ispołnieniie jeja, wsieliennaja i wsi żywuszczii na niej. | ГDнz землS, и3 и3сполнeніе є3S, вселeннаz и3 вси2 живyщіи на нeй. | Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й. | Подвластна Господу земля и все, что наполняет ее, вселенная и все живущие в ней. | Ps24(23), 1 | |
2 | 2Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina præparavit eum. | Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją. | Bo go on nad morzami ugruntował: i nad rzekami nagotował go. | Toj na morjach osnował ju jest' i na riekach ugotował ju jest'. | Т0й на морsхъ њсновaлъ ю5 є4сть и3 на рэкaхъ ўгот0валъ ю5 є4сть. | То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть. | Он на морях воздвиг ее, и на реках утвердил ее. | Ps24(23), 2 | |
3 | 3Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto ejus? | Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego? | Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętem miejscu jego? | Kto wzydiet na goru Gospodnju? ili kto staniet na miestie swjatiem jego? | Кто2 взhдетъ на г0ру гDню; и3ли2 кто2 стaнетъ на мёстэ с™ёмъ є3гw2; | Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ его́? | Кто взойдет на гору Господню? И кто станет на месте святом Его? | Ps24(23), 3 | |
4 | 4Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo: | Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie. | Niewinnych rąk a czystego serca: który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu. | Niepowinien rukama i czist sierdcem, iże nie prijat wsuje duszu swoju i nie kljatsja liestiju iskrienniemu swojemu: | Непови1ненъ рукaма и3 чи1стъ сeрдцемъ, и4же не пріsтъ всyе дyшу свою2 и3 не клsтсz лeстію и4скреннему своемY: | Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́тся ле́стiю и́скреннему своему́: | Тот, кто неповинен руками и чист сердцем, кто не принял суеты в душу свою и не клялся лукаво ближнему своему; | Ps24(23), 4 | |
5 | 5hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo. | Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego. | Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego. | siej priimiet błagosłowieniie ot Gospoda i miłostynju ot Boga Spasa swojego. | сeй пріи1метъ блгcвeніе t гDа и3 млcтыню t бGа сп7са своегw2. | се́й прiи́метъ благослове́нiе от Го́спода и ми́лостыню от Бо́га Спа́са своего́. | он примет благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего. | Ps24(23), 5 | |
6 | 6Hæc est generatio quærentium eum, quærentium faciem Dei Jacob. | Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela. | Ten jest naród szukających go, szukających oblicza Boga Jakóbowego. | Siej rod iszczuszczych Gospoda, iszczuszczych lice Boga Iakowlja. | Сeй р0дъ и4щущихъ гDа, и4щущихъ лицE бGа їaкwвлz. | Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля. | Таков род ищущих Господа, ищущих лица Бога Иаковлева. | Ps24(23), 6 | |
7 | 7Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ. | Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały! | Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne! i wnidzie król chwały. | Wozmitie wrata knjazi wasza, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy. | Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы. | Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы. | Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы! | Ps24(23), 7 | |
8 | 8Quis est iste rex gloriæ? Dominus fortis et potens, Dominus potens in prælio. | Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju. | Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan możny na walce. | Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' kriepok i silien, Gospod' silien w brani. | Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь крёпокъ и3 си1ленъ, гDь си1ленъ въ брaни. | Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни. | Кто сей Царь Славы? Господь крепкий и сильный, Господь сильный в бранях. | Ps24(23), 8 | |
9 | 9Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ. | Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały. | Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały. | Wozmitie wrata knjazi waszja, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy. | Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы. | Возми́те врата́ кня́зи ва́шя, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы. | Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы! | Ps24(23), 9 | |
10 | 10Quis est iste rex gloriæ? Dominus virtutum ipse est rex gloriæ. | Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela. | Któryż to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. | Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' sił, toj jest' Car' sławy. | Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь си1лъ, т0й є4сть цRь слaвы. | Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, то́й е́сть Ца́рь сла́вы. | Кто сей Царь Славы? Господь сил, Он – Царь Славы. | Ps24(23), 10 | |
← dalej UTRENIA po katyzmach w świeta Ps 135(134) ← LUB dalej UTRENIA po katyzmach Ps 119(118) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA IV | |||||||||
PROŚBA O PRZEBACZENIE I OPIEKĘ. | |||||||||
Ps 25 (24) ↓ WIELKIE POWIECZERZE ↓ GODZINA III cd. | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. Ad te, Domine, levavi animam meam: | Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę. | Na koniec, Psalm Dawidowi. Do ciebie. Panie, podniosłem duszę moję. | K tiebie, Gospodi, wozdwigoch duszu moju, Boże moj, na tja upowach, da nie postyżusja wo wiek, niże da posmiejutmisja wrazi moi: | Къ тебЁ, гDи, воздвиг0хъ дyшу мою2, б9е м0й, на тS ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ, нижE да посмэю1тмисz врази2 мои2: | Къ тебѣ́, Го́споди, воздвиго́хъ ду́шу мою́, Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ, ниже́ да посмѣю́тмися врази́ мои́: | К Тебе, Господи, возношу душу мою. Боже мой, на Тебя уповаю, да не буду посрамлен вовеки, и да не посмеются надо мною враги мои! | Ps25(24), 1 | |
2 | 2Deus meus, in te confido; non erubescam. | Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie. | Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę: i niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi. | ibo wsi tierpjaszczii tja nie postydjatsja. | и4бо вси2 терпsщіи тS не постыдsтсz. | и́бо вси́ терпя́щiи тя́ не постыдя́тся. | Ибо все надеющиеся на Тебя не посрамятся. | Ps25(24), 2 | |
3 | 3Neque irrideant me inimici mei: etenim universi qui sustinent te, non confundentur. | A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący. | Albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni: niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny. | Da postydjatsja biezzakonnujuszczii wotszcze. | Да постыдsтсz беззак0ннующіи вотщE. | Да постыдя́тся беззако́ннующiи вотще́. | Да посрамятся творящие беззакония тщетно. | Ps25(24), 3 | |
4 | 4Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me. | Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię. | Drogi twoje okaż mi, Panie: a ścieżek twoich naucz mię. | Puti twoja, Gospodi, skaży mi i stiezjam twoim nauczi mja. | Пути6 тво‰, гDи, скажи1 ми и3 стезsмъ твои6мъ научи1 мz. | Пути́ твоя́, Го́споди, скажи́ ми и стезя́мъ твои́мъ научи́ мя. | Пути Твои, Господи, укажи мне, стезям Твоим научи меня. | Ps25(24), 4 | |
5 | 5Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die. | Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego. | Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mie; boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień. | Nastawi mja na istinu twoju i nauczi mja: jako ty jesi Bog Spas moj, i tiebie tierpiech wies' dien'. | Настaви мS на и4стину твою2 и3 научи1 мz: ћкw ты2 є3си2 бGъ сп7съ м0й, и3 тебE терпёхъ вeсь дeнь. | Наста́ви мя́ на и́стину твою́ и научи́ мя: я́ко ты́ еси́ Бо́гъ Спа́съ мо́й, и тебе́ терпѣ́хъ ве́сь де́нь. | Наставь меня на истину Твою и научи меня, ибо Ты Бог, спасающий меня; и на Тебя я надеюсь всяк день. | Ps25(24), 5 | |
6 | 6Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt. | Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku. | Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie! i na zmiłowania twoje, które są od wieku. | Pomjani szczedroty twoja, Gospodi, i miłosti twoja, jako ot wieka sut'. | Помzни2 щедрHты тво‰, гDи, и3 млcти тво‰, ћкw t вёка сyть. | Помяни́ щедро́ты твоя́, Го́споди, и ми́лости твоя́, я́ко от вѣ́ка су́ть. | Вспомни щедроты Твои, Господи, и милости Твои, ибо вечны они. | Ps25(24), 6 | |
7 | 7Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine. | Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie! | Grzechów młodości mojéj, i niewiadomości moich nie racz pamiętać: według miłosierdzia twego pomnij na mię ty, dla dobroci twéj, Panie! | Griech junosti mojeja i niewiedienija mojego nie pomjani: po miłosti twojej pomjani mja ty, radi błagosti twojeja, Gospodi. | ГрBхъ ю4ности моеS и3 невёдэніz моегw2 не помzни2: по млcти твоeй помzни1 мz ты2, рaди бlгости твоеS, гDи. | Грѣ́хъ ю́ности моея́ и невѣ́дѣнiя моего́ не помяни́: по ми́лости твое́й помяни́ мя ты́, ра́ди бла́гости твоея́, Го́споди. | Грехов юности моей и неведения моего не помяни; по милости Твоей вспомни меня, по благости Твоей, Господи! | Ps25(24), 7 | |
8 | 8Dulcis et rectus Dominus; propter hoc legem dabit delinquentibus in via. | Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników. | Słodki i prawy Pan: przetóż da zakon występnym na drodze. | Błag i praw Gospod', siego radi zakonopołożyt sogrieszajuszczym na puti. | Бlгъ и3 прaвъ гDь, сегw2 рaди законоположи1тъ согрэшaющымъ на пути2. | Бла́гъ и пра́въ Госпо́дь, сего́ ра́ди законоположи́тъ согрѣша́ющымъ на пути́. | Благ и праведен Господь, посему дарует закон Свой согрешающим на пути. | Ps25(24), 8 | |
9 | 9Diriget mansuetos in judicio; docebit mites vias suas. | Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej. | Poprowadzi ciche w rozsądku: nauczy skromne dróg swoich. | Nastawit krotkija na sud, nauczit krotkija putiem swoim. | Настaвитъ крHткіz на сyдъ, научи1тъ крHткіz путє1мъ свои6мъ. | Наста́витъ кро́ткiя на су́дъ, научи́тъ кро́ткiя путе́мъ свои́мъ. | Укажет кротким истину, научит кротких стезям Своим! | Ps25(24), 9 | |
10 | 10Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus. | Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego. | Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, szukającym Testamentu jego i świadectw jego. | Wsi putiie Gospodni miłost' i istina, wzyskajuszczym zawieta jego i swidienija jego. | Вси2 путіE гDни млcть и3 и4стина, взыскaющымъ завёта є3гw2 и3 свидёніz є3гw2. | Вси́ путiе́ Госпо́дни ми́лость и и́стина, взыска́ющымъ завѣ́та его́ и свидѣ́нiя его́. | Все пути Господни – милость и истина для тех, кто ищет завета Его и откровений Его. | Ps25(24), 10 | |
11 | 11Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo; multum est enim. | Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest. | Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu; bo go siła. | Radi imienie twojego, Gospodi, i oczisti griech moj, mnog bo jest'. | Рaди и4мене твоегw2, гDи, и3 њчcти грёхъ м0й, мн0гъ бо є4сть. | Ра́ди и́мене твоего́, Го́споди, и очи́сти грѣ́хъ мо́й, мно́гъ бо е́сть. | Во славу имени Твоего, Господи, очисти меня от греха, ибо он велик. | Ps25(24), 11 | |
12 | 12Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via quam elegit. | Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać. | Któryż jest człowiek, co się boi Pana? zakon ustawił mu na drodze, którą obrał. | Kto jest' cziełowiek bojajsja Gospoda? zakonopołożyt jemu na puti, jegoże izwoli. | Кт0 є3сть человёкъ боsйсz гDа; законоположи1тъ є3мY на пути2, є3г0же и3зв0ли. | Кто́ есть человѣ́къ боя́йся Го́спода? законоположи́тъ ему́ на пути́, его́же изво́ли. | Кто из людей боится Господа? Дарует ему Бог закон для пути, уготованном Ему. | Ps25(24), 12 | |
13 | 13Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus hæreditabit terram. | Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię. | Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: a nasienie jego odziedziczy ziemię. | Dusza jego wo błagich wodworitsja, i siemja jego nasłiedit ziemlju. | ДушA є3гw2 во благи1хъ водвори1тсz, и3 сёмz є3гw2 наслёдитъ зeмлю. | Душа́ его́ во благи́хъ водвори́тся, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ зе́млю. | Душа его обретет блаженство, и потомство его наследует землю. | Ps25(24), 13 | |
14 | 14Firmamentum est Dominus timentibus eum; et testamentum ipsius ut manifestetur illis. | Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im. | Podpora jest Pan bojącym się go: i Testament jego, aby im był oznajmiony. | Dierżawa Gospod' bojaszczychsja jego, i zawiet jego jawit im. | Держaва гDь боsщихсz є3гw2, и3 завётъ є3гw2 kви1тъ и5мъ. | Держа́ва Госпо́дь боя́щихся его́, и завѣ́тъ его́ яви́тъ и́мъ. | Господь – опора боящимся Его, и явит Он им завет Свой. | Ps25(24), 14 | |
15 | 15Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos. | Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje. | Oczy moje zawsze ku Panu; albowiem on wyrwie z sidła nogi moje. | Oczi moi wynu ko Gospodu, jako toj istorgniet ot sieti nozie moi. | Џчи мои2 вhну ко гDу, ћкw т0й и3ст0ргнетъ t сёти н0зэ мои2. | О́чи мои́ вы́ну ко Го́споду, я́ко то́й исто́ргнетъ от сѣ́ти но́зѣ мои́. | Очи мои всегда взирают на Господа, и Он исторгнет от сети стопы мои. | Ps25(24), 15 | |
16 | 16Respice in me, et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego. | Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony. | Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną; bom ja jest jedyny i ubogi. | Prizri na mja i pomiłuj mja, jako jedinorod i niszcz' jesm' az. | При1зри на мS и3 поми1луй мS, ћкw є3динор0дъ и3 ни1щь є4смь ѓзъ. | При́зри на мя́ и поми́луй мя́, я́ко единоро́дъ и ни́щь е́смь а́зъ. | Воззри на меня и помилуй меня, ибо я одинок и беден. | Ps25(24), 16 | |
17 | 17Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt: de necessitatibus meis erue me. | Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię. | Udręczenia serca mego rozmnożyły się: wyrwij mię z potrzeb moich. | Skorbi sierdca mojego umnożyszasja, ot nużd moich izwiedi mja. | СкHрби сeрдца моегw2 ўмн0жишасz, t нyждъ мои1хъ и3зведи1 мz. | Ско́рби се́рдца моего́ умно́жишася, от ну́ждъ мои́хъ изведи́ мя. | Скорби сердца моего умножились, от бед моих избавь меня! | Ps25(24), 17 | |
18 | 18Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea. | Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje. | Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: a odpuść wszystkie grzechy moje. | Wiżd' smirieniie moje i trud moj, i ostawi wsja griechi moja. | Ви1ждь смирeніе моE и3 трyдъ м0й, и3 њстaви вс‰ грэхи2 мо‰. | Ви́ждь смире́нiе мое́ и тру́дъ мо́й, и оста́ви вся́ грѣхи́ моя́. | Воззри на смирение мое и на бремя тяжкое мое, и отпусти грехи мои! | Ps25(24), 18 | |
19 | 19Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me. | Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści. | Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię. | Wiżd' wragi moja, jako umnożyszasja, i nienawidieniiem nieprawiednym woznienawidiesza mja. | Ви1ждь враги2 мо‰, ћкw ўмн0жишасz, и3 ненавидёніемъ непрaведнымъ возненави1дэша мS. | Ви́ждь враги́ моя́, я́ко умно́жишася, и ненавидѣ́нiемъ непра́веднымъ возненави́дѣша мя́. | Воззри на врагов моих, умножились они и ненавистью неправедною возненавидели меня. | Ps25(24), 19 | |
20 | 20Custodi animam meam, et erue me: non erubescam, quoniam speravi in te. | Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam. | Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie. | Sochrani duszu moju i izbawi mja, da nie postyżusja, jako upowach na tja. | Сохрани2 дyшу мою2 и3 и3збaви мS, да не постыжyсz, ћкw ўповaхъ на тS. | Сохрани́ ду́шу мою́ и изба́ви мя́, да не постыжу́ся, я́ко упова́хъ на тя́. | Сохрани душу мою и избавь меня от бед, да не постыжусь, что уповал на Тебя! | Ps25(24), 20 | |
21 | 21Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te. | Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał. | Niewinni i prawi przystali do mnie, iżem czekał na cię. | Niezłobiwii i prawii priłiepljachusja mnie, jako potierpiech tja, Gospodi. | Неѕл0бивіи и3 прaвіи прилэплsхусz мнЁ, ћкw потерпёхъ тS, гDи. | Незло́бивiи и пра́вiи прилѣпля́хуся мнѣ́, я́ко потерпѣ́хъ тя́, Го́споди. | Незлобивые и праведные примкнули ко мне, ибо надеялся я на Тебя, Господи. | Ps25(24), 21 | |
22 | 22Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis. | O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego. | Wybaw, Boże, Izraela ze wszystkich ucisków jego. | Izbawi, Boże, Izrailja ot wsiech skorbiej jego. | И#збaви, б9е, ї}лz t всёхъ скорбeй є3гw2. | Изба́ви, Бо́же, Изра́иля от всѣ́хъ скорбе́й его́. | Избавь, Боже, Израиля от всех скорбей его! | Ps25(24), 22 | |
← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 31(30) ← dalej GODZINA III Ps 51(50) | |||||||||
NIEWINNY ODWOŁUJE SIĘ DO SPRAWIEDLIWOŚCI BOŻEJ. | |||||||||
Ps 26 (25) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David. Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum, et in Domino sperans non infirmabor. | Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się. | Na koniec, Psalm Dawidowi. Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję. | Sudi mi, Gospodi, jako az niezłoboju mojeju chodich: i na Gospoda upowaja nie izniemogu. | Суди1 ми, гDи, ћкw ѓзъ неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3 на гDа ўповaz не и3знемогY. | Суди́ ми, Го́споди, я́ко а́зъ незло́бою мое́ю ходи́хъ: и на Го́спода упова́я не изнемогу́. | Суди меня, Господи, по правде Твоей, ибо живу я в незлобии и, на Господа уповая, не изнемогу. | Ps26(25), 1 | |
2 | 2Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum. | Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje. | Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: wypal nerki moje i serce moje. | Iskusi mja, Gospodi, i ispytaj mja, razżży utroby moja i sierdce moje. | И#скуси1 мz, гDи, и3 и3спытaй мS, разжжи2 ўтрHбы мо‰ и3 сeрдце моE. | Искуси́ мя, Го́споди, и испыта́й мя́, разжжи́ утро́бы моя́ и се́рдце мое́. | Искуси меня, Господи, испытай меня, разожги утробу мою и сердце мое! | Ps26(25), 2 | |
3 | 3Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua. | Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej. | Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: i ukochałem się w prawdzie twojéj. | Jako miłost' twoja pried oczima moima jest', i błagougodich wo istinie twojej. | Ћкw млcть твоS пред8 nчи1ма мои1ма є4сть, и3 благоугоди1хъ во и4стинэ твоeй. | Я́ко ми́лость твоя́ предъ очи́ма мои́ма е́сть, и благоугоди́хъ во и́стинѣ твое́й. | Милость Твоя пред очами моими, и угождал я Тебе, соблюдая истину Твою. | Ps26(25), 3 | |
4 | 4Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo. | Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się. | Nie siedziałem ze zborem marności: a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę. | Nie siedoch s sonmom sujetnym, i so zakonopriestupnymi nie wnidu. | Не сэд0хъ съ с0нмомъ сyетнымъ, и3 со законопрестyпными не вни1ду. | Не сѣдо́хъ съ со́нмомъ су́етнымъ, и со законопресту́пными не вни́ду. | Не сидел я в совете суетных и к беззаконным не войду. | Ps26(25), 4 | |
5 | 5Odivi ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo. | Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem. | Miałem w nienawiści zbór złośliwych, a z niepobożnymi nie zasiędę. | Woznienawidiech cerkow' łukawnujuszczych, i s niecziestiwymi nie sjadu. | Возненави1дэхъ цeрковь лукaвнующихъ, и3 съ нечести1выми не сsду. | Возненави́дѣхъ це́рковь лука́внующихъ, и съ нечести́выми не ся́ду. | Возненавидел я сборище лукавых и с нечестивыми не сяду. | Ps26(25), 5 | |
6 | 6Lavabo inter innocentes manus meas, et circumdabo altare tuum, Domine: | Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie! | Umyję między niewinnymi ręce moje: i obejdę ołtarz twój, Panie. | Umyju w niepowinnych rucie moi, i obydu żertwiennik twoj, Gospodi, | Ўмhю въ непови1нныхъ рyцэ мои2, и3 њбhду жeртвенникъ тв0й, гDи, | Умы́ю въ непови́нныхъ ру́цѣ мои́, и обы́ду же́ртвенникъ тво́й, Го́споди, | Умою с невиновными руки мои и вокруг жертвенника Твоего пойду, Господи; | Ps26(25), 6 | |
7 | 7ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua. | Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje. | Abych słyszał głos chwały, a opowiadał wszystkie dziwy twoje. | ieże usłyszati mi głas chwały twojeja i powiedati wsja czudiesa twoja. | є4же ўслhшати ми2 глaсъ хвалы2 твоеS и3 повёдати вс‰ чудесA тво‰. | е́же услы́шати ми́ гла́съ хвалы́ твоея́ и повѣ́дати вся́ чудеса́ твоя́. | да услышу я песнь во славу Твою и поведаю чудеса Твои. | Ps26(25), 7 | |
8 | 8Domine, dilexi decorem domus tuæ, et locum habitationis gloriæ tuæ. | Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej. | Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, i miejsce mieszkania chwały twojéj. | Gospodi, wozljubich błagołiepiie domu twojego i miesto sielienija sławy twojeja. | ГDи, возлюби1хъ бlголёпіе д0му твоегw2 и3 мёсто селeніz слaвы твоеS. | Го́споди, возлюби́хъ благолѣ́пiе до́му твоего́ и мѣ́сто селе́нiя сла́вы твоея́. | Господи, возлюбил я благолепие дома Твоего и место святое, где обитает слава Твоя. | Ps26(25), 8 | |
9 | 9Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam: | Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego. | Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj: a z mężmi krwawymi żywota mojego. | Da nie pogubiszy s niecziestiwymi duszu moju i s muży krowiej żywot moj, | Да не погуби1ши съ нечести1выми дyшу мою2 и3 съ м{жи кровeй жив0тъ м0й, | Да не погуби́ши съ нечести́выми ду́шу мою́ и съ му́жи крове́й живо́тъ мо́й, | Да не погубишь с нечестивыми душу мою и с мужами, проливающими кровь, жизнь мою! | Ps26(25), 9 | |
10 | 10in quorum manibus iniquitates sunt; dextera eorum repleta est muneribus. | W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków. | U których w ręku są nieprawości, prawica ich pełna jest podarków. | ichże w ruku biezzakonija, diesnica ich ispołnisja mzdy. | и4хже въ рукY беззакHніz, десни1ца и4хъ и3сп0лнисz мзды2. | и́хже въ руку́ беззако́нiя, десни́ца и́хъ испо́лнися мзды́. | В руках у них беззаконие, полны они корысти. | Ps26(25), 10 | |
11 | 11Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me, et miserere mei. | Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną. | A jam chodził w niewinności mojéj: odkup mię, a zmiłuj się nademną. | Az że niezłoboju mojeju chodich: izbawi mja, Gospodi, i pomiłuj mja. | Ѓзъ же неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3збaви мS, гDи, и3 поми1луй мS. | А́зъ же незло́бою мое́ю ходи́хъ: изба́ви мя́, Го́споди, и поми́луй мя́. | Я же в незлобии живу; избавь меня, Господи, и помилуй меня! | Ps26(25), 11 | |
12 | 12Pes meus stetit in directo; in ecclesiis benedicam te, Domine. | Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana. | Noga moja stała na drodze prostéj, w kościelech będę cię chwalił, Panie. | Noga moja sta na prawotie: w cerkwach błagosłowlju tja, Gospodi. | НогA моS стA на правотЁ: въ цRквахъ благословлю1 тz, гDи. | Нога́ моя́ ста́ на правотѣ́: въ це́рквахъ благословлю́ тя, Го́споди. | Стопы мои стоят на правом пути; в церквах благословлю Тебя, Господи! | Ps26(25), 12 | |
PAN ŚWIATŁEM I ZBAWIENIEM MOIM. | |||||||||
Ps 27 (26) | |||||||||
1 | 1Psalmus David, priusquam liniretur. Dominus illuminatio mea et salus mea: quem timebo? Dominus protector vitæ meæ: a quo trepidabo? | Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać? | Psalm Dawidowi, pierwéj niźli był pomazany. Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, kogóż się będę bał? Pan obrońca żywota mego, kogóż się będę lękał? | Gospod' proswieszczeniie moje i spasitiel' moj, kogo ubojusja? Gospod' zaszczytitiel' żywota mojego, ot kogo ustraszusja? | ГDь просвэщeніе моE и3 сп7си1тель м0й, когw2 ўбою1сz; гDь защи1титель животA моегw2, t когw2 ўстрашyсz; | Госпо́дь просвѣще́нiе мое́ и спаси́тель мо́й, кого́ убою́ся? Госпо́дь защи́титель живота́ моего́, от кого́ устрашу́ся? | Господь просвещение мое и Спаситель мой, кого убоюсь? Господь Защитник жизни моей, кого устрашусь? | Ps27(26), 1 | |
2 | 2Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas, qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt. | Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli. | Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, aby żarli ciało moje: którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, sami zemdleli i upadli. | Wniegda pribliżatisja na mja złobujuszczym, jeże sniesti płoti moja, oskorbljajuszczii mja i wrazi moi, tii izniemogosza i padosza. | ВнегдA приближaтисz на мS ѕл0бующымъ, є4же снёсти плHти мо‰, њскорблsющіи мS и3 врази2 мои2, тjи и3знемог0ша и3 пад0ша. | Внегда́ приближа́тися на мя́ зло́бующымъ, е́же снѣ́сти пло́ти моя́, оскорбля́ющiи мя́ и врази́ мои́, ті́и изнемого́ша и падо́ша. | Когда приближались ко мне злобствующие оскорбители мои и враги мои, желая погубить меня, изнемогли они и пали. | Ps27(26), 2 | |
3 | 3Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum; si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo. | Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam. | Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, nie będzie się bało serce moje: choćby powstała przeciwko mnie bitwa, w tem ja nadzieję pokładać będę. | Aszcze opołczitsja na mja połk, nie uboitsja sierdce moje: aszcze wostaniet na mja bran', na niego az upowaju. | Ѓще њполчи1тсz на мS п0лкъ, не ўбои1тсz сeрдце моE: ѓще востaнетъ на мS брaнь, на него2 ѓзъ ўповaю. | А́ще ополчи́тся на мя́ по́лкъ, не убои́тся се́рдце мое́: а́ще воста́нетъ на мя́ бра́нь, на него́ а́зъ упова́ю. | Если ополчится на меня полк, не убоится сердце мое; если восстанет на меня рать, на Бога я уповаю. | Ps27(26), 3 | |
4 | 4Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ; ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus. | O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego. | O jednę prosiłem Pana, téj szukać będę: abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego: abych patrzył na rozkosz Pańską i nawiedzał kościół jego. | Iedino prosich ot Gospoda, to wzyszczu: jeże żyti mi w domu Gospodni wsja dni żywota mojego, zrieti mi krasotu Gospodnju i posieszczati chram swjatyj jego. | Е#ди1но проси1хъ t гDа, то2 взыщY: є4же жи1ти ми2 въ домY гDни вс‰ дни6 животA моегw2, зрёти ми2 красотY гDню и3 посэщaти хрaмъ с™hй є3гw2. | Еди́но проси́хъ от Го́спода, то́ взыщу́: е́же жи́ти ми́ въ дому́ Госпо́дни вся́ дни́ живота́ моего́, зрѣ́ти ми́ красоту́ Госпо́дню и посѣща́ти хра́мъ святы́й его́. | Одно просил я у Господа, и к тому стремлюсь: жить мне в доме Господнем во все дни жизни моей, взирать на красоту Господню и посещать храм святой Его. | Ps27(26), 4 | |
5 | 5Quoniam abscondit me in tabernaculo suo; in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui. | Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię. | Albowiem skrył mię w przybytku swoim: we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego: na skale wywyższył mię. | Jako skry mja w sielienii swojem w dien' zoł moich, pokry mja w tajnie sielienija swojego, na kamien' wozniesie mja. | Ћкw скрh мz въ селeніи своeмъ въ дeнь ѕHлъ мои1хъ, покрh мz въ тaйнэ селeніz своегw2, на кaмень вознесe мz. | Я́ко скры́ мя въ селе́нiи свое́мъ въ де́нь зо́лъ мои́хъ, покры́ мя въ та́йнѣ селе́нiя своего́, на ка́мень вознесе́ мя. | Ибо сокрыл Он меня в обители Своей в день бед моих, укрыл меня в тайном покое обители Своей, на скалу вознес меня; | Ps27(26), 5 | |
6 | 6In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis; cantabo, et psalmum dicam Domino. | A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu. | A teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi: obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: będę śpiewał i Psalmy grał Panu. | I nynie sie, wozniesie gławu moju na wragi moja: obydoch i pożroch w sielienii jego żertwu chwalienija i woskliknowienija: poju i wospoju Gospodiewi. | И# нн7э сE, вознесE главY мою2 на враги2 мо‰: њбыд0хъ и3 пожр0хъ въ селeніи є3гw2 жeртву хвалeніz и3 воскликновeніz: пою2 и3 воспою2 гDеви. | И ны́нѣ се́, вознесе́ главу́ мою́ на враги́ моя́: обыдо́хъ и пожро́хъ въ селе́нiи его́ же́ртву хвале́нiя и воскликнове́нiя: пою́ и воспою́ Го́сподеви. | и вот ныне вознес Он главу мою над врагами моими. Обошел я вокруг жертвенника и принес в обители Его жертву хвалой своей и ликованием. Пою и воспеваю Господа. | Ps27(26), 6 | |
