PrawoslawniKatolicy.pl | ||||||||||||||||||||
Ps 123 (122) UFNE SPOJRZENIE KU BOGU W PONIŻENIU. | ||||||||||||||||||||
Ps123(122),1 1 | 1 Canticum graduum. Ad te levavi oculos meos, qui habitas in cælis. |
5603 ωδή An ode 3588 των of the 304 αναβαθμών steps. 123:1 4314 προς To 1473 σε you 142 ήρα I lifted 3588 τους 3788-1473 οφθαλμούς μου my eyes, 3588 τον 2730 κατοικούντα O one dwelling 1722 εν in 3588 τω the 3772 ουρανώ heaven. |
Pieśń stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie. | Pieśń pielgrzymek. Oczy moje wznoszę ku tobie, Który mieszkasz w niebie. | Pieśń stopniów. Ku tobie podnosiłem oczy moje, który mieszkasz w niebiesiech. | K tiebie wozwiedoch oczi moi, żywuszczemu na niebiesi. | Къ тебЁ возвед0хъ џчи мои2, живyщему на нб7си2. | Къ тебѣ́ возведо́хъ о́чи мои́, живу́щему на небеси́. | Возвел я очи мои к Тебе, живущий на Небесах! | |||||||||||
Ps123(122),2 2 | 2 Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum; sicut oculi ancillæ in manibus dominæ suæ: ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri. |
123:2 2400 ιδού Behold, 5613 ως as 3788 οφθαλμοί eyes 1401 δούλων of servants are 1519 εις to 5495 χείρας the hands 3588 των 2962-1473 κυρίων αυτών of their masters; 5613 ως as 3788 οφθαλμοί the eyes 3814 παιδίσκης of the maidservant 1519 εις to 5495 χείρας the hands 3588 της 2959-1473 κυρίας αυτής of her lady; 3779 ούτως so 3588 οι 3788-1473 οφθαλμοί ημών our eyes 4314 προς are to 2962 κύριον the lord 3588 τον 2316-1473 θεόν ημών our God, 2193 έως until 3739 ου of which time 3627 οικτειρήσαι he should pity 1473 ημάς us. |
Oto jako oczy sług pilnują rąk panów swych, i jako oczy dziewki pilnują ręki pani swej, tak oczy nasze poglądają na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami. | Oto jak oczy sług na rękę swych panów, Jak oczy służebnicy na rękę swej pani, Tak oczy nasze patrzą na Pana, Boga naszego, Aż się zmiłuje nad nami. | Oto jako oczy sług w rękach panów swoich: jako oczy służebnice w rękach pani swojéj: tak oczy nasze do Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami. | Sie, jako oczi rab w ruku gospodij swoich, jako oczi rabyni w ruku gospoży swojeja: tako oczi naszy ko Gospodu Bogu naszemu, dondieże uszczedrit ny. | СE, ћкw џчи р†бъ въ рукY госп0дій свои1хъ, ћкw џчи рабhни въ рукY госпожи2 своеS: тaкw џчи нaши ко гDу бGу нaшему, д0ндеже ўщeдритъ ны2. | Се́, я́ко о́чи ра́бъ въ руку́ госпо́дiй свои́хъ, я́ко о́чи рабы́ни въ руку́ госпожи́ своея́: та́ко о́чи на́ши ко Го́споду Бо́гу на́шему, до́ндеже уще́дритъ ны́. | Как взирает раб на руку господина своего, как взирает рабыня на руку госпожи своей, так и наши очи устремлены ко Господу Богу нашему, в надежде на милость Его. | |||||||||||
Ps123(122),3 3 | 3 Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione; |
123:3 1653 ελέησον Show mercy on 1473 ημάς us, 2962 κύριε O lord, 1653 ελέησον show mercy on 1473 ημάς us! 3754 ότι for 1909 επ' unto 4183 πολύ greatly 4130 επλήσθημεν we filled 1847.2 εξουδενώσεως of contempt. |
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmy bardzo nasyceni wzgardą. | Zmiłuj się nad nami, Panie, Zmiłuj się nad nami, Bośmy bardzo nasyceni wzgardą! | Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmyć bardzo napełnieni wzgardy. | Pomiłuj nas, Gospodi, pomiłuj nas, jako pomnogu ispołnichomsia unicziżenija: | Поми1луй нaсъ, гDи, поми1луй нaсъ, ћкw помн0гу и3сп0лнихомсz ўничижeніz: | Поми́луй на́съ, Го́споди, поми́луй на́съ, я́ко помно́гу испо́лнихомся уничиже́нiя: | Помилуй нас, Господи, помилуй нас, ибо много унижений испытали мы; | |||||||||||
Ps123(122),4 4 | 4 quia multum repleta est anima nostra opprobrium abundantibus, et despectio superbis. |
123:4 1909-4183 επί πλείον [3more greatly 4130 επλήσθη 2was 4filled 3588 η 5590-1473 ψυχή ημών 1Our soul]; 3588 το let 3681 όνειδος scorn be 3588 τοις against 2112.1 ευθηνούσι they that prosper; 2532 και and 3588 η 1847.2 εξουδένωσις contempt 3588 τοις against the 5244 υπερηφάνοις proud. |
Bardzo jest nasycona dusza nasza pośmiewiskiem bezbożnych, i wzgardą pysznych. | Dusza nasza nasycona jest bardzoPośmiewiskiem zadufanych w sobie, Wzgardą pyszałków. | Bo jest bardzo napełniona dusza nasza pośmiewiskiem bogatych, i wzgardą pysznych. | naipaczie napołnisia dusza nasza ponoszenija gobzujuszczych i unicziżenija gordych. | наипaче нап0лнисz душA нaша поношeніz гобзyющихъ и3 ўничижeніz г0рдыхъ. | наипа́че напо́лнися душа́ на́ша поноше́нiя гобзу́ющихъ и уничиже́нiя го́рдыхъ. | но больше всего потерпели мы поношения от богатых и унижения от гордых. | |||||||||||