Czytania dnia
PrawoslawniKatolicy.pl - FreeWare v2.0 TEST

*Zezwalaj na cookies aby zapamiętać ustawienia.

Ksiega Psalmów

Ps 1
PS 1. DWIE DROGI
1Beatus vir, qui non abiit in consilio impiorum et in via peccatorum non stetit et in conventu derisorum non sedit,Ѕлажен муж, который не пошел на совет нечестивых, и на путь грешных не вступил, и не сидел в сборище губителей;Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.Бlжeнъ мyжъ, и4же не и4де на совётъ нечести1выхъ, и3 на пути2 грёшныхъ не стA, и3 на сэдaлищи губи1телей не сёде:Błażen muż, iże nie idie na sowiet niecziestiwych, i na puti griesznych nie sta, i na siedaliszczy gubitieliej nie siedie:Блаже́нъ му́жъ, и́же не и́де на совѣ́тъ нечести́выхъ, и на пути́ грѣ́шныхъ не ста́, и на сѣда́лищи губи́телей не сѣ́де:Ps1, 1
2sed in lege Domini voluntas eius, et in lege eius meditatur die ac nocte.но в законе √осподнем вол¤ его, и закону ≈го будет поучатьс¤ он день и ночь.Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.но въ зак0нэ гDни в0лz є3гw2, и3 въ зак0нэ є3гw2 поучи1тсz дeнь и3 н0щь.no w zakonie Gospodni wolja jego, i w zakonie jego pouczitsja dien' i noszcz'.но въ зако́нѣ Госпо́дни во́ля его́, и въ зако́нѣ его́ по­учи́т­ся де́нь и но́щь.Ps1, 2
3Et erit tamquam lignum plantatum secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo; et folium eius non defluet, et omnia, quaecumque faciet, prosperabuntur.» будет он словно древо, насажденное у источников вод, что принесет плод свой во врем¤ свое; и лист его не отпадет, и во всем, что творит, преуспеет.Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego: a liście jego nie opadnie: i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.И# бyдетъ ћкw дрeво насаждeное при и3сх0дищихъ в0дъ, є4же пл0дъ св0й дaстъ во врeмz своE, и3 ли1стъ є3гw2 не tпадeтъ: и3 вс‰, є3ли6ка ѓще твори1тъ, ўспёетъ.I budiet jako driewo nasażdienoje pri ischodiszczych wod, jeże płod swoj dast wo wriemja swoje, i list jego nie otpadiet: i wsja, jelika aszcze tworit, uspiejet.И бу́детъ я́ко дре́во насажде́ное при­ исхо́дищихъ во́дъ, е́же пло́дъ сво́й да́стъ во вре́мя свое́, и ли́стъ его́ не от­паде́тъ: и вся́, ели́ка а́ще твори́тъ, успѣ́етъ.Ps1, 3
4Non sic impii, non sic, sed tamquam pulvis, quem proicit ventus.Ќе так будет с нечестивыми, не так! Ќо они, как прах, взметаемый ветром с лица земли.Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.Nie tak niezbożni, nie tak; ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.Не тaкw нечести1віи, не тaкw: но ћкw прaхъ, є3г0же возметaетъ вётръ t лицA земли2.Nie tako niecziestiwii, nie tako: no jako prach, jegoże wozmietajet wietr ot lica ziemli.Не та́ко нечести́вiи, не та́ко: но я́ко пра́хъ, его́же воз­мета́етъ вѣ́тръ от­ лица́ земли́.Ps1, 4
5Ideo non consurgent impii in iudicio, neque peccatores in concilio iustorum.ѕосему не воскреснут нечестивые на суд, и грешники Ц в совет праведных.Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.Сегw2 рaди не воскрeснутъ нечести1віи на сyдъ, нижE грBшницы въ совётъ првdныхъ.Siego radi nie woskriesnut niecziestiwii na sud, niże griesznicy w sowiet prawiednych.Сего́ ра́ди не воскре́снутъ нечести́вiи на су́дъ, ниже́ грѣ́шницы въ совѣ́тъ пра́ведныхъ.Ps1, 5
6Quoniam novit Dominus viam iustorum, et iter impiorum peribit.»бо ведом √осподу путь праведных, а путь нечестивых погибнет.Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: a droga niezbożnych zginie.Ћкw вёсть гDь пyть првdныхъ, и3 пyть нечести1выхъ поги1бнетъ.Jako wiest' Gospod' put' prawiednych, i put' niecziestiwych pogibniet.Я́ко вѣ́сть Госпо́дь пу́ть пра́ведныхъ, и пу́ть нечести́выхъ поги́бнетъ.Ps1, 6
Ps 2
PS 2. MESJASZ KRÓLEM NARODÓW.
1Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?Что возмутились народы и племена мыслили суетное?Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?Вскyю шатaшасz kзhцы, и3 лю1діе поучи1шасz тщє1тнымъ;Wskuju szataszasja jazycy, i ljudiie poucziszasja tszczetnym?Вску́ю шата́шася язы́цы, и лю́дiе по­учи́шася тще́тнымъ?Ps2, 1
2Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus christum eius:Восстали цари земные, и князья собрались вместе на Господа и на Помазанника Его. Говорят они:Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.Предстaша цaріе зeмстіи, и3 кн‰зи собрaшасz вкyпэ на гDа и3 на хrтA є3гw2.Priedstasza cariie ziemstii, i knjazi sobraszasja wkupie na Gospoda i na Christa jego.Предста́ша ца́рiе зе́мстiи, и кня́зи собра́шася вку́пѣ на Го́спода и на Христа́ его́.Ps2, 2
3«Dirumpamus vincula eorum et proiciamus a nobis iugum ipsorum!»."Расторгнем узы, наложенные Ими, и свергнем с себя иго Их!".Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.Раст0ргнемъ ќзы и4хъ и3 tвeржемъ t нaсъ и4го и4хъ.Rastorgniem uzy ich i otwierżem ot nas igo ich.Расто́ргнемъ у́зы и́хъ и от­ве́ржемъ от­ на́съ и́го и́хъ.Ps2, 3
4Qui habitat in caelis, irridebit eos, Dominus subsannabit eos.Но Живущий на Небесах посмеется над ними, Господь посрамит их;Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.Живhй на нб7сёхъ посмэeтсz и5мъ, и3 гDь поругaетсz и5мъ.Żywyj na niebiesiech posmiejetsja im, i Gospod' porugajetsja im.Живы́й на небесѣ́хъ посмѣе́т­ся и́мъ, и Госпо́дь поруга́ет­ся и́мъ.Ps2, 4
5Tunc loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos:тогда изречет Он им в гневе волю Свою и яростью Своею ввергнет их в смятение.Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.ТогдA возгlетъ къ ни6мъ гнёвомъ свои1мъ и3 ћростію своeю смzтeтъ |:Togda wozgłagoliet k nim gniewom swoim i jarostiju swojeju smjatiet ja:Тогда́ воз­глаго́летъ къ ни́мъ гнѣ́вомъ сво­и́мъ и я́ростiю сво­е́ю смяте́тъ я́:Ps2, 5
6«Ego autem constitui regem meum super Sion, montem sanctum meum!».А Я поставлен Им царем над Сионом, горою святою Его,Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.ѓзъ же постaвленъ є4смь цRь t негw2 над8 сіHномъ, гор0ю с™0ю є3гw2,az że postawlien jesm' Car' ot niego nad Sionom, goroju swjatoju jego,а́зъ же поста́вленъ е́смь Ца́рь от­ него́ надъ Сiо́номъ, горо́ю свято́ю его́,Ps2, 6
7Praedicabo decretum eius. Dominus dixit ad me: «Filius meus es tu; ego hodie genui te.возвещать повеление Господне. Господь сказал Мне: "Ты Сын Мой, Ты ныне рожден Мною.Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.возвэщazй повелёніе гDне. ГDь речE ко мнЁ: сн7ъ м0й є3си2 ты2, ѓзъ днeсь роди1хъ тS:wozwieszczajaj powiełieniie Gospodnie. Gospod' rieczie ko mnie: Syn moj jesi ty, az dnies' rodich tja:воз­вѣща́яй повелѣ́нiе Госпо́дне. Госпо́дь рече́ ко мнѣ́: Сы́нъ мо́й еси́ ты́, а́зъ дне́сь роди́хъ тя́:Ps2, 7
8Postula a me, et dabo tibi gentes hereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae.Проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и во владение Тебе – пределы земли.Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.проси2 t менє2, и3 дaмъ ти2 kзhки достоsніе твоE, и3 њдержaніе твоE концы2 земли2:prosi ot mienie, i dam ti jazyki dostojaniie twoje, i odierżaniie twoje koncy ziemli:проси́ от­ мене́, и да́мъ ти́ язы́ки достоя́нiе твое́, и одержа́нiе твое́ концы́ земли́:Ps2, 8
9Reges eos in virga ferrea et tamquam vas figuli confringes eos».Пасти их будешь жезлом железным, как сосуды горшечника сокрушишь их!".Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.ўпасeши | жезл0мъ желёзнымъ, ћкw сосyды скудє1льничи сокруши1ши |.upasieszy ja żezłom żełieznym, jako sosudy skudiel'niczi sokruszyszy ja.упасе́ши я́ жезло́мъ желѣ́знымъ, я́ко сосу́ды скуде́льничи сокруши́ши я́.Ps2, 9
10Et nunc, reges, intellegite; erudimini, qui iudicatis terram.И ныне, цари, разумейте, поучайтесь, судьи земли!Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.И# нн7э, цaріе, разумёйте, накажи1тесz вси2 судsщіи земли2.I nynie, cariie, razumiejtie, nakażytiesja wsi sudjaszczii ziemli.И ны́нѣ, ца́рiе, разумѣ́йте, накажи́теся вси́ судя́щiи земли́.Ps2, 10
11Servite Domino in timore et exsultate ei cum tremore.Служите Господу со страхом и радуйтесь Ему с трепетом!Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.Раб0тайте гDеви со стрaхомъ, и3 рaдуйтесz є3мY со трeпетомъ.Rabotajtie Gospodiewi so strachom, i radujtiesja jemu so triepietom.Рабо́тайте Го́сподеви со стра́хомъ, и ра́дуйтеся ему́ со тре́петомъ.Ps2, 11
12Apprehendite disciplinam, ne quando irascatur, et pereatis de via, cum exarserit in brevi ira eius. Beati omnes, qui confidunt in eo.Примите наставление, да не прогневается Господь и не погибнете вы, сойдя с пути праведного, ибо возгорится вскоре ярость Его! Блаженны все, надеющиеся на Него!Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.Пріими1те наказaніе, да не когдA прогнёваетсz гDь, и3 поги1бнете t пути2 првdнагw, є3гдA возгори1тсz вск0рэ ћрость є3гw2: бlжeни вси2 надёющіисz нaнь.Priimitie nakazaniie, da nie kogda progniewajetsja Gospod', i pogibnietie ot puti prawiednago, jegda wozgoritsja wskorie jarost' jego: błażeni wsi nadiejuszcziisja nan'.Прiими́те наказа́нiе, да не когда́ прогнѣ́вает­ся Госпо́дь, и поги́бнете от­ пути́ пра́веднаго, егда́ воз­гори́т­ся вско́рѣ я́рость его́: блаже́ни вси́ надѣ́ющiися на́нь.Ps2, 12
Ps 3
PS 3. PEŁEN UFNOŚCI WŚRÓD MNÓSTWA WROGÓW.
1PSALMUS. David, cum fugit a filio suo Absalom.Псалом Давида, когда бежал он от Авессалома, сына своего, 3Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. (3:1) Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. Pал0мъ дв7ду, внегдA tбэгaше t лицA ґвессалHма сhна своегw2Psałom Dawidu, wniegda otbiegasze ot lica Awiessałoma syna swojego.Псало́мъ Дави́ду, внегда́ от­бѣга́­ше от­ лица́ Авессало́ма сы́на сво­его́.Ps3, 1
2Domine, quid multiplicati sunt, qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me,Господи, что так умножились гонители мои? Многие восстают на меня;(3:2) Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.(3:2) Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? wiele ich powstają przeciwko mnie.ГDи, чт0 сz ўмн0жиша стужaющіи ми2; мн0зи востаю1тъ на мS,Gospodi, czto sja umnożysza stużajuszczii mi? mnozi wostajut na mja,Го́споди, что́ ся умно́жиша стужа́ющiи ми́? мно́зи востаю́тъ на мя́,Ps3, 2
3multi dicunt animae meae: «Non est salus ipsi in Deo».многие говорят душе моей: "Нет спасения ему в Боге его!". (3:3) Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.(3:3) Wiele ich mówią duszy mojéj: Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.мн0зи глаг0лютъ души2 моeй: нёсть спcніz є3мY въ бз7э є3гw2.mnozi głagoljut duszy mojej: niest' spasienija jemu w Bozie jego.мно́зи глаго́лютъ души́ мо­е́й: нѣ́сть спасе́нiя ему́ въ Бо́зѣ его́.Ps3, 3
4Tu autem, Domine, protector meus es, gloria mea et exaltans caput meum.Но Ты, Господи, Заступник мой, слава моя, и возносишь Ты главу мою.(3:4) Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.(3:4) Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, chwała moja, i podwyższający głowę moję.Тh же, гDи, застyпникъ м0й є3си2, слaва моS, и3 возносsй главY мою2.Ty że, Gospodi, zastupnik moj jesi, sława moja, i woznosjaj gławu moju.Ты́ же, Го́споди, засту́пникъ мо́й еси́, сла́ва моя́, и воз­нося́й главу́ мою́.Ps3, 4
5Voce mea ad Dominum clamavi, et exaudivit me de monte sancto suo.Воззвал я ко Господу, и услышал Он меня с горы святой Своей.(3:5) Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela.(3:5) Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.Глaсомъ мои1мъ ко гDу воззвaхъ, и3 ўслhша мS t горы2 с™hz своеS.Głasom moim ko Gospodu wozzwach, i usłysza mja ot gory swjatyja swojeja.Гла́сомъ мо­и́мъ ко Го́споду воз­зва́хъ, и услы́ша мя́ от­ горы́ святы́я сво­ея́.Ps3, 5
6Ego obdormivi et soporatus sum, exsurrexi, quia Dominus suscepit me.Я уснул, спал, но встал я, ибо Господь Защитник мой.(3:6) Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.(3:6) Jam spał i twardom zasnął, i wstałem; bo Pan obronił mię.Ѓзъ ўснyхъ, и3 спaхъ, востaхъ, ћкw гDь застyпитъ мS.Az usnuch, i spach, wostach, jako Gospod' zastupit mja.А́зъ усну́хъ, и спа́хъ, воста́хъ, я́ко Госпо́дь засту́питъ мя́.Ps3, 6
7Non timebo milia populi circumdantis me. Exsurge, Domine salvum me fac, Deus meus;Не убоюсь тысяч людей, отовсюду нападающих на меня.(3:7) Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili.(3:7) Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego.Не ўбою1сz t тeмъ людjй, w4крестъ напaдающихъ на мS.Nie ubojusja ot tiem ljudij, okriest napadajuszczych na mja.Не убою́ся от­ те́мъ люді́й, о́крестъ напа́да­ю­щихъ на мя́.Ps3, 7
8quoniam tu percussisti in maxillam omnes adversantes mihi, dentes peccatorum contrivisti.Восстань, Господи, спаси меня, Боже мой! Ибо Ты сразил всех, враждующих со мной неправедно, зубы грешников сокрушил.(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś.(3:8) Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój; boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: pokruszyłeś zęby grzeszników.Воскrни2, гDи, сп7си1 мz, б9е м0й: ћкw ты2 порази1лъ є3си2 вс‰ враждyющыz ми2 всyе, зyбы грёшникwвъ сокруши1лъ є3си2.Woskriesni, Gospodi, spasi mja, Boże moj: jako ty poraził jesi wsja wrażdujuszczyja mi wsuje, zuby griesznikow sokruszył jesi.Воскре́сни́, Го́споди, спаси́ мя, Бо́же мо́й: я́ко ты́ порази́лъ еси́ вся́ вражду́ющыя ми́ всу́е, зу́бы грѣ́шниковъ сокруши́лъ еси́.Ps3, 8
9Domini est salus, et super populum tuum benedictio tua.Ты, Господи, даруешь спасение, и на народе Твоем благословение Твое.(3:9) Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela.(3:9) Pańskie jest wybawienie: a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.ГDне є4сть спcніе, и3 на лю1дехъ твои1хъ блгcвeніе твоE.Gospodnie jest' spasieniie, i na ljudiech twoich błagosłowieniie twoje.Госпо́дне е́сть спасе́нiе, и на лю́дехъ тво­и́хъ благослове́нiе твое́.Ps3, 9
Ps 4
PS 4. UPAMIĘTANIE WROGÓW, WIĘCEJ UFNOŚCI PRZYJACIOŁOM.
1Magistro chori. Fidibus. PSALMUS. David.В конец, песнь, псалом Давида, 4Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy. (4:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, въ пёснехъ, pал0мъ дв7дуW koniec, w piesniech, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ Дави́ду.Ps4, 1
2Cum invocarem, exaudivit me Deus iustitiae meae. In tribulatione dilatasti mihi; miserere mei et exaudi orationem meam.Когда призывал я, услышал меня Бог, знающий правоту мою, в тесноте скорби дал мне простор. Помилуй меня и услышь молитву мою!(4:2) Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.(4:2) Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.ВнегдA призвaти ми2, ўслhша мS бGъ прaвды моеS: въ ск0рби распространи1лъ мS є3си2: ўщeдри мS и3 ўслhши моли1тву мою2.Wniegda prizwati mi, usłysza mja Bog prawdy mojeja: w skorbi rasprostranił mja jesi: uszczedri mja i usłyszy molitwu moju.Внегда́ при­­зва́ти ми́, услы́ша мя́ Бо́гъ пра́вды мо­ея́: въ ско́рби распространи́лъ мя́ еси́: уще́дри мя́ и услы́ши моли́тву мою́.Ps4, 2
3Filii hominum, usquequo gravi corde? Ut quid diligitis vanitatem et quaeritis mendacium?Сыны человеческие, доколе будете вы жестокосердны? Что любите суету и что ищете лжи?(4:3) Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.(4:3) Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?Сhнове человёчестіи, док0лэ тzжкосeрдіи; вскyю лю1бите суетY и3 и4щете лжи2;Synowie cziełowiecziestii, dokołie tjażkosierdii? wskuju ljubitie sujetu i iszczetie łży?Сы́нове человѣ́честiи, доко́лѣ тяжкосе́рдiи? вску́ю лю́бите суету́ и и́щете лжи́?Ps4, 3
4Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet, cum clamavero ad eum.Познайте же: дивным соделал Господь праведника Своего. Господь услышит меня, когда воззову к Нему.(4:4) Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego.(4:4) Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.И# ўвёдите, ћкw ўдиви2 гDь прпdбнаго своего2. ГDь ўслhшитъ мS, внегдA воззвaти ми2 къ немY.I uwieditie, jako udiwi Gospod' priepodobnago swojego. Gospod' usłyszyt mja, wniegda wozzwati mi k niemu.И увѣ́дите, я́ко удиви́ Госпо́дь преподо́бнаго сво­его́. Госпо́дь услы́шитъ мя́, внегда́ воз­зва́ти ми́ къ нему́.Ps4, 4
5Irascimini et nolite peccare; loquimini in cordibus vestris, in cubilibus vestris et conquiescite.Гневаясь, не согрешайте; о том, что говорите вы днем в сердце вашем, на ложе вашем сожалейте!(4:5) Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela.(4:5) Gniewajcie się, a nie grzeszcie: co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.Гнёвайтесz, и3 не согрэшaйте, ±же глаг0лете въ сердцaхъ вaшихъ, на л0жахъ вaшихъ ўмили1тесz:Gniewajtiesja, i nie sogrieszajtie, jaże głagolietie w sierdcach waszych, na łożach waszych umilitiesja:Гнѣ́вайтеся, и не согрѣша́йте, я́же глаго́лете въ сердца́хъ ва́шихъ, на ло́жахъ ва́шихъ умили́теся:Ps4, 5
6Sacrificate sacrificium iustitiae et sperate in Domino.Принесите жертву делами правды и уповайте на Господа.(4:6) Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.(4:6) Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.пожри1те жeртву прaвды и3 ўповaйте на гDа.pożritie żertwu prawdy i upowajtie na Gospoda.пожри́те же́ртву пра́вды и упова́йте на Го́спода.Ps4, 6
7Multi dicunt: «Quis ostendit nobis bona?». Leva in signum super nos lumen vultus tui, Domine!Многие говорят: "Кто явит нам благо?" Запечатлелось на нас сияние лица Твоего, Господи.(4:7) Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego.(4:7) Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra? Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie.Мн0зи глаг0лютъ: кто2 kви1тъ нaмъ бlг†z; знaменасz на нaсъ свётъ лицA твоегw2, гDи.Mnozi głagoljut: kto jawit nam błagaja? znamienasja na nas swiet lica twojego, Gospodi.Мно́зи глаго́лютъ: кто́ яви́тъ на́мъ блага́я? зна́менася на на́съ свѣ́тъ лица́ тво­его́, Го́споди.Ps4, 7
8Maiorem dedisti laetitiam in corde meo, quam cum multiplicantur frumentum et vinum eorum.Ты даровал веселие сердцу моему; они же от плода пшеницы, от вина и елея своего обогатились.(4:8) I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą.(4:8) Dałeś wesele w sercu mojem: od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj rozmnożeni są.Дaлъ є3си2 весeліе въ сeрдцы моeмъ: t плодA пшени1цы, вінA и3 є3лeа своегw2 ўмн0жишасz:Dał jesi wiesiełiie w sierdcy mojem: ot płoda pszenicy, wina i jeliea swojego umnożyszasja:Да́лъ еси́ весе́лiе въ се́рдцы мо­е́мъ: от­ плода́ пшени́цы, вина́ и еле́а сво­его́ умно́жишася:Ps4, 8
9In pace in idipsum dormiam et requiescam, quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.В мире усну и успокоюсь, ибо Ты, Господи, вселил в меня единого упование.(4:9) W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam.(4:9) W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał; bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.въ ми1рэ вкyпэ ўснY и3 почjю, ћкw ты2, гDи, є3ди1наго на ўповaніи всели1лъ мS є3си2.w mirie wkupie usnu i pocziju, jako ty, Gospodi, jedinago na upowanii wsielił mja jesi.въ ми́рѣ вку́пе усну́ и почі́ю, я́ко ты́, Го́споди, еди́наго на упова́нiи всели́лъ мя́ еси́.Ps4, 9
Ps 5
PS 5. MODLITWA PORANNA O OBRONĘ PRZED NIEPRZYJACIÓŁMI.
1Magistro chori. Ad tibias. PSALMUS. David.О наследствующей, псалом Давида, 5Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy. (5:1) Na koniec za tę, która dziedzictwa dostępuje, Psalm Dawidowi. Њ наслёдствующемъ, pал0мъ дв7дуO nasłiedstwujuszczem, psałom Dawidu.О наслѣ́д­ст­ву­ю­щемъ, псало́мъ Дави́ду.Ps5, 1
2Verba mea auribus percipe, Domine; intellege gemitum meum.Слова мои услышь, Господи, прими зов мой!(5:2) Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.(5:2) Słowa moje przyjmij w uszy, Panie: wyrozumiéj wołanie moje.Глаг0лы мо‰ внуши2, гDи, разумёй звaніе моE.Głagoły moja wnuszy, Gospodi, razumiej zwaniie moje.Глаго́лы моя́ внуши́, Го́споди, разумѣ́й зва́нiе мое́.Ps5, 2
3Intende voci clamoris mei, rex meus et Deus meus.Внемли молению моему, Царь мой и Бог мой; Тебе помолюсь я, Господи!(5:3) Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.(5:3) Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojéj, królu mój i Boże mój! bo do ciebie modlić się będę.Вонми2 глaсу молeніz моегw2, цRю2 м0й и3 б9е м0й: ћкw къ тебЁ помолю1сz, гDи.Wonmi głasu molienija mojego, Carju moj i Boże moj: jako k tiebie pomoljusja, Gospodi.Вонми́ гла́су моле́нiя мо­его́, Царю́ мо́й и Бо́же мо́й: я́ко къ тебѣ́ помолю́ся, Го́споди.Ps5, 3
4Quoniam ad te orabo, Domine, mane exaudies vocem meam; mane astabo tibi et exspectabo.Поутру услышь голос мой; поутру предстану пред Тобою, и Ты узришь меня.(5:4) Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy.(5:4) Panie, rano wysłuchasz głos mój: rano będę stał przed tobą i ujrzę.Заyтра ўслhши глaсъ м0й: заyтра предстaну ти2, и3 ќзриши мS:Zautra usłyszy głas moj: zautra priedstanu ti, i uzriszy mja:Зау́тра услы́ши гла́съ мо́й: зау́тра предста́ну ти́, и у́зриши мя́:Ps5, 4
5Quoniam non Deus volens iniquitatem tu es; neque habitabit iuxta te malignus,Ибо Тебе, Боже, не угодно беззаконие: не водворится у Тебя муж лукавый,(5:5) Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik.(5:5) Albowiem nie Bóg, chcący nieprawości, ty jesteś: ani mieszkać będzie przy tobie złośnik.ћкw бGъ не хотsй беззак0ніz ты2 є3си2: не присели1тсz къ тебЁ лукaвнуzй,jako Bog nie chotjaj biezzakonija ty jesi: nie prisielitsja k tiebie łukawnujaj,я́ко Бо́гъ не хотя́й беззако́нiя ты́ еси́: не при­­сели́т­ся къ тебѣ́ лука́внуяй,Ps5, 5
6neque permanebunt iniusti ante oculos tuos.и не устоят беззаконники пред очами Твоими; возненавидел Ты всех, делающих беззакония,(5:6) Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości.(5:6) Ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi: nienawidzisz wszystkich, którzy broją nieprawość.нижE пребyдутъ беззакHнницы пред8 nчи1ма твои1ма: возненави1дэлъ є3си2 вс‰ дёлающыz беззак0ніе,niże priebudut biezzakonnicy pried oczima twoima: woznienawidieł jesi wsja diełajuszczyja biezzakoniie,ниже́ пребу́дутъ беззако́н­ницы предъ очи́ма тво­и́ма: воз­ненави́дѣлъ еси́ вся́ дѣ́ла­ю­щыя беззако́нiе,Ps5, 6
7Odisti omnes, qui operantur iniquitatem, perdes omnes, qui loquuntur mendacium; virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.погубишь Ты всех, говорящих ложь; мужа лукавого, проливающего кровь, гнушается Господь.(5:7) Wygubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.(5:7) Zatracisz wszystkie, którzy mówią kłamstwo: mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.погуби1ши вс‰ глаг0лющыz лжY: мyжа кровeй и3 льсти1ва гнушaетсz гDь.pogubiszy wsja głagoljuszczyja łżu: muża krowiej i l'stiwa gnuszajetsja Gospod'.погуби́ши вся́ глаго́лющыя лжу́: му́жа крове́й и льсти́ва гнуша́ет­ся Госпо́дь.Ps5, 7
8Ego autem in multitudine misericordiae tuae introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.А я, по великой милости Твоей, войду в дом Твой, поклонюсь храму святому Твоему в страхе пред Тобою.(5:8) Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej.(5:8) A ja w mnóstwie miłosierdzia twego wnijdę do domu twego: pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojéj.Ѓзъ же мн0жествомъ млcти твоеS вни1ду въ д0мъ тв0й, поклоню1сz ко хрaму с™0му твоемY, въ стрaсэ твоeмъ.Az że mnożestwom miłosti twojeja wnidu w dom twoj, pokłonjusja ko chramu swjatomu twojemu, w strasie twojem.А́зъ же мно́же­с­т­вомъ ми́лости тво­ея́ вни́ду въ до́мъ тво́й, поклоню́ся ко хра́му свято́му тво­ему́, въ стра́сѣ тво­е́мъ.Ps5, 8
9Domine, deduc me in iustitia tua propter inimicos meos, dirige in conspectu meo viam tuam.Господи, наставь меня правдою Твоею, пред лицем врагов моих направь к Тебе путь жизни моей.(5:9) Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję.(5:9) Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojéj: dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twojem drogę moję.ГDи, настaви мS прaвдою твоeю, вр†гъ мои1хъ рaди и3спрaви пред8 тоб0ю пyть м0й.Gospodi, nastawi mja prawdoju twojeju, wrag moich radi isprawi pried toboju put' moj.Го́споди, наста́ви мя́ пра́вдою тво­е́ю, вра́гъ мо­и́хъ ра́ди испра́ви предъ тобо́ю пу́ть мо́й.Ps5, 9
10Quoniam non est in ore eorum veritas, cor eorum fovea; sepulcrum patens est guttur eorum, molliunt linguas suas.Ибо в их устах нет истины, сердце их суетно, гроб отверстый гортань их, языком своим лукавствуют.(5:10) Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają.(5:10) Albowiem niemasz w uściech ich prawdy: serce ich jest marne: grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali.Ћкw нёсть во ўстёхъ и4хъ и4стины, сeрдце и4хъ сyетно, гр0бъ tвeрстъ гортaнь и4хъ, љзы6ки свои1ми льщaху.Jako niest' wo ustiech ich istiny, sierdce ich sujetno, grob otwierst gortan' ich, jazyki swoimi l'szczachu.Я́ко нѣ́сть во устѣ́хъ и́хъ и́стины, се́рдце и́хъ су́етно, гро́бъ от­ве́рстъ горта́нь и́хъ, язы́ки сво­и́ми льща́ху.Ps5, 10
11Iudica illos, Deus; decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine.Суди их, Боже! Да отпадут от замыслов своих! За их великое нечестие низринь их, ибо прогневали они Тебя, Господи!(5:11) Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie.(5:11) Osądź je, Boże! Niechaj upadną od myśli swoich: wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź je; bo cię rozdraźnili, Panie.Суди2 и5мъ, б9е, да tпадyтъ t мhслей свои1хъ: по мн0жеству нечeстіz и4хъ и3зри1ни |, ћкw преwгорчи1ша тS, гDи.Sudi im, Boże, da otpadut ot mysliej swoich: po mnożestwu niecziestija ich izrini ja, jako prieogorczisza tja, Gospodi.Суди́ и́мъ, Бо́же, да от­паду́тъ от­ мы́слей сво­и́хъ: по мно́же­ст­ву нече́стiя и́хъ изри́ни я́, я́ко преогорчи́ша тя́, Го́споди.Ps5, 11
12Et omnes, qui sperant in te, laetentur, in aeternum exsultent. Obumbrabis eis, et gloriabuntur in te, qui diligunt nomen tuum;И да возвеселятся все, кто уповает на Тебя! Возрадуются они вовеки, и Ты вселишься в них; и похвалятся Тобою любящие имя Твое.(5:12) A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.(5:12) I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie: na wieki radować się będą, i będziesz mieszkał w nich: i będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje.И# да возвеселsтсz вси2 ўповaющіи на тS, во вёкъ возрaдуютсz, и3 всели1шисz въ ни1хъ: и3 похвaлzтсz њ тебЁ лю1бzщіи и4мz твоE.I da wozwiesieljatsja wsi upowajuszczii na tja, wo wiek wozradujutsja, i wsieliszysja w nich: i pochwaljatsja o tiebie ljubjaszczii imja twoje.И да воз­веселя́т­ся вси́ упова́ющiи на тя́, во вѣ́къ воз­ра́дуют­ся, и всели́шися въ ни́хъ: и похва́лят­ся о тебѣ́ лю́бящiи и́мя твое́.Ps5, 12
13quoniam tu benedices iusto, Domine, quasi scuto, bona voluntate coronabis eum.Ибо Ты благословишь праведника, Господи; благоволением, точно оружием, Ты оградил нас.(5:13) Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją.(5:13) Albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu: Panie, jako tarczą dobréj woli twéj obtoczyłeś nas.Ћкw ты2 блгcви1ши првdника, гDи, ћкw nрyжіемъ бlговолeніz вэнчaлъ є3си2 нaсъ.Jako ty błagosłowiszy prawiednika, Gospodi, jako orużiiem błagowolienija wienczał jesi nas.Я́ко ты́ благослови́ши пра́ведника, Го́споди, я́ко ору́жiемъ благоволе́нiя вѣнча́лъ еси́ на́съ.Ps5, 13
Ps 6
PS 6. PROŚBA O RATUNEK W UCISKU.
1Magistro chori. Fidibus. Super octavam. PSALMUS. David.В конец, песнь о восьмом дне, псалом Давида, 6Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy. (6:1) Na koniec w pieśniach, Psalm Dawidowi na oktawę. Въ конeцъ, въ пёснехъ њ nсмёмъ, pал0мъ дв7дуW koniec, w piesniech o osmiem, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ о осмѣ́мъ, псало́мъ Дави́ду.Ps6, 1
2Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me.Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня в гневе Твоем!(6:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.(6:2) Panie, nie w zapalczywości twéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE.Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie.Го́споди, да не я́ростiю тво­е́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ тво­и́мъ нака́жеши мене́.Ps6, 2
3Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.Помилуй меня, Господи, ибо немощен я; исцели меня, Господи, ибо содрогнулись кости мои,(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,(6:3) Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory: uzdrów mię, Panie; boć strwożone są kości moje.Поми1луй мS, гDи, ћкw нeмощенъ є4смь: и3сцэли1 мz, гDи, ћкw смzт0шасz кHсти мо‰,Pomiłuj mja, Gospodi, jako niemoszczen jesm': izcieli mja, Gospodi, jako smjatoszasja kosti moja,Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко не́мощенъ е́смь: изцѣли́ мя, Го́споди, я́ко смято́шася ко́сти моя́,Ps6, 3
4Et anima mea turbata est valde, sed tu, Domine, usquequo?и душа моя в сильном смятении... О, Господи, доколе?..(6:4) I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?(6:4) I dusza moja strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?и3 душA моS смzтeсz ѕэлw2: и3 ты2, гDи, док0лэ;i dusza moja smjatiesja zieło: i ty, Gospodi, dokołie?и душа́ моя́ смяте́ся зѣло́: и ты́, Го́споди, доко́лѣ?Ps6, 4
5Convertere, Domine, eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam.Обратись, Господи: избавь душу мою, спаси меня по милости Твоей!(6:5) Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;(6:5) Nawróć się, Panie, a wyrwij duszę moje: zbaw mię dla miłosierdzia twego.Њбрати1сz, гDи, и3збaви дyшу мою2, сп7си1 мz рaди млcти твоеS:Obratisja, Gospodi, izbawi duszu moju, spasi mja radi miłosti twojeja:Обрати́ся, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́, спаси́ мя ра́ди ми́лости тво­ея́:Ps6, 5
6Quoniam non est in morte, qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi?Ибо никто из умерших не поминает Тебя, и во аде кто исповедает величие Твое?(6:6) Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?(6:6) Albowiem w śmierci niemasz, ktoby na cię pamiętał: a w piekle, ktoć wyznawać będzie?ћкw нёсть въ смeрти поминazй тебE, во ѓдэ же кто2 и3сповёстсz тебЁ;jako niest' w smierti pominajaj tiebie, wo adie że kto ispowiestsja tiebie?я́ко нѣ́сть въ сме́рти помина́яй тебе́, во а́дѣ же кто́ исповѣ́ст­ся тебѣ́?Ps6, 6
7Laboravi in gemitu meo, lavabam per singulas noctes lectum meum; lacrimis meis stratum meum rigabam.Изнемог я от воздыханий моих, омываю всякую ночь ложе мое, слезами моими постель мою орошаю.(6:7) Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.(6:7) Pracowałem w płaczu moim: będę omywał na każdą noc łóżko moje: łzami mojemi będę polewał pościel swoję.Ўтруди1хсz воздыхaніемъ мои1мъ, и3змhю на всsку н0щь л0же моE, слезaми мои1ми постeлю мою2 њмочY.Utrudichsja wozdychaniiem moim, izmyju na wsjaku noszcz' łoże moje, sliezami moimi postielju moju omoczu.Утруди́хся воз­дыха́нiемъ мо­и́мъ, измы́ю на вся́ку но́щь ло́же мое́, слеза́ми мо­и́ми посте́лю мою́ омочу́.Ps6, 7
8Turbatus est a maerore oculus meus, inveteravi inter omnes inimicos meos.Помутились от горести очи мои, ослабел я среди врагов моих.(6:8) Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.(6:8) Strwożyło się od zapalczywości oko moje: zstarzałem się między wszystkimi nieprzyjacioły mymi.Смzтeсz t ћрости џко моE, њбетшaхъ во всёхъ вразёхъ мои1хъ.Smjatiesja ot jarosti oko moje, obietszach wo wsiech wraziech moich.Смяте́ся от­ я́рости о́ко мое́, обетша́хъ во всѣ́хъ вразѣ́хъ мо­и́хъ.Ps6, 8
9Discedite a me, omnes, qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.Отступите от меня, все делающие беззакония, ибо услышал Господь плач мой!(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.(6:9) Odstąpcie odemnie wszyscy, którzy nieprawość czynicie; albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.Tступи1те t менє2, вси2 дёлающіи беззак0ніе, ћкw ўслhша гDь глaсъ плaча моегw2,Otstupitie ot mienie, wsi diełajuszczii biezzakoniie, jako usłysza Gospod' głas płacza mojego,Отступи́те от­ мене́, вси́ дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе, я́ко услы́ша Госпо́дь гла́съ пла́ча мо­его́,Ps6, 9
10Exaudivit Dominus deprecationem meam, Dominus orationem meam suscepit.Услышал Господь моление мое, Господь принял молитву мою.(6:10) Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął.(6:10) Wysłuchał Pan prośbę moję: Pan modlitwę moję przyjął.ўслhша гDь молeніе моE, гDь моли1тву мою2 пріsтъ.usłysza Gospod' molieniie moje, Gospod' molitwu moju prijat.услы́ша Госпо́дь моле́нiе мое́, Госпо́дь моли́тву мою́ прiя́тъ.Ps6, 10
11Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimici mei; convertantur et erubescant valde velociter.Да постыдятся и придут в смятение враги мои, да обратятся вспять и посрамятся вскоре!(6:11) Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.(6:11) Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi: niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.Да постыдsтсz и3 смzтyтсz вси2 врази2 мои2, да возвратsтсz и3 ўстыдsтсz ѕэлw2 вск0рэ.Da postydjatsja i smjatutsja wsi wrazi moi, da wozwratjatsja i ustydjatsja zieło wskorie.Да постыдя́т­ся и смяту́т­ся вси́ врази́ мо­и́, да воз­вратя́т­ся и устыдя́т­ся зѣло́ вско́рѣ.Ps6, 11
Ps 7
PS 7. MODLITWA OCZERNIONEGO I UCIŚNIONEGO.
1Lamentatio David, quam cantavit Domino propter Chus Beniaminitam.Псалом Давида, воспетый им Господу после слов Хусия, сына Иемении, 7Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. (7:1) Psalm Dawidów, który śpiewał Panu za słowa Chusy, syna Jemini. Pал0мъ дв7ду, є3г0же воспётъ гDеви њ словесёхъ хусjевыхъ, сhна їеменjинаPsałom Dawidu, jegoże wospiet Gospodiewi o słowiesiech chusijewych, syna Iiemieniina.Псало́мъ Дави́ду, его́же воспѣ́тъ Го́сподеви о словесѣ́хъ хусі́евыхъ, сы́на Иемені́ина.Ps7, 1
2Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me et libera me,Господи Боже мой, на Тебя уповаю, спаси меня от гонителей моих, избавь меня!(7:2) Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;(7:2) Panie, Boże mój! w tobiem nadzieję położył: wybaw mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię:ГDи б9е м0й, на тS ўповaхъ, сп7си1 мz t всёхъ гонsщихъ мS и3 и3збaви мS:Gospodi Boże moj, na tja upowach, spasi mja ot wsiech gonjaszczych mja i izbawi mja:Го́споди Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, спаси́ мя от­ всѣ́хъ гоня́щихъ мя́ и изба́ви мя́:Ps7, 2
3ne quando rapiat ut leo animam meam discerpens, dum non est qui salvum faciat.Да не похитит враг, словно лев, душу мою, когда не будет избавителя и заступника!(7:3) By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.(7:3) By kiedy nie porwał jako lew dusze mojéj: gdy niemasz, ktoby odkupił, ani ktoby wybawił.да не когдA похи1титъ ћкw лeвъ дyшу мою2, не сyщу и3збавлsющу, нижE спасaющу.da nie kogda pochitit jako liew duszu moju, nie suszczu izbawljajuszczu, niże spasajuszczu.да не когда́ похи́титъ я́ко ле́въ ду́шу мою́, не су́щу избавля́ющу, ниже́ спаса́ющу.Ps7, 3
4Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,Господи Боже мой, если сотворил я дурное, если осквернил неправдой руки мои,(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;(7:4) Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, jeźli jest nieprawość w rękach moich:ГDи б9е м0й, ѓще сотвори1хъ сіE, ѓще є4сть непрaвда въ рукY моє1ю,Gospodi Boże moj, aszcze sotworich siie, aszcze jest' nieprawda w ruku mojeju,Го́споди Бо́же мо́й, а́ще сотвори́хъ сiе́, а́ще е́сть непра́вда въ руку́ мое́ю,Ps7, 4
5si reddidi retribuenti mihi mala et exspoliavi inimicum meum dimittens inanem,если отомстил я творящему мне зло, да повержен буду врагами моими!(7:5) Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:(7:5) Jeźlim oddał oddawającym mi złe, niech upadnę słusznie przed nieprzyjacioły moimi próżny.ѓще воздaхъ воздаю1щымъ ми2 ѕл†, да tпадY u5бо t вр†гъ мои1хъ т0щь:aszcze wozdach wozdajuszczym mi zła, da otpadu ubo ot wrag moich toszcz:а́ще воз­да́хъ воз­даю́щымъ ми́ зла́, да от­паду́ у́бо от­ вра́гъ мо­и́хъ то́щъ:Ps7, 5
6persequatur inimicus animam meam et comprehendat et conculcet in terra vitam meam et gloriam meam in pulverem deducat.Да преследует враг душу мою, и да настигнет меня, и втопчет в землю жизнь мою, и славу мою в прах низведет!(7:6) Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela.(7:6) Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moję: i niech poima, i podepcze na ziemi żywot mój: a sławę moję niechaj w proch obróci.да поженeтъ ќбw врaгъ дyшу мою2, и3 да пости1гнетъ, и3 поперeтъ въ зeмлю жив0тъ м0й, и3 слaву мою2 въ пeрсть всели1тъ.da pożeniet ubo wrag duszu moju, i da postigniet, i popieriet w ziemlju żywot moj, i sławu moju w pierst' wsielit.да пожене́тъ у́бо вра́гъ ду́шу мою́, и да пости́гнетъ, и попере́тъ въ зе́млю живо́тъ мо́й, и сла́ву мою́ въ пе́рсть всели́тъ.Ps7, 6
7Exsurge, Domine, in ira tua et exaltare contra indignationem inimicorum meorum et exsurge, Deus meus, in iudicio, quod mandasti.Восстань, Господи, в гневе Твоем, поднимись над пределами врагов Твоих; и вознесись, Господи Боже мой, да свершится заповеданное Тобою!(7:7) Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił;(7:7) Powstań, Panie, w gniewie twoim: i wynieś się na granicach nieprzyjaciół moich: i powstań, Panie, Boże mój, w przykazaniu, któreś rozkazał.Воскrни2, гDи, гнёвомъ твои1мъ, вознеси1сz въ концaхъ вр†гъ твои1хъ, и3 востaни, гDи б9е м0й, повелёніемъ, и4мже заповёдалъ є3си2,Woskriesni, Gospodi, gniewom twoim, wozniesisja w koncach wrag twoich, i wostani, Gospodi Boże moj, powiełieniiem, imże zapowiedał jesi,Воскре́сни́, Го́споди, гнѣ́вомъ тво­и́мъ, воз­неси́ся въ конца́хъ вра́гъ тво­и́хъ, и воста́ни, Го́споди Бо́же мо́й, повелѣ́нiемъ, и́мже заповѣ́далъ еси́,Ps7, 7
8Et synagoga populorum circumdabit te, et super hanc in altum regredere:И сонм людей обступит Тебя, и возвеличься над ними!(7:8) Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości.(7:8) A zgromadzenie narodów obstąpi cię: i dlatego wróć się na wysokość.и3 с0нмъ людjй њбhдетъ тS: и3 њ т0мъ на высотY њбрати1сz.i sonm ljudij obydiet tja: i o tom na wysotu obratisja.и со́нмъ люді́й обы́детъ тя́: и о то́мъ на высоту́ обрати́ся.Ps7, 8
9Dominus iudicat populos. Iudica me, Domine, secundum iustitiam meam et secundum innocentiam meam, quae est in me.Господь судит народы. Суди меня, Господи, по правде моей и по незлобию моему!(7:9) Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie.(7:9) Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojéj, i według niewinności mojéj na mnie.ГDь сyдитъ лю1демъ: суди1 ми, гDи, по прaвдэ моeй и3 по неѕл0бэ моeй на мS.Gospod' sudit ljudiem: sudi mi, Gospodi, po prawdie mojej i po niezłobie mojej na mja.Госпо́дь су́дитъ лю́демъ: суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ мо­е́й и по незло́бѣ мо­е́й на мя́.Ps7, 9
10Consumatur nequitia peccatorum; et iustum confirma: scrutans corda et renes Deus iustus.Да иссякнет злоба грешников! Наставь праведника, Боже, Ты, испытующий праведно сердца и утробы.(7:10) Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy!(7:10) Zginie złość grzeszników, a prosto poprowadzisz sprawiedliwego, badający się serc i nerek, Boże.Да скончaетсz ѕл0ба грёшныхъ, и3 и3спрaвиши првdнаго, и3спытazй сердцA и3 ўтрHбы, б9е, првdнw.Da skonczajetsja złoba griesznych, i isprawiszy prawiednago, ispytajaj sierdca i utroby, Boże, prawiedno.Да сконча́ет­ся зло́ба грѣ́шныхъ, и испра́виши пра́веднаго, испыта́яй сердца́ и утро́бы, Бо́же, пра́ведно.Ps7, 10
11Adiutorium meum apud Deum, qui salvos facit rectos corde.Поможет мне Бог, спасающий всех, хранящих правду в сердце своем.(7:11) Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.(7:11) Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.П0мощь моS t бGа, сп7сaющагw пр†выz сeрдцемъ.Pomoszcz' moja ot Boga, spasajuszczago prawyja sierdcem.По́мощь моя́ от­ Бо́га, спаса́ющаго пра́выя се́рдцемъ.Ps7, 11
12Deus iudex iustus, fortis, irascens per singulos dies.Бог Судья праведный и могучий, и долготерпеливый, не всяк день являет Он гнев Свой.(7:12) Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego.(7:12) Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, zaż się gniewa na każdy dzień?БGъ суди1тель првdнъ, и3 крёпокъ, и3 долготерпэли1въ, и3 не гнёвъ наводsй на всsкъ дeнь.Bog suditiel' prawiedien, i kriepok, i dołgotierpieliw, i nie gniew nawodjaj na wsjak dien'.Бо́гъ суди́тель пра́веденъ, и крѣ́покъ, и долготерпѣли́въ, и не гнѣ́въ наводя́й на вся́къ де́нь.Ps7, 12
13Nonne iterum gladium suum exacuit, arcum suum tetendit et paravit illum?Если не обратитесь к Нему, оружие Свое изострит; лук Свой напряг Он и держит его наготове.(7:13) Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.(7:13) Jeźli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: łuk swój naciągnął i nagotował go.Ѓще не њбратитeсz, nрyжіе своE њчи1ститъ, лyкъ св0й напрzжE, и3 ўгот0ва и5,Aszcze nie obratitiesja, orużiie swoje oczistit, łuk swoj naprjaże, i ugotowa i,А́ще не обратите́ся, ору́жiе свое́ очи́ститъ, лу́къ сво́й напряже́, и угото́ва и́,Ps7, 13
14Et paravit sibi vasa mortis, sagittas suas ardentes effecit.И вложил Он в тетиву орудия смерти, стрелы Свои огненосными сделал.(7:14) Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.(7:14) I nałożył na nim naczynie śmierci, strzały swe pałającemi sprawił.и3 въ нeмъ ўгот0ва сосyды смє1ртныz, стрёлы сво‰ сгарaємымъ содёла.i w niem ugotowa sosudy smiertnyja, strieły swoja sgarajemym sodieła.и въ не́мъ угото́ва сосу́ды сме́ртныя, стрѣ́лы своя́ сгара́емымъ содѣ́ла.Ps7, 14
15Ecce parturiit iniustitiam, concepit dolorem et peperit iniquitatem;Вот грешник заболел неправдою, зачал злобу и породил беззаконие.(7:15) Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.(7:15) Oto rodził niesprawiedliwość: począł boleść, i urodził nieprawość.СE, болЁ непрaвдою, зачaтъ болёзнь и3 роди2 беззак0ніе:Sie, bołie nieprawdoju, zaczat bołiezn' i rodi biezzakoniie:Се́, болѣ́ непра́вдою, зача́тъ болѣ́знь и роди́ беззако́нiе:Ps7, 15
16lacum aperuit et effodit eum et incidit in foveam, quam fecit.Ископал ров и углубил его, но сам упадет в яму, вырытую им.(7:16) Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił.(7:16) Dół otworzył i wykopał go: i wpadł w dół, który uczynił.р0въ и3зры2 и3 и3скопA и5, и3 падeтъ въ ћму, ю4же содёла.row izry i iskopa i, i padiet w jamu, juże sodieła.ро́въ изры́ и ископа́ и́, и паде́тъ въ я́му, ю́же содѣ́ла.Ps7, 16
17Convertetur dolor eius in caput eius, et in verticem ipsius iniquitas eius descendet.Обратится злоба его на голову его, и на темя его неправда его падет.(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.(7:17) Obróci się boleść jego na głowę jego: a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.Њбрати1тсz болёзнь є3гw2 на главY є3гw2, и3 на вeрхъ є3гw2 непрaвда є3гw2 сни1детъ.Obratitsja bołiezn' jego na gławu jego, i na wierch jego nieprawda jego snidiet.Обрати́т­ся болѣ́знь его́ на главу́ его́, и на ве́рхъ его́ непра́вда его́ сни́детъ.Ps7, 17
18Confitebor Domino secundum iustitiam eius et psallam nomini Domini Altissimi.Прославлю Господа за правый суд Его и воспою имя Господа Вышнего!(7:18) Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.(7:18) Będę wyznawał Panu według sprawiedliwości jego: i będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.И#сповёмсz гDеви по прaвдэ є3гw2 и3 пою2 и4мени гDа вhшнzгw.Ispowiemsja Gospodiewi po prawdie jego i poju imieni Gospoda wysznjago.Исповѣ́мся Го́сподеви по пра́вдѣ его́ и пою́ и́мени Го́спода вы́шняго.Ps7, 18
Ps 8
PS 8. WIELKOŚĆ BOGA I DZIWNA JEGO DOBROĆ DLA CZŁOWIEKA.
1Magistro chori. Ad modum cantici» Torcularia...». PSALMUS. David.В конец, о точилах, псалом Давида, 8Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy. (8:1) Na koniec za prasy, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, њ точи1лэхъ, pал0мъ дв7дуW koniec, o tocziłiech, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, псало́мъ Дави́ду.Ps8, 1
2Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra, quoniam elevata est magnificentia tua super caelos.Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле! Ибо вознеслось величие Твое превыше небес!(8:2) Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.(8:2) Panie, Panie nasz! jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi; albowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2, ћкw взsтсz великолёпіе твоE превhше нб7съ.Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli, jako wzjatsja wielikołiepiie twoje priewysze niebies.Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́, я́ко взя́т­ся великолѣ́пiе твое́ превы́ше небе́съ.Ps8, 2
3Ex ore infantium et lactantium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem.Устами младенцев и грудных детей совершается хвала Тебе пред лицом врагов Твоих, дабы сокрушить врага и мстителя.(8:3) Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.(8:3) Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.И#з8 ќстъ младeнєцъ и3 ссyщихъ соверши1лъ є3си2 хвалY, вр†гъ твои1хъ рaди, є4же разруши1ти врагA и3 мeстника.Iz ust mładieniec i ssuszczych sowierszył jesi chwału, wrag twoich radi, jeże razruszyti wraga i miestnika.Изъ у́стъ младе́нецъ и ссу́щихъ соверши́лъ еси́ хвалу́, вра́гъ тво­и́хъ ра́ди, е́же разруши́ти врага́ и ме́ст­ника.Ps8, 3
4Quando video caelos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas, quae tu fundasti,Вот смотрю на небеса, деяния рук Твоих, на луну и звезды, сотворенные Тобою!(8:4) Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,(8:4) Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.Ћкw ўзрю2 небесA, дэлA пє1рстъ твои1хъ, лунY и3 ѕвёзды, ±же ты2 њсновaлъ є3си2:Jako uzrju niebiesa, dieła pierst twoich, łunu i zwiezdy, jaże ty osnował jesi:Я́ко узрю́ небеса́, дѣла́ пе́рстъ тво­и́хъ, луну́ и звѣ́зды, я́же ты́ основа́лъ еси́:Ps8, 4
5quid est homo, quod memor es eius, aut filius hominis, quoniam visitas eum?Кто есть человек, что помнишь Ты его? Или сын человеческий, что посещаешь Ты его?(8:5) Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?(8:5) Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?что2 є4сть человёкъ, ћкw п0мниши є3го2; и3ли2 сhнъ человёчь, ћкw посэщaеши є3го2;czto jest' cziełowiek, jako pomniszy jego? ili syn cziełowiecz', jako posieszczajeszy jego?что́ е́сть человѣ́къ, я́ко по́мниши его́? или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко посѣща́еши его́?Ps8, 5
6Minuisti eum paulo minus ab angelis, gloria et honore coronasti eumУмалил Ты его лишь немногим пред ангелами, славою и честью увенчал его;(8:6) Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.(8:6) Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.Ўмaлилъ є3си2 є3го2 мaлымъ чи1мъ t ѓгGлъ, слaвою и3 чeстію вэнчaлъ є3си2 є3го2:Umalił jesi jego małym czim ot angieł, sławoju i cziestiju wienczał jesi jego:Ума́лилъ еси́ его́ ма́лымъ чи́мъ от­ а́нгелъ, сла́вою и че́стiю вѣнча́лъ еси́ его́:Ps8, 6
7et constituisti eum super opera manuum tuarum. Omnia subiecisti sub pedibus eius:и поставил его над делами рук Твоих, все покорил под ноги его:(8:7) Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego.(8:7) I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich: podałeś wszystko pod nogi jego.и3 постaвилъ є3си2 є3го2 над8 дёлы рукY твоє1ю, вс‰ покори1лъ є3си2 под8 н0зэ є3гw2:i postawił jesi jego nad dieły ruku twojeju, wsja pokorił jesi pod nozie jego:и поста́вилъ еси́ его́ надъ дѣ́лы руку́ твое́ю, вся́ покори́лъ еси́ подъ но́зѣ его́:Ps8, 7
8oves et boves universas, insuper et pecora campi,овец и волов, и всякий скот полевой,(8:8) Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.(8:8) Owce i woły wszystkie, nad to i zwierzęta polne.џвцы и3 волы2 вс‰, є3щe же и3 скоты2 польск‡z,owcy i woły wsja, jeszcze że i skoty pol'skija,о́вцы и волы́ вся́, еще́ же и скоты́ поль­скі́я,Ps8, 8
9volucres caeli et pisces maris, quaecumque perambulant semitas maris.птиц небесных и рыб морских, проходящих стезями морскими.(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich.(8:9) Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, które się przechodzą po ścieżkach morskich.пти6цы небє1сныz и3 ры6бы морск‡z, преходsщыz стєзи2 морск‡z.pticy niebiesnyja i ryby morskija, priechodjaszczyja stiezi morskija.пти́цы небе́сныя и ры́бы морскі́я, преходя́щыя стези́ морскі́я.Ps8, 9
10Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!Господи, Господь наш, как чудно имя Твое по всей земле!(8:10) Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi!(8:10) Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.ГDи гDь нaшъ, ћкw чyдно и4мz твоE по всeй земли2.Gospodi Gospod' nasz, jako czudno imja twoje po wsiej ziemli.Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя твое́ по все́й земли́.Ps8, 10
Ps 9
Psalm 10 wedle Żydów.
1Magistro chori. Ad modum cantici» Mut labben». PSALMUS. David.В конец, о тайнах сына, псалом Давида, 9Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. (9:1) Na koniec za tajemnice synowskie, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, њ тaйныхъ сhна, pал0мъ дв7дуW koniec, o tajnych syna, psałom Dawidu, 9.Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.Ps9, 1
2ALEPH. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, narrabo omnia mirabilia tua.Прославлю Тебя, Господи, всем сердцем моим, поведаю чудеса Твои.(9:2) Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.(9:2) Będę wyznawał, Panie, ze wszystkiego serca mego: będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.И#сповёмсz тебЁ, гDи, всёмъ сeрдцемъ мои1мъ, повёмъ вс‰ чудесA тво‰.Ispowiemsja tiebie, Gospodi, wsiem sierdcem moim, powiem wsja czudiesa twoja.Исповѣ́мся тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ твоя́.Ps9, 2
3Laetabor et exsultabo in te, psallam nomini tuo, Altissime.Возвеселюсь и возрадуюсь о Тебе; воспою имя Твое, Всевышний!(9:3) Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!(9:3) Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.Возвеселю1сz и3 возрaдуюсz њ тебЁ, пою2 и4мени твоемY, вhшній.Wozwiesieljusja i wozradujusja o tiebie, poju imieni twojemu, wysznij.Возвеселю́ся и воз­ра́дуюся о тебѣ́, пою́ и́мени тво­ему́, вы́шнiй.Ps9, 3
4BETH. Cum convertuntur inimici mei retrorsum, infirmantur et pereunt a facie tua.Когда обратятся враги мои вспять, изнемогут и погибнут они по воле Твоей.(9:4) Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.(9:4) Gdy nieprzyjaciel mój obróci się nawstecz: osłabieją i poginą przed oblicznością twoją.ВнегдA возврати1тисz врагY моемY вспsть, и3знем0гутъ и3 поги1бнутъ t лицA твоегw2.Wniegda wozwratitisja wragu mojemu wspjat', izniemogut i pogibnut ot lica twojego.Внегда́ воз­врати́тися врагу́ мо­ему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от­ лица́ тво­его́.Ps9, 4
5Quoniam fecisti iudicium meum et causam meam, sedisti super thronum, qui iudicas iustitiam.Ибо сотворил Ты мне суд и разрешил тяжбу мою; воссел на Престоле, Судья праведный.(9:5) Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.(9:5) Boś uczynił sąd mój i sprawę moję: zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.Ћкw сотвори1лъ є3си2 сyдъ м0й и3 прю2 мою2: сёлъ є3си2 на пrт0лэ, судsй прaвду.Jako sotworił jesi sud moj i prju moju: sieł jesi na priestołie, sudjaj prawdu.Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.Ps9, 5
6GHIMEL. Increpasti gentes, perdidisti impium; nomen eorum delesti in aeternum et in saeculum saeculi.Наказал народы, и погиб нечестивый; имя его истребил навеки.(9:6) Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.(9:6) Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny: wygładziłeś imię ich na wieki, i na wieki wieków.Запрети1лъ є3си2 kзhкwмъ, и3 поги1бе нечести1вый: и4мz є3гw2 потреби1лъ є3си2 въ вёкъ и3 въ вёкъ вёка.Zaprietił jesi jazykom, i pogibie niecziestiwyj: imja jego potriebił jesi w wiek i w wiek wieka.Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.Ps9, 6
7Inimici defecerunt, solitudines sempiternae factae sunt; et civitates destruxisti: periit memoria eorum cum ipsis.У врага истощилось оружие вконец, и города разрушил Ты; погибла память о нем с шумом.(9:7) O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.(9:7) Nieprzyjacielskie miecze ustały nakoniec: i zburzyłeś ich miasta: zginęła z trzaskiem pamiątka ich.ВрагY њскудёша nр{жіz въ конeцъ, и3 грaды разруши1лъ є3си2: поги1бе пaмzть є3гw2 съ шyмомъ.Wragu oskudiesza orużija w koniec, i grady razruszył jesi: pogibie pamjat' jego s szumom.Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.Ps9, 7
8HE. Dominus autem in aeternum sedebit, paravit in iudicium thronum suum;А Господь вовеки пребывает, уготовил для суда Престол Свой.(9:8) Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.(9:8) A Pan trwa na wieki: nagotował na sąd stolicę swą.И# гDь во вёкъ пребывaетъ, ўгот0ва на сyдъ пrт0лъ св0й:I Gospod' wo wiek priebywajet, ugotowa na sud priestoł swoj:И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ сво́й:Ps9, 8
9et ipse iudicabit orbem terrae in iustitia, iudicabit populos in aequitate.И судить будет Он вселенную по правде, судить будет народы праведно.(9:9) On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.(9:9) I on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.и3 т0й суди1ти и4мать вселeннэй въ прaвду, суди1ти и4мать лю1демъ въ правотЁ.i toj suditi imat' wsielienniej w prawdu, suditi imat' ljudiem w prawotie.и то́й суди́ти и́мать вселе́н­нѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.Ps9, 9
10VAU. Et erit Dominus refugium oppresso, refugium in opportunitatibus, in tribulatione.И стал Господь прибежищем убогому, Подателем помощи в благоденствии и в скорбях.(9:10) I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.(9:10) I stał się Pan ucieczką ubogiemu: pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.И# бhсть гDь прибёжище ўб0гому, пом0щникъ во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ.I byst' Gospod' pribieżyszcze ubogomu, pomoszcznik wo błagowriemieniich, w skorbiech.И бы́сть Госпо́дь при­­бѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.Ps9, 10
11Et sperent in te, qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quaerentes te, Domine.И да уповают на Тебя знающие имя Твое, ибо не Ты оставил ищущих Тебя, Господи.(9:11) I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.(9:11) I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.И# да ўповaютъ на тS знaющіи и4мz твоE, ћкw не њстaвилъ є3си2 взыскaющихъ тS, гDи.I da upowajut na tja znajuszczii imja twoje, jako nie ostawił jesi wzyskajuszczych tja, Gospodi.И да упова́ютъ на тя́ зна́ющiи и́мя твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ тя́, Го́споди.Ps9, 11
12ZAIN. Psallite Domino, qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia eius.Пойте Господу, живущему в Сионе, возвестите народам деяния Его!(9:12) Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.(9:12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syonie: opowiadajcie między narody sprawy jego.П0йте гDеви, живyщему въ сіHнэ, возвэсти1те во kзhцэхъ начин†ніz є3гw2:Pojtie Gospodiewi, żywuszczemu w Sionie, wozwiestitie wo jazyciech naczinanija jego:По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, воз­вѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя его́:Ps9, 12
13Quoniam requirens sanguinem recordatus est eorum, non est oblitus clamorem pauperum.Ибо, взыскав за кровь, помянул Он убогих, не забыл вопля их.(9:13) Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.(9:13) Albowiem mszczący się krwie ich wspominał: nie zapomniał ubogich wołania.ћкw взыскazй крHви и4хъ помzнY, не забы2 звaніz ўб0гихъ.jako wzyskajaj krowi ich pomjanu, nie zaby zwanija ubogich.я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.Ps9, 13
14HETH. Miserere mei, Domine; vide afflictionem meam de inimicis meis, qui exaltas me de portis mortis,Помилуй меня, Господи! Воззри, сколь унижен я врагами моими, Ты, возносящий меня от врат смерти,(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.(9:14) Zmiłuj się nademną, Panie! wejrzyj na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich, który mię podwyższasz od bram śmierci.Поми1луй мS, гDи, ви1ждь смирeніе моE t вр†гъ мои1хъ, возносsй мS t врaтъ смeртныхъ:Pomiłuj mja, Gospodi, wiżd' smirieniie moje ot wrag moich, woznosjaj mja ot wrat smiertnych:Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от­ вра́гъ мо­и́хъ, воз­нося́й мя́ от­ вра́тъ сме́ртныхъ:Ps9, 14
15ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiae Sion, exsultem in salutari tuo.чтоб возвещал я славу Твою у врат дочери Сиона; и мы возрадуемся, спасенные тобою.(9:15) Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.(9:15) Abych opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiéj: będę się weselił w zbawieniu twojem.ћкw да возвэщY вс‰ хвалы6 тво‰ во вратёхъ дщeре сіHни: возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ.jako da wozwieszczu wsja chwały twoja wo wratiech dszczerie Sioni: wozradujemsja o spasienii twojem.я́ко да воз­вѣщу́ вся́ хвалы́ твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: воз­ра́дуемся о спасе́нiи тво­е́мъ.Ps9, 15
16TETH. Infixae sunt gentes in fovea, quam fecerunt; in laqueo isto, quem absconderunt, comprehensus est pes eorum.Погрязли народы в злодействе, ими сотворенном; в сети, расставленной ими, увязли ноги их.(9:16) Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.(9:16) Powięźli poganie w zatraceniu, które przyprawili: w sidle tem, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.Ўглэб0ша kзhцы въ пaгубэ, ю4же сотвори1ша: въ сёти сeй, ю4же скрhша, ўвzзE ногA и4хъ.Ugłiebosza jazycy w pagubie, juże sotworisza: w sieti siej, juże skrysza, uwjazie noga ich.Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.Ps9, 16
17Manifestavit se Dominus iudicium faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.Совершая суды, открывается людям Господь; в делах рук своих увяз грешник.(9:17) Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.(9:17) Poznany będzie Pan, sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich poimany jest grzesznik.Знaемь є4сть гDь, судьбы6 творsй: въ дёлэхъ рукY своє1ю ўвzзE грёшникъ.Znajem' jest' Gospod' sud'by tworjaj: w diełiech ruku swojeju uwjazie griesznik.Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.Ps9, 17
18IOD. Convertentur peccatores in infernum, omnes gentes, quae obliviscuntur Deum.Да сойдут грешники в ад, все народы, забывающие Бога!(9:18) Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.(9:18) Niech się grzesznicy obrócą do piekła: wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.Да возвратsтсz грBшницы во ѓдъ, вси2 kзhцы забывaющіи бGа.Da wozwratjatsja griesznicy wo ad, wsi jazycy zabywajuszczii Boga.Да воз­вратя́т­ся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.Ps9, 18
19CAPH. Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; exspectatio pauperum non peribit in aeternum.Ибо не до конца забыт будет нищий, надежда убогих не погибнет до конца.(9:19) Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.(9:19) Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi: cierpliwość ubogich nie zginie do końca.Ћкw не до концA забвeнъ бyдетъ ни1щій, терпёніе ўб0гихъ не поги1бнетъ до концA.Jako nie do konca zabwien budiet niszczij, tierpieniie ubogich nie pogibniet do konca.Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.Ps9, 19
20Exsurge, Domine, non confortetur homo; iudicentur gentes in conspectu tuo.Восстань, Господи! Да не торжествует нечестивый человек; да совершится суд Твой над народами. (9:20) Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.(9:20) Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek: niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.Воскrни2, гDи, да не крэпи1тсz человёкъ, да сyдzтсz kзhцы пред8 тоб0ю.Woskriesni, Gospodi, da nie kriepitsja cziełowiek, da sudjatsja jazycy pried toboju.Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́т­ся человѣ́къ, да су́дят­ся язы́цы предъ тобо́ю.Ps9, 20
21Constitue, Domine, terrorem super eos; sciant gentes quoniam homines sunt.Поставь, Господи, законодателя над ними, да уразумеют народы, что они только люди!(9:21) Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.(9:21) Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.Постaви, гDи, законоположи1телz над8 ни1ми, да разумёютъ kзhцы, ћкw человёцы сyть.Postawi, Gospodi, zakonopołożytielja nad nimi, da razumiejut jazycy, jako cziełowiecy sut'.Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.Ps9, 21
Ps 10 (9B)
Psalm 10 wedle Żydów.