7 | 7Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te; miserere mei, et exaudi me. | Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię. | Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię. | Usłyszy, Gospodi, głas moj, imże wozzwach, pomiłuj mja i usłyszy mja. | Ўслhши, гDи, глaсъ м0й, и4мже воззвaхъ, поми1луй мS и3 ўслhши мS. | Услы́ши, Го́споди, гла́съ мо́й, и́мже воззва́хъ, поми́луй мя́ и услы́ши мя́. | Услышь, Господи, голос мой, взываю к Тебе: помилуй меня и услышь меня! | Ps27(26), 7 | |
8 | 8Tibi dixit cor meum: Exquisivit te facies mea; faciem tuam, Domine, requiram. | O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę. | Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: oblicza twego, Panie, szukać będę. | Tiebie rieczie sierdce moje: Gospoda wzyszczu, wzyska tiebie lice moje, lica twojego, Gospodi, wzyszczu. | ТебЁ речE сeрдце моE: гDа взыщY, взыскA тебE лицE моE, лицA твоегw2, гDи, взыщY. | Тебѣ́ рече́ се́рдце мое́: Го́спода взыщу́, взыска́ тебе́ лице́ мое́, лица́ твоего́, Го́споди, взыщу́. | Сказало Тебе сердце мое: "Господа ищу". Ищут Тебя очи мои; лица Твоего, Господи, ищу. | Ps27(26), 8 | |
9 | 9Ne avertas faciem tuam a me; ne declines in ira a servo tuo. Adjutor meus esto; ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus. | Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego. | Nie odwracaj oblicza twego odemnie: nie odstępuj w gniewie od sługi twego: bądź pomocnikiem moim, nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój. | Nie otwrati lica twojego ot mienie i nie ukłonisja gniewom ot raba twojego: pomoszcznik moj budi, nie otrini mienie i nie ostawi mienie, Boże, spasitielju moj. | Не tврати2 лицA твоегw2 t менє2 и3 не ўклони1сz гнёвомъ t рабA твоегw2: пом0щникъ м0й бyди, не tри1ни менE и3 не њстaви менE, б9е, сп7си1телю м0й. | Не отврати́ лица́ твоего́ от мене́ и не уклони́ся гнѣ́вомъ от раба́ твоего́: помо́щникъ мо́й бу́ди, не отри́ни мене́ и не оста́ви мене́, Бо́же, спаси́телю мо́й. | Не отвращай лица Твоего от меня, и не уклонись в гневе от раба Твоего: подай помощь мне, не отвергни меня и не оставь меня, Боже, Спаситель Мой! | Ps27(26), 9 | |
10 | 10Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me; Dominus autem assumpsit me. | Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię. | Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: ale Pan przyjął mię. | Jako otiec moj i mati moja ostawista mja, Gospod' że wosprijat mja. | Ћкw nтeцъ м0й и3 мaти моS њстaвиста мS, гDь же воспріsтъ мS. | Я́ко оте́цъ мо́й и ма́ти моя́ оста́виста мя́, Госпо́дь же воспрiя́тъ мя́. | Ибо отец мой и мать моя оставили меня, а Господь принял меня. | Ps27(26), 10 | |
11 | 11Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos. | Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają. | Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich. | Zakonopołoży mi, Gospodi, w puti twojem, i nastawi mja na stiezju prawuju wrag moich radi. | Законоположи1 ми, гDи, въ пути2 твоeмъ, и3 настaви мS на стезю2 прaвую вр†гъ мои1хъ рaди. | Законоположи́ ми, Го́споди, въ пути́ твое́мъ, и наста́ви мя́ на стезю́ пра́вую вра́гъ мои́хъ ра́ди. | Даруй мне закон, Господи, на пути Твоем и наставь меня на стезю правую пред лицом врагов моих. | Ps27(26), 11 | |
12 | 12Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi. | Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem. | Nie podawaj mię na dusze trapiących mię; albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie. | Nie priedażd' mienie w duszy stużajuszczych mi: jako wostasza na mja swidietielie nieprawiednii, i sołga nieprawda siebie. | Не предaждь менE въ дyшы стужaющихъ ми2: ћкw востaша на мS свидётелє непрaведніи, и3 солгA непрaвда себЁ. | Не преда́ждь мене́ въ ду́шы стужа́ющихъ ми́: я́ко воста́ша на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, и солга́ непра́вда себѣ́. | Не предай меня в руки гонителей моих, ибо восстали на меня свидетели неправедные, обманулись в неправде своей. | Ps27(26), 12 | |
13 | 13Credo videre bona Domini in terra viventium. | Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było. | Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie w ziemi żywiących. | Wieruju widieti błagaja Gospodnja na ziemli żywych. | Вёрую ви1дэти бlг†z гDнz на земли2 живhхъ. | Вѣ́рую ви́дѣти блага́я Госпо́дня на земли́ живы́хъ. | Верю: увижу я блага Господни на земле живых! | Ps27(26), 13 | |
14 | 14Expecta Dominum, viriliter age: et confortetur cor tuum, et sustine Dominum. | Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana. | Oczekawaj Pana, mężnie czyń: i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana. | Potierpi Gospoda, mużajsja, i da kriepitsja sierdce twoje, i potierpi Gospoda. | Потерпи2 гDа, мужaйсz, и3 да крэпи1тсz сeрдце твоE, и3 потерпи2 гDа. | Потерпи́ Го́спода, мужа́йся, и да крѣпи́тся се́рдце твое́, и потерпи́ Го́спода. | Надейся на Господа, мужайся, и да укрепится сердце твое; надейся на Господа! | Ps27(26), 14 | |
CHWAŁA... | |||||||||
WYSŁUCHAJ, PANIE, GŁOS PROŚBY MOJEJ. | |||||||||
Ps 28 (27) | |||||||||
1 | 1Psalmus ipsi David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum. | Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu. | Psalm samemu Dawidowi. Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu. | K tiebie, Gospodi, wozzowu, Boże moj: da nie priemołcziszy ot mienie : da nie kogda priemołcziszy ot mienie , i upodobljusja nizchodjaszczym w row. | Къ тебЁ, гDи, воззовY, б9е м0й: да не премолчи1ши t менє2: да не когдA премолчи1ши t менє2, и3 ўпод0блюсz низходsщымъ въ р0въ. | Къ тебѣ́, Го́споди, воззову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от мене́ : да не когда́ премолчи́ши от мене́ , и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ. | К Тебе, Господи, взываю, Боже мой; не безмолвствуй предо мною, дабы, да при безмолвии Твоем не уподоблюсь нисходящим в гроб! | Ps28(27), 1 | |
2 | 2Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te; dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum. | Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej. | Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu. | Usłyszy, Gospodi, głas molienija mojego, wniegda molitimisja k tiebie, wniegda wozdieti mi rucie moi ko chramu swjatomu twojemu. | Ўслhши, гDи, глaсъ молeніz моегw2, внегдA моли1тимисz къ тебЁ, внегдA воздёти ми2 рyцэ мои2 ко хрaму с™0му твоемY. | Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя моего́, внегда́ моли́тимися къ тебѣ́, внегда́ воздѣ́ти ми́ ру́цѣ мои́ ко хра́му свято́му твоему́. | Услышь, Господи, моление мое, когда молюсь я Тебе, когда воздеваю руки мои ко храму святому Твоему! | Ps28(27), 2 | |
3 | 3Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum. | Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich. | Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię: którzy mówią pokój z bliźnim swoim, a złość w sercach ich. | Nie priwliecy mienie so grieszniki, i s diełajuszczymi nieprawdu nie pogubi mienie, głagoljuszczymi mir s bliżnimi swoimi, złaja że w sierdcach swoich. | Не привлецы2 менE со грBшники, и3 съ дёлающими непрaвду не погуби2 менE, глаг0лющими ми1ръ съ бли1жними свои1ми, ѕл†z же въ сердцaхъ свои1хъ. | Не привлецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́лающими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними свои́ми, зла́я же въ сердца́хъ свои́хъ. | Не привлеки меня с грешниками, и с творящими неправду не погуби меня, с теми, кто говорит "мир" ближним своим со злобою в сердце своем! | Ps28(27), 3 | |
4 | 4Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis; redde retributionem eorum ipsis. | Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich. | Daj im według uczynków ich, i według złości wymysłów ich: według spraw ręku ich oddaj im: oddaj im zapłatę ich. | Dażd' im, Gospodi, po diełom ich i po łukawstwu naczinanij ich, po diełom ruku ich dażd' im, wozdażd' wozdajaniie ich im. | Дaждь и5мъ, гDи, по дэлHмъ и4хъ и3 по лукaвству начинaній и4хъ, по дэлHмъ рукY и4хъ дaждь и5мъ, воздaждь воздаsніе и4хъ и5мъ. | Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́вству начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, возда́ждь воздая́нiе и́хъ и́мъ. | Воздай им, Господи, по делам их и по лукавству замыслов их, по делам рук их воздай им, воздай им заслуженное ими! | Ps28(27), 4 | |
5 | 5Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum ejus destrues illos, et non ædificabis eos. | Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich. | Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego: zepsujesz je, a nie zbudujesz ich. | Jako nie razumiesza w dieła Gospodnja i w dieła ruku jego: razoriszy ja i nie soziżdieszy ja. | Ћкw не разумёша въ дэлA гDнz и3 въ дэлA рукY є3гw2: разори1ши | и3 не сози1ждеши |. | Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́. | Ибо не уразумели они деяний Господних и деяний рук Его. Срази их и не дай им восстать! | Ps28(27), 5 | |
6 | 6Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ. | Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich. | Błogosławiony Pan; bo wysłuchał głos prośby mojéj. | Błagosłowien Gospod', jako usłysza głas molienija mojego. | Блгcвeнъ гDь, ћкw ўслhша глaсъ молeніz моегw2. | Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя моего́. | Благословен Господь, ибо услышал Он моление мое! | Ps28(27), 6 | |
7 | 7Dominus adjutor meus et protector meus; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum: et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei. | Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę. | Pan pomocnik mój, i obrońca mój: w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem: i zakwitnęło znowu ciało moje: a z woli mojéj wyznawać mu będę. | Gospod' pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj: na niego upowa sierdce moje, i pomoże mi, i procwietie płot' moja: i wolieju mojeju ispowiemsja jemu. | ГDь пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й: на него2 ўповA сeрдце моE, и3 пом0же ми2, и3 процвэтE пл0ть моS: и3 в0лею моeю и3сповёмсz є3мY. | Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мое́ю исповѣ́мся ему́. | Господь Податель помощи и Защитник мой; на Него уповало сердце мое, и помог Он мне, и процвела плоть моя; и по доброй воле прославляю Его. | Ps28(27), 7 | |
8 | 8Dominus fortitudo plebis suæ, et protector salvationum christi sui est. | Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest. | Pan mocą ludu swego: i obrońcą zbawienia pomazańca swego. | Gospod' utwierżdieniie ljudij swoich i zaszczytitiel' spasienij christa swojego jest'. | ГDь ўтверждeніе людjй свои1хъ и3 защи1титель спасeній хрістA своегw2 є4сть. | Госпо́дь утвержде́нiе люді́й свои́хъ и защи́титель спасе́нiй христа́ своего́ е́сть. | Господь твердыня людей Своих, Защитник и спасение помазанника Своего. | Ps28(27), 8 | |
9 | 9Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum. | Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki. | Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: i rządź je i wywyższaj je aż na wieki. | Spasi ljudi twoja, i błagosłowi dostojaniie twoje, i upasi ja, i wozmi ja do wieka. | Сп7си2 лю1ди тво‰, и3 блгcви2 достоsніе твоE, и3 ўпаси2 |, и3 возми2 | до вёка. | Спаси́ лю́ди твоя́, и благослови́ достоя́нiе твое́, и упаси́ я́, и возми́ я́ до вѣ́ка. | Спаси людей Твоих и благослови достояние Твое, и спаси их, и возвышай их вовеки! | Ps28(27), 9 | |
WIELKOŚĆ BOGA OBJAWIAJĄCA SIĘ W BURZY. | |||||||||
Ps 29 (28) | |||||||||
1 | 1Psalmus David, in consummatione tabernaculi. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum. | Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc. | Psalm Dawidowi, przy dokończeniu przybytku. Przynoście Panu synowie Boży, przynoście Panu syny baranie, przynoście Panu chwałę i część. | Priniesitie Gospodiewi, synowie Bożii, priniesitie Gospodiewi syny owni, priniesitie Gospodiewi sławu i cziest': | Принеси1те гDеви, сhнове б9іи, принеси1те гDеви сhны w4вни, принеси1те гDеви слaву и3 чeсть: | Принеси́те Го́сподеви, сы́нове Бо́жiи, принеси́те Го́сподеви сы́ны о́вни, принеси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть: | Принесите Господу, сыны Божии, принесите Господу в жертву агнцев! Воздайте Господу славу и честь! | Ps29(28), 1 | |
2 | 2Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus. | Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości. | Przynoście Panu chwałę imieniowi jego: kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego. | priniesitie Gospodiewi sławu imieni jego: pokłonitiesja Gospodiewi wo dworie swjatiem jego. | принеси1те гDеви слaву и4мени є3гw2: поклони1тесz гDеви во дворЁ с™ёмъ є3гw2. | принеси́те Го́сподеви сла́ву и́мени его́: поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ его́. | Воздайте Господу славу имени Его! Поклонитесь Господу во дворе святом Его! | Ps29(28), 2 | |
3 | 3Vox Domini super aquas; Deus majestatis intonuit: Dominus super aquas multas. | Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi. | Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: Pan nad wodami wielkiemi. | Głas Gospodien' na wodach, Bog sławy wozgriemie, Gospod' na wodach mnogich. | Глaсъ гDень на водaхъ, бGъ слaвы возгремЁ, гDь на водaхъ мн0гихъ. | Гла́съ Госпо́день на вода́хъ, Бо́гъ сла́вы возгремѣ́, Госпо́дь на вода́хъ мно́гихъ. | Глас Господень на водах: Бог славы возгремел, Господь на водах многих. | Ps29(28), 3 | |
4 | 4Vox Domini in virtute; vox Domini in magnificentia. | Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny, | Głos Pański w mocy: głos Pański w wielmożności. | Głas Gospodien' w krieposti, głas Gospodien' w wielikołiepii. | Глaсъ гDень въ крёпости, глaсъ гDень въ великолёпіи. | Гла́съ Госпо́день въ крѣ́пости, гла́съ Госпо́день въ великолѣ́пiи. | Глас Господа в силе, глас Господа в великолепии. | Ps29(28), 4 | |
5 | 5Vox Domini confringentis cedros, et confringet Dominus cedros Libani: | Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie, | Głos Pański łamiący cedry: i połamie Pan cedry Libańskie. | Głas Gospoda, sokruszajuszczago kiedry: i stryjet Gospod' kiedry Liwanskija, | Глaсъ гDа, сокрушaющагw кeдры: и3 стрhетъ гDь кeдры лів†нскіz, | Гла́съ Го́спода, сокруша́ющаго ке́дры: и стры́етъ Госпо́дь ке́дры Лива́нскiя, | Глас Господа сокрушает кедры; и низвергнет Господь кедры ливанские. | Ps29(28), 5 | |
6 | 6et comminuet eas, tamquam vitulum Libani, et dilectus quemadmodum filius unicornium. | I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec. | I podrobi je jako cielę Libańskie: a umiłowany, jako syn jednorożców. | i istnit ja jako tiełca Liwanska: i wozljubliennyj jako syn jedinoroż'. | и3 и3стни1тъ | ћкw тельцA лівaнска: и3 возлю1бленный ћкw сhнъ є3динор0жь. | и истни́тъ я́ я́ко телца́ Лива́нска: и возлю́бленный я́ко сы́нъ единоро́жь. | И сотрет их в прах, как тельца ливанского, а возлюбленный Израиль силен, как молодой единорог. | Ps29(28), 6 | |
7 | 7Vox Domini intercidentis flammam ignis; | Głos Pański krzesze płomień ognisty. | Głos Pański rozmiatający płomień ognisty. | Głas Gospoda, priesiecajuszczago płamien' ognja. | Глaсъ гDа, пресэцaющагw плaмень nгнS. | Гла́съ Го́спода, пресѣца́ющаго пла́мень огня́. | Глас Господа, пресекающего пламя огня. | Ps29(28), 7 | |
8 | 8vox Domini concutientis desertum: et commovebit Dominus desertum Cades. | Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades. | Głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades. | Głas Gospoda, strjasajuszczago pustynju: i strjasiet Gospod' pustynju kaddijskuju. | Глaсъ гDа, стрzсaющагw пустhню: и3 стрzсeтъ гDь пустhню каддjйскую. | Гла́съ Го́спода, стряса́ющаго пусты́ню: и стрясе́тъ Госпо́дь пусты́ню кадді́йскую. | Глас Господа, сотрясающего пустыню; и сотрясет Господь пустыню Каддийскую. | Ps29(28), 8 | |
9 | 9Vox Domini præparantis cervos: et revelabit condensa, et in templo ejus omnes dicent gloriam. | Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję. | Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą. | Głas Gospodien', swierszajuszczij jelieni, i otkryjet dubrawy: i w chramie jego wsjakij głagoliet sławu. | Глaсъ гDень, свершaющій є3лє1ни, и3 tкрhетъ дубр†вы: и3 въ хрaмэ є3гw2 всsкій глаг0летъ слaву. | Гла́съ Госпо́день, сверша́ющiй еле́ни, и откры́етъ дубра́вы: и въ хра́мѣ его́ вся́кiй глаго́летъ сла́ву. | Глас Господень разрешает от бремени ланей и обнажает дубравы; и в храме Его всяк возгласит Ему славу. | Ps29(28), 9 | |
10 | 10Dominus diluvium inhabitare facit, et sedebit Dominus rex in æternum. | Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki. | Pan czyni, że potop trwa: a będzie siedział Pan, król na wieki. | Gospod' potop nasieljajet, i sjadiet Gospod' Car' w wiek. | ГDь пот0пъ населsетъ, и3 сsдетъ гDь цRь въ вёкъ. | Госпо́дь пото́пъ населя́етъ, и ся́детъ Госпо́дь Ца́рь въ вѣ́къ. | Господь после потопа населяет землю. И воссядет Господь как Царь навеки. | Ps29(28), 10 | |
11 | 11Dominus virtutem populo suo dabit; Dominus benedicet populo suo in pace. | Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju. | Pan mocy ludowi swemu doda: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju. | Gospod' kriepost' ljudiem swoim dast, Gospod' błagosłowit ljudi swoja mirom. | ГDь крёпость лю1демъ свои6мъ дaстъ, гDь блгcви1тъ лю1ди сво‰ ми1ромъ. | Госпо́дь крѣ́пость лю́демъ свои́мъ да́стъ, Госпо́дь благослови́тъ лю́ди своя́ ми́ромъ. | Господь крепость народу Своему дарует, Господь благословит народ Свой миром. | Ps29(28), 11 | |
PO UZDROWIENIU ZE ŚMIERTELNEJ CHOROBY. | |||||||||
Ps 30 (29) | |||||||||
1 | 1Psalmus cantici, in dedicatione domus David. | Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego. | Psałom piesni obnowlienija domu Dawidowa. | Pал0мъ пёсни њбновлeніz д0му дв7дова | Псало́мъ пѣ́сни обновле́нiя до́му Дави́дова. | Псалом, песнь обновления дома Давидова, 29 | Ps30(29), 1 | ||
2 | 2Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me. | Wozniesu tja, Gospodi, jako podjał mja jesi, i nie wozwiesielił jesi wragow moich o mnie. | Вознесy тz, гDи, ћкw под8sлъ мS є3си2, и3 не возвесели1лъ є3си2 врагHвъ мои1хъ њ мнЁ. | Вознесу́ тя, Го́споди, я́ко подъя́лъ мя́ еси́, и не возвесели́лъ еси́ враго́въ мои́хъ о мнѣ́. | Превознесу Тебя, Господи, ибо поднял Ты меня и не дал торжествовать врагам моим надо мной. | Ps30(29), 2 | |||
3 | 3Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me. | Gospodi Boże moj, wozzwach k tiebie, i izcielił mja jesi. | ГDи б9е м0й, воззвaхъ къ тебЁ, и3 и3сцэли1лъ мS є3си2. | Го́споди Бо́же мо́й, воззва́хъ къ тебѣ́, и изцѣли́лъ мя́ еси́. | Господи Боже мой, воззвал я к Тебе, и Ты исцелил меня. | Ps30(29), 3 | |||
4 | 4Domine, eduxisti ab inferno animam meam; salvasti me a descendentibus in lacum. | Gospodi, wozwieł jesi ot ada duszu moju, Spasł mja jesi ot nizchodjaszczych w row. | ГDи, возвeлъ є3си2 t ѓда дyшу мою2, сп7слъ мS є3си2 t низходsщихъ въ р0въ. | Го́споди, возве́лъ еси́ от а́да ду́шу мою́, Спа́слъ мя́ еси́ от низходя́щихъ въ ро́въ. | Господи, извел Ты из ада душу мою, удалил меня от нисходящих в гроб. | Ps30(29), 4 | |||
5 | 5Psallite Domino, sancti ejus; et confitemini memoriæ sanctitatis ejus. | Pojtie Gospodiewi, priepodobnii jego, i ispowiedajtie pamjat' swjatyni jego: | П0йте гDеви, прпdбніи є3гw2, и3 и3сповёдайте пaмzть с™hни є3гw2: | По́йте Го́сподеви, преподо́бнiи его́, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни его́: | Пойте Господу, праведные Его, помните и прославляйте святыню Его! | Ps30(29), 5 | |||
6 | 6Quoniam ira in indignatione ejus, et vita in voluntate ejus: ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum lætitia. | jako gniew w jarosti jego, i żywot w woli jego: wieczier wodworitsja płacz', i zautra radost'. | ћкw гнёвъ въ ћрости є3гw2, и3 жив0тъ въ в0ли є3гw2: вeчеръ водвори1тсz плaчь, и3 заyтра рaдость. | я́ко гнѣ́въ въ я́рости его́, и живо́тъ въ во́ли его́: ве́черъ водвори́тся пла́чь, и зау́тра ра́дость. | Ибо карает ярость Его, и дарует жизнь воля Его: с вечера водворится плач, а наутро радость. | Ps30(29), 6 | |||
7 | 7Ego autem dixi in abundantia mea: Non movebor in æternum. | Az że riech wo obiłii mojem: nie podwiżusja wo wiek. | Ѓзъ же рёхъ во nби1ліи моeмъ: не подви1жусz во вёкъ. | А́зъ же рѣ́хъ во оби́лiи мое́мъ: не подви́жуся во вѣ́къ. | А я сказал в благоденствии моем: "Не поколеблюсь вовеки!" | Ps30(29), 7 | |||
8 | 8Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus. | Gospodi, wolieju twojeju podażd' dobrotie mojej siłu: otwratił że jesi lice twoje, i bych smuszczen. | ГDи, в0лею твоeю подaждь добр0тэ моeй си1лу: tврати1лъ же є3си2 лицE твоE, и3 бhхъ смущeнъ. | Го́споди, во́лею твое́ю пода́ждь добро́тѣ мое́й си́лу: отврати́лъ же еси́ лице́ твое́, и бы́хъ смуще́нъ. | Господи, по воле Твоей дай силу душе моей! Но отвратил Ты лицо Свое, и впал я в смятенье. | Ps30(29), 8 | |||
9 | 9Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor. | K tiebie, Gospodi, wozzowu, i k Bogu mojemu pomoljusja. | Къ тебЁ, гDи, воззовY, и3 къ бGу моемY помолю1сz. | Къ тебѣ́, Го́споди, воззову́, и къ Бо́гу моему́ помолю́ся. | К Тебе, Господи, воззову и Богу моему помолюсь. | Ps30(29), 9 | |||
10 | 10Quæ utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? numquid confitebitur tibi pulvis, aut annuntiabit veritatem tuam? | Kaja pol'za w krowi mojej, wniegda schoditi mi wo istłieniie? jeda ispowiestsja tiebie pierst'? ili wozwiestit istinu twoju? | Кaz п0льза въ кр0ви моeй, внегдA сходи1ти ми2 во и3стлёніе; є3дA и3сповёстсz тебЁ пeрсть; и3ли2 возвэсти1тъ и4стину твою2; | Ка́я по́льза въ кро́ви мое́й, внегда́ сходи́ти ми́ во истлѣ́нiе? еда́ исповѣ́стся тебѣ́ пе́рсть? или́ возвѣсти́тъ и́стину твою́? | Что даст мне кровь моя, когда подвергнусь я тлению? Разве прославит Тебя прах мой, или возвестит он истину Твою? | Ps30(29), 10 | |||
11 | 11Audivit Dominus, et misertus est mei; Dominus factus est adjutor meus. | Słysza Gospod' i pomiłowa mja: Gospod' byst' pomoszcznik moj. | Слhша гDь и3 поми1лова мS: гDь бhсть пом0щникъ м0й. | Слы́ша Госпо́дь и поми́лова мя́: Госпо́дь бы́сть помо́щникъ мо́й. | Услышал Господь и помиловал меня; Господь даровал мне помощь. | Ps30(29), 11 | |||
12 | 12Convertisti planctum meum in gaudium mihi; conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia: | Obratił jesi płacz' moj w radost' mnie, rastierzał jesi wrietiszcze moje i priepojasał mja jesi wiesiełiiem, | Њбрати1лъ є3си2 плaчь м0й въ рaдость мнЁ, растерзaлъ є3си2 врeтище моE и3 препоsсалъ мS є3си2 весeліемъ, | Обрати́лъ еси́ пла́чь мо́й въ ра́дость мнѣ́, растерза́лъ еси́ вре́тище мое́ и препоя́салъ мя́ еси́ весе́лiемъ, | Обратил Ты плач мой в радость, раздрал рубище мое и препоясал меня веселием. | Ps30(29), 12 | |||
13 | 13ut cantet tibi gloria mea, et non compungar. Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi. | jako da wospojet tiebie sława moja, i nie umiljusja. Gospodi Boże moj, wo wiek ispowiemsja tiebie. | ћкw да воспоeтъ тебЁ слaва моS, и3 не ўмилю1сz. ГDи б9е м0й, во вёкъ и3сповёмсz тебЁ. | я́ко да воспое́тъ тебѣ́ сла́ва моя́, и не умилю́ся. Го́споди Бо́же мо́й, во вѣ́къ исповѣ́мся тебѣ́. | Да воспою Тебя в славе моей, и не буду скорбен. Господи Боже мой, вовеки прославлю тебя! | Ps30(29), 13 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
UFNE ODDANIE SIĘ W RĘCE BOGA. | |||||||||
Ps 31 (30) ↓ WIELKIE POWIECZERZE | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus David, pro extasi. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. | W koniec, psałom Dawidu, izstuplienija. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду, и3зступлeніz | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, изступле́нiя. | В конец, псалом Давида, в исступлении, 30 | Ps31(30), 1 | ||
2 | 2In te, Domine, speravi; non confundar in æternum: in justitia tua libera me. | Na tja, Gospodi, upowach, da nie postyżusja wo wiek: prawdoju twojeju izbawi mja i izmi mja. | На тS, гDи, ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ: прaвдою твоeю и3збaви мS и3 и3зми1 мz. | На тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ: пра́вдою твое́ю изба́ви мя́ и изми́ мя. | На Тебя, Господи, уповал, да не посрамлюсь вовеки. Правдою Твоею избавь меня от бед и спаси меня! | Ps31(30), 2 | |||
3 | 3Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias: | Prikłoni ko mnie ucho twoje, uskori izjati mja: budi mi w Boga zaszczytitielja i w dom pribieżyszcza, jeże spasti mja. | Приклони2 ко мнЁ ќхо твоE, ўскори2 и3з8sти мS: бyди ми2 въ бGа защи1тителz и3 въ д0мъ прибёжища, є4же спcти1 мz. | Приклони́ ко мнѣ́ у́хо твое́, ускори́ изъя́ти мя́: бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ до́мъ прибѣ́жища, е́же спасти́ мя. | Приклони ко мне ухо Твое, поспеши избавить меня; будь мне Защитником, прибежищем моим, соверши спасение мое! | Ps31(30), 3 | |||
4 | 4quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me. | Jako dierżawa moja i pribieżyszcze moje jesi ty: i imienie twojego radi nastawiszy mja i priepitajeszy mja. | Ћкw держaва моS и3 прибёжище моE є3си2 ты2: и3 и4мене твоегw2 рaди настaвиши мS и3 препитaеши мS. | Я́ко держа́ва моя́ и прибѣ́жище мое́ еси́ ты́: и и́мене твоего́ ра́ди наста́виши мя́ и препита́еши мя́. | Ибо Ты держава моя и оплот мой! Наставь меня и напитай благами во имя Твое! | Ps31(30), 4 | |||
5 | 5Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus. | Izwiedieszy mja ot sieti sieja, juże skrysza mi: jako ty jesi zaszczytitiel' moj, Gospodi. | И#зведeши мS t сёти сеS, ю4же скрhша ми2: ћкw ты2 є3си2 защи1титель м0й, гDи. | Изведе́ши мя́ от сѣ́ти сея́, ю́же скры́ша ми́: я́ко ты́ еси́ защи́титель мо́й, Го́споди. | Изведи меня из сети, что расставили мне, ибо Ты Защитник мой, Господи! | Ps31(30), 5 | |||
6 | 6In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis. | W rucie twoi priedłożu duch moj: izbawił mja jesi, Gospodi Boże istiny. | Въ рyцэ твои2 предложY дyхъ м0й: и3збaвилъ мS є3си2, гDи б9е и4стины. | Въ ру́цѣ твои́ предложу́ ду́хъ мо́й: изба́вилъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же и́стины. | В руки Твои предаю дух мой. Избавил Ты меня, Господи, Боже истины! | Ps31(30), 6 | |||
7 | 7Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi. | Woznienawidieł jesi chranjaszczyja sujety wotszcze: az że na Gospoda upowach. | Возненави1дэлъ є3си2 хранsщыz суєты2 вотщE: ѓзъ же на гDа ўповaхъ. | Возненави́дѣлъ еси́ храня́щыя суеты́ вотще́: а́зъ же на Го́спода упова́хъ. | Возненавидел Ты преданных напрасной суете; я же на Господа уповал. | Ps31(30), 7 | |||
8 | 8Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam. | Wozradujusja i wozwiesieljusja o miłosti twojej, jako prizrieł jesi na smirieniie moje, Spasł jesi ot nużd duszu moju | Возрaдуюсz и3 возвеселю1сz њ млcти твоeй, ћкw призрёлъ є3си2 на смирeніе моE, сп7слъ є3си2 t нyждъ дyшу мою2 | Возра́дуюся и возвеселю́ся о ми́лости твое́й, я́ко призрѣ́лъ еси́ на смире́нiе мое́, Спа́слъ еси́ от ну́ждъ ду́шу мою́ | Возрадуюсь и возвеселюсь о милости Твоей, ибо воззрел Ты на смирение мое, избавил от бед душу мою, | Ps31(30), 8 | |||
9 | 9Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos. | i niesi mienie zatworił w rukach wrażiich, postawił jesi na prostrannie nozie moi. | и3 нёси менE затвори1лъ въ рукaхъ врaжіихъ, постaвилъ є3си2 на прострaннэ н0зэ мои2. | и нѣ́си мене́ затвори́лъ въ рука́хъ вра́жiихъ, поста́вилъ еси́ на простра́ннѣ но́зѣ мои́. | и не отдал меня в руки врагов моих, вывел меня на простор. | Ps31(30), 9 | |||
10 | 10Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus. | Pomiłuj mja, Gospodi, jako skorblju: smjatiesja jarostiju oko moje, dusza moja i utroba moja. | Поми1луй мS, гDи, ћкw скорблю2: смzтeсz ћростію џко моE, душA моS и3 ўтр0ба моS. | Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко скорблю́: смяте́ся я́ростiю о́ко мое́, душа́ моя́ и утро́ба моя́. | Помилуй меня, Господи, ибо я скорблю; от горести помутились око мое, душа моя и утроба моя. | Ps31(30), 10 | |||
11 | 11Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt. | Jako izcziezie w bołiezni żywot moj, i łieta moja w wozdychaniich: izniemoże niszczetoju kriepost' moja, i kosti moja smjatoszasja. | Ћкw и3счезE въ болёзни жив0тъ м0й, и3 лBта мо‰ въ воздыхaніихъ: и3знем0же нищет0ю крёпость моS, и3 кHсти мо‰ смzт0шасz. | Я́ко изчезе́ въ болѣ́зни живо́тъ мо́й, и лѣ́та моя́ въ воздыха́нiихъ: изнемо́же нището́ю крѣ́пость моя́, и ко́сти моя́ смято́шася. | Ибо в недугах тает жизнь моя, и годы мои проходят в воздыханиях. Изнемогли в лишениях силы мои, и кости мои содрогнулись. | Ps31(30), 11 | |||
12 | 12Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me. | Ot wsiech wrag moich bych ponoszeniie, i sosiedom moim zieło, i strach znajemym moim: widjaszczii mja won bieżasza ot mienie. | T всёхъ вр†гъ мои1хъ бhхъ поношeніе, и3 сосёдwмъ мои6мъ ѕэлw2, и3 стрaхъ знaємымъ мои6мъ: ви1дzщіи мS в0нъ бэжaша t менє2. | От всѣ́хъ вра́гъ мои́хъ бы́хъ поноше́нiе, и сосѣ́домъ мои́мъ зѣло́, и стра́хъ зна́емымъ мои́мъ: ви́дящiи мя́ во́нъ бѣжа́ша от мене́. | От врагов моих терпел я поношение, а более всего – от соседей моих; внушал страх всем, кто знал меня; завидев меня, бежали они прочь. | Ps31(30), 12 | |||
13 | 13Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde; factus sum tamquam vas perditum: | Zabwien bych jako miertw ot sierdca: bych jako sosud pogublien. | Забвeнъ бhхъ ћкw мeртвъ t сeрдца: бhхъ ћкw сосyдъ погублeнъ. | Забве́нъ бы́хъ я́ко ме́ртвъ от се́рдца: бы́хъ я́ко сосу́дъ погубле́нъ. | Забыт я был и словно умер в сердце их; был как сосуд разбитый. | Ps31(30), 13 | |||
14 | 14quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt. | Jako słyszach gażdieniie mnogich żywuszczych okriest: wniegda sobratisja im wkupie na mja, prijati duszu moju sowieszczasza. | Ћкw слhшахъ гаждeніе мн0гихъ живyщихъ w4крестъ: внегдA собрaтисz и5мъ вкyпэ на мS, пріsти дyшу мою2 совэщaша. | Я́ко слы́шахъ гажде́нiе мно́гихъ живу́щихъ о́крестъ: внегда́ собра́тися и́мъ вку́пѣ на мя́, прiя́ти ду́шу мою́ совѣща́ша. | Ибо слышал я злословие многих, живущих окрест, когда собирались они и совещались, как исторгнуть душу мою. | Ps31(30), 14 | |||
15 | 15Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu; | Az że na tja, Gospodi, upowach, riech: ty jesi Bog moj. | Ѓзъ же на тS, гDи, ўповaхъ, рёхъ: ты2 є3си2 бGъ м0й. | А́зъ же на тя́, Го́споди, упова́хъ, рѣ́хъ: ты́ еси́ Бо́гъ мо́й. | А я, уповая на Тебя, Господи, сказал: "Ты Бог мой! | Ps31(30), 15 | |||
16 | 16in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me. | W ruku twojeju żriebii moi: izbawi mja iz ruki wrag moich i ot gonjaszczych mja. | Въ рукY твоє1ю жрє1біи мои2: и3збaви мS и3з8 руки2 вр†гъ мои1хъ и3 t гонsщихъ мS. | Въ руку́ твое́ю жре́бiи мои́: изба́ви мя́ изъ руки́ вра́гъ мои́хъ и от гоня́щихъ мя́. | В руке Твоей жребий мой. Избавь меня от руки врагов моих и от гонителей моих. | Ps31(30), 16 | |||
17 | 17Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua. | Proswieti lice twoje na raba twojego: spasi mja miłostiju twojeju. | Просвэти2 лицE твоE на рабA твоего2: сп7си1 мz млcтію твоeю. | Просвѣти́ лице́ твое́ на раба́ твоего́: спаси́ мя ми́лостiю твое́ю. | Яви сияние лица Твоего рабу Твоему; спаси меня милостью Твоею!" | Ps31(30), 17 | |||
18 | 18Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum; | Gospodi, da nie postyżusja, jako prizwach tja: da postydjatsja niecziestiwii, i snidut wo ad. | ГDи, да не постыжyсz, ћкw призвaхъ тS: да постыдsтсz нечести1віи, и3 сни1дутъ во ѓдъ. | Го́споди, да не постыжу́ся, я́ко призва́хъ тя́: да постыдя́тся нечести́вiи, и сни́дутъ во а́дъ. | Господи, да не постыжусь, что призывал я Тебя! Да постыдятся нечестивые и сойдут во ад! | Ps31(30), 18 | |||
19 | 19muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione. | Niemy da budut ustny l'stiwyja, głagoljuszczyja na prawiednago biezzakoniie, gordynieju i unicziżeniiem. | НBмы да бyдутъ ўстны2 льсти6выz, глаг0лющыz на првdнаго беззак0ніе, гордhнею и3 ўничижeніемъ. | Нѣ́мы да бу́дутъ устны́ льсти́выя, глаго́лющыя на пра́веднаго беззако́нiе, горды́нею и уничиже́нiемъ. | Да онемеют уста лукавые, что с гордыней и презрением обвиняют праведника в беззаконии! | Ps31(30), 19 | |||
20 | 20Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum! | Kol' mnogoje mnożestwo błagosti twojeja, Gospodi, juże skrył jesi bojaszczymsja tiebie, sodiełał jesi upowajuszczym na tja, pried syny cziełowieczieskimi: | К0ль мн0гое мн0жество бlгости твоеS, гDи, ю4же скрhлъ є3си2 боsщымсz тебє2, содёлалъ є3си2 ўповaющымъ на тS, пред8 сы6ны человёческими: | Ко́ль мно́гое мно́жество бла́гости твоея́, Го́споди, ю́же скры́лъ еси́ боя́щымся тебе́, содѣ́лалъ еси́ упова́ющымъ на тя́, предъ сы́ны человѣ́ческими: | Как много благости хранишь Ты, Господи, для тех, кто боится Тебя, кто уповает на Тебя пред лицом сынов человеческих! | Ps31(30), 20 | |||
21 | 21Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum. | skryjeszy ich w tajnie lica twojego ot mjatieża cziełowieczieska, pokryjeszy ich w krowie ot prieriekanija jazyk. | скрhеши и5хъ въ тaйнэ лицA твоегw2 t мzтeжа человёческа, покрhеши и5хъ въ кр0вэ t прерэкaніz љзы6къ. | скры́еши и́хъ въ та́йнѣ лица́ твоего́ от мяте́жа человѣ́ческа, покры́еши и́хъ въ кро́вѣ от прерѣка́нiя язы́къ. | Сокроешь Ты их под сенью лица Твоего от мятежа человеческого, укроешь их в обители Твоей от распрей людских. | Ps31(30), 21 | |||
22 | 22Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita. | Błagosłowien Gospod', jako udiwi miłost' swoju wo gradie ograżdienija. | Блгcвeнъ гDь, ћкw ўдиви2 млcть свою2 во грaдэ њграждeніz. | Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко удиви́ ми́лость свою́ во гра́дѣ огражде́нiя. | Благословен Господь, ибо Он дивно явил мне милость Свою, уподобив меня граду огражденному. | Ps31(30), 22 | |||
23 | 23Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te. | Az że riech wo izstuplienii mojem: otwierżen jesm' ot lica ocziju twojeju: siego radi usłyszał jesi głas molitwy mojeja, wniegda wozzwach k tiebie. | Ѓзъ же рёхъ во и3зступлeніи моeмъ: tвeрженъ є4смь t лицA џчію твоє1ю: сегw2 рaди ўслhшалъ є3си2 глaсъ моли1твы моеS, внегдA воззвaхъ къ тебЁ. | А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мое́мъ: отве́рженъ е́смь от лица́ о́чiю твое́ю: сего́ ра́ди услы́шалъ еси́ гла́съ моли́твы моея́, внегда́ воззва́хъ къ тебѣ́. | Я же сказал в исступлении: "Отвержен я от очей Твоих!" И вот услышал Ты молитву мою, когда взывал я к Тебе. | Ps31(30), 23 | |||
24 | 24Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam. | Wozljubitie Gospoda, wsi priepodobnii jego: jako istiny wzyskajet Gospod' i wozdajet izlisze tworjaszczym gordynju. | Возлюби1те гDа, вси2 прпdбніи є3гw2: ћкw и4стины взыскaетъ гDь и3 воздаeтъ и3зли1ше творsщымъ гордhню. | Возлюби́те Го́спода, вси́ преподо́бнiи его́: я́ко и́стины взыска́етъ Госпо́дь и воздае́тъ изли́ше творя́щымъ горды́ню. | Возлюбите Господа, праведники Его, ибо истины требует Господь и грозно карает являющих гордыню! | Ps31(30), 24 | |||
25 | 25Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino. | Mużajtiesja, i da kriepitsja sierdce wasze, wsi upowajuszczii na Gospoda. | Мужaйтесz, и3 да крэпи1тсz сeрдце вaше, вси2 ўповaющіи на гDа. | Мужа́йтеся, и да крѣпи́тся се́рдце ва́ше, вси́ упова́ющiи на Го́спода. | Мужайтесь, и да укрепится сердце ваше, все уповающие на Господа! | Ps31(30), 25 | |||
← dalej WIELKIE POWIECZERZE Ps 91(90) | |||||||||
SZCZĘŚLIWY SKRUSZONY, KTÓREMU BÓG PRZEBACZYŁ! | |||||||||
Ps 32 (31) | |||||||||
1 | 1Ipsi David intellectus. Beati quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata. | Pieśń Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech. | Samemu Dawidowi wyrozumienia. Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: i których zakryte są grzechy. | Błażeni, ichże ostawiszasja biezzakonija, i ichże prikryszasja griesi. | Бlжeни, и4хже њстaвишасz беззакHніz, и3 и4хже прикрhшасz грэси2. | Блаже́ни, и́хже оста́вишася беззако́нiя, и и́хже прикры́шася грѣси́. | Блаженны те, кому отпущены беззакония и чьи грехи прощены. | Ps32(31), 1 | |
2 | 2Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus. | Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady. | Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, ani jest w duchu jego zdrada. | Błażen muż, jemuże nie wmienit Gospod' griecha, niże jest' wo ustiech jego liest'. | Бlжeнъ мyжъ, є3мyже не вмэни1тъ гDь грэхA, нижE є4сть во ўстёхъ є3гw2 лeсть. | Блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́, ниже́ е́сть во устѣ́хъ его́ ле́сть. | Блажен муж, которому Господь не вменит греха и в чьих устах нет лжи. | Ps32(31), 2 | |
3 | 3Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die. | Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień. | Iżem milczał, zastarzały się kości moje, gdym wołał cały dzień. | Jako umołczach, obietszasza kosti moja, ot jeże zwati mi wies' dien', | Ћкw ўмолчaхъ, њбетшaша кHсти мо‰, t є4же звaти ми2 вeсь дeнь, | Я́ко умолча́хъ, обетша́ша ко́сти моя́, от е́же зва́ти ми́ ве́сь де́нь, | Когда умолчал я о грехах моих, изнемогли кости мои, ибо стенал я весь день. | Ps32(31), 3 | |
4 | 4Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina. | Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela. | Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie. | jako dien' i noszcz' otjagotie na mnie ruka twoja: wozwratichsja na strast', jegda unzie mi tiern. | ћкw дeнь и3 н0щь њтzготЁ на мнЁ рукA твоS: возврати1хсz на стрaсть, є3гдA ўнзe ми тeрнъ. | я́ко де́нь и но́щь отяготѣ́ на мнѣ́ рука́ твоя́: возврати́хся на стра́сть, егда́ унзе́ ми те́рнъ. | Ибо день и ночь тяготела на мне рука Твоя; и вновь изведал я муки, когда совесть уязвила меня, как терн. | Ps32(31), 4 | |
5 | 5Delictum meum cognitum tibi feci, et injustitiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino; et tu remisisti impietatem peccati mei. | przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela. | Grzech mój oznajmiłem tobie: a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego. | Biezzakoniie moje poznach i griecha mojego nie pokrych, riech: ispowiem na mja biezzakoniie moje Gospodiewi: i ty ostawił jesi niecziestiie sierdca mojego. | Беззак0ніе моE познaхъ и3 грэхA моегw2 не покрhхъ, рёхъ: и3сповёмъ на мS беззак0ніе моE гDеви: и3 ты2 њстaвилъ є3си2 нечeстіе сeрдца моегw2. | Беззако́нiе мое́ позна́хъ и грѣха́ моего́ не покры́хъ, рѣ́хъ: исповѣ́мъ на мя́ беззако́нiе мое́ Го́сподеви: и ты́ оста́вилъ еси́ нече́стiе се́рдца моего́. | Но беззаконие мое познал я и греха моего я не сокрыл; сказал я: "Исповедую беззаконие мое Господу", и Ты простил нечестие сердца моего. | Ps32(31), 5 | |
6 | 6Pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt. | Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz być znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecież go nie dosięgną. | Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty czasu pogodnego: wszakże w potopie wód mnogich, do niego się nie przybliżą. | Za to pomolitsja k tiebie wsjak priepodobnyj wo wriemja błagopotriebno: obaczie w potopie wod mnogich k niemu nie pribliżatsja. | За то2 пом0литсz къ тебЁ всsкъ прпdбный во врeмz благопотрeбно: nбaче въ пот0пэ в0дъ мн0гихъ къ немY не прибли1жатсz. | За то́ помо́лится къ тебѣ́ вся́къ преподо́бный во вре́мя благопотре́бно: оба́че въ пото́пѣ во́дъ мно́гихъ къ нему́ не прибли́жатся. | Посему помолится Тебе всяк праведный во время благоприятное, и воды многие не потопят его. | Ps32(31), 6 | |
7 | 7Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me; exsultatio mea, erue me a circumdantibus me. | Tyś jest ucieczką moją; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela. | Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli. | Ty jesi pribieżyszcze moje ot skorbi obdierżaszczija mja: radostie moja, izbawi mja ot obyszedszych mja. | Ты2 є3си2 прибёжище моE t ск0рби њбдержaщіz мS: рaдосте моS, и3збaви мS t њбышeдшихъ мS. | Ты́ еси́ прибѣ́жище мое́ от ско́рби обдержа́щiя мя́: ра́досте моя́, изба́ви мя́ от обыше́дшихъ мя́. | Ты прибежище мое в скорби, объявшей меня! Радость моя, избавь меня от обступивших меня. | Ps32(31), 7 | |
8 | 8Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; firmabo super te oculos meos. | Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje. | Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: umocnię nad tobą oczy moje. | Wrazumlju tja, i nastawlju tja na put' siej, w on'że pojdieszy: utwierżu na tja oczi moi. | Вразумлю1 тz, и3 настaвлю тS на пyть сeй, в0ньже п0йдеши: ўтвержY на тS џчи мои2. | Вразумлю́ тя, и наста́влю тя́ на пу́ть се́й, въ о́ньже по́йдеши: утвержу́ на тя́ о́чи мои́. | "Я, Господь, вразумлю тебя и наставлю тебя на путь сей, и пойдешь по нему; устремлю на тебя очи Мои". | Ps32(31), 8 | |
9 | 9Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te. | Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały. | Nie bądźcież jako koń i muł, którzy nie mają rozumu. Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, którzy się nie przybliżają do ciebie. | Nie buditie jako kon' i miesk, imże niest' razuma: brozdami i uzdoju czieljusti ich wostjagnieszy, nie pribliżajuszczychsja k tiebie. | Не бyдите ћкw к0нь и3 мeскъ, и4мже нёсть рaзума: броздaми и3 ўзд0ю чє1люсти и4хъ востsгнеши, не приближaющихсz къ тебЁ. | Не бу́дите я́ко ко́нь и ме́скъ, и́мже нѣ́сть ра́зума: брозда́ми и уздо́ю че́люсти и́хъ востя́гнеши, не приближа́ющихся къ тебѣ́. | Не будьте непокорны, словно конь и мул, лишенные разума! Удилами и уздою ведет их человек, чтобы шли они за ним. | Ps32(31), 9 | |
10 | 10Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. | Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie. | Siła biczów na grzesznika: a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie. | Mnogi rany griesznomu: upowajuszczago że na Gospoda miłost' obydiet. | МнHги р†ны грёшному: ўповaющаго же на гDа млcть њбhдетъ. | Мно́ги ра́ны грѣ́шному: упова́ющаго же на Го́спода ми́лость обы́детъ. | Тяжело наказан будет грешник, а того, кто уповает на Господа, милость объемлет. | Ps32(31), 10 | |
11 | 11Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde. | Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego. | Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, a chlubcie się wszyscy prawego serca. | Wiesielitiesja o Gospodie i radujtiesja prawiednii, i chwalitiesja, wsi prawii sierdcem. | Весели1тесz њ гDэ и3 рaдуйтесz првdніи, и3 хвали1тесz, вси2 прaвіи срdцемъ. | Весели́теся о Го́сподѣ и ра́дуйтеся пра́веднiи, и хвали́теся, вси́ пра́вiи се́рдцемъ. | Веселитесь о Господе и радуйтесь, праведные, и торжествуйте в правоте сердца! | Ps32(31), 11 | |
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA V | |||||||||
BÓG WSZECHMOCNY OBROŃCĄ SWEGO LUDU. | |||||||||
Ps 33 (32) | |||||||||
1 | 1Psalmus David. Exsultate, justi, in Domino; rectos decet collaudatio. | Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana. | Psalm Dawidowi. Weselcie się sprawiedliwi w Panu: prawym przystoi chwała. | Radujtiesja, prawiednii, o Gospodie: prawym podobajet pochwała. | Рaдуйтесz, првdніи, њ гDэ: пр†вымъ подобaетъ похвалA. | Ра́дуйтеся, пра́веднiи, о Го́сподѣ: пра́вымъ подоба́етъ похвала́. | Радуйтесь, праведные, о Господе! Правым подобает восхвалять Его. | Ps33(32), 1 | |
2 | 2Confitemini Domino in cithara; in psalterio decem chordarum psallite illi. | Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu. | Wyznawajcie Panu na cytrze, grajcie mu na instrumencie o dziesiąci stronach. | Ispowiedajtiesja Gospodiewi w gusliech, wo psałtiri diesjatostrunniem pojtie jemu: | И#сповёдайтесz гDеви въ гyслехъ, во pалти1ри десzтострyннэмъ п0йте є3мY: | Исповѣ́дайтеся Го́сподеви въ гу́слехъ, во псалти́ри десятостру́ннѣмъ по́йте ему́: | Прославляйте Господа на гуслях, на псалтири десятиструнной пойте Ему! | Ps33(32), 2 | |
3 | 3Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione. | Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie. | Śpiewajcie mu pieśń nową, dobrze mu grajcie w krzyczeniu. | wospojtie jemu piesn' nowu, dobrie pojtie jemu so wosklicaniiem: | восп0йте є3мY пёснь н0ву, д0брэ п0йте є3мY со восклицaніемъ: | воспо́йте ему́ пѣ́снь но́ву, до́брѣ по́йте ему́ со восклица́нiемъ: | Воспойте Ему песнь новую, стройно пойте Ему с ликованием! | Ps33(32), 3 | |
4 | 4Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide. | Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne. | Albowiem prawe jest słowo Pańskie: i wszystkie sprawy jego w wierności. | jako prawo słowo Gospodnie, i wsja dieła jego w wierie. | ћкw прaво сл0во гDне, и3 вс‰ дэлA є3гw2 въ вёрэ. | я́ко пра́во сло́во Госпо́дне, и вся́ дѣла́ его́ въ вѣ́рѣ. | Ибо истинно слово Господне, и всем делам Его должно верить. | Ps33(32), 4 | |
5 | 5Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra. | Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego. | Miłuje miłosierdzie i sąd: miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia. | Ljubit miłostynju i sud Gospod', miłosti Gospodni ispołn' ziemlja. | Лю1битъ млcтыню и3 сyдъ гDь, млcти гDни и3сп0лнь землS. | Лю́битъ ми́лостыню и су́дъ Госпо́дь, ми́лости Госпо́дни испо́лнь земля́. | Любит милостивый суд Господь, милости Господней исполнена земля. | Ps33(32), 5 | |
6 | 6Verbo Domini cæli firmati sunt, et spiritu oris ejus omnis virtus eorum. | Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich. | Słowem Pańskiem niebiosa utwierdzone są: a Duchem ust jego wszystka moc ich: | Słowom Gospodnim niebiesa utwierdiszasja, i Duchom ust jego wsja siła ich: | Сл0вомъ гDнимъ небесA ўтверди1шасz, и3 д¦омъ ќстъ є3гw2 всS си1ла и4хъ: | Сло́вомъ Госпо́днимъ небеса́ утверди́шася, и Ду́хомъ у́стъ его́ вся́ си́ла и́хъ: | Словом Господним небеса утвердились, и Духом уст Его вся сила их. | Ps33(32), 6 | |
7 | 7Congregans sicut in utre aquas maris; ponens in thesauris abyssos. | Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści. | Zgromadzając jako w skórzanym worze wody morskie, kładąc w skarby przepaści. | sobirajaj jako miech wody morskija, połagajaj w sokrowiszczych biezdny. | собирazй ћкw мёхъ в0ды морск‡z, полагazй въ сокр0вищихъ бeздны. | собира́яй я́ко мѣ́хъ во́ды морскі́я, полага́яй въ сокро́вищихъ бе́здны. | Собирает Он, точно в мехи, воды морские, заключает в хранилищах бездны вод. | Ps33(32), 7 | |
8 | 8Timeat Dominum omnis terra; ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem. | Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi. | Niech się boi Pana wszystka ziemia: a przed nim niech się wzruszą wszyscy mieszkający na świecie. | Da uboitsja Gospoda wsja ziemlja, ot niegoże da podwiżutsja wsi żywuszczii po wsielienniej: | Да ўбои1тсz гDа всS землS, t негHже да подви1жутсz вси2 живyщіи по вселeннэй: | Да убои́тся Го́спода вся́ земля́, от него́же да подви́жутся вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй: | Да убоится Господа вся земля, и да трепещут пред Ним все живущие во вселенной! | Ps33(32), 8 | |
9 | 9Quoniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata sunt. | Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło. | Albowiem on rzekł, i uczynione są: on rozkazał, a stworzone są. | jako toj rieczie, i bysza: toj powiełie, i sozdaszasja. | ћкw т0й речE, и3 бhша: т0й повелЁ, и3 создaшасz. | я́ко то́й рече́, и бы́ша: то́й повелѣ́, и созда́шася. | Ибо Он сказал, и возникли; Он повелел, и создались. | Ps33(32), 9 | |
10 | 10Dominus dissipat consilia gentium; reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum. | Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie; | Pan rozprasza rady narodów: a wniwecz obraca myśli ludzkie, i odmiata rady książęce. | Gospod' razorjajet sowiety jazykow, otmietajet że mysli ljudij i otmietajet sowiety knjaziej. | ГDь разорsетъ совёты kзhкwвъ, tметaетъ же мы6сли людjй и3 tметaетъ совёты кнzзeй. | Госпо́дь разоря́етъ совѣ́ты язы́ковъ, отмета́етъ же мы́сли люді́й и отмета́етъ совѣ́ты князе́й. | Господь отвергает намерения народов, отметает замыслы людей и отметает намерения князей. | Ps33(32), 10 | |
11 | 11Consilium autem Domini in æternum manet; cogitationes cordis ejus in generatione et generationem. | Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu. | A rada Pańska trwa na wieki: myśli serca jego od narodu do narodu. | Sowiet że Gospodien' wo wiek priebywajet, pomyszlienija sierdca jego w rod i rod. | Совётъ же гDень во вёкъ пребывaетъ, помышлє1ніz срdца є3гw2 въ р0дъ и3 р0дъ. | Совѣ́тъ же Госпо́день во вѣ́къ пребыва́етъ, помышле́нiя се́рдца его́ въ ро́дъ и ро́дъ. | Совет же Господень пребывает вовеки, помышления сердца Его из рода в род. | Ps33(32), 11 | |
12 | 12Beata gens cujus est Dominus Deus ejus; populus quem elegit in hæreditatem sibi. | Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo. | Błogosławiony naród, którego jest Pan Bóg jego: lud, który obrał za dziedzictwo sobie. | Błażen jazyk, jemuże jest' Gospod' Bog jego, ljudiie, jaże izbra w nasłiediie siebie. | Бlжeнъ kзhкъ, є3мyже є4сть гDь бGъ є3гw2, лю1діе, ±же и3збрA въ наслёдіе себЁ. | Блаже́нъ язы́къ, ему́же е́сть Госпо́дь Бо́гъ его́, лю́дiе, я́же избра́ въ наслѣ́дiе себѣ́. | Блажен народ, почитающий Господа Богом своим, люди, которых избрал Он в достояние Себе. | Ps33(32), 12 | |
13 | 13De cælo respexit Dominus; vidit omnes filios hominum. | Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich. | Pojrzał Pan z nieba, ujrzał wszystkie syny ludzkie. | S niebiesie prizrie Gospod', widie wsja syny cziełowieczieskija: | Съ нб7сE призрЁ гDь, ви1дэ вс‰ сhны человёчєскіz: | Съ небесе́ призрѣ́ Госпо́дь, ви́дѣ вся́ сы́ны человѣ́ческiя: | С Небес воззрел Господь, увидел всех сынов человеческих; | Ps33(32), 13 | |
14 | 14De præparato habitaculo suo respexit super omnes qui habitant terram: | Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi. | Z nagotowanego mieszkania swego pojrzał na wszystkie, którzy mieszkają na ziemi. | ot gotowago żyliszcza swojego prizrie na wsja żywuszczyja na ziemli: | t гот0вагw жили1ща своегw2 призрЁ на вс‰ живyщыz на земли2: | от гото́ваго жили́ща своего́ призрѣ́ на вся́ живу́щыя на земли́: | из Своей обители вечной воззрел Он на всех живущих на земле; | Ps33(32), 14 | |
15 | 15qui finxit sigillatim corda eorum; qui intelligit omnia opera eorum. | Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich. | Który uformował każde z osobna serca ich: który rozumie wszystkie ich sprawy. | sozdawyj na jedinie sierdca ich, razumiewajaj na wsja dieła ich. | создaвый на є3ди1нэ сердцA и4хъ, разумэвazй на вс‰ дэлA и4хъ. | созда́вый на еди́нѣ сердца́ и́хъ, разумѣва́яй на вся́ дѣла́ и́хъ. | Создавший единственными в мире сердца их разумеет все дела их. | Ps33(32), 15 | |
16 | 16Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ. | Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję. | Nie bywa wybawion król przez wielką moc, a olbrzym nie będzie wybawion wielkością siły swojéj. | Nie spasajetsja car' mnogoju siłoju, i ispolin nie spasietsja mnożestwom krieposti swojeja. | Не спасaетсz цaрь мн0гою си1лою, и3 и3споли1нъ не спасeтсz мн0жествомъ крёпости своеS. | Не спаса́ется ца́рь мно́гою си́лою, и исполи́нъ не спасе́тся мно́жествомъ крѣ́пости своея́. | Не спасет царя великое войско его, а исполина не спасет великая сила его. | Ps33(32), 16 | |
17 | 17Fallax equus ad salutem; in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur. | Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej. | Omylny koń ku wybawieniu: a w obfitości mocy swojéj nie będzie wybawion. | Łoż' kon' wo spasieniie, wo mnożestwie że siły swojeja nie spasietsja. | Л0жь к0нь во спасeніе, во мн0жествэ же си1лы своеS не спасeтсz. | Ло́жь ко́нь во спасе́нiе, во мно́жествѣ же си́лы своея́ не спасе́тся. | Ненадежен конь для спасения; великая сила его не спасет царя. | Ps33(32), 17 | |
18 | 18Ecce oculi Domini super metuentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus: | Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego; | Oto oczy Pańskie nad bojącymi się go: i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego: | Sie, oczi Gospodni na bojaszczyjasja jego, upowajuszczyja na miłost' jego: | СE, џчи гDни на боsщыzсz є3гw2, ўповaющыz на млcть є3гw2: | Се́, о́чи Госпо́дни на боя́щыяся его́, упова́ющыя на ми́лость его́: | Устремлен взор Господень на боящихся Его, уповающих на милость Его, | Ps33(32), 18 | |
19 | 19ut eruat a morte animas eorum, et alat eos in fame. | Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie. | Aby wyrwał od śmierci dusze ich, i żywił je w głodzie. | izbawiti ot smierti duszy ich, i priepitati ja w gład. | и3збaвити t смeрти дyшы и4хъ, и3 препитaти | въ глaдъ. | изба́вити от сме́рти ду́шы и́хъ, и препита́ти я́ въ гла́дъ. | да избавит Он от смерти души их и напитает их во дни голода. | Ps33(32), 19 | |
20 | 20Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adjutor et protector noster est. | Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza. | Dusza nasza znosi Pana; bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym. | Dusza że nasza czajet Gospoda, jako pomoszcznik i zaszczytitiel' nasz jest': | Душa же нaша чaетъ гDа, ћкw пом0щникъ и3 защи1титель нaшъ є4сть: | Душа́ же на́ша ча́етъ Го́спода, я́ко помо́щникъ и защи́титель на́шъ е́сть: | Душа же наша надеется на Господа, ибо Он Податель помощи и Защитник наш. | Ps33(32), 20 | |
21 | 21Quia in eo lætabitur cor nostrum, et in nomine sancto ejus speravimus. | W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy. | Albowiem w nim się rozweseli serce nasze: a w imieniu świętem jego mieliśmy nadzieję. | jako o niem wozwiesielitsja sierdce nasze, i wo imja swjatoje jego upowachom. | ћкw њ нeмъ возвесели1тсz сeрдце нaше, и3 во и4мz с™0е є3гw2 ўповaхомъ. | я́ко о не́мъ возвесели́тся се́рдце на́ше, и во и́мя свято́е его́ упова́хомъ. | О Нем возвеселится сердце наше, уповаем на имя святое Его. | Ps33(32), 21 | |
22 | 22Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te. | Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli. | Niechaj będzie miłosierdzie twoje, Panie, nad nami, jakośmy nadzieję mieli w tobie. | Budi, Gospodi, miłost' twoja na nas, jakoże upowachom na tja. | Бyди, гDи, млcть твоS на нaсъ, ћкоже ўповaхомъ на тS. | Бу́ди, Го́споди, ми́лость твоя́ на на́съ, я́коже упова́хомъ на тя́. | Да будет, Господи, милость Твоя на нас, ибо мы уповаем на Тебя! | Ps33(32), 22 | |
BÓG OSŁANIA POBOŻNYCH. | |||||||||
Ps 34 (33) ↓ WIECZERNIA na koniec ↓ BOSKA LITURGIA na koniec | |||||||||
1 | 1Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit. | Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł. | Psałom Dawidu, wniegda izmieni lice swoje pried Awimieliechom: i otpusti jego, i otidie. | Pал0мъ дв7ду, внегдA и3змэни2 лицE своE пред8 ґвімелeхомъ: и3 tпусти2 є3го2, и3 tи1де | Псало́мъ Дави́ду, внегда́ измѣни́ лице́ свое́ предъ Авимеле́хомъ: и отпусти́ его́, и отъи́де. | Псалом Давида, воспетый им, когда притворился он безумным перед Авимелехом, и тот отпустил его, и он ушел, 33 | Ps34(33), 1 | ||
2 | 2Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo. | Błagosłowlju Gospoda na wsjakoje wriemja, wynu chwała jego wo ustiech moich. | Благословлю2 гDа на всsкое врeмz, вhну хвалA є3гw2 во ўстёхъ мои1хъ. | Благословлю́ Го́спода на вся́кое вре́мя, вы́ну хвала́ его́ во устѣ́хъ мои́хъ. | Благословлю Господа во всякое время, не умолкнет хвала Ему в устах моих. | Ps34(33), 2 | |||
3 | 3In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et lætentur. | O Gospodie pochwalitsja dusza moja: da usłyszat krotcyi i wozwiesieljatsja. | Њ гDэ похвaлитсz душA моS: да ўслhшатъ кр0тцыи и3 возвеселsтсz. | О Го́сподѣ похва́лится душа́ моя́: да услы́шатъ кро́тцыи и возвеселя́тся. | Восхвалит Господа душа моя; да услышат меня кроткие и возвеселятся. | Ps34(33), 3 | |||
4 | 4Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum. | Wozwieliczitie Gospoda so mnoju, i wozniesiem imja jego wkupie. | Возвели1чите гDа со мн0ю, и3 вознесeмъ и4мz є3гw2 вкyпэ. | Возвели́чите Го́спода со мно́ю, и вознесе́мъ и́мя его́ вку́пѣ. | Возвеличьте Господа вместе со мною, и вознесем имя Его! | Ps34(33), 4 | |||
5 | 5Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me. | Wzyskach Gospoda, i usłysza mja i ot wsiech skorbiej moich izbawi mja. | Взыскaхъ гDа, и3 ўслhша мS и3 t всёхъ скорбeй мои1хъ и3збaви мS. | Взыска́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ и от всѣ́хъ скорбе́й мои́хъ изба́ви мя́. | Искал я Господа, и услышал Он меня, и от всех скорбей моих избавил меня. | Ps34(33), 5 | |||
6 | 6Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestræ non confundentur. | Pristupitie k niemu i proswietitiesja, i lica wasza nie postydjatsja. | Приступи1те къ немY и3 просвэти1тесz, и3 ли1ца в†ша не постыдsтсz. | Приступи́те къ нему́ и просвѣти́теся, и ли́ца ва́ша не постыдя́тся. | Приступите к Нему и просветитесь, и вы не потерпите стыда. | Ps34(33), 6 | |||
7 | 7Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum. | Siej niszczij wozzwa, i Gospod' usłysza i, i ot wsiech skorbiej jego spasie i. | Сeй ни1щій воззвA, и3 гDь ўслhша и5, и3 t всёхъ скорбeй є3гw2 сп7сE и5. | Се́й ни́щiй воззва́, и Госпо́дь услы́ша и́, и от всѣ́хъ скорбе́й его́ спасе́ и́. | Вот убогий воззвал, и Господь услышал его, и от всех скорбей спас его. | Ps34(33), 7 | |||
8 | 8Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos. | Opołczitsja angieł Gospodien' okriest bojaszczychsja jego i izbawit ich. | Њполчи1тсz ѓгGлъ гDень w4крестъ боsщихсz є3гw2 и3 и3збaвитъ и5хъ. | Ополчи́тся а́нгелъ Госпо́день о́крестъ боя́щихся его́ и изба́витъ и́хъ. | Оградит Ангел Господень боящихся Его и избавит их. | Ps34(33), 8 | |||