1LAMED. Ut quid, Domine, stas a longe, abscondis te in opportunitatibus, in tribulatione?Зачем, Господи, отдалившись от нас, не взираешь Ты на благоденствие и скорби?Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?Вскyю, гDи, tстоS далeче, презирaеши во бlговрeменіихъ, въ ск0рбехъ;Wskuju, Gospodi, otstoja dalieczie, priezirajeszy wo błagowriemieniich, w skorbiech?Вску́ю, Го́споди, от­стоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?Ps10,1 (9,22)
2Dum superbit, impius insequitur pauperem; comprehendantur in consiliis, quae cogitant.Когда гордится нечестивый, разгорается зависть нищего, и оба вязнут в кознех, замысленных ими. Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.ВнегдA горди1тисz нечести1вому, возгарaетсz ни1щій: ўвzзaютъ въ совётэхъ, ±же помышлsютъ.Wniegda gorditisja niecziestiwomu, wozgarajetsja niszczij: uwjazajut w sowietiech, jaże pomyszljajut.Внегда́ горди́тися нечести́вому, воз­гара́ет­ся ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.Ps10,2 (9,23)
3Quoniam gloriatur peccator in desideriis animae suae, et avarus sibi benedicit.Ибо хвалят грешника льстецы за прихоти души его и творящего обиды благословляют.Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.Ћкw хвали1мь є4сть грёшный въ п0хотехъ души2 своеS, и3 њби1дzй благослови1мь є4сть.Jako chwalim' jest' griesznyj w pochotiech duszy swojeja, i obidjaj błagosłowim' jest'.Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ сво­ея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.Ps10,3 (9,24)
4NUN. Spernit Dominum peccator in arrogantia sua: «Non requiret; non est Deus».Прогневал Господа грешник, сказав в великой дерзости своей “Не взыщет Бог!”; нет Бога пред очами его.Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.Раздражи2 гDа грёшный: по мн0жеству гнёва своегw2 не взhщетъ: нёсть бGа пред8 ни1мъ.Razdraży Gospoda griesznyj: po mnożestwu gniewa swojego nie wzyszczet: niest' Boga pried nim.Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́же­ст­ву гнѣ́ва сво­его́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.Ps10,4 (9,25)
5Hae sunt omnes cogitationes eius; prosperantur viae illius in omni tempore. Excelsa nimis iudicia tua a facie eius; omnes inimicos suos aspernatur.Оскверняются пути его на всякое время, о судах Твоих позабыл он; подчинил он себе врагов своих. Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.Њсквернsютсz путіE є3гw2 на всsко врeмz: teмлютсz судьбы6 тво‰ t лицA є3гw2: всёми враги6 свои1ми њбладaетъ.Oskwiernjajutsja putiie jego na wsjako wriemja: otiemljutsja sud'by twoja ot lica jego: wsiemi wragi swoimi obładajet.Оскверня́ют­ся путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъ­е́млют­ся судьбы́ твоя́ от­ лица́ его́: всѣ́ми враги́ сво­и́ми облада́етъ.Ps10,5 (9,26)
6Dixit enim in corde suo: «Non movebor; in generationem et generationem ero sine malo».Ибо сказал он в сердце своем: “Не поколеблюсь! Из рода в род потомки мои не испытают зла”!Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.Речe бо въ сeрдцы своeмъ: не подви1жусz t р0да въ р0дъ без8 ѕлA:Rieczie bo w sierdcy swojem: nie podwiżusja ot roda w rod biez zła:Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не подви́жуся от­ ро́да въ ро́дъ безъ зла́:Ps10,6 (9,27)
7PHE. Cuius maledictione os plenum est et fraudulentia et dolo, sub lingua eius labor et nequitia.Уста его полны проклятий, горечи и лжи; на языке его тягота и мучение.Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść.є3гHже клsтвы ўстA є3гw2 пHлна сyть, и3 г0рести и3 льсти2: под8 љзhкомъ є3гw2 трyдъ и3 болёзнь.iegoże kljatwy usta jego połna sut', i goriesti i l'sti: pod jazykom jego trud i bołiezn'.его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.Ps10,7 (9,28)
8Sedet in insidiis ad vicos, in occultis interficit innocentem.Сидит он с богатыми в засаде, готовый убить невинного; очи его следят за нищим.Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego.Присэди1тъ въ лови1тельствэ съ богaтыми въ тaйныхъ, є4же ўби1ти непови1ннаго: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ.Prisiedit w łowitiełstwie s bogatymi w tajnych, jeże ubiti niepowinnago: oczi jego na niszczago prizirajetie.Присѣди́тъ въ лови́тел­ст­вѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́н­наго: о́чи его́ на ни́щаго при­­зира́етѣ.Ps10,8 (9,29)
9SADE. Oculi eius in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito quasi leo in spelunca sua. Insidiatur, ut rapiat pauperem; rapit pauperem, dum attrahit in laqueum suum.Подстерегает в потаенном он тайно, как лев у логова своего, подстерегает, готовый схватить нищего, схватить нищего, накрыв его сетью своей.Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.Лови1тъ въ тaйнэ ћкw лeвъ во њгрaдэ своeй, лови1тъ є4же восхи1тити ни1щаго, восхи1тити ни1щаго, внегдA привлещи2 и5 въ сёти своeй.Łowit w tajnie jako liew wo ogradie swojej, łowit jeże woschititi niszczago, wniegda priwlieszczy i w sieti swojej.Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ сво­е́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ при­­влещи́ и́ въ сѣ́ти сво­е́й.Ps10,9 (9,30)
10Irruit et inclinat se, et miseri cadunt in fortitudine brachiorum eius.Повергнет его на землю, пошатнется и падет сам, одолев убогого.Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.Смири1тъ є3го2: преклони1тсz и3 падeтъ, внегдA є3мY њбладaти ўб0гими.Smirit jego: priekłonitsja i padiet, wniegda jemu obładati ubogimi.Смири́тъ его́: преклони́т­ся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.Ps10,10 (9,31)
11Dixit enim in corde suo: «Oblitus est Deus; avertit faciem suam, non videbit in finem». -Ибо сказал он в сердце своем: “Забыл про нас Бог, отвратил лице Свое навек, не видит Он нас”.Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.Речe бо въ сeрдцы своeмъ: забы2 бGъ, tврати2 лицE своE, да не ви1дитъ до концA.Rieczie bo w sierdcy swojem: zaby Bog, otwrati lice swoje, da nie widit do konca.Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: забы́ Бо́гъ, от­врати́ лице́ свое́, да не ви́дитъ до конца́.Ps10,11 (9,32)
12COPH. Exsurge, Domine Deus, exalta manum tuam, ne obliviscaris pauperum.Восстань, Господи, Боже мой, да вознесется в защиту рука Твоя, не забудь убогих Твоих!Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich.Воскrни2, гDи б9е м0й, да вознесeтсz рукA твоS, не забyди ўб0гихъ твои1хъ до концA.Woskriesni, Gospodi Boże moj, da wozniesietsja ruka twoja, nie zabudi ubogich twoich do konca.Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да воз­несе́т­ся рука́ твоя́, не забу́ди убо́гихъ тво­и́хъ до конца́.Ps10,12 (9,33)
13Propter quid spernit impius Deum? Dixit enim in corde suo: «Non requires».Чем прогневал нечестивый Бога? Сказал в сердце своем: “Он не взыщет”.Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał.Чесw2 рaди прогнёва нечести1вый бGа; речe бо въ сeрдцы своeмъ: не взhщетъ.Czieso radi progniewa niecziestiwyj Boga? rieczie bo w sierdcy swojem: nie wzyszczet.Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не взы́щетъ.Ps10,13 (9,34)
14RES. Vidisti: tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper, orphano tu factus es adiutor.Но Ты видишь все, взирая на мучения и скорби. Приими убогого на попечение Твое! Тебе вверяется нищий, сироте даруй помощь.Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.Ви1диши, ћкw ты2 болёзнь и3 ћрость смотрsеши, да прeданъ бyдетъ въ рyцэ твои2: тебЁ њстaвленъ є4сть ни1щій, си1ру ты2 бyди пом0щникъ.Widiszy, jako ty bołiezn' i jarost' smotrjajeszy, da priedan budiet w rucie twoi: tiebie ostawlien jest' niszczij, siru ty budi pomoszcznik.Ви́диши, я́ко ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ тво­и́: тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру ты́ бу́ди помо́щникъ.Ps10,14 (9,35)
15SIN. Contere brachium peccatoris et maligni; quaeres peccatum illius et non invenies.Сокруши силу грешного и лукавого! Взыщутся грехи его, погибнет он, и следов его не найдут.Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą.Сокруши2 мhшцу грёшному и3 лукaвому: взhщетсz грёхъ є3гw2 и3 не њбрsщетсz.Sokruszy myszcu griesznomu i łukawomu: wzyszczetsja griech jego i nie obrjaszczetsja.Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щет­ся грѣ́хъ его́ и не обря́щет­ся.Ps10,15 (9,36)
16Dominus rex in aeternum et in saeculum saeculi: perierunt gentes de terra illius.Господь Царь навеки! Исчезните, язычники с лица земли Его!Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego.ГDь цRь во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: поги1бнете, kзhцы, t земли2 є3гw2.Gospod' Car' wo wiek i w wiek wieka: pogibnietie, jazycy, ot ziemli jego.Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от­ земли́ его́.Ps10,16 (9,37)
17TAU. Desiderium pauperum exaudisti, Domine; confirmabis cor eorum, intendes aurem tuamЖелание убогих Ты услышал, Господи, преданным Тебе сердцам внимало ухо Твое.Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje.Желaніе ўб0гихъ ўслhшалъ є3си2, гDи, ўгот0ванію сeрдца и4хъ внsтъ ќхо твоE.Żełaniie ubogich usłyszał jesi, Gospodi, ugotowaniju sierdca ich wnjat ucho twoje.Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо твое́.Ps10,17 (9,38)
18iudicare pupillo et humili, ut non apponat ultra inducere timorem homo de terra.Сотвори правый суд сироте и смиренному, да не превозносится впредь человек на земле!Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.Суди2 си1ру и3 смирeну, да не приложи1тъ ктомY величaтисz человёкъ на земли2.Sudi siru i smirienu, da nie priłożyt ktomu wieliczatisja cziełowiek na ziemli.Суди́ си́ру и смире́ну, да не при­­ложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.Ps10,18 (9,39)
Ps 11 (10)
PS 10. ODWAGA RODZĄCA SIĘ Z UFOŚCI W BOGU.
1Magistro chori. David. In Domino confido, quomodo dicitis animae meae: «Transmigra in montem sicut passer!На Господа уповаю, как же говорите вы душе моей: “Улетай в горы, как птица!”?Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?(11:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. (11:2) W Panu ja ufam: jakóż mówicie duszy mojéj: Uciekaj na górę jako wróbel?На гDа ўповaхъ, кaкw речeте души2 моeй: превитaй по горaмъ, ћкw пти1ца;Na Gospoda upowach, kako rieczietie duszy mojej: priewitaj po goram, jako ptica?На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мо­е́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца?Ps11(10), 1
2Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum, paraverunt sagittas suas super nervum, ut sagittent in obscuro rectos corde.Вот, грешники напрягли лук, наполнили стрелами колчан, чтобы стрелять во мраке в тех, кто праведен сердцем.Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.(11:3) Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk: nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.Ћкw сE, грBшницы налzк0ша лyкъ, ўгот0ваша стрёлы въ тyлэ, сострэлsти во мрaцэ пр†выz сeрдцемъ.Jako sie, griesznicy naljakosza łuk, ugotowasza strieły w tułie, sostrieljati wo mracie prawyja sierdcem.Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ.Ps11(10), 2
3Quando fundamenta evertuntur, iustus quid faciat?».Ибо что Ты, Господи, сотворил, они разрушают; а праведник что совершил дурного?Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?(11:4) Albowiem, coś był sprawił, skazili: sprawiedliwy lepak co uczynił?ЗанE ±же ты2 соверши1лъ є3си2, nни2 разруши1ша: првdникъ же что2 сотвори2;Zanie jaże ty sowierszył jesi, oni razruszysza: prawiednik że czto sotwori?Зане́ я́же ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́?Ps11(10), 3
4Dominus in templo sancto suo, Dominus, in caelo sedes eius. Oculi eius in pauperem respiciunt, palpebrae eius interrogant filios hominum.Господь в храме святом Своем. Господь! На Небесах Престол Его; очи Его на нищего взирают, взор Его испытует сынов человеческих.Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.(11:5) Pan w kościele swym świętym; Pan, w niebie stolica jego: oczy jego na ubogiego patrzą: powieki jego pytają synów ludzkich.ГDь во хрaмэ с™ёмъ своeмъ. ГDь, на нб7си2 пrт0лъ є3гw2: џчи є3гw2 на ни1щаго призирaетэ, вBжди є3гw2 и3спытaетэ сhны человёчєскіz.Gospod' wo chramie swjatiem swojem. Gospod', na niebiesi priestoł jego: oczi jego na niszczago prizirajetie, wieżdi jego ispytajetie syny cziełowieczieskija.Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ сво­е́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ его́: о́чи его́ на ни́щаго при­­зира́етѣ, вѣ́жди его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя.Ps11(10), 4
5Dominus interrogat iustum et impium; qui autem diligit iniquitatem, odit anima eius.Господь испытует праведника и нечестивца; а любящий неправду ненавидит свою душу.Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.(11:6) Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego: lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.ГDь и3спытaетъ првdнаго и3 нечести1ваго: любsй же непрaвду ненави1дитъ свою2 дyшу.Gospod' ispytajet prawiednago i niecziestiwago: ljubjaj że nieprawdu nienawidit swoju duszu.Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу.Ps11(10), 5
6Pluet super peccatores carbones ignis et sulphur; et spiritus procellarum pars calicis eorum.Как ливень низведет Он сети на грешников; огонь, сера и вихрь бурный – участь их.Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.(11:7) Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła: ogień i siarka i wiatr nawałności, część kubka ich.Њдожди1тъ на грёшники сBти: џгнь и3 жyпелъ, и3 дyхъ бyренъ чaсть чaши и4хъ.Odożdit na grieszniki sieti: ogn' i żupieł, i duch burien czast' czaszy ich.Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ.Ps11(10), 6
7Quoniam iustus Dominus et iustitias dilexit, recti videbunt vultum eius.Ибо праведен Господь и правду возлюбил; правоту видят очи Его.Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.(11:8) Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: prawość widziało oblicze jego.Ћкw првdнъ гDь и3 пр†вды возлюби2: правоты6 ви1дэ лицE є3гw2.Jako prawiedien Gospod' i prawdy wozljubi: prawoty widie lice jego.Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды воз­люби́: правоты́ ви́дѣ лице́ его́.Ps11(10), 7
Ps 12 (11)
PS 11 (12). MODLITWA PRZECIW PANOWANIU KŁAMSTWA I ZDRADY.
1Magistro chori. Super octavam. PSALMUS. David.В конец, о восьмом дне, псалом Давида, 11Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. (12:1) Na koniec na oktawę, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, њ nсмёй, pал0мъ дв7дуW koniec, o osmiej, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду.Ps12(11), 1
2Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam deminuti sunt fideles a filiis hominum.Спаси меня, Господи, ибо умалилось число праведников, ибо оскудела истина у сынов человеческих. (12:2) Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.(12:2) Zbaw mię, Panie; bo ustał święty; bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.Сп7си1 мz, гDи, ћкw њскудЁ прпdбный: ћкw ўмaлишасz и4стины t сынHвъ человёческихъ.Spasi mja, Gospodi, jako oskudie priepodobnyj: jako umaliszasja istiny ot synow cziełowieczieskich.Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.Ps12(11), 2
3Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; in labiis dolosis, in duplici corde locuti sunt.Суетное говорит каждый ближнему своему: слова лукавые в сердце его, и от сердца своего говорит он злое.(12:3) Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.(12:3) Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego: wargi zdradliwe, w sercu i sercu mówili.Сyєтнаz глаг0ла кjйждо ко и4скреннему своемY: ўстнЁ льсти6выz въ сeрдцы, и3 въ сeрдцы глаг0лаша ѕл†z.Sujetnaja głagoła kijżdo ko iskrienniemu swojemu: ustnie l'stiwyja w sierdcy, i w sierdcy głagołasza złaja.Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я.Ps12(11), 3
4Disperdat Dominus universa labia dolosa et linguam magniloquam.Истребит Господь уста лукавые, язык высокомерный тех, кто говорит:(12:4) Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.(12:4) Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe, i język hardzie mówiący.Потреби1тъ гDь вс‰ ўстны2 льсти6выz, љзhкъ велерёчивый,Potriebit Gospod' wsja ustny l'stiwyja, jazyk wielieriecziwyj,Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый,Ps12(11), 4
5Qui dixerunt: «Lingua nostra magnificabimur, labia nostra a nobis sunt; quis noster dominus est?»."Возвеличим себя языком своим, мы владеем устами своими. Что нам Господь!"(12:5) Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?(12:5) Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, usta nasze za nami są, któż jest panem naszym?рeкшыz: љзhкъ нaшъ возвели1чимъ, ўстны2 н†ша при нaсъ сyть: кто2 нaмъ гDь є4сть;riekszyja: jazyk nasz wozwieliczim, ustny nasza pri nas sut': kto nam Gospod' jest'?ре́кшыя: язы́къ на́шъ воз­вели́чимъ, устны́ на́ша при­­ на́съ су́ть: кто́ на́мъ Госпо́дь е́сть?Ps12(11), 5
6«Propter miseriam inopum et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus; ponam in salutari illum, quem despiciunt»."Ради страдания нищих и воздыхания убогих ныне восстану, – говорит Господь, – совершу их спасение и не отступлю!"(12:6) Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.(12:6) Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mówi Pan: postawię w zbawieniu: śmiele będę poczynał w nim.Стрaсти рaди ни1щихъ и3 воздыхaніz ўб0гихъ нн7э воскrнY, гlетъ гDь: положyсz во спcніе, не њбиню1сz њ нeмъ.Strasti radi niszczych i wozdychanija ubogich nynie woskriesnu, głagoliet Gospod': położusja wo spasieniie, nie obinjusja o niem.Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воз­дыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ.Ps12(11), 6
7Eloquia Domini eloquia casta, argentum igne examinatum, separatum a terra, purgatum septuplum.Слова Господни – слова чистые, серебро переплавленное, испытанное в горниле, очищенное семикратно.(12:7) Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.(12:7) Słowa Pańskie, słowa czyste: śrebro w ogniu doświadczone, próbowane z ziemie, siedmkroć przeczyszczone.СловесA гDнz словесA чи6ста, сребро2 разжжeно, и3скушeно земли2, њчищeно седмери1цею.Słowiesa Gospodnja słowiesa czista, sriebro razżżeno, iskuszeno ziemli, ocziszczeno siedmiericeju.Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею.Ps12(11), 7
8Tu, Domine, servabis nos et custodies nos a generatione hac in aeternum. In circuitu impii ambulant, cum exaltantur sordes inter filios hominum.Ты, Господи, сохранишь нас и соблюдешь нас и в наши дни и вовеки.(12:8) Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.(12:8) Ty, Panie, zachowasz nas: i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.Ты2, гDи, сохрани1ши ны2 и3 соблюдeши ны2 t р0да сегw2 и3 во вёкъ.Ty, Gospodi, sochraniszy ny i sobljudieszy ny ot roda siego i wo wiek.Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от­ ро́да сего́ и во вѣ́къ.Ps12(11), 8
9Вокруг нас нечестивые ходят. По величию Твоему умножил Ты милость сынам человеческим.(12:9) Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.(12:9) Wokoło niezbożnicy chodzą: według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.W$крестъ нечести1віи х0дzтъ: по высотЁ твоeй ўмн0жилъ є3си2 сhны человёчєскіz.Okriest niecziestiwii chodjat: po wysotie twojej umnożył jesi syny cziełowieczieskija.О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ тво­е́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя.Ps12(11), 9
Ps 13 (12)
PS 12 (13). MODLITWA OPUSZCZONEGO PRZEZ BOGA.
1Magistro chori. PSALMUS. David.В конец, псалом Давида, 12(13:1) Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (13:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, pал0мъ дв7дуW koniec, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.Ps13(12), 1
2Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? Usquequo avertes faciem tuam a me?Доколе, Господи?.. Не забудь меня до конца! Доколе будешь отвращать лицо Твое от меня?(13:2) Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?(13:2) Dokądże, Panie, zapominasz mię do końca? dokąd odwracasz oblicze swe odemnie?Док0лэ, гDи, забyдеши мS до концA; док0лэ tвращaеши лицE твоE t менє2;Dokołie, Gospodi, zabudieszy mja do konca? dokołie otwraszczajeszy lice twoje ot mienie?Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? доко́лѣ от­враща́еши лице́ твое́ от­ мене́?Ps13(12), 2
3Usquequo ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem? Usquequo exaltabitur inimicus meus super me?Доколе заключать мне помыслы в душе моей, печали в сердце моем день и ночь? Доколе возноситься врагу моему надо мной?(13:3) Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?(13:3) Dokąd będę rozbierał rady w duszy mojéj, frasunek w sercu mojem przez dzień? Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nademną?Док0лэ положY совёты въ души2 моeй, бwлёзни въ сeрдцы моeмъ дeнь и3 н0щь; док0лэ вознесeтсz врaгъ м0й на мS;Dokołie położu sowiety w duszy mojej, bołiezni w sierdcy mojem dien' i noszcz'? dokołie wozniesietsja wrag moj na mja?Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мо­е́й, болѣ́зни въ се́рдцы мо­е́мъ де́нь и но́щь? доко́лѣ воз­несе́т­ся вра́гъ мо́й на мя́?Ps13(12), 3
4Respice et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne quando obdormiam in morte,Воззри, услышь меня, Господи, Боже мой! Просвети очи мои, да не усну сном смерти!(13:4) Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci;(13:4) Wejrzyj, a wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął w śmierci:При1зри, ўслhши мS, гDи б9е м0й: просвэти2 џчи мои2, да не когдA ўснY въ смeрть:Prizri, usłyszy mja, Gospodi Boże moj: proswieti oczi moi, da nie kogda usnu w smiert':При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мо­и́, да не когда́ усну́ въ сме́рть:Ps13(12), 4
5ne quando dicat inimicus meus: «Praevalui adversus eum!»; neque exsultent, qui tribulant me, si motus fuero.Да не скажет враг мой: "Превозмог я его!"(13:5) By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.(13:5) By kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go: którzy mię trapią, będą radzi, jeźli się zachwieję.да не когдA речeтъ врaгъ м0й: ўкрэпи1хсz на него2.da nie kogda riecziet wrag moj: ukriepichsja na niego. да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́. Ps13(12), 5
6Ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo; cantabo Domino, qui bona tribuit mihi.Гонители мои возрадуются, если я поколеблюсь.(13:6a) Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem;(13:6b) będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego.(13:6a) Ale ja ufam w miłosierdziu twojem: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem:(13:6b) będę śpiewał Panu, który mi dobra dał: i będę grał imieniowi Pana najwyższego.Стужaющіи ми2 возрaдуютсz, ѓще подви1жусz.Stużajuszczii mi wozradujutsja, aszcze podwiżusja.Стужа́ющiи ми́ воз­ра́дуют­ся, а́ще подви́жуся.Ps13(12), 6
Ps 14 (13)
PS 13 (14). OGÓLNE ZEPSUCIE LUDZI.
1Magistro chori. David. Dixit insipiens in corde suo: «Non est Deus». Corrupti sunt et abominationes operati sunt; non est qui faciat bonum.Сказал безумец в сердце своем: "Нет Бога". Развратились они и мерзки стали в делах своих; нет творящих благое.Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.(14:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz aż do jednego.РечE безyменъ въ сeрдцы своeмъ: нёсть бGъ. Растлёша и3 њмерзи1шасz въ начинaніихъ: нёсть творsй бlгостhню.Rieczie biezumien w sierdcy swojem: niest' Bog. Rastłiesza i omierziszasja w naczinaniich: niest' tworjaj błagostynju.Рече́ безу́менъ въ се́рдцы сво­е́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню.Ps14(13), 1
2Dominus de caelo prospexit super filios hominum, ut videret si est intellegens aut requirens Deum.Господь приклонился с Небес к сынам человеческим, да увидит, есть ли знающий или ищущий Бога.(14:3) Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.(14:3) Pan z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest rozumiejący albo szukający Boga.ГDь съ нб7сE прини1че на сhны человёчєскіz, ви1дэти, ѓще є4сть разумэвazй, и3ли2 взыскazй бGа.Gospod' s niebiesie priniczie na syny cziełowieczieskija, widieti, aszcze jest' razumiewajaj, ili wzyskajaj Boga.Госпо́дь съ небесе́ при­­ни́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га.Ps14(13), 2
3Omnes declinaverunt, simul corrupti sunt; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.Все уклонились от истины, все стали негодными; нет творящего благое, нет ни единого!(14:4) Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.(14:4) Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego.Вси2 ўклони1шасz, вкyпэ неключи1ми бhша: нёсть творsй бlгостhню, нёсть до є3ди1нагw.Wsi ukłoniszasja, wkupie niekljuczimi bysza: niest' tworjaj błagostynju, niest' do jedinago.Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго.Ps14(13), 3
4Nonne scient omnes, qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis? Dominum non invocaverunt;Ужели не вразумятся творящие беззакония, поедающие народ мой, как едят хлеб? Не призывали они Господа!(14:5) Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.(14:5) Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój, jako pokarm chleba?Ни ли2 ўразумёютъ вси2 дёлающіи беззак0ніе, снэдaющіи лю1ди мо‰ въ снёдь хлёба; гDа не призвaша.Ni li urazumiejut wsi diełajuszczii biezzakoniie, sniedajuszczii ljudi moja w snied' chłieba? Gospoda nie prizwasza.Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не при­­зва́ша.Ps14(13), 4
5illic trepidaverunt timore, quoniam Deus cum generatione iusta est.Устрашились они, когда не было страха, ибо оставил их Господь, помогающий роду праведных.(14:6) Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.(14:6) Pana nie wzywali: tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.Тaмw ўбоsшасz стрaха, и3дёже не бЁ стрaхъ: ћкw гDь въ р0дэ првdныхъ.Tamo ubojaszasja stracha, idieże nie bie strach: jako Gospod' w rodie prawiednych.Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ.Ps14(13), 5
6Vos consilium inopis confundetis, Dominus autem spes eius est.Над благим намерением нищего посмеялись они, но Господь – упование его.(14:7) Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.(14:7) Albowiem Pan jest w narodzie sprawiedliwym: radę ubogiego zesromociliście, iż Pan jest nadzieja jego.Совётъ ни1щагw посрами1сте: гDь же ўповaніе є3гw2 є4сть.Sowiet niszczago posramistie: Gospod' że upowaniie jego jest'.Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть.Ps14(13), 6
7Quis dabit ex Sion salutare Israel? Cum converterit Dominus captivitatem plebis suae, exsultabit Iacob, et laetabitur Israel.Кто дарует с высот Сиона спасение Израилю?(14:8) Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.(14:8) Któż da z Syonu zbawienie Izraelskie? gdy oddali Pan niewolą ludu swego, rozweseli się Jakób i rozraduje się Izrael.Кто2 дaстъ t сіHна спcніе ї}лево;Kto dast ot Siona spasieniie Izrailiewo? Wniegda wozwratit Gospod' płienieniie ljudij swoich, wozradujetsja Iakow, i wozwiesielitsja Izrail'.Кто́ да́стъ от­ Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ воз­врати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й сво­и́хъ, воз­ра́дует­ся Иа́ковъ, и воз­весели́т­ся Изра́иль.Ps14(13), 7
Ps 15 (14)
PS 14 (15). KTO MOŻE GODNIE ZJAWIĆ SIĘ PRZED BOGIEM?
1PSALMUS. David. Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? Quis requiescet in monte sancto tuo?√осподи, кто обитать будет в жилище “воем? » кто поселитс¤ на горе св¤той “воей?Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?ГDи, кто2 њбитaетъ въ жили1щи твоeмъ; и3ли2 кто2 всели1тсz во с™yю г0ру твою2;Gospodi, kto obitajet w żyliszczy twojem? ili kto wsielitsja wo swjatuju goru twoju?Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи тво­е́мъ? или́ кто́ всели́т­ся во святу́ю го́ру твою́?Ps15(14), 1
2Qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam, qui loquitur veritatem in corde suo,“от, кто живет непорочно, поступает по правде и говорит истину в сердце своем;Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem;Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość.Ходsй непор0ченъ и3 дёлаzй прaвду, глаг0лzй и4стину въ сeрдцы своeмъ:Chodjaj nieporoczien i diełajaj prawdu, głagoljaj istinu w sierdcy swojem:Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы сво­е́мъ:Ps15(14), 2
3qui non egit dolum in lingua sua nec fecit proximo suo malum et opprobrium non intulit proximo suo.кто не лукавствует ¤зыком, и не творит ближнему своему зла, и не внемлет клевете на ближних своих.Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.Który mówi prawdę w sercu swojem, który nie czyni zdrady językiem swoim: ani uczynił bliźniemu swemu złego, i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.и4же не ўльсти2 љзhкомъ свои1мъ и3 не сотвори2 и4скреннему своемY ѕлA, и3 поношeніz не пріsтъ на бли6жніz сво‰:iże nie ul'sti jazykom swoim i nie sotwori iskrienniemu swojemu zła, i ponoszenija nie prijat na bliżnija swoja:и́же не ульсти́ язы́комъ сво­и́мъ и не сотвори́ и́скрен­нему сво­ему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́:Ps15(14), 3
4Ad nihilum reputatus est in conspectu eius malignus, timentes autem Dominum glorificat. Qui iuravit in detrimentum suum et non mutat,ѕрезирает он человека лукавого, а бо¤щихс¤ √оспода славит; кл¤нетс¤ ближнему своему, и не отрекаетс¤.Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: a bojących się Pana wysławia: który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza:ўничижeнъ є4сть пред8 ни1мъ лукaвнуzй, боsщыz же сz гDа слaвитъ: кленhйсz и4скреннему своемY и3 не tметazсz:unicziżen jest' pried nim łukawnujaj, bojaszczyjażesja Gospoda sławit: klienyjsja iskrienniemu swojemu i nie otmietajasja:уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скрен­нему сво­ему́ и не от­мета́яся:Ps15(14), 4
5qui pecuniam suam non dedit ad usuram et munera super innocentem non accepit. Qui facit haec, non movebitur in aeternum.—еребра своего не дает он в рост, и не принимает даров от врага неповинных. ѕоступающий так не поколеблетс¤ вовеки.Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.Który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki.сребрA своегw2 не дадE въ ли1хву и3 мзды2 на непови1нныхъ не пріsтъ. Творsй сі‰ не подви1житсz во вёкъ.sriebra swojego nie dadie w lichwu i mzdy na niepowinnych nie prijat. Tworjaj sija nie podwiżytsja wo wiek.сребра́ сво­его́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́н­ныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жит­ся во вѣ́къ.Ps15(14), 5
Ps 16 (15)
PS 15 (16). SZCZĘŚCIE SPRAWIEDLIWEGO Z POSIADANIA BOGA.
1Miktam. David. Conserva me, Deus, quoniam speravi in te.Сохрани меня, Господи, ибо я на Тебя я уповаю.(16:1) Złota pieśń Dawidowa. (16:1) Tytułu napis samemu Dawidowi. Сохрани1 мz, гDи, ћкw на тS ўповaхъ.Sochrani mja, Gospodi, jako na tja upowach.Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на тя́ упова́хъ.Ps16(15), 1
2Dixi Domino: «Dominus meus es tu, bonum mihi non est sine te».Сказал я Господу: "Ты Господь мой, и в дарах моих не нуждаешься".(16:2a) Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam.(16:2b) Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,(16:2a) Zachowaj mię, Panie; bom nadzieję miał w tobie.(16:2b) Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim; albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.Рёхъ гDеви: гDь м0й є3си2 ты2, ћкw благи1хъ мои1хъ не трeбуеши.Riech Gospodiewi: Gospod' moj jesi ty, jako błagich moich nie triebujeszy.Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ ты́, я́ко благи́хъ мо­и́хъ не тре́буеши.Ps16(15), 2
3In sanctos, qui sunt in terra, inclitos viros, omnis voluntas mea in eos.Святым, живущим на земле Его, дивно открыл Господь волю Свою.Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.С™ы6мъ, и5же сyть на земли2 є3гw2, ўдиви2 гDь вс‰ хотBніz сво‰ въ ни1хъ.Swjatym, iże sut' na ziemli jego, udiwi Gospod' wsja chotienija swoja w nich.Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя своя́ въ ни́хъ.Ps16(15), 3
4Multiplicantur dolores eorum, qui post deos alienos acceleraverunt. Non effundam libationes eorum de sanguinibus neque assumam nomina eorum in labiis meis.Умножились немощи их, но вскоре миновали. Не созову людей проливать кровь жертвенную, не произнесу имен их устами моими.Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.Rozmnożyły się niemocy ich, potem się kwapili: nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi: i nie będę wspominał imion ich usty memi.Ўмн0жишасz нeмwщи и4хъ, по си1хъ ўскори1ша: не соберY соб0ры и4хъ t кровeй, ни помzнy же и3мeнъ и4хъ ўстнaма мои1ма.Umnożyszasja niemoszczy ich, po sich uskorisza: nie sobieru sobory ich ot krowiej, ni pomjanu że imien ich ustnama moima.Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от­ крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мо­и́ма.Ps16(15), 4
5Dominus pars hereditatis meae et calicis mei: tu es qui detines sortem meam.Господь – основа достояния моего, в Нем участь моя. Ты даруешь мне достояние мое.Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.ГDь чaсть достоsніz моегw2 и3 чaши моеS: ты2 є3си2 ўстроszй достоsніе моE мнЁ.Gospod' czast' dostojanija mojego i czaszy mojeja: ty jesi ustrojajaj dostojaniie moje mnie.Госпо́дь ча́сть достоя́нiя мо­его́ и ча́ши мо­ея́: ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.Ps16(15), 5
6Funes ceciderunt mihi in praeclaris; insuper et hereditas mea speciosa est mihi.Межи мои проходили по прекрасным местам; достояние мое желанно мне.Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.Sznury przypadły mi na osobliwych; albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.Ќжz напад0ша ми2 въ держaвныхъ мои1хъ: и4бо достоsніе моE держaвно є4сть мнЁ.Użja napadosza mi w dierżawnych moich: ibo dostojaniie moje dierżawno jest' mnie.У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мо­и́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.Ps16(15), 6
7Benedicam Dominum, qui tribuit mihi intellectum; insuper et in noctibus erudierunt me renes mei.Благословлю Господа, вразумившего меня, даже ночью наставляло меня сердце мое.Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.Благословлю2 гDа вразуми1вшаго мS: є3щe же и3 до н0щи наказaша мS ўтрHбы мо‰.Błagosłowlju Gospoda wrazumiwszago mja: jeszcze że i do noszczy nakazasza mja utroby moja.Благословлю́ Го́спода вразуми́в­шаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.Ps16(15), 7
8Proponebam Dominum in conspectu meo semper; quoniam a dextris est mihi, non commovebor.Вижу Господа всегда предо мною, ибо Он возле меня, да не поколеблюсь.Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi; bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.Предзрёхъ гDа предо мн0ю вhну, ћкw њдеснyю менє2 є4сть, да не подви1жусz.Priedzriech Gospoda priedo mnoju wynu, jako odiesnuju mienie jest', da nie podwiżusja.Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.Ps16(15), 8
9Propter hoc laetatum est cor meum, et exsultaverunt praecordia mea; insuper et caro mea requiescet in spe.И вот возвеселилось сердце мое, и возрадовался язык мой; даже плоть моя вселится в землю с упованием:Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.Сегw2 рaди возвесели1сz сeрдце моE, и3 возрaдовасz љзhкъ м0й: є3щe же и3 пл0ть моS всели1тсz на ўповaніи.Siego radi wozwiesielisja sierdce moje, i wozradowasja jazyk moj: jeszcze że i płot' moja wsielitsja na upowanii.Сего́ ра́ди воз­весели́ся се́рдце мое́, и воз­ра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́т­ся на упова́нiи.Ps16(15), 9
10Quoniam non derelinques animam meam in inferno nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.ибо не оставишь Ты души моей во аде и не дашь праведнику Твоему познать тление.Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.Ћкw не њстaвиши дyшу мою2 во ѓдэ, нижE дaси прпdбному твоемY ви1дэти и3стлёніz.Jako nie ostawiszy duszu moju wo adie, niże dasi priepodobnomu twojemu widieti istłienija.Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному тво­ему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.Ps16(15), 10
11Notas mihi facies vias vitae, plenitudinem laetitiae cum vultu tuo, delectationes in dextera tua usque in finem.Поведал Ты мне пути жизни; исполнишь меня веселия пред лицом Твоим: блаженство в деснице Твоей вовеки.Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.Сказaлъ ми2 є3си2 пути6 животA: и3сп0лниши мS весeліz съ лицeмъ твои1мъ: красотA въ десни1цэ твоeй въ конeцъ.Skazał mi jesi puti żywota: ispołniszy mja wiesiełija s licem twoim: krasota w diesnicie twojej w koniec.Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ тво­и́мъ: красота́ въ десни́цѣ тво­е́й въ коне́цъ.Ps16(15), 11
Ps 17 (16)
PS 16 (17). PROŚBA NIEWINNIE PRZEŚLADOWANEGO O POMOC BOŻA.
1Precatio. David. Exaudi, Domine, iustitiam meam, intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.Услышь, Господи, правду мою, внемли молению моему, прими молитву мою из уст нелживых!Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję; słuchaj pilnie prośby mojéj: przyjmij w uszy modlitwę moję, niezdradliwemi ustami.Ўслhши, гDи, прaвду мою2, вонми2 молeнію моемY, внуши2 моли1тву мою2 не во ўстнaхъ льсти1выхъ.Usłyszy, Gospodi, prawdu moju, wonmi molieniju mojemu, wnuszy molitwu moju nie wo ustnach l'stiwych.Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю мо­ему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ.Ps17(16), 1
2De vultu tuo iudicium meum prodeat; oculi tui videant aequitates.Уста Твои изрекут приговор мне; очи мои да узрят правду!Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.Od obliczności twojéj sąd mój niech wynidzie: oczy twe niech dojrzą sprawiedliwości.T лицA твоегw2 судьбA моS и3зhдетъ: џчи мои2 да ви1дита правоты6.Ot lica twojego sud'ba moja izydiet: oczi moi da widita prawoty.От лица́ тво­его́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мо­и́ да ви́дита правоты́.Ps17(16), 2
3Proba cor meum et visita nocte; igne me examina, et non invenies in me iniquitatem.Испытал Ты сердце мое, посетил его ночью; испытал меня, и не обрел во мне неправды.Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.Spróbowałeś serca mego, i nawiedziłeś w nocy: doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.И#скуси1лъ є3си2 сeрдце моE, посэти1лъ є3си2 н0щію: и3скуси1лъ мS є3си2, и3 не њбрётесz во мнЁ непрaвда.Iskusił jesi sierdce moje, posietił jesi noszcziju: iskusił mja jesi, i nie obrietiesja wo mnie nieprawda.Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда.Ps17(16), 3
4Non transgreditur os meum ad opera hominum, propter verba labiorum tuorum custodivi me a viis violenti.Чтобы не говорить мне о делах человеческих, по слову Твоему следовал я путями трудными.Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich: dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.Ћкw да не возглаг0лютъ ўстA мо‰ дёлъ человёческихъ, за словесA ўстeнъ твои1хъ ѓзъ сохрани1хъ пути6 жeстwки.Jako da nie wozgłagoljut usta moja dieł cziełowieczieskich, za słowiesa ustien twoich az sochranich puti żestoki.Я́ко да не воз­глаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ тво­и́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки.Ps17(16), 4
5Retine gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.Утверди стопы мои на стезях Твоих, да не поколеблются стопы мои.Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.Соверши2 стwпы2 мо‰ во стезsхъ твои1хъ, да не подви1жутсz стwпы2 мо‰.Sowierszy stopy moja wo stiezjach twoich, da nie podwiżutsja stopy moja.Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ тво­и́хъ, да не подви́жут­ся стопы́ моя́.Ps17(16), 5
6Ego ad te clamavi, quoniam exaudis me, Deus; inclina aurem tuam mihi et exaudi verba mea.Я воззвал к Тебе, и Ты услышал меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои!Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże: nakłoń mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.Ѓзъ воззвaхъ, ћкw ўслhшалъ мS є3си2, б9е: приклони2 ќхо твоE мнЁ и3 ўслhши глаг0лы мо‰.Az wozzwach, jako usłyszał mja jesi, Boże: prikłoni ucho twoje mnie i usłyszy głagoły moja.А́зъ воз­зва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: при­­клони́ у́хо твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́.Ps17(16), 6
7Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis ab insurgentibus sperantes in dextera tua.Дивно яви милость Твою, спасая уповающих на Тебя от противников десницы Твоей;Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie od przeciwiających się prawicy twojéj.Ўдиви2 млcти тво‰, сп7сazй ўповaющыz на тS t проти1вzщихсz десни1цэ твоeй:Udiwi miłosti twoja, spasajaj upowajuszczyja na tja ot protiwjaszczychsja diesnicie twojej:Удиви́ ми́лости твоя́, спаса́яй упова́ющыя на тя́ от­ проти́вящихся десни́цѣ тво­е́й:Ps17(16), 7
8Custodi me ut pupillam oculi, sub umbra alarum tuarum protege meсохрани меня, Господи, как зеницу ока, под сенью крыл Твоих укрой меняStrzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.Strzeż mię jako źrenicę oka: pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię:сохрани1 мz, гDи, ћкw зёницу џка: въ кр0вэ крил{ твоє1ю покрhеши мSsochrani mja, Gospodi, jako zienicu oka: w krowie kriłu twojeju pokryjeszy mjaсохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ твое́ю покры́еши мя́Ps17(16), 8
9a facie impiorum, qui me afflixerunt. Inimici mei in furore circumdederunt me,от лица нечестивых, оскорбителей моих. Враги мои душу мою обступили,Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.Od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili: nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli.t лицA нечести1выхъ њстрaстшихъ мS: врази2 мои2 дyшу мою2 њдержaшаot lica niecziestiwych ostrastszych mja: wrazi moi duszu moju odierżaszaот­ лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ мя́: врази́ мо­и́ ду́шу мою́ одержа́шаPs17(16), 9
10adipem suum concluserunt; os eorum locutum est superbiam.потучнело, замкнулось сердце их; уста их говорили слова гордыни.Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.Tłustość swoję zawarli: usta ich mówiły hardość.тyкъ св0й затвори1ша, ўстA и4хъ глаг0лаша гордhню.tuk swoj zatworisza, usta ich głagołasza gordynju.ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню.Ps17(16), 10
11Incedentes nunc circumdederunt me, oculos suos statuerunt prosternere in terram.Гонители мои ныне окружили меня, взоры свои на меня устремили, хотят низринуть меня на землю. Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli: oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.И#згонsщіи мS нн7э њбыд0ша мS, џчи свои2 возложи1ша ўклони1ти на зeмлю.Izgonjaszczii mja nynie obydosza mja, oczi swoi wozłożysza ukłoniti na ziemlju.Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи сво­и́ воз­ложи́ша уклони́ти на зе́млю.Ps17(16), 11
12Aspectus eorum quasi leonis parati ad praedam et sicut catuli leonis recubantis in abditis.Подстерегли меня, как лев, готовый прянуть на добычу, как молодой лев, притаившийся в засаде.Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu: i jako szczenię lwie, mieszkające w jamie.Њб8sша мS ћкw лeвъ гот0въ на л0въ и3 ћкw скЂменъ њбитazй въ тaйныхъ.Objasza mja jako liew gotow na łow i jako skimien obitajaj w tajnych.Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ.Ps17(16), 12
13Exsurge, Domine, praeveni eum, supplanta eum; eripe animam meam ab impio framea tua,Восстань, Господи, настигни их и низринь! Избави душу мою от нечестивого, порази мечом Твоим врагов десницы Твоей!Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.Powstań, Panie! uprzedź go i przekin go: wyrwij duszę moje od niezbożnego, miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojéj.Воскrни2, гDи, предвари2 | и3 запни2 и5мъ: и3збaви дyшу мою2 t нечести1вагw, nрyжіе твоEWoskriesni, Gospodi, priedwari ja i zapni im: izbawi duszu moju ot niecziestiwago, orużiie twojeВоскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от­ нечести́ваго, ору́жiе твое́Ps17(16), 13
14a mortuis manu tua, Domine, a mortuis, quorum defecit portio vitae. De reconditis tuis adimpleas ventrem eorum, saturentur filii et dimittant reliquias parvulis suis.Господи, праведников, малых числом на земле, еще при жизни отдели от нечестивых! Сокровища Твои земные поглощают нечестивые; богаты они сыновьями и оставили наследие внукам своим.Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich: z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich: nasyceni są synmi: i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.t вр†гъ руки2 твоеS, гDи, t мaлыхъ t земли2: раздэли2 | въ животЁ и4хъ, и3 сокровeнныхъ твои1хъ и3сп0лнисz чрeво и4хъ: насhтишасz сынHвъ, и3 њстaвиша њстaнки младeнцємъ свои6мъ.ot wrag ruki twojeja, Gospodi, ot małych ot ziemli: razdieli ja w żywotie ich, i sokrowiennych twoich ispołnisja czriewo ich: nasytiszasja synow, i ostawisza ostanki mładiencem swoim.от­ вра́гъ руки́ тво­ея́, Го́споди, от­ ма́лыхъ от­ земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́н­ныхъ тво­и́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ сво­и́мъ.Ps17(16), 14
15Ego autem in iustitia videbo faciem tuam; satiabor, cum evigilavero, conspectu tuo.А я в правде моей явлюсь пред лицом Твоим, обогащусь благами Твоими, когда явится мне слава Твоя.Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.Ѓзъ же прaвдою kвлю1сz лицY твоемY, насhщусz, внегдA kви1тимисz слaвэ твоeй.Az że prawdoju jawljusja licu twojemu, nasyszczusja, wniegda jawitimisja sławie twojej.А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ тво­ему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ тво­е́й.Ps17(16), 15
Ps 18 (17)
1Magistro chori. David, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorumВ конец, слуги Господа Давида, который воспел Господу слова этой песни в день, когда избавил его Господь от руки врагов его и от руки Саула, и сказал,Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: (18:1) Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł: Въ конeцъ, џтроку гDню дв7ду, ±же глаг0ла гDеви словесA пёсни сеS, въ дeнь, в0ньже и3збaви є3го2 гDь t руки2 всёхъ вр†гъ є3гw2 и3 и3з8 руки2 саyли: и3 речE:W koniec, otroku Gospodnju Dawidu, jaże głagoła Gospodiewi słowiesa piesni sieja, w dien', w on'że izbawi jego Gospod' ot ruki wsiech wrag jego i iz ruki Sauli: i rieczie:Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от­ руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:Ps18(17), 1
2et e manu Saul. Dixit igitur: Diligam te, Domine, fortitudo mea.Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!(18:2) Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!(18:2) Będę cię miłował, Panie, mocy moja.Возлюблю1 тz, гDи, крёпосте моS:Wozljublju tja, Gospodi, kriepostie moja:Возлюблю́ тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:Ps18(17), 2
3Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus; Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum; protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus.Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, Податель помощи, уповаю на Него! Защитник мой, в Нем спасение мое, Заступник мой!(18:3) Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.(18:3) Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój.гDь ўтверждeніе моE, и3 прибёжище моE, и3 и3збaвитель м0й, бGъ м0й, пом0щникъ м0й, и3 ўповaю на него2: защи1титель м0й, и3 р0гъ спcніz моегw2, и3 застyпникъ м0й.Gospod' utwierżdieniie moje, i pribieżyszcze moje, i izbawitiel' moj, Bog moj, pomoszcznik moj, i upowaju na niego: zaszczytitiel' moj, i rog spasienija mojego, i zastupnik moj.Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и при­­бѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя мо­его́, и засту́пникъ мо́й.Ps18(17), 3
4Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.Восхваляя призову Господа и спасусь от врагов моих.(18:4) Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.(18:4) Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.ХвалS призовY гDа и3 t вр†гъ мои1хъ спасyсz.Chwalja prizowu Gospoda i ot wrag moich spasusja.Хваля́ при­­зову́ Го́спода и от­ вра́гъ мо­и́хъ спасу́ся.Ps18(17), 4
5Circumdederunt me fluctus mortis, et torrentes Belial conturbaverunt me;Объяли меня муки смертные, потоки беззаконий привели меня в смятение.(18:5) Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.(18:5) Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.Њдержaша мS бwлёзни смє1ртныz, и3 пот0цы беззак0ніz смzт0ша мS:Odierżasza mja bołiezni smiertnyja, i potocy biezzakonija smjatosza mja:Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:Ps18(17), 5
6funes inferni circumdederunt me, praeoccupaverunt me laquei mortis.Мучения адовы охватили меня, настигли меня сети смертные.(18:6) Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.(18:6) Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci.бwлёзни ѓдwвы њбыд0ша мS, предвари1ша мS сBти смє1ртныz.bołiezni adowy obydosza mja, priedwarisza mja sieti smiertnyja.болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.Ps18(17), 6
7In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius.Но в скорби моей призвал я Господа, к Богу моему воззвал; и услышал Он из храма святого Своего голос мой, вопль мой достиг слуха Его.(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.(18:7) W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.И# внегдA скорбёти ми2, призвaхъ гDа и3 къ бGу моемY воззвaхъ: ўслhша t хрaма с™aгw своегw2 глaсъ м0й, и3 в0пль м0й пред8 ни1мъ вни1детъ во ќшы є3гw2.I wniegda skorbieti mi, prizwach Gospoda i k Bogu mojemu wozzwach: usłysza ot chrama swjatago swojego głas moj, i wopl' moj pried nim wnidiet wo uszy jego.И внегда́ скорбѣ́ти ми́, при­­зва́хъ Го́спода и къ Бо́гу мо­ему́ воз­зва́хъ: услы́ша от­ хра́ма свята́го сво­его́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ ни́мъ вни́детъ во у́шы его́.Ps18(17), 7
8Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt et commota sunt, quoniam iratus est.И поколебалась, и вострепетала земля, и основания гор потряслись и поколебались, ибо прогневался Бог.(18:8) Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.(18:8) Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.И# подви1жесz и3 трeпетна бhсть землS, и3 њснов†ніz г0ръ смzт0шасz и3 подвиг0шасz, ћкw прогнёвасz на нS бGъ.I podwiżesja i triepietna byst' ziemlja, i osnowanija gor smjatoszasja i podwigoszasja, jako progniewasja na nja Bog.И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.Ps18(17), 8
9Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo.Восклубился дым от гнева Его, и огонь от лица Его воспламенился; угли возгорались от Него.(18:9) Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.(18:9) Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego.Взhде дhмъ гнёвомъ є3гw2, и3 џгнь t лицA є3гw2 восплaменитсz: ќгліе возгорёсz t негw2.Wzydie dym gniewom jego, i ogn' ot lica jego wospłamienitsja: ugłiie wozgoriesja ot niego.Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ его́, и о́гнь от­ лица́ его́ воспла́менит­ся: у́глiе воз­горѣ́ся от­ него́.Ps18(17), 9
10Inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius.И приклонил Он небеса и снизошел; и мрак под ногами Его.(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.(18:10) Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego.И# приклони2 нб7сA и3 сни1де, и3 мрaкъ под8 ногaма є3гw2.I prikłoni niebiesa i snidie, i mrak pod nogama jego.И при­­клони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма его́.Ps18(17), 10
11Et ascendit super cherub et volavit, ferebatur super pennas ventorum.И воссел на Херувимов, и полетел, полетел на крыльях ветра.(18:11) A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.(18:11) I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych.И# взhде на херувjмы и3 летЁ, летЁ на крил{ вётрєню.I wzydie na chieruwimy i lietie, lietie na kriłu wietrienju.И взы́де на херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.Ps18(17), 11
12Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius, tenebrosa aqua, nubes aeris.И соделал тьму покровом Своим; окрест Него – обитель Его; темна вода в облаках поднебесных.(18:12) Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.(18:12) I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.И# положи2 тьмY закр0въ св0й: w4крестъ є3гw2 селeніе є3гw2: темнA водA во w4блацэхъ воздyшныхъ.I położy tmu zakrow swoj: okriest jego sielieniie jego: tiemna woda wo obłaciech wozdusznych.И положи́ тму́ закро́въ сво́й: о́крестъ его́ селе́нiе его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ воз­ду́шныхъ.Ps18(17), 12
13Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.В блеске молний проносились пред Ним облака, град и угли пламенные.(18:13) Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.(18:13) Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.T њблистaніz пред8 ни1мъ w4блацы проид0ша, грaдъ и3 ќгліе џгненное.Ot oblistanija pried nim obłacy proidosza, grad i ugłiie ogniennoje.От облиста́нiя предъ ни́мъ о́блацы про­идо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гнен­ное.Ps18(17), 13
14Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.И возгремел с Небес Господь, Всевышний издал глас Свой.(18:14) I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.(18:14) I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy swój głos wypuścił: grad i węgle ogniste.И# возгремЁ съ нб7сE гDь, и3 вhшній дадE глaсъ св0й.I wozgriemie s niebiesie Gospod', i wysznij dadie głas swoj.И воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и вы́шнiй даде́ гла́съ сво́й.Ps18(17), 14
15Et misit sagittas suas et dissipavit eos, fulgura iecit et conturbavit eos.Ниспослал Он стрелы и разогнал врагов, и умножил молнии, привел их в смятенье.(18:15) Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.(18:15) I wypuścił strzały swe, i rozproszył je: rozmnożył błyskawice i strwożył je.НизпослA стрёлы и3 разгнA |, и3 мHлніи ўмн0жи и3 смzтE |.Nizposła strieły i razgna ja, i mołnii umnoży i smjatie ja.Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.Ps18(17), 15
16Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae.И явились источники водные, и открылись основания вселенной от угрозы Твоей, Господи, от дуновения гнева Твоего.(18:16) I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.(18:16) I okazały się źródła wód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemie, od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego.И# kви1шасz и3ст0чницы воднjи, и3 tкрhшасz њснов†ніz вселeнныz t запрещeніz твоегw2, гDи, t дохновeніz дyха гнёва твоегw2.I jawiszasja istocznicy wodnii, i otkryszasja osnowanija wsieliennyja ot zaprieszczenija twojego, Gospodi, ot dochnowienija ducha gniewa twojego.И яви́шася исто́чницы водні́и, и от­кры́шася основа́нiя вселе́н­ныя от­ запреще́нiя тво­его́, Го́споди, от­ дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва тво­его́.Ps18(17), 16
18 B
17Misit de summo et accepit me et assumpsit me de aquis multis;Он простер десницу Свою с высоты, и поднял меня, извлек меня из вод многих.(18:17) Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.(18:17) Spuścił z wysokości, a wziął mię: i wyjął mię z wód wielkich.НизпослA съ высоты2 и3 пріsтъ мS, воспріsтъ мS t в0дъ мн0гихъ.Nizposła s wysoty i prijat mja, wosprijat mja ot wod mnogich.Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от­ во́дъ мно́гихъ.Ps18(17), 17
18eripuit me de inimicis meis fortissimis et ab his, qui oderunt me, quoniam confortati sunt super me.Избавит меня от врагов моих сильных и от ненавистников моих, ибо стали они крепче меня.(18:18) Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.(18:18) Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych: i od tych, którzy mię w nienawiści mieli; albowiem zmocnili się nademną.И#збaвитъ мS t врагHвъ мои1хъ си1льныхъ и3 t ненави1дzщихъ мS: ћкw ўтверди1шасz пaче менє2.Izbawit mja ot wragow moich sil'nych i ot nienawidjaszczych mja: jako utwierdiszasja paczie mienie.Изба́витъ мя́ от­ враго́въ мо­и́хъ си́льныхъ и от­ ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.Ps18(17), 18
19Oppugnaverunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus fulcimentum meum;Настигли они меня в день бедствия моего, но Господь – опора моя.(18:19) Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.(18:19) Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego: i Pan stał się obrońcą moim.Предвари1ша мS въ дeнь њѕлоблeніz моегw2: и3 бhсть гDь ўтверждeніе моE.Priedwarisza mja w dien' ozłoblienija mojego: i byst' Gospod' utwierżdieniie moje.Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя мо­его́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.Ps18(17), 19
20et eduxit me in latitudinem, salvum me fecit, quoniam voluit me.И вывел Он меня на простор; избавил меня, ибо Он благоволил ко мне.(18:20) Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.(18:20) I wywiódł mię na przestrzeństwo: zbawił mię, iż mię chciał.И# и3зведe мz на широтY: и3збaвитъ мS, ћкw восхотё мz.I izwiedie mja na szyrotu: izbawit mja, jako woschotie mja.И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.Ps18(17), 20
21Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi,И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих воздаст мне;(18:21) Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.(18:21) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj, i według czystości rąk moich odda mi.И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй, и3 по чистотЁ рукY моє1ю воздaстъ ми2,I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej, i po czistotie ruku mojeju wozdast mi,И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю воз­да́стъ ми́,Ps18(17), 21
22quia custodivi vias Domini nec impie recessi a Deo meo.ибо я хранил пути Господни и не был нечестивцем пред Богом моим.(18:22) Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.(18:22) Albowiemem strzegł dróg Pańskich, anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu.ћкw сохрани1хъ пути6 гDни и3 не нечeствовахъ t бGа моегw2.jako sochranich puti Gospodni i nie niecziestwowach ot Boga mojego.я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́­ст­вовахъ от­ Бо́га мо­его́.Ps18(17), 22
23Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo, et iustitias eius non reppuli a me;Ибо все суды Его предо мною, от повелений Его не отступал я.(18:23) Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.(18:23) Bo wszystkie sądy jego przed oblicznością moją: a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.Ћкw вс‰ судьбы6 є3гw2 предо мн0ю, и3 њправд†ніz є3гw2 не tступи1ша t менє2.Jako wsja sud'by jego priedo mnoju, i oprawdanija jego nie otstupisza ot mienie.Я́ко вся́ судьбы́ его́ предо мно́ю, и оправда́нiя его́ не от­ступи́ша от­ мене́.Ps18(17), 23
24et fui immaculatus cum eo et observavi me ab iniquitate.И буду я непорочен пред Ним, и сохраню себя от беззакония.(18:24) Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.(18:24) I będę niepokalanym z nim i będę się strzegł od nieprawości mojéj.И# бyду непор0ченъ съ ни1мъ и3 сохраню1сz t беззак0ніz моегw2.I budu nieporoczien s nim i sochranjusja ot biezzakonija mojego.И бу́ду непоро́ченъ съ ни́мъ и сохраню́ся от­ беззако́нiя мо­его́.Ps18(17), 24
25Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.И воздаст мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.(18:25) Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.(18:25) I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj: i według czystości rąk moich przed oblicznością oczu jego.И# воздaстъ ми2 гDь по прaвдэ моeй и3 по чистотЁ рукY моє1ю пред8 nчи1ма є3гw2.I wozdast mi Gospod' po prawdie mojej i po czistotie ruku mojeju pried oczima jego.И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма его́.Ps18(17), 25
26Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens erisС праведным поступишь Ты по правде Твоей, и с мужем неповинным – по безвинности его;(18:26) Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.(18:26) Z świętym święty będziesz: a z mężem niewinnym niewinny będziesz.Съ прпdбнымъ прпdбенъ бyдеши, и3 съ мyжемъ непови1ннымъ непови1ненъ бyдеши,S priepodobnym priepodobien budieszy, i s mużem niepowinnym niepowinien budieszy,Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́н­нымъ непови́ненъ бу́деши,Ps18(17), 26
27et cum electo electus eris et cum perverso callidus eris.и с избранным поступаешь, как с избранником, а с лукавым – по лукавству его.(18:27) Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;(18:27) I z wybranym wybrany będziesz: a z przewrotnym przewrotny się staniesz.и3 со и3збрaннымъ и3збрaнъ бyдеши, и3 со стропти1вымъ разврати1шисz.i so izbrannym izbran budieszy, i so stroptiwym razwratiszysja.и со избра́н­нымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.Ps18(17), 27
28Quoniam tu populum humilem salvum facies et oculos superborum humiliabis.Ибо Ты людей смиренных спасешь, а очи гордых смиришь;(18:28) Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.(18:28) Bo ty lud uniżony zbawisz: a oczy pysznych poniżysz.Ћкw ты2 лю1ди смирє1нныz сп7сeши и3 џчи г0рдыхъ смири1ши.Jako ty ljudi smiriennyja spasieszy i oczi gordych smiriszy.Я́ко ты́ лю́ди смире́н­ныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.Ps18(17), 28
29Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine; Deus meus illuminat tenebras meas.ибо Ты возжигаешь светильник мой, Господи, Боже мой, озаришь тьму мою.(18:29) Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.(18:29) Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje.Ћкw ты2 просвэти1ши свэти1льникъ м0й, гDи: б9е м0й, просвэти1ши тьмY мою2.Jako ty proswietiszy swietiłnik moj, Gospodi: Boże moj, proswietiszy tmu moju.Я́ко ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.Ps18(17), 29
30Quoniam in te aggrediar hostium turmas et in Deo meo transiliam murum.Ибо Тобой избавлюсь я от искушения и с Богом моим преодолею стену.(18:30) Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.(18:30) Albowiem przez cię będę wyrwan z pokusy: a w Bogu moim przestąpię mur.Ћкw тоб0ю и3збaвлюсz t и3скушeніz, и3 бGомъ мои1мъ прейдY стёну.Jako toboju izbawljusja ot iskuszenija, i Bogom moim priejdu stienu.Я́ко тобо́ю изба́влюся от­ искуше́нiя, и Бо́гомъ мо­и́мъ прейду́ стѣ́ну.Ps18(17), 30
18 C
31Deus, impolluta via eius, eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se.Бог мой! Непорочен путь Его; слова Господни пламенны; Защитник Он всех, уповающих на Него.(18:31) Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.(18:31) Bóg mój, niezmazana droga jego: słowa Pańskie ogniem wypławione: obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim.БGъ м0й, непор0ченъ пyть є3гw2: словесA гDнz разжжє1на. Защи1титель є4сть всёхъ ўповaющихъ на него2.Bog moj, nieporoczien put' jego: słowiesa Gospodnja razżżena. Zaszczytitiel' jest' wsiech upowajuszczych na niego.Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на него́.Ps18(17), 31
32Quoniam quis Deus praeter Dominum? Aut quae munitio praeter Deum nostrum?Ибо кто Бог, кроме Господа? Или кто бог, кроме Бога нашего?(18:32) Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?(18:32) Bo któż Bogiem oprócz Pana? albo który Bóg oprócz Boga naszego?Ћкw кто2 бGъ, рaзвэ гDа; и3ли2 кто2 бGъ, рaзвэ бGа нaшегw;Jako kto Bog, razwie Gospoda? ili kto Bog, razwie Boga naszego?Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́­шего?Ps18(17), 32
33Deus, qui praecinxit me virtute et posuit immaculatam viam meam;Бог препоясал меня силою и соделал непорочным путь мой;(18:33) On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.(18:33) Bóg, który mię opasał mocą: i położył niepokalaną drogę moję.БGъ препоzсyzй мS си1лою, и3 положи2 непор0ченъ пyть м0й:Bog priepojasujaj mja siłoju, i położy nieporoczien put' moj:Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:Ps18(17), 33
34qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me;укрепил ноги мои, как быстрые ноги оленя, и на высоты воззвел меня.(18:34) Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.(18:34) Który pokrzepił nogi moje jako jelenie, i na wysokich miejscach stanowiąc mię.совершazй н0зэ мои2 ћкw є3лeни, и3 на выс0кихъ поставлszй мS:sowierszajaj nozie moi jako jelieni, i na wysokich postawljajaj mja:соверша́яй но́зѣ мо­и́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:Ps18(17), 34
35qui docet manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea.Научил руки мои сражению, соделал луком медным мышцы мои.(18:35) Ćwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.(18:35) Który uczy ręce moje do boju: i uczyniłeś, jako łuk miedziany, ramiona moje.научazй рyцэ мои2 на брaнь, и3 положи1лъ є3си2 лyкъ мёдzнъ мы6шца мо‰:nauczajaj rucie moi na bran', i położył jesi łuk miedjan myszca moja:науча́яй ру́цѣ мо­и́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:Ps18(17), 35
36Et dedisti mihi scutum salutis tuae, et dextera tua suscepit me, et exauditio tua magnificavit me.И даровал мне щит спасения, и десница Твоя поддержала меня; и наставление Твое исправит меня, и наставление Твое меня научит.(18:36) Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.(18:36) I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię: a kaźń twoja poprawiła mię do końca: i nauka twoja, ta mię nauczy.и3 дaлъ ми2 є3си2 защищeніе спcніz, и3 десни1ца твоS воспріsтъ мS: и3 наказaніе твоE и3спрaвитъ мS въ конeцъ, и3 наказaніе твоE то2 мS научи1тъ.i dał mi jesi zaszczyszczeniie spasienija, i diesnica twoja wosprijat mja: i nakazaniie twoje isprawit mja w koniec, i nakazaniie twoje to mja nauczit.и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе твое́ то́ мя́ научи́тъ.Ps18(17), 36
37Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea.Расширил Ты шаги мои на пути моем, и стопы мои не изнемогли.(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.(18:37) Rozszerzyłeś kroki moje podemną: i nie osłabiały nogi moje.Ўшири1лъ є3си2 стwпы2 мо‰ подо мн0ю, и3 не и3знемог0стэ плеснB мои2.Uszyrił jesi stopy moja podo mnoju, i nie izniemogostie pliesnie moi.Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мо­и́.Ps18(17), 37
38Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos et non convertebar, donec deficerent.Преследовать буду врагов моих и настигну их, и не возвращусь, доколе не погибнут!(18:38) Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.(18:38) Będę gonił nieprzyjacioły moje, i poimam je: i nie wrócę się, aż ich nie stanie.ПоженY враги2 мо‰, и3 пости1гну |, и3 не возвращyсz, д0ндеже скончaютсz:Pożenu wragi moja, i postignu ja, i nie wozwraszczusja, dondieże skonczajutsja:Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не воз­вращу́ся, до́ндеже сконча́ют­ся:Ps18(17), 38
39Confringebam illos, nec poterant stare, cadebant subtus pedes meos.Сокрушу их, и не смогут встать, падут под ноги мои!(18:39) Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.(18:39) Połamię je, i nie będą mogli stać: upadną pod nogami memi.њскорблю2 и5хъ, и3 не возм0гутъ стaти, падyтъ под8 ногaма мои1ма.oskorblju ich, i nie wozmogut stati, padut pod nogama moima.оскорблю́ и́хъ, и не воз­мо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мо­и́ма.Ps18(17), 39
40Et praecinxisti me virtute ad bellum et supplantasti insurgentes in me subtus me.И препоясал Ты меня силою на битву, поверг предо мной всех восстающих на меня.(18:40) Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.(18:40) I opasałeś mię mocą na wojnę: I przekinąłeś powstające przeciwko mnie, pod mię.И# препоsсалъ мS є3си2 си1лою на брaнь, спsлъ є3си2 вс‰ востаю1щыz на мS под8 мS.I priepojasał mja jesi siłoju na bran', spjał jesi wsja wostajuszczyja na mja pod mja.И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.Ps18(17), 40
41Et inimicos meos dedisti mihi dorsum et odientes me disperdidisti.И врагов моих обратил в бегство, и ненавистников моих истребил.(18:41) Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.(18:41) I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył: i nienawidzące mię potraciłeś.И# врагHвъ мои1хъ дaлъ ми2 є3си2 хребeтъ и3 ненави1дzщыz мS потреби1лъ є3си2.I wragow moich dał mi jesi chriebiet i nienawidjaszczyja mja potriebił jesi.И враго́въ мо­и́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.Ps18(17), 41
42Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum, nec exaudivit eos.Взывали они, но не было спасающего, ко Господу взывали, но не услышал Он их.(18:42) Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.(18:42) Wołali, a nie był, ktoby je wybawił: do Pana, ani ich wysłuchał.Воззвaша, и3 не бЁ спасazй: ко гDу, и3 не ўслhша и4хъ.Wozzwasza, i nie bie spasajaj: ko Gospodu, i nie usłysza ich.Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.Ps18(17), 42
43Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti, ut lutum platearum contrivi eos.И рассею их, как прах, взметаемый ветром, будто грязь на пути, растопчу их!(18:43) I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.(18:43) I skruszę je, jako proch przed wiatrem: jako błoto na ulicy wygładzę je.И# и3стню2 | ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, ћкw брeніе путjй поглaжду |.I istnju ja jako prach pried licem wietra, jako brieniie putij pogłażdu ja.И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.Ps18(17), 43
44Eripuisti me de contradictionibus populi, constituisti me in caput gentium. Populus, quem non cognovi, servivit mihi,Избавил Ты меня от распрей человеческих, поставил меня главою народов. Племена, которых я не знал, подчинились мне:(18:44) Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.(18:44) Wyrwiesz mię z przeciwności ludu: postanowisz mię głową narodów.И#збaвиши мS t прерэкaніz людjй: постaвиши мS во главY kзhкwвъ: лю1діе, и4хже не вёдэхъ, раб0таша ми2,Izbawiszy mja ot prieriekanija ljudij: postawiszy mja wo gławu jazykow: ljudiie, ichże nie wiediech, rabotasza mi,Изба́виши мя́ от­ прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,Ps18(17), 44
45in auditu auris oboedivit mihi. Filii alieni blanditi sunt mihi,прослышав обо мне, изъявили покорность. Но изменили мне чужеземцы.(18:45) Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.(18:45) Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny.въ слyхъ ќха послyшаша мS. Сhнове чуждjи солгaша ми2,w słuch ucha posłuszasza mja. Synowie czużdii sołgasza mi,въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,Ps18(17), 45
46filii alieni inveterati sunt, contremuerunt in abditis suis.Изнемогли иноплеменники и охромели на путях своих.(18:46) Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.(18:46) Synowie obcy skłamali mi: synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich.сhнове чуждjи њбетшaша и3 њхром0ша t стeзь свои1хъ.synowie czużdii obietszasza i ochromosza ot stiez' swoich.сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от­ сте́зь сво­и́хъ.Ps18(17), 46
47Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae.Жив Господь и благословен Бог, и да будет превознесен Бог, спасающий меня.(18:47) Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.(18:47) Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego.Жи1въ гDь, и3 блгcвeнъ бGъ, и3 да вознесeтсz бGъ спcніz моегw2,Żyw Gospod', i błagosłowien Bog, i da wozniesietsja Bog spasienija mojego,Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да воз­несе́т­ся Бо́гъ спасе́нiя мо­его́,Ps18(17), 47
48Deus, qui das vindictas mihi et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis;Бог, воздающий за меня и покоривший мне народы!(18:48) Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.(18:48) Boże, który mi dajesz pomsty, i poddajesz pod mię narody:бGъ даsй tмщeніе мнЁ и3 покори1вый лю1ди под8 мS,Bog dajaj otmszczeniie mnie i pokoriwyj ljudi pod mja,Бо́гъ дая́й от­мще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,Ps18(17), 48
49et ab insurgentibus in me exaltas me, a viro iniquo eripis me.Избавитель мой от врагов моих яростных! Над восстающими вознесешь Ты, от мужа неправедного избавишь меня.(18:49) Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.(18:49) Wybawicielu mój, od nieprzyjaciół moich gniewliwych, i od powstających na mię wywyższysz mię: od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię.и3збaвитель м0й t вр†гъ мои1хъ гнэвли1выхъ: t востаю1щихъ на мS вознесeши мS, t мyжа непрaведна и3збaвиши мS.izbawitiel' moj ot wrag moich gniewliwych: ot wostajuszczych na mja wozniesieszy mja, ot muża nieprawiedna izbawiszy mja.изба́витель мо́й от­ вра́гъ мо­и́хъ гнѣвли́выхъ: от­ востаю́щихъ на мя́ воз­несе́ши мя́, от­ му́жа непра́ведна изба́виши мя́.Ps18(17), 49
50Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam,Посему прославлю Тебя средь народов, Господи, и имя Твое воспою.(18:50) Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.(18:50) Przetóż będęć wyznawał między narody, Panie! a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam.Сегw2 рaди и3сповёмсz тебЁ во kзhцэхъ, гDи, и3 и4мени твоемY пою2:Siego radi ispowiemsja tiebie wo jazyciech, Gospodi, i imieni twojemu poju:Сего́ ра́ди исповѣ́мся тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени тво­ему́ пою́:Ps18(17), 50
51magnificans salutes regis sui et faciens misericordiam christo suo David et semini eius usque in saeculum.Возвеличил Ты спасенного Тобою царя и творишь милость помазаннику Своему Давиду и потомству его вовеки.(18:51) Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.(18:51) Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.величazй спасє1ніz царє1ва и3 творsй млcть хрістY своемY дв7ду и3 сёмени є3гw2 до вёка.wieliczajaj spasienija cariewa i tworjaj miłost' christu swojemu Dawidu i siemieni jego do wieka.велича́яй спасе́нiя царе́ва и творя́й ми́лость христу́ сво­ему́ Дави́ду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.Ps18(17), 51
Ps 19 (18)
PS 18 (19). CHWAŁA BOGA GŁOSZONA RZEZ NIEBIOSA I DOSKONAŁOŚĆ JEGO PRAWA.
1Magistro chori. PSALMUS. David.В конец, псалом Давида, 18Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (19:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, pал0мъ дв7дуW koniec, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.Ps19(18), 1
2Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annuntiat firmamentum.Небеса проповедают славу Божию, и о творениях рук Его возвещает вселенная.(19:2) Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.(19:2) Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.НебесA повёдаютъ слaву б9ію, творeніе же рукY є3гw2 возвэщaетъ твeрдь.Niebiesa powiedajut sławu Bożiju, tworieniie że ruku jego wozwieszczajet twierd'.Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ его́ воз­вѣща́етъ тве́рдь.Ps19(18), 2
3Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.День дню изрекает слово, и ночь ночи возвещает мудрость.(19:3) Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność,(19:3) Dzień dniowi opowiada słowo: a noc nocy okazuje znajomość.Дeнь дни2 tрыгaетъ глаг0лъ, и3 н0щь н0щи возвэщaетъ рaзумъ.Dien' dni otrygajet głagoł, i noszcz' noszczy wozwieszczajet razum.Де́нь дни́ от­рыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи воз­вѣща́етъ ра́зумъ.Ps19(18), 3
4Non sunt loquelae neque sermones, quorum non intellegantur voces:Нет наречий и нет языков, на каких бы не слышались голоса их.(19:4) Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było.(19:4) Niemasz języków, ani mów, któreby nie słyszały głosów ich.Не сyть рBчи, нижE словесA, и4хже не слhшатсz глaси и4хъ.Nie sut' rieczi, niże słowiesa, ichże nie słyszatsja głasi ich.Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шат­ся гла́си и́хъ.Ps19(18), 4
5in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum.Разнеслись по всей земле вещания их, и до пределов вселенной речи их. Солнце соделал Бог обителью в небесах;(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.(19:5) Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: i na kończyny okręgu ziemie słowa ich: w słońcu postawił przybytek swój.Во всю2 зeмлю и3зhде вэщaніе и4хъ, и3 въ концы6 вселeнныz глаг0лы и4хъ: въ с0лнцэ положи2 селeніе своE:Wo wsju ziemlju izydie wieszczaniie ich, i w koncy wsieliennyja głagoły ich: w sołncie położy sielieniie swoje:Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́н­ныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́:Ps19(18), 5
6Soli posuit tabernaculum in eis, et ipse, tamquam sponsus procedens de thalamo suo, exsultavit ut gigas ad currendam viam.и оно, как жених, выходит из чертога своего, радуется, как исполин, пускаясь в путь.(19:6) A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.(19:6) A ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj: rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę.и3 т0й ћкw жени1хъ и3сходsй t черт0га своегw2, возрaдуетсz ћкw и3споли1нъ тещи2 пyть.i toj jako żenich ischodjaj ot cziertoga swojego, wozradujetsja jako ispolin tieszczy put'.и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от­ черто́га сво­его́, воз­ра́дует­ся я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть.Ps19(18), 6
7A finibus caelorum egressio eius, et occursus eius usque ad fines eorum, nec est quod se abscondat a calore eius.От края неба исход его и встреча его с тьмой у края неба; и никто не лишится теплоты его.(19:7) Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego.(19:7) Od kraju nieba wyjście jego: a nawrót jego aż na kraj jego: a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.T крaz небесE и3сх0дъ є3гw2, и3 срётеніе є3гw2 до крaz небесE: и3 нёсть, и4же ўкрhетсz теплоты2 є3гw2.Ot kraja niebiesie ischod jego, i srietieniie jego do kraja niebiesie: i niest', iże ukryjetsja tiepłoty jego.От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ет­ся теплоты́ его́.Ps19(18), 7
8Lex Domini immaculata, reficiens animam, testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis.Закон Господень непорочен, наставляет души; свидетельство Господне верно, умудряет младенцев.(19:8) Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.(19:8) Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.Зак0нъ гDень непор0ченъ, њбращazй дyшы: свидётельство гDне вёрно, ўмудрsющее младeнцы.Zakon Gospodien' nieporoczien, obraszczajaj duszy: swidietiełstwo Gospodnie wierno, umudrjajuszczeje mładiency.Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́тел­ст­во Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы.Ps19(18), 8
9Iustitiae Domini rectae, laetificantes corda, praeceptum Domini lucidum, illuminans oculos.Повеления Господни праведны, веселят сердце; заповедь Господня светла, просвещает очи.(19:9) Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy.(19:9) Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.Њправд†ніz гDнz пр†ва, весел‰щаz сeрдце: зaповэдь гDнz свэтлA, просвэщaющаz џчи.Oprawdanija Gospodnja prawa, wiesieljaszczaja sierdce: zapowied' Gospodnja swietła, proswieszczajuszczaja oczi.Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи.Ps19(18), 9
10Timor Domini mundus, permanens in saeculum saeculi; iudicia Domini vera, iusta omnia simul,Страх Господень чист: пребывает вовеки; суды Господни истинны, праведны во всем,(19:10) Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;(19:10) Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie:Стрaхъ гDень чи1стъ, пребывazй въ вёкъ вёка: судьбы6 гDни и4стинны, њправд†нны вкyпэ,Strach Gospodien' czist, priebywajaj w wiek wieka: sud'by Gospodni istinny, oprawdanny wkupie,Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стин­ны, оправда́н­ны вку́пѣ,Ps19(18), 10
11desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum stillantem.вожделенней золота и камня драгоценного, слаще меда в сотах.(19:11) Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.(19:11) Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: i słodsze nad miód i plastr miodowy.вожделBнны пaче злaта и3 кaмене чeстна мн0га, и3 слaждшz пaче мeда и3 с0та.wożdiełienny paczie złata i kamienie cziestna mnoga, i słażdszja paczie mieda i sota.вожделѣ́н­ны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та.Ps19(18), 11
12Etenim servus tuus eruditur in eis; in custodiendis illis retributio multa.И раб Твой хранит их. Велико воздаяние тому, кто соблюдает их!(19:12) Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.(19:12) Albowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.И$бо рaбъ тв0й храни1тъ |: внегдA сохрани1ти |, воздаsніе мн0го.Ibo rab twoj chranit ja: wniegda sochraniti ja, wozdajaniie mnogo.И́бо ра́бъ тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воз­дая́нiе мно́го.Ps19(18), 12
13Errores quis intellegit? Ab occultis munda meГрехи свои кто до конца уразумеет? От тайных грехов моих очисти меня.(19:13) Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię.(19:13) Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię.Грэхопадє1ніz кто2 разумёетъ; t тaйныхъ мои1хъ њчcти мS,Griechopadienija kto razumiejet? ot tajnych moich oczisti mja,Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? от­ та́йныхъ мо­и́хъ очи́сти мя́,Ps19(18), 13
14et a superbia custodi servum tuum, ne dominetur mei, Tunc immaculatus ero et emundabor a delicto maximo.От чуждых естеству огради раба Твоего! Если не овладеют они мною, непорочен буду, очищусь от греха великого.(19:14) I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.(19:14) I od cudzych sfolguj słudze twemu: jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: i będę oczyszczon od grzechu największego.и3 t чужди1хъ пощади2 рабA твоего2: ѓще не њбладaютъ мн0ю, тогдA непор0ченъ бyду, и3 њчи1щусz t грэхA вели1ка.i ot czużdich poszczadi raba twojego: aszcze nie obładajut mnoju, togda nieporoczien budu, i ocziszczusja ot griecha wielika.и от­ чужди́хъ пощади́ раба́ тво­его́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от­ грѣха́ вели́ка.Ps19(18), 14
15Sint ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo. Domine, adiutor meus et redemptor meus.И будут угодны слова уст моих, и помышление сердца моего всегда пред Тобою, Господи, Податель помощи и Избавитель мой.(19:15) Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój!(19:15) I będą się podobać wymowy ust moich: i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze, Panie, wspomożycielu mój, odkupicielu mój!И# бyдутъ во бlговолeніе словесA ќстъ мои1хъ, и3 поучeніе сeрдца моегw2 пред8 тоб0ю вhну, гDи, пом0щниче м0й и3 и3збaвителю м0й.I budut wo błagowolieniie słowiesa ust moich, i pouczieniie sierdca mojego pried toboju wynu, Gospodi, pomoszczniczie moj i izbawitielju moj.И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мо­и́хъ, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ предъ тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й.Ps19(18), 15
Ps 20 (19)
PS 19 (20). MODLITWA ZA KRÓLA PRZED BITWĄ.
1Magistro chori. PSALMUS. David.В конец, псалом Давида, 19Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (20:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, pал0мъ дв7дуW koniec, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.Ps20(19), 1
2Exaudiat te Dominus in die tribulationis, protegat te nomen Dei Iacob.Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева!(20:2) Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego.(20:2) Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia: niechaj cię obroni imię Boga Jakóbowego.Ўслhшитъ тS гDь въ дeнь печaли, защи1титъ тS и4мz бGа їaкwвлz.Usłyszyt tja Gospod' w dien' pieczali, zaszczytit tja imja Boga Iakowlja.Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.Ps20(19), 2
3Mittat tibi auxilium de sancto et de Sion tueatur te.Да пошлет Он тебе помощь из святилища, с высот Сиона да охранит тебя!(20:3) Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze.(20:3) Niech ci ześle pomoc z świątnice: a z Syonu niechaj cię broni.П0слетъ ти2 п0мощь t с™aгw, и3 t сіHна застyпитъ тS.Posliet ti pomoszcz' ot swjatago, i ot Siona zastupit tja.По́слетъ ти́ по́мощь от­ свята́го, и от­ Сiо́на засту́питъ тя́.Ps20(19), 3
4Memor sit omnis sacrificii tui et holocaustum tuum pingue habeat.Да помянет Он все жертвы твои, и всесожжение твое да будет обильно!(20:4) Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela.(20:4) Niechaj pomni na wszelką ofiarę twoję: a całopalenie twoje niech tłuste będzie.Помzнeтъ всsку жeртву твою2, и3 всесожжeніе твоE тyчно бyди.Pomjaniet wsjaku żertwu twoju, i wsiesożżeniie twoje tuczno budi.Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.Ps20(19), 4
5Tribuat tibi secundum cor tuum et omne consilium tuum adimpleat.Да сотворит тебе Господь по сердцу твоему и всяк замысел твой да исполнит!(20:5) Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni.(20:5) Niechaj ci da według serca twego: i wszelką radę twoję niech potwierdzi.Дaстъ ти2 гDь по сeрдцу твоемY, и3 вeсь совётъ тв0й и3сп0лнитъ.Dast ti Gospod' po sierdcu twojemu, i wies' sowiet twoj ispołnit.Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу тво­ему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.Ps20(19), 5
6Laetabimur in salutari tuo et in nomine Dei nostri levabimus signa; impleat Dominus omnes petitiones tuas.Возрадуемся мы о спасении твоем, возвеличит нас имя Господа Бога нашего. Да исполнит Господь все прошения твои.(20:6) Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje.(20:6) Rozweselimy się w zbawieniu twojem: a w imię Boga naszego wielmożnymi się staniemy. Niechaj wypełni Pan wszystkie prośby twoje.Возрaдуемсz њ спcніи твоeмъ, и3 во и4мz гDа бGа нaшегw возвели1чимсz: и3сп0лнитъ гDь вс‰ прошє1ніz тво‰.Wozradujemsja o spasienii twojem, i wo imja Gospoda Boga naszego wozwieliczimsja: ispołnit Gospod' wsja proszenija twoja.Возра́дуемся о спасе́нiи тво­е́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего воз­вели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.Ps20(19), 6
7Nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum: exaudivit illum de caelo sancto suo, in virtutibus salutis dexterae eius.Ныне познал я, что спас Господь помазанника Своего; услышал его с неба святого Своего. Могуча спасающая десница Его.(20:7) Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.(20:7) Terazem poznał, iż Pan zbawił pomazańca swego: wysłucha go z nieba świętego swego: zbawienie w siłach prawice jego.Нн7э познaхъ, ћкw сп7сE гDь хрістA своего2: ўслhшитъ є3го2 съ нб7сE с™aгw своегw2: въ си1лахъ спcніе десни1цы є3гw2.Nynie poznach, jako spasie Gospod' christa swojego: usłyszyt jego s niebiesie swjatago swojego: w siłach spasieniie diesnicy jego.Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь христа́ сво­его́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го сво­его́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.Ps20(19), 7
8Hi in curribus, et hi in equis, nos autem nomen Domini Dei nostri invocavimus.Одни на боевых колесницах, другие на конях, а мы имя Господа Бога нашего призовем.(20:8) Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.(20:8) Jedni w woziech, a drudzy w koniech: ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.Сjи на колесни1цахъ, и3 сjи на к0нехъ: мh же во и4мz гDа бGа нaшегw призовeмъ.Sii na koliesnicach, i sii na koniech: my że wo imja Gospoda Boga naszego prizowiem.Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего при­­зове́мъ.Ps20(19), 8
9Ipsi incurvati sunt et ceciderunt, nos autem surreximus et erecti sumus.Они споткнулись и пали, а мы встали и укрепились.(20:9) Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się.(20:9) Oni powiązani są i polegli: a myśmy powstali i podniesieniśmy.Тjи спsти бhша и3 пад0ша: мh же востaхомъ и3 и3спрaвихомсz.Tii spjati bysza i padosza: my że wostachom i isprawichomsja.Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.Ps20(19), 9
10Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die, qua invocaverimus te.Господи, спаси царя и услышь нас в день, когда призовем Тебя.(20:10) Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego.(20:10) Panie, zbaw króla: i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.ГDи, спаси2 царS, и3 ўслhши ны2, в0ньже ѓще дeнь призовeмъ тS.Gospodi, spasi carja, i usłyszy ny, w on'że aszcze dien' prizowiem tja.Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь при­­зове́мъ тя́.Ps20(19), 10
Ps 21 (20)
PS 20 (21). DZIĘKCZYNIENIE ZA ZWYCIĘSTWO KRÓLA.
1Magistro chori. PSALMUS. David.Псалом Давида, 20Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (21:1) Na koniec, Psalm Dawidowi. Pал0мъ дв7дуPsałom Dawidu.Псало́мъ Дави́ду.Ps21(20), 1
2Domine, in virtute tua laetabitur rex et super salutare tuum exsultabit vehementer.Господи, могущество Твое возвеселит царя, и, спасенный Тобою возрадуется он.(21:2) Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli.(21:2) Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.ГDи, си1лою твоeю возвесели1тсz цaрь, и3 њ спcніи твоeмъ возрaдуетсz ѕэлw2.Gospodi, siłoju twojeju wozwiesielitsja car', i o spasienii twojem wozradujetsja zieło.Го́споди, си́лою тво­е́ю воз­весели́т­ся ца́рь, и о спасе́нiи тво­е́мъ воз­ра́дует­ся зѣло́.Ps21(20), 2
3Desiderium cordis eius tribuisti ei et voluntatem labiorum eius non denegasti.Чего желало сердце его, даровал Ты ему, и прошения уст его не отринул.(21:3) Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.(21:3) Żądanie serca jego dałeś mu: a w woli ust jego nie omyliłeś go.Желaніе сeрдца є3гw2 дaлъ є3си2 є3мY, и3 хотёніz ўстнY є3гw2 нёси лиши1лъ є3го2.Żełaniie sierdca jego dał jesi jemu, i chotienija ustnu jego niesi liszył jego.Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́.Ps21(20), 3
4Quoniam praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite eius coronam de auro purissimo.Ибо встретил Ты его благословением благостным, возложил на главу его венец с камнями драгоценными.(21:4) Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego.(21:4) Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.Ћкw предвари1лъ є3си2 є3го2 блгcвeніемъ бlгостhннымъ, положи1лъ є3си2 на главЁ є3гw2 вэнeцъ t кaмене чeстна.Jako priedwarił jesi jego błagosłowieniiem błagostynnym, położył jesi na gławie jego wieniec ot kamienie cziestna.Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́н­нымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от­ ка́мене че́стна.Ps21(20), 4
5Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum in saeculum et in saeculum saeculi.Жизни просил он у Тебя, и даровал Ты ему навеки.(21:5) Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków.(21:5) Żywota prosił u ciebie: i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.ЖивотA проси1лъ є4сть ў тебє2, и3 дaлъ є3си2 є3мY долготY днjй во вёкъ вёка.Żywota prosił jest' u tiebie, i dał jesi jemu dołgotu dnij wo wiek wieka.Живота́ проси́лъ е́сть у тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка.Ps21(20), 5
6Magna est gloria eius in salutari tuo, magnificentiam et decorem impones super eum;Велика слава его, спасенного Тобой; славу и великолепие возложишь Ты на него.(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go;(21:6) Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: sławę i wielką ozdobę nań włożysz.Вeліz слaва є3гw2 спcніемъ твои1мъ: слaву и3 велелёпіе возложи1ши на него2.Wiełija sława jego spasieniiem twoim: sławu i wieliełiepiie wozłożyszy na niego.Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ тво­и́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе воз­ложи́ши на него́.Ps21(20), 6
7quoniam pones eum benedictionem in saeculum saeculi, laetificabis eum in gaudio ante vultum tuum.Ибо даруешь Ты ему благословение навеки; возвеселишь его радостью перед лицем Твоим.(21:7) Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego.(21:7) Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: rozweselisz go w radości obliczem twojem.Ћкw дaси є3мY блгcвeніе во вёкъ вёка: возвесели1ши є3гw2 рaдостію съ лицeмъ твои1мъ.Jako dasi jemu błagosłowieniie wo wiek wieka: wozwiesieliszy jego radostiju s licem twoim.Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: воз­весели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ тво­и́мъ.Ps21(20), 7
8Quoniam rex sperat in Domino et in misericordia Altissimi non commovebitur.Ибо царь уповает на Господа, и по милости Всевышнего не поколеблется.(21:8) Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony.(21:8) Bo król nadzieję ma w Panu: a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.Ћкw цaрь ўповaетъ на гDа, и3 млcтію вhшнzгw не подви1житсz.Jako car' upowajet na Gospoda, i miłostiju wysznjago nie podwiżytsja.Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю вы́шняго не подви́жит­ся.Ps21(20), 8
9Inveniet manus tua omnes inimicos tuos, dextera tua inveniet, qui te oderunt.Да настигнет рука Твоя всех врагов Твоих, десница Твоя да настигнет ненавистников Твоих!(21:9) Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają.(21:9) Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.Да њбрsщетсz рукA твоS всBмъ врагHмъ твои6мъ, десни1ца твоS да њбрsщетъ вс‰ ненави1дzщыz тебE.Da obrjaszczetsja ruka twoja wsiem wragom twoim, diesnica twoja da obrjaszczet wsja nienawidjaszczyja tiebie.Да обря́щет­ся рука́ твоя́ всѣ́мъ враго́мъ тво­и́мъ, десни́ца твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя тебе́.Ps21(20), 9
10Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua deglutiet eos, et devorabit eos ignis.Ибо ввергнешь Ты их в пламя, словно в печь огненную, в час явления лица Твоего. Ты, Господи, в гневе Своем приведешь их в смятение и предашь их огню.(21:10) Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre.(21:10) Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.Ћкw положи1ши и5хъ ћкw пeщь џгненную во врeмz лицA твоегw2: гDь гнёвомъ свои1мъ смzтeтъ |, и3 снёсть и5хъ џгнь.Jako położyszy ich jako pieszcz' ogniennuju wo wriemja lica twojego: Gospod' gniewom swoim smjatiet ja, i sniest' ich ogn'.Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гнен­ную во вре́мя лица́ тво­его́: Госпо́дь гнѣ́вомъ сво­и́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь.Ps21(20), 10
11Fructum eorum de terra perdes et semen eorum de filiis hominum.Плоды их трудов на земле Ты погубишь и потомков их исторгнешь из числа сынов человеческих.(21:11) Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich.(21:11) Owoc ich z ziemie wygubisz: a nasienie ich z synów ludzkich.Пл0дъ и4хъ t земли2 погуби1ши, и3 сёмz и4хъ t сынHвъ человёческихъ.Płod ich ot ziemli pogubiszy, i siemja ich ot synow cziełowieczieskich.Пло́дъ и́хъ от­ земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.Ps21(20), 11
12Quoniam intenderunt in te mala, cogitaverunt consilia: nihil potuerunt.Ибо задумали они Тебе зло, возымели намерения, но не могут их совершить.(21:12) Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.(21:12) Albowiem obrócili na cię złości: myślili rady, których utwierdzić nie mogli.Ћкw ўклони1ша на тS ѕл†z, помhслиша совёты, и5хже не возм0гутъ состaвити.Jako ukłonisza na tja złaja, pomyslisza sowiety, ichże nie wozmogut sostawiti.Я́ко уклони́ша на тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не воз­мо́гутъ соста́вити.Ps21(20), 12
13Quoniam pones eos dorsum, arcus tuos tendes in vultum eorum.И обратишь Ты их вспять, и поразишь лица их.(21:13) Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich.(21:13) Albowiem obrócisz je w tył: w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.Ћкw положи1ши | хребeтъ: во и3збhтцэхъ твои1хъ ўгот0виши лицE и4хъ.Jako położyszy ja chriebiet: wo izbytciech twoich ugotowiszy lice ich.Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ тво­и́хъ угото́виши лице́ и́хъ.Ps21(20), 13
14Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.Вознесись, Господи, в силе Твоей! Воспоем и поем силу Твою.(21:14) Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję.(21:14) Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.Вознеси1сz, гDи, си1лою твоeю: воспоeмъ и3 поeмъ си6лы тво‰.Wozniesisja, Gospodi, siłoju twojeju: wospojem i pojem siły twoja.Вознеси́ся, Го́споди, си́лою тво­е́ю: воспо­е́мъ и по­е́мъ си́лы твоя́.Ps21(20), 14
Ps 22 (21)
PS 21 (22). BOŻE MÓJ, BOŻE MÓJ, CZEMUŚ MNIĘ OPUŚCIŁ?
1Magistro chori. Ad modum cantici» Cerva diluculo». PSALMUS. David.В конец, о заступлении утреннем, псалом Давида, 21Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. (22:1) Na koniec, za przyjęcie poranne, Psalm Dawidowi. Въ конeцъ, њ заступлeніи ќтреннемъ, pал0мъ дв7дуW koniec, o zastuplienii utrienniem, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́трен­немъ, псало́мъ Дави́ду.Ps22(21), 1
2Deus, Deus meus, quare me dereliquisti? Longe a salute mea verba rugitus mei.Боже, Боже мой, вонми мне! Почему Ты оставил меня? Удаляют меня от спасения грехопадения мои. (22:2) Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.(22:2) Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.Б9е, б9е м0й, вонми1 ми, вскyю њстaвилъ мS є3си2; далeче t спcніz моегw2 словесA грэхопадeній мои1хъ.Boże, Boże moj, wonmi mi, wskuju ostawił mja jesi? dalieczie ot spasienija mojego słowiesa griechopadienij moich.Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? дале́че от­ спасе́нiя мо­его́ словеса́ грѣхопаде́нiй мо­и́хъ.Ps22(21), 2
3Deus meus, clamo per diem, et non exaudis, et nocte, et non est requies mihi.Боже мой, взываю днем, и не слышишь, в ночи взываю, но не внемлешь мне Ты, хотя и не греховен зов мой.(22:3) Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.(22:3) Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.Б9е м0й, воззовY во дни2, и3 не ўслhшиши, и3 въ нощи2, и3 не въ безyміе мнЁ.Boże moj, wozzowu wo dni, i nie usłyszyszy, i w noszczy, i nie w biezumiie mnie.Бо́же мо́й, воз­зову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.Ps22(21), 3
4Tu autem sanctus es, qui habitas in laudibus Israel.А Ты во святилище живешь, слава Израиля!(22:4) Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.(22:4) A ty mieszkasz w świątnicy, chwało Izraelska!Тh же во с™ёмъ живeши, хвало2 ї}лева.Ty że wo swjatiem żywieszy, chwało Izrailiewa.Ты́ же во святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.Ps22(21), 4
5In te speraverunt patres nostri, speraverunt, et liberasti eos;На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавил их.(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.(22:5) W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, nadzieję mieli, i wybawiłeś je.На тS ўповaша nтцы2 нaши: ўповaша, и3 и3збaвилъ є3си2 |:Na tja upowasza otcy naszy: upowasza, i izbawił jesi ja:На тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:Ps22(21), 5
6ad te clamaverunt et salvi facti sunt, in te speraverunt et non sunt confusi.К Тебе воззвали, и спаслись; на Тебя уповали и не потерпели стыда.(22:6) Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.(22:6) Do ciebie wołali, i zbawieni są: w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.къ тебЁ воззвaша, и3 спас0шасz: на тS ўповaша, и3 не постыдёшасz.k tiebie wozzwasza, i spasoszasja: na tja upowasza, i nie postydieszasja.къ тебѣ́ воз­зва́ша, и спасо́шася: на тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.Ps22(21), 6
7Ego autem sum vermis et non homo, opprobrium hominum et abiectio plebis.Я же червь, а не человек, терплю поношения от людей и унижения от народа.(22:7) Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.(22:7) A jam jest robak a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.Ѓзъ же є4смь чeрвь, ґ не человёкъ, поношeніе человёкwвъ и3 ўничижeніе людjй.Az że jesm' czierw', a nie cziełowiek, ponoszeniie cziełowiekow i unicziżeniie ljudij.А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.Ps22(21), 7
8Omnes videntes me deriserunt me; torquentes labia moverunt caput:Все, видевшие меня насмехались надо мною, кивали головою:(22:8) Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:(22:8) Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: mówili usty i kiwali głową:Вси2 ви1дzщіи мS поругaшамисz, глаг0лаша ўстнaми, покивaша глав0ю:Wsi widjaszczii mja porugaszamisja, głagołasza ustnami, pokiwasza gławoju:Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:Ps22(21), 8
9«Speravit in Domino: eripiat eum, salvum faciat eum, quoniam vult eum»."Уповал он на Господа, так пусть избавит его и спасет его, если угоден Ему!"(22:9) Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.(22:9) Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: niechaj zbawi, ponieważ chce go.ўповA на гDа, да и3збaвитъ є3го2, да сп7сeтъ є3го2, ћкw х0щетъ є3го2.upowa na Gospoda, da izbawit jego, da spasiet jego, jako choszczet jego.упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.Ps22(21), 9
10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ad ubera matris meae.Но Ты исторг меня из чрева матери моей, уповал я на Тебя еще грудным младенцем.(22:10) Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.(22:10) Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota, nadziejo moja od piersi matki mojéj.Ћкw ты2 є3си2 и3ст0ргій мS и3з8 чрeва, ўповaніе моE t сwсцY мaтере моеS.Jako ty jesi istorgij mja iz czriewa, upowaniie moje ot soscu matierie mojeja.Я́ко ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от­ сосцу́ ма́тере мо­ея́.Ps22(21), 10
11In te proiectus sum ex utero, de ventre matris meae Deus meus es tu.К Тебе привержен я от рождения, от чрева матери моей Ты Бог мой!(22:11) Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.(22:11) Na cię porzucony jestem z żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim.Къ тебЁ привeрженъ є4смь t ложeснъ, t чрeва мaтере моеS бGъ м0й є3си2 ты2.K tiebie priwierżen jesm' ot łożesn, ot czriewa matierie mojeja Bog moj jesi ty.Къ тебѣ́ при­­ве́рженъ е́смь от­ ложе́снъ, от­ чре́ва ма́тере мо­ея́ Бо́гъ мо́й еси́ ты́.Ps22(21), 11
12Ne longe fias a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adiuvet.Не оставь меня, ибо скорбь подступила, и некому помочь мне.(22:12) Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.(22:12) Nie odstępuj odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest; bo niemasz, ktoby ratował.Да не tстyпиши t менє2, ћкw ск0рбь бли1з8, ћкw нёсть помогazй ми2.Da nie otstupiszy ot mienie, jako skorb' bliz, jako niest' pomogajaj mi.Да не от­сту́пиши от­ мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.Ps22(21), 12
13Circumdederunt me vituli multi, tauri Basan obsederunt me.Окружили меня враги, как стадо тельцов, как тучные волы, обступили меня.(22:13) Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.(22:13) Obtoczyli mię cielcy mnodzy, bycy tłuści oblegli mię.Њбыд0ша мS тельцы2 мн0зи, ю3нцы2 тyчніи њдержaша мS:Obydosza mja tiełcy mnozi, juncy tucznii odierżasza mja:Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:Ps22(21), 13
14Aperuerunt super me os suum sicut leo rapiens et rugiens.Отверзли на меня пасть свою, подобно льву, что, рыча, хватает добычу.(22:14) Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.(22:14) Otworzyli na mię gębę swą, jako lew porywający i ryczący.tверз0ша на мS ўстA сво‰, ћкw лeвъ восхищazй и3 рыкazй.otwierzosza na mja usta swoja, jako liew woschiszczajaj i rykajaj.от­верзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.Ps22(21), 14
15Sicut aqua effusus sum, et dissoluta sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.Как вода растекаюсь, рассыпались кости мои; стало сердце мое, как воск тающий в груди моей.(22:15) Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.(22:15) Wylanym jest jako woda: i rozsypały się wszystkie kości moje: stało się serce moje jako wosk topniejący w pośród żywota mego.Ћкw водA и3зліsхсz, и3 разсhпашасz вс‰ кHсти мо‰: бhсть сeрдце моE ћкw в0скъ тazй посредЁ чрeва моегw2.Jako woda izłijachsja, i razsypaszasja wsja kosti moja: byst' sierdce moje jako wosk tajaj posriedie czriewa mojego.Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва мо­его́.Ps22(21), 15
16Aruit tamquam testa palatum meum, et lingua mea adhaesit faucibus meis, et in pulverem mortis deduxisti me.Иссохла, будто глиняный сосуд, сила моя, язык мой прилип к гортани моей, и в прах смерти низвел Ты меня.(22:16) Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.(22:16) Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: i obróciłeś mię w proch śmierci.И$зсше ћкw скудeль крёпость моS, и3 љзhкъ м0й прильпE гортaни моемY, и3 въ пeрсть смeрти свeлъ мS є3си2.Izssze jako skudiel' kriepost' moja, i jazyk moj pril'pie gortani mojemu, i w pierst' smierti swieł mja jesi.И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й при­­льпе́ горта́ни мо­ему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.Ps22(21), 16
17Quoniam circumdederunt me canes multi, concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos,Ибо окружило меня псов множество – сборище лукавых людей обступило меня; пронзили руки мои и ноги мои;(22:17) Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.(22:17) Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: zbór złośników obiegł mię: przebodli ręce moje i nogi moje.Ћкw њбыд0ша мS пси2 мн0зи, с0нмъ лукaвыхъ њдержaша мS: и3скопaша рyцэ мои2 и3 н0зэ мои2.Jako obydosza mja psi mnozi, sonm łukawych odierżasza mja: iskopasza rucie moi i nozie moi.Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мо­и́ и но́зѣ мо­и́.Ps22(21), 17
18et dinumeravi omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me;изочли кости мои и смотрели с презрением на меня.(22:18) Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.(22:18) Policzyli wszystkie kości moje: a oni przypatrowali się i patrzyli na mię.И#счет0ша вс‰ кHсти мо‰: тjи же смотри1ша и3 презрёша мS.Isczietosza wsja kosti moja: tii że smotrisza i priezriesza mja.Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.Ps22(21), 18
19diviserunt sibi vestimenta mea et super vestem meam miserunt sortem.Разделили ризы мои меж собой и об одежде моей метали жребий.(22:19) Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.(22:19) Rozdzielili sobie szaty moje: a o suknią moję los miotali.Раздэли1ша ри6зы мо‰ себЁ, и3 њ nдeжди моeй метaша жрeбій.Razdielisza rizy moja siebie, i o odieżdi mojej mietasza żriebij.Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мо­е́й мета́ша жре́бiй.Ps22(21), 19
20Tu autem, Domine, ne elongaveris; fortitudo mea, ad adiuvandum me festina.Но Ты, Господи, не лиши меня помощи Твоей; на защиту мою поспеши.(22:20) Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.(22:20) Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: wejrzyj na obronę moję.Тh же, гDи, не ўдали2 п0мощь твою2 t менє2: на заступлeніе моE вонми2.Ty że, Gospodi, nie udali pomoszcz' twoju ot mienie: na zastuplieniie moje wonmi.Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от­ мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.Ps22(21), 20
21Erue a framea animam meam et de manu canis unicam meam.Избавь от меча душу мою, от песьих лап единственную мою!(22:21) Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.(22:21) Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: a z ręki psiéj jedynaczkę moję.И#збaви t nрyжіz дyшу мою2, и3 и3з8 руки2 пeсіи є3динор0дную мою2.Izbawi ot orużija duszu moju, i iz ruki piesii jedinorodnuju moju.Изба́ви от­ ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.Ps22(21), 21
22Salva me ex ore leonis et a cornibus unicornium humilitatem meam.Спаси меня от пасти львиной и от рога единорогов – меня смиренного!(22:22) Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.(22:22) Wybaw mię z paszczeki lwiéj: a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.Сп7си1 мz t ќстъ льв0выхъ, и3 t рHгъ є3динорHжь смирeніе моE.Spasi mja ot ust l'wowych, i ot rog jedinoroż' smirieniie moje.Спаси́ мя от­ у́стъ льво́выхъ, и от­ ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.Ps22(21), 22
22 B
23Narrabo nomen tuum fratribus meis, in medio ecclesiae laudabo te.Поведаю имя Твое братьям моим, посреди церкви воспою Тебя.(22:23) Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.(22:23) Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: w pośród kościoła będę cię chwalił.Повёмъ и4мz твоE брaтіи моeй, посредЁ цRкве воспою2 тS.Powiem imja twoje bratii mojej, posriedie cerkwie wospoju tja.Повѣ́мъ и́мя твое́ бра́тiи мо­е́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ тя́.Ps22(21), 23
24Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Iacob, glorificate eum. Metuat eum omne semen Israel,Боящиеся Господа, восхвалите Его потомство Иаковлево!(22:24) Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.(22:24) Co się Pana boicie, chwalcie go: wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go: niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.Боsщіисz гDа, восхвали1те є3го2, всE сёмz їaкwвле, прослaвите є3го2, да ўбои1тсz же t негw2 всE сёмz ї}лево:Bojaszcziisja Gospoda, woschwalitie jego, wsie siemja Iakowlie, prosławitie jego, da uboitsja że ot niego wsie siemja Izrailiewo:Боя́щiися Го́спода, восхвали́те его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите его́, да убо­и́т­ся же от­ него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:Ps22(21), 24
25quoniam non sprevit neque despexit afflictionem pauperis nec avertit faciem suam ab eo et, cum clamaret ad eum, exaudivit.Ибо не презрел и не отверг Он молитвы нищего, и не отвратил лица Своего от меня, и когда воззвал я к Нему, услышал меня.(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.(22:25) Albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego: ani odwrócił oblicza swego odemnie: a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.ћкw не ўничижи2, нижE негодовA моли1твы ни1щагw, нижE tврати2 лицE своE t менє2, и3 є3гдA воззвaхъ къ немY, ўслhша мS.jako nie unicziży, niże niegodowa molitwy niszczago, niże otwrati lice swoje ot mienie, i jegda wozzwach k niemu, usłysza mja.я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ от­врати́ лице́ свое́ от­ мене́, и егда́ воз­зва́хъ къ нему́, услы́ша мя́.Ps22(21), 25
26Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.Ты вложил в уста мои хвалу; в церкви великой прославлю Тебя, обеты мои исполню пред лицом боящихся Его.(22:26) O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.(22:26) U ciebie chwała moja w kościele wielkim: śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.T тебє2 похвалA моS, въ цRкви вели1цэй и3сповёмсz тебЁ: моли6твы мо‰ воздaмъ пред8 боsщимисz є3гw2.Ot tiebie pochwała moja, w cerkwi wieliciej ispowiemsja tiebie: molitwy moja wozdam pried bojaszczymisja jego.От тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся тебѣ́: моли́твы моя́ воз­да́мъ предъ боя́щимися его́.Ps22(21), 26
27Edent pauperes et saturabuntur; et laudabunt Dominum, qui requirunt eum: «Vivant corda eorum in saeculum saeculi!».Вкушать будут убогие и насытятся, и восхвалят Господа, кто ищет Его; живы будут сердца их вовеки.(22:27) Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.(22:27) Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: będą żyć serca ich na wieki wieków.Kдsтъ ўб0зіи, и3 насhтzтсz, и3 восхвaлzтъ гDа взыскaющіи є3го2: жи6ва бyдутъ сердцA и4хъ въ вёкъ вёка.Jadjat ubozii, i nasytjatsja, i woschwaljat Gospoda wzyskajuszczii jego: żywa budut sierdca ich w wiek wieka.Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тят­ся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.Ps22(21), 27
28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae, et adorabunt in conspectu eius universae familiae gentium.Помянуты будут Богом и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся Ему все народы и племена.(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.(22:28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie kraje ziemie: i będą się kłaniać przed oblicznością jego wszystkie familie pogańskie.Помzнyтсz и3 њбратsтсz ко гDу вси2 концы6 земли2, и3 покл0нzтсz пред8 ни1мъ вс‰ nтeчєствіz kзы6къ:Pomjanutsja i obratjatsja ko Gospodu wsi koncy ziemli, i pokłonjatsja pried nim wsja otiecziestwija jazyk:Помяну́т­ся и обратя́т­ся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нят­ся предъ ни́мъ вся́ оте́че­ст­вiя язы́къ:Ps22(21), 28
29Quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.Ибо подвластно Господу царство, и Он обладает народами.(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.(22:29) Albowiem Pańskie jest królestwo: i on będzie panował nad pogany.ћкw гDне є4сть цrтвіе, и3 т0й њбладaетъ kзы6ки.jako Gospodnie jest' carstwiie, i toj obładajet jazyki.я́ко Госпо́дне е́сть ца́р­ст­вiе, и то́й облада́етъ язы́ки.Ps22(21), 29
30Ipsum solum adorabunt omnes, qui dormiunt in terra; in conspectu eius procident omnes, qui descendunt in pulverem. Anima autem mea illi vivet,Вкушать будут и поклонятся Ему все благоденствующие на земле; к Нему припадут все нисходящие в землю; и для Него живет душа моя.(22:30) Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.(22:30) Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy: przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.Kд0ша и3 поклони1шасz вси2 тyчніи земли2: пред8 ни1мъ припадyтъ вси2 низходsщіи въ зeмлю: и3 душA моS томY живeтъ.Jadosza i pokłoniszasja wsi tucznii ziemli: pried nim pripadut wsi nizchodjaszczii w ziemlju: i dusza moja tomu żywiet.Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ ни́мъ при­­паду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.Ps22(21), 30
31et semen meum serviet ipsi. Narrabitur de Domino generationi venturae;И потомство мое послужит Ему, воздаст хвалу Господу род грядущий.(22:31) Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.(22:31) A dusza moja jemu będzie żyła: i nasienie moje będzie mu służyć.И# сёмz моE пораб0таетъ є3мY: возвэсти1тъ гDеви р0дъ грzдyщій:I siemja moje porabotajet jemu: wozwiestit Gospodiewi rod grjaduszczij:И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ ему́: воз­вѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:Ps22(21), 31
32et annuntiabunt iustitiam eius populo, qui nascetur: «Haec fecit Dominus!».И возвестят правду Его людям, еще не родившимся, которых сотворит Господь.(22:32) Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.(22:32) Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.и3 возвэстsтъ прaвду є3гw2 лю1демъ р0ждшымсz, ±же сотвори2 гDь.i wozwiestjat prawdu jego ljudiem rożdszymsja , jaże sotwori Gospod'.и воз­вѣстя́тъ пра́вду его́ лю́демъ ро́ждшымся , я́же сотвори́ Госпо́дь.Ps22(21), 32
Ps 23 (22)
PS 22 (23). BÓG – DOBRY PASTERZ.
1PSALMUS. David. Dominus pascit me, et nihil mihi deerit:Господь Пастырь мой, ничего не лишит Он меня.Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.Psalm Dawidowi. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie.ГDь пасeтъ мS, и3 ничт0же мS лиши1тъ.Gospod' pasiet mja, i nicztoże mja liszyt.Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.Ps23(22), 1
2in pascuis virentibus me collocavit, super aquas quietis eduxit me,На нивах обильных поселил Он меня. У тихих вод воспитал меня.Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię.Na miejscu paszy tam mię posadził: nad wodą posilenia wychował mię.На мёстэ ѕлaчнэ, тaмw всели1 мz, на водЁ пок0йнэ воспитa мz.Na miestie złacznie, tamo wsieli mja, na wodie pokojnie wospita mja.На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.Ps23(22), 2
3animam meam refecit. Deduxit me super semitas iustitiae propter nomen suum.Душу мою обратил к добру, наставил меня на стези правды во славу имени Своего.Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.Duszę moję nawrócił: prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.Дyшу мою2 њбрати2, настaви мS на стєзи2 прaвды, и4мене рaди своегw2.Duszu moju obrati, nastawi mja na stiezi prawdy, imienie radi swojego.Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди сво­его́.Ps23(22), 3
4Nam et si ambulavero in valle umbrae mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.Если и пойду я во мраке, грозящем смертью, не убоюсь зла, ибо Ты со мною. Жезл Твой и посох Твой были поддержкою мне.Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego; bowiemeś ty jest zemną: laska twoja, i kij twój, te mię cieszyły.Ѓще бо и3 пойдY посредЁ сёни смeртныz, не ўбою1сz ѕлA, ћкw ты2 со мн0ю є3си2: жeзлъ тв0й и3 пaлица твоS, т† мS ўтёшиста.Aszcze bo i pojdu posriedie sieni smiertnyja, nie ubojusja zła, jako ty so mnoju jesi: żezł twoj i palica twoja, ta mja utieszysta.А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко ты́ со мно́ю еси́: же́злъ тво́й и па́лица твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.Ps23(22), 4
5Parasti in conspectu meo mensam adversus eos, qui tribulant me; impinguasti in oleo caput meum, et calix meus redundat.Сотворил Ты мне трапезу пред лицом гонителей моих; помазал елеем главу мою, и чаша Твоя, напояет меня, ибо велика ее сила.Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający.Nagotowałeś przed oczyma memi stół na przeciwko tym, którzy mię trapią: utłuściłeś olejkiem głowę moję: a kielich mój upojający jak kosztowny jest.Ўгот0валъ є3си2 предо мн0ю трапeзу сопроти1въ стужaющымъ мнЁ: ўмaстилъ є3си2 є3лeомъ главY мою2, и3 чaша твоS ўпоzвaющи мS, ћкw держaвна.Ugotował jesi priedo mnoju trapiezu soprotiw stużajuszczym mnie: umastił jesi jelieom gławu moju, i czasza twoja upojawajuszczy mja, jako dierżawna.Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.Ps23(22), 5
6Etenim benignitas et misericordia subsequentur me omnibus diebus vitae meae, et inhabitabo in domo Domini in longitudinem dierum.И милость Твоя да сопутствует мне во все дни жизни моей, и да вселюсь в дом Господень на вечные дни!Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszystkie dni żywota mojego: i abym mieszkał w domu Pańskim na przedłużenie dni.И# млcть твоS поженeтъ мS вс‰ дни6 животA моегw2, и3 є4же всели1тимисz въ д0мъ гDень въ долготY днjй.I miłost' twoja pożeniet mja wsja dni żywota mojego, i jeże wsielitimisja w dom Gospodien' w dołgotu dnij.И ми́лость твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ мо­его́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.Ps23(22), 6
Ps 24 (23)
PS 23 (24). WJAZD TRIUMFALNY KRÓLA CHWAŁY NA GÓRĘ SYJON.