9 | 9Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo. | Wkusitie i widitie, jako błag Gospod': błażen muż, iże upowajet nan'. | Вкуси1те и3 ви1дите, ћкw бlгъ гDь: бlжeнъ мyжъ, и4же ўповaетъ нaнь. | Вкуси́те и ви́дите, я́ко бла́гъ Госпо́дь: блаже́нъ му́жъ, и́же упова́етъ на́нь. | Вкусите и увидите, сколь благ Господь; блажен муж, уповающий на Него! | Ps34(33), 9 | |||
10 | 10Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum. | Bojtiesja Gospoda, wsi swjatii jego, jako niest' liszenija bojaszczymsja jego. | Б0йтесz гDа, вси2 с™jи є3гw2, ћкw нёсть лишeніz боsщымсz є3гw2. | Бо́йтеся Го́спода, вси́ святі́и его́, я́ко нѣ́сть лише́нiя боя́щымся его́. | Бойтесь Господа, все святые Его, ибо не терпят лишений боящиеся Его. | Ps34(33), 10 | |||
11 | 11Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono. | Bogatii obniszczasza i wzałkasza: wzyskajuszczii że Gospoda nie liszatsja wsjakago błaga. | Богaтіи њбнищaша и3 взалкaша: взыскaющіи же гDа не лишaтсz всsкагw блaга. | Бога́тiи обнища́ша и взалка́ша: взыска́ющiи же Го́спода не лиша́тся вся́каго бла́га. | Богатые обнищали и взалкали; а ищущие Господа не лишатся всякого блага. | Ps34(33), 11 | |||
12 | 12Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos. | Priiditie, czada, posłuszajtie mienie, strachu Gospodnju nauczu was. | Пріиди1те, ч†да, послyшайте менє2, стрaху гDню научY вaсъ. | Прiиди́те, ча́да, послу́шайте мене́, стра́ху Госпо́дню научу́ ва́съ. | Придите, чада, послушайте меня, страху Господню научу вас. | Ps34(33), 12 | |||
13 | 13Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos? | Kto jest' cziełowiek chotjaj żywot, ljubjaj dni widieti błagi? | Кт0 є3сть человёкъ хотsй жив0тъ, любsй дни6 ви1дэти блaги; | Кто́ есть человѣ́къ хотя́й живо́тъ, любя́й дни́ ви́дѣти бла́ги? | Кто из людей поистине любит жизнь и жаждет увидеть дни благие? | Ps34(33), 13 | |||
14 | 14Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum. | Udierży jazyk twoj ot zła i ustnie twoi, jeże nie głagołati l'sti. | Ўдержи2 љзhкъ тв0й t ѕлA и3 ўстнЁ твои2, є4же не глаг0лати льсти2. | Удержи́ язы́къ тво́й от зла́ и устнѣ́ твои́, е́же не глаго́лати льсти́. | Удержи язык твой от зла и уста твои – от речей лукавых! | Ps34(33), 14 | |||
15 | 15Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam. | Ukłonisja ot zła i sotwori błago: wzyszczy mira i pożeni i. | Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 блaго: взыщи2 ми1ра и3 пожени2 и5. | Уклони́ся от зла́ и сотвори́ бла́го: взыщи́ ми́ра и пожени́ и́. | Уклонись от зла и сотвори благо; возжелай мира и устремись к нему. | Ps34(33), 15 | |||
16 | 16Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum. | Oczi Gospodni na prawiednyja, i uszy jego w molitwu ich. | Џчи гDни на првdныz, и3 ќши є3гw2 въ моли1тву и4хъ. | О́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́ши его́ въ моли́тву и́хъ. | Очи Господни обращены к праведным, и слух Его – к молитве их. | Ps34(33), 16 | |||
17 | 17Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum. | Lice że Gospodnie na tworjaszczyja złaja, jeże potriebiti ot ziemli pamjat' ich. | Лицe же гDне на творsщыz ѕл†z, є4же потреби1ти t земли2 пaмzть и4хъ. | Лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти от земли́ па́мять и́хъ. | А делающим зло Господь являет гнев Свой, да истребится на земле память о них. | Ps34(33), 17 | |||
18 | 18Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos. | Wozzwasza prawiednii, i Gospod' usłysza ich i ot wsiech skorbiej ich izbawi ich. | Воззвaша првdніи, и3 гDь ўслhша и5хъ и3 t всёхъ скорбeй и4хъ и3збaви и5хъ. | Воззва́ша пра́веднiи, и Госпо́дь услы́ша и́хъ и от всѣ́хъ скорбе́й и́хъ изба́ви и́хъ. | Воззвали праведные, и Господь услышал их, и от всех скорбей избавил их. | Ps34(33), 18 | |||
19 | 19Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit. | Bliz Gospod' sokruszennych sierdcem, i smiriennyja duchom spasiet. | Бли1з8 гDь сокрушeнныхъ сeрдцемъ, и3 смирє1нныz дyхомъ сп7сeтъ. | Бли́зъ Госпо́дь сокруше́нныхъ се́рдцемъ, и смире́нныя ду́хомъ спасе́тъ. | Близок Господь тем, кто сокрушен сердцем, и смиренных духом спасет. | Ps34(33), 19 | |||
20 | 20Multæ tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus. | Mnogi skorbi prawiednym, i ot wsiech ich izbawit ja Gospod'. | МнHги скHрби првdнымъ, и3 t всёхъ и4хъ и3збaвитъ | гDь. | Мно́ги ско́рби пра́веднымъ, и от всѣ́хъ и́хъ изба́витъ я́ Госпо́дь. | Много скорбей у праведных, и от всех избавит их Господь. | Ps34(33), 20 | |||
21 | 21Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur. | Chranit Gospod' wsja kosti ich, ni jedina ot nich sokruszytsja. | Храни1тъ гDь вс‰ кHсти и4хъ, ни є3ди1на t ни1хъ сокруши1тсz. | Храни́тъ Госпо́дь вся́ ко́сти и́хъ, ни еди́на от ни́хъ сокруши́тся. | Хранит Господь все кости их, ни одна из них не сокрушится. | Ps34(33), 21 | |||
22 | 22Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent. | Smiert' griesznikow ljuta, i nienawidjaszczii prawiednago priegrieszat. | Смeрть грёшникwвъ лютA, и3 ненави1дzщіи првdнаго прегрэшaтъ. | Сме́рть грѣ́шниковъ люта́, и ненави́дящiи пра́веднаго прегрѣша́тъ. | Смерть грешников люта, и ненавидящие праведного согрешат. | Ps34(33), 22 | |||
23 | 23Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo. | Izbawit Gospod' duszy rab swoich, i nie priegrieszat wsi upowajuszczii na niego. | И#збaвитъ гDь дyшы р†бъ свои1хъ, и3 не прегрэшaтъ вси2 ўповaющіи на него2. | Изба́витъ Госпо́дь ду́шы ра́бъ свои́хъ, и не прегрѣша́тъ вси́ упова́ющiи на него́. | Избавит Господь души рабов Своих, и не согрешат все уповающие на Него. | Ps34(33), 23 | |||
← po NIESZPORACH: WIELKIE POWIECZERZE Ps 70(69) ← LUB po NIESZPORACH: MAŁE POWIECZERZE Ps 51(50) ← LUB po NIESZPORACH: UTRENIA Ps 20(19) ← po BOSKIEJ LITURGII: ew. GODZINA IX Ps 84(83) | |||||||||
CHWAŁA... | |||||||||
MODLITWA PRZECIW NIEWDZIĘCZNYM OSZCZERCOM. | |||||||||
Ps 35 (34) | |||||||||
1 | 1Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me. | Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie. | Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mnie, zwalcz walczące przeciwko mnie. | Sudi, Gospodi, obidjaszczyja mja, pobori borjuszczyja mja. | Суди2, гDи, њби1дzщыz мS, побори2 борю1щыz мS. | Суди́, Го́споди, оби́дящыя мя́, побори́ борю́щыя мя́. | Суди, Господи, тех, кто обижает меня, побори тех, кто борется со мною. | Ps35(34), 1 | |
2 | 2Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi. | Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój. | Porwij broń i tarczą, a powstań mi na pomoc. | Priimi orużiie i szczyt i wostani w pomoszcz' moju: | Пріими2 nрyжіе и3 щи1тъ и3 востaни въ п0мощь мою2: | Прiими́ ору́жiе и щи́тъ и воста́ни въ по́мощь мою́: | Возьми оружие и щит и восстань на помощь мне! | Ps35(34), 2 | |
3 | 3Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum. | Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem. | Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują. Rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem. | izsuni miecz' i zakljuczi soprotiw gonjaszczych mja: rcy duszy mojej: spasieniie twoje jesm' az. | и3зсyни мeчь и3 заключи2 сопроти1въ гонsщихъ мS: рцы2 души2 моeй: спcніе твоE є4смь ѓзъ. | изсу́ни ме́чь и заключи́ сопроти́въ гоня́щихъ мя́: рцы́ души́ мое́й: спасе́нiе твое́ е́смь а́зъ. | Обнажи меч и прегради путь гонителям моим! Скажи душе моей: "Во Мне спасение твое!" | Ps35(34), 3 | |
4 | 4Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala. | Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą. | Niech będą zawstydzeni i zesromoceni szukający dusze mojéj: niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni, myślący mi złe. | Da postydjatsja i posramjatsja iszczuszczii duszu moju, da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja mysljaszczii mi złaja. | Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz и4щущіи дyшу мою2, да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz мhслzщіи ми2 ѕл†z. | Да постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи ду́шу мою́, да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся мы́слящiи ми́ зла́я. | Да постыдятся и посрамятся ищущие смерти моей, да возвратятся вспять и постыдятся желающие мне зла! | Ps35(34), 4 | |
5 | 5Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos. | Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy. | Niechaj będą jako proch przed wiatrem: a Aniół Pański niechaj je uciśnie. | Da budut jako prach pried licem wietra, i angieł Gospodien' oskorbljaja ich: | Да бyдутъ ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, и3 ѓгGлъ гDень њскорблsz и5хъ: | Да бу́дутъ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, и а́нгелъ Госпо́день оскорбля́я и́хъ: | Да будут они, как прах, взметаемый ветром, и Ангел Господень да изгонит их! | Ps35(34), 5 | |
6 | 6Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos. | Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni. | Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: a Aniół Pański niechaj ich goni. | da budiet put' ich tma i połzok, i angieł Gospodien' pogonjajaj ich: | да бyдетъ пyть и4хъ тьмA и3 п0лзокъ, и3 ѓгGлъ гDень погонszй и5хъ: | да бу́детъ пу́ть и́хъ тма́ и по́лзокъ, и а́нгелъ Госпо́день погоня́яй и́хъ: | Да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их! | Ps35(34), 6 | |
7 | 7Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam. | Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej. | Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: niesłusznie urągali duszy mojéj. | jako tunie skrysza mi pagubu sieti swojeja, wsuje ponosisza duszy mojej. | ћкw тyне скрhша ми2 пaгубу сёти своеS, всyе поноси1ша души2 моeй. | я́ко ту́не скры́ша ми́ па́губу сѣ́ти своея́, всу́е поноси́ша души́ мое́й. | Ибо они без вины моей расставили мне пагубные сети свои, напрасно поносили душу мою. | Ps35(34), 7 | |
8 | 8Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum. | Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną. | Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima, i niechaj w onóż sidło wpadnie. | Da priidiet jemu siet', juże nie wiest', i łowitwa, juże skry, da obymiet i, i w siet' da wpadiet w nju. | Да пріи1детъ є3мY сёть, ю4же не вёсть, и3 лови1тва, ю4же скры2, да њбhметъ и5, и3 въ сёть да впадeтъ въ ню2. | Да прiи́детъ ему́ сѣ́ть, ю́же не вѣ́сть, и лови́тва, ю́же скры́, да обы́метъ и́, и въ сѣ́ть да впаде́тъ въ ню́. | Да опутает каждого из них сеть, которой он не ждет, а западня, поставленная им, да уловит его самого, и в сеть да впадет он! | Ps35(34), 8 | |
9 | 9Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo. | Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego. | A dusza moja rozraduje się w Panu: i ukocha się w zbawieniu jego. | Dusza że moja wozradujetsja o Gospodie, wozwiesielitsja o spasienii jego. | Душa же моS возрaдуетсz њ гDэ, возвесели1тсz њ спcніи є3гw2. | Душа́ же моя́ возра́дуется о Го́сподѣ, возвесели́тся о спасе́нiи его́. | А душа моя возрадуется о Господе, возвеселится, спасенная Им. | Ps35(34), 9 | |
10 | 10Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum. | Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego. | Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego. | Wsja kosti moja riekut: Gospodi, Gospodi, kto podobien tiebie? izbawljajaj niszcza iz ruki kriepl'szych jego, i niszcza, i uboga ot raschiszczajuszczych jego. | Вс‰ кHсти мо‰ рекyтъ: гDи, гDи, кто2 под0бенъ тебЁ; и3збавлszй ни1ща и3з8 руки2 крёпльшихъ є3гw2, и3 ни1ща, и3 ўб0га t расхищaющихъ є3го2. | Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ тебѣ́? избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от расхища́ющихъ его́. | Кости мои взывают: "Господи, Господи, кто подобен Тебе?" Избавляешь Ты слабого от руки сильных, нищего и убогого от расхитителей добра его. | Ps35(34), 10 | |
11 | 11Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me. | Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię. | Powstawszy świadkowie fałszywi, pytali mię, czegom nie wiedział. | Wostawsze na mja swidietielie nieprawiednii, jaże nie wiedjach, woproszachu mja. | Востaвше на мS свидётелє непрaведніи, ±же не вёдzхъ, вопрошaху мS. | Воста́вше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́. | Восстали на меня свидетели неправедные, о том, чего не знал я, вопрошали меня. | Ps35(34), 11 | |
12 | 12Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ. | Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej, | Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojéj. | Wozdasza mi łukawaja woz błagaja, i biezczadiie duszy mojej. | Воздaша ми2 лук†ваz воз8 бlг†z, и3 безчaдіе души2 моeй. | Возда́ша ми́ лука́вая возъ блага́я, и безча́дiе души́ мое́й. | Воздали мне злом за добро и обрекли на забвение душу мою. | Ps35(34), 12 | |
13 | 13Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur. | Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi. | A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosiennicę: korzyłem postem duszę moję: a modlitwa moja do nadra mego się nawróci. | Az że, wniegda oni stużachu mi, obłaczachsja wo wrietiszcze i smirjach postom duszu moju, i molitwa moja w niedro moje wozwratitsja. | Ѓзъ же, внегдA nни2 стужaху ми2, њблачaхсz во врeтище и3 смирsхъ пост0мъ дyшу мою2, и3 моли1тва моS въ нёдро моE возврати1тсz. | А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ возврати́тся. | А я, когда они преследовали меня, облекался в рубище и смирял постом душу мою, и молитва моя в сердце мое возвращалась. | Ps35(34), 13 | |
14 | 14Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar. | Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie. | Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: jako żałujący i smęcący się, takem się korzył. | Jako bliżniemu, jako bratu naszemu, tako ugożdach: jako płaczja i sietuja, tako smirjachsja. | Ћкw бли1жнему, ћкw брaту нaшему, тaкw ўгождaхъ: ћкw плaчz и3 сётуz, тaкw смирsхсz. | Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся. | Точно ближнему, точно брату своему, угождал я врагам моим; плача и сетуя, смирялся. | Ps35(34), 14 | |
15 | 15Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi. | Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli. | I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem. | I na mja wozwiesieliszasja i sobraszasja: sobraszasja na mja rany, i nie poznach: razdieliszasja, i nie umiliszasja. | И# на мS возвесели1шасz и3 собрaшасz: собрaшасz на мS р†ны, и3 не познaхъ: раздэли1шасz, и3 не ўмили1шасz. | И на мя́ возвесели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася. | Но против меня собрались они торжествуя. Собрались нанести мне раны, а я и не ведал того; впали они в раздор и не смягчились. | Ps35(34), 15 | |
16 | 16Dissipati sunt, nec compuncti; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis. | Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi. | Rozerwali się, a nie żałowali: kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zębami swymi. | Iskusisza mja, podrażnisza mja podrażnieniiem, poskrieżetasza na mja zuby swoimi. | И#скуси1ша мS, подражни1ша мS подражнeніемъ, поскрежетaша на мS зубы2 свои1ми. | Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ свои́ми. | Искушали меня, насмехались, глумились надо мною, скрежетали зубами своими. | Ps35(34), 16 | |
17 | 17Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum; a leonibus unicam meam. | Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję. | Panie, kiedyż wejrzysz? przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję. | Gospodi, kogda uzriszy? ustroj duszu moju ot złodiejstwa ich, ot liew jedinorodnuju moju. | ГDи, когдA ќзриши; ўстр0й дyшу мою2 t ѕлодёйства и4хъ, t лє1въ є3динор0дную мою2. | Го́споди, когда́ у́зриши? устро́й ду́шу мою́ от злодѣ́йства и́хъ, от ле́въ единоро́дную мою́. | Господи, когда узришь это? Избавь душу мою от злодейства их, от львов единственную мою! | Ps35(34), 17 | |
18 | 18Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te. | Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił. | Będęć wyznawał w kościele wielkim: między ludem ogromnym będę cię wysławiał. | Ispowiemsja tiebie w cerkwi mnozie, w ljudiech tjażciech woschwalju tja. | И#сповёмсz тебЁ въ цRкви мн0зэ, въ лю1дехъ тsжцэхъ восхвалю1 тz. | Исповѣ́мся тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ тя. | Прославлю Тебя в церкви великой, среди множества народа восхвалю Тебя. | Ps35(34), 18 | |
19 | 19Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis. | Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem. | Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma. | Da nie wozradujutsja o mnie wrażdujuszczii mi nieprawiedno, nienawidjaszczii mja tunie i pomizajuszczii oczima: | Да не возрaдуютсz њ мнЁ враждyющіи ми2 непрaведнw, ненави1дzщіи мS тyне и3 помизaющіи nчи1ма: | Да не возра́дуются о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма: | Да не торжествуют надо мною враждующие со мной неправедно, ненавидящие меня напрасно и подмигивающие друг другу! | Ps35(34), 19 | |
20 | 20Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant. | Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają. | Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili. | jako mnie ubo mirnaja głagołachu, i na gniew liesti pomyszljachu. | ћкw мнЁ ќбw ми6рнаz глаг0лаху, и3 на гнёвъ лє1сти помышлsху. | я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху. | Ибо со мною говорили они, но в гневе помышляли о коварстве. | Ps35(34), 20 | |
21 | 21Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri. | Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze. | I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze. | Razszyrisza na mja usta swoja, riesza: błagoże, błagoże, widiesza oczi naszy. | Разшири1ша на мS ўстA сво‰, рёша: блaгоже, блaгоже, ви1дэша џчи нaши. | Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши. | Отверзая на меня уста свои, говорили они: "Добро тебе, добро, все видели мы глазами своими!" | Ps35(34), 21 | |
22 | 22Vidisti, Domine: ne sileas; Domine, ne discedas a me. | Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie. | Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchódź odemnie. | Widieł jesi, Gospodi, da nie priemołcziszy: Gospodi, nie otstupi ot mienie. | Ви1дэлъ є3си2, гDи, да не премолчи1ши: гDи, не tступи2 t менє2. | Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не отступи́ от мене́. | Видел и Ты, Господи, да не умолчишь! Господи, не отступи от меня! | Ps35(34), 22 | |
23 | 23Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam. | Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej. | Powstań, a pilnuj sądu mego: Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj. | Wostani, Gospodi, i wonmi sudu mojemu, Boże moj i Gospodi moj, na prju moju. | Востaни, гDи, и3 вонми2 судY моемY, б9е м0й и3 гDи м0й, на прю2 мою2. | Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ моему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́. | Восстань, Господи, и внемли правде моей; Господи, Боже мой заступи меня в тяжбе моей! | Ps35(34), 23 | |
24 | 24Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi. | Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną. | Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój: a niech się nie weselą nademną. | Sudi mi, Gospodi, po prawdie twojej, Gospodi Boże moj, i da nie wozradujutsja o mnie. | Суди1 ми, гDи, по прaвдэ твоeй, гDи б9е м0й, и3 да не возрaдуютсz њ мнЁ. | Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ твое́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не возра́дуются о мнѣ́. | Суди меня, Господи, по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мной! | Ps35(34), 24 | |
25 | 25Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum. | Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go. | Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj! i niech nie mówią: Pożarliśmy go. | Da nie riekut w sierdcach swoich: błagoże, błagoże duszy naszej: niże da riekut: pożrochom jego. | Да не рекyтъ въ сердцaхъ свои1хъ: блaгоже, блaгоже души2 нaшей: нижE да рекyтъ: пожр0хомъ є3го2. | Да не реку́тъ въ сердца́хъ свои́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́. | Да не скажут они в сердце своем: "Добро тебе, добро, все нам по душе!" И да не скажут: "Поглотили мы его!" | Ps35(34), 25 | |
26 | 26Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me. | Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie. | Niech będą zawstydzeni i pohańbieni spółem ci, którzy się weselą ze złego mojego: niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie. | Da postydjatsja i posramjatsja wkupie radujuszcziisja złom moim: da obliekutsja w stud i sram wielierieczujuszczii na mja. | Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ рaдующіисz ѕлHмъ мои6мъ: да њблекyтсz въ стyдъ и3 срaмъ велерёчующіи на мS. | Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ ра́дующiися зло́мъ мои́мъ: да облеку́тся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чующiи на мя́. | Да постыдятся и посрамятся радующиеся бедам моим! Да облекутся стыдом и срамом превозносящиеся надо мной! | Ps35(34), 26 | |
27 | 27Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus. | Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu. | Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego. | Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja chotjaszczii prawdy mojeja: i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', chotjaszczii mira rabu jego. | Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz хотsщіи прaвды моеS: и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, хотsщіи ми1ра рабY є3гw2. | Да возра́дуются и возвеселя́тся хотя́щiи пра́вды моея́: и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ его́. | Да возрадуются и возвеселятся желающие мне оправдания, и говорят желающие мира рабу Его: "Да возвеличится Господь!" | Ps35(34), 27 | |
28 | 28Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; tota die laudem tuam. | A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję. | A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję. | I jazyk moj pouczitsja prawdie twojej, wies' dien' chwałie twojej. | И# љзhкъ м0й поучи1тсz прaвдэ твоeй, вeсь дeнь хвалЁ твоeй. | И язы́къ мо́й поучи́тся пра́вдѣ твое́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ твое́й. | Язык мой будет поучаться правде Твоей, всяк день восхвалять Тебя. | Ps35(34), 28 | |
ZŁOŚĆ LUDZI I ŁASKAWOŚĆ BOGA. | |||||||||
Ps 36 (35) | |||||||||
1 | 1In finem. Servo Domini ipsi David. | Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego. | W koniec, otroku Gospodnju Dawidu. | Въ конeцъ, џтроку гDню дв7ду | Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду. | В конец, слуги Господа Давида, 35 | Ps36(35), 1 | ||
2 | 2Dixit injustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos ejus. | Głagoliet priebiezzakonnyj sogrieszati w siebie: niest' stracha Bożija pried oczima jego: | Глаг0летъ пребеззак0нный согрэшaти въ себЁ: нёсть стрaха б9іz пред8 nчи1ма є3гw2: | Глаго́летъ пребеззако́нный согрѣша́ти въ себѣ́: нѣ́сть стра́ха Бо́жiя предъ очи́ма его́: | Говорит беззаконный в душе своей о грехах своих, нет страха Божия в сердце его. | Ps36(35), 2 | |||
3 | 3Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium. | jako ul'sti pried nim obriesti biezzakoniie swoje, i woznienawidieti. | ћкw ўльсти2 пред8 ни1мъ њбрэсти2 беззак0ніе своE, и3 возненави1дэти. | я́ко ульсти́ предъ ни́мъ обрѣсти́ беззако́нiе свое́, и возненави́дѣти. | Ибо слукавил он пред собою, сказав, что познал беззаконие свое и возненавидел. | Ps36(35), 3 | |||
4 | 4Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret. | Głagoły ust jego biezzakoniie i liest': nie woschotie razumieti jeże ubłażyti. | Глаг0лы ќстъ є3гw2 беззак0ніе и3 лeсть: не восхотЁ разумёти є4же ўблажи1ти. | Глаго́лы у́стъ его́ беззако́нiе и ле́сть: не восхотѣ́ разумѣ́ти е́же ублажи́ти. | Слова уст его беззаконие и ложь; не захотел он вразумиться и творить добро. | Ps36(35), 4 | |||
5 | 5Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viæ non bonæ: malitiam autem non odivit. | Biezzakoniie pomysli na łoży swojem: priedsta wsjakomu puti niebłagu, o złobie że nie niegodowa. | Беззак0ніе помhсли на л0жи своeмъ: предстA всsкому пути2 неблaгу, њ ѕл0бэ же не негодовA. | Беззако́нiе помы́сли на ло́жи свое́мъ: предста́ вся́кому пути́ небла́гу, о зло́бѣ же не негодова́. | Беззаконие замышлял он на ложе своем; вступал на всяк путь недобрый, и не возненавидел зло. | Ps36(35), 5 | |||
6 | 6Domine, in cælo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes. | Gospodi, na niebiesi miłost' twoja, i istina twoja do obłak: | ГDи, на нб7си2 млcть твоS, и3 и4стина твоS до w4блакъ: | Го́споди, на небеси́ ми́лость твоя́, и и́стина твоя́ до о́блакъ: | Господи, на Небесах милость Твоя, и истина Твоя – выше облаков; | Ps36(35), 6 | |||
7 | 7Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine, | prawda twoja jako gory Bożija, sud'by twoja biezdna mnoga: cziełowieki i skoty spasieszy, Gospodi. | прaвда твоS ћкw г0ры б9іz, судьбы6 тво‰ бeздна мн0га: человёки и3 скоты2 сп7сeши, гDи. | пра́вда твоя́ я́ко го́ры Бо́жiя, судьбы́ твоя́ бе́здна мно́га: человѣ́ки и скоты́ спасе́ши, Го́споди. | Правда Твоя, будто горы Божии, суды Твои бездна великая; людей и скот спасаешь Ты, Господи! | Ps36(35), 7 | |||
8 | 8quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt. | Jako umnożył jesi miłost' twoju, Boże: synowie że cziełowiecziestii w krowie kriłu twojeju nadiejatisja imut. | Ћкw ўмн0жилъ є3си2 млcть твою2, б9е: сhнове же человёчестіи въ кр0вэ крил{ твоє1ю надёzтисz и4мутъ. | Я́ко умно́жилъ еси́ ми́лость твою́, Бо́же: сы́нове же человѣ́честiи въ кро́вѣ крилу́ твое́ю надѣ́ятися и́мутъ. | Сколь умножил Ты милость Твою, Боже! Сыны человеческие под сенью крыл Твоих безопасны будут. | Ps36(35), 8 | |||
9 | 9Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ, et torrente voluptatis tuæ potabis eos: | Upijutsja ot tuka domu twojego, i potokom sładosti twojeja napoiszy ja. | Ўпію1тсz t тyка д0му твоегw2, и3 пот0комъ слaдости твоеS напои1ши |. | Упiю́тся от ту́ка до́му твоего́, и пото́комъ сла́дости твоея́ напои́ши я́. | Насытятся от изобилия дома Твоего, из потока блаженства напоишь их. | Ps36(35), 9 | |||
10 | 10quoniam apud te est fons vitæ, et in lumine tuo videbimus lumen. | Jako u tiebie istocznik żywota, wo swietie twojem uzrim swiet. | Ћкw ў тебє2 и3ст0чникъ животA, во свётэ твоeмъ ќзримъ свётъ. | Я́ко у тебе́ исто́чникъ живота́, во свѣ́тѣ твое́мъ у́зримъ свѣ́тъ. | Ибо у Тебя источник жизни, во свете Твоем узрим свет! | Ps36(35), 10 | |||
11 | 11Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde. | Probawi miłost' twoju wieduszczym tja i prawdu twoju prawym sierdcem. | Пробaви млcть твою2 вёдущымъ тS и3 прaвду твою2 пр†вымъ сeрдцемъ. | Проба́ви ми́лость твою́ вѣ́дущымъ тя́ и пра́вду твою́ пра́вымъ се́рдцемъ. | И впредь являй милость Твою познавшим Тебя и правду Твою тем, кто праведен сердцем. | Ps36(35), 11 | |||
12 | 12Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me. | Da nie priidiet mnie noga gordyni, i ruka griesznicza da nie podwiżyt mienie. | Да не пріи1детъ мнЁ ногA гордhни, и3 рукA грёшнича да не подви1житъ менE. | Да не прiи́детъ мнѣ́ нога́ горды́ни, и рука́ грѣ́шнича да не подви́житъ мене́. | Да не приблизится ко мне стопа гордеца и рука грешника да не поколеблет меня! | Ps36(35), 12 | |||
13 | 13Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare. | Tamo padosza wsi diełajuszczii biezzakoniie: izrinowieni bysza, i nie wozmogut stati. | Тaмw пад0ша вси2 дёлающіи беззак0ніе: и3зриновeни бhша, и3 не возм0гутъ стaти. | Та́мо падо́ша вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе: изринове́ни бы́ша, и не возмо́гутъ ста́ти. | Пали творящие беззакония; низринуты были они, и не встанут. | Ps36(35), 13 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
SZCZĘŚCIE BEZBOŻNYCH PRZEMIJA, A KONIEC SPRAWIEDLIWYCH POMYŚLNY | |||||||||
Ps 37 (36) | |||||||||
1 | 1Psalmus ipsi David. Noli æmulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem: | Pieśń Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość. | Psalm samemu Dawidowi. Nie obruszaj się dla złośliwych: ani zajrzyj czyniącym nieprawość. | Nie riewnuj łukawnujuszczym, niże zawidi tworjaszczym biezzakoniie. | Не ревнyй лукaвнующымъ, нижE зави1ди творsщымъ беззак0ніе. | Не ревну́й лука́внующымъ, ниже́ зави́ди творя́щымъ беззако́нiе. | Не подражай лукавым и не завидуй творящим беззаконие! | Ps37(36), 1 | |
2 | 2quoniam tamquam fnum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident. | Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną. | Albowiem jako trawa prędko uwiędną: a jako liście ziela wnet opadną. | Zanie jako trawa skoro izsszut, i jako ziełiie złaka skoro otpadut. | ЗанE ћкw травA ск0рw и4зсшутъ, и3 ћкw ѕeліе ѕлaка ск0рw tпадyтъ. | Зане́ я́ко трава́ ско́ро и́зсшутъ, и я́ко зе́лiе зла́ка ско́ро отпаду́тъ. | Ибо, как трава, скоро иссохнут они и, как зеленый злак, скоро увянут. | Ps37(36), 2 | |
3 | 3Spera in Domino, et fac bonitatem; et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus. | Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie. | Miéj nadzieję w Panu, a czyń dobrze: i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jéj bogactwy. | Upowaj na Gospoda i twori błagostynju: i nasieli ziemlju, i upasieszysja w bogatstwie jeja. | Ўповaй на гDа и3 твори2 бlгостhню: и3 насели2 зeмлю, и3 ўпасeшисz въ богaтствэ є3S. | Упова́й на Го́спода и твори́ благосты́ню: и насели́ зе́млю, и упасе́шися въ бога́тствѣ ея́. | Уповай на Господа и твори добро; водворись на земле, и ты пожнешь богатства ее. | Ps37(36), 3 | |
4 | 4Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui. | Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego, | Kochaj się w Panu, i da tobie prośby serca twego. | Nasładisja Gospodiewi, i dast ti proszenija sierdca twojego. | Наслади1сz гDеви, и3 дaстъ ти2 прошє1ніz сeрдца твоегw2. | Наслади́ся Го́сподеви, и да́стъ ти́ проше́нiя се́рдца твоего́. | Услаждайся Господом, и Он исполнит прошения сердца твоего. | Ps37(36), 4 | |
5 | 5Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet. | Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni; | Objaw Panu drogę twoję, a miéj nadzieję w nim: a on uczyni. | Otkryj ko Gospodu put' twoj i upowaj na niego, i toj sotworit. | Tкрhй ко гDу пyть тв0й и3 ўповaй на него2, и3 т0й сотвори1тъ. | Откры́й ко Го́споду пу́ть тво́й и упова́й на него́, и то́й сотвори́тъ. | Поведай Господу путь свой и уповай на Него, и Он сотворит тебе благо. | Ps37(36), 5 | |
6 | 6Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tamquam meridiem. | I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe. | I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję: a sąd twój jako południe. | I izwiediet jako swiet prawdu twoju i sud'bu twoju jako południe. | И# и3зведeтъ ћкw свётъ прaвду твою2 и3 судьбY твою2 ћкw полyдне. | И изведе́тъ я́ко свѣ́тъ пра́вду твою́ и судьбу́ твою́ я́ко полу́дне. | И соделает ясной, как свет, правду твою и судьбу твою – как полдень. | Ps37(36), 6 | |
7 | 7Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua; in homine faciente injustitias. | Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli. | Bądź poddany Panu, a módl się mu: nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego: dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości. | Powinisja Gospodiewi i umoli jego. Nie riewnuj spiejuszczemu w puti swojem, cziełowieku tworjaszczemu zakonopriestuplieniie. | Повини1сz гDеви и3 ўмоли2 є3го2. Не ревнyй спёющему въ пути2 своeмъ, человёку творsщему законопреступлeніе. | Повини́ся Го́сподеви и умоли́ его́. Не ревну́й спѣ́ющему въ пути́ свое́мъ, человѣ́ку творя́щему законопреступле́нiе. | Повинись пред Господом и умоли Его. Не подражай преуспевающему на пути своем, человеку, творящему беззакония. | Ps37(36), 7 | |
8 | 8Desine ab ira, et derelinque furorem; noli æmulari ut maligneris. | Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić. | Przestań gniewu a opuść zapalczywość: nie obruszaj się, abyś miał źle czynić. | Priestani ot gniewa i ostawi jarost': nie riewnuj, jeże łukawnowati, | Престaни t гнёва и3 њстaви ћрость: не ревнyй, є4же лукaвновати, | Преста́ни от гнѣ́ва и оста́ви я́рость: не ревну́й, е́же лука́вновати, | Отложи гнев и оставь ярость. Не подражай делам лукавых! | Ps37(36), 8 | |
9 | 9Quoniam qui malignantur exterminabuntur; sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram. | Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię. | Albowiem którzy źle czynią, będą wykorzenieni: lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię. | zanie łukawnujuszczii potriebjatsja, tierpjaszczii że Gospoda, tii nasłiedjat ziemlju. | занE лукaвнующіи потребsтсz, терпsщіи же гDа, тjи наслёдzтъ зeмлю. | зане́ лука́внующiи потребя́тся, терпя́щiи же Го́спода, ті́и наслѣ́дятъ зе́млю. | Ибо лукавые истребятся, а надеющиеся на Господа наследуют землю. | Ps37(36), 9 | |
10 | 10Et adhuc pusillum, et non erit peccator; et quæres locum ejus, et non invenies. | Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz. | I jeszcze mało, ażci nie będzie złośnika: i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz. | I jeszcze mało, i nie budiet griesznika: i wzyszczeszy miesto jego i nie obrjaszczeszy. | И# є3щE мaлw, и3 не бyдетъ грёшника: и3 взhщеши мёсто є3гw2 и3 не њбрsщеши. | И еще́ ма́ло, и не бу́детъ грѣ́шника: и взы́щеши мѣ́сто его́ и не обря́щеши. | Еще немного, и не станет грешника; искать будешь место, где был он, и не найдешь. | Ps37(36), 10 | |
11 | 11Mansueti autem hæreditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis. | Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju. | Ale ciszy odziedziczą ziemię, i kochać się będą w wielkości pokoju. | Krotcyi że nasłiedjat ziemlju i nasładjatsja o mnożestwie mira. | Кр0тцыи же наслёдzтъ зeмлю и3 насладsтсz њ мн0жествэ ми1ра. | Кро́тцыи же наслѣ́дятъ зе́млю и насладя́тся о мно́жествѣ ми́ра. | А кроткие наследуют землю и насладятся миром великим. | Ps37(36), 11 | |
12 | 12Observabit peccator justum, et stridebit super eum dentibus suis. | Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi. | Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego: i będzie nań zgrzytał zęboma swemi. | Nazirajet griesznyj prawiednago i poskrieżeszczet nan' zuby swoimi: | Назирaетъ грёшный првdнаго и3 поскрежeщетъ нaнь зубы2 свои1ми: | Назира́етъ грѣ́шный пра́веднаго и поскреже́щетъ на́нь зубы́ свои́ми: | Следит грешник за праведником и скрежещет зубами своими. | Ps37(36), 12 | |
13 | 13Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies ejus. | Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego. | Ale Pan będzie się śmiał z niego; albowiem upatruje, że przyjdzie dzień jego. | Gospod' że posmiejetsja jemu, zanie prozirajet, jako priidiet dien' jego. | гDь же посмэeтсz є3мY, занE прозирaетъ, ћкw пріи1детъ дeнь є3гw2. | Госпо́дь же посмѣе́тся ему́, зане́ прозира́етъ, я́ко прiи́детъ де́нь его́. | Но Господь посмеется над ним, ибо ведает, что близок день гибели его. | Ps37(36), 13 | |
14 | 14Gladium evaginaverunt peccatores; intenderunt arcum suum: ut dejiciant pauperem et inopem, ut trucident rectos corde. | Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą; | Miecza dobyli grzesznicy, naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego i niedostatecznego, aby pozamordowali ludzie prawego serca. | Miecz' izwliekosza griesznicy, naprjagosza łuk swoj, nizłożyti uboga i niszcza, zakłati prawyja sierdcem. | Мeчь и3звлек0ша грBшницы, напрzг0ша лyкъ св0й, низложи1ти ўб0га и3 ни1ща, заклaти пр†выz сeрдцемъ. | Ме́чь извлеко́ша грѣ́шницы, напряго́ша лу́къ сво́й, низложи́ти убо́га и ни́ща, закла́ти пра́выя се́рдцемъ. | Меч извлекли грешники, напрягли лук свой, чтоб низринуть убогого и нищего, умертвить тех, кто праведен сердцем. | Ps37(36), 14 | |
15 | 15Gladius eorum intret in corda ipsorum, et arcus eorum confringatur. | Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane. | Miecz ich niech wnidzie w serca ich: a łuk ich niech się złamie. | Miecz' ich da wnidiet w sierdca ich, i łucy ich da sokruszatsja. | Мeчь и4хъ да вни1детъ въ сердцA и4хъ, и3 лyцы и4хъ да сокрушaтсz. | Ме́чь и́хъ да вни́детъ въ сердца́ и́хъ, и лу́цы и́хъ да сокруша́тся. | Меч их да пронзит сердца их, и луки их да сокрушатся. | Ps37(36), 15 | |
16 | 16Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas: | Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych; | Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niźli wielkie bogactwo grzesznych. | Łuczsze małoje prawiedniku, paczie bogatstwa griesznych mnoga. | Лyчше мaлое првdнику, пaче богaтства грёшныхъ мн0га. | Лу́чше ма́лое пра́веднику, па́че бога́тства грѣ́шныхъ мно́га. | Лучше малый достаток праведника, чем великое богатство грешников. | Ps37(36), 16 | |
17 | 17quoniam brachia peccatorum conterentur: confirmat autem justos Dominus. | Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera. | Albowiem ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza. | Zanie myszcy griesznych sokruszatsja, utwierżdajet że prawiednyja Gospod'. | ЗанE мы6шцы грёшныхъ сокрушaтсz, ўтверждaетъ же првdныz гDь. | Зане́ мы́шцы грѣ́шныхъ сокруша́тся, утвержда́етъ же пра́ведныя Госпо́дь. | Ибо сила грешников сокрушится, а праведников укрепляет Господь. | Ps37(36), 17 | |
18 | 18Novit Dominus dies immaculatorum, et hæreditas eorum in æternum erit. | Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie. | Zna Pan dni niepokalanych: a dziedzictwo ich na wieki będzie. | Wiest' Gospod' puti nieporocznych, i dostojaniie ich w wiek budiet. | Вёсть гDь пути6 непор0чныхъ, и3 достоsніе и4хъ въ вёкъ бyдетъ. | Вѣ́сть Госпо́дь пути́ непоро́чныхъ, и достоя́нiе и́хъ въ вѣ́къ бу́детъ. | Ведомы Господу пути непорочных, и достояние их навеки сохранится. | Ps37(36), 18 | |
19 | 19Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur: | Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni; | Nie będą zawstydzeni we zły czas, i we dni głodu będą nasyceni. | Nie postydjatsja wo wriemja ljutoje i wo dniech głada nasytjatsja, jako griesznicy pogibnut. | Не постыдsтсz во врeмz лю1тое и3 во днeхъ глaда насhтzтсz, ћкw грBшницы поги1бнутъ. | Не постыдя́тся во вре́мя лю́тое и во дне́хъ гла́да насы́тятся, я́ко грѣ́шницы поги́бнутъ. | Не посрамятся они во время лютое и в дни голода насытятся, а грешники погибнут. | Ps37(36), 19 | |
20 | 20quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati, deficientes quemadmodum fumus deficient. | Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją. | Albowiem grzesznicy zaginą: a nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni, ustawając, jako dym ustaną. | Wrazi że Gospodni, kupno prosławitisja im i wozniestisja, izcziezajuszcze jako dym izcziezosza. | Врази1 же гDни, кyпнw прослaвитисz и5мъ и3 вознести1сz, и3счезaюще ћкw дhмъ и3счез0ша. | Врази́ же Госпо́дни, ку́пно просла́витися и́мъ и вознести́ся, изчеза́юще я́ко ды́мъ изчезо́ша. | Враги же Господни, когда будут прославлять их и превозносить, исчезнут, как дым исчезнут. | Ps37(36), 20 | |
21 | 21Mutuabitur peccator, et non solvet; justus autem miseretur et tribuet: | Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje. | Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci: ale sprawiedliwy zmiłuje się i da. | Zajemliet griesznyj i nie wozwratit: prawiednyj że szczedrit i dajet. | Заeмлетъ грёшный и3 не возврати1тъ: првdный же щeдритъ и3 даeтъ. | Зае́млетъ грѣ́шный и не возврати́тъ: пра́ведный же ще́дритъ и дае́тъ. | Берет взаймы грешник и не возвращает, а праведный щедро дает. | Ps37(36), 21 | |
22 | 22quia benedicentes ei hæreditabunt terram; maledicentes autem ei disperibunt. | Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni. | Albowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię: ale złorzeczący mu zaginą. | Jako błagosłowjaszczii jego nasłiedjat ziemlju, klienuszczii że jego potriebjatsja. | Ћкw благословsщіи є3го2 наслёдzтъ зeмлю, кленyщіи же є3го2 потребsтсz. | Я́ко благословя́щiи его́ наслѣ́дятъ зе́млю, клену́щiи же его́ потребя́тся. | Кто благословляет Его, наследуют землю, а кто проклянет Его – истребится. | Ps37(36), 22 | |
23 | 23Apud Dominum gressus hominis dirigentur, et viam ejus volet. | Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się. | Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane: i drogi jego zechce. | Ot Gospoda stopy cziełowieku isprawljajutsja, i puti jego woschoszczet zieło. | T гDа стwпы2 человёку и3справлsютсz, и3 пути2 є3гw2 восх0щетъ ѕэлw2. | От Го́спода стопы́ человѣ́ку исправля́ются, и пути́ его́ восхо́щетъ зѣло́. | Господь направляет стопы человека и благоволит к пути праведника. | Ps37(36), 23 | |
24 | 24Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam. | Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego. | Gdy się powali, nie stłucze się; bo Pan podkłada rękę swoję. | Iegda padiet, nie razbiietsja, jako Gospod' podkriepljajet ruku jego. | є3гдA падeтъ, не разбіeтсz, ћкw гDь подкрэплsетъ рyку є3гw2. | Егда́ паде́тъ, не разбiе́тся, я́ко Госпо́дь подкрѣпля́етъ ру́ку его́. | Когда праведный упадет – не разобьется, ибо Господь укрепляет руку его. | Ps37(36), 24 | |
25 | 25Junior fui, etenim senui; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem. | Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba. | Byłem młodym i zstarzałem się: a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego szukającego chleba. | Juniejszij bych, ibo sostariechsja, i nie widiech prawiednika ostawliena, niże siemienie jego prosjaszcza chłieby. | Ю#нёйшій бhхъ, и4бо состарёхсz, и3 не ви1дэхъ првdника њстaвлена, нижE сёмене є3гw2 просsща хлёбы. | Юнѣ́йшiй бы́хъ, и́бо состарѣ́хся, и не ви́дѣхъ пра́ведника оста́влена, ниже́ сѣ́мене его́ прося́ща хлѣ́бы. | Юным был я, и вот состарился, но еще не видел праведника оставленным и потомство его просящим хлеба. | Ps37(36), 25 | |
26 | 26Tota die miseretur et commodat; et semen illius in benedictione erit. | Na każdy dzień pokazuje miłosierdzie i pożycza, a przecież nasienie jego jest w błogosławieństwie. | Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza: a nasienie jego w błogosławieństwie będzie. | Wies' dien' miłujet i wzaim dajet prawiednyj, i siemja jego wo błagosłowieniie budiet. | Вeсь дeнь ми1луетъ и3 взаи1мъ даeтъ првdный, и3 сёмz є3гw2 во бlгословeніе бyдетъ. | Ве́сь де́нь ми́луетъ и взаи́мъ дае́тъ пра́ведный, и сѣ́мя его́ во благослове́нiе бу́детъ. | Всегда милостив и взаймы дает праведный, и потомство его благословенно будет. | Ps37(36), 26 | |
27 | 27Declina a malo, et fac bonum, et inhabita in sæculum sæculi: | Odstąp od złego a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki. | Odstąp od złego, a czyń dobrze: a mieszkaj na wieki wieków. | Ukłonisja ot zła i sotwori błago, i wsielisja w wiek wieka. | Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 бlго, и3 всели1сz въ вёкъ вёка. | Уклони́ся от зла́ и сотвори́ благо, и всели́ся въ вѣ́къ вѣ́ка. | Уклонись от зла и сотвори благо, и жить будешь вовеки. | Ps37(36), 27 | |
28 | 28quia Dominus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos: in æternum conservabuntur. Injusti punientur, et semen impiorum peribit. | Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki w straży jego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione. | Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki będą zachowani: niesprawiedliwi będą pokarani: i nasienie niezbożnych zaginie. | Jako Gospod' ljubit sud i nie ostawit priepodobnych swoich: wo wiek sochranjatsja: biezzakonnicy że izżenutsja, i siemja niecziestiwych potriebitsja. | Ћкw гDь лю1битъ сyдъ и3 не њстaвитъ прпdбныхъ свои1хъ: во вёкъ сохранsтсz: беззакHнницы же и3зженyтсz, и3 сёмz нечести1выхъ потреби1тсz. | Я́ко Госпо́дь лю́битъ су́дъ и не оста́витъ преподо́бныхъ свои́хъ: во вѣ́къ сохраня́тся: беззако́нницы же изжену́тся, и сѣ́мя нечести́выхъ потреби́тся. | Ибо Господь любит правду и не оставит праведных Своих; вовеки невридимы будут; а беззаконников изгонит Он, и потомство нечестивых истребится. | Ps37(36), 28 | |
29 | 29Justi autem hæreditabunt terram, et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam. | Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki. | Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię: i będą mieszkali na wieki wieków na niéj. | Prawiednicy że nasłiedjat ziemlju i wsieljatsja w wiek wieka na niej. | Првdницы же наслёдzтъ зeмлю и3 вселsтсz въ вёкъ вёка на нeй. | Пра́ведницы же наслѣ́дятъ зе́млю и вселя́тся въ вѣ́къ вѣ́ка на не́й. | А праведники наследуют землю и водворятся навеки на ней. | Ps37(36), 29 | |
30 | 30Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur judicium. | Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada. | Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość: a język jego będzie mówił sąd. | Usta prawiednago pouczatsja priemudrosti, i jazyk jego wozgłagoliet sud. | ЎстA првdнагw поучaтсz премdрости, и3 љзhкъ є3гw2 возглаг0летъ сyдъ. | Уста́ пра́веднаго поуча́тся прему́дрости, и язы́къ его́ возглаго́летъ су́дъ. | Уста праведного поучаться будут премудрости, и язык его возвестит правду. | Ps37(36), 30 | |
31 | 31Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus. | Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego. | Zakon Boga jego w sercu jego: a nie będą przerzucone kroki jego. | Zakon Boga jego w sierdcy jego, i nie zapnutsja stopy jego. | Зак0нъ бGа є3гw2 въ сeрдцэ є3гw2, и3 не зaпнутсz стwпы2 є3гw2. | Зако́нъ Бо́га его́ в се́рдцы его́, и не за́пнутся стопы́ его́. | Закон Бога его в сердце у него и не споткнутся стопы его. | Ps37(36), 31 | |
32 | 32Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum. | Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił; | Wypatruje grzesznik sprawiedliwego, i szuka go umorzyć: | Smatrjajet griesznyj prawiednago i iszczet jeże umiertwiti jego: | Сматрsетъ грёшный првdнаго и3 и4щетъ є4же ўмертви1ти є3го2: | Сматря́етъ грѣ́шный пра́веднаго и и́щетъ е́же умертви́ти его́: | Следит грешник за праведным и стремится умертвить его. | Ps37(36), 32 | |
33 | 33Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus, nec damnabit eum cum judicabitur illi. | Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony. | A Pan nie ostawi go w rękach jego, i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego. | Gospod' że nie ostawit jego w ruku jego, niże osudit jego, jegda sudit jemu. | гDь же не њстaвитъ є3гw2 въ рукY є3гw2, нижE њсyдитъ є3го2, є3гдA сyдитъ є3мY. | Госпо́дь же не оста́витъ его́ въ руку́ его́, ниже́ осу́дитъ его́, егда́ су́дитъ ему́. | Но Господь не оставит его в руках грешника и оправдает его, творя суд ему. | Ps37(36), 33 | |
34 | 34Exspecta Dominum, et custodi viam ejus, et exaltabit te ut hæreditate capias terram: cum perierint peccatores, videbis. | Oczekuj Pana, i strzeż drogi jego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni, wytraceni będą. | Czekaj Pana, i strzeż drogi jego: a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: ujrzysz, gdy niezbożni poginą. | Potierpi Gospoda i sochrani put' jego, i wozniesiet tja jeże nasłiediti ziemlju: wniegda potriebljatisja griesznikom, uzriszy. | Потерпи2 гDа и3 сохрани2 пyть є3гw2, и3 вознесeтъ тS є4же наслёдити зeмлю: внегдA потреблsтисz грёшникwмъ, ќзриши. | Потерпи́ Го́спода и сохрани́ пу́ть его́, и вознесе́тъ тя́ е́же наслѣ́дити зе́млю: внегда́ потребля́тися грѣ́шникомъ, у́зриши. | Надейся на Господа, храни путь Его, и возвысит Он тебя, да наследуешь землю; и погибель грешников узришь. | Ps37(36), 34 | |
35 | 35Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani: | Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe; | Widziałem niezbożnika wyniosłego, i podniesionego jako cedry Libańskie. | Widiech niecziestiwago priewoznosjaszczasja i wysjaszczasja jako kiedry Liwanskija: | Ви1дэхъ нечести1ваго превозносsщасz и3 вhсzщасz ћкw кeдры лів†нскіz: | Ви́дѣхъ нечести́ваго превознося́щася и вы́сящася я́ко ке́дры Лива́нскiя: | Видел я нечестивца, что превозносился над людьми и высился, как кедры ливанские. | Ps37(36), 35 | |
36 | 36et transivi, et ecce non erat; et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus. | Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł. | I minąłem, alić go już niemasz: i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego. | i mimo idoch, i sie, nie bie, i wzyskach jego, i nie obrietiesja miesto jego. | и3 мимоид0хъ, и3 сE, не бЁ, и3 взыскaхъ є3го2, и3 не њбрётесz мёсто є3гw2. | и ми́мо идо́хъ, и се́, не бѣ́, и взыска́хъ его́, и не обрѣ́теся мѣ́сто его́. | Прошел мимо – и нет его; искал я его, и не нашел места, где был он. | Ps37(36), 36 | |
37 | 37Custodi innocentiam, et vide æquitatem, quoniam sunt reliquiæ homini pacifico. | Spojrzyj na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokojne. | Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości; albowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu. | Chrani niezłobiie i wiżd' prawotu, jako jest' ostanok cziełowieku mirnu. | Храни2 неѕл0біе и3 ви1ждь правотY, ћкw є4сть њстaнокъ человёку ми1рну. | Храни́ незло́бiе и ви́ждь правоту́, я́ко е́сть оста́нокъ человѣ́ку ми́рну. | Храни незлобие и соблюдай правду, ибо жива будет память о человеке мирном. | Ps37(36), 37 | |
38 | 38Injusti autem disperibunt simul; reliquiæ impiorum interibunt. | Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą. | Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą, ostatki niezbożników zginą. | Biezzakonnicy że potriebjatsja wkupie: ostancy że niecziestiwych potriebjatsja. | БеззакHнницы же потребsтсz вкyпэ: њстaнцы же нечести1выхъ потребsтсz. | Беззако́нницы же потребя́тся вку́пѣ: оста́нцы же нечести́выхъ потребя́тся. | А все беззаконники истребятся, и память о нечестивцах истребится. | Ps37(36), 38 | |
39 | 39Salus autem justorum a Domino; et protector eorum in tempore tribulationis. | Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, który jest mocą ich czasu uciśnienia. | A zbawienie sprawiedliwych od Pana: i obrońcą ich czasu utrapienia. | Spasieniie że prawiednych ot Gospoda, i zaszczytitiel' ich jest' wo wriemja skorbi: | Сп7сeніе же првdныхъ t гDа, и3 защи1титель и4хъ є4сть во врeмz ск0рби: | Спасе́нiе же пра́ведныхъ от Го́спода, и защи́титель и́хъ е́сть во вре́мя ско́рби: | Господь спасает праведников, Он их Защитник во время скорби. | Ps37(36), 39 | |
40 | 40Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos; et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos, quia speraverunt in eo. | Wspomaga ich Pan, i wyrywa ich; wyrywa ich od niepobożnych, i zachowuje ich; bo w nim nadzieję mają. | I wspomoże ich Pan i wybawi je: i wyrwie je od złośników, i zbawi je, iż w nim nadzieję mieli. | i pomożet im Gospod' i izbawit ich, i izmiet ich ot griesznik i spasiet ich, jako upowasza na niego. | и3 пом0жетъ и5мъ гDь и3 и3збaвитъ и5хъ, и3 и4зметъ и5хъ t грBшникъ и3 сп7сeтъ и5хъ, ћкw ўповaша на него2. | и помо́жетъ и́мъ Госпо́дь и изба́витъ и́хъ, и и́зметъ и́хъ от грѣ́шникъ и спасе́тъ и́хъ, я́ко упова́ша на него́. | Поможет им Господь, избавит их от грешников и спасет их, ибо они уповают на Него. | Ps37(36), 40 | |
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA VI | |||||||||
MODLITWA BŁAGALNA GRZESZNIKA SKRUSZONEGO. | |||||||||
Ps 38 (37) ↓ UTRENIA sześciopsalm cd. | |||||||||
1 | 1Psalmus David, in rememorationem de sabbato. | Psalm Dawidowy ku przypominaniu. | Psałom Dawidu, w wospominaniie o subbotie. | Pал0мъ дв7ду, въ воспоминaніе њ суббHтэ | Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ. | Псалом Давида, в воспоминание о субботе, 37 | Ps38(37), 1 | ||
2 | 2Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me: | Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie: | ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE: | Го́споди, да не я́ростiю твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ твои́мъ нака́жеши мене́: | Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня во гневе Твоем! | Ps38(37), 2 | |||
3 | 3quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam. | jako strieły twoja unzosza wo mnie, i utwierdił jesi na mnie ruku twoju. | ћкw стрёлы тво‰ ўнз0ша во мнЁ, и3 ўтверди1лъ є3си2 на мнЁ рyку твою2. | я́ко стрѣ́лы твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку твою́. | Ибо стрелы Твои вонзились в меня и наложил Ты на меня руку Твою. | Ps38(37), 3 | |||
4 | 4Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum: | Niest' izcielienija w płoti mojej ot lica gniewa twojego, niest' mira w kostiech moich ot lica griech moich. | Нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй t лицA гнёва твоегw2, нёсть ми1ра въ костeхъ мои1хъ t лицA грBхъ мои1хъ. | Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й от лица́ гнѣ́ва твоего́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мои́хъ от лица́ грѣ́хъ мои́хъ. | Нет исцеления телу моему от гнева Твоего, нет мира костям моим от грехов моих. | Ps38(37), 4 | |||
5 | 5quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me. | Jako biezzakonija moja priewzydosza gławu moju, jako briemja tjażkoje otjagotiesza na mnie. | Ћкw беззакHніz мо‰ превзыд0ша главY мою2, ћкw брeмz тsжкое њтzготёша на мнЁ. | Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́. | Ибо мои беззакония превысили голову мою, словно бремя тяжкое, отяготели на мне. | Ps38(37), 5 | |||
6 | 6Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ. | Wozsmierdiesza i sognisza rany moja, ot lica biezumija mojego. | Возсмердёша и3 согни1ша р†ны мо‰, t лицA безyміz моегw2. | Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от лица́ безу́мiя моего́. | Смердят и гноятся раны мои от безумия моего. | Ps38(37), 6 | |||
7 | 7Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar. | Postradach i sljakochsja do konca, wies' dien' sietuja chożdach: | Пострадaхъ и3 слzк0хсz до концA, вeсь дeнь сётуz хождaхъ: | Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ: | Пострадал я и согнулся до земли, сетуя, весь день ходил; | Ps38(37), 7 | |||
8 | 8Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea. | jako ljadwija moja napołniszasja poruganij, i niest' izcielienija w płoti mojej. | ћкw лsдвіz мо‰ нап0лнишасz поругaній, и3 нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй. | я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й. | ибо за грехи мои подвергся я поруганию, и нет исцеления телу моему. | Ps38(37), 8 | |||
9 | 9Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei. | Ozłoblien bych i smirichsja do zieła, rykach ot wozdychanija sierdca mojego. | Њѕл0бленъ бhхъ и3 смири1хсz до ѕэлA, рыкaхъ t воздыхaніz сeрдца моегw2. | Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от воздыха́нiя се́рдца моего́. | Испытал я злое и смирился глубоко, вопил в терзаниях сердца моего. | Ps38(37), 9 | |||
10 | 10Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus. | Gospodi, pried toboju wsie żełaniie moje, i wozdychaniie moje ot tiebie nie utaisja. | ГDи, пред8 тоб0ю всE желaніе моE, и3 воздыхaніе моE t тебє2 не ўтаи1сz. | Го́споди, предъ тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воздыха́нiе мое́ от тебе́ не утаи́ся. | Господи, пред Тобою все желания мои и воздыхания мои от Тебя не утаятся. | Ps38(37), 10 | |||
11 | 11Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. | Sierdce moje smjatiesja, ostawi mja siła moja, i swiet ocziju mojeju, i toj niest' so mnoju. | Сeрдце моE смzтeсz, њстaви мS си1ла моS, и3 свётъ џчію моє1ю, и3 т0й нёсть со мн0ю. | Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю. | Сердце мое в смятении, оставила меня сила моя, свет очей моих, и тот я утратил. | Ps38(37), 11 | |||
12 | 12Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam. | Druzi moi i iskriennii moi prjamo mnie pribliżyszasja i stasza. | Дрyзи мои2 и3 и4скренніи мои2 прsмw мнЁ прибли1жишасz и3 стaша. | Дру́зи мои́ и и́скреннiи мои́ пря́мо мнѣ́ прибли́жишася и ста́ша. | Друзья мои и родичи мои приблизились ко мне со враждою, и оставили меня; | Ps38(37), 12 | |||
13 | 13Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur. | I bliżnii moi otdalieczie mienie stasza, i nużdachusja iszczuszczii duszu moju: i iszczuszczii złaja mnie głagołachu sujetnaja, i l'stiwnym wies' dien' pouczachusja. | И# бли1жніи мои2 tдалeче менє2 стaша, и3 нуждaхусz и4щущіи дyшу мою2: и3 и4щущіи ѕл†z мнЁ глаг0лаху сyєтнаz, и3 льсти6внымъ вeсь дeнь поучaхусz. | И бли́жнiи мои́ отдале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь поуча́хуся. | и ближние от меня отдалились, и враги стремились погубить меня, желающие мне зла говорили суетное, и в лукавстве всяк день изощрялись. | Ps38(37), 13 | |||
14 | 14Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum. | Az że jako głuch nie słyszach, i jako niem nie otwierzajaj ust swoich: | Ѓзъ же ћкw глyхъ не слhшахъ, и3 ћкw нёмъ не tверзazй ќстъ свои1хъ: | А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не отверза́яй у́стъ свои́хъ: | А я, как глухой, не слышал и, как немой, не отверзал уст своих; | Ps38(37), 14 | |||
15 | 15Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones. | i bych jako cziełowiek nie słyszaj i nie imyj wo ustiech swoich obliczienija. | и3 бhхъ ћкw человёкъ не слhшай и3 не и3мhй во ўстёхъ свои1хъ њбличeніz. | и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ свои́хъ обличе́нiя. | и был, как человек, что не слышит и не имеет в устах своих возражения. | Ps38(37), 15 | |||
16 | 16Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus. | Jako na tja, Gospodi, upowach, ty usłyszyszy, Gospodi Boże moj. | Ћкw на тS, гDи, ўповaхъ, ты2 ўслhшиши, гDи б9е м0й. | Я́ко на тя́, Го́споди, упова́хъ, ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й. | Ибо на Тебя, Господи, я уповаю, и Ты услышишь меня, Господи, Боже мой. | Ps38(37), 16 | |||