1David. PSALMUS. Domini est terra, et plenitudo eius, orbis terrarum, et qui habitant in eo.Подвластна Господу земля и все, что наполняет ее, вселенная и все живущие в ней.Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.W dzień pierwszy po Sobocie, Psalm Dawidowi. Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.ГDнz землS, и3 и3сполнeніе є3S, вселeннаz и3 вси2 живyщіи на нeй.Gospodnja ziemlja, i ispołnieniie jeja, wsieliennaja i wsi żywuszczii na niej.Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́н­ная и вси́ живу́щiи на не́й.Ps24(23), 1
2Quia ipse super maria fundavit eum et super flumina firmavit eum. -Он на морях воздвиг ее, и на реках утвердил ее.Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.Bo go on nad morzami ugruntował: i nad rzekami nagotował go.Т0й на морsхъ њсновaлъ ю5 є4сть и3 на рэкaхъ ўгот0валъ ю5 є4сть.Toj na morjach osnował ju jest' i na riekach ugotował ju jest'.То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть.Ps24(23), 2
3Quis ascendet in montem Domini, aut quis stabit in loco sancto eius?Кто взойдет на гору Господню? И кто станет на месте святом Его?Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego?Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?Кто2 взhдетъ на г0ру гDню; и3ли2 кто2 стaнетъ на мёстэ с™ёмъ є3гw2;Kto wzydiet na goru Gospodnju? ili kto staniet na miestie swjatiem jego?Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ его́?Ps24(23), 3
4Innocens manibus et mundo corde, qui non levavit ad vana animam suam nec iuravit in dolum.Тот, кто неповинен руками и чист сердцем, кто не принял суеты в душу свою и не клялся лукаво ближнему своему;Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie.Niewinnych rąk a czystego serca: który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.Непови1ненъ рукaма и3 чи1стъ сeрдцемъ, и4же не пріsтъ всyе дyшу свою2 и3 не клsтсz лeстію и4скреннему своемY:Niepowinien rukama i czist sierdcem, iże nie prijat wsuje duszu swoju i nie kljatsja liestiju iskrienniemu swojemu:Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́т­ся ле́стiю и́скрен­нему сво­ему́:Ps24(23), 4
5Hic accipiet benedictionem a Domino et iustificationem a Deo salutari suo.он примет благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего.Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego.Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.сeй пріи1метъ блгcвeніе t гDа и3 млcтыню t бGа сп7са своегw2.siej priimiet błagosłowieniie ot Gospoda i miłostynju ot Boga Spasa swojego.се́й прiи́метъ благослове́нiе от­ Го́спода и ми́лостыню от­ Бо́га Спа́са сво­его́.Ps24(23), 5
6Haec est generatio quaerentium eum, quaerentium faciem Dei Iacob.Таков род ищущих Господа, ищущих лица Бога Иаковлева.Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela.Ten jest naród szukających go, szukających oblicza Boga Jakóbowego.Сeй р0дъ и4щущихъ гDа, и4щущихъ лицE бGа їaкwвлz.Siej rod iszczuszczych Gospoda, iszczuszczych lice Boga Iakowlja.Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля.Ps24(23), 6
7Attollite, portae, capita vestra, et elevamini, portae aeternales, et introibit rex gloriae.Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы!Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne! i wnidzie król chwały.Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы.Wozmitie wrata knjazi wasza, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy.Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.Ps24(23), 7
8Quis est iste rex gloriae? Dominus fortis et potens, Dominus potens in proelio.Кто сей Царь Славы? Господь крепкий и сильный, Господь сильный в бранях.Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju.Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan możny na walce.Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь крёпокъ и3 си1ленъ, гDь си1ленъ въ брaни.Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' kriepok i silien, Gospod' silien w brani.Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни.Ps24(23), 8
9Attollite, portae, capita vestra, et elevamini, portae aeternales, et introibit rex gloriae.Поднимите выше, князья, врата ваши, и поднимитесь, врата вечные, и войдет Царь Славы!Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały.Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.Возми1те вратA кн‰зи в†ша, и3 возми1тесz вратA вBчнаz: и3 вни1детъ цRь слaвы.Wozmitie wrata knjazi waszja, i wozmitiesja wrata wiecznaja: i wnidiet Car' sławy.Возми́те врата́ кня́зи ва́шя, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.Ps24(23), 9
10Quis est iste rex gloriae? Dominus virtutum ipse est rex gloriae.Кто сей Царь Славы? Господь сил, Он – Царь Славы.Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela.Któryż to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały.Кт0 є3сть сeй цRь слaвы; гDь си1лъ, т0й є4сть цRь слaвы.Kto jest' siej Car' sławy? Gospod' sił, toj jest' Car' sławy.Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, то́й е́сть Ца́рь сла́вы.Ps24(23), 10
Ps 25 (24)
1David. ALEPH. Ad te, Domine, levavi animam meam,К Тебе, Господи, возношу душу мою. Боже мой, на Тебя уповаю, да не буду посрамлен вовеки, и да не посмеются надо мною враги мои!Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę.Na koniec, Psalm Dawidowi. Do ciebie. Panie, podniosłem duszę moję.Къ тебЁ, гDи, воздвиг0хъ дyшу мою2, б9е м0й, на тS ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ, нижE да посмэю1тмисz врази2 мои2:K tiebie, Gospodi, wozdwigoch duszu moju, Boże moj, na tja upowach, da nie postyżusja wo wiek, niże da posmiejutmisja wrazi moi:Къ тебѣ́, Го́споди, воз­двиго́хъ ду́шу мою́, Бо́же мо́й, на тя́ упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ, ниже́ да посмѣю́тмися врази́ мо­и́:Ps25(24), 1
2BETH. Deus meus, in te confido; non erubescam. Neque exsultent super me inimici mei,Ибо все надеющиеся на Тебя не посрамятся.Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie.Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę: i niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi.и4бо вси2 терпsщіи тS не постыдsтсz.ibo wsi tierpjaszczii tja nie postydjatsja.и́бо вси́ терпя́щiи тя́ не постыдя́т­ся.Ps25(24), 2
3GHIMEL. etenim universi, qui sustinent te, non confundentur. Confundantur infideliter agentes propter vanitatem.Да посрамятся творящие беззакония тщетно.A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący.Albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni: niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny.Да постыдsтсz беззак0ннующіи вотщE.Da postydjatsja biezzakonnujuszczii wotszcze.Да постыдя́т­ся беззако́н­ну­ю­щiи вотще́.Ps25(24), 3
4DALETH. Vias tuas, Domine, demonstra mihi et semitas tuas edoce me.Пути Твои, Господи, укажи мне, стезям Твоим научи меня.Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię.Drogi twoje okaż mi, Panie: a ścieżek twoich naucz mię.Пути6 тво‰, гDи, скажи1 ми и3 стезsмъ твои6мъ научи1 мz.Puti twoja, Gospodi, skaży mi i stiezjam twoim nauczi mja.Пути́ твоя́, Го́споди, скажи́ ми и стезя́мъ тво­и́мъ научи́ мя.Ps25(24), 4
5HE. Dirige me in veritate tua et doce me, quia tu es Deus salutis meae, VAU. et te sustinui tota die.Наставь меня на истину Твою и научи меня, ибо Ты Бог, спасающий меня; и на Тебя я надеюсь всяк день.Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego.Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mie; boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.Настaви мS на и4стину твою2 и3 научи1 мz: ћкw ты2 є3си2 бGъ сп7съ м0й, и3 тебE терпёхъ вeсь дeнь.Nastawi mja na istinu twoju i nauczi mja: jako ty jesi Bog Spas moj, i tiebie tierpiech wies' dien'.Наста́ви мя́ на и́стину твою́ и научи́ мя: я́ко ты́ еси́ Бо́гъ Спа́съ мо́й, и тебе́ терпѣ́хъ ве́сь де́нь.Ps25(24), 5
6ZAIN. Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum, quoniam a saeculo sunt.Вспомни щедроты Твои, Господи, и милости Твои, ибо вечны они.Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku.Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie! i na zmiłowania twoje, które są od wieku.Помzни2 щедрHты тво‰, гDи, и3 млcти тво‰, ћкw t вёка сyть.Pomjani szczedroty twoja, Gospodi, i miłosti twoja, jako ot wieka sut'.Помяни́ щедро́ты твоя́, Го́споди, и ми́лости твоя́, я́ко от­ вѣ́ка су́ть.Ps25(24), 6
7HETH. Peccata iuventutis meae et delicta mea ne memineris; secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.Грехов юности моей и неведения моего не помяни; по милости Твоей вспомни меня, по благости Твоей, Господи!Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie!Grzechów młodości mojéj, i niewiadomości moich nie racz pamiętać: według miłosierdzia twego pomnij na mię ty, dla dobroci twéj, Panie!ГрBхъ ю4ности моеS и3 невёдэніz моегw2 не помzни2: по млcти твоeй помzни1 мz ты2, рaди бlгости твоеS, гDи.Griech junosti mojeja i niewiedienija mojego nie pomjani: po miłosti twojej pomjani mja ty, radi błagosti twojeja, Gospodi.Грѣ́хъ ю́ности мо­ея́ и невѣ́дѣнiя мо­его́ не помяни́: по ми́лости тво­е́й помяни́ мя ты́, ра́ди бла́гости тво­ея́, Го́споди.Ps25(24), 7
8TETH. Dulcis et rectus Dominus, propter hoc peccatores viam docebit;Благ и праведен Господь, посему дарует закон Свой согрешающим на пути.Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.Słodki i prawy Pan: przetóż da zakon występnym na drodze.Бlгъ и3 прaвъ гDь, сегw2 рaди законоположи1тъ согрэшaющымъ на пути2.Błag i praw Gospod', siego radi zakonopołożyt sogrieszajuszczym na puti.Бла́гъ и пра́въ Госпо́дь, сего́ ра́ди законоположи́тъ согрѣша́ющымъ на пути́.Ps25(24), 8
9IOD. diriget mansuetos in iudicio, docebit mites vias suas.Укажет кротким истину, научит кротких стезям Своим!Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.Poprowadzi ciche w rozsądku: nauczy skromne dróg swoich.Настaвитъ крHткіz на сyдъ, научи1тъ крHткіz путє1мъ свои6мъ.Nastawit krotkija na sud, nauczit krotkija putiem swoim.Наста́витъ кро́ткiя на су́дъ, научи́тъ кро́ткiя путе́мъ сво­и́мъ.Ps25(24), 9
10CAPH. Universae viae Domini misericordia et veritas custodientibus testamentum eius et testimonia eius.Все пути Господни – милость и истина для тех, кто ищет завета Его и откровений Его.Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego.Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, szukającym Testamentu jego i świadectw jego.Вси2 путіE гDни млcть и3 и4стина, взыскaющымъ завёта є3гw2 и3 свидёніz є3гw2.Wsi putiie Gospodni miłost' i istina, wzyskajuszczym zawieta jego i swidienija jego.Вси́ путiе́ Госпо́дни ми́лость и и́стина, взыска́ющымъ завѣ́та его́ и свидѣ́нiя его́.Ps25(24), 10
11LAMED. Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo: multum est enim.Во славу имени Твоего, Господи, очисти меня от греха, ибо он велик.Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu; bo go siła.Рaди и4мене твоегw2, гDи, и3 њчcти грёхъ м0й, мн0гъ бо є4сть.Radi imienie twojego, Gospodi, i oczisti griech moj, mnog bo jest'.Ра́ди и́мене тво­его́, Го́споди, и очи́сти грѣ́хъ мо́й, мно́гъ бо е́сть.Ps25(24), 11
12MEM. Quis est homo, qui timet Dominum? Docebit eum viam, quam eligat.Кто из людей боится Господа? Дарует ему Бог закон для пути, уготованном Ему.Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.Któryż jest człowiek, co się boi Pana? zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.Кт0 є3сть человёкъ боsйсz гDа; законоположи1тъ є3мY на пути2, є3г0же и3зв0ли.Kto jest' cziełowiek bojajsja Gospoda? zakonopołożyt jemu na puti, jegoże izwoli.Кто́ есть человѣ́къ боя́йся Го́спода? законоположи́тъ ему́ на пути́, его́же изво́ли.Ps25(24), 12
13NUN. Anima eius in bonis demorabitur, et semen eius hereditabit terram.Душа его обретет блаженство, и потомство его наследует землю.Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię.Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: a nasienie jego odziedziczy ziemię.ДушA є3гw2 во благи1хъ водвори1тсz, и3 сёмz є3гw2 наслёдитъ зeмлю.Dusza jego wo błagich wodworitsja, i siemja jego nasłiedit ziemlju.Душа́ его́ во благи́хъ водвори́т­ся, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ зе́млю.Ps25(24), 13
14SAMECH. Familiariter aget Dominus cum timentibus eum, ut testamentum suum manifestet illis.Господь – опора боящимся Его, и явит Он им завет Свой.Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.Podpora jest Pan bojącym się go: i Testament jego, aby im był oznajmiony.Держaва гDь боsщихсz є3гw2, и3 завётъ є3гw2 kви1тъ и5мъ.Dierżawa Gospod' bojaszczychsja jego, i zawiet jego jawit im.Держа́ва Госпо́дь боя́щихся его́, и завѣ́тъ его́ яви́тъ и́мъ.Ps25(24), 14
15AIN. Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.Очи мои всегда взирают на Господа, и Он исторгнет от сети стопы мои.Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje.Oczy moje zawsze ku Panu; albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.Џчи мои2 вhну ко гDу, ћкw т0й и3ст0ргнетъ t сёти н0зэ мои2.Oczi moi wynu ko Gospodu, jako toj istorgniet ot sieti nozie moi.О́чи мо­и́ вы́ну ко Го́споду, я́ко то́й исто́ргнетъ от­ сѣ́ти но́зѣ мо­и́.Ps25(24), 15
16PHE. Respice in me et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.Воззри на меня и помилуй меня, ибо я одинок и беден.Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną; bom ja jest jedyny i ubogi.При1зри на мS и3 поми1луй мS, ћкw є3динор0дъ и3 ни1щь є4смь ѓзъ.Prizri na mja i pomiłuj mja, jako jedinorod i niszcz' jesm' az.При́зри на мя́ и поми́луй мя́, я́ко единоро́дъ и ни́щь е́смь а́зъ.Ps25(24), 16
17SADE. Dilata angustias cordis mei et de necessitatibus meis erue me.Скорби сердца моего умножились, от бед моих избавь меня!Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię.Udręczenia serca mego rozmnożyły się: wyrwij mię z potrzeb moich.СкHрби сeрдца моегw2 ўмн0жишасz, t нyждъ мои1хъ и3зведи1 мz.Skorbi sierdca mojego umnożyszasja, ot nużd moich izwiedi mja.Ско́рби се́рдца мо­его́ умно́жишася, от­ ну́ждъ мо­и́хъ изведи́ мя.Ps25(24), 17
18Vide humilitatem meam et laborem meum et dimitte universa delicta mea.Воззри на смирение мое и на бремя тяжкое мое, и отпусти грехи мои!Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: a odpuść wszystkie grzechy moje.Ви1ждь смирeніе моE и3 трyдъ м0й, и3 њстaви вс‰ грэхи2 мо‰.Wiżd' smirieniie moje i trud moj, i ostawi wsja griechi moja.Ви́ждь смире́нiе мое́ и тру́дъ мо́й, и оста́ви вся́ грѣхи́ моя́.Ps25(24), 18
19RES. Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt et odio crudeli oderunt me.Воззри на врагов моих, умножились они и ненавистью неправедною возненавидели меня.Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści.Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.Ви1ждь враги2 мо‰, ћкw ўмн0жишасz, и3 ненавидёніемъ непрaведнымъ возненави1дэша мS.Wiżd' wragi moja, jako umnożyszasja, i nienawidieniiem nieprawiednym woznienawidiesza mja.Ви́ждь враги́ моя́, я́ко умно́жишася, и ненавидѣ́нiемъ непра́веднымъ воз­ненави́дѣша мя́.Ps25(24), 19
20SIN. Custodi animam meam et erue me; non erubescam, quoniam speravi in te.Сохрани душу мою и избавь меня от бед, да не постыжусь, что уповал на Тебя!Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam.Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie.Сохрани2 дyшу мою2 и3 и3збaви мS, да не постыжyсz, ћкw ўповaхъ на тS.Sochrani duszu moju i izbawi mja, da nie postyżusja, jako upowach na tja.Сохрани́ ду́шу мою́ и изба́ви мя́, да не постыжу́ся, я́ко упова́хъ на тя́.Ps25(24), 20
21TAU. Innocentia et aequitas custodiant me, quia sustinui te.Незлобивые и праведные примкнули ко мне, ибо надеялся я на Тебя, Господи.Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał.Niewinni i prawi przystali do mnie, iżem czekał na cię.Неѕл0бивіи и3 прaвіи прилэплsхусz мнЁ, ћкw потерпёхъ тS, гDи.Niezłobiwii i prawii priłiepljachusja mnie, jako potierpiech tja, Gospodi.Незло́бивiи и пра́вiи при­­лѣпля́хуся мнѣ́, я́ко потерпѣ́хъ тя́, Го́споди.Ps25(24), 21
22PHE. Libera, Deus, Israel ex omnibus tribulationibus suis.Избавь, Боже, Израиля от всех скорбей его!O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego.Wybaw, Boże, Izraela ze wszystkich ucisków jego.И#збaви, б9е, ї}лz t всёхъ скорбeй є3гw2.Izbawi, Boże, Izrailja ot wsiech skorbiej jego.Изба́ви, Бо́же, Изра́иля от­ всѣ́хъ скорбе́й его́.Ps25(24), 22
Ps 26 (25)
PS 25 (26). NIEWINNY ODWOŁUJE SIĘ DO SPRAWIEDLIWOŚCI BOŻEJ.
1David. Iudica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum et in Domino sperans non infirmabor.Суди меня, Господи, по правде Твоей, ибо живу я в незлобии и, на Господа уповая, не изнемогу.Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się.Na koniec, Psalm Dawidowi. Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.Суди1 ми, гDи, ћкw ѓзъ неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3 на гDа ўповaz не и3знемогY.Sudi mi, Gospodi, jako az niezłoboju mojeju chodich: i na Gospoda upowaja nie izniemogu.Суди́ ми, Го́споди, я́ко а́зъ незло́бою мо­е́ю ходи́хъ: и на Го́спода упова́я не изнемогу́.Ps26(25), 1
2Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum. —Искуси меня, Господи, испытай меня, разожги утробу мою и сердце мое!Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: wypal nerki moje i serce moje.И#скуси1 мz, гDи, и3 и3спытaй мS, разжжи2 ўтрHбы мо‰ и3 сeрдце моE.Iskusi mja, Gospodi, i ispytaj mja, razżży utroby moja i sierdce moje.Искуси́ мя, Го́споди, и испыта́й мя́, разжжи́ утро́бы моя́ и се́рдце мое́.Ps26(25), 2
3Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et ambulavi in veritate tua.Милость Твоя пред очами моими, и угождал я Тебе, соблюдая истину Твою.Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej.Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: i ukochałem się w prawdzie twojéj.Ћкw млcть твоS пред8 nчи1ма мои1ма є4сть, и3 благоугоди1хъ во и4стинэ твоeй.Jako miłost' twoja pried oczima moima jest', i błagougodich wo istinie twojej.Я́ко ми́лость твоя́ предъ очи́ма мо­и́ма е́сть, и благо­угоди́хъ во и́стинѣ тво­е́й.Ps26(25), 3
4Non sedi cum viris vanitatis et cum occulte agentibus non introibo.Не сидел я в совете суетных и к беззаконным не войду.Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się.Nie siedziałem ze zborem marności: a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.Не сэд0хъ съ с0нмомъ сyетнымъ, и3 со законопрестyпными не вни1ду.Nie siedoch s sonmom sujetnym, i so zakonopriestupnymi nie wnidu.Не сѣдо́хъ съ со́нмомъ су́етнымъ, и со законопресту́пными не вни́ду.Ps26(25), 4
5Odivi ecclesiam malignantium et cum impiis non sedebo.Возненавидел я сборище лукавых и с нечестивыми не сяду.Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem.Miałem w nienawiści zbór złośliwych, a z niepobożnymi nie zasiędę.Возненави1дэхъ цeрковь лукaвнующихъ, и3 съ нечести1выми не сsду.Woznienawidiech cerkow' łukawnujuszczych, i s niecziestiwymi nie sjadu.Возненави́дѣхъ це́рковь лука́вну­ю­щихъ, и съ нечести́выми не ся́ду.Ps26(25), 5
6Lavabo in innocentia manus meas et circumdabo altare tuum, Domine,Умою с невиновными руки мои и вокруг жертвенника Твоего пойду, Господи;Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie!Umyję między niewinnymi ręce moje: i obejdę ołtarz twój, Panie.Ўмhю въ непови1нныхъ рyцэ мои2, и3 њбhду жeртвенникъ тв0й, гDи,Umyju w niepowinnych rucie moi, i obydu żertwiennik twoj, Gospodi,Умы́ю въ непови́н­ныхъ ру́цѣ мо­и́, и обы́ду же́ртвен­никъ тво́й, Го́споди,Ps26(25), 6
7ut auditas faciam voces laudis et enarrem universa mirabilia tua.да услышу я песнь во славу Твою и поведаю чудеса Твои.Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje.Abych słyszał głos chwały, a opowiadał wszystkie dziwy twoje.є4же ўслhшати ми2 глaсъ хвалы2 твоеS и3 повёдати вс‰ чудесA тво‰.ieże usłyszati mi głas chwały twojeja i powiedati wsja czudiesa twoja.е́же услы́шати ми́ гла́съ хвалы́ тво­ея́ и повѣ́дати вся́ чудеса́ твоя́.Ps26(25), 7
8Domine, dilexi habitaculum domus tuae et locum habitationis gloriae tuae.Господи, возлюбил я благолепие дома Твоего и место святое, где обитает слава Твоя.Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, i miejsce mieszkania chwały twojéj.ГDи, возлюби1хъ бlголёпіе д0му твоегw2 и3 мёсто селeніz слaвы твоеS.Gospodi, wozljubich błagołiepiie domu twojego i miesto sielienija sławy twojeja.Го́споди, воз­люби́хъ благолѣ́пiе до́му тво­его́ и мѣ́сто селе́нiя сла́вы тво­ея́.Ps26(25), 8
9Ne colligas cum impiis animam meam et cum viris sanguinum vitam meam,Да не погубишь с нечестивыми душу мою и с мужами, проливающими кровь, жизнь мою!Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego.Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj: a z mężmi krwawymi żywota mojego.Да не погуби1ши съ нечести1выми дyшу мою2 и3 съ м{жи кровeй жив0тъ м0й,Da nie pogubiszy s niecziestiwymi duszu moju i s muży krowiej żywot moj,Да не погуби́ши съ нечести́выми ду́шу мою́ и съ му́жи крове́й живо́тъ мо́й,Ps26(25), 9
10in quorum manibus iniquitates sunt, dextera eorum repleta est muneribus.В руках у них беззаконие, полны они корысти.W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków.U których w ręku są nieprawości, prawica ich pełna jest podarków.и4хже въ рукY беззакHніz, десни1ца и4хъ и3сп0лнисz мзды2.ichże w ruku biezzakonija, diesnica ich ispołnisja mzdy.и́хже въ руку́ беззако́нiя, десни́ца и́хъ испо́лнися мзды́.Ps26(25), 10
11Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me et miserere mei.Я же в незлобии живу; избавь меня, Господи, и помилуй меня!Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną.A jam chodził w niewinności mojéj: odkup mię, a zmiłuj się nademną.Ѓзъ же неѕл0бою моeю ходи1хъ: и3збaви мS, гDи, и3 поми1луй мS.Az że niezłoboju mojeju chodich: izbawi mja, Gospodi, i pomiłuj mja.А́зъ же незло́бою мо­е́ю ходи́хъ: изба́ви мя́, Го́споди, и поми́луй мя́.Ps26(25), 11
12Pes meus stetit in directo, in ecclesiis benedicam Domino.Стопы мои стоят на правом пути; в церквах благословлю Тебя, Господи!Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana.Noga moja stała na drodze prostéj, w kościelech będę cię chwalił, Panie.НогA моS стA на правотЁ: въ цRквахъ благословлю1 тz, гDи.Noga moja sta na prawotie: w cerkwach błagosłowlju tja, Gospodi.Нога́ моя́ ста́ на правотѣ́: въ це́рквахъ благословлю́ тя, Го́споди.Ps26(25), 12
Ps 27 (26)
PS 26 (27). PAN ŚWIATŁEM I ZBAWIENIEM MOIM.
1David. Dominus illuminatio mea et salus mea; quem timebo? Dominus protector vitae meae; a quo trepidabo?Господь просвещение мое и Спаситель мой, кого убоюсь? Господь Защитник жизни моей, кого устрашусь?Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać?Psalm Dawidowi, pierwéj niźli był pomazany. Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, kogóż się będę bał? Pan obrońca żywota mego, kogóż się będę lękał?ГDь просвэщeніе моE и3 сп7си1тель м0й, когw2 ўбою1сz; гDь защи1титель животA моегw2, t когw2 ўстрашyсz;Gospod' proswieszczeniie moje i spasitiel' moj, kogo ubojusja? Gospod' zaszczytitiel' żywota mojego, ot kogo ustraszusja?Госпо́дь просвѣще́нiе мое́ и спаси́тель мо́й, кого́ убою́ся? Госпо́дь защи́титель живота́ мо­его́, от­ кого́ устрашу́ся?Ps27(26), 1
2Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas; qui tribulant me et inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt.Когда приближались ко мне злобствующие оскорбители мои и враги мои, желая погубить меня, изнемогли они и пали.Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, aby żarli ciało moje: którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, sami zemdleli i upadli.ВнегдA приближaтисz на мS ѕл0бующымъ, є4же снёсти плHти мо‰, њскорблsющіи мS и3 врази2 мои2, тjи и3знемог0ша и3 пад0ша.Wniegda pribliżatisja na mja złobujuszczym, jeże sniesti płoti moja, oskorbljajuszczii mja i wrazi moi, tii izniemogosza i padosza.Внегда́ при­­ближа́тися на мя́ зло́бу­ю­щымъ, е́же снѣ́сти пло́ти моя́, оскорбля́ющiи мя́ и врази́ мо­и́, ті́и изнемого́ша и падо́ша.Ps27(26), 2
3Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum; si exsurgat adversum me proelium, in hoc ego sperabo.Если ополчится на меня полк, не убоится сердце мое; если восстанет на меня рать, на Бога я уповаю.Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam.Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, nie będzie się bało serce moje: choćby powstała przeciwko mnie bitwa, w tem ja nadzieję pokładać będę.Ѓще њполчи1тсz на мS п0лкъ, не ўбои1тсz сeрдце моE: ѓще востaнетъ на мS брaнь, на него2 ѓзъ ўповaю.Aszcze opołczitsja na mja połk, nie uboitsja sierdce moje: aszcze wostaniet na mja bran', na niego az upowaju.А́ще ополчи́т­ся на мя́ по́лкъ, не убо­и́т­ся се́рдце мое́: а́ще воста́нетъ на мя́ бра́нь, на него́ а́зъ упова́ю.Ps27(26), 3
4Unum petii a Domino, hoc requiram: ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae, ut videam voluptatem Domini et visitem templum eius.Одно просил я у Господа, и к тому стремлюсь: жить мне в доме Господнем во все дни жизни моей, взирать на красоту Господню и посещать храм святой Его.O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego.O jednę prosiłem Pana, téj szukać będę: abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego: abych patrzył na rozkosz Pańską i nawiedzał kościół jego.Е#ди1но проси1хъ t гDа, то2 взыщY: є4же жи1ти ми2 въ домY гDни вс‰ дни6 животA моегw2, зрёти ми2 красотY гDню и3 посэщaти хрaмъ с™hй є3гw2.Iedino prosich ot Gospoda, to wzyszczu: jeże żyti mi w domu Gospodni wsja dni żywota mojego, zrieti mi krasotu Gospodnju i posieszczati chram swjatyj jego.Еди́но проси́хъ от­ Го́спода, то́ взыщу́: е́же жи́ти ми́ въ дому́ Госпо́дни вся́ дни́ живота́ мо­его́, зрѣ́ти ми́ красоту́ Госпо́дню и посѣща́ти хра́мъ святы́й его́.Ps27(26), 4
5Quoniam occultabit me in tentorio suo in die malorum. Abscondet me in abscondito tabernaculi sui, in petra exaltabit me.Ибо сокрыл Он меня в обители Своей в день бед моих, укрыл меня в тайном покое обители Своей, на скалу вознес меня;Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.Albowiem skrył mię w przybytku swoim: we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego: na skale wywyższył mię.Ћкw скрh мz въ селeніи своeмъ въ дeнь ѕHлъ мои1хъ, покрh мz въ тaйнэ селeніz своегw2, на кaмень вознесe мz.Jako skry mja w sielienii swojem w dien' zoł moich, pokry mja w tajnie sielienija swojego, na kamien' wozniesie mja.Я́ко скры́ мя въ селе́нiи сво­е́мъ въ де́нь зо́лъ мо­и́хъ, покры́ мя въ та́йнѣ селе́нiя сво­его́, на ка́мень воз­несе́ мя.Ps27(26), 5
6Et nunc exaltatur caput meum super inimicos meos in circuitu meo. Immolabo in tabernaculo eius hostias vociferationis, cantabo et psalmum dicam Domino.и вот ныне вознес Он главу мою над врагами моими. Обошел я вокруг жертвенника и принес в обители Его жертву хвалой своей и ликованием. Пою и воспеваю Господа.A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu.A teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi: obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: będę śpiewał i Psalmy grał Panu.И# нн7э сE, вознесE главY мою2 на враги2 мо‰: њбыд0хъ и3 пожр0хъ въ селeніи є3гw2 жeртву хвалeніz и3 воскликновeніz: пою2 и3 воспою2 гDеви.I nynie sie, wozniesie gławu moju na wragi moja: obydoch i pożroch w sielienii jego żertwu chwalienija i woskliknowienija: poju i wospoju Gospodiewi.И ны́нѣ се́, воз­несе́ главу́ мою́ на враги́ моя́: обыдо́хъ и пожро́хъ въ селе́нiи его́ же́ртву хвале́нiя и воскликнове́нiя: пою́ и воспою́ Го́сподеви.Ps27(26), 6
7Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi; miserere mei et exaudi me.Услышь, Господи, голос мой, взываю к Тебе: помилуй меня и услышь меня!Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię.Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię.Ўслhши, гDи, глaсъ м0й, и4мже воззвaхъ, поми1луй мS и3 ўслhши мS.Usłyszy, Gospodi, głas moj, imże wozzwach, pomiłuj mja i usłyszy mja.Услы́ши, Го́споди, гла́съ мо́й, и́мже воз­зва́хъ, поми́луй мя́ и услы́ши мя́.Ps27(26), 7
8De te dixit cor meum: «Exquirite faciem meam!». Faciem tuam, Domine, exquiram.Сказало Тебе сердце мое: "Господа ищу". Ищут Тебя очи мои; лица Твоего, Господи, ищу.O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę.Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: oblicza twego, Panie, szukać będę.ТебЁ речE сeрдце моE: гDа взыщY, взыскA тебE лицE моE, лицA твоегw2, гDи, взыщY.Tiebie rieczie sierdce moje: Gospoda wzyszczu, wzyska tiebie lice moje, lica twojego, Gospodi, wzyszczu.Тебѣ́ рече́ се́рдце мое́: Го́спода взыщу́, взыска́ тебе́ лице́ мое́, лица́ тво­его́, Го́споди, взыщу́.Ps27(26), 8
9Ne avertas faciem tuam a me, ne declines in ira a servo tuo. Adiutor meus es tu, ne me reicias neque derelinquas me, Deus salutis meae.Не отвращай лица Твоего от меня, и не уклонись в гневе от раба Твоего: подай помощь мне, не отвергни меня и не оставь меня, Боже, Спаситель Мой!Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego.Nie odwracaj oblicza twego odemnie: nie odstępuj w gniewie od sługi twego: bądź pomocnikiem moim, nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój.Не tврати2 лицA твоегw2 t менє2 и3 не ўклони1сz гнёвомъ t рабA твоегw2: пом0щникъ м0й бyди, не tри1ни менE и3 не њстaви менE, б9е, сп7си1телю м0й.Nie otwrati lica twojego ot mienie i nie ukłonisja gniewom ot raba twojego: pomoszcznik moj budi, nie otrini mienie i nie ostawi mienie, Boże, spasitielju moj.Не от­врати́ лица́ тво­его́ от­ мене́ и не уклони́ся гнѣ́вомъ от­ раба́ тво­его́: помо́щникъ мо́й бу́ди, не от­ри́ни мене́ и не оста́ви мене́, Бо́же, спаси́телю мо́й.Ps27(26), 9
10Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me, Dominus autem assumpsit me.Ибо отец мой и мать моя оставили меня, а Господь принял меня.Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię.Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: ale Pan przyjął mię.Ћкw nтeцъ м0й и3 мaти моS њстaвиста мS, гDь же воспріsтъ мS.Jako otiec moj i mati moja ostawista mja, Gospod' że wosprijat mja.Я́ко оте́цъ мо́й и ма́ти моя́ оста́виста мя́, Госпо́дь же воспрiя́тъ мя́.Ps27(26), 10
11Ostende mihi, Domine, viam tuam et dirige me in semitam rectam propter inimicos meos.Даруй мне закон, Господи, на пути Твоем и наставь меня на стезю правую пред лицом врагов моих. Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają.Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.Законоположи1 ми, гDи, въ пути2 твоeмъ, и3 настaви мS на стезю2 прaвую вр†гъ мои1хъ рaди.Zakonopołoży mi, Gospodi, w puti twojem, i nastawi mja na stiezju prawuju wrag moich radi.Законоположи́ ми, Го́споди, въ пути́ тво­е́мъ, и наста́ви мя́ на стезю́ пра́вую вра́гъ мо­и́хъ ра́ди.Ps27(26), 11
12Ne tradideris me in animam tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et qui violentiam spirant.Не предай меня в руки гонителей моих, ибо восстали на меня свидетели неправедные, обманулись в неправде своей.Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem.Nie podawaj mię na dusze trapiących mię; albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.Не предaждь менE въ дyшы стужaющихъ ми2: ћкw востaша на мS свидётелє непрaведніи, и3 солгA непрaвда себЁ.Nie priedażd' mienie w duszy stużajuszczych mi: jako wostasza na mja swidietielie nieprawiednii, i sołga nieprawda siebie.Не преда́ждь мене́ въ ду́шы стужа́ющихъ ми́: я́ко воста́ша на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, и солга́ непра́вда себѣ́.Ps27(26), 12
13Credo videre bona Domini in terra viventium.Верю: увижу я блага Господни на земле живых!Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie w ziemi żywiących.Вёрую ви1дэти бlг†z гDнz на земли2 живhхъ.Wieruju widieti błagaja Gospodnja na ziemli żywych.Вѣ́рую ви́дѣти блага́я Госпо́дня на земли́ живы́хъ.Ps27(26), 13
14Exspecta Dominum, viriliter age, et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.Надейся на Господа, мужайся, и да укрепится сердце твое; надейся на Господа!Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana.Oczekawaj Pana, mężnie czyń: i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.Потерпи2 гDа, мужaйсz, и3 да крэпи1тсz сeрдце твоE, и3 потерпи2 гDа.Potierpi Gospoda, mużajsja, i da kriepitsja sierdce twoje, i potierpi Gospoda.Потерпи́ Го́спода, мужа́йся, и да крѣпи́т­ся се́рдце твое́, и потерпи́ Го́спода.Ps27(26), 14
Ps 28 (27)
PS 27 (28). WYSŁUCHAJ, PANIE, GŁOS PROŚBY MOJEJ.
1David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me. Ne quando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.К Тебе, Господи, взываю, Боже мой; не безмолвствуй предо мною, дабы, да при безмолвии Твоем не уподоблюсь нисходящим в гроб!Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu.Psalm samemu Dawidowi. Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu.Къ тебЁ, гDи, воззовY, б9е м0й: да не премолчи1ши t менє2: да не когдA премолчи1ши t менє2, и3 ўпод0блюсz низходsщымъ въ р0въ.K tiebie, Gospodi, wozzowu, Boże moj: da nie priemołcziszy ot mienie : da nie kogda priemołcziszy ot mienie , i upodobljusja nizchodjaszczym w row.Къ тебѣ́, Го́споди, воз­зову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от­ мене́ : да не когда́ премолчи́ши от­ мене́ , и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.Ps28(27), 1
2Exaudi vocem deprecationis meae, dum clamo ad te, dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.Услышь, Господи, моление мое, когда молюсь я Тебе, когда воздеваю руки мои ко храму святому Твоему!Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej.Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.Ўслhши, гDи, глaсъ молeніz моегw2, внегдA моли1тимисz къ тебЁ, внегдA воздёти ми2 рyцэ мои2 ко хрaму с™0му твоемY.Usłyszy, Gospodi, głas molienija mojego, wniegda molitimisja k tiebie, wniegda wozdieti mi rucie moi ko chramu swjatomu twojemu.Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя мо­его́, внегда́ моли́тимися къ тебѣ́, внегда́ воз­дѣ́ти ми́ ру́цѣ мо­и́ ко хра́му свято́му тво­ему́.Ps28(27), 2
3Ne simul trahas me cum peccatoribus et cum operantibus iniquitatem. Qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.Не привлеки меня с грешниками, и с творящими неправду не погуби меня, с теми, кто говорит "мир" ближним своим со злобою в сердце своем!Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich.Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię: którzy mówią pokój z bliźnim swoim, a złość w sercach ich.Не привлецы2 менE со грBшники, и3 съ дёлающими непрaвду не погуби2 менE, глаг0лющими ми1ръ съ бли1жними свои1ми, ѕл†z же въ сердцaхъ свои1хъ.Nie priwliecy mienie so grieszniki, i s diełajuszczymi nieprawdu nie pogubi mienie, głagoljuszczymi mir s bliżnimi swoimi, złaja że w sierdcach swoich.Не при­­влецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́ла­ю­щими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними сво­и́ми, зла́я же въ сердца́хъ сво­и́хъ.Ps28(27), 3
4Da illis secundum opera eorum et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opus manuum eorum tribue illis, redde retributionem eorum ipsis.Воздай им, Господи, по делам их и по лукавству замыслов их, по делам рук их воздай им, воздай им заслуженное ими!Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich.Daj im według uczynków ich, i według złości wymysłów ich: według spraw ręku ich oddaj im: oddaj im zapłatę ich.Дaждь и5мъ, гDи, по дэлHмъ и4хъ и3 по лукaвству начинaній и4хъ, по дэлHмъ рукY и4хъ дaждь и5мъ, воздaждь воздаsніе и4хъ и5мъ.Dażd' im, Gospodi, po diełom ich i po łukawstwu naczinanij ich, po diełom ruku ich dażd' im, wozdażd' wozdajaniie ich im.Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́в­ст­ву начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, воз­да́ждь воз­дая́нiе и́хъ и́мъ.Ps28(27), 4
5Quoniam non intellexerunt opera Domini et opus manuum eius, destruet illos et non aedificabit eos.Ибо не уразумели они деяний Господних и деяний рук Его. Срази их и не дай им восстать!Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich.Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego: zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.Ћкw не разумёша въ дэлA гDнz и3 въ дэлA рукY є3гw2: разори1ши | и3 не сози1ждеши |.Jako nie razumiesza w dieła Gospodnja i w dieła ruku jego: razoriszy ja i nie soziżdieszy ja.Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́.Ps28(27), 5
6Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meae;Благословен Господь, ибо услышал Он моление мое!Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich.Błogosławiony Pan; bo wysłuchał głos prośby mojéj.Блгcвeнъ гDь, ћкw ўслhша глaсъ молeніz моегw2.Błagosłowien Gospod', jako usłysza głas molienija mojego.Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя мо­его́.Ps28(27), 6
7Dominus adiutor meus et protector meus, in ipso speravit cor meum, et adiutus sum, et exsultavit cor meum, et in cantico meo confitebor ei.Господь Податель помощи и Защитник мой; на Него уповало сердце мое, и помог Он мне, и процвела плоть моя; и по доброй воле прославляю Его.Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.Pan pomocnik mój, i obrońca mój: w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem: i zakwitnęło znowu ciało moje: a z woli mojéj wyznawać mu będę.ГDь пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й: на него2 ўповA сeрдце моE, и3 пом0же ми2, и3 процвэтE пл0ть моS: и3 в0лею моeю и3сповёмсz є3мY.Gospod' pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj: na niego upowa sierdce moje, i pomoże mi, i procwietie płot' moja: i wolieju mojeju ispowiemsja jemu.Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мо­е́ю исповѣ́мся ему́.Ps28(27), 7
8Dominus fortitudo plebi suae, et refugium salvationum christi sui est.Господь твердыня людей Своих, Защитник и спасение помазанника Своего.Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest.Pan mocą ludu swego: i obrońcą zbawienia pomazańca swego.ГDь ўтверждeніе людjй свои1хъ и3 защи1титель спасeній хрістA своегw2 є4сть.Gospod' utwierżdieniie ljudij swoich i zaszczytitiel' spasienij christa swojego jest'.Госпо́дь утвержде́нiе люді́й сво­и́хъ и защи́титель спасе́нiй христа́ сво­его́ е́сть.Ps28(27), 8
9Salvum fac populum tuum et benedic hereditati tuae et pasce eos et extolle illos usque in aeternum.Спаси людей Твоих и благослови достояние Твое, и спаси их, и возвышай их вовеки!Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: i rządź je i wywyższaj je aż na wieki.Сп7си2 лю1ди тво‰, и3 блгcви2 достоsніе твоE, и3 ўпаси2 |, и3 возми2 | до вёка.Spasi ljudi twoja, i błagosłowi dostojaniie twoje, i upasi ja, i wozmi ja do wieka.Спаси́ лю́ди твоя́, и благослови́ достоя́нiе твое́, и упаси́ я́, и воз­ми́ я́ до вѣ́ка.Ps28(27), 9
Ps 29 (28)
PS 28 (29). WIELKOŚĆ BOGA OBJAWIAJĄCA SIĘ W BURZY.
1PSALMUS. David. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino gloriam et potentiam,Принесите Господу, сыны Божии, принесите Господу в жертву агнцев! Воздайте Господу славу и честь!Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc.Psalm Dawidowi, przy dokończeniu przybytku. Przynoście Panu synowie Boży, przynoście Panu syny baranie, przynoście Panu chwałę i część.Принеси1те гDеви, сhнове б9іи, принеси1те гDеви сhны w4вни, принеси1те гDеви слaву и3 чeсть:Priniesitie Gospodiewi, synowie Bożii, priniesitie Gospodiewi syny owni, priniesitie Gospodiewi sławu i cziest':Принеси́те Го́сподеви, сы́нове Бо́жiи, при­­неси́те Го́сподеви сы́ны о́вни, при­­неси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть:Ps29(28), 1
2afferte Domino gloriam nominis eius, adorate Dominum in splendore sancto.Воздайте Господу славу имени Его! Поклонитесь Господу во дворе святом Его!Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.Przynoście Panu chwałę imieniowi jego: kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.принеси1те гDеви слaву и4мени є3гw2: поклони1тесz гDеви во дворЁ с™ёмъ є3гw2.priniesitie Gospodiewi sławu imieni jego: pokłonitiesja Gospodiewi wo dworie swjatiem jego.при­­неси́те Го́сподеви сла́ву и́мени его́: поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ его́.Ps29(28), 2
3Vox Domini super aquas; Deus maiestatis intonuit, Dominus super aquas multas.Глас Господень на водах: Бог славы возгремел, Господь на водах многих.Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: Pan nad wodami wielkiemi.Глaсъ гDень на водaхъ, бGъ слaвы возгремЁ, гDь на водaхъ мн0гихъ.Głas Gospodien' na wodach, Bog sławy wozgriemie, Gospod' na wodach mnogich.Гла́съ Госпо́день на вода́хъ, Бо́гъ сла́вы воз­гремѣ́, Госпо́дь на вода́хъ мно́гихъ.Ps29(28), 3
4Vox Domini in virtute, vox Domini in magnificentia.Глас Господа в силе, глас Господа в великолепии.Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny,Głos Pański w mocy: głos Pański w wielmożności.Глaсъ гDень въ крёпости, глaсъ гDень въ великолёпіи.Głas Gospodien' w krieposti, głas Gospodien' w wielikołiepii.Гла́съ Госпо́день въ крѣ́пости, гла́съ Госпо́день въ великолѣ́пiи.Ps29(28), 4
5Vox Domini confringentis cedros; et confringet Dominus cedros Libani.Глас Господа сокрушает кедры; и низвергнет Господь кедры ливанские.Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie,Głos Pański łamiący cedry: i połamie Pan cedry Libańskie.Глaсъ гDа, сокрушaющагw кeдры: и3 стрhетъ гDь кeдры лів†нскіz,Głas Gospoda, sokruszajuszczago kiedry: i stryjet Gospod' kiedry Liwanskija,Гла́съ Го́спода, сокруша́ющаго ке́дры: и стры́етъ Госпо́дь ке́дры Лива́нскiя,Ps29(28), 5
6Et saltare faciet, tamquam vitulum, Libanum, et Sarion, quemadmodum filium unicornium. -И сотрет их в прах, как тельца ливанского, а возлюбленный Израиль силен, как молодой единорог.I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec.I podrobi je jako cielę Libańskie: a umiłowany, jako syn jednorożców.и3 и3стни1тъ | ћкw тельцA лівaнска: и3 возлю1бленный ћкw сhнъ є3динор0жь.i istnit ja jako tiełca Liwanska: i wozljubliennyj jako syn jedinoroż'.и истни́тъ я́ я́ко телца́ Лива́нска: и воз­лю́блен­ный я́ко сы́нъ единоро́жь.Ps29(28), 6
7Vox Domini intercidentis flammam ignis,Глас Господа, пресекающего пламя огня.Głos Pański krzesze płomień ognisty.Głos Pański rozmiatający płomień ognisty.Глaсъ гDа, пресэцaющагw плaмень nгнS.Głas Gospoda, priesiecajuszczago płamien' ognja.Гла́съ Го́спода, пресѣца́ющаго пла́мень огня́.Ps29(28), 7
8vox Domini concutientis desertum, et concutiet Dominus desertum Cades.Глас Господа, сотрясающего пустыню; и сотрясет Господь пустыню Каддийскую.Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades.Głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades.Глaсъ гDа, стрzсaющагw пустhню: и3 стрzсeтъ гDь пустhню каддjйскую.Głas Gospoda, strjasajuszczago pustynju: i strjasiet Gospod' pustynju kaddijskuju.Гла́съ Го́спода, стряса́ющаго пусты́ню: и стрясе́тъ Госпо́дь пусты́ню кадді́йскую.Ps29(28), 8
9Vox Domini properantis partum cervarum, et denudabit condensa; et in templo eius omnes dicent gloriam.Глас Господень разрешает от бремени ланей и обнажает дубравы; и в храме Его всяк возгласит Ему славу.Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.Глaсъ гDень, свершaющій є3лє1ни, и3 tкрhетъ дубр†вы: и3 въ хрaмэ є3гw2 всsкій глаг0летъ слaву.Głas Gospodien', swierszajuszczij jelieni, i otkryjet dubrawy: i w chramie jego wsjakij głagoliet sławu.Гла́съ Госпо́день, сверша́ющiй еле́ни, и от­кры́етъ дубра́вы: и въ хра́мѣ его́ вся́кiй глаго́летъ сла́ву.Ps29(28), 9
10Dominus super diluvium habitat, et sedebit Dominus rex in aeternum.Господь после потопа населяет землю. И воссядет Господь как Царь навеки.Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki.Pan czyni, że potop trwa: a będzie siedział Pan, król na wieki.ГDь пот0пъ населsетъ, и3 сsдетъ гDь цRь въ вёкъ.Gospod' potop nasieljajet, i sjadiet Gospod' Car' w wiek.Госпо́дь пото́пъ населя́етъ, и ся́детъ Госпо́дь Ца́рь въ вѣ́къ.Ps29(28), 10
11Dominus virtutem populo suo dabit, Dominus benedicet populo suo in pace.Господь крепость народу Своему дарует, Господь благословит народ Свой миром.Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.Pan mocy ludowi swemu doda: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.ГDь крёпость лю1демъ свои6мъ дaстъ, гDь блгcви1тъ лю1ди сво‰ ми1ромъ.Gospod' kriepost' ljudiem swoim dast, Gospod' błagosłowit ljudi swoja mirom.Госпо́дь крѣ́пость лю́демъ сво­и́мъ да́стъ, Госпо́дь благослови́тъ лю́ди своя́ ми́ромъ.Ps29(28), 11
Ps 30 (29)
PS 29 (30). PO UZDROWIENIU ZE ŚMIERTELNEJ CHOROBY.
1PSALMUS. Canticum festi Dedicationis Templi. David.Псалом, песнь обновления дома Давидова, 29Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego. (30:1) . Psalm pieśni. Na poświęcaniu domu Dawidowego. Pал0мъ пёсни њбновлeніz д0му дв7доваPsałom piesni obnowlienija domu Dawidowa.Псало́мъ пѣ́сни обновле́нiя до́му Дави́дова.Ps30(29), 1
2Exaltabo te, Domine, quoniam extraxisti me nec delectasti inimicos meos super me.Превознесу Тебя, Господи, ибо поднял Ты меня и не дал торжествовать врагам моим надо мной.(30:2) Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.(30:2) Wywyższać cię będę. Panie, żeś mię przyjął: a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nademną.Вознесy тz, гDи, ћкw под8sлъ мS є3си2, и3 не возвесели1лъ є3си2 врагHвъ мои1хъ њ мнЁ.Wozniesu tja, Gospodi, jako podjał mja jesi, i nie wozwiesielił jesi wragow moich o mnie.Вознесу́ тя, Го́споди, я́ко подъя́лъ мя́ еси́, и не воз­весели́лъ еси́ враго́въ мо­и́хъ о мнѣ́.Ps30(29), 2
3Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.Господи Боже мой, воззвал я к Тебе, и Ты исцелил меня.(30:3) Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię.(30:3) Panie, Boże mój, wołałem do ciebie, i uzdrowiłeś mię.ГDи б9е м0й, воззвaхъ къ тебЁ, и3 и3сцэли1лъ мS є3си2.Gospodi Boże moj, wozzwach k tiebie, i izcielił mja jesi.Го́споди Бо́же мо́й, воз­зва́хъ къ тебѣ́, и изцѣли́лъ мя́ еси́.Ps30(29), 3
4Domine, eduxisti ab inferno animam meam, vivificasti me, ut non descenderem in lacum.Господи, извел Ты из ада душу мою, удалил меня от нисходящих в гроб.(30:4) Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu.(30:4) Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję: wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.ГDи, возвeлъ є3си2 t ѓда дyшу мою2, сп7слъ мS є3си2 t низходsщихъ въ р0въ.Gospodi, wozwieł jesi ot ada duszu moju, Spasł mja jesi ot nizchodjaszczych w row.Го́споди, воз­ве́лъ еси́ от­ а́да ду́шу мою́, Спа́слъ мя́ еси́ от­ низходя́щихъ въ ро́въ.Ps30(29), 4
5Psallite Domino, sancti eius, et confitemini memoriae sanctitatis eius,Пойте Господу, праведные Его, помните и прославляйте святыню Его!(30:5) Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.(30:5) Śpiewajcie Panu święci jego, a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.П0йте гDеви, прпdбніи є3гw2, и3 и3сповёдайте пaмzть с™hни є3гw2:Pojtie Gospodiewi, priepodobnii jego, i ispowiedajtie pamjat' swjatyni jego:По́йте Го́сподеви, преподо́бнiи его́, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни его́:Ps30(29), 5
6quoniam ad momentum indignatio eius, et per vitam voluntas eius. Ad vesperum demoratur fletus, ad matutinum laetitia.Ибо карает ярость Его, и дарует жизнь воля Его: с вечера водворится плач, а наутро радость.(30:6) Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele.(30:6) Bo gniew w zapalczywości jego, a żywot na woli jego: do wieczora i będzie trwał płacz, a do poranku wesele.ћкw гнёвъ въ ћрости є3гw2, и3 жив0тъ въ в0ли є3гw2: вeчеръ водвори1тсz плaчь, и3 заyтра рaдость.jako gniew w jarosti jego, i żywot w woli jego: wieczier wodworitsja płacz', i zautra radost'.я́ко гнѣ́въ въ я́рости его́, и живо́тъ въ во́ли его́: ве́черъ водвори́т­ся пла́чь, и зау́тра ра́дость.Ps30(29), 6
7Ego autem dixi in securitate mea: «Non movebor in aeternum».А я сказал в благоденствии моем: "Не поколеблюсь вовеки!"(30:7) Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.(30:7) A jam rzekł w dostatku moim: Nie będę poruszony na wieki.Ѓзъ же рёхъ во nби1ліи моeмъ: не подви1жусz во вёкъ.Az że riech wo obiłii mojem: nie podwiżusja wo wiek.А́зъ же рѣ́хъ во оби́лiи мо­е́мъ: не подви́жуся во вѣ́къ.Ps30(29), 7
8Domine, in voluntate tua praestitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.Господи, по воле Твоей дай силу душе моей! Но отвратил Ты лицо Свое, и впал я в смятенье.(30:8) Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się;(30:8) Panie, według woli twojéj dałeś moc ozdobie mojéj; odwróciłeś oblicze swe odemnie i stałem się zatrwożonym.ГDи, в0лею твоeю подaждь добр0тэ моeй си1лу: tврати1лъ же є3си2 лицE твоE, и3 бhхъ смущeнъ.Gospodi, wolieju twojeju podażd' dobrotie mojej siłu: otwratił że jesi lice twoje, i bych smuszczen.Го́споди, во́лею тво­е́ю пода́ждь добро́тѣ мо­е́й си́лу: от­врати́лъ же еси́ лице́ твое́, и бы́хъ смуще́нъ.Ps30(29), 8
9Ad te, Domine, clamabam et ad Deum meum deprecabar.К Тебе, Господи, воззову и Богу моему помолюсь.(30:9) I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:(30:9) Do ciebie. Panie, wołać będę, i do Boga mego modlić się będę.Къ тебЁ, гDи, воззовY, и3 къ бGу моемY помолю1сz.K tiebie, Gospodi, wozzowu, i k Bogu mojemu pomoljusja.Къ тебѣ́, Го́споди, воз­зову́, и къ Бо́гу мо­ему́ помолю́ся.Ps30(29), 9
10Quae utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? Numquid confitebitur tibi pulvis aut annuntiabit veritatem tuam?Что даст мне кровь моя, когда подвергнусь я тлению? Разве прославит Тебя прах мой, или возвестит он истину Твою?(30:10) Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję?(30:10) Cóż za pożytek we krwi mojéj, gdy zstępuję do skażenia? Izali proch wyznawać ci będzie? albo opowiadać będzie prawdę twoję?Кaz п0льза въ кр0ви моeй, внегдA сходи1ти ми2 во и3стлёніе; є3дA и3сповёстсz тебЁ пeрсть; и3ли2 возвэсти1тъ и4стину твою2;Kaja pol'za w krowi mojej, wniegda schoditi mi wo istłieniie? jeda ispowiestsja tiebie pierst'? ili wozwiestit istinu twoju?Ка́я по́льза въ кро́ви мо­е́й, внегда́ сходи́ти ми́ во истлѣ́нiе? еда́ исповѣ́ст­ся тебѣ́ пе́рсть? или́ воз­вѣсти́тъ и́стину твою́?Ps30(29), 10
11Audivit Dominus et misertus est mei, Dominus factus est adiutor meus.Услышал Господь и помиловал меня; Господь даровал мне помощь.(30:11) Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim.(30:11) Usłyszał Pan i zmiłował się nademną: Pan się stał pomocnikiem moim.Слhша гDь и3 поми1лова мS: гDь бhсть пом0щникъ м0й.Słysza Gospod' i pomiłowa mja: Gospod' byst' pomoszcznik moj.Слы́ша Госпо́дь и поми́лова мя́: Госпо́дь бы́сть помо́щникъ мо́й.Ps30(29), 11
12Convertisti planctum meum in choros mihi, conscidisti saccum meum et accinxisti me laetitia,Обратил Ты плач мой в радость, раздрал рубище мое и препоясал меня веселием.(30:12) Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością.(30:12) Odmieniłeś mi płacz mój w wesele: zdarłeś wór mój, a oblókłeś mię weselem:Њбрати1лъ є3си2 плaчь м0й въ рaдость мнЁ, растерзaлъ є3си2 врeтище моE и3 препоsсалъ мS є3си2 весeліемъ,Obratił jesi płacz' moj w radost' mnie, rastierzał jesi wrietiszcze moje i priepojasał mja jesi wiesiełiiem,Обрати́лъ еси́ пла́чь мо́й въ ра́дость мнѣ́, растерза́лъ еси́ вре́тище мое́ и препоя́салъ мя́ еси́ весе́лiемъ,Ps30(29), 12
13ut cantet tibi gloria mea et non taceat. Domine Deus meus, in aeternum confitebor tibi.Да воспою Тебя в славе моей, и не буду скорбен. Господи Боже мой, вовеки прославлю тебя!(30:13) Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.(30:13) Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.ћкw да воспоeтъ тебЁ слaва моS, и3 не ўмилю1сz. ГDи б9е м0й, во вёкъ и3сповёмсz тебЁ.jako da wospojet tiebie sława moja, i nie umiljusja. Gospodi Boże moj, wo wiek ispowiemsja tiebie.я́ко да воспо­е́тъ тебѣ́ сла́ва моя́, и не умилю́ся. Го́споди Бо́же мо́й, во вѣ́къ исповѣ́мся тебѣ́.Ps30(29), 13
Ps 31 (30)
PS 30 (31). UFNE ODDANIE SIĘ W RĘCE BOGA.
1Magistro chori. PSALMUS. David.В конец, псалом Давида, в исступлении, 30Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (31:1) Na koniec, Psalm Dawidowi na zachwycenie. Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду, и3зступлeніzW koniec, psałom Dawidu, izstuplienija.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, изступле́нiя.Ps31(30), 1
2In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum; in iustitia tua libera me.На Тебя, Господи, уповал, да не посрамлюсь вовеки. Правдою Твоею избавь меня от бед и спаси меня!(31:2) W tobie, Panie! nadzieję mam, niech nie będę zawstydzony na wieki; w sprawiedliwości twojej wybaw mię.(31:2) W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę zawstydzon na wieki: w sprawiedliwości twojéj wybaw mię.На тS, гDи, ўповaхъ, да не постыжyсz во вёкъ: прaвдою твоeю и3збaви мS и3 и3зми1 мz.Na tja, Gospodi, upowach, da nie postyżusja wo wiek: prawdoju twojeju izbawi mja i izmi mja.На тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ: пра́вдою тво­е́ю изба́ви мя́ и изми́ мя.Ps31(30), 2
3Inclina ad me aurem tuam, accelera, ut eruas me. Esto mihi in rupem praesidii et in domum munitam, ut salvum me facias.Приклони ко мне ухо Твое, поспеши избавить меня; будь мне Защитником, прибежищем моим, соверши спасение мое!(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego, co rychlej wybaw mię; bądźże mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mię zachował.(31:3) Nakłoń ku mnie ucha twego: pośpiesz się, abyś mię wyrwał: bądź mi Bogiem obrońcą, i domem ucieczki, abyś mię zbawił.Приклони2 ко мнЁ ќхо твоE, ўскори2 и3з8sти мS: бyди ми2 въ бGа защи1тителz и3 въ д0мъ прибёжища, є4же спcти1 мz.Prikłoni ko mnie ucho twoje, uskori izjati mja: budi mi w Boga zaszczytitielja i w dom pribieżyszcza, jeże spasti mja.Приклони́ ко мнѣ́ у́хо твое́, ускори́ изъя́ти мя́: бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ до́мъ при­­бѣ́жища, е́же спасти́ мя.Ps31(30), 3
4Quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu et propter nomen tuum deduces me et pasces me.Ибо Ты держава моя и оплот мой! Наставь меня и напитай благами во имя Твое!(31:4) Boś ty jest skałą moją, i obroną moją; przetoż dla imienia twego prowadź mię, i zaprowadź mię.(31:4) Albowiem moc moja, i ucieczka moja jesteś ty: a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.Ћкw держaва моS и3 прибёжище моE є3си2 ты2: и3 и4мене твоегw2 рaди настaвиши мS и3 препитaеши мS.Jako dierżawa moja i pribieżyszcze moje jesi ty: i imienie twojego radi nastawiszy mja i priepitajeszy mja.Я́ко держа́ва моя́ и при­­бѣ́жище мое́ еси́ ты́: и и́мене тво­его́ ра́ди наста́виши мя́ и препита́еши мя́.Ps31(30), 4
5Educes me de laqueo, quem absconderunt mihi, quoniam tu es fortitudo mea.Изведи меня из сети, что расставили мне, ибо Ты Защитник мой, Господи!(31:5) Wywiedź mię z sieci, którą zastawili na mię; boś ty jest mocą moją.(31:5) Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli; boś ty jest obrońca mój.И#зведeши мS t сёти сеS, ю4же скрhша ми2: ћкw ты2 є3си2 защи1титель м0й, гDи.Izwiedieszy mja ot sieti sieja, juże skrysza mi: jako ty jesi zaszczytitiel' moj, Gospodi.Изведе́ши мя́ от­ сѣ́ти сея́, ю́же скры́ша ми́: я́ко ты́ еси́ защи́титель мо́й, Го́споди.Ps31(30), 5
6In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine, Deus veritatis.В руки Твои предаю дух мой. Избавил Ты меня, Господи, Боже истины!(31:6) W ręce twoje poruczam ducha mego; odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdziwy!(31:6) W ręce twe polecam ducha mego: odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.Въ рyцэ твои2 предложY дyхъ м0й: и3збaвилъ мS є3си2, гDи б9е и4стины.W rucie twoi priedłożu duch moj: izbawił mja jesi, Gospodi Boże istiny.Въ ру́цѣ тво­и́ предложу́ ду́хъ мо́й: изба́вилъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же и́стины.Ps31(30), 6
7Odisti observantes vanitates supervacuas, ego autem in Domino speravi.Возненавидел Ты преданных напрасной суете; я же на Господа уповал.(31:7) Mam w nienawiści tych, którzy przestrzegają próżnych marności; bo ja w Panu nadzieję pokładam.(31:7) Miałeś w nienawiści przestrzegające marności nadaremno: a jam w Panu nadzieję miał.Возненави1дэлъ є3си2 хранsщыz суєты2 вотщE: ѓзъ же на гDа ўповaхъ.Woznienawidieł jesi chranjaszczyja sujety wotszcze: az że na Gospoda upowach.Возненави́дѣлъ еси́ храня́щыя суеты́ вотще́: а́зъ же на Го́спода упова́хъ.Ps31(30), 7
8Exsultabo et laetabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; agnovisti necessitates animae meaeВозрадуюсь и возвеселюсь о милости Твоей, ибо воззрел Ты на смирение мое, избавил от бед душу мою,(31:8) Będę się radował i weselił w miłosierdziu twojem, żeś wejrzał na utrapienie moje, a poznałeś uciśnienie duszy mojej.(31:8) Będę się weselił i radował w miłosierdziu twojem; albowiemeś wejrzał na uniżenie moje, wybawiłeś z potrzeb duszę moję.Возрaдуюсz и3 возвеселю1сz њ млcти твоeй, ћкw призрёлъ є3си2 на смирeніе моE, сп7слъ є3си2 t нyждъ дyшу мою2Wozradujusja i wozwiesieljusja o miłosti twojej, jako prizrieł jesi na smirieniie moje, Spasł jesi ot nużd duszu mojuВозра́дуюся и воз­веселю́ся о ми́лости тво­е́й, я́ко при­­зрѣ́лъ еси́ на смире́нiе мое́, Спа́слъ еси́ от­ ну́ждъ ду́шу мою́Ps31(30), 8
9nec conclusisti me in manibus inimici; statuisti in loco spatioso pedes meos.и не отдал меня в руки врагов моих, вывел меня на простор.(31:9) Aniś mię zawarł w ręce nieprzyjaciela; aleś postawił na przestrzeństwie nogi moje.(31:9) Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich: postawiłeś na miejscu przestronnem nogi moje.и3 нёси менE затвори1лъ въ рукaхъ врaжіихъ, постaвилъ є3си2 на прострaннэ н0зэ мои2.i niesi mienie zatworił w rukach wrażiich, postawił jesi na prostrannie nozie moi.и нѣ́си мене́ затвори́лъ въ рука́хъ вра́жiихъ, поста́вилъ еси́ на простра́н­нѣ но́зѣ мо­и́.Ps31(30), 9
10Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in maerore oculus meus, anima mea et venter meus.Помилуй меня, Господи, ибо я скорблю; от горести помутились око мое, душа моя и утроба моя.(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie! bom jest uciśniony; wywiędła od żałości twarz moja; także i dusza moja i żywot mój.(31:10) Zmiłuj się nademną, Panie; bom jest utrapiony: zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja, i wnętrze moje.Поми1луй мS, гDи, ћкw скорблю2: смzтeсz ћростію џко моE, душA моS и3 ўтр0ба моS.Pomiłuj mja, Gospodi, jako skorblju: smjatiesja jarostiju oko moje, dusza moja i utroba moja.Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко скорблю́: смяте́ся я́ростiю о́ко мое́, душа́ моя́ и утро́ба моя́.Ps31(30), 10
11Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus; infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea contabuerunt.Ибо в недугах тает жизнь моя, и годы мои проходят в воздыханиях. Изнемогли в лишениях силы мои, и кости мои содрогнулись.(31:11) Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.(31:11) Albowiem ustał w boleści żywot mój i lata moje w wzdychaniu: zemdlała w ubóstwie siła moja, i kości moje strwożone są.Ћкw и3счезE въ болёзни жив0тъ м0й, и3 лBта мо‰ въ воздыхaніихъ: и3знем0же нищет0ю крёпость моS, и3 кHсти мо‰ смzт0шасz.Jako izcziezie w bołiezni żywot moj, i łieta moja w wozdychaniich: izniemoże niszczetoju kriepost' moja, i kosti moja smjatoszasja.Я́ко изчезе́ въ болѣ́зни живо́тъ мо́й, и лѣ́та моя́ въ воз­дыха́нiихъ: изнемо́же нището́ю крѣ́пость моя́, и ко́сти моя́ смято́шася.Ps31(30), 11
12Apud omnes inimicos meos factus sum opprobrium et vicinis meis valde et timor notis meis: qui videbant me foras, fugiebant a me.От врагов моих терпел я поношение, а более всего – от соседей моих; внушал страх всем, кто знал меня; завидев меня, бежали они прочь.(31:12) U wszystkich nieprzyjaciół moich jestem w pohańbieniu wielkiem, a najwięcej u sąsiadów moich; stałem się na postrach znajomym moim; którzy mię widzą na dworze, uciekają przedemną.(31:12) Nad wszystkie nieprzyjacioły moje stałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim bardzo, i strachem znajomym moim: którzy mię widzieli, precz odemnie uciekli.T всёхъ вр†гъ мои1хъ бhхъ поношeніе, и3 сосёдwмъ мои6мъ ѕэлw2, и3 стрaхъ знaємымъ мои6мъ: ви1дzщіи мS в0нъ бэжaша t менє2.Ot wsiech wrag moich bych ponoszeniie, i sosiedom moim zieło, i strach znajemym moim: widjaszczii mja won bieżasza ot mienie.От всѣ́хъ вра́гъ мо­и́хъ бы́хъ поноше́нiе, и сосѣ́домъ мо­и́мъ зѣло́, и стра́хъ зна́емымъ мо­и́мъ: ви́дящiи мя́ во́нъ бѣжа́ша от­ мене́.Ps31(30), 12
13Oblivioni a corde datus sum tamquam mortuus; factus sum tamquam vas perditum.Забыт я был и словно умер в сердце их; был как сосуд разбитый.(31:13) Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.(31:13) Jestem zapomniony z serca jako umarły: stałem się jako naczynie stracone.Забвeнъ бhхъ ћкw мeртвъ t сeрдца: бhхъ ћкw сосyдъ погублeнъ.Zabwien bych jako miertw ot sierdca: bych jako sosud pogublien.Забве́нъ бы́хъ я́ко ме́ртвъ от­ се́рдца: бы́хъ я́ко сосу́дъ погубле́нъ.Ps31(30), 13
14Quoniam audivi vituperationem multorum: horror in circuitu; in eo dum convenirent simul adversum me, auferre animam meam consiliati sunt.Ибо слышал я злословие многих, живущих окрест, когда собирались они и совещались, как исторгнуть душу мою.(31:14) Albowiem nasłucham się uszczypków od wielu; strachu dość zewsząd, gdy się naradzają wespół przeciwko mnie, chytrze przemyśliwając, aby odjęli duszę moję.(31:14) Bom słyszał łajanie mnogich, mieszkających w okolicy: wtem, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, odjąć duszę moje namawiali się.Ћкw слhшахъ гаждeніе мн0гихъ живyщихъ w4крестъ: внегдA собрaтисz и5мъ вкyпэ на мS, пріsти дyшу мою2 совэщaша.Jako słyszach gażdieniie mnogich żywuszczych okriest: wniegda sobratisja im wkupie na mja, prijati duszu moju sowieszczasza.Я́ко слы́шахъ гажде́нiе мно́гихъ живу́щихъ о́крестъ: внегда́ собра́тися и́мъ вку́пѣ на мя́, прiя́ти ду́шу мою́ совѣща́ша.Ps31(30), 14
15Ego autem in te speravi, Domine; dixi: «Deus meus es tu,А я, уповая на Тебя, Господи, сказал: "Ты Бог мой!(31:15) Ale ja w tobie mam nadzieję, Panie! Rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.(31:15) A jam w tobie nadzieję miał, Panie! rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.Ѓзъ же на тS, гDи, ўповaхъ, рёхъ: ты2 є3си2 бGъ м0й.Az że na tja, Gospodi, upowach, riech: ty jesi Bog moj.А́зъ же на тя́, Го́споди, упова́хъ, рѣ́хъ: ты́ еси́ Бо́гъ мо́й.Ps31(30), 15
16in manibus tuis sortes meae». Eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me;В руке Твоей жребий мой. Избавь меня от руки врагов моих и от гонителей моих.(31:16) W rękach twoich są czasy moje; wyrwijże mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od tych, którzy mię prześladują.(31:16) W ręku twoich losy moje: wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od prześladujących mię.Въ рукY твоє1ю жрє1біи мои2: и3збaви мS и3з8 руки2 вр†гъ мои1хъ и3 t гонsщихъ мS.W ruku twojeju żriebii moi: izbawi mja iz ruki wrag moich i ot gonjaszczych mja.Въ руку́ твое́ю жре́бiи мо­и́: изба́ви мя́ изъ руки́ вра́гъ мо­и́хъ и от­ гоня́щихъ мя́.Ps31(30), 16
17illustra faciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericordia tua.Яви сияние лица Твоего рабу Твоему; спаси меня милостью Твоею!"(31:17) Oświeć oblicze twoje nad sługą twoim; wybaw mię przez miłosierdzie twoje.(31:17) Oświeć twarz twoję nad sługą twoim: zbaw mię w miłosierdziu twojem.Просвэти2 лицE твоE на рабA твоего2: сп7си1 мz млcтію твоeю.Proswieti lice twoje na raba twojego: spasi mja miłostiju twojeju.Просвѣти́ лице́ твое́ на раба́ тво­его́: спаси́ мя ми́лостiю тво­е́ю.Ps31(30), 17
18Domine, non confundar, quoniam invocavi te; erubescant impii et obmutescant in inferno.Господи, да не постыжусь, что призывал я Тебя! Да постыдятся нечестивые и сойдут во ад!(31:18) Panie! niech nie będę pohańbiony, ponieważ cię wzywam; niech się zawstydzą niezbożni, i zamilkną w grobie.(31:18) Panie, niech nie będę zawstydzon; albowiem wzywałem cię: niech się zawstydzą niezbożnicy, i niech będą prowadzeni do piekła.ГDи, да не постыжyсz, ћкw призвaхъ тS: да постыдsтсz нечести1віи, и3 сни1дутъ во ѓдъ.Gospodi, da nie postyżusja, jako prizwach tja: da postydjatsja niecziestiwii, i snidut wo ad.Го́споди, да не постыжу́ся, я́ко при­­зва́хъ тя́: да постыдя́т­ся нечести́вiи, и сни́дутъ во а́дъ.Ps31(30), 18
19Muta fiant labia dolosa, quae loquuntur adversus iustum proterva in superbia et in abusione.Да онемеют уста лукавые, что с гордыней и презрением обвиняют праведника в беззаконии!(31:19) Niech zaniemieją wargi kłamliwe, które mówią przeciwko sprawiedliwemu rzeczy przykre z hardością i ze wzgardą.(31:19) Niech zaniemieją usta zdradliwe, które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu w pysze i w powieraniu.НBмы да бyдутъ ўстны2 льсти6выz, глаг0лющыz на првdнаго беззак0ніе, гордhнею и3 ўничижeніемъ.Niemy da budut ustny l'stiwyja, głagoljuszczyja na prawiednago biezzakoniie, gordynieju i unicziżeniiem.Нѣ́мы да бу́дутъ устны́ льсти́выя, глаго́лющыя на пра́веднаго беззако́нiе, горды́нею и уничиже́нiемъ.Ps31(30), 19
20Quam magna multitudo dulcedinis tuae, Domine, quam abscondisti timentibus te. Perfecisti eis, qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.Как много благости хранишь Ты, Господи, для тех, кто боится Тебя, кто уповает на Тебя пред лицом сынов человеческих!(31:20) O jakoż jest wielka dobroć twoja, którąś zachował bojącym się ciebie, którąś pokazywał tym, którzy ufają w tobie przed synami ludzkimi.(31:20) Jakóż wielkie mnóstwo słodkości twéj, Panie, którąś zakrył bojącym się ciebie: sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, przed oblicznością synów ludzkich.К0ль мн0гое мн0жество бlгости твоеS, гDи, ю4же скрhлъ є3си2 боsщымсz тебє2, содёлалъ є3си2 ўповaющымъ на тS, пред8 сы6ны человёческими:Kol' mnogoje mnożestwo błagosti twojeja, Gospodi, juże skrył jesi bojaszczymsja tiebie, sodiełał jesi upowajuszczym na tja, pried syny cziełowieczieskimi:Ко́ль мно́гое мно́же­с­т­во бла́гости тво­ея́, Го́споди, ю́же скры́лъ еси́ боя́щымся тебе́, содѣ́лалъ еси́ упова́ющымъ на тя́, предъ сы́ны человѣ́ческими:Ps31(30), 20
21Abscondes eos in abscondito faciei tuae a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo a contradictione linguarum.Сокроешь Ты их под сенью лица Твоего от мятежа человеческого, укроешь их в обители Твоей от распрей людских.(31:21) Ukrywasz ich w skrytości oblicza twego, przed hardością człowieczą ukrywasz ich, jako w namiocie, przed swarliwemi językami.(31:21) Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego od zamięszania ludzkiego: zasłonisz je w namiecie twoim od przeciwieństwa języków.скрhеши и5хъ въ тaйнэ лицA твоегw2 t мzтeжа человёческа, покрhеши и5хъ въ кр0вэ t прерэкaніz љзы6къ.skryjeszy ich w tajnie lica twojego ot mjatieża cziełowieczieska, pokryjeszy ich w krowie ot prieriekanija jazyk.скры́еши и́хъ въ та́йнѣ лица́ тво­его́ от­ мяте́жа человѣ́ческа, покры́еши и́хъ въ кро́вѣ от­ прерѣка́нiя язы́къ.Ps31(30), 21
22Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.Благословен Господь, ибо Он дивно явил мне милость Свою, уподобив меня граду огражденному. (31:22) Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.(31:22) Błogosławiony Pan, że dziwnie okazał miłosierdzie swe nademną w mieście obronnem.Блгcвeнъ гDь, ћкw ўдиви2 млcть свою2 во грaдэ њграждeніz.Błagosłowien Gospod', jako udiwi miłost' swoju wo gradie ograżdienija.Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко удиви́ ми́лость свою́ во гра́дѣ огражде́нiя.Ps31(30), 22
23Ego autem dixi in trepidatione mea: «Praecisus sum a conspectu oculorum tuorum». Verumtamen exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te.Я же сказал в исступлении: "Отвержен я от очей Твоих!" И вот услышал Ты молитву мою, когда взывал я к Тебе.(31:23) Jam rzekł w uciekaniu mojem: Odrzuconym jest od oczów twych; aleś ty wysłuchał głos modlitw moich, gdym wołał do ciebie.(31:23) A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich: przetoś wysłuchał głos modlitwy mojéj, gdym wołał do ciebie.Ѓзъ же рёхъ во и3зступлeніи моeмъ: tвeрженъ є4смь t лицA џчію твоє1ю: сегw2 рaди ўслhшалъ є3си2 глaсъ моли1твы моеS, внегдA воззвaхъ къ тебЁ.Az że riech wo izstuplienii mojem: otwierżen jesm' ot lica ocziju twojeju: siego radi usłyszał jesi głas molitwy mojeja, wniegda wozzwach k tiebie.А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мо­е́мъ: от­ве́рженъ е́смь от­ лица́ о́чiю твое́ю: сего́ ра́ди услы́шалъ еси́ гла́съ моли́твы мо­ея́, внегда́ воз­зва́хъ къ тебѣ́.Ps31(30), 23
24Diligite Dominum, omnes sancti eius: fideles conservat Dominus et retribuit abundanter facientibus superbiam.Возлюбите Господа, праведники Его, ибо истины требует Господь и грозно карает являющих гордыню!(31:24) Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu.(31:24) Miłujcie Pana wszyscy święci jego; albowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.Возлюби1те гDа, вси2 прпdбніи є3гw2: ћкw и4стины взыскaетъ гDь и3 воздаeтъ и3зли1ше творsщымъ гордhню.Wozljubitie Gospoda, wsi priepodobnii jego: jako istiny wzyskajet Gospod' i wozdajet izlisze tworjaszczym gordynju.Возлюби́те Го́спода, вси́ преподо́бнiи его́: я́ко и́стины взыска́етъ Госпо́дь и воз­дае́тъ изли́ше творя́щымъ горды́ню.Ps31(30), 24
25Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes, qui speratis in Domino.Мужайтесь, и да укрепится сердце ваше, все уповающие на Господа!(31:25) Zmacniajcie się (a posili Bóg serca wasze) wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.(31:25) Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.Мужaйтесz, и3 да крэпи1тсz сeрдце вaше, вси2 ўповaющіи на гDа.Mużajtiesja, i da kriepitsja sierdce wasze, wsi upowajuszczii na Gospoda.Мужа́йтеся, и да крѣпи́т­ся се́рдце ва́­ше, вси́ упова́ющiи на Го́спода.Ps31(30), 25
Ps 32 (31)
PS 31 (32). SZCZĘŚLIWY SKRUSZONY, KTÓREMU BÓG PRZEBACZYŁ!