17 | 17Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt. | Jako riech: da nie kogda poradujutmisja wrazi moi: i wniegda podwiżatisja nogam moim, na mja wielieriecziewasza. | Ћкw рёхъ: да не когдA порaдуютмисz врази2 мои2: и3 внегдA подвижaтисz ногaмъ мои6мъ, на мS велерёчеваша. | Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мои́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мои́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша. | Сказал я: "Да не порадуются враги мои!”, ибо, когда поколебались стопы мои, они надо мною превозносились. | Ps38(37), 17 | |||
18 | 18Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. | Jako az na rany gotow, i bołiezn' moja priedo mnoju jest' wynu. | Ћкw ѓзъ на р†ны гот0въ, и3 болёзнь моS предо мн0ю є4сть вhну. | Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну. | Но я принять раны готов, и болезнь моя всегда предо мною. | Ps38(37), 18 | |||
19 | 19Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo. | Jako biezzakoniie moje az wozwieszczu i popiekusja o griesie mojem. | Ћкw беззак0ніе моE ѓзъ возвэщY и3 попекyсz њ грэсЁ моeмъ. | Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ возвѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мое́мъ. | Беззаконие мое поведаю всем, и помышлять буду о грехе моем. | Ps38(37), 19 | |||
20 | 20Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique. | Wrazi że moi żywut i ukriepiszasja paczie mienie, i umnożyszasja nienawidjaszczii mja biez prawdy: | Врази1 же мои2 живyтъ и3 ўкрэпи1шасz пaче менє2, и3 ўмн0жишасz ненави1дzщіи мS без8 прaвды: | Врази́ же мои́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды: | А враги мои живы и стали крепче меня, и умножились ненавидящие меня неправедно. | Ps38(37), 20 | |||
21 | 21Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem. | wozdajuszczii mi złaja woz błagaja obołgachu mja, zanie gonjach błagostynju. | воздаю1щіи ми2 ѕл†z воз8 благ†z њболгaху мS, занE гонsхъ благостhню. | воздаю́щiи ми́ зла́я возъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню. | Воздающие мне злом за добро оболгали меня, ибо я стремился к благому. | Ps38(37), 21 | |||
22 | 22Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me. | Nie ostawi mienie, Gospodi Boże moj, nie otstupi ot mienie: | Не њстaви менE, гDи б9е м0й, не tступи2 t менє2: | Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не отступи́ от мене́: | Не оставь меня, Господи, Боже мой, не отступи от меня! | Ps38(37), 22 | |||
23 | 23Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ. | wonmi w pomoszcz' moju, Gospodi spasienija mojego. | вонми2 въ п0мощь мою2, гDи сп7сeніz моегw2. | вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя моего́. | Приди на помощь мне, Господи спасающий меня! | Ps38(37), 23 | |||
← dalej UTRENIA sześciopsalm cd. Ps 63(62) | |||||||||
WOBEC MARNOŚCI ŻYCIA LUDZKIEGO BÓG JEDYNĄ OSTOJĄ. | |||||||||
Ps 39 (38) | |||||||||
1 | 1In finem, ipsi Idithun. Canticum David. | Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. | W koniec, Idifumu, piesn' Dawidu. | Въ конeцъ, їдіfyму, пёснь дв7ду | Въ коне́цъ, Идиѳу́му, пѣ́снь Дави́ду. | В конец, Идифуму, песнь Давида, 38 | Ps39(38), 1 | ||
2 | 2Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. | Riech: sochranju puti moja, jeże nie sogrieszati mi jazykom moim: położych ustom moim chraniło, wniegda wostati griesznomu priedo mnoju. | Рёхъ: сохраню2 пути6 мо‰, є4же не согрэшaти ми2 љзhкомъ мои1мъ: положи1хъ ўстHмъ мои6мъ храни1ло, внегдA востaти грёшному предо мн0ю. | Рѣ́хъ: сохраню́ пути́ моя́, е́же не согрѣша́ти ми́ язы́комъ мои́мъ: положи́хъ усто́мъ мои́мъ храни́ло, внегда́ воста́ти грѣ́шному предо мно́ю. | Сказал я: "Буду хранить в чистоте пути мои, дабы не согрешать мне языком моим". Положил я запрет устам моим, доколе стоит грешник предо мною. | Ps39(38), 2 | |||
3 | 3Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est. | Oniemiech i smirichsja, i umołczach ot błag, i bołiezn' moja obnowisja. | Њнэмёхъ и3 смири1хсz, и3 ўмолчaхъ t бл†гъ, и3 болёзнь моS њбнови1сz. | Онѣмѣ́хъ и смири́хся, и умолча́хъ от бла́гъ, и болѣ́знь моя́ обнови́ся. | Онемел я, смирился, умолк, утратив блага, и снова скорбь овладела мной. | Ps39(38), 3 | |||
4 | 4Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis. | Sogriejasja sierdce moje wo mnie, i w pouczienii mojem razgoritsja ogn': głagołach jazykom moim: | Согрёzсz сeрдце моE во мнЁ, и3 въ поучeніи моeмъ разгори1тсz џгнь: глаг0лахъ љзhкомъ мои1мъ: | Согрѣ́яся се́рдце мое́ во мнѣ́, и въ поуче́нiи мое́мъ разгори́тся о́гнь: глаго́лахъ язы́комъ мои́мъ: | Воспылало сердце мое во мне, и огонь разгорелся в размышлении моем. Говорил я языком моим: | Ps39(38), 4 | |||
5 | 5Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. | skaży mi, Gospodi, konczinu moju i czisło dnij moich, koje jest', da razumieju, czto liszajusja az. | скажи1 ми, гDи, кончи1ну мою2 и3 число2 днjй мои1хъ, к0е є4сть, да разумёю, что2 лишaюсz ѓзъ. | скажи́ ми, Го́споди, кончи́ну мою́ и число́ дні́й мои́хъ, ко́е е́сть, да разумѣ́ю, что́ лиша́юся а́зъ. | открой мне, Господи, день кончины моей и число дней моих, велико ли оно, да уразумею, что еще остается мне. | Ps39(38), 5 | |||
6 | 6Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. | Sie, pjadi położył jesi dni moja, i sostaw moj jako nicztoże pried toboju: obaczie wsjaczieskaja sujeta wsjak cziełowiek żywyj. | СE, п‰ди положи1лъ є3си2 дни6 мо‰, и3 состaвъ м0й ћкw ничт0же пред8 тоб0ю: nбaче всsчєскаz суетA всsкъ человёкъ живhй. | Се́, пя́ди положи́лъ еси́ дни́ моя́, и соста́въ мо́й я́ко ничто́же предъ тобо́ю: оба́че вся́ческая суета́ вся́къ человѣ́къ живы́й. | Словно пядью, измерил Ты дни мои, и естество мое как бы ничто пред Тобою. Впрочем, все суета, всяк человек живущий! | Ps39(38), 6 | |||
7 | 7Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. | Ubo obrazom chodit cziełowiek, obaczie wsuje mjatietsja: sokrowiszczstwujet, i nie wiest', komu sobieriet ja. | U%бо w4бразомъ х0дитъ человёкъ, nбaче всyе мzтeтсz: сокр0вищствуетъ, и3 не вёсть, комY соберeтъ |. | У́бо о́бразомъ хо́дитъ человѣ́къ, оба́че всу́е мяте́тся: сокро́вищствуетъ, и не вѣ́сть, кому́ собере́тъ я́. | Подобно призраку, ходит человек, но напрасно суетится, собирает сокровища и не знает, кому достанутся они. | Ps39(38), 7 | |||
8 | 8Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est. | I nynie kto tierpieniie moje? nie Gospod' li? i sostaw moj ot tiebie jest'. | И# нн7э кто2 терпёніе моE; не гDь ли; и3 состaвъ м0й t тебє2 є4сть. | И ны́нѣ кто́ терпѣ́нiе мое́? не Госпо́дь ли? и соста́въ мо́й от тебе́ е́сть. | А ныне кто надежда моя? Не Ты ли, Господи? И Тобою создано естество мое. | Ps39(38), 8 | |||
9 | 9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me. | Ot wsiech biezzakonij moich izbawi mja: ponoszeniie biezumnomu dał mja jesi. | T всёхъ беззак0ній мои1хъ и3збaви мS: поношeніе безyмному дaлъ мS є3си2. | От всѣ́хъ беззако́нiй мои́хъ изба́ви мя́: поноше́нiе безу́мному да́лъ мя́ еси́. | От беззаконий моих избавь меня! На поношение безумцу Ты отдал меня. | Ps39(38), 9 | |||
10 | 10Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti; | Oniemiech i nie otwierzoch ust moich, jako ty sotworił jesi. | Њнэмёхъ и3 не tверз0хъ ќстъ мои1хъ, ћкw ты2 сотвори1лъ є3си2. | Онѣмѣ́хъ и не отверзо́хъ у́стъ мои́хъ, я́ко ты́ сотвори́лъ еси́. | Онемел я и не отверзал уст своих, ибо Ты этого возжелал. | Ps39(38), 10 | |||
11 | 11amove a me plagas tuas. | Otstawi ot mienie rany twoja: ot krieposti bo ruki twojeja az izcziezoch. | Tстaви t менє2 р†ны тво‰: t крёпости бо руки2 твоеS ѓзъ и3счез0хъ. | Отста́ви от мене́ ра́ны твоя́: от крѣ́пости бо руки́ твоея́ а́зъ изчезо́хъ. | Отведи от меня удары Твои, ибо от крепкой руки Твоей я изнемог. | Ps39(38), 11 | |||
12 | 12A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo. | Wo obliczieniich o biezzakonii nakazał jesi cziełowieka, i istajał jesi jako pauczinu duszu jego: obaczie wsuje wsjak cziełowiek. | Во њбличeніихъ њ беззак0ніи наказaлъ є3си2 человёка, и3 и3стazлъ є3си2 ћкw паучи1ну дyшу є3гw2: nбaче всyе всsкъ человёкъ. | Во обличе́нiихъ о беззако́нiи наказа́лъ еси́ человѣ́ка, и иста́ялъ еси́ я́ко паучи́ну ду́шу его́: оба́че всу́е вся́къ человѣ́къ. | Обличая беззакония, поучал Ты человека и непрочной, как паутина, соделал жизнь его. Впрочем суетен всяк человек. | Ps39(38), 12 | |||
13 | 13Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei. | Usłyszy molitwu moju, Gospodi, i molieniie moje wnuszy, sliez moich nie priemołczi: jako priesiełnik az jesm' u tiebie i priszliec, jakoże wsi otcy moi. | Ўслhши моли1тву мою2, гDи, и3 молeніе моE внуши2, слeзъ мои1хъ не премолчи2: ћкw пресeльникъ ѓзъ є4смь ў тебє2 и3 пришлeцъ, ћкоже вси2 nтцы2 мои2. | Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мои́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у тебе́ и пришле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мои́. | Услышь молитву мою, Господи, внемли молению моему! Не безмолвствуй, видя слезы мои, ибо странник я у Тебя и пришлец, подобно отцам моим. | Ps39(38), 13 | |||
14 | 14Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero. | Osłabi mi, da pocziju, prieżdie daże nie otidu, i ktomu nie budu. | Њслaби ми2, да почjю, прeжде дaже не tидY, и3 ктомY не бyду. | Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не отиду́, и ктому́ не бу́ду. | Смилуйся надо мною, да вкушу покой, прежде чем умру и не станет меня. | Ps39(38), 14 | |||
PIEŚŃ DZIĘKCZYNNO-BŁAGALNA. | |||||||||
Ps 40 (39) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus ipsi David. | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. | W koniec, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, псалом Давиду, 39 | Ps40(39), 1 | ||
2 | 2Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi. | Tierpja potierpiech Gospoda, i wnjat mi i usłysza molitwu moju: | ТерпS потерпёхъ гDа, и3 внsтъ ми2 и3 ўслhша моли1тву мою2: | Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́: | Терпеливо надеялся я на Господа, и внял Он мне и услышал молитву мою; | Ps40(39), 2 | |||
3 | 3Et exaudivit preces meas, et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos, et direxit gressus meos. | i wozwiedie mja ot rowa strastiej i ot brienija tiny, i postawi na kamieni nozie moi i isprawi stopy moja: | и3 возведe мz t р0ва страстeй и3 t брeніz ти1ны, и3 постaви на кaмени н0зэ мои2 и3 и3спрaви стwпы2 мо‰: | и возведе́ мя от ро́ва страсте́й и от бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мои́ и испра́ви стопы́ моя́: | и вывел меня из пропасти страданий и тинистой топи, и утвердил на камне ноги мои и направил стопы мои. | Ps40(39), 3 | |||
4 | 4Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt, et sperabunt in Domino. | i włoży wo usta moja piesn' nowu, pieniie Bogu naszemu. Uzrjat mnozi i ubojatsja, i upowajut na Gospoda. | и3 вложи2 во ўстA мо‰ пёснь н0ву, пёніе бGу нaшему. Ќзрzтъ мн0зи и3 ўбоsтсz, и3 ўповaютъ на гDа. | и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́тся, и упова́ютъ на Го́спода. | И вложил в уста мои песнь новую, песнопение Богу нашему. Узрят многие и убоятся, и станут уповать на Господа. | Ps40(39), 4 | |||
5 | 5Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, et non respexit in vanitates et insanias falsas. | Błażen muż, jemuże jest' imja Gospodnie upowaniie jego, i nie prizrie w sujety i nieistowlienija łożnaja. | Бlжeнъ мyжъ, є3мyже є4сть и4мz гDне ўповaніе є3гw2, и3 не призрЁ въ суєты2 и3 неистовлє1ніz лHжнаz. | Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не призрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная. | Блажен муж, который уповает на имя Господне и не взирает на суету и треволнения ложные. | Ps40(39), 5 | |||
6 | 6Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua; et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum. | Mnoga sotworił jesi ty, Gospodi Boże moj, czudiesa twoja, i pomyszlienijem twoim niest' kto upodobitsja tiebie: wozwiestich i głagołach: umnożyszasja paczie czisła. | МнHга сотвори1лъ є3си2 ты2, гDи б9е м0й, чудесA тво‰, и3 помышлeніємъ твои6мъ нёсть кто2 ўпод0битсz тебЁ: возвэсти1хъ и3 глаг0лахъ: ўмн0жишасz пaче числA. | Мно́га сотвори́лъ еси́ ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ твоя́, и помышле́ниемъ твои́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бится тебѣ́: возвѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́. | Много сотворил Ты, Господи Боже мой, чудес, и в замыслах Твоих благих никто не уподобится Тебе. Возвещал я и говорил: "Нет им числа!" | Ps40(39), 6 | |||
7 | 7Sacrificium et oblationem noluisti; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti; | Żertwy i prinoszenija nie woschotieł jesi, tieło że swierszył mi jesi: wsiesożżenij i o griesie nie wzyskał jesi. | Жeртвы и3 приношeніz не восхотёлъ є3си2, тёло же сверши1лъ ми2 є3си2: всесожжeній и3 њ грэсЁ не взыскaлъ є3си2. | Же́ртвы и приноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́. | Жертвы и приношения Ты не восхотел, тело же уготовил же мне; всесожжений и жертв за грехи не требовал Ты. | Ps40(39), 7 | |||
8 | 8tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me, | Togda riech: sie, priidu: w gławiznie kniżnie pisano jest' o mnie: | ТогдA рёхъ: сE, пріидY: въ глави1знэ кни1жнэ пи1сано є4сть њ мнЁ: | Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́: | Тогда сказал я: "Вот я иду, как в свитке книжном написано обо мне; | Ps40(39), 8 | |||
9 | 9ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei. | ieże sotworiti wolju twoju, Boże moj, woschotiech, i zakon twoj posriedie czriewa mojego. | є4же сотвори1ти в0лю твою2, б9е м0й, восхотёхъ, и3 зак0нъ тв0й посредЁ чрeва моегw2. | е́же сотвори́ти во́лю твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ тво́й посредѣ́ чре́ва моего́. | сотворить волю Твою, Боже мой, восхотел я, и закон Твой в глубине сердца моего." | Ps40(39), 9 | |||
10 | 10Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti. | Błagowiestich prawdu w cerkwi wieliciej, sie, ustnam moim nie wozbranju: Gospodi, ty razumieł jesi. | Благовэсти1хъ прaвду въ цRкви вели1цэй, сE, ўстнaмъ мои6мъ не возбраню2: гDи, ты2 разумёлъ є3си2. | Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мои́мъ не возбраню́: Го́споди, ты́ разумѣ́лъ еси́. | Возвещал я правду в церкви великой и впредь устам моим не возбраню, и Тебе это ведомо, Господи. | Ps40(39), 10 | |||
11 | 11Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo. | Prawdu twoju nie skrych w sierdcy mojem, istinu twoju i spasieniie twoje riech, nie skrych miłost' twoju i istinu twoju ot sonma mnoga. | Прaвду твою2 не скрhхъ въ сeрдцы моeмъ, и4стину твою2 и3 сп7сeніе твоE рёхъ, не скрhхъ млcть твою2 и3 и4стину твою2 t с0нма мн0га. | Пра́вду твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мое́мъ, и́стину твою́ и спасе́нiе твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость твою́ и и́стину твою́ от со́нма мно́га. | Правды Твоей не скрыл я в сердце моем, истину Твою и путь спасения поведал, не скрыл милости Твоей и истины Твоей от сонма великого. | Ps40(39), 11 | |||
12 | 12Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me. | Ty że, Gospodi, nie udali szczedrot twoich ot mienie: miłost' twoja i istina twoja wynu da zastupitie mja. | Тh же, гDи, не ўдали2 щедр0тъ твои1хъ t менє2: млcть твоS и3 и4стина твоS вhну да застyпитэ мS. | Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ твои́хъ от мене́: ми́лость твоя́ и и́стина твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́. | Ты же, Господи, не лиши меня щедрот Твоих; милость Твоя и истина Твоя да будут мне всегда защитой. | Ps40(39), 12 | |||
13 | 13Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me. | Jako odierżasza mja złaja, imże niest' czisła: postigosza mja biezzakonija moja, i nie wozmogoch zrieti: umnożyszasja paczie włas gławy mojeja, i sierdce moje ostawi mja. | Ћкw њдержaша мS ѕл†z, и5мже нёсть числA: постиг0ша мS беззакHніz мо‰, и3 не возмог0хъ зрёти: ўмн0жишасz пaче вл†съ главы2 моеS, и3 сeрдце моE њстaви мS. | Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не возмого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́. | Ибо обступили меня беды, и нет им числа; настигли меня беззакония мои, и померк мой взор; стало их больше, чем волос на голове моей, и сердце мое замерло во мне. | Ps40(39), 13 | |||
14 | 14Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adjuvandum me respice. | Błagowoli, Gospodi, izbawiti mja: Gospodi, wo jeże pomoszczy mi, wonmi. | Бlговоли2, гDи, и3збaвити мS: гDи, во є4же помощи1 ми, вонми2. | Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́. | Благоволи, Господи, избавить меня! Господи, поспеши на помощь мне. | Ps40(39), 14 | |||
15 | 15Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam ut auferant eam; convertantur retrorsum et revereantur, qui volunt mihi mala. | Da postydjatsja i posramjatsja wkupie iszczuszczii duszu moju, izjati ju: da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja chotjaszczii mi złaja. | Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ и4щущіи дyшу мою2, и3з8sти ю5: да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz хотsщіи ми2 ѕл†z. | Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся хотя́щiи ми́ зла́я. | Да постыдятся и посрамятся замыслившие исторгнуть душу мою! Да обратятся вспять и постыдятся желающие мне зла! | Ps40(39), 15 | |||
16 | 16Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge! | Da priimut abiie stud swoj głagoljuszczii mi: błagoże, błagoże. | Да пріи1мутъ ѓбіе стyдъ св0й глаг0лющіи ми2: блaгоже, блaгоже. | Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже. | Да постигнет позор угрожающих мне: "Добро же тебе, добро!" | Ps40(39), 16 | |||
17 | 17Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. | Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja o tiebie wsi iszczuszczii tiebie, Gospodi, i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', ljubjaszczii spasieniie twoje. | Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz њ тебЁ вси2 и4щущіи тебE, гDи, и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, лю1бzщіи сп7сeніе твоE. | Да возра́дуются и возвеселя́тся о тебѣ́ вси́ и́щущiи тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе твое́. | Да возрадуются и возвеселятся о Тебе ищущие Тебя, Господи, да повторяют ожидающие спасение от Тебя: "Да возвеличится Господь!" | Ps40(39), 17 | |||
18 | 18Ego autem mendicus sum et pauper; Dominus sollicitus est mei. Adjutor meus et protector meus tu es; Deus meus, ne tardaveris. | Az że niszcz jesm' i ubog, Gospod' popieczietsja o mnie: pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj jesi ty, Boże moj, nie zakosni. | Ѓзъ же ни1щь є4смь и3 ўб0гъ, гDь попечeтсz њ мнЁ: пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й є3си2 ты2, б9е м0й, не закосни2. | А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́тся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́. | А я беден и убог, но Господь печется обо мне. Боже мой, Податель помощи и Защитник, не замедли! | Ps40(39), 18 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
MODLITWA NIEMOCĄ ZŁOŻONEGO. | |||||||||
Ps 41 (40) | |||||||||
1 | 1In finem. Psalmus ipsi David. | Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. | W koniec, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, псалом Давида, 40 | Ps41(40), 1 | ||
2 | 2Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus. | Błażen razumiewajaj na niszcza i uboga, w dien' ljut izbawit jego Gospod'. | Бlжeнъ разумэвazй на ни1ща и3 ўб0га, въ дeнь лю1тъ и3збaвитъ є3го2 гDь. | Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь. | Блажен, кто опекает нищего и убогого, в день лютый избавит его Господь; | Ps41(40), 2 | |||
3 | 3Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus. | Gospod' da sochranit jego i żywit jego, i da ubłażyt jego na ziemli i da nie priedast jego w ruki wragow jego. | ГDь да сохрани1тъ є3го2 и3 живи1тъ є3го2, и3 да ўбlжи1тъ є3го2 на земли2 и3 да не предaстъ є3гw2 въ рyки врагHвъ є3гw2. | Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́. | Господь да сохранит его, и сбережет его, и дарует ему блаженство на земле, и да не предаст его в руки врагов его! | Ps41(40), 3 | |||
4 | 4Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus. | Gospod' da pomożet jemu na odrie bołiezni jego: wsie łoże jego obratił jesi w bołiezni jego. | ГDь да пом0жетъ є3мY на nдрЁ болёзни є3гw2: всE л0же є3гw2 њбрати1лъ є3си2 въ болBзни є3гw2. | Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́. | Господь да поможет ему на одре болезни его; не будет ложе его ложем страданий. | Ps41(40), 4 | |||
5 | 5Ego dixi: Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi. | Az riech: Gospodi, pomiłuj mja, izcieli duszu moju, jako sogrieszych ti. | Ѓзъ рёхъ: гDи, поми1луй мS, и3сцэли2 дyшу мою2, ћкw согрэши1хъ ти2. | А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ ти́. | Я сказал: "Господи, помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобой!" | Ps41(40), 5 | |||
6 | 6Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus? | Wrazi moi riesza mnie złaja: kogda umriet, i pogibniet imja jego? | Врази2 мои2 рёша мнЁ ѕл†z: когдA ќмретъ, и3 поги1бнетъ и4мz є3гw2; | Врази́ мои́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́? | Враги мои говорили обо мне злое: "Когда же он умрет, и погибнет с ним имя его?" | Ps41(40), 6 | |||
7 | 7Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur. | I wchożdasze widieti, wsuje głagołasze sierdce jego: sobra biezzakoniie siebie, ischożdasze won i głagołasze wkupie. | И# вхождaше ви1дэти, всyе глаг0лаше сeрдце є3гw2: собрA беззак0ніе себЁ, и3схождaше в0нъ и3 глаг0лаше вкyпэ. | И вхожда́ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ. | И если кто из них навещал меня, неправду говорило сердце его; умножал он беззакония свои; уходил от меня, и совещались они. | Ps41(40), 7 | |||
8 | 8In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi. | Na mja szeptachu wsi wrazi moi, na mja pomyszljachu złaja mnie. | На мS шептaху вси2 врази2 мои2, на мS помышлsху ѕл†z мнЁ. | На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мои́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́. | Обо мне шептались враги мои, на меня замышляли злое. | Ps41(40), 8 | |||
9 | 9Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat? | Słowo zakonopriestupnoje wozłożysza na mja: jeda spjaj nie priłożyt woskriesnuti? | Сл0во законопрестyпное возложи1ша на мS: є3дA спsй не приложи1тъ воскреснyти; | Сло́во законопресту́пное возложи́ша на мя́: еда́ спя́й не приложи́тъ воскресну́ти? | Слова беззаконные говорили обо мне: "Ужели спящий восстанет вновь?" | Ps41(40), 9 | |||
10 | 10Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem. | Ibo cziełowiek mira mojego, na niegoże upowach, jadyj chłieby moja, wozwieliczi na mja zapinaniie. | И$бо человёкъ ми1ра моегw2, на нег0же ўповaхъ, kдhй хлёбы мо‰, возвели1чи на мS запинaніе. | И́бо человѣ́къ ми́ра моего́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, возвели́чи на мя́ запина́нiе. | Ибо человек близкий мне, на которого я надеялся, вкушавший хлеб мой, поднял на меня пяту. | Ps41(40), 10 | |||
11 | 11Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis. | Ty że, Gospodi, pomiłuj mja i wozstawi mja, i wozdam im. | Тh же, гDи, поми1луй мS и3 возстaви мS, и3 воздaмъ и5мъ. | Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и возста́ви мя́, и возда́мъ и́мъ. | Но Ты, Господи, помилуй меня, и воздвигни меня, и я покараю их! | Ps41(40), 11 | |||
12 | 12In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me. | W siem poznach, jako woschotieł mja jesi, jako nie wozradujetsja wrag moj o mnie. | Въ сeмъ познaхъ, ћкw восхотёлъ мS є3си2, ћкw не возрaдуетсz врaгъ м0й њ мнЁ. | Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не возра́дуется вра́гъ мо́й о мнѣ́. | И познаю, что угоден я Тебе, если враг мой не восторжествует надо мной. | Ps41(40), 12 | |||
13 | 13Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum. | Mienie że za niezłobiie prijał, i utwierdił mja jesi pried toboju w wiek. | Менe же за неѕл0біе пріsлъ, и3 ўтверди1лъ мS є3си2 пред8 тоб0ю въ вёкъ. | Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ тобо́ю въ вѣ́къ. | А меня за незлобие принял Ты и утвердил меня пред Собою навеки. | Ps41(40), 13 | |||
14 | 14Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat. | Błagosłowien Gospod' Bog Izrailiew ot wieka i do wieka: budi, budi. | Блгcвeнъ гDь бGъ ї}левъ t вёка и3 до вёка: бyди, бyди. | Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди. | Благословен Господь Бог Израилев вовеки! Да будет так, да будет! | Ps41(40), 14 | |||
TĘSKNOTA WYGNAŃCA ZA DOMEM BOŻYM. | |||||||||
Ps 42 (41) | |||||||||
1 | 1In finem. Intellectus filiis Core. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca. | W koniec, w razum synow Korieowych, psałom Dawidu. | Въ конeцъ, въ рaзумъ сынHвъ корeовыхъ, pал0мъ дв7ду | Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду. | В конец, в поучение сынам Кореевым, псалом Давида, не надписан у евреев, 41 | Ps42(41), 1 | ||
2 | 2Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus. | Imże obrazom żełajet jelien' na istoczniki wodnyja, sice żełajet dusza moja k tiebie, Boże. | И$мже w4бразомъ желaетъ є3лeнь на и3ст0чники водны6z, си1це желaетъ душA моS къ тебЁ, б9е. | И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ тебѣ́, Бо́же. | Как стремится олень к источникам водным, так стремится душа моя к Тебе, Боже! | Ps42(41), 2 | |||
3 | 3Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei? | Wozżada dusza moja k Bogu kriepkomu, żywomu: kogda priidu i jawljusja licu Bożiju? | ВозжадA душA моS къ бGу крёпкому, жив0му: когдA пріидY и3 kвлю1сz лицY б9ію; | Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю? | Возжаждала душа моя Бога Крепкого, Живого: когда приду в обитель Его и встану пред лицом Божиим? | Ps42(41), 3 | |||
4 | 4Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus? | Bysza sliezy moja mnie chłieb dien' i noszcz', wniegda głagołatisja mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj? | Бhша слeзы мо‰ мнЁ хлёбъ дeнь и3 н0щь, внегдA глаг0латисz мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й; | Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й? | Были слезы мои хлебом мне день и ночь, когда говорили мне всяк день, насмехаясь: "Где Бог твой?" | Ps42(41), 4 | |||
5 | 5Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis. | Sija pomjanuch, i izłijach na mja duszu moju: jako projdu w miesto sielienija diwna, daże do domu Bożija, wo głasie radowanija i ispowiedanija, szuma prazdnujuszczago. | Сі‰ помzнyхъ, и3 и3зліsхъ на мS дyшу мою2: ћкw пройдY въ мёсто селeніz ди1вна, дaже до д0му б9іz, во глaсэ рaдованіz и3 и3сповёданіz, шyма прaзднующагw. | Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́зднующаго. | Вспомнил я это и излил пред самим собою душу свою; вот пройду я к месту обители дивной, до самого дома Божия, при криках радости и прославления, звуках праздничных! | Ps42(41), 5 | |||
6 | 6Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, | Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj. | Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й. | Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й. | Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!" | Ps42(41), 6 | |||
7 | 7et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico. | Ko mnie samomu dusza moja smjatiesja: siego radi pomjanuch tja ot ziemli Iordanski i jermoniimski, ot gory małyja. | Ко мнЁ самомY душA моS смzтeсz: сегw2 рaди помzнyхъ тS t земли2 їoрдaнски и3 є3рмwніи1мски, t горы2 мaлыz. | Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ тя́ от земли́ Иорда́нски и ермонiи́мски, от горы́ ма́лыя. | В смятение пришла душа моя, и я воспоминаю Тебя на земле Иорданской и Ермониимской, на горе Малой. | Ps42(41), 7 | |||
8 | 8Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. | Biezdna biezdnu prizywajet wo głasie chljabij twoich: wsja wysoty twoja i wołny twoja na mnie prieidosza. | Бeздна бeздну призывaетъ во глaсэ хлsбій твои1хъ: вс‰ высоты6 тво‰ и3 вHлны тво‰ на мнЁ преид0ша. | Бе́здна бе́здну призыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй твои́хъ: вся́ высоты́ твоя́ и во́лны твоя́ на мнѣ́ преидо́ша. | Бездна бездну призывает гласом пучин Твоих. Высокие воды Твои и волны Твои прошли надо мною. | Ps42(41), 8 | |||
9 | 9In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitæ meæ. | W dien' zapowiest' Gospod' miłost' swoju, i noszcziju piesn' jego ot mienie , molitwa Bogu żywota mojego. | Въ дeнь заповёсть гDь млcть свою2, и3 н0щію пёснь є3гw2 t менє2, моли1тва бGу животA моегw2. | Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость свою́, и но́щiю пѣ́снь его́ от мене́ , моли́тва Бо́гу живота́ моего́. | Днем ниспошлет мне Господь милость Свою, и ночью вознесется к Нему песнь моя, молитва Богу, Владыки жизни моей. | Ps42(41), 9 | |||
10 | 10Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus? | Rieku Bogu: zastupnik moj jesi, poczto mja zabył jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag? | РекY бGу: застyпникъ м0й є3си2, почто2 мS забhлъ є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ; | Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ? | Скажу Богу: "Ты Заступник мой, что забыл Ты меня? И что я хожу сетуя, когда оскорбляет меня враг?" | Ps42(41), 10 | |||
11 | 11Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus? | Wniegda sokruszatisja kostiem moim, ponoszachu mi wrazi moi, wniegda głagołati im mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj? | ВнегдA сокрушaтисz костeмъ мои6мъ, поношaху ми2 врази2 мои2, внегдA глаг0лати и5мъ мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й; | Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мои́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мои́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й? | Когда содрогались кости мои, враги мои поносили меня, говоря мне всяк день: "Где Бог твой?" | Ps42(41), 11 | |||
12 | 12Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus. | Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj. | Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й. | Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й. | Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!" | Ps42(41), 12 | |||
Ps 43 (42) | |||||||||
1 | 1Psalmus David. Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me. | Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię; | Psalm Dawidowi. Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego: od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mię. | Sudi mi, Boże, i razsudi prju moju: ot jazyka nie priepodobna, ot cziełowieka nieprawiedna i l'stiwa izbawi mja. | Суди1 ми, б9е, и3 разсуди2 прю2 мою2: t kзhка не препод0бна, t человёка непрaведна и3 льсти1ва и3збaви мS. | Суди́ ми, Бо́же, и разсуди́ прю́ мою́: от язы́ка не преподо́бна, от человѣ́ка непра́ведна и льсти́ва изба́ви мя́. | Суди меня, Боже, и разреши тяжбу мою; от народа нечестивого, от человека неправедного и лукавого избавь меня! | Ps43(42), 1 | |
2 | 2Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus? | Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela? | Bo ty jesteś Bóg, moc moja: czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel? | Zanie ty jesi, Boże, kriepost' moja, wskuju otrinuł mja jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag? | ЗанE ты2 є3си2, б9е, крёпость моS, вскyю tри1нулъ мS є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ; | Зане́ ты́ еси́, Бо́же, крѣ́пость моя́, вску́ю отри́нулъ мя́ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ? | Ибо Ты, Боже, Крепость моя – что отринул Ты меня? И что я хожу, сетуя, когда оскорбляет меня враг? | Ps43(42), 2 | |
3 | 3Emitte lucem tuam et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua. | Ześlij światłość twoję, i prawdę twoję; te mię poprowadzą, i wprowadzą mię na świętą górę twoję, i do przybytków twoich, | Wyślij światłość twoję i prawdę twoję: te mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich. | Posli swiet twoj i istinu twoju: ta mja nastawista, i wwiedosta mja w goru swjatuju twoju i w sielienija twoja. | Посли2 свётъ тв0й и3 и4стину твою2: т† мS настaвиста, и3 введ0ста мS въ г0ру с™yю твою2 и3 въ селє1ніz тво‰. | Посли́ свѣ́тъ тво́й и и́стину твою́: та́ мя́ наста́виста, и введо́ста мя́ въ го́ру святу́ю твою́ и въ селе́нiя твоя́. | Пошли мне свет Твой и истину Твою; они наставят меня и введут меня на гору святую Твою и в обители Твои. | Ps43(42), 3 | |
4 | 4Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus. | Abym przystąpił do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej; i będę cię wysławiał na harfie, o Boże, Boże mój! | I wnidę do ołtarza Bożego: do Boga, który uwesela młodość moję: będęć wyznawał na cytrze: Boże, Boże mój! | I wnidu k żertwienniku Bożiju, k Bogu wiesieljaszczemu junost' moju: ispowiemsja tiebie w gusliech, Boże, Boże moj. | И# вни1ду къ жeртвеннику б9ію, къ бGу веселsщему ю4ность мою2: и3сповёмсz тебЁ въ гyслехъ, б9е, б9е м0й. | И вни́ду къ же́ртвеннику Бо́жiю, къ Бо́гу веселя́щему ю́ность мою́: исповѣ́мся тебѣ́ въ гу́слехъ, Бо́же, Бо́же мо́й. | И пойду к жертвеннику Божию, к Богу, веселящему юность мою, и прославлю Тебя на гуслях, Боже, Боже мой! | Ps43(42), 4 | |
5 | 5Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus. | Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim. | Czemuś smutna, duszo moja? a czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu: albowiem mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój. | Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj. | Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й. | Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й. | Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!" | Ps43(42), 5 | |
CHWAŁA... | |||||||||
POWSTAŃ, PANIE, RATUJ NAS! | |||||||||
Ps 44 (43) | |||||||||
1 | 1In finem. Filiis Core ad intellectum. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. | W koniec, synow Korieowych, w razum, psałom. | Въ конeцъ, сынHвъ корeовыхъ, въ рaзумъ, pал0мъ | Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ. | В конец, сынов Кореевых, в поучение, 43 | Ps44(43), 1 | ||
2 | 2Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis. | Boże, uszyma naszyma usłyszachom, i otcy naszy wozwiestisza nam dieło, jeże sodiełał jesi wo dniech ich, wo dniech driewnich. | Б9е, ўши1ма нaшима ўслhшахомъ, и3 nтцы2 нaши возвэсти1ша нaмъ дёло, є4же содёлалъ є3си2 во днeхъ и4хъ, во днeхъ дрeвнихъ. | Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши возвѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ. | Боже, ушами нашими мы слышали, и отцы наши возвестили нам деяние, какое соделал Ты в дни их, в дни древние. | Ps44(43), 2 | |||
3 | 3Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos. | Ruka twoja jazyki potriebi, i nasadił ja jesi: ozłobił jesi ljudi i izgnał jesi ja. | РукA твоS kзhки потреби2, и3 насади1лъ | є3си2: њѕл0билъ є3си2 лю1ди и3 и3згнaлъ є3си2 |. | Рука́ твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́. | Рука Твоя истребила племена, и укоренил Ты отцов наших; поразил Ты народы и изгнал их! | Ps44(43), 3 | |||
4 | 4Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis. | Nie bo miecziem swoim nasłiedisza ziemlju, i myszca ich nie spasie ich, no diesnica twoja i myszca twoja i proswieszczeniie lica twojego, jako błagowolił jesi w nich. | Не бо мечeмъ свои1мъ наслёдиша зeмлю, и3 мhшца и4хъ не спасE и4хъ, но десни1ца твоS и3 мhшца твоS и3 просвэщeніе лицA твоегw2, ћкw бlговоли1лъ є3си2 въ ни1хъ. | Не бо мече́мъ свои́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца твоя́ и мы́шца твоя́ и просвѣще́нiе лица́ твоего́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ. | Ибо не мечом своим приобрели отцы наши землю, и не мышца их спасла их, но десница Твоя, и мышца Твоя, и сияние лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним. | Ps44(43), 4 | |||
5 | 5Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob. | Ty jesi sam Car' moj i Bog moj, zapowiedajaj spasienija Iakowlja. | Ты2 є3си2 сaмъ цRь м0й и3 бGъ м0й, заповёдаzй спасє1ніz ї†кwвлz. | Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля. | Ты Царь мой и Бог мой, дарующий спасение Иакову! | Ps44(43), 5 | |||
6 | 6In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis. | O tiebie wragi naszja izbodiem rogi, i o imieni twojem unicziżym wostajuszczyja na ny. | Њ тебЁ враги2 нaшz и3збодeмъ рHги, и3 њ и4мени твоeмъ ўничижи1мъ востаю1щыz на ны2. | О тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени твое́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́. | С Тобою врагов наших пронзим, будто рогами, и именем Твоим уничтожим восстающих на нас! | Ps44(43), 6 | |||
7 | 7Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me: | Nie na łuk bo moj upowaju, i miecz' moj nie spasiet mienie: | Не на лyкъ бо м0й ўповaю, и3 мeчь м0й не спасeтъ менE: | Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́: | Ибо не на лук мой надеюсь, и меч мой не спасет меня; | Ps44(43), 7 | |||
8 | 8salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti. | spasł bo jesi nas ot stużajuszczych nam, i nienawidjaszczych nas posramił jesi. | спcлъ бо є3си2 нaсъ t стужaющихъ нaмъ, и3 ненави1дzщихъ нaсъ посрами1лъ є3си2. | спаслъ бо еси́ на́съ от стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́. | ибо спас Ты нас от гонителей наших и ненавистников наших посрамил. | Ps44(43), 8 | |||
9 | 9In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum. | O Bozie pochwalimsja wies' dien', i o imieni twojem ispowiemysja wo wiek. | Њ бз7э похвaлимсz вeсь дeнь, и3 њ и4мени твоeмъ и3сповёмысz во вёкъ. | О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени твое́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ. | Восхвалять Бога будем всяк день и прославим имя Его вовеки. | Ps44(43), 9 | |||
10 | 10Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris. | Nynie że otrinuł jesi i posramił jesi nas, i nie izydieszy, Boże, w siłach naszych. | Нн7э же tри1нулъ є3си2 и3 посрами1лъ є3си2 нaсъ, и3 не и3зhдеши, б9е, въ си1лахъ нaшихъ. | Ны́нѣ же отри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ. | А ныне отринул Ты и посрамил нас самих, и не шествуешь, Боже, во главе ополчений наших. | Ps44(43), 10 | |||
11 | 11Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi. | Wozwratił jesi nas wspjat' pri wraziech naszych, i nienawidjaszczii nas raschiszczachu siebie. | Возврати1лъ є3си2 нaсъ вспsть при вразёхъ нaшихъ, и3 ненави1дzщіи нaсъ расхищaху себЁ. | Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́. | Обратил Ты нас вспять пред врагами нашими, и ненавистники наши расхищали наше добро. | Ps44(43), 11 | |||
12 | 12Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos. | Dał jesi nas jako owcy sniedi, i wo jazyciech razsiejał ny jesi. | Дaлъ є3си2 нaсъ ћкw џвцы снёди, и3 во kзhцэхъ разсёzлъ ны2 є3си2. | Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́. | Отдал Ты нас, будто овец, на съедение, и среди язычников рассеял нас. | Ps44(43), 12 | |||
13 | 13Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum. | Otdał jesi ljudi twoja biez cieny, i nie bie mnożestwo w wosklicaniich naszych. | Tдaлъ є3си2 лю1ди тво‰ без8 цэны2, и3 не бЁ мн0жество въ восклицaніихъ нaшихъ. | Отда́лъ еси́ лю́ди твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́жество въ восклица́нiихъ на́шихъ. | Отдал народ Твой, как не имеющий никакой цены, и уже немного нас, взывающих к Тебе. | Ps44(43), 13 | |||
14 | 14Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro. | Położył jesi nas ponoszeniie sosiedom naszym, podrażnieniie i poruganiie suszczym okriest nas. | Положи1лъ є3си2 нaсъ поношeніе сосёдwмъ нaшымъ, подражнeніе и3 поругaніе сyщымъ w4крестъ нaсъ. | Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ. | Предал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим окрест нас. | Ps44(43), 14 | |||
15 | 15Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis. | Położył jesi nas w pritczu wo jazyciech, pokiwaniju gławy w ljudiech. | Положи1лъ є3си2 нaсъ въ при1тчу во kзhцэхъ, покивaнію главы2 въ лю1дехъ. | Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ. | Соделал нас притчею у язычников, кивают на нас головой народы. | Ps44(43), 15 | |||
16 | 16Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me: | Wies' dien' sram moj priedo mnoju jest', i stud lica mojego pokry mja, | Вeсь дeнь срaмъ м0й предо мн0ю є4сть, и3 стyдъ лицA моегw2 покрh мz, | Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ моего́ покры́ мя, | Всяк день позор мой предо мной, и стыд на лице моем | Ps44(43), 16 | |||
17 | 17a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis. | ot głasa ponoszajuszczago i okliewietajuszczago, ot lica wrażija i izgonjaszczago. | t глaса поношaющагw и3 њклеветaющагw, t лицA врaжіz и3 и3згонsщагw. | от гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от лица́ вра́жiя и изгоня́щаго. | от голоса обидчика и клеветника, от речей врага и гонителя. | Ps44(43), 17 | |||
18 | 18Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo. | Sija wsja priidosza na ny, i nie zabychom tiebie, i nie nieprawdowachom w zawietie twojem, | Сі‰ вс‰ пріид0ша на ны2, и3 не забhхомъ тебє2, и3 не непрaвдовахомъ въ завётэ твоeмъ, | Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ твое́мъ, | Все это постигло нас, но не забыли мы Тебя и не нарушили завета Твоего. | Ps44(43), 18 | |||
19 | 19Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua: | i nie otstupi wspjat' sierdce nasze: i ukłonił jesi stiezi naszja ot puti twojego, | и3 не tступи2 вспsть сeрдце нaше: и3 ўклони1лъ є3си2 стези2 нaшz t пути2 твоегw2, | и не отступи́ вспя́ть се́рдце на́ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от пути́ твоего́, | И не отступило вспять сердце наше, хотя и отклонил Ты стези наши от пути Твоего. | Ps44(43), 19 | |||
20 | 20quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis. | jako smirił jesi nas na miestie ozłoblienija, i prikry ny sien' smiertnaja. | ћкw смири1лъ є3си2 нaсъ на мёстэ њѕлоблeніz, и3 прикрh ны сёнь смeртнаz. | я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и прикры́ ны сѣ́нь сме́ртная. | Ибо смирил Ты нас там, где постигли нас беды, и покрыла нас тень смертная. | Ps44(43), 20 | |||
21 | 21Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum, | Aszcze zabychom imja Boga naszego, i aszcze wozdiechom ruki naszja k bogu czużdiemu, | Ѓще забhхомъ и4мz бGа нaшегw, и3 ѓще воздёхомъ рyки нaшz къ б0гу чуждeму, | А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́шего, и а́ще воздѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му, | Если бы забыли мы имя Бога нашего, если бы простерли руки наши к богу чужому, | Ps44(43), 21 | |||
22 | 22nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis. | nie Bog li wzyszczet sich? toj bo wiest' tajnaja sierdca. | не бGъ ли взhщетъ си1хъ; т0й бо вёсть т†йнаz сeрдца. | не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? то́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца. | не Бог ли взыскал бы за это? Ибо Он ведает тайны сердца. | Ps44(43), 22 | |||
23 | 23Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem. | Zanie tiebie radi umierszczwljajemsja wies' dien', wmienichomsja jako owcy zakolienija. | ЗанE тебє2 рaди ўмерщвлsемсz вeсь дeнь, вмэни1хомсz ћкw џвцы заколeніz. | Зане́ тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя. | Но за верность Тебе умерщвляют нас всяк день, для них мы, как овцы, отданные на заклание. | Ps44(43), 23 | |||
24 | 24Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ? | Wostani, wskuju spiszy, Gospodi? woskriesni, i nie otrini do konca. | Востaни, вскyю спи1ши, гDи; воскrни2, и3 не tри1ни до концA. | Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? воскре́сни́, и не отри́ни до конца́. | Восстань, – что опочил Ты, Господи? Восстань и не отринь нас до конца! | Ps44(43), 24 | |||
25 | 25Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster. | Wskuju lice twoje otwraszczajeszy? zabywajeszy niszczetu naszu i skorb' naszu? | Вскyю лицE твоE tвращaеши; забывaеши нищетY нaшу и3 ск0рбь нaшу; | Вску́ю лице́ твое́ отвраща́еши? забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу? | Что отвращаешь Ты лицо Твое? Забываешь нищету нашу и скорбь нашу? | Ps44(43), 25 | |||
26 | 26Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum. | Jako smirisja w pierst' dusza nasza, pril'pie ziemli utroba nasza. | Ћкw смири1сz въ пeрсть душA нaша, прильпE земли2 ўтр0ба нaша. | Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, прильпе́ земли́ утро́ба на́ша. | Ибо унижена в прах душа наша, и на землю повержено тело наше. | Ps44(43), 26 | |||
27 | Woskriesni, Gospodi, pomozi nam, i izbawi nas imienie radi twojego. | Воскrни2, гDи, помози2 нaмъ, и3 и3збaви нaсъ и4мене рaди твоегw2. | Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди твоего́. | Восстань, Господи, помоги нам и избавь нас во славу имени Твоего! | Ps44(43), 27 | ||||
PIEŚŃ NA ZAŚLUBINY KRÓLA. | |||||||||
Ps 45 (44) | |||||||||
1 | 1In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśń weselna. | W koniec, o izmienjajemych synom Korieowym w razum, piesn' o wozljublienniem. | Въ конeцъ, њ и3змэнsемыхъ сынHмъ корewвымъ въ рaзумъ, пёснь њ возлю1бленнэмъ | Въ коне́цъ, о измѣня́емыхъ сыно́мъ Коре́овымъ въ ра́зумъ, пѣ́снь о возлю́бленнѣмъ. | В конец, об имеющих измениться, сынов Кореевым, в поучение, песнь о Возлюбленном, 44 | Ps45(44), 1 | ||
2 | 2Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribæ velociter scribentis. | Otrygnu sierdce moje słowo błago, głagolju az dieła moja Cariewi: jazyk moj trost' kniżnika skoropisca. | Tрhгну сeрдце моE сл0во блaго, глаг0лю ѓзъ дэлA мо‰ цReви: љзhкъ м0й тр0сть кни1жника скоропи1сца. | Отры́гну се́рдце мое́ сло́во бла́го, глаго́лю а́зъ дѣла́ моя́ Царе́ви: язы́къ мо́й тро́сть кни́жника скоропи́сца. | Изрекло сердце мое слово благое, говорю Всевышнему Царю о соделанном мною; язык мой – трость книжника-скорописца. | Ps45(44), 2 | |||
3 | 3Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in æternum. | Krasien dobrotoju paczie synow cziełowieczieskich, izłijasja błagodat' wo ustnach twoich: siego radi błagosłowi tja Bog wo wiek. | Красeнъ добр0тою пaче сынHвъ человёческихъ, и3зліsсz блгdть во ўстнaхъ твои1хъ: сегw2 рaди блгcви1 тz бGъ во вёкъ. | Красе́нъ добро́тою па́че сыно́въ человѣ́ческихъ, излiя́ся благода́ть во устна́хъ твои́хъ: сего́ ра́ди благослови́ тя Бо́гъ во вѣ́къ. | Красотою духовною превосходишь Ты всех сынов человеческих, изливается благодать из уст Твоих; посему благословил Тебя Бог вовеки! | Ps45(44), 3 | |||
4 | 4Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime. | Priepojaszy miecz' twoj po biedrie twojej, sil'nie, | Препоsши мeчь тв0й по бедрЁ твоeй, си1льне, | Препоя́ши ме́чь тво́й по бедрѣ́ твое́й, си́льне, | Препояшь, Могучий, стан Твой мечом Твоим – | Ps45(44), 4 | |||
5 | 5Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua. | krasotoju twojeju i dobrotoju twojeju: i naljacy, i uspiewaj, i carstwuj istiny radi i krotosti i prawdy: i nastawit tja diwno diesnica twoja. | красот0ю твоeю и3 добр0тою твоeю: и3 налzцы2, и3 ўспэвaй, и3 цrтвуй и4стины рaди и3 кр0тости и3 прaвды: и3 настaвитъ тS ди1внw десни1ца твоS. | красото́ю твое́ю и добро́тою твое́ю: и наляцы́, и успѣва́й, и ца́рствуй и́стины ра́ди и кро́тости и пра́вды: и наста́витъ тя́ ди́вно десни́ца твоя́. | мечом красоты Твоей и совершенства Твоего; и напряги лук, и преуспевай, и царствуй ради истины, кротости и правды; и направит Тебя дивно десница Твоя. | Ps45(44), 5 | |||
6 | 6Sagittæ tuæ acutæ: populi sub te cadent, in corda inimicorum regis. | Strieły twoja izoszczrieny, sil'nie: ljudiie pod toboju padut w sierdcy wrag Cariewych. | Стрёлы тво‰ и3з8wщрє1ны, си1льне: лю1діе под8 тоб0ю падyтъ въ сeрдцы вр†гъ цReвыхъ. | Стрѣ́лы твоя́ изощре́ны, си́льне: лю́дiе подъ тобо́ю паду́тъ въ се́рдцы вра́гъ Царе́выхъ. | Стрелы Твои изострены, Могучий; народы пред Тобою падут; пронзишь сердце врагов Царя. | Ps45(44), 6 | |||
7 | 7Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi; virga directionis virga regni tui. | Priestoł twoj, Boże, w wiek wieka: żezł prawosti żezł carstwija twojego. | Пrт0лъ тв0й, б9е, въ вёкъ вёка: жeзлъ прaвости жeзлъ цrтвіz твоегw2. | Престо́лъ тво́й, Бо́же, въ вѣ́къ вѣ́ка: же́злъ пра́вости же́злъ ца́рствiя твоего́. | Престол Твой, Боже, утвержден навеки; это жезл правды – жезл Царства Твоего. | Ps45(44), 7 | |||
8 | 8Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lætitiæ, præ consortibus tuis. | Wozljubił jesi prawdu i woznienawidieł jesi biezzakoniie: siego radi pomaza tja, Boże, Bog twoj jeliejem radosti paczie priczastnik twoich. | Возлюби1лъ є3си2 прaвду и3 возненави1дэлъ є3си2 беззак0ніе: сегw2 рaди помaза тS, б9е, бGъ тв0й є3лeемъ рaдости пaче прич†стникъ твои1хъ. | Возлюби́лъ еси́ пра́вду и возненави́дѣлъ еси́ беззако́нiе: сего́ ра́ди пома́за тя́, Бо́же, Бо́гъ тво́й еле́емъ ра́дости па́че прича́стникъ твои́хъ. | Возлюбил Ты правду и возненавидел беззаконие; посему, Боже, помазал Тебя Бог Твой елеем радости обильнее, чем друзей близких Твоих. | Ps45(44), 8 | |||
9 | 9Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te | Smirna i stakti i kasia ot riz twoich, ot tjażestiej słonowych , iz nichże wozwiesielisza tja. | СмЂрна и3 стaкти и3 касjа t ри1зъ твои1хъ, t тsжестей слон0выхъ, и3з8 ни1хже возвесели1ша тS. | Сми́рна и ста́кти и касі́а от ри́зъ твои́хъ, от тя́жестей слоно́выхъ , изъ ни́хже возвесели́ша тя́. | Смирной, стакти и кассией благоухают ризы Твои в чертогах из слоновой кости, где восхваляют Тебя. | Ps45(44), 9 | |||
10 | 10filiæ regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate. | Dszczeri cariej w cziesti twojej: priedsta carica odiesnuju tiebie, w rizach pozłaszczennych odiejana prieispieszczriena. | Дщє1ри царeй въ чeсти твоeй: предстA цари1ца њдеснyю тебє2, въ ри1захъ позлащeнныхъ њдёzна преиспещрeна. | Дще́ри царе́й въ че́сти твое́й: предста́ цари́ца одесну́ю тебе́, въ ри́захъ позлаще́нныхъ одѣ́яна преиспещре́на. | Дочери царей в чести у Тебя. Предстала Царица одесную Тебя, облаченная в ризы многоцветные, шитые золотом. | Ps45(44), 10 | |||
11 | 11Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui. | Słyszy, dszczy, i wiżd', i prikłoni ucho twoje, i zabudi ljudi twoja i dom otca twojego: | Слhши, дщи2, и3 ви1ждь, и3 приклони2 ќхо твоE, и3 забyди лю1ди тво‰ и3 д0мъ nтцA твоегw2: | Слы́ши, дщи́, и ви́ждь, и приклони́ у́хо твое́, и забу́ди лю́ди твоя́ и до́мъ отца́ твоего́: | Услышь, Дочь, и смотри, и приклони ухо Твое, и забудь народ Твой и дом отца Твоего; | Ps45(44), 11 | |||
12 | 12Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum. | i wozżełajet Car' dobroty twojeja, zanie toj jest' Gospod' twoj, i pokłoniszysja jemu, | и3 возжелaетъ цRь добр0ты твоеS, занE т0й є4сть гDь тв0й, и3 поклони1шисz є3мY, | и возжела́етъ Ца́рь добро́ты твоея́, зане́ то́й е́сть Госпо́дь тво́й, и поклони́шися ему́, | и возжелает Царь красоты души Твоей, ибо Он Господь Твой, и поклонишься Ты Ему. | Ps45(44), 12 | |||
13 | 13Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis. | i dszczy tirowa s dary: licu twojemu pomoljatsja bogatii ljudstii. | и3 дщи2 тЂрова съ д†ры: лицY твоемY пом0лzтсz богaтіи лю1дстіи. | и дщи́ ти́рова съ да́ры: лицу́ твоему́ помо́лятся бога́тiи лю́дстiи. | И дочь Тира принесет дары; Тебе молиться будут люди богатые. | Ps45(44), 13 | |||
14 | 14Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis, | Wsja sława dszczerie Cariewy wnutr': rjasny złatymi odiejana i prieispieszczriena. | ВсS слaва дщeре цReвы внyтрь: р‰сны златhми њдёzна и3 преиспещрeна. | Вся́ сла́ва дще́ре Царе́вы вну́трь: ря́сны златы́ми одѣ́яна и преиспещре́на. | Вся слава Дочери Царя у Нее в душе; Ее одеяния каймою золотою преукрашены. | Ps45(44), 14 | |||
15 | 15circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam; proximæ ejus afferentur tibi. | Priwiedutsja Carju diewy wsłied jeja, iskriennija jeja priwiedutsja tiebie: | Приведyтсz цRю2 дBвы в8слёдъ є3S, и4скрєнніz є3S приведyтсz тебЁ: | Приведу́тся Царю́ дѣ́вы вслѣ́дъ ея́, и́скреннiя ея́ приведу́тся тебѣ́: | Приведутся к Царю девы вслед за Ней, Ее ближние приведутся к Тебе; | Ps45(44), 15 | |||
16 | 16Afferentur in lætitia et exsultatione; adducentur in templum regis. | priwiedutsja w wiesiełii i radowanii, wwiedutsja w chram Cariew. | приведyтсz въ весeліи и3 рaдованіи, введyтсz въ хрaмъ цReвъ. | приведу́тся въ весе́лiи и ра́дованiи, введу́тся въ хра́мъ Царе́въ. | приведутся в веселии и радости, введены будут в чертог Царя. | Ps45(44), 16 | |||
17 | 17Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram. | Wmiesto otiec twoich bysza synowie twoi: postawiszy ja knjazi po wsiej ziemli. | Вмёстw nтє1цъ твои1хъ бhша сhнове твои2: постaвиши | кн‰зи по всeй земли2. | Вмѣ́сто оте́цъ твои́хъ бы́ша сы́нове твои́: поста́виши я́ кня́зи по все́й земли́. | Вместо отцов твоих [церкви] будут сыновья твои, поставишь ты их князьями во всей земле. | Ps45(44), 17 | |||
18 | 18Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi. | Pomjanu imja twoje wo wsjakom rodie i rodie: siego radi ljudiie ispowiedjatsja tiebie w wiek i wo wiek wieka. | ПомzнY и4мz твоE во всsкомъ р0дэ и3 р0дэ: сегw2 рaди лю1діе и3сповёдzтсz тебЁ въ вёкъ и3 во вёкъ вёка. | Помяну́ и́мя твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ: сего́ ра́ди лю́дiе исповѣ́дятся тебѣ́ въ вѣ́къ и во вѣ́къ вѣ́ка. | Помяну имя Твое из рода в род; и народы восхвалят Тебя вовеки. | Ps45(44), 18 | |||
PAN OBROŃCĄ NASZYM. | |||||||||
Ps 46 (45) | |||||||||
1 | 1In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń. | W koniec, o syniech Korieowych, o tajnych, psałom. | Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, њ тaйныхъ, pал0мъ | Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, о та́йныхъ, псало́мъ. | В конец, о сынов Кореевых, о тайнах, псалом, 45 | Ps46(45), 1 | ||
2 | 2Deus noster refugium et virtus; adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis. | Bog nam pribieżyszcze i siła, pomoszcznik w skorbiech obrietszych ny zieło. | БGъ нaмъ прибёжище и3 си1ла, пом0щникъ въ ск0рбехъ њбрётшихъ ны2 ѕэлw2. | Бо́гъ на́мъ прибѣ́жище и си́ла, помо́щникъ въ ско́рбехъ обрѣ́тшихъ ны́ зѣло́. | Бог нам прибежище и сила, Податель помощи в тяжких скорбях, постигших нас. | Ps46(45), 2 | |||
3 | 3Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris. | Siego radi nie uboimsja, wniegda smuszczajetsja ziemlja, i priełagajutsja gory w sierdca morskaja. | Сегw2 рaди не ўбои1мсz, внегдA смущaетсz землS, и3 прелагaютсz г0ры въ сердцA морск†z. | Сего́ ра́ди не убои́мся, внегда́ смуща́ется земля́, и прелага́ются го́ры въ сердца́ морска́я. | Посему не убоимся, когда потрясется земля и обрушатся горы в пучины морские. | Ps46(45), 3 | |||
4 | 4Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum; conturbati sunt montes in fortitudine ejus. | Wozszumiesza i smjatoszasja wody ich, smjatoszasja gory kriepostiju jego. | Возшумёша и3 смzт0шасz в0ды и4хъ, смzт0шасz г0ры крёпостію є3гw2. | Возшумѣ́ша и смято́шася во́ды и́хъ, смято́шася го́ры крѣ́постiю его́. | Восшумели и возмутились воды, сотрясаются горы великой силой Его. | Ps46(45), 4 | |||
5 | 5Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus. | Riecznaja ustriemlienija wiesieljat grad Bożij: oswjatił jest' sielieniie swoje wysznij. | Рэчн†z ўстремлє1ніz веселsтъ грaдъ б9ій: њс™и1лъ є4сть селeніе своE вhшній. | Рѣ́чная устремле́нiя веселя́тъ гра́дъ Бо́жiй: освяти́лъ е́сть селе́нiе свое́ вы́шнiй. | Воды стремительные веселят град Божий; освятил обитель Свою Всевышний. | Ps46(45), 5 | |||
6 | 6Deus in medio ejus, non commovebitur; adjuvabit eam Deus mane diluculo. | Bog posriedie jego, i nie podwiżytsja: pomożet jemu Bog utro zautra. | БGъ посредЁ є3гw2, и3 не подви1житсz: пом0жетъ є3мY бGъ ќтрw заyтра. | Бо́гъ посредѣ́ его́, и не подви́жится: помо́жетъ ему́ Бо́гъ у́тро зау́тра. | Бог посреди града, и не поколеблется он; поможет ему Бог на заре утренней. | Ps46(45), 6 | |||
7 | 7Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra. | Smjatoszasja jazycy, ukłoniszasja carstwija: dadie głas swoj wysznij, podwiżesja ziemlja. | Смzт0шасz kзhцы, ўклони1шасz ц†рствіz: дадE глaсъ св0й вhшній, подви1жесz землS. | Смято́шася язы́цы, уклони́шася ца́рствiя: даде́ гла́съ сво́й вы́шнiй, подви́жеся земля́. | Пришли в смятение народы, покорились царства, издал глас Свой Всевышний; поколебалась земля. | Ps46(45), 7 | |||
8 | 8Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob. | Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'. | ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль. | Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль. | Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев! | Ps46(45), 8 | |||
9 | 9Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram, | Priiditie i widitie dieła Bożija, jaże położy czudiesa na ziemli: | Пріиди1те и3 ви1дите дэлA б9іz, ±же положи2 чудесA на земли2: | Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, я́же положи́ чудеса́ на земли́: | Придите и увидите дела Божии, какие совершит Он чудеса на земле. | Ps46(45), 9 | |||