1David. Maskil. Beatus, cui remissa est iniquitas, et obtectum est peccatum.Блаженны те, кому отпущены беззакония и чьи грехи прощены.Pieśń Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech.Samemu Dawidowi wyrozumienia. Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: i których zakryte są grzechy.Бlжeни, и4хже њстaвишасz беззакHніz, и3 и4хже прикрhшасz грэси2.Błażeni, ichże ostawiszasja biezzakonija, i ichże prikryszasja griesi.Блаже́ни, и́хже оста́вишася беззако́нiя, и и́хже при­­кры́шася грѣси́.Ps32(31), 1
2Beatus vir, cui non imputavit Dominus delictum, nec est in spiritu eius dolus.Блажен муж, которому Господь не вменит греха и в чьих устах нет лжи.Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady.Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, ani jest w duchu jego zdrada.Бlжeнъ мyжъ, є3мyже не вмэни1тъ гDь грэхA, нижE є4сть во ўстёхъ є3гw2 лeсть.Błażen muż, jemuże nie wmienit Gospod' griecha, niże jest' wo ustiech jego liest'.Блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́, ниже́ е́сть во устѣ́хъ его́ ле́сть.Ps32(31), 2
3Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum rugirem tota die.Когда умолчал я о грехах моих, изнемогли кости мои, ибо стенал я весь день.Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień.Iżem milczał, zastarzały się kości moje, gdym wołał cały dzień.Ћкw ўмолчaхъ, њбетшaша кHсти мо‰, t є4же звaти ми2 вeсь дeнь,Jako umołczach, obietszasza kosti moja, ot jeże zwati mi wies' dien',Я́ко умолча́хъ, обетша́ша ко́сти моя́, от­ е́же зва́ти ми́ ве́сь де́нь,Ps32(31), 3
4Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, immutatus est vigor meus in ardoribus aestatis.Ибо день и ночь тяготела на мне рука Твоя; и вновь изведал я муки, когда совесть уязвила меня, как терн.Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela.Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie.ћкw дeнь и3 н0щь њтzготЁ на мнЁ рукA твоS: возврати1хсz на стрaсть, є3гдA ўнзe ми тeрнъ.jako dien' i noszcz' otjagotie na mnie ruka twoja: wozwratichsja na strast', jegda unzie mi tiern.я́ко де́нь и но́щь отяготѣ́ на мнѣ́ рука́ твоя́: воз­врати́хся на стра́сть, егда́ унзе́ ми те́рнъ.Ps32(31), 4
5Peccatum meum cognitum tibi feci et delictum meum non abscondi. Dixi: «Confitebor adversum me iniquitatem meam Domino». Et tu remisisti impietatem peccati mei.Но беззаконие мое познал я и греха моего я не сокрыл; сказал я: "Исповедую беззаконие мое Господу", и Ты простил нечестие сердца моего.przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela.Grzech mój oznajmiłem tobie: a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.Беззак0ніе моE познaхъ и3 грэхA моегw2 не покрhхъ, рёхъ: и3сповёмъ на мS беззак0ніе моE гDеви: и3 ты2 њстaвилъ є3си2 нечeстіе сeрдца моегw2.Biezzakoniie moje poznach i griecha mojego nie pokrych, riech: ispowiem na mja biezzakoniie moje Gospodiewi: i ty ostawił jesi niecziestiie sierdca mojego.Беззако́нiе мое́ позна́хъ и грѣха́ мо­его́ не покры́хъ, рѣ́хъ: исповѣ́мъ на мя́ беззако́нiе мое́ Го́сподеви: и ты́ оста́вилъ еси́ нече́стiе се́рдца мо­его́.Ps32(31), 5
6Propter hoc orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Et in diluvio aquarum multarum ad eum non approximabunt.Посему помолится Тебе всяк праведный во время благоприятное, и воды многие не потопят его.Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz być znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecież go nie dosięgną.Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty czasu pogodnego: wszakże w potopie wód mnogich, do niego się nie przybliżą.За то2 пом0литсz къ тебЁ всsкъ прпdбный во врeмz благопотрeбно: nбaче въ пот0пэ в0дъ мн0гихъ къ немY не прибли1жатсz.Za to pomolitsja k tiebie wsjak priepodobnyj wo wriemja błagopotriebno: obaczie w potopie wod mnogich k niemu nie pribliżatsja.За то́ помо́лит­ся къ тебѣ́ вся́къ преподо́бный во вре́мя благопотре́бно: оба́че въ пото́пѣ во́дъ мно́гихъ къ нему́ не при­­бли́жат­ся.Ps32(31), 6
7Tu es refugium meum, a tribulatione conservabis me; exsultationibus salutis circumdabis me.Ты прибежище мое в скорби, объявшей меня! Радость моя, избавь меня от обступивших меня.Tyś jest ucieczką moją; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.Ты2 є3си2 прибёжище моE t ск0рби њбдержaщіz мS: рaдосте моS, и3збaви мS t њбышeдшихъ мS.Ty jesi pribieżyszcze moje ot skorbi obdierżaszczija mja: radostie moja, izbawi mja ot obyszedszych mja.Ты́ еси́ при­­бѣ́жище мое́ от­ ско́рби обдержа́щiя мя́: ра́досте моя́, изба́ви мя́ от­ обыше́дшихъ мя́.Ps32(31), 7
8Intellectum tibi dabo et instruam te in via, qua gradieris; firmabo super te oculos meos."Я, Господь, вразумлю тебя и наставлю тебя на путь сей, и пойдешь по нему; устремлю на тебя очи Мои".Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: umocnię nad tobą oczy moje.Вразумлю1 тz, и3 настaвлю тS на пyть сeй, в0ньже п0йдеши: ўтвержY на тS џчи мои2.Wrazumlju tja, i nastawlju tja na put' siej, w on'że pojdieszy: utwierżu na tja oczi moi.Вразумлю́ тя, и наста́влю тя́ на пу́ть се́й, въ о́ньже по́йдеши: утвержу́ на тя́ о́чи мо­и́.Ps32(31), 8
9Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus; in camo et freno si accedis ad constringendum, non approximant ad te.Не будьте непокорны, словно конь и мул, лишенные разума! Удилами и уздою ведет их человек, чтобы шли они за ним.Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.Nie bądźcież jako koń i muł, którzy nie mają rozumu. Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, którzy się nie przybliżają do ciebie.Не бyдите ћкw к0нь и3 мeскъ, и4мже нёсть рaзума: броздaми и3 ўзд0ю чє1люсти и4хъ востsгнеши, не приближaющихсz къ тебЁ.Nie buditie jako kon' i miesk, imże niest' razuma: brozdami i uzdoju czieljusti ich wostjagnieszy, nie pribliżajuszczychsja k tiebie.Не бу́дите я́ко ко́нь и ме́скъ, и́мже нѣ́сть ра́зума: брозда́ми и уздо́ю че́люсти и́хъ востя́гнеши, не при­­ближа́ющихся къ тебѣ́.Ps32(31), 9
10Multi dolores impii, sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.Тяжело наказан будет грешник, а того, кто уповает на Господа, милость объемлет.Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.Siła biczów na grzesznika: a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.МнHги р†ны грёшному: ўповaющаго же на гDа млcть њбhдетъ.Mnogi rany griesznomu: upowajuszczago że na Gospoda miłost' obydiet.Мно́ги ра́ны грѣ́шному: упова́ющаго же на Го́спода ми́лость обы́детъ.Ps32(31), 10
11Laetamini in Domino et exsultate, iusti; et gloriamini, omnes recti corde.Веселитесь о Господе и радуйтесь, праведные, и торжествуйте в правоте сердца!Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, a chlubcie się wszyscy prawego serca.Весели1тесz њ гDэ и3 рaдуйтесz првdніи, и3 хвали1тесz, вси2 прaвіи срdцемъ.Wiesielitiesja o Gospodie i radujtiesja prawiednii, i chwalitiesja, wsi prawii sierdcem.Весели́теся о Го́сподѣ и ра́дуйтеся пра́веднiи, и хвали́теся, вси́ пра́вiи се́рдцемъ.Ps32(31), 11
Ps 33 (32)
1Exsultate, iusti, in Domino; rectos decet collaudatio.Радуйтесь, праведные, о Господе! Правым подобает восхвалять Его.Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.Psalm Dawidowi. Weselcie się sprawiedliwi w Panu: prawym przystoi chwała.Рaдуйтесz, првdніи, њ гDэ: пр†вымъ подобaетъ похвалA.Radujtiesja, prawiednii, o Gospodie: prawym podobajet pochwała.Ра́дуйтеся, пра́веднiи, о Го́сподѣ: пра́вымъ подоба́етъ похвала́.Ps33(32), 1
2Confitemini Domino in cithara, in psalterio decem chordarum psallite illi.Прославляйте Господа на гуслях, на псалтири десятиструнной пойте Ему!Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu.Wyznawajcie Panu na cytrze, grajcie mu na instrumencie o dziesiąci stronach.И#сповёдайтесz гDеви въ гyслехъ, во pалти1ри десzтострyннэмъ п0йте є3мY:Ispowiedajtiesja Gospodiewi w gusliech, wo psałtiri diesjatostrunniem pojtie jemu:Исповѣ́дайтеся Го́сподеви въ гу́слехъ, во псалти́ри десятостру́н­нѣмъ по́йте ему́:Ps33(32), 2
3Cantate ei canticum novum, bene psallite ei in vociferatione,Воспойте Ему песнь новую, стройно пойте Ему с ликованием!Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie.Śpiewajcie mu pieśń nową, dobrze mu grajcie w krzyczeniu.восп0йте є3мY пёснь н0ву, д0брэ п0йте є3мY со восклицaніемъ:wospojtie jemu piesn' nowu, dobrie pojtie jemu so wosklicaniiem:воспо́йте ему́ пѣ́снь но́ву, до́брѣ по́йте ему́ со восклица́нiемъ:Ps33(32), 3
4quia rectum est verbum Domini, et omnia opera eius in fide.Ибо истинно слово Господне, и всем делам Его должно верить.Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.Albowiem prawe jest słowo Pańskie: i wszystkie sprawy jego w wierności.ћкw прaво сл0во гDне, и3 вс‰ дэлA є3гw2 въ вёрэ.jako prawo słowo Gospodnie, i wsja dieła jego w wierie.я́ко пра́во сло́во Госпо́дне, и вся́ дѣла́ его́ въ вѣ́рѣ.Ps33(32), 4
5Diligit iustitiam et iudicium; misericordia Domini plena est terra.Любит милостивый суд Господь, милости Господней исполнена земля.Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.Miłuje miłosierdzie i sąd: miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia.Лю1битъ млcтыню и3 сyдъ гDь, млcти гDни и3сп0лнь землS.Ljubit miłostynju i sud Gospod', miłosti Gospodni ispołn' ziemlja.Лю́битъ ми́лостыню и су́дъ Госпо́дь, ми́лости Госпо́дни испо́лнь земля́.Ps33(32), 5
6Verbo Domini caeli facti sunt, et spiritu oris eius omnis virtus eorum.Словом Господним небеса утвердились, и Духом уст Его вся сила их.Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.Słowem Pańskiem niebiosa utwierdzone są: a Duchem ust jego wszystka moc ich:Сл0вомъ гDнимъ небесA ўтверди1шасz, и3 д¦омъ ќстъ є3гw2 всS си1ла и4хъ:Słowom Gospodnim niebiesa utwierdiszasja, i Duchom ust jego wsja siła ich:Сло́вомъ Госпо́днимъ небеса́ утверди́шася, и Ду́хомъ у́стъ его́ вся́ си́ла и́хъ:Ps33(32), 6
7Congregans sicut in utre aquas maris, ponens in thesauris abyssos.Собирает Он, точно в мехи, воды морские, заключает в хранилищах бездны вод.Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.Zgromadzając jako w skórzanym worze wody morskie, kładąc w skarby przepaści.собирazй ћкw мёхъ в0ды морск‡z, полагazй въ сокр0вищихъ бeздны.sobirajaj jako miech wody morskija, połagajaj w sokrowiszczych biezdny.собира́яй я́ко мѣ́хъ во́ды морскі́я, полага́яй въ сокро́вищихъ бе́здны.Ps33(32), 7
8Timeat Dominum omnis terra, a facie autem eius formident omnes inhabitantes orbem.Да убоится Господа вся земля, и да трепещут пред Ним все живущие во вселенной!Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi.Niech się boi Pana wszystka ziemia: a przed nim niech się wzruszą wszyscy mieszkający na świecie.Да ўбои1тсz гDа всS землS, t негHже да подви1жутсz вси2 живyщіи по вселeннэй:Da uboitsja Gospoda wsja ziemlja, ot niegoże da podwiżutsja wsi żywuszczii po wsielienniej:Да убо­и́т­ся Го́спода вся́ земля́, от­ него́же да подви́жут­ся вси́ живу́щiи по вселе́н­нѣй:Ps33(32), 8
9Quoniam ipse dixit, et facta sunt, ipse mandavit, et creata sunt.Ибо Он сказал, и возникли; Он повелел, и создались.Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.Albowiem on rzekł, i uczynione są: on rozkazał, a stworzone są.ћкw т0й речE, и3 бhша: т0й повелЁ, и3 создaшасz.jako toj rieczie, i bysza: toj powiełie, i sozdaszasja.я́ко то́й рече́, и бы́ша: то́й повелѣ́, и созда́шася.Ps33(32), 9
10Dominus dissipat consilia gentium, irritas facit cogitationes populorum.Господь отвергает намерения народов, отметает замыслы людей и отметает намерения князей.Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;Pan rozprasza rady narodów: a wniwecz obraca myśli ludzkie, i odmiata rady książęce.ГDь разорsетъ совёты kзhкwвъ, tметaетъ же мы6сли людjй и3 tметaетъ совёты кнzзeй.Gospod' razorjajet sowiety jazykow, otmietajet że mysli ljudij i otmietajet sowiety knjaziej.Госпо́дь разоря́етъ совѣ́ты язы́ковъ, от­мета́етъ же мы́сли люді́й и от­мета́етъ совѣ́ты князе́й.Ps33(32), 10
11Consilium autem Domini in aeternum manet, cogitationes cordis eius in generatione et generationem.Совет же Господень пребывает вовеки, помышления сердца Его из рода в род.Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu.A rada Pańska trwa na wieki: myśli serca jego od narodu do narodu.Совётъ же гDень во вёкъ пребывaетъ, помышлє1ніz срdца є3гw2 въ р0дъ и3 р0дъ.Sowiet że Gospodien' wo wiek priebywajet, pomyszlienija sierdca jego w rod i rod.Совѣ́тъ же Госпо́день во вѣ́къ пребыва́етъ, помышле́нiя се́рдца его́ въ ро́дъ и ро́дъ.Ps33(32), 11
12Beata gens, cui Dominus est Deus, populus, quem elegit in hereditatem sibi.Блажен народ, почитающий Господа Богом своим, люди, которых избрал Он в достояние Себе.Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo.Błogosławiony naród, którego jest Pan Bóg jego: lud, który obrał za dziedzictwo sobie.Бlжeнъ kзhкъ, є3мyже є4сть гDь бGъ є3гw2, лю1діе, ±же и3збрA въ наслёдіе себЁ.Błażen jazyk, jemuże jest' Gospod' Bog jego, ljudiie, jaże izbra w nasłiediie siebie.Блаже́нъ язы́къ, ему́же е́сть Госпо́дь Бо́гъ его́, лю́дiе, я́же избра́ въ наслѣ́дiе себѣ́.Ps33(32), 12
13De caelo respexit Dominus, vidit omnes filios hominum.С Небес воззрел Господь, увидел всех сынов человеческих;Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich.Pojrzał Pan z nieba, ujrzał wszystkie syny ludzkie.Съ нб7сE призрЁ гDь, ви1дэ вс‰ сhны человёчєскіz:S niebiesie prizrie Gospod', widie wsja syny cziełowieczieskija:Съ небесе́ при­­зрѣ́ Госпо́дь, ви́дѣ вся́ сы́ны человѣ́ческiя:Ps33(32), 13
14De loco habitaculi sui respexit super omnes, qui habitant terram,из Своей обители вечной воззрел Он на всех живущих на земле;Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.Z nagotowanego mieszkania swego pojrzał na wszystkie, którzy mieszkają na ziemi.t гот0вагw жили1ща своегw2 призрЁ на вс‰ живyщыz на земли2:ot gotowago żyliszcza swojego prizrie na wsja żywuszczyja na ziemli:от­ гото́ваго жили́ща сво­его́ при­­зрѣ́ на вся́ живу́щыя на земли́:Ps33(32), 14
15qui finxit singillatim corda eorum, qui intellegit omnia opera eorum.Создавший единственными в мире сердца их разумеет все дела их.Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich.Który uformował każde z osobna serca ich: który rozumie wszystkie ich sprawy.создaвый на є3ди1нэ сердцA и4хъ, разумэвazй на вс‰ дэлA и4хъ.sozdawyj na jedinie sierdca ich, razumiewajaj na wsja dieła ich.созда́вый на еди́нѣ сердца́ и́хъ, разумѣва́яй на вся́ дѣла́ и́хъ.Ps33(32), 15
16Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non liberabitur in multitudine virtutis suae.Не спасет царя великое войско его, а исполина не спасет великая сила его.Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję.Nie bywa wybawion król przez wielką moc, a olbrzym nie będzie wybawion wielkością siły swojéj.Не спасaетсz цaрь мн0гою си1лою, и3 и3споли1нъ не спасeтсz мн0жествомъ крёпости своеS.Nie spasajetsja car' mnogoju siłoju, i ispolin nie spasietsja mnożestwom krieposti swojeja.Не спаса́ет­ся ца́рь мно́гою си́лою, и исполи́нъ не спасе́т­ся мно́же­с­т­вомъ крѣ́пости сво­ея́.Ps33(32), 16
17Fallax equus ad salutem, in abundantia autem virtutis suae non salvabit.Ненадежен конь для спасения; великая сила его не спасет царя.Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.Omylny koń ku wybawieniu: a w obfitości mocy swojéj nie będzie wybawion.Л0жь к0нь во спасeніе, во мн0жествэ же си1лы своеS не спасeтсz.Łoż' kon' wo spasieniie, wo mnożestwie że siły swojeja nie spasietsja.Ло́жь ко́нь во спасе́нiе, во мно́же­ст­вѣ же си́лы сво­ея́ не спасе́т­ся.Ps33(32), 17
18Ecce oculi Domini super metuentes eum, in eos, qui sperant super misericordia eius,Устремлен взор Господень на боящихся Его, уповающих на милость Его,Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego;Oto oczy Pańskie nad bojącymi się go: i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego:СE, џчи гDни на боsщыzсz є3гw2, ўповaющыz на млcть є3гw2:Sie, oczi Gospodni na bojaszczyjasja jego, upowajuszczyja na miłost' jego:Се́, о́чи Госпо́дни на боя́щыяся его́, упова́ющыя на ми́лость его́:Ps33(32), 18
19ut eruat a morte animas eorum et alat eos in fame.да избавит Он от смерти души их и напитает их во дни голода.Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie.Aby wyrwał od śmierci dusze ich, i żywił je w głodzie.и3збaвити t смeрти дyшы и4хъ, и3 препитaти | въ глaдъ.izbawiti ot smierti duszy ich, i priepitati ja w gład.изба́вити от­ сме́рти ду́шы и́хъ, и препита́ти я́ въ гла́дъ.Ps33(32), 19
20Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adiutor et protector noster est;Душа же наша надеется на Господа, ибо Он Податель помощи и Защитник наш.Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.Dusza nasza znosi Pana; bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym.Душa же нaша чaетъ гDа, ћкw пом0щникъ и3 защи1титель нaшъ є4сть:Dusza że nasza czajet Gospoda, jako pomoszcznik i zaszczytitiel' nasz jest':Душа́ же на́ша ча́етъ Го́спода, я́ко помо́щникъ и защи́титель на́шъ е́сть:Ps33(32), 20
21quia in eo laetabitur cor nostrum, et in nomine sancto eius speravimus.О Нем возвеселится сердце наше, уповаем на имя святое Его.W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy.Albowiem w nim się rozweseli serce nasze: a w imieniu świętem jego mieliśmy nadzieję.ћкw њ нeмъ возвесели1тсz сeрдце нaше, и3 во и4мz с™0е є3гw2 ўповaхомъ.jako o niem wozwiesielitsja sierdce nasze, i wo imja swjatoje jego upowachom.я́ко о не́мъ воз­весели́т­ся се́рдце на́­ше, и во и́мя свято́е его́ упова́хомъ.Ps33(32), 21
22Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.Да будет, Господи, милость Твоя на нас, ибо мы уповаем на Тебя!Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli.Niechaj będzie miłosierdzie twoje, Panie, nad nami, jakośmy nadzieję mieli w tobie.Бyди, гDи, млcть твоS на нaсъ, ћкоже ўповaхомъ на тS.Budi, Gospodi, miłost' twoja na nas, jakoże upowachom na tja.Бу́ди, Го́споди, ми́лость твоя́ на на́съ, я́коже упова́хомъ на тя́.Ps33(32), 22
Ps 34 (33)
PS 33 (34). BÓG OSŁANIA POBOŻNYCH.
1David, quando se mente alienatum simulavit coram Abimelech et, ab illo dimissus, abiit.Псалом Давида, воспетый им, когда притворился он безумным перед Авимелехом, и тот отпустил его, и он ушел, 33Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł. (34:1) Dawidowi, kiedy odmienił twarz swoję przed Abimelechem, i opuścił go, i odszedł. Pал0мъ дв7ду, внегдA и3змэни2 лицE своE пред8 ґвімелeхомъ: и3 tпусти2 є3го2, и3 tи1деPsałom Dawidu, wniegda izmieni lice swoje pried Awimieliechom: i otpusti jego, i otidie.Псало́мъ Дави́ду, внегда́ измѣни́ лице́ свое́ предъ Авимеле́хомъ: и от­пусти́ его́, и отъи́де.Ps34(33), 1
2ALEPH. Benedicam Dominum in omni tempore, semper laus eius in ore meo.Благословлю Господа во всякое время, не умолкнет хвала Ему в устах моих.(34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.(34:2) Będę błogosławił Pana na każdy czas: zawżdy chwała jego w uściech moich.Благословлю2 гDа на всsкое врeмz, вhну хвалA є3гw2 во ўстёхъ мои1хъ.Błagosłowlju Gospoda na wsjakoje wriemja, wynu chwała jego wo ustiech moich.Благословлю́ Го́спода на вся́кое вре́мя, вы́ну хвала́ его́ во устѣ́хъ мо­и́хъ.Ps34(33), 2
3BETH. In Domino gloriabitur anima mea, audiant mansueti et laetentur.Восхвалит Господа душа моя; да услышат меня кроткие и возвеселятся.(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja, co usłyszawszy pokorni rozweselą się.(34:3) W Panu się chlubić będzie dusza moja: niechaj słyszą ciszy, a niech się weselą.Њ гDэ похвaлитсz душA моS: да ўслhшатъ кр0тцыи и3 возвеселsтсz.O Gospodie pochwalitsja dusza moja: da usłyszat krotcyi i wozwiesieljatsja.О Го́сподѣ похва́лит­ся душа́ моя́: да услы́шатъ кро́тцыи и воз­веселя́т­ся.Ps34(33), 3
4GHIMEL. Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen eius in idipsum.Возвеличьте Господа вместе со мною, и вознесем имя Его!(34:4) Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.(34:4) Wielbcie Pana zemną: a wywyższajmy imię jego spółecznie.Возвели1чите гDа со мн0ю, и3 вознесeмъ и4мz є3гw2 вкyпэ.Wozwieliczitie Gospoda so mnoju, i wozniesiem imja jego wkupie.Возвели́чите Го́спода со мно́ю, и воз­несе́мъ и́мя его́ вку́пѣ.Ps34(33), 4
5DALETH. Exquisivi Dominum, et exaudivit me et ex omnibus terroribus meis eripuit me.Искал я Господа, и услышал Он меня, и от всех скорбей моих избавил меня.(34:5) Bom szukał Pana, i wysłuchał mię, a ze wszystkich strachów moich wyrwał mię.(34:5) Szukałem Pana i wysłuchał mię, i ze wszech utrapień moich wyrwał mię.Взыскaхъ гDа, и3 ўслhша мS и3 t всёхъ скорбeй мои1хъ и3збaви мS.Wzyskach Gospoda, i usłysza mja i ot wsiech skorbiej moich izbawi mja.Взыска́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ и от­ всѣ́хъ скорбе́й мо­и́хъ изба́ви мя́.Ps34(33), 5
6HE. Respicite ad eum, et illuminamini, et facies vestrae non confundentur.Приступите к Нему и просветитесь, и вы не потерпите стыда.(34:6) Którzy nań spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.(34:6) Przystąpcie do niego a oświecajcie się: a oblicza wasze nie będą zawstydzone.Приступи1те къ немY и3 просвэти1тесz, и3 ли1ца в†ша не постыдsтсz.Pristupitie k niemu i proswietitiesja, i lica wasza nie postydjatsja.Приступи́те къ нему́ и просвѣти́теся, и ли́ца ва́ша не постыдя́т­ся.Ps34(33), 6
7ZAIN. Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum et de omnibus tribulationibus eius salvavit eum.Вот убогий воззвал, и Господь услышал его, и от всех скорбей спас его.(34:7) Ten chudzina wołał, a Pan wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.(34:7) Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.Сeй ни1щій воззвA, и3 гDь ўслhша и5, и3 t всёхъ скорбeй є3гw2 сп7сE и5.Siej niszczij wozzwa, i Gospod' usłysza i, i ot wsiech skorbiej jego spasie i.Се́й ни́щiй воз­зва́, и Госпо́дь услы́ша и́, и от­ всѣ́хъ скорбе́й его́ спасе́ и́.Ps34(33), 7
8HETH. Vallabit angelus Domini in circuitu timentes eum et eripiet eos.Оградит Ангел Господень боящихся Его и избавит их.(34:8) Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.(34:8) Wpuści Aniół Pański wokoło bojących się go, i wyrwie je.Њполчи1тсz ѓгGлъ гDень w4крестъ боsщихсz є3гw2 и3 и3збaвитъ и5хъ.Opołczitsja angieł Gospodien' okriest bojaszczychsja jego i izbawit ich.Ополчи́т­ся а́нгелъ Госпо́день о́крестъ боя́щихся его́ и изба́витъ и́хъ.Ps34(33), 8
9TETH. Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir, qui sperat in eo.Вкусите и увидите, сколь благ Господь; блажен муж, уповающий на Него!(34:9) Skosztujcież, a obaczcie, jako jest dobry Pan: błogosławiony człowiek, który w nim ufa.(34:9) Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan: błogosławiony mąż, który w nim ma nadzieję.Вкуси1те и3 ви1дите, ћкw бlгъ гDь: бlжeнъ мyжъ, и4же ўповaетъ нaнь.Wkusitie i widitie, jako błag Gospod': błażen muż, iże upowajet nan'.Вкуси́те и ви́дите, я́ко бла́гъ Госпо́дь: блаже́нъ му́жъ, и́же упова́етъ на́нь.Ps34(33), 9
10IOD. Timete Dominum, sancti eius, quoniam non est inopia timentibus eum.Бойтесь Господа, все святые Его, ибо не терпят лишений боящиеся Его.(34:10) Bójcie się Pana święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.(34:10) Bójcie się Pana wszyscy święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.Б0йтесz гDа, вси2 с™jи є3гw2, ћкw нёсть лишeніz боsщымсz є3гw2.Bojtiesja Gospoda, wsi swjatii jego, jako niest' liszenija bojaszczymsja jego.Бо́йтеся Го́спода, вси́ святі́и его́, я́ко нѣ́сть лише́нiя боя́щымся его́.Ps34(33), 10
11CAPH. Divites eguerunt et esurierunt, inquirentes autem Dominum non deficient omni bono.Богатые обнищали и взалкали; а ищущие Господа не лишатся всякого блага.(34:11) Lwięta niedostatek cierpią i głód; lecz szukającym Pana nie będzie schodziło na wszelkiem dobrem.(34:11) Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli: lecz szukającym Pana na żadnem dobrem nie będzie schodziło.Богaтіи њбнищaша и3 взалкaша: взыскaющіи же гDа не лишaтсz всsкагw блaга.Bogatii obniszczasza i wzałkasza: wzyskajuszczii że Gospoda nie liszatsja wsjakago błaga.Бога́тiи обнища́ша и взалка́ша: взыска́ющiи же Го́спода не лиша́т­ся вся́каго бла́га.Ps34(33), 11
12LAMED. Venite, filii, audite me: timorem Domini docebo vos.Придите, чада, послушайте меня, страху Господню научу вас.(34:12) Pójdźcież synowie, słuchajcie mię; bojaźni Pańskiej was nauczę.(34:12) Pójdźcie sam synowie, słuchajcie mię: bojaźni Pańskiéj nauczę was.Пріиди1те, ч†да, послyшайте менє2, стрaху гDню научY вaсъ.Priiditie, czada, posłuszajtie mienie, strachu Gospodnju nauczu was.Прiиди́те, ча́да, послу́шайте мене́, стра́ху Госпо́дню научу́ ва́съ.Ps34(33), 12
13MEM. Quis est homo, qui vult vitam, diligit dies, ut videat bonum? -Кто из людей поистине любит жизнь и жаждет увидеть дни благие?(34:13) Któż jest, co chce długo żyć, a miłuje dni, aby widział dobra?(34:13) Który jest człowiek, który chce żywota, pragnie dni dobrych widzieć?Кт0 є3сть человёкъ хотsй жив0тъ, любsй дни6 ви1дэти блaги;Kto jest' cziełowiek chotjaj żywot, ljubjaj dni widieti błagi?Кто́ есть человѣ́къ хотя́й живо́тъ, любя́й дни́ ви́дѣти бла́ги?Ps34(33), 13
14NUN. Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua, ne loquantur dolum.Удержи язык твой от зла и уста твои – от речей лукавых!(34:14) Strzeż języka twego od złego, a warg twoich, aby nie mówiły zdrady.(34:14) Strzeż języka twego od złego, a usta twoje niech nie mówią zdrady.Ўдержи2 љзhкъ тв0й t ѕлA и3 ўстнЁ твои2, є4же не глаг0лати льсти2.Udierży jazyk twoj ot zła i ustnie twoi, jeże nie głagołati l'sti.Удержи́ язы́къ тво́й от­ зла́ и устнѣ́ тво­и́, е́же не глаго́лати льсти́.Ps34(33), 14
15SAMECH. Diverte a malo et fac bonum, inquire pacem et persequere eam.Уклонись от зла и сотвори благо; возжелай мира и устремись к нему.(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.(34:15) Odwróć się od złego, a czyń dobrze: szukaj pokoju, a ścigaj go.Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 блaго: взыщи2 ми1ра и3 пожени2 и5.Ukłonisja ot zła i sotwori błago: wzyszczy mira i pożeni i.Уклони́ся от­ зла́ и сотвори́ бла́го: взыщи́ ми́ра и пожени́ и́.Ps34(33), 15
16AIN. Oculi Domini super iustos, et aures eius in clamorem eorum.Очи Господни обращены к праведным, и слух Его – к молитве их.(34:16) Oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;(34:16) Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi: a uszy jego na prośby ich:Џчи гDни на првdныz, и3 ќши є3гw2 въ моли1тву и4хъ.Oczi Gospodni na prawiednyja, i uszy jego w molitwu ich.О́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́ши его́ въ моли́тву и́хъ.Ps34(33), 16
17PHE. Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.А делающим зло Господь являет гнев Свой, да истребится на земле память о них.(34:17) Ale oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy broją złości, aby wykorzenił z ziemi pamiątkę ich.(34:17) A twarz Pańska nad czyniącymi źle, aby wygładził z ziemie pamiątkę ich.Лицe же гDне на творsщыz ѕл†z, є4же потреби1ти t земли2 пaмzть и4хъ.Lice że Gospodnie na tworjaszczyja złaja, jeże potriebiti ot ziemli pamjat' ich.Лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти от­ земли́ па́мять и́хъ.Ps34(33), 17
18SADE. Clamaverunt, et Dominus exaudivit et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.Воззвали праведные, и Господь услышал их, и от всех скорбей избавил их.(34:18) Wołają sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchiwa, i ze wszystkich trudności ich wybawia ich.(34:18) Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał: i ze wszech ucisków ich wyswobodził je.Воззвaша првdніи, и3 гDь ўслhша и5хъ и3 t всёхъ скорбeй и4хъ и3збaви и5хъ.Wozzwasza prawiednii, i Gospod' usłysza ich i ot wsiech skorbiej ich izbawi ich.Воззва́ша пра́веднiи, и Госпо́дь услы́ша и́хъ и от­ всѣ́хъ скорбе́й и́хъ изба́ви и́хъ.Ps34(33), 18
19COPH. Iuxta est Dominus iis, qui contrito sunt corde, et confractos spiritu salvabit.Близок Господь тем, кто сокрушен сердцем, и смиренных духом спасет.(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, a utrapionych w duchu zachowuje.(34:19) Bliski jest Pan tym, którzy są utrapionego serca: i zbawi pokorne w duchu.Бли1з8 гDь сокрушeнныхъ сeрдцемъ, и3 смирє1нныz дyхомъ сп7сeтъ.Bliz Gospod' sokruszennych sierdcem, i smiriennyja duchom spasiet.Бли́зъ Госпо́дь сокруше́н­ныхъ се́рдцемъ, и смире́н­ныя ду́хомъ спасе́тъ.Ps34(33), 19
20RES. Multae tribulationes iustorum, et de omnibus his liberabit eos Dominus.Много скорбей у праведных, и от всех избавит их Господь.(34:20) Wiele złego przychodzi na sprawiedliwego; ale z tego wszystkiego wyrywa go Pan.(34:20) Mnogie uciski sprawiedliwych: a z tych wszystkich Pan je wybawi.МнHги скHрби првdнымъ, и3 t всёхъ и4хъ и3збaвитъ | гDь.Mnogi skorbi prawiednym, i ot wsiech ich izbawit ja Gospod'.Мно́ги ско́рби пра́веднымъ, и от­ всѣ́хъ и́хъ изба́витъ я́ Госпо́дь.Ps34(33), 20
21SIN. Custodit omnia ossa eorum, unum ex his non conteretur.Хранит Господь все кости их, ни одна из них не сокрушится.(34:21) On strzeże wszystkich kości jego, tak, iż i jedna z nich nie skruszy się.(34:21) Strzeże Pan wszystkich kości ich: jedna z nich się nie skruszy.Храни1тъ гDь вс‰ кHсти и4хъ, ни є3ди1на t ни1хъ сокруши1тсz.Chranit Gospod' wsja kosti ich, ni jedina ot nich sokruszytsja.Храни́тъ Госпо́дь вся́ ко́сти и́хъ, ни еди́на от­ ни́хъ сокруши́т­ся.Ps34(33), 21
22TAU. Interficiet peccatorem malitia; et, qui oderunt iustum, punientur.Смерть грешников люта, и ненавидящие праведного согрешат.(34:22) Zabije złość niepobożnego, a którzy w nienawiści mają sprawiedliwego, będą spustoszeni;(34:22) Śmierć grzeszników najgorsza: a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.Смeрть грёшникwвъ лютA, и3 ненави1дzщіи првdнаго прегрэшaтъ.Smiert' griesznikow ljuta, i nienawidjaszczii prawiednago priegrieszat.Сме́рть грѣ́шниковъ люта́, и ненави́дящiи пра́веднаго прегрѣша́тъ.Ps34(33), 22
23PHE. Redimet Dominus animas servorum suorum; et non punientur omnes, qui sperant in eo.Избавит Господь души рабов Своих, и не согрешат все уповающие на Него.(34:23) Ale Pan odkupi duszę sług swoich, a nie będą spustoszeni wszyscy, którzy w nim ufają.(34:23) Pan odkupi dusze sług swoich: a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.И#збaвитъ гDь дyшы р†бъ свои1хъ, и3 не прегрэшaтъ вси2 ўповaющіи на него2.Izbawit Gospod' duszy rab swoich, i nie priegrieszat wsi upowajuszczii na niego.Изба́витъ Госпо́дь ду́шы ра́бъ сво­и́хъ, и не прегрѣша́тъ вси́ упова́ющiи на него́.Ps34(33), 23
Ps 35 (34)
PS 34 (35). MODLITWA PRZECIW NIEWDZIĘCZNYM OSZCZERCOM.
1David. Iudica, Domine, iudicantes me; impugna impugnantes me.Суди, Господи, тех, кто обижает меня, побори тех, кто борется со мною.Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mnie, zwalcz walczące przeciwko mnie.Суди2, гDи, њби1дzщыz мS, побори2 борю1щыz мS.Sudi, Gospodi, obidjaszczyja mja, pobori borjuszczyja mja.Суди́, Го́споди, оби́дящыя мя́, побори́ борю́щыя мя́.Ps35(34), 1
2Apprehende clipeum et scutum et exsurge in adiutorium mihi.Возьми оружие и щит и восстань на помощь мне!Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój.Porwij broń i tarczą, a powstań mi na pomoc.Пріими2 nрyжіе и3 щи1тъ и3 востaни въ п0мощь мою2:Priimi orużiie i szczyt i wostani w pomoszcz' moju:Прiими́ ору́жiе и щи́тъ и воста́ни въ по́мощь мою́:Ps35(34), 2
3Effunde frameam et securim adversus eos, qui persequuntur me. Dic animae meae: «Salus tua ego sum».Обнажи меч и прегради путь гонителям моим! Скажи душе моей: "Во Мне спасение твое!"Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem.Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują. Rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem.и3зсyни мeчь и3 заключи2 сопроти1въ гонsщихъ мS: рцы2 души2 моeй: спcніе твоE є4смь ѓзъ.izsuni miecz' i zakljuczi soprotiw gonjaszczych mja: rcy duszy mojej: spasieniie twoje jesm' az.изсу́ни ме́чь и заключи́ сопроти́въ гоня́щихъ мя́: рцы́ души́ мо­е́й: спасе́нiе твое́ е́смь а́зъ.Ps35(34), 3
4Confundantur et revereantur quaerentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.Да постыдятся и посрамятся ищущие смерти моей, да возвратятся вспять и постыдятся желающие мне зла!Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą.Niech będą zawstydzeni i zesromoceni szukający dusze mojéj: niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni, myślący mi złe.Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz и4щущіи дyшу мою2, да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz мhслzщіи ми2 ѕл†z.Da postydjatsja i posramjatsja iszczuszczii duszu moju, da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja mysljaszczii mi złaja.Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся и́щущiи ду́шу мою́, да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся мы́слящiи ми́ зла́я.Ps35(34), 4
5Fiant tamquam pulvis ante ventum, et angelus Domini impellens eos;Да будут они, как прах, взметаемый ветром, и Ангел Господень да изгонит их!Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy.Niechaj będą jako proch przed wiatrem: a Aniół Pański niechaj je uciśnie.Да бyдутъ ћкw прaхъ пред8 лицeмъ вётра, и3 ѓгGлъ гDень њскорблsz и5хъ:Da budut jako prach pried licem wietra, i angieł Gospodien' oskorbljaja ich:Да бу́дутъ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, и а́нгелъ Госпо́день оскорбля́я и́хъ:Ps35(34), 5
6fiat via illorum tenebrae et lubricum, et angelus Domini persequens eos.Да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их!Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni.Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: a Aniół Pański niechaj ich goni.да бyдетъ пyть и4хъ тьмA и3 п0лзокъ, и3 ѓгGлъ гDень погонszй и5хъ:da budiet put' ich tma i połzok, i angieł Gospodien' pogonjajaj ich:да бу́детъ пу́ть и́хъ тма́ и по́лзокъ, и а́нгелъ Госпо́день погоня́яй и́хъ:Ps35(34), 6
7Quoniam gratis absconderunt mihi laqueum suum, gratis foderunt foveam animae meae.Ибо они без вины моей расставили мне пагубные сети свои, напрасно поносили душу мою.Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: niesłusznie urągali duszy mojéj.ћкw тyне скрhша ми2 пaгубу сёти своеS, всyе поноси1ша души2 моeй.jako tunie skrysza mi pagubu sieti swojeja, wsuje ponosisza duszy mojej.я́ко ту́не скры́ша ми́ па́губу сѣ́ти сво­ея́, всу́е поноси́ша души́ мо­е́й.Ps35(34), 7
8Veniat illi calamitas, quam ignorat, et captio, quam abscondit, apprehendat eum, et in eandem calamitatem ipse cadat.Да опутает каждого из них сеть, которой он не ждет, а западня, поставленная им, да уловит его самого, и в сеть да впадет он!Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną.Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima, i niechaj w onóż sidło wpadnie.Да пріи1детъ є3мY сёть, ю4же не вёсть, и3 лови1тва, ю4же скры2, да њбhметъ и5, и3 въ сёть да впадeтъ въ ню2.Da priidiet jemu siet', juże nie wiest', i łowitwa, juże skry, da obymiet i, i w siet' da wpadiet w nju.Да прiи́детъ ему́ сѣ́ть, ю́же не вѣ́сть, и лови́тва, ю́же скры́, да обы́метъ и́, и въ сѣ́ть да впаде́тъ въ ню́.Ps35(34), 8
9Anima autem mea exsultabit in Domino et delectabitur super salutari suo.А душа моя возрадуется о Господе, возвеселится, спасенная Им.Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.A dusza moja rozraduje się w Panu: i ukocha się w zbawieniu jego.Душa же моS возрaдуетсz њ гDэ, возвесели1тсz њ спcніи є3гw2.Dusza że moja wozradujetsja o Gospodie, wozwiesielitsja o spasienii jego.Душа́ же моя́ воз­ра́дует­ся о Го́сподѣ, воз­весели́т­ся о спасе́нiи его́.Ps35(34), 9
10Omnia ossa mea dicent: «Domine, quis similis tibi? Eripiens inopem de manu fortiorum eius, egenum et pauperem a diripientibus eum».Кости мои взывают: "Господи, Господи, кто подобен Тебе?" Избавляешь Ты слабого от руки сильных, нищего и убогого от расхитителей добра его.Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.Вс‰ кHсти мо‰ рекyтъ: гDи, гDи, кто2 под0бенъ тебЁ; и3збавлszй ни1ща и3з8 руки2 крёпльшихъ є3гw2, и3 ни1ща, и3 ўб0га t расхищaющихъ є3го2.Wsja kosti moja riekut: Gospodi, Gospodi, kto podobien tiebie? izbawljajaj niszcza iz ruki kriepl'szych jego, i niszcza, i uboga ot raschiszczajuszczych jego.Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ тебѣ́? избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от­ расхища́ющихъ его́.Ps35(34), 10
11Surgentes testes iniqui, quae ignorabam, interrogabant me;Восстали на меня свидетели неправедные, о том, чего не знал я, вопрошали меня.Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.Powstawszy świadkowie fałszywi, pytali mię, czegom nie wiedział.Востaвше на мS свидётелє непрaведніи, ±же не вёдzхъ, вопрошaху мS.Wostawsze na mja swidietielie nieprawiednii, jaże nie wiedjach, woproszachu mja.Воста́в­ше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́.Ps35(34), 11
12retribuebant mihi mala pro bonis, desolatio est animae meae.Воздали мне злом за добро и обрекли на забвение душу мою.Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej,Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojéj.Воздaша ми2 лук†ваz воз8 бlг†z, и3 безчaдіе души2 моeй.Wozdasza mi łukawaja woz błagaja, i biezczadiie duszy mojej.Возда́ша ми́ лука́вая воз­ъ блага́я, и безча́дiе души́ мо­е́й.Ps35(34), 12
13Ego autem, cum infirmarentur, induebar cilicio, humiliabam in ieiunio animam meam; et oratio mea in sinu meo convertebatur.А я, когда они преследовали меня, облекался в рубище и смирял постом душу мою, и молитва моя в сердце мое возвращалась.Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi.A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosiennicę: korzyłem postem duszę moję: a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.Ѓзъ же, внегдA nни2 стужaху ми2, њблачaхсz во врeтище и3 смирsхъ пост0мъ дyшу мою2, и3 моли1тва моS въ нёдро моE возврати1тсz.Az że, wniegda oni stużachu mi, obłaczachsja wo wrietiszcze i smirjach postom duszu moju, i molitwa moja w niedro moje wozwratitsja.А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ воз­врати́т­ся.Ps35(34), 13
14Quasi pro proximo et quasi pro fratre meo ambulabam, quasi lugens matrem contristatus incurvabar.Точно ближнему, точно брату своему, угождал я врагам моим; плача и сетуя, смирялся.Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie.Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.Ћкw бли1жнему, ћкw брaту нaшему, тaкw ўгождaхъ: ћкw плaчz и3 сётуz, тaкw смирsхсz.Jako bliżniemu, jako bratu naszemu, tako ugożdach: jako płaczja i sietuja, tako smirjachsja.Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́­шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся.Ps35(34), 14
15Cum autem vacillarem, laetati sunt et convenerunt; convenerunt contra me percutientes, et ignoravi.Но против меня собрались они торжествуя. Собрались нанести мне раны, а я и не ведал того; впали они в раздор и не смягчились.Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.И# на мS возвесели1шасz и3 собрaшасz: собрaшасz на мS р†ны, и3 не познaхъ: раздэли1шасz, и3 не ўмили1шасz.I na mja wozwiesieliszasja i sobraszasja: sobraszasja na mja rany, i nie poznach: razdieliszasja, i nie umiliszasja.И на мя́ воз­весели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася.Ps35(34), 15
16Diripuerunt et non desistebant; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione, frenduerunt super me dentibus suis.Искушали меня, насмехались, глумились надо мною, скрежетали зубами своими.Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.Rozerwali się, a nie żałowali: kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zębami swymi.И#скуси1ша мS, подражни1ша мS подражнeніемъ, поскрежетaша на мS зубы2 свои1ми.Iskusisza mja, podrażnisza mja podrażnieniiem, poskrieżetasza na mja zuby swoimi.Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ сво­и́ми.Ps35(34), 16
17Domine, quamdiu aspicies? Restitue animam meam a malignitate eorum, a leonibus unicam meam.Господи, когда узришь это? Избавь душу мою от злодейства их, от львов единственную мою!Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.Panie, kiedyż wejrzysz? przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję.ГDи, когдA ќзриши; ўстр0й дyшу мою2 t ѕлодёйства и4хъ, t лє1въ є3динор0дную мою2.Gospodi, kogda uzriszy? ustroj duszu moju ot złodiejstwa ich, ot liew jedinorodnuju moju.Го́споди, когда́ у́зриши? устро́й ду́шу мою́ от­ злодѣ́й­ст­ва и́хъ, от­ ле́въ единоро́дную мою́.Ps35(34), 17
18Confitebor tibi in ecclesia magna, in populo multo laudabo te.Прославлю Тебя в церкви великой, среди множества народа восхвалю Тебя.Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił.Będęć wyznawał w kościele wielkim: między ludem ogromnym będę cię wysławiał.И#сповёмсz тебЁ въ цRкви мн0зэ, въ лю1дехъ тsжцэхъ восхвалю1 тz.Ispowiemsja tiebie w cerkwi mnozie, w ljudiech tjażciech woschwalju tja.Исповѣ́мся тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ тя.Ps35(34), 18
19Non supergaudeant mihi inimici mei mendaces, qui oderunt me gratis et annuunt oculis.Да не торжествуют надо мною враждующие со мной неправедно, ненавидящие меня напрасно и подмигивающие друг другу!Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem.Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.Да не возрaдуютсz њ мнЁ враждyющіи ми2 непрaведнw, ненави1дzщіи мS тyне и3 помизaющіи nчи1ма:Da nie wozradujutsja o mnie wrażdujuszczii mi nieprawiedno, nienawidjaszczii mja tunie i pomizajuszczii oczima:Да не воз­ра́дуют­ся о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма:Ps35(34), 19
20Etenim non pacifice loquebantur et contra mansuetos terrae dolos cogitabant.Ибо со мною говорили они, но в гневе помышляли о коварстве.Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają.Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili.ћкw мнЁ ќбw ми6рнаz глаг0лаху, и3 на гнёвъ лє1сти помышлsху.jako mnie ubo mirnaja głagołachu, i na gniew liesti pomyszljachu.я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху.Ps35(34), 20
21Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: «Euge, euge, viderunt oculi nostri». -Отверзая на меня уста свои, говорили они: "Добро тебе, добро, все видели мы глазами своими!"Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze.Разшири1ша на мS ўстA сво‰, рёша: блaгоже, блaгоже, ви1дэша џчи нaши.Razszyrisza na mja usta swoja, riesza: błagoże, błagoże, widiesza oczi naszy.Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши.Ps35(34), 21
22Vidisti, Domine, ne sileas; Domine, ne discedas a me.Видел и Ты, Господи, да не умолчишь! Господи, не отступи от меня!Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchódź odemnie.Ви1дэлъ є3си2, гDи, да не премолчи1ши: гDи, не tступи2 t менє2.Widieł jesi, Gospodi, da nie priemołcziszy: Gospodi, nie otstupi ot mienie.Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не от­ступи́ от­ мене́.Ps35(34), 22
23Exsurge et evigila ad iudicium meum, Deus meus et Dominus meus, ad causam meam.Восстань, Господи, и внемли правде моей; Господи, Боже мой заступи меня в тяжбе моей!Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej.Powstań, a pilnuj sądu mego: Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj.Востaни, гDи, и3 вонми2 судY моемY, б9е м0й и3 гDи м0й, на прю2 мою2.Wostani, Gospodi, i wonmi sudu mojemu, Boże moj i Gospodi moj, na prju moju.Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ мо­ему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́.Ps35(34), 23
24Iudica me secundum iustitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.Суди меня, Господи, по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мной!Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną.Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój: a niech się nie weselą nademną.Суди1 ми, гDи, по прaвдэ твоeй, гDи б9е м0й, и3 да не возрaдуютсz њ мнЁ.Sudi mi, Gospodi, po prawdie twojej, Gospodi Boże moj, i da nie wozradujutsja o mnie.Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ тво­е́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не воз­ра́дуют­ся о мнѣ́.Ps35(34), 24
25Non dicant in cordibus suis: «Euge animae nostrae»; nec dicant: «Devoravimus eum».Да не скажут они в сердце своем: "Добро тебе, добро, все нам по душе!" И да не скажут: "Поглотили мы его!"Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj! i niech nie mówią: Pożarliśmy go.Да не рекyтъ въ сердцaхъ свои1хъ: блaгоже, блaгоже души2 нaшей: нижE да рекyтъ: пожр0хомъ є3го2.Da nie riekut w sierdcach swoich: błagoże, błagoże duszy naszej: niże da riekut: pożrochom jego.Да не реку́тъ въ сердца́хъ сво­и́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́­шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́.Ps35(34), 25
26Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia, qui magna loquuntur super meДа постыдятся и посрамятся радующиеся бедам моим! Да облекутся стыдом и срамом превозносящиеся надо мной!Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie.Niech będą zawstydzeni i pohańbieni spółem ci, którzy się weselą ze złego mojego: niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ рaдующіисz ѕлHмъ мои6мъ: да њблекyтсz въ стyдъ и3 срaмъ велерёчующіи на мS.Da postydjatsja i posramjatsja wkupie radujuszcziisja złom moim: da obliekutsja w stud i sram wielierieczujuszczii na mja.Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся вку́пѣ ра́ду­ю­щiися зло́мъ мо­и́мъ: да облеку́т­ся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чу­ю­щiи на мя́.Ps35(34), 26
27Exsultent et laetentur, qui volunt iustitiam meam, et dicant semper: «Magnificetur Dominus, qui vult pacem servi sui».Да возрадуются и возвеселятся желающие мне оправдания, и говорят желающие мира рабу Его: "Да возвеличится Господь!"Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu.Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz хотsщіи прaвды моеS: и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, хотsщіи ми1ра рабY є3гw2.Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja chotjaszczii prawdy mojeja: i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', chotjaszczii mira rabu jego.Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся хотя́щiи пра́вды мо­ея́: и да реку́тъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ его́.Ps35(34), 27
28Et lingua mea meditabitur iustitiam tuam, tota die laudem tuam.Язык мой будет поучаться правде Твоей, всяк день восхвалять Тебя.A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję.A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.И# љзhкъ м0й поучи1тсz прaвдэ твоeй, вeсь дeнь хвалЁ твоeй.I jazyk moj pouczitsja prawdie twojej, wies' dien' chwałie twojej.И язы́къ мо́й по­учи́т­ся пра́вдѣ тво­е́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ тво­е́й.Ps35(34), 28
Ps 36 (35)
PS 35 (36). ZŁOŚĆ LUDZI I ŁASKAWOŚĆ BOGA.