10 | 10auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni. | otiemlja brani do koniec ziemli, łuk sokruszyt i słomit orużiie, i szczyty sożżet ogniem. | teмлz бр†ни до конє1цъ земли2, лyкъ сокруши1тъ и3 сл0митъ nрyжіе, и3 щиты2 сожжeтъ nгнeмъ. | отъе́мля бра́ни до коне́цъ земли́, лу́къ сокруши́тъ и сло́митъ ору́жiе, и щиты́ сожже́тъ огне́мъ. | Прекратит Он войны во всех пределах земли; лук сокрушит Он, и сломит оружие, и щиты сожжет огнем. | Ps46(45), 10 | |||
11 | 11Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra. | Uprazdnitiesja i razumiejtie, jako az jesm' Bog: wozniesusja wo jazyciech, wozniesusja na ziemli. | Ўпраздни1тесz и3 разумёйте, ћкw ѓзъ є4смь бGъ: вознесyсz во kзhцэхъ, вознесyсz на земли2. | Упраздни́теся и разумѣ́йте, я́ко а́зъ е́смь Бо́гъ: вознесу́ся во язы́цѣхъ, вознесу́ся на земли́. | "Отрешитесь от себя и уразумейте, что Я Бог! Превознесен буду среди народов, превознесен буду на земле!" | Ps46(45), 11 | |||
12 | 12Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob. | Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'. | ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль. | Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль. | Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев! | Ps46(45), 12 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
KATYZMA VII | |||||||||
ŚPIEWAJCIE PANU, BOGU WSZYSTKIEJ ZIEMII | |||||||||
Ps 47 (46) | |||||||||
1 | 1In finem, pro filiis Core. Psalmus. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń. | W koniec, o syniech Korieowych, psałom. | Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, pал0мъ | Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, псало́мъ. | В конец, сынов Кореевых, псалом 46 | Ps47(46), 1 | ||
2 | 2Omnes gentes, plaudite manibus; jubilate Deo in voce exsultationis: | Wsi jazycy, wosplieszczytie rukami, woskliknitie Bogu głasom radowanija: | Вси2 kзhцы, восплещи1те рукaми, воскли1кните бGу глaсомъ рaдованіz: | Вси́ язы́цы, восплещи́те рука́ми, воскли́кните Бо́гу гла́сомъ ра́дованiя: | Все народы, восплещите руками, возгласите Богу в радости! | Ps47(46), 2 | |||
3 | 3quoniam Dominus excelsus, terribilis, rex magnus super omnem terram. | jako Gospod' wysznij straszen, Car' wiełij po wsiej ziemli: | ћкw гDь вhшній стрaшенъ, цRь вeлій по всeй земли2: | я́ко Госпо́дь вы́шнiй стра́шенъ, Ца́рь ве́лiй по все́й земли́: | Ибо Господь Всевышний грозен, Он Царь великий на всей земле; | Ps47(46), 3 | |||
4 | 4Subjecit populos nobis, et gentes sub pedibus nostris. | pokori ljudi nam i jazyki pod nogi nasza: | покори2 лю1ди нaмъ и3 kзhки под8 н0ги нaша: | покори́ лю́ди на́мъ и язы́ки подъ но́ги на́ша: | Он покорил народы нам и племена под ноги наши, | Ps47(46), 4 | |||
5 | 5Elegit nobis hæreditatem suam; speciem Jacob quam dilexit. | izbra nam dostojanija swoje, dobrotu Iakowlju, juże wozljubi. | и3збрA нaмъ достоsніz своE, добр0ту їaкwвлю, ю4же возлюби2. | избра́ на́мъ достоя́нiя свое́, добро́ту Иа́ковлю, ю́же возлюби́. | даровал нам достояние Свое, красу Иаковлеву, возлюбленную Им. | Ps47(46), 5 | |||
6 | 6Ascendit Deus in jubilo, et Dominus in voce tubæ. | Wzydie Bog w woskliknowienii, Gospod' wo głasie trubnie. | Взhде бGъ въ воскликновeніи, гDь во глaсэ трyбнэ. | Взы́де Бо́гъ въ воскликнове́нiи, Госпо́дь во гла́сѣ тру́бнѣ. | Вознесся Бог при кликах радостных, Господь при звуках трубных. | Ps47(46), 6 | |||
7 | 7Psallite Deo nostro, psallite; psallite regi nostro, psallite: | Pojtie Bogu naszemu, pojtie: pojtie Cariewi naszemu, pojtie: | П0йте бGу нaшему, п0йте: п0йте цReви нaшему, п0йте: | По́йте Бо́гу на́шему, по́йте: по́йте Царе́ви на́шему, по́йте: | Пойте Богу нашему, пойте; пойте Царю нашему, пойте! | Ps47(46), 7 | |||
8 | 8quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter. | jako Car' wsieja ziemli Bog, pojtie razumno. | ћкw цRь всеS земли2 бGъ, п0йте разyмнw. | я́ко Ца́рь всея́ земли́ Бо́гъ, по́йте разу́мно. | Ибо Царь всей земли Бог, пойте разумея это! | Ps47(46), 8 | |||
9 | 9Regnabit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam. | Wocarisja Bog nad jazyki: Bog siedit na priestołie swjatiem swojem. | ВоцRи1сz бGъ над8 kзы6ки: бGъ сэди1тъ на пrт0лэ с™ёмъ своeмъ. | Воцари́ся Бо́гъ надъ язы́ки: Бо́гъ сѣди́тъ на престо́лѣ святѣ́мъ свое́мъ. | Воцарился Бог над народами, Бог восседает на Престоле святом Своем. | Ps47(46), 9 | |||
10 | 10Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham, quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt. | Knjazi ljudstii sobraszasja s Bogom Awraamlim: jako Bożii dierżawnii ziemli zieło wozniesoszasja. | Кн‰зи лю1дстіи собрaшасz съ бGомъ ґвраaмлимъ: ћкw б9іи держaвніи земли2 ѕэлw2 вознес0шасz. | Кня́зи лю́дстiи собра́шася съ Бо́гомъ Авраа́млимъ: я́ко Бо́жiи держа́внiи земли́ зѣло́ вознесо́шася. | Князья народов собрались к Богу Авраамову; ибо могучие избранники Божии на земле высоко превознесены. | Ps47(46), 10 | |||
PAN OBROŃCĄ SWEGO ŚWIĘTEGO GRODU. | |||||||||
Ps 48 (47) | |||||||||
1 | 1Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati. | Pieśń psalmu synów Korego. | Psałom piesni synow Korieowych, wtoryja subboty. | Pал0мъ пёсни сынHвъ корeовыхъ, вторhz суббHты | Псало́мъ пѣ́сни сыно́въ Коре́овыхъ, вторы́я суббо́ты. | Псалом, песнь сынов Кореевых, на второй день недели, 47 | Ps48(47), 1 | ||
2 | 2Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus. | Wiełij Gospod' i chwalien zieło wo gradie Boga naszego, w gorie swjatiej jego, | Вeлій гDь и3 хвaленъ ѕэлw2 во грaдэ бGа нaшегw, въ горЁ с™ёй є3гw2, | Ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́ во гра́дѣ Бо́га на́шего, въ горѣ́ святѣ́й его́, | Велик Господь и прославен Он в граде Бога нашего, на горе святой Его, | Ps48(47), 2 | |||
3 | 3Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion; latera aquilonis, civitas regis magni. | błagokoriennym radowaniiem wsieja ziemli: gory Sionskija, riebra siewierowa, grad Carja wielikago. | бlгокорeннымъ рaдованіемъ всеS земли2: г0ры сіw6нскіz, рeбра сёверwва, грaдъ цRS вели1кагw. | благокоре́ннымъ ра́дованiемъ всея́ земли́: го́ры Сiо́нскiя, ре́бра сѣ́верова, гра́дъ Царя́ вели́каго. | утвержденной крепко на радость всей земле. Горы Сионские, склоны северные, град Царя Великого! | Ps48(47), 3 | |||
4 | 4Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam. | Bog w tjażestiech jego znajem' jest', jegda zastupajet i. | БGъ въ тsжестехъ є3гw2 знaемь є4сть, є3гдA заступaетъ и5. | Бо́гъ въ тя́жестѣхъ его́ зна́емь е́сть, егда́ заступа́етъ и́. | Открывает Себя Бог в храмах града, когда встает на защиту его. | Ps48(47), 4 | |||
5 | 5Quoniam ecce reges terræ congregati sunt; convenerunt in unum. | Jako sie, cariie ziemstii sobraszasja, snidoszasja wkupie: | Ћкw сE, цaріе зeмстіи собрaшасz, снид0шасz вкyпэ: | Я́ко се́, ца́рiе зе́мстiи собра́шася, снидо́шася вку́пѣ: | Вот, цари земные сошлись, собрались вместе. | Ps48(47), 5 | |||
6 | 6Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt. | tii widiewsze tako, udiwiszasja, smjatoszasja, podwigoszasja: | тjи ви1дэвше тaкw, ўдиви1шасz, смzт0шасz, подвиг0шасz: | ті́и ви́дѣвше та́ко, удиви́шася, смято́шася, подвиго́шася: | Увидев мощь Сиона, удивились они, пришли в смятенье, поколебались; | Ps48(47), 6 | |||
7 | 7Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis: | triepiet prijat ja tamo, bołiezni jako rażdajuszczija. | трeпетъ пріsтъ | тaмw, бwлёзни ћкw раждaющіz. | тре́петъ прiя́тъ я́ та́мо, болѣ́зни я́ко ражда́ющiя. | трепет объял их; там постигли их муки, точно жен рождающих. | Ps48(47), 7 | |||
8 | 8in spiritu vehementi conteres naves Tharsis. | Duchom burnym sokruszyszy korabli farsijskija. | Дyхомъ бyрнымъ сокруши1ши корабли6 fарс‡йскіz. | Ду́хомъ бу́рнымъ сокруши́ши корабли́ Ѳарси́йскiя. | Ветром бурным сокрушишь Ты и корабли Фарсийские. | Ps48(47), 8 | |||
9 | 9Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in æternum. | Jakoże słyszachom, tako i widiechom wo gradie Gospoda sił, wo gradie Boga naszego: Bog osnowa i w wiek. | Ћкоже слhшахомъ, тaкw и3 ви1дэхомъ во грaдэ гDа си1лъ, во грaдэ бGа нaшегw: бGъ њсновA и3 въ вёкъ. | Я́коже слы́шахомъ, та́ко и ви́дѣхомъ во гра́дѣ Го́спода си́лъ, во гра́дѣ Бо́га на́шего: Бо́гъ основа́ и въ вѣ́къ. | И слышали мы, и видели это в граде Бога нашего; Бог основал его навеки. | Ps48(47), 9 | |||
10 | 10Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui. | Prijachom, Boże, miłost' twoju posriedie ljudij twoich. | Пріsхомъ, б9е, млcть твою2 посредЁ людjй твои1хъ. | Прiя́хомъ, Бо́же, ми́лость твою́ посредѣ́ люді́й твои́хъ. | Обрели мы, Боже, милость Твою в лоне народа Твоего. | Ps48(47), 10 | |||
11 | 11Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ; justitia plena est dextera tua. | Po imieni twojemu, Boże, tako i chwała twoja na koncach ziemli: prawdy ispołn' diesnica twoja. | По и4мени твоемY, б9е, тaкw и3 хвалA твоS на концaхъ земли2: прaвды и3сп0лнь десни1ца твоS. | По и́мени твоему́, Бо́же, та́ко и хвала́ твоя́ на конца́хъ земли́: пра́вды испо́лнь десни́ца твоя́. | Славно имя Твое, Боже, и хвала Тебе, – до пределов земли; правды исполнена десница Твоя. | Ps48(47), 11 | |||
12 | 12Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine. | Da wozwiesielitsja gora Sionskaja, i da wozradujutsja dszczeri iudiejskija, sudieb radi twoich, Gospodi. | Да возвесели1тсz горA сіHнскаz, и3 да возрaдуютсz дщє1ри їудє1йскіz, судeбъ рaди твои1хъ, гDи. | Да возвесели́тся гора́ Сiо́нская, и да возра́дуются дще́ри иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди твои́хъ, Го́споди. | Да возвеселится гора Сионская, и да возрадуются дочери Иудейские, о судах Твоих праведных, Господи! | Ps48(47), 12 | |||
13 | 13Circumdate Sion, et complectimini eam; narrate in turribus ejus. | Obyditie Sion i obymitie jego, powieditie w stołpiech jego: | Њбыди1те сіHнъ и3 њбыми1те є3го2, повёдите въ столпёхъ є3гw2: | Обыди́те Сiо́нъ и обыми́те его́, повѣ́дите въ столпѣ́хъ его́: | Обойдите Сион и охватите его взором, поведайте обо всем среди башен его; | Ps48(47), 13 | |||
14 | 14Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera. | położytie sierdca wasza w siłu jego, i razdielitie domy jego, jako da powiestie w rodie iniem. | положи1те сердцA в†ша въ си1лу є3гw2, и3 раздэли1те д0мы є3гw2, ћкw да повёсте въ р0дэ и3нёмъ. | положи́те сердца́ ва́ша въ си́лу его́, и раздѣли́те до́мы его́, я́ко да повѣ́сте въ ро́дѣ инѣ́мъ. | преклонитесь всем сердцем вашим пред великой силой Его, рассмотрите дома Его и поведайте роду грядущему: | Ps48(47), 14 | |||
15 | 15Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi: ipse reget nos in sæcula. | Jako toj jest' Bog nasz wo wiek i w wiek wieka: toj upasiet nas wo wieki. | Ћкw т0й є4сть бGъ нaшъ во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: т0й ўпасeтъ нaсъ во вёки. | Я́ко то́й е́сть Бо́гъ на́шъ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: то́й упасе́тъ на́съ во вѣ́ки. | ибо Он Бог наш навеки и в веки веков; Он Пастырь наш вовеки! | Ps48(47), 15 | |||
ZAGADKA SZCZĘŚCIA BEZBOŻNYCH. | |||||||||
Ps 49 (48) | |||||||||
1 | 1In finem, filiis Core. Psalmus. | Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. | W koniec, synom Korieowym, psałom. | Въ конeцъ, сынHмъ корewвымъ, pал0мъ | Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ. | В конец, сынов Кореевых, псалом 48 | Ps49(48), 1 | ||
2 | 2Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem: | Usłyszytie sija, wsi jazycy, wnuszytie, wsi żywuszczii po wsielienniej, | Ўслhшите сі‰, вси2 kзhцы, внуши1те, вси2 живyщіи по вселeннэй, | Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй, | Услышьте слово мое, все народы, внемлите, все живущие во вселенной, | Ps49(48), 2 | |||
3 | 3quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper. | ziemnorodnii że i synowie cziełowiecziestii, wkupie bogat i ubog. | земнор0дніи же и3 сhнове человёчестіи, вкyпэ богaтъ и3 ўб0гъ. | земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ. | земнородные и сыны человеческие, богатый вместе с убогим! | Ps49(48), 3 | |||
4 | 4Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam. | Usta moja wozgłagoljut priemudrost', i pouczieniie sierdca mojego razum. | ЎстA мо‰ возглаг0лютъ премyдрость, и3 поучeніе сeрдца моегw2 рaзумъ. | Уста́ моя́ возглаго́лютъ прему́дрость, и поуче́нiе се́рдца моего́ ра́зумъ. | Уста мои изрекут премудрость и поучение сердца моего – разум. | Ps49(48), 4 | |||
5 | 5Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam. | Prikłonju w pritczu ucho moje, otwierzu wo psałtiri gananiie moje. | Приклоню2 въ при1тчу ќхо моE, tвeрзу во pалти1ри ганaніе моE. | Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, отве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́. | Приклоню к притче ухо мое, открою в псалтири прорицание мое. | Ps49(48), 5 | |||
6 | 6Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me. | Wskuju bojusja w dien' ljut? biezzakoniie pjaty mojeja obydiet mja. | Вскyю бою1сz въ дeнь лю1тъ; беззак0ніе пzты2 моеS њбhдетъ мS. | Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? беззако́нiе пяты́ моея́ обы́детъ мя́. | Почему убоюсь я в день судный? Беззакония путей моих обступят меня. | Ps49(48), 6 | |||
7 | 7Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur. | Nadiejuszcziisja na siłu swoju i o mnożestwie bogatstwa swojego chwaljaszcziisja: | Надёющіисz на си1лу свою2 и3 њ мн0жествэ богaтства своегw2 хвaлzщіисz: | Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́жествѣ бога́тства своего́ хва́лящiися: | Вы, что надеетесь на силу свою и великим богатством своим кичитесь! | Ps49(48), 7 | |||
8 | 8Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam, | brat nie izbawit, izbawit li cziełowiek? nie dast Bogu izmieny za sja, | брaтъ не и3збaвитъ, и3збaвитъ ли человёкъ; не дaстъ бGу и3змёны за сS, | бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́, | Брат не избавит вас, так избавит ли человек? Не может он дать Богу выкуп за себя, | Ps49(48), 8 | |||
9 | 9et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum; | i cienu izbawlienija duszy swojeja: i utrudisja w wiek, | и3 цёну и3збавлeніz души2 своеS: и3 ўтруди1сz въ вёкъ, | и цѣ́ну избавле́нiя души́ своея́: и утруди́ся въ вѣ́къ, | и цену искупления души своей, хотя бы и трудился вечно. | Ps49(48), 9 | |||
10 | 10et vivet adhuc in finem. | i żyw budiet do konca, nie uzrit paguby. | и3 жи1въ бyдетъ до концA, не ќзритъ пaгубы. | и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы. | Кто проживет до конца своего и не узрит погибели? | Ps49(48), 10 | |||
11 | 11Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas, | Iegda uwidit priemudryja umirajuszczyja, wkupie biezumien i niesmyslien pogibnut, i ostawjat czużdim bogatstwo swoje. | є3гдA ўви1дитъ прем{дрыz ўмирaющыz, вкyпэ безyменъ и3 несмhсленъ поги1бнутъ, и3 њстaвzтъ чужди6мъ богaтство своE. | Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́тство свое́. | Ибо видит он, мудрые умирают, вместе с ними безумный и несмысленный гибнут, оставляя чужим богатство свое. | Ps49(48), 11 | |||
12 | 12et sepulchra eorum domus illorum in æternum; tabernacula eorum in progenie et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis. | I grobi ich żyliszcza ich wo wiek, sielienija ich w rod i rod, nariekosza imiena swoja na ziemljach. | И# гр0би и4хъ жили6ща и4хъ во вёкъ, селє1ніz и4хъ въ р0дъ и3 р0дъ, нарек0ша и3менA сво‰ на землsхъ. | И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ. | Их гробы – жилища их навеки, обиталища их из рода в род, хоть и нарекли они земли именами своими. | Ps49(48), 12 | |||
13 | 13Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis. | I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im. | И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ. | И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ. | Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним. | Ps49(48), 13 | |||
14 | 14Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt. | Siej put' ich sobłazn im, i po sich wo ustiech swoich błagowoljat. | Сeй пyть и4хъ соблaзнъ и5мъ, и3 по си1хъ во ўстёхъ свои1хъ благоволsтъ. | Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ свои́хъ благоволя́тъ. | Этот путь соблазняет многих, но и после них другие устами своими одобрят его. | Ps49(48), 14 | |||
15 | 15Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. | Jako owcy wo adie położeni sut', smiert' upasiet ja: i obładajut imi prawii zautra, i pomoszcz' ich obietszajet wo adie: ot sławy swojeja izrinowieni bysza. | Ћкw џвцы во ѓдэ положeни сyть, смeрть ўпасeтъ |: и3 њбладaютъ и4ми прaвіи заyтра, и3 п0мощь и4хъ њбетшaетъ во ѓдэ: t слaвы своеS и3зриновeни бhша. | Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от сла́вы своея́ изринове́ни бы́ша. | Словно овцы в загоне, во аде водворились они, смерть пасти будет их; и возобладают над ними праведники утром ранним; и не будет помощи им во аде. С вершины славы своей низринуты они. | Ps49(48), 15 | |||
16 | 16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. | Obaczie Bog izbawit duszu moju iz ruki adowy, jegda priiemliet mja. | Nбaче бGъ и3збaвитъ дyшу мою2 и3з8 руки2 ѓдовы, є3гдA пріeмлетъ мS. | Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́. | Но Бог избавит душу мою от власти ада и примет меня. | Ps49(48), 16 | |||
17 | 17Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus: | Nie ubojsja, jegda razbogatiejet cziełowiek, ili jegda umnożytsja sława domu jego: | Не ўб0йсz, є3гдA разбогатёетъ человёкъ, и3ли2 є3гдA ўмн0житсz слaва д0му є3гw2: | Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жится сла́ва до́му его́: | Не огорчайся, когда разбогатеет человек, или когда умножится слава дома его; | Ps49(48), 17 | |||
18 | 18quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus. | jako wniegda umrieti jemu, nie wozmiet wsja, niże snidiet s nim sława jego. | ћкw внегдA ўмрeти є3мY, не в0зметъ вс‰, нижE сни1детъ съ ни1мъ слaва є3гw2. | я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́. | ибо, умирая, ничего не возьмет он с собой, и не сойдет с ним в землю слава его. | Ps49(48), 18 | |||
19 | 19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei. | Jako dusza jego w żywotie jego błagosłowitsja, ispowiestsja tiebie, jegda błagosotworiszy jemu. | Ћкw душA є3гw2 въ животЁ є3гw2 благослови1тсz, и3сповёстсz тебЁ, є3гдA благосотвори1ши є3мY. | Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́тся, исповѣ́стся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́. | Хотя при жизни благословляют его, и благодарит он тебя, когда делаешь ему добро, | Ps49(48), 19 | |||
20 | 20Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen. | Wnidiet daże do roda otiec swoich, daże do wieka nie uzrit swieta. | Вни1детъ дaже до р0да nтє1цъ свои1хъ, дaже до вёка не ќзритъ свёта. | Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ свои́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та. | сойдет он туда, где род отцов его, и вовеки не узрит света. | Ps49(48), 20 | |||
21 | 21Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis. | I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im. | И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ. | И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ. | Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним. | Ps49(48), 21 | |||
CHWAŁA... | |||||||||
PRAWDZIWA SŁUŻBA BOŻA. | |||||||||
Ps 50 (49) | |||||||||
1 | 1Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum. | Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego. | Psalm Asaphowi. Bóg nad bogi, Pan mówił: i przyzwał ziemię od słońca wschodu aż do zachodu. | Bog bogow Gospod' głagoła, i prizwa ziemlju ot wostok sołnca do zapad. | БGъ богHвъ гDь гlа, и3 призвA зeмлю t востHкъ с0лнца до з†падъ. | Бо́гъ бого́въ Госпо́дь глаго́ла, и призва́ зе́млю от восто́къ со́лнца до за́падъ. | Бог богов, Господь возвысил глас и призвал землю от востока солнца и до запада. | Ps50(49), 1 | |
2 | 2Ex Sion species decoris ejus: | Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie. | Z Syonu piękność ozdoby jego. | Ot Siona błagołiepiie krasoty jego: | T сіHна бlголёпіе красоты2 є3гw2: | От Сiо́на благолѣ́пiе красоты́ его́: | С высоты Сиона воссияла красота Его. | Ps50(49), 2 | |
3 | 3Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida. | Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny. | Bóg jawnie przyjdzie, Bóg nasz, a nie będzie milczał: ogień przed oblicznością jego rozpali się, a około niego wicher wielki. | Bog jawie priidiet, Bog nasz, i nie priemołczit: ogn' pried nim wozgoritsja, i okriest jego burja ziełna. | бGъ ћвэ пріи1детъ, бGъ нaшъ, и3 не премолчи1тъ: џгнь пред8 ни1мъ возгори1тсz, и3 w4крестъ є3гw2 бyрz ѕёльна. | Бо́гъ я́вѣ прiи́детъ, Бо́гъ на́шъ, и не премолчи́тъ: о́гнь предъ ни́мъ возгори́тся, и о́крестъ его́ бу́ря зѣ́лна. | Бог въяве придет, Бог наш, и не в безмолвии; огонь пред Ним возгорится и окрест Него буря великая. | Ps50(49), 3 | |
4 | 4Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum. | Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój. | Przyzowie nieba z wierzchu, i ziemie, aby rozsądził lud swój. | Prizowiet niebo swysze, i ziemlju, razsuditi ljudi swoja. | Призовeтъ нeбо свhше, и3 зeмлю, разсуди1ти лю1ди сво‰. | Призове́тъ не́бо свы́ше, и зе́млю, разсуди́ти лю́ди своя́. | Призовет он небо свыше и землю рассудить народ Свой. | Ps50(49), 4 | |
5 | 5Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia. | Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze. | Zgromadźcie mu święte jego, którzy rozrządzają Testament jego w ofiarach. | Sobieritie jemu priepodobnyja jego, zawieszczajuszczyja zawiet jego o żertwach. | Собери1те є3мY прпdбныz є3гw2, завэщaющыz завётъ є3гw2 њ жeртвахъ. | Собери́те ему́ преподо́бныя его́, завѣща́ющыя завѣ́тъ его́ о же́ртвахъ. | Соберите пред Ним праведников Его, исполняющих завет Его о жертвах. | Ps50(49), 5 | |
6 | 6Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est. | Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela. | I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość jego, iż Bóg jest sędzią. | I wozwiestjat niebiesa prawdu jego: jako Bog sudija jest'. | И# возвэстsтъ нб7сA прaвду є3гw2: ћкw бGъ судіS є4сть. | И возвѣстя́тъ небеса́ пра́вду его́: я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть. | И возвестят небеса правду Его, ибо Судия миру Бог. | Ps50(49), 6 | |
7 | 7Audi, populus meus, et loquar; Israël, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum. | Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest. | Słuchaj, ludu mój, a mówić będę: Izraelu, a oświadczęć: Bóg, Bóg twój, ja jestem. | Usłyszytie, ljudiie moi, i wozgłagolju wam, Izrailju, i zaswidietiełstwuju tiebie: Bog, Bog twoj jesm' az. | Ўслhшите, лю1діе мои2, и3 возгlю вaмъ, ї}лю, и3 засвидётельствую тебЁ: бGъ, бGъ тв0й є4смь ѓзъ. | Услы́шите, лю́дiе мои́, и возглаго́лю ва́мъ, Изра́илю, и засвидѣ́телствую тебѣ́: Бо́гъ, Бо́гъ тво́й е́смь а́зъ. | "Слушай, народ мой, изреку и засвидетельствую тебе, Израиль: Я Бог, Я Бог твой! | Ps50(49), 7 | |
8 | 8Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper. | Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną. | Nie będę cię karał z ofiar twoich: a całopalenia twoje są przed oczyma memi zawżdy. | Nie o żertwach twoich obliczu tja, wsiesożżenija że twoja priedo mnoju sut' wynu: | Не њ жeртвахъ твои1хъ њбличY тS, всесожжє1ніz же тво‰ предо мн0ю сyть вhну: | Не о же́ртвахъ твои́хъ обличу́ тя́, всесожже́нiя же твоя́ предо мно́ю су́ть вы́ну: | Не за жертвы твои укорю тебя, ибо всесожжения твои всегда предо Мною; | Ps50(49), 8 | |
9 | 9Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos: | Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów. | Nie będę brał z domu twego cielców, ani z trzód twoich kozłów. | nie priimu ot domu twojego tiełcew, niże ot stad twoich kozłow. | не пріимY t д0му твоегw2 тельцє1въ, нижE t стaдъ твои1хъ козлHвъ. | не прiиму́ от до́му твоего́ телце́въ, ниже́ от ста́дъ твои́хъ козло́въ. | не приму от дома твоего тельцов и от стад твоих – козлов. | Ps50(49), 9 | |
10 | 10quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves. | Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach. | Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, bydła po górach i woły. | Jako moi sut' wsi zwieriie dubrawnii, skoti w gorach i wołowie: | Ћкw мои2 сyть вси2 ѕвёріе дубрaвніи, ск0ти въ горaхъ и3 вол0ве: | Я́ко мои́ су́ть вси́ звѣ́рiе дубра́внiи, ско́ти въ гора́хъ и воло́ве: | Ибо Мои все звери дубравные, скот на холмах и волы. | Ps50(49), 10 | |
11 | 11Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est. | Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną. | Znam wszystkie ptastwa niebieskie: i piękność pola zemną jest. | poznach wsja pticy niebiesnyja, i krasota siełnaja so mnoju jest'. | познaхъ вс‰ пти6цы небє1сныz, и3 красотA сeльнаz со мн0ю є4сть. | позна́хъ вся́ пти́цы небе́сныя, и красота́ се́лная со мно́ю е́сть. | Я знаю всех птиц небесных, и красота полей предо Мною. | Ps50(49), 11 | |
12 | 12Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus. | Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego. | Jeźli będę łaknął, nie będęć mówił; bo mój jest okrąg ziemie, i napełnienie jego. | Aszcze wzałczu, nie rieku tiebie: moja bo jest' wsieliennaja i ispołnieniie jeja. | Ѓще взaлчу, не рекY тебЁ: моs бо є4сть вселeннаz и3 и3сполнeніе є3S. | А́ще вза́лчу, не реку́ тебѣ́: моя́ бо е́сть вселе́нная и исполне́нiе ея́. | Если б взалкал Я, не сказал бы тебе; ибо Моя вселенная и все, что наполняет ее. | Ps50(49), 12 | |
13 | 13Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo? | Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową? | Izali będę jadł mięso wołowe? albo krew kozłową będę pił? | Ieda jam mjasa juncza? ili krow' kozłow piju? | є3дA ћмъ мzсA ю4нча; и3ли2 кр0вь козлHвъ пію2; | Еда́ я́мъ мяса́ ю́нча? или́ кро́вь козло́въ пiю́? | Разве ем Я мясо тельцов? Или кровь козлов пью? | Ps50(49), 13 | |
14 | 14Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua. | Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje; | Ofiaruj Bogu ofiarę chwały: a oddaj Najwyższemu śluby twoje. | Pożri bogowi żertwu chwały i wozdażd' wyszniemu molitwy twoja: | Пожри2 бGови жeртву хвалы2 и3 воздaждь вhшнему моли6твы тво‰: | Пожри́ богови же́ртву хвалы́ и возда́ждь вы́шнему моли́твы твоя́: | Принеси Богу жертву хвалой своей и исполни пред Всевышним обеты твои. | Ps50(49), 14 | |
15 | 15Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me. | A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz. | A wzywaj mię w dzień utrapienia: wyrwę cię, a czcić mię będziesz. | i prizowi mja w dien' skorbi twojeja, i izmu tja, i prosławiszy mja. | и3 призови1 мz въ дeнь ск0рби твоеS, и3 и3змy тz, и3 прослaвиши мS. | и призови́ мя въ де́нь ско́рби твоея́, и изму́ тя, и просла́виши мя́. | Призови Меня в день скорби твоей, и Я избавлю тебя, и прославишь Меня". | Ps50(49), 15 | |
16 | 16Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas? et assumis testamentum meum per os tuum? | Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje? | Ale grzesznikowi rzekł Bóg: Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje, i bierzesz Testament mój w usta twoje? | Grieszniku że rieczie Bog: wskuju ty powiedajeszy oprawdanija moja i wospriiemlieszy zawiet moj usty twoimi? | Грёшнику же речE бGъ: вскyю ты2 повёдаеши њправд†ніz мо‰ и3 воспріeмлеши завётъ м0й ўсты2 твои1ми; | Грѣ́шнику же рече́ Бо́гъ: вску́ю ты́ повѣ́даеши оправда́нiя моя́ и воспрiе́млеши завѣ́тъ мо́й усты́ твои́ми? | А грешнику сказал Бог: "Зачем ты возвещаешь о повелениях Моих и принимаешь завет Мой устами твоими? | Ps50(49), 16 | |
17 | 17Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum. | Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się. | Ano ty masz w nienawiści karność: i zarzuciłeś mowę moję nazad. | Ty że woznienawidieł jesi nakazaniie i otwiergł jesi słowiesa moja wspjat'. | Тh же возненави1дэлъ є3си2 наказaніе и3 tвeрглъ є3си2 словесA мо‰ вспsть. | Ты́ же возненави́дѣлъ еси́ наказа́нiе и отве́рглъ еси́ словеса́ моя́ вспя́ть. | Ты же возненавидел наставления и вконец отверг слова Мои. | Ps50(49), 17 | |
18 | 18Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris portionem tuam ponebas. | Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój. | Jeźliś widział złodzieja, biegałeś z nim, a z cudzołożniki miałeś swój skład. | Aszcze widieł jesi tatja, tiekł jesi s nim, i s prieljubodiejem uczastiie twoje połagał jesi: | Ѓще ви1дэлъ є3си2 тaтz, тeклъ є3си2 съ ни1мъ, и3 съ прелюбодёемъ ўчaстіе твоE полагaлъ є3си2: | А́ще ви́дѣлъ еси́ та́тя, те́клъ еси́ съ ни́мъ, и съ прелюбодѣ́емъ уча́стiе твое́ полага́лъ еси́: | Если видел ты вора, помогал ты ему, и сообщником прелюбодея становился; | Ps50(49), 18 | |
19 | 19Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos. | Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady. | Usta twoje były pełne złości, a język twój plótł z |