1Magistro chori. David, servi Domini.В конец, слуги Господа Давида, 35Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego. (36:1) Na koniec, słudze Pańskiemu, samemu Dawidowi. Въ конeцъ, џтроку гDню дв7дуW koniec, otroku Gospodnju Dawidu.Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду.Ps36(35), 1
2Susurrat iniquitas ad impium in medio cordis eius; non est timor Dei ante oculos eius.Говорит беззаконный в душе своей о грехах своих, нет страха Божия в сердце его.(36:2) Przewrotność niepobożnego świadczy w sercu mojem: Niemasz bojaźni Bożej przed oczyma jego.(36:2) Rzekł niesprawiedliwy, aby grzeszył, sam w sobie: niemasz bojaźni Bożéj przed oczyma jego.Глаг0летъ пребеззак0нный согрэшaти въ себЁ: нёсть стрaха б9іz пред8 nчи1ма є3гw2:Głagoliet priebiezzakonnyj sogrieszati w siebie: niest' stracha Bożija pried oczima jego:Глаго́летъ пребеззако́н­ный согрѣша́ти въ себѣ́: нѣ́сть стра́ха Бо́жiя предъ очи́ма его́:Ps36(35), 2
3Quoniam blanditur ipsi in conspectu eius, ut non inveniat iniquitatem suam et oderit.Ибо слукавил он пред собою, сказав, что познал беззаконие свое и возненавидел.(36:3) Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.(36:3) Albowiem zdradliwie czynił przed oblicznością jego, aby się nalazła nieprawość jego do nienawidzenia.ћкw ўльсти2 пред8 ни1мъ њбрэсти2 беззак0ніе своE, и3 возненави1дэти.jako ul'sti pried nim obriesti biezzakoniie swoje, i woznienawidieti.я́ко ульсти́ предъ ни́мъ обрѣсти́ беззако́нiе свое́, и воз­ненави́дѣти.Ps36(35), 3
4Verba oris eius iniquitas et dolus, desiit intellegere, ut bene ageret.Слова уст его беззаконие и ложь; не захотел он вразумиться и творить добро.(36:4) Słowa ust jego są nieprawość i zdrada; nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.(36:4) Słowa ust jego nieprawość i zdrada: nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.Глаг0лы ќстъ є3гw2 беззак0ніе и3 лeсть: не восхотЁ разумёти є4же ўблажи1ти.Głagoły ust jego biezzakoniie i liest': nie woschotie razumieti jeże ubłażyti.Глаго́лы у́стъ его́ беззако́нiе и ле́сть: не восхотѣ́ разумѣ́ти е́же ублажи́ти.Ps36(35), 4
5Iniquitatem meditatus est in cubili suo, astitit omni viae non bonae, malitiam autem non odivit.Беззаконие замышлял он на ложе своем; вступал на всяк путь недобрый, и не возненавидел зло.(36:5) Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.(36:5) Nieprawość rozmyślał na łożu swojem: stał przy wszelkiéj drodze niedobréj, a złości nie miał w nienawiści.Беззак0ніе помhсли на л0жи своeмъ: предстA всsкому пути2 неблaгу, њ ѕл0бэ же не негодовA.Biezzakoniie pomysli na łoży swojem: priedsta wsjakomu puti niebłagu, o złobie że nie niegodowa.Беззако́нiе помы́сли на ло́жи сво­е́мъ: предста́ вся́кому пути́ небла́гу, о зло́бѣ же не негодова́.Ps36(35), 5
6Domine, in caelo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes;Господи, на Небесах милость Твоя, и истина Твоя – выше облаков;(36:6) Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,(36:6) Panie, w niebie miłosierdzie twoje: a prawda twoja aż do obłoków.ГDи, на нб7си2 млcть твоS, и3 и4стина твоS до w4блакъ:Gospodi, na niebiesi miłost' twoja, i istina twoja do obłak:Го́споди, на небеси́ ми́лость твоя́, и и́стина твоя́ до о́блакъ:Ps36(35), 6
7iustitia tua sicut montes Dei, iudicia tua abyssus multa: homines et iumenta salvabis, Domine.Правда Твоя, будто горы Божии, суды Твои бездна великая; людей и скот спасаешь Ты, Господи!(36:7) Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!(36:7) Sprawiedliwość twoja jako góry Boże: sądy twoje przepaść wielka: ludzie i bydlęta zbawisz, Panie.прaвда твоS ћкw г0ры б9іz, судьбы6 тво‰ бeздна мн0га: человёки и3 скоты2 сп7сeши, гDи.prawda twoja jako gory Bożija, sud'by twoja biezdna mnoga: cziełowieki i skoty spasieszy, Gospodi.пра́вда твоя́ я́ко го́ры Бо́жiя, судьбы́ твоя́ бе́здна мно́га: человѣ́ки и скоты́ спасе́ши, Го́споди.Ps36(35), 7
8Quam pretiosa misericordia tua, Deus! Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt;Сколь умножил Ты милость Твою, Боже! Сыны человеческие под сенью крыл Твоих безопасны будут. (36:8) Jakoż drogie jest miłosierdzie twoje, Boże! przetoż synowie ludzcy w cieniu skrzydeł twoich ufają.(36:8) Jakoś rozmnożył miłosierdzie twoje, Boże! a synowie człowieczy w zasłonie skrzydeł twoich nadzieję mieć będą.Ћкw ўмн0жилъ є3си2 млcть твою2, б9е: сhнове же человёчестіи въ кр0вэ крил{ твоє1ю надёzтисz и4мутъ.Jako umnożył jesi miłost' twoju, Boże: synowie że cziełowiecziestii w krowie kriłu twojeju nadiejatisja imut.Я́ко умно́жилъ еси́ ми́лость твою́, Бо́же: сы́нове же человѣ́честiи въ кро́вѣ крилу́ твое́ю надѣ́ятися и́мутъ.Ps36(35), 8
9inebriabuntur ab ubertate domus tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos.Насытятся от изобилия дома Твоего, из потока блаженства напоишь их.(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.(36:9) Będą upojeni hojnością domu twego: i strumieniem rozkoszy twojéj napoisz je.Ўпію1тсz t тyка д0му твоегw2, и3 пот0комъ слaдости твоеS напои1ши |.Upijutsja ot tuka domu twojego, i potokom sładosti twojeja napoiszy ja.Упiю́т­ся от­ ту́ка до́му тво­его́, и пото́комъ сла́дости тво­ея́ напо­и́ши я́.Ps36(35), 9
10Quoniam apud te est fons vitae, et in lumine tuo videbimus lumen.Ибо у Тебя источник жизни, во свете Твоем узрим свет!(36:10) Albowiem u ciebie jest źródło żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.(36:10) Albowiem u ciebie jest zdrój żywota: a w światłości twojéj oglądamy światłość.Ћкw ў тебє2 и3ст0чникъ животA, во свётэ твоeмъ ќзримъ свётъ.Jako u tiebie istocznik żywota, wo swietie twojem uzrim swiet.Я́ко у тебе́ исто́чникъ живота́, во свѣ́тѣ тво­е́мъ у́зримъ свѣ́тъ.Ps36(35), 10
11Praetende misericordiam tuam scientibus te et iustitiam tuam his, qui recto sunt corde.И впредь являй милость Твою познавшим Тебя и правду Твою тем, кто праведен сердцем.(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, a sprawiedliwość twoję nad uprzejmymi sercem.(36:11) Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają: i sprawiedliwość twoję nad tymi, którzy są prawego serca.Пробaви млcть твою2 вёдущымъ тS и3 прaвду твою2 пр†вымъ сeрдцемъ.Probawi miłost' twoju wieduszczym tja i prawdu twoju prawym sierdcem.Проба́ви ми́лость твою́ вѣ́дущымъ тя́ и пра́вду твою́ пра́вымъ се́рдцемъ.Ps36(35), 11
12Non veniat mihi pes superbiae, et manus peccatoris non moveat me.Да не приблизится ко мне стопа гордеца и рука грешника да не поколеблет меня!(36:12) Niech nie następuje na mię noga pysznych, a ręka niepobożnych niech mię nie uwodzi.(36:12) Niech mię nie nadchodzi noga pychy: a ręka grzesznego niech mię nie porusza.Да не пріи1детъ мнЁ ногA гордhни, и3 рукA грёшнича да не подви1житъ менE.Da nie priidiet mnie noga gordyni, i ruka griesznicza da nie podwiżyt mienie.Да не прiи́детъ мнѣ́ нога́ горды́ни, и рука́ грѣ́шнича да не подви́житъ мене́.Ps36(35), 12
13Ibi ceciderunt, qui operantur iniquitatem, expulsi sunt nec potuerunt stare.Пали творящие беззакония; низринуты были они, и не встанут.(36:13) Tam, gdzie upadli, którzy czynili nieprawość, porażeni są, i nie mogli powstać.(36:13) Tam upadli, którzy czynią nieprawość: wygnani są, ani się mogli ostać.Тaмw пад0ша вси2 дёлающіи беззак0ніе: и3зриновeни бhша, и3 не возм0гутъ стaти.Tamo padosza wsi diełajuszczii biezzakoniie: izrinowieni bysza, i nie wozmogut stati.Та́мо падо́ша вси́ дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе: изринове́ни бы́ша, и не воз­мо́гутъ ста́ти.Ps36(35), 13
Ps 37 (36)
PS 36 (37). SZCZĘŚCIE BEZBOŻNYCH PRZEMIJA, A KONIEC SPRAWIEDLIWYCH POMYŚLNY.
1David. ALEPH. Noli aemulari in malignantibus neque zelaveris facientes iniquitatem,Не подражай лукавым и не завидуй творящим беззаконие!Pieśń Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.Psalm samemu Dawidowi. Nie obruszaj się dla złośliwych: ani zajrzyj czyniącym nieprawość.Не ревнyй лукaвнующымъ, нижE зави1ди творsщымъ беззак0ніе.Nie riewnuj łukawnujuszczym, niże zawidi tworjaszczym biezzakoniie.Не ревну́й лука́вну­ю­щымъ, ниже́ зави́ди творя́щымъ беззако́нiе.Ps37(36), 1
2quoniam tamquam fenum velociter arescent et quemadmodum herba virens decident.Ибо, как трава, скоро иссохнут они и, как зеленый злак, скоро увянут.Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.Albowiem jako trawa prędko uwiędną: a jako liście ziela wnet opadną.ЗанE ћкw травA ск0рw и4зсшутъ, и3 ћкw ѕeліе ѕлaка ск0рw tпадyтъ.Zanie jako trawa skoro izsszut, i jako ziełiie złaka skoro otpadut.Зане́ я́ко трава́ ско́ро и́зсшутъ, и я́ко зе́лiе зла́ка ско́ро от­паду́тъ.Ps37(36), 2
3BETH. Spera in Domino et fac bonitatem, et inhabitabis terram et pasceris in fide.Уповай на Господа и твори добро; водворись на земле, и ты пожнешь богатства ее.Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.Miéj nadzieję w Panu, a czyń dobrze: i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jéj bogactwy.Ўповaй на гDа и3 твори2 бlгостhню: и3 насели2 зeмлю, и3 ўпасeшисz въ богaтствэ є3S.Upowaj na Gospoda i twori błagostynju: i nasieli ziemlju, i upasieszysja w bogatstwie jeja.Упова́й на Го́спода и твори́ благосты́ню: и насели́ зе́млю, и упасе́шися въ бога́т­ст­вѣ ея́.Ps37(36), 3
4Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui.Услаждайся Господом, и Он исполнит прошения сердца твоего.Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego,Kochaj się w Panu, i da tobie prośby serca twego.Наслади1сz гDеви, и3 дaстъ ти2 прошє1ніz сeрдца твоегw2.Nasładisja Gospodiewi, i dast ti proszenija sierdca twojego.Наслади́ся Го́сподеви, и да́стъ ти́ проше́нiя се́рдца тво­его́.Ps37(36), 4
5GHIMEL. Committe Domino viam tuam et spera in eo, et ipse faciet;Поведай Господу путь свой и уповай на Него, и Он сотворит тебе благо.Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;Objaw Panu drogę twoję, a miéj nadzieję w nim: a on uczyni.Tкрhй ко гDу пyть тв0й и3 ўповaй на него2, и3 т0й сотвори1тъ.Otkryj ko Gospodu put' twoj i upowaj na niego, i toj sotworit.Откры́й ко Го́споду пу́ть тво́й и упова́й на него́, и то́й сотвори́тъ.Ps37(36), 5
6et educet quasi lumen iustitiam tuam et iudicium tuum tamquam meridiem.И соделает ясной, как свет, правду твою и судьбу твою – как полдень.I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję: a sąd twój jako południe.И# и3зведeтъ ћкw свётъ прaвду твою2 и3 судьбY твою2 ћкw полyдне.I izwiediet jako swiet prawdu twoju i sud'bu twoju jako południe.И изведе́тъ я́ко свѣ́тъ пра́вду твою́ и судьбу́ твою́ я́ко полу́дне.Ps37(36), 6
7DALETH. Quiesce in Domino et exspecta eum; noli aemulari in eo, qui prosperatur in via sua, in homine, qui molitur insidias.Повинись пред Господом и умоли Его. Не подражай преуспевающему на пути своем, человеку, творящему беззакония.Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli.Bądź poddany Panu, a módl się mu: nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego: dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości.Повини1сz гDеви и3 ўмоли2 є3го2. Не ревнyй спёющему въ пути2 своeмъ, человёку творsщему законопреступлeніе.Powinisja Gospodiewi i umoli jego. Nie riewnuj spiejuszczemu w puti swojem, cziełowieku tworjaszczemu zakonopriestuplieniie.Повини́ся Го́сподеви и умоли́ его́. Не ревну́й спѣ́ющему въ пути́ сво­е́мъ, человѣ́ку творя́щему законопреступле́нiе.Ps37(36), 7
8HE. Desine ab ira et derelinque furorem, noli aemulari, quod vertit ad malum,Отложи гнев и оставь ярость. Не подражай делам лукавых!Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić.Przestań gniewu a opuść zapalczywość: nie obruszaj się, abyś miał źle czynić.Престaни t гнёва и3 њстaви ћрость: не ревнyй, є4же лукaвновати,Priestani ot gniewa i ostawi jarost': nie riewnuj, jeże łukawnowati,Преста́ни от­ гнѣ́ва и оста́ви я́рость: не ревну́й, е́же лука́вновати,Ps37(36), 8
9quoniam qui malignantur, exterminabuntur, sustinentes autem Dominum ipsi hereditabunt terram.Ибо лукавые истребятся, а надеющиеся на Господа наследуют землю.Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię.Albowiem którzy źle czynią, będą wykorzenieni: lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię.занE лукaвнующіи потребsтсz, терпsщіи же гDа, тjи наслёдzтъ зeмлю.zanie łukawnujuszczii potriebjatsja, tierpjaszczii że Gospoda, tii nasłiedjat ziemlju.зане́ лука́вну­ю­щiи потребя́т­ся, терпя́щiи же Го́спода, ті́и наслѣ́дятъ зе́млю.Ps37(36), 9
10VAU. Et adhuc pusillum et non erit peccator, et quaeres locum eius et non invenies.Еще немного, и не станет грешника; искать будешь место, где был он, и не найдешь.Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.I jeszcze mało, ażci nie będzie złośnika: i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz.И# є3щE мaлw, и3 не бyдетъ грёшника: и3 взhщеши мёсто є3гw2 и3 не њбрsщеши.I jeszcze mało, i nie budiet griesznika: i wzyszczeszy miesto jego i nie obrjaszczeszy.И еще́ ма́ло, и не бу́детъ грѣ́шника: и взы́щеши мѣ́сто его́ и не обря́щеши.Ps37(36), 10
11Mansueti autem hereditabunt terram et delectabuntur in multitudine pacis.А кроткие наследуют землю и насладятся миром великим.Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.Ale ciszy odziedziczą ziemię, i kochać się będą w wielkości pokoju.Кр0тцыи же наслёдzтъ зeмлю и3 насладsтсz њ мн0жествэ ми1ра.Krotcyi że nasłiedjat ziemlju i nasładjatsja o mnożestwie mira.Кро́тцыи же наслѣ́дятъ зе́млю и насладя́т­ся о мно́же­ст­вѣ ми́ра.Ps37(36), 11
12ZAIN. Insidiabitur peccator iusto et stridebit super eum dentibus suis.Следит грешник за праведником и скрежещет зубами своими.Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi.Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego: i będzie nań zgrzytał zęboma swemi.Назирaетъ грёшный првdнаго и3 поскрежeщетъ нaнь зубы2 свои1ми:Nazirajet griesznyj prawiednago i poskrieżeszczet nan' zuby swoimi:Назира́етъ грѣ́шный пра́веднаго и поскреже́щетъ на́нь зубы́ сво­и́ми:Ps37(36), 12
13Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies eius.Но Господь посмеется над ним, ибо ведает, что близок день гибели его.Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego.Ale Pan będzie się śmiał z niego; albowiem upatruje, że przyjdzie dzień jego.гDь же посмэeтсz є3мY, занE прозирaетъ, ћкw пріи1детъ дeнь є3гw2.Gospod' że posmiejetsja jemu, zanie prozirajet, jako priidiet dien' jego.Госпо́дь же посмѣе́т­ся ему́, зане́ прозира́етъ, я́ко прiи́детъ де́нь его́.Ps37(36), 13
14HETH. Gladium evaginaverunt peccatores, intenderunt arcum suum, ut deiciant pauperem et inopem, ut trucident recte ambulantes in via.Меч извлекли грешники, напрягли лук свой, чтоб низринуть убогого и нищего, умертвить тех, кто праведен сердцем.Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą;Miecza dobyli grzesznicy, naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego i niedostatecznego, aby pozamordowali ludzie prawego serca.Мeчь и3звлек0ша грBшницы, напрzг0ша лyкъ св0й, низложи1ти ўб0га и3 ни1ща, заклaти пр†выz сeрдцемъ.Miecz' izwliekosza griesznicy, naprjagosza łuk swoj, nizłożyti uboga i niszcza, zakłati prawyja sierdcem.Ме́чь извлеко́ша грѣ́шницы, напряго́ша лу́къ сво́й, низложи́ти убо́га и ни́ща, закла́ти пра́выя се́рдцемъ.Ps37(36), 14
15Gladius eorum intrabit in corda ipsorum, et arcus eorum confringetur.Меч их да пронзит сердца их, и луки их да сокрушатся.Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane.Miecz ich niech wnidzie w serca ich: a łuk ich niech się złamie.Мeчь и4хъ да вни1детъ въ сердцA и4хъ, и3 лyцы и4хъ да сокрушaтсz.Miecz' ich da wnidiet w sierdca ich, i łucy ich da sokruszatsja.Ме́чь и́хъ да вни́детъ въ сердца́ и́хъ, и лу́цы и́хъ да сокруша́т­ся.Ps37(36), 15
16TETH. Melius est modicum iusto super divitias peccatorum multas,Лучше малый достаток праведника, чем великое богатство грешников.Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych;Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niźli wielkie bogactwo grzesznych.Лyчше мaлое првdнику, пaче богaтства грёшныхъ мн0га.Łuczsze małoje prawiedniku, paczie bogatstwa griesznych mnoga.Лу́чше ма́лое пра́веднику, па́че бога́т­ст­ва грѣ́шныхъ мно́га.Ps37(36), 16
17quoniam brachia peccatorum conterentur, confirmat autem iustos Dominus.Ибо сила грешников сокрушится, а праведников укрепляет Господь.Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera.Albowiem ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.ЗанE мы6шцы грёшныхъ сокрушaтсz, ўтверждaетъ же првdныz гDь.Zanie myszcy griesznych sokruszatsja, utwierżdajet że prawiednyja Gospod'.Зане́ мы́шцы грѣ́шныхъ сокруша́т­ся, утвержда́етъ же пра́ведныя Госпо́дь.Ps37(36), 17
18IOD. Novit Dominus dies immaculatorum, et hereditas eorum in aeternum erit.Ведомы Господу пути непорочных, и достояние их навеки сохранится.Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie.Zna Pan dni niepokalanych: a dziedzictwo ich na wieki będzie.Вёсть гDь пути6 непор0чныхъ, и3 достоsніе и4хъ въ вёкъ бyдетъ.Wiest' Gospod' puti nieporocznych, i dostojaniie ich w wiek budiet.Вѣ́сть Госпо́дь пути́ непоро́чныхъ, и достоя́нiе и́хъ въ вѣ́къ бу́детъ.Ps37(36), 18
19Non confundentur in tempore malo et in diebus famis saturabuntur.Не посрамятся они во время лютое и в дни голода насытятся, а грешники погибнут.Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;Nie będą zawstydzeni we zły czas, i we dni głodu będą nasyceni.Не постыдsтсz во врeмz лю1тое и3 во днeхъ глaда насhтzтсz, ћкw грBшницы поги1бнутъ.Nie postydjatsja wo wriemja ljutoje i wo dniech głada nasytjatsja, jako griesznicy pogibnut.Не постыдя́т­ся во вре́мя лю́тое и во дне́хъ гла́да насы́тят­ся, я́ко грѣ́шницы поги́бнутъ.Ps37(36), 19
20CAPH. Quia peccatores peribunt, inimici vero Domini ut decor camporum deficient, quemadmodum fumus deficient.Враги же Господни, когда будут прославлять их и превозносить, исчезнут, как дым исчезнут.Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.Albowiem grzesznicy zaginą: a nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni, ustawając, jako dym ustaną.Врази1 же гDни, кyпнw прослaвитисz и5мъ и3 вознести1сz, и3счезaюще ћкw дhмъ и3счез0ша.Wrazi że Gospodni, kupno prosławitisja im i wozniestisja, izcziezajuszcze jako dym izcziezosza.Врази́ же Госпо́дни, ку́пно просла́витися и́мъ и воз­нести́ся, изчеза́юще я́ко ды́мъ изчезо́ша.Ps37(36), 20
21LAMED. Mutuatur peccator et non solvet, iustus autem miseretur et tribuet.Берет взаймы грешник и не возвращает, а праведный щедро дает.Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje.Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci: ale sprawiedliwy zmiłuje się i da.Заeмлетъ грёшный и3 не возврати1тъ: првdный же щeдритъ и3 даeтъ.Zajemliet griesznyj i nie wozwratit: prawiednyj że szczedrit i dajet.Зае́млетъ грѣ́шный и не воз­врати́тъ: пра́ведный же ще́дритъ и дае́тъ.Ps37(36), 21
22Quia benedicti eius hereditabunt terram, maledicti autem eius exterminabuntur.Кто благословляет Его, наследуют землю, а кто проклянет Его – истребится.Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni.Albowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię: ale złorzeczący mu zaginą.Ћкw благословsщіи є3го2 наслёдzтъ зeмлю, кленyщіи же є3го2 потребsтсz.Jako błagosłowjaszczii jego nasłiedjat ziemlju, klienuszczii że jego potriebjatsja.Я́ко благословя́щiи его́ наслѣ́дятъ зе́млю, клену́щiи же его́ потребя́т­ся.Ps37(36), 22
23MEM. A Domino gressus hominis confirmantur, et viam eius volet.Господь направляет стопы человека и благоволит к пути праведника.Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane: i drogi jego zechce.T гDа стwпы2 человёку и3справлsютсz, и3 пути2 є3гw2 восх0щетъ ѕэлw2.Ot Gospoda stopy cziełowieku isprawljajutsja, i puti jego woschoszczet zieło.От Го́спода стопы́ человѣ́ку исправля́ют­ся, и пути́ его́ восхо́щетъ зѣло́.Ps37(36), 23
24Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus sustentat manum eius.Когда праведный упадет – не разобьется, ибо Господь укрепляет руку его.Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.Gdy się powali, nie stłucze się; bo Pan podkłada rękę swoję.є3гдA падeтъ, не разбіeтсz, ћкw гDь подкрэплsетъ рyку є3гw2.Iegda padiet, nie razbiietsja, jako Gospod' podkriepljajet ruku jego.Егда́ паде́тъ, не разбiе́т­ся, я́ко Госпо́дь подкрѣпля́етъ ру́ку его́.Ps37(36), 24
25NUN. Iunior fui et senui et non vidi iustum derelictum nec semen eius quaerens panem.Юным был я, и вот состарился, но еще не видел праведника оставленным и потомство его просящим хлеба.Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.Byłem młodym i zstarzałem się: a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego szukającego chleba.Ю#нёйшій бhхъ, и4бо состарёхсz, и3 не ви1дэхъ првdника њстaвлена, нижE сёмене є3гw2 просsща хлёбы.Juniejszij bych, ibo sostariechsja, i nie widiech prawiednika ostawliena, niże siemienie jego prosjaszcza chłieby.Юнѣ́йшiй бы́хъ, и́бо состарѣ́хся, и не ви́дѣхъ пра́ведника оста́влена, ниже́ сѣ́мене его́ прося́ща хлѣ́бы.Ps37(36), 25
26Tota die miseretur et commodat, et semen illius in benedictione erit.Всегда милостив и взаймы дает праведный, и потомство его благословенно будет.Na każdy dzień pokazuje miłosierdzie i pożycza, a przecież nasienie jego jest w błogosławieństwie.Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza: a nasienie jego w błogosławieństwie będzie.Вeсь дeнь ми1луетъ и3 взаи1мъ даeтъ првdный, и3 сёмz є3гw2 во бlгословeніе бyдетъ.Wies' dien' miłujet i wzaim dajet prawiednyj, i siemja jego wo błagosłowieniie budiet.Ве́сь де́нь ми́луетъ и взаи́мъ дае́тъ пра́ведный, и сѣ́мя его́ во благослове́нiе бу́детъ.Ps37(36), 26
37 B
27SAMECH. Declina a malo et fac bonum, et inhabitabis in saeculum saeculi,Уклонись от зла и сотвори благо, и жить будешь вовеки.Odstąp od złego a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki.Odstąp od złego, a czyń dobrze: a mieszkaj na wieki wieków.Ўклони1сz t ѕлA и3 сотвори2 бlго, и3 всели1сz въ вёкъ вёка.Ukłonisja ot zła i sotwori błago, i wsielisja w wiek wieka.Уклони́ся от­ зла́ и сотвори́ благо, и всели́ся въ вѣ́къ вѣ́ка.Ps37(36), 27
28quia Dominus amat iudicium et non derelinquet sanctos suos. AIN. Iniusti in aeternum disperibunt, et semen impiorum exterminabitur.Ибо Господь любит правду и не оставит праведных Своих; вовеки невридимы будут; а беззаконников изгонит Он, и потомство нечестивых истребится.Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki w straży jego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione.Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki będą zachowani: niesprawiedliwi będą pokarani: i nasienie niezbożnych zaginie.Ћкw гDь лю1битъ сyдъ и3 не њстaвитъ прпdбныхъ свои1хъ: во вёкъ сохранsтсz: беззакHнницы же и3зженyтсz, и3 сёмz нечести1выхъ потреби1тсz.Jako Gospod' ljubit sud i nie ostawit priepodobnych swoich: wo wiek sochranjatsja: biezzakonnicy że izżenutsja, i siemja niecziestiwych potriebitsja.Я́ко Госпо́дь лю́битъ су́дъ и не оста́витъ преподо́бныхъ сво­и́хъ: во вѣ́къ сохраня́т­ся: беззако́н­ницы же изжену́т­ся, и сѣ́мя нечести́выхъ потреби́т­ся.Ps37(36), 28
29Iusti autem hereditabunt terram et inhabitabunt in saeculum saeculi super eam.А праведники наследуют землю и водворятся навеки на ней.Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki.Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię: i będą mieszkali na wieki wieków na niéj.Првdницы же наслёдzтъ зeмлю и3 вселsтсz въ вёкъ вёка на нeй.Prawiednicy że nasłiedjat ziemlju i wsieljatsja w wiek wieka na niej.Пра́ведницы же наслѣ́дятъ зе́млю и вселя́т­ся въ вѣ́къ вѣ́ка на не́й.Ps37(36), 29
30PHE. Os iusti meditabitur sapientiam, et lingua eius loquetur iudicium;Уста праведного поучаться будут премудрости, и язык его возвестит правду.Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość: a język jego będzie mówił sąd.ЎстA првdнагw поучaтсz премdрости, и3 љзhкъ є3гw2 возглаг0летъ сyдъ.Usta prawiednago pouczatsja priemudrosti, i jazyk jego wozgłagoliet sud.Уста́ пра́веднаго по­уча́т­ся прему́дрости, и язы́къ его́ воз­глаго́летъ су́дъ.Ps37(36), 30
31lex Dei eius in corde ipsius, et non vacillabunt gressus eius.Закон Бога его в сердце у него и не споткнутся стопы его.Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.Zakon Boga jego w sercu jego: a nie będą przerzucone kroki jego.Зак0нъ бGа є3гw2 въ сeрдцэ є3гw2, и3 не зaпнутсz стwпы2 є3гw2.Zakon Boga jego w sierdcy jego, i nie zapnutsja stopy jego.Зако́нъ Бо́га его́ в се́рдцы его́, и не за́пнут­ся стопы́ его́.Ps37(36), 31
32SADE. Considerat peccator iustum et quaerit mortificare eum;Следит грешник за праведным и стремится умертвить его.Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił;Wypatruje grzesznik sprawiedliwego, i szuka go umorzyć:Сматрsетъ грёшный првdнаго и3 и4щетъ є4же ўмертви1ти є3го2:Smatrjajet griesznyj prawiednago i iszczet jeże umiertwiti jego:Сматря́етъ грѣ́шный пра́веднаго и и́щетъ е́же умертви́ти его́:Ps37(36), 32
33Dominus autem non derelinquet eum in manibus eius nec damnabit eum, cum iudicabitur illi.Но Господь не оставит его в руках грешника и оправдает его, творя суд ему.Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.A Pan nie ostawi go w rękach jego, i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego.гDь же не њстaвитъ є3гw2 въ рукY є3гw2, нижE њсyдитъ є3го2, є3гдA сyдитъ є3мY.Gospod' że nie ostawit jego w ruku jego, niże osudit jego, jegda sudit jemu.Госпо́дь же не оста́витъ его́ въ руку́ его́, ниже́ осу́дитъ его́, егда́ су́дитъ ему́.Ps37(36), 33
34COPH. Exspecta Dominum et custodi viam eius, et exaltabit te, ut hereditate capias terram; cum exterminabuntur peccatores, videbis.Надейся на Господа, храни путь Его, и возвысит Он тебя, да наследуешь землю; и погибель грешников узришь.Oczekuj Pana, i strzeż drogi jego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni, wytraceni będą.Czekaj Pana, i strzeż drogi jego: a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: ujrzysz, gdy niezbożni poginą.Потерпи2 гDа и3 сохрани2 пyть є3гw2, и3 вознесeтъ тS є4же наслёдити зeмлю: внегдA потреблsтисz грёшникwмъ, ќзриши.Potierpi Gospoda i sochrani put' jego, i wozniesiet tja jeże nasłiediti ziemlju: wniegda potriebljatisja griesznikom, uzriszy.Потерпи́ Го́спода и сохрани́ пу́ть его́, и воз­несе́тъ тя́ е́же наслѣ́дити зе́млю: внегда́ потребля́тися грѣ́шникомъ, у́зриши.Ps37(36), 34
35RES. Vidi impium superexaltatum et elevatum sicut cedrum virentem;Видел я нечестивца, что превозносился над людьми и высился, как кедры ливанские.Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;Widziałem niezbożnika wyniosłego, i podniesionego jako cedry Libańskie.Ви1дэхъ нечести1ваго превозносsщасz и3 вhсzщасz ћкw кeдры лів†нскіz:Widiech niecziestiwago priewoznosjaszczasja i wysjaszczasja jako kiedry Liwanskija:Ви́дѣхъ нечести́ваго превоз­нося́щася и вы́сящася я́ко ке́дры Лива́нскiя:Ps37(36), 35
36et transivi, et ecce non erat, et quaesivi eum, et non est inventus.Прошел мимо – и нет его; искал я его, и не нашел места, где был он.Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.I minąłem, alić go już niemasz: i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego.и3 мимоид0хъ, и3 сE, не бЁ, и3 взыскaхъ є3го2, и3 не њбрётесz мёсто є3гw2.i mimo idoch, i sie, nie bie, i wzyskach jego, i nie obrietiesja miesto jego.и ми́мо идо́хъ, и се́, не бѣ́, и взыска́хъ его́, и не обрѣ́теся мѣ́сто его́.Ps37(36), 36
37SIN. Observa innocentiam et vide aequitatem, quoniam est posteritas homini pacifico.Храни незлобие и соблюдай правду, ибо жива будет память о человеке мирном.Spojrzyj na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokojne.Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości; albowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu.Храни2 неѕл0біе и3 ви1ждь правотY, ћкw є4сть њстaнокъ человёку ми1рну.Chrani niezłobiie i wiżd' prawotu, jako jest' ostanok cziełowieku mirnu.Храни́ незло́бiе и ви́ждь правоту́, я́ко е́сть оста́нокъ человѣ́ку ми́рну.Ps37(36), 37
38Iniusti autem disperibunt simul, posteritas impiorum exterminabitur.А все беззаконники истребятся, и память о нечестивцах истребится.Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą, ostatki niezbożników zginą.БеззакHнницы же потребsтсz вкyпэ: њстaнцы же нечести1выхъ потребsтсz.Biezzakonnicy że potriebjatsja wkupie: ostancy że niecziestiwych potriebjatsja.Беззако́н­ницы же потребя́т­ся вку́пѣ: оста́нцы же нечести́выхъ потребя́т­ся.Ps37(36), 38
39TAU. Salus autem iustorum a Domino, et protector eorum in tempore tribulationis.Господь спасает праведников, Он их Защитник во время скорби.Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, który jest mocą ich czasu uciśnienia.A zbawienie sprawiedliwych od Pana: i obrońcą ich czasu utrapienia.Сп7сeніе же првdныхъ t гDа, и3 защи1титель и4хъ є4сть во врeмz ск0рби:Spasieniie że prawiednych ot Gospoda, i zaszczytitiel' ich jest' wo wriemja skorbi:Спасе́нiе же пра́ведныхъ от­ Го́спода, и защи́титель и́хъ е́сть во вре́мя ско́рби:Ps37(36), 39
40Et adiuvabit eos Dominus et liberabit eos et eruet eos a peccatoribus et salvabit eos, quia speraverunt in eo.Поможет им Господь, избавит их от грешников и спасет их, ибо они уповают на Него.Wspomaga ich Pan, i wyrywa ich; wyrywa ich od niepobożnych, i zachowuje ich; bo w nim nadzieję mają.I wspomoże ich Pan i wybawi je: i wyrwie je od złośników, i zbawi je, iż w nim nadzieję mieli.и3 пом0жетъ и5мъ гDь и3 и3збaвитъ и5хъ, и3 и4зметъ и5хъ t грBшникъ и3 сп7сeтъ и5хъ, ћкw ўповaша на него2.i pomożet im Gospod' i izbawit ich, i izmiet ich ot griesznik i spasiet ich, jako upowasza na niego.и помо́жетъ и́мъ Госпо́дь и изба́витъ и́хъ, и и́зметъ и́хъ от­ грѣ́шникъ и спасе́тъ и́хъ, я́ко упова́ша на него́.Ps37(36), 40
Ps 38 (37)
1PSALMUS. David. Ad commemorandum.Псалом Давида, в воспоминание о субботе, 37Psalm Dawidowy ku przypominaniu. (38:1) Psalm Dawidowi, na rozpamiętanie, o Sobocie. Pал0мъ дв7ду, въ воспоминaніе њ суббHтэPsałom Dawidu, w wospominaniie o subbotie.Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.Ps38(37), 1
2Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,Господи, да не обличишь меня в ярости Твоей и не накажешь меня во гневе Твоем!(38:2) Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.(38:2) Panie, nie w zapalczywości twojéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.ГDи, да не ћростію твоeю њбличи1ши менE, нижE гнёвомъ твои1мъ накaжеши менE:Gospodi, da nie jarostiju twojeju oblicziszy mienie, niże gniewom twoim nakażeszy mienie:Го́споди, да не я́ростiю тво­е́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ тво­и́мъ нака́жеши мене́:Ps38(37), 2
3quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.Ибо стрелы Твои вонзились в меня и наложил Ты на меня руку Твою.(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.(38:3) Albowiem strzały twoje utknęły we mnie: i zmocniłeś nademną rękę twoję.ћкw стрёлы тво‰ ўнз0ша во мнЁ, и3 ўтверди1лъ є3си2 на мнЁ рyку твою2.jako strieły twoja unzosza wo mnie, i utwierdił jesi na mnie ruku twoju.я́ко стрѣ́лы твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку твою́.Ps38(37), 3
4Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.Нет исцеления телу моему от гнева Твоего, нет мира костям моим от грехов моих.(38:4) Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.(38:4) Niemasz zdrowia w ciele mojem od oblicza gniewu twego: niemasz pokoju kościom moim od oblicza grzechów moich.Нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй t лицA гнёва твоегw2, нёсть ми1ра въ костeхъ мои1хъ t лицA грBхъ мои1хъ.Niest' izcielienija w płoti mojej ot lica gniewa twojego, niest' mira w kostiech moich ot lica griech moich.Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й от­ лица́ гнѣ́ва тво­его́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мо­и́хъ от­ лица́ грѣ́хъ мо­и́хъ.Ps38(37), 4
5Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -Ибо мои беззакония превысили голову мою, словно бремя тяжкое, отяготели на мне.(38:5) Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.(38:5) Albowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moję: a jako brzemię ciężkie obciężały na mnie.Ћкw беззакHніz мо‰ превзыд0ша главY мою2, ћкw брeмz тsжкое њтzготёша на мнЁ.Jako biezzakonija moja priewzydosza gławu moju, jako briemja tjażkoje otjagotiesza na mnie.Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.Ps38(37), 5
6Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.Смердят и гноятся раны мои от безумия моего.(38:6) Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.(38:6) Pogniły i popsowały się blizny moje, od oblicza głupstwa mojego.Возсмердёша и3 согни1ша р†ны мо‰, t лицA безyміz моегw2.Wozsmierdiesza i sognisza rany moja, ot lica biezumija mojego.Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от­ лица́ безу́мiя мо­его́.Ps38(37), 6
7Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.Пострадал я и согнулся до земли, сетуя, весь день ходил;(38:7) Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.(38:7) Znędzniałem i skurczyłem się aż do końca: cały dzień chodziłem zasmucony.Пострадaхъ и3 слzк0хсz до концA, вeсь дeнь сётуz хождaхъ:Postradach i sljakochsja do konca, wies' dien' sietuja chożdach:Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:Ps38(37), 7
8Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.ибо за грехи мои подвергся я поруганию, и нет исцеления телу моему.(38:8) Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.(38:8) Albowiem biodra moje napełnione są naigrawania: a niemasz zdrowia w ciele mojem.ћкw лsдвіz мо‰ нап0лнишасz поругaній, и3 нёсть и3сцэлeніz въ пл0ти моeй.jako ljadwija moja napołniszasja poruganij, i niest' izcielienija w płoti mojej.я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й.Ps38(37), 8
9Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.Испытал я злое и смирился глубоко, вопил в терзаниях сердца моего.(38:9) Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.(38:9) Jestem strapiony i bardzo uniżony: ryczałem od wzdychania serca mego.Њѕл0бленъ бhхъ и3 смири1хсz до ѕэлA, рыкaхъ t воздыхaніz сeрдца моегw2.Ozłoblien bych i smirichsja do zieła, rykach ot wozdychanija sierdca mojego.Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от­ воз­дыха́нiя се́рдца мо­его́.Ps38(37), 9
10Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.Господи, пред Тобою все желания мои и воздыхания мои от Тебя не утаятся.(38:10) Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.(38:10) Panie, przed tobą wszelka żądość moja: i wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.ГDи, пред8 тоб0ю всE желaніе моE, и3 воздыхaніе моE t тебє2 не ўтаи1сz.Gospodi, pried toboju wsie żełaniie moje, i wozdychaniie moje ot tiebie nie utaisja.Го́споди, предъ тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воз­дыха́нiе мое́ от­ тебе́ не утаи́ся.Ps38(37), 10
11Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.Сердце мое в смятении, оставила меня сила моя, свет очей моих, и тот я утратил.(38:11) Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.(38:11) Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja: a jasności oczu moich, i téj niemasz przy mnie.Сeрдце моE смzтeсz, њстaви мS си1ла моS, и3 свётъ џчію моє1ю, и3 т0й нёсть со мн0ю.Sierdce moje smjatiesja, ostawi mja siła moja, i swiet ocziju mojeju, i toj niest' so mnoju.Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.Ps38(37), 11
12Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.Друзья мои и родичи мои приблизились ко мне со враждою, и оставили меня;(38:12) Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.(38:12) Przyjaciele moi i bliscy moi naprzeciwko mnie przybliżali się i stanęli: a którzy przy mnie byli, z daleka stanęli.Дрyзи мои2 и3 и4скренніи мои2 прsмw мнЁ прибли1жишасz и3 стaша.Druzi moi i iskriennii moi prjamo mnie pribliżyszasja i stasza.Дру́зи мо­и́ и и́скрен­нiи мо­и́ пря́мо мнѣ́ при­­бли́жишася и ста́ша.Ps38(37), 12
13Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.и ближние от меня отдалились, и враги стремились погубить меня, желающие мне зла говорили суетное, и в лукавстве всяк день изощрялись.(38:13) I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.(38:13) A gwałt czynili, którzy szukali dusze mojéj: a którzy mi szukali złego, mówili marności, a zdrady cały dzień wymyślali.И# бли1жніи мои2 tдалeче менє2 стaша, и3 нуждaхусz и4щущіи дyшу мою2: и3 и4щущіи ѕл†z мнЁ глаг0лаху сyєтнаz, и3 льсти6внымъ вeсь дeнь поучaхусz.I bliżnii moi otdalieczie mienie stasza, i nużdachusja iszczuszczii duszu moju: i iszczuszczii złaja mnie głagołachu sujetnaja, i l'stiwnym wies' dien' pouczachusja.И бли́жнiи мо­и́ от­дале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь по­уча́хуся.Ps38(37), 13
14Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;А я, как глухой, не слышал и, как немой, не отверзал уст своих;(38:14) Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.(38:14) A ja jako głuchy nie słyszałem, a jako niemy, nie otwierający ust swoich.Ѓзъ же ћкw глyхъ не слhшахъ, и3 ћкw нёмъ не tверзazй ќстъ свои1хъ:Az że jako głuch nie słyszach, i jako niem nie otwierzajaj ust swoich:А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не от­верза́яй у́стъ сво­и́хъ:Ps38(37), 14
15et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.и был, как человек, что не слышит и не имеет в устах своих возражения.(38:15) I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.(38:15) I stałem się jako człowiek niesłyszący, i nie mający odporów w uściech swoich.и3 бhхъ ћкw человёкъ не слhшай и3 не и3мhй во ўстёхъ свои1хъ њбличeніz.i bych jako cziełowiek nie słyszaj i nie imyj wo ustiech swoich obliczienija.и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ сво­и́хъ обличе́нiя.Ps38(37), 15
16Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.Ибо на Тебя, Господи, я уповаю, и Ты услышишь меня, Господи, Боже мой.(38:16) Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!(38:16) Albowiem w tobiem, Panie, nadzieję miał: ty mię wysłuchasz, Panie, Boże mój.Ћкw на тS, гDи, ўповaхъ, ты2 ўслhшиши, гDи б9е м0й.Jako na tja, Gospodi, upowach, ty usłyszyszy, Gospodi Boże moj.Я́ко на тя́, Го́споди, упова́хъ, ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.Ps38(37), 16
17Quia dixi: "Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me».Сказал я: "Да не порадуются враги мои!”, ибо, когда поколебались стопы мои, они надо мною превозносились.(38:17) Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.(38:17) Bom mówił: By się kiedy nie weselili nademną nieprzyjaciele moi: i gdy szwankują nogi moje, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówili.Ћкw рёхъ: да не когдA порaдуютмисz врази2 мои2: и3 внегдA подвижaтисz ногaмъ мои6мъ, на мS велерёчеваша.Jako riech: da nie kogda poradujutmisja wrazi moi: i wniegda podwiżatisja nogam moim, na mja wielieriecziewasza.Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мо­и́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мо­и́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.Ps38(37), 17
18Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.Но я принять раны готов, и болезнь моя всегда предо мною.(38:18) Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.(38:18) Bom ja na bicze gotów jest: i ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy.Ћкw ѓзъ на р†ны гот0въ, и3 болёзнь моS предо мн0ю є4сть вhну.Jako az na rany gotow, i bołiezn' moja priedo mnoju jest' wynu.Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.Ps38(37), 18
19Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.Беззаконие мое поведаю всем, и помышлять буду о грехе моем.(38:19) Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.(38:19) Albowiem nieprawość moję oznajmię, i będę myślił za grzech mój.Ћкw беззак0ніе моE ѓзъ возвэщY и3 попекyсz њ грэсЁ моeмъ.Jako biezzakoniie moje az wozwieszczu i popiekusja o griesie mojem.Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ воз­вѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мо­е́мъ.Ps38(37), 19
20Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.А враги мои живы и стали крепче меня, и умножились ненавидящие меня неправедно.(38:20) Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:(38:20) Lecz nieprzyjaciele moi żywią i zmocnili się nademną: i rozmnożyli się, którzy mię nienawidzą niesprawiedliwie.Врази1 же мои2 живyтъ и3 ўкрэпи1шасz пaче менє2, и3 ўмн0жишасz ненави1дzщіи мS без8 прaвды:Wrazi że moi żywut i ukriepiszasja paczie mienie, i umnożyszasja nienawidjaszczii mja biez prawdy:Врази́ же мо­и́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:Ps38(37), 20
21Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.Воздающие мне злом за добро оболгали меня, ибо я стремился к благому.(38:21) A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.(38:21) Którzy oddawają złe za dobre, uwłaczali mi, iżem naśladował dobroci.воздаю1щіи ми2 ѕл†z воз8 благ†z њболгaху мS, занE гонsхъ благостhню.wozdajuszczii mi złaja woz błagaja obołgachu mja, zanie gonjach błagostynju.воз­даю́щiи ми́ зла́я воз­ъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.Ps38(37), 21
22Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.Не оставь меня, Господи, Боже мой, не отступи от меня!(38:22) Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.(38:22) Nie opuszczaj mię, Panie, Boże mój, nie odstępuj odemnie.Не њстaви менE, гDи б9е м0й, не tступи2 t менє2:Nie ostawi mienie, Gospodi Boże moj, nie otstupi ot mienie:Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не от­ступи́ от­ мене́:Ps38(37), 22
23Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.Приди на помощь мне, Господи спасающий меня!(38:23) Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!(38:23) Bądź gotów na ratunek mój, Panie, Boże zbawienia mego.вонми2 въ п0мощь мою2, гDи сп7сeніz моегw2.wonmi w pomoszcz' moju, Gospodi spasienija mojego.вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя мо­его́.Ps38(37), 23
Ps 39 (38)
PS 38 (39) WOBEC MARNOŚCI ŻYCIA LUDZKIEGO BÓG JEDYNĄ OSTOJĄ.
1Magistro chori, Idithun. PSALMUS. David.В конец, Идифуму, песнь Давида, 38Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. (39:1) Na koniec, samemu Idythun, pieśń Dawidowa. Въ конeцъ, їдіfyму, пёснь дв7дуW koniec, Idifumu, piesn' Dawidu.Въ коне́цъ, Идиѳу́му, пѣ́снь Дави́ду.Ps39(38), 1
2Dixi: «Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea; ponam ori meo custodiam, donec consistit peccator adversum me».Сказал я: "Буду хранить в чистоте пути мои, дабы не согрешать мне языком моим". Положил я запрет устам моим, доколе стоит грешник предо мною.(39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.(39:2) Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem moim: założyłem straż ustom moim, gdy stał grzesznik przeciwko mnie.Рёхъ: сохраню2 пути6 мо‰, є4же не согрэшaти ми2 љзhкомъ мои1мъ: положи1хъ ўстHмъ мои6мъ храни1ло, внегдA востaти грёшному предо мн0ю.Riech: sochranju puti moja, jeże nie sogrieszati mi jazykom moim: położych ustom moim chraniło, wniegda wostati griesznomu priedo mnoju.Рѣ́хъ: сохраню́ пути́ моя́, е́же не согрѣша́ти ми́ язы́комъ мо­и́мъ: положи́хъ усто́мъ мо­и́мъ храни́ло, внегда́ воста́ти грѣ́шному предо мно́ю.Ps39(38), 2
3Tacens obmutui et silui absque ullo bono, et dolor meus renovatus est.Онемел я, смирился, умолк, утратив блага, и снова скорбь овладела мной.(39:3) Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.(39:3) Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem dobrych: i ból mój odnowił się.Њнэмёхъ и3 смири1хсz, и3 ўмолчaхъ t бл†гъ, и3 болёзнь моS њбнови1сz.Oniemiech i smirichsja, i umołczach ot błag, i bołiezn' moja obnowisja.Онѣмѣ́хъ и смири́хся, и умолча́хъ от­ бла́гъ, и болѣ́знь моя́ обнови́ся.Ps39(38), 3
4Concaluit cor meum intra me, et in meditatione mea exarsit ignis.Воспылало сердце мое во мне, и огонь разгорелся в размышлении моем. Говорил я языком моим:(39:4) Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:(39:4) Zagrzało się serce moje we mnie: a w rozmyślaniu mojem rozpalił się ogień. Согрёzсz сeрдце моE во мнЁ, и3 въ поучeніи моeмъ разгори1тсz џгнь: глаг0лахъ љзhкомъ мои1мъ:Sogriejasja sierdce moje wo mnie, i w pouczienii mojem razgoritsja ogn': głagołach jazykom moim:Согрѣ́яся се́рдце мое́ во мнѣ́, и въ по­уче́нiи мо­е́мъ разгори́т­ся о́гнь: глаго́лахъ язы́комъ мо­и́мъ:Ps39(38), 4
5Locutus sum in lingua mea: «Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea».открой мне, Господи, день кончины моей и число дней моих, велико ли оно, да уразумею, что еще остается мне.(39:5) Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.(39:5a) Rzekłem językiem moim:(39:5b) Oznajmij mi, Panie, koniec mój: i liczbę dni moich, która jest, abym wiedział, czego mi niedostaje.скажи1 ми, гDи, кончи1ну мою2 и3 число2 днjй мои1хъ, к0е є4сть, да разумёю, что2 лишaюсz ѓзъ.skaży mi, Gospodi, konczinu moju i czisło dnij moich, koje jest', da razumieju, czto liszajusja az.скажи́ ми, Го́споди, кончи́ну мою́ и число́ дні́й мо­и́хъ, ко́е е́сть, да разумѣ́ю, что́ лиша́юся а́зъ.Ps39(38), 5
6Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.Словно пядью, измерил Ты дни мои, и естество мое как бы ничто пред Тобою. Впрочем, все суета, всяк человек живущий!(39:6) Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.(39:6) Otoś pomierne uczynił dni moje, a bytność moja, jako nic przed tobą: zaprawdę, wszystka marność, wszelki człowiek żywiący.СE, п‰ди положи1лъ є3си2 дни6 мо‰, и3 состaвъ м0й ћкw ничт0же пред8 тоб0ю: nбaче всsчєскаz суетA всsкъ человёкъ живhй.Sie, pjadi położył jesi dni moja, i sostaw moj jako nicztoże pried toboju: obaczie wsjaczieskaja sujeta wsjak cziełowiek żywyj.Се́, пя́ди положи́лъ еси́ дни́ моя́, и соста́въ мо́й я́ко ничто́же предъ тобо́ю: оба́че вся́ческая суета́ вся́къ человѣ́къ живы́й.Ps39(38), 6
7Etenim ut imago pertransit homo. Etenim vanitas est et concitatur; thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.Подобно призраку, ходит человек, но напрасно суетится, собирает сокровища и не знает, кому достанутся они.(39:7) Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.(39:7) Zaiste, w obrazie przechodzi człowiek, ale próżno trwoży sobą: skarbi, a nie wie, komu to zbierze.U%бо w4бразомъ х0дитъ человёкъ, nбaче всyе мzтeтсz: сокр0вищствуетъ, и3 не вёсть, комY соберeтъ |.Ubo obrazom chodit cziełowiek, obaczie wsuje mjatietsja: sokrowiszczstwujet, i nie wiest', komu sobieriet ja.У́бо о́бразомъ хо́дитъ человѣ́къ, оба́че всу́е мяте́т­ся: сокро́вищ­ст­вуетъ, и не вѣ́сть, кому́ собере́тъ я́.Ps39(38), 7
8Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? Spes mea apud te est.А ныне кто надежда моя? Не Ты ли, Господи? И Тобою создано естество мое.(39:8) A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.(39:8) A teraz, któreż jest oczekiwanie moje? izali nie Pan? i bytność moja u ciebie jest.И# нн7э кто2 терпёніе моE; не гDь ли; и3 состaвъ м0й t тебє2 є4сть.I nynie kto tierpieniie moje? nie Gospod' li? i sostaw moj ot tiebie jest'.И ны́нѣ кто́ терпѣ́нiе мое́? не Госпо́дь ли? и соста́въ мо́й от­ тебе́ е́сть.Ps39(38), 8
9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, opprobrium insipienti ne ponas me.От беззаконий моих избавь меня! На поношение безумцу Ты отдал меня.(39:9) Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.(39:9) Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię; na pośmiech głupiemu dałeś mię.T всёхъ беззак0ній мои1хъ и3збaви мS: поношeніе безyмному дaлъ мS є3си2.Ot wsiech biezzakonij moich izbawi mja: ponoszeniie biezumnomu dał mja jesi.От всѣ́хъ беззако́нiй мо­и́хъ изба́ви мя́: поноше́нiе безу́мному да́лъ мя́ еси́.Ps39(38), 9
10Obmutui et non aperiam os meum, quoniam tu fecisti.Онемел я и не отверзал уст своих, ибо Ты этого возжелал.(39:10) Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.(39:10) Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich; boś ty uczynił.Њнэмёхъ и3 не tверз0хъ ќстъ мои1хъ, ћкw ты2 сотвори1лъ є3си2.Oniemiech i nie otwierzoch ust moich, jako ty sotworił jesi.Онѣмѣ́хъ и не от­верзо́хъ у́стъ мо­и́хъ, я́ко ты́ сотвори́лъ еси́.Ps39(38), 10
11Amove a me plagas tuas: ab ictu manus tuae ego defeci.Отведи от меня удары Твои, ибо от крепкой руки Твоей я изнемог.(39:11) Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.(39:11) Odejmij odemnie plagi twoje: od mocy ręki twojéj jam ustał w strofowaniu.Tстaви t менє2 р†ны тво‰: t крёпости бо руки2 твоеS ѓзъ и3счез0хъ.Otstawi ot mienie rany twoja: ot krieposti bo ruki twojeja az izcziezoch.Отста́ви от­ мене́ ра́ны твоя́: от­ крѣ́пости бо руки́ тво­ея́ а́зъ изчезо́хъ.Ps39(38), 11
12In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. Etenim vanitas omnis homo.Обличая беззакония, поучал Ты человека и непрочной, как паутина, соделал жизнь его. Впрочем суетен всяк человек.(39:12) Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.(39:12) Dla nieprawości karałeś człowieka: i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego; zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.Во њбличeніихъ њ беззак0ніи наказaлъ є3си2 человёка, и3 и3стazлъ є3си2 ћкw паучи1ну дyшу є3гw2: nбaче всyе всsкъ человёкъ.Wo obliczieniich o biezzakonii nakazał jesi cziełowieka, i istajał jesi jako pauczinu duszu jego: obaczie wsuje wsjak cziełowiek.Во обличе́нiихъ о беззако́нiи наказа́лъ еси́ человѣ́ка, и иста́ялъ еси́ я́ко паучи́ну ду́шу его́: оба́че всу́е вся́къ человѣ́къ.Ps39(38), 12
13Exaudi orationem meam, Domine, et clamorem meum auribus percipe. Ad lacrimas meas ne obsurdescas, quoniam advena ego sum apud te, peregrinus sicut omnes patres mei.Услышь молитву мою, Господи, внемли молению моему! Не безмолвствуй, видя слезы мои, ибо странник я у Тебя и пришлец, подобно отцам моим.(39:13) Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.(39:13) Wysłuchaj modlitwę moję, Panie, i prośbę moję, przyjmij w uszy łzy moje: nie milcz; bom ja jest przychodzień u ciebie i podróżny, jako wszyscy ojcowie moi.Ўслhши моли1тву мою2, гDи, и3 молeніе моE внуши2, слeзъ мои1хъ не премолчи2: ћкw пресeльникъ ѓзъ є4смь ў тебє2 и3 пришлeцъ, ћкоже вси2 nтцы2 мои2.Usłyszy molitwu moju, Gospodi, i molieniie moje wnuszy, sliez moich nie priemołczi: jako priesiełnik az jesm' u tiebie i priszliec, jakoże wsi otcy moi.Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мо­и́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у тебе́ и при­­шле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мо­и́.Ps39(38), 13
14Avertere a me, ut refrigerer, priusquam abeam et non sim amplius.Смилуйся надо мною, да вкушу покой, прежде чем умру и не станет меня.(39:14) Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.(39:14) Zfolguj mi, abym się ochłodził, pierwéj niźli odejdę, a więcéj nie będę.Њслaби ми2, да почjю, прeжде дaже не tидY, и3 ктомY не бyду.Osłabi mi, da pocziju, prieżdie daże nie otidu, i ktomu nie budu.Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не от­иду́, и ктому́ не бу́ду.Ps39(38), 14
Ps 40 (39)
PS 39 (40). PIEŚŃ DZIĘKCZYNNO-BŁAGALNA.
1Magistro chori. David. PSALMUS.В конец, псалом Давиду, 39Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (40:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi. Въ конeцъ, pал0мъ дв7дуW koniec, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.Ps40(39), 1
2Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.Терпеливо надеялся я на Господа, и внял Он мне и услышал молитву мою;(40:2) Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;(40:2) Czekając, czekałem Pana, i skłonił się ku mnie: i wysłuchał prośby moje.ТерпS потерпёхъ гDа, и3 внsтъ ми2 и3 ўслhша моли1тву мою2:Tierpja potierpiech Gospoda, i wnjat mi i usłysza molitwu moju:Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́:Ps40(39), 2
3Et exaudivit clamorem meum et eduxit me de lacu miseriae et de luto faecis; et statuit super petram pedes meos et firmavit gressus meos.и вывел меня из пропасти страданий и тинистой топи, и утвердил на камне ноги мои и направил стопы мои.(40:3) I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;(40:3) I wywiódł mię z dołu nędzy, i z błota iłu: i postawił na skale nogi moje, i naprostował kroki moje.и3 возведe мz t р0ва страстeй и3 t брeніz ти1ны, и3 постaви на кaмени н0зэ мои2 и3 и3спрaви стwпы2 мо‰:i wozwiedie mja ot rowa strastiej i ot brienija tiny, i postawi na kamieni nozie moi i isprawi stopy moja:и воз­веде́ мя от­ ро́ва страсте́й и от­ бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мо­и́ и испра́ви стопы́ моя́:Ps40(39), 3
4Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi et timebunt et sperabunt in Domino.И вложил в уста мои песнь новую, песнопение Богу нашему. Узрят многие и убоятся, и станут уповать на Господа.(40:4) A włożył w usta moje pieśń nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu.(40:4) I wypuścił nową pieśń w usta moje, Hymn Bogu naszemu: ujrzą mnodzy, i będą się bać, i będą mieć nadzieję w Panu.и3 вложи2 во ўстA мо‰ пёснь н0ву, пёніе бGу нaшему. Ќзрzтъ мн0зи и3 ўбоsтсz, и3 ўповaютъ на гDа.i włoży wo usta moja piesn' nowu, pieniie Bogu naszemu. Uzrjat mnozi i ubojatsja, i upowajut na Gospoda.и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́­шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́т­ся, и упова́ютъ на Го́спода.Ps40(39), 4
5Beatus vir, qui posuit Dominum spem suam et non respexit superbos et declinantes in mendacium.Блажен муж, который уповает на имя Господне и не взирает на суету и треволнения ложные.(40:5) Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem.(40:5) Błogosławiony mąż, którego nadzieja jest imię Pańskie: a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.Бlжeнъ мyжъ, є3мyже є4сть и4мz гDне ўповaніе є3гw2, и3 не призрЁ въ суєты2 и3 неистовлє1ніz лHжнаz.Błażen muż, jemuże jest' imja Gospodnie upowaniie jego, i nie prizrie w sujety i nieistowlienija łożnaja.Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не при­­зрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная.Ps40(39), 5
6Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua, et cogitationes tuas pro nobis: non est qui similis sit tibi. Si nuntiare et eloqui voluero, multiplicabuntur super numerum.Много сотворил Ты, Господи Боже мой, чудес, и в замыслах Твоих благих никто не уподобится Тебе. Возвещал я и говорил: "Нет им числа!"(40:6) Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły.(40:6) Wieleś uczynił ty, Panie, Boże mój, cudów twoich: a w myślach twoich nie jest, ktoby był podobien tobie: opowiadałem i mówiłem, rozmnożyli się nad liczbę.МнHга сотвори1лъ є3си2 ты2, гDи б9е м0й, чудесA тво‰, и3 помышлeніємъ твои6мъ нёсть кто2 ўпод0битсz тебЁ: возвэсти1хъ и3 глаг0лахъ: ўмн0жишасz пaче числA.Mnoga sotworił jesi ty, Gospodi Boże moj, czudiesa twoja, i pomyszlienijem twoim niest' kto upodobitsja tiebie: wozwiestich i głagołach: umnożyszasja paczie czisła.Мно́га сотвори́лъ еси́ ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ твоя́, и помышле́ниемъ тво­и́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бит­ся тебѣ́: воз­вѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́.Ps40(39), 6
7Sacrificium et oblationem noluisti, aures autem fodisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti,Жертвы и приношения Ты не восхотел, тело же уготовил же мне; всесожжений и жертв за грехи не требовал Ты.(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś.(40:7) Ofiary i obiaty nie chciałeś, a uszy uczyniłeś mi doskonałe: całopalenia i za grzech nie żądałeś.Жeртвы и3 приношeніz не восхотёлъ є3си2, тёло же сверши1лъ ми2 є3си2: всесожжeній и3 њ грэсЁ не взыскaлъ є3си2.Żertwy i prinoszenija nie woschotieł jesi, tieło że swierszył mi jesi: wsiesożżenij i o griesie nie wzyskał jesi.Же́ртвы и при­­ноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́.Ps40(39), 7
8tunc dixi: «Ecce venio. In volumine libri scriptum est de me.Тогда сказал я: "Вот я иду, как в свитке книжном написано обо мне;(40:8) Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie;(40:8) Tedym rzekł: Oto idę, w summie ksiąg napisano o mnie:ТогдA рёхъ: сE, пріидY: въ глави1знэ кни1жнэ пи1сано є4сть њ мнЁ:Togda riech: sie, priidu: w gławiznie kniżnie pisano jest' o mnie:Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́:Ps40(39), 8
9Facere voluntatem tuam, Deus meus, volui; et lex tua in praecordiis meis».сотворить волю Твою, Боже мой, восхотел я, и закон Твой в глубине сердца моего."(40:9) Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.(40:9) Abych czynił wolą twoję, Boże mój, pragnąłem, i zakon twój w pośród serca mego.є4же сотвори1ти в0лю твою2, б9е м0й, восхотёхъ, и3 зак0нъ тв0й посредЁ чрeва моегw2.ieże sotworiti wolju twoju, Boże moj, woschotiech, i zakon twoj posriedie czriewa mojego.е́же сотвори́ти во́лю твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ тво́й посредѣ́ чре́ва мо­его́.Ps40(39), 9
40 B
10Annuntiavi iustitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo, Domine, tu scisti.Возвещал я правду в церкви великой и впредь устам моим не возбраню, и Тебе это ведомо, Господи.(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!(40:10) Opowiadałem sprawiedliwość twoję w kościele wielkim: oto warg moich nie będę hamował: Panie, tyś wiedział.Благовэсти1хъ прaвду въ цRкви вели1цэй, сE, ўстнaмъ мои6мъ не возбраню2: гDи, ты2 разумёлъ є3си2.Błagowiestich prawdu w cerkwi wieliciej, sie, ustnam moim nie wozbranju: Gospodi, ty razumieł jesi.Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мо­и́мъ не воз­браню́: Го́споди, ты́ разумѣ́лъ еси́.Ps40(39), 10
11Iustitiam tuam non abscondi in corde meo, veritatem tuam et salutare tuum dixi. Non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam ab ecclesia magna.Правды Твоей не скрыл я в сердце моем, истину Твою и путь спасения поведал, не скрыл милости Твоей и истины Твоей от сонма великого.(40:11) Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem.(40:11) Sprawiedliwości twojéj nie skryłem w sercu mojem; prawdę twoję i zbawienie twe opowiadałem: nie taiłem miłosierdzia twego, i prawdy twojéj przed zgromadzeniem wielkiem.Прaвду твою2 не скрhхъ въ сeрдцы моeмъ, и4стину твою2 и3 сп7сeніе твоE рёхъ, не скрhхъ млcть твою2 и3 и4стину твою2 t с0нма мн0га.Prawdu twoju nie skrych w sierdcy mojem, istinu twoju i spasieniie twoje riech, nie skrych miłost' twoju i istinu twoju ot sonma mnoga.Пра́вду твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мо­е́мъ, и́стину твою́ и спасе́нiе твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость твою́ и и́стину твою́ от­ со́нма мно́га.Ps40(39), 11
12Tu autem, Domine, ne prohibeas miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper suscipiant me,Ты же, Господи, не лиши меня щедрот Твоих; милость Твоя и истина Твоя да будут мне всегда защитой.(40:12) Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą.(40:12) A ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania twego odemnie; miłosierdzie twoje i prawda twoja, zawżdy mię broniły.Тh же, гDи, не ўдали2 щедр0тъ твои1хъ t менє2: млcть твоS и3 и4стина твоS вhну да застyпитэ мS.Ty że, Gospodi, nie udali szczedrot twoich ot mienie: miłost' twoja i istina twoja wynu da zastupitie mja.Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ тво­и́хъ от­ мене́: ми́лость твоя́ и и́стина твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́.Ps40(39), 12
13quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meae, et non potui videre. Multiplicatae sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.Ибо обступили меня беды, и нет им числа; настигли меня беззакония мои, и померк мой взор; стало их больше, чем волос на голове моей, и сердце мое замерло во мне.(40:13) Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię.(40:13) Albowiem obtoczyły mię złe, którym niemasz liczby: poimały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć: rozmnożyły się nad włosy głowy mojéj, i serce moje opuściło mię.Ћкw њдержaша мS ѕл†z, и5мже нёсть числA: постиг0ша мS беззакHніz мо‰, и3 не возмог0хъ зрёти: ўмн0жишасz пaче вл†съ главы2 моеS, и3 сeрдце моE њстaви мS.Jako odierżasza mja złaja, imże niest' czisła: postigosza mja biezzakonija moja, i nie wozmogoch zrieti: umnożyszasja paczie włas gławy mojeja, i sierdce moje ostawi mja.Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не воз­мого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ мо­ея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́.Ps40(39), 13
14Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adiuvandum me festina.Благоволи, Господи, избавить меня! Господи, поспеши на помощь мне.(40:14) Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz.(40:14) Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał: Panie, ku ratunku memu wejrzyj.Бlговоли2, гDи, и3збaвити мS: гDи, во є4же помощи1 ми, вонми2.Błagowoli, Gospodi, izbawiti mja: Gospodi, wo jeże pomoszczy mi, wonmi.Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́.Ps40(39), 14
15Confundantur et revereantur simul, qui quaerunt animam meam, ut auferant eam. Avertantur retrorsum et erubescant, qui volunt mihi mala.Да постыдятся и посрамятся замыслившие исторгнуть душу мою! Да обратятся вспять и постыдятся желающие мне зла!(40:15) Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,)którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.(40:15) Niechaj będą zawstydzeni i zesromoceni spółem, którzy szukają dusze mojéj, aby ją odjęli: niech się obrócą nawstecz: a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.Да постыдsтсz и3 посрaмzтсz вкyпэ и4щущіи дyшу мою2, и3з8sти ю5: да возвратsтсz вспsть и3 постыдsтсz хотsщіи ми2 ѕл†z.Da postydjatsja i posramjatsja wkupie iszczuszczii duszu moju, izjati ju: da wozwratjatsja wspjat' i postydjatsja chotjaszczii mi złaja.Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся хотя́щiи ми́ зла́я.Ps40(39), 15
16Obstupescant propter confusionem suam, qui dicunt mihi: «Euge, euge».Да постигнет позор угрожающих мне: "Добро же тебе, добро!"(40:16) Niech będą spustoszeni za to, ze mię shańbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej!(40:16) Niechaj odniosą natychmiast zelżywość swą, którzy mi mówią: Ehej, Ehej!Да пріи1мутъ ѓбіе стyдъ св0й глаг0лющіи ми2: блaгоже, блaгоже.Da priimut abiie stud swoj głagoljuszczii mi: błagoże, błagoże.Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.Ps40(39), 16
17Exsultent et laetentur in te omnes quaerentes te; et dicant semper: «Magnificetur Dominus», qui diligunt salutare tuum.Да возрадуются и возвеселятся о Тебе ищущие Тебя, Господи, да повторяют ожидающие спасение от Тебя: "Да возвеличится Господь!"(40:17) Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony.(40:17) Niech się rozradują i uweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie twoje.Да возрaдуютсz и3 возвеселsтсz њ тебЁ вси2 и4щущіи тебE, гDи, и3 да рекyтъ вhну, да возвели1читсz гDь, лю1бzщіи сп7сeніе твоE.Da wozradujutsja i wozwiesieljatsja o tiebie wsi iszczuszczii tiebie, Gospodi, i da riekut wynu, da wozwieliczitsja Gospod', ljubjaszczii spasieniie twoje.Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся о тебѣ́ вси́ и́щущiи тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе твое́.Ps40(39), 17
18Ego autem egenus et pauper sum; Dominus sollicitus est mei. Adiutor meus et liberator meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.А я беден и убог, но Господь печется обо мне. Боже мой, Податель помощи и Защитник, не замедли!(40:18) Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże.(40:18) Ja lepak jestem żebrak ubogi: Pan stara się o mię. Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś ty, Boże mój! nie omieszkiwajże.Ѓзъ же ни1щь є4смь и3 ўб0гъ, гDь попечeтсz њ мнЁ: пом0щникъ м0й и3 защи1титель м0й є3си2 ты2, б9е м0й, не закосни2.Az że niszcz jesm' i ubog, Gospod' popieczietsja o mnie: pomoszcznik moj i zaszczytitiel' moj jesi ty, Boże moj, nie zakosni.А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́т­ся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́.Ps40(39), 18
Ps 41 (40)
PS 40 (41). MODLITWA NIEMOCĄ ZŁOŻONEGO.
1Magistro chori. PSALMUS. David.В конец, псалом Давида, 40Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. (41:1) Na koniec, Psalm samemu Dawidowi. Въ конeцъ, pал0мъ дв7дуW koniec, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.Ps41(40), 1
2Beatus, qui intellegit de egeno; in die mala liberabit eum Dominus.Блажен, кто опекает нищего и убогого, в день лютый избавит его Господь;(41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.(41:2) Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego: w dzień zły wybawi go Pan.Бlжeнъ разумэвazй на ни1ща и3 ўб0га, въ дeнь лю1тъ и3збaвитъ є3го2 гDь.Błażen razumiewajaj na niszcza i uboga, w dien' ljut izbawit jego Gospod'.Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.Ps41(40), 2
3Dominus servabit eum et vivificabit eum et beatum faciet eum in terra et non tradet eum in animam inimicorum eius.Господь да сохранит его, и сбережет его, и дарует ему блаженство на земле, и да не предаст его в руки врагов его!(41:3) Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.(41:3) Pan niechaj go zachowa i ożywi go: i niech go uczyni błogosławionym na ziemi: i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.ГDь да сохрани1тъ є3го2 и3 живи1тъ є3го2, и3 да ўбlжи1тъ є3го2 на земли2 и3 да не предaстъ є3гw2 въ рyки врагHвъ є3гw2.Gospod' da sochranit jego i żywit jego, i da ubłażyt jego na ziemli i da nie priedast jego w ruki wragow jego.Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.Ps41(40), 3
4Dominus opem feret illi super lectum doloris eius; universum stratum eius versabis in infirmitate eius.Господь да поможет ему на одре болезни его; не будет ложе его ложем страданий.(41:4) Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.(41:4) Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego: wszystkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.ГDь да пом0жетъ є3мY на nдрЁ болёзни є3гw2: всE л0же є3гw2 њбрати1лъ є3си2 въ болBзни є3гw2.Gospod' da pomożet jemu na odrie bołiezni jego: wsie łoże jego obratił jesi w bołiezni jego.Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.Ps41(40), 4
5Ego dixi: «Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi».Я сказал: "Господи, помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобой!"(41:5) Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.(41:5) Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję; bom grzeszył tobie.Ѓзъ рёхъ: гDи, поми1луй мS, и3сцэли2 дyшу мою2, ћкw согрэши1хъ ти2.Az riech: Gospodi, pomiłuj mja, izcieli duszu moju, jako sogrieszych ti.А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ ти́.Ps41(40), 5
6Inimici mei dixerunt mala mihi: «Quando morietur, et peribit nomen eius?».Враги мои говорили обо мне злое: "Когда же он умрет, и погибнет с ним имя его?"(41:6) Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?(41:6) Nieprzyjaciele mówili mi źle: kiedyż umrze, a zginie imię jego?Врази2 мои2 рёша мнЁ ѕл†z: когдA ќмретъ, и3 поги1бнетъ и4мz є3гw2;Wrazi moi riesza mnie złaja: kogda umriet, i pogibniet imja jego?Врази́ мо­и́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?Ps41(40), 6
7Et si ingrediebatur, ut visitaret, vana loquebatur; cor eius congregabat iniquitatem sibi, egrediebatur foras et detrahebat.И если кто из них навещал меня, неправду говорило сердце его; умножал он беззакония свои; уходил от меня, и совещались они.(41:7) Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.(41:7) A jeźli wchodził, aby ujrzał: marności mówił; serce jego zgromadziło nieprawości sobie: wychodził precz, i mówił pospołu.И# вхождaше ви1дэти, всyе глаг0лаше сeрдце є3гw2: собрA беззак0ніе себЁ, и3схождaше в0нъ и3 глаг0лаше вкyпэ.I wchożdasze widieti, wsuje głagołasze sierdce jego: sobra biezzakoniie siebie, ischożdasze won i głagołasze wkupie.И вхожда́­ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́­ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.Ps41(40), 7
8Simul adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi:Обо мне шептались враги мои, на меня замышляли злое.(41:8) Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,(41:8) Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie myślili mi źle.На мS шептaху вси2 врази2 мои2, на мS помышлsху ѕл†z мнЁ.Na mja szeptachu wsi wrazi moi, na mja pomyszljachu złaja mnie.На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мо­и́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.Ps41(40), 8
9«Maleficium effusum est in eo; et, qui decumbit, non adiciet ut resurgat».Слова беззаконные говорили обо мне: "Ужели спящий восстанет вновь?"(41:9) Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.(41:9) Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie: zali, który śpi, więcéj nie powstanie?Сл0во законопрестyпное возложи1ша на мS: є3дA спsй не приложи1тъ воскреснyти;Słowo zakonopriestupnoje wozłożysza na mja: jeda spjaj nie priłożyt woskriesnuti?Сло́во законопресту́пное воз­ложи́ша на мя́: еда́ спя́й не при­­ложи́тъ воскресну́ти?Ps41(40), 9
10Sed et homo pacis meae, in quo speravi, qui edebat panem meum, levavit contra me calcaneum.Ибо человек близкий мне, на которого я надеялся, вкушавший хлеб мой, поднял на меня пяту.(41:10) Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.(41:10) Albowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.И$бо человёкъ ми1ра моегw2, на нег0же ўповaхъ, kдhй хлёбы мо‰, возвели1чи на мS запинaніе.Ibo cziełowiek mira mojego, na niegoże upowach, jadyj chłieby moja, wozwieliczi na mja zapinaniie.И́бо человѣ́къ ми́ра мо­его́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, воз­вели́чи на мя́ запина́нiе.Ps41(40), 10
11Tu autem, Domine, miserere mei et resuscita me, et retribuam eis.Но Ты, Господи, помилуй меня, и воздвигни меня, и я покараю их!(41:11) Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.(41:11) Ale ty. Panie, zmiłuj się nademną: i wzbudź mię, a oddam im.Тh же, гDи, поми1луй мS и3 возстaви мS, и3 воздaмъ и5мъ.Ty że, Gospodi, pomiłuj mja i wozstawi mja, i wozdam im.Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и воз­ста́ви мя́, и воз­да́мъ и́мъ.Ps41(40), 11
12In hoc cognovi quoniam voluisti me, quia non gaudebit inimicus meus super me;И познаю, что угоден я Тебе, если враг мой не восторжествует надо мной.(41:12) A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.(41:12) W temem poznał, iżeś mię chciał, że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nademną.Въ сeмъ познaхъ, ћкw восхотёлъ мS є3си2, ћкw не возрaдуетсz врaгъ м0й њ мнЁ.W siem poznach, jako woschotieł mja jesi, jako nie wozradujetsja wrag moj o mnie.Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не воз­ра́дует­ся вра́гъ мо́й о мнѣ́.Ps41(40), 12
13me autem propter innocentiam suscepisti et statuisti me in conspectu tuo in aeternum.А меня за незлобие принял Ты и утвердил меня пред Собою навеки.(41:13) Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki.(41:13) A mnieś dla niewinności przyjął, utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.Менe же за неѕл0біе пріsлъ, и3 ўтверди1лъ мS є3си2 пред8 тоб0ю въ вёкъ.Mienie że za niezłobiie prijał, i utwierdił mja jesi pried toboju w wiek.Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ тобо́ю въ вѣ́къ.Ps41(40), 13
14Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo et usque in saeculum. Fiat, fiat.Благословен Господь Бог Израилев вовеки! Да будет так, да будет!(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.(41:14) Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku, i aż do wieku. Niech się stanie, niech się stanie.Блгcвeнъ гDь бGъ ї}левъ t вёка и3 до вёка: бyди, бyди.Błagosłowien Gospod' Bog Izrailiew ot wieka i do wieka: budi, budi.Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.Ps41(40), 14
Ps 42 (41)
PS 41-42 (42-43) TĘSKNOTA WYGNAŃCA ZA DOMEM BOŻYM.
1Magistro chori. Maskil. Filiorum Core.В конец, в поучение сынам Кореевым, псалом Давида, не надписан у евреев, 41Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca. (42:1) Na koniec, wyrozumienie synom Kore. Въ конeцъ, въ рaзумъ сынHвъ корeовыхъ, pал0мъ дв7дуW koniec, w razum synow Korieowych, psałom Dawidu.Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду.Ps42(41), 1
2Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.Как стремится олень к источникам водным, так стремится душа моя к Тебе, Боже!(42:2) Jako jeleń krzyczy do strumieni wód, tak dusza moja woła do ciebie, o Boże!(42:2) Jako pragnie jeleń do źródeł wodnych, tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże.И$мже w4бразомъ желaетъ є3лeнь на и3ст0чники водны6z, си1це желaетъ душA моS къ тебЁ, б9е.Imże obrazom żełajet jelien' na istoczniki wodnyja, sice żełajet dusza moja k tiebie, Boże.И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ тебѣ́, Бо́же.Ps42(41), 2
3Sitivit anima mea ad Deum, Deum vivum; quando veniam et apparebo ante faciem Dei?Возжаждала душа моя Бога Крепкого, Живого: когда приду в обитель Его и встану пред лицом Божиим?(42:3) Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego, mówiąc: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?(42:3) Pragnęła dusza moja do Boga, mocnego, żywego: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?ВозжадA душA моS къ бGу крёпкому, жив0му: когдA пріидY и3 kвлю1сz лицY б9ію;Wozżada dusza moja k Bogu kriepkomu, żywomu: kogda priidu i jawljusja licu Bożiju?Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю?Ps42(41), 3
4Fuerunt mihi lacrimae meae panis die ac nocte, dum dicitur mihi cotidie: «Ubi est Deus tuus?».Были слезы мои хлебом мне день и ночь, когда говорили мне всяк день, насмехаясь: "Где Бог твой?"(42:4) Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?(42:4) Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy: gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?Бhша слeзы мо‰ мнЁ хлёбъ дeнь и3 н0щь, внегдA глаг0латисz мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й;Bysza sliezy moja mnie chłieb dien' i noszcz', wniegda głagołatisja mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj?Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?Ps42(41), 4
5Haec recordatus sum et effudi in me animam meam; quoniam transibam in locum tabernaculi admirabilis usque ad domum Dei in voce exsultationis et confessionis multitudinis festa celebrantis.Вспомнил я это и излил пред самим собою душу свою; вот пройду я к месту обители дивной, до самого дома Божия, при криках радости и прославления, звуках праздничных!(42:5) Na to wspominając wylewam sam sobie duszę moję, żem bywał w poczcie innych, i chadzałem z nimi do domu Bożego, z wesołym głosem, i z chwałą, w mnóstwie weselących się.(42:5) Na tom wspominał i wylałem na się duszę moją: że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, z głosem wesela i wyznawania głosu godującego.Сі‰ помzнyхъ, и3 и3зліsхъ на мS дyшу мою2: ћкw пройдY въ мёсто селeніz ди1вна, дaже до д0му б9іz, во глaсэ рaдованіz и3 и3сповёданіz, шyма прaзднующагw.Sija pomjanuch, i izłijach na mja duszu moju: jako projdu w miesto sielienija diwna, daże do domu Bożija, wo głasie radowanija i ispowiedanija, szuma prazdnujuszczago.Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́здну­ю­щаго.Ps42(41), 5
6Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"(42:6) Przeczże się smucisz, duszo moja! a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał za wielkie wybawienie twarzy jego.(42:6) Czemużeś smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj,Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.Ps42(41), 6
7In meipso anima mea contristata est; propterea memor ero tui de terra Iordanis et Hermonim, de monte Misar.В смятение пришла душа моя, и я воспоминаю Тебя на земле Иорданской и Ермониимской, на горе Малой.(42:7) Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordańskiej i Hermońskiej, na górze Mizar.(42:7) I Bóg mój. We mnie samym zatrwożyła się dusza moja: przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiéj.Ко мнЁ самомY душA моS смzтeсz: сегw2 рaди помzнyхъ тS t земли2 їoрдaнски и3 є3рмwніи1мски, t горы2 мaлыz.Ko mnie samomu dusza moja smjatiesja: siego radi pomjanuch tja ot ziemli Iordanski i jermoniimski, ot gory małyja.Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ тя́ от­ земли́ Иорда́нски и ермонiи́мски, от­ горы́ ма́лыя.Ps42(41), 7
8Abyssus abyssum invocat in voce cataractarum tuarum; omnes gurgites tui et fluctus tui super me transierunt.Бездна бездну призывает гласом пучин Твоих. Высокие воды Твои и волны Твои прошли надо мною. (42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.(42:8) Przepaść przepaści przyzywa, na głos upustów twoich: wszystkie wysokie wały twoje, i nawałności twoje na mię się stoczyły.Бeздна бeздну призывaетъ во глaсэ хлsбій твои1хъ: вс‰ высоты6 тво‰ и3 вHлны тво‰ на мнЁ преид0ша.Biezdna biezdnu prizywajet wo głasie chljabij twoich: wsja wysoty twoja i wołny twoja na mnie prieidosza.Бе́здна бе́здну при­­зыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй тво­и́хъ: вся́ высоты́ твоя́ и во́лны твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.Ps42(41), 8
9In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum eius apud me est: oratio ad Deum vitae meae.Днем ниспошлет мне Господь милость Свою, и ночью вознесется к Нему песнь моя, молитва Богу, Владыки жизни моей.(42:9) Wszakże we dnie udzieli mi Pan miłosierdzia swego, a w nocy piosnka jego będzie ze mną, i modlitwa do Boga żywota mego.(42:9) We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje: a w nocy pieśń jego: przy mnie modlitwa Bogu żywota mego.Въ дeнь заповёсть гDь млcть свою2, и3 н0щію пёснь є3гw2 t менє2, моли1тва бGу животA моегw2.W dien' zapowiest' Gospod' miłost' swoju, i noszcziju piesn' jego ot mienie , molitwa Bogu żywota mojego.Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость свою́, и но́щiю пѣ́снь его́ от­ мене́ , моли́тва Бо́гу живота́ мо­его́.Ps42(41), 9
10Dicam Deo: «Susceptor meus es. Quare oblitus es mei, et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?».Скажу Богу: "Ты Заступник мой, что забыл Ты меня? И что я хожу сетуя, когда оскорбляет меня враг?"(42:10) Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?(42:10) Rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca: przeczżeś mię zapomniał? i czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?РекY бGу: застyпникъ м0й є3си2, почто2 мS забhлъ є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ;Rieku Bogu: zastupnik moj jesi, poczto mja zabył jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag?Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?Ps42(41), 10
11Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi, qui tribulant me, dum dicunt mihi quotidie: «Ubi est Deus tuus?». -Когда содрогались кости мои, враги мои поносили меня, говоря мне всяк день: "Где Бог твой?"(42:11) Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój?(42:11) Gdy się łamią kości moje, urągali mi, którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi, gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój?ВнегдA сокрушaтисz костeмъ мои6мъ, поношaху ми2 врази2 мои2, внегдA глаг0лати и5мъ мнЁ на всsкъ дeнь: гдЁ є4сть бGъ тв0й;Wniegda sokruszatisja kostiem moim, ponoszachu mi wrazi moi, wniegda głagołati im mnie na wsjak dien': gdie jest' Bog twoj?Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мо­и́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мо­и́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?Ps42(41), 11
12Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"(42:12) Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.(42:12) Czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.Ps42(41), 12
Ps 43 (42)
1Iudica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta; ab homine iniquo et doloso erue me.Суди меня, Боже, и разреши тяжбу мою; от народа нечестивого, от человека неправедного и лукавого избавь меня!Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię;Psalm Dawidowi. Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego: od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mię.Суди1 ми, б9е, и3 разсуди2 прю2 мою2: t kзhка не препод0бна, t человёка непрaведна и3 льсти1ва и3збaви мS.Sudi mi, Boże, i razsudi prju moju: ot jazyka nie priepodobna, ot cziełowieka nieprawiedna i l'stiwa izbawi mja.Суди́ ми, Бо́же, и разсуди́ прю́ мою́: от­ язы́ка не преподо́бна, от­ человѣ́ка непра́ведна и льсти́ва изба́ви мя́.Ps43(42), 1
2Quia tu es Deus refugii mei; quare me reppulisti, et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?Ибо Ты, Боже, Крепость моя – что отринул Ты меня? И что я хожу, сетуя, когда оскорбляет меня враг?Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?Bo ty jesteś Bóg, moc moja: czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?ЗанE ты2 є3си2, б9е, крёпость моS, вскyю tри1нулъ мS є3си2; и3 вскyю сётуz хождY, внегдA њскорблsетъ врaгъ;Zanie ty jesi, Boże, kriepost' moja, wskuju otrinuł mja jesi? i wskuju sietuja chożdu, wniegda oskorbljajet wrag?Зане́ ты́ еси́, Бо́же, крѣ́пость моя́, вску́ю от­ри́нулъ мя́ еси́? и вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?Ps43(42), 2
3Emitte lucem tuam et veritatem tuam; ipsae me deducant et adducant in montem sanctum tuum et in tabernacula tua.Пошли мне свет Твой и истину Твою; они наставят меня и введут меня на гору святую Твою и в обители Твои.Ześlij światłość twoję, i prawdę twoję; te mię poprowadzą, i wprowadzą mię na świętą górę twoję, i do przybytków twoich,Wyślij światłość twoję i prawdę twoję: te mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich.Посли2 свётъ тв0й и3 и4стину твою2: т† мS настaвиста, и3 введ0ста мS въ г0ру с™yю твою2 и3 въ селє1ніz тво‰.Posli swiet twoj i istinu twoju: ta mja nastawista, i wwiedosta mja w goru swjatuju twoju i w sielienija twoja.Посли́ свѣ́тъ тво́й и и́стину твою́: та́ мя́ наста́виста, и введо́ста мя́ въ го́ру святу́ю твою́ и въ селе́нiя твоя́.Ps43(42), 3
4Et introibo ad altare Dei, ad Deum laetitiae exsultationis meae. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.И пойду к жертвеннику Божию, к Богу, веселящему юность мою, и прославлю Тебя на гуслях, Боже, Боже мой!Abym przystąpił do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej; i będę cię wysławiał na harfie, o Boże, Boże mój!I wnidę do ołtarza Bożego: do Boga, który uwesela młodość moję: będęć wyznawał na cytrze: Boże, Boże mój!И# вни1ду къ жeртвеннику б9ію, къ бGу веселsщему ю4ность мою2: и3сповёмсz тебЁ въ гyслехъ, б9е, б9е м0й.I wnidu k żertwienniku Bożiju, k Bogu wiesieljaszczemu junost' moju: ispowiemsja tiebie w gusliech, Boże, Boże moj.И вни́ду къ же́ртвен­нику Бо́жiю, къ Бо́гу веселя́щему ю́ность мою́: исповѣ́мся тебѣ́ въ гу́слехъ, Бо́же, Бо́же мо́й.Ps43(42), 4
5Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei et Deus meus.Что прискорбна ты, душа моя? И что смущаешь меня? Уповай на Бога, ибо я прославляю Его: "В Тебе спасение мое, Ты Бог мой!"Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.Czemuś smutna, duszo moja? a czemu mię trwożysz? Miéj nadzieję w Bogu: albowiem mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój.Вскyю приск0рбна є3си2, душE моS; и3 вскyю смущaеши мS; ўповaй на бGа, ћкw и3сповёмсz є3мY, сп7сeніе лицA моегw2 и3 бGъ м0й.Wskuju priskorbna jesi, dusze moja? i wskuju smuszczajeszy mja? upowaj na Boga, jako ispowiemsja jemu, spasieniie lica mojego i Bog moj.Вску́ю при­­ско́рбна еси́, душе́ моя́? и вску́ю смуща́еши мя́? упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся ему́, спасе́нiе лица́ мо­его́ и Бо́гъ мо́й.Ps43(42), 5
Ps 44 (43)
PS 43 (44). POWSTAŃ, PANIE, RATUJ NAS!
1Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.В конец, сынов Кореевых, в поучение, 43Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. (44:1) Na koniec, synom Kore, ku wyrozumieniu. Въ конeцъ, сынHвъ корeовыхъ, въ рaзумъ, pал0мъW koniec, synow Korieowych, w razum, psałom.Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.Ps44(43), 1
2Deus, auribus nostris audivimus; patres nostri annuntiaverunt nobis opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.Боже, ушами нашими мы слышали, и отцы наши возвестили нам деяние, какое соделал Ты в дни их, в дни древние.(44:2) Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.(44:2) Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę, którąś uczynił we dni ich, i we dni starodawne.Б9е, ўши1ма нaшима ўслhшахомъ, и3 nтцы2 нaши возвэсти1ша нaмъ дёло, є4же содёлалъ є3си2 во днeхъ и4хъ, во днeхъ дрeвнихъ.Boże, uszyma naszyma usłyszachom, i otcy naszy wozwiestisza nam dieło, jeże sodiełał jesi wo dniech ich, wo dniech driewnich.Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши воз­вѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.Ps44(43), 2
3Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos, afflixisti populos et dilatasti eos.Рука Твоя истребила племена, и укоренил Ты отцов наших; поразил Ты народы и изгнал их!(44:3) Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.(44:3) Ręka twoja pogany wytraciła, i wszczepiłeś one: udręczyłeś narody i wygnałeś je.РукA твоS kзhки потреби2, и3 насади1лъ | є3си2: њѕл0билъ є3си2 лю1ди и3 и3згнaлъ є3си2 |.Ruka twoja jazyki potriebi, i nasadił ja jesi: ozłobił jesi ljudi i izgnał jesi ja.Рука́ твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.Ps44(43), 3
4Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.Ибо не мечом своим приобрели отцы наши землю, и не мышца их спасла их, но десница Твоя, и мышца Твоя, и сияние лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.(44:4) Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.(44:4) Ani bowiem mieczem swym posiedli ziemię: i ramię ich nie wybawiło ich; ale prawica twoja, i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego, żeś je upodobał sobie.Не бо мечeмъ свои1мъ наслёдиша зeмлю, и3 мhшца и4хъ не спасE и4хъ, но десни1ца твоS и3 мhшца твоS и3 просвэщeніе лицA твоегw2, ћкw бlговоли1лъ є3си2 въ ни1хъ.Nie bo miecziem swoim nasłiedisza ziemlju, i myszca ich nie spasie ich, no diesnica twoja i myszca twoja i proswieszczeniie lica twojego, jako błagowolił jesi w nich.Не бо мече́мъ сво­и́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца твоя́ и мы́шца твоя́ и просвѣще́нiе лица́ тво­его́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.Ps44(43), 4
5Tu es rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Iacob.Ты Царь мой и Бог мой, дарующий спасение Иакову!(44:5) Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.(44:5) Ty sam jesteś król mój i Bóg mój, który rozkazujesz wybawienie Jakóbowe.Ты2 є3си2 сaмъ цRь м0й и3 бGъ м0й, заповёдаzй спасє1ніz ї†кwвлz.Ty jesi sam Car' moj i Bog moj, zapowiedajaj spasienija Iakowlja.Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.Ps44(43), 5
6In te inimicos nostros proiecimus, et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. -С Тобою врагов наших пронзим, будто рогами, и именем Твоим уничтожим восстающих на нас!(44:6) Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.(44:6) Przez cię nieprzyjacioły nasze rogiem rozrzucimy: a w imię twoje wzgardzimy powstające przeciwko nam.Њ тебЁ враги2 нaшz и3збодeмъ рHги, и3 њ и4мени твоeмъ ўничижи1мъ востаю1щыz на ны2.O tiebie wragi naszja izbodiem rogi, i o imieni twojem unicziżym wostajuszczyja na ny.О тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени тво­е́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.Ps44(43), 6
7Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me.Ибо не на лук мой надеюсь, и меч мой не спасет меня;(44:7) Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;(44:7) Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę: a miecz mój nie wybawi mię.Не на лyкъ бо м0й ўповaю, и3 мeчь м0й не спасeтъ менE:Nie na łuk bo moj upowaju, i miecz' moj nie spasiet mienie:Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:Ps44(43), 7
8Tu autem salvasti nos de affligentibus nos et odientes nos confudisti.ибо спас Ты нас от гонителей наших и ненавистников наших посрамил.(44:8) Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.(44:8) Wybawiłeś bowiem nas od trapiących nas, a mające nas w nienawiści zawstydziłeś.спcлъ бо є3си2 нaсъ t стужaющихъ нaмъ, и3 ненави1дzщихъ нaсъ посрами1лъ є3си2.spasł bo jesi nas ot stużajuszczych nam, i nienawidjaszczych nas posramił jesi.спаслъ бо еси́ на́съ от­ стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.Ps44(43), 8
9In Deo gloriabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum.Восхвалять Бога будем всяк день и прославим имя Его вовеки.(44:9) Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.(44:9) W Bogu chlubić się będziem przez cały dzień: a w imię twe wyznawać będziem na wieki.Њ бз7э похвaлимсz вeсь дeнь, и3 њ и4мени твоeмъ и3сповёмысz во вёкъ.O Bozie pochwalimsja wies' dien', i o imieni twojem ispowiemysja wo wiek.О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени тво­е́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.Ps44(43), 9
10Nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris.А ныне отринул Ты и посрамил нас самих, и не шествуешь, Боже, во главе ополчений наших.(44:10) Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.(44:10) A teraz odegnałeś i zawstydziłeś nas: a nie będziesz wychodził, Boże, w siłach naszych.Нн7э же tри1нулъ є3си2 и3 посрами1лъ є3си2 нaсъ, и3 не и3зhдеши, б9е, въ си1лахъ нaшихъ.Nynie że otrinuł jesi i posramił jesi nas, i nie izydieszy, Boże, w siłach naszych.Ны́нѣ же от­ри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.Ps44(43), 10
11Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi.Обратил Ты нас вспять пред врагами нашими, и ненавистники наши расхищали наше добро.(44:11) Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.(44:11) Odwróciłeś nas wstecz od nieprzyjaciół naszych: a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali sobie.Возврати1лъ є3си2 нaсъ вспsть при вразёхъ нaшихъ, и3 ненави1дzщіи нaсъ расхищaху себЁ.Wozwratił jesi nas wspjat' pri wraziech naszych, i nienawidjaszczii nas raschiszczachu siebie.Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при­­ вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.Ps44(43), 11
12Dedisti nos tamquam oves ad vescendum et in gentibus dispersisti nos.Отдал Ты нас, будто овец, на съедение, и среди язычников рассеял нас.(44:12) Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.(44:12) Podałeś nas jako owce na jedzę: i między pogany rozproszyłeś nas.Дaлъ є3си2 нaсъ ћкw џвцы снёди, и3 во kзhцэхъ разсёzлъ ны2 є3си2.Dał jesi nas jako owcy sniedi, i wo jazyciech razsiejał ny jesi.Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.Ps44(43), 12
13Vendidisti populum tuum sine lucro nec ditior factus es in commutatione eorum.Отдал народ Твой, как не имеющий никакой цены, и уже немного нас, взывающих к Тебе.(44:13) Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.(44:13) Przedałeś lud twój nizaco: a nie było mnóstwo w zamianie ich.Tдaлъ є3си2 лю1ди тво‰ без8 цэны2, и3 не бЁ мн0жество въ восклицaніихъ нaшихъ.Otdał jesi ljudi twoja biez cieny, i nie bie mnożestwo w wosklicaniich naszych.Отда́лъ еси́ лю́ди твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́же­с­т­во въ восклица́нiихъ на́шихъ.Ps44(43), 13
14Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.Предал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим окрест нас.(44:14) Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.(44:14) Dałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym: na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są w okolicy naszéj.Положи1лъ є3си2 нaсъ поношeніе сосёдwмъ нaшымъ, подражнeніе и3 поругaніе сyщымъ w4крестъ нaсъ.Położył jesi nas ponoszeniie sosiedom naszym, podrażnieniie i poruganiie suszczym okriest nas.Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.Ps44(43), 14
15Posuisti nos similitudinem in gentibus, commotionem capitis in populis.Соделал нас притчею у язычников, кивают на нас головой народы.(44:15) Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.(44:15) Uczyniłeś nas przysłowiem między pogany, kiwaniem głowy między ludźmi.Положи1лъ є3си2 нaсъ въ при1тчу во kзhцэхъ, покивaнію главы2 въ лю1дехъ.Położył jesi nas w pritczu wo jazyciech, pokiwaniju gławy w ljudiech.Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.Ps44(43), 15
16Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit meВсяк день позор мой предо мной, и стыд на лице моем(44:16) Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.(44:16) Cały dzień wstyd mój przedemną jest, a zawstydzenie oblicza mego okryło mię.Вeсь дeнь срaмъ м0й предо мн0ю є4сть, и3 стyдъ лицA моегw2 покрh мz,Wies' dien' sram moj priedo mnoju jest', i stud lica mojego pokry mja,Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ мо­его́ покры́ мя,Ps44(43), 16
17a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et ultoris.от голоса обидчика и клеветника, от речей врага и гонителя.(44:17) Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.(44:17) Od głosu lżącego i obmawiającego, od oblicza nieprzyjaciela i prześladującego.t глaса поношaющагw и3 њклеветaющагw, t лицA врaжіz и3 и3згонsщагw.ot głasa ponoszajuszczago i okliewietajuszczago, ot lica wrażija i izgonjaszczago.от­ гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от­ лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.Ps44(43), 17
18Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te et inique non egimus in testamentum tuum.Все это постигло нас, но не забыли мы Тебя и не нарушили завета Твоего.(44:18) To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.(44:18) To wszystko przyszło na nas: a nie zapomnieliśmy cię, i nie czyniliśmy niesprawiedliwie w Testamencie twoim.Сі‰ вс‰ пріид0ша на ны2, и3 не забhхомъ тебє2, и3 не непрaвдовахомъ въ завётэ твоeмъ,Sija wsja priidosza na ny, i nie zabychom tiebie, i nie nieprawdowachom w zawietie twojem,Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ тво­е́мъ,Ps44(43), 18
19Et non recessit retro cor nostrum, nec declinaverunt gressus nostri a via tua;И не отступило вспять сердце наше, хотя и отклонил Ты стези наши от пути Твоего.(44:19) Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,(44:19) I nie cofnęło się nazad serce nasze: a nie odwróciłeś ścieżek naszych od drogi twojéj.и3 не tступи2 вспsть сeрдце нaше: и3 ўклони1лъ є3си2 стези2 нaшz t пути2 твоегw2,i nie otstupi wspjat' sierdce nasze: i ukłonił jesi stiezi naszja ot puti twojego,и не от­ступи́ вспя́ть се́рдце на́­ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от­ пути́ тво­его́,Ps44(43), 19
20sed humiliasti nos in loco vulpium et operuisti nos umbra mortis.Ибо смирил Ты нас там, где постигли нас беды, и покрыла нас тень смертная.(44:20) Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.(44:20) Boś nas poniżył na miejscu utrapienia: i okrył nas cień śmierci.ћкw смири1лъ є3си2 нaсъ на мёстэ њѕлоблeніz, и3 прикрh ны сёнь смeртнаz.jako smirił jesi nas na miestie ozłoblienija, i prikry ny sien' smiertnaja.я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и при­­кры́ ны сѣ́нь сме́ртная.Ps44(43), 20
21Si obliti fuerimus nomen Dei nostri et si expanderimus manus nostras ad deum alienum,Если бы забыли мы имя Бога нашего, если бы простерли руки наши к богу чужому,(44:21) Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,(44:21) Jeźliśmy zapomnieli imienia Boga naszego, i jeźliśmy podnosili ręce nasze do Boga cudzego:Ѓще забhхомъ и4мz бGа нaшегw, и3 ѓще воздёхомъ рyки нaшz къ б0гу чуждeму,Aszcze zabychom imja Boga naszego, i aszcze wozdiechom ruki naszja k bogu czużdiemu,А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́­шего, и а́ще воз­дѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,Ps44(43), 21
22nonne Deus requiret ista? Ipse enim novit abscondita cordis.не Бог ли взыскал бы за это? Ибо Он ведает тайны сердца.(44:22) Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.(44:22) Izali się Bóg o tem nie będzie pytał? gdyż on wie skrytości serca.не бGъ ли взhщетъ си1хъ; т0й бо вёсть т†йнаz сeрдца.nie Bog li wzyszczet sich? toj bo wiest' tajnaja sierdca.не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? то́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.Ps44(43), 22
23Quoniam propter te mortificamur tota die, aestimati sumus sicut oves occisionis.Но за верность Тебе умерщвляют нас всяк день, для них мы, как овцы, отданные на заклание.(44:23) Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.(44:23) Bo nas dla ciebie mordują na każdy dzień, poczytani jesteśmy jako owce na rzeź.ЗанE тебє2 рaди ўмерщвлsемсz вeсь дeнь, вмэни1хомсz ћкw џвцы заколeніz.Zanie tiebie radi umierszczwljajemsja wies' dien', wmienichomsja jako owcy zakolienija.Зане́ тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.Ps44(43), 23
24Evigila, quare obdormis, Domine? Exsurge et ne repellas in finem.Восстань, – что опочил Ты, Господи? Восстань и не отринь нас до конца!(44:24) Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.(44:24) Powstań, czemu śpisz, Panie? powstań, a nie odrzucaj do końca.Востaни, вскyю спи1ши, гDи; воскrни2, и3 не tри1ни до концA.Wostani, wskuju spiszy, Gospodi? woskriesni, i nie otrini do konca.Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? воскре́сни́, и не от­ри́ни до конца́.Ps44(43), 24
25Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?Что отвращаешь Ты лицо Твое? Забываешь нищету нашу и скорбь нашу?(44:25) Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?(44:25) Czemu oblicze twoje odwracasz? zapominasz ubóstwa naszego i utrapienia naszego?Вскyю лицE твоE tвращaеши; забывaеши нищетY нaшу и3 ск0рбь нaшу;Wskuju lice twoje otwraszczajeszy? zabywajeszy niszczetu naszu i skorb' naszu?Вску́ю лице́ твое́ от­враща́еши? забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?Ps44(43), 25
26Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra, conglutinatus est in terra venter noster. Ибо унижена в прах душа наша, и на землю повержено тело наше.(44:26) Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.(44:26) Albowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, przylgnął do ziemie brzuch nasz.Ћкw смири1сz въ пeрсть душA нaша, прильпE земли2 ўтр0ба нaша.Jako smirisja w pierst' dusza nasza, pril'pie ziemli utroba nasza.Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, при­­льпе́ земли́ утро́ба на́ша.Ps44(43), 26
27Exsurge, Domine, adiuva nos et redime nos propter misericordiam tuam.Восстань, Господи, помоги нам и избавь нас во славу имени Твоего!(44:27) Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.(44:27) Powstań, Panie, ratuj nas, a odkup nas dla imienia twego.Воскrни2, гDи, помози2 нaмъ, и3 и3збaви нaсъ и4мене рaди твоегw2.Woskriesni, Gospodi, pomozi nam, i izbawi nas imienie radi twojego.Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди тво­его́.Ps44(43), 27
Ps 45 (44)
PS 44 (45). PIEŚŃ NA ZAŚLUBINY KRÓLA.
1Magistro chori. Secundum» Lilia...». Filiorum Core. Maskil. Canticum amoris.В конец, об имеющих измениться, сынов Кореевым, в поучение, песнь о Возлюбленном, 44Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśń weselna. (45:1) Na koniec, dla tych, którzy będą odmienieni, synom Kore, ku wyrozumieniu, pieśń dla miłego. Въ конeцъ, њ и3змэнsемыхъ сынHмъ корewвымъ въ рaзумъ, пёснь њ возлю1бленнэмъW koniec, o izmienjajemych synom Korieowym w razum, piesn' o wozljublienniem.Въ коне́цъ, о измѣня́емыхъ сыно́мъ Коре́овымъ въ ра́зумъ, пѣ́снь о воз­лю́блен­нѣмъ.Ps45(44), 1
2Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae velociter scribentis.Изрекло сердце мое слово благое, говорю Всевышнему Царю о соделанном мною; язык мой – трость книжника-скорописца.(45:2) Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.(45:2) Wydało serce moje słowo dobre, opowiadam ja czyny moje królowi: język mój pióro pisarza, prędko piszącego.Tрhгну сeрдце моE сл0во блaго, глаг0лю ѓзъ дэлA мо‰ цReви: љзhкъ м0й тр0сть кни1жника скоропи1сца.Otrygnu sierdce moje słowo błago, głagolju az dieła moja Cariewi: jazyk moj trost' kniżnika skoropisca.Отры́гну се́рдце мое́ сло́во бла́го, глаго́лю а́зъ дѣла́ моя́ Царе́ви: язы́къ мо́й тро́сть кни́жника скоропи́сца.Ps45(44), 2
3Speciosus forma es prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis, propterea benedixit te Deus in aeternum.Красотою духовною превосходишь Ты всех сынов человеческих, изливается благодать из уст Твоих; посему благословил Тебя Бог вовеки!(45:3) Piękniejszyś nad synów ludzkich; rozlała się wdzięczność po wargach twoich, przeto, że cię pobłogosławił Bóg aż na wieki.(45:3) Piękniejszy urodą nad syny człowiecze! rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.Красeнъ добр0тою пaче сынHвъ человёческихъ, и3зліsсz блгdть во ўстнaхъ твои1хъ: сегw2 рaди блгcви1 тz бGъ во вёкъ.Krasien dobrotoju paczie synow cziełowieczieskich, izłijasja błagodat' wo ustnach twoich: siego radi błagosłowi tja Bog wo wiek.Красе́нъ добро́тою па́че сыно́въ человѣ́ческихъ, излiя́ся благода́ть во устна́хъ тво­и́хъ: сего́ ра́ди благослови́ тя Бо́гъ во вѣ́къ.Ps45(44), 3
4Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime, magnificentia tua et ornatu tuo.Препояшь, Могучий, стан Твой мечом Твоим –(45:4) Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoję, i zacności twoje.(45:4) Przypasz miecz twój na biodrę twoję, najmocniejszy! z ślicznością twoją i z pięknością twoją naciągnij.Препоsши мeчь тв0й по бедрЁ твоeй, си1льне,Priepojaszy miecz' twoj po biedrie twojej, sil'nie,Препоя́ши ме́чь тво́й по бедрѣ́ тво­е́й, си́льне,Ps45(44), 4
5Et ornatu tuo procede, currum ascende propter veritatem et mansuetudinem et iustitiam. Et doceat te mirabilia dextera tua:мечом красоты Твоей и совершенства Твоего; и напряги лук, и преуспевай, и царствуй ради истины, кротости и правды; и направит Тебя дивно десница Твоя.(45:5) A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.(45:5) Fortunnie postępuj i króluj dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.красот0ю твоeю и3 добр0тою твоeю: и3 налzцы2, и3 ўспэвaй, и3 цrтвуй и4стины рaди и3 кр0тости и3 прaвды: и3 настaвитъ тS ди1внw десни1ца твоS.krasotoju twojeju i dobrotoju twojeju: i naljacy, i uspiewaj, i carstwuj istiny radi i krotosti i prawdy: i nastawit tja diwno diesnica twoja.красото́ю тво­е́ю и добро́тою тво­е́ю: и наляцы́, и успѣва́й, и ца́р­ст­вуй и́стины ра́ди и кро́тости и пра́вды: и наста́витъ тя́ ди́вно десни́ца твоя́.Ps45(44), 5
6sagittae tuae acutae - populi sub te cadent - in corda inimicorum regis.Стрелы Твои изострены, Могучий; народы пред Тобою падут; пронзишь сердце врагов Царя.(45:6) Strzały twoje ostre; od nich narody pod cię upadną, a serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.(45:6) Strzały twoje ostre, (narody pod cię upadną), w serca nieprzyjaciół królewskich.Стрёлы тво‰ и3з8wщрє1ны, си1льне: лю1діе под8 тоб0ю падyтъ въ сeрдцы вр†гъ цReвыхъ.Strieły twoja izoszczrieny, sil'nie: ljudiie pod toboju padut w sierdcy wrag Cariewych.Стрѣ́лы твоя́ изощре́ны, си́льне: лю́дiе подъ тобо́ю паду́тъ въ се́рдцы вра́гъ Царе́выхъ.Ps45(44), 6
7Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; sceptrum aequitatis sceptrum regni tui.Престол Твой, Боже, утвержден навеки; это жезл правды – жезл Царства Твоего.(45:7) Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.(45:7) Stolica twoja, Boże, na wieki wieków: laska prawości, laska królestwa twego.Пrт0лъ тв0й, б9е, въ вёкъ вёка: жeзлъ прaвости жeзлъ цrтвіz твоегw2.Priestoł twoj, Boże, w wiek wieka: żezł prawosti żezł carstwija twojego.Престо́лъ тво́й, Бо́же, въ вѣ́къ вѣ́ка: же́злъ пра́вости же́злъ ца́р­ст­вiя тво­его́.Ps45(44), 7
8Dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem, propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis.Возлюбил Ты правду и возненавидел беззаконие; посему, Боже, помазал Тебя Бог Твой елеем радости обильнее, чем друзей близких Твоих.(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstników twoich.(45:8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości; przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstniki twoje.Возлюби1лъ є3си2 прaвду и3 возненави1дэлъ є3си2 беззак0ніе: сегw2 рaди помaза тS, б9е, бGъ тв0й є3лeемъ рaдости пaче прич†стникъ твои1хъ.Wozljubił jesi prawdu i woznienawidieł jesi biezzakoniie: siego radi pomaza tja, Boże, Bog twoj jeliejem radosti paczie priczastnik twoich.Возлюби́лъ еси́ пра́вду и воз­ненави́дѣлъ еси́ беззако́нiе: сего́ ра́ди пома́за тя́, Бо́же, Бо́гъ тво́й еле́емъ ра́дости па́че при­­ча́ст­никъ тво­и́хъ.Ps45(44), 8
9Myrrha et aloe et casia omnia vestimenta tua; e domibus eburneis chordae delectant te.Смирной, стакти и кассией благоухают ризы Твои в чертогах из слоновой кости, где восхваляют Тебя.(45:9) Myrrą, aloe, i kassyją wszystkie szaty twoje pachną, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowych urobionych, nad tych, którzy cię uweselają.(45:9) Mirrha i Stakta i Kassya z szat twoich: z domów słoniowych, z których ci rozkosz uczyniły.СмЂрна и3 стaкти и3 касjа t ри1зъ твои1хъ, t тsжестей слон0выхъ, и3з8 ни1хже возвесели1ша тS.Smirna i stakti i kasia ot riz twoich, ot tjażestiej słonowych , iz nichże wozwiesielisza tja.Сми́рна и ста́кти и касі́а от­ ри́зъ тво­и́хъ, от­ тя́жестей слоно́выхъ , изъ ни́хже воз­весели́ша тя́.Ps45(44), 9
10Filiae regum in pretiosis tuis; astitit regina a dextris tuis ornata auro ex Ophir. -Дочери царей в чести у Тебя. Предстала Царица одесную Тебя, облаченная в ризы многоцветные, шитые золотом.(45:10) Córki królewskie są między twemi zacnemi białemi głowami; stanęła małżonka po prawicy twojej w kosztownem złocie z Ofir.(45:10) Córki królewskie w poczciwości twojéj: stanęła królowa po prawicy twojéj w ubiorze złotym, obtoczona rozmaitością.Дщє1ри царeй въ чeсти твоeй: предстA цари1ца њдеснyю тебє2, въ ри1захъ позлащeнныхъ њдёzна преиспещрeна.Dszczeri cariej w cziesti twojej: priedsta carica odiesnuju tiebie, w rizach pozłaszczennych odiejana prieispieszczriena.Дще́ри царе́й въ че́сти тво­е́й: предста́ цари́ца одесну́ю тебе́, въ ри́захъ позлаще́н­ныхъ одѣ́яна преиспещре́на.Ps45(44), 10
11Audi, filia, et vide et inclina aurem tuam et obliviscere populum tuum et domum patris tui;Услышь, Дочь, и смотри, и приклони ухо Твое, и забудь народ Твой и дом отца Твоего;(45:11) Słuchajże córko, a obacz, i nakłoń ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.(45:11) Słuchaj, córko, a patrz, i nakłoń ucha twego: a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.Слhши, дщи2, и3 ви1ждь, и3 приклони2 ќхо твоE, и3 забyди лю1ди тво‰ и3 д0мъ nтцA твоегw2:Słyszy, dszczy, i wiżd', i prikłoni ucho twoje, i zabudi ljudi twoja i dom otca twojego:Слы́ши, дщи́, и ви́ждь, и при­­клони́ у́хо твое́, и забу́ди лю́ди твоя́ и до́мъ отца́ тво­его́:Ps45(44), 11
12et concupiscet rex speciem tuam. Quoniam ipse est dominus tuus, et adora eum.и возжелает Царь красоты души Твоей, ибо Он Господь Твой, и поклонишься Ты Ему.(45:12) A zakocha się król w piękności twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoż kłaniaj się przed nim.(45:12) I będzie pożądał król śliczności twojéj; albowiem on jest Pan, Bóg twój, i będą się mu kłaniać.и3 возжелaетъ цRь добр0ты твоеS, занE т0й є4сть гDь тв0й, и3 поклони1шисz є3мY,i wozżełajet Car' dobroty twojeja, zanie toj jest' Gospod' twoj, i pokłoniszysja jemu,и воз­жела́етъ Ца́рь добро́ты тво­ея́, зане́ то́й е́сть Госпо́дь тво́й, и поклони́шися ему́,Ps45(44), 12
13Filia Tyri cum muneribus; vultum tuum deprecabuntur divites plebis.И дочь Тира принесет дары; Тебе молиться будут люди богатые.(45:13) Tyryjczycy także z upominkami przed obliczem twojem kłaniać się będą, najbogatsi z narodów.(45:13) I córki Tyru z upominkami obliczu twemu będą się modlić, wszyscy bogaci z ludzi.и3 дщи2 тЂрова съ д†ры: лицY твоемY пом0лzтсz богaтіи лю1дстіи.i dszczy tirowa s dary: licu twojemu pomoljatsja bogatii ljudstii.и дщи́ ти́рова съ да́ры: лицу́ тво­ему́ помо́лят­ся бога́тiи лю́дстiи.Ps45(44), 13
14Gloriosa nimis filia regis intrinsecus, texturis aureis circumamicta.Вся слава Дочери Царя у Нее в душе; Ее одеяния каймою золотою преукрашены.(45:14) Wszystka zacność córki królewskiej jest wewnątrz, a szaty jej bramowane są złotem.(45:14) Wszystka chwała téj córki królewskiéj wewnątrz, w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.ВсS слaва дщeре цReвы внyтрь: р‰сны златhми њдёzна и3 преиспещрeна.Wsja sława dszczerie Cariewy wnutr': rjasny złatymi odiejana i prieispieszczriena.Вся́ сла́ва дще́ре Царе́вы вну́трь: ря́сны златы́ми одѣ́яна и преиспещре́на.Ps45(44), 14
15In vestibus variegatis adducetur regi; virgines post eam, proximae eius, afferuntur tibi.Приведутся к Царю девы вслед за Ней, Ее ближние приведутся к Тебе;(45:15) W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla; także panny za nią, towarzyszki jej, przywiodą do ciebie.(45:15) Przywiodą królowi panny za nią: przyniosą do ciebie bliskie jéj.Приведyтсz цRю2 дBвы в8слёдъ є3S, и4скрєнніz є3S приведyтсz тебЁ:Priwiedutsja Carju diewy wsłied jeja, iskriennija jeja priwiedutsja tiebie:Приведу́т­ся Царю́ дѣ́вы вслѣ́дъ ея́, и́скрен­нiя ея́ при­­веду́т­ся тебѣ́:Ps45(44), 15
16Afferuntur in laetitia et exsultatione, adducuntur in domum regis.приведутся в веселии и радости, введены будут в чертог Царя.(45:16) Przywiodą je z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski.(45:16) Przyniosą je z weselem i z radością: przywiodą je do kościoła królewskiego.приведyтсz въ весeліи и3 рaдованіи, введyтсz въ хрaмъ цReвъ.priwiedutsja w wiesiełii i radowanii, wwiedutsja w chram Cariew.при­­веду́т­ся въ весе́лiи и ра́дованiи, введу́т­ся въ хра́мъ Царе́въ.Ps45(44), 16
17Pro patribus tuis erunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.Вместо отцов твоих [церкви] будут сыновья твои, поставишь ты их князьями во всей земле.(45:17) Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi.(45:17) Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.Вмёстw nтє1цъ твои1хъ бhша сhнове твои2: постaвиши | кн‰зи по всeй земли2.Wmiesto otiec twoich bysza synowie twoi: postawiszy ja knjazi po wsiej ziemli.Вмѣ́сто оте́цъ тво­и́хъ бы́ша сы́нове тво­и́: поста́виши я́ кня́зи по все́й земли́.Ps45(44), 17
18Memor ero nominis tui in omni generatione et generatione; propterea populi confitebuntur tibi in aeternum et in saeculum saeculi.Помяну имя Твое из рода в род; и народы восхвалят Тебя вовеки.(45:18) Wspominać będę imię twoje od każdego rodzaju do rodzaju: dlatego cię narody wysławiać będą na wieki wieków.(45:18) Będą wspominać imię twoje na wszystkie rodzaje i rodzaje: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.ПомzнY и4мz твоE во всsкомъ р0дэ и3 р0дэ: сегw2 рaди лю1діе и3сповёдzтсz тебЁ въ вёкъ и3 во вёкъ вёка.Pomjanu imja twoje wo wsjakom rodie i rodie: siego radi ljudiie ispowiedjatsja tiebie w wiek i wo wiek wieka.Помяну́ и́мя твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ: сего́ ра́ди лю́дiе исповѣ́дят­ся тебѣ́ въ вѣ́къ и во вѣ́къ вѣ́ка.Ps45(44), 18
Ps 46 (45)
PS 45 (46). PAN OBROŃCĄ NASZYM.
1Magistro chori. Filiorum Core. Secundum» Virgines...». Canticum.В конец, о сынов Кореевых, о тайнах, псалом, 45Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń. (46:1) Na koniec, synom Kore, za tajemnice, Psalm. Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, њ тaйныхъ, pал0мъW koniec, o syniech Korieowych, o tajnych, psałom.Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, о та́йныхъ, псало́мъ.Ps46(45), 1
2Deus est nobis refugium et virtus, adiutorium in tribulationibus inventus est nimis.Бог нам прибежище и сила, Податель помощи в тяжких скорбях, постигших нас.(46:2) Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.(46:2) Bóg nasz ucieczką i mocą: pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas bardzo.БGъ нaмъ прибёжище и3 си1ла, пом0щникъ въ ск0рбехъ њбрётшихъ ны2 ѕэлw2.Bog nam pribieżyszcze i siła, pomoszcznik w skorbiech obrietszych ny zieło.Бо́гъ на́мъ при­­бѣ́жище и си́ла, помо́щникъ въ ско́рбехъ обрѣ́тшихъ ны́ зѣло́.Ps46(45), 2
3Propterea non timebimus, dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.Посему не убоимся, когда потрясется земля и обрушатся горы в пучины морские.(46:3) Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;(46:3) Przetóż się bać nie będziem, gdy się poruszy ziemia, i przeniosą się góry w serce morza.Сегw2 рaди не ўбои1мсz, внегдA смущaетсz землS, и3 прелагaютсz г0ры въ сердцA морск†z.Siego radi nie uboimsja, wniegda smuszczajetsja ziemlja, i priełagajutsja gory w sierdca morskaja.Сего́ ра́ди не убо­и́мся, внегда́ смуща́ет­ся земля́, и прелага́ют­ся го́ры въ сердца́ морска́я.Ps46(45), 3
4Fremant et intumescant aquae eius, conturbentur montes in elatione eius.Восшумели и возмутились воды, сотрясаются горы великой силой Его.(46:4) Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego, i zatrzęsły się góry od nawałności jego. Sela.(46:4) Szumiały, i zamąciły się wody ich, zatrzęsły się góry przed siłą jego.Возшумёша и3 смzт0шасz в0ды и4хъ, смzт0шасz г0ры крёпостію є3гw2.Wozszumiesza i smjatoszasja wody ich, smjatoszasja gory kriepostiju jego.Возшумѣ́ша и смято́шася во́ды и́хъ, смято́шася го́ры крѣ́постiю его́.Ps46(45), 4
5Fluminis rivi laetificant civitatem Dei, sancta tabernacula Altissimi.Воды стремительные веселят град Божий; освятил обитель Свою Всевышний.(46:5) Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.(46:5) Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże: poświęcił przybytek swój Najwyższy.Рэчн†z ўстремлє1ніz веселsтъ грaдъ б9ій: њс™и1лъ є4сть селeніе своE вhшній.Riecznaja ustriemlienija wiesieljat grad Bożij: oswjatił jest' sielieniie swoje wysznij.Рѣ́чная устремле́нiя веселя́тъ гра́дъ Бо́жiй: освяти́лъ е́сть селе́нiе свое́ вы́шнiй.Ps46(45), 5
6Deus in medio eius, non commovebitur; adiuvabit eam Deus mane diluculo.Бог посреди града, и не поколеблется он; поможет ему Бог на заре утренней.(46:6) Bóg jest w pośrodku jego, nie będzie poruszone; poratuje go Bóg zaraz z poranku.(46:6) Bóg w pośrodku jego, nie będzie poruszon: ratuje go Bóg rano na świtaniu.БGъ посредЁ є3гw2, и3 не подви1житсz: пом0жетъ є3мY бGъ ќтрw заyтра.Bog posriedie jego, i nie podwiżytsja: pomożet jemu Bog utro zautra.Бо́гъ посредѣ́ его́, и не подви́жит­ся: помо́жетъ ему́ Бо́гъ у́тро зау́тра.Ps46(45), 6
7Fremuerunt gentes, commota sunt regna; dedit vocem suam, liquefacta est terra.Пришли в смятение народы, покорились царства, издал глас Свой Всевышний; поколебалась земля.(46:7) Gdy się wzburzyły narody, a zatrząsnęły się królestwa, Pan wydał głos swój, i rozpłynęła się ziemia.(46:7) Potrwożyli się narodowie, i nachyliły się królestwa: dał głos swój, poruszyła się ziemia.Смzт0шасz kзhцы, ўклони1шасz ц†рствіz: дадE глaсъ св0й вhшній, подви1жесz землS.Smjatoszasja jazycy, ukłoniszasja carstwija: dadie głas swoj wysznij, podwiżesja ziemlja.Смято́шася язы́цы, уклони́шася ца́р­ст­вiя: даде́ гла́съ сво́й вы́шнiй, подви́жеся земля́.Ps46(45), 7
8Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!(46:8) Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.(46:8) Pan zastępów z nami: Bóg Jakóbów obrońcą naszym.ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль.Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'.Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.Ps46(45), 8
9Venite et videte opera Domini, quae posuit prodigia super terram. Auferet bella usque ad finem terrae,Придите и увидите дела Божии, какие совершит Он чудеса на земле.(46:9) Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił spustoszenie na ziemi;(46:9) Pójdźcie a oglądajcie sprawy Pańskie: jakie uczynił cuda na ziemi.Пріиди1те и3 ви1дите дэлA б9іz, ±же положи2 чудесA на земли2:Priiditie i widitie dieła Bożija, jaże położy czudiesa na ziemli:Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, я́же положи́ чудеса́ на земли́:Ps46(45), 9
10arcum conteret et confringet arma et scuta comburet igne.Прекратит Он войны во всех пределах земли; лук сокрушит Он, и сломит оружие, и щиты сожжет огнем.(46:10) Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali.(46:10) Odjąwszy wojny aż do krajów ziemie: skruszy łuk, i zdruzgoce oręże, i tarcze ogniem popali.teмлz бр†ни до конє1цъ земли2, лyкъ сокруши1тъ и3 сл0митъ nрyжіе, и3 щиты2 сожжeтъ nгнeмъ.otiemlja brani do koniec ziemli, łuk sokruszyt i słomit orużiie, i szczyty sożżet ogniem.от­ъе́мля бра́ни до коне́цъ земли́, лу́къ сокруши́тъ и сло́митъ ору́жiе, и щиты́ сожже́тъ огне́мъ.Ps46(45), 10
11Vacate et videte quoniam ego sum Deus: exaltabor in gentibus et exaltabor in terra."Отрешитесь от себя и уразумейте, что Я Бог! Превознесен буду среди народов, превознесен буду на земле!"(46:11) Mówiąc: Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na ziemi.(46:11) Uspokójcie się a obaczcie, żeciem ja jest Bóg: będę podwyższon między narody, i będę podwyższon na ziemi.Ўпраздни1тесz и3 разумёйте, ћкw ѓзъ є4смь бGъ: вознесyсz во kзhцэхъ, вознесyсz на земли2.Uprazdnitiesja i razumiejtie, jako az jesm' Bog: wozniesusja wo jazyciech, wozniesusja na ziemli.Упраздни́теся и разумѣ́йте, я́ко а́зъ е́смь Бо́гъ: воз­несу́ся во язы́цѣхъ, воз­несу́ся на земли́.Ps46(45), 11
12Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.Господь сил с нами, Заступник наш, Бог Иаковлев!(46:12) Pan zastępów z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.(46:12) Pan zastępów z nami, Bóg Jakóbów obrońcą naszym.ГDь си1лъ съ нaми, застyпникъ нaшъ бGъ їaкwвль.Gospod' sił s nami, zastupnik nasz Bog Iakowl'.Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.Ps46(45), 12
Ps 47 (46)
1Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.В конец, сынов Кореевых, псалом 46Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń. (47:1) Na koniec, przez syny Kore, Psalm. Въ конeцъ, њ сынёхъ корeовыхъ, pал0мъW koniec, o syniech Korieowych, psałom.Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, псало́мъ.Ps47(46), 1
2Omnes gentes, plaudite manibus, iubilate Deo in voce exsultationis,Все народы, восплещите руками, возгласите Богу в радости!(47:2) Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela.(47:2) Wszyscy narodowie klaskajcie rękoma: wykrzykajcie Bogu głosem wesela.Вси2 kзhцы, восплещи1те рукaми, воскли1кните бGу глaсомъ рaдованіz:Wsi jazycy, wosplieszczytie rukami, woskliknitie Bogu głasom radowanija:Вси́ язы́цы, восплещи́те рука́ми, воскли́кните Бо́гу гла́сомъ ра́дованiя:Ps47(46), 2
3quoniam Dominus Altissimus, terribilis, rex magnus super omnem terram.Ибо Господь Всевышний грозен, Он Царь великий на всей земле;(47:3) Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.(47:3) Albowiem Pan wysoki, straszny: król wielki nade wszystką ziemią.ћкw гDь вhшній стрaшенъ, цRь вeлій по всeй земли2:jako Gospod' wysznij straszen, Car' wiełij po wsiej ziemli:я́ко Госпо́дь вы́шнiй стра́­шенъ, Ца́рь ве́лiй по все́й земли́:Ps47(46), 3
4Subiecit populos nobis et gentes sub pedibus nostris.Он покорил народы нам и племена под ноги наши,(47:4) Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.(47:4) Podbił ludzie pod nas, i narody pod nogi nasze.покори2 лю1ди нaмъ и3 kзhки под8 н0ги нaша:pokori ljudi nam i jazyki pod nogi nasza:покори́ лю́ди на́мъ и язы́ки подъ но́ги на́ша:Ps47(46), 4
5Elegit nobis hereditatem nostram, gloriam Iacob, quem dilexit.даровал нам достояние Свое, красу Иаковлеву, возлюбленную Им.(47:5) Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.(47:5) Obrał nam dziedzictwo swoje: piękność Jakóbowę, którą umiłował.и3збрA нaмъ достоsніz своE, добр0ту їaкwвлю, ю4же возлюби2.izbra nam dostojanija swoje, dobrotu Iakowlju, juże wozljubi.избра́ на́мъ достоя́нiя свое́, добро́ту Иа́ковлю, ю́же воз­люби́.Ps47(46), 5
6Ascendit Deus in iubilo, et Dominus in voce tubae.Вознесся Бог при кликах радостных, Господь при звуках трубных.(47:6) Wstąpił Bóg z krzykiem; Pan wstąpił z głosem trąby.(47:6) Wstąpił Bóg z wesołem śpiewaniem: a Pan z głosem trąby.Взhде бGъ въ воскликновeніи, гDь во глaсэ трyбнэ.Wzydie Bog w woskliknowienii, Gospod' wo głasie trubnie.Взы́де Бо́гъ въ воскликнове́нiи, Госпо́дь во гла́сѣ тру́бнѣ.Ps47(46), 6
7Psallite Deo, psallite; psallite regi nostro, psallite.Пойте Богу нашему, пойте; пойте Царю нашему, пойте!(47:7) Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie.(47:7) Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie! śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie!П0йте бGу нaшему, п0йте: п0йте цReви нaшему, п0йте:Pojtie Bogu naszemu, pojtie: pojtie Cariewi naszemu, pojtie:По́йте Бо́гу на́­шему, по́йте: по́йте Царе́ви на́­шему, по́йте:Ps47(46), 7
8Quoniam rex omnis terrae Deus, psallite sapienter.Ибо Царь всей земли Бог, пойте разумея это!(47:8) Albowiem Bóg królem wszystkiej ziemi; śpiewajcież rozumnie.(47:8) Albowiem królem wszystkiéj ziemie Bóg: śpiewajcież mądrze.ћкw цRь всеS земли2 бGъ, п0йте разyмнw.jako Car' wsieja ziemli Bog, pojtie razumno.я́ко Ца́рь всея́ земли́ Бо́гъ, по́йте разу́мно.Ps47(46), 8
9Regnavit Deus super gentes, Deus sedet super sedem sanctam suam.Воцарился Бог над народами, Бог восседает на Престоле святом Своем.(47:9) Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.(47:9) Będzie królował Bóg nad narody: Bóg siedzi na stolicy swéj świętéj.ВоцRи1сz бGъ над8 kзы6ки: бGъ сэди1тъ на пrт0лэ с™ёмъ своeмъ.Wocarisja Bog nad jazyki: Bog siedit na priestołie swjatiem swojem.Воцари́ся Бо́гъ надъ язы́ки: Бо́гъ сѣди́тъ на престо́лѣ святѣ́мъ сво­е́мъ.Ps47(46), 9
10Principes populorum congregati sunt cum populo Dei Abraham, quoniam Dei sunt scuta terrae: vehementer elevatus est.Князья народов собрались к Богу Авраамову; ибо могучие избранники Божии на земле высоко превознесены.(47:10) Książęta narodów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego; albowiem Boże są tarcze ziemskie; skąd on zacnie jest wywyższony.(47:10) Książęta narodów zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym; albowiem bogowie mocni ziemie są bardzo wywyższeni.Кн‰зи лю1дстіи собрaшасz съ бGомъ ґвраaмлимъ: ћкw б9іи держaвніи земли2 ѕэлw2 вознес0шасz.Knjazi ljudstii sobraszasja s Bogom Awraamlim: jako Bożii dierżawnii ziemli zieło wozniesoszasja.Кня́зи лю́дстiи собра́шася съ Бо́гомъ Авраа́млимъ: я́ко Бо́жiи держа́внiи земли́ зѣло́ воз­несо́шася.Ps47(46), 10
Ps 48 (47)
PS 47 (48). PAN OBROŃCĄ SWEGO ŚWIĘTEGO GRODU.
1Canticum. PSALMUS. Filiorum Core.Псалом, песнь сынов Кореевых, на второй день недели, 47Pieśń psalmu synów Korego. (48:1) Psalm pienia, synów Kore, wtórego dnia Sabbathu. Pал0мъ пёсни сынHвъ корeовыхъ, вторhz суббHтыPsałom piesni synow Korieowych, wtoryja subboty.Псало́мъ пѣ́сни сыно́въ Коре́овыхъ, вторы́я суббо́ты.Ps48(47), 1
2Magnus Dominus et laudabilis nimis in civitate Dei nostri.Велик Господь и прославен Он в граде Бога нашего, на горе святой Его,(48:2) Wielki jest Pan, i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego, na górze świętej swojej.(48:2) Wielki Pan, i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego, na górze świętéj jego.Вeлій гDь и3 хвaленъ ѕэлw2 во грaдэ бGа нaшегw, въ горЁ с™ёй є3гw2,Wiełij Gospod' i chwalien zieło wo gradie Boga naszego, w gorie swjatiej jego,Ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́ во гра́дѣ Бо́га на́­шего, въ горѣ́ святѣ́й его́,Ps48(47), 2
3Mons sanctus eius collis speciosus, exsultatio universae terrae. Mons Sion, extrema aquilonis, civitas regis magni.утвержденной крепко на радость всей земле. Горы Сионские, склоны северные, град Царя Великого! (48:3) Ozdobą krainy, uciechą wszystkiej ziemi jest góra Syon w stronach północnych, miasto króla wielkiego.(48:3) Funduje się z radością wszystkiéj ziemie góra Syon: strony północne, miasto króla wielkiego.бlгокорeннымъ рaдованіемъ всеS земли2: г0ры сіw6нскіz, рeбра сёверwва, грaдъ цRS вели1кагw.błagokoriennym radowaniiem wsieja ziemli: gory Sionskija, riebra siewierowa, grad Carja wielikago.благокоре́н­нымъ ра́дованiемъ всея́ земли́: го́ры Сiо́нскiя, ре́бра сѣ́верова, гра́дъ Царя́ вели́каго.Ps48(47), 3
4Deus in domibus eius notus factus est ut refugium.Открывает Себя Бог в храмах града, когда встает на защиту его.(48:4) Bóg w pałacach jego uznany jest za twierdzę wysoką.(48:4) Bóg w domiech jego będzie poznany, kiedy je obroni.БGъ въ тsжестехъ є3гw2 знaемь є4сть, є3гдA заступaетъ и5.Bog w tjażestiech jego znajem' jest', jegda zastupajet i.Бо́гъ въ тя́жестѣхъ его́ зна́емь е́сть, егда́ заступа́етъ и́.Ps48(47), 4
5Quoniam ecce reges congregati sunt, convenerunt in unum.Вот, цари земные сошлись, собрались вместе.(48:5) Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,(48:5) Albowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się, zeszli się wespół.Ћкw сE, цaріе зeмстіи собрaшасz, снид0шасz вкyпэ:Jako sie, cariie ziemstii sobraszasja, snidoszasja wkupie:Я́ко се́, ца́рiе зе́мстiи собра́шася, снидо́шася вку́пѣ:Ps48(47), 5
6Ipsi cum viderunt, sic admirati sunt, conturbati sunt, diffugerunt;Увидев мощь Сиона, удивились они, пришли в смятенье, поколебались;(48:6) Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.(48:6) Ci ujrzawszy, tak dziwili się: zatrwożyli się, wzruszyli się.тjи ви1дэвше тaкw, ўдиви1шасz, смzт0шасz, подвиг0шасz:tii widiewsze tako, udiwiszasja, smjatoszasja, podwigoszasja:ті́и ви́дѣв­ше та́ко, удиви́шася, смято́шася, подвиго́шася:Ps48(47), 6
7illic tremor apprehendit eos, dolores ut parturientis.трепет объял их; там постигли их муки, точно жен рождающих.(48:7) Strach ich tam ogarnął i boleść, jako niewiastę rodzącą.(48:7) Drżenie je popadło: tam boleści jako rodzącéj.трeпетъ пріsтъ | тaмw, бwлёзни ћкw раждaющіz.triepiet prijat ja tamo, bołiezni jako rażdajuszczija.тре́петъ прiя́тъ я́ та́мо, болѣ́зни я́ко ражда́ющiя.Ps48(47), 7
8In spiritu orientis conteres naves Tharsis.Ветром бурным сокрушишь Ты и корабли Фарсийские.(48:8) Wiatrem wschodnim pokruszysz okręty z Tarsys.(48:8) Wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsys.Дyхомъ бyрнымъ сокруши1ши корабли6 fарс‡йскіz.Duchom burnym sokruszyszy korabli farsijskija.Ду́хомъ бу́рнымъ сокруши́ши корабли́ Ѳарси́йскiя.Ps48(47), 8
9Sicut audivimus, sic vidimus in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri; Deus fundavit eam in aeternum.И слышали мы, и видели это в граде Бога нашего; Бог основал его навеки.(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je ugruntował aż na wieki. Sela.(48:9) Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je ugruntował na wieki.Ћкоже слhшахомъ, тaкw и3 ви1дэхомъ во грaдэ гDа си1лъ, во грaдэ бGа нaшегw: бGъ њсновA и3 въ вёкъ.Jakoże słyszachom, tako i widiechom wo gradie Gospoda sił, wo gradie Boga naszego: Bog osnowa i w wiek.Я́коже слы́шахомъ, та́ко и ви́дѣхомъ во гра́дѣ Го́спода си́лъ, во гра́дѣ Бо́га на́­шего: Бо́гъ основа́ и въ вѣ́къ.Ps48(47), 9
10Recogitamus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.Обрели мы, Боже, милость Твою в лоне народа Твоего.(48:10) Uważamy, o Boże! miłosierdzie twoje w pośród kościoła twego.(48:10) Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, wpośród kościoła twego.Пріsхомъ, б9е, млcть твою2 посредЁ людjй твои1хъ.Prijachom, Boże, miłost' twoju posriedie ljudij twoich.Прiя́хомъ, Бо́же, ми́лость твою́ посредѣ́ люді́й тво­и́хъ.Ps48(47), 10
11Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terrae; iustitia plena est dextera tua.Славно имя Твое, Боже, и хвала Тебе, – до пределов земли; правды исполнена десница Твоя.(48:11) Jakie jest imię twoje, Boże! taka też jest chwała twoja aż do kończyn ziemi; sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.(48:11) Jako imię twoje. Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.По и4мени твоемY, б9е, тaкw и3 хвалA твоS на концaхъ земли2: прaвды и3сп0лнь десни1ца твоS.Po imieni twojemu, Boże, tako i chwała twoja na koncach ziemli: prawdy ispołn' diesnica twoja.По и́мени тво­ему́, Бо́же, та́ко и хвала́ твоя́ на конца́хъ земли́: пра́вды испо́лнь десни́ца твоя́.Ps48(47), 11
12Laetetur mons Sion, et exsultent filiae Iudae propter iudicia tua.Да возвеселится гора Сионская, и да возрадуются дочери Иудейские, о судах Твоих праведных, Господи!(48:12) Niech się rozweseli góra Syon: niech się rozradują córki Judzkie dla sądów twoich, Boże!(48:12) Niech się weseli góra Syon: a niech się rozradują córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie!Да возвесели1тсz горA сіHнскаz, и3 да возрaдуютсz дщє1ри їудє1йскіz, судeбъ рaди твои1хъ, гDи.Da wozwiesielitsja gora Sionskaja, i da wozradujutsja dszczeri iudiejskija, sudieb radi twoich, Gospodi.Да воз­весели́т­ся гора́ Сiо́нская, и да воз­ра́дуют­ся дще́ри иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди тво­и́хъ, Го́споди.Ps48(47), 12
13Circumdate Sion et complectimini eam, numerate turres eius.Обойдите Сион и охватите его взором, поведайте обо всем среди башен его;(48:13) Otoczcie Syon, i obstąpcie go; policzcie wieże jego.(48:13) Obstąpcie Syon, a obejmijcie je: opowiadajcie na wieżach jego.Њбыди1те сіHнъ и3 њбыми1те є3го2, повёдите въ столпёхъ є3гw2:Obyditie Sion i obymitie jego, powieditie w stołpiech jego:Обыди́те Сiо́нъ и обыми́те его́, повѣ́дите въ столпѣ́хъ его́:Ps48(47), 13
14Ponite corda vestra in virtute eius et percurrite domos eius, ut enarretis in progenie altera.преклонитесь всем сердцем вашим пред великой силой Его, рассмотрите дома Его и поведайте роду грядущему:(48:14) Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu.(48:14) Włóżcie serca wasze w moc jego: a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugiem pokoleniu:положи1те сердцA в†ша въ си1лу є3гw2, и3 раздэли1те д0мы є3гw2, ћкw да повёсте въ р0дэ и3нёмъ.położytie sierdca wasza w siłu jego, i razdielitie domy jego, jako da powiestie w rodie iniem.положи́те сердца́ ва́ша въ си́лу его́, и раздѣли́те до́мы его́, я́ко да повѣ́сте въ ро́дѣ инѣ́мъ.Ps48(47), 14
15Quoniam hic est Deus, Deus noster in aeternum et in saeculum saeculi; ipse ducet nos in saecula.ибо Он Бог наш навеки и в веки веков; Он Пастырь наш вовеки!(48:15) Że ten Bóg jest Bogiem naszym na wieki wieczne, a iż on naszym hetmanem będzie aż do śmierci.(48:15) Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: on nas będzie rządził na wieki.Ћкw т0й є4сть бGъ нaшъ во вёкъ и3 въ вёкъ вёка: т0й ўпасeтъ нaсъ во вёки.Jako toj jest' Bog nasz wo wiek i w wiek wieka: toj upasiet nas wo wieki.Я́ко то́й е́сть Бо́гъ на́шъ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: то́й упасе́тъ на́съ во вѣ́ки.Ps48(47), 15
Ps 49 (48)
PS 48 (49). ZAGADKA SZCZĘŚCIA BEZBOŻNYCH.
1Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.В конец, сынов Кореевых, псалом 48Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. (49:1) Na koniec, synom Kore, Psalm. Въ конeцъ, сынHмъ корewвымъ, pал0мъW koniec, synom Korieowym, psałom.Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.Ps49(48), 1
2Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:Услышьте слово мое, все народы, внемлите, все живущие во вселенной,(49:2) Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!(49:2) Słuchajcie tego wszyscy narodowie: bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.Ўслhшите сі‰, вси2 kзhцы, внуши1те, вси2 живyщіи по вселeннэй,Usłyszytie sija, wsi jazycy, wnuszytie, wsi żywuszczii po wsielienniej,Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́н­нѣй,Ps49(48), 2
3quique humiles et viri nobiles, simul in unum dives et pauper!земнородные и сыны человеческие, богатый вместе с убогим!(49:3) Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!(49:3) Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.земнор0дніи же и3 сhнове человёчестіи, вкyпэ богaтъ и3 ўб0гъ.ziemnorodnii że i synowie cziełowiecziestii, wkupie bogat i ubog.земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.Ps49(48), 3
4Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.Уста мои изрекут премудрость и поучение сердца моего – разум.(49:4) Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.(49:4) Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.ЎстA мо‰ возглаг0лютъ премyдрость, и3 поучeніе сeрдца моегw2 рaзумъ.Usta moja wozgłagoljut priemudrost', i pouczieniie sierdca mojego razum.Уста́ моя́ воз­глаго́лютъ прему́дрость, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ ра́зумъ.Ps49(48), 4
5Inclinabo in parabolam aurem meam, aperiam in psalterio aenigma meum.Приклоню к притче ухо мое, открою в псалтири прорицание мое.(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.(49:5) Nakłonię do przypowieści ucha mego: otworzę na arfie gadkę moję.Приклоню2 въ при1тчу ќхо моE, tвeрзу во pалти1ри ганaніе моE.Prikłonju w pritczu ucho moje, otwierzu wo psałtiri gananiie moje.Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, от­ве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.Ps49(48), 5
6Cur timebo in diebus malis, cum iniquitas supplantantium circumdabit me?Почему убоюсь я в день судный? Беззакония путей моих обступят меня.(49:6) Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?(49:6) Czemu się mam bać we zły dzień? nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.Вскyю бою1сz въ дeнь лю1тъ; беззак0ніе пzты2 моеS њбhдетъ мS.Wskuju bojusja w dien' ljut? biezzakoniie pjaty mojeja obydiet mja.Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? беззако́нiе пяты́ мо­ея́ обы́детъ мя́.Ps49(48), 6
7Qui confidunt in virtute sua et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.Вы, что надеетесь на силу свою и великим богатством своим кичитесь!(49:7) Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.(49:7) Którzy ufają w mocy swojéj, i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.Надёющіисz на си1лу свою2 и3 њ мн0жествэ богaтства своегw2 хвaлzщіисz:Nadiejuszcziisja na siłu swoju i o mnożestwie bogatstwa swojego chwaljaszcziisja:Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́же­ст­вѣ бога́т­ст­ва сво­его́ хва́лящiися:Ps49(48), 7
8Etenim seipsum non redimet homo; non dabit Deo propitiationem suam.Брат не избавит вас, так избавит ли человек? Не может он дать Богу выкуп за себя,(49:8) Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.(49:8) Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: nie da Bogu ubłagania swego:брaтъ не и3збaвитъ, и3збaвитъ ли человёкъ; не дaстъ бGу и3змёны за сS,brat nie izbawit, izbawit li cziełowiek? nie dast Bogu izmieny za sja,бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,Ps49(48), 8
9Nimium est pretium redemptionis animae eius: ad ultimum deficiet,и цену искупления души своей, хотя бы и трудился вечно.(49:9) (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)(49:9) I zapłaty odkupienia dusze swojéj: i będzie pracował na wieki.и3 цёну и3збавлeніz души2 своеS: и3 ўтруди1сz въ вёкъ,i cienu izbawlienija duszy swojeja: i utrudisja w wiek,и цѣ́ну избавле́нiя души́ сво­ея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,Ps49(48), 9
10ut vivat usque in finem nec videat interitum.Кто проживет до конца своего и не узрит погибели?(49:10) Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.(49:10) I będzie żył jeszcze do końca: nie ogląda zginienia.и3 жи1въ бyдетъ до концA, не ќзритъ пaгубы.i żyw budiet do konca, nie uzrit paguby.и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.Ps49(48), 10
11Et videbit sapientes morientes; simul insipiens et stultus peribunt et relinquent alienis divitias suas.Ибо видит он, мудрые умирают, вместе с ними безумный и несмысленный гибнут, оставляя чужим богатство свое.(49:11) Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.(49:11) Gdy ujrzy mądre umierające: pospołu niemądry i głupi zginą: i zostawią obcym majętności swoje.є3гдA ўви1дитъ прем{дрыz ўмирaющыz, вкyпэ безyменъ и3 несмhсленъ поги1бнутъ, и3 њстaвzтъ чужди6мъ богaтство своE.Iegda uwidit priemudryja umirajuszczyja, wkupie biezumien i niesmyslien pogibnut, i ostawjat czużdim bogatstwo swoje.Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́т­ст­во свое́.Ps49(48), 11
12Sepulcra eorum domus illorum in aeternum; tabernacula eorum in progeniem et progeniem, etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.Их гробы – жилища их навеки, обиталища их из рода в род, хоть и нарекли они земли именами своими.(49:12) Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.(49:12) A groby ich domami ich na wieki: przybytkami ich od narodu do narodu: nazywali imiona swe w ziemiach swoich.И# гр0би и4хъ жили6ща и4хъ во вёкъ, селє1ніz и4хъ въ р0дъ и3 р0дъ, нарек0ша и3менA сво‰ на землsхъ.I grobi ich żyliszcza ich wo wiek, sielienija ich w rod i rod, nariekosza imiena swoja na ziemljach.И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.Ps49(48), 12
13Et homo, cum sit in honore, non permanebit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним.(49:13) Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.(49:13) A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał sie im podobny.И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ.I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im.И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.Ps49(48), 13
14Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis, et finis eorum, qui complacent in ore suo.Этот путь соблазняет многих, но и после них другие устами своими одобрят его.(49:14) Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.(49:14) Ta droga ich pogorszenie im: a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.Сeй пyть и4хъ соблaзнъ и5мъ, и3 по си1хъ во ўстёхъ свои1хъ благоволsтъ.Siej put' ich sobłazn im, i po sich wo ustiech swoich błagowoljat.Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ сво­и́хъ благоволя́тъ.Ps49(48), 14
15Sicut oves in inferno positi sunt, mors depascet eos; descendent praecipites ad sepulcrum, et figura eorum erit in consumptionem: infernus habitaculum eorum.Словно овцы в загоне, во аде водворились они, смерть пасти будет их; и возобладают над ними праведники утром ранним; и не будет помощи им во аде. С вершины славы своей низринуты они.(49:15) Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.(49:15) Jako owce, w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie: i będą panować śprawiedliwi nad nimi rano: a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.Ћкw џвцы во ѓдэ положeни сyть, смeрть ўпасeтъ |: и3 њбладaютъ и4ми прaвіи заyтра, и3 п0мощь и4хъ њбетшaетъ во ѓдэ: t слaвы своеS и3зриновeни бhша.Jako owcy wo adie położeni sut', smiert' upasiet ja: i obładajut imi prawii zautra, i pomoszcz' ich obietszajet wo adie: ot sławy swojeja izrinowieni bysza.Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от­ сла́вы сво­ея́ изринове́ни бы́ша.Ps49(48), 15
16Verumtamen Deus redimet animam meam, de manu inferi vere suscipiet me.Но Бог избавит душу мою от власти ада и примет меня.(49:16) Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.(49:16) Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj, gdy mię przyjmie.Nбaче бGъ и3збaвитъ дyшу мою2 и3з8 руки2 ѓдовы, є3гдA пріeмлетъ мS.Obaczie Bog izbawit duszu moju iz ruki adowy, jegda priiemliet mja.Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.Ps49(48), 16
17Ne timueris, cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,Не огорчайся, когда разбогатеет человек, или когда умножится слава дома его;(49:17) Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.(49:17) Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, i gdy się rozmnoży sława domu jego.Не ўб0йсz, є3гдA разбогатёетъ человёкъ, и3ли2 є3гдA ўмн0житсz слaва д0му є3гw2:Nie ubojsja, jegda razbogatiejet cziełowiek, ili jegda umnożytsja sława domu jego:Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жит­ся сла́ва до́му его́:Ps49(48), 17
18quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria eius.ибо, умирая, ничего не возьмет он с собой, и не сойдет с ним в землю слава его.(49:18) Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.(49:18) Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: ani zstąpi z nim sława jego.ћкw внегдA ўмрeти є3мY, не в0зметъ вс‰, нижE сни1детъ съ ни1мъ слaва є3гw2.jako wniegda umrieti jemu, nie wozmiet wsja, niże snidiet s nim sława jego.я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.Ps49(48), 18
19Cum animae suae in vita ipsius benedixerit: «Laudabunt te quod benefecisti tibi»,Хотя при жизни благословляют его, и благодарит он тебя, когда делаешь ему добро,(49:19) A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:(49:19) Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.Ћкw душA є3гw2 въ животЁ є3гw2 благослови1тсz, и3сповёстсz тебЁ, є3гдA благосотвори1ши є3мY.Jako dusza jego w żywotie jego błagosłowitsja, ispowiestsja tiebie, jegda błagosotworiszy jemu.Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́т­ся, исповѣ́ст­ся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.Ps49(48), 19
20tamen introibit ad progeniem patrum suorum, qui in aeternum non videbunt lumen.сойдет он туда, где род отцов его, и вовеки не узрит света.(49:20) Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.(49:20) Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich, i aż na wieki nie ujrzy światłości.Вни1детъ дaже до р0да nтє1цъ свои1хъ, дaже до вёка не ќзритъ свёта.Wnidiet daże do roda otiec swoich, daże do wieka nie uzrit swieta.Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ сво­и́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.Ps49(48), 20
21Homo, cum in honore esset, non intellexit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.Но человек, достигший почета, не вразумился, уподобился он скоту несмысленному и сравнялся с ним.(49:21) Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.(49:21) Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.И# человёкъ въ чeсти сhй не разумЁ, приложи1сz скотHмъ несмhслєннымъ и3 ўпод0бисz и5мъ.I cziełowiek w cziesti syj nie razumie, priłożysja skotom niesmysliennym i upodobisja im.И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.Ps49(48), 21
Ps 50 (49)
PS 49 (50). PRAWDZIWA SŁUŻBA BOŻA.
1PSALMUS. Asaph. Deus deorum, Dominus, locutus est et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.Бог богов, Господь возвысил глас и призвал землю от востока солнца и до запада.Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.Psalm Asaphowi. Bóg nad bogi, Pan mówił: i przyzwał ziemię od słońca wschodu aż do zachodu.БGъ богHвъ гDь гlа, и3 призвA зeмлю t востHкъ с0лнца до з†падъ.Bog bogow Gospod' głagoła, i prizwa ziemlju ot wostok sołnca do zapad.Бо́гъ бого́въ Госпо́дь глаго́ла, и при­­зва́ зе́млю от­ восто́къ со́лнца до за́падъ.Ps50(49), 1
2Ex Sion speciosa decore Deus illuxit,С высоты Сиона воссияла красота Его.Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.Z Syonu piękność ozdoby jego.T сіHна бlголёпіе красоты2 є3гw2:Ot Siona błagołiepiie krasoty jego:От Сiо́на благолѣ́пiе красоты́ его́:Ps50(49), 2
3Deus noster veniet et non silebit: ignis consumens est in conspectu eius, et in circuitu eius tempestas valida.Бог въяве придет, Бог наш, и не в безмолвии; огонь пред Ним возгорится и окрест Него буря великая.Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.Bóg jawnie przyjdzie, Bóg nasz, a nie będzie milczał: ogień przed oblicznością jego rozpali się, a około niego wicher wielki.бGъ ћвэ пріи1детъ, бGъ нaшъ, и3 не премолчи1тъ: џгнь пред8 ни1мъ возгори1тсz, и3 w4крестъ є3гw2 бyрz ѕёльна.Bog jawie priidiet, Bog nasz, i nie priemołczit: ogn' pried nim wozgoritsja, i okriest jego burja ziełna.Бо́гъ я́вѣ прiи́детъ, Бо́гъ на́шъ, и не премолчи́тъ: о́гнь предъ ни́мъ воз­гори́т­ся, и о́крестъ его́ бу́ря зѣ́лна.Ps50(49), 3
4Advocabit caelum desursum et terram discernere populum suum:Призовет он небо свыше и землю рассудить народ Свой.Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.Przyzowie nieba z wierzchu, i ziemie, aby rozsądził lud swój.Призовeтъ нeбо свhше, и3 зeмлю, разсуди1ти лю1ди сво‰.Prizowiet niebo swysze, i ziemlju, razsuditi ljudi swoja.Призове́тъ не́бо свы́ше, и зе́млю, разсуди́ти лю́ди своя́.Ps50(49), 4
5«Congregate mihi sanctos meos, qui disposuerunt testamentum meum in sacrificio».Соберите пред Ним праведников Его, исполняющих завет Его о жертвах.Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.Zgromadźcie mu święte jego, którzy rozrządzają Testament jego w ofiarach.Собери1те є3мY прпdбныz є3гw2, завэщaющыz завётъ є3гw2 њ жeртвахъ.Sobieritie jemu priepodobnyja jego, zawieszczajuszczyja zawiet jego o żertwach.Собери́те ему́ преподо́бныя его́, завѣща́ющыя завѣ́тъ его́ о же́ртвахъ.Ps50(49), 5
6Et annuntiabunt caeli iustitiam eius, quoniam Deus iudex est.И возвестят небеса правду Его, ибо Судия миру Бог.Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość jego, iż Bóg jest sędzią.И# возвэстsтъ нб7сA прaвду є3гw2: ћкw бGъ судіS є4сть.I wozwiestjat niebiesa prawdu jego: jako Bog sudija jest'.И воз­вѣстя́тъ небеса́ пра́вду его́: я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть.Ps50(49), 6
7«Audi, populus meus, et loquar, Israel, et testificabor adversum te: Deus, Deus tuus, ego sum."Слушай, народ мой, изреку и засвидетельствую тебе, Израиль: Я Бог, Я Бог твой!Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.Słuchaj, ludu mój, a mówić będę: Izraelu, a oświadczęć: Bóg, Bóg twój, ja jestem.Ўслhшите, лю1діе мои2, и3 возгlю вaмъ, ї}лю, и3 засвидётельствую тебЁ: бGъ, бGъ тв0й є4смь ѓзъ.Usłyszytie, ljudiie moi, i wozgłagolju wam, Izrailju, i zaswidietiełstwuju tiebie: Bog, Bog twoj jesm' az.Услы́шите, лю́дiе мо­и́, и воз­глаго́лю ва́мъ, Изра́илю, и засвидѣ́тел­ст­вую тебѣ́: Бо́гъ, Бо́гъ тво́й е́смь а́зъ.Ps50(49), 7
8Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta enim tua in conspectu meo sunt semper.Не за жертвы твои укорю тебя, ибо всесожжения твои всегда предо Мною;Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.Nie będę cię karał z ofiar twoich: a całopalenia twoje są przed oczyma memi zawżdy.Не њ жeртвахъ твои1хъ њбличY тS, всесожжє1ніz же тво‰ предо мн0ю сyть вhну:Nie o żertwach twoich obliczu tja, wsiesożżenija że twoja priedo mnoju sut' wynu:Не о же́ртвахъ тво­и́хъ обличу́ тя́, всесожже́нiя же твоя́ предо мно́ю су́ть вы́ну:Ps50(49), 8
9Non accipiam de domo tua vitulos neque de gregibus tuis hircos.не приму от дома твоего тельцов и от стад твоих – козлов.Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.Nie będę brał z domu twego cielców, ani z trzód twoich kozłów.не пріимY t д0му твоегw2 тельцє1въ, нижE t стaдъ твои1хъ козлHвъ.nie priimu ot domu twojego tiełcew, niże ot stad twoich kozłow.не прiиму́ от­ до́му тво­его́ телце́въ, ниже́ от­ ста́дъ тво­и́хъ козло́въ.Ps50(49), 9
10Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumentorum mille in montibus.Ибо Мои все звери дубравные, скот на холмах и волы.Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, bydła po górach i woły.Ћкw мои2 сyть вси2 ѕвёріе дубрaвніи, ск0ти въ горaхъ и3 вол0ве:Jako moi sut' wsi zwieriie dubrawnii, skoti w gorach i wołowie:Я́ко мо­и́ су́ть вси́ звѣ́рiе дубра́внiи, ско́ти въ гора́хъ и воло́ве:Ps50(49), 10
11Cognovi omnia volatilia caeli; et, quod movetur in agro, meum est.Я знаю всех птиц небесных, и красота полей предо Мною.Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.Znam wszystkie ptastwa niebieskie: i piękność pola zemną jest.познaхъ вс‰ пти6цы небє1сныz, и3 красотA сeльнаz со мн0ю є4сть.poznach wsja pticy niebiesnyja, i krasota siełnaja so mnoju jest'.позна́хъ вся́ пти́цы небе́сныя, и красота́ се́лная со мно́ю е́сть.Ps50(49), 11
12Si esuriero non dicam tibi; meus est enim orbis terrae et plenitudo eius.Если б взалкал Я, не сказал бы тебе; ибо Моя вселенная и все, что наполняет ее.Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.Jeźli będę łaknął, nie będęć mówił; bo mój jest okrąg ziemie, i napełnienie jego.Ѓще взaлчу, не рекY тебЁ: моs бо є4сть вселeннаz и3 и3сполнeніе є3S.Aszcze wzałczu, nie rieku tiebie: moja bo jest' wsieliennaja i ispołnieniie jeja.А́ще вза́лчу, не реку́ тебѣ́: моя́ бо е́сть вселе́н­ная и исполне́нiе ея́.Ps50(49), 12
13Numquid manducabo carnes taurorum aut sanguinem hircorum potabo?Разве ем Я мясо тельцов? Или кровь козлов пью?Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?Izali będę jadł mięso wołowe? albo krew kozłową będę pił?є3дA ћмъ мzсA ю4нча; и3ли2 кр0вь козлHвъ пію2;Ieda jam mjasa juncza? ili krow' kozłow piju?Еда́ я́мъ мяса́ ю́нча? или́ кро́вь козло́въ пiю́?Ps50(49), 13
14Immola Deo sacrificium laudis et redde Altissimo vota tua;Принеси Богу жертву хвалой своей и исполни пред Всевышним обеты твои.Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;Ofiaruj Bogu ofiarę chwały: a oddaj Najwyższemu śluby twoje.Пожри2 бGови жeртву хвалы2 и3 воздaждь вhшнему моли6твы тво‰:Pożri bogowi żertwu chwały i wozdażd' wyszniemu molitwy twoja:Пожри́ богови же́ртву хвалы́ и воз­да́ждь вы́шнему моли́твы твоя́:Ps50(49), 14
15et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me».Призови Меня в день скорби твоей, и Я избавлю тебя, и прославишь Меня".A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.A wzywaj mię w dzień utrapienia: wyrwę cię, a czcić mię będziesz.и3 призови1 мz въ дeнь ск0рби твоеS, и3 и3змy тz, и3 прослaвиши мS.i prizowi mja w dien' skorbi twojeja, i izmu tja, i prosławiszy mja.и при­­зови́ мя въ де́нь ско́рби тво­ея́, и изму́ тя, и просла́виши мя́.Ps50(49), 15
16Peccatori autem dixit Deus: «Quare tu enarras praecepta mea et assumis testamentum meum in os tuum?А грешнику сказал Бог: "Зачем ты возвещаешь о повелениях Моих и принимаешь завет Мой устами твоими?Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?Ale grzesznikowi rzekł Bóg: Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje, i bierzesz Testament mój w usta twoje?Грёшнику же речE бGъ: вскyю ты2 повёдаеши њправд†ніz мо‰ и3 воспріeмлеши завётъ м0й ўсты2 твои1ми;Grieszniku że rieczie Bog: wskuju ty powiedajeszy oprawdanija moja i wospriiemlieszy zawiet moj usty twoimi?Грѣ́шнику же рече́ Бо́гъ: вску́ю ты́ повѣ́даеши оправда́нiя моя́ и воспрiе́млеши завѣ́тъ мо́й усты́ тво­и́ми?Ps50(49), 16
17Tu vero odisti disciplinam et proiecisti sermones meos retrorsum.Ты же возненавидел наставления и вконец отверг слова Мои.Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.Ano ty masz w nienawiści karność: i zarzuciłeś mowę moję nazad.Тh же возненави1дэлъ є3си2 наказaніе и3 tвeрглъ є3си2 словесA мо‰ вспsть.Ty że woznienawidieł jesi nakazaniie i otwiergł jesi słowiesa moja wspjat'.Ты́ же воз­ненави́дѣлъ еси́ наказа́нiе и от­ве́рглъ еси́ словеса́ моя́ вспя́ть.Ps50(49), 17
18Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris erat portio tua.Если видел ты вора, помогал ты ему, и сообщником прелюбодея становился;Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.Jeźliś widział złodzieja, biegałeś z nim, a z cudzołożniki miałeś swój skład.Ѓще ви1дэлъ є3си2 тaтz, тeклъ є3си2 съ ни1мъ, и3 съ прелюбодёемъ ўчaстіе твоE полагaлъ є3си2:Aszcze widieł jesi tatja, tiekł jesi s nim, i s prieljubodiejem uczastiie twoje połagał jesi:А́ще ви́дѣлъ еси́ та́тя, те́клъ еси́ съ ни́мъ, и съ прелюбо­дѣ́емъ уча́стiе твое́ полага́лъ еси́:Ps50(49), 18
19Os tuum dimittebas ad malitiam, et lingua tua concinnabat dolos.в устах твоих умножилось злоречие, и язык твой сплетал обманы;Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.Usta twoje były pełne złości, a język twój plótł zdrady.ўстA тво‰ ўмн0жиша ѕл0бу, и3 љзhкъ тв0й сплетaше льщє1ніz:usta twoja umnożysza złobu, i jazyk twoj splietasze l'szczenija:уста́ твоя́ умно́жиша зло́бу, и язы́къ тво́й сплета́­ше льще́нiя:Ps50(49), 19
20Sedens adversus fratrem tuum loquebaris et adversus filium matris tuae proferebas opprobrium.сидя в собрании клеветал ты на брата твоего, сыну матери твоей расставлял сети.Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.Siedząc, mawiałeś przeciw bratu twemu: i dawałeś wzgorszenie przeciw synowi matki twojéj.сэдS на брaта твоего2 клеветaлъ є3си2 и3 на сhна мaтере твоеS полагaлъ є3си2 соблaзнъ.siedja na brata twojego kliewietał jesi i na syna matierie twojeja połagał jesi sobłazn.сѣдя́ на бра́та тво­его́ клевета́лъ еси́ и на сы́на ма́тере тво­ея́ полага́лъ еси́ собла́знъ.Ps50(49), 20
21Haec fecisti, et tacui. Existimasti quod eram tui similis. Arguam te et statuam illa contra faciem tuam.Ты поступал так, а Я молчал; и помыслил ты беззаконно, что уподоблюсь Я тебе. Но обличу тебя и обнажу пред тобой грехи твои!Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.Toś czynił, a milczałem: mniemałeś niesprawiedliwie, że będę tobie podobny: będę cię strofował, i stawię przed oczy twoje.Сі‰ сотвори1лъ є3си2, и3 ўмолчaхъ, вознепщевaлъ є3си2 беззак0ніе, ћкw бyду тебЁ под0бенъ: њбличy тz и3 предстaвлю пред8 лицeмъ твои1мъ грэхи2 тво‰.Sija sotworił jesi, i umołczach, wozniepszczewał jesi biezzakoniie, jako budu tiebie podobien: obliczu tja i priedstawlju pried licem twoim griechi twoja.Сiя́ сотвори́лъ еси́, и умолча́хъ, воз­непщева́лъ еси́ беззако́нiе, я́ко бу́ду тебѣ́ подо́бенъ: обличу́ тя и предста́влю предъ лице́мъ тво­и́мъ грѣхи́ твоя́.Ps50(49), 21
22Intellegite haec, qui obliviscimini Deum, ne quando rapiam, et non sit qui eripiat.Уразумейте это, забывающее Бога, да не отнимет Он у вас жизнь, и не будет избавителя!Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.Rozumiejcież to, którzy zapominacie Boga: by kiedy nie porwał, a nie będzie, ktoby wydarł.Разумёйте ќбw сі‰, забывaющіи бGа, да не когдA похи1титъ, и3 не бyдетъ и3збавлszй.Razumiejtie ubo sija, zabywajuszczii Boga, da nie kogda pochitit, i nie budiet izbawljajaj.Разумѣ́йте у́бо сiя́, забыва́ющiи Бо́га, да не когда́ похи́титъ, и не бу́детъ избавля́яй.Ps50(49), 22
23Qui immolabit sacrificium laudis, honorificabit me; et, qui immaculatus est in via, ostendam illi salutare Dei».Жертва, приносимая хвалой, прославит Меня; и вот путь, каким дарую человеку спасение.Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.Ofiara chwały uczci mię: i tam droga, którą mu okażę zbawienie Boże.Жeртва хвалы2 прослaвитъ мS, и3 тaмw пyть, и4мже kвлю2 є3мY сп7сeніе моE.Żertwa chwały prosławit mja, i tamo put', imże jawlju jemu spasieniie moje.Же́ртва хвалы́ просла́витъ мя́, и та́мо пу́ть, и́мже явлю́ ему́ спасе́нiе мое́.Ps50(49), 23
Ps 51 (50)
PS 50 (51). ZMIŁUJ SIĘ NADE MNĄ, BOŻE!
1Magistro chori. PSALMUS. David,В конец, псалом Давида, воспетый им после прихода к нему пророка Нафана; Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. (51:1) . Na koniec, Psalm Dawidowi: Въ конeцъ, pал0мъ дв7ду, внегдA вни1ти къ немY наfaну прbр0ку,W koniec, psałom Dawidu, wniegda wniti k niemu nafanu proroku, Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, внегда́ вни́ти къ нему́ наѳа́ну проро́ку, Ps51(50), 1
2cum venit ad eum Nathan propheta, postquam cum Bethsabee peccavit.После того, как Давид вошел к Вирсавии, жене Урии, 50.(51:2) Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby. (51:2) Gdy przyszedł do niego prorok Nathan, kiedy był wszedł do Bethsabei. є3гдA вни1де къ вирсавjи женЁ ўрjевэiegda wnidie k wirsawii żenie urijewie.егда́ вни́де къ вирсаві́и женѣ́ урі́евѣ.Ps51(50), 2
3Miserere mei, Deus, secundum misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum dele iniquitatem meam.Помилуй меня, Боже, по великой милости Твоей, и по множеству щедрот Твоих очисти меня от беззакония моего!(51:3) Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.(51:3) Zmiłuj się nademną, Boże, według wielkiego miłosierdzia twego: a według mnóstwa litości twoich zgładź nieprawość moję.Поми1луй мS, б9е, по вели1цэй млcти твоeй, и3 по мн0жеству щедр0тъ твои1хъ њчcти беззак0ніе моE.Pomiłuj mja, Boże, po wieliciej miłosti twojej, i po mnożestwu szczedrot twoich oczisti biezzakoniie moje.Поми́луй мя́, Бо́же, по вели́цѣй ми́лости тво­е́й, и по мно́же­ст­ву щедро́тъ тво­и́хъ очи́сти беззако́нiе мое́.Ps51(50), 3
4Amplius lava me ab iniquitate mea et a peccato meo munda me.Наипаче омой меня от беззакония моего, от греха моего очисти меня;(51:4) Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.(51:4) Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: i od grzechu mojego oczyść mię.Наипaче њмhй мS t беззак0ніz моегw2 и3 t грэхA моегw2 њчcти мS:Naipaczie omyj mja ot biezzakonija mojego i ot griecha mojego oczisti mja:Наипа́че омы́й мя́ от­ беззако́нiя мо­его́ и от­ грѣха́ мо­его́ очи́сти мя́:Ps51(50), 4
5Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.Ибо я беззаконие мое знаю, и грех мой всегда предо мною.(51:5) Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.(51:5) Albowiem ja znam nieprawość moję, i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.ћкw беззак0ніе моE ѓзъ знaю, и3 грёхъ м0й предо мн0ю є4сть вhну.jako biezzakoniie moje az znaju, i griech moj priedo mnoju jest' wynu.я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ зна́ю, и грѣ́хъ мо́й предо мно́ю е́сть вы́ну.Ps51(50), 5
6Tibi, tibi soli peccavi et malum coram te feci, ut iustus inveniaris in sententia tua et aequus in iudicio tuo.Тебе Единому я согрешил и лукавое пред Тобою сотворил; но праведен Ты в приговорах Твоих и победишь, когда будешь судить.(51:6) Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim.(51:6) Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą, abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.ТебЁ є3ди1ному согрэши1хъ и3 лукaвое пред8 тоб0ю сотвори1хъ: ћкw да њправди1шисz во словесёхъ твои1хъ и3 побэди1ши, внегдA суди1ти ти2.Tiebie jedinomu sogrieszych i łukawoje pried toboju sotworich: jako da oprawdiszysja wo słowiesiech twoich i pobiediszy, wniegda suditi ti.Тебѣ́ еди́ному согрѣши́хъ и лука́вое предъ тобо́ю сотвори́хъ: я́ко да оправди́шися во словесѣ́хъ тво­и́хъ и побѣди́ши, внегда́ суди́ти ти́.Ps51(50), 6
7Ecce enim in iniquitate generatus sum, et in peccato concepit me mater mea.Знаю, в беззакониях зачат я, и в грехах родила меня мать моя.(51:7) Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.(51:7) Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: a w grzechach poczęła mię matka moja.Сe бо, въ беззак0ніихъ зачaтъ є4смь, и3 во грэсёхъ роди1 мz мaти моS.Sie bo, w biezzakoniich zaczat jesm', i wo griesiech rodi mja mati moja.Се́ бо, въ беззако́нiихъ зача́тъ е́смь, и во грѣсѣ́хъ роди́ мя ма́ти моя́.Ps51(50), 7
8Ecce enim veritatem in corde dilexisti et in occulto sapientiam manifestasti mihi.Знаю, истину Ты возлюбил, неведомые тайны премудрости Твоей явил мне.(51:8) Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.(51:8) Oto bowiem umiłowałeś prawdę: niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.Сe бо, и4стину возлюби1лъ є3си2, безвBстнаz и3 т†йнаz премdрости твоеS kви1лъ ми2 є3си2.Sie bo, istinu wozljubił jesi, biezwiestnaja i tajnaja priemudrosti twojeja jawił mi jesi.Се́ бо, и́стину воз­люби́лъ еси́, безвѣ́стная и та́йная прему́дрости тво­ея́ яви́лъ ми́ еси́.Ps51(50), 8
9Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.Окропишь меня иссопом, и очищусь; омоешь меня, и стану снега белее.(51:9) Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.(51:9) Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.Њкропи1ши мS v3ссHпомъ, и3 њчи1щусz: њмhеши мS, и3 пaче снёга ўбэлю1сz.Okropiszy mja issopom, i ocziszczusja: omyjeszy mja, i paczie sniega ubieljusja.Окропи́ши мя́ иссо́помъ, и очи́щуся: омы́еши мя́, и па́че снѣ́га убѣлю́ся.Ps51(50), 9
10Audire me facies gaudium et laetitiam, et exsultabunt ossa, quae contrivisti.Слуху моему даруешь радость и веселие; возрадуются кости смиренные.(51:10) Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.(51:10) Słuchowi memu dasz radość i wesele: i rozradują się kości poniżone.Слyху моемY дaси рaдость и3 весeліе: возрaдуютсz кHсти смирє1нныz.Słuchu mojemu dasi radost' i wiesiełiie: wozradujutsja kosti smiriennyja.Слу́ху мо­ему́ да́си ра́дость и весе́лiе: воз­ра́дуют­ся ко́сти смире́н­ныя.Ps51(50), 10
11Averte faciem tuam a peccatis meis et omnes iniquitates meas dele.Отврати лицо Твое от грехов моих и от всех беззаконий моих очисти меня!(51:11) Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.(51:11) Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: a zgładź wszystkie nieprawości moje.Tврати2 лицE твоE t грBхъ мои1хъ и3 вс‰ беззакHніz мо‰ њчcти.Otwrati lice twoje ot griech moich i wsja biezzakonija moja oczisti.Отврати́ лице́ твое́ от­ грѣ́хъ мо­и́хъ и вся́ беззако́нiя моя́ очи́сти.Ps51(50), 11
12Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum firmum innova in visceribus meis.Сердце чистым созижди во мне, Боже, и дух правды возроди в груди моей!(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.(51:12) Serce czyste stwórz we mnie, Boże! i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.Сeрдце чи1сто сози1жди во мнЁ, б9е, и3 дyхъ прaвъ њбнови2 во ўтр0бэ моeй.Sierdce czisto soziżdi wo mnie, Boże, i duch praw obnowi wo utrobie mojej.Се́рдце чи́сто сози́жди во мнѣ́, Бо́же, и ду́хъ пра́въ обнови́ во утро́бѣ мо­е́й.Ps51(50), 12
13Ne proicias me a facie tua et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.Не отвергни меня от лица Твоего и Духа Твоего Святого не отними от меня!(51:13) Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.(51:13) Nie odrzucaj mię od oblicza twego: i Ducha świętego twego nie bierz odemnie.Не tвeржи менє2 t лицA твоегw2 и3 д¦а твоегw2 с™aгw не tими2 t менє2.Nie otwierży mienie ot lica twojego i Ducha twojego swjatago nie otimi ot mienie.Не от­ве́ржи мене́ от­ лица́ тво­его́ и Ду́ха тво­его́ свята́го не от­ими́ от­ мене́.Ps51(50), 13
14Redde mihi laetitiam salutaris tui et spiritu promptissimo confirma me.Даруй мне радость о спасении моем и Духом державным утверди меня!(51:14) Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.(51:14) Przywróć mi radość zbawienia twojego, i duchem przedniejszym potwierdź mię.Воздaждь ми2 рaдость сп7сeніz твоегw2 и3 д¦омъ вLчнимъ ўтверди1 мz.Wozdażd' mi radost' spasienija twojego i Duchom Władycznim utwierdi mja.Возда́ждь ми́ ра́дость спасе́нiя тво­его́ и Ду́хомъ Влады́чнимъ утверди́ мя.Ps51(50), 14
15Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.Научу беззаконных путям Твоим, и нечестивые к Тебе обратятся.(51:15) Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.(51:15) Będę nauczał nieprawe dróg twoich: a niezbożni do ciebie się nawrócą.НаучY беззакHнныz путє1мъ твои6мъ, и3 нечести1віи къ тебЁ њбратsтсz.Nauczu biezzakonnyja putiem twoim, i niecziestiwii k tiebie obratjatsja.Научу́ беззако́н­ныя путе́мъ тво­и́мъ, и нечести́вiи къ тебѣ́ обратя́т­ся.Ps51(50), 15
16Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meae, et exsultabit lingua mea iustitiam tuam.Избавь меня от крови, Боже, Боже, спасающий меня, и в радости восхвалит язык мой правду Твою.(51:16) Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.(51:16) Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego! a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.И#збaви мS t кровeй, б9е, б9е сп7сeніz моегw2: возрaдуетсz љзhкъ м0й прaвдэ твоeй.Izbawi mja ot krowiej, Boże, Boże spasienija mojego: wozradujetsja jazyk moj prawdie twojej.Изба́ви мя́ от­ крове́й, Бо́же, Бо́же спасе́нiя мо­его́: воз­ра́дует­ся язы́къ мо́й пра́вдѣ тво­е́й.Ps51(50), 16
17Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.Господи, уста мои отверзи, и уста мои изрекут хвалу Тебе.(51:17) Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.(51:17) Panie, otworzysz wargi moje: a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.ГDи, ўстнЁ мои2 tвeрзеши, и3 ўстA мо‰ возвэстsтъ хвалY твою2.Gospodi, ustnie moi otwierzieszy, i usta moja wozwiestjat chwału twoju.Го́споди, устнѣ́ мо­и́ от­ве́рзеши, и уста́ моя́ воз­вѣстя́тъ хвалу́ твою́.Ps51(50), 17
18Non enim sacrificio delectaris; holocaustum, si offeram, non placebit.Если бы восхотел Ты жертвы, я принес бы ее, но к всесожжению Ты не благоволишь.(51:18) Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.(51:18) Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: w całopalonych nie będziesz się kochał.Ћкw ѓще бы восхотёлъ є3си2 жeртвы, дaлъ бhхъ ќбw: всесожжє1ніz не бlговоли1ши.Jako aszcze by woschotieł jesi żertwy, dał bych ubo: wsiesożżenija nie błagowoliszy.Я́ко а́ще бы восхотѣ́лъ еси́ же́ртвы, да́лъ бы́хъ у́бо: всесожже́нiя не благоволи́ши.Ps51(50), 18
19Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.Жертва Богу дух сокрушенный, сердце сокрушенное и смиренное не унизит Бог.(51:19) Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże!(51:19) Ofiara Bogu, duch strapiony: serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.Жeртва бGу дyхъ сокрушeнъ: сeрдце сокрушeнно и3 смирeнно бGъ не ўничижи1тъ.Żertwa Bogu duch sokruszen: sierdce sokruszenno i smirienno Bog nie unicziżyt.Же́ртва Бо́гу ду́хъ сокруше́нъ: се́рдце сокруше́н­но и смире́н­но Бо́гъ не уничижи́тъ.Ps51(50), 19
20Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut aedificentur muri Ierusalem.Окажи, Господи, благоволение Твое Сиону, и да созиждутся стены Иерусалимские!(51:20) Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie.(51:20) Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj, aby się zbudowały mury Jeruzalem.Ўбlжи2, гDи, бlговолeніемъ твои1мъ сіHна, и3 да сози1ждутсz стёны їеrли6мскіz:Ubłaży, Gospodi, błagowolieniiem twoim Siona, i da soziżdutsja stieny Iierusalimskija:Ублажи́, Го́споди, благоволе́нiемъ тво­и́мъ Сiо́на, и да сози́ждут­ся стѣ́ны Иерусали́мскiя:Ps51(50), 20
Ps 52 (51)
PS 51 (52). PRZECIW WROGOWI POTĘŻNEMU I OSZCZERCY.
1Magistro chori. Maskil. David,В конец, в поучение Давида;Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa nauczająca. (52:1) Na koniec, wyrozumienie Dawidowi. Въ конeцъ, рaзума дв7ду,W koniec, razuma Dawidu,Въ коне́цъ, ра́зума Дави́ду,Ps52(51), 1
2postquam Doeg Edomita ad Saul venit eique narravit dicens:» David intravit in domum Abimelech».Когда пришел Доик Идумеянин и возвестил Саулу, и сказал ему: "Пришел Давид в дом Авимелеха", 51(52:2) Gdy przyszedł Doeg Edomczyk, i oznajmił Saulowi, mówiąc: Dawid przyszedł do domu Achimelechowego. (52:2) Kiedy przyszedł Doeg Idumejczyk i oznajmił Saulowi: Przyszedł Dawid w dom Achimelecha. внегдA пріити2 дwи1ку їдумeйску, и3 возвэсти1ти саyлу, и3 рещи2 є3мY: пріи1де дв7дъ въ д0мъ ґвімелeховъwniegda priiti doiku Idumiejsku, i wozwiestiti Saułu, i rieszczy jemu: priidie Dawid w dom Awimieliechow.внегда́ прiити́ дои́ку Идуме́йску, и воз­вѣсти́ти Сау́лу, и рещи́ ему́: прiи́де Дави́дъ въ до́мъ Авимеле́ховъ.Ps52(51), 2
3Quid gloriaris in malitia, qui potens es iniquitate?Что похваляешься злодейством своим, сильный? Беззаконие творишь всяк день.(52:3) Przeczże się chlubisz ze złości, o mocarzu! miłosierdzie Boże trwa każdego dnia.(52:3) 1 Co się przechwalasz ze złości, któryś jest silny w nieprawości?Что2 хвaлишисz во ѕл0бэ, си1льне; беззак0ніе вeсь дeнь,Czto chwaliszysja wo złobie, sil'nie? biezzakoniie wies' dien',Что́ хва́лишися во зло́бѣ, си́льне? беззако́нiе ве́сь де́нь,Ps52(51), 3
4Tota die insidias cogitasti; lingua tua sicut novacula acuta, qui facis dolum.Неправду поведал язык твой; как бритва изостренная стала ложь твоя.(52:4) Złe rzeczy myśli język twój, jako brzytwa ostra czyniąc zdradę.(52:4) Cały dzień niesprawiedliwość myślił język twój: jako brzytwa ostra czyniłeś zdradę.непрaвду ўмhсли љзhкъ тв0й: ћкw бри1тву и3з8wщрeну сотвори1лъ є3си2 лeсть.nieprawdu umysli jazyk twoj: jako britwu izoszczrienu sotworił jesi liest'.непра́вду умы́сли язы́къ тво́й: я́ко бри́тву изощре́ну сотвори́лъ еси́ ле́сть.Ps52(51), 4
5Dilexisti malitiam super benignitatem, mendacium magis quam loqui aequitatem.Возлюбил ты зло больше добра, неправду больше речей правдивых;(52:5) Umiłowałeś złe, bardziej niż dobre; kłamstwo raczej mówisz, niż sprawiedliwość. Sela.(52:5) Umiłowałeś złość nad dobroć, nieprawość więcéj, niż mówić sprawiedliwość.Возлюби1лъ є3си2 ѕл0бу пaче бlгостhни, непрaвду нeже глаг0лати прaвду:Wozljubił jesi złobu paczie błagostyni, nieprawdu nieże głagołati prawdu:Возлюби́лъ еси́ зло́бу па́че благосты́ни, непра́вду не́же глаго́лати пра́вду:Ps52(51), 5
6Dilexisti omnia verba perditionis, lingua dolosa.возлюбил ты слова пагубные, язык лживый.(52:6) Umiłowałeś wszystkie słowa szkodliwe, i język zdradliwy.(52:6) Umiłowałeś wszystkie słowa zatracenia, języku zdradliwy.возлюби1лъ є3си2 вс‰ глаг0лы потHпныz, љзhкъ льсти1въ.wozljubił jesi wsja głagoły potopnyja, jazyk l'stiw.воз­люби́лъ еси́ вся́ глаго́лы пото́пныя, язы́къ льсти́въ.Ps52(51), 6
7Propterea Deus destruet te in finem; evellet te et emigrabit te de tabernaculo et radicem tuam de terra viventium.Посему Бог сокрушит тебя вконец, возьмет тебя и переселит тебя из жилища твоего, и корень твой исторгнет из земли живых.(52:7) Przetoż cię Bóg zniszczy na wieki; porwie cię, i wyrwie cię z przybytku, i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.(52:7) Przetóż cię Bóg zniszczy do końca: wyrwie cię, i wypędzi cię z przybytku twego, i korzeń twój z ziemie żywiących.Сегw2 рaди бGъ разруши1тъ тS до концA: вост0ргнетъ тS, и3 пресели1тъ тS t селeніz твоегw2 и3 к0рень тв0й t земли2 живhхъ.Siego radi Bog razruszyt tja do konca: wostorgniet tja, i priesielit tja ot sielienija twojego i korien' twoj ot ziemli żywych.Сего́ ра́ди Бо́гъ разруши́тъ тя́ до конца́: восто́ргнетъ тя́, и пресели́тъ тя́ от­ селе́нiя тво­его́ и ко́рень тво́й от­ земли́ живы́хъ.Ps52(51), 7
8Videbunt iusti et timebunt et super eum ridebunt:Увидят это праведные и убоятся, посмеются над тобой, и скажут:(52:8) To widząc sprawiedliwi będą się bali, i będę się z niego naśmiewali, mówiąc:(52:8) Ujrzą sprawiedliwi i będą się bać: i nad nim będą się śmiać, i rzeką:Ќзрzтъ првdніи и3 ўбоsтсz, и3 њ нeмъ возсмэю1тсz и3 рекyтъ:Uzrjat prawiednii i ubojatsja, i o niem wozsmiejutsja i riekut:У́зрятъ пра́веднiи и убоя́т­ся, и о не́мъ воз­смѣю́т­ся и реку́тъ:Ps52(51), 8
9«Ecce homo, qui non posuit Deum refugium suum, sed speravit in multitudine divitiarum suarum et praevaluit in insidiis suis»."Вот человек, который не искал помощи от Бога, но уповал на великое богатство свое, и закоснел в суете своей".(52:9) Otoż człowiek, który nie pokładał w Bogu siły swojej; ale ufając w mnóstwie bogactw swoich, zmacniał się w złości swej.(52:9) Otóżci człowiek, który nie kładł Boga pomocnikiem swoim: ale ufał w mnóstwie bogactw swoich, i przemógł w marności swojéj.сE, человёкъ, и4же не положи2 бGа пом0щника себЁ, но ўповA на мн0жество богaтства своегw2, и3 возм0же сует0ю своeю.sie, cziełowiek, iże nie położy Boga pomoszcznika siebie, no upowa na mnożestwo bogatstwa swojego, i wozmoże sujetoju swojeju.се́, человѣ́къ, и́же не положи́ Бо́га помо́щника себѣ́, но упова́ на мно́же­с­т­во бога́т­ст­ва сво­его́, и воз­мо́же суето́ю сво­е́ю.Ps52(51), 9
10Ego autem sicut virens oliva in domo Dei. Speravi in misericordia Dei in aeternum et in saeculum saeculi.А я – как маслина плодовитая в доме Божием; уповаю на милость Божию вовеки.(52:10) Aleć ja będę jako oliwa zielona w domu Bożym, bom nadzieję położył w miłosierdziu Bożem na wieki wieczne.(52:10) A ja, jako oliwa rodzajna w domu Bożym, miałem nadzieję w miłosierdziu Bożem, na wieki i na wiek wieku.Ѓзъ же ћкw мaслина плодови1та въ домY б9іи: ўповaхъ на млcть б9ію во вёкъ и3 въ вёкъ вёка.Az że jako maslina płodowita w domu Bożii: upowach na miłost' Bożiju wo wiek i w wiek wieka.А́зъ же я́ко ма́слина плодови́та въ дому́ Бо́жiи: упова́хъ на ми́лость Бо́жiю во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.Ps52(51), 10
Ps 53 (52)
PS 52 (53). OGÓLNE ZEPSUCIE LUDZI.
1Magistro chori. Secundum» Mahalat». Maskil. David. Dixit insipiens in corde suo: «Non est Deus».В конец, на маелефе, в поучение Давида, 52Przedniejszemu śpiewakowi na Machalat pieśń Dawidowa nauczająca. (53:1) Na koniec, na Maelet, wyrozumienia Dawidowi. Въ конeцъ, њ маелefэ, рaзума дв7дуW koniec, o Majeliefie, razuma Dawidu.Въ коне́цъ, о Маеле́ѳѣ, ра́зума Дави́ду.Ps53(52), 1
2Corrupti sunt et abominationes operati sunt; non est qui faciat bonum.Сказал безумец в сердце своем: "Нет Бога". Развратились они и мерзки стали в беззакониях; нет творящих добро.(53:2) Głupi rzekł w sercu swem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwą czynią nieprawość; niemasz, ktoby czynił dobrze.(53:2) Rzekł głupi w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydłymi się stali w nieprawościach: niemasz, ktoby dobrze czynił.РечE безyменъ въ сeрдцы своeмъ: нёсть бGъ. Растлёша и3 њмерзи1шасz въ беззак0ніихъ, нёсть творsй бlг0е.Rieczie biezumien w sierdcy swojem: niest' Bog. Rastłiesza i omierziszasja w biezzakoniich, niest' tworjaj błagoje.Рече́ безу́менъ въ се́рдцы сво­е́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ беззако́нiихъ, нѣ́сть творя́й благо́е.Ps53(52), 2
3Deus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intellegens, aut requirens Deum.Бог приклонился с небес к сынам человеческим, да увидит, есть ли знающий или ищущий Бога.(53:3) Bóg z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.(53:3) Bóg z nieba pojrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeźli jest znający, albo szukający Boga.БGъ съ нб7сE прини1че на сhны человёчєскіz, ви1дэти, ѓще є4сть разумэвazй и3ли2 взыскazй бGа.Bog s niebiesie priniczie na syny cziełowieczieskija, widieti, aszcze jest' razumiewajaj ili wzyskajaj Boga.Бо́гъ съ небесе́ при­­ни́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй или́ взыска́яй Бо́га.Ps53(52), 3
4Omnes declinaverunt, simul corrupti sunt; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.Все уклонились от истины, все непотребными стали; нет творящих добро, нет ни единого